Apple upgradet hun hele Apple Music catalogus naar een hogere kwaliteit lossless audio en veel nummers zullen binnenkort surround sound ondersteunen met Dolby Atmos en ruimtelijke audio, allemaal voor dezelfde prijs.

Volgens 9to5Mac, komen deze upgrades in Apple Music in juni 2021 met iOS 14.6, iPadOS 14.6, macOS 11.4 en tvOS 14.6. Er zullen aanvankelijk 20 miljoen nummers beschikbaar zijn in lossless en zal tegen het eind van het jaar de gehele catalogus Apple Lossless Audio Codec gebruiken. Apple gaf geen verdere informatie over hoeveel nummers zullen worden geremixed om Dolby Atmos en ruimtelijke audio te ondersteunen, maar Apple Music gaat Dolby Atmos-afspeellijsten aanbieden zodat je surround-sound content gemakkelijk kunt vinden.

Apple Music zal automatisch Dolby Atmos-audio afspelen op alle AirPods en Beats-koptelefoons met een H1- of W1-chip en ingebouwde speakers in de nieuwste iPhones, iPads en Macs—in ieder geval de MacBook Pro, daar Apple niets zegt over andere modellen. Ondanks dat Apple ook de HomePod niet vermeldde in de aankondiging, staat op de Apple Music-pagina ondersteuning voor de HomePod en de Apple TV 4K met compatibele speakers expliciet genoemd. Afwezig op de lijst is de HomePod mini. Dolby Atmos zal ook werken op koptelefoons en speakers van derden, maar je zult het handmatig moeten inschakelen.

Helaas hebben de AirPods Pro en AirPods Max geen ondersteuning voor lossless audio (zelfs niet over de Lightning-kabel bij de AirPods Max), ofschoon ze wel Dolby Atmos en ruimtelijke audio ondersteunen. Bovendien zullen lossless-nummers exclusief zijn voor Apple Music en niet beschikbaar voor nummers gekocht in de iTunes Store. Ook zullen ze niet beschikbaar zijn voor abonnees van iTunes Match.

Apple zegt dat Apple Music lossless audio begint bij “CD-kwaliteit” 16 bit bij 44.1 kHz en oploopt tot 24 bit bij 192 kHz. Om gebruik te kunnen maken van de instelling met de hoogste kwaliteit heb je een digitaal-naar-analoog converter (DAC) nodig. Hoe hoger de kwaliteit, hoe meer bandbreedte nodig zal zijn voor het streamen en opslaan van de muziek, dus je kunt verschillende instellingen hebben voor over een mobiel netwerk, wifi en voor gedownloade muziek.

Concurrerende diensten voelen de druk al. Amazon heeft aangekondigd dat lossless streaming nu een gratis upgrade is op Amazon Music. De dienst die het meest bedreigd wordt is waarschijnlijk Tidal, die audiokwaliteit als grote onderscheidende functie heeft. Tidal is gekomen met Tidal Masters, dat beweert extra-speciaal-super-de-luxe-hoge kwaliteitsaudio te bieden, maar zal het zóveel beter zijn dat het abonnees van Apple Music weg houdt?

Ik heb mijn oude MacBook Air uit 2012 de laatste tijd niet meer gebruikt, dus het verbaasde me niet dat in Systeemvoorkeuren een badge werd weergegeven die aangaf dat er updates beschikbaar waren. Het wilde Beveiligingsupdate 2021-002 voor macOS 10.15 Catalina en Safari 14.1 installeren, dus ik klikte op de knop Nu bijwerken en kreeg een dialoogvenster waarin stond dat ik opnieuw moest opstarten om de update te voltooien. Geen probleem, dus ik klikte op Opnieuw opstarten.

De MacBook Air startte onmiddellijk opnieuw op en ik meldde me opnieuw aan om vervolgens te ontdekken dat er niets was geïnstalleerd. Ik heb het opnieuw geprobeerd en nogmaals maar de Mac werd alleen opnieuw opgestart zonder de updates te installeren. Ik schakelde over naar een ander beheerders-account maar het probleem bleef, allemaal zonder foutdialoogvensters die mogelijk enig licht op de zaak hadden geworpen.

