Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Het is nog begin december, maar Apple begint al met een stortvloed aan "top"-lijsten, in dit geval de meest populaire muziek, films en programma's van 2008. (Deze link brengt je naar de iTunes Store.)
Het meest interessant zijn de lijsten van de programma's voor de iPhone en de iPod touch: het best verkochte programma was Koi Pond, een heel mooie kleine simulatie van een vijver met Koi vissen. Voor slechts $ 0,99 is dit heel mooi gemaakt en het is leuk om aan mensen te laten zien die willen weten wat een iPhone kan. (Een tip voor Koi Pond: houd je vinger op het scherm en wacht tot er een vis aan begint te sabbelen. En nee, ik geloof er niets van dat ik hiermee Koi Pond-tip gaf.) Apple verdeelt de programma's in veel verschillende categoriën en geeft daarmee een indruk van wat wordt gedownload (zowel betaalde als gratis programma's).
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
[Update: de foto die eerder werd gebruikt in dit artikel is eigenlijk van een PowerBook-scherm die werd verspreid en was bedoeld als het scherm van een MacBook Air. De nieuwe foto is eigenlijk van een MacBook Pro van eind 2008, hoewel gebruikers van de MacBook Air het erover eens zijn dat het hetzelfde probleem laat zien als van de MacBook Air van eind 2008. Er zijn nog geen duidelijke foto's van de de lijnen op het scherm van een MacBook Air verschenen op de fora.]
Sommige gebruikers van de MacBook Air meldden de aanwezigheid van grijze horizontale lijnen over de schermen van hun modellen van eind 2008. Draadjes over de kwestie startten begin november 2008 op zowel Apple's discussiefora als de MacRumors-fora. Er zijn kleine verschillen in de beschrijving van het probleem, maar de meeste bijdragen zijn het erover eens dat de lijnen grijs of wit zijn, horizontaal of onder een kleine hoek, korrelig of gespikkeld van uiterlijk en ze erg subtiel zijn. Over het algemeen wordt over de lijnen gezegd dat ze het scherm de weergave geven van een stuk perkament of gerecyceld papier. Ook wordt gezegd dat de lijnen verschijnen bij het opstarten, maar ze komen niet tijdens het werken op. Zie hoe de lijnen eruit zien op deze foto:
Alle gebruikers die het probleem ondervinden, stellen dat hoewel de lijnen heel subtiel zijn, ze zeker opvallen met een teleurstellend beeld als resultaat, met name voor een laptop in het hoge segment
Terwijl Apple geen officiële verklaring heeft afgegeven over deze kwestie, kregen forum-respondenten een aantal reacties van AppleCare en Genius Bar's, en zelfs technici van Apple reageerden namens Steve Jobs. Er is overeenstemming over het feit dat Apple-medewerkers hebben erkend dat er een probleem is; ze ontvingen talrijke rapporten over de kwestie en ze onderzoeken het probleem. Ik vond slechts één gebruiker die zei dat hij als antwoord kreeg van Apple dat zijn MacBook Air normaal functioneerde. Verschillende andere gebruikers zeiden dat ze van de technici van Apple hadden gehoord dat er een firmware-update aankomt waarmee het probleem zou zijn opgelost. Er is echter nog geen bevestiging dat dit inderdaad het geval is en er is nog geen officiële firmware-update vrijgegeven.
Het probleem lijkt op tamelijk grote schaal te bestaan als er meer dan 28.000 bezoekers op het forum van MacRumors over dit onderwerp komen, met ruim 500 reacties; dat zijn hoge aantallen voor een probleem van slechts een maand oud. Er zijn maar weining theorieën over de lijnen, maar de meesten wijten het aan de nieuwe antiglans-coating of de nieuwe Nvidia grafische chips. Veel gebruikers lijken achterdochtig, maar hopen dat met een firmware-update het probleem wordt opgelost.
Hoewel zowel de nieuwe MacBook en de MacBook Pro voor een groot deel hetzelfde schermtechnologie gebruiken als de MacBook Air, zijn er uiterst weinig meldingen van problemen met deze laptops. Maar de bovenstaande afbeelding komt van een MacBook Pro-gebruiker en MacBook Air-gebruikers bevestigen dat deze hetzelfde probleem vertoont.
Gezien Apple's aandacht voor esthetische details en de grote markt voor Mac's binnen de kunst- en designwereld, is elk schermprobleem een ernstige zaak die aandacht behoeft. Daarnaast hopen we dat Apple de ernst van de situatie erkent en de nodige stappen neemt om deze snel op te lossen.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Felicitaties voor Jim Berry van langolier.net, wiens inzending willekeurig gekozen werd in de trekking van DealBITS van vorige week en hij ontving een copie van de MacSpeech Dictate spraak-dicteer software met de $ 199 kostende. Dank aan de 1.251 mensen die deelnamen aan deze DealBITS-trekking, we hopen dat je in de toekomst doorgaat met deel te nemen!
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Op 21 november 2008 verscheen een kort hulpartikel op Apples website, geplaatst door iemand die zich waarschijnlijk niet bewust was van de gevolgen die zijn of haar actie zou hebben. De samenvatting van het artikel luidde: "Leer meer over antivirus-hulpprogramma's voor Mac OS". En de verklaring die het artikel zo explosief maakte was de volgende: "Apple ondersteunt breed gebruik van meerdere antivirus-hulpprogramma's, zodat virusprogrammeurs meer dan één programma moeten omzeilen, wat het schrijven van virussen bemoeilijkt." Het artikel noemt vervolgens drie van de bekendste antivirusprogramma's voor de Mac.
Eerst viel het niemand echt op, maar op 1 december 2008 trok het artikel de aandacht van Brian Krebs van de Washington Post. Hij vroeg zich af of deze verklaring een signaal was dat Apple zijn beleid aanzienlijk had aangepast. Beveiligingssoftware van derden voor Mac OS X werd nooit eerder formeel door Apple aanbevolen, dus wat was de oorzaak van deze schijnbaar ingrijpende beleidswijziging? Vervolgens werd het spoor snel opgepikt door de rest van de pers en de bloggers in de branche, zodat het internet gonsde van de wilde interpretaties. En gezien het grote aantal vragen dat we hier bij TidBITS kregen, was er bezorgdheid onder Macgebruikers, die zich gingen afvragen of ze nu opeens veel minder veilig waren.
Het eerste onderzoek gaf aan dat de kans groot was dat dit niet meer dan een overzichtsartikel was, geschreven door een laaggeplaatste medewerker in Apples ondersteuningsafdeling. Het stond niet voor enige wijziging in Apples stellingname op dit terrein, en ook de veiligheid van Macgebruikers was niet in het geding. Het artikel was in feite een update van een eerder stukje uit 2007, aangepast om de nieuwste versies van antivirusprogramma's te vermelden. Zelfs de woordkeuze was onhandig, waardoor je uit de tekst zou kunnen opmaken dat Apple gebruikers aanraadde om alle drie de programma's te installeren. Binnen een paar uur na de nieuwsgolf verwijderde Apple het artikel, waardoor een nieuwe ronde van geruchten ontstond: zou het bedrijf zich door de negatieve reacties in de media gedwongen hebben gevoeld om zijn nieuwe positie in het beveiligingsvraagstuk weer te verlaten?
Uit het bewijs dat ik heb kunnen vergaren trek ik de conclusie dat de update van dit technische artikel nooit door het verantwoordelijke management gezien of goedgekeurd is. Het was waarschijnlijk bedoeld om duidelijk te maken welke antivirusprogramma's door OS X ondersteund worden aan gebruikers die interesse hadden om deze te installeren. Hoewel Apple geen gedetailleerde informatie gegeven heeft over de precieze gang van zaken, vertelde Apples woordvoerder Bill Evans mij het volgende:
"We hebben dit KnowledgeBase-artikel verwijderd omdat het verouderd was en niet meer klopte. De Mac komt kant en klaar uit de fabriek met ingebouwde technologie om de gebruiker te beschermen tegen kwaadwillende software en andere beveiligingsrisico's. Desondanks kan het draaien van antivirussoftware aanvullende bescherming bieden, aangezien geen enkel systeem 100% immuun voor alle bedreigingen kan zijn.
Kortom, Apple vertelt ons niet dat alle gebruikers naar de winkel moeten rennen om antivirussoftware te kopen (laat staan meerdere programma's), maar ze geven wel toe dat antivirussoftware extra bescherming kan bieden. Dit is in lijn met mijn eigen artikel "Moeten Macgebruikers antivirus-software gebruiken?" (18-03-2008), waarin ik de gemiddelde Macgebruiker adviseer om antivirusprogramma's links te laten liggen.
De praktijk wijst uit dat Macs verre van immuun zijn voor beveiligingsrisico's, maar dat er weinig kwaadaardige software is die zich specifiek op dit platform richt. Macs kunnen bij gelegenheid last hebben van "malware". Ik heb dit afgelopen jaar twee keer bericht gehad van gebruikers die kwaadaardige software gedownload en (handmatig) geïnstalleerd hadden. Ik werk ook intensief samen met onderzoekers op beveiligingsgebied die mij vertellen dat de ingebouwde beveiliging van Mac OS X omzeild kan worden door een ervaren aanvaller. Maar noch ik, noch deze beveiligingscollega's kennen meer wijdverspreide aanvallen op kwetsbare plekken van Macs. Tenzij je een specifiek doelwit bent van een goed geïnformeerde slechterik, of vaak software downloadt van gevaarlijke sites, is het uiterst onwaarschijnlijk dat je ooit kwaadaardige software zult tegenkomen. Macs zijn niet wezenlijk veiliger dan pc's, maar ze zijn in de praktijk vrijwel nooit het doelwit, wat de kans dat een Macgebruiker wordt aangevallen enorm verkleint.
