TidBITS#913, 4 februari 2008

Het grote nieuws van deze week is Microsofts bod van 44,6 miljard dollar om Yahoo te kopen, dus kijkt Adam naar waar het om gaat en is hij er niet van overtuigd dat het een goed idee is. Terug in de Macintoshwereld bracht Apple updates uit voor iWork en iWeb, maar wekt het bedrijf woede op, omdat het vrijwel geen woord zegt over wat er veranderd is. Glenn betreurt het verdwijnen van de Crazy Apple Rumors Site en Joe legt uit hoe je het ongemakkelijke feit dat in videochats oogcontact vrijwel onmogelijk is, kunt omzeilen. Verder gaat Adam in op de stappen van de Direct Marketing Association tegen de Catalog Choice-dienst en vertelt Mark zijn over zijn slechte ervaringen met reparaties onder garantie. Dit nummer brengt een aantal praktische tips, zoals hoe mysterieuze crashes te vermijden bij het starten van Word 2008, methoden om een telkens weer terugkomen van de Setup Assistant na het opstarten te vermijden, en wat te doen wanneer je Mac begint te typen in een verkeerde taal. Ook verwelkomen we een nieuwe sponsor (CS Odessa, makers van ConceptDraw) en houden we een DealBITS-verloting om exemplaren weg te geven van Sound Studio 3. Tenslotte moet je vooral even kijken naar onze nieuwste Leopard e-boeken over het maken van back-ups, het onderhoud van je Mac, en meer!

TidBITS-NL zoekt vrijwilligers.

Vind je het nuttig dat er een Nederlandse vertaling van TidBITS is?
Lijkt het je leuk om teksten uit het Engels te vertalen?
Kun je een paar uurtjes per week missen?

De huidige vertaalploeg is juist groot genoeg om de tekst in porties van plezierige omvang over alle vrijwilligers te verdelen, maar als er een keertje iemand uitvalt wegens ziekte of drukdrukdruk hebben we een probleem. Dus een of twee man/vrouw erbij zou welkom zijn.

Kijk eens op de pagina hieronder wat het werk inhoudt, en laat het ons weten als het je aanspreekt.

<./tidbits-nl/over-vertalen.html>

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

iWork en iWeb bijgewerkt, Apple beperkt uitgaveberichten

Apple heeft updates voor de onderdelen van de iWork suite vrijgegeven via Software Update en als losse downloadbestanden, waarmee Keynote op versie 4.0.2 komt (32 MB download), Pages op 3.0.2 (27,8 MB download), en Numbers op 1.0.2 (26,2 MB download). Apart hiervan is iWeb naar 2.0.3 geschoten (17,2 MB download). De vrijgaveberichten voor deze updates bereiken, zelfs voor Apple, een nieuw dieptepunt, met de mededeling dat voor Pages, Numbers, en iWeb "deze update beter werkt met Mac OS X". Enkel voor Keynote wordt iets meer verklaard, namelijk dat "deze update voornamelijk prestaties verbetert bij het afspelen of het exporteren van presentaties".

Ik raak meer en meer geïrriteerd door de terughoudendheid van Apple om toe te geven dat ze een bug hebben kunnen repareren met een update van een van hun programma's. Ik kan begrijpen dat het de gemiddelde gebruiker niet veel uitmaakt wat er precies is veranderd, maar vrijgaveberichten die niet meer zeggen dan "Deze update werkt beter met Mac OS X" zijn eenvoudigweg bevoogdend. Sommige mensen gebruiken deze programma's voor echt werk en veranderingen zijn voor hen belangrijk. Een omschrijving van vernieuwingen in een programma verschaft de geïnteresseerde gebruiker de benodigde informatie om te bepalen hoe groot de kans is dat een update een bepaald probleem oplost. En aangezien sommige updates feitelijk nieuwe problemen doen rijzen, neigen vrijgaveberichten die kunnen worden samengevat met een grommend "update goed" naar onverschilligheid.

Kom op nou Apple, erken dat er professionele gebruikers zijn wier inkomen afhangt van jullie programma's en de informatie die je erover verstrekt. Ik wil niet zeggen dat gebruikers van Software Update overspoeld moeten worden met details die de meeste mensen niet kunnen begrijpen, maar kan er niet ergens op de website ruimte gemaakt worden voor echte vrijgaveberichten die waarlijk documenteren wat er veranderd is? Het gaat allemaal om vertrouwen - jullie willen dat wij jullie updates blind vertrouwen, maar als je ons niet vertrouwt om onze eigen beslissingen te maken, waarom zouden wij op jullie software vertrouwen als het er echt om gaat? Als jullie een voorbeeld zoeken, kijk dan op de vrijgaveberichten van Bare Bones Software, die volkomen duidelijk maken wat er wanneer is toegevoegd, veranderd en gerepareerd.

Microsoft biedt 44,6 miljard dollar voor Yahoo

De New York Times meldt dat Microsoft een kennelijk ongevraagd bod van ongeveer 44,6 miljard dollar op concurrent Yahoo heeft gedaan. Het gaat om een gemengd bod van geld en aandelen. Deze prijs geeft Yahoo een waarde van $31 per aandeel, 62 procent hoger dan de $19,18 die Yahoo op 31 januari 2008 noteerde bij het sluiten van de markt.

De actie is duidelijk gericht tegen Google, dat zijn ijzersterke positie maar blijft versterken ondanks de miljoenen die Microsoft en Yahoo investeerden in hun strijd tegen Googles zoekmachine en online advertentiepakketten. Volgens marktonderzoeksbureau comScore liep 58,4 procent van alle zoekopdrachten in december 2007 via Google, 22,9 procent via Yahoo, en met afstand op de derde plaats kwam Microsoft met 9,8 procent.

De vraag is wat Microsoft er nu echt aan heeft om Yahoo te kopen. In de brief aan Yahoo's directie schrijft Microsoft blijkbaar dat de fusie schaalvoordelen oplevert en het mogelijk maakt om investeringen in onderzoek en ontwikkeling te bundelen. Maar in de wereld van het internet zijn schaalvoordelen lang niet zo belangrijk als in de productiesector, waar het inkopen in grotere hoeveelheden onmiddellijk een lagere prijs-per-eenheid oplevert. De bundeling van de onderzoeks- en ntwikkelingsafdelingen kan ook niet automatisch als een enorme winst geteld worden, tenzij Microsoft ervan uit gaat dat Yahoo een verbazingwekkende nieuwe technologie achter de hand heeft die het zelf niet gewoon kan kopiëren.