Ik kreeg een ingeving en controleerde de vrije ruimte die beschikbaar was op de interne 256 GB SSD van de MacBook Air. Het was ongeveer 7 GB, wat niet belachelijk laag leek voor enkel een beveiligingsupdate maar na wat rondzoeken op internet, vond ik enkele suggesties dat te weinig vrije ruimte ervoor zou kunnen zorgen dat het installatieprogramma stilletjes zou mislukken. Ik heb GrandPerspective gedownload, mijn favoriete hulpprogramma voor het identificeren van grote bestanden, 40 GB gewist en het opnieuw geprobeerd. Ditmaal werd de update geïnstalleerd zoals het hoort.

De moraal van het verhaal is om ervoor te zorgen dat je voldoende vrije ruimte hebt voordat je zelfs maar een beveiligingsupdate installeert. Wat is voldoende? Dat is onduidelijk, hoewel 47 GB voldoende was, en sommige opmerkingen suggereren dat 20-30 GB zou moeten werken.

De grotere les is natuurlijk dat het geen goed idee is om de interne schijf van een Mac te vol te laten raken. Als je zoekt, vindt je aanbevelingen die variëren van 5% tot 20% vrije ruimte, opmerkingen die suggereren dat percentages niet erg zinvol zijn voor grotere schijven, en reacties die erop wijzen dat het allemaal afhangt van wat je doet. Het is duidelijk dat 7 GB vrij op een 256 GB SSD (2,7%) niet voldoende was om de installatie uit te voeren, terwijl 47 GB (18%) dat wel was. We weten ook dat als je wilt upgraden naar macOS 11 Big Sur, dat minimaal 35,5 GB nodig heeft om te upgraden van 10.13 Sierra of hoger en 44,5 GB om te upgraden vanaf eerdere versies van macOS.

Dus ik zou willen voorstellen dat 50 GB voor de meeste Macs een veilig minimum kan zijn. Meer is altijd beter in verband met wisselbestanden voor virtueel geheugen, de behoefte aan grote caches en APFS-snapshots.

Heb jij problemen gehad nadat je te weinig vrije ruimte had? Deel jouw ervaringen in de reacties.

De Amerikaanse Federal Communications Commission heeft een nieuw ‘Emergency Broadband Benefit Program‘ gelanceerd om gezinnen te helpen die problemen hebben hun internetaanbieder te betalen tijdens de corona-pandemie. In 2020 richtte het Congres het ‘Emergency Broadband Connectivity Fund’ van $ 3,2 miljard op. Dit EBB-programma blijft beschikbaar totdat die middelen zijn opgebruikt.

Het EBB-programma biedt in aanmerking komende huishoudens een korting van maximaal $ 50 per maand op breedbandservice ($ 75 per maand voor degenen die op ‘Tribal’-land wonen [indianen-reservaten, nvdv]) van deelnemende providers. Als je in aanmerking komt, kan je ook een eenmalige korting krijgen van maximaal $ 100 op een laptop, desktop of tablet van een kleiner aantal deelnemende providers, maar je moet wel tussen de $ 10 en $  50 meebetalen. We weten niet zeker welke apparaten zouden worden meegeleverd maar het lijkt onwaarschijnlijk dat providers iets van Apple zouden aanbieden, aangezien het goedkoopste Apple-product de iPad van $ 329 zou zijn.

Huishoudens komen in aanmerking als ze:

• een inkomen hebben dat lager is dan 135% van de Federale armoederichtlijnen
• zijn ingeschreven voor hulpprogramma's zoals SNAP, Medicaid of Lifeline
• gratis of gereduceerde schoolmaaltijden kregen in de schooljaren 2019-2020 of 2020-2020
• dit jaar een ‘Federal Pell Grant‘ kregen
• sinds 29 februari 2020 een aanzienlijk inkomensverlies ervaren hebben als gevolg van banenverlies of onbetaald verlof en een inkomen hadden van minder dan $ 99.000 voor enkelvoudige indieners of $ 198.000 voor gezamenlijke indieners
• voldoen aan de geschiktheidscriteria voor het bestaande laaginkomen- of corona-noodhulpprogramma van een deelnemende aanbieder

Je kan je aanmelden via een deelnemende aanbieder (waaronder mobiele aanbieders) of de Universal Service Administrative Company. De USAC-website zegt dat er veel vraag is, dus het is misschien beter om contact op te nemen met een lokale aanbieder.

