Apple heeft Rapid Security Response-updates uitgebracht voor iOS 16.5.1 (a), iPadOS 16.5.1 (a), en macOS Ventura 13.4.1 (a) om een WebKit-kwetsbaarheid te verhelpen waardoor kwaadaardige web-inhoud willekeurige code kan uitvoeren. Het zal je niet verbazen dat dit lek actief wordt uitgebuit en ik raad je aan om deze updates zo snel mogelijk te installeren.

Het duurt niet lang, hoewel de updates een herstart vereisen. Het hele proces duurde minder dan 4 minuten op elk van mijn apparaten: een iPhone 14 Pro, M1 MacBook Air en 27-inch iMac van 2020. Interessant genoeg was de iPhone-update slechts 2,7 MB en de iMac-update 6,4 MB maar de M1 MacBook Air-update was met 137,2 MB veel groter.

Met dank aan Will Mayall voor zijn opmerking dat de detectie-code van Facebook's webbrowser de nieuwe Safari 16.5.2 (a) niet herkent, waardoor je gedwongen wordt om de mobiele versie van de site te gebruiken. Facebook zal waarschijnlijk binnenkort een update doen en Apple zal waarschijnlijk binnenkort een Safari-update uitbrengen voor oudere versies van macOS.

Laat het ons weten in de reeacties als je andere problemen ondervindt tijdens of na de updates.

In “LastPass publiceert meer details over zijn datalekken” (3 maart 2023) vertelde ik over mijn besluit om mijn tweefactorverificatiecodes (2FA) te verplaatsen van Authy naar 1Password en hoe omslachtig en tijdrovend het proces was. Het was echter de moeite waard om te migreren: het is veel gemakkelijker om door 1Password automatisch op tijd gebaseerde eenmalige wachtwoordcodes (TOTP) te laten invullen dan Authy te openen, het onderdeel te vinden, en de gegenereerde code te kopiëren en in de browser te plakken.

Ik houd er niet van om op één beveiligingspaard te wedden, en ik moest even nadenken over het feit dat 1Password beide soorten geheimen bevat (accountwachtwoorden en TOTP-codes). Ik heb vrij veel vertrouwen in mijn 1Password-configuratie en in de integriteit en veiligheid van 1Password, maar het feit blijft dat als iemand controle zou krijgen over mijn 1Password-account, tweefactorverificatie de toegang tot mijn belangrijkste accounts niet zou beperken. Valt het genereren van TOTP-codes door 1Password zelfs wel onder de noemer tweefactorverificatie? Dankzij een recent blogbericht van Megan Barker van 1Password weet ik nu dat het niet aan de definitie voldoet.

Ietwat aangepast schrijft Barker dat er twee aspecten zijn aan het maken van en inloggen op een account:

1. Identiteit: de eerste vraag is: "Wie ben jij?" en het antwoord is een identifier. Het is over het algemeen een e-mailadres, vaak gekoppeld aan een gebruikersnaam. In de echte wereld kan een identificatiemiddel een rijbewijs of paspoort zijn. Je kunt meerdere identiteiten hebben, zelfs binnen hetzelfde systeem.
2. Verificatie: hoe bewijs je dat je bent wie je zegt dat je bent? Dat is de taak van verificatie, het proces van het bevestigen van jouw identiteit door een geheim in te voeren dat met de dienst wordt gedeeld. Wat dat precies inhoudt, kan variëren. Bij het opzetten van een account houdt verificatie vaak in dat je op een koppeling klikt in een e-mail die naar het door jou opgegeven adres wordt verzonden. Na de eerste installatie is het gedeelde geheim meestal een wachtwoord, maar het kan ook een magische koppeling zijn, die apps zoals Slack aanbieden. Bij op risico gebaseerde verificatie kan om meer informatie gevraagd worden. Zo vragen Apple-apparaten soms om toegangscodes of wachtwoorden van andere apparaten in jouw vertrouwde set. Voor hoogwaardige accounts kan verificatie het tonen van een door de overheid uitgegeven identiteitsbewijs inhouden, en soms moest ik zelfs online video-identiteitscontroles uitvoeren.

Identity: The first question is, “Who are you?” and the answer is an identifier. It’s generally an email address, often coupled with a username. In the real world, an identifier might be a driver’s license or passport. You can have multiple identities, even within the same system.