Aan de andere kant is er het duidelijke nadeel dat Yahoo en Microsoft sterk verschillende bedrijfsculturen hebben die misschien niet makkelijk samengaan. En nog belangrijker: de twee bedrijven bieden veel overlappende diensten aan. Zoekmachines, e-mail, instant-berichtdiensten, advertenties, nieuws, reisinformatie en financiële diensten. Het is zeer de vraag wat het één bedrijf oplevert om meerdere concurrerende diensten tegelijk aan te bieden. Als gebruikers gedwongen worden om over te stappen naar zo'n combinatie van diensten, zullen ze mogelijk helemaal overlopen naar Google of een andere site.

Al met al is het uit strategisch oogpunt moeilijk te begrijpen waarom Yahoo met Microsoft zou willen samengaan. Financieel verkeert het bedrijf echter de laatste tijd in problemen. Vorige week kwam het bedrijf met plannen om 1000 mensen te ontslaan en met winstverwachtingen voor 2008 waar Wall Street teleurgesteld op reageerde (en Apple-volgers weten hoe de prijs van een aandeel kan lijden onder de teleurstelling van beursanalisten!). Overigens blijft Yahoo met een winst van 660 miljoen dollar over 2007 natuurlijk een aantrekkelijke partij.

Hoe dan ook: ik ben er werkelijk niet van overtuigd dat dit een goed idee is. En nog belangrijker: het lijkt niet waarschijnlijk dat de directie van Yahoo op het bod in zal gaan, tenzij ze tot de conclusie komen dat dit gewoon te veel geld is om te laten lopen.

CS Odessa sponsort TidBITS

Het is ons een groot genoegen om onze nieuwste sponsor te verwelkomen: het Oekraïense bedrijf CS Odessa, de makers van een reeks programma's op basis van hun belangrijkste applicatie voor zakelijk en technisch tekenen, ConceptDraw. Je zult ConceptDraw vermoedelijk niet gebruiken in een portrettekenles, maar als je een organisatieschema moet tekenen of een diagram voor je netwerk, een website moet plannen, een plattegrond voor de indeling van een kantoor, of je zakelijke processen in kaart bregen, dan maken ConceptDraws vector-tekengereedschappen, lagen, slimme connectors en presentatiemodus het ideaal for zakelijke illustraties. CS Odessa heeft enkele van de populairdere toepassingen uit het algemene ConceptDraw-programma gelicht en er versies mee gemaakt die toegespitst zijn op specifiek gebruik, zoals Concept Draw MINDMAP voor brainstormen, ConceptDraw Project voor projectbeheer, ConceptDraw WebWave voor maken van website-maquettes, en ConceptDraw NetDiagrammer om netwerken te visualiseren. Voor mensen die van Windows komen werkt ConceptDraw goed als een alternatief voor Microsoft Visio, en ConceptDraw kan Visio-documenten importeren in XML-formaat (Het bedrijf levert ook een gratis dienst voor iedereen die Visio's VSD-documenten wil converteren naar Visio XML-(VDX)-bestanden).

Onze relaties met CS Odessa dateren al van lang geleden: ze sponsorden TidBITS voor het eerst in 2001, en een tijdlang hielpen ze zelfs om onze Russische vertaling nieuw leven in te blazen. Het is daarom goed om te zien dat het ze in de voorbijgaande zeven jaar voor de wind gegaan is. Met dan aan CS Odessa voor hun steun aan TidBITS en de Mac-gemeenschap!

DealBITS-verloting: win een exemplaar van Sound Studio 3

Er bestaan vele programma's voor het opnemen en bewerken van geluid op de Mac, maar eentje die er al lange tijd bovenuit steekt is Sound Studio 3, gemaakt door Felt Tip Software en uitgebracht door Freeverse. Met Sound Studio kun je audio op je computer krijgen door een live optreden op te nemen, geluid te digitaliseren van een analoge bron zoals een lp, of door een willekeurige ander apparaat te gebruiken dat op Core Audio gebaseerd is, zoals een usb-microfoon. Als je het geluid eenmaal op je computer hebt, kun je de gemakkelijk te gebruiken gereedschappen van Sound Studio inschakelen voor het bewerken en manipuleren van je audio, waaronder de mogelijkheid om vele filters toe te passen, zowel de ingebouwde als de Audio Unit-filters van OS X. Verder kun je de inhoud van de audio analyseren en zelfs tonen en ruis zelf maken. Het programma kan gebruikelijke audioformaten importeren en exporteren, en voor degenen die vaak filters toepassen of intro's en uitro's toevoegen aan een hoop bestanden, ondersteunt Sound Studio AppleScript en Automator.

Aan de DealBITS-verloting van deze week kun je meedoen om één van twee exemplaren van Sound Studio 3 te winnen. Deelnemers die niet tot de gelukkige winnaars behoren krijgen korting op de aanschaf van Sound Studio 3, dus dus vergeet niet om je in te schrijven op de DealBITS-pagina. Alle verzamelde informatie valt onder ons uitgebreide privacybeleid. Onthoud ook dat als jij iemand doorverwees naar deze verloting en die persoon wint, dat jij dan dezelfde prijs ontvangt als dank voor de mond-op-mondreclame.

Crazy Apple Rumors-site pleegt zelfmoord en doet mijnschacht instorten

In een zeldzaam openbaar optreden heeft de Crazy Apple Rumors Site (CARS) enorme hoeveelheden vloeistof uit de pijnappelklier van een leguaan ingeslikt, alvorens "iPod socks forever!" te roepen, een nepbanaan boven te halen en die meermaals in het eigen middenrif te steken. Toen dat niet werkte, haalde het de steunberen uit de mijnschacht waarin het al acht dagen vastzat, waarmee het een einde maakte aan zijn eigen leven en aan dat van de enige bekende sexbots op de planeet.

In rationeler nieuws nemen we een hopelijk tijdelijk afscheid van de enige Macintosh-geruchtensite die eerlijk genoeg was om toe te geven dat ze al hun nieuws, maar dan werkelijk ook alles, zelf verzonnen. CARS van John Moltz heeft ons natuurlijk lesbische ninja sexbots gebracht (dat mogen we nooit vergeten), maar ook een verslag van de Macworld Expo Extended Edition van IDG, een dvd met onder andere:

"Schokkende beelden van hoe Jason Snell, Philip Michaels en Dan Moren van Macworld hun week echt doorbrachten: in een waas van cocaine, hoertjes en geweld met als finale een vuurgevecht met de politie (een PC World-buurman zei: 'Het leken zulke aardige jongens. Rustig. Nooit iets speciaals opgemerkt.')"

"Volgens Jobs zet Apple zijn FairPlay DRM-systeem stop en vervangt het door het Tante Miep-systeem. In plaats van softwarebeperkingen op het kopiëren van bestanden voor niet-geautoriseerde gebruikers, belt je Tante Miep je af en toe om te vragen of je geen bestanden hebt gedeeld."