New York verordent betaalbaar internet voor huishoudens met een laag inkomen

Het EBB-programma eindigt wanneer het fonds van $ 3,2 miljard is uitgeput maar de staat New York gaat verder met een nog strengere wet die vereist dat internet-aanbieders die actief zijn in de staat New York basisbreedbandservice aanbieden (ten minste 25 Mb/s) aan in aanmerking komende huishoudens met een laag inkomen voor $ 15 per maand. In gebieden als New York City, waar de snelheden meestal hoger zijn, legt de wet de prijs van hogesnelheidsbreedband boven 200 Mb/s vast op $ 20 per maand. (De huidige gemiddelde prijs is $ 50 per maand.)

Huishoudens in New York komen in aanmerking voor dit programma als ze in aanmerking komen voor, of ontvangen van, een gratis lunch of voor een gereduceerde prijs, aanvullende vergoedingen voor voedingsbijstandsprogramma's, Medicaid-vergoedingen, vrijstellingen voor senioren- of invaliditeitshuurverhoging of voor een betaalbaarheidsvoordeel van een voorziening.

Bovendien zullen fondsen van Schmidt Futures en de Ford Foundation gratis internettoegang bieden aan 50.000 studenten in de hele staat voor het schooljaar 2021–2022.

De AirTag van Apple is een gek product van een bedrijf dat normaal gesproken apparaten maakt om mee te interacteren. Het is een statische knoop die gekoppeld is aan het "Zoek mijn"-netwerk van Apple, waarin iedere iPhone, iPad en Mac die verbinding maakt met dat netwerk op een privacybestendige manier locatie-informatie kan ophalen over zoekgeraakte spullen.

Doordat AirTags klein en makkelijk te verbergen zijn en een lang batterijleven hebben, zijn ze ideaal voor diegenen onder ons die makkelijk iets kwijtraken (sleutels, de auto op een parkeerplaats), of zich zorgen maken dat spullen gestolen worden. Met een iPhone 11 of 12 kun je dingen met een AirTag ook makkelijk in je huis vinden.

Het contrast tussen AirTags en apparaten met gps is groot: de laatste worden vaak gebruikt om te kijken waar kinderen of mensen met dementie zijn. Deze apparaten werken buiten het best, moeten vaak opgeladen worden, zijn relatief groot en vereisen een abonnement. (De concurrerende producten van Tile hebben dezelfde voordelen als AirTags, maar het netwerk van bijna een miljard apparaten van Apple geeft AirTags een flinke voorsprong. Natuurlijk brengt dat ook veiligheidszorgen met zich mee.)

We hebben eerder geschreven over hoe het "Zoek mijn"-netwerk werkt, de stap van Apple om het open te zetten voor andere fabrikanten, en de introductie van de AirTag. Zie:

• “Hoe Apples nieuwe dienst Zoek mijn hardware vindt die offline is”, 21 juni 2019
• “Apple zet “Zoek mijn” open voor accessoires van derde partijen”, 9 juli 2020
• “Apple opent 'Zoek mijn'-crowdsourcing voor accessoires van derden (nu echt!)”, 7 april 2021
• “Apples AirTag belooft je te helpen je sleutels terug te vinden”, 20 april 2021

Nu ik met een aantal AirTags heb kunnen experimenteren, en nu Apple de bedoeling en beperkingen van het volgen van de AirTags bekend heeft gemaakt, kan ik me met dit artikel richten op scenario's hoe mensen AirTags zullen gebruiken (of er misbruik van zullen maken). Er zijn veel mooie toepassingen voor de AirTags, en ik denk dat ze in de meeste gevallen zo gebruikt gaan worden.

Maar Apple heeft wel privacy ingebouwd voor zowel de mensen die AirTags gebruiken als de mensen die een AirTag in de buurt vinden (inclusief maatregelen om stalking te voorkomen). Deze beperkingen zullen onrechtmatig gebruik voorkomen, maar ook lastig zijn in legitiem gebruik. Ik ga in de nieuwste versie van Take Control of iOS & iPadOS Privacy and Security in op de technische details. In dat boek zit nu een flink herzien hoofdstuk over het "Zoek mijn"-netwerk en volledige details over het koppelen en gebruiken van AirTags en andere Apple-hardware.

