Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#407/01-Dec-97

Overweeg je de aankoop van een digitale camera, maar weet je niet zeker waar je aan begint? In dit nummer introduceert gastschrijver Arthur Bleich de feiten en facetten van de digitale fotografie. Verder werpt Tom Geweke een blik op MkLinux, de door Apple gesponsorde versie van Unix voor PowerPC machines, hebben we het over de publicaties van SiteCAm en CopyPaste en over de preview van Apple'svlaggeschip in de media technologie: QuickTime 3.0.

Onderwerpen:

Copyright 1997 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

MailBITS/01-Dec-97

QuickTime 3.0 Preview -- Vandaag heeft Apple de lang verwachte developer preview van QuickTime 3.0 uitgebracht, ook bekend onder de naam QuickTime Media Layer. QuickTime is een van Apple's succesvolste technologieën, en Apple hoopt zijn greep te versterken door QuickTime 3.0 volledig cross-platform te maken. Op het ogenblik kunnen Windows gebruikers QuickTime media afspelen maar met QuickTime 3.0 zullen zowel Mac als Windows ontwikkelaars volledige toegang hebben tot de mogelijkheden van QuickTime - afspelen, maken, vastleggen, comprimeren en nog veel meer. Buiten de vele formaten die QuickTime reeds ondersteunt, voegt QuickTime 3.0 ondersteuning toe voor een keur aan cross-platform en high-end video-, beeld- en audioformaten, waaronder het op handen zijnde DV digitale videoformaat. QuickTime 3.0 kan ook snel-downloadende vectorplaatjes, real time effecten en transities aan. Apple's bericht voor ontwikkelaars is simpel: QuickTime biedt de beste media ondersteuning voor Mac én Windows.

<http://devworld.apple.com/mkt/informed/appledirections/aug97/stratmosaic.html>

De Macintosh preview vereist Systeem 7.0 of later, ten minste 8 MB RAM en een 68020 processor (sommige functies vereisen een PowerPC). Als je werkt met digitale media of video, loont het de moeite het eens nader te bekijken, vooral als je programmeur bent - zowel de voorbeeldbestanden als de lijvige ontwikkelaarsinformatie zijn te krijgen op de QuickTime 3.0 preview site. Het is ongeveer 3,7 MB.

<http://quicktime.apple.com/preview/>

Franse vertalers nodig! Als je vloeiend Frans beheerst en je wilt helpen om Macintosh nieuws te verspreiden onder andere franssprekenden wereldwijd; de onderscheiden Franse vertaling van TidBITS heeft meer vrijwilligers nodig om TidBITS elke week te kunnen vertalen. Als je wilt helpen, neem dan contact op met de coördinator van het Franse vertalingsteam, Emmanuel Decarie <[email protected]>.[ACE]

<http://www.tidbits.com/tb-issues/lang/fr/>

CopyPaste 4.0.2 is uit -- Script Software International heeft afgelopen week de publicatie aangekondigd van de meervoudige klembord-utility CopyPaste 4.0.2, een grote verbetering van 3.2.2, die als besproken werd in (TidBITS-364). Onder de nieuwe functies bevinden zich een CopyPaste palet dat visueel toegang geeft tot tien klemborden plus alle andere CopyPaste functies, Drag & Drop ondersteuning en de mogelijkheid om klemborden bekijken en aan te passen. Verder zijn er nieuwe gereedschappen die heen en weer kunnen converteren tussen diverse karakter- en HTML-entiteiten, tekst tot 60 karakters kunnen afbreken voor email formattering en korte data naar lange data formaten kunnen converteren.[ACE]

<http://www.scriptsoftware.com/copypaste/>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=00751>

Holiday Home Page Wedstrijd -- Als je een homepage hebt en van plan bent om hem te versieren voor de komende feestdagen (wat je religieuze of filosofische invalshoek ook moge zijn), moet je wellicht eens overwegen om mee te doen aan de "Homepage for the Holidays 1997 WebAwards" wedstrijd, georganiseerd door de vereniging van de Association of Internet Professionals (AIP) en WebGrrls International. De jury beoordeelt de inzendingen op basis van creativiteit, elegance en plezier; de pagina's kunnen persoonlijk zijn of van bedrijven. De prijzen betaan onder andere uit PalmPilots en AIP lidmaatschappen en je moet je materiaal voor 14-dec-1997 insturen. TidBITS' zusterpublicatie NetBITS is een van de sponsors van de wedstrijd. [TJE]

<http://www.guild.usweb.com/holiday/>

SiteCame wordt 1.1 -- Vorige week heeft Rearden Technology SiteCam 1.1 gepubliceerd, een gratis upgrade voor de eigenaars van de $129 kostende SiteCam 1.0. SiteCam, software die het opzetten van een Webcamera automatiseert en instelt (een camera die beelden of video op een Website zet), heeft nu anti-hijacking functies die voorkomen dat andere sites het SiteCam videosignaal oppikken en elders afspelen (dit is een algemeen probleem bij Webcamera software). Buiten een paar bug fixes, verbetert de nieuwe versie tevens het archiveren van QuickTime time-lapse filmpjes, streaming video, caption display en documentatie. [TJE]

<http://www.rearden.com/sitecam/>

Linux draaien op je Mac

door Tom Gewecke <[email protected]>

De meeste computergebruikers hebben wel enig contact gehad met Unix, dat lange tijd het belangrijkste OS was voor universiteiten, research-laboratoria en het Internet. Nochtans zorgden de vereiste hardware, de kost van de software en de cryptische aard van Unix ervoor dat dit OS buiten bereik bleef van de thuisgebruiker. In het begin van de jaren '90 ontwikkelden Linus Torvalds aan de universiteit van Helsinki in Finland en een groep vrijwilligers de freeware Unixkloon Linux. Sindsdien is Linux gemakkelijk te vinden voor gebruikers van PC's onder de vorm van dikke-boeken-met-CD-ROM die je op de planken van de meeste computerboekenwinkels aantreft. In 1997 werden gelijkaardige versies van Linux voor PowerPC Macs gelanceerd; dit artikel behandelt mijn ervaringen (ik ben geen expert) met het installeren en gebruik van éeacute;n van hen: MkLinux.

Waarvoor al de moeite? -- Waarom zou iemand Unix willen gebruiken op een Mac? Je kan er geen Mac-applicaties mee draaien en de gecompliceerde command-line interface staat lijnrecht tegenover het Mac OS. Is Unix eigenlijk niet de antithese van de Macintosh? Ik heb MkLinux geïnstalleerd om een belangrijk OS te leren kennen, en om te begrijpen hoe een echt systeem voor meerdere gebruikers met preemptive multitasking en beschermd geheugen werkt.

Mensen met een grondigere technische kennis vinden wellicht andere aspecten aantrekkelijk. Bijvoorbeeld, Linux kan gebruikt worden om een Internet server te laten draaien, met alle normale diensten en bovendien nog een paar functies die het normale Mac OS nog niet kan leveren, zoals multihoming. Programmeurs - waaronder velen die Unix gebruikten op school - appreciëren wellicht dat compilers, editors en andere tools gemakkelijk te verkrijgen zijn voor Linux, en dat de source code voor het volledige systeem (en vele toepassingen) beschikbaar is, zodat experimenteren en aanpassen mogelijk wordt. Iemand die Unix gebruikt op het werk kan met Linux hetzelfde doen op zijn Mac thuis. Tenslotte weze eraan herinnerd dat Rhapsody, het volgende OS van Apple, gebaseerd op technologie van NeXT, een volledige Unix-implementatie bevat, hoewel die verborgen blijft, tenzij de gebruiker ze specifiek gebruikt.

Keuzes -- Er bestaan twee versies van Linux voor PowerPC Macs die gemakkelijk te krijgen zijn. MkLinux, gesponsord door Apple, is een overzetting van Linux die draait bovenop een Mach-microkernel. Een CD-ROM/boek-combinatie met Developer Release 2.1 (DR2.1) inbegrepen, wordt verkocht door Prime Time Freeware voor 50 US$. MkLinux werkt over het algemeen op NuBus Mac's met een PowerPC 601 en op PowerPC 604 PCI-machines, maar (nog) niet op 603's of (naar verluidt) op de nieuwe G3 systemen van Apple. Je hebt minimaal 500 MB ruimte op je harde schijf nodig (op een andere disk of op een andere partitie dan de MacOS opstartschijf) en minimaal 8 MB vrije RAM.

