Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#406/24-Nov-97

CD-ROMs hebben het voor het zeggen in dit nummer van TidBITS, waarin artiest Bonnie Lebesch het verhaal vertelt van haar zelf uitgegeven CD-ROM, Stella and the Star-Tones. We verwelkomen ook een nieuwe sponsor, CD-ROM uitgever Soft Material en hun vlaggeschip, Pickle's Book. Geoff onthult enkele toetsenbord geheimen die elke Mac gebruiker eigenlijk zou moeten weten, we kijken naar een nieuwe LaserWriter driver, en Tonya doet een oproep voor Mac-gerelateerde computercadeau suggesties.

Onderwerpen:

Copyright 1997 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:


Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:


MailBITS/24-Nov-97

Heb je een cadeau-suggestie? Bij TidBITS hebben we het een kersttraditie gemaakt om (realistische) cadeau suggesties van lezers te verzamelen, er een paar interessante bij te zetten die we zelf tegenkwamen, en ze te presenteren in een artikel dat interessante hebbedingetjes voor elke computergebruiker bevat. Als je een suggestie hebt, stuur het dan naar mij op <[email protected]>. Als inspiratie, kijk eens naar de suggesties van vorig jaar, welke een compleet nummer in beslag namen.[TJE]

<./TidBITS-nl-358.html>

Hit the Road, Jack -- In NetBITS-009, vertelt Jim Heid vanaf de afgelegen wegen in de Verenigde Staten dat Internet niet alleen te vinden is in afgelegen gebieden, maar ook zijn belofte waarmaakt mensen dichter bij elkaar te brengen. Dit nummer onderzoekt bovendien de bandbreedte van telefoonlijnen thuis en opties om het Web te bekijken zonder ingelogd te zijn. Voor een abonnement op NetBITS, mail naar <[email protected]>. [JLC]

<http://www.netbits.net/nb-issues/NetBITS-009.html>

LaserWriter zit op versie 8.5.1 -- Het uitbrengen van LaserWriter 8.5.1 door Apple is wellicht niet voor iedereen interessant, maar het zal zeker de aandacht trekken van mensen in de uitgeverij en drukkerij. Het brengt onder meer de ondersteuning van printen over netwerken waar alleen IP verkeer over loopt, maar met één gemeen puntje: het wert alleen onder Mac OS versies 7.5 tot 7.6.1. Mac OS 8 gebruikers zullen moeten wachten op de volgende versie van deze systeemsoftware. Hetzelfde geldt voor de nieuwe samenvoeg-optie, en de Bureaublad Printer Utility 1.0, beide te vinden in de update. LaserWriter 8.5.1 voegt ook ondersteuning toe voor afwijkende paginagroottes, verbeterde ColorSync integratie, en de mogelijkheid om als Adobe PDF te bewaren (waarbij je ook de volledige versie van Adobe Acrobat 3.0 moet hebben om hier gebruik van te kunnen maken). De download bestaat uit zes diskette images, je hebt DiskCopy 6.1 van Apple nodig, of ShrinkWrap 3.0 van Aladdin om ze te kunnen gebruiken en de software te installeren. [JLC]

<ftp://ftp.info.apple.com/Apple.Support.Area/Apple_SW_Updates/US/Macintosh/Printing/LaserWriter/>

<ftp://ftp.info.apple.com/Apple.Support.Area/Apple_SW_Updates/US/Macintosh/Utilities/Disk_Copy_6.1.3.sea.hqx>
<http://www.aladdinsys.com/dev/shrinkwrap/>

Inverteer je Blik -- In TidBITS-403 en TidBITS-405 hadden we het over de op "papier" gebaseerde manier waarop de Mac zwarte tekst op een witte achtergrond toont. Enkele lezers meldden dat het CloseView regelpaneel van Apple het scherm kan inverteren (en kan vergroten tot aan 16 maal voor diegenen die wat minder goed zien). Hoewel het geen standaard onderdeel meer is van een Mac OS installatie, is CloseView online beschikbaar in Apple's Gehandicapten Ondersteuning (samen met Easy Access en MouseKeys voor PowerBooks) en het is daarnaast te vinden in Mac OS 8's custom installatie opties. CloseView heeft een aantal beperkingen: het werkt niet met alle applicaties, en het werkt niet met QuickDraw GX, het kan problemen opleveren in situaties waar weinig geheugen beschikbaar is, met meerdere monitoren, en met monitoren die meer dan 256 kleuren tonen. Echter, voor een hoop mensen is het exact de (gratis!) oplossing die ze nodig hebben [JLC]