In dit artikel ga ik echter in op het mogelijke gebruik van AirTags, te beginnen met spullen die je kwijt bent, om via dingen die gestolen zijn af te sluiten met mijn gedachten over stalking.

Verloren voorwerpen

De zoekgeraakte sleutels van Bill

Bill kan zijn sleutels nooit vinden. Hij weet dat hij een vaste plaats moet hebben om ze neer te leggen, of een haak moet bevestigen aan de voordeur. In plaats daarvan laat hij ze in een jaszak zitten, legt hij ze op tafel met post erbovenop, of legt hij ze op een onwaarschijnlijke plaats (zoals de broodtrommel)?!

Deze ochtend heeft hij nog vruchteloos naar zijn sleutels gezocht. Maar deze keer heeft Bill een AirTag aan zijn sleutelhanger vastgemaakt, en hij heeft een iPhone 11 Pro. Hij start de app "Zoek mijn" op, kiest zijn sleutelhanger AirTag en laat de iPhone zoeken. De app "Zoek mijn" zoekt het ultrawideband-signaal van zijn AirTag. Zodra hij die gevonden heeft loopt Bill door zijn huis alsof hij met een wichelroede water zoekt, want de app wijst hem de weg door groen op te lichten als hij in de goede richting gaat.

De app toont de afstand tot zijn AirTag. Deze wordt steeds kleiner en toont 'hier' als hij er met zijn neus op staat. Hij kan hem nog niet zien, dus Bill tikt op het icoon van de luidspreker, en de AirTag laat wat plezierige, herkenbare tonen horen om nog wat meer te helpen. Aha, daar is-ie! Onder het jasje in de stapel was.

Als de afstand tot zijn AirTag te groot zou zijn geweest, of als er te veel obstakels waren (muren, boeken, was), dan zou de app gekozen hebben voor het krachtigere Bluetooth-signaal, maar dan waren er geen richtingaanwijzingen geweest. Met het naderen van de AirTag had hij nog eens kunnen proberen of de ultrawideband-verbinding nu wel tot stand gebracht kon worden.

Manjula en de verloren schoudertas

Ondertussen was Manjula ervan overtuigd dat ze haar schoudertas ergens had neergezet nadat ze in haar auto was gestapt om naar huis te gaan, maar ze wist niet meer precies waar. Ze kon zich herinneren dat ze hem in de auto bij zich had, maar kon hem thuis niet vinden. Gelukkig had ze speciaal voor dit soort gevallen een AirTag in een ritsvakje gestopt.

Ze startte de app "Zoek mijn" op haar telefoon op en tikte op de AirTag van haar tas. Die bleek zich een paar straten verderop te bevinden, daar waar ze haar auto had geparkeerd, en de recentste update van de locatie was van slechts een paar minuten geleden. "Natuurlijk!" bedacht ze zich, "Ik heb hem helemaal niet mee naar binnen genomen!”

AirTags maken gebruik van ultrabreedband en Bluetooth om op korte afstand vindbaar te zijn, maar er waren in de tussentijd genoeg mensen met een iPhone langs de geparkeerde auto van Manjula gelopen om het "Zoek mijn"-netwerk de positie regelmatig te laten updaten.

De verdwenen laptoptas van Nic

Aan de andere kant van de stad begon Nic een beetje zenuwachtig te worden. "Waar is toch mijn laptoptas gebleven?" vroeg de student zich af, "Heb ik hem in de bibliotheek achtergelaten, in de koffiebar, bij mijn vriend thuis, of misschien in de tram? Pollens!"

Nic kon in "Zoek mijn" geen recente locatie vinden voor de AirTag van de laptoptas, en klikte daarom onder Verloren-modus op Activeer om een telefoonnummer in te vullen. Nic droomde die nacht dat de laptop voorgoed verdwenen was, maar werd de volgende ochtend gewekt door een telefoontje met goed nieuws: een medewerker had de tas gevonden bij het openen van de bibliotheek. Doordat die medewerken een Android-telefoon had, kon de AirTag zijn locatie niet doorgeven aan het "Zoek mijn"-netwerk.