Hierbij nogmaals ons advies:
Noch ik, noch de veiligheidsonderzoekers met wie ik samenwerk draaien antivirusprogramma's op onze Macs, maar ik zal de eerste zijn om dit gedrag aan te passen mocht de situatie veranderen, en ik zou dan zeker een brede toepassing van antivirusprogramma's voor de Mac aanraden. Tot die tijd is er gewoon geen goede reden voor gebruikers buiten bedrijfsnetwerken om hun Mac te vertragen door het gebruik van antivirussoftware, mits risicovol gedrag vermeden wordt.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Devicescape heeft Easy Wi-Fi voor AT&T uitgebracht, een eenvoudig iPhone-programma waarmee Amerikaanse gebruikers van de iPhone veel gemakkelijker toegang krijgen tot de bij het abonnement inbegrepen AT&T-hotspots. AT&T biedt zijn klanten sinds vorige week gratis toegang, maar je moest daarvoor op de hotspot ter plekke contact maken met een internetpagina, waar je je telefoonnummer moest invullen, moest wachten op een gratis sms'je, om daarin dan een koppeling aan te klikken. Easy Wi-Fi voor AT&T vraagt slechts eenmaal, bij het instellen van het programma, om je telefoonnummer. (Het programma was gedurende een promotieperiode die liep tot 5 december gratis, maar is dat misschien nog wel).
Devicescape is ook de maker van Easy Wi-Fi, een iPhone-applicatie van $1,99 die samenwerkt met het My Devicescape-netwerk van het bedrijf. Hierin functioneert een gratis account op de servers van het bedrijf als centraal punt voor al je wifi-accounts, en bovendien worden hier al je wachtwoorden voor thuis- en bedrijfsnetwerken beheerd. (Zie het artikel "Easy Wi-Fi vult je hotspotwachtwoorden in", 02-10-2008.)
Zo heb ik bijvoorbeeld een Boingo Wireless-account, en daarnaast de gratis AT&T-dienst voor de iPhone. Voor beide heb ik de gegevens in mijn Devicescape-account ingevuld. Als ik op een luchthaven of in een café ben, start ik Easy Wi-Fi, tik op Verbind, en vervolgens doet Devicescape al het vervelende inlog-werk.
De truc van Easy Wi-Fi voor AT&T is dat je het programma gratis kunt opwaarderen om alle functionaliteit van Easy Wi-Fi te krijgen, iets dat het bedrijf niet eens probeert te verbergen. Na het installeren van het gratis programma kun je het "i"-pictogram rechtsonderin aantikken. Selecteer vervolgens "Registreer bij Devicescape voor meer" in het instellingenscherm. Devicescape kan hiervoor in de toekomst mogelijk geld rekenen, maar op dit moment is de wijziging gratis.
Je kunt je aanmelden voor een Devicescape-account via Safari op de iPhone, of je kunt eerst het account instellen op een desktop-browser. Vervolgens kun je inloggen om de extra mogelijkheden te activeren.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Zoals je misschien weet biedt Google sinds juli 2008 experimentele CalDAV-ondersteuning voor testdoeleinden. Het bedrijf heeft nu bekendgemaakt het protocol officieel te ondersteunen. CalDAV is een uitbreiding op het WebDAV-protocol. Door deze uitbreiding kunnen gebruikers op afstand informatie over roosters op een server benaderen, en de gegevens met de server uitwisselen in iCalendar-opmaak. Misschien belangrijker nog (want veel mensen gebruiken de bèta-functionaliteit al om hun kalenders te synchroniseren) is het uitbrengen van het nieuwe programma van Google om iCal in te stellen: Calaboration.
Calaboration vindt automatisch je Google Calendar-account en helpt bij het toevoegen van zijn kalenders aan iCal op je Mac. Om Calaboration te downloaden log je in op je Google-account en ga je naar Google Calendar. Je zou dan bovenaan de pagina, naast je gebruikersnaam, een koppeling "Sync with Apple iCal" moeten zien. Wanneer je op die koppeling klikt, krijg je aanwijzingen hoe je Calaboration moet instellen en je informatie van Google Calendar kunt importeren in iCal.
Ik heb getest hoe goed Calaboration nieuwe kalenders importeert en synchroniseert en ontdekt dat het eenvoudig te gebruiken is en doelmatig werkt. In slechts een paar snelle stappen synchroniseerde ik een kalender van Google Calendar in iCal, dat was een fluitje van een cent. Dit is een enorme verbetering ten opzichte van de niet-officiële ondersteuning door Google van CalDAV.
Een paar maanden geleden hebben Adam en ik meermalen vruchteloos geprobeerd om een bepaalde TidBITS-kalender te delen met mijn exemplaar van iCal (iCal gaf steeds een foutmelding als het probeerde om zich te abonneren op de openbare URL van de kalender; uiteindelijk kregen we het voor elkaar door Adam zijn persoonlijke URL van de kalender met mij te laten delen.) Het proces was verwarrend en frustrerend, maar indien de nieuwe officiële ondersteuning door Google van CalDAV op de lange termijn betrouwbaar blijkt, gaat dit soort irritaties misschien tot het verleden behoren.
Deze ontwikkelingen betekenen ook een sterkere concurrentie voor BusySync van BusyMac, een iCal-synchroniseergereedschap dat in twee richtingen gebeurtenissen kan synchroniseren, zowel tussen exemplaren van iCal op verschillende Macs als met Google Calendar. BusySync biedt dezelfde basisfunctionaliteit als de officiële CalDAV-synchronisatie van Google, maar ook geavanceerdere instelmogelijkheden en betere integratie met de iPhone. (Wanneer CalDAV van Google synchroniseert met iCal kunnen de gesynchroniseerde kalenders alleen bekeken en niet gewijzigd worden, als die synchronisatie met de iPhone verloopt via USB en iTunes. Als je je kalenders op de iPhone synchroniseert via MobileMe zijn ze zelfs helemaal niet te zien. BusySync heeft deze beide problemen niet. Met BusySync kun je kalenders van Google Calendar synchroniseren met de iPhone en blijft het mogelijk ze te lezen en te wijzigen, of je dat nu doet via MobileMe of via iTunes.) Als je je kalenders wilt kunnen synchroniseren naar en van je iPhone of iPod touch, kan BusySync voor jou het beste programma zijn.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Zoals iedere zichzelf respecterende Apple-gebruiker en Simpsons-fanaat inmiddels zou moeten weten, hebben De Simpsons zich in een recente aflevering uitgeleefd in een gezonde hoeveelheid Apple-satire. Als je De Simpsons niet religieus volgt, kijk dan eens naar de 427ste aflevering, "Mypods and Boomsticks", die begint en eindigt met een berg Apple-grappen en waarin de nieuwe liefde van Lisa Simpson voor alles wat "Mapple" is centraal staat.
Wanneer in de Springfield Mall een nieuwe Mapple Store opent, laden de Simpsons hun kasten vol met Mypods, Myphones, en mysterieuze Mycubes die "gevoed door dromen en versterkt door verbeelding" worden. We zien hoe Lisa probeert om Myphonies te kopen (nep-oordoppen voor wie geen Mypod kan betalen), de Comic Book Guy de Brainiac Bar het leven zuur maakt met een klacht over mayonaise in zijn optische schijfeenheid, en een keynotelezing van Mapple-baas Steve Mobs die gebracht wordt via webcam vanuit het onder water gelegen hoofdkwartier van Mapple, maar waaroverheen Bart bijtend commentaar inspreekt. Er is ook een verwijzing naar de klassieke Apple-reclame uit 1984 waarop de eerste Macintosh-computer wordt gepresenteerd, een aflevering van Itchy en Scratchy waarin Mypods centraal staan, en een ontmoeting onder water tussen Lisa en Mobs die doet denken aan een recent staaltje Apple-filantropie (maar met minder hartverwarmende resultaten).
Ik zal geen verwijzingen naar Apple meer verklappen, zodat je er zelf van kunt genieten. Op dit moment kun je de officiële aflevering vinden op Hulu.com. Jammer genoeg is Hulu alleen toegankelijk voor inwoners van de Verenigde Staten. Als je in een ander land woont kun je waarschijnlijk het beste de clips bekijken waarnaar Engadget koppelingen heeft gemaakt, of handmatig zoeken op YouTube.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Hier is een vraag voor al die oudgediende Mac-gebruikers, zij die net als ik groot geworden zijn met Systeem 7 en nog eerder: wat is de allerergste verandering die Apple aan de interface heeft aangebracht met de overschakeling naar Mac OS X? Welk subliem simpel regeltje hebben ze weggegooid, dat ons vervolgens overleverde aan een hel van verwarring en fouten?
Als je zegt: "Ze laten vensters van verschillende programma's door elkaar heen staan", dan is dat een heel goed antwoord (en reken maar dat ik daarover geklaagd heb), maar het is niet precies waar ik aan dacht. Nee, ik dacht aan de introductie van het "dóórklikken".
