TidBITS#900, 15 oktober 2007

Dit is onze 900e aflevering en om dat te vieren geven we het e-boek "The Wireless Networking Starter Kit" weg. Glenn mijmert over hoe het bandbreedtelandschap is veranderd sinds hij vier jaar geleden bijna failliet ging doordat hij een ander e-boek weggaf. Verder kijken we naar de iPhone. Eerst het heden: wat vinden enkele mensen die de industrie goed kennen prachtig of juist vreselijk aan het apparaat? En dan de toekomst, in de vorm van een chip waardoor de volgende generatie iPhone wel eens 3G mobiele netwerken, een digitale camera van 5 megapixel en videoconferenties zou kunnen gaan ondersteunen. Adam overbrugt de kloof tussen de iPhone en de Mac door zijn eerdere mening te herroepen over de micro-blogdienst Twitter, die je zowel op een Mac als op een iPhone kunt gebruiken. Matt kijkt alleen maar naar Mac-software. Hij doorzoekt grondig zijn harde schijf met het gratis programma EasyFind 4.0 en maakt diagrammen van zijn gedachtenprocessen met Flying Logic van Robert McNally. We staan ook nog stil bij het verschijnen (en het gebrek aan Mac-compatibiliteit) van hybride harde schijven van Seagate, twee Take Control-neptitels op de website Crazy Apple Rumors, en het nieuws dat Apple-bestuurslid Al Gore de Nobelprijs voor de vrede heeft gekregen.

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Apple-bestuurslid Al Gore krijgt Nobelprijs voor de vrede

De voormalige vice-president van de Verenigde Staten Al Gore, wiens documentaire "An Inconvenient Truth" een Academy Award (of "Oscar") heeft gewonnen en die zelf een Emmy Award heeft gewonnen voor zijn tv-zender Current, voegde de afgelopen week de hoogst haalbare prijs aan zijn c.v. toe. Het Noorse Nobelcomité verklaarde dat de Nobelprijs voor de vrede in 2007 gedeeld zou worden tussen Gore en het Intergovernmental Panel on Climate Change. Zulke aankondigingen vallen normaal gesproken buiten de verslaggeving van TidBITS, maar zowel Gore als zijn film zijn zeer verbonden met Apple en de Mac-industrie.

Zelfs, terwijl we hoopten op ander nieuws van Apples pr-machine (zie "Leopard gepland voor 26 oktober?," 4-10-2007), besteedden ze de dag aan het ophemelen van de prestatie van Gore, met aanpassingen van de homepage van Apple en links naar verschillende nieuwsberichten op de Nieuws-pagina. De oud-politicus, in het begin van 2003 toegetreden tot de raad van bestuur van Apple, heeft veelvuldig te maken met de producten van het bedrijf. Hij is al jarenlang een enthousiaste gebruiker van Apples Final Cut Pro, en hij gebruikte Keynote om het materiaal samen te stellen dat werd gebruikt in "An Inconvenient Truth".

900 afleveringen en een gratis e-boek over wifi

Het is bij TidBITS goed gebruik om elke keer als we een mijlpaal bereiken, zoals nu met nummer 900, een belangrijke verandering in onze infrastructuur aan te kondigen. Dit keer kregen we het echter niet voor elkaar om wijzigingen en mijlpaal te laten samenvallen. Eén van de oorzaken was het feit dat we een gaatje hadden in augustus, waardoor we onze nieuwe website al in september konden lanceren (zie "Een moderne website voor TidBITS ontwerpen", 10-09-2007). De aanpassingen die we nog in gedachten hebben moesten vervolgens op een laag pitje omdat we nog vóór het uitkomen van Leopard, verwacht voor het einde van de maand, onze Take Control-serie bij de tijd moeten hebben. Er zit dus niets anders op dan voor ons negenhonderdste nummer onze numerologische traditie te laten vallen, maar we konden het toch niet helemaal onopgemerkt voorbij laten gaan.

Daarom hebben we gemeend om deze gelegenheid aan te moeten grijpen om een e-boekversie van "The Wireless Networking Starter Kit, Second Edition", door Glenn Fleishmann en mijzelf in 2004 geschreven, weg te geven. Het is, uiteraard, niet meer helemaal bij de tijd (daarom hebben we ook recentelijk "Take Control of Your 802.11n AirPort Extreme Network" en "Take Control of Your Wi-Fi Security" gepubliceerd), maar het grootste gedeelte van het boek is accuraat, lezenswaardig en bruikbaar. Het bevat informatie over het oplossen van problemen met draadloze netwerken, het aanleggen van een thuisnetwerk, draadloos netwerken over lange afstanden, en nog veel meer. Het boek is een download van 13,6 Mb en bevat een groot aantal bladwijzers en interne koppelingen, zodat je makkelijk door de pdf kunt navigeren. Glenn Fleishmann heeft zijn visie op deze electronische (her)uitgave vorige week uit de doeken gedaan ("Een e-boek weggevertje: in 2003, onfortuinlijk; in 2007, een grijpstuiver", 9-10-2007). Hierin beschrijft hij hoe het bandbreedte-landschap is veranderd in de paar jaar sinds hij zelf bijna failliet ging door een e-boek via gratis downloads weg te geven.

De hybride harde schijven van Seagate zijn nog niet compatibel met Mac

Seagate Technology bracht een nieuwe harde schijf, de Momentus 5400 PSD op de markt, de eerste "hybride harde schijf" die 256 MB niet-vluchtige flash RAM in de harde schijf van een 2.5-inch notebook neerzet, teneinde de opstarttijd en het gebruik in het algemeen te verbeteren, het energieverbruik te verminderen en de betrouwbaarheid te verhogen. Het komt erop neer dat het flash-geheugen wordt gebruikt als een grote cache voor vaak gevraagde gegevens. Hierdoor kan de schijf vaker in de ruststand, terwijl de gegevens sneller beschikbaar zijn dan ze ingelezen kunnen worden vanaf het schijfplateau. Doordat de schijf minder lang draait wordt er minder energie verbruikt, en wanneer de schijf langzamer draait is er veel minder kans op schade zodat tegelijk de betrouwbaarheid wordt verhoogd. (Anders gezegd: minder gebruik van de schijf maakt hem doelmatiger en betrouwbaarders - wat een idee!)

Het persbericht van Seagate kreeg heel wat aandacht in the Mac-pers, maar tot mijn spijt moet ik zeggen dat het absoluut nog geen zin heeft er een te kopen voor je MacBook Pro. Ik kreeg nog een bevestiging van Mike Hall van Seagate dat er een aparte ondersteuning voor ieder besturingssysteem vereist is om gebruik te kunnen maken van alle voordelen van een hybride harde schijf, en dat Windows Vista het enige besturingssysteem is dat voor het ogenblik zulk een ondersteuning biedt. Mike zei dat Seagate hoopt het aantal besturingssystemen dat de Momentus 5400 PSD ondersteunt te verhogen, maar hij wist niet of een ondersteuning voor Apple in de maak was. Mike zei dat als je nu een dergelijke schijf in een Mac zou zetten, hij net zo zou werken als een normale harde schijf. En aangezien de Momentus 5400 PSD schijven waarschijnlijk duurder zullen zijn dan normale schijven, kun je je geld beter in je zak houden.

Maar het is waarschijnlijk dat we in de komende paar maanden een vernieuwde uitgave van Apple laptops te zien zullen krijgen, en mogelijk ook van de Mac mini en de Apple TV, die allemaal een harde schijf van 2.5-inch gebruiken. Het zou helemaal in de lijn van Apple liggen om ondersteuning voor hybride harde schijven in Leopard te plaatsen, en om de Momentus 5400 PSD in laptops te gebruiken teneinde het leven van de batterij te verlengen, en in de Mac mini en Apple TV om het energieverbruik en het lawaai te verminderen.