De medewerker had wel de tas doorzocht op zoek naar een naam en adres, had de AirTag gevonden en bij zijn Android-telefoon gehouden, en die las de RFID-tag van de AirTag via NFC (near-field communication). De medewerken klikte vervolgens op de koppeling die zijn telefoon toonde, die hem naar de pagina met het serienummmer van de AirTag bracht, en belde het nummer dat Nic daar had achtergelaten. Nic maakte een afspraak om de tas op te halen op de afdeling gevonden voorwerpen en viel weer in slaap.

Martyns doorzakpaniek

Over slaap gesproken: Martyn werd niet helemaal okselfris wakker na een avondje doorzakken met vrienden. Hij was weliswaar veilig thuisgekomen, gebracht door een vriend die de Bob was (en hij had gelukkig de achterbank schoon achtergelaten) maar hij kon zijn jasje, met daarin zijn geld, portefeuille en nog een aantal andere belangrijke zaken, waaronder een AirTag, niet meer vinden. Hij had geen idee waar ze in de loop van de avond allemaal terecht waren gekomen.

Martyns iPhone ging over. Gelukkig zat die in zijn broekzak. Het was zijn vriend Rafael, die onderweg was toen zijn iPhone hem erop opmerkzaam maakte dat er een AirTag met hem meereisde. Hij tikte op de melding, vervolgens op Play Sound, en vond Martyns jasje, in een prop onder de passagiersstoel. “Wil je hem nu terug?” vroeg Rafael. Pft, wat een opluchting!

Ruth Bader Ginspurr ontsnapt

Tracy was ten einde raad. Haar kat, Ruth Bader Ginspurr, was kennelijk in een onbewaakt moment door de open deur naar buiten geglipt. Ze was geen buitenkat, en de vorige keer dat ze ontsnapt was, was ze een week zoek voordat ze door een buurtgenoot gevonden werd, een zielig en uitgehongerd hoopje ongeluk.

Ruth droeg een naamplaatje, maar Tracy had haar onlangs ook een halsbandje gegeven waar een AirTag in kon. In de app "Zoek mijn" zag ze dat Ruths AirTag onlangs was gezien in een bosje in een park met veel hardlopers met iPhones. Ze ging met het favoriete piepspeeltje van Ruth in haar hand naar het park, piepte een paar keer met het speeltje, vond Ruth, en kon haar vangen en mee naar huis nemen.

Gestolen waar

De gejatte tas van Chai

Het was maar een minuutje. Nadat twee weken voorbij waren gegaan sinds haar tweede COVID-19-vaccinatie was Chai eindelijk buiten om naar het café te gaan. Ze had in de vrijwel verlaten koffiebar haar tas eventjes onder een tafeltje gezet om naar het toilet te gaan. Toen ze terugkwam, was de tas weg. De barista had zich even over het espressoapparaat gebogen om het schoon te maken, en had niet gezien dat er iemand binnen was gekomen om de tas te jatten.

In de tas zaten Chais MacBook Air, haar schetsboek en wat losse zaken, evenals een biljet van 20 dollar voor noodgevallen en een AirTag. Haar telefoon had ze meegenomen naar de wc. Ze opende de app "Zoek mijn", voerde in dat de betreffende AirTag vermist was, en wachtte op updates. Er gingen een paar minuten voorbij voordat ze een ping kreeg. Ze overwoog om de politie te bellen, maar veronderstelde dat die niet snel genoeg ter plaatse zou zijn om te helpen en besloot om zelf haar tas te gaan zoeken. Ze beloofde zichzelf dat ze voldoende afstand zou houden, zodat ze geen gevaar zou lopen.

Toen ze dicht bij de locatie op de plattegrond was, tikte ze op Find Nearby en kreeg ze precieze gps-gegevens. Maar de tas zou toch niet in dat steegje liggen? Bovendien zag het er gevaarlijk uit. Maar toen ze wat dichterbij was, zag ze de tas op de grond liggen, en verder was er niemand. Ze pakte snel haar tas. Haar MacBook Air en het bankbiljet waren weg, maar haar schetsboek en al haar andere bezittingen zaten er nog in. Vervolgens stuurde ze via de app "Zoek mijn" een signaal naar de MacBook Air, zodat deze gewist zou worden op het moment dat de dieven er het internet mee op wilden gaan. En ze belde met haar verzekeringsmaatschappij.

Sorry, Charlie

Charlie was minder gelukkig. Zijn rugzak met een AirTag erin werd gestolen door een iemand die een open raam zag, een stuk langs de muur omhoog klom en de spullen zo kon wegnemen. In "Zoek mijn" kon hij even zien waar de tas naartoe ging, maar toen verdween het signaal. De rugzak heeft hij nooit teruggevonden, en hij kreeg ook geen locatie-updates meer. Hij denkt dat dat dief zo slim geweest is om de tas te doorzoeken en de batterij uit de AirTag verwijderd heeft of de AirTag heeft stukgeslagen.

De dubbele AirTag van Fenchurch

Fenchurch plaatste niet één maar twee AirTags in haar auto. Vanwege de hoge autodiefstal-cijfers in haar stad dacht ze dat het verbergen van twee AirTags een extra beveiliging was, naast het al aanwezige autoalarm, het elektronische startonderbreking-systeem en een groot slot op het stuurwiel. Haar auto werd helaas inderdaad gestolen. Maar haar gedachtegang klopte. De AirTag in het handschoenenvakje werd waarschijnlijk meteen gevonden en uit het raam gegooid, want die kon ze via de app "Zoek mijn" terugvinden, ergens in de modder langs het trottoir.

Maar de tweede had ze verstopt bij het reservewiel. Waarschijnlijk hebben de dieven ook geen meldingen gehad dat er een AirTag met ze meereisde. Misschien hadden ze geen iPhone. Maar er zijn genoeg mensen langsgelopen met Apple-apparaten, zodat er locatie-updates bleven komen. Fenchurch belde de politie, die geënteresseerd raakte toen bleek dat er een duidelijk signaal was dat leidde naar een louche industrieterrein. Ze vonden het adres en konden de dieven op heterdaad betrappen terwijl ze haar auto aan het omkatten waren.

Ik heb slecht nieuws, Vincente

De strategie met de verborgen AirTag werkte voor Fenchurch, maar Vincente had minder geluk. Hij had een AirTag onder het dashboard getapet, in de veronderstelling dat de AirTag daar moeilijk te vinden was. Maar waarschijnlijk hadden de dieven een iPhone, nieuw genoeg om de AirTag-melding te krijgen.

Zo moet het gegaan zijn, want toen hij wakker werd, was het al te laat. Nog voordat hij de "Verloren modus" aangezet had en de politie had gebeld, zag hij een locatie in de app "Zoek mijn". De tag was op dat moment een paar blokken verwijderd van de parkeerplaats waar hij hem geparkeerd had. Die meting was van 23:53 's avonds. Toen belde hij de politie, en terwijl hij wachtte op een telefoontje terug, ging hij naar die locatie op de kaart. Zijn auto was er niet meer en er lag daar ook geen AirTag op de grond. De dieven moeten tijdens het stelen van de auto een melding hebben gekregen dat een onbekende AirTag met hen meereisde. Toen hebben ze hem waarschijnlijk gevonden en vernietigd, nog voordat andere iPhones een locatie konden oppikken en doorsturen.

Hoe dan ook, de AirTag heeft zich nooit meer gemeld. En zijn auto werd ook nooit gevonden.

Mensen die gevolgd of gestalkt worden

De ex van Yuen

“Waar komt dat piepgeluidje vandaan?” vroeg Yuen zich af. Hij had geen idee welk van zijn apparaten dat geluidje maakte. Tot slot ritste hij alle tassen en zakken open en keerde hij zijn hele rugzak binnenstebuiten, tot hij iets vond dat hem niet bekend voorkwam. Een klein tasje, strak dichtgesnoerd. Binnenin vond hij een schijfje met het Apple-logo.