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=04228>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=04269>
<http://www.apple.com/disability/macaccess.html>


Peter Piper Picked a Peck of Pickle's Books

door Tonya Engst <[email protected]>

We verwelkomen graag onze nieuwe sponsor, Soft Material, een nieuw bedrijf, opgericht om CD-ROMs te publiceren van creatieve en vernieuwende auteurs, voornamelijk titels van Japanse en Europese auteurs die anders niet direct een breed publiek zouden bereiken.

Ondanks het succes van enkele CD-ROMs zoals Myst en Star Trek: The Next Generation Technical Manual, zijn de obstakels waarmee een CD-ROM (of eender welk softwareproduct van kleine producenten) geconfronteerd wordt enorm. (Alexander Seropian van Bungie Software schreef hierover in http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=00833>

Soft Material heeft net z'n eerste titel uit, Pickle's Book (ISBN 0-9961632-0-6), een boek/CD-ROM-combinatie, gecreëerd door de Japanse illustrator en animator Thoru Yamamoto. Thoru gebruikt al een tijdje de Macintosh voor het creëren van tekeningen en films; zijn website linkt naar Hypercardstacks en Shockwavefilms die hij gemaakt heeft. Doorheen de jaren heeft hij een hele collectie figuren gecreëerd: mollen, een kleine prins, palmbomen, eenden, pinguins en vele meer, die je in het grootste gedeelte van zijn werk kan terugvinden.

<http://www.softmaterial.com/>
<http://www.bekkoame.or.jp/~thoru/>

Het boek heeft kartonnen bladen, geïllustreerd met enkele van de vele scenes van de CD-ROM. Het verhaal is eenvoudig (net iets te complex voor mijn 22 maanden oude buur), en vertelt wat er gebeurt als je met de CD-ROM speelt. De CD-ROM is simpel voor eenieder die met een muis overweg kan en was inhoudelijk sterk genoeg om mij een hele tijd bezig te houden (ik heb een ondenkbare hoeveelheid tijd gespendeerd aan het wandelen door landschappen en het volgen van verborgen onderaardse doorgangen op zoek naar de subtielere aspecten van dit spel). Het is duidelijk bedoeld voor kinderen (3 tot 10 jaar), met gedeeltes waar je kan tekenen en muziek creëren en nog een ander gedeelte om te werken met het alfabet. Mijn favoriete deel is dat waar je moet uitzoeken hoe je een gans gouden eieren kan doen leggen. De CD-ROM draait op Mac OS en Windows; voor de Mac heb je minimaal een 33 MHz 68030 Macintosh, Systeem 6.0.7, een 13-inch monitor, 8 MB vrije ruimte op de schijf, en 5 MB vrije RAM nodig.

Soft Material -- 800/699-4144 -- 212/343-2089
<[email protected]>


Sleutels voor de Mac

door Geoff Duncan <[email protected]>

Zoals vele mensen dezer dagen, werk ik van bij mij thuis, hoewel ik de laatste tijd vooral bezig ben geweest mijn bezittingen te beschermen tegen een paar ontembare jonge katjes. Katten of geen katten, ik heb niet veel rechtstreeks contact met Macgebruikers wanneer ik mijn computer gebruik. Onlangs echter was ik een probleem aan het oplossen op de machine van een kennis. Om de paar minuten onderbrak ze mij met "Wacht eens - hoe heb je dat nu weer gedaan?" of met "He, da's geweldig!" Ik was helemaal niet aan het toveren, maar er zijn een aantal technieken die nieuwere Macgebruikers - en zelfs mensen die de Mac full-time gebruiken - niet gevonden hebben. Uiteindelijk proberen ze gewoon hun werk te doen, en is hun doel niet om computerexpert te worden. Hier volgt een onvolledige lijst van niet noodzakelijk intuïtieve technieken voor de Finder en voor bestandsdialogen. Tenzij anders aangeduid, werken ze alle onder Systeem 7.x en Mac OS 8; ik hoop dat je ze nuttig vindt.