Wanneer je in het verleden op een achtergelegen venster klikte, dan kwam het naar voren, en dat was alles. (En als dat venster bij een achtergelegen programma hoorde, dan kwamen alle vensters van dat programma mee naar voren; maar zoals ik al zei, dat is niet waar ik het hier over heb). Tegenwoordig is het echter zo dat wanneer je op een venster op de achtergrond klikt, dan wordt dat venster het voorste venster en er gebeurt nog iets: als je op een punt klikt dat binnen een aanklikbaar interface-onderdeel ligt, dan zal dat onderdeel daarop reageren.
Je kunt dus bij het klikken om over te stappen naar een ander venster per ongeluk iets anders laten gebeuren, zoals bijvoorbeeld het springen van de ene naar de andere Finder-map (omdat je toevallig in de navigatiekolom van de Finder klikt), of van de ene naar de nadere webpagina (omdat je per ongeluk op de Terug- of Verder-knop in de gereedschapsbalk van Safari drukte). Het effect is vooral rampzalig als het niet direct opgemerkt wordt: ik geloof bijvoorbeeld dat dit doorklikken verantwoordelijk is voor veel mysterieuze wijzigingen in mijn Systeemvoorkeuren.
Maar Leopard-gebruikers, er kan nu gejuicht worden. Gelijk Superman uit de lucht komt afdalen om redding te brengen, zo is er nu Klicko, voortgesproten uit het brein van Rainer Brockerhoff (maker van Quay en andere hulpprogramma's die ik al eerder noemde in "Quay maakt gehakt van stacks", 27-11-2007). Klicko verhindert doorklikken. Met andere woorden, het herstelt het systeemgedrag van vóór Mac OS X: als je op een achtergelegen venster klikt, dan komt het naar voren, en dat is alles.
Ik weet niet hoe Klicko dit voor elkaar krijgt, maar ik geloof dat er gebruik gemaakt wordt van Toegankelijkheid (zie "Het scripten van het onscriptbare in Mac OS X", 10-03-2003). Ik had Toegankelijkheid uitgezet (door "Activeer toegang voor hulpapparaten" in het voorkeurenpaneel voor Universele toegang uit te zetten) en Klicko hield op met werken. Ik ben er niet verder ingedoken; de website van Rainer laat weten dat Klicko "het systeem of andere programma's niet hackt, geen code injecteert, of tovenarij uithaalt", en dat volstaat voor mij. Het belangrijkste is dat het werkt, en als het bij een bepaald programma raar doet, dan kun je proberen op een venster te klikken terwijl je een speciale toets ingedrukt houdt (die Klicko vertelt om zich erbuiten te houden), of zelfs dat programma uitsluiten in de voorkeuren van Klicko.
Klicko is gratis, maar vrijwillige bijdragen worden geaccepteerd. Het is een download van maar 134 KB, universeel binair en vereist Mac OS X 10.5 Leopard. Je vindt meer informatie op de website van Rainer.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Toen Apple de Safari 3.2 update uitbracht (zie "Safari 3.2 pakt veiligheidsproblemen aan, 13-11-2008)", beperkte het bedrijf zich niet tot de gebruikelijke veiligheidsproblemen; het voegde twee nieuwe kenmerken toe, die al beschikbaar waren in andere browsers. Apple lag recentelijk onder vuur vanwege het ontbreken van deze kenmerken, en dus bevat Safari 3.2 nu twee anti-phishing kenmerken die ontworpen zijn om te voorkomen dat gebruikers per ongeluk (of met opzet) frauderende websites bezoeken. Zoals gebruikelijk bij Apple was er geen documentatie over deze kenmerken, maar we hebben met een beetje onderzoek uitgevogeld hoe ze werken en hoeveel beveiliging ze nu werkelijk bieden.
De term "phishing" werd in eerste instantie vooral betrokken op spam e-mail berichten die net deden of ze van een bekende site afkomstig waren, zoals je bank, en die je naar andere sites moesten leiden om je wachtwoorden af te troggelen. Dat wachtwoord wordt vervolgens gebruikt om de account leeg te halen. De eerste gevallen waren simpel en bestonden uit niet meer dan het veranderen van een webkoppeling zodat de ene koppeling getoond werd maar een ander achter de schermen actief was. Daar waren snel oplossingen voor gevonden, zowel door ontwikkelaars als gebruikers, maar de technieken werden steeds aangepast en zijn vandaag de dag zo uitgebreid dat ook ervaren gebruikers er soms intrappen. Het blijft bovendien niet beperkt tot banken.
Een bepaalde bescherming is erg gebruikelijk onder webbrowsers als Firefox en Internet Explorer: een waarschuwing wanneer bekende kwaadwillende websites bezocht worden. Elke keer wanneer je naar een website gaat controleert de browser het adres om te kijken of het op een zwarte lijst staat. Indien niet merk je niet eens dat de controle plaatsgevonden heeft, maar wanneer de site wel op de lijst staat toont je browser een waarschuwing en moet je nogmaals klikken om door te kunnen gaan.
Een andere, relatief nieuwe, beveiliging in browsers is ondersteuning voor Extended Validation-digitale certificaten. Wanneer je een veilige website bezoekt die het sleutelsymbool in je browser activeert, gebruik je het digitale certificaat om een versleutelde sessie te maken. Dat certificaat is uniek voor die site; wanneer je geen waarschuwing ziet betekent dat dat het certificaat uitgegeven is door één van de vertrouwde autoriteiten die je browser kent, en dat het adres overeenkomt met het certificaat (zie voor meer informatie over SSL het artikel van Chris Pepper, "Communicatie beveiligen met SSL/TLS: een overzicht op hoog niveau" 25-06-2007). Het blijkt echter dat het erg eenvoudig is voor welke site dan ook om een digitaal certificaat te krijgen en sommige zogenaamde phishers profiteren hiervan: hun sites lijken voor de browser betrouwbaar. Een Extended Validation (EV)-certificaat is een beetje anders. Deze zijn erg kostbaar en vereisen dat het bedrijf een grondige controle ondergaat om na te gaan of het certificaat niet alleen overeenkomt met een webadres, maar ook met het bedrijf. In ruil hiervoor zien sites met EV-certificaten er anders uit in de webbrowsers die ze ondersteunen.
Helpt het? In februari 2008 zorgde Michael Barrett, de Chief Information Security Officer van PayPal, voor beroering toen hij zei dat gebruikers Safari moesten vermijden door het gebrek aan filters voor phishing en gebrek aan ondersteuning voor EV-certificaten. Safari 3.2 komt nu tegemoet aan deze kritiek door beide kenmerken toe te voegen. Het filteren van phishing gebeurt via Google en wanneer je nu een "slechte" site bezoekt laat de browser een heldere waarschuwing zien en moet je nog een keer klikken om door te kunnen gaan. Wanneer je een site bezoekt met een EV-certificaat wordt de naam van het bedrijf nu in het groen in de rechterbovenhoek van de browser getoond, meteen naast het sleutelsymbool. Beide kenmerken staan standaard aan, hoewel je het filteren van phishing in de voorkeuren van Safari uit kunt zetten.
[Zie afbeelding]
[Zie afbeelding]
Ondanks de nadruk van Barrett op deze mogelijkheiden is het de vraag of dit je browser echt veiliger maakt. Tot nu toe kunnen we niet meer dan "misschien" op deze vraag antwoorden. Een gezamenlijk onderzoek van Harvard University en MIT laat zien dat gebruikers deze visuele tekenen lijken te negeren. Een tweede onderzoek van een internet-aanbieder in het Verenigd Koninkrijk suggereerde dat veel gebruikers niet eens weten wat ze betekenen. Mijn ervaring als veiligheidsprofessional zegt dat de visuele hints maar beperkte voordelen bieden. Zelfs ervaren gebruikers zullen ze vaak missen en dan gaan we er nog van uit dat ze kloppen, wat niet het geval hoeft te zijn.
Dit werd nog duidelijker voor me, een paar minuten nadat ik Safari bijwerkte tot versie 3.2. Ondanks drie lagen van spamfilters op mijn TidBITS-mailaccount ontving ik een duidelijk spambericht dat afkomstig zou zijn van de Canada Revenue Agency. Ik controleerde de site op kwaadwillende software en bezocht de site toen met Safari, Firefox en Internet Explorer. Ondanks de phishing-filters sloot niet één van de browsers de site af. Ik controleerde bij een collega in de anti-spam industrie of de site in de database van zijn bedrijf stond en dat bleek het geval. Daar stond hij al twee dagen in, maar noch Google noch de diensten die Firefox en Internet Explorer gebruiken hadden hun eigen database bijgewerkt. Gedurende de volgende paar uur stuurde hij me nog een paar sites om te testen, en geen van deze sites activeerde het phishing-filter in welke browser dan ook. Dat lag op zich niet aan de filters trouwens, hij stuurde me ook een paar sites die wel de waarschuwingen opriepen.