Als Android-gebruiker moest hij via Google ontdekken dat het een AirTag was, en dat hij het apparaatje kon scannen met de NFC-chip op zijn telefoon. Toen hij het bij zijn telefoon hield, kwam hij op de bijbehorende webpagina. Hij besefte waar het schijfje voor gebruikt was, en het gaf hem koude rillingen. Had zijn jaloerse ex-vriend dit in zijn spullen verstopt? Yuen had de relatie met deze control-freak precies om zulk gedrag net verbroken. Op de Apple-site vond hij een koppeling met informatie over aangifte doen bij de politie.

Met hulp van een advocaten-collectief en de politie kon Yuen bewijzen dat zijn ex deze AirTag gekocht had, onder andere door het gevonden serienummer. Zijn ex werd succesvol aangeklaagd en kreeg een contactverbod.

Annelises nieuwsgierige buurman

Annelise had er genoeg van. Een buurman bleef "toevallig" opduiken in andere delen van de stad wanneer ze koffie ging drinken, met een vriend afsprak of ging winkelen. Het werd wat te veel, en ze vermoedde dat ze werd gestalkt. Online had ze gelezen hoe haar iPhone kon worden gebruikt om haar te volgen en ze had ook enkele technisch onderlegde vrienden geraadpleegd. Maar tussen haar online onderzoek en de analyse van haar vrienden leek het toestel niet te zijn gehackt. Soms liet ze haar iPhone thuis en gebruikte ze alleen haar Apple Watch, en ook dan bleef de buurman opduiken.

Toen realiseerde ze zich dat ze de buurman alleen tegenkwam als ze ergens naartoe reed, niet als ze liep, fietste of met iemand anders meereed. Met de hulp van een vriend en een Bluetooth-scan-app voor haar iPhone (zoals BLE Scanner) scande ze haar auto en vond ze uiteindelijk een AirTag verborgen in de bekleding van een van de stoelen. "Nou, dat is eng", dacht ze. Ze moet de auto op een gegeven moment hebben opengelaten, waardoor hij de AirTag erin had kunnen verstoppen. Of erger nog: misschien had hij ingebroken zonder dat zij het wist.

Nadat Annelise de informatie op de website van Apple had gelezen, dacht ze dat ze op de hoogte had moeten worden gebracht of dat de AirTag op verschillende momenten een geluid zou hebben gemaakt. Maar nadat ze de instellingen van haar iPhone had gecontroleerd, besefte ze dat ze de optie Zoek mijn netwerk had uitgeschakeld in Instellingen > Accountnaam > Zoek mijn > Zoek mijn iPhone. Toen Apple Zoek mijn netwerk in iOS 13 toevoegde, vond ze de gedachte om deel te nemen aan een wereldwijd opsporingsnetwerk maar vreemd. Maar die keuze betekende ook dat haar iPhone niet in de gaten hield of er AirTags met haar meereisden.

En omdat Annelise haar auto zowel bij haar huis als bij dat van de buurman had geparkeerd, maakte de AirTag ten minste eenmaal per dag opnieuw verbinding met de telefoon van de buurman. Als ze een lange reis met haar auto had gemaakt, zou de AirTag misschien zijn gaan piepen. Vanwege de pandemie reed ze zelden met iemand in haar voertuig, dus ook geen vriend met een iPhone zou de waarschuwing hebben gezien.

Ze was toch al van plan de stad te verlaten, en besloot haar appartement uit te gaan en voor de resterende tijd bij een vriendin te logeren, nadat ze de AirTag had verwijderd, op het politiebureau was geweest en aangifte had gedaan.

Een pakje voor Betsy

Betsy had nooit graag dat mensen die ze niet goed kende haar huisadres wisten. Ze was op haar privacy gesteld en had weleens gedoe gehad met al te gretige vriendjes en vriendinnetjes. Niets ergs, maar ze hield haar adres liever privé. Dus liet ze haar pakjes op een postbusadres bezorgen, met als bijkomend voordeel dat haar pakjes nooit uit de brievenbus van haar flatgebouw werden gestolen.

Maar op een dag ontving ze een doosje van een onbekende afzender. Toen ze het thuis opende, ontdekte ze dat het een relatief duur tasje bevatte dat ze op Facebook had genoemd maar dat ze zich niet kon veroorloven. Een geheime aanbidder die haar adres van een vriend had gekregen?