Authentication: How do you prove that you are who you say you are? That’s the job of authentication, the process of confirming your identity by entering a secret shared with the service. Exactly what that entails can vary. When setting up an account, authentication often involves clicking a link in an email sent to the address you provided. After initial setup, the shared secret is most commonly a password, but it could also be a magic link, which apps like Slack offer. Risk-based authentication might ask for more information, such as how Apple devices sometimes ask for passcodes or passwords from other devices in your trusted set. For high-value accounts, authentication might involve showing a government-issued ID, and on occasion, I’ve even had to do online video identity checks.

Wachtwoorden kunnen geraden worden of gestolen, dus veel sites gebruiken meervoudige verificatie voor extra veiligheid. Er zijn drie gangbare methodes hiervoor online:

• Iets dat je weet, zoals een wachtwoord of een PIN
• Iets dat je hebt, zoals een iPhone, Apple Watch of hardware-beveiligingssleutel
• Iets dat je bent, over het algemeen biometrische herkenning van je gezicht of je vingerafdruk

Voor meervoudige verificatie heb je hier minimaal twee van nodig. (Drie verificatiefactoren lijkt overkill maar biedt hogere beveiliging en is verplicht in bepaalde gespecialiseerde gebieden en delen van de overheid.) Belangrijk is dat iedere factor afzonderlijk en zelfstandig moet zijn om geldig te zijn. Als het correct geïmplementeerd is (en dat is zo bij Apple) is dat bij biometrie altijd het geval.

Als er geen biometrische aspecten vereist worden is dat niet zo eenvoudig. Het gebruik van 1Password om je wachtwoorden en gebruikersnaam automatisch in te vullen is op zich een verificatiefactor, maar als je 1Password op datzelfde apparaat ook gebruikt om de TOTP-code in te vullen is dat niet zo, dus de TOTP-code is dan niet een echte tweede factor. In plaats daarvan is er dan sprake van tweestapsverificatie (2SV). Als je je deze term herinnert is dat omdat Apple dit in een vroege versie gebruikte in 2014 bij het schandaal waarbij persoonlijke iCloud-foto's getoond worden ondanks het feit dat iCloud niet gehackt was. (Waarschijnlijk waren er wachtwoorden geraden.)

Tweestapsverificatie is een belangrijke verbetering ten opzichte van alleen een wachtwoord, omdat iedereen die probeert in te loggen op je accounts een extra horde moet nemen. Maar als een TOTP-code wordt afgeleverd op hetzelfde apparaat en met dezelfde methode (je opent 1Password voor wachtwoorden en TOTP's met dezelfde methode) is het geen tweefactorverificatie. Dat is het geval als de TOTP-code uit 1Password, Authy of een andere verificatie-app komt op hetzelfde apparaat waarvoor je een wachtwoord, Touch ID, of Face ID gebruikt. Echter, inloggen op je Mac en het opzoeken van de TOTP-code in Authy op je iPhone zou wel tweefactorverificatie zijn.

Doordat het op meerdere platformen draait zou 1Password echte tweefactorverificatie kunnen implementeren. Daar zitten allicht haken en ogen aan, maar in de basis zouden alle verzoeken voor een TOTP-code een pushbericht kunnen genereren naar een ander apparaat, waar dan op gereageerd moet worden voordat je verdergaat met inloggen. Probeer in te loggen op je Mac en je krijgt een pushbericht dat bevestiging vraagt op je iPhone en Apple Watch. Log in op een iPhone en je krijgt het pushbericht op je Mac en Apple Watch.

Ik ben er niet helemaal zeker van of Apples benadering van tweefactorverificatie voor logins op Apple websites meetelt of dat het echt een vorm van tweestapsverificatie is. Als je bijvoorbeeld op iCloud.com inlogt krijg je van Apple eerst een dialoogvenster dat je vraagt of je met inloggen wilt doorgaan. Als je daar ja op antwoordt krijg je een TOTP-code. Zoals je kunt zien in de schermafbeelding hieronder gebeurt dat allemaal op hetzelfde apparaat, dus dat lijkt niet op echte tweefactorverificatie. (Nog problematischer is dat Apple je terug laat vallen op een sms-bericht naar een vertrouwd telefoonnummer: sms kan gelezen worden zonder fysieke toegang.)

