Apple heeft de financiële resultaten bekendgemaakt voor het tweede fiscale kwartaal van 2022, en om het met een understatement te zeggen, ze zijn niet al te slecht: een winst van 25 miljard dollar ($ 1,52 per verwaterd aandeel) op een omzet van 97,3 miljard dollar. De inkomsten van het bedrijf zijn met 9% gestegen in vergelijking met het vorige kwartaal, terwijl de winst met meer dan 5% is toegenomen. (Zie Apple’s verbluffende cijfers voor tweede kwartaal 2021, 28 april 2021.)

De iPhone blijft de omzetgrafiek van Apple domineren, goed voor 52% van de omzet van Apple in het tweede kwartaal. Hoewel iPhones slechts een bescheiden omzetstijging van 5,5% ten opzichte van een jaar geleden hebben opgeleverd, hebben ze met 50,6 miljard dollar toch een omzetrecord voor het tweede kwartaal behaald. "We konden niet gelukkiger zijn met de iPhone 13-producten", zei CEO Tim Cook.

De omzet van de iPad daarentegen daalde met 2,2% jaar op jaar en kwam uit op 7,6 miljard dollar. Cook merkte op dat dit sterke resultaten waren, gezien de beperkingen in de toeleveringsketen die de productie van iPad beïnvloedden.

De Mac heeft een bijzonder indrukwekkend kwartaal achter de rug: een record voor het tweede kwartaal, dankzij de populariteit van de nieuwe Apple siliciummodellen. De omzet van de Mac steeg met 14,6% ten opzichte van het vorige kwartaal en kwam uit op 10,4 miljard dollar. Volgens CFO Luca Maestri heeft de Mac in elk van de afgelopen zeven kwartalen een recordomzet behaald.

De inkomsten uit diensten blijven de pan uit rijzen, met een stijging van 17,3% jaar op jaar tot een totaal van 19,8 miljard dollar, een record voor de inkomsten uit diensten. Cook benadrukte dat de Apple TV+-film Coda bij de Oscars de prijs voor de beste film heeft gewonnen en dat het entertainmentaanbod van Apple TV+ is uitgebreid met Friday Night Baseball. Volgens Maestri is de groei van de omzet uit Diensten deels te danken aan het feit dat het aantal geïnstalleerde Apple-apparaten in alle categorieën nog nooit zo hoog is geweest.

De categorie wearables blijft een sterke omzetgenerator, met een groei van 12,4% ten opzichte van het overeenkomstige kwartaal van vorig jaar en een opbrengst van 8,8 miljard dollar, opnieuw een record voor het tweede kwartaal. Maestri vermeldde dat twee derde van de Apple Watch-kopers in het kwartaal er nog nooit een had gehad.

Regionaal gezien waren Noord- en Zuid-Amerika de grote winnaars voor Apple in het afgelopen kwartaal, met een omzetstijging van 16% ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar tot 40,9 miljard dollar. Europa liet een omzetstijging optekenen van 4,4% tot 23,3 miljard dollar, terwijl aan de andere kant van de Stille Oceaan de altijd belangrijke regio Groot-China, hoewel geplaagd door nieuwe pandemieproblemen, erin slaagde de omzet met 3% te verhogen tot een recordomzet van 18,3 miljard dollar voor het tweede kwartaal. Aan de andere kant bleven de Japanse inkomsten gelijk in vergelijking met de resultaten van vorig jaar, en de rest van de regio Azië-Pacific zag de inkomsten dalen met 7%.

Tijdens het gesprek met de investeerders zelf ging bijna elke vraag over inflatie of de toeleveringsketen. Maestri wees op het geluk van Apple met een snelgroeiende Diensten-business die niet wordt gehinderd door lockdowns in Shanghai of congestie van het vrachtvervoer. Een ongewoon somber klinkende Cook zei dat hij zich verheugde op "een betere dag".

Cook gaf toe dat Apple inderdaad te maken had gehad met inflatie, en gezien alle uitdagingen in de toeleveringsketen had Apple goed werk geleverd. Als je bedenkt hoeveel nieuwe producten Apple heeft verscheept sinds het begin van de COVID-19-pandemie, waaronder een processormigratie voor de Mac, was hij met recht en reden een beetje zelfvoldaan.

In minder zorgelijke tijden zouden de resultaten van Apple over het tweede kwartaal nog steeds uitmuntend zijn, maar in een wereld die zo wankel is, bieden de solide fiscale en operationele prestaties van Apple zowel beleggers als klanten een bemoedigend voorbeeld van competentie en optimisme. De maatschappij als geheel kan meer van beide gebruiken.

Het leek wel of de temperatuur in de hel snel daalde toen Apple vorig jaar het programma om zelf apparatuur te repareren aankondigde. (Zie “Apple kondigt mogelijkheden aan om zelf apparatuur te repareren”, 17 november 2021.) Steve Jobs stond erom bekend dat hij een hekel had aan de gedachte dat gebruikers zelf hun Macs zouden openschroeven, en sinds het tweede Jobs-tijdperk is die houding diep in het DNA van het bedrijf geworteld. Maar de beweging Right to Repair, in het bijzonder een resolutie van aandeelhouders die dit voorstond, heeft Apple gedwongen dit te herzien.

Het programma om zelf apparatuur te repareren is nu verkrijgbaar via de nieuwe Self Service Repair Store op www.selfservicerepair.com. Ja, dat is wel degelijk de juiste site, ook al is het een generieke url, ontbreekt het Apple-merk en lijkt het ontwerp gebaseerd op WordPress-sjablonen. Het ziet er bijna nep uit.