Terwijl ze de tas bekeek, voelde ze een vreemde knobbel. In de voering zat een AirTag genaaid. Door de marketing van Apple wist ze wat het was en ze vond het maar een verontrustende ervaring. Iemand kon weten wanneer ze bij de postbus aankwam, wat haar weg naar huis was en waar ze woonde. Wie zou dat doen?

Ze zocht het serienummer van de AirTag op, verwijderde de batterij en besloot voorlopig niet de politie te bellen. Wel plaatste ze een subtiel bericht op Facebook waarin ze duidelijk maakte dat ze de tracker had gevonden en prima in staat was om de volgende stap te zetten om de afzender te identificeren. Gelukkig is er nooit iets van gekomen.

Florians mysterieuze AirTag

Florian kreeg een verontrustend bericht op zijn iPhone: "AirTag gevonden die met u meereist", met de opmerking "De locatie van deze AirTag kan worden gezien door de eigenaar." Hij raakte even in paniek. Wie wilde weten waar hij was? Waarom hield iemand hem in de gaten? Hij tikte op de melding, en een vollediger bericht verscheen, inclusief de eerste keer dat de AirTag bij hem in de buurt was gezien (13:30 uur) en de mededeling dat de AirTag "kan zijn bevestigd aan een voorwerp dat u leent".

"Ach ja!" Florian sloeg op zijn voorhoofd. Hij had een plunjezak geleend van zijn vriend Asok. Hij keek in een zak met rits, en daar zat een AirTag. Hij sms'te Asok: "Betrapt! Gast, je bent me aan het volgen!" Asok sms'te terug met een emoji van een uitstekende tong en "Sorry! Ik was vergeten dat ik hem er altijd in laat zitten!" Florian tikte Verder op zijn telefoon en tikte om meldingen voor een dag uit te schakelen.

Voor sommige toepassingen beter dan voor andere

Dit zijn maar een paar manieren waarop AirTags kunnen worden ge- of misbruikt. Het is duidelijk dat Apple nog wat eigenschappen van het systeem moet verfijnen. De tijdsperiode voordat de AirTag geluid maakt, hoe snel je een waarschuwing krijgt als er een AirTag met je meereist, en het feit dat je de aanpassing van deze waarschuwingen kunt uitzetten heeft meer doorontwikkeling nodig.

Sommige hiaten in het trackingsysteem zijn dusdanig dat ze misbruik mogelijk maken, terwijl Apple dat juist wil voorkomen. Geoffrey Fowler van The Washington Post heeft het volgen met toestemming uitgeprobeerd en hij heeft een aantal hiaten en uitzonderingen gevonden die slimme gluipers kunnen gebruiken.

Aan de positieve kant: het bijhouden en verbinden van AirTags is relatief eenvoudig en maakt het mogelijk om te zien wie een ongewenste tracker heeft en met wat voor gedrag die persoon zich bezighoudt. Een stalker moet minimaal een wegwerp-iCloudaccount aanmaken en gebruikmaken van een wegwerp-iPhone of -iPad om een AirTag te volgen, om te voorkomen dat hij makkelijk kan worden opgespoord. Dat geeft nogal hoge kosten en moeite en kan misschien niet voorkomen dat er toch gegevens worden doorgegeven die in zijn richting wijzen. (Mensen die andere mensen willen lastigvallen overzien niet altijd de verwachte consequenties, maar sommige zijn hier zeer beducht voor en weten goed hoe makkelijk ze kunnen worden geïdentificeerd.)

AirTags helpen ook niet om diefstal te voorkomen of gestolen goederen te volgen. Ze voorkomen de diefstal niet omdat ze moeten worden verstopt, omdat ze anders worden vernield. Wat betreft het volgen van een gestolen object: door de combinatie van iPhone-waarschuwing en algemene achterdocht zal de dief de AirTags snel vinden en vernietigen. Zoals ik al eerder aangaf: je kunt waarschijnlijk de gestolen tas terugvinden, zonder het geld en de draagbare elektronica.

Gelukkig heeft Apple het systeem dusdanig ontworpen dat het kan veranderen, verbeteren en volwassen worden. In de grote meerderheid van de gevallen zullen AirTags en Zoek mijn netwerk zeker positief worden gebruikt. Het doel is om misbruik effectiever te blokkeren zonder de waarde van het systeem te verminderen.