Toetsen voor vensters in de Finder -- Vele gebruikers gaan niet verder dan het gebruiken van de muis om iets te openen door het te dubbelklikken, en te klikken op de sluitbox van een venster om dit te sluiten. Al dit gedoe met de muis kan lastig en tijdrovend zijn. Het is mogelijk - en sneller - om de meeste van de Findermanipulaties te doen via het toetsenbord.

Je kan een element op het bureau of in het actieve venster selecteren door de eerste karakters van de naam in te typen, of door op Tab te drukken tot het element geselecteerd is (als je voorbij hetgene gaat dat je wenste, druk dan Shift-Tab om terug te gaan).

De pijltoetsen voor links, rechts, naar boven en naar onder kan je ook gebruiken om iets te selecteren in Finder vensters voorgesteld met iconen of als lijst, telkens één element verspringend. In lange lijsten kan je snel naar top of bodem verspringen door A en Z of Home en End te drukken; bovendien laten de Page Up en Page Down toetsen het Finder venster verticaal scrollen (wat zeer handig is voor lijsten, maar niet zo nuttig bij iconen).

Als je eenmaal het voorwerp van je keuze hebt geselecteerd, worden de Command-toets en de pijltjestoetsen je beste vrienden. De toetscombinatie Command-pijl omlaag opent dan de huidige selectie, of dat nu een map, een document of een programma is. Als je ook de Optietoets er nog bij indrukt, sluit de Finder, na het openen van het geselecteerde voorwerp, het venster waarin de selectie stond. Overbodige rommel op het scherm wordt zo voorkomen.

Als je je in het venster bevindt van een geopende map, opent Command-pijl omhoog de één niveau hogere map, en ook hier geldt weer dat het erbij indrukken van de Optietoets het venster sluit van waaruit die actie werd ondernomen. Als je een venster bekijkt in lijstweergave, kun je m.b.v. Command-pijl links en Command-pijl rechts een einde maken aan het probleem hoe die kleine driehoekjes aan te klikken die de inhoud van een map toegankelijk maken zonder wéér een venster te openen. Het is daarna mogelijk een voorwerp in een map van een lager niveau te selecteren door gebruik te maken van de pijltjestoetsen, de Tabtoets of door het typen van de naam van het voorwerp.

Twee weinig bekende tips: Om het bureaublad actief te maken i.p.v. een venster in de Finder, kun je de toetscombinatie Command-Shift-pijl omhoog gebruiken. Het icoontje van de opstartschijf wordt dan bovendien geselecteerd (helaas heeft het extra gebruiken van de Optietoets in dit geval nìet de tegenovergestelde uitwerking). En wil je elk Finder venster sluiten? Typ dan Command-Optie-W, en de Finder sluit achtereenvolgens ieder geopend venster.

Wat kun je eigenlijk nìet doen vanaf het toetsenbord? Voorzover ik weet is het niet mogelijk om verschillende voorwerpen in de Finder tegelijk te openen met uitsluitend het toetsenbord (het equivalent van Shift-klikken of Shift-slepen), en er is ook van fabriekswege niet voorzien in een manier om direct naar een ander open Finder-venster te gaan (het equivalent van klikken in een zichtbaar gedeelte van zo'n venster), hoewel sommige los te verkrijgen hulpprogramma's die mogelijkheid wel toevoegen.