Ook TidBITS was niet immuun voor de plagerijen van CARS, met onder andere de voortijdige bekendmaking van onze plannen voor wereldoverheersing.

We zullen de gekheid en de humor missen, en dan vooral Phil Schiller, het alter ego van Moltz. Net zoals Andy Kaufman en zijn losgeslagen identiteit Tony Clifton, verscheen Moltz regelmatig als Schiller in Apple keynotetoespraken met Steve Jobs (Moltz' peter en drinkmaatje). Alleen al de make-up voor het gelaat van Schiller duurde vier uur, wat de toewijding van Moltz aan Apple illustreert.

Ter ere van John Moltz stel ik u de Slechtste Uitpakfoto's Ooit voor, genomen met mijn iPhone toen ik een MacBook Air opende die Apple me had geleend voor een bespreking. Shawn King van Your Mac Life noemde deze beelden "spectaculaire rommel". Volgens auteur Tom Negrino waren ze "gewoon walgelijk slecht! Goed gedaan!" Ik kan Moltz' engelenstem al horen vanuit de hemel (of is het Twitter) "Ach ja, waarom ook niet. Maak maar foto's van een schoenpoetser uit de 19de eeuw die een MacBook Air uitpakt publiek, en dat OP DE DAG DAT IK ERMEE STOP."

Reparatie voor mysterieuze crash Word 2008

Hier is een tip voor wie er vroeg bij was met het installeren van Office 2008 for Mac. Als je een crash meemaakt bij het starten van Word 2008, gooi dan eens het instellingenbestand weg. Zoek in je thuismap de voorkeurenmap van Microsoft op: ~/Library/Preferences/Microsoft. Sleep het bestand Word Settings (10) naar het bureaublad en start Word 2008 opnieuw op. Dat bracht voor mij uitkomst (met wat hulp van de technische ondersteuning van Microsoft) onder Leopard op een oudere PowerBook G4. Als het uit de weg zetten van Word Settings (10) jouw probleem oplost, gooi het bestand dan weg.

Bestand gevonden, besturingssysteem verloren

Ik moest Leopard op mijn systeem opnieuw installeren, en het was een van de meest frustrerende ervaringen in mijn 24 jaar als Mac-gebruiker. De operatie begon omdat ik een probleem had met een enkel klein bestand waardoor de configuratieassistent steeds weer om registratie vroeg - op een machine die al lang geregistreerd was - en ik geen andere oplossing kon vinden.

Het probleem begon met het RAM-geheugen. Ik had geheugen toegevoegd aan mijn 1,33 GHz PowerBook G4 (september 2003): 1 GB extra voor een totaal van 2,25 GB (onzin dat het maximum 2 GB is; de machine heeft 256 MB op het moederbord, en twee vrije sleuven). Nadat ik de machine herstartte na de installatie opende de configuratieassistent. Ik kon niet naar mijn account gaan, dus het leek me een probleem met het RAM-geheugen. Na verschillende pogingen schakelde ik de machine uit, haalde ik de accu eruit, en installeerde ik het oude geheugen. Opnieuw opstarten, maar het probleem bleef.

Ik begon een onderzoek op de computer van mijn vrouw en ontdekte dat Apple een 'technical note' over dit onderwerp had: "Setup Assistant appears after every restart". Op diverse forums ontdekte ik vergelijkbare adviezen, die allemaal te maken hadden met problemen na een QuickTime-update of een andere software-upgrade.

Ik volgde de korte instructies, die erg eenvoudig waren: opstarten met de Shift toets ingedrukt (voor de veilige modus), en dan klikken op de knop Herstart bij het inlogscherm. Overigens duurt opstarten in de veilige modus op mijn machine 10 minuten, maar met wat proberen ontdekte ik dat ik de Shift-toets los kan laten nadat de draaiende cirkel verschenen is onder het Apple-logo.

Dit loste niets op. Ik vroeg hulp bij collega's, die opmerkten dat het probleem waarschijnlijk zat in een bestand in de /var/db directory met de naam .AppleSetupDone. Dit bestand geeft aan dat de opstart afgelopen is. Dat bestand was echter aanwezig. Het probleem ontstaat meestal bij de afwezigheid. Ik startte mijn machine op in FireWire target disk mode door hem te verbinden met de MacBook van mijn vrouw, en bekeek het bestand. Ik probeerde verscheidene dingen uit, zoals het vervangen van het bestand door de versie van mijn vrouw, en het bestand weggooien. Niets leek te helpen. Terugkijkend was het misschien een probleem met de permissies van het bestand of de map waar het in stond, maar daarover werden geen problemen gemeld.

Ik gaf op en ging over tot de optie Archiveer en Installeer van het installatieprogramma voor Leopard. Deze optie wordt uitgebreid beschreven in het boek van Joe Kissell, "Take Control of Upgrading to Leopard". Hiermee kun je programma's, accounts enzovoort van je systeem bewaren, en toch een schone kopie van het besturingssysteem krijgen.

Dit werkte natuurlijk perfect. Nadat de installatie voltooid was functioneerde mijn systeem weer normaal. Het .AppleSetupDone bestand is nu nul bytes (met overigens bijzondere permissies: beschrijfbaar voor de gebruiker, leesbaar voor iedereen). Maar ik moest natuurlijk wel 200 MB aan updates installeren om weer terug te zijn waar ik begon.

Nadat de updates klaar waren liet ik Time Machine een back-up maken om me ervan te verzekeren dat ik voorbereid was op het terugkeren van het probleem. Mijn vorige back-up was een paar dagen oud, en ik zou geen belangrijke bestanden verloren hebben. Toch leek een Archiveer en Installeer me een betere optie omdat ik dan exact terug kon keren in de oude toestand, maar herstellen met Time Machine was een goede tweede optie.

TidBITS-lezer Dave Dykes gaf me een koppeling naar een alternatieve oplossing waarbij je geen complete herinstallatie hoeft uit te voeren, maar die technisch wat complexer is. Het artikel dat hij aanbeveelt beschrijft hoe je een Mac moet opstarten in Unix single-user modus, om vervolgens een korte serie commando's uit te voeren die twee bestanden verwijderen die ik daarvoor niet kende - .SoftwareUpdateAtLogout en .SoftwareUpdateOptions - om zo het probleem van de configuratieassistent op te lossen. Dank je wel Dave!

Heb je dit probleem ook ondervonden? Vond je misschien een betere oplossing? Laat het me weten, en ik zal het toevoegen aan dit artikel. Zoektochten met Google lijken te suggereren dat dit probleem niet veel voorkomt, maar het is nou ook weer niet zeldzaam.

Snelle oplossing voor een Mac die de verkeerde taal typt

Wanneer je Mac opeens met andere lettertekens aan de gang gaat, zoals Arabische of Griekse, dan is daar een simpele uitleg voor.