Ik denk dat we nog meer te zien zullen krijgen van deze trend om opslag in vaste stof te combineren met opslag op een draaiende schijf. De prijzen van Flash RAM blijven dalen: 16 GB Compact Flash kaarten voor slechts $128 en 8 GB SDHC kaarten voor $65. Ik weet niet in hoeverre dit vergelijkbaar is met de prijzen voor wat in de Momentus schijven wordt gebruikt, want de 256 MB flash RAM die Seagate gebruikt zijn misschien sneller en dus duurder dan gewone gebruikerskaarten, maar Seagate kan de kosten in ieder geval behoorlijk omlaag brengen door het inkopen van grote hoeveelheden. Indien ondersteuning van besturingssystemen voor hybride harde schijven algemeen beschikbaar komt, zal iedereen inzien dat het plaatsen van flash RAM in een harde schijf een makkelijke winst betekent.

Take Control schotschriften op CARS

Man, ik wenste dat wij deze titels bedacht hadden! Crazy Apple Rumors heeft zich op ons e-boekengebied begeven met de nep aankondiging van hun eerste twee titels in een nieuwe serie: "Take Control of Being A Whiny-Assed Apple Customer: The Missing Manual for Dummies [Take Control over hoe je een zeurende Apple klant kunt zijn: Het ontbrekende handboek voor stomkoppen - nvdv]" en "Take Control of Suing Apple: The Missing Manual for Dummies" [Take Control over hoe je Apple voor het gerecht kunt slepen: Het ontbrekende handboek voor stomkoppen - nvdv]. Lees vooral mijn reactie in het commentaar op de aankondiging.

3G gsm data iPhone is nu uitvoerbaar

Apple-directeur Steve Jobs rechtvaardigde dat de iPhone gebruik maakt van de zogenaamde 2.5G cell datatechnologie - een technologie die het hiaat vult tussen de zeer langzame tweede generatie (2G) en relatief snelle derde-generatie (3G) specificaties - door op te merken dat de 3G-chips met laag stroomverbruik en kleine vormfactor, die noodzakelijk zijn voor de innovatieve telefoon, misschien nog een jaar van ons verwijderd waren. Een jaar veranderde vorige week in maanden.

Broadcom, naast zijn aartsrivaal Atheros jarenlang partner van Apple met wifi-chips, onthulde zijn geavanceerde, geïntegreerde 3G-chip voor gsm-netwerken, zoals ze werken bij AT&T, Apples iPhone-partner, alsook bij de meeste gsm-transportnetwerken in Europa en de rest van de wereld.

De welluidend genaamde BCM21551 3G Phone on a Chip combineert de nu snelste gegevensoverdracht voor zowel upstream als downstream High-Speed Packet Access (HSPA, vaak genoemd HSDPA, waarbij de D staat voor Downlink, vanwege de nadruk op de downstream). De chip is geconstrueerd op een enkele 65 nanometer matrijs, de nu kleinste chipafmeting. 65 nanometer slaat op het kleinst mogelijke circuitpad. Hoe kleiner de matrijs, des te minder vermogen wordt er gebruikt, minder warmte geproduceerd, en minder ruimte ingenomen door circuits. Dat leidt tot kleinere chips in relatie tot welke taken ze verrichten. De processen bestrijken op vergelijkbare HSPA-systemen 90 nanometer of meer, waardoor de chips groter uitvallen, of waardoor er twee of meer chips nodig zijn, om dezelfde functies te verkrijgen. Broadcom gebruikt CMOS (complementaire metaal-oxide-halfgeleider) -technologie voor de chips. Dat is de goedkoopste manier om geïntegreerde circuits te maken.

Al is het 3G-netwerk van AT&T op nauwelijks 3,6 Mbps werkzaam en bestrijkt het de Verenigde Staten niet volledig, de netwerken in Europa gebruiken al de volgende smaak, die 7,2 Mbps downstreamsnelheden aanbiedt, en upstreamsnelheden die uiteindelijk 5,8 Mbps zullen bereiken. Dit zijn ruwe gegevenssnelheden, te delen door de gebruikers. In de praktijk zal de gemiddelde snelheid ongeveer op 15 tot 20 procent hiervan liggen.

Broadcom noemt hun mieuwe product een 3G-telefoon op een chip, want het heeft niet alleen maar de gegevenstechnologie van 3G-mobieltjes, maar ook twee ARM11-processors, die veelvuldig worden toegepast in handhelds en mobiele toestellen. Een ARM processor zit op het moederbord van de iPhone.

Ook bevat de Broadcom chip Bluetooth 2.1+EDR, ondersteuning voor 30-frames-per-seconde video output, een FM radio-ontvanger, een FM radiozender (voor het afspelen van stereo in de auto), en bewerkingen voor een camera met resolutie tot 5 megapixel. Talrijke andere aanknopingspunten zijn er voor low-power output naar een LCD-display, stereomuziek met vijf-bands equalisatie, snelle USB 2.0, en - tenzij ik het persbericht niet goed las - een ingebouwde broekenpers die jeans en kakis aankan.

De chip wordt nu in kleine hoeveelheden - genaamd "sampling" - geleverd aan Broadcom's beste klanten. De kwantumprijs zal $23 per chip zijn als er geleverd wordt op een datum die nog niet bekendgemaakt is, maar in de chipindustrie is dat meestal 3 tot 6 maanden na sampling.

Zeker een half dozijn bedrijven naast Broadcom en Atheros wedijveren om overeenkomsten voor fabricatie van gsm- en draadloos netwerk-instrumentarium. Daardoor is het waarschijnlijk dat andere chipmakers binnen drie maanden overeenkomstige aankondigingen zullen doen.

De daadwerkelijke beschikbaarheid van de 3G-telefoon op een chip van Broadcom zou een bekendmaking van Apple in het tweede kwartaal 2008 kunnen betekenen van een significant gereviseerde iPhone, die 3G data ondersteunt, een camera met 5 megapixel, en videoconferentie, om maar enkele van de eigenschappen van de iPhone op te noemen die verbeteringen zouden kunnen gebruiken waarvoor ondersteunende hardware nodig is. (Ik wil ook een To Do-programma, maar dat is alleen maar software.)

Natuurlijk is dit pure speculatie, maar gezien de uitlating van Steve Jobs over de behoefte aan een betere chip om 3G te laten werken moet je aannemen dat Apple met Broadcom en andere chipmakers gepraat heeft over de chips die nodig zijn om de tweede generatie iPhone te laten werken.

EasyFind 4.0: het is makkelijk, het vindt, het is gratis

DEVONtechnologies heeft EasyFind bij de tijd gebracht, een belangrijk gratis gereedschap dat in het arsenaal van iedere grootgebruiker zou moeten zitten.

EasyFind is een alternatief voor Spotlight: het is een gereedschap om tekst te vinden op jouw computer. Die tekst zou de naam van een bestand of een map kunnen zijn, of een deel van de inhoud van een bestand. In tegenstelling tot Spotlight gebruikt EasyFind geen index, maar vindt hij dingen op de ouderwetse manier: het jaagt door jouw harde schijf heen, rechtstreeks, bestand voor bestand, en als je zoekt op inhoud, byte voor byte. In tegenstelling tot Spotlight weet EasyFind niets van het interpreteren van bestandtypes, zoals Word documenten. Het kan dus niet hun indeling te verwijderen en alleen de tekst onderzoeken. Het kijkt naar de ruwe gegevens en dat is alles. In tegenstelling tot Spotlight kent EasyFind geen limieten: er is geen plek op jouw harde schijf waar het niet zal zoeken.