<http://www.mklinux.apple.com/>
<http://www.ptf.com/>

Sinds DR2.1 op de markt kwam in het begin van 1997 werden reeds zes updates geproduceerd, die je alleen maar via Internet kan downloaden; in totaal gaat het hier om zo'n 200 MB. Ik heb me voor dit artikel gehouden aan versie 2.1. Het enige serieuze defect dat ik aan MkLinux gevonden heb is dat het niet kan afdrukken via de seriële poort. Mensen die PCI-machines gebruiken melden ook dat PPP niet werkt, behalve misschien in de vijfde update.

<http://www.mklinux.apple.com/info/ftp.html>

De tweede mogelijkheid is Linux voor PowerPC (linux-pmac), een conventionele, non-Mach poort, die gemaakt werd door een groep vrijwilligers onder leiding van Paul Mackerras aan de Australische Nationale Universiteit. Onlangs verscheen een CD-ROM aan 32 US$ voor dit systeem, dat zou moeten werken op Mac's die gebruik maken van Open Firmware, een proces dat hardware-initializering en diagnoses stuurt voordat een OS geladen wordt. Dit sluit NuBus computers gebaseerd op de PowerPC 601 uit en blijkbaar ook sommige Performa's, maar omvat wel PowerPC 604-machines en vele PowerPC 603 Mac's.

<http://www.linuxppc.org/>

Ik heb een Mac met een PowerPC 601 processor, dus ik heb linux-pmac niet geprobeerd. Linux voor 68K Mac's is in voorbereiding.

Als zowel MkLinux als linux-pmac je maar niks schijnen, dan zijn er nog twee andere niet commerciële Unix-achtige operating systems beschikbaar voor de Mac, nl. NetBSD (voorheen MacBSD) en OpenBSD. Zij werken voor sommige Macs en zijn verkrijgbaar op CD-ROM voor respectievelijk 35 US$ en 30 US$. Als je een commercieel alternatief zou overwegen, bekijk dan eens de hoog aangeschreven MachTen van Tenon Intersystems. [Tenon heeft onlangs ook WebTen gecreëerd, een Mac-applicatie die de Unix-technologie van Tenon combineert met de populaire Apache webserver. -Adam]

<http://www.netbsd.org/>
<http://www.openbsd.org/>
<http://www.tenon.com/>

Al deze ports zijn gevoelig aan het type en model van machine waarop je het installeert, zo consulteer je FAQ's, mailing lists en verkopers om te zien of jouw Mac of kloon met een bepaalde versie van Unix kan werken. De rest van dit artikel gaat over MkLinux DR2.1, dat goed werkt op mijn Performa 6116.

Installatie --MkLinux DR2 installatie was eenvoudig en recht door zee bij gebruik van de CD-ROMS en het boek van Prime Time Freeware (PTF). Het moeilijkste deel was het formatteren van mijn harde schijf met de juiste partities. Ik heb een externe 1 GB harde schijf van APS, de formatteer-hardware kon de Unix partities niet opmaken. Het gebruik maken van ResEdit om het HD Setup programma van Apple te modificeren (zoals beschreven in het PTF boek) gaf soelaas, maar ik had ook wat moeite om het netwerken op te zetten; MkLinux bevat een commando genaamd setnet, dat het opzetten van PPP- en LAN-verbindingen vergemakkelijkt. Ook moest ik het standaard chat script editeren voordat MkLinux mijn modem belde en verbinding maakte met mijn ISP.

Na installatie van DR2.1 trof ik een nieuw regelpaneel aan in het Mac OS, dat zo ingesteld kan worden dat je bij starten van de computer een dialoogvenster krijgt dat je in staat stelt om MkLinux te laten starten. Virtual Memory en RAM Doubler moeten geïnactiveerd worden om dit te laten werken (dit is echter in recente updates verholpen).

Mocht je hulp nodig hebben, dan kan je rekenen op vriendelijke bejegening van vele andere lieden die MkLinux toepassen op een scala van machines. Tenminste tien mailinglijsten die MkLinux omvatten, worden door Apple gevoerd; er is intensief verkeer op de meesten van hen. Ook is er een aantal FAQ's en hulp-paginas op het Web, inclusief de Linux op de PowerPC FAQ-O-Matic.

<http://www.dartmouth.edu/cgi-bin/cgiwrap/jonh/lppc/faq.pl>

De Feiten Leren --Als je niet veel meer weet of herinnert betreffende Unix-commando's, zal je het een en ander moeten leren voordat je iets kunt doen. Het PTF boek geeft slechts weinig hulp, de beste benadering is het lenen of kopen van Linux Unleashed; ik vond het op een uitverkoop.

<http://www.amazon.com/exec/obidos/ISBN=0672309084/tidbitselectro00A/>

Het allerbelangrijkste is het beheersen van de procedures voor starten en afsluiten; gebruiker-accounts op te zetten; je te bewegen in het bestandensysteem; copiëren, verplaatsen en herbenoemen van bestanden; veranderen van bestandspermissies; de harde schijf aanspreken; lezen en schrijven van tekstbestanden gebruik makend van het programma vi (niet gemakkelijk om gewend aan te raken); downloaden via FTP (je kan echter FTP in het Mac OS gebruiken als je dat wil); en nieuwe programma's opbouwen, decomprimeren en installeren.

Dit zijn geen intuïtieve taken en ze lijken in het begin verbijsterend, al bleken ze makkelijker dan ik verwacht had. Goede grafische programma's zijn verkrijgbaar, die je in staat stellen om veel van de commando-troep te omzeilen, maar het is niet waarschijnlijk ze correct te installeren en te laten lopen tenzij je met de basis kunt omgaan.

X Windows Gebruiken -- Unix is niet een geheel op tekst gebaseerde omgeving. MkLinux dupliceert X Windows, een grafische interface, dat je start door het commando X11 te typen. In zijn meest fundamentele vorm verschaft X je onafhankelijke vensters, waarbinnen je de gebruikelijke commando's kan uitvoeren. Het systeem kan echter meer uitgebreid worden door middel van venster-managers, die je in staat stellen het bureaublad aan te passen.

MkLinux DR2.1 wordt met twee gratis Venster Managers geleverd, de basale Tab Venster Manager (twm) en de Freeware Window Manager (fvwm2). De laatste heeft leuke 3-D randen en stelt de gebruiker in staat om verlopende vensters, meerdere "pagina's" of bureaubladen te maken en alle mogelijke knoppen om akties te bewerkstelligen zonder commando's te hoeven in te typen.

<http://www.hpc.uh.edu/fvwm/>

X Windows heeft meer dan genoeg toepassingen, vele zijn gratis en lijken en werken zoals de overeenkomstige in Mac of Windows. Op de door mij geïnstalleerde MkLinux was ik in staat attraktieve grafische programma's te zetten om bestanden te manipuleren (TkDesk), tekst te editeren (Nedit), nieuws te lezen (Knews), mail te ontvangen (Xfmail), bestanden over te brengen (Xftp) en te browsen op het Web (Mosaic) zonder veel moeilijkheden. Netscape Communications is ook begonnen met het compileren van Communicator en Navigator voor MkLinux. Ook zijn meerdere spelletjes te leveren, inclusief eentje dat XBill heet, waarin je een bekend uitziend mannetje kan trachten te stoppen met het installeren van Windows op een stelletje computers. Een standaard bron voor MkLinux toepassingen is het MkArchive.

<ftp://ftp.netscape.com/pub/communicator/4.04/development/english/unix/mklinux/>
<ftp://ftp.dodds.net/pub/linux/mkarchive/>

Conclusie --Het werken met X Windows brengt je volledigheid, het herscheppen van het soort interface waarvoor je je Mac primair kocht, al is het ook behoorlijk verschillend van uiterlijk, aanvoelbaarheid en mogelijkheden. Een MkLinux-machine opbouwen, verbeteren en onderhouden garandeert verveling een tijdje op afstand te houden. Ook is het leuk om te weten dat er met meer power te experimenteren valt, vooral omdat Rhapsody zijn voltooiïng nadert. Een belangrijke update, MkLinux DR3 kan voor einde 1997 verwacht worden, betere prestaties en mogelijkheden belovend.

Digitale camera's in beeld, deel 1: Hoe hoger hoe beter

door Arthur H. Bleich <[email protected]>

Er is bijna niets spannenders dan het maken van foto's met een digitale camera om daarna -bijna zonder tussenstappen- de beelden op het scherm van je computer te zien verschijnen en gladjes je beeldbewerkingsprogramma te zien binnenlopen. Het is vergelijkbaar met het zien opkomen van de foto in een schaal met ontwikkelaar in een echte doka, of het van de spoel afwikkelen van de nog natte film om de verse negatieven te bekijken.

Natuurlijk moet je de voordelen van het kopen van een van deze nieuwe tovermachines even op een rijtje zetten, als je tenminste een andere reden kunt verzinnen dan "Het lijkt me wel geinig": de foto's zijn meteen beschikbaar, je hoeft niet in de weer met scanners, je hoeft geen filmpjes te kopen (wat creativiteitsverhogend kan werken), en je draagt bij aan een schoner milieu. Bovendien zit er nog de historische kant aan te behoren tot de eerste mensen die zich op nieuw fotografisch terrein waagden. Wat je motivatie ook moge zijn, dit artikel maakt je vertrouwd met de beginselen van digitale fotografie.

In het eerste deel van deze twee artikelen zal ik het hebben over resolutie en algemene zaken die te maken hebben met het gebruik van een digitale camera, zoals lichtgevoeligheid. Volgende week zullen dingen aan de orde komen waar je rekening mee moet houden vóór je een digitale camera aanschaft, en zal ik vertellen welke camera's in het onderste en middelste prijssegment ik het beste vind. Laten we beginnen met ons de vraag te stellen voor welk doel we de foto's van de nieuw aan te schaffen camera gaan gebruiken; daarmee wordt grotendeels bepaald welke eisen we aan het toestel stellen.

Resolutie voor het scherm -- Als je het hebt over digitale camera's en beeldbewerking, kan je niet heen om het punt resolutie. Over dit onderwerp zijn al vele hoofdstukken geschreven, maar ik zal het zo eenvoudig mogelijk houden. Als je nu even niet in de stemming bent voor technische praatjes en je de volgende alinea's wil overslaan, onthoud dan het volgende: als je het over het oplossend vermogen van digitale camera's hebt, geldt: "Hoe hoger hoe beter". Als je dat onthoudt, heb je al veel problemen opgelost.

Voor we ons verliezen in schermgrootten en afmetingen, moeten we er zeker van zijn dat we het over dezelfde dingen hebben. Beelden van digitale camera's (en van scanners) zijn opgebouwd uit kleine vierkantjes (soms rechthoekjes) die pixels worden genoemd. Het woord pixel is afgeleid van de Engelse uitdrukkingen "picture cell" of "picture element". Ook afbeeldingen op computerschermen worden opgebouwd uit pixels. Bij printers daarentegen wordt het beeld samengesteld uit kleine stipjes op papier.

De resolutie van digitale plaatjes en beelden op computerschermen wordt uitgedrukt in pixels per inch (ppi). Bij printers hebben we het echter over dpi, wat staat voor "dots (stipjes) per inch". Veel mensen gebruiken deze twee afkortingen door elkaar (vooral als ze het over scanners hebben), wat sommige taalpuristen onder ons tot razernij drijft. Voor de duidelijkheid is het beter om ppi en dpi te onderscheiden.

Als een digitale camera een foto maakt die wordt geregistreerd in een vlak van 640 bij 480 pixels, wordt de resolutie bepaald door een eenvoudig vermenigvuldigen: 640 maal 480 is 307.200 pixels.

Stel dat dit inderdaad de standaardinstelling van je digitale camera is. Om uit te vissen hoe groot die foto op je computerscherm zal worden afgebeeld, moet er weer een beetje gerekend worden. Ditmaal delen we: op de meeste Macintosh-monitors heeft een rijtje van 72 pixels een lengte van 1 inch, dus om te bepalen hoe lang 640 pixels op het scherm zijn, moeten we 640 door 72 delen. Dat levert dus 8,9 inch op, oftewel 22,58 cm. Als we dezelfde bewerking uitvoeren op de hoogte van 480 pixels, vinden dat die 6,67 inch, oftewel 16,93 cm bedraagt.

In aanmerking genomen dat dit een heel behoorlijke grootte is, hoef je dus niet voor een hogere resolutie dan 640 bij 480 te kiezen, als je tenminste geen afdrukken wilt maken. Er blijft zelfs nog een flinke lap foto over als er ongewenste gedeelten moeten worden weggesneden.