Kort nadat ik naar Leopard was overgegaan, werd het vinden van een oplossing voor dit probleem voor mij van het grootste belang. Ik kwam het voor het eerst tegen bij Safari in Leopard. Als ik iets in het URL-veld tikte, dan kreeg ik een paar Griekse letters. Ik heb geprobeerd het te verhelpen in de voorkeuren van Safari, wat ook leek te werken nadat ik Safari afgesloten en weer opgestart had.

Een paar dagen later was het probleem weer terug en na een beetje prutsen en een herstart van de computer, viel het mij op dat het menu-onderdeel voor Landinstellingen geactiveerd was. Een Grieks vlaggetje gaf aan dat ik de Griekse taal gekozen had. Heel vreemd! Maar zoiets is eenvoudig te repareren. Ik opende het paneel Landinstellingen in de Systeemvoorkeuren, ging naar de Invoermenu-tab en schakelde Grieks uit.

Ik had geen idee hoe dit zo gekomen was, totdat ik het probleem in een Twitter-bericht aanstipte. Dankzij Matt Deatherage van MacJournals.com kwam ik erachter dat er een conflict is tussen de standaard toetscombinatie voor het schakelen tussen de toetsenbordindelingen en die voor het starten van het zoekveld van Spotlight (allebei Command-spatie). Je kunt natuurlijk of de ene of de andere gebruiken, maar als je een toetscombinatie voor allebei wilt, kun je een van beide aanpassen in het paneel Toetsenbord en muis van de Systeemvoorkeuren. Als je er maar één wilt gebruiken, zorg er dan voor dat de andere uitstaat.

Dit conflict kon ook in Mac OS X 10.4 Tiger voorkomen, dus waarom kwam ik het nu pas tegen, jaren nadat Tiger op de markt kwam? Toen Tiger uitkwam was Spotlight nieuw en de toetscombinatie Command-spatie was in conflict met de standaard trigger voor LaunchBar, een briljant hulpprogramma van Object Development ($39). LaunchBar laat Spotlight ver achter zich, wanneer het aankomt op het starten van applicaties, rekenen, zoeken in Google, iTunes beheren, enzovoort. Ik was niet van plan mijn gewoontes te veranderen, omdat Tiger er nu ineens was, dus schakelde ik de toetscombinatie voor Spotlight uit en gebruikte ik hem uitsluitend voor LaunchBar.

Maar met Leopard besloot ik tot een herinrichting van mijn zenuwstelsel door Command-spatie aan Spotlight te geven en Control-spatie voor LaunchBar te gaan gebruiken. Ik heb ook op mysterieuze wijze Grieks in Landinstellingen aangevinkt - hoe dat kwam mag Joost weten. En zo kreeg Command-spatie voor het schakelen naar Grieks voorrang op het openen van Spotlight. Het kostte mij natuurlijk een paar dagen om me de nieuwe trigger voor LaunchBar te herinneren, en ik bleef per ongeluk Command-spatie indrukken. Spotlight kwam niet naar voren, maar omdat ik LaunchBar wilde starten, merkte ik dat niet.

Het is een beetje vreemd dat Apple de standaard - het veranderen van de invoertaal van de Mac - voorrang geeft op een veel minder indringende handeling als het activeren van het zoekveld van Spotlight.

Een zoektocht in Google naar dit probleem leverde weinig op, dus ik hoop dat dit stukje van pas komt voor iemand die per ongeluk een tweede invoertaal geactiveerd heeft. Als iets dergelijks bij jou gebeurt dan is de oplossing heel eenvoudig: verander de toetscombinatie of schakel alle extra talen in het paneel Landinstelling uit. Wanneer je geen extra talen kiest, dan is de Invoermenu-tab in het voorkeurenpaneel Toetsenbord en Muis niet eens beschikbaar.

Catalog Choice de grond in geboord door Direct Marketing Association

De Catalog Choice dienst waar ik vorig jaar iets over schreef, heeft volgens een artikel in Business Week voor enige beroering gezorgd in de wereld van direct marketing (zie"Stop de catalogusgekte met Catalog Choice", 03-12-2007). Een half miljoen leden heeft tot nu toe al meer dan 6,3 miljoen catalogi afgezegd. De Direct Marketing Association maakt zich nu ook zorgen en adviseert haar leden om verzoeken van Catalog Choice-gebruikers om hen van de lijst te halen, te negeren. Business Week meldt dat de DMA niet meer de prijs van $1 voor hun dienst zal berekenen en dat gebruikers nu ook individuele catalogi kunnen afzeggen. Het is echter te weinig en te laat, ook al omdat men volgens de geruchten een kredietkaart nodig heeft als identiteitsbewijs. Dit wordt een privacy-nachtmerrie.

Catalog Choice heeft op hun website een Endossementspagina ingericht, waar jouw bedrijf hun werk kan ondersteunen. Ik heb TidBITS Publishing Inc. ook op die pagina gezet - wij vinden het mooi wat Catalog Choice tot nu toe voor elkaar heeft gekregen. We hebben in totaal 68 catalogi afgezegd, waarvan er 13 bevestigd werden door het betreffende bedrijf. Eén bedrijf - Title Nine (een verkoper van sportkleding voor vrouwen) wilde niet aan ons verzoek voldoen. We gaan ze bellen met een nog dringender verzoek om ons niet meer met papier te overspoelen.

Het aardigste op de site van Catalog Choice is dat je kunt zien welke catalogi je afgezegd hebt, met links naar de desbetreffende bedrijven. Dat ik geen post van hen meer wil ontvangen, betekent nog niet dat ik er niet meer wil winkelen. De catalogi zijn door velen terzijde geschoven, want we gebruiken nu het web. Het wordt hoog tijd dat de verkopers toegeven dat niet iedereen meer een papieren catalogus wil ontvangen. Ze kunnen het daarop bespaarde geld beter besteden aan een betere en aantrekkelijkere website. Aan elke site valt wel wat te verbeteren.

Nieuwe Leopard e-boeken helpen bij back-ups, onderhoud en meer

Leopard is nu al drie maanden uit, zodat we tijd hebben gehad om de eigenaardigheden te ontdekken en uit te vissen waar Leopard-gebruikers onze hulp bij kunnen gebruiken. Of je nu hulp wilt met Time Machine, je een regelmatig onderhoudsschema voor je Mac wilt om problemen te voorkomen, of wat informatie nodig hebt over het gebruik van de belangrijkste eigenschappen van Leopard, wij hebben nieuwe e-boeken voor je.