Natuurlijk betekent dat dat EasyFind vrij langzaam is. En terwijl het aan het werk is, zal het misschien jouw CPU domineren en het bijna onmogelijk maken om ieder ander soort werk te doen. Dat doet er niet toe. Soms wil je alleen maar zoeken, en is Spotlight geen hulp. Pas geleden wilde ik bijvoorbeeld zoeken naar een bepaalde term in Ruby-bestanden in mijn /usr-map. Ik ben er niet eens zeker van waar alle Ruby-bestanden in mijn /usr-map zijn. Spotlight wil daar helemaal niet kijken. EasyFind vond alle bestanden die die term bevatten in een paar minuten.

EasyFind is gratis. Download het en gebruik het. (Het is een download van 820K. De applicatie vereist Mac OS X 10.3.9 of later.) De nieuwe update, naar versie 4.0, houdt enkele herzieningen van de interface in, die het makkelijker maken om een map waar je in wilt zoeken te specificeren. Aan de informatiekolommen van de gevonden bestanden is de aanmaakdatum toegevoegd, en zoekopdrachten met meer dan één woord worden naar men zegt nauwkeuriger behandeld.

Als je toch bezig bent op de downloadpagina, bekijk dan ook enkele andere gratis aanbiedingen van DEVONtechnologies. Ze hebben verscheidene gratis applicaties en diensten die ik van tijd tot tijd gebruik. Zie ook mijn besprekingen van de vlaggenschip applicaties van DEVONtechnologies: DEVONthink ("DEVONthink denkt, dus hoef jij dat niet te doen," 2004-03-08) en DEVONagent ("DEVONagent stormt naar binnen waar Google terugdeinst," 2005-02-07), die misschien interessant zijn.

Flying Logic: dat zou onlogisch zijn, Kapitein

Enige jaren geleden heb ik mij in "Consistency is zo gek nog niet", 2002-09-10, nogal enthousiast uitgelaten over Sciral Consistency, een eenvoudige maar uiterst effectief programma dat je helpt periodiek voorkomende handelingen te herinneren. Robert McNally, de auteur van Consistency, is nu weer terug met een geheel nieuw programma: Flying Logic.

Waarschijnlijk weet je dat niet meer, maar een van de eerste artikelen die ik ooit voor TidBITS schreef ging over een programma voor het in kaart brengen van logische argumenten, MacEuclid (zie "MacEuclid", 23-11-1992). Het was een project voor een thesis en is nooit verder ontwikkeld. Flying Logic is MacEuclid aan de super-steroïden. Het brengt logica niet alleen in kaart. Het past het toe volgens de regels van de Theory of Constraints (vooral zoals beschreven in het boek van Lisa Scheinkopf, "Thinking for a Change"). Flying Logic beschrijft niet alleen maar logische argumenten. Het construeert een soort actief schema van een logische datastroom, samengesteld uit een aantal oorzaken (handelingen en voorwaarden), die bijeenkomen tot een gewenste of ongewenste resultaten, die uiteindelijk weer tot een doel leiden. Door te experimenteren met dit schema, is het mogelijk de ongewenste resultaten terug te dringen om sneller het doel te bereiken.

Je zou jezelf de Theory of Constraints eigen kunnen maken en een schema op papier, of een schoolbord, kunnen zetten, of je zou gebruik kunnen maken van een diagrammeerprogramma als OmniGraffle (zie "Verbind de stippeltjes met OmniGraffle", 13-02-2006). Maar Flying Logic heeft enkele belangrijke voordelen. Het is specifiek gericht op het meest toepasselijke type schema, zodat de gereedschappen, de automatische lay-out en de opmaak een snelle en doeltreffende constructie van het schema mogelijk maken, zonder dat je je zorgen hoeft te maken over zulke details in je presentatie. Een schema wordt gecreëerd, ontwikkeld en aangepast door middel van een serie heel eenvoudige handelingen met muis en toetsenbord. Bijvoorbeeld, simpel slepen maakt een oorzakelijke verbinding tussen twee entiteiten, en het schema past zich op magische wijze aan om de verandering weer te geven. Je werkt dus de hele tijd aan de inhoud en laat Flying Logic de vorm bepalen. En, zoals ik al zei, de schema's zijn actief, zodat bijvoorbeeld "betrouwbaarheidsspinners" de actuele waarheidswaarde van alle entiteiten weergeven, uitgaande van de huidige lay-out en premissen. Als laatste is het mogelijk om een aantal verbonden entiteiten te groeperen en die te verkleinen tot een enkel placeholdersymbool. Zo kun je je schema's enorm laten groeien zonder dat ze onhandelbaar worden.

Ik denk niet dat je Flying Logic zomaar kunt oppakken en ermee aan de gang gaan. De Theory of Constraints bevat een uitgebreide gereedschapsset van technieken, benaderingen en structuren. Om Flying Logic te kunnen gebruiken, moet je hier eerst het een en ander vanaf weten. Robert McNally heeft echter uitgebreide documentatie beschikbaar gesteld om je daarbij te helpen, zowel over het programma zelf als over de diverse denkwijzen en probleemoplossende benaderingen waar het voor bedoeld is: er zijn diverse PDF bestanden (eigenlijk boeken met uitleg), plus een aantal online video's, allemaal even uitstekend.

Als een eenvoudig voorbeeld heb ik een document gemaakt met daarin een recent conflict in onze buurtvereniging. Er is een afgesloten hek aangebracht op een eigen weg, de Arundale Road, die aan onze vereniging toebehoort. Er is nog een andere weg om in onze buurt te komen, dus toegang tot de buurt is niet onmogelijk. Echter de meningen zijn verdeeld: sommigen willen het hek laten staan, omdat ze bang zijn dat er te veel vreemden de buurt inrijden als het weggehaald wordt, maar anderen willen Arundale juist open houden, zowel als recht (wij zijn eigenaar) en omdat het erg handig is (het is een meer directe route voor bepaalde richtingen). Zo als het er aanvankelijk uitzag, leek het een onoplosbaar conflict. Dit is te zien aan de zwarte en rode pijlen die uit de "Conflict" entiteit komen en tegengestelde waarheidswaarden vertegenwoordigen. Het maakt niet uit wat je doet, zowel "hek open" als "hek dicht" geeft de waarde "onwaar", en zo zal het gezamenlijk doel (helemaal links) ook onwaar zijn.

De sleutel tot het oplossen van een conflict is het opnieuw bekijken van je premissen. (Helaas worden de premissen hier getoond als kleine gele puntjes. De tekst is zichtbaar in het Flying Logic programma, maar zodra je het als PNG exporteert, zoals ik gedaan heb, ben je het kwijt. Je kunt de tekst van de premissen weliswaar als een apart document exporteren, maar dat geeft je geen helder beeld van de onderliggende redenering.) Je zou jezelf kunnen afvragen: Is een gesloten hek de enige manier om "het gepeupel weg te houden"? Iemand in de vergadering had bedacht dat er nog een andere manier was: Geef Arundale eenrichtingsverkeer naar buiten toe. Op die manier blijft het voor ons nog steeds handig, terwijl het verkeer dat de buurt in wil, niet toeneemt. Ik heb dat aan het schema toegevoegd als een alternatieve methode om het doel te bereiken. Je kunt nu zien dat er een oplossing voor het conflict in de buurt mogelijk is, en de waarheidswaarden van de entiteiten laten zien hoe: open het hek en maak Arundale een eenrichtingsweg. (Het schema werd geheel automatisch aangepast toen ik de "Oplossing" entiteit toevoegde en verbond.)

Je kunt zelfs nog verder gaan. Je kunt Arundale geen eenrichtingsweg maken, tenzij je hek hek open zet (want met het hek dicht is Arundale feitelijk een nul-richtingsweg). Ik zou dus in feite nog een verbinding moeten maken van "hek open" naar "Arundale eenrichting" om weer te geven dat de eerste een noodzakelijke voorwaarde is voor de laatste. Zo zijn ze of allebei waar of geen van beide.

Ik heb Flying Logic, en ook de Theory of Constraints, nog niet echt doorgespit. Maar het is duidelijk een heel ingenieus programma, en makkelijk en leuk om te gebruiken. Om het uit te proberen, kun je het downloaden (8 MB) en voor dertig dagen gratis uitproberen. Er zijn vier versies van Flying Logic: (1) een gratis documentlezer; (2) een educatieve editie van $39, met gewatermerkte export en beperkte groepeermogelijkheden; (3) de standaard persoonlijke editie van $79, zonder de beperkingen van de educatieve uitgave; en (4) de professionele versie van $149, die meer geavanceerde operators (gecombineerde inputs met meer dan AND, OR, en NOT) en wat andere opties toevoegt. Flying Logic is een Java-programma (maar dat is haast niet te merken), en draait onder Mac OS X 10.4 of hoger, en onder Windows XP en Windows 2000.

Een e-boek weggevertje: in 2003, onfortuinlijk; in 2007, een grijpstuiver

In maart 2003 gaf ik een boek weg en ging ik daardoor bijna financieel ten onder. Jeff Carlson en ik besloten om "Real World Adobe GoLive 6" als gratis e-book te publiceren omdat de verkoop niet echt echt liep, en het leek ons een mooi cadeau aan de wereld.

Mijn fout was dat ik de rekening voor de bandbreedte niet vooraf berekende. Ik had het bestand op een server staan bij een vriend die mijn webhostin-bedrijf had overgenomen, en de provider van zijn co-locatie, Level 3, baseerde de rekening op het gewogen gemiddelde over een maand; ongeveer vijf procent van de drukste uren werden buiten beschouwing gelaten en het deel van 95 procent werd gebruikt als basis voor de rekening. Ik kreeg de maandelijkse rekening bijna van $2.000,- naar $15.000,-.

Ik trok de stekker er op tijd uit, maar pas nadat er ongeveer 10.000 downloads waren geweest van een 20 MB groot pdf-bestand. Toen mijn benarde toestand bekend werd maakte men ongeveer $2.000,- over, wat ik (met hun toestemming) aan het Project Gutenberg gaf toen bleek dat de prijzen van Level 3 mij geen pijn gingen doen. Je kan het hele verhaal lezen in Adams verhaal voor TidBITS, "(Elektronisch) publiceren en vergaan?" (24-3-2003), of mijn verslag in de New York Times.

Ik moest hier recentelijk aan denken toen Adam en ik besloten om "The Wireless Networking Starter Kit, Second Edition" weg te geven, een boek dat we voor het laatst bijwerkten in 2004. Het boek verkocht wel lekker - we hebben ons voorschot van Peachpit Press terugverdiend - maar niet goed genoeg voor Peachpit of onszelf om te denken dat het de moeite waard was om nog een herziening uit te brengen.

Maar we vonden dat het overgrote deel van "The Wireless Networking Starter Kit" nog steeds bruikbaar was, met advies hoe een netwerk op te zetten, de onderdelen aan elkaar te plakken, networkproblemen op te lossen, draadloze verbindingen over lange afstand, en meer. We dachten dat mensen over de hele wereld een gratis boek over het onderwerp wel konden waarderen, en als ze actuele informatie over veiligheid en andere onderwerpen nodig hadden, bracht de uitgave van het gratis boek wellicht nog wat extra verkoop van onze Take Control boeken.

In dit geval maakte ik een pdf-bestand van 14 MB en rekende het door: waar kon ik een boek plaatsen dat 10.000 of misschien wel 100.000 keer gedownload zou worden zonder afgesloten te worden of failliet te gaan? Hoewel ik een .Mac abonnement heb, zou hun limiet van 100 GB voor maandelijkse doorvoer van mijn reguliere account overschreden kunnen worden, maar ik zou er niets extra voor hoeven te betalen. Mijn eigen websites staan bij digital.forest, tevens de webhost van TidBITS, en ik zou het bestand daar kunnen plaatsen en digital.forest betalen voor de doorvoer als ik mijn maandelijkse toegewezen deel overschreed. Maar dat leek een slechte gok als de aantallen door het dak gingen, en het leek me een rare manier om het dataverkeer op de netwerken van digital.forest omhoog te jagen als dat gebeurde.

Uiteindelijk koos ik voor de Amazon.com S3 (Simple Storage System) dienst, waar je willekeurig grote opslagruimte krijgt voor duidelijke tarieven: $0,15 per GB opslagruimte per maand; $0,18 per GB voor downloads tot 10 TB per maand (vanaf daar zakken de prijzen); en $0,10 per GB voor uploads. (Ik gebruik Nolobe's Interarchy om mijn S3 opslag te beheren. S3 is een beetje obscuur, maar het lijkt in de basis erg op ftp, nadat je over de XML en andere abstracties heen bent die Interarchy je uit handen neemt.)

Met die tarieven worden 10,000 downloads van een bestand van 14 MB samen 140 GB, wat zich vertaalt in een duizelingwekkende $25,-. Terwijl 100,000 downloads me onwaarschijnlijk voorkomt, zullen de $250,- die dat kost hopelijk opgevangen worden door voldoende verkoop van Take Control boeken. Tot nu toe hebben we een handjevol Take Control boeken meer verkocht en is er meer dan 50 GB gedownload, wat minder dan $10,- kost.

Er zijn ook diensten en manieren om content gratis te hosten, maar deze hebben allen keerzijden, en de kosten van S3 leken me laag genoeg voor een gezonde dienstverlening en ik misbruikte zo niemand's gratis netwerk.

In de loop van vier jaar zijn we van $15.000 voor een aangehouden niveau van hoge bandbreedte naar $25 voor een groot stuk bandbreedte gegaan. Tarieven die vier jaar geleden $10,- tot $40,- per gigabyte waren zijn nu op een schappelijk niveau beland, ten dele door S3 van Amazon en andere diensten.

Voor mij is zo'n soort verandering net zo veelzeggend - en misschien zelfs nog meer - als de groei van rekenkracht van computers en de complexiteit van online media. Met snellere computers, meer video en goedkopere bandbreedte is het vermogen van individuen om hun ideeën in elke vorm te verspreiden ook toegenomen.

De vraag waar het om gaat is of goedkope bandbreedte betekent dat meer massaal geproduceerde content sneller tot ons zal komen, of dat het een toegenomen groei in persoonlijk uitdrukkingsvermogen zal inhouden. Hoewel het weggeven van en e-boek niet hetzelfde is als het composeren van een nieuwe opera, deze filmen, en miljoenen kijkers over het web bereiken, is er weinig verschil in infrastructuur.

InterviewBITS: Haat en liefde bij de iPhone

Nu er meer dan een miljoen iPhones zijn verkocht, is het tijd om de eerste indrukken achter ons te laten en dieper in te gaan op waar mensen dol op zijn en wat ze haten aan hun nieuwe maatjes. Hiertoe heb ik een panel van iPhone-gebruikers samengesteld en hen gevraagd welke functie zij het meest gebruiken, of in elk geval meer gebruiken dan ze aanvankelijk hadden gedacht vóór de aanschaf. Daarnaast heb ik hen ook gevraagd wat zij het meest storend vonden aan de iPhone in het dagelijks gebruik.

Er is geen twijfel aan welke functie ik het meest waardeer: Maps. Begrijp me niet verkeerd: Safari is ook geweldig, maar dat vermoedde ik al voordat ik een iPhone kocht. Wat mij meer verbaasde is Maps. Ik heb geen GPS-apparaat in mijn auto. Als dat wel zo was, zou ik misschien minder enthousiast zijn over Maps. Maar ik merk dat ik het bija altijd gebruik als ik ergens naartoe ga. Ik heb het gebruikt om de dichtstbijzijnde Starbucks te vinden van mijn motel (opmerkelijk genoeg is er op sommige plekken niet eentje op elke straathoek). Ik heb het gebruikt om de weg naar restaurants te vinden (zodat ik die niet meer op hoefde te zoeken op MapQuest en die route dan af te drukken voordat ik vertrok). En ik heb het gebruikt om verkeersinformatie te bekijken. Maps is simpelweg de meest waardevolle widget op de iPhone.

Het meest irritante aspect van de iPhone is het gebruik ervan als iPod in een auto. Het is eigenlijk zo irritant dat ik dat niet meer doe en daarvoor weer mijn iPod nano gebruik. En ik zal uitleggen waarom:

Stel dat je het huidige nummer in je speellijst wilt overslaan. Eerst heb je het probleem dat het scherm voortdurend in slaap valt. Je moet eerst op de home-knop drukken om het apparaat te wekken en dan schuiven om je iPhone te de-blokkeren en hem te kunnen gebruiken. (Een oplossing is om automatisch blokkeren uit te zetten. Dit drukt echter zwaar op het batterijgebruik, tenzij je een apparaat gebruikt om je iPhone op te laden terwijl je rijdt.) Dan moet je de Verder-"knop" vinden op het scherm. Dit is extra moeilijk wanneer je rijdt, omdat er geen tastbare feedback is die je kan helpen. En dat gaat er nog van uit dat de Verder-knop op het scherm zichtbaar is. Als je de iPod in landschapstand hebt, is er niet eens een Verder-knop te zien.

Er bestaan oplossingen voor een aantal van deze problemen, maar het blijft veel gemakkelijker om hiervoor een echte iPod te gebruiken. Ik heb een blog-artikel geschreven waarin ik dit probleem behandel en voorstel dat Apple dit probleem oplost door een iPhone te maken met drie knoppen.

Shawn King -- [Shawn is is de presentator en producent van Your Mac Life, "de meest populaire op de Macintosh-gerichte uitzending op internet." On de Your Mac Life-website kun je live naar de show luisteren op woensdagavond om 17:30 in de Westkust-tijdzone en om 20:30 in de Oostkust-tijdzone en een archief aantreffen met eerdere shows.]

Mijn favoriet is absoluut de browser. Ik heb een Treo 650 en een Blackberry 8700c gehad en daarmee was ik de pogingen om op het 'mobiele web' te surfen snel zat. Ik heb alles gedaan, van het lezen van RSS-feeds en het opzoeken van filmtijden tot het vinden van adressen - ik heb zelfs en keer voor een café gestaan toen er iemand op me af kwam met zijn Crackberry in de hand en me vroeg: "Weet u de landencode voor Groot Brittannië?" (onbekenden stellen me soms de meest vreemde vragen). Ik antwoordde, "Nee, maar wacht even..." en Googlede snel het antwoord voor hem, zodat hij fijn zijn vrienden in Groot Brittannië kon bellen.

Ik ben het niet eens met het nut van Maps - niet zolang Google Maps me kan tonen waar de files staan maar me geen alternatieve route aanbiedt! Is er iemand die dit logisch vindt? Ik bedoel, Google Maps weet waar ik naartoe wil en het weet waar het verkeer vast zit. Dus waarom denkt het dan dat ik daar doorheen wil rijden?

Maar er zijn twee dingen die me echt tegenstaan. Soms moet ik op teveel "knoppen" drukken om iets simpels gedaan te krijgen. Bovendien zijn er een aantal interface-inconsequenties, zoals het toetsenbord dat in de browser alleen in landschapsmodus beschikbaar is en gewone knoppen, zoals Bewerk, die in verschillende programma's op verschillende plaatsen staan.

John Baxter -- [John is de laatste 12 jaar actief als systeembeheerder bij oudgediende internetprovider OlympusNet. Helaas heeft hij geen tijd meer voor het ontwikkelen van Macintosh software.]

De meesta waardevolle en verrassende functie van de iPhone vind ik de manier waarom het me mijn werk-e-mail kan laten bekijken via IMAP wanneer ik niet thuis ben of tijdens het weekeinde als de hoofdmachine uit staat. Maar ik ben het ook eens met de beoordeling van het programma Maps. Ik had nooit gedacht dat ik dat zo handig zou vinden.

Ik vind het daarentegen vreselijk irritant dat de iPhone geen herhalingsgeluiden heeft voor onbevestigde binnenkomende sms-berichten. Mijn binnenkomende sms'jes zijn probleemmeldingen van onze systemen. Ik los dit nu deels op door die berichten enerzijds door te laten sturen via sms ([email protected]) en anderzijds via een speciaal daarvoor aangemaakt Yahoo-account. Op die manier krijg ik ten minste twee geluiden die ongeveer 20 seconden na elkaar komen.

Arlo Rose -- [Arlo is momenteel Entrepreneur in Residence bij Yahoo!, waar hij werkt aan de volgende generatie open platforms. Hij is in de Macwereld vooral bekend door zijn werk aan Konfabulator, dat de beginselen van widgets naar de Mac bracht voordat Apple met Dashboard kwam.]

De grote verrassing is voor mij Maps. Het actuele verkeersoverzicht bij de hand hebben is een uitkomst, en dat ik het kan gebruiken om zakelijke telefoonnummers en adressen op te zoeken is geweldig. De integratie met de webbrowser en de telefoon is echt heel goed gedaan.

De grootste ergernis is voor mij dat er geen elementaire tekstverwerkingsmogelijkheden op zitten. Ik word er mesjogge van dat ik tekst niet kan selecteren, knippen, kopiëren of plakken en de spelling niet automatisch kan controleren. Ik wil lange stukken tekst kunnen selecteren om in één keer weg te gooien of te verplaatsen, maar dat is niet mogelijk.

John Massengale -- [John is architect, stedelijk ontwerper en docent, zijn recente lesopdrachten waren aan Notre Dame, de universiteit van Miami en het Instituut voor Klassieke Architectuur en Klassiek Amerika - waar hij in het bestuur zit. Ook is hij voorzitter van de New Yorkse afdeling van het congres voor stedelijke vernieuwing.]

Ik ben dol op het aanraakscherm, waarmee je veel dingen eenvoudig kunt doen, zoals de contactenlijst bekijken (mijn vorige telefoon had Bluetooth maar het lukte me nooit om te synchroniseren), heen en weer springen tussen verschillende functies en meer. Ik verwacht dat het aanraakscherm een ommekeer teweeg zal brengen in toekomstige laptops.

Op je tweede vraag is mijn antwoord dat de iPhone niet irriteert. Er zitten een paar foutjes in, maar die zal Apple herstellen. Het kan nog wat beter worden afgewerkt, maar dat zal ook gebeuren. Het is de beste telefoon, pda en handheld webbrowser die ik ooit heb gehad, en zelfs de snelheid van EDGE is meestal acceptabel.

Wel irritant was hoe Apple een overdreven hype maakte van de introductie van de iPhone. En ook stoorde het me dat de bedrijfsleider van een Apple Store tegen me zei dat ik mijn iPhone, toen die kuren vertoonde, maar terug moest brengen om negen uur later weer terug te komen voor een afspraak met een "Genius". Ik heb dat probleem opgelost door te bellen met Apple. Ik werd toen meteen doorverbonden met de technische ondersteuningsdienst. Zij losten het probleem op, en daar was geen nieuwe iPhone voor nodig.

Chris Breen -- [Chris is Senior Editor bij Macworld, waar hij in de populaire column Mac 911 schrijft met oplossingen voor problemen en andere tips. Ook is hij gastheer in de podcast van Macworld over podcasts en video. Hij doet mee aan de MacNotables-podcast en aan The iLife Zone en The Apple Phone Show van Scott Bourne. Chris is de schrijver van "Secrets of the iPod", "The iPod and iTunes Pocket Guide" en "The iPhone Pocket Guide", alle uitgegeven door Peachpit Press.]

De functie die ik de laatste tijd het meest heb gebruikt is, verrassing, Maps. Ik ben net terug van een vakantie op Hawaï en ik heb Maps denk ik zelfs meermalen per dag gebruikt, op zoek naar restaurants, duikwinkels, vismarkten en zelfs een bioscoop (ja, ik weet dat naar de film gaan op Hawaï nogal suf is).

Halverwege mijn reis sprak ik met de Hawaii MacNuts-gebruikersgroep, die te vinden is aan de Hilo-kant van het Grote Eiland. De bijeenkomst zou zijn in de universiteit van Hawaï, in Hilo. Ik had wel de aanwijzingen van Google Maps om daar te komen, maar kon ze niet afdrukken, en ik had geen zin om auto te rijden met een laptop op de stoel naast mij. De oplossing was de iPhone.

Ik hoefde alleen maar het adres van vertrek en dat van aankomst op te geven, en de iPhone tekende elke bocht en iedere kronkel voor me uit. (Waarschuwing: Hawaïaanse straatnamen zijn nogal lang. De meeste beginnen met een H, W, of P, en de tekst kan op de iPhone wat klein zijn, vooral in de reisstand met de kaart onderaan en de aanwijzingen erboven. Als je dit tijdens het autorijden doet kun je snel verongelukken.)

De irritatiefactor bij uitstek aan de iPhone is voor mij de (in)stabiliteit van programma's in het algemeen. Vóór de 1.0.1 update crashte Safari bij mij om de haverklap, vooral wanneer ik tijdens het browsen op pagina's inzoomde. Zelfs na het toepassen van de recentste firmware-update houden programma's er nog steeds willekeurig mee op.

Apple zegt dat programma's van anderen niet toelaatbaar zijn, omdat ze de stabiliteit van de telefoon in gevaar kunnen brengen. Prima. Maar in ruil voor het alleen mogen gebruiken van Apple-software zou ik wel graag zien dat die programma's stevig in hun schoenen staan, en tot nu toe doen ze dat niet.

Bekentenissen van een Twitter-bekeerling

Ik eet vandaag mijn hoed op (geroosterd, met knoflook en rozemarijn), omdat ik je moet bekennen hoe interessant en echt nuttig ik Twitter ben gaan vinden sinds ik op het juiste gebruik werd gewezen tijdens het C4-congres in augustus. Mijn eerste reactie op Twitter was er een van ultieme nutteloosheid, maar ik baseerde mijn mening op de openbare tijdlijn die bijdragen van alle Twitter-gebruikers toont en en op de Twittervision-dienst, die berichten van Twitter-gebruikers op een wereldkaart plaatst (zie "Beelden van het verhevene en het nietszeggende", 18-06-2007).

Eerlijk gezegd leg ik de schuld voor het grootste gedeelte bij Twitter zelf, met hun vraag "Wat ben je aan het doen?" als manier om mensen aan te sporen berichten van 140 karakters te plaatsen. In het algemeen, zoals ik al eerder onverbloemd stelde, interesseert het niemand wat jij aan het doen bent. Toch is dat ook weer niet helemaal waar en wat ik miste in mijn snelle en respectloze eerste blik is dat er altijd wel een paar mensen zijn die het wel interesseert wat jij aan het doen bent, zolang dat interessant, grappig of relevant is. En nog iets: zij en niet jij bepalen of je interessant, grappig of relevant bent.

Je nestje bouwen -- Hier is de uitleg hoe Twitter werkt. Ga naar de Twitter-website en meld je aan voor een gratis account. Vervolgens moet je beslissen wie interessant genoeg is om te "volgen", wat betekent dat je berichten wil lezen, "tweets" [gekwetter - nvdv] genaamd, die geschreven zijn door die persoon. Neem bijvoorbeeld eens aan dat ik die persoon ben. Ga dan naar mijn Twitterpagina en klik op de knop "Follow" onder mijn foto bovenaan. Nu volg je mij en kun je elk pareltje wijsheid lezen dat ik af en toe tegenkom terwijl ik mijn leven leid.

Laten we ook aannemen dat je ook geïnteresseerd bent in andere mensen zoals ik. Aan de rechterkant van mijn Twitterpagina zie je een heleboel minuscule pictogrammen van alle mensen die mij volgen. Ga er met de muis overheen om hun namen te zien in de verschijnende tekstkadertjes en klik op een ervan om hun Twitterpagina te openen. Maar het is veel gemakkelijker om op de volgende koppeling te klikken voor een volledige pagina met grotere afbeeldingen en de volledige namen. Vanaf die pagina kun je gemakkelijk elk van de mensen gaan volgen die mij volgen. Op deze manier kun je snel leuke mensen toevoegen zoals mijn vrouw Tonya, Jason Snell van Macworld, de unieke Andy Ihnatko, John Gruber van Daring Fireball, Ars Technica's Jacqui Cheng en vele anderen.

Hoewel het niet gegarandeerd is, ontvangen de meeste mensen die jij volgt een e-mailbericht waarin staat dat jij hen volgt en als ze ook maar een klein beetje op mij lijken, zijn ze nieuwsgierig naar wie jij bent en zullen ze doorklikken naar jouw Twitterpagina. En als ze dan het idee hebben dat jij interessante dingen te melden hebt, gaan ze jou ook volgen. (Het is dus misschien wel een goed idee om je Twitterpagina te vullen met een paar snedige opmerkingen voordat je mensen gaat volgen. Als je geen willekeurige volgers wilt, kun je je account zo instellen dat je volgers eerst moet goedkeuren. Dit zal iedereen behalve de meest dierbare vrienden en familie afschrikken.)

Een slag in de rondte Twitteren -- En waarover moet je nou gaan twitteren? Het maakt niet uit zolang je deze eenvoudige vraag kan beantwoorden: Kan het iemand iets schelen? Soms kan het antwoord heel beperkt zijn: alleen je collega's met wie je afgesproken hebt in een voor jou onbekende stad zullen geïnteresseerd zijn om te weten dat je vliegtuig vertraging heeft, maar dat is prima. Het feit dat je je tanden aan het poetsen bent is alleen interessant voor je tandarts en hij volgt jou waarschijnlijk niet. Een vriend met medische problemen gebruikt Twitter zelfs om zijn familie op de hoogte te houden van zijn belevenissen, zodat ze zich geen zorgen over hem hoeven te maken.

In wezen is Twitter een soort van bloggen waarbij blogbijdragen beperkt zijn tot 140 karakters en waar lezers je bericht waarschijnlijk direct lezen. Je zou het kunnen zien als "bijna-live" micro-bloggen dat veel, veel gemakkelijker is om bij te houden dan een traditionele blog. (Zoals Tonya al opmerkte, je hoeft alleen maar een titel te bedenken.) Je tweets worden bewaard, zodat jij of ieder ander het allemaal en altijd kan teruglezen, maar ik vraag ik me af of iemand dat in werkelijkheid ook doet. Twitter gaat over wat er nu gebeurt en als je dat moment mist omdat je niet online bent, dan is dat maar zo.

Om je te helpen bij het bedenken waarover te Twitteren, doe ik je suggesties voor alternatieven voor Twitters vraag "Wat ben je aan het doen?":

Deze laatste is met name interessant. Twitter-accounts kunnen koppelingen maken naar zowel publicaties als naar mensen, maar publicaties twitteren over hun nieuwste verhalen. Om te zien wat ik bedoel kun je TidBITS en Take Control volgen op Twitter. Ze zijn niet erg spraakzaam, maar elke keer als we een nieuw TidBITS-artikel plaatsen of Take Control-nieuws hebben, krijg je een tweet met een koppeling. Gaaf hé? Andere publicaties die ik volg via Twitter zijn onder andere Ars Technica, TechMeme en het wetenschapsnieuws in de New York Times. Je kunt ze allemaal vinden in mijn "Following"-lijst [Wat ik volg - nvdv]. Je kunt ook het Twitter-symbool zien in de sectie "Get TidBITS via…" in de linkerbovenhoek van onze website.