Achter de site zit eigenlijk een bedrijf met de naam Service Parts of Tools, Inc. of SPOT, wat een teken is hoe enthousiast Apple is over dit programma. Stephen Hackett heeft het domein getraceerd naar een partner van Apple met de naam Communications Test Design. Mogelijk heeft Apple het volledige programma voor het zelf repareren van Apple-apparatuur geoutsourcet.

Tot dusver is het reparatieprogramma nog beperkt van omvang, met alleen dekking voor de iPhone  12- en iPhone 13-productlijnen en de derdegeneratie-iPhone SE. We nemen aan dat de meeste mensen die reparaties aan hun telefoon nodig hebben in het bezit zijn van oudere iPhones. Andere apparaten worden nog niet ondersteund. Apple verklaart in een witboek met de titel Expanding Access to Service and Repairs for Apple Devices:

Het Self Service Repair programma biedt in de beginfase toegang tot meer dan 200 afzonderlijke onderdelen en tools, waarmee klanten de meest voorkomende reparaties van de iPhone 12 en recentere modellen kunnen uitvoeren, spoedig gevolgd door Mac-computers met Apple silicon. Dit programma werd in de VS in april 2022 geïntroduceerd en zal op een latere datum in 2022 naar Europa uitrollen.

Momenteel biedt het programma de volgende reparaties:

• Batterij
• Luidspreker onderaan de iPhone
• Camera
• Beeldscherm
• Simkaarthouder
• Taptic Engine

Onafhankelijke Mac-reparateur Louis Rossman heeft aangegeven dat een belangrijk type reparaties niet in het programma is opgenomen: de Lightning-poort. De vorige keer dat ik service voor mijn iPhone nodig had was voor gebroken pinnetjes in de Lightning-poort. In mijn geval verving Apple de hele iPhone, wat zou kunnen betekenen dat Apple misschien niet helemaal overtuigd is dat technici die reparatie snel en effectief uit kunnen voeren.

De kosten van zelf repareren lopen sterk uiteen, afhankelijk van de optie die je kiest. De bundel om een iPhone 13-batterij te vervangen kost maar $ 70,99, terwijl de prijs van de bundel om het beeldscherm te vervangen $ 269,95 bedraagt. Je kunt ook een tegoedbon krijgen voor het terugsturen van het oorspronkelijke onderdeel, zodat Apple het kan hergebruiken of recyclen. De batterijbundel kost $ 46,84 met de korting, de beeldschermkit kost dan $ 236,35.

De Self Service Repair Store verkoopt ook diverse andere onderdelen, zoals veiligheidsschroeven voor $ 0,20 of een simkaarthouder voor $ 7,20. Als je bedenkt dat dit allemaal gecerticifeerde Apple-onderdelen zijn, lijken de prijzen mee te vallen.

Het is opmerkelijk dat de Self Service Repair Store ook een breed assortiment aan officieel gereedschap verkoopt zoals momentsleutels, een “heated display pocket” (om het scherm weer vast te lijmen) en zelfs een volledige displaypers. Het verbaast mij eigenlijk hoe schappelijk het gereedschap geprijsd is: het duurste gereedschap (de verwarmde schermverwijderaar) kost $ 256,36. Je kunt dus zo voor onder de $ 1000 je eigen iPhone-reparatiewerkplaats bouwen.

Het goede nieuws is dat je dit gereedschap niet allemaal aan hoeft te schaffen. Voor $ 49 kun je van de Self Service Repair Store 7 dagen lang een toolkit huren. Ieder iPhone-model heeft zijn eigen toolkit met daarin al het gereedschap dat je voor reparaties nodig hebt.

Apple stelt ook gratis reparatie-handleidingen ter beschikking, maar verwacht geen uitgebreide tekeningen. Apple zegt in het witboek:

Het bedrijfsleven en vakmensen zijn het erover eens dat het merendeel van de printkaartreparaties het beste in een fabrieksomgeving uitgevoerd kan worden, met gespecialiseerde apparatuur waarmee je kwalitatief hoogwaardige, betrouwbare en herhaalbare resultaten krijgt die beantwoorden aan de normen voor een original equipment manufacturer (OEM) [bedrijf dat producten of onderdelen produceert die uitsluitend voor Apple-producten bestemd zijn - nvdv]. Printkaarten zitten vol kleine componenten die noodzakelijk zijn voor het functioneren van een apparaat. Bijvoorbeeld: reparaties aan onderdelen voor een ball grid array (BGA) vergen gespecialiseerde apparatuur die door de kosten en complexiteit beperkt zijn tot fabrieken of geavanceerde reparatie-omgevingen. Zodoende heeft het de voorkeur om printkaartreparaties, met name als het gaat om gesoldeerde elementen, uit te laten voeren door gecertificeerde technici die met gecontroleerde processen, gekalibreerde fabrieksapparatuur en rigoureuse toetsing werken.

Eerlijk gezegd zijn reparaties waarvoor solderen nodig is moeilijk uit te voeren, maar dat is nog geen reden om gedetailleerde tekeningen achter te houden. Zoals het er nu voorstaat moeten reparatiewerkplaatsen zoals Rossmann zich op neptekeningen baseren om reparaties uit te kunnen voeren.