Geen pijl op te trekken? -- Ook de pijltjestoetsen zijn heel goede vrienden in die ongelukkige Open en Bewaar-dialoogvensters (ook wel Standard File of kortweg SF-dialoogvensters genoemd), die in de meeste programma's worden toegepast en die bijna ongewijzigd zijn gebleven sinds Systeem 6. In MacOS 8 zijn voor het eerst de beginnetjes zichtbaar van verbeterde, "Copland-achtige", Open en Bewaar-dialoogvensters. Het is te hopen dat binnenkort veel programma's hiervan gebruik zullen gaan maken! Als je uitsluitend de pijltjestoetsen gebruikt, brengen ze je op en neer door de lijst voorwerpen die in de SF-vensters wordt getoond. Om in een niet-actieve lijst te zoeken, kun je deze activeren door m.b.v. de Tabtoets te wisselen tussen het tekstveld waarin je een naam voor een bestand kunt typen en de lijst met voorwerpen. Je kunt ook gebruik maken van beginletters, Home, End en de Page Up en Page Down toetsen om snel je weg te vinden door de lijst van een SF-dialoogvenster.

Als je in een SF-dialoogvenster de Command-toets samen met de pijltjestoetsen gebruikt, krijg je een vergelijkbaar resultaat als in de Finder: Command-pijl omhoog opent de map die een niveau hoger ligt, Command-pijl omlaag opent een map die tot de geopende map behoort (maar opent hier geen bestand), en Command-Shift-pijl omhoog brengt je weer op het bureaublad (net als de toetscombinatie Command-D, of klikken op de knop "bureaublad").

Als je echter de toetscombinatie Command-pijl links of Command-pijl rechts kiest, spring je tussen volumes in plaats van tussen mappen, wat van pas kan komen als je beschikt over meer dan een hard disk volume of als je regelmatig gebruik maakt van removables of met een server bent verbonden.

Alle macht AAN het volk -- En hoe zit het met de Aan-knop die op bijna ieder Macintosh-toetsenbord zit? Je weet wel, die toets met een driehoekje, waar je nog meer mee kunt doen dan alleen je Mac aanzetten. Vanaf MacOS 7.5 krijg je, als je erop drukt wanneer je Mac in werking is, een dialoogvenster voorgeschoteld waarin je kunt aangeven of je wilt herstarten, afsluiten of (indien van toepassing) je Mac in de slaapstand zetten. Je hoeft niet eens te klikken op een van deze drie knoppen: door een R te typen kies je Herstart ("Restart") en met een S kies je, als dat kan, Slapen. Natuurlijk kun je, zoals dat hoort in een dialoogvenster met een annuleerknop, de opdracht annuleren door op Escape te drukken of de toetscombinatie Command-punt te gebruiken.

Helaas is de toetscombinatie Command-punt het alternatief voor een hardware-matige "programmeursschakelaar", die standaard op oudere Macs was aangebracht. Als je een debugger hebt geïnstalleerd, zorgt Command-punt ervoor dat deze in werking treedt. Zo niet, dan krijg je een dialoogvenster met daarin alleen een >-teken. Vooral eigenaars van PowerBooks (met MacOS 8) kunnen hierover meepraten, want in MacOS 8 gooi je d.m.v. de toetscombinatie Command-Delete een voorwerp in de prullenbak, en op het toetsenbord van veel PowerBooks ligt de Delete-toets direct onder de Aan-toets. In het geval je het bewuste dialoogvenster op je pad vindt, kun je het beste "g" typen ("g" staat voor "go"), gevolgd door Return. Meestal (maar niet altijd) is je Mac dan weer in de oude toestand gebracht...

Windows-gebruikers doen vaak smalend over de Mac omdat niet elke handeling vanaf het toetsenbord is uit te voeren, maar als je de hier genoemde handigheidjes in je vingers krijgt, komen je toch een heel eind, hoewel je niet èlk programma volledig met toetsen kunt bedienen.