Het antwoord van Apple is dat ik heb aangegeven dat mijn Mac een vertrouwd apparaat is en dus gebruikt kan worden om in te loggen. Omdat ik het apparaat in mijn bezit heb en ik kan inloggen is het veilig om de TOTP-code te geven. (Natuurlijk verschijnen de tweefactorverificatieberichten voor het toevoegen van een vertrouwd apparaat, anders dan bij inloggen op een website van Apple, wel alleen maar op andere apparaten.)

Ik ben er niet zeker van dat ik het in dezen helemaal eens ben met Apple: als iemand mijn Mac zou stelen en mijn wachtwoord zou raden, kunnen ze tweefactorverificatieberichten accepteren, op dezelfde manier als in het scenario van stelen van een wachtwoord van een iPhone waarover we eerder in het jaar schreven. (Zie “Hoe een dief je digitale leven kan ruïneren als hij eenmaal je iPhone-wachtwoord heeft”, 26 februari 2023, en “Hoe een toegangscode-dief jou, mogelijk permanent, kan uitsluiten van je iCloud-account”, 20 april 2023.) Misschien is het meer anderhalvefactorverificatie: sterker dan een wachtwoord maar minder sterk dan een TOTP-code die op een apart apparaat gegenereerd wordt.

Even afgezien van de technische details verhoogt tweestapsverificatie de veiligheid aanzienlijk. Gebruikers van 1Password zouden het aan moeten zetten wanneer maar mogelijk, met daarbij automatisch aanvullen voor het gebruiksgemak. Voor gevallen waarin een nog hoger niveau van veiligheid nodig is ondersteunt Apple veiligheidssleutels voor echte tweefactorverificatie. Zie “Apple brengt iOS 16.3, iPadOS 16.3, en macOS 13.2 Ventura uit, met ondersteuning voor fysieke beveiligingssleutels” (23 januari 2023). Voor de overgrote meerderheid van alle gebruikers zijn dergelijke hardwaresleutels echter overkill.

Over het algemeen draag ik in TidBITS-artikelen graag oplossingen aan maar wanneer het aankomt op de zwarte doos die het besturen van Apple Music met behulp van Siri is, denk ik niet dat mijn benadering optimaal is. Daarom zal ik hier mijn frustraties beschrijven en hoop ik dat jullie suggesties zullen aandragen voor andere benaderingen en wat voor jullie werkt.

Tonya en ik hebben twee HomePods en een HomePod mini, waar we doorgaans tevreden mee naar muziek luisteren en onze HomeKit-gestuurde lichten bedienen. Siri levert echter problemen op. Zo komt het regelmatig voor dat je een gemist commando moet herhalen of een verzoek anders moet formuleren om Siri te laten doen wat je wilt.

Nu weten we waarom dat zo is. Verslaggevers van de New York Times hebben in How Siri, Alexa and Google Assistant Lost the A.I. Race [Hoe Siri, Alexa en Google Assistent de AI-race verloren, nvdv] uitgelegd dat Siri eigenlijk een “commando- en controlesysteem” is dat zo gecodeerd is dat het alle woorden van een verzoek begrijpt. De database van Siri bevat een enorme woordenlijst, met de namen van artiesten, albums en liedjes. Daarbij komt dat het natuurlijk allerlei muziek-gerelateerde commando’s moet begrijpen, waarvan je er veel zult raden en andere waarschijnlijk nieuw zullen zijn. Het beste overzicht heb ik bij Smartenlight gevonden, hoewel zelfs dit niet helemaal tevredenstelt. Het artikel komt uit december 2019 en een flink aantal van de commando’s werkten niet of maar af en toe bij mij. Maar jij ervaart dit misschien anders.

Ik vind het gebruik van Siri om muziek op de HomePod af te spelen op twee manieren frustrerend:

• Het is soms moeilijk om te bedenken waar ik naar wil luisteren als ik er geen visuele hints bij krijg.
• Als ik weet wat voor soort muziek ik wil luisteren, heb ik problemen om Siri die te laten afspelen.

Mijn problemen hebben gedeeltelijk met leeftijd te maken. Zonder in stereotypen over geheugenverlies te willen vallen, kan ik zeggen dat het aantal artiesten in mijn Apple Music-bibliotheek vele malen groter is dan die waar ik cd’s van had voordat muziek naar online verhuisde. Ik moet nu veel meer onthouden dan 25 jaar geleden.

