TidBITS#961, 19 januari 2009

De Macworld mag dan voorbij zijn, Jeff Carlson heeft nog fotografienieuws van de show dat hij wil delen en Glenn Fleishman geeft onze visie op de verhalen rondom het ziekteverlof van Steve Jobs van Apple. Rich Mogull kijkt naar het nieuwe Safari RSS-beveiligingslek, Adam bespreekt zijn ingrijpende verhuizing van Now Up-to-Date naar iCal en BusySync, en Jeff Greenberg doet mee met een bespreking van de Power Slider for iPhone 3G batterijhoes. We geven ook nieuws door over een programma dat Macs wakker houdt tijdens het afspelen van video, het verschijnen van de Talking Moose op Twitter en een verzoek van Adam voor Tristans tiende verjaardag. De TidBITS Volglijst behandelt deze week het uitkomen van Script Debugger 4.5.2 en Cyberduck 3.1.

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Steve Jobs tot juni op ziekteverlof

Steve Jobs neemt om gezondheidsredenen verlof van Apple tot juni 2009, maar hij blijft betrokken bij "belangrijke strategische beslissingen", aldus een brief die werd verzonden aan werknemers van het bedrijf, gepubliceerd op de website van Apple, en ook verstrekt als een voorbeeldtekst voor de media. "De afgelopen week", schrijft Jobs, "heb ik geleerd dat mijn gezondheidsproblemen complexer zijn dan ik aanvankelijk dacht." Chief Operating Officer Tim Cook, vaak genoemd als een mogelijke opvolger van Jobs, zal de dagelijkse leiding waarnemen.

Hoe kwam het dat Jobs ging van herstellend van een verkoudheid een paar maanden geleden naar "complexe" medische problemen die maken dat hij maanden uitgeschakeld zal zijn? Dat ging geleidelijk.

Eerst zei Apple dat Jobs, ondanks zijn aanzienlijke gewichtsverlies, "door een 'doorsneeziekte' getroffen was". Ik wilde daar, net als vele anderen, niet naar gissen, omdat ik vond (ik heb zelf ook kanker gehad) dat het een privéprobleem was, tenzij het zijn prestaties in zijn functie zou beïnvloeden. Als het van invloed zou zijn op zijn functioneren en hij was daar niet niet duidelijk over, dan zouden hij en de raad van bestuur vragen krijgen, en mogelijk zelfs rechtszaken, over de openheid over zijn gezondheidsproblemen.

Dan, vlak voor de Macworld Expo 2009, publiceert Jobs een verklaring dat hij lijdt aan een onbekende kwaal, gediagnosticeerd als een verstoring van de hormoonbalans. (Zie "Jobs brengt duidelijkheid over gezondheidskwestie", 05-01-2009.) Niemand wist precies wat er mis was, omdat zijn beschrijving duidelijk was maar geen specifieke kwaal noemde, maar de raad betuigde zijn steun voor zijn leiderschap.

Nu is het probleem "complexer", nog steeds niet gespecificeerd, en het zal blijkbaar maanden van herstel eisen. Zowel bloggers als columnisten in de gewone media speculeren erover dat Jobs weer de alvleesklierkanker heeft waarvoor hij werd geopereerd in 2004, of dat een nieuw en ernstig gezondheidsprobleem hem zou dwingen om terug te treden.

Maar velen van ons die Apple volgen, reageren op deze ongebreidelde speculaties met "Hou je kop". Noch ik, noch de meeste van de Mac-journalisten die ik ken, zien Jobs als het symbool van alles wat juist en goed is bij Apple, maar vooral als een effectief leider die grotendeels prima besluiten nam die de vele duizenden werknemers van Apple goed hebben uitgevoerd. Jason Snell keerde zich uitstekend tegen de algemene trend van de media om Jobs neer te zetten als Apples godheid in een interview met Advertising Age.

Luister: wij van TidBITS zullen allemaal bedroefd zijn als Jobs een ziekte heeft die hem chronisch aftakelt of dodelijk is. We zullen het een zwarte dag vinden wanneer hij voorgoed zijn taak van grote baas bij Apple aan de wilgen hangt. Maar het bedrijf is niet van hem alleen afhankelijk.

Jobs heeft een groot team van managers, ingenieurs en marktdeskundigen om zich heen verzameld die begrijpen hoe je producten maakt die mensen graag willen. Besluiten van Apple zijn niet allemaal afkomstig van de top, ondanks de manier waarop tegen het bedrijf wordt aangekeken. We hoorden in het verleden en ook nu van werknemers van Apple dat veel van de beste beslissingen werden genomen op een lager niveau en vervolgens werden goedgekeurd door de top.

De cultuur die er voor zorgt dat Apple functioneert is doorgedrongen in de hele onderneming. Dat is waarschijnlijk de meest belangrijke erfenis van Jobs.

We wensen Steve Jobs een snel en volledig herstel. En we verwachten dat Apple doorgaat als gebruikelijk.

Bescherm jezelf tegen het Safari RSS-beveiligingslek

Programmeur Brian Mastenbrook onthulde op 11 januari 2009 dat hij een beveiligingslek had ontdekt waardoor kwaadaardige websites bezocht met Safari ieder bestand op je computer zouden kunnen lezen. Het lek zit in de nieuwste versies van Safari, gebruikt onder Mac OS X 10.5 Leopard of Windows maar niet in eerdere versies van Mac OS X. Mastenbrook schreef dat hij de details aan Apple heeft doorgegeven.

Het lek schijnt de inhoud van ieder bestand zichtbaar te kunnen maken, waaronder dus e-mailberichten, wachtwoorden opgeslagen in browser-cookies, of andere documenten. Wij hebben sterke aanwijzingen dat dit probleem echt is en dat je meteen stappen zou moeten ondernemen om jezelf te beschermen voor het geval dat boosaardige aanvallers de details van het lek ontdekken voordat Apple het kan dichten.

Het lek zit in de Safari RSS-lezer en het kan volgens Mastenbrook ook uitgebuit worden als je de lezer niet gebruikt, zolang Safari maar ingesteld staat als de standaard RSS-lezer, hetgeen de standaardinstelling is. Dit lijkt er op te wijzen dat het probleem ligt in hoe Safari omgaat met RSS-abonneerkoppelingen of -feeds, daar het browsen hiervan Safari's RSS-lezer activeert.

Het goede nieuws is dat het relatief makkelijk is om jezelf te beschermen. Onder Windows zal je moeten stoppen met het gebruik van Safari totdat Apple een oplossing uitbrengt. Onder Mac OS X 10.5 Leopard doe je er goed aan de instructies op te volgen op de website van Mastenbrook (zie de koppeling hierboven). Het simpelweg veranderen van de standaard RSS-lezer in Safari biedt helaas geen volledige bescherming.

Het is altijd prettig als er een redelijke oplossing is voor een in potentie serieus beveiligingsprobleem en het zou ons niet verbazen als Apple dit lek behoorlijk snel dicht.

Een verzoek voor de 10de verjaardag van Tristan

"Het is net alsof ik je ken." Dat is één van de dingen die ik het vaakst te horen krijg van TidBITS-lezers die ik in het echt ontmoet. Tonya en ik hebben lange tijd een persoonlijke noot in TidBITS gestoken door de belangrijkste gebeurtenissen in ons leven te delen, zodat de lezers de mensen achter de teksten een beetje leerden kennen. Dat was toen zeer ongebruikelijk voor een technische uitgave, maar nu er microblogging via Twitter bestaat (zie "Bekentenissen van een Twitter-bekeerling", 09-10-2007), is dit veel minder het geval.

Toen onze zoon Tristan in 1999 ter wereld kwam, vroeg ik onze TidBITS-lezers om hem een e-mail te sturen waarin ze de wereld beschreven waarin hij geboren was, en dat ze de nadruk zouden leggen op dingen die hij niet uit een geschiedenisboek zou kunnen halen. De respons was overweldigend, met honderden doordachte, interessante berichten van overal ter wereld (zie "Een warm welkom voor Tristan Mackay Engst", 18-01-1999).

Door het natuurlijke verloop van de tijd is Tristan nu net tien geworden. Hij is in al die jaren uitgegroeid tot een volwaardig kind met een overvloed aan meningen en interesses. Hij is zich wel bewust van wat er zich afspeelt in ons leven en in de wereld in het algemeen, maar al zijn kennis wordt gefilterd door de lens van zijn leeftijd. En hij is dan wel vrij goed op de hoogte van zeeslagen in de tijd van Napoleon, de geschiedenis van kastelen in Wales en de hoogtepunten uit de Griekse en Romeinse tijd, maar hij heeft moeite om de belangrijkste gebeurtenissen van de laatste tien jaar te filteren uit het voortdurende aanbod aan nieuws. Vooral nu de Amerikaanse regering deze week wisselt, voelt het voor ons aan alsof we aan de vooravond van weer een grote verandering op wereldvlak staan.

Ik zou jullie dan ook opnieuw om een gunst willen vragen. De gecombineerde kennis en levenservaring van de TidBITS-lezers is een ongezien rijke bron, en ik zou het op prijs stellen als jullie er iets van konden delen met Tristan door hem een e-mail te sturen op [email protected]. (Ik archiveer alles voor de tijd dat hij wel geïnteresseerd is in e-mail, en hoewel ik deze berichten zelf wel zal lezen, zal ik alleen spam verwijderen.) Je mag hem om het even wat vertellen, maar als je graag een richtlijn hebt, dan kunnen de volgende punten interessant zijn:

Alvast bedankt voor alle bijdragen, en hoewel Tristan nog te jong is om alles wat hem wordt verteld volledig te vatten, ben ik er wel van overtuigd dat hij ooit iedereen heel dankbaar zal zijn voor dit ongewone geschenk. Ik weet dat ik al dankbaar ben voor de aandacht die jullie ons door de jaren heen hebben geschonken.

Talking Moose nu op Twitter

Ik bekijk regelmatig de namen van de mensen die me volgen op Twitter, gewoon om een idee te hebben wie er lezen wat ik schrijf. Zo zag ik met plezier dat er een oude bekende tussen stond: Talking Moose.

Voor degenen wier Macintosh-ervaring niet teruggaat tot het midden van de tachtiger jaren: Talking Moose was een klein achtergrondprogramma dat van tijd tot tijd naar voren kwam, in de vorm van een bewegende eland die deed denken aan Bullwinkle, en dan een geestige opmerking maakte via de spreeksoftware MacinTalk. Talking Moose is gemaakt door Steven Halls in 1986, en was een paar jaar populair, deels dankzij de verspreiding in 1989 bij het boek "Stupid Mac Tricks" van Bob "Dr. Mac" LeVitus, voordat het in vergetelheid raakte. Het programma werd in 1992 nieuw leven ingeblazen door Uli Kusterer en later overgezet naar Mac OS X.

Misschien lijkt het idee van een eland die de pias uithangt en je steeds onderbreekt je nogal knullig. Maar je moet niet vergeten dat dit in de tijd was dat de meeste computergebruikers nog geen toegang hadden tot iets dat lijkt op het hedendaagse internet. Een voortdurende afleiding van de existentiële angst van het dagelijkse leven was dus van levensbelang. De vraag is nu: verheffen de excentrieke uitspraken van Talking Moose zich boven het niveau van wat normaal via Twitter voorbijkomt?

Met Caffeine blijft je Mac wakker tijdens de film

Een paar dagen geleden zaten Tonya en ik op mijn Macbook via Hulu naar de Simpsons te kijken (niet dat we dat normaliter doen, maar zie "De Simpsons richten hun pijlen op Apple", 02-12-2008), waarbij we om de 5 minuten wreed gestoord werden door het actief worden van de schermbeveiliging. Nou had ik natuurlijk via Systeemvoorkeuren de schermbeveiliging uit kunnen zetten, maar dan zou ik een deel van de uitzending missen, dus koos ik er voor om om de zoveel tijd even het stuurvlak aan te raken. Niet een heel intelligente oplossing.

Gelukkig is er nu een gratis programmaatje dat dit probleem op elegante wijze aanpakt. Caffeine van Lighthead Software plaatst een koffiekopje in je menubalk. Als je daar op klikt blijft je Mac wakker, zal het scherm niet donker worden, en zal de schermbeveiliging niet actief worden, ongeacht de instellingen in je Systeemvoorkeuren. (Nog een keer klikken en Caffeine is weer uitgezet.) Met een Command-klik op het kopje krijg je een menu via welk je toegang krijgt tot voorkeuren en je kunt instellen hoe lang Caffeine actief blijft (dat zou bij echte koffie ook een uitkomst zijn!). Via een eenvoudig voorkeurenscherm kun je aangeven dat Caffeine bij inloggen geactiveerd moet worden, of bij activeren van Caffeine het voorkeurenscherm getoond moet worden, en kun je instellen hoe lang Caffeine standaard actief blijft. Met name dat laatste is erg welkom, je wilt namelijk niet dat de batterij van je laptop leeg loopt alleen maar omdat je vergat om Caffeine uit te zetten.