Je vraagt je misschien af wat de gevolgen van doe-het-zelfreparaties zijn voor je servicegarantie. Gelukkig heeft dit geen gevolgen, zolang je maar niet meer schade aan het product toebrengt. Apple zegt hierover:

Zelf repareren heeft geen gevolgen voor de productgarantie van de klant, maar als een klant een probleem of schade tijdens het uitvoeren van de reparatie veroorzaakt, dan wordt dit niet door Apple gedekt.

Alle muggenzifterij terzijde, het programma om zelf reparaties uit te voeren speelt een belangrijke rol en is meer dan de publiciteitsstunt waar Rossman het voor aanziet. Voor het eerst heeft de gemiddelde iPhone-gebruiker toegang tot de officiële reparatie-onderdelen en het gespecialiseerde gereedschap die door de technici van Apple gebruikt worden. Al moesten de aandeelhouders Apple dan onder druk zetten om het programma door te voeren, en al heeft Apple geprobeerd afstand te nemen van de Self Service Repair Store, dan nog is het een grote stap voorwaarts voor Right to Repair.

Al een paar jaar wil ik meer van mijn gegevens uit de cloud halen en op mijn eigen lokale opslag zetten. Ik had hiervoor een betere oplossing voor lokale opslag nodig, omdat mijn oude systeem bestond uit meerdere externe harde schijven die aan mijn iMac waren gekoppeld. Dat was rommelig en maakte het moeilijk om bestanden vanaf andere apparaten te openen.

Ik wist dat ik een thuis-server nodig had, met name een NAS-apparaat (‘Networked Attached Storage’ [aan netwerk gekoppelde opslag - nvdv]), maar ik heb jarenlang getwijfeld. Een NAS is een grote investering, maar wat me uiteindelijk tot actie aanzette was de recente iCloud-uitval, waardoor ik me realiseerde dat mijn Mac veel van mijn belangrijke documenten op iCloud had geparkeerd en ik er zo'n 2 uur lang niet bij kon.

Na wat onderzoek heb ik een Synology DS 920+ en vier 6 TB WD Red-harde schijven aangeschaft. De hele installatie kostte ongeveer 1000 dollar, maar na een maand gebruik denk ik dat de investering het zeker waard is geweest, ook al ben ik nog steeds bezig met het overzetten van tientallen jaren aan gegevens naar de DS 920+.

Een server thuis draaien is niet voor iedereen weggelegd, maar Synology maakt het wel zo toegankelijk mogelijk en je kan binnen een uur aan de slag. Het is nog steeds een grote investering in zowel geld als tijd, maar het is het zeker waard als je veel gegevens hebt die je vanaf meerdere computers benadert. Je bestanden staan bij je thuis en je hoeft ze niet via het internet te versturen om je werk over te zetten op een ander apparaat. Een NAS is zelfs nog zinvoller voor een klein kantoor waar meerdere mensen tegen dezelfde problemen zouden kunnen aanlopen omdat ze gemakkelijk toegang moeten hebben tot een gecentraliseerde set bestanden.

Waarom Synology?

Waarom heb ik Synology gekozen in plaats van de andere opties op de markt, namelijk QNAP en TrueNAS? Het belangrijkste antwoord is dat de DS 920+ op voorraad was toen ik aan het winkelen ging, terwijl vergelijkbare QNAP- en TrueNAS-eenheden dat niet waren.

Ik zou de voorkeur hebben gegeven aan een TrueNAS-opstelling omdat TrueNAS open source is. Het door mij gewenste TrueNAS Mini X-model was echter niet op voorraad en TrueNAS-apparaten zijn duurder dan die van Synology. Aangezien TrueNAS open source is, had ik mijn eigen server kunnen bouwen of wat hardware kunnen hergebruiken, maar met drie kinderen en een boerderij heb ik geen tijd voor weer een nieuw project. Ik wilde iets dat uit de doos zou werken met een minimum aan geklungel.

QNAP heeft ook een aantal voordelen ten opzichte van Synology. Wirecutter zegt dat sommige van hun eenheden beter presteren dan die van Synology en QNAP heeft een functie genaamd QFiling die werkt als het Mac-programma Hazel, dat automatisch bestanden reorganiseert op basis van jouw specificaties. Maar nogmaals, het QNAP-model dat ik wilde was niet op voorraad. Plus, ik haat het dat elke QNAP-app begint met een Q.

Afgezien van de problemen met de toeleveringsketen, koos ik Synology om de volgende redenen:

• Het bedrijf maakt de populairste NAS-apparaten, wat betekent dat ze goed gedocumenteerd zijn en het gemakkelijk is om hulp te krijgen.
• De nieuwe Synology-app Photos is geweldig en het is waarschijnlijk de oplossing voor zelf-hosted fotobeheer (zo niet bewerking) die het dichtst bij Apple's Foto's-app komt. Het ondersteunt zelfs Live foto’s.
• Hoewel Synology NAS-apparaten niet goedkoop zijn, zijn ze in vergelijking met andere oplossingen redelijk geprijsd.
• De installatie van Synology kan bijna niet misgaan en het bedrijf maakt het eenvoudig om twee-factor authenticatie en een domeinnaam voor je server in te stellen.

Wat me uiteindelijk naar Synology dreef, was dat het de gemakkelijkste optie is. Eenvoudig te kopen, eenvoudig te installeren, eenvoudig te onderhouden. Jaren van getreuzel en herkauwen van opties brachten me niet dichter bij een oplossing.