Resolutie voor de printer -- De zaak ziet er echter totaal anders uit als die foto op papier moet worden afgedrukt. Natuurlijk kan je diezelfde foto van 22 bij 17 cm gewoon zo afdrukken, maar de vraag is of je erg zou zijn ingenomen met de resultaten, dat is erg afhankelijk van je kwaliteitsnormen. De foto kan wazig zijn of kartelige randjes hebben, een verschijnsel dat bekend staat als "pixelation" en dat optreedt in afbeeldingen met een lage resolutie, waar niet genoeg pixels beschikbaar zijn om de details of de kleurvariatie in een foto goed weer te geven.

Om dit snel te verhelpen kan je het beeldbewerkingsprogramma dat je gebruikt het beeld laten interpoleren, wat zoveel inhoudt als het door de software laten toevoegen van pixels, waardoor het aantal ppi omhoog gaat. Weliswaar ziet het plaatje er door de toegevoegde pixels gladder uit, maar het resultaat is niet altijd bevredigend, omdat de software zelf maar moet raden waar extra pixels moeten worden toegevoegd en welke kleur die moeten hebben. Om de gewenste beeldkwaliteit te krijgen zit er vaak niets anders op dan de afmetingen van de foto te reduceren. Hierdoor worden de nu kleiner afgebeelde details door verhoudingsgewijs méér pixels afgebeeld, wat een prettiger plaatje oplevert.

Op dit punt aangekomen zou het heel goed kunnen dat je denkt: "Mijn kleuren inkjet-printer biedt mij heus wel de resolutie die ik nodig heb, want hij kan op 720 dpi printen, dat staat tenslotte in de handleiding." Ja, dat staat er inderdaad, maar wat de handleiding daar bedoelt, is dat de printer in staat is om maximaal 720 druppeltjes inkt per inch op het papier te sproeien, waarbij meestal drie druppels inkt voor iedere pixel worden gebruikt (weet je nog, pixels en dots waren niet hetzelfde!).

Als je een plaatje hebt van 640 bij 480 pixels dat op 22 bij 17 cm wordt afgedrukt, heeft die afbeelding een resolutie van 72 pixels per inch, wat betekent dat de printer ongeveer 216 druppeltjes inkt per inch op het papier spuit (drie kleuren voor iedere pixel, oftewel 3 maal 72, maakt 216).

Omdat je betaald hebt voor 720 dpi en je maar 216 dpi krijgt, zou je in de verleiding kunnen komen om bij de printerfabriek je geld terug te vragen. Dat gaat iets te snel. Je kan dat plaatje namelijk afdrukken op een resolutie van 720 dpi, als je de afmetingen maar zodanig reduceert dat er 240 pixels op een inch worden geperst. Als dan iedere pixel drie druppels inkt krijgt toegewezen, levert je printer inderdaad de beloofde 720 dpi. (Sorry, geen geld terug.) Om de pixels zo dicht op elkaar te pakken, moet wel wat aan de grootte van het plaatje worden gedaan: de oorspronkelijke 22 bij 17 cm krimpt nu naar 7 bij 5 cm, wat het bij uitstek geschikt maakt om het aan de muur te hangen in een poppenhuis.

Ik zal je echter geruststellen. De verkleiningsratio van 3:1 die we hier hebben is extreem en misschien wel niet nodig. Je kan goede resultaten bereiken met afbeeldingen van 4,4 bij 3,3 inch (en zo de pixels in te dikken naar 144 ppi) en zelfs met 8,8 x 6,6 inch afdrukken met de oorspronkelijke 72 ppi. Het is ook nog eens zo dat als je begonnen was met een hogere camera-resolutie van 1024 bij 768 ppi je uitstekende resultaten zou krijgen op afdrukken van 7,1 bij 5,3 inch (18 bij 13,5 cm) met 144 ppi. Je kan zelfs acceptabele resultaten krijgen met foto's van 14,2 bij 10,6 inch (36,1 bij 26,9 cm) op 72 ppi als je op een kleine afstand naar ze kijkt, omdat de kijkafstand erg van invloed is op hoe een afbeelding er uiteindelijk uitziet. Wist je bijvoorbeeld dat reclame-afbeeldingen op billboards afgedrukt zijn op slechts 18 dpi? Ze zien er fantastisch uit, maar alleen vanaf de juiste afstand.