Take Control of Easy Backups in Leopard -- Dit compacte e-boek van de hand van Joe Kissell, auteur van het enorm populaire "Take Control of Mac OS X Backups", legt uit hoe je een volledig back-upsysteem in Leopard kunt opstellen met archieven, een opstartend duplicaat en back-ups op andere plekken, en dat alles zonder grote inspanningen. Als je wil weten hoe je een back-upschijf koopt en klaarmaakt, als je betrouwbare back-ups in Leopard wilt maken (en er gegevens weer uit ophalen), dan is dit e-boek geknipt voor jou. "Take Control of Easy Backups in Leopard" behandelt alle aspecten van Time Machine, en bespreekt ook zeven gevallen waar Time Machine niet volstaat. (Wie de tweede editie van "Take Control of Mac OS X Backups" heeft, krijgt dit e-boek gratis. Klik op de Check for Updates-koppeling van dat eerste boek om je gratis exemplaar te downloaden.) $10, 83 pagina's.

Take Control of Maintaining Your Mac -- Regelmatig onderhoud is de beste manier om problemen met je Mac te voorkomen, en dan hebben we het niet over je bureaublad even snel opruimen en het stof van je scherm vegen. In de nieuwste versie van "Take Control of Maintaining Your Mac" snijdt bestsellerauteur Joe Kissell weer het thema aan over hoe je je Mac (of die nu Tiger of Leopard draait) optimaal kunt laten werken. Al zijn aanbevelingen zijn nu geactualiseerd en houden rekening met veranderingen in Leopard en de nieuwste nuttige hulpprogramma's. Joe biedt dagelijkse, wekelijkse, maandelijkse en jaarlijkse schema's voor een optimaal preventief onderhoud onder Leopard of Tiger, en helpt zo je Mac vlot en efficiënt te laten draaien. Het e-boek helpt je ook de gezondheid van je Mac te monitoren, overbodige grote bestanden op je harde schijf te zoeken en verwijderen, je software up-to-date te houden, je caches te legen en nog veel meer. De update is gratis voor de duizenden lezers die de oorspronkelijke versie bezitten: klik op de Check for Updates-koppeling om hem te downloaden. $10, 87 pagina's.

Macworld Total Leopard Superguide -- Dit visueel aantrekkelijke, nieuwe e-boek van onze vrienden van Macworld biedt een overzicht van een uitgebreide verzameling nieuwe eigenschappen in Leopard en leert je productiever te zijn en tegelijk ook meer plezier te hebben. De "Macworld Total Leopard Superguide" bevat een ongeziene hoeveelheid nuttige informatie om je te helpen alles uit de nieuwe mogelijkheden in Leopard te halen, met onder andere tips voor sneller navigeren in de Finder, efficiënter zoeken met Spotlight, je programma's automatiseren met Automator, schermdelen met anderen, of werken met standaardprogramma's zoals Safari, iChat, Mail en iCal. Het e-boek bevat bijdragen van verschillende andere auteurs van de Take Control-reeks: Glenn Fleishman, Ted Landau, Joe Kissell en Kirk McElhearn, samen met nog een hele reeks andere bekende auteurs. $12,95, 92 pagina's.

Videochats: kijk me eens aan als je wat tegen me zegt

Een aantal jaren geleden heb ik een artikel geschreven op Interesting Thing of the Day [<http://itotd.com> - nvdv] over video met oogcontact, met betrekking tot het probleem van oogcontact in een videoconferentie. Als je wel eens gebruikmaakt van de videomogelijkheden van iChat of Skype begrijp je vast wel wat ik bedoel: personen aan de andere kant van de lijn lijken naar je navel te staren (of naar je buurman/vrouw) in plaats van naar jou, en hetzelfde geldt voor je eigen beeltenis op andermans scherm. Persoonlijk stoor ik me daar nogal aan, maar ging ik er van uit dat het met de huidige technologie onvermijdelijk is - de camera moet nou eenmaal boven, onder, of naast je scherm zitten, dus zo lang je naar je scherm kijkt kijk je, noodzakelijkerwijze, niet naar de camera, wat tot gevolg heeft dat het lijkt alsof je de persoon met wie je communiceert niet aankijkt.

Als je wel eens naar Star Trek hebt gekeken weet je dat in de 23e eeuw dit probleem al geruime tijd is opgelost. Kennelijk fungeren (platte) beeldschermen in de toekomst automagisch ook als camera's, zodat je de persoon op het scherm recht in de ogen kunt kijken. Het lijkt er nu op dat de technologie achter deze truc recentelijk is ontdekt, in het laboratorium van Apple. Een in 2006 aan Apple toegekend octrooi beschrijft een apparaat waarin minuscule sensors en lensjes worden ingebouwd in de individuele beeldelementen van een beeldscherm. In plaats van één 'grote' sensor met een grote lens heb je dan duizenden minieme sensors, elk met zijn eigen lensje. Met behulp van digitale technieken worden de beelden van deze sensors tot één beeld samengevoegd. Uiteraard is er nog een groot verschil tussen een octrooibeschrijving en een werkend prototype, en het valt niet te zeggen of, en zo ja wanneer, we deze technologie terug zullen zien in consumentenproducten.

Andere onderzoekers zitten echter ook niet stil. Er zijn al verschillende slimme oplossingen bedacht voor dit probleem. Zo is daar een experimenteel systeem dat bekend staat onder de naam 'blik-correctie', een tecniek waarbij digitaal, in 'real time' het beeld van je gezicht zodanig wordt aangepast dat het lijkt alsof je ogen in een andere richting kijken dan wat de camera registreert. Sommige implementaties van deze techniek werken met een enkele camera, terwijl andere implementaties beelden van een aantal camera's interpoleren. Microsoft Research Cambridge heeft een website waarop een aantal beeldbewerkingstechnieken die gebruik maken van twee camera's gedemonstreerd worden.

Daarnaast heb je natuurlijk ook de voor de hand liggende, alledaagse oplossing die al sinds de jaren '50 gebruikt wordt door nieuwslezers en andere televisiepresentatoren: de autocue. Plaats simpelweg een stuk glas, of beter, een halfdoorlatende spiegel, onder een hoek van 45 graden voor een cameralens, en het zal alles wat zich er direct onder bevindt (een computerscherm, een tekstrol, of iets anders) reflecteren in de kijkrichting van de lens, zodat iemand die recht in de lens kijkt de tekst op het scherm of de rol kan lezen, terwijl de camera alleen het onderwerp ziet. Als zo'n autocue niet een tekst toont maar een beeld van iemand anders kun je het ook gebruiken voor een videoconferentie met direct oogcontact. Dit systeem wordt dan ook door een aantal geavanceerde videoconferentie-systemen gebruikt.

Voor een doorsnee computergebruiker is een echt autocue-systeem uiteraard veel te omvangrijk en omslachtig. De ingebouwde iSight in mijn MacBook Pro is nou juist zo compact en handig, zelfs gezien de beperkingen die de locatie van de camera met zich meebrengt.

Vlak voordat ik vorig jaar naar Frankrijk verhuisde heb ik echter een gadget gekocht van Bodelin Technologies dat ze See Eye 2 Eye (of kortweg SE2E) noemen. Het is een gevalletje dat gebaseerd is op het principe van de periscoop, met twee spiegeltjes (waarvan de bovenste halfdoorlatend is) die samen een deel van het scherm van mijn MacBook omtoveren tot een autocue. Het is de bedoeling dat je het bovenaan je scherm vastmaakt en dan het venster van iChat of Skype achter de onderste spiegel plaatst. Dit venster wordt door de bovenste, halfdoorlatende spiegel recht voor je iSight geprojecteerd, zodat je recht in de camera kunt kijken en tegelijkertijd het iChat-venster kunt zien. Zo heb je een compacte en betaalbare optie (23 bij 15 bij 10 cm; ongeveer 60 dollar) om te kunnen videochatten met direct oogcontact.

Ik heb de SE2E niet in de eerste plaats gekocht voor het videochatten, maar voor presentaties op afstand. Omdat reizen op dit moment voor mij nogal begrotelijk is kan ik meestal niet persoonlijk aanwezig zijn bij gebruikersbijeenkomsten in de VS. Toch wordt ik regelmatig gevraagd om interactieve videopresentaties te geven. Op deze manier kan ik zulke videopresentaties geven terwijl ik op het scherm aan de andere kant recht de zaal inkijk, in plaats van naar mijn aantekeningen onder of naast mijn camera. En met de iChat-versie van Leopard kan ik nu zelfs mijn eigen Keynote presentatie draaien of programmatuur demonsteren op mijn eigen beeldscherm, terwijl ik in een hoekje van het scherm op afstand mijn eigen gezicht projecteer. Ik heb mij nog gewaagd aan het maken van video-podcasts, maar deze opzet zou daar ook bijzonder geschikt voor zijn, waarbij mogelijk autocue-programmatuur, zoals Bodelins ProPrompter LCD Software ($125), het nieuwe dvcPrompt van DVcreators.net ($60), Videocue 2 van Vara Software ($39.99), of het gratis, web-gebaseerde FreePrompter, een welkome aanvulling zou zijn.

Hoewel de SE2E voor mij naar tevredenheid werkte (en zeker redelijk geprijsd is voor wat het biedt), zijn er een paar verrassingen mogelijk. Ten eerste, op de website van Bodelin kun je twee modellen kopen: de SE2E voor $49,99 en de SE2E-N voor $10 meer. Het goedkopere model is bedoeld om te werken met schermen waar een externe camera bovenop is gemonteerd (zoals de opgeheven en veel gemiste iSight van Apple), terwijl de SE2E-N voor laptops is waarbij de camera in de rand van het scherm is ingebouwd. Ik bestelde het laatste model, maar wat ik kreeg was een kruising tussen de twee - een blijkbaar nieuw ontwerp met verwijderbare uitsteeksels waardoor het apparaat bij beide schermconfiguraties werkt. Ik heb echter geen vermelding of afbeelding van dit ontwerp op de website van Bodelin of wie dan ook gezien - ook al kocht ik mijn SE2E meer dan zes maanden geleden - en hiet is niet duidelijk waarom ze twee aparte SKU's in stand houden terwijl een enkel ontwerp voor alle basisfuncties voldoet.

Maar dan nog, 'alle basisfuncties' is nogal overdreven aangezien geen van de SE2E versies werkt op een iMac met een ingebouwde iSight-camera - de oudere, dikkere kunststof modellen noch de nieuwere, dunnere aluminium uitvoeringen. De inkepingen waarmee de SE2E over een laptopscherm heen valt zijn te smal voor de behuizing van de iMac, wat betekent dat de camera onder, in plaats van achter, de bovenste spiegel terecht zou komen. Als iemand geneigd zou zijn om enig snijwerk op het apparaat te verrichten, zou het passend gemaakt kunnen worden, maar ik zou het niet kunnen garanderen.

Een ander punt is dat de halfdoorlatende spiegel die voor de camera zit het beeld iets donkerder maakt. Liever dan extra lampen te kopen die mij in het gezicht schijnen wanneer ik een videopresentatie geef, heb ik voor $10 het programmaatje iGlasses van Ecamm gekocht, waarmee ik naar believen het iSight-beeld digitaal lichter kan maken. (iGlasses doet nog veel meer lollige dingen, maar aleen al de beeldverbetering bij lage lichtniveaus maakt het voor mij de prijs waard.)

En dan is er nog het formaat. De SE2E is veel te lomp om in een laptoptas mee te dragen. Ik zou het alleen thuis gebruiken. En omdat het zo veel van het scherm bedekt, kan ik het niet bepaald de hele tijd laten zitten - het gaat aleen op het scherm als ik het nodig heb. Ik zou dus willen dat het veel kleiner was, of zelfs inklapbaar. Aan de andere kant heb ik er ook een hekel aan om vensters van een videochat te verkleinen tot tien bij tien centimeter. Dat is gewoonweg te klein voor comfortabele conversaties, en wanneer je de SE2E als een autocue gebruikt, moet je kiezen tussen een klein lettertje of de weergave van heel weinig tekst. Dus tegelijk wil ik dat het ding ook veel groter is!

Wat ik werkelijk zou willen is een plat scherm dat ik net zo goed kan zien als dat het mij ziet, net zoals die ze aan boord van de Enterprise hebben. Met een beetje geluk zal Apple dat ruim voor de 23e eeuw voor elkaar krijgen.

Wanneer is een garantie geen garantie?

Kun je je nog herinneren dat de garantie van Apple op Macintosh-computers maar 90 dagen duurde, en de uitbreiding naar een heel jaar groot nieuws was? Of wanneer gegarandeerde reparatie van bureaucomputers ter plekke, en van laptops via de post, de norm werd? Dergelijke grote veranderingen zijn doorgaans de enige keer dat de gemiddelde consument verder over garanties denkt dan alleen "Hoe lang is de garantieperiode?" Helaas is dat niet alles wat we moeten weten als we een aankoop overwegen.

De verborgen variatie in wat garanties kunnen betekenen voor verschillende verkopers kwam de afgelopen maand scherp naar voren toen de interne schijf met hoge capaciteit die ik voor mijn MacBook had gekocht de geest gaf. Ik ontdekte toen dat de drie jaar garantie die ik dacht te hebben niet vanzelfsprekend betekende dat ik weer snel aan de slag kon.

Ons verhaal begint in juli 2006, toen ik een grotere interne harde schijf wilde kopen dan Apple in hun MacBooks kon leveren. Bij mijn keuze moest ik, zoals vandaag de dag geldt voor de meeste aankopen van hardware, een afweging maken tussen prijs en verwachte betrouwbaarheid en nazorg. Ik koos de Hitachi-schijf van $279 van Other World Computing (OWC, alias macsales.com). Het was niet de goedkoopste mogelijkheid, maar ik zag het als een investering in een computeronderdeel waarvan ik bijzonder afhankelijk zou zijn. De gemoedsrust die ik zou hebben van een bekende verkoper en een bekende fabrikant leek mij wel wat extra geld waard.

Waar ter wereld is de harde schijf van Mark? -- Helaas houdt de informatie die OWC geeft over de garantie op bij de duur van de fabrieksgarantie. (Hetzelfde geldt, eerlijk gezegd, voor de meeste andere verkopers.) Wat ze er niet bij zeggen, en waarvan ik nu weet dat de consument dit zelf moet uitzoeken, is welke bijzonderheden het garantiebeleid van de fabrikant kent, inclusief de te verwachten duur van de reparatie of vervanging.

Ik heb dit op de pijnlijkst denkbare manier ontdekt. De standaard procedure van Hitachi voor vervanging onder garantie is, letterlijk, het gebruikmaken van een "langzame boot uit Azië". Er moest een vervangende harde schijf vanuit Singapore naar Californië komen. Dat zou naar verwachting 7-10 "werkdagen" duren. (In december duurde het langer vanwege de feestdagen). Daarna zou die naar de andere kant van de Verenigde Staten verzonden kunnen worden naar mij in Ithaca.

Het probleem werd extra gecompliceerd doordat de vertegenwoordiger van de klantendienst van Hitachi mij liet geloven dat de schijf naar mij verzonden zou worden via luchtpost. Ik had mijn twijfels, maar ik gaf hem het voordeel van de twijfel en was bereid aan te nemen dat hij er geen idee van had dat de schijf eerst nog een reis van twee weken moest maken vanuit Singapore. Behulpzaam noteerde hij het nummer van mijn kredietkaart voor hun "advance-exchange"-optie. Dat is een redelijke regeling waardoor ze het proces direct kunnen opstarten, in plaats van te wachten tot mijn kapotte schijf bij hun gearriveerd is.

De aangename illusie dat mijn gesprek met Hitachi op een maandag midden december betekende dat ik een vervangende schijf zou hebben op woensdag of donderdag, ging in rook op toen ik die dinsdag mijn RMA-nummer intikte op de website van Hitachi om te zien of de vervangende schijf al verzonden was. Het RMA-traceersysteem van Hitachi begrijpt niets van "advance-exchange"-terugzendingen. Ik kreeg dus verkeerde informatie, en belde daarom opnieuw met het bedrijf. Dit keer werd mij verzekerd dat de schijf op weg was vanuit Singapore.

De Hitachi-vertegenwoordiger die ik op die dinsdag sprak, zei dat als de schijf niet al verzonden was geweest vanuit Singapore, hij had kunnen kijken of er een warenhuis in de Verenigde Staten was (dat doorgaans niet betrokken is voor het waarmaken van garanties) dat een schijf had liggen die ze mij konden sturen, maar dat ze niets meer wilden veranderen nu de misleidende (of verwarde) vertegenwoordiger van afgelopen maandag het proces met de langzame boot eenmaal in gang had gezet. Ik zou mijn vervangende schijf 2-3 weken nadat ik erom gevraagd had tegemoet kunnen zien, en gedurende die tijd zou ik zonder werkende laptop zitten. Dit strookt niet met de verwachtingen van een moderne computergebruiker, en als ze hopen dat gebruikers niet zo lang willen wachten en daarom maar een heel nieuw apparaat zullen kopen in plaats van vervanging onder garantie te vragen, dan is dat behoorlijk louche.

Dat was voor mij het moment om opnieuw Other World Computing te bellen, in de hoop dat de gerespecteerde leverancier van mijn keuze achter de verkoop zou staan en zich over de klant zou ontfermen naar aanleiding van het verhaal over hoe beroerd de fabrikant het deed. Ik sprak enkele vriendelijke en sympathieke mensen bij OWC, maar hun beleid en standpunt is dat hun verantwoordelijkheid dertig dagen na de verkoop ophoudt, en dat garantie na die termijn uitsluitend de verantwoordelijkheid van de fabrikant is. (De mensen van OWC die ik sprak gaven wel toe dat ze de grens van dertig dagen soms oprekken, maar niet zo lang.)

Wat kan een koper nog doen? Het aloude devies "caveat emptor" oftewel "de koper moet oppassen" is hier van toepassing. Maar deze ervaring heeft duidelijk gemaakt dat de koper er nog niet is met de keuze van een leverancier die een goede reputatie lijkt te hebben en een merknaam met een een redelijke garantieperiode. Als ik het allemaal opnieuw moest doen (en ik weet zeker dat het er ooit weer eens van gaat komen), zou ik extra stappen nemen om me ervan te overtuigen dat de producent de service biedt om apparatuur of onderdelen direct op te sturen (en niet pas nadat het oude apparaat of onderdeel bij hen binnengekomen is) en er achter te komen wat voor afhandelingstijd ik kan verwachten.

Seagate bijvoorbeeld, die nu vijf jaar garantie biedt op harde schijven, biedt zowel gewone verzending als tweedaagse luchtpost voor vervangingsschijven. Die laatste is tegen extra betaling beschikbaar, of inbegrepen in de $20 kostende "advance-exchange"-optie. Western Digital biedt ook "advance"-vervanging en vraagt, net als Hitachi, om een kredietkaartnummer om de terugkomst van het oorspronkelijke apparaat te verzekeren, maar brengt geen kosten in rekening. Ze noemen een afhandelingstijd van 3 tot 5 werkdagen.

Idealiter zouden leveranciers als OWC dit soort informatie moeten geven, als het al niet te vinden is op hun website, dan toch op verzoek. OWC, Amazon.com, Small Dog Electronics en de meeste andere online-verkopers vertellen hun klanten al als vanzelfsprekend hoe lang de garantieperiode van een product is. Waarom ook niet een gemiddelde garantie-afhandelingsduur noemen? Een woordvoerder van OWC zegt dat ze nooit de veelvuldige wijzigingen in dit soort informatie zouden kunnen bijhouden en dat publicatie hen kwetsbaar zou maken voor aansprakelijkheidsrechtzaken als een fabrikant ontevreden zou zijn. Ik zou er de voorkeur aan geven als ze zich zouden richten op het tevreden houden van de klant.

De situatie wordt gecompliceerd als een "huismerk" van een online-leverancier in werkelijkheid een product is van een bekende fabrikant dat een nieuw label gekregen heeft met de naam van de leverancier erop, zoals vergelijkbare harde schijven van Hitachi die te koop aangeboden worden zonder dat het merk hierbij genoemd wordt. Zo'n leverancier vertelt ons dat de fabrikant verantwoordelijk is voor het geven van garantie op deze schijven, maar een koper die niet een beetje verder graaft dan de gegeven informatie weet dat niet.