Ik kwam uit bij de DiskStation DS 920+ nadat ik een paar verschillende scenario's had doorlopen met de Synology NAS selector. Omdat ik mijn NAS ook wil gebruiken als mediaserver, controleerde ik de compatibiliteitsspreadsheet van Plex en zag dat de DS 920+ een van de beste ondersteuning heeft voor hardwarematige transcodering onder de Synology-opties in zijn prijsklasse. Bovendien heeft de DS 920+ een quad-core Intel Celeron CPU die krachtig genoeg is om virtuele machines te ondersteunen, waarmee je dingen kan doen zoals Linux of Windows draaien.

Eerste installatie

Het installeren van de apparatuur kon niet gebruikersvriendelijker zijn. De DS 920+ heeft vier sleuven aan de voorkant van het apparaat, met elk een houder voor een harde schijf. Je haalt de houder er uit, legt er een harde schijf in (dat kan maar op één manier) en steekt het geheel er in als een oude Nintendo-cartridge.

Sluit de harde schijven aan, verbind de bijgesloten ethernetkabel met je router, steek de stekker in het stopcontact, en klaar is kees.

Je kunt het ook ietsje luxer krijgen als je wilt. De DS 920+ heeft twee sleuteltjes waarmee je de harde schijven fysiek in de kast kunt vergrendelen; dat deed ik om ze tegen mijn kinderen te beschermen. Verder is er een gleuf om het RAM-geheugen uit te breiden. De DS920+ heeft standaard 4 GB, wat je kunt uitbreiden tot 8 GB met een officiële module van Synology. Ik weet dat sommige gebruikers er 20 GB extra bij hebben gezet, met Samsung-geheugenmodules (kennelijk ook de leverancier die Synology gebruikt), maar dat wordt officieel niet ondersteund.

Zelfs met meerdere draaiende diensten op de DS 920+ gebruik ik maar maximaal 50% van het geheugen. Maar als ik een virtuele machine gebruik ligt het dichter bij de 90%. Ik denk dan ook dat de meeste gebruikers meer dan voldoende zullen hebben aan de ingebouwde 4 GB, maar mocht je virtuele machines willen draaien, dan is het wellicht verstandig om aan een upgrade te denken.

Verder kun je twee M.2 ssd's toevoegen voor cache-beheer, een voor lezen en een voor schrijven. Deze ssd's zijn niet bedoeld voor gegevensoplag; de DS 920+ gebruikt ze om veelgebruikte bestanden apart te zetten om de toegangssnelheid te verhogen, vergelijkbaar met de Fusion Drives van Apple.

Synology Software-installatie

Synology maakt het installeren van een server kinderlijk eenvoudig. Dat begint al bij het bepalen van het server-adres op je netwerk. Als je een apparaat in je router plugt, krijgt het van de router een IP-adres toegewezen via DHCP, maar je hebt zelf geen idee wat dat adres is; en omdat de Synology NAS geen scherm heeft, kun je ook niet even kijken welk adres hij gekregen heeft. Er zijn verschillende manieren om achter het adres van een een schermloos apparaat te komen, maar Synology heeft daar een speciale web-app voor, op find.synology.com; die app doorzoekt je netwerk, vind alle nieuwe apparaten en maakt het mogelijk om verbinding te leggen met het apparaat om de instellingen aan te passen.

Als je dat gedaan hebt, hoef je eigenlijk alleen maar de aanwijzingen van Synology te volgen. De gesuggereerde instellingen zijn over het algemeen de beste keuze. Je zou nog problemen kunnen hebben wanneer je gevraagd wordt om je opslag-pool te installeren, want daar is het niet helemaal zonneklaar wat de correcte keuzes zijn.

Ik heb in totaal 24 TB in mijn NAS, maar ik heb niet zoveel opslagruimte nodig. 12 TB is meer dan genoeg, en ik zou die gegevens graag gespiegeld hebben, voor de zekerheid. Als er dan een schijf uitvalt zijn mijn gegevens nog steeds veilig, en is herstel niet meer dan het vervangen van de kapotte schijf. Deze manier van installeren van harde schijven wordt wel RAID genoemd, afkorting van “redundant array of inexpensive disks” [bovenmaatse reeks goedkope schijven - nvdv]. Er zijn verschillende manieren om een RAID op te zetten, waarbij individuele schijven gecombineerd worden tot één enkele opslagruimte, afhankelijk van je configuratie, en of je meer waarde hecht aan redundantie of prestaties. Synology heeft een overzicht van de verschillende typen RAID die ze ondersteunen.

Omdat mijn voorkeur uitging naar maximale betrouwbaarheid en zo min mogelijk kopzorgen, koos ik voor het SHR-2 RAID type van Synology, omdat ze SGHR aanbevelen. SHR-2 gebruikt twee van de vier schijven voor opslag en spiegelt de gegevens van die twee gecombineerde schijven naar de andere twee.

Je kunt kiezen tussen een Btrfs- en een ext4-bestandssysteem. Ik koos voor Btrfs, ook weer omdat dat is wat Synology aanraadt, en omdat je daarmee een aantal geavanceerde functies kunt gebruiken, zoals snapshots en betere bescherming van de integriteit van je gegevens.

Als dat klaar is, vraagt de installatieassistent van Synology of je een rondleiding wilt door de overige functies van het apparaat, zoals systeembeheer en twee-factorautorisatie, iets waarvan ik je sterk aanraad om het te gebruiken. Je kunt 2FA zowel activeren op je synology.com-account en op je account op het apparaat zelf, en idealiter zou je het op beide plekken aan moeten zetten.