Het probleem met zwarte lijsten is verder dat ze ons alleen beschermen voor slechte sites die we kennen. Wanneer je steunt op zo'n mechanisme om te voorkomen dat je ooit een kwaadwillende site bezoekt wordt de kans dat je een onbekende slechte site bezoekt groter. In de veiligheidsbusiness (en in de wetenschap) noemen we dit een vals negatief, en deze zijn veel gevaarlijker dan een vals positief (een goede site die het label slecht krijgt, wat vervelend is, maar geen veiligheidsrisico).
Wat de ondersteuning voor EV -certificaten betreft controleerde ik de werking door mijn bank te bezoeken en alles functioneerde als verwacht. Het slechte nieuws is echter dat ik eigenlijk nooit zoek naar een groene vlag, rand of label, welke webbrowser ik ook gebruik. De enige manier waarop het gebrek aan een EV-certificaat zou opvallen is een grote waarschuwing, maar er is momenteel geen enkele browser die zo werkt.
Het is aanbevelenswaardig dat Apple Safari op hetzelfde niveau heeft gebracht als de concurrentie, maar gebruikers zouden er niet op moeten vertrouwen. Het enkele feit dat een site niet geblokkeerd is, betekent nog niet dat de site niet gevaarlijk is en dat een site geen EV-certificaat heeft wil ook nog niet zeggen dat je eraan zult denken te zoeken naar de visuele clue in Safari, of welke webbrowser dan ook.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Je hebt net een cd of dvd gebrand, hoe kun je die dan het beste van een mooi label voorzien om indruk te maken op je vriend, collega of nieuwe klant? Of is het misschien een schijf voor het archief en wil je er zeker van zijn dat je ver in de toekomst nog kunt weten wat erop staat? Een snelle krabbel kan volstaan, net als een bedrukt zelfklevend etiket of een speciaal apparaat dat beelden op het oppervlak van de schijf kan branden. Maar voor de beste combinatie van kwaliteit en afdruksnelheid is een inkjet schijfprinter de beste optie, als het er om gaat om professioneel ogende of opvallende schijven te maken. Ik heb de Dymo DiscPainter van $279,95 met de bijbehorende Discus for Dymo-software uitgetest. (Er zijn ook minder dure printers van Epson en andere merken die je labels direct op de schijf afdrukken, maar die heb ik niet onder handen gehad, dus of ze dezelfde kwaliteit, snelheid en gebruikersgemak bieden als de DiscPainter, is nog maar de vraag.)
De mogelijkheden -- De snelste en eenvoudigste manier om je schijf van een label te voorzien is door er een titel op te schrijven. Maak wel gebruik van de juiste stiften voor gebruik op cd's of dvd's, want andere soorten stiften, pennen of potloden kunnen de schijf beschadigen. De was van een waskrijtje zal de schijf waarschijnlijk niet beschadigen, maar het kan wel de kop van je optische schijfeenheid kapot maken.
Tenzij je artistiek onderlegd bent, zal je schijf er waarschijnlijk nogal amateuristisch uitzien. Dat is misschien prima voor een back-up- of transportschijf, maar het is onacceptabel voor een mix-cd met muziek voor je vrienden, of een schijf met een presentatie voor de grootste klant van je bedrijf. Om een professioneel uitziende schijf te maken heb je speciale label-software nodig, zoals DiscLabel van SmileOnMyMac, Disc Cover van BeLight Software, SOHO Labels van Chronos of Discus van Magic Mouse Productions.
Met dergelijke schijflabelsoftware zijn drie andere opties beschikbaar: zelfklevende etiketten, het direct branden van een afbeelding op de schijf en een inkjet-afdruk op het oppervlak van de schijf zetten. Bekijk wat de mogelijkheden zijn, want niet alle schijflabelpakketten ondersteunen alle afdrukopties.
Afdrukken op zelfklevende etiketten kan een goede afdrukwaliteit geven, afhankelijk van je printer. Maar voor het aanbrengen van het etiket op de schijf moet je gebruik maken van een speciaal plastic gevalletje waarmee het niet echt gemakkelijk is om het perfect te doen. Ik heb zelf een Avery CD Stomper, heel functioneel, maar niet eenvoudig te gebruiken. Er zijn mensen die zeggen dat de lijm van het etiket de schijf na verloop van tijd kan aantasten, maar veel zorgwekkender is de potentiële schade aan je optische schijfeenheid als het etiket uit het midden staat of als het in je apparaat loslaat. Dat risico is laag voor een muziek-cd die maar een paar keer gebruikt wordt, maar voor een cd die iemand vaak in zijn auto wil afspelen (en die blootgesteld wordt aan temperatuurschommelingen in zomer en winter) kan ik het echt niet aanbevelen.
Een paar jaar geleden hield de SuperDrive in mijn Power Mac G5 ermee op; ik verving hem door een LaCie d2 DVD-RW schijfeenheid, die niet alleen alles kon wat de SuperDrive ook kon, maar die daarnaast ook op de bovenzijde van speciale schijven kon schrijven met behulp van LightScribe, een technologie die door Hewlett-Packard ontwikkeld werd. Het oppervlak van LightScribe-schijven is afgewerkt met een verfstof die van kleur verandert wanneer die blootgesteld wordt aan de laser in de schijfeenheid; het resulterende beeld is weliswaar in grijswaarden, maar de schijven zijn beschikbaar in diverse kleuren naast de grijs-op-gouden schijven die ik bij mijn schijfeenheid kocht. Je kunt een schijf niet opnieuw beschrijven, maar je kunt er wel iets aan toevoegen, want LightScribe bewaart de rotationele positie van het beeld op de schijf. De LaCie-schijfeenheid wordt verkocht met rammelende labelsoftware, maar je kunt ook DiscLabel van SmileOnMyMac of Disc Cover van BeLight gebruiken.
LightScribe werkt zoals het in de advertentie staat, maar de beelden zijn niet bijzonder opvallend door het gebrek aan meerdere kleuren. Het grootste probleem is echter de verschrikkelijk lage afdruksnelheid; het duurt wel 20 minuten voordat een beeld dat de hele schijf bedekt gebrand is. En je moet natuurlijk een speciale schijfeenheid met speciale schijven aanschaffen. De beelden kunnen na verloop van tijd ook nog eens vervagen, als ze aan licht blootgesteld worden.
Een vergelijkbare technologie van Yamaha en Fujifilm, LabelFlash genaamd, werkt met een sterk contrasterend blauw oppervlak en schijnt minder last van vervagen te hebben. Maar schijfeenheden die geschikt zijn voor LabelFlash worden door minder bedrijven gemaakt, het schrijven van zo'n schijf duurt bijna net zo lang, LabelFlash media zijn duurder dan LightScribe media en LabelFlash werkt alleen met dvd's, niet met cd's. Disc Cover van BeLight is de enige in de categorie van betere Mac schijflabelsoftware die LabelFlash ondersteunt.
Dymo DiscPainter -- Ik vond LightScribe uiteindelijk toch teleurstellen, hoofdzakelijk vanwege de langzame ets-snelheid, dus greep ik de gelegenheid aan om een bespreking van de Dymo DiscPainter te mogen doen, een compacte inkjetprinter speciaal voor bedrukbare cd- en dvd-media. Ik was in het bijzonder op zoek naar een mogelijkheid om in korte tijd mooie (lees: "kleurige") schijflabels te kunnen maken. Twintig minuten is gewoon veel te lang voor het wachten op een label, vooral omdat ik vaak op het laatste moment nog een Take Control Library-cd wil branden voordat ik naar een gebruikersgroepvergadering vertrek.
Met zijn 11 cm (hoog) bij 27 cm (diep) bij 14,5 cm (breed) neemt de DiscPainter niet veel plaats in. De achterste helft, waarin zich de inktpatroon en het afdrukmechanisme bevinden, is twee keer zo hoog als de voorste helft, waar je de schijf in stopt en het printproces kunt bekijken. Achterop bevinden zich de USB- en stroomnetaansluitingen. Helaas ontbreekt een aan/uit-knop; het apparaat heeft daardoor zo'n 2 W aan standby-verbruik.
Uitpakken kostte meer tijd dan voorzien. Omdat de DiscPainter de schijf bedrukt terwijl deze ronddraait (een geoctrooieerde techniek die RadialPrint wordt genoemd) is de uitlijning van het afdrukmechanisme van cruciaal belang. Om die reden is de DiscPainter verpakt in een aantal piepschuim blokken die moeten voorkomen dat het mechanisme verschuift als gevolg van stoten of schokken tijdens het transport. Verder zitten er stickers op de netaansluiting en de USB-kabel die de gebruiker er op wijzen dat de printer pas aangesloten mag worden als al het verpakkingsmateriaal is verwijderd en de besturingsprogrammatuur geïnstalleerd. Dymo's voorzorgen lijken nogal overdreven, maar liever dat dan een apparaat dat meteen uit de doos al niet goed werkt.
Ook het installeren kostte wat langer dan bij een normale printer, omdat ik door mijn PR-contactpersonen gewaarschuwd was dat in Mac OS X 10.5.5 Leopard zich een gekend probleem met USB-printers voordoet (dit probleem treedt op bij een reeks USB-printers, niet alleen bij de DiscPainter). Na de installatie van het Discus for Dymo-programma en de bijbehorende printer-stuurprogramma doorliep ik dus snel de aanwijzingen op de ondersteuningswebsite van Dymo voor het selecteren van de juiste PPD voor de DiscPainter.
