Het lijkt waarschijnlijk dat het zojuist uitgebrachte tvOS 16.4.1 de recente beveiligingsproblemen in andere Apple-besturingssystemen heeft aangepakt (zie “iOS 16.4.1, iPadOS 16.4.1, en macOS 13.3.1 verhelpen majeure beveiligingskwetsbaarheden alsmede enkele bugs”, 7 april 2023). De toelichting claimt echter alleen niet nader gespecificeerde "prestatie- en stabiliteitsverbeteringen" en de Apple beveiligingsupdates-pagina zegt: "Deze update heeft geen gepubliceerde CVE vermeldingen." Dus, oplossingen? Tenzij je een probleem hebt met je Apple TV dat een update zou kunnen oplossen, doe dan geen moeite voor een handmatige installatie en laat de update vanzelf installeren.

Ik houd niet van Twitter en gebruik het ook niet maar het is onmogelijk om me niet te vergapen aan Elon Musks ramp in slow-motion (zie “Elon Musk koopt Twitter (nu echt) voor 44 miljard dollar”, 28 oktober 2022). Elk verhaal dat uitkomt is zo'n masterclass in het vernietigen van een techbedrijf dat het me steeds dankbaarder maakt voor de volwassenen die de leiding hebben over Apple, Amazon, Google, Microsoft en dergelijke. (Niet Facebook.) We zijn het misschien niet altijd eens met hun beslissingen, en af en toe wagen ze zich op roofzuchtig of moreel dubieus terrein, maar ze zijn niet gek. In contrast hiermee, hier de kikkerdril die Twitter de laatste maand heeft geproduceerd, rechtstreeks uit de krantenkoppen:

• Het is officieel: Twitter gaat geld vragen voor tweefactor-authenticatie via SMS: in november 2022 probeerde Twitter zijn accountverificatiesysteem te herintroduceren onder het betaalde label Twitter Blue, om vervolgens van koers te veranderen nadat een grap-tweet met de aankondiging "insuline is nu gratis" van iemand die zich voordeed als Eli Lilly en Company de aandelenkoers van Lilly deed kelderen. Een maand later werd Twitter Blue opnieuw geherintroduceerd, deze keer met succes, hoewel weinig mensen zich ervoor hebben ingeschreven. Het kost particulieren 8 dollar per maand (11 dollar per maand indien betaald via een Apple in-app aankoop). In een poging om mensen te stimuleren om te betalen, zei Twitter in maart 2023 dat de zwakke, op sms gebaseerde, tweefactorverificatie alleen beschikbaar zou zijn voor betalende Twitter Blue-gebruikers. Alle gebruikers zouden nog steeds in staat zijn om veiligere verificatie-apps gratis te gebruiken. Als ik zou betalen voor Twitter Blue, zou ik de zwakste methode uitgeschakeld willen hebben om de kans op accountkaping te verminderen! Zoals het er nu uitziet, helpt het blokkeringsscherm in de iOS-app Twitter mij Twitter nog meer te vermijden.
• Twitter beïndigt officieel hun oude verificatie-proces op 1 april. Je moet nu betalen voor een blauw vinkje. Twitter zei dat het de "gratis" blauwe vinkjes die het eerder aanbood aan gebruikers die het had geverifieerd (meestal beroemdheden, atleten, verslaggevers en organisaties) vanaf 1 april 2023 zou laten verdwijnen (geen 1-april grap). Dat is gegaan zoals je zou verwachten (grillig en met nukken). Vooral organisaties hebben bezwaar gemaakt, omdat Twitter eist dat zij 1.000 dollar per maand plus $ 50 per account betalen. Grote kranten zoals The New York Times, The Washington Post en The Los Angeles Times verklaarden dat zij als organisatie niet zouden betalen voor Twitter Blue, noch verslaggevers ervoor zouden vergoeden. Het Witte Huis heeft naar verluidt ook gezegd dat het zich niet zou inschrijven voor Twitter Blue.
• Elon Musk heeft de W overgeverfd op het Twitter-bord van het hoofdkantoor in San Francisco, waardoor er nu “Titter” staat: ah, om weer op de middelbare school te zitten. Misschien is het een poging om Twitter onder de 3,4 miljoen dollar per maand huur uit te laten komen die het in december en januari niet betaalde, wat een rechtszaak van de verhuurder uitlokte. Of misschien zijn 12-jarigen de baas: e-mails die naar het persadres van Twitter worden gestuurd, krijgen nu een automatisch antwoord met een poep-emoji.
• Twitter is geen bedrijf meer: in de gerechtelijke dossiers van een zaak die Musk aanspant is te lezen dat hij Twitter heeft samengevoegd met een nieuwe, lege vennootschap met de naam X Corp. Het doel van deze juridische zetten is niet duidelijk, maar zou te maken kunnen hebben met Musks verlangen om een “everything-app” te creëren voor e-commerce, zakelijke en persoonlijke berichten, en betalingen. Dit lijkt op wat veel vergelijkbare apps in China al doen, vooral WeChat van Tencent Holdings. We moeten nog maar zien hoe dat gaat werken in de app Twitter, op de website, en in de huidige betaalwereld in Amerika en Europa (of eigenlijk: overal buiten China).
• NPR is helemaal gestopt met Twitter, nadat de zender er (onterecht) van beschuldigd werd "staats-media" te zijn: om onbegrijpelijke redenen gooide Twitter in het begin de National Public Radio op één hoop met door de staat beheerste propagandakanalen zoals die in Rusland en China. Toen daar vragen over kwamen gaf Musk toe dat hij het misschien fout had. Hij vertelde dat hij eigenlijk geen idee had hoe de NPR gefinancierd werd. Daarna veranderde Twitter de beschrijving bij NPR naar "door de staat betaalde media" wat ook fout is. NPR ontvangt minder dan 1% subsidie van de federale Corporation for Public Broadcasting. (Individuele stations betalen voor de NPR-diensten, maar ontvangen mogelijk meer dan 1% van hun inkomsten uit lokale, staat- en federale bronnen. Dit laatste geldt ook voor andere publieke radiostations en losse programma's.)
• Elon Musk geeft toe dat hij Twitter uiteindelijk alleen maar kocht omdat hij dacht daar niet meer onderuit te kunnen: dit artikel op TechCrunch belicht specifiek één onderdeel van een zeldzaam interview dat Musk aan BBC-reporter James Clayton gaf. Oorspronkelijk bood Musk $ 54,20 per aandeel voor Twitter (eigenlijk als grap, toen hij high was). Nadat de beursnotering instortte probeerde hij zich schielijk uit de koop terug te trekken, maar Twitter dreigde hem aan te klagen (en zou waarschijnlijk winnen). Zo was moest hij serieus met de koop doorgaan. En nu zegt hij (ik maak geen grap, maar Musk misschien wel) dat zijn hond bij Twitter de beslissingen neemt. Dat zou een boel verklaren.