Is dit normaal? Ik heb mezelf natuurlijk een trap gegeven omdat ik niet uitgevonden had voor dit gebeurde dat niet alle garanties gelijk zijn. Ik wilde dat ik Hitachi en OWC bestudeerd had, anderhalf jaar geleden, voordat ik de aanschaf deed, om te zien wat ik van ze kon verwachten. Een van de medewerkers van OWC probeerde me te overtuigen dat de afhandelingstermijn van twee weken nog niet zo slecht was, gebaseerd op het feit dat het bij een aantal van hun Macs twee maanden had geduurd om onder garantie gerepareerd te worden.

Door die twee maanden lijkt twee weken beter, maar dat gaat voorbij aan het punt dat twee weken normaal is (en echt het absolute minimum) voor Hitachi's garantie-afhandeling. Het is echter extreem ongebruikelijk voor Apple, wiens gemiddelde afhandelingstijd minder dan een week is. Als Hitachi nou onverwachts door zijn voorraden in de Verenigde Staten heengeraakt zou zijn en daarom iets ongewoons had moeten doen, zoals mijn schijf met de boot uit Singapore laten komen, zou het nog steeds frustrerend geweest zijn, maar begrijpelijk.

Wat had OWC beter kunnen doen? -- Om te beginnen zou ik meer onder de indruk geweest zijn van de klantendienst-medewerker met wie ik op die dinsdag sprak als die me meer geboden had dan zijn sympathie en een herhaling van hun beleid. Pas toen ik een PR-medewerker van OWC (die ons persberichten stuurt) inlichtte dat ik werkte aan een artikel over "caveat emptor" over een van hun klanten, probeerde er iemand bij OWC contact op te nemen met Hitachi om in mijn naam tussen te komen.

OWC kon niemand bij Hitachi zover krijgen om met een betere oplossing te komen, hoewel ze iets hebben weten los te krijgen wat mij niet gelukt was: de verwachte leveringsdatum van 31 december. Je leest het goed, de vervanging werd verstuurd naar het kantoor van mijn werkgever, terwijl dat gesloten was, wat Hitachi wist. Ik heb hen mijn werkadres gegeven met het specifieke voorbehoud dat het kantoor gesloten was vanaf die vrijdag tot 2 januari, zodat ze het alleen daar naar toe zouden mogen versturen als het zeker die week nog zou arriveren. Hitachi weigerde het verzendadres te wijzigen, maar ze zeiden me dat het me vrij stond om dit zelf bij DHL te proberen.

Hoewel ik ik begrijp dat garantiezaken van meer dan een jaar na aankoop niet het probleem van OWC zouden moeten zijn, geef ik toe dat ik hoopte dat hun sympathie ook zou omvatten dat ze achter hun klant zouden gaan staan door het product op tijd te vervangen toen duidelijk werd dat Hitachi dat niet zou doen. Iedereen bij OWC leek ontstemd over het feit dat Hitachi's standaardprocedure een verscheping vanuit Singapore inhoudt, en ze zijn zich nu (begrijpelijkerwijs) aan het afvragen of ze de Hitachi-schijven uit hun assortiment zouden moeten nemen, maar zelfs als ze dat doen, helpt dat mij niet.

Ironisch is dat het officiële beleid van OWC mij in staat gesteld zou hebben een nieuwe harde schijf voor mijn laptop aan te schaffen, deze een aantal weken te gebruiken totdat mijn garantie-vervanging zou arriveren, om hem dan terug te sturen en het volledige aankoopbedrag terug te krijgen minus wat kosten. (Gelukkig voor hen maak ik bij voorkeur geen misbruik van een soepel teruggavebeleid en zelfs als ik daar geen moeite mee zou hebben, zou ik geen zin gehad hebben om geld op tafel te leggen om deze grove misser in klantentevredenstelling goed te maken. In plaats daarvan wachtte ik (met mijn laptop op non-actief) totdat mijn vervanging eindelijk aankwam, vorige week.)

Ik kan de gedachte niet van me afzetten dat iemand bij Hitachi of OWC eigenlijk gezegd zou moeten hebben: "Weet je? Dit is onacceptabel. We hebben je geld aangenomen en als we binnen twee weken geen garantie-vervanging voor elkaar kunnen krijgen, dan zouden we een schijf uit het magazijn moeten pakken en die naar je op moeten sturen." In plaats daarvan hebben ze een klant gecreëerd die nooit meer een product van Hitachi zal aanschaffen en die lang en hard zal nadenken voor hij ooit weer iets bij OWC koopt.

Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 4 februari 2008

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

Migrating from Now Contact -- Een lezer ondervindt problemen bij het synchroniseren van informatie uit Now Contact met een Palm Treo. (2 berichten)

Non-English unicode fonts in Safari -- Een speciaal Tibetaans lettertype is vereist om een bepaalde website te lezen, maar dit lettertype wordt niet bij Mac OS X geleverd. (5 berichten)

Prosoft Drive Genius vs. Alsoft DiskWarrior -- Is Drive Genius beter dan veteraan DiskWarrior? (6 berichten)

What is a "Server Grade Hard Drive"? Apple zegt dat het nieuwe apparaat Time Capsule een "server grade hard drive" is, maar wat bedoelen ze daar nu mee? (1 bericht)

External disk -- De lage kosten van een harde schijf vandaag de dag maakt het mogelijk om oude kleine harde schijven te vervangen, in plaats van een kleine externe harde schijf te moeten opstarten. (15 berichten)

"Mac Users Think They're Superior" -- Ja, dat is de titel van een artikel in Advertising Age. Zeker, we denken dat we superieur zijn aan mensen die een belachelijk artikel schrijven. (8 berichten)

iWork and iWeb Updated, Apple Restricts Release Notes -- Apple zegt over het algemeen weinig bij het uitbrengen van software-updates, en dat is steeds hinderlijker. Zeker wanneer je, zoals een lezer, uren verliest aan het herinstalleren van Leopard na het installeren van de nieuwste iWork-update. (5 berichten)

comparing older mac speeds -- Een website geeft een complete geschiedenis van Apple-hardware en bijbehorende specificaties. Dit leidt tot de conclusie van een lezer dat internetsnelheid op een oudere PowerBook vergelijkbaar is met een nieuwere MacBook Pro. (5 berichten)

Screen shots disabled while DVD player is running... -- Wat zijn de alternatieve mogelijkheiden wanneer dit bericht op je scherm verschijnt? Er zijn er gelukkig wel een paar. (2 berichten)

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.