Discus for Dymo -- Het programma Discus for Dymo werkt, maar heeft zo zijn eigenaardigheden. Het is of een directe overzetting van een Windows-programma of het is dusdanig ontworpen dat het op beide platforms exact dezelfde interface heeft. Het maakt gebruik van zelfbedachte bedieningsonderdelen en ontbeert zelfs de normale interface-lettertypen van de Mac. Een reeks tabbladen bovenin je scherm biedt de mogelijkheid om op je schijf te tekenen, standaard-symbolen toe te voegen, een uitlijnrooster te tonen, achtergronden te beheren, foto's toe te voegen en fotocollages te maken, en tekst toe te voegen. Nadat je een tabblad gekozen hebt verschijnen de bijbehorende regelaars op je scherm.
Zelfs de manier van werken met het programma is onalledaags. Om bijvoorbeeld tekst op je ontwerp te krijgen moet je op het tabblad Text klikken, vervolgens op de knop Add, je tekst intikken, en op een OK-knop klikken. Daarna kun je middels knoppen de tekst aanpassen (van links naar rechts, vertikaal, gebogen, enzovoort) en opmaken. Hiertoe krijg je een nieuwe set tabbladen gepresenteerd, met schuifbalken om de grootte, omlijning, uitstraling en schaduw van de tekst aan te passen; ook verschijnt er een derde set tabbladen onder aan je scherm, waarmee je lettertype en kleur kunt kiezen. Het lijkt zelfs niet meer op de Keynote interface-ervaring.
Ook het importeren van tekst is problematisch. Zoals te verwachten voor een programma dat zich niets aantrekt van standaard Macintosh-conventies kan Discus niet rechtstreeks iTunes-afspeellijsten importeren; daartoe moet je ze eerst omzetten in een tekstbestand (iTunes > Bibliotheek > Exporteer afspeellijst > Platte Tekst), waarna je dit bestand met Import > Track Names from iTunes Export File kunt binnenhalen. Als je in plaats van platte tekst Unicode-tekst exporteert, kan Discus het bestand niet eens lezen, en als je bestandsnamen uit een map importeert gebruikt Discus de verkorte, 31-tekensversie van de bestandsnamen die langer zijn dan 31 tekens; daarmee is deze optie vrijwel onbruikbaar.
Niettegenstaande deze beperkingen en irritaties was het een koud kunstje om etiketten met tekst en foto's te ontwerpen. Mijn globale indruk is dat Discus voldoet voor het maken van etiketten die er goed uitzien; als je echter etiketten wilt maken die er exact zo uitzien als je wilt, moet je hoogstwaarschijnlijk op zoek naar een ander programma. De DiscPainter heeft sjablonen voor Adobe PhotoShop, InDesign en Illustrator; alternatieven zijn DiscLabel van SmileOnMyMac en Disc Cover van BeLight, die beide de DiscPainter ondersteunen.
Inkt op de schijf aanbrengen -- Het kiezen van de juiste afdrukinstellingen is nogal ingewikkeld, hoewel dat in hoofdzaak niet de schuld van de DiscPainter is. Ten eerste heb je speciale schijven nodig die je met een inkjetprinter kunt bedrukken, maar daar zijn drie soorten van: mat, glanzend en zilver/kleur. Deze schijven hebben ook niet allemaal een even groot bedrukbaar oppervlak. Tezamen met instellingen als klad, normaal en hoogste kwaliteit en verschillende inktdichtheden voor de drie soorten schijven (mat 1 t/m 5, glanzend 6 en 7, en kleur 8 en 9: hoe groter het getal, hoe meer inkt er wordt gebruikt) levert dat een ingewikkelde combinatie van instellingen op.
Dan zijn er ook nog zowel standaardschijven als schijven waarvan het midden ook bedrukt kan worden die een groter bedrukbaar oppervlak hebben. Bij de printer die ik testte zaten losse schijven zonder vermelding van de precieze buiten- en binnengrenzen van het printoppervlak, dus dit betekent dat de verpakking van schijven eigenlijk de exacte afmetingen van het printoppervlak zou moeten vermelden, zodat je eenvoudig de standaardinstellingen van Discus kunt aanpassen of een ander programma gebruiken.
De afdruksnelheid is prima in orde, helemaal in vergelijking met de trage LightScribe schrijver. Het bedrukken van een schijf van maximale grootte in kleur, normale kwaliteit en inktdichtheid 'glanzend 6' kostte 1 minuut en 54 seconden. Op hoogste kwaliteit met inktdichtheid 'glanzend 7' werd dat 2 minuut 48. Bedrukken van een gewone schijf met uitsluitend tekst in concept-kwaliteit met (de laagste) inktdichtheid 'mat 1' kostte slechts 44 seconden. Je kunt en moet dus de kwaliteit aanpassen aan het gebruiksdoel en inkt besparen als je eenvoudige tekstetiketten afdrukt, maar zelfs de ingewikkeldste etiketten kosten niet meer dan een minuut of drie.
De DiscPainter drukt op 600 dpi in concept- (printkop komt twee maal langs) en normale (printkop passeert acht keer) kwaliteit, en op 1200 dpi in hoogste kwaliteit (printkop komt ook acht keer langs). Het verschil in kwaliteit tussen deze drie instellingen is goed waarneembaar; toch is 'concept' ruim voldoende voor simpele tekstetiketten, en 'normaal' meer dan voldoende voor alledaagse grafische etiketten. Slechts één keer had ik een probleem met een schijf waar drie kleine plasjes inkt op achterbleven die het resultaat nadelig beïnvloedden. Een tweede poging leverde een afdoende resultaat op, dus vooralsnog ga ik er van uit dat dit een eenmalig probleem was. Merk ook op dat het mogelijk is om een schijf meerdere malen te bedrukken, zodat je bijvoorbeeld een achtergrond kunt aanbrengen en later tekst kunt toevoegen (op voorwaarde dat de tekst niet op een vaste plaats op die achtergrond terecht moet koment; er is geen mogelijkheid om meerdere afdrukgangen uit te lijnen).
Zoals bij alle inkjetprinters verdient het aanbeveling om het inktgebruik in de gaten te houden, omdat de inktpatronen nou niet bepaald goedkoop zijn (adviesprijs $39,95, laagste prijs online ongeveer $35). Volgens opgaaf zou je op beste kwaliteit, bij hoge inktdichtheid, ongeveer 100 schijven moeten kunnen bedrukken met één inktpatroon, waarmee de kosten per schijf op ongeveer 40 dollarcent komen. Inkjet-bedrukbare schijven zelf zijn voor minder dan dat bedrag verkrijgbaar bij allerlei winkels.
Wat is de doelgroep? Het enige nadeel van de DiscPainter is dat hij maar één truukje kent, en wie heeft er $279,95 (adviesprijs van Dymo; online winkels bieden hem aan voor bedragen tussen de $230 en $255) over voor een printer die alleen op cd's en dvd's kan printen?
Het antwoord hangt uiteraard af van hoeveel schijven je regelmatig van een etiket moet voorzien, en waar je die schijven voor gebruikt. Als je slechts een paar schijven per maand gebruikt om een back-up van je bestanden te maken, kun je beter een speciale stift gebruiken.
Maar voor eenieder die aantrekkelijk ogende schijven moet maken voor zakelijk gebruik is de DiscPainter echt een uitkomst, bijvoorbeeld als je demo's of presentaties aan beoogde klanten verstuurt, of als je als muzikant in eigen beheer geproduceerde cd's verkoopt. Ook foto- en videografen die hun werk op schijf archiveren zullen het op prijs stellen dat ze op het etiket een aantal miniaturen kunnen afdrukken.
In al die gevallen, en natuurlijk ook voor diegenen die hun mix-cd's van een aantrekkelijk ontwerp willen voorzien, is de DiscPainter een uitstekende keuze.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
We hebben de resultaten van onze jaarlijke oproep om geschenkideeën en de bijbehorende lezerswaarderingen binnen! We hebben de getallen geëxporteerd, het tekstbestand verzorgd zodat het klaar is om te importeren, Numbers klaargezet om de gegevens te analyseren zodat we je nu de lijst met geschenken kunnen geven die de TidBITS lezers echt waardevol vinden, om te geven of te ontvangen. Waar mogelijk hebben we onze lezers gevraagd waarom ze denken dat een bepaald item een goed geschenk is.
Nadat je de top-w keuzes hebt bekeken zou je vervolgens moeten gaan kijken bij de discussies op TidBITS Talk: Hardware, Software, Games, Computer Miscellaneous en For the Macintosh Minded. De discussies zijn nog steeds gaande, en je vindt er meer details over items die net buiten de boot vielen, of te laat binnenkwamen.
Apple Software -- De top 3 van vorig jaar - Mac OS X 10.5 Leopard, iLife '08 en iWork '08 - was toen geen verrassing, en dat ze ook nu weer genoemd worden lag ook in de lijn der verwachting. Eén waarschuwing voor diegenen die iLife '08 of iWork '08 ala kerstcadeau overwegen: het is erg aannemelijk dat Macworld Expo in januari 2009 iLife '09 en iWork '09 zal brengen, dus je wilt misschien een waardebon of iets dergelijks onder de boom leggen zodat de ontvanger de nieuwste versie kan kopen wanneer het beschikbaar is. Opnieuw in de laatste positie: (zelfs na gespecialiseerde software als Final Cut Express en Logic Express) MobileMe. Auw!
Spellen en vermaaksoftware -- Ondanks het gedoe in de spellenwereld omtrent het Wrath of the Lich King-uitbreidingspakket voor World of Warcraft, eindigde het in het midden. Het lijkt erop dat TidBITS-lezers minder voor grootschalige role playing spellen voor meerdere spelers kiezen en vaker voor eenvoudiger spellen als onze top twee gekozenen: Bejeweled en Solitaire Till Dawn X. Wat ook hoog scoorde, tot verrassing van sommigen, was Kid Pix Deluxe 3X. Het ziet er naar uit dat we allemaal wat ouder worden een meer geïnteresseerd zijn in een kort spelletje of iets dat we met de kinderen kunnen spelen dan een uitgebreid spel dat veel van de tijd samen zou opsnoepen.
Bejeweled van PopCap Games: Andy J. Williams Affleck en zijn vrouw zijn voor Bejeweled. Ze schreven "Simpele puzzlespellen als Peggle en Bejeweled zijn geweldig omdat ze weinig tijd opeisen. In onze drukke levens zijn dingen die slechts 5 of 10 minuten kosten in de saaie momenten van de dag perfect".
Solitaire Till Dawn X van Semicolon Software: Andy nomineerde ook dit jaar weer deze eindeloze favoriet en noemde het zelfs "zijn steun en toeverlaat om even te ontspannen. Ik stuur deze ieder jaar in, niet alleen omdat hyet mijn traditie is maar ook omdat ik het echt zo vaak speel".
Kid Pix Deluxe 3X van The Software MacKiev Company: Ron Risley kocht dit spel voor zijn zesjarige kindje maar ontdekte dat een gezinslicensie meer van toepassing zou zijn omdat iedereen het speelt. "Je kan er meer mee dan alleen tekenen", schrijft hij, "het maakt het voor kinderen en hun ouders mogelijk om soundtracks en geanimeerde diashows te maken die kunnen worden geëxporteerd naar je video iPod zodat je de blits kan maken bij je vrienden met het artistieke kunnen van je kinderen".
Hulpprogramma's en uitbreidingssoftware -- Alleen maar spelen en niet werken is slecht voor toch al kwakkelende economie dus cadeau's die ons helpen onze Macs nog efficiënter te maken zijn altijd welkom. Het van vorig jaar bekende LaunchBar en Fetch deden het dit jaar ook prima maar niet zo goed als de tweede plaats, Default Folder X en de nieuwe eerste keuze, 1Password.
1Password van Agile Web Solutions: De uitbreiding van1Password naar de iPhone/iPod touch vergrootte de populariteit dit jaar. Lewis Butler schreef over het programma: "Het slaat inderdaad automatisch al mijn Web-wachtwoorden op. Maar het creëert zonodig ook wachtwoorden, zorgt ervoor dat ik mijn beveiligde pagina's makkekijk kan openen op mijn iPod touch en laat me zelfs beveiligde HTML-bestanden aanmaken zodat ik mijn wachtwoorden altijd en overal bij de hand heb".
Default Folder X van St. Clair Software: Deze software valt binnen de categorie essentiële hulpprogramma's die je vergeet totdat je andermans computer gebruikt en je je afvraagt waarom dingen niet werken zoals jij verwachtte. Koert gezegd maakt het het gebruik van het Open en Bewaardialoogvenster sneller en efficiënter dus als je dit vernster veel gebruikt probeer dan eens Default Folder X.
Productiviteitssoftware -- Natuurlijk kunnen we dingen met onze Macs die anders onmogelijk zouden zijn, creëren we dingen, houden we onze levens bij en nog veel meer. Het regelen van taken en informatie is hoofdzaak in deze categorie en de nummers drie, vier en vijf zijn hier dan ook taken- of informatiebeheerders: OmniFocus van The Omni Group, NoteBook van Circus Ponies en Yojimbo van Bare Bones Software. De eerste twee keuzes, echter, zijn geheel anders: Hamrick Software's VueScan en VMware Fusion. (Ik neem aan dat Parallels Desktop ook hoog zou zijn geëndigd maar is niet voorgekomen in de suggesties die wij hebben ontvangen.)
VueScan van Hamrick Software: De flatbed-scanner van de schoonmoeder van Jeff Carlson's hield ermee op toen zij overstapte op een nieuwe iMac met Leopard. Hoewel met de scanner niets mis was, bleek Canon zijn software voor oudere scanners niet te hebben geüpdate. In plaats van een nieuwe scanner krijgt zij een exemplaar van VueScan. Lezer Tomoharu Nishino, die VueScan als geschenk voordroeg, schreef instemmend, "Als iemand een oude scanner heeft die smeekt om een software upgrade die de fabrikant niet kan leveren (Canon blijkt dit nogal eens te verzuimen), kan VueScan het misschien nieuw leven inblazen. Het heeft in ieder geval wel mijn vier jaar oude Canon scanner geredt van het innamepunt. Sommige gebruikers prefereren het zelfs boven de bij de scanner meegeleverde software".
VMware Fusion van VMware: We hebben veel geschreven over VMware Fusion, het populaire virtualisatieprogramma dat Intel-Macs in staat stelt Windows XP, Windows Vista, Linux en vele ander pc-besturingssystemen te draaien. Maar of je nu Windows moet draaien om compatibel te zijn met de speciale software van je werkgever of dat het je gaat om het kunnen spelen van de nieuwste Windows-spellen, VMware Fusion breidt de functionaliteit van je Mac uit voorbij Mac OS X.
Macs -- Van de wereld van de bit overstapend op die van de atoom, leek het ons nodig mensen te polsen welke Mac modellen de beste cadeau's zouden vormen. We waren een beetje verrast door de resultaten. We kunnen ons eigenlijk niet echt een Xserve onder de kerstboom voorstellen dus dat die als laatste eindigde was niet vreemd en de Mac mini wordt al een beetje belegen maar de nieuwe MacBook op een vierde plaats? Was het verlies van FireWire echt zo'n groot probleem dat de MacBook niet alleen de MacBook Pro en de iMac maar ook de Mac Pro voor moest laten gaan? (En we moeten even onze excuses aanbieden, we waren totaal vergeten om de MacBook Air op te nemen in ons onderzoek. We denken dat die ongeveer tussen de MacBook en de Mac mini in staat.)
Andere Apple-hardware -- Vorig jaar hadden we alle Apple-hardware in één categorie gezet maar dit jaar zijn er zoveel bijkomende producten dat het voor de hand lag een aparte categorie te maken. Intrigerend genoeg was de iPod touch de favoriet dit jaar, gevolgd door de iPhone 3G, misschien wel omdat het de meeste functies van de iPhone biedt (behalve de iPhone zelf dan, GPS-functionaliteit en een camera) maar geen duur maandelijks abonnement vereist waardoor de iPhone wellicht een te prijzig cadeau zou worden.
Ook interessant waren de twee laatsten in deze lijst de Apple TV en de iPod shuffle (beiden op dezelfde plaats als vorig jaar). De Apple TV is, ondanks Apple's significante verbeteringen eraan in 2008, nog steeds geen "hot" product en hoewel de iPod shuffle stevig Apple's positie in de goedkope MP3-speler markt vasthoudt, kan het niet op tegen de veel uitgebreidere iPod nano.
Diverse hardwareproducten -- Drie onderdelen van de top vier in deze categorie hebben te maken met opslag. Zou het kunnen dat onze boodschap "back-up, back-up, back-up!" eindlijk aan het inzinken is? (Wij zullen ons zelf natuurlijk alle uitbreiding van het besef van het belang van het veiligstelen van data toerekenen.) De populariteit van een ander onderdeel, de Flip MinoHD, toont dat mensen digitale video willen opnemen maar daarvoor geen traditionele camcorder willen gebruiken.
De d2 Quadra Hard Drive van LaCie (of ieder andere externe harde schijf voor het maken van back-ups): ooit behandelden we de voordelen van back-ups op tape, opslaan van gegevens op optische media en de Iomega Zip-schijven. Vandaag de dag is de externe harde schijf het makkelijkste medium gebleken voor het maken van back-ups van je gegevens. De LaCie d2 Quadra is uitgerust met eSATA, FireWire 400 en 800 en USB 2.0 poorten voor snelle gegevensoverdracht en de 750 GB of 1 TB capaciteit biedt voldoende ruimte voor Time Machine back-ups. Natuurlijk zijn er genoeg andere externe harde schijven met diverse poorten en capaciteiten; wat belangrijk is, is dat je een kopie van je gegevens bewaart op een andere plek dan je computer zelf.
Drobo van Data Robotics neemt het principe van de externe harde schijf een stap (of vier stappen) verder: de Drobo combineert maximaal vier kale interne harde schijven tot een groot intelligent opslag-apparaat. Alex Hoffman schreef: "Het houdt de gezondheid van de schijven bij en het vervangen van een kapotte schijf of een kleine schijf kan niet makkelijker! Je haalt de oude schijf eruit en stopt er een nieuwe in. Niets wachten of uitzetten". Een model met alleen USB 2.0 is verkrijgbaar voor rond de $ 350 (zonder schijven) en een model met USB 2.0 en FireWire 800 kost zo'n $ 440. Het DroboShare-apparaat ($ 200) verandert de Drobo in een network file server.
USB 2.0 Universal Drive Adapter van NewerTech: aanbevolen door "doug201". Je kunt er om het even welke kale 2,5-inch of 3,5-inch harde schijf op aansluiten zonder externe behuizing. "De bedoeling hiervan is dat je een harde schijf gaat gebruiken zoals een floppy disk. Je schuift een kale harde schijf in het dock en de schijf wordt zichtbaar op je computer. Er zijn ook dozen verkrijgbaar om de harde schijven in op te bergen wanneer je ze niet gebruikt". Deze adapter is een goede oplossing om een duplicaat van je opstartschijf te maken als onderdeel van je offsite back-upstrategie.
Flip Video MinoHD van Pure Digital Technologies: de Flip Mino en MinoHD hebben de manier waarop mensen video opnemen volledig veranderd. De MinoHD neemt op met één druk op de knop, heeft een minimum aan andere functionaliteit en neemt video op met een behoorlijke 1280 x 720. Het wordt verbonden met een computer met een ingebouwde USB 2.0-stekker.
iPod/iPhone-accessoires -- De vreemde eend in de bijt bij alle beschermingen en luidsprekers was het 3G Juice External Battery Pack van 3GJUICE. Alex Hoffman schreef "Heeft je geliefde een iPhone? Heeft ze ooit geklaagd dat de batterij bijna leeg was? Er zijn verschillende externe batterijpakken verkrijgbaar voor de iPhone. De meeste worden aangesloten op de dock-connector. Je moet op drie belangrijke punten letten wanneer je een batterijpak kiest: capaciteit, fysieke afmetingen en prijs. Mijn keuze is de 3G Juice, met een capaciteit van 1800mAh, een prijs van $ 53,95 en afmetingen van slechts 61mm x 61mm x 13mm".
Games voor iPhone/iPod touch -- De populariteit van eenvoudige games bij onze lezers heeft er ons toe aangezet om games voor iPhone/iPod touch een eigen categorie te geven en we hebben dan ook wat bijkomende suggesties van Twitter verzameld. De drie meest populaire games waren Bullfrog Touch, Scrabble van Electronic Arts en MotionX Poker.
Bullfrog Touch van Outer Level is een klassiek arcade-stijl game waarin je een kikker bestuurt die allerlei insecten probeert op te eten (en tegelijk wil voorkomen dat ze hem steken). De bedieningen zijn voornamelijk op basis van de accelerometer, en de game kent 13 kaarten en 75 niveaus met stijgende moeilijkheidsgraad. Je kunt zelfs je scores vergelijken met andere online spelers. 15 van de 16 beste scores ooit staan op naam van een zekere Earl.
Scrabble van Electronic Arts brengt het traditionele woordspel op je iPhone of iPod touch. Schud de iPhone om de letters te schudden, en leg de letters en zoom in en uit met de standaard multi-touch gebaren. Deze game biedt meerdere moeilijkheidsgraden en laat je de regels aanpassen; je kunt op je eentje spelen of tegen iemand anders in Wi-Fi Multiplayer mode.
MotionX Poker van Fullpower Technologies is een pokerspel met dobbelstenen dat gebruik maakt van de accelerometer van de iPhone en geavanceerde wiskundige algoritmes om het rollen van echte dobbelstenen te simuleren. Gameplay is eenvoudig maar verslavend; probeert de interesse op lange termijn te behouden door verschillende graphics voor de dobbelstenen en goktafels aan te bieden naarmate je meer geld verdient in het spel.
Apps voor iPhone/iPod touch -- Na wat snelle ontspanning met iPhone-games krijgen we de volledige programma's. Taakbeheer was hier ook prominent aanwezig, met iPhone-versies van OmniFocus en Things in de vier best aangeschreven programma's, naast Twitterrific en MyWeather Mobile. We vermoeden dat deze programma's een deel van hun populariteit kunnen te danken hebben aan het feit dat drie van de vier ook al een goed aangeschreven Mac-versie hebben.
OmniFocus from The Omni Group heeft een 2008 Apple Design Award gewonnen voor Best iPhone Productivity Application en het feit dat het synchroniseert met de Mac-versie van OmniFocus heeft het een plaatsje gegeven in de harten van veel verstokte OmniFocus-gebruikers. Maar OmniFocus geeft je taken niet alleen weer op de iPhone, maar het gebruikt je locatie ook om een aangepaste lijst op te stellen met taken die je in de buurt moet uitvoeren. Je kunt ook taken invoeren in OmniFocus op de iPhone met tekst, foto's en spraakopnames.
Things van Cultured Code is een directe concurrent van OmniFocus omdat het ook een programma voor taakbeheer is dat met een Mac-versie synchroniseert (gratis verkrijgbaar als voor-uitgave). Things voor de iPhone biedt een getrouwe (maar gepaste) vertaling van de functionaliteit van de Mac-versie en vermijdt iPhone-specifieke functies, waardoor je taken gemakkelijk kunt invoeren, bewerken, plannen en rangschikken zodat je goed weet waarop te focussen.
MyWeather Mobile from MyWeather biedt actuele gegevens over het nieuws, grafische weersvoorspellingen, klimaattrends, en geanimeerde lussen met radarbeelden voor meerdere locaties. Het is ook locatiebewust zodat je geen nieuwe locaties moet invoeren wanneer je je verplaatst. Het is aantrekkelijk en gebruiksvriendelijk, met als enige minpunt het ontbreken van weersvoorspellingen in tekstvorm.
Twitterrific from The Iconfactory is één van de verschillende Twitter-clients voor de iPhone, en de enige die vermeld werd in TidBITS Talk. Het biedt een goed doordachte interface voor het weergeven van posts, antwoorden, en rechtstreekse berichten, biedt gemakkelijke toegang tot gebruikersprofielen en heeft een mini-browser voor de weergave van gelinkte pagina's zonder vanTwitterrific naar Safari te gaan. Twitterrific krijg in het algemeen goede punten, maar de meningen erover waren uitgesproken - je bent er gek op of het laat je koud.
Voor de Macintosh-liefhebbers -- Er moet minstens één categorie zijn voor alle "andere" ideeën die nergens anders in passen. De topsuggesties van dit jaar komen uit allerlei gebieden en zullen ongetwijfeld in de smaak vallen bij Mac-gebruikers.
WALL-E op dvd van Pixar: De alom positief onthaalde animatiefilm (met wat conceptueel ontwerpwerk door Jonathan Ive, de Senior VP of Industrial Design van Apple) is misschien wel de perfecte film om bij onderuit te zakken na de feestdis. Marilyn Matty schreef "Kan een versleten en oubollige SE/30 de ware liefde vinden bij een sexy, slanke en blinkende toekomstige iMac? WALL-E van Pixar is nu verkrijgbaar op dvd en bevat het antwoord op deze vraag. De eerste helft van de film, waarin praktisch geen dialoog voorkomt, had me helemaal overweldigd. Een bijkomend pluspunt voor de Macintosh-liefhebbers zijn al de verwijzingen naar Macs en iPods. Een prachtige film voor alle leeftijden". De film is ook beschikbaar als download bij iTunes, maar dan krijg je de bonus features van de dvd- of Blu-ray-versies niet.
Geschenkbon voor een audioboek van Audible.com: Audioboeken zijn een goed geschenk voor wie lang onderweg is naar het werk of voor goede voornemens voor het nieuwe jaar in verband met de sportschool. Alex Hoffman schreef "We hebben allemaal één of andere mp3-speler (waarschijnlijk een iPod of iPhone), en hoewel velen van ons geen boeken meer lezen, luisteren we misschien nog wel naar boeken. Waarom dan ook geen geschenkbon van Audible.com? Ik ben nooit toegekomen aan de twee originele boeken van toekomstig president Obama ("Dreams from My Father" en "The Audacity of Hope"), maar ik kan je niet zeggen hoeveel ik er nu van geniet om ze hem te horen voorlezen. Als je geliefde niet naar Obama wil luisteren, dan zijn er nog altijd duizenden andere mogelijkheden."
Analoge foto's scannen door ScanCafe: ScanCafe is gevestigd in Californië en scant je foto's en negatieven, plaatst de beelden online, drukt de beelden af die je op hun website kiest en rekent je dan alleen die beelden aan tegen een prijs van $ 0,25 - $ 0,29 per foto voor standaardresolutie. Dan O'Donnell zei "Al dat gedoe over digitale fotografie doet me denken aan de duizenden foto's die ik nog op film heb (dia's en negatieven, 35 mm en mediumformaat). Veel andere mensen hebben er daar ongetwijfeld ook nog hopen van. En alternatief is ze zelf te scannen, maar veel mensen hebben gewoon geen tijd om goed genoeg te worden in het scannen, aanbrengen van kleurcorrecties en wegwerken van stofdeeltjes e.d. Een beter alternatief is misschien de dia's, negatieven en beelden te laten inscannen door ScanCafe". Er zijn ook geschenkbonnen.
Harmony One geavanceerde universele afstandsbediening van Logitech: Nadat hij zijn Harmony 890 afstandsbediening had verloren, had Kevin van Haaren dringend een andere afstandsbediening nodig. Hij schreef "Met de Harmony One kun je apparaten tegelijk bedienen door ze te zeggen wat je ze wilt laten doen. Ik kijk bijvoorbeeld naar een dvd en wil naar mijn Apple TV kijken. Op de afstandsbediening druk ik dan op de Activities-knop en dan op Watch Apple TV. De afstandsbediening schakelt de tv dan op HDMI input 2, de stereo op CD/SACD (de input die ik gebruik voor de optische output van de Apple TV), en schakelt de dvd-speler uit. Ik moet elke stap niet zelf met de hand doen".
Dat is het dan voor dit jaar, maar zoals reeds eerder gezegd, kijk zeker ook eens naar de lopende TidBITS Talk-threads voor meer geschenkideeën van lezers. Dank aan iedereen die een bijdrage heeft geleverd aan de lijsten en gestemd heeft voor je favorieten!
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
BusySync 2.1.9 van BusyMac updates de iCal-synchronisatiesoftware met een handvol foutreparaties. Het gaat om fouten die vermenigvuldiging van alarmen veroorzaakten, kalenders die verweesd werden in Google Calendar, vastlopers in Mac OS X 10.4 Tiger en problemen die optraden bij synchronisatie van zich herhalende uitzonderingen en Google vackntiekalenders. ($ 25, gratis update, 2,6 MB)
Bento 2.0v3 van FileMaker, Inc. is een kleine stabiliteitsupdate voor de persoonlijke database software. De nieuwe versie herstelt verschillende door gebruikers gemelde zaken, inclusief een probleem met verticale interliniëring tussen selectievakjes, een fout waardoor bij gedeeltelijk gedownloade emails van IMAP-clients, gebruikers berichten in een Berichtenlijst-veld niet konden bekijken of openen en een kwestie die te maken had met het bewerken van tekstvelden die alleen cijfers bij geïmporteerde sjablonen. Verder zijn zaken betreffende het exporteren van door tab-gescheiden bestanden en niet-ISO gegevensindelingen gerepareerd en is de integratie met AppleWorks, Numbers en Excel verbeterd. ($ 49 nieuw, gratis update, 76 MB)
QuickTime 7.5.7 van Apple is een kleine update voor de media-technologie die een zaak herstelt waarbij Standaard Definitie-aankopen van de iTunes Winkel niet konden worden afgespeeld op externe beeldschermen die geen HDCP ondersteuning hadden. Apple's Mini DisplayPort, te vinden op het nieuwe MacBook, MacBook Pro en MacBook Air, is ontworpen om te beletten dat HD inhoud afgespeeld werd op niet-met-HDCP compatibele beeldschermen. De update is op dit moment alleen maar verkrijgbaar via Software Update op de nieuwe 2008 laptops. (Gratis update, 70 MB)
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Walmart gaat de iPhone verkopen -- Medewerkers van Walmart hebben zich tegenover verslaggevers laten ontglippen dat deze economisch prominente winkelketen de iPhone gaat verkopen. Volgens eerdere geruchten zou Walmart een goedkoper model krijgen met maar 4 GB geheugen. De verkoop begint wellicht voor Kerstmis. (Koppeling gepubliceerd op 08-12-2008.)
Wat als Steve Jobs een autofabriek zou leiden? -- In de vorm van een amusant gedachtenexperiment speculeert Robert X. Cringley op PBS over hoe het zou zijn als Steve Jobs de manier van denken waarmee hij Apple uit het slop trok zou toepassen op een van de grote drie autofabrieken in de Verenigde Staten. (Koppeling gepubliceerd op 08-12-2008.)
LaunchBar 5 publieke bèta -- Objective Development heeft een publieke bèta opengesteld voor versie 5 van LaunchBar, een van onze favoriete Mac-gereedschappen door de jaren heen. Enkele nieuwe kenmerken zijn klembord-geschiedenis, klemborden samenvoegen, een drastisch verbeterde rekenmachine, iCal-gebeurtenissen maken, ondersteuning voor Quick Look, veel nieuwe acties, en een heleboel meer. (Koppeling gepubliceerd op 06-12-2008.)
Bucken voor vuile praat -- Af en toe worden we boos. Of, vaker, denken we dat we grappig zijn. In beide gevallen proberen we onze iPhone een zekere Angelsaksische vloek te laten gebruiken, en dan worden we onderschept door de spellingcontrole. Tim Luoma vogelde uit dat wanneer hij een fictief contactpersoon aanmaakte met een niet zo fraaie naam, hij met zijn uitbundige stijl minder vaak een correctie hoefde te annuleren. (Koppeling gepubliceerd op 06-12-2008.)
Firefox 2.0 raakt bescherming tegen "phishing" kwijt -- Een extra reden voor Firefox 2.0-gebruikers voor een update naar version 3.0: op verzoek van Google zal Mozilla bescherming tegen "phishing" weghalen uit de later deze maand te publiceren Firefox 2.0.0.19, de laatste update van die versie. (Koppeling gepubliceerd op 05-12-2008.)
Bombich Software stuurt NetRestore met pensioen -- Mike Bombich van Bombich Software heeft bekendgemaakt dat hij het populaire gereedschap NetRestore met pensioen stuurt, en in plaats daarvan het freeware Deploy Studio aanraadt om publieke Macs terug te brengen in een vooraf bepaalde staat. Zijn gereedschap Carbon Copy Cloner om schijven te kopiëren en back-ups te maken blijft hij actief ontwikkelen. (Koppeling gepubliceerd op 04-12-2008.)
Netflix stelt Mac-streaming open voor alle abonnees -- Macworld meldt dat Netflix via e-mail zijn Mac-klanten heeft laten weten dat iedereen met een Intel-Mac nu films kan streamen die beschikbaar zijn om direct te bekijken. Netflix heeft eerder alleen bèta-toegang gegeven aan een beperkte groep Mac-klanten. (Koppeling gepubliceerd op 04-12-2008.)
IBM biedt programma's zonder Microsoft Windows aan -- De Wall Street Journal meldt dat IBM een systeem aanbiedt dat zakelijke open-bronprogramma's aanbiedt aan "thin clients" (computers zonder harde schijf of krachtig binnenwerk). Net als bij de programma's van Google doen centrale servers bij een bedrijf het zware werk. De kostenbesparing zou $500 tot $800 per jaar kunnen zijn, plus een vermindering van de kosten voor IT-ondersteuning. Dit is al eerder geprobeerd, maar volgens IBM zijn de alternatieven voor Microsoft Office nu goed genoeg om te concurreren. (Koppeling gepubliceerd op 04-12-2008.)
iPhone-ontwikkelaars kunnen nu recensie-exemplaren uitdelen -- Ars Technica meldt dat Apple eindelijk een van de grootste klachten van ontwikkelaars over de iPhone App Store heeft opgelost, door iPhone-ontwikkelaars in staat te stellen om recensenten (of vrienden en familie) een gratis exemplaar van een app te geven. (Koppeling gepubliceerd op 04-12-2008.)
Macworld kiest winnaars Eddy Awards -- Macworld heeft zijn jaarlijkse lijst opgesteld van voorkeuren van de redactie voor de Eddy Awards. Apple wordt voor maar één titel getipt, en dat is ongebruikelijk. Op de lijst staan veel van onze favorieten, waaronder BusySync, CSSEdit, en Airfoil. (Koppeling gepubliceerd op 03-12-2008.)
Apple verleent gratis licentie voor Mini DisplayPort Connector -- Apple stelt een gratis licentie beschikbaar voor de Mini DisplayPort, de door Apple ontwikkelde variant van de VESA DisplayPort standaard. Hopelijk zal dit de laatste zijn van een lange lijst van speciale video-aansluitingen van Apple die op grote schaal door andere fabrikanten worden geleverd. Maar waarom stelde Apple de aansluiting niet beschikbaar via VESA als onderdeel van DisplayPort? (Koppeling gepubliceerd op 02-12-2008.)
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]
Print Classy Discs with the Dymo DiscPainter -- Adam's artikel over de Dymo DiscPainter levert suggestions op over andere manieren om CD labels te printen. (7 berichten)
The Simpsons Do Apple -- Hulu.com biedt de recente episode van de Simpsons aan die grapjes over Apple maakt, maar is alleen in de Verenigde Staten te zien. (3 berichten)
Fix Your Clicks With Klicko -- Waarom kunnen Mac OS X Vinder vensters hun groote alleen veranderen vanuit de rechter-onder hoek? Enkele hulpprogramma's omzeilen deze beperking. (6 berichten)
Beveiligings Tips For Safe Online Holiday Shopping -- Lezers die het advies van Rich Mogull overnemen ontdekken dat Bank of America ShopSafe niet werkt op Macs. (3 berichten)
Minimize Desktop Distractions -- Een lezer wijst er op dat de beste oplossing om achtergrondgeruis te vermijden het gebruik van de ingebouwde microfoon is om het bestaande geruis in je omgeving te analyseren en te elimineren. (2 berichten)
Whole disk encryption -- Een beperking die Joe Kissell opmerkte met PGP Volledige Schijf Versleuteling is het onvermogen om je data te versleutelen als je je Mac in slaap brengt. Lezers wijzen op enkele fijnere details die nodig zijn om dat te bereiken. (4 berichten)
Airfoil Plays Home Audio Wirelessly -- Een lezer zoekt naar betere instrukties om Airfoil toe te passen voor het streamen van audio vanaf een Mac. (2 berichten)
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