Een terzijde: een van Guy Kawasaki's huidige activiteiten is een website genaamd Truemors, waar mensen korte reacties van 350 lettertekens plaatsen op zaken die ze fascinerend vonden. Truemors heeft zo te zien geen officiële Twitter-feed, maar als je Guy volgt (in mijn lijst, net als de andere), krijg je een kort overzicht van Truemors-artikelen die hij het leukste vindt, samen met andere tweets. Om alles te krijgen van Truemors of van andere sites met een RSS-feed, is er een dienst die Twitterfeed heet en RSS-berichten naar een Twitter-account stuurt. Je zou dus een privé Twitter-account kunnen instellen voor al je feeds en deze dan volgen. Twitterfeed is een beetje onhandig om op te zetten, maar het functioneert prima en is in feite de manier waarop we TidBITS-artikelen melden aan het TidBITS Twitter-account.

Twitterende gesprekken -- Tweets zijn meestal bedoeld voor de mensen die je volgen in het algemeen, maar er zijn twee uitzonderingen. Je kunt een tweet aan een bepaalde persoon adresseren of antwoorden op iets wat iemand anders heeft gezegd door de gebruikersnaam van die persoon en een @ voor de tweet te plaatsen, zoals in "@adamengst En je bent verhuisd uit Seattle omdat het weer in Ithaca beter is?" Er bestaat geen garantie dat die persoon de tweet zal zien, zelfs als ze je volgen (en ze zullen hem zeker niet zien als ze je niet volgen, wat volgens mij onjuist gedrag is van Twitter), maar aan het eind van de tweet voegt Twitter "in reply to" [in antwoord op - nvdv] en de gebruikersnaam toe. Wanneer je hierop klikt, zie je de tweet waarop dit een antwoord was. Volgens de Twitter-FAQ zie je @-berichten van de mensen die je volgt alleen als je ook de persoon volgt aan wie ze geadresseerd werden, maar dat is duidelijk onjuist. Jammer, want @-berichten als antwoord op tweets die je eerst niet hebt gezien zijn bijna nooit interessant.

Het tweede type speciaal bericht is het rechtstreekse bericht, en dit kan alleen worden gezien door de persoon aan wie het is geadresseerd. Om een rechtstreeks bericht te sturen, zet je "d gebruikersnaam" vóór het bericht. Om een bericht naar mij te sturen, wordt dat dus iets in de zin van "d adamengst Fantastisch artikel over Twitter!" Niemand anders kan jouw rechtstreekse berichten zien, en je kunt ze terugvinden op de pagina Direct Messages in je account. Omdat je er misschien niet altijd aan denkt om naar die pagina te gaan, raad ik je aan om in de voorkeuren van Notices in te stellen dat Twitter je een e-mail stuurt met de tekst van rechtstreekse berichten.

Growl-tweets -- Tot nu toe is alles waar ik het over gehad heb beschikbaar via het web, en dat is iets positiefs aan Twitter - het is overal beschikbaar via om het even welke webbrowser. Maar webbrowsers zijn niet de beste manier om Twitter te gebruiken, en wat Twitter onderscheidt van concurrerende diensten zoals Jaiku (recent overgenomen door Google) en Pownce, is de open API van Twitter voor onafhankelijke diensten die werken met Twitter. Dat is bijvoorbeeld hoe Twitterfeed is ontwikkeld, naast tientallen andere programma's en diensten die met Twitter werken. Lees de Twitter Fan Wiki maar eens voor een volledige lijst.

Er zijn ontelbare goede Twitter-applicaties, Dashboard-widgets en ander hulpgereedschap voor de Mac en daar is niets verkeerds aan, maar ik wil jullie iets vertellen over de populairste, namelijk Twitterrific. Het is geschreven door Craig Hockenberry van Iconfactory, is gratis en biedt een elegante Macintosh-interface om anderen op Twitter mee te volgen en je eigen tweets te posten. Twitterrific is gestroomlijnd, gebruiksvriendelijk en configureerbaar tot in de puntjes. Maar het belangrijkste aan Twitterrific is het feit dat het geïntegreerd kan worden in Growl, de gratis notificatiedienst op systeemniveau. Zonder Twitterrific en Growl zou Twitter voor mij de moeite niet zijn.

Hier is wat je moet doen. Download Twitterrific en Growl op de bovenstaande koppelingen en installeer ze. Wanneer je Twitterrific voor het eerst opent, vraagt het programma je om in te loggen op je Twitter-account (om de een of andere reden stelt het eerst voor om uit te loggen via het web). Klik op het kleine pictogram met een steeksleutel onderaan het venster om naar de voorkeuren te gaan. Deze kun je volledig naar wens aanpassen. Ik geloof dat Twitterrific zich automatisch zal registreren bij Growl, en je kunt Growl configureren in de Systeemvoorkeuren. (Ik houd wel van de waarschuwingen in videoclipstijl die uit de onderrand van het scherm opduiken.)

Wanneer alles geconfigureerd en geopend is (het is een goed idee om Twitterrific en Growl automatisch te openen bij het opstarten), stuurt Growl je een bericht voor elke tweet die binnenkomt in Twitterrific. Aangezien tweets beperkt zijn tot 140 tekens, duurt het maar twee-drie seconden om ze te lezen en word je niet afgeleid van wat je aan het doen was. Dit vind ik echt wel goed omdat ik maar moeilijk de tijd vind om een reeks RSS-feeds te lezen, en als ik dan iets goeds vind, verlies ik nog meer kostbare tijd. Dankzij de combinatie van Twitterrific en Growl die tweets vermelden die niet alleen van mijn vrienden en collega's komen, maar ook van publicaties die ik wil volgen, kan ik met een minimum aan tijd en moeite bijblijven.

Je kunt Twitter ook gebruiken met mobieltjes die sms-berichten ondersteunen, waaronder de iPhone, maar dat heb ik niet gedaan, vooral omdat ik niet extra wil betalen om tweets te lezen terwijl ik de deur uit ben, en ik voel me doorgaans niet geneigd om over iets te twitteren wanneer ik niet achter mijn Mac zit. Mensen die die meer onderweg zijn zien mogelijk meer in de integratie, vooral met een abonnement met een onbeperkt aantal sms-berichten, al zou ik die mensen wel aanraden om de vraag "Kan het iemand wat schelen?" in gedachten te houden - ik zie vaak dat diegenen die hun telefoons gebruiken om te twitteren de neiging hebben nogal veel nutteloze gekwetter te verspreiden.

Als je een iPhone gebruikt, kun je met PocketTweets in Safari je Twitter-stroom bijhouden zonder dat je sms-kosten aangerekend worden. Het stuurt je geen waarschuwing wanneer er nieuwe tweets verschijnen, maar je kunt wel de pagina verversen om bij te blijven. Tweets ermee verzenden kan natuurlijk ook.

Twitter in volle vlucht -- Zoals zoveel sociale netwerkdiensten moet Twitter het hebben van het netwerkeffect. Mijn interesse in Twitter werd pas gewekt toen er gebruikers waren die ik wilde volgen en die dingen publiceerden die ik wilde lezen. En omdat ik Twitter gebruikte, volgde Tonya weldra, en toen Tonya en ik het eenmaal gebruikten en aanbevolen, ging de rest van de TidBITS-redactie ook overstag. Zelfs als ik nu Jaiku of Pownce (waar je op dit moment slechts op uitnodiging aan kunt deelnemen) zou willen uitproberen, dan nog vind ik daar niet de personen met wie ik van gedachten zou willen wisselen. (Als ze bij Jaiku en Pownce slim zijn, bedenken ze op korte termijn hoe ze met Twitter kunnen integreren via Twitters open API.)