Mijn manier van naar muziek luisteren is sterk veranderd, twee keer zelfs. Tonya en ik hadden weinig lp’s als tieners, die waren gewoonweg te duur voor ons, en cd’s kwamen op toen we studeerden, dus het grootste deel van onze muziek was in dat formaat. Vanaf begin jaren negentig speelden we muziek af in een cd-wisselaar voor zes cd’s en nadat we naar een groter huis met aparte kantoren verhuisden, hadden we een paar draagbare boomboxen die ook elk zes cd’s bevatten. We keken dan in onze gealfabetiseerde verzameling, kozen zes cd’s en speelden die een aantal dagenlang af, vaak op shuffle, waarbij we de jewelcases van de plank haalden en duidelijk zichtbaar neerzetten.

Het was Jeff Robin die dat tijdperk afsloot. Hij schreef, samen met Bill Kincaid en Dave Heller, SoundJam, dat later door Apple aangekocht werd en omgetoverd werd tot iTunes. (De laatste keer dat ik Jeff sprak was toen hij na de acquisitie door Steve Jobs op de MacWorld Expo rondliep, dat was trouwens ook de laatste keer dat ik Jobs tegengekomen ben.) In 1999 begon ik onze cd’s eerst met SoundJam en daarna met iTunes naar het mp3-formaat te rippen en op mijn laptop af te spelen, eerst door luidsprekers die rechtstreeks op de laptop aangesloten waren en later via AirPlay vanaf een AirPort Express, die op een stereo-installatie aangesloten was. Toen Apple de iTunes Store introduceerde, hebben we daar nieuwe muziek gekocht omdat het duidelijk werd dat fysieke cd’s aan het verdwijnen waren. Het maakte niet uit hoe de muziek op de Mac terechtkwam, als je iets wilde vinden om af te spelen moest je door een lijst artiesten scrollen en een album uitkiezen.

Ik heb dus tientallen jaren muziek uit een gealfabetiseerde verzameling gekozen: uit een rij cd’s op een plank of uit een rollende lijst artiesten. De cd’s werkten juist heel goed omdat favoriete artiesten opvallen doordat ze meer plaats op de plank innemen, terwijl David Bowie in iTunes en nu Music evenveel plaats inneemt als Vib Gyor. (Totdat ik ernaar zocht had ik nog nooit van Vib Gyor gehoord en zij staan ook niet in Apple Music. Ik denk dat de iTunes Store hun liedje “We Are Not An Island” tijdens de New Music Tuesdays-aanbiedingen weggaf, wat toch wel een aardige manier was om nieuwe muziek te ontdekken.)

Met spraakopdrachten gericht aan een HomePod moet ik echter uitzoeken waar ik naar wil luisteren zonder visuele herinneringen die een positieve of negatieve reactie kunnen uitlokken en ik ben niet blij met hoe goed ik dat doe. Ik merk dat ik naar een relatief kleine verzameling muziek luister, gewoon door de beperkte details die ik op een bepaald moment voor de geest kan halen. Natuurlijk zou ik mijn iPhone boven kunnen halen en door de Muziek-app kunnen scrollen wanneer ik muziek wil afspelen - en dat doe ik af en toe - maar meestal is het te veel werk.

Hoe mijn brein omgaat met muziek

Met dat in gedachten is dit hoe ik over muziek denk. (Voordat iemand commentaar geeft, ik luister zelden naar klassieke muziek, waarvan ik weet dat het heel anders is). Ik herinner me mijn favoriete artiesten vrij goed en categoriseer ze in mentale emmers. De Beatles passen bij de Rolling Stones en de Yardbirds. Leonard Cohen past bij Bob Dylan en Jennifer Warnes. De Eagles passen in dezelfde categorie als Jackson Browne, Fleetwood Mac en Carole King. Tom Petty en de Wallflowers. Ik weet niet eens meer wat het verschil is tussen de Counting Crows en de Crash Test Dummies totdat ik een nummer hoor. Gezien de verscheidenheid van zijn muziek staat David Bowie op zichzelf.

Waar ik meer moeite mee heb is met artiesten die ik de afgelopen jaren heb ontdekt. Uit mijn hoofd kan ik Dave's True Story, Farewell Milwaukee, Thea Gilmore, Chris Isaak, BLACK, Joan As Policewoman, Mel Parsons, J.J. Cale en anderen noemen. Maar er zijn genoeg artiesten die ik heb gevonden en van wie ik geniet en waarvan ik de namen niet uit mijn steeds vollere geheugen kan halen (als ik door mijn artiestenlijst kijk, zijn dat Asaf Avidan, Amy Winehouse, Of Monsters and Men en Warhaus). Ik voeg nieuw gevonden artiesten altijd toe aan mijn Apple Music-bibliotheek, dus ik zie ze misschien als ik door een lijst blader maar ik heb moeite om ze te onthouden als ik muziek probeer te starten op een HomePod.

Ik begin zelden met muziek door een album af te spelen omdat ik de meeste album namen niet ken. De cd's die ik kan bedenken horen bij onze historische cd-collectie, die nu in een ruimte staat die de familie die ons huis heeft gebouwd als mediakamer beschouwt, maar die wij voornamelijk als opslagruimte gebruiken. Het is een ode aan de mediaformaten van 1984, met speciaal gebouwde planken voor cd's, een kast met verdelers voor lp's, een plek voor stereo-apparatuur die zou worden aangesloten op in de muur ingebouwde luidsprekerbedrading in de hele benedenverdieping, en boekenplanken rond een plek voor een 19-inch CRT-televisie, compleet met een aangepaste plank voor een kabelkast. Onze boeken, cd's en platen staan op de daarvoor bestemde planken en we hebben zelfs een oude stereo-installatie en luidsprekers in de kamer maar alles wordt niet gebruikt. De HomePods zijn veel gebruiksvriendelijker en de geluidskwaliteit is prima voor onze behoeften.

Ik onthoud iets eerder een titel van een nummer dan van een album; sommige zijn in mijn hoofd blijven hangen maar de meeste andere zijn een samenraapsel van de titel en de meest opvallende tekst. Hoe dan ook, als ik naar muziek wil luisteren, wil ik meer horen dan een enkel nummer, dus ik vraag zelden om slechts één nummer.

Tot slot heb ik afspeellijsten nooit nuttig gevonden. Ook al kan ik zeggen welke artiesten ik vergelijkbaar vind, ik zie niks in die verzamelingen en mijn ietwat obsessieve persoonlijkheid heeft problemen met elke groepering die ik probeer te maken: er zijn altijd nummers die uitzonderingen zijn of artiesten die toegevoegd zouden moeten worden maar die me ontglippen. Met meer dan 11.000 nummers in mijn Apple Music-bibliotheek, waarvan sommige meerdere keren zijn herhaald omdat nummers op meerdere albums voorkomen, vind ik het idee om te proberen zinvolle afspeellijsten te maken overweldigend.

Muziek afspelen met spraakopdrachten

Dit is wat ik doe om muziek op te roepen met spraakopdrachten en waar mijn aanpak tekortschiet.

Ondanks dat ik moeite heb om veel artiestennamen te onthouden, is mijn meest gebruikte commando "Hé Siri, speel muziek af van <artiest>", omdat ik dat het gemakkelijkst onthoud. Het werkt ook goed om iets te laten afspelen, behalve van BLACK: "Hé Siri, speel artiest BLACK" werkt meestal op de HomePods, maar zelden op de iPhone of Mac.

Het vragen naar een artiest heeft echter twee problemen. Ten eerste lijkt het de voorkeur te geven aan de topnummers van de artiest, wat heel logisch is als je een onbekende artiest afspeelt, maar saai wordt bij een artiest waar je regelmatig naar wil luisteren. Als ik merk dat Siri te veel nadruk legt op hits, probeer ik het soms opnieuw met "Hé Siri, shuffle muziek van <artiest>".

Ten tweede is mijn echte doel om naar muziek te luisteren die de artiest vertegenwoordigt. Meestal, als ik vraag om de Eagles, wil ik eigenlijk een combinatie van de Eagles, Jackson Brown, Fleetwood Mac, enzovoort. Voorheen was zo'n setlijst gemakkelijk toegankelijk met "Hé Siri, speel muziek zoals de Eagles" of "Hé Siri, maak een radiostation gebaseerd op de Eagles". Maar als ik die commando's nu probeer, speelt Apple Music alleen nummers af van de genoemde artiest. Ik heb dit gecontroleerd door nummer na nummer over te slaan: ik krijg nooit muziek van andere artiesten te horen.

(Terwijl ik dit schrijf, doe ik een deel van de tests op mijn iMac, waar ik meestal vertrouw op het Muziek-programma in plaats van Siri. Om mijn ongelijk te bewijzen deed "Hé Siri, speel muziek zoals de Eagles" het natuurlijk wel op de Mac, enkele seconden nadat het niet goed werkte op een HomePod. Dus, samen met het BLACK-voorbeeld hierboven, kun je aan de lijst met klachten over Siri toevoegen dat het niet hetzelfde doet op alle Apple-platforms).

Een betere aanpak is om te wachten tot er een liedje opkomt dat het soort muziek dat ik zoek belichaamt en dan te zeggen, "Hé Siri, speel meer van dit". Dat zorgt meestal voor een interessante verzameling liedjes van verschillende artiesten. Ik heb geprobeerd om dit proces kort te sluiten door te vragen om muziek zoals een liedje, vooral nadat Tonya opvallend veel geluk had met muziek zoals David Bowie's "Tonight", maar dat bleek gekmakend. Geen enkele vorm van het "speel muziek zoals"-commando herkende "Tonight," zelfs niet toen ik aangaf dat het van Bowie was en ik kreeg de HomePod alleen zover om het nummer überhaupt af te spelen met dit exacte commando, "Hé Siri, speel David Bowie's Tonight", alle andere varianten faalden. Nu ik het nummer heb opgezocht in de Muziek-app, is het misschien problematisch omdat het door David Bowie en Tina Turner wordt gezongen, maar hoe kan iemand dat raden zonder de hoesinformatie?

Vaak geef ik het op om een artiest af te spelen en zeg ik "Hé Siri, speel mijn muziek af", wat muziek uit mijn uitgebreide Apple Music-bibliotheek shuffelt. Dat is heel effectief omdat mijn bibliotheek zowel zorgvuldig uitgezocht als vrij groot is. Ik zal waarschijnlijk genieten van wat ik hoor en het waarschijnlijk niet recent gehoord hebben. Maar omdat het willekeurig is, kan het muziekgenre van nummer tot nummer sterk verschillen, wat ik niet leuk vind. Het kan zelfs kerstmuziek spelen, waar ik categorisch nooit naar luister, behalve tussen Thanksgiving en Nieuwjaar.

Ik kan de exacte bewoording vergeten en in plaats daarvan "Hé Siri, speel mijn favorieten", zeggen, waardoor er een slimme afspeellijst wordt gestart die alle nummers verzamelt waarvan ik heb gezegd dat ik ze "leuk" vind. Ik weet niet meer of ik die afspeellijst zelf heb gemaakt of dat hij ooit met iTunes of Music is meegeleverd, maar hij bevat 450 nummers. Ik vind ze inderdaad allemaal leuk, maar ik heb ze zo vaak gehoord dat ze kunnen gaan vervelen.

Om één of andere reden levert mijn uitroep “Hé Siri, speel mijn favoriete muziek” steeds een nummer genaamd “favorite crime” van Olivia Rodrigo op, van wie ik nog nooit gehoord heb. Op zich is het best een aardig nummer, maar hij staat niet eens in mijn Apple Music-bibliotheek, laat staan dat het een favoriet van mij is. Geen idee waarom Siri het voor mij afspeelt.

De tekst “Hé Siri, speel muziek die ik leuk vind”, bedoeld om een station met persoonlijke favorieten te spelen, werkt juist weer heel goed. Ik krijgt dan een mix van songs uit mijn eigen bibliotheek en liedjes die hier bij passen. Ook hier is naar mijn smaak de variëteit in genres misschien wat groot, maar toch vind ik het al met al aardig goed gegokt.

Behalve rocknummers uit de jaren tachtig, mijn tienerjaren, vraag ik Siri bijna nooit naar muziek uit een bepaald genre of tijdvak, omdat ik de mix dan onsamenhangend vind. Kennelijk denk ik niet zoals de afspeellijst-makers van Apple.