Het enige installatieprobleem dat ik tegenkwam was toen ik 2FA probeerde in te stellen. Je moet daarbij een e-mailaccount invoeren zodat het DiskStation je een e-mail kan sturen voor het herstellen van een account, maar het systeem wou mijn Gmail-account niet accepteren. Het probleem bleek achteraf een bug in de versie van de Synology Disk Station Manager programmatuur op de DS 920+. Na update kon ik gewoon mijn Gmail-account koppelen en twee-factorautorisatie aanzetten.

Afgezien van die noodzakelijke update was dit veruit de eenvoudigste serverinstallatie die ik ooit heb gedaan.

Toegang tot bestanden op de Synology NAS

Synology biedt verschillende mogelijkheden om bij je bestanden te komen. De meeste Apple-gebruikers zullen gebruik maken van SMB en Synology Drive.

Na de installatie moet je zogenaamde shares aanmaken, die je via SMB of andere standaard netwerkprotocollen kunt benaderen. Een share is een soort virtuele harde schijf die je op je Mac kunt activeren, en elke share kan zijn eigen toegangsrechten hebben. Zo zou je er een zo op kunnen zetten dat alleen jij en je partner jullie belastingdocumenten kunnen zien, maar je kinderen bij de opgeslagen films kunnen.

SMB was ooit een Windows-protocol voor het delen van bestanden, maar het is inmiddels een de facto standaard, zelfs op de Mac. Een aantal jaren geleden verlaagde Apple de status van het eigen AFP ten faveure van SMB, en je kunt contact maken met SMB-shares via de Finder door Ga > Verbind met server te kiezen.

Het grootste nadeel van SMB is dat je niet bij je bestanden kan wanneer je niet verbonden bent met de server. Ik ben ook niet onder de indruk van de SMB-integratie in de Finder, die vaak zomaar de verbinding kwijtraakt, bijzonder traag wordt, en meer van dat soort dingen. SMB werkt veel sneller en eenvoudiger op mijn Linux-machines.

Ik heb ook ontdekt dat SMB zich vaak verslikt in hele grote mappen. Ik verplaatste mijn oude schermafbeeldingen-map (met 6230 schermafbeeldingen!) naar de DS 920+ en soms verslikt de Finder zich en verbreekt uiteindelijk de verbinding met de server als ik die map open. De les die hieruit te leren valt is om grote hoeveelheden bestanden over submappen te verdelen als je ze over het netwerk wilt kunnen gebruiken.

Synology Drive is Synology’s eigen alternatief voor cloudopslag-diensten zoals Dropbox. Bij het instellen wordt er een thuismap aangemaakt voor iedere gebruiker met een Drive-map erin (om de een of andere reden worden thuismappen niet automatisch aangemaakt bij de eerste installatie). Je kunt vervolgens de Synology Drive-app gebruiken om de bestanden in die map te synchroniseren met Mac, en er is ook een iOS-versie waarmee je bij je bestanden kunt vanaf je iPhone of iPad. Helaas moeten bestanden op de Synology Drive ook worden gekopiëerd naar je Mac, hetgeen betekent dat ze kostbare opslagruimte innemen.

Ik benader mijn bestanden meestal via SMB, maar gebruik Synology Drive in de volgende gevallen:

• Ik heb een lokale kopie nodig van de bestanden, zodat ik erbij kan als ik geen verbinding heb met het netwerk.
• Ik wil een kopie op de server, maar ik moet ze lokaal synchroniseren vanwege de prestaties, zoals mijn gigantische map met schermafbeeldingen.
• Ik wil verschillende versie van bestanden zonder te moeten inloggen op de DS 920+ of door back-ups te moeten snuffelen.

Zo bewaar ik mijn KeePass database-bestand in Synology Drive, zodat dat altijd toegankelijk is en ik terug kan naar een oudere versie mocht dit nodig zijn (zie “Overstappen van 1Password op KeePass,” 11 april 2022). Bovendien, omdat het zowel op mijn lokale bestandssysteem staat als op de DS 920+, maakt Time Machine er reservekopieën van en houdt verschillende versies bij als het bestand wordt aangepast waarmee ik meerdere exemplaren heb waar ik op kan terugvallen.

Synology-apps

Zoals je nu wel begrijpt is een Synology NAS een volledige computer. Naast de kerntaak van het opslaan van bestanden, bieden Synology’s NAS-apparaten een keur aan apps die je kunt downloaden van het ingebouwde Package Center en waarmee je kunt werken via de DSM, een afkorting van Disk Station Manager. DSM is in feite een web-versie van een Linux-bureaublad, die een grafische interface biedt voor bestanden en instellingen. Toen ik voor het eerst hoorde over DSM, ging ik er vanuit dat het pijnlijk traag zou zijn, maar ben uiteindelijk aangenaam verrast door hoe snel het is.

Ik gebruik niet veel Synology-apps, maar hier is de gedeeltelijke lijst die je een idee geeft van de mogelijkheden die geboden worden:

• Calendar: Maakt het mogelijk om de agenda's van je Mac en iPhone te synchroniseren met de Synology NAS in plaats van met een clouddienst zoals iCloud.
• Chat Server: Maakt het mogelijk om een lokale chat-server in te stellen voor vrienden en familie zonder gebruik te maken van Slack of Berichten.
• Contacts: Hetzelfde als voor Synology Calendar, alleen nu voor contacten.
• Office: Een complete, Google Docs-achtige kantoorappverzameling op het web. Tijdens het testen was het vlotter dan Google Docs. Ik gebruik het niet omdat het bestandsformaat zonderling en gepatenteerd is.
• Plex: De Plex bèta maakt het mogelijk je video en andere media af te spelen op je tv of ander apparaat.
• Surveillance Station: Opnames door compatibele IP beveiliging-camera’s worden rechtstreeks opgeslagen op de Synology NAS.
• Web Station: Je kunt hiermee een eigen webserver opzetten. Synology levert ook applicaties voor het maken van MediaWiki of WordPress web sites.
• WebDAV Server: Verschillende iPhone-apps kunnen alleen synchroniseren met een lokale server via WebDAV. Dit pakket maakt het mogelijk om dit eenvoudig te installeren.

De meeste mensen zullen geen Synology NAS kopen voor de apps, maar de bieden handige mogelijkheden als je een altijd beschikbare, met het internet verbonden server hebt geïnstalleerd.

Synology Photos

Een van de belangrijkste attracties van een Synology NAS is de nieuwe Synology Photos-app. Vroeger waren deze functies verdeeld over twee afzonderlijke applicaties, maar de recente uitgave van DSM 7.0 heeft ze gecombineerd in één app die net zo werkt als Apple’s Foto's of Google Photos.

Het is het beste lokaal gehoste alternatief voor deze cloud-diensten dat ik heb geprobeerd. Het kan Live Photos herkennen en afspelen, wat een ongebruikelijke functie is bij fotomanagers van derden. Het merendeel van mijn foto's is van mijn kinderen en die zitten zelden stil, dus de foto zelf kan onscherp zijn, maar de Live Photo heeft een herinnering die ik wil behouden.

Je kunt bladeren met behulp van een tijdlijn, net zoals in de Foto's-app van Apple, of bladeren in mappen. Je kan ook diavoorstellingen maken en er worden automatisch albums met personen en plaatsen aangemaakt, alleen is de gezichtsherkenning niet geweldig. In de albums die over mij gaan zitten veel foto's waar ik zelf niet op sta, sterker nog, er staat niet eens iemand op die op mij lijkt! Je kunt albums ook met andere mensen of in het openbaar delen, maar dat is een andere doos van Pandora die ik later zal bespreken.

De belangrijkste beperking van Synology Photos is dat het geen fotobewerking biedt, afgezien van een simpele rotatiefunctie. Dat is wel meestal wat ik nodig heb, omdat ik vaak foto's in de verkeerde richting heb staan, maar als je meer bewerkingsmogelijkheden wilt, kijk dan naar een app zoals Lightroom.

Het moeilijkste met het gebruik van Synology Photos was het overzetten van mijn oudere foto's uit Foto's. Ik heb het probleem besproken op TidBITS Talk, en ik denk dat ik een oplossing heb. De Synology Photos-app voor de iPhone en iPad doet echter uitstekend werk bij het synchroniseren van nieuw gemaakte foto's naar de DS 920+.

Synology Cloud Sync

Een andere belangrijke app voor diegenen die geïnteresseerd zijn in het loskoppelen van openbare cloud-diensten, is Synology's Cloud Sync. Hiermee kan je bij cloud-opslagdiensten zoals Dropbox, Google Drive of Microsoft OneDrive inloggen en de bestanden downloaden naar een map op je NAS. Het kan een éénrichtingsdownload of een tweerichtingssynchronisatie zijn en je kan het zo instellen dat het continu plaatsvindt zodat nieuwe bestanden worden uitgewisseld tussen je NAS en de cloud-dienst terwijl je ze maakt en bewerkt.

Cloud Sync heeft een handige functie die Google Workspace-bestanden, zoals die van Google Docs en Google Spreadsheets, omzet naar standaard Microsoft Office-formaten. Als je dat echter doet, raad ik je echt aan om alleen-download-synchronisatie te configuren. Op een gegeven moment dacht ik dat er iets mis was gegaan met mijn synchronisatie-configuratie, dus ik stelde het opnieuw in maar toen ontdekte ik dat het DOCX- en XLSX-versies van al mijn documenten had toegevoegd aan Google Drive-mappen, zelfs aan gedeelde. Gelukkig kon ik de rommel opruimen door die bestanden op de DS 920+ te verwijderen met tweerichtingssynchronisatie ingeschakeld.

Helaas werkt Cloud Sync niet met iCloud. Om die bestanden op je NAS te krijgen, moet je ze handmatig kopiëren in de Finder. Dat zou niet problematisch moeten zijn maar ik kwam een probleem tegen waarbij iCloud-bestanden die alleen in de cloud stonden niet gedownload werden om ze vervolgens over te zetten. Om de een of andere reden werkte dit niet op mijn iMac maar ik kon wél alles kopiëren met mijn MacBook Pro. Ik raad aan om een dergelijke overdracht te starten met een Mac waarop "Optimaliseer Mac-opslag" is uitgeschakeld (zodat alle bestanden lokaal staan) in "systeemvoorkeuren > Apple ID > iCloud".

Synology externe toegang en beveiliging

Je wilt waarschijnlijk ook toegang hebben tot je NAS-bestanden als je niet op je lokale netwerk bent en Synology biedt vele manieren om dit te doen. Je kunt poorten op de router doorsturen naar de gewenste diensten op de NAS. De belangrijkste poort voor DSM is 5000. Synology heeft een programmaatje dat "port forwarding" automatisch configureert voor populaire routers maar dat ondersteunt helaas niet de mijne.

Als je een typische internetverbinding voor consumenten hebt, kan je openbare IP-adres om de zoveel tijd veranderen. Gelukkig heeft Synology een ingebouwde en dynamische DNS-service, zodat je een Synology-domeinnaam voor je NAS kunt kiezen en het IP-adres wordt, indien nodig, automatisch bijgewerkt.

Ik wil het beheerderspaneel van mijn DS 920+ echter niet blootstellen aan het internet. Gelukkig heeft Synology enkele alternatieve oplossingen voor externe toegang. De gemakkelijkste is QuickConnect, die je verbinding door de servers van Synology leidt om toegang te krijgen tot services die op je NAS worden uitgevoerd zonder dat port forwarding vereist is. Het werkt goed maar ik raad je ten zeerste aan om tweefactorauthenticatie in te stellen voordat je het gebruikt. Ik heb de neiging om externe toegang vanwege veiligheidsredenen uit te laten, maar kan het in de toekomst weer inschakelen om het delen van bestanden en foto's gemakkelijker te maken.

Mijn belangrijkste methode om op afstand toegang te krijgen tot mijn Synology is via een VPN. Het Package Center van Synology bevat een VPN Server-app die dit ongelooflijk eenvoudig maakt. Met een VPN kun je verbinding maken met je thuisnetwerk terwijl je weg bent en toegang krijgen tot andere computers op dat netwerk alsof je thuis bent. Ik vind het leuk hoe ik met een VPN volledige toegang krijg tot services die op mijn DS 920+ draaien, zonder veel poorten naar het internet te openen.

Helaas ondervond ik veel hoofdpijn bij het opzetten van VPN-verbindingen en het was moeilijk om configuraties te testen omdat ik thuis geen mobiele service heb om een​externe verbinding te simuleren. Verbinding maken met de VPN via mijn wifi-netwerk werkte prima maar ik kon geen verbinding maken als ik niet thuis was.

Uiteindelijk ontdekte ik dat je met de VPN Server-app VPN's kunt instellen met verschillende protocollen. Om de een of andere reden kon ik verbinding maken met een OpenVPN-server vanaf iOS, maar niet vanaf een Mac. Omgekeerd werkte mijn MacBook Pro met een L2TP/IPSec-server, maar mijn iPhone en iPad konden daar geen verbinding mee maken. Ik heb geen idee waarom dit zo is, maar ik kon er uiteindelijk omheen werken door twee afzonderlijke VPN-verbindingen op te zetten met mijn DS 920+, een voor Macs en een andere voor iOS-apparaten. Ik weet niet zeker of deze eigenaardigheid te wijten is aan de software van Synology, de software van Apple of mijn eigen stuntelen.

Nu we het toch over beveiliging hebben, wat als je Synology NAS werd gestolen? Met Synology kun je versleutelde shares maken, net zoals het inschakelen van FileVault op de interne schijf van je Mac. In tegenstelling tot FileVault op een M1-gebaseerde Mac of Intel-gebaseerde Mac met een T2-chip, gaat dit wel ten koste van de prestaties, dus ik heb maar één share versleuteld, waar ik mijn meest gevoelige documenten bewaar.

Helaas zijn er een paar vervelende eigenaardigheden. Je kunt een thuismap niet versleutelen omdat je een hele share moet versleutelen en je kunt de thuis-share niet versleutelen. Ik zou liever al mijn foto's versleutelen omdat sommige gevoelig zijn (zoals foto's van mijn vrouw die borstvoeding geeft), maar Synology-Photos leest foto's alleen uit de map Foto's van de thuismap. Ik zou kunnen proberen een symlink te maken naar een versleutelde share in mijn Foto's-map, maar dat is een project voor een andere keer.

Een reservekopie maken van een Synology NAS

Je kunt een NAS gebruiken voor het maken van reservekopieën. Het kan zelfs een Time Machine-bestemming zijn (zie “Netwerk-reservekopieën met Time Machine: Verder na de Time Capsule,” 14 januari 2022) maar je moet ook een reservekopie maken van de NAS zelf, met zowel lokale als externe reservekopieën.

Lokale reservekopie is eenvoudig. Ik vond een 14 TB Western Digital-schijf te koop voor ongeveer $ 200 en ik gebruik de Hyper Backup-app van Synology om 's nachts een reservekopie te maken. Je kunt er ook je reservekopie mee versleutelen voor extra veiligheid.

Wat een externe reservekopie betreft, is een met veel gegevens naar de cloud niet goedkoop. Ik koos uiteindelijk voor IDrive, die een aanbieding had voor 5 TB reservekopie voor $ 8 voor het eerste jaar. Dat maakt geen reservekopie van alles wat ik op de DS 920+ opsla. Grote en gemakkelijk te vervangen bestanden, zoals films, sla ik over maar het geeft me een goedkope externe reservekopie voor mijn belangrijkste gegevens. Bovendien heeft IDrive een app in het Package Center van Synology die de reservekopieën automatisch uitvoert.

Even terzijde, ik heb zowel de DS 920+ als de back-upschijf aangesloten op een UPS, zodat ze een tijdje werken na een stroomstoring. Helaas heeft deze geen USB-aansluiting waarmee hij de Synology NAS automatisch zou kunnen afsluiten tijdens een stroomstoring, aangezien ik deze UPS oorspronkelijk alleen voor mijn router had gekocht.