De afgelopen week zijn ook toonaangevende bloggers als Robert Scoble en Dave Winer voor Twitter gevallen, en Robert Scoble heeft zelfs (op Twitter) gezegd dat Twitter op dit moment zijn keuze is voor "privé bloggen". Deze twee bloggers samen hebben ongeveer 9000 volgers, waarmee aangetoond is hoe populair Twitter aan het worden is. (Ter vergelijking, volgens Robert Scoble heeft hij slechts 882 volgers op Jaiku, terwijl ikzelf op dit moment op Twitter niet verder kom dan 289 volgers.)

De combinatie van nieuwsflitsen en tweets van deelnemende bloggers maakt Twitter tot dé plaats om het laatste nieuws in de gaten te houden.

Op dit moment is de belangrijkste vraag of Twitter op stoom kan blijven of ten onder zal gaan aan zijn eigen succes. Het komt nu al regelmatig voor dat het systeem overbelast raakt en onbereikbaar wordt, soms minuten achter elkaar. Tijdens het schrijven van dit artikel zag ik tot twee keer toe de "we're working on it!" [er wordt aan gewerkt! - nvdv]-pagina verschijnen, zelfs bij gebruik van Twitterific, dat de meeste instabiliteiten uitfiltert omdat het slechts éémaal per minuut ververst (die frequentie kun je zelf instellen). Jaiku en Pownce schijnen betrouwbaarder te zijn, maar omdat deze diensten nog niet vrij toegankelijk zijn hebben ze ook nog niet te maken gehad met gebruikersaantallen die het systeem kunnen overbelasten.

Ik heb de indruk dat op dit moment de concurrenten van Twitter meer mogelijkheden bieden en wat slimmer in elkaar zitten, met name omdat ze de kunstjes van Twitter hebben kunnen afkijken en zich nog niet hebben hoeven te bekommeren om schaalproblemen. Twitter zal actief aan deze punten moeten werken, zowel wat betreft de overbelastingsproblemen alsook het aanbod van mogelijkheden. Jaiku biedt bijvoorbeeld gesprekken in threads, en bij Pownce kun je berichten, bestanden, verwijzingen en gebeurtenissen verzenden, en deelnemers kunnen daar commentaar aan toevoegen.

De belangrijkste verbetering van Twitter zou het invoeren van groepen zijn. Je zou dan tweets kunnen richten tot een bepaalde groep, zodat verder niemand ze kan zien. Ik ken managers die er heel wat voor zouden geven om op een ontspannen, snelle manier op de hoogte te kunnen blijven van waar hun medewerkers mee bezig zijn. Die medewerkers zouden het vast op prijs stellen om memo's van maar 140 lettertekens te hoeven schrijven.

Het verdient vermelding dat Google onlangs Jaiku heeft overgenomen. Als iemand weet hoe je een internet-dienst moet opschalen is het Google wel, en Google heeft al de server-infrastructuur en netwerkfaciliteiten om dit te doen. Bovendien zou Google eenvoudig Jaiku kunnen integreren in andere Google-diensten, zoals Gmail en Google Docs, en op interessante manieren. Aan de andere kant, net zoals YouTube het won van Google Video (en wel zodanig dat Google niet anders kon dan YouTube overnemen) zou Twitter, dat de kritische massa al heeft bereikt, als het geen fatale fouten maakt best wel eens Jaiku voor kunnen blijven, zelfs met inbreng van Google. Maar als Google de Jaiku-API openbaar maakt, zodat er vergelijkbare programma's als Twitterific en Twitterfeed voor geschreven kunnen worden, en als Twitter problemen blijft houden met de bereikbaarheid, of verzuimt mogelijkheden toe te voegen, is er een gerede kans dat Jaiku Twitters toppositie overneemt.

Op dit moment echter staat Twitter nog stevig bovenaan de ladder, en bewijst het elke dag opnieuw waarom ik er niet zonder kan. Hmm, terwijl ik de laatste hand leg aan dit artikel melden Twitterific en Growl me dat Glenn net een artikel op de TidBITS-site heeft gezet dat ik moet lezen en redigeren. Ik kom er waarschijnlijk morgen pas aan toe, maar gelukkig weet ik er nu al van, zodat ik er gemakkelijker rekening mee kan houden.

Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 15 oktober 2007

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

Running and vehicle-use logging on the iPhone --Een lezer ziet uit naar een webprogramma om op een iPhone het gebruik van de auto te noteren, nadat hij zijn Treo heeft vervangen door een iPhone. (5 berichten)

Mac Market Share Rising in general -- We hebben het gebruik van Macs op universiteitscampussen zien toenemen, maar deze trend schijnt niet beperkt te zijn tot dormitories. Een lezer doet verslag over het grotere aantal Macs op technische conferenties. (1 bericht)

Apple Expo Paris 2007 Impressions -- Als vervolg van Joe Kissells artikel over zijn ervaringen tijdens de meest recente Apple Expo in Paris, geeft een mede-aanwezige haar indrukken over de grootte van de bijeenkomst en over het verschil tussen aantallen mannelijke en vrouwelijke aanwezigen. (1 bericht)

A niggling little contextual menu problem -- Zie je in Open met menu meerdere verwijzingen voor sommige programma's in de contextuele menu's? Dan is hier een oplossing. (3 berichten)

Adding notes to contacts in iPod touch -- De iPod touch mist sommige eigenschappen van de iPhone, ondanks vele overeenkomsten. Dit betreft o.a. de mogelijkheid om aantekeningen in de contacten te maken. (3 berichten)

Keeping your recipes ... forever -- Het artikel van Andy Affleck waarin recepten worden vergeleken leidt tot een belangrijk punt: kunnen de programma's hun gegevens exporteren in een vorm die over 50 jaar nog leesbaar is? (3 berichten)

Using iTunes from the chaise lounge -- Het is nu bijna mogelijk om iTunes te draaien zonder uit je stoel te komen, onverschillig waar de computer zich bevindt. Luilakken,verheugt U! (3 berichten)

Alternatives to iSight? Apple stopte vorig jaar met de losse iSight camera. Welke andere mogelijkheden zijn er? (5 berichten)

Retrospect speed on OS X 10.4.10 -- Wat zou de oorzaak kunnen zijn van de dramatisch vertraging van Retrospect onder de laatste versie van Mac OS X? Het ligt misschien aan het aantal bestanden dat behandeld moet worden en niet aan het besturingsysteem. (7 berichten)

Mac Market Share Rising at Cornell University (and everywhere!) -- Terwijl we steeds meer Macs op steeds meer plaatsen zien kan de overvloed aan goedkope pc's op sommige gebieden verhinderen dat de Mac erg populair wordt. (3 berichten)

Use Custom CSS to Tweak TidBITS Display -- Ten vervolge van Jeff Carlsons blog-aantekening over het veranderen van het uiterlijk van de homepage van TidBITS, laat een CSS-kenner een manier zien om er zeker van te zijn dat veranderingen in iemands persoonlijke stijlbladzijde op de juiste site worden toegepast. (1 bericht)

Wi-Fi card for old PowerBook 667 -- Wat is een goede wifi-oplossing voor een oude PowerBook die oorspronkelijk geen AirPort bevat? (6 berichten)

Using the iPhone with "Pay as you Go" from AT&T -- Het Pay as You Go plan van AT&T geeft een uitweg als je geen exclusief iPhone-abonnement van twee jaar wilt nemen. En als je het goed doet kun je maandelijkse rekeningen helemaal vermijden! (3 berichten)

Stop the Catalog Madness with Catalog Choice -- Loopt je mailbox over van catalogi en direct-marketing mailings? Verschillende organisaties kunnen je helpen je junkmail te verminderen en daardoor het verspillen van veel papier te voorkomen. (1 bericht)

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.