Hoe en Waarom Ik Mijn CD-ROM Geproduceerd Heb

door Bonnie Lebesch <[email protected]>

[Toen ik Bonnie Lebesch afgelopen zomer terloops vroeg waar ze mee bezig was, kon ik niet vermoeden dat ze me zou vertellen dat ze recentelijk zelf een CD-ROM van commerciële kwaliteit gepubliceerd had met de naam Stella and the Star-Tones. Ik had er bovendien geen idee van wat ze bedoelde met de opmerking dat de CD-ROM het mogelijk maakte om te spelen met ideeën als "wat voor soort liedje zou een rode ster zingen?" alhoewel ik me nu realiseer dat haar opmerking terecht is en dat haar bekroonde CD-ROM een fantastisch bewijs is voor wat kan ontstaan als aan verbeelding de ruimte wordt gegeven. Wat hieronder volgt is Bonnie's relaas over hoe zij tot het zelf publiceren van Stella and the Star-Tones is gekomen. -Tonya]

Dit verhaal behandelt de lange weg met obstakels die mij gebracht heeft tot het zelf publiceren van de CD-ROM Stella and the Star-Tones onder de bedrijfsnaam Bohem Interactive.

<http://www.bohem-int.com/>

Het Universum Is Groter Dan Ik -- In 1995 beëindigde ik een periode van 3 jaar als contractwerker (geen personeelslid) bij Microsoft. Microsoft bracht mij de beginselen van het creëren van een CD-ROM bij en gaf me de ruimte om een prachtige carriëre in User Interface (UI) ontwerp. Ik overleefde reorganisaties en het stopzetten van projecten, maar uiteindelijk was het tijd voor mij om iets anders te gaan doen. Ik zal u alle details besparen, maar in feite stond het in de sterren, had ik alle vertrouwen in het management van Microsoft verloren en ging mijn leven een nieuwe richting op.

Rusten, Lezen en Denken -- Met mijn hervonden vrijheid was het mijn bedoeling om mijn doel te herdefiniëren en een aantal UI ideeën uit te gaan werken die al een tijdje in mijn hoofd rondzweefden. Het leek me dat er een betere manier was om een interactief ontwerp te benaderen dan verwarrende lagen met knoppen en de verafschuwde "venstershel." Ik bracht twee maanden in de bibliotheek door met onderzoek naar manen en sterren, sterrenstelsel en mythes over de schepping. Ik las ieder oud boek over sterrenstelsels en mythologie wat ik maar kon vinden. Ik bestudeerde kaarten van sterren om mijn verbeelding te prikkelen.

Wat als ik nu eens een interface ontwierp die met de tijd veranderde, om zo nieuwe elementen eraan toe te voegen als de tijd vordert? Ik creëerde een sterrenoverzicht in Photoshop op mijn Power Mac 7100/66 (met 56 MB RAM) en berekende de rotaties die de sterren in de noordelijk halfrond onderverdeelde in 12 maandelijkse perspectieven. Het was mijn bedoeling om de Griekse sterrenstelsels als karakters te gebruiken en om hun mythes interactief te illustreren. Ik tekende deze sterrenstelsels op mijn sterrenoverzicht en creëerde een afgedrukte kaart zo groot als mijn tafel, om dit vervolgens aan een lastig publiek van drie tot zes jaar oude kinderen te laten zien. Alhoewel zij mythes hadden bestudeerd op school, hadden ze geen interesse in Andromeda en rotsen en ketens. Ik leerde dat als zij naar de sterren keken, zij de stipjes verbonden tot ruimteschepen en buitenaardse wezens! Wat nu?

Bedenk het Maar -- Het is natuurlijk zo dat zelfs de "echte" sterrenstelsels bedacht zijn, dus verwijderde ik de oude. Omdat ik een visueel kunstenaar ben heb ik altijd een zwak gehad voor het verbinden van punten en voor krijtjes. Met plezier tekende ik vreemde en grappige wezens. Ik ging voor een kinder- en willekeurige benadering. Ik las over hoe kinderen spelen en leren, taaltheorie en Booleaanse logica, dreef vervolgens in de richting van chaos theorie, quantum-natuurkunde, synchroniciteit en het collectieve onderbewustzijn. Wat dacht je daar van?

Het was inmiddels de vierde maand en het hield me zo bezig dat ik niet kon stoppen (ik wilde ook helemaal niet stoppen). Bovendien, wou ik een prototype bouwen, fondsen werven, en vervolgens zouden de royalties immers binnenstromen? Ik had een onvoorwaardelijk geloof in mijn mogelijkheden om een CD-ROM titel te maken, omdat ik er bij Microsoft al een aantal geproduceerd had. Zelfs ondanks het feit dat ik geen budget had wat ook maar in de buurt kwam van dat van grote bedrijven - Microsoft had van 5 tot 40 of nog meer mensen in dienst voor iedere CD-ROM titel en gaf meer dan $300.000 per jaar uit - had ik talent en zeeën van tijd.