Kan ik Mastodon aanraden? Zie “Mastodon: een nieuwe hoop voor sociale netwerken” (27 januari 2023), en volg mij eventueel op @[email protected]. Ik moet erbij zeggen dat ik niet heel veel post.

33 jaar. Zo lang publiceer ik al TidBITS, sinds april 1990. Vorig jaar kwam ik vrij dicht bij het stoppen met TidBITS, zo dicht als ik nog nooit was geweest. Maar met een aantal aanpassingen die we eind vorig jaar doorgevoerd hebben, ben ik enthousiaster over TidBITS dan ik lange tijd geweest ben. De reden zal ik uitleggen.

Het verhaal achter onze krimp

Ik heb niet veel geschreven over het vertrek van Josh Centers, anders dan dat het een beslissing van ons beiden was (zie “Josh Centers: So Long and Thanks for All the Fish,” 14 november 2022, en “Help TidBITS evolueren in 2023 door lid te worden,” 5 december 2022).

De achtergrond is dat ik moe was geworden van onze constante wens om aandacht te besteden aan nieuws uit de tech-industrie en van Apple, die het me verhinderde om de persoonlijke tech-stukken te schrijven waar ik het meeste energie uit haal. Josh deed het meeste van de nieuwsstukken, maar ik moest nog steeds alles redigeren voordat het live kon gaan. De eisen die ik mezelf daarbij opleg maken dat dat tijd kost, omdat ik me genoeg in het onderwerp moet verdiepen om te kunnen beoordelen of de feiten kloppen, de meningen breed ondersteund worden en de tekst goed loopt.

Verder konden we niet voorspellen wanneer er nieuws kwam, dus vaak moest ik dingen uit mijn handen laten vallen om de artikelen van Josh te redigeren. Ik vond het werken met Josh heel plezierig, maar al die onderbrekingen om te redigeren vond ik steeds vervelender, vooral ook omdat we steeds dezelfde soort artikelen bleven publiceren. Even afgezien van de details is nieuws vaak niet nieuw - verhalen vallen in categorieëen, en na ruim dertig jaar heb ik het meeste al meerdere keren geschreven of geredigeerd.

Ergens in augustus besloot ik dat er iets moest veranderen, maar ik wist niet precies wat dat was. En dat zou moeilijk zijn, want TidBITS was verantwoordelijk voor Josh. Al lang geleden hadden Tonya en ik Josh beloofd dat we hem 6 maanden van tevoren zouden laten weten als we iets zouden veranderen. Dus belde ik Josh om hem te laten weten dat hij zou moeten nadenken over wat hij na TidBITS zou gaan doen. Nadat ik uitlegde waarom ik ontevreden was met de koers van TidBITS, zei hij dat hij dezelfde gevoelens had en al aan het nadenken was welke kant hij opwilde met zijn leven. Dat had ik niet verwacht, maar dat was de beste uitkomst van ons gesprek die ik me kon bedenken.

Er veranderde niet meteen iets, maar de boel kwam in een stroomversnelling toen Josh in oktober informeerde naar de vacature voor Business Journalist bij TextExpander. Omdat TextExpander onze langstlopende TidBITS-sponsor is en het onderwerp van een Take Control e-boek, belde ik Greg Scown en Philip Goward, de oprichters van het bedrijf, dat ze zich geen zorgen hoefden te maken dat het aannemen van Josh TidBITS zou schaden. Een week later kreeg hij een aanbod en half november stond ik er alleen voor.

TidBITS persoonlijker maken

In het begin was de grootste verandering dat onze interne TidBITS Slack opeens heel rustig werd, zonder voorstellen van Josh voor artikelen en de daaruit voortvloeiende discussies. Hoe fijn ik die discussies ook vond, ook die waren een onderbreking. Dat is een van de redenen dat ik bijna geen tijd meer doorbreng op sociale media. Niet meer zo vaak op anderen te hoeven antwoorden gaf me meer ononderbroken tijd om me aan interessante onderwerpen te wijden.

Hoewel ik in het begin dacht dat ik ook grotere veranderingen zou gaan aanbrengen - ik overweeg nog steeds om met een podcast te beginnen - bracht de mogelijkheid om meer tijd in mijn eigen hoofd te zitten zowel rust als energie. Ik ervaar minder stress wanneer ik alles moet laten vallen om aandacht te besteden aan de zoveelste versie van Apple's besturingssystemen, wat velen van jullie waardevol vinden, ondanks het feit dat ik amper meer weet dan wat Apple zegt. En ik ben echt enthousiast over de mogelijkheid om diep in onderwerpen te duiken waarvan ik denk dat ze echt een verschil gaan maken in het leven van veel lezers. Artikelen als “Apple's bestandsprovider dwingt tot wijzigingen bij Mac-cloudopslag” (10 maart 2023), “Hoe om te gaan met tekenreeksen in spreadsheets die met nullen beginnen” (16 maart 2023) en “Onverwacht geen meldingen? Geef Focus de schuld” (17 februari 2023) waren een plezier om te schrijven en commentaar lezen van mensen die geholpen werden door dergelijke stukken maken mijn dag goed.

Het schrijven van nog meer van de artikelen in TidBITS had nog een onverwacht effect - een nog persoonlijker toon. Een grap onder (vroegere en tegenwoordige) medewerkers van TidBITS is dat onze abonnees denken dat ik alles schrijf. Dat is als sinds de jaren '90 niet meer zo - ik stel het erg op prijs om ook anderen aan het woord te laten in TidBITS - en andere schrijvers komen ook aan bod via de Volglijst-bijdragen van Agen Schmitz, artikelen van oudgedienden als Glenn Fleishman, Jeff Carlson, en Julio Ojeda-Zapata;  en gastoptredens van mensen als ex-Apple-ontwikkelaar David Shayer en consultant Ivan Drucker. Dat neemt niet weg dat met het wegvallen van Josh en met Tonya die met een volledige baan bij de Cornell-universiteit heeft en alleen de grote financiële lijnen van het bedrijf beheert, TidBITS veel meer als 'ik' dan als 'wij' voelt.

Dat is een vreemde gewaarwording. Toen Tonya en ik in 1990 met TidBITS begonnen, deden we ons uiterste best om professioneel te zijn, deels omdat we 22 waren en ons terdege bewust van het feit dat we deden alsof we volwassen waren. Het bedrijfsmeervoud heeft die pretentie lang ondersteund, het gaf een gevoel van grootte en creëerde een modicum van afstand tussen de teksten en wie ze precies schreef. Dat was regelmatig handig, maar het voelt steeds minder juist - ik voel me niet echt comfortabel meer als ik zeg dat 'wij' iets doen waar ik persoonlijk verantwoordelijk voor ben.

En inderdaad, toen de dagelijkse bezigheden van TidBITS weer alleen van mij uitgingen, en niet van mij en Josh, bleken mijn schrijfsels ook persoonlijker te worden. Niet dat dat de bedoeling was; ik hou er gewoon van om te schrijven over wat ik doe en wat ik interessant vind, en dat gaat beter als artikelen van anderen de uitzondering zijn in plaats van wekelijkse kost.

Toevallig kwam tijdens de vakantie één van mijn vrienden van de middelbare school langs voor een brunch (met een gastoptreden in “De jacht op een dode muis: AirPlay Receiver komt te hulp...,” 6 februari 2023). Hij leest al jaren TidBITS en werkt als creatief directeur voor een bekend tech-bedrijf, dus ik vond het wel grappig toen hij zei dat hij vond dat ik me moet focussen op het schrijven van één artikel per week over waar ik dan ook mee bezig ben, in plaats van 'nieuws'. Dat was zo ongeveer de richting die ik zelf ook al op ging, maar het ligt ook voor de hand - de dagen dat TidBITS echt tech-nieuws kon brengen of echte inside informatie kon leveren liggen ver achter ons. Ik kan niet concurreren met alle tech-journalisten van The New York Times en The Wall Street Journal, en ik heb ook niet de loslippige bronnen in de industrie die Mark Gurman van Bloomberg geheimen influisteren. Maar anders dan ik duiken zij niet in de duistere details van de File Provider-extensie voor cloudopslagdiensten, en leggen ze niet uit hoe je irritante problemen oplost met een Level 2 schone installatie.

Er is nog een concurrentievoordeel van een persoonlijker aanpak. Generatieve kunstmatige intelligentiegereedschappen als ChatGPT zijn verbazingwekkend goed in het produceren van correct en begrijpelijk Engels. Ik zie ze steeds meer als het tekst-equivalent van een rekenmachine - net zoals de calculator feitelijk simpele rekenfouten hebben geëlimineerd, kunnen ChatGPT en aanverwanten ervoor zorgen dat krom Engels verleden tijd wordt. Mijn promoverende zoon vertelde me onlangs dat internationale studenten ChatGPT gebruiken om hun gebrek aan kennis van het Engels mee te compenseren.

Maar generatieve AI-gereedschap kan alleen woorden samenbrengen in statistisch relevante combinaties. Ze zijn ten enen male ongeschikt om originele ideeën te ontwikkelen en zelfs als ze de juiste aanwijzingen krijgen, is hun inhoud niet te vergelijken met wat een gemiddeld menselijk brein kan bedenken. Mijn artikel over het gebruik van AirPlay om een dode muis onder de werkbank in onze waskamer te vinden is veel completer, gedetailleerder en interessanter dan wat ChatGPT uitspuugt als je het vraagt om “een artikel te schrijven over het gebruik van AirPlay-video van een iPhone naar een MacBook om een dode muis onder een aanrecht te vinden”. Mocht je dat voor jezelf controleren, probeer het dan zelf eens.

(Grappig genoeg zei de kunstmatige intelligentie van Bing: “Neem me niet kwalijk, maar ik heb geen idee hoe AirPlay-video van een iPhone naar een MacBook je kan helpen om een dode muis onder een aanrecht te vinden.” Google's Bard was botter en antwoordde: “Ik ben maar een taalmodel; daar kan ik je niet mee helpen.”)

Dus dit is mijn richtpunt, nu we samen ons 33ste TidBITS-jaar ingaan: door mensen zorgvuldig samengestelde inhoud. Ik hoop dat jullie net zo veel plezier beleven aan het lezen als ik aan het schrijven; als dat zo is, overweeg dan eens om TidBITS-lid te worden en mij te helpen dit te blijven doen.