Aan de andere kant wil ik al heel lang op zo'n manier een specifiek deel van mijn bibliotheek kunnen afspelen. Het artikel van Smartenlight zegt nu dat het toevoegen van de tekst “uit mijn bibliotheek” wel het gewenste resultaat oplevert. Het lijkt in ieder geval bij een aantal artiesten te werken, wat handig kan zijn als je een bepaald album van een andere (ook favoriete) artiest wilt omzeilen. Hoewel “Hé Siri, speel <genre> uit mijn bibliotheek” wel werkt op mijn iPhone met een paar geteste genres (blues, country, jazz en rock), gaat het op de HomePod én de Mac vrijwel elke keer weer mis.

Je kan Siri ook vragen muziek voor een specifieke activiteit of stemming te spelen, maar dan krijg je een vooraf samengestelde afspeellijst te horen. Iedere keer dat ik zoiets probeer, schrik ik van de afschuwelijke nummers die het afspeelt. Helaas kan je voor muziek voor een activiteit of stemming de keuze niet beperken tot muziek uit je eigen bibliotheek.

Dus zo werkt het voor mij. Hoe doe jij deze dingen?

Komen ML en AI ons redden?

Ik realiseer me dat het hier om mijn specifieke, eigen wensenlijst gaat, maar toch heb ik grote verwachtingen van ML en AI.

Ik ben verbaasd dat Apple zijn machine-learning-talent niet aanwendt voor het aanbieden van dé perfecte persoonlijke suggesties in Apple Music - of tenminste met trots vertelt hoe de suggesties tot stand komen. Iedere gebruiker van Apple Music genereert ongetwijfeld ladingen bruikbare data voor het maken van gepersonaliseerde afspeellijsten. Naar welke muziek luister je op verschillende momenten op een dag, en op welke weekdagen? Welke artiesten en genres komen het meest voor in jouw bibliotheek? Welke muziek speel je het vaakst? Welke nummers speel je onterecht heel weinig, terwijl ze heel goed bij je smaak passen? Welke (kennelijk foute) suggesties van het algoritme sla je telkens over? Speel je op bepaalde plekken heel andere muziek? En in de auto?

Het kan niet anders of Apple werkt met een algoritme voor de oneindig doorspelen-functie van Apple Music. Die functie zorgt dat er telkens vergelijkbare nummers opkomen nadat jouw zelf gekozen nummer of album afgespeeld is, en het werkt behoorlijk goed. Maar gezien het feit dat Apple hierover geen sturend verhaal vertelt - niets over de manier waarop machine learning helpt om steeds de beste muziek voor jou te kiezen - krijg ik het idee dat er voor muziek vrijwel niets gedaan wordt. Zeker als je het vergelijkt met de grote stappen die Apple nam met computationele fotografie en andere beeldbepalende ML-technieken.

Het is lastiger om Siri echt goed aan te pakken, omdat ze een centrale plaats in Apple's ecosysteem inneemt. Siri mag niet zo goed zijn als wij graag zouden willen, maar Apple kan niet riskeren dat de functie verslechtert. Generatieve AI zoals ChatGPT zal, qua input, zeker flexibeler worden, zodat mensen voor een goede output niet meer steeds geforceerde, stijve taal moeten gebruiken. Aan de andere kant zijn veel taken die Siri uitvoert niet geschikt voor de bekende accuraatheidsfouten die generatieve AI nu kenmerken. We zouden niet willen dat Siri zomaar openingstijden verzint voor een aangeraden restaurant, rare rekenfouten maakt, of met overtuiging internet-zoekresutaten brengt die nergens op slaan.

Maar geslaagde muzieksuggesties zijn wezenlijk associatiever en er staat ook minder op het spel. Stel je zegt: "Hé Siri, speel wat stevige fitnessmuziek uit de jaren 80, een beetje zoals Queen en de filmmuziek van Rocky", dan is er niet één goed antwoord. Er zijn wel foute antwoorden, maar toen ik ChatGPT die vraag stelde, kreeg ik een perfecte afspeellijst. (En Siri kwam weer met een paar nummers die je echt niet "stevig" zou noemen). ChatGPT kwam ook bij andere complexe muziekverzoeken met aardig passende voorstellen.

Kortom: Apple Music zou wel eens de beste plek voor Apple kunnen zijn om eens te experimenteren met generatieve AI voor zowel input als output.