Ik vermoed dat veel, zo niet alle, videoafspeelprogramma's die op je Mac draait dit al zelf doen; online mediaspelers kunnen echter (gelukkig) niet je systeemvoorkeuren zoals de slaapstand en andere energiebesparende instellingen veranderen. Caffeine is dus een uitkomst voor eenieder die diensten als Hulu, Joost, of Watch Instantly van Netflix voor Intel Macs gebruikt (zie "Netflix begint met het gebruik van een Mac-compatibele mediaspeler", 03-11-2008). (Overigens zijn deze diensten alleen beschikbaar in de Verenigde Staten; als reactie heeft de BBC er voor gezorgd dat hun iPlayer alleen vanuit het Verenigd Koninkrijk te gebruiken is.)

Macworld Expo 2009 voor fotografen

Het kan komen omdat ik tegenwoordig meer in fotografie geïnteresserd ben, maar ik had de indruk dat Macworld Expo 2009 meer informatie over fotografie-producten had dan in andere jaren. Dat verrast me niet: ik zie tegenwoordig veel mensen rondlopen met DSLR (digitale spiegelreflex) -camera's, waarschijnlijk omdat de prijzen significant omlaag gegaan zijn.

Ik pretendeer met dit artikel in het geheel niet een overzicht te schrijven over alle fotografie-items op de Expo, maar de volgende zaken trokken mijn aandacht.

HDR Imaging -- Het gebeurt vaak dat je zo afhankelijk bent van de belichting dat je foto in het ene deel veel detail laat zien (bijvoorbeeld in de lucht), en op een ander deel veel minder (een onderbelichte voorgrond). High Dynamic Range (HDR) fotoverwerking combineert verschillende belichtingen van een foto om een foto te produceren die op beide gebieden details laat zien. (Zie voor meer informatie "Photomatix: Een virtuele toverstok, 16-10-2006.)

Ik heb deze techniek niet veel in de praktijk gebracht, maar een vriend raadde me Topaz Adjust aan ($ 39,99), een Photoshop plug-in die in staat is om HDR-effecten te halen uit meerdere bestanden, maar ook uit een enkele foto. Hij wilde het bijna gaan kopen tot hij zich realiseerde dat het alleen op Intel-gebaseerde Macs werkt, niet op zijn Power Mac G5.

Aan de andere kant van de beursvloer liet Creaceed een demo zien van Hydra 2 ($ 79,95), een HDR-programma dat functioneert als een los programma of als een Aperture plug-in. Om details in foto's te tonen kan het foto's uitlijnen die met de losse hand geschoten zijn (het werkt echter beter wanneer de foto's met behulp van een standaard gemaakt zijn).

Tiffen Filters -- Professionele fotografen maken gebruik van glasfilters voor hun lenzen om bijvoorbeeld de kleuren te beïnvloeden of warmte aan een foto toe te voegen. Met digitale foto's is het echter mogelijk om die aanpassingen achteraf toe te voegen.

Tiffen toonde hun Dfx v2-software (vanaf $ 99,95, afhankelijk van je specifieke pakket). Met dit programma kan je feitelijk de door het bedrijf aangeboden fysieke filters, laboratoriumprocessen, gels en special effects nabootsen.

Lowel belichting -- Fotografie gaat eigenlijk meer over licht dan over je camera, en dat wordt vooral duidelijk wanneer je zelf je foto's gaat belichten. Lowel had een heldere kraam op de beurs die vooral de Lowel Ego liet zien ($ 125). Dit is een licht wat je op een tafel kunt plaatsen en waarmee je objecten in zacht beheersbaar licht kunt laten zien, wat beter is dan het harde licht van de meeste flitsen. (Afhankelijk van wat je wil kun je ook goede resultaten krijgen met het gebruik van een goedkope lichtdoos.)

Fluid Mask 3 -- Dit heeft waarschijnlijk evenveel aantrekkingskracht op professionals in fotobewerking, als op fotografen die het belangrijk vinden dat ze ervaring hebben met Photoshop of andere manieren van fotobewerking. Vertus liet mogelijkheden zien van hun programma Fluid Mask 3 ($ 149). Hiermee kun je delen van een foto selecteren waarvan je moeilijk een masker kunt maken, zoals haar of rook. Het was een indrukwekkende demo.

Joby Gorillapod -- Joby liet verschillende van hun camerastandaarden zien, vooral om te tonen hoe multi-inzetbaar deze toch enigszins vervreemdende Gorillapod kan zijn. De standaarden zijn compact en buigbaar, makkelijk om mee te nemen en kunnen op vrijwel ieder oppervlak stevig neergezet worden. Ik heb al het SLR-Zoom model, die camera's aankan met een gewicht tot 3 kilo, dus ik heb gekeken naar de Go-Go ($ 34,95). Dit model is eigenlijk het oorspronkelijke Gorillapod model, uitgebreid met een zuignap die je op de achterkant van een iPhone of een ander compact apparaat kunt bevestigen zodat je films op lange reizen kunt kijken.

Wanneer je je regisseur moet bellen terwijl je foto's aan het schieten bent is de Zivio Boom Bluetooth headset van Joby misschien wat voor je, waar een inklapbare microfoon opzit en die op veel verschillende manieren aan te passen is (met verschillende passtukken voor je oren).

De overstap van Now Up-to-Date naar iCal en BusySync

Als je al twintig jaar in de Mac-wereld meedraait dan is een van de nadelen dat je telkens je gegevens en bekwaamheden moet meenemen om de ontwikkelingen in de industrie te kunnen bijhouden. Soms, zoals met Nisus Writer Classic, wordt je door een technologische verandering (het verlies van de Classic-omgeving) gedwongen mee te gaan, maar in andere situaties is het moeilijker een reden te bedenken om de overstap te maken.

Voor ons was dat zo bij het bijhouden van onze agenda's. Sinds het midden van de jaren negentig hebben we altijd Now Up-to-Date van Now Software gebruikt, dat ging perfect. iCal is weliswaar verbeterd sinds het een aantal jaren geleden uitkwam, maar er was altijd één grote tekortkoming: je kunt kalenders niet in in een lezen én schrijven-modus delen. Wanneer Tonya een afspraak in haar iCal-agenda zet, waarop ik een abonnement heb, dan kan ik die wel zien, maar ik kan niet de tijd aanpassen of de afspraak anderzijds veranderen. (Nog een beperking is natuurlijk dat je of een MobileMe-abonnement moet hebben of een privé-server waar je de gedeelde agenda kunt bewaren; wij hebben beide, maar lang niet iedereen heeft dat.)

Deze alleen lezen-benadering van iCal is voor ons volstrekt nutteloos, behalve misschien voor simpele basisbehoeften, want bij ons gebeurt veel rond gedeelde onderwerpen, zoals Tristan, TidBITS of bepaalde Take Control-projecten. Tonya zet bijvoorbeeld een afspraak voor Tristans schermlessen in haar agenda en als die dan verandert, dan moet ik haar vragen de tijd aan te passen of ik moet het zelf gaan doen op haar Mac. Dit is weer eens een geval van Apple met hun kortzichtigheid wat betreft het delen van zaken. Bij Apple is delen: wel kijken, maar niet aankomen (denk aan iPhoto en iTunes, als je me niet gelooft). Dit is niet hoe wij kinderen met delen leren omgaan en ik vind dat het ook in de computerwereld een onnodige beperking.

Een alternatief kiezen -- Hoewel Now Up-to-Date in de paar magere jaren gedurende de overgang naar Mac OS X bleef werken en hoewel Now Software het product met versie 5.0 weer nieuw leven ingeblazen heeft, is de codebasis oud. Het bedrijf is intussen bezig aan een geheel herschreven versie met de codenaam Nighthawk. Het kan zijn dat Nighthawk er nu snel aankomt, maar we hebben er erg lang op moeten wachten. We hebben andere programma's voor kalenders overwogen, maar zijn uiteindelijk toch bij iCal terechtgekomen om gebruik te kunnen maken van de integratie tussen iCal en de iPhone/iPod touch, en met applicaties als Things, het takenlijstjes-programma. Dit is weer een geval waar het te moeilijk is om Apple's oplossing niet te gebruiken, ondanks de overgebleven tekortkomingen.

Het zou voor ons uitermate handig zijn om de agenda's niet alleen met elkaar, maar ook met diverse anderen met wie we aan TidBITS en Take Control werken, te kunnen delen. Het programma dat dat soort samengebruik voor ons mogelijk maakt is BusySync van BusyMac. Het is een heel handig hulpprogramma dat iCal-agenda's kan synchroniseren met Macs in een lokaal netwerk, met Macs op het internet (wel met een statisch IP-adres) en met Google Calendar. Met BusySync hoeven Tonya en ik niet meer elkaar agenda's in alleen lezen-modus te zien; we kunnen nu specifieke kalenders echt delen. Een afspraak, die Tonya in de agenda zet, kan ik veranderen en vice versa.

Het interessante van BusySync is dat je er ook agenda's mee kunt publiceren of je kan abonneren op agenda's op Google Calendar. Zo zet ik onze agenda voor thuis op Google Calendar en deel hem met onze assistente. Haar BusySync-programma is geabonneerd op onze huisagenda, zodat zij kan zien wanneer we tijd hebben voor een afspraak, die zij dan kan maken, waarna ze die afspraak in de huisagenda in haar iCal-programma zet. Zodra ze dat gedaan heeft, synchroniseert BusySync op haar computer met Google Calendar, waarna BusySync hier de veranderingen synchroniseert met iCal op onze computers. Het ziet er allemaal erg cool uit en geeft mij precies het soort samengebruik dat het publiceren van iCal op MobileMe nou precies niet doet.

Natuurlijk kwam Google net in de periode tussen het overschakelen naar iets nieuws en het schrijven van dit artikel met de officiële uitgave van hun CalDAV ondersteuning, die het delen van agenda's tussen iCal en Google Calendar mogelijk maakt, met behoud van lezen-en-schrijven. Doug Mclean heeft al eens naar Google's Calaboration-programma gekeken en erover geschreven in "Google Calendar ondersteunt officieel CalDAV" (03-12-2008). Ikzelf heb Calaboration nog niet geprobeerd, want er ontbreken een aantal functies die we nu al wel hebben in BusySync, vooral de lees-schrijf synchronisatie van agenda's op onze iPhone en iPod touch. (Voor een meer gedetailleerde beschrijving, zie de vergelijking van BusySync en Calaboration van BusyMac.)

Ik kwam een paar kleine en niet-reproduceerbare probleempjes tegen bij het installeren van BusySync, maar John Chaffee van BusyMac was erg behulpzaam, wat gedeeltelijk ook te danken is aan een knap stukje software dat in BusySync ingebouwd is, wat belangrijke logbestanden bij elkaar zoekt en ze aan hun softwareondersteuning verstuurt.

Synchroniseer voorzichtig -- Macht geeft ook verantwoordelijkheid. Gezien het feit dat BusySync iedereen laat publiceren en abonneren, moet je een enkele Mac als de primaire publisher opzetten en ervoor zorgen dat iedereen op de juiste agenda geabonneerd is. Hoewel BusySync controleert dat men niet dubbel bezig is (zoals het abonneren op dezelfde agenda in het lokale netwerk en via Google Calendar bijvoorbeeld), heb ik het vermoeden dat lukraak publiceren en abonneren via meerdere Macs tot allerlei verwarring kan leiden.

Je moet ook voorzichtig zijn met het toevoegen van deelnemers aan gebeurtenissen, omdat iCal ze doodleuk verwittigd van deze gebeurtenis, met de gebeurtenis als bijlage in de email. Standaard ingesteld werken Mail en iCal samen, waarbij ontvangen gebeurtenissen automatisch in iCal gezet worden (zie "Mail instellen om iCal-spam tegen te houden" door Jeff Carlson, 10-04-2008). Dus als ik een afspraak noteer die Tonya ook moet weten en ik voeg haar toe als deelnemer, dan moet zij zien te vermijden dat Mail deze afspraak in haar iCal agenda zet, wat dan een duplicaat wordt dat BusySync onmiddellijk weer met mij zal delen. De oplossing is om in Geavanceerde voorkeuren van iCal de optie "Haal uitnodigingen automatisch op uit Mail" uit te zetten.

Het gevolg daarvan is, dat je even goed moet stilstaan welke Mac de primaire publicatiebron wordt. Neem bijvoorbeeld onze agenda. Die publiceer ik vanaf onze permanent draaiende Power Mac G5 server via het lokale netwerk voor al onze andere Macs, die daar lokaal op geabonneerd zijn. Die G5 publiceert ook naar Google Agenda voor onze assistent. Zou ik mijn MacBook als primaire bron gebruiken, dan zouden Tonya en onze assistent geen afspraken in die agenda kunnen synchroniseren als ik onderweg ben. Die veranderingen zouden gesynchroniseerd worden zodra ik thuiskwam en verbinding maakte met het netwerk, maar dat is verre van ideaal. Reis je veel, dan zou het slimste zijn om Google Agenda de primaire publicatiebron te maken, want dan kun je synchroniseren wanneer je maar een internetverbinding hebt. Let op met Google Agenda en tijdzones, want wij hebben soms bij het synchroniseren met mensen in andere tijdzones tot nog toe onopgeloste problemen gekregen met veranderende tijden van afspraken.

Daarnaast is het veranderen van de primaire publicatiemachine (wat wij recentelijk hebben gedaan toen mijn Power Mac G5 onze interne file server werd) nog best lastig. Ik geloof dat je het beste kunt beginnen met op de publicerende Mac een backup van iCal te maken, dan alle gedeelde agenda's uit te schakelen, de backup van iCal op de nieuwe Mac te installeren en dan alles van begin af aan opnieuw op te bouwen. Het is ook aan te raden om publicatie naar Google Agenda uit te schakelen, de vóór de overstap al gepubliceerde agenda's te wissen, vanaf de nieuwe Mac die agenda's nogmaals naar Google Agenda te publiceren en ze dan weer in Google Agenda te delen. Mensen die via BusySync geabonneerd waren op je Google Agenda zullen zich nog eens op de nieuw gepubliceerde agenda's moeten abonneren. Samenvattend: bespaar jezelf de moeite en zorg dat je BusySync meteen op de juiste Mac instelt als publicatiebron.

Gelukkig wordt een en ander veiliger gemaakt doordat BusySync elke dag automatisch een backup maakt van iCal. De backups van de laatste tien dagen worden bewaard in ~/Library/Application Support/BusySync/Backups.

Het Export/Import-ballet -- Er zijn mensen die vrolijk een frisse start maken met een nieuw systeem zonder de oude gegevens mee te verhuizen. Zo zijn wij niet, daarom heb ik uitgeplozen hoe we al die jaren agenda-informatie van Now Up-to-Date in iCal konden importeren. Toentertijd was dat geen eenvoudige procedure. Er bestaat nu een hulpprogramma dat het helemaal voor je doet (zie "Gemakkelijk Now Up-to-Date importeren naar iCal", 04-01-2009), maar ik laat deze informatie hier staan omdat die van nut kan zijn in vergelijkbare situaties.

Now Up-to-Date kan afspraken exporteren als met tabs geformatteerde tekststanden, wat toch een heel aannemelijke benadering is. Om redenen die alleen aan Apple bekend zijn, kan iCal echter alleen importeren vanuit een ander iCal-bestand, vanuit Microsoft Entourage, of uit een vCal-bestand. Volgens Wikipedia is vCal een open-source agendaformaat voor het persoonlijke informatiebeheerprogramma Vision, niet te verwarren met vCalendar, een iets bekendere standaard voor het uitwisselen van agendagegevens dat inmiddels geleidelijk is overgegaan in het iCalendar-formaat. Als ik dit allemaal naast elkaar leg, vermoed ik dat wat iCal een "vCal"-bestand noemt eigenlijk een vCalendar-bestand is, oftewel in de wereld van vandaag: een iCalendar-bestand (soms ook wel "iCal-bestand" genaamd - aargh!).

Afgezien van alle mogelijke betekenissen van "vCal", de beste manier die ik heb kunnen ontdekken om het door Now Up-to-Date's geëxporteerde tekstbestand te converteren naar vCal-formaat was door het te importeren in Palm Desktop 4.2.1, dat toevallig op mijn Mac was blijven staan sinds de laatste keer dat ik een Palm gebruikte. Het programma is moeilijk te vinden op de servers van Palm, maar via deze link is het zonodig te downloaden.

Met de data eenmaal in Palm Desktop was het eenvoudig ze te exporteren in vCal-formaat en te importeren in iCal. Om redenen die ik niet van te voren zag aankomen had ik wel een paar pogingen nodig om het goed te krijgen.

Irritaties met iCal -- Hoewel BusySync het grootste nadeel van iCal uit de wereld helpt, ben ik nog steeds niet onder de indruk van iCal, zelfs niet in vergelijking met het stokoude Now Up-to-Date. Daar komt nog bij dat ik een tijd lang de Tiger en Leopard versies naast elkaar heb gebruikt; helaas moet ik zeggen dat ik de Tiger versie prefereer.

Een van mijn grootste bezwaren tegen iCal is dat je weliswaar elke kalender z'n eigen kleur kan geven (die dan ook wordt gebruikt als letterkleur voor de gebeurtenissen die bij die kalender horen), maar dat iCal daar pastelkleurtjes voor gebruikt. Achterliggende gedachte hierbij is dat iCal dan geselecteerde items kan markeren door de kleur van die items helderder te maken. Resultaat is echter wel dat in veel gevallen de tekst van een item minder goed leesbaar is dan nodig is; bovendien begint het geheel op een verzameling paaseieren te lijken. Op het scherm van mijn Macbook betekent dit dat vanuit bepaalde hoeken het geheel volstrekt onleesbaar is. Ik heb online gezocht of er een oplossing voor dit probleem bestaat, maar ik heb tot nu toe nog niets gevonden; wel kwam ik klachten tegen van kleurenblinde Mac-gebruikers die die pasteltinten zelfs helemaal niet kunnen zien.

Verder heeft iCal een toetscombinatie om 'vandaag' te selecteren (command-T), maar in het maandoverzicht (mijn voorkeursweergave) wordt de geselecteerde dag met een zodanig lichte kleur gemarkeerd dat ik het nauwelijks kan zien. Ook dit is gedeeltelijk afhankelijk van het type monitor dat gebruikt wordt, en de kijkhoek, maar feit is dat het niet mogelijk is om dit in iCal aan te passen.

Het aanmaken van gebeurtenissen in iCals maandoverzicht is erg eenvoudig; alles wat je moet doen is dubbelklikken op de juiste dag. Je krijgt dan een gebeurtenis die is gekoppeld aan de geselecteerde kalender. (In dag- en weekoverzichten kun je van de beoogde begintijd naar de eindtijd slepen om een gebeurtenis aan te maken.) In de Tiger-versie moet je vervolgens door de datumvelden van de begin- en eindtijden tabben om bij de eigenlijke tijdvelden te komen. De Leopard-versie slaat de datumvelden standaard over, er van uitgaande dat die correct zijn; als je de data toch wilt aanpassen kun je de /-toets gebruiken om van veld naar veld te springen. Dat is al een hele verbetering, hoewel ik het nog steeds minder handig vind dan hoe Now Up-to-Date het deed.

Daar staat tegenover dat de Tiger-versie details van een gebeurtenis in een uitschuifvenster toont, terwijl de Leopard-versie een pop-up venster tevoorschijn tovert. Het probleem zit hem in het bewerken van een gebeurtenis: als je in de Tiger-versie een gebeurtenis wilt bewerken hoef je alleen maar de betreffende gebeurtenis te selecteren en de details in het uitschuifvenster aan te passen. In de Leopard-versie moet je eerst dubbel-klikken op de gebeurtenis, waarop het pop-up venster verschijnt; vervolgens moet je in dit venster de 'Edit'-knop aanklikken, en pas dan kun je de details bewerken. Tipje tussendoor: als je alleen maar de naam van de gebeurtenis wilt veranderen kun je die met optie-dubbelklik rechtstreeks bewerken. Verder kun je een gebeurtenis selecteren en hem met command-E direct bewerken (met dank aan Chris Pepper, die dit onder onze aandacht bracht!), maar merkwaardigerwijs moet je dan op de escape-toets drukken om de wijzigingen te accepteren - normaliter zorgt de escape-toets ervoor dat een dialog gesloten wordt zonder de wijzigingen op te slaan. Uit oogpunt van gebruiksgemak is de Leopard-manier om gebeurtenissen te bewerken duidelijk een stap terug. We hopen maar dat Apple in Snow Leopard de manier waarop we met iCal interacteren zal verbeteren.

Het eindresultaat -- De aanzienlijke hoeveelheid werk die er is gaan zitten in het overzetten van jaren van gebeurtenissen van Now Up-to-Date naar iCal en het installeren en configureren van BusySync teneinde de tekortkomingen van iCal te omzeilen is het echter meer dan waard geweest. Tonya en ik kunnen nu onze kalenders delen, met elkaar en met onze medewerkers en we kunnen zonder problemen alle gebeurtenissen synchroniseren tussen onze computers, iPhones en iPods touch. Wat ook belangrijk is: omdat we nu de door Apple aanbevolen werkwijze gebruiken profiteren we ook van alle extra's en hulpprogramma's die met iCal gegevens kunnen werken.

Gemakkelijk Now Up-to-Date importeren naar iCal

John Chaffee van BusyMac, de makers van het BusySync-programma voor het synchroniseren van iCal gebeurtenissen tussen meerdere Macs, heeft een oplossing gevonden voor het importeren van gebeurtenissen uit Now Up-to-Date in iCal, iets wat mij al veel bloed, zweet en tranen heeft gekost na mijn recentelijke overstap naar iCal.

Zoals ik schreef in "De overstap van Now Up-to-Date naar iCal en BusySync" (12-12-2008) moest ik eerder exporteren naar tekst, dat tekstbestand bewerken in BBEdit, het resultaat weer importeren in Palm Desktop, daarna exporteren naar het vCal-formaat. Pas daarna kon ik importeren in iCal. Dat was nogal arbeidsintensief en lastig.

John heeft dit probleem opgelost met een klein hulpprogramma dat gebruikmaakt van AppleScript om gebeurtenissen te verplaatsen van Now Up-to-Date naar iCal. Dit gratis programma, NUD to iCal heb ik getest en werkte prima. Het converteerde op de juiste manier Now Up-to-Date-categorieën in iCal-kalenders. NUD to iCal koppelt ook op de juiste manier Now Up-to-Date-gebeurtenissen aan iCal-kalenders.

Toen ik de eerste beta van NUD to iCal teste kostte dit proces veel tijd en dat kwam door herhalende afspraken. De eerste beta probeerde iedere gebeurtenis als een aparte gebeurtenis te importeren en dat leidde tot een enorm hoog aantal. In de huidige versie wordt zo'n gebeurtenis maar één keer geïmporteerd. De prestaties gingen zienderogen vooruit.

Ik deed de suggestie om iedere herhalende gebeurtenis te taggen, zodat het eenvoudig was om ze terug te vinden en ze weer herhalend te maken. Dat heeft hij gedaan, en werkt prima. Bijkomend voordeel is dat ik even moet kijken of ze inderdaad belangrijk zijn, dus ik heb er ook een paar weggegooid.

NUD to iCal is gratis en maar 80 KB groot. Wanneer je overweegt over te stappen van Now Up-to-Date naar iCal is het een essentieel programma.

Een bespreking van de Incase Power Slider for iPhone 3G

Als je teleurgesteld bent door de batterijduur van je iPhone 3G, dan is er nu een oplossing: de Power Slider 3G batterijhoes van Incase. Laat ik meteen een ding vooraf zeggen: de Incase Power Slider for iPhone 3G biedt de batterijduur die de iPhone eigenlijk van zichzelf al had moeten hebben. Natuurlijk vergroot het zowel het formaat als het gewicht van de iPhone, maar al je batterijfrustraties verdwijnen.

Ik ben niet beter dan anderen in het weerstaan van het Reality Distortion Field [het realiteitvervormende veld rond Steve Jobs - nvdv]. Sterker nog, ik ben eigenaar geweest van veel Appletechnologie, waaronder een Newton, en jawel, zelfs een eMate. Ik ben blij met mijn MacBook Pro, heb plezier van mijn iPod, maar ik hou echt van mijn iPhone. Sinds de aanschaf ben ik er slechts één keer meer dan 2 meter van verwijderd geweest. De eerste generatie iPhone deed het best behoorlijk met de batterij en toen de iPhone 3G uitkwam heb ik de overstap gemaakt.

Over het algemeen is de iPhone 3G nog beter dan de eerste generatie iPhone en ik ben met name te spreken over de 3G-snelheidsverhoging ten opzichte van EDGE. Eigenlijk vind ik de iPhone 3G in bijna alles beter dan de originele iPhone.

Alles, behalve de batterij. Ik denk dat alle bezitters van een iPhone 3G het met mij eens zullen zijn: de batterijduur is op z'n best redelijk. Geef maar toe dat je de hele dag de nog overgebleven batterijtijd controleert uit angst dat je midden in een belangrijk gesprek opeens zonder stroom komt te zitten of juist als je je weg moet vinden met de Maps-app.

Als je wilt dat je telefoon het de hele dag doet (laten we zeggen 12 uur of meer bij sporadisch gebruik), moet je leren hoe je de batterijduur kunt verlengen. Ik heb mij deze broodnodige kunst redelijk eigen gemaakt. Thuis gebruik ik wifi en laat ik 3G uit. Wanner ik naar mijn werk rij, zet ik wifi uit en 3G aan. Bluetooth gebruik ik helemaal niet, daar dat de batterijduur nog verder verkort. Maar ondanks deze voorzorgsmaatregelen moet ik er aan denken halverwege de dag de iPhone op te laden als ik 's avonds nog uitga.

Ik heb gekeken naar wat er zoal te krijgen is aan externe batterijen voor de iPhone 3G. Er is de Backup Battery for iPhone van Richard Solo, de 3G Juice, het mophie Juice Pack 3G, de TruePower iV van FastMac, en nu dus de Incase Power Slider for iPhone 3G. De eerste twee zijn alleen aparte batterijen, de andere drie dienen tegelijkertijd ook als hoes.

De Incase Power Slider kwam op de markt op 28 november 2008. Hij was alleen beschikbaar via de website van Incase of via de Apple Store, alwaar ik hem uiteindelijk kocht voor $99,95.

Basis -- Het ontwerp van de doos van de Power Slider is hetzelfde als die van de iPhone. Er zit een fraaie hoes in, een handleiding, en een usb-kabel met een standaard grote usb-aansluiting (type A) aan het ene, en de kleinere (mini B) usb-aansluiting aan het andere uiteinde. Het is precies zo'n kabel als die geleverd wordt bij de meeste digitale camera's, en dit is wat je gebruikt om je iPhone te synchroniseren en op te laden, in plaats van de normale dock-aansluitkabel.

De behuizing zelf bestaat uit twee delen: een bovenste helft die om de telefoon past, en een glijdende onderste helft met ruimte voor de batterij. Aan de bovenkant is een uitsparing voor de sluimer- en geluidsknoppen, en voor de aansluiting van de hoofdtelefoon. Aan de achterkant is een uitsparing voor de camera, en via gaten aan de onderkant kun je bij de microfoon die ingebouwd is in de iPhone, en bij de usb-aansluiting van de behuizing.

De Power Slider past goed rondom de iPhone, maar mijn vingers worden steeds naar de naad tussen de twee helften getrokken. Het lijkt alsof de delen niet goed op elkaar aansluiten, maar misschien ben ik een kniesoor. Een andere iPhone-fanaat zei ook al dat het waarschijnlijk alleen maar een productiefoutje is.

De Power Slider heeft een duidelijk nadeel: mijn iPhone wordt groter en zwaarder, en verandert van vorm. Zelf is hij 129 mm x 66 mm x 22 mm. Hij verdubbelt de dikte van de telefoon tot bijna die van een Treo, en maakt de telefoon ook ongeveer 25 mm langer en 70 gram zwaarder. Ik voel hem veel duidelijker in mijn broekzak. Dat is niet echt een nadeel, want ik heb wel eens paniekaanvallen gehad doordat de iPhone zo licht is dat ik vergat dat ik hem bij me had.

Op de achterkant van de behuizing zit een kleine knop. Als je daarop drukt gaan er een aantal lampjes (maximaal 5) branden als indicatie van de toestand van je batterij. Wanneer je de knop 3 seconden ingedrukt houdt wordt de telefoon voorbereid op synchroniseren als je de usb-kabel aansluit. Dit ging soms mis, waardoor iTunes niet in de gaten had dat mijn iPhone was aangesloten. Volgens de gebruiksaanwijzing kan het in zulke situaties nodig zijn om iTunes opnieuw te starten. Ik heb de notificatie-manager Growl lopen, en daardoor kon ik zien wanneer mijn Macintosh opmerkte dat mijn iPhone aangesloten werd. Afgezien van deze incidentele instelproblemen werkte het synchroniseren via de usb-kabel van de Power Slider prima.

Net als ieder product op batterijen moet je de Power Slider helemaal opladen voordat je hem in gebruik neemt. Volledig opladen duurt ongeveer drie uur.

Prestaties -- Verrassend aan de Power Slider is dat het niet echt de levensduur van de batterij van de iPhone verlengt, maar dat je het gebruik van de batterij van de iPhone ermee kunt uitstellen. Dat komt doordat de Power Slider zorgt dat de iPhone eerst de externe batterij aanspreekt, en pas daarna terugvalt op de interne batterij van de iPhone. Dit mechanisme werkt prima, maar de iPhone kan je hierdoor niet vertellen hoe lang je batterij nog meegaat. Hoe dan ook, het toestel werkt echt.

Ik begon de Power Slider te gebruiken om 20 uur. Na 24 uur van licht tot gemiddeld gebruik van de iPhone (ongeveer 60 minuten telefoneren, een stuk of tien sms'jes, ongeveer een half uur apps gebruiken, gemiddelde helderheid, e-mail doorsturen) raakte de externe batterij van de Power Slider eindelijk op. Toch kon ik nog verder werken, want mijn iPhone ging vrolijk door op zijn interne batterij.

Ben ik blij met de Power Slider? Ja, erg blij. Ik heb de Power Slider nu twee weken, en het is fantastisch gegaan. Ik doe nog steeds de 3G/wifi-dans, maar dat is door de macht der gewoonte en omdat ik nog steeds op mijn hoede ben voor een iPhone zonder stroom. Maar ik heb wel mijn Jawbone Bluetooth hoofdtelefoon herontdekt, die ik had afgeschaft vanwege de korte levensduur van de batterij. Ook heb ik een paar waanzinnige reisdagen meegemaakt, waarop ik de iPhone gedurende 18 uur of langer moest gebruiken, en dankzij de extra levensduur van de batterij heb ik het overleefd. Ik heb zelfs gedaan wat ik eerder nooit durfde te doen omdat ik me zorgen maakte over de batterij: ik heb in taxi's gereden met gps aan om te controleren of ik de goede kant op ging.

Moet je een Power Slider voor je iPhone 3G kopen? Als je moeite hebt om de dag door te komen, zelfs met slim energiebeheer, dan is het antwoord ondubbelzinnig ja. Dat geldt vooral als je veel reist en er soms afhankelijk van bent dat je iPhone altijd blijft werken. Maar de veranderingen aan de vorm van de iPhone zijn onmiskenbaar. Dus als je niet wilt dat je telefoon dikker en zwaarder wordt, raad ik je aan om in plaats daarvan naar de 3G Juice of de Richard Solo Backup Battery te kijken. Die kun je allebei gescheiden van de iPhone meenemen, en alleen aansluiten als je de extra energie nodig hebt.

[Jeff I. Greenberg is hoofddocent bij Future Media Concepts, waar hij lesgeeft in het maken van films en video's met Adobe, Apple en Avid. Je kunt meer over hem lezen op zijn website. En als je het echt wilt kun je hem volgen op Twitter.]

TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 19 januari 2009

Script Debugger 4.5.2 van Late Night Software is een onderhoudsupdate voor de AppleScript schrijfomgeving. Opgelost zijn o.a. problemen met het Scripting Additions-venster wanneer de Leopard-versie van Standard Additions.osax werd weergegeven, een reeks stabiliteitsproblemen met de Dictionary Explorer, een inspringprobleem met Text Substitution, en meer. Voor meer informatie over Script Debugger 4.5, lees "Script Debugger 4.5 biedt zeer krachtige bewerkingsmethoden met Apple Script" (26-11-2008) door Matt Neuburg. ($199 nieuw, gratis update, 10,7 MB)

Cyberduck 3.1 is a belangrijke update voor de populaire open-bron ftp-client. De belangrijkste toevoeging in de nieuwe versie is rechtstreekse ondersteuning voor het uploaden naar Amazon CloudFront (in combinatie met Amazon S3) en Cloud Files van Rackspace, twee grote content-distributiediensten. Andere updates zijn o.a. voorgeconfigureerde protocolinstellingen voor MobileMe iDisk, de mogelijkheid om opdrachten over SSH te sturen met de functie Send Command, archiveren en dearchiveren, klikbare url-velden, en verbeterde interoperabiliteit met WebDAV. Een volledige lijst met veranderingen en verbeteringen vind je op de website van Cyberduck. (Gratis, 11,1 MB)

ExtraBITS, 19 januari 2009

Harde schijven van Seagate onbruikbaar door firmware-bug -- Hardeschijffabrikant Seagate werkt aan een oplossing voor een firmware-probleem waardoor veel van zijn hogecapaciteitsschijven onbruikbaar zijn geworden. Als je een Seagate Barracuda 7200.11, DiamondMax 22 of Barracuda ES.2 SATA-model hebt gekocht, controleer dan of je harde schijf getroffen is en lees meer over mogelijke oplossingen. Volgens Seagate blijven de gegevens intact maar ontoegankelijk, en zij bieden datahersteldiensten voor schijven die te lijden hebben onder het probleem. (Gepubliceerd op 19-01-2009)

Adam spreekt over ziekteverlof van Steve Jobs op Tech Night Owl Live -- Met zijn expert-pet op gaat Adam dieper in op de herrie over het ziekteverlof van Steve Jobs, en is van oordeel dat dit geen invloed kan hebben op de activiteiten van Apple en dat het algemene publiek niet het recht heeft om alles te weten over de gezondheid van Jobs. (Gepubliceerd op 19-01-2009)

Kijk hoe Adam & Jim Dalrymple ruziën op MacVoicesTV -- Als je Adam en Jim Dalrymple van Macworld nog niet hebt gehoord over de openingstoespraak van Macworld Expo in de MacNotables-podcast, dan kun je ze nu zien in deze aflevering van MacVoicesTV, omdat Chuck Joiner alles ook op video had opgenomen. Dit is geen gewone talkshow! (Gepubliceerd op 16-01-2009)

Adam geciteerd over gezondheidsproblemen van Jobs in Washington Post -- Het belangrijke fragment uit mijn conversatie met Mike Musgrove van de Washington Post over de zes maanden ziekteverlof van Steve Jobs: "Ik hoop en geloof dat Apple een dusdanig volwassen onderneming is dat een belangrijke bestuurder uit zijn dagelijkse activiteiten kan stappen zonder dat het bedrijf daar zwaar onder lijdt." (Gepubliceerd op 15-01-2009)

Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 19 januari 2009

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

Kindle? What Kindle? Lezers die hoopten dat er op de MacWorld Expo een Apple e-boeklezer als de Amazon Kindle zou worden geïntroduceerd werden teleurgesteld. Maar moet Apple er wel eentje maken nu het al de iPod touch en de iPhone heeft? (2 berichten)

January 22nd, 2009 - the 25th Anniversary of the Macintosh -- Gaat Apple iets doen om de 25e verjaardag van de introductie van de Mac te vieren? Of moeten we dat zelf doen? (10 berichten)

Apple does solicit feedback! Mensen klagen dat reacties naar Apple sturen hetzelfde is als het werpen van een steen in een hele diepe put, maar heel soms neemt het bedrijf wel rechtstreeks contact op. (7 berichten)

The Future of Macworld -- Nu Apple weg is bij de Macworld Expo, hoe zal de show er nu gaan uitzien? En zijn de geruchten waar dat Apple misschien gaat verschijnen op de CES, de Consumer Electronics Show? (15 berichten)

Re-Unplugging QuickTime from Safari? Na een recente update van Safari ontdekte een lezer dat de browser nu zelf QuickTime-filmpjes afspeelt in plaats van ze aan QuickTime Player door te geven, hetgeen hij liever heeft. Is er een instelling om dit gedrag te corrigeren? (2 berichten)

Protect Yourself From the Safari RSS Vulnerability -- Het simpelweg aanpassen van de standaard RSS-lezer in Safari is kennelijk niet genoeg om je tegen het recente beveiligingslek te beschermen. (3 berichten)

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.