Als je een reservekopie van je Mac wilt maken op een NAS, biedt Synology instructies voor het maken van een Time Machine-share. Ik gebruik hiervoor liever een USB-stick, dus ik heb het niet getest.

Media afspelen

Veel mensen kopen een NAS om DRM-vrije films en tv-programma's die ze hebben gedownload of geript van schijven, op te slaan en te bekijken. Je hebt twee opties om af te spelen:

• Open ze via SMB en speel ze af met een app zoals VLC of IINA op de Mac. Op een Apple TV zou je ook VLC of iets dergelijks kunnen gebruiken.
• Installeer een mediabibliotheek-app op de Synology NAS zoals Plex, die je media organiseert, een mooie gebruikersinterface heeft en helpt bij het verwerken van videobestanden. Plex biedt apps voor de Apple TV en vrijwel elk tv-platform.

Ik heb me alleen verdiept in de mediaserver omdat we niet veel tv kijken. Voor de meeste dingen is Plex prima. Ik heb een abonnement op Plex Pass, dat onder andere transcodering mogelijk maakt, wat betekent dat Plex de CPU van de DS 920+ gebruikt om te helpen bij videoverwerking. Ik heb één 4K-film waarmee het worstelt en ik zou het waarschijnlijk opnieuw moeten coderen in een formaat dat beter geschikt is voor streaming. Als ik echter dezelfde film met IINA op mijn Mac afspeel via een SMB-verbinding, speelt het prima af.

Ik heb ook een tweede mediabibliotheek-app geïnstalleerd met de naam Jellyfin, een open source-alternatief voor Plex. Ik deed dit met behulp van de Docker-app (ook in het Package Center van Synology), dat ons meeneemt naar de uithoeken van wat de DS 920+ kan doen.

Meer dan alleen een bestandsserver

In sommige opzichten lijkt DSM op macOS omdat het een gebruiksvriendelijke fineer toepast op complexe functies voor power users, zoals:

• Docker, dat beschikbaar is via het Package Center. Hiermee kun je apps van derden, zoals Jellyfin, als containers installeren. Er zijn tientallen diensten die je op deze manier kunt installeren, en je kunt zelfs Docker Compose installeren vanuit het Package Center om instellingen voor die containers te af te stellen en aan te passen.
• SSH, je kunt je hiermee aanmelden bij de commandoregel van de NAS vanuit de Terminal-app van de Mac. Ik raad het niet aan om dit te gebruiken, tenzij het moet, omdat het maar al te gemakkelijk zou zijn om dingen op deze manier te breken. Het is ook een beetje een veiligheidsrisico.
• Synology Virtual Machine Manager, waarmee je virtuele machines kunt maken waarop je andere besturingssystemen kunt draaien, zoals een volwaardige Linux-server of zelfs Windows.

Ik heb met virtuele machines op de DS 920+ gespeeld en een virtuele Linux-server opgezet om Nextcloud te proberen. Nadat je een virtuele machine hebt ingesteld, kun je op de Connect-knop klikken in Virtual Machine Manager, waardoor een virtuele monitor op een ander webbrowser-tabblad wordt gestart. Van daaruit kun je communiceren met de virtuele machine in de browser ofwel via een grafische interface of de commandoregel.

Ik heb Windows niet getest op de DS 920+, voornamelijk omdat ik een hekel heb aan Windows. Als je bent overgestapt naar een M1-gebaseerde Mac en Boot Camp of een virtualisatie-app zoals VMware Fusion (Parallels Desktop heeft instructies voor het installeren van Windows 11 voor ARM), kan het een aantrekkelijke optie zijn voor de sporadische Windows-app. Als een pluspunt heb je toegang tot die virtuele machine vanaf elke computer in je netwerk. Ik zou er niets zwaars mee doen gezien de beperking van de hardware maar ik kom wel in de verleiding om daarmee wat games te spelen om te zien hoe ver ik de DS 920+ kan duwen.

Als je virtuele machines wilt laten draaien, raad ik je aan het RAM-geheugen uit te breiden, aangezien je een bepaalde hoeveelheid RAM aan de virtuele machine moet toewijzen.

Voor wie is dit?

Wie zou moeten overwegen te investeren in een NAS zoals de Synology DS920+?

• Techneuten die vaak wisselen tussen machine's en niet alles in de cloud willen opslaan
• Iedereen die zichzelf minder afhankelijk wil maken van cloud providers vanwege problemen met de beschikbaarheid van het netwerk of om herhalende kosten te voorkomen
• Kleine bedrijven die een centrale, lokale plek nodig hebben om bestanden op te slaan voor samenwerking

Voor mij is de DS 920+ een onschatbare toevoeging geweest en ik kan mezelf wel voor de kop slaan dat ik er niet eerder een heb gekocht. Ik heb toegang tot al mijn documenten, foto's, muziek en video's zonder dat ik me zorgen hoef te maken over quota's voor cloudopslag of netwerksnelheid. Ook geeft me het een centraal platform om te experimenteren met het hosten van mijn eigen diensten.

Het voornaamste is dat de software van Synology tijd bespaart. Je hoeft je geen zorgen te maken over welke Linux-distro je moet installeren, hoe om te gaan met afhankelijkheden en of je hardware wel wordt ondersteund. Sluit de schijven aan, start ze op en Synology neemt je bij de hand tijdens de rest van het proces.