Goddelijke inspiratie -- Het Universum kan je op een bepaalde manier verleiden om toe te geven aan haar grillen. Vreemde dingen bleven gebeuren, zoals toen ik een bibliotheek-boek uit de kast nam, het op een willekeurige bladzijde opende, en een stukje vond over "sterren die dansten in de nacht." Ik was eens laat s'avonds aan het brainstormen over hoe ik mijn constellaties zou kunnen illustreren. Ik had een stijl nodig die goed vanaf een CD-ROM gedraaid zou kunnen worden, en die ik zelf zou kunnen illustreren. Dit betekende geen 3D, geen texture mapping, en een stijl die ik zou kunnen animeren in Director. Ik dacht aan Joan Miro, de Spaanse kunstenaar wiens schilderijen vaak een rijk uitgewerkte achtergrond hadden met simpele, platte vormen op de voorgrond. De volgende dag ontdekte ik dat Miro een hele serie tekeningen in deze stijl had gemaakt, die hij verrassend genoeg "De Constellaties" genoemd had. En raad eens - hij heeft die tekeningen zelf verzonnen. Op verwonderlijk speelse wijze tekende hij buitenaardse wezens, manen, en sterren! (De tekst van de onderstaande URL is in Frans, maar de beelden spreken voor zichzelf.)

<http://services.worldnet.net/lerique/images22.htm>

Het kostte me 6 weken om met een Wacom tablet alle 29 constellaties op aparte schermen in Fractal Painter te illustreren. Ik hield de achtergronden eenvoudig met blauw, geel, rood en groen, en ik tekende overlappende elementen in normaal zwart met een kleine overgang naar de achtergrond. Ik tekende grillige sterren, spiralen, en puntjes om de schermen te bevolken.

Onjuistheden Over Fondsen Werven --Ik maakte een uit zich zelve lopend voorstel met diverse stemmen, commentaar door kinderen en bewegende beelden in Director 4.0, zo klein dat het paste op een 44 MB SyQuest schijf. De mensen vonden het prachtig. "Dat is prima. Streef naar een goede deal," adviseerde iedereen me. Ik studeerde op contract onderhandelingen en overeenkomsten betreffende royalities en schreef gedetailleerde produktspecificaties, roosters en budgets. Ik verkreeg auteursrecht voor het nog niet gepubliceerde werk en wapende me met een overeenkomst betreffende het niet-openbaar maken.

De volgende negen maanden hoorde ik talloze uitgevers en ontwikkelaars Stella roemen. "Het is zo prachtigl!" "Het is zo creatief en leuk en uniek!" Ik sprak met iedere belangrijke software uitgever in de USA, velen via interne contakten. Een firma bood me een baan aan met aandelen opties- als ik Stella overhandigde, maar zonder compensatie, eigendomsrecht of creatieve controle! Ik ontmoette prducenten die weigerden het niet-publiceer contract te tekenen en, nog erger, boden een niet-publiceer contract aan, dat hen het recht gaf om te stelen wat ze maar wilden.

Als de mensen Stella zo waardeerden, waarom kon ik dan geen financieering vinden? Ik denk dat het probleem ontstond door Stellas creatieve en unieke kwaliteiten. Van boek en software uitgevers leerde ik dat heden ten dage niemand een risico wil nemen met iets dat nog niet eerder succes heeft gehad. Zonder een bewezen deelsucces willen uitgevers geen marketing schema's toepassen voor nieuwe dingen.

Twee Realiteiten -- Na vijftien maanden bezig te zijn geweest met het project kwam ik tot de harde bewustwording van twee belangrijke feiten: Ik zou niemand ervan kunnen overtuigen mij te betalen om mijn droom te kunnen verwerkelijken en ik was niet van plan de droom te laten wegkwijnen door gebrek aan fondsen. Ik zou het project in mijn eentje afmaken zelfs als dat zou betekenen dat ikzelf uitgever zou moeten worden. Eerste stap was het project te reduceren van de steeds toenemende "bijzaken." Ik sneed grote hoeveelheden ingewikkelde praat, interactiviteit en bewegende beelden weg en begon muziek te exploreren als een primair interactief model.