Deze wiskunde komt uiteindelijk hier op neer: hoger is beter wanneer het om digitale camera's gaat. Koop een camera met een resolutie zo hoog als je je maar kunt veroorloven als je afdrukken wilt maken van behoorlijk formaat. De meeste camera's bieden een keuze aan verschillende hoge en lage resolutie-instellingen, maar het is heel goed mogelijk dat je voornamelijk de hoge instellingen zult gebruiken.

Hoger Is Ook Groter -- Natuurlijk is de bestandsgrootte uiteindelijk ook groter bij een hogere resolutie - ondanks het feit dat de meeste afbeeldingen in de camera worden gecomprimeerd met JPEG (Joint Photographic Experts Group) compressie. In het begin zal je waarschijnlijk iedere foto willen bewaren, dus wees er op voorbereid dat je harde schijf snel vol zal raken (een extra reden om een removable drive aan te schaffen, met voldoende schijven).

De grootte van je bestanden zal afhangen van de specifieke afbeelding en de mate van compressie die in veel camera's ingesteld kan worden. Reken erop dat een niet-gecomprimeerde afbeelding grofweg zo'n vijf tot twintig maal groter zal zijn dan de gecomprimeerde afbeelding. Een afbeelding van 640 bij 480 ppi die gecomprimeerd is tot 50K zal opgeblazen worden tot zo'n 900K wanneer de afbeelding geopend wordt in een beeldbewerkingsprogramma. Een afbeelding van 1024 bij 768 ppi gecomprimeerd tot 200K gaat naar 2.25 MB. En als je 1280 bij 1024 ppi kan krijgen (de hoogste resolutie in de prijsklasse van $250 tot $1300 waar ik naar zou kijken) gaat een 900K JPEG naar 3.75 MB.

En dat is nog maar het begin. Als je afbeeldingen gaat bewerken, ga je ze niet opslaan als JPEG's, omdat de JPEG-compressie een zogenaamde 'lossy' methode is. Dit betekent dat tijdens de compressie van het bestand een gedeelte van de informatie in de afbeelding verloren gaat; dit is een onomkeerbaar proces, dus om die gegevens terug te krijgen moet je terug naar het oorspronkelijke bestand (wat je bewaard hebt voordat je met het bewerken begon, toch?). In plaats hiervan zal je de bestanden waarschijnlijk bewaren als TIFF bestanden (Tagged Image File Format, wat in sommige beeldbewerkingsprogramma's de 'lossless' LZW compressie kan toepassen) of als niet-gecomprimeerde PICT-bestanden. (Voor meer informatie over de verschillende bestandsformaten voor afbeeldingen en compressie: NetBITS-007.)

<http://db.netbits.net/getb its.acgi?nbart=04458>

Geduld Is Een Schone Zaak -- Laten we even pas op de plaats maken. Ik woon samen met verschillende katten en ik vertel pasgetrouwden altijd dat ze katten moeten nemen voordat ze tot kinderen overgaan (een biologische onmogelijkheid, maar je begrijpt waarschijnlijk wel wat ik bedoel). Katten leren je hoe je geduldig moet zijn en de dingen op hun voorwaarden moet accepteren. Zo is het ook met de digitale fotografie. Als onmiddellijke beloning voor jou belangrijk is, zal je dat zeker krijgen, maar het zal je ook leren om geduldig te zijn.

De eerste keer dat ik afbeeldingen van een digitale camera door de seriële poort van de Mac naar mijn harde schijf bracht was ik te opgewonden om op te merken dat het bij iedere afbeelding zo'n 30 seconden kostte. Dat klinkt misschien niet als veel, maar als het om 40 foto's gaat, is dat dus op zijn minst 20 minuten. Bovendien neemt het nog meer tijd om verticale foto's te roteren om ervoor te zorgen dat je geen nekklachten krijgt.

Wanneer ze overgebracht zijn moet je de goede, de slechte en de lelijke afbeeldingen van elkaar scheiden. Hier is geen eenvoudige methode voor. De "digital contact sheet" die voor het transfereren wordt getoond is bij lange na niet genoeg. De afbeeldingen zijn te klein en je kan geen details zien. Verwacht dus dat je ze bijna allemaal overbrengt. En als ze er dan eindelijk zijn, is het niet eenvoudig om ze naast elkaar op het scherm te tonen zonder de grootte aan te passen, en misschien nog wel meer.

Er is wel een zeer goed freeware-programma in de omloop met de naam Jade 1.2 wat je in staat stelt om een overzicht in verschillende maten te voorschijn te toveren wanneer je een map met afbeeldingen op het ikoon loslaat - als een dambord, of als een stapel. Het kan de vertikale afbeeldingen helaas nog niet roteren.

<http://www.pdn-pix.com/pdntools.html >

Dit zal natuurlijk allemaal veranderen. Uiteindelijk zal het mogelijk zijn om afbeeldingen in een oogwenk over te brengen en er zal software zijn die de selectie en dergelijke voor haar rekening neemt. Maar wees er voorlopig op voorbereid dat het op geduld aankomt.

Imaging Software -- Je zal een beeldbewerkingsprogramma nodig hebben om de afbeeldingen te bewerken. De meeste fabrikanten van camera's bieden insteekmodules om dit proces te vereenvoudigen. PhotoDeluxe van Adobe, een cross-platform programma, wordt geleverd met veel camera's. Ik geef zelf de voorkeur aan PhotoFix, wat de naam PhotoStudio heeft als het bij de camera's geleverd wordt. Het heeft 32 niveau's om acties snel ongedaan te maken wat het programma eenvoudig maakt om te leren, en maakt de donkere kamer in feite begrijpelijk. Je kan ook voor de gigant onder dit soort programma's kiezen, Adobe Photoshop, maar voor hobbyisten is dit programma werkelijk veel te krachtig (en duur).

<http://www.adobe.com/prodindex/photodeluxe/main.html>
<http://www.microspot.com/>
<http://www.adobe.com/prodindex/photoshop/main.html>

Lichtgevoeligheid -- Anders dan de conventionele camera's waarvoor je filmpjes met verschillende lichtgevoeligheden kan uitkiezen, hebben de digitale camera's in de prijsklasse tot $1,500 slechts één gefixeerde lichtgevoeligheid, die meestal overeenkomt met een ISO van 50 tot 200. Toch is dit geen grote beperking. Velen van deze apparaten maken goede beelden onder slechte lichtomstandigheden omdat hun lensopeningen tamelijk snel zijn, veelal rond f-2.8. Ook hebben de meesten als standaardvoorziening een ingebouwde flitser voor de donkere situaties en om de diepe schaduwen in te vullen op contrastrijke, door de zon beschenen objecten. En als het gaat om het vastleggen van actiebeelden, beschikken sommige camera's zelfs over sluitertijden tot 1/10,000 per seconde!

Wat je in eerste instantie wat in de war zou kunnen brengen is de korte vertragingstijd die zich voordoet tussen het moment dat je afdrukt en het moment van de daadwerkelijke belichting. De camera besteedt dan een fractie van een seconde aan het doorlopen van de zgn. 'pre-shot'-calibratie en het instellen van de witbalans. Er doet zich ook een bepaalde vertraging voor tussen de shots: de camera bewerkt en comprimeert dan het beeld, en sommige mensen missen het snorrende geluid van de film die wordt doorgedraaid. Maar je went toch snel aan deze grillen.

Er is een lange weg afgelegd -- Fotografen in de Burgeroorlog als Brady en O'Sullivan moesten hun fotoplaten gevoelig maken met giftige stoffen in een donkere tent, om vervolgens snel de foto te maken voordat de emulsie opdroogde. Dat was bij elkaar een echt gedoe, maar de kick die de resultaten hen gaf maakte alles de moeite waard. Je zult hetzelfde voelen als je je bezig gaat houden met de digitale fotografie, dat garandeer ik je (evenwel zonder de giftige stoffen).

Volgende week zal ik je vertellen welke acht digitale camera's in prijsklasse van $250 tot $1,300 ik het beste acht.

[Arthur H. Bleich is fotograaf, schrijver, film-maker, musicus, en onderwijzer geweest. Momenteel bekleedt hij de functie van 'Executive Director of The Children's Telemedical Health Fund', een fonds dat voorziet in gratis medische en psychologische zorg ten behoeve van noodlijdende kinderen door middel van interactieve televisie.]

<http://www.cthf.org/>

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering