PowerPhotos van Fat Cat Software staat al lang op mijn aanbevelingslijst, net als zijn voorganger iPhoto Library Manager. Beide apps kunnen rechtstreeks wijzigingen aanbrengen in de maffe pakketten die Apple heeft gemaakt voor de Foto's- en iPhoto-bibliotheken. Ze hebben ook functies toegevoegd die verder gaan dan wat Apple biedt, met name de mogelijkheid om bibliotheken samen te voegen en subsets van bibliotheken te exporteren zonder metadata of bewerkingsgeschiedenis te verliezen.

Fat Cat heeft de lat weer hoger gelegd met PowerPhotos 2.3, een redmiddel voor gebruikers die in macOS 13 Ventura ondersteuning missen voor de migratie van iPhoto en Aperture naar Foto’s. Apple heeft die mogelijkheid uit Ventura laten vallen, in de veronderstelling dat de meeste mensen de overstap al hebben gemaakt in de 8 jaar sinds Foto's zowel iPhoto als Aperture verving. Maar er kunnen nog steeds honderdduizenden mensen zijn die er nooit aan toe zijn gekomen, of die plotseling een bibliotheek vinden op een oude back-up of Mac. Vóór het uitbrengen van PowerPhotos 2.3 was de enige optie voor Ventura-gebruikers het importeren van alleen de foto's die in iPhoto- of Aperture-bibliotheken waren opgeslagen, waarbij albums, opgeslagen bewerkingsgeschiedenis en metadata verloren gingen. Dat is natuurlijk beter dan niets, maar verre van ideaal.

PowerPhotos-ontwikkelaar Brian Webster heeft dit redmiddel breed beschikbaar gemaakt door het bladeren door de bibliotheek en de conversie naar een nieuwe, zelfstandige Photos-bibliotheek op te nemen in de functies die worden aangeboden met de gratis versie van PowerPhotos. Voor veel mensen kan conversie genoeg zijn. Als je meer ingewikkelde bewerkingen wilt uitvoeren (kopiëren, exporteren, samenvoegen, enzovoort), heb je een betaalde licentie nodig.

Je kan meer details lezen over hoe PowerPhotos iPhoto- en Aperture-bibliotheken converteert, plus een gedetailleerde tabel van hoe het verschilt van Apple's eerdere migratiemogelijkheden voor Foto’s. De belangrijkste beperkingen zijn dat PowerPhotos slimme albums naar gewone albums converteert, geen gezichtsgegevens kan bewaren en meer schijfruimte nodig heeft om nieuwe kopieën van de gemigreerde foto's te maken. Aan de positieve kant ondersteunt het alle iPhoto-bibliotheekversies, kan het afzonderlijke foto's en albums kopiëren en kan het een gemigreerde bibliotheek samenvoegen met een bestaande.

PowerPhotos kost $ 29,95 voor één gebruiker op maximaal twee Macs en omvat een kopie van iPhoto Library Manager voor degenen met Macs die oud genoeg zijn om iPhoto en Aperture nog te laten werken. De gratis versie kan op een willekeurig aantal Macs worden gebruikt.

Ik ben een grote fan van PowerPhotos voor alle dingen die het doet die Foto’s mist, zoals geavanceerd zoeken, geavanceerde ontdubbeling (een meer bescheiden vorm verscheen in de meest recente oogst van Apple's besturingssystemen: iOS 16, iPadOS 16 en Ventura), veel uitgebreidere exportopties en het kopiëren van afbeeldingen met alle bijbehorende gegevens van Foto’s intact. Deze conversiemogelijkheid is nog maar weer een nieuwe pluim op een toch al schitterende pet.

Tech-verslaggevers Nicole Nguyen en Joanna Stern van de Wall Street Journal zijn terug met een vervolg op hun onthulling van Apple's problematische ontwerpbeslissingen voor iPhone-beveiliging. In het eerste artikel lieten ze zien hoe een over de schouder glurende dief de toegangscode van een gebruiker kon ontdekken, zijn iPhone kon stelen en zijn Apple ID-wachtwoord kon wijzigen om Zoek mijn uit te schakelen voordat hij aankopen deed met Apple Pay, toegang kreeg tot wachtwoorden in iCloud-sleutelhanger en door Foto's scande op zoek naar foto's die helpen bij identiteitsdiefstal (zie “Hoe een dief je digitale leven kan ruïneren als hij eenmaal je iPhone-wachtwoord heeft,” 26 februari 2023).

In een ander artikel (achter een betaalmuur) en bijbehorende video onderzoeken Nguyen en Stern nu de gevolgen van wat er gebeurt als een dief met een toegangscode de Apple ID-herstelcode van de gebruiker wijzigt, wat ook weer mogelijk is met niets meer dan de iPhone-toegangscode. Kortom, de dief kan het slachtoffer uitsluiten van zijn iCloud-account, mogelijk permanent, waardoor toegang tot kostbare foto's en meer wordt verhinderd. Apple heeft met sympathie gereageerd, maar heeft gebruikers niet geholpen (of kunnen helpen) om weer toegang te krijgen tot hun accounts.

Eén herstelcode om ze allemaal te regeren

Het probleem is dat zodra de dief een herstelcode heeft ingesteld of gereset, dit de enige manier wordt om weer toegang te krijgen tot een Apple ID-account zodra het wachtwoord is verloren. Apple zegt dat het niet langer kan helpen via de gebruikelijke accountherstelprocedure. Apple is duidelijk over hoe het maken van een herstelcode extra verantwoordelijkheid bij de gebruiker legt, maar dat is een acceptabele afweging voor een technisch onderlegde, georganiseerde gebruiker.

Wat niet acceptabel is, is dat een dief met niets meer dan de toegangscode van een gestolen iPhone een herstelcode kan instellen of resetten. Dat creëert een situatie waarin een gebruiker het risico loopt dat zijn account wordt vergrendeld, zelfs als hij niet van plan was een herstelcode in te stellen of deze al veilig beheerde. Het artikel zegt:

Nadat de iPhone 13 Pro van Cameron Devine in augustus was gestolen uit een bar in Boston, zei de 24-jarige dat hij uren aan de telefoon zat met de klantenondersteuning van Apple om toegang te krijgen tot meer dan tien jaar aan gegevens. Elke medewerker vertelde hem hetzelfde: geen herstelcode, geen toegang. Meneer Devine zei dat hij nog nooit van die code had gehoord, laat staan dat hij er een had gemaakt.

Het artikel geeft wel een ander voorbeeld van iemand bij wie Apple de herstelcode kon uitschakelen, waardoor de gebruiker weer toegang kreeg tot zijn account. Hoewel Apple weigerde commentaar te geven op die situatie, maakte de gebruiker naar verluidt gebruik van enkele "zakelijke diensten" van Apple, wat suggereert dat zijn iPhone mogelijk was aangemeld voor apparaatbeheer en dus verschilde van de iPhone van een gewone gebruiker.

Hoewel ik geen gedetailleerde uitleg over de werking van de herstelcode heb kunnen vinden in de Apple Platform Security Guide, heb ik begrepen dat het in wezen werkt als een tweede kopie van een door de gebruiker beheerde encryptiesleutel die de gebruikelijke hersteloptie van Apple overneemt.

Om end-to-end encryptie mogelijk te maken, zoals met Apple's geavanceerde databeveiliging voor iCloud, moet de gebruiker de encryptiesleutels genereren en onderhouden (zie “De geavanceerde gegevensbescherming van Apple geeft je meer sleutels voor data op iCloud,” 8 december 2022). In de wereld van Apple worden die sleutels automatisch gegenereerd en opgeslagen in de Secure Enclave, en om ze tegen verlies te beschermen eist Apple dat iedereen die geavanceerde gegevensbescherming inschakelt, contactpersonen voor accountherstel specificeert of een herstelcode instelt. Dat is nodig omdat Apple geen controle heeft over de encryptiesleutels en dus een gebruiker niet kan helpen om in een account te komen als het wachtwoord verloren is gegaan of opnieuw is ingesteld door een dief.

Wat Apple kan doen om deze kwetsbaarheid aan te pakken

Als ik het goed begrijp, is Apple niet onoprecht of dwars als het gaat om mensen te helpen bij wie een toegangscode en iPhone zijn gestolen. Zodra die herstelcode is ingesteld, kan het bedrijf niets meer doen om te helpen - het heeft geen controle meer over de noodzakelijke encryptiesleutels. Daarom zeg ik dat gebruikers permanent van hun account kunnen worden afgesloten.

Wanneer het artikel in de Wall Street Journal spreekt over hoe slachtoffers proberen het eigendom van hun rekeningen te bewijzen met verschillende vormen van identificatie, dan mist dat het punt: het is geen kwestie van identificatie, de gegevens zijn gewoon ontoegankelijk omdat ze versleuteld zijn met een sleutel waar Apple geen controle over heeft.

De ultieme oplossing is het verminderen van de reikwijdte van het wachtwoord. Ons wordt voortdurend verteld dat we sterke, unieke wachtwoorden moeten maken, en toch is het belangrijkste apparaat in het leven van veel mensen vergrendeld met niet meer dan een toegangscode van zes cijfers. Apple zou gebruikers kunnen beschermen tegen de ernstigere gevolgen van diefstal van de toegangscode door aanvullende verificatie te eisen, bijvoorbeeld door als noodoplossing Face ID of Touch ID te gebruiken zonder de toegangscode, voordat iemand het Apple ID-wachtwoord of de herstelcode kan resetten.

Dat is gemakkelijk gezegd, maar ik besef heel goed dat de duivel in de details zit. Apple zoekt een wankel evenwicht tussen sterke beveiliging enerzijds en anderzijds het openhouden van de mogelijkheid om mensen kunnen helpen als ze toegang tot hun accounts verliezen. Mogelijk weegt Apple het risico voor een klein aantal mensen van wie telefoon en wachtwoord gestolen werden af tegen de risico’s voor (mogelijk) talloze onhandige mensen die gewoon hun wachtwoord vergeten en geen ander Apple-apparaat hebben om het te herstellen. Aan de andere kant besluit Apple vrij gemakkelijk om al hun gebruikers regelmatig lastig te vallen met beveiligingsupdates, ook al zouden de desbetreffende kwetsbaarheden slechts bij een handvol belangrijke doelen gebruikt worden. Beveiliging is altijd een evenwichtsoefening.

Wat kan je doen om jezelf te beschermen?

Mijn advies over het beschermen van wachtwoorden is na mijn vorige artikel vrijwel niet veranderd. In “Hoe een dief je digitale leven kan ruïneren als hij eenmaal je iPhone-wachtwoord heeft,” schreef ik al dat je het volgende moet doen:

• Let er altijd op dat je buitenshuis je iPhone veilig gebruikt.
• Gebruik in openbare ruimtes altijd Face ID of Touch ID.
• Als je daar noodzakelijkerwijs je iPhone-toegangscode moet intypen, verberg die dan van iedereen die dichtbij is.
• Deel je toegangscode alleen met mensen die heel dicht bij je staan of familie zijn.

Volgens Nguyen en Stern kan het helpen om een langere, alphanumeriek toegangscode te kiezen. Dit werkt alleen goed als het zodanig lang en ingewikkeld is dat iemand die over je schouder meekijkt het niet kan onthouden. Maar zo iemand kan het stiekem filmen, je iPhone stelen en vervolgens rustig op de video kijken wat je deed. Misschien denk je dat het zou opvallen als iemand je filmt, maar zelf heb je minder aandacht voor je omgeving als je bezig bent een ingewikkeld wachtwoord in te vullen. Bovendien beschermt niets van dit alles je tegen het onder dwang van geweld moeten afgeven van je wachtwoord.

De beste bescherming is voorlopig toch het instellen van een extra wachtwoord voor Schermtijd - een advies dat ik ook in mijn vorige artikel gaf. Activeer Schermtijd, en kies daar een apart Schermtijd-wachtwoord van vier tekens. Ga vervolgens naar Beperkingen & Wijzigingen in toegangscode en kies daar voor Sta niet toe. Dieven kunnen nu zonder deze code jouw Apple ID-wachtwoord of herstelcode niet zo makkelijk aanpassen.

Helaas betekent het instellen van deze speciale toegangscode ook dat niemand - ook jij niet - nog zomaar binnenkomt bij Instellingen > jouw naam om daar veranderingen door te voeren. Je moet dan eerst naar Instellingen > Schermtijd > Beperkingen & Wijzigingen in toegangscode > Schermtijd-wachtwoord > Sta toe. En na eventuele wijzingen doorgevoerd te hebben moet je ook weer dezelfde stappen doorlopen om weer Sta niet toe te kiezen. Als Apple iOS 17 zo zou aanpassen dat het Schermtijd-wachtwoord vereist zou zijn, als tweede beveilingscheck wanneer iemand geblokkeerde instellingen wil aanpassen, dan zou ik deze stappen met meer plezier aanraden. Nu is het behoorlijk ingewikkeld.

Wat nog problematischer is: volgens mij is het toch mogelijk om het Apple ID-wachtwoord aan te passen, juist tijdens het uitschakelen van het Schermtijd-wachtwoord. Hiermee omzeil je de beperking die Schermtijd oplegt aan het veranderen van account-gegevens. Een deel van deze kwetsbaarheden schijnt Apple in iOS 16.4.1 gerepareerd te hebben, maar het lukte mij nog steeds om het Apple ID-wachtwoord te veranderen, ook zonder enige andere sleutel dan de iPhone-toegangscode. Mijn test was op dit punt niet zo waterdicht als ik zou willen, omdat ik niet het risico wilde nemen om dagenlang geen toegang te hebben tot mijn eigen Apple ID-account. In ieder geval is er voor Apple nog genoeg werk te doen.

Er is nog een ander, laatste ding dat je kunt doen om je gegevens te beschermen. Je kunt lokale back-ups maken van alles wat je gewoonlijk in iCloud bewaart. De meeste gebruikers die toegang tot hun iCloud kwijtraakten waren vooral ontsteld over het verlies van hun foto’s. Dat is logisch, maar gelukkig ook goed te vermijden.

Stel op je Mac in dat alle originele foto’s gedownload worden en neem ze vervolgens mee in je back-up-strategie. Je zou minstens met een Time Machine-back-up moeten werken én een externe back-up buiten je huis. Liefst maak je ook een opstartbaar duplicaat. Je hebt dus een boel vrije schijfruimte nodig voor al deze gegevens. Als dat een probleem is, kan je ook je Foto’s-bibliotheek kunnen verplaatsen naar een externe harde schijf.

Deze laatste bescherming in de vorm van back-ups zal je gegevens niet uit handen van een dief houden, als hij (zij) je account overneemt, maar je bent in dat geval tenminste je eigen foto’s niet kwijt.

Zorg voor je veiligheid, daar buiten!

Toen ik “Schone installatie van niveau 2 van Ventura lost diepgewortelde problemen op” (10 april 2023) schreef, stopte ik bij de verklaring - en, universum, ik schep hier niet over op! - dat ik een aantal voorheen onverklaarbare problemen opgelost had. Ik verdoezelde daarbij de overblijvende stap: het installeren van apps van derde partijen. Dat kostte veel tijd maar was tegelijkertijd fascinerend omdat ik zo leerde welke apps ik echt gebruik en de volgorde waarin ik ze nodig had. Het begin van deze lijst is minder veelzeggend dan het einde - ik installeerde de eerste groep apps min of meer gelijktijdig en voegde vervolgens apps toe als ik taken had waarvoor ik deze nodig had.

Tot nu toe is de lijst 46 apps lang en ik zal ze hier beschrijven inclusief een korte uitleg van waarvoor ik ze gebruik. Een deel van mijn aanbeveling zit echter ook in het feit dat ze bijna allemaal gratis zijn. Als ik een bepaald budget zou hebben zou ik misschien wat kritischer zijn, zeker bij apps die zich in dezelfde categorie bevinden.

Brave

De eerste app die ik weer installeerde - door de gebundelde app Safari van Apple te gebruiken natuurlijk, is de browser Brave. Deze is vooral op privacy gericht en ik ben al een tijdje fan van die benadering. Bovendien, omdat hij op Chromium gebaseerd is, ondersteunt de app ook de paar Chrome-extensies die ik nodig heb. Ik vind het daarnaast prettig dat de app moeite doet om de dialogen over cookies te beperken en dat Brave Search geïntegreerd is (zie “Publieke bètaversie van Brave Search is alternatief voor Google,” 8 juli 2021). Je zult zien dat ik nog meer webbrowsers installeer, maar ik schakel maar onregelmatig tussen browsers. Wat het nog ironischer maakt dat ik de eerste app die ik installeer niet meer gebruik, omdat de vervanging zo flexibel is. Zie het als een uitnodiging.

Mimestream

E-mail is leven voor mij en toen de Gmail-webinterface me begon te irriteren, was Mimestream net als beta beschikbaar gekomen. Ik heb het sindsdien ononderbroken gebruikt. Op dit moment wordt alleen Gmail ondersteund maar ik vind Mimestream het beste e-mailprogramma sinds Eudora. (De app lijkt niet echt op Eudora maar het roept wel dezelfde soort enthousiasme op.) Mimestream wordt gemaakt door een enkele ontwikkelaar, Neil Jhaveri, voor wie e-mail ook van levensbelang is. Zo leidde hij 7 jaar lang teams die werkten aan de ontwikkeling van Apple Mail en Notities. En hij lost mijn problemen met de app op en neemt mijn suggesties voor de interface serieus. Lees ook “Mimestream Brings Gmail Features to a Mac Email App” (25 september 2020) voor meer informatie over de app.

1Password

Nu ik van LastPass ben overgestapt op 1Password (zie “LastPass publiceert meer details over zijn datalekken,” 3 maart 2023) had ik toegang tot mijn wachtwoorden nodig, dus ik heb 1Password vrijwel meteen geïnstalleerd. Ik heb er ook lol in om mijn opgeslagen gegevens eens een beetje op te ruimen - veel werk, maar als het op gegevens aankomt is dat een beetje een tic van mij.

Google Drive for Desktop

Hoewel een groot deel van mijn werk in Google Drive zich afspeelt binnen een browser - omdat ik bestanden open in het webgebaseerde Google Docs — sla ik ook een groot deel van andere essentiële en vaakgebruikte bestanden in Google Drive op. Door Drive for Desktop te installeren heb ik rechtstreeks toegang tot deze bestanden in de Finder en worden ze automatisch gesynchroniseerd tussen al mijn apparaten (lees voor meer algemene informatie “Apple's bestandsprovider dwingt tot wijzigingen bij Mac-cloudopslag,” 10 maart 2023).

Dropbox

Voor de tijden van Google Drive en iCloud Drive gebruikte ik Dropbox voor alle gedeelde opslag. Doordat Dropbox voortdurend mogelijkheden toevoegt die weinig met cloudopslag te maken hebben vind ik dat steeds minder aantrekkelijk en de beperking voor gratis accounts om maar drie apparaten te kunnen gebruiken is de nekslag geweest voor mijn gebruik (zie “Dropbox beperkt gratis accounts tot drie apparaten,” 14 maart 2019). Desalniettemin gebruik ik Dropbox nog steeds voor een aantal taken, zoals het synchroniseren van Keyboard Maestro macros tussen Macs.

Agenda

Ik heb ontelbare programma's gebruikt voor het bijhouden van notities en dergelijke, en heb daarbij ook nog wel eens schade opgelopen, zoals met het verdwijnen van Circus Ponies Notebook (zie “Circus Ponies sluit de deuren,” 7 januari 2016). Ik ben nooit een fan geweest van Notities van Apple, terwijl de overzichtelijke benadering van Agenda voor mij goed werkt (zie “Agenda biedt een nieuwe kijk op het maken van aantekeningen en taakbeheer,” 8 mei 2018). Ik had een plek nodig om deze lijst apps op te slaan, en Agenda kreeg het voordeel van een vroege download.

Keyboard Maestro

Ik kan geen Mac gebruiken zonder het macroprogramma van Peter Lewis, dat we al jaren behandelen. Het is een van de weinige vitale programma's die aanvoelen als een verlengstuk van mijn virtuele handen. Ik heb talloze sneltoetsen in mijn vingers ingebakken, vooral de F-toetsen op mijn toetsenbord om te schakelen tussen mijn meest gebruikte apps. Ik merk het meteen als het niet geïnstalleerd is.

BBEdit

Hoewel ik voor het overgrote deel van mijn schrijfwerk Google Docs gebruik, vanwege de samenwerkingsmogelijkheden, vertrouw ik nog regelmatig op BBEdit om tekstbestanden te manipuleren, vluchtige notities te maken en willekeurige tekstbestanden op te slaan (zoals al die kernel panic logs die ik verzamelde op weg naar mijn schone installatie van niveau 2).

Setapp

Setapp, het geesteskind van het Oekraïense softwarebedrijf MacPaw, is een goed samengestelde selectie Mac-programma's. Met een abonnement van $ 9,99 per maand krijg je toegang tot alle programma's. (Alle programma's in Setapp zijn ook los verkrijgbaar.) In de loop der jaren heb ik er veel gebruikt, maar de volgende vier programma's heb ik meteen opnieuw geïnstalleerd.

CleanShot X

Ik moet deze fantastische app voor schermafbeeldingen dringend bespreken. Als je op zoek bent naar functies die verder gaan dan commando-shift-5, waaronder annotaties, scrollende opname, een zelfontspanner, een dradenkruis en talloze opties, is CleanShot X een kijkje waard.

iStat Menus

Ik weet niet goed waarom ik ervoor koos om iStat Menus zo snel opnieuw te installeren, omdat ik er niet regelmatig naar kijk. Maar ik vind het leuk om in de menu's details te zien over schijfruimte, CPU en GPU, en netwerkgebruik, en ik waardeer de weersvoorspelling en meldingen.

Simon

Ik hoef al jaren geen fysieke server meer te bewaken, maar zonder het oor van Josh op de sociale media heb ik iets nodig om mij te waarschuwen voor veranderingen op belangrijke Apple-pagina's. Het duurde langer dan ik zou willen om Simon te laten werken zoals ik wil (het is een geval van extreme flexibiliteit die complexiteit creëert), maar nu krijg ik een melding telkens als een bekeken pagina verandert, en met een enkele klik open ik de pagina in mijn browser om te zien wat er nieuw is. Simon draait alleen als mijn Mac aan staat, maar dat is voor mij voldoende, en het is veel beter dan de dienst Visualping, die in de war raakte door veranderingen aan pagina's die geen betrekking hadden op de werkelijke inhoud.

Timing

Hoewel ik maar weinig freelance advies geef en schrijf buiten TidBITS en de artikelen die ik produceer voor TidBITS Content Network-abonnees, gebruik ik Timing om mijn uren bij te houden als ik een project aanneem om een vriend te helpen. Het koppelt fantastisch een activiteit automatisch aan een project door te kijken naar venstertitels en dergelijke.

Raycast

Hoewel ik al jaren, mogelijk tientallen jaren, een toegewijde LaunchBar-gebruiker ben, beschouw ik het als mijn plicht om open te staan voor nieuwe alternatieven. Raycast is, net als LaunchBar, een toetsenbord-starter die de afkortingen leert die je verkiest. Net als LaunchBar kan Raycast op veel verschillende manieren worden uitgebreid en ik vond dat het voldoende verschilde van hoe ik LaunchBar gebruikte om erbij te blijven. Nogmaals, het staat op de lijst voor een bespreking.

Coherence X

Omdat ik zoveel schrijf in Google Docs, geef ik er sterk de voorkeur aan om documententabbladen gescheiden te houden van mijn gewone browsertabbladen, een belangrijk voordeel van site-specifieke browsers. Lees voor veel meer over dit onderwerp “De beste site-specifieke browser voor Google Docs op de Mac” (18 juni 2021) en “ Voorbeelden met site-specifieke browser van TidBITS-sponsor Coherence X” (15 februari 2023). Om de plagerij voort te zetten werd Coherence X, mijn site-specifieke browser voor Google Docs, hoewel het een vroege installatie was na mijn schone installatie, ook vervangen door de app die Brave verving.

Fantastical

Hoewel Apples Agenda toegang biedt tot al mijn agenda-gegevens, gaan mijn vingers ervan jeuken, dus zodra ik iets aan mijn agenda moest toevoegen, heb ik Fantastical gedownload. Het is een geweldig agendaprogramma en een waar ik meerdere malen over geschreven heb.

Cardhop

Fantastical en Cardhop zijn onafscheidelijk. Als je een abonnement neemt op Flexibits Premium, krijg je beide en de visie van Cardhop op het beheren van contacten verschilt aanzienlijk van Apples Contacten, dat ik nog minder leuk vind dan Agenda. (Zie “Cardhop draait helemaal om contacten”, 18 oktober 2017 en “Cardhop 2.0 gebundeld met Fantastical in Flexibits Premium”, 27 mei 2021.)

Slack

Ik gebruik Slack bij lange na niet zoveel als e-mail, maar ik wer er nog steeds mee om met de kern van TidBITS-schrijvers en mijn verder verwijderde familie te communiceren (zie “Facebook beu? Verhuis je familie naar Slack”, 12 februari 2019), dus het duurde niet lang voordat ik de app Slack weer moest installeren. Interessant genoeg was dit de eerste app die ik installeerde van de Mac App Store, en ook een van de weinige.

Firefox

Ik heb niet genoteerd hoeveel tijd er zat tussen het wissen en de herinstallatie van Firefox. Ik denk dat het ten minste enkele dagen was, daar ik Firefox weinig gebruik. Ik start de browser doorgaans op voor specifieke websites die een andere login vereisen of om iets te testen dat niet in een andere browser werkt.

Zoom

Zoom is mijn nexus voor bijna al mijn videobellen, met name omdat Cornell University het gebruikt en de meeste mensen in Ithaca het als standaard beschouwen. Ik had Zoom eerder moeten installeren, omdat ik een bel-afspraak had en me toen bedacht dat ik het nog moest installeren en moest inloggen, wat meer tijd kostte dan ik had. Gelukkig kon ik het snel op mijn MacBook Air gebruiken. (Ik bedeacht me later pas dat je het ook in een browser kan gebruiken en dat het het best werkt in Chrome.)

Authy

Als onderdeel van mijn migratie van LastPass naar 1Password ben ik langzaam al mijn twee-factorverificatiecodes naar 1Password aan het overzetten. Tot die tijd heb ik Authy nog nodig, waar ik ook al mijn codes bewaar, voor het geval dat.

Microsoft 365 (Excel en Word)

Ik gebruik voor het leeuwendeel van mijn echte spreadsheet-werk liever Google Sheets dan Excel, maar ik moet ook vaak spreadsheets met gegevens van hardloopwedstrijden downloaden om kleine aanpassingen te doen en ze te delen. Dit kwam ook langs, dus downloadde ik de Microsoft 365 suite. Ik heb ook eens per maand Word nodig voor wat TCN-distributie-werk, maar ik gebruik PowerPoint of Outlook helemaal niet. Tonya gebruikt Word en Excel veel meer, dus het is voor ons nog steeds handig om een abonnement te hebben op Microsoft 365.

Backblaze

De drie onderdelen van mijn reservekopie-strategie zijn Time Machine, een duplicaat gemaakt met SuperDuper waarvan ik kan opstarten, en reservekopieën op het internet via Backblaze, dat ik al jaren gebruik en bespreek. Het herinstalleren van de software was eenvoudig, maar Backblaze vereist een langdradig en wat omslachtig Inherit Backup-proces als je herinstalleert op een vers geformatteerde Mac.

Electric Sheep

Tegen deze tijd begon ik weer aan TidBITS-artikelen te werken, en in het proces van onderzoek voor en schrijven van “macOS schermbeveiligingen met Foto's geven gedraaide of bewerkte afbeeldingen nog steeds niet goed weer” (5 maart 2023), ontdekte ik dat ik mijn favorietste screen saver ooit, Electric Sheep, moest herinstalleren. (Hoe leuk ik After Dark ook vond, de vliegende broodroosters waren meer amusant dan blijvend aantrekkelijk.)

Retrobatch

Door het schrijven van dat artikel was ik ook gedwongen om Retrobatch te installeren, een ongebruikelijke app van Flying Meat, die grote hoeveelheden afbeeldingen tegelijk kan bewerken. Enkele jaren geleden had Joe Kissell een slimme Retrobatch-workflow ontworpen om macOS-vensters van ronde hoeken te voorzien, en ik gebruik nog steeds een aangepaste versie van dat Take Control-gereedschap. Randen om schermafbeeldingen maken is essentieel, omdat Apples standaard schermafbeeldingen een enorme, ruimte verspillende schaduwrand hebben. Het alternatief, de optie-toets indrukken tijdens het maken van de schermafbeelding, verwijdert wel de schaduwrand maar levert ook vensters op zonder zichtbare rand.

Napkin

Dit programma van Aged & Distilled om afbeeldingen te berwerken is niet meer beschikbaar in de Mac App Store en mijn versie is niet meer bijgewerkt sinds 2017. Desalniettemin is het de beste app ie ik ooit vond om verschillende schermafbeeldingen samen te voegen, dus ik heb het handmatig hersteld vanaf mijn reservekopie. (TidBITS-schrijver Glenn Fleishman zegt dat hij vreest voor de dag dat het niet langere werkt op macOS.) Als iemand een app weet die je snel twee of drie afbeeldingen laat schikken (met magnetische uitlijning) op een willekeurig canvas en vervolgens een strak uitgesneden gecombineerde afbeelding kan exporteren, laat het me dan weten.

SoundSource

Het installeren van Zoom deed me eraan denken dat ik SoundSource van Rogue Amoeba graag gebruik voor de weergave en het beheren van al mijn audio-in- en -outputs. We schreven hier en jaar terug over in “SoundSource 3 vereenvoudigt geluidsbeheer op de Mac” (17 februari 2017), en het is sindsdien verder ontwikkeld.

Affinity Publisher, Designer en Photo

Ik doe niet veel ontwerpwerk, en de Finger Lakes Runners Club heeft een aantal taken die ik voorheen in mijn eentje deed verplaatst naar Canva vanwege zijn gebruiksvriendelijke gereedschappen en mogelijkheden voor samenwerken. Maar ik gebruik Affinity Publisher en Affinity Designer nog steeds voor bepaalde werkzaamheden. (Zie “Overweeg de overstap van Creative Cloud naar Affinity V2”, 5 december 2022.)

Irvue

Een paar dagen na schone installatie viel me op dat mijn Bureaubladachtergrond niet gewijzigd was. Ik gebruik Irvue al jaren om nieuwe afbeeldingen uit Unsplash te halen om mijn Bureaublad op te leuken. (Zie “Verfraai het bureaublad, de schermbeveiliger en de browsertabs op je Mac”, 10 juli 2017.) Het kost even moeite om het te configureren, maar ik stel het wel op prijs om elke keer als mijn Bureaublad tevoorschijn komt nieuwe afbeeldingen te zien.

HP Easy Start

Ik voer al jaren strijd met mijn HP Color LaserJet Pro MFP M477fdw, en ik was dus ook niet verbaasd toen het allereerste document dat ik probeerde af te drukken na het opnieuw installeren van de printer met Apples driver mislukte, met als foutmelding dat het bestand beschadigd was. In plaats van te gaan stoeien met een PostScript driver, zoals ik beschreef in “LittleBITS: Verjaardagsfelicitaties van watchOS 8 en printertoestanden” (3 december 2021), besloot ik om datgene wat ik direct via HP kon downloaden te installeren. Daarvoor moest ik wel de app HP Easy Start installeren en gebruiken, maar de driver die daarbij geïnstalleerd werd draait sindsdien zonder problemen.

DEVONthink

Ongeveer op dit moment dacht ik eraan dat ik mijn archief van Apple-hardwarespecificaties nog niet had bijgewerkt. Telkens als Apple een nieuw product introduceert bewaar ik een web-archief van de specificaties in DEVONthink, en dat al vanaf 2015. Dat is bijzonder handig als een nieuw model van een bepaald product het levenslicht ziet en ik dat wil vergelijken met een voorgaande versie. Apple heeft nu ook zelf een overzichtspagina, Tech Specs, met koppelingen naar de functies van elk apparaat en model, maar de indeling hiervan varieert per productgeneratie, wat een snelle vergelijking lastig maakt.

Trello

In het grijze verleden van Take Control konden we niet zonder Trello, met kaarten om de boeken door het gehele publicatieproces te volgen, en proceslijsten voor alles. (Zie “Trello biedt aantrekkelijk samenwerkingsgereedschap”, 9 juli 2012.) Tegenwoordig gebruik ik Trello veel minder, maar Tonya maakt er voor sommige taken nog steeds gebruik van, dus moet ik het ook nog steeds hebben. Ik realiseerde me echter later dat voor wat ik er nu nog mee doe, ik ook de website kan gebruiken.

iWork

Ik gebruik Excel gebruik voor snel werk met gedownloade bestanden, en Google Sheets voor al mijn echte spreadsheet-werk, maar onze grafieken voor de artikelen over de omzet van Apple komen uit Numbers, dat bijzonder fraaie en eenvoudig aan te passen grafieken kan maken. En hoewel ik Pages vrijwel nooit gebruik, open ik wel een paar keer per jaar Keynote, als ik een presentatie moet maken.

Nisus Writer Pro

Net als met BBEdit schep ik er genoegen in om met Nisus Writer Pro te werken (zie “Nisus Writer Pro 3.0 bereikt een nieuw niveau in tekstverwerkingskracht”, 29 oktober 2018), maar zonder de naadloze samenwerking van Google Docs gebruik ik het eigenlijk alleen voor een paar macro's die ik nodig heb voor de verdeling van TCN en de financiën van TidBITS. Het is jammer dat ik niet meer redenen heb om het te gebruiken, maar na de verkoop van Take Control Books aan Joe Kissell heb ik gewoon geen krachtige tekstverwerker meer nodig.

EasyFind en Find Any File

Bij het schrijven van Apple's bestandsprovider dwingt tot wijzigingen bij Mac-cloudopslag (10 maart 2023) kreeg ik in de gaten dat Spotlight geen bestanden in Dropbox of Google Drive kan vinden. Ik weet nog steeds niet hoe dat zit met Spotlight, maar EasyFind van DEVONtechnologies en Find Any File van Thomas Tempelmann zijn uitstekende zoekprogramma's die niet afhankelijk zijn van de Spotlight-index. Ze zijn dan ook niet zo snel, maar wel heel vasthoudend en ze bieden veel meer controle over zoekopdrachten. Ik gebruik ze niet dagelijks, maar ze zijn wel bijzonder handig om erbij te hebben.

SuperDuper

Na een grote update wacht ik met het herstarten van mijn opstartbare kopie omdat er wellicht problemen kunnen ontstaan waardoor ik weer terug naar af moet. Met een schone installatie van niveau 2 is dat extra belangrijk, omdat ik wellicht een app opnieuw moet installeren. Het duurde dan ook even voor ik er mentaal aan toe was om mijn oude map Applications te verplaatsen naar een archiefschijf en mijn vorige opstartkopie te overschrijven met de inhoud van mijn huidige opstartschijf. Ik gebruik al jaren SuperDuper voor het maken van opstartbare kopieën, omdat ik er een licentie voor heb, maar Carbon Copy Cloner werkt ook prima.

Watchman Monitoring

Watchman Monitoring is een tool die beheerders gebruiken om de Macs onder hun hoede in de gaten te houden. Ik gebruik het al jaren op mijn Macs en die van een paar familieleden. Het genereert uitstekend waarschuwingen voor de meest uiteenlopende problemen. (Zie “Apple zadelt Mac-gebruikers die even niet opletten op met High Sierra”, 15 november 2017.) Nadat het zich realiseerde dat zijn clientsoftware niet langer op mijn Mac was geïnstalleerd, klaagde Watchman Monitoring, dus heb ik het teruggezet. Meestal hoef ik er niet op te letten, maar af en toe is het essentieel, zoals toen het de eerste waarschuwingen genereerde dat de SSD van mijn vorige iMac in 2020 de geest ging geven. (Zie “Zes lessen die we geleerd hebben van een dode SSD van een iMac”, 27 april 2020.)

VMware Fusion

Ik gebruik virtualisatietools niet veel, maar ik ontdekte al snel een behoefte in Ventura. Ik schrijf vaak over macOS-instellingen, die vroeger in Systeemvoorkeuren stonden en nu in de interface-afschuwing die Apple Systeeminstellingen noemt. Omdat zowel mijn iMac uit 2020 als mijn M1-MacBook Air nu Ventura draait, was de enige manier waarop ik de locatie van onderdelen in de Systeemvoorkeuren van macOS 12 Monterey kon controleren, het in VMware Fusion draaien. Overkill? Waarschijnlijk, maar ik zie geen alternatief en de gratis persoonlijke licentie voor VMware Fusion Player maakt het een gemakkelijke keuze.

Backdrop

Dit eenvoudige gereedschap is al vele jaren een steunpilaar op mijn Mac sinds Jeff Carlson “Ons gereedschap: Backdrop” schreef (1 mei 2006). Wanneer ik bepaalde soorten complexe schermafbeeldingen maak, gebruik ik Backdrop om een wit venster over mijn Bureaublad te plaatsen, met zijn achtergrond en de uitgelijnde pictogrammen, zodat die niet in het uiteindelijke beeld te zien zijn.

Microsoft Edge

Nee, Microsoft Edge is niet de browser die voor mij Brave en Coherence X heeft vervangen, maar ik wilde de AI-chatbotmogelijkheden van Bing proberen, die alleen in Edge werken. Dus ik heb het gedownload en start het telkens wanneer ik iets in Bing wil proberen. Verder is het gewoon een extra browser om te testen.

In werkelijkheid zijn er al een paar extra apps die ik heb gedownload om te testen, maar niet verwacht weer te gebruiken en daarna zou moeten verwijderen. De meeste van de hierboven genoemde apps, vooral die welke ik meteen heb geïnstalleerd, zijn blijvertjes, ook als ik ze niet dagelijks gebruik.