Ik las over hoe jonge kinderen muziek leren met behulp van visuele voorstellingen en realiseerde me toen, dat ik mijn antwoord gevonden had. Als iedere ster en punt op het scherm als muziek-deel werd geïnterpreteerd hoe zou dan een dikke zwarte punt klinken in vergelijking met een kleine rode punt? Beter nog, zou het geluid kunnen worden gecomponeerd tot een muziekstuk, als het collektief gespeeld werd? Het leek zo eenvoudig, bijna te simpel, maar het paste in mijn productiebeperkingen.

Zuinige Produktie --Ik gaf mezelf nog enkele maanden om een team samen te stellen en de productie af te maken. Ik vond twee getalenteerde lieden bij een plaatselijk media programma, die bereid waren het te proberen en - belangrijk - gratis te werken. Clay Sherman <[email protected]> deed de Director 5.0 programmering en Garrett Williams <[email protected]>is het talent van de oorpronkelijke muziek composities. Ons team van drie bleek het perfecte arrangement te zijn voor dit gedeelte van de productie. Het werkte als volgt:

Ik tekende alles in Fractal Painter, stopte het dan in Photoshop 3.0 voor kleur compositie en animatie. Animaties werden beperkt tot drie frames, de meesten hebben maar 1 frame voor muis bewegingen. De geplette objecten gingen door DeBabelizer voor palette conversies. Dan importeerde ik de bestanden in Director, zette een ieder in een venster op zijn eigen plaats (daar hadden we een simpel schema voor) en plaatsten ze dan op de juiste hoogte en score positie. Daarna gebruikte Clay Lingo (de programmeer taal van Director) om de acties te laten werken en de delen te verbinden. Clay gebruikte een plug-in, genaamd Rollover Toolkit (geschreven door Tab Julius; van Penworks) om de vele muisbewegingen te realiseren.

<http://www.penworks.com/>

Voor een deel koos ik Director als platform vanwege zijn universele mogelijkheden. Ik wilde een CD laten persen die twee regios aankon en Director maakt het mogelijk dat bestanden door Mac zowel als Windows gebruikt kunnen worden; tevens wilde ik dat Stella en de Star-Tonen direct vanaf de CD gespeeld konden worden, zonder dat de bestanden op de harde schijf moesten worden geladen. Ik had er geen moeite mee om Director bestanden van mijn Mac naar Clay's Windows machine te verschuiven en daar te openen en vice versa. (een Pentium met Cyrix P 150 processor en 80 MB RAM)

De volgende stap was om Garret de muziek te laten toevoegen. Garret werkt op een Power Mac 7100/80AV en zijn audio organisatie bevat MIDI instrumenten, synthesizers, Opcode's StudioVision, de shareware D-SoundPro, Band in a Box en een guitaar om te sampelen. Met geactiveerde muisbeweging componeerde Garret soundtracks bij iedere actie en plaatste AIFF sounds direkt in de Director bestanden. We pasten ieder element aan tot we de beste aanpassing hadden om de audio bestanden te triggeren en vloeiende playback verkregen.

Vier maanden kostte het om dit productieproces te voltooien. Nog steeds hoopte ik een uitgever te vinden, die het uiteindelijke product zou oppakken en ik moest handelsmerken onderzoeken, moest testen, een master schijf persen en verpakking ontwerpen.

Geopend voor zaken -- Begin 1997, nam ik de laaste stap - Ik richtte Bohem Interactive op en prubliceerde de CD-ROM. 's Morgens ontwierp ik het Bohem narrenlogo maar het duurde een volle maand om het hele pakket te ontwerpen. Ik maakte gebruik van Illustrator en QuarkXPress (gelukkig ontwerp ik niet meer voor de drukpers want ik moet mijn systeem vreselijk nodig uitbreiden). Een tweede maand was nodig voor het vinden van de goede drukker en disk fabrikant. Ik maakte 1.000 hybride disks (Mac en Windows compatible) - de eerste echte kostenpost tot dan toe. In April hield ik een feestje om Stella en de Star-Tones te presenteren aan een wirwar van kinderen en volwassenen.

Dan heb je dus een voltooide disk, maar wat doe je er vervolgens mee? Ik had al lang daarvoor besloten dat het onmogelijk was voor mij om me in de software distributie arena te begeven. De meeste softwarewinkels rekenen grote bedragen ($2.000 tot $10.000) om producten op de planken te zetten. Distributeurs en catalogi maken winst door dure advertentieruimte te verkopen aan uitgevers (en die ruimte is vaak nodig om het product genoemd te krijgen). Bovendien verdubbelen de productiekosten als je een juwelenkistje in karton verpakt. En als jouw product in een softwarewinkel of catalogus komt, ligt het naast 300 andere "fantastische, geweldige, revolutionaire, eductieve!" producten.

Omdat Stella meer een muzikaal kunststuk is dan een software spel, besloot ik dat de beste verkooppunten die waren waar muziekanten, kunstenaars en kinderen winkelen of waar mensen cadeaux kopen. In mei 1997 had ik een stand tijdens de Museum Store Association Trade Show, in de hoop de disks te kunnen verkopen aan winkeliers en de interesse op te wekken van de cadeau-markt. Het was een vreselijke ervaring, maar het werkte wel! Ik vond een distributeur voor museum-, cadeau-, kinder-, boek- en muziekwinkels. Het leukste is dat ik nou kan zeggen "Mijn kunstwerk ligt in tientallen grote kunstinstellingen."

Internet gaat de markt op -- Het vinden van een distributeur was een grote stap, maar de verkoop is er weer een. De grootste handicap bij het verkopen van CD-ROM's is de onmogelijkheid om ze in actie te tonen. Ik kan een beschrijving geven van wat het is, hoe het werkt en wat je hoort en ziet maar niets kan op tegen het zelf ermee spelen. Internet biedt de unieke mogelijkheid om het mensen mogelijk te maken om het programma te draaien en het te horen, zelfs in een korte demo.

Hoewel ik denk dat er niet veel mensen zijn die zich prettig voelen bij verkoop online, is er een sterk netwerk van trouwe gebruikers die Internet gebruiken voor onderzoek en het kopen van producten. Voor Bohem Interactive is verkopen via Internet een experiment dat niet zo duur is om op te zetten - en Internet is wereldwijd. Dit is een pluspunt want Stella is bijna tekstloos, wat het programma interessant maakt voor mensen van allerlei culturen en achtergronden.

Laatste Woorden -- Mijn neef nam een disk mee voor zijn zes jaar oude dochter. Het leek hem handig om het eerst zelf uit te proberen om er zeker van te zijn dat het werkte en om het een beetje te leren kennen voordat hij het haar uitlegde. Hij raakte evenwel een beetje geïrriteerd omdat hij niet achter kwam hoe het werkte. Toen zijn dochter binnenkwam, wierp zij er een blik op en begon ermee te spelen. Mijn neef besefte dat de belangrijkste les van Stella: geen regels, geen doeleinde, geen fouten. Gewoon spelen.

Stella iseen stuk speelgoed. Leuk om te doen. Het was een enorme hoeveelheid werk om het zo te krijgen maar het blijft een bron van plezier. Ik ben misschien een beetje gek (een deel van de inspiratie voor het Bohem logo) maar onder de juiste omstandigheden zou ik het weer doen, hoewel ik zulke vreemde en obsessieve doeleinden niet aan iedereen aanraad. Het gaat je leven beheersen en vereist al je aandacht, kracht en toewijding. Ik voel me alsof ik een doctoraal in de creativiteit heb behaald - en ik werk nu verder aan mijn vertrouwen. Stella belichaamd mijn beste creatieve werk tot nu toe en brengt me dichter bij het begrip van mijn levenswerk.

<http://www.bohem-int.com/>


Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering