Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands

TidBITS Logo

TidBITS#1165, 18 maart 2013

Het grote nieuws van deze week kwam van Google. Niet door een nieuw product te brengen, maar door met een oud product te stoppen: Google Reader. Josh Centers geeft een aantal alternatieven voor mensen die geen afstand willen doen van het lezen van RSS-nieuwsfeeds via Google Reader of het synchroniseren van die feeds tussen apps. Adam Engst maakt gebruik van deze mogelijkheid om in te gaan op de effecten van het verdwijnen van Google Reader op de aloude keuze tools versus platforms, uitgevers versus distributeurs en de oneindigheid van internetinformatie. In praktischer artikelen kijkt Adam naar de OS X 10.8.3-update en introduceert Joe Kissell FlippedBITS, een nieuwe column die tot doel heeft om misverstanden rond technologie uit de wereld te helpen. De eerste aflevering van zijn column is erop gericht om uit te leggen waar je op moet letten bij het opstarten van een duplicaat van je harde schijf. De interessante software-releases van deze week zijn onder andere Beveiligingsupdate 2013-001 voor Snow Leopard en Lion, MacBook Pro (Retina)-SMC-update 1.1, Pear Note 3.1, LaunchBar 5.4.2, Microsoft Office 2011 14.3.2 en 2008 12.3.6, Default Folder X 4.5.8 en Dropbox 2.0.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Er is ook een iPhone-versie van TidBITS-NL op <http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-1165i.html>
En als je de volgende koppeling opneemt als bladwijzer in Safari op je iPhone, iPad of iPod touch, heb je altijd de nieuwste aflevering:
<http://nl.tidbits.com/TidBITS-nl-i.html>

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<de contactpagina>

OS X 10.8.3 Mountain Lion lost nare bugs op

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst
  10 reacties (Engelstalig)

[vertaling: PAB]

Met de OS X Mountain Lion 10.8.3-update en inbegrepen Safari 6.0.3, heeft Apple verschillende nare bugs geplet, waarvan veel zeer specifiek waren en dus over het hoofd gezien in de grotere uitgave 10.8.2 van bijna zes maanden geleden (zie "OS X 10.8.2 maakt Berichtencentrum makkelijker, verzacht frustraties over Berichten", 19 september 2012). De gratis update is beschikbaar via de Mac App Store, met een delta- (540,46 MB vanaf 10.8.2) en een gecombineerde update (793,69 MB vanaf elke andere versie van 10.8) die vanaf nu beschikbaar zijn op de Apple Support Downloads-site. Hoewel we tot nu toe van geen problemen gehoord hebben, raden we je aan dat je het updaten nog een paar dagen uitstelt tot we gezien hebben dat er geen nieuwe kwesties mee geïntroduceerd zijn. Laten we de update eens in detail gaan bekijken.

Ding-dong, het probleem met een bestands-URL is dood! Zie "Een eenvoudige tekenreeks waarmee de meeste programma's op de Mac kunnen crashen" (4 februari 2013). Deze bug was klein maar beschamend, dus het is fijn dat Apple hem opgelost heeft.

In Contacten zijn verschillende bugs opgelost die met afdrukken te maken hebben, waaronder de bug die ertoe leidde dat kaarten niet op volgorde afgedrukt werden en een andere die ervoor zorgde dat kaarten op de verkeerde locatie afgedrukt werden. We zullen nog steeds meestal afdrukken met het betere Labels & Addresses van BeLight Software en daarom zijn we deze bug niet tegengekomen (zie "Labels & Addresses maken kerstkaarten weer behapbaar", 12 december 2008).

Als je Boot Camp gebruikt en niet VMware Fusion of Parallels Desktop en je wilt bij de tijd blijven met de nieuwste ontwikkelingen aan beide kanten, dan voegt 10.8.3 ondersteuning toe voor het installeren van Windows 8 en voor Macs met 3 TB-schijven.

Liefhebbers van spiegels en kraaltjes zullen blij zijn te horen dat 10.8.3 eindelijk de mogelijkheid van de Diavoorstelling-schermbeveiliging van Mountain Lion terugbrengt om foto's uit sub-mappen weer te geven en dat er een probleem is opgelost dat ervoor kon zorgen dat de bureaublad-afbeelding veranderde na uitloggen of een herstart. Als je gekke dingen op het scherm opgevallen zijn na ontwaken uit Sluimer, zou dat nu ook iets uit het verleden moeten zijn.

Luister! Er zijn twee verbeteringen die met geluid te maken hebben, één waarbij geluid schokkerig werd afgespeeld op iMacs uit 2011 en een oplossing voor een probleem dat ervoor zorgde dat Logic Pro niet meer reageerde bij het gebruik van bepaalde plug-ins.

Aan de netwerkkant belooft 10.8.3 verbeteringen in betrouwbaarheid bij het gebruik van een Microsoft Exchange-account in Mail, claimt het verbeterde compatibiliteit met IMAP-servers in Notities, voorkomt het dat Berichten na ontwaken uit Sluimer berichten in een verkeerde volgorde toont en zijn er oplossingen voor twee Active Directory-bugs die vertragingen konden veroorzaken op netwerken met een hoge latentie en een oplossing voor een probleem waarbij Active Directory-accounts werden buitengesloten na het openen van het paneel Beveiliging en privacy in Systeemvoorkeuren.

Safari 6.0.3 is sneller bij het scrollen op facebook.com, wanneer je hebt ingezoomd op een webpagina en op webpagina's met plugins. Verder zijn oplossingen opgenomen voor een probleem waarbij ten onrechte een waarschuwing verscheen dat bladwijzers niet kunnen worden gewijzigd, een probleem waarbij dubbele bladwijzers konden verschijnen op een iOS-apparaat na het bewerken van bladwijzers met Safari in OS X, een probleem waarbij gebruikers toegang hadden tot niet-gefilterde zoekresultaten bij het zoeken op google.com wanneer Ouderlijk toezicht is ingeschakeld en een probleem waarbij Safari de laatste positie op een webpagina die een gebruiker heeft geopend niet kon herstellen.

Zoals altijd zorgt zowel 10.8.3 als Safari 6.0.3 voor oplossingen van verschillende beveiliging-kwetsbaarheden. Zo zorgt Safari 6.0.3 voor oplossingen van maar liefst 15 Webkit-geheugencorruptiebugs, plus een paar cross-site scripting-aanvallen. De verbeteringen van de beveleiging in 10.8.3 omvatten een breed scala van componenten en programma's zoals Apache, CoreTypes, International Components for Unicode, Identiteitsvoorzieningen, ImageIO, IOAcceleratorFamily, de kernel, het Inlogvenster, Berichten, de PDFKit en QuickTime. Bovendien worden in deze update niet langer onjuiste SSL-certificaten toegestaan.

Er wordt ook melding gemaakt van een hulpmiddel om Malware te verwijderen, dat volgens Apple bij installatie draait en de meest voorkomende varianten van malware verwijdert. Je wordt gewaarschuwd als er malware gevonden is.

Zoals eerder al opgemerkt: hoewel de veranderingen in zowel 10.8.3 als Safari 6.0.3 gewenst zijn, weet niemand of Apple er onbedoeld andere problemen mee geïntroduceerd heeft. Dus tenzij je dagelijks geplaagd wordt door één of meer van de problemen die opgelost zouden zijn met deze update, raden we je aan de update nog even uit te stellen totdat anderen het groene licht geven.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Onze nieuwe column 'FlippedBITS'

  door Joe Kissell: [email protected], @joekissell
  8 reacties (Engelstalig)

[vertaling: GvH]

Vandaag wil ik graag een nieuwe serie artikelen bij je introduceren die wij FlippedBITS zullen noemen. Ons uitgangspunt is dat technologie een verkeerd begrip kan kweken. Veel te vaak ontwikkelen wij in ons hoofd door gebrekkige informatie een plausibel maar onjuist begrip van hoe dingen werken. Op hun beurt kunnen deze misvattingen het weer moeilijker maken om alledaagse problemen op te lossen en kunnen ze tot gevolg hebben dat wij tijd, moeite en geld verspillen. In elk nummer van FlippedBITS zal ik één of meer van deze misvattingen behandelen en mijn best doen deze recht te zetten.

Mijn zoontje van 2 jaar is nog de beginselen aan het leren van hoe de wereld in elkaar zit, en het is fascinerend om te zien hoe hij zijn begrip van de techniek ontwikkelt. Een paar maanden geleden pakte hij een afstandsbediening op en probeerde er tegen te praten als tegen een telefoon. In zijn hoofd moest elk langwerpig plastic ding met aan één kant knopjes een telefoon zijn. Het is niet moeilijk te snappen hoe hij die fout kon maken (en eerlijk gezegd, onze telefoon en afstandsbediening lijken behoorlijk veel op elkaar). Nu begrijpt hij dat een afstandsbediening iets anders is: het is dat ding dat we op de televisie richten en dat zijn lievelingsprogramma's laat afspelen. Maar hij raakte daarna in de war en gefrustreerd toen wij hem een speelgoed-afstandsbediening gaven, die alleen maar piepgeluiden maakt als hij op de knopjes drukt. Hij begreep maar niet waarom de televisie niet wil reageren.

Wij gaan ervan uit dat kinderen dit soort fouten maken en we gniffelen als we zien hoe zij proberen iets in een logisch vakje in te passen, dan merken dat dat niet past, en vervolgens een ander vakje proberen. Dit hoort helemaal bij groter worden. Maar eigenlijk stoppen wij zelf nooit met de wereld logisch te maken. We komen iets nieuws tegen dat we niet helemaal begrijpen, dan beginnen we vanzelf, misschien wel onbewust een model in ons hoofd te vormen van wat er achter de schermen in het ding gebeurt. Zo'n model helpt ons niet alleen te begrijpen wat we zien, het helpt ons ook voorspellingen te doen over hoe het verder zal functioneren. Maar soms, zonder dat we er iets aan kunnen doen, gissen we verkeerd.

Ik herinner me bijvoorbeeld nog de eerste keer dat ik hoorde van zo'n nieuwerwets apparaat dat een 'laserprinter' heette. Ik was eerstejaars op de universiteit. Ik begreep dat er wit papier in ging en dat het papier er daarna uitrolde met scherpe zwarte letters, door iets waar een laser bij nodig was. Maar mijn oorspronkelijke idee over hoe dit werkte was dat de laser op de één of andere manier de letters rechtstreeks in het papier brandde. Immers, inbranden is nu eenmaal wat lasers doen. Toen ik later ontdekte dat een laserprinter een zwart poeder gebruikt dat 'toner' heet, moest ik mijn theorie bijstellen. Misschien was het wel zo dat het papier eerst bedekt werd door die toner voordat laserflits kwam, en dat de hitte van de laser de toner op die plekjes liet smelten en liet vastkleven aan het papier. Dat bleek natuurlijk ook een complete misvatting te zijn. Ik had er toen geen notie van dat een laserstraal een elektrostatische lading kon omkeren, de lading die de toner anders zou vasthouden op een ronde trommel. En dat het papier, als het rond die trommel draaide de overgebleven toner zou oppakken (weer door elektrostatische aantrekking) en dat de combinatie van hitte en druk de toner zou vastsmelten aan het papier. Mijn theorieën leken best redelijk uitgaande van de beschikbare informatie. Zij verklaarden zelfs, heel correct, dat het papier warm uit de printer zou rollen. Maar het model in mijn hoofd bleek niet te kloppen met de werkelijkheid.

Het vormen van een verkeerd idee over de werking van een laserprinter had geen negatieve gevolgen voor mij. Soms leiden misvattingen in je hoofd echter wel tot ernstige problemen. Als volgens het idee wat je hebt gevormd de airbags in je auto zo functioneren dat die onder alle omstandigheden volledige bescherming bieden, dan zou dat ertoe kunnen leiden dat je niet meer de moeite neemt je veiligheidsgordel om te doen. Maar dat zou wel eens dodelijk kunnen aflopen als je auto bijvoorbeeld over de kop zou slaan.

Ik ontvang heel veel technische vragen van mensen die mijn boeken en artikelen hebben gelezen of mij ergens hebben horen spreken. Een aanzienlijke deel van die vragen zijn zo gesteld dat het verraadt dat die mensen een misvatting in hun hoofd hebben. In de laatste paar weken bijvoorbeeld hebben minstens drie verschillende mensen praktisch dezelfde vraag gesteld: "Als FileVault alle bestanden op mijn schijf versleutelt, betekent dat dan niet dat die bestanden nog steeds versleuteld zijn als ik ze kopieer naar een andere schijf?" Nee! Dat betekent het absoluut niet. (Ik zal uitleggen waarom, in een later FlippedBITS-artikel.) Maar ik kan best begrijpen hoe iemand tot zo'n conclusie komt. En onbegrip over zoiets kan maken dat iemand een onveilige beslissing neemt over het omgaan met gevoelige bestanden.

Ik geef toe dat ik soms, als ik dat soort vragen hoor, me in moet houden te zeggen: "Wat een idioot idee!" Maar ik heb zelf ook heel wat idiote misvattingen gehad (en heb die vast nog steeds). Iets niet begrijpen of een verkeerd idee hebben over hoe iets werkt maakt je nog niet dom. Het betekent alleen maar dat je er nog niet voldoende informatie over hebt vergaard. Ik zal mijn best doen deze ontbrekende feiten aan te leveren en ons allemaal op het rechte spoor te zetten. Ik heb al een royale lijst potentiële onderwerpen voor FlippedBITS. Maar als er een onderwerp is dat jij hiervoor passend vindt, aarzel dan niet het voor te stellen.

Maar nu, waar komt de naam 'FlippedBITS' vandaan? Los van het feit dat wij hier bij TidBITS graag overal 'BITS' aan hangen, dachten we dat omgeflipte bits wel een passende beschrijving zou zijn van het soort misvatting dat wij trachten recht te zetten. Computers slaan informatie op in enen en nullen, zoals je weet. Iedere plek die een één of een nul kan bevatten is een bit. Als de waarde van een bit nul is en je flipt die om dan wordt het een één. Flip het opnieuw om en het is weer een nul. Soms raken bits onbedoeld omgeflipt, als gevolg van programmeerfoutjes, mechanische defecten, veroudering van de magnetische media, kosmische straling (werkelijk!) of andere toevallige gebeurtenissen. En, helaas, een enkele bit die omgeflipt is (een één waar een nul had moeten staan of andersom) kan het verschil maken tussen een programma dat het doet of niet doet. Immers, 01101000 betekent 'h' in binaire taal, maar 01101100 (bijna hetzelfde, maar met één bit omgeflipt) betekent 'l'. Dus soms kan een verandering zo miniem als een enkele omgeflipte bit het verschil betekenen tussen een huis en een luis.

En sta mij hiermee toe je door te verwijzen naar het eerste artikel van een hopelijk lange en nuttige serie: "FlippedBITS: je Mac opstarten van een duplicaat" (13 maart 2013)

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

FlippedBITS: je Mac opstarten van een duplicaat

  door Joe Kissell: [email protected], @joekissell
  5 reacties (Engelstalig)

[vertaling: RAW, JO, TK]

In deze eerste aflevering van FlippedBITS wil ik laten zien wat er gebeurt wanneer je je Mac van een duplicaat (of "kloon") van je opstartschijf opstart. Hiermee hoop ik verscheidene, vaak voorkomende punten van verwarring op te lossen, vooral waar het gaat om lopende back-ups en het synchroniseren van andere soorten gegevens.

Jarenlang heb ik een drievoudige back-upstrategie voorgestaan die bestaat uit het maken van back-ups met versienummers (zoals gemaakt door Time Machine of CrashPlan), opstartbare duplicaten (volledige kopieën van alles op je opstartschijf, opgeslagen op een externe harde schijf) en gegevens-opslag elders (hetzij in de cloud hetzij door het verplaatsen van vaste media naar andere locaties). Deze combinatie kan je gegevens beschermen tegen vrijwel alle soorten rampen, terwijl het herstellen zo pijnloos mogelijk is. (Zie voor alle details over mijn voorgestelde strategie, waaronder de stappen om een opstartbaar duplicaat te maken, "Take Control of Backing Up Your Mac".)

Het is gemakkelijk zat om een duplicaat te maken met gereedschap als Carbon Copy Cloner of SuperDuper. Daarna kun je het duplicaat gebruiken om je Mac op te starten door hem te selecteren in het Opstartschijfpaneel van Systeemvoorkeuren of door de Optiontoets ingedrukt te houden bij het opstarten en het volume waarop het duplicaat staat te selecteren. Hierdoor kun je meteen weer verder met je werk als er iets misgaat met je opstartschijf. Je Mac gedraagt zich bij het draaien vanaf het duplicaat alsof er niets gebeurd is. Tot zover gaat alles goed.

Maar ik leerde van talrijke e-mailcontacten die ik had met mensen die mijn boeken en artikelen over back-ups gelezen hebben, dat soms onduidelijk is wat er gebeurt als je eenmaal met het duplicaat hebt opgestart. Sommige mensen verwachten dat een duplicaat zich in alle situaties precies zo gedraagt als het origineel, wat niet helemaal waar blijkt te zijn. Anderen maken zich zorgen dat het duplicaat allerlei problemen zal veroorzaken omdat het niet voldoende op het origineel lijkt, waardoor er extra, overbodige stappen gedaan worden. Om deze knoop te ontwarren zal ik beginnen met de minst ambigue situatie.

Je opstartschijf uitwisselen -- Stel dat de interne harde schijf van je Mac volledig de geest geeft. Dan haal je hem uit je Mac en vervang je hem door de schijf waarop je eerder je opstartbare duplicaat opsloeg. Het maakt je Mac niets uit dat de nieuwe harde schijf een andere maker, capaciteit of snelheid heeft. Alles wat hij weet is dat er een schijf is met precies dezelfde gegevens op precies dezelfde plek. Het is voor alle praktische doeleinden dezelfde schijf. Je kunt doorgaan alsof er niets gebeurd was: alle processen, waaronder je back-ups, zouden gewoon weer door moeten gaan waar ze gebleven waren, wat vrijwel zeker is wat je wilt.

Nu zit er wel een klein addertje onder het gras. Stel dat er tijd zit tussen het moment dat je het duplicaat maakte en het moment dat je dit duplicaat ging gebruiken? En stel dat je in dat tijdsinterval gegevens op je opstartschijf creëerde of veranderde, en deze opgeslagen hebt op een andere locatie dan waar je opstartbare duplicaat staat. Dan zit je in de situatie dat je een opstartschijf hebt die enigszins achterloopt. Als je deze nu wilt bijwerken, dan moet je terug naar die andere kopie om te vinden welke belangrijke bestanden veranderd zijn sinds het moment dat je de kopie voor het laatst bijwerkte, zodat je deze kunt terugzetten. En helaas is dit vaak een proces dat je alleen met de hand kunt uitvoeren. In veel back-up-apps (en hierbij denk ik weer speciaal aan Time Machine en CrashPlan) bestaat geen eenvoudige opdracht die zegt: "Toon mij precies alle bestanden die veranderd en geback-upt zijn sinds tijdstip x". Je moet waarschijnlijk zelf alle mappen in je back-up één voor één nalopen om deze bestanden te vinden. Je kan het programma wel vragen om alles terug te zetten dat na een bepaald moment opgeslagen is. Zo overschrijf je alle bestaande gegevens, maar dat kan vaak behoorlijk lang duren. Het is jammer dat (in het algemeen zeer degelijke) back-upprogramma's geen rekening houden met deze situatie.

Opstarten vanaf een externe schijf -- Hoewel de situatie hierboven relatief eenvoudig is, komt deze ook maar weinig voor. Het meest waarschijnlijke scenario wordt ook meteen veel verwarrender: in deze situatie is normale opstartschijf gewoon aanwezig, en hij werkt goed, maar je sluit een externe kopie aan, en start even op vanaf deze schijfkopie. Misschien doe je het om te controleren of de kopie goed werkt (in welk geval je hem misschien maar een paar minuten gebruikt), of misschien zijn er problemen met de gewone opstartschijf en wil je het schijfherstelprogramma gebruiken, terwijl je ondertussen ook gewoon op de computer doorwerkt.

Wat de aanleiding voor dit scenario ook precies is, laat me eerst een paar dingen noemen die in dit scenario geen probleem zijn. Om een voorbeeld te noemen: het is geen probleem als je een externe opstartschijf gebruikt. Mogelijke merk je wat verschil in snelheid, maar je Mac werkt even goed met schijven die intern via SATA, via usb, FireWire, Thunderbolt of wat dan ook verbonden zijn. Dus daar hoef je je echt geen zorgen over te maken.

Een ander voorbeeld: synchroniseren van bestanden via de Cloud terwijl je opgestart hebt via je kopie is ook geen probleem. Als je bijvoorbeeld iCloud gebruikt voor je agenda's, contacten, bladwijzers en dergelijke, dan zullen deze gewoon op de achtergrond blijven synchroniseren. Je hoeft je geen zorgen te maken dat informatie in de Cloud overschreven zal worden door achterhaalde informatie op je kopie-schijf. Integendeel, de "master"-kopie (ook wel "the truth", de waarheid, genoemd) bevindt zich in de Cloud, dus in deze situatie wordt ook informatie op de kopie bijgewerkt met recente informatie. Hetzelfde geldt voor Dropbox of andere diensten die werken met bestandsopslag in de Cloud: je kopie-schijf zal bijgewerkt worden met de laatste "waarheid", dus ook hierover hoef je je absoluut geen zorgen te maken.

(Je moet wel goed gaan opletten als je POP als e-mailprotocol gebruikt, of als je e-mailregels gebruikt die inkomende mail van IMAP- of Exchange-servers filteren, en naar lokale postbussen verplaatsen. Je mailsysteem kan een rommel worden, aangezien je kopie nu veranderd wordt op een manier die slecht over te zetten is naar je originele schijf. Dus als je hieraan twijfelt, schakel dan het checken van je mail liever helemaal uit tijdens het werken met een externe kopie van je opstartschijf.)

Je hoeft je zelfs geen zorgen te maken over aliassen - meestal tenminste. Als je een alias creëert naar een onderdeel dat op je huidige opstartschijf staat (of als je onderdelen in de zijbalk van de Finder zet, of in de lijst van onderdelen die je opent bij inloggen), dan creëert Mac OS X relatieve verwijzingen. Dit betekent het volgende: als je een schijfkopie maakt, daarvan opstart, en daar een alias opent, dan is het "origineel" dat je opent het onderdeel op de kopie van je schijf, niet dat op de originele schijf. Dat betekent niet dat het onmogelijk is dat je zelf op de Mac een script geactiveerd hebt, in Terminal een "symbolic link" gecreëerd, of een andere vorm van verwijzer hebt gemaakt, die betrekking heeft op een bestand of map met een specifieke schijfnaam in het pad. In dat geval kan je per ongeluk de verkeerde versie van een bestand of programma openen, of gegevens opslaan op de verkeerde schijf. (Als je helemaal zeker wilt weten welk onderdeel je opent, kan je altijd naar het juiste bestand navigeren vanaf het hoogste niveau van de schijfkopie waarmee je opgestart hebt).

Maar desondanks is er tenminste één ding dat een groot verschil gaat maken, ook al zal je het verschil niet eens merken. Als je kopie dezelfde naam had als je originele opstartschijf (de situatie die het meest zal voorkomen) dan kan er soms iets vreemds gebeuren. Mac OS X staat niet toe dat twee actieve volumes exact dezelfde naam hebben, al kan het zijn dat het in de Finder dezelfde naam lijkt. Maar als er al een schijf met de naam Macintosh HD actief is, en als je daarna een tweede schijf met dezelfde naam verbindt, dan zal het systeem achter de schermen een tweede werknaam voor die laatste schijf aanmaken (in dit geval "Macintosh HD 1"). De reden is dat veel processen op een Mac een schijf via de naam moeten kunnen lokaliseren, en als er ambiguïteit zou bestaan, dan konden bestanden op de verkeerde plek terechtkomen.

In het algemeen werkt deze ad hoc toekenning van namen prima, maar het systeem is niet foolproof. Stel bijvoorbeeld dat tijdens de periode dat zowel "Macintosch HD" als een "Macintosh HD 1" actief zijn, een andere gebruiker op jouw netwerk verbinding maakt met jouw Mac, en vervolgens een bestand kopieert naar de computer die nu (tijdelijk) Macintosh HD heet (in feite je kopie-schijf). Mogelijk heb je er niets van gemerkt, maar als je terugschakelt naar je standaard-opstartschijf dan zou het desbetreffende bestand niet aanwezig zijn. Hetzelfde zou kunnen gebeuren met programma's die bestanden synchroniseren, software-downloads en andere acties. Bovendien blijkt Mac OS X soms zelf in verwarring te raken, zodat het systeem de lijst van volume-namen niet correct bijwerkt. In zo'n situatie kan bijvoorbeeld "Macintosh HD" zelfs de naam worden van een schijf die chronologisch na "Machintosh HD 1" geactiveerd is.

Maar ook het hernoemen van je kopie-schijf lost deze problemen niet per se op. Als bijvoorbeeld je normale opstartschijf "Cindy" heet, en je tijdelijk opgestart hebt vanaf "Kate", dan heb je wel voor het moment gezorgd dat geen problemen door verkeerde naamgeving ontstaan, maar later ontstaan weer andere problemen: als je bijvoorbeeld helemaal ("voor altijd") besluit over te stappen op "Kate", dan kan verwarring ontstaan bij gebruikers of programma's die nog steeds proberen gegevens naar "Cindy" op te slaan. Al met al denk ik toch dat je de beste resultaten bereikt als je de kopie-schijf dezelfde naam geeft als het origineel, maar dan moet je wel een paar stappen nemen om de problemen te voorkomen die kunnen ontstaan bij het opstarten vanaf de kopie. Die stappen volgen hieronder.

Intussen denk je misschien best aan een ander subtiel achtergrondproces: back-ups! Je back-upsoftware is ten slotte waarschijnlijk geconfigureerd om automatisch aan het werk te gaan, misschien één keer per uur (zoals Time Machine) of doorlopend (zoals CrashPlan). Back-ups beginnen gewoonlijk niet meteen wanneer je je Mac opstart, maar na 10 of 15 minuten kunnen ze in actie komen. Wat als je van plan bent om je Mac langer dan dat van het duplicaat te laten draaien, maar niet permanent? Moet je je back-ups laten verdergaan, zodat er een back-up van het duplicaat wordt gemaakt, of moet je ze uitschakelen?

Normaal gezien is er geen probleem en biedt het laten verderlopen van back-ups veel voordelen. Je back-upsoftware zal werken alsof je duplicaat je gewone opstartschijf is en bestanden naar de normale bestemming kopiëren alsof je normaal herstart hebt. Dat is waarschijnlijk ook wat je wilt, want als je een bestand aanmaakt of wijzigt wanneer je van het duplicaat hebt opgestart, dan kan er een back-up van worden gemaakt. Het probleem zit eigenlijk bij het omgekeerde: wat als je een bestand wijzigt, maar er is geen back-up van gemaakt (misschien omdat het nog geen tijd is voor de volgende periodieke back-upsessie)? Wanneer je teruggaat naar je gewone opstartschijf, dan is het bestand er niet (of is het niet actueel), ook niet in je back-ups. Het zal nog altijd op je duplicaat staan, maar alleen als je niet vergeet om daar te kijken voor je je duplicaat de volgende keer updatet. Bij de update wordt het nieuwe bestand waarschijnlijk verwijderd omdat het niet op je opstartschijf staat.

Rekening houdend met al deze punten zijn dit mijn aanbevelingen voor wanneer je niet al te lang een duplicaat als opstartschijf gebruikt:

Een andere Mac opstarten -- Er is nog één ander scenario van belang: een Mac opstarten met een duplicaat van de opstartschijf van een andere Mac. Stel dat je bijvoorbeeld een duplicaat van de opstartschijf van je iMac hebt gemaakt en je moet je iMac naar de winkel brengen voor reparatie. Intussen sluit je je duplicaat aan op je MacBook Pro zodat die je iMac kan "nadoen". Zolang de MacBook Pro de versie van Mac OS X die op je iMac draaide ondersteunt, moet deze opstelling werken - met, zoals je misschien al wel kon raden, enkele punten van voorbehoud.

Ten eerste: ofschoon deze situatie op het eerste zicht op de vorige lijkt (een Mac tijdelijk opstarten van een andere schijf) kan de tijdsduur hier wel wat langer zijn (dagen of weken in plaats van uren). Het is dan ook niet praktisch om geen bestanden te wijzigen, je e-mail niet te controleren, et cetera. Daarom raad ik aan om de duplicaatschijf op je MacBook Pro te gebruiken zoals je de interne schijf van je iMac normaal zou gebruiken. Daarna, wanneer je gewone iMac weer klaar voor gebruik is, sluit je het externe duplicaat aan en keer je het kloonproces om (kopieer alles van de externe schijf terug naar de interne schijf van de iMac vanwaar alles komt).

Ten tweede: wanneer je MacBook Pro op het duplicaat draait, dan zal hij in praktisch elk opzicht je iMac zijn. Hij zal zelfs de naam van de iMac gebruiken voor het delen van bestanden, schermdelen, en dergelijke. Elke Mac heeft evenwel verscheidene unieke identifiers, waaronder een serienummer, een UUID (universally unique identifier) en een MAC-adres (media access control) voor elke netwerkinterface. Sommige programma's controleren één of meerdere van deze unieke identifiers om te weten of ze nog op de Mac draaien waarvoor er een licentie is.

Het meest voorkomende voorbeeld hiervan is iTunes. Als je je iMac machtigt om je iTunes-account te gebruiken en je dan je MacBook Pro opstart met een duplicaat van de schijf van de iMac, dan is je MacBook Pro niet automatisch gemachtigd. Je moet hem handmatig machtigen, als je dit nog niet had gedaan (in iTunes, kies Store > Machtig deze computer). Maar als je geen machtigingen meer over hebt (Apple beperkt je tot vijf machtigingen) dan heb je pech, tenzij je de machtiging van één van je andere computers kunt intrekken of al je machtigingen intrekt. Dit laatste laat Apple je maar één keer per jaar doen. Andere software kan ook zo moeilijk (of nog moeilijker) doen.

Geen paniek -- Dit kan allemaal nogal ingewikkeld lijken, maar je Mac opstarten van een duplicaat is gewoonlijk een eenvoudige en probleemloze actie. Het kan natuurlijk nooit kwaad om te weten wat er zich achter de schermen afspeelt, voor het geval dat. Denk vooral na over of je het duplicaat lang genoeg zult gebruiken om handmatig bestanden toe te voegen of te wijzigen. Zo niet, dan kun je zonder problemen gewoon teruggaan naar het origineel. Maar als je voor langere tijd gaat werken met het duplicaat, dan moet je het op het einde van de rit terugklonen naar het origineel.

Nog een laatste opmerking: houd je duplicaat up-to-date. Een update om het uur zou wat te veel van het goede zijn, maar één of twee keer per dag is geen slecht idee. Vergeet niet dat hoe meer tijd er zit tussen de laatste update van je duplicaat en het tijdstip dat je ontdekte dat je er moet van opstarten, hoe groter de kans dat er bestanden ontbreken of niet meer up-to-date zijn, met alle extra werk om ze terug te zetten van dien.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Alternatieven voor Google Reader onderzoeken

  door Josh Centers: [email protected], @jcenters
  5 reacties (Engelstalig)

[vertaling: JWB, HV]

Google zegt dat het de RSS-aggregatie- en -synchronisatiedienst Google Reader zal beëindigen op 1 juli 2013. (Voor het gemak zullen we de vertrouwde term "RSS" gebruiken voor zowel de nieuwsfeed-bestandsformaten RSS en Atom als het overkoepelende ecosysteem van gesyndiceerde nieuwsfeeds.) Dit ondanks het feit dat Reader naar verluidt meer internetverkeer voor uitgevers genereert dan Google+. Het is erg genoeg om de webclient te verliezen, maar omdat veel RSS-app-ontwikkelaars gebruikmaakten van Google Reader voor het synchroniseren en ophalen van de updates, is de toekomst van veel onafhankelijke RSS-lezers erg onzeker. Dit geldt ook voor het eerbiedwaardige NetNewsWire voor Mac OS X, tegenwoordig eigendom van Black Pixel. (Voor meer algemene overpeinzingen over de implicaties van het stoppen van Google Reader, zie Adam Engsts "Overpeinzingen bij het verscheiden van Google Reader", 14 maart 2013.)

Ontwikkelaars, waaronder Zite en Digg, verdringen zich om het gat op te vullen dat is ontstaan door Googles aankondiging. De RSS-race is begonnen en we zullen zeker nieuwe ontwikkelingen zien tegen de tijd dat Google Reader op zwart gaat. Daar hebben Google Reader-gebruikers op dit moment echter niet veel aan. Gelukkig kunnen diverse producten de overgangspijn verzachten. Paul Bradshaw van de Online Journalism Blog deed een oproep voor reacties op alternatieven voor Google Reader en was vervolgens zo aardig om een spreadsheet van de resultaten samen te stellen waarin je per veld concurrenten kunt vergelijken.

Gebruik Takeout van Google -- Wat het zwaarst is moet het zwaarst wegen. Exporteer je abonnementen-gegevens vanuit Google Reader zodat je de flexibiliteit hebt om naar een andere RSS-lezer over te stappen op enig moment in de toekomst. Google biedt een directe methode aan via zijn gegevens-archief-website, Google Takeout. Bezoek de website, log desgevraagd in en klik op de knop Services kiezen. Van de lijst met knoppen die verschijnt klik je op Reader en dan op Archief maken. Het bestand zal niet groot zijn, maar het zal waarschijnlijk even duren voordat Google het heeft samengesteld. Als je het wachten moe wordt kun je het selectievakje voor "Stuur mij een e-mail als het gereed is" aantikken en iets anders gaan doen terwijl het bestand wordt opgebouwd.


De Google Reader-export is een downloadbaar Zip-bestand. Daarin bevinden zich verscheidene JSON-bestanden met verschillende metagegevens, maar het belangrijkst is het bestand genaamd subscriptions.xml. Dit is een XML-bestand in het OPML-formaat, een standaard import- en export-formaat voor RSS-lezers. Je kunt dit bestand importeren in vrijwel elke RSS-client om je Google Reader-abonnementen te herstellen.


(Als je gebruikmaakt van NetNewsWire en synchroniseert met Google Reader, kun je je abonnementen lokaal exporteren. Zorg dat je eerst gesynchroniseerd hebt en kies dan "File > Export Subscriptions" om een OPML-bestand te maken.)

"Feed" mij een gemakkelijke oplossing -- Als je op zoek bent naar een één-kliks overstap, kun je het beste Feedly gebruiken, een Google Reader-client die in een aantal vormen beschikbaar is, waaronder een webclient, een Chrome-extensie, een Safari-extensie, een Firefox-invoegtoepassing, een iOS-app en een Android-app. Log in bij je Google Reader-account vanuit een Feedly-client en die zal je abonnementen vervolgens weergeven in een aantrekkelijk, tijdschriftachtig formaat dat het vooral goed doet op tablets.


Het aantrekkelijkste aan Feedly is echter niet het uiterlijk, maar de aangekondigde dienst Normandy voor het synchroniseren van je abonnementen tussen apparaten. Wanneer Google Reader de deuren sluit zal Normandy in de achtergrond zijn taken overnemen in wat hopelijk een naadloze transitie zal zijn. Andere ontwikkelaars kunnen ook ondersteuning voor Normandy integreren.

Koortsachtig -- Hoewel Feedly prima werkt betekent het wel wéér een extra bedrijf waar je van afhankelijk bent voor je RSS-behoeften. Als je niet bang bent om je op het terrein van systeembeheerder te begeven is Fever het uitproberen waard. Fever is een nieuwslezer en -verzamelaar die zelf voor nieuwsserver kan spelen. Hij kost 30 dollar, en je moet zelf voor een Unix-server met Apache, MySQL, en PHP zorgen. Kijk je nu enigszins glazig uit je ogen, dan is Fever voor jou geen optie.

Fever en Google Reader bieden dezelfde functionaliteit. Je leest nieuws via Fevers webclient. Fever onderscheidt zich wel van Google Reader doordat hij artikelen sorteert en verwerkt op basis van 'temperatuur', een classificatie op grond van hoe vaak er naar een artikel gekoppeld wordt en hoeveel discussie het heeft gegenereerd.

Fever is met name interessant voor fans van Reeder, de RSS-lezer voor de iPhone en iPod touch, omdat dat programma naast Google Reader ook Fever al ondersteunt. Helaas geldt dat niet voor de Mac- en iPad-versies van Reeder. Op die apparaten ben je aangewezen op de web-app van Fever. Fever werkt op de Mac echter ook via de site-specifieke browser Fluid. De web-interface wordt dan een Mac-app, compleet met indicatie van het aantal ongelezen onderwerpen in het Dock. Voor de iPhone en iPod touch is er ook de Fever-client Sunstroke.

Goede Vibe-raties -- Google draait niet alleen Reader de nek om, ze termineren ook iGoogle, het gepersonaliseerde web-portaal, per 1 november 2013. Gelukkig is er een ouwe getrouwe die beide kan vervangen, namelijk Netvibes.

Netvibes zag jaren geleden het licht als een gepersonaliseerd web-portaal, net als iGoogle, maar heeft zich in de tussenliggende tijd ook ontwikkeld tot een RSS-lezer. Je kunt met één klik schakelen tussen de beide mogelijkheden. In de widget-stand zie je al je nieuwsmappen als tabs, en is elke nieuwsstroom een widget. Deze stand is niet heel handig om het nieuws te lezen. De meeste gebruikers zullen derhalve de 'reader'-stand prefereren. In die stand worden de verschillende nieuwsstromen op een traditionelere wijze getoond.



Netvibes heeft als extra dat je méér dan alleen RSS-feeds aan je interface kunt toevoegen. Er zijn widgets voor e-mail, Google Analytics, het weer, en nog veel meer. Bovendien is er een heel behoorlijke site voor mobiele apparaten, hoewel om onduidelijke redenen de web-app, als je hem op het thuisscherm van je iPhone zet, niet het hele scherm van een iPhone 5 beslaat.

Helaas is Netvibes toch wel wat verouderd. Het uiterlijk doet gedateerd aan en het werkt traag en onhandig. Aan de andere kant is het een bruikbaar alternatief als je Google Reader en iGoogle mist. Bovendien kun je met Netvibes je nieuwsstromen exporteren, zodat je in de toekomst eenvoudig kunt overstappen, mocht er zich een beter alternatief aandienen.

RSS zelf is nog lang niet dood -- Google heeft zowel gebruikers als ontwikkelaars onaangenaam verrast met de aankondiging van het verscheiden van Google Reader. En hoewel er op dit moment een paar alternatieven zijn, en er zeker meer zullen komen, zal deze beslissing ook problemen opleveren voor veel apps die afhankelijk zijn van de synchronisatie die Google Reader biedt, wanneer ontwikkelaars hun programmatuur niet updaten of gebruikers niet op tijd een andere oplossing vinden.

Maar dispereert niet, gij liefhebbers van RSS. Zinvolle internet-technologieën zullen zich altijd aanpassen aan het zich immer wijzigende landschap. Kijk maar naar hoe hardnekkig e-mail zich de afgelopen decennia heeft weten te handhaven. Het is nog steeds de belangrijkste wijze van communiceren in het bedrijfsleven. E-mail is gebaseerd op open standaarden, kent geen centraal gezag, en is niet in handen van een grote commerciële boeman, dit in tegenstelling tot sociale netwerken als Google+, Facebook, en Twitter. Gezien de publieke verontwaardiging over het verdwijnen van Google Reader zal het voorlopig nog wel mogelijk blijven om web-updates via RSS- en Atom-nieuwsstromen te verspreiden.

En in plaats van slachtoffer te worden van de drie Techpocalyptische ruiters Vrees, Onzekerheid en Twijfel [Fear, Uncertainty, Doubt, of FUD, is een hackers-aanduiding van de klassieke verkooptechnieken van mainframe-computerverkopers om gebruikers ervan te weerhouden over te stappen naar een concurrent - nvdv] zouden liefhebbers van RSS zich moeten verheugen. Doordat Google Reader gratis was had het de afgelopen jaren vrijwel een monopolie-positie op het gebied van RSS-lezers, en het aangekondigde verdwijnen heeft tal van ontwikkelaars aangespoord om alternatieven te gaan maken die ongetwijfeld niet alleen Google Reader zullen vervangen, maar ook tot een ongekende evolutie zullen leiden.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

Overpeinzingen bij het verscheiden van Google Reader

  door Adam C. Engst: [email protected], @adamengst
  15 reacties (Engelstalig)

[vertaling: HV, HR, LmR]

Laat ik voorop stellen dat ik nou niet een grootgebruiker van RSS-lezers was. Ik heb uiteraard NetNewsWire op mijn Mac staan, en ik heb zelfs enkele tientallen abonnementen op nieuwsstromen, maar ik gebruik het misschien een paar keer per jaar, en dan meestal nog alleen als er problemen zijn met onze interne RSS-stromen. Ook heb ik een Google Reader-account, maar ook daar maak ik niet vaker gebruik van. Mijn beperkte interactie met RSS gaat voornamelijk via mijn e-mail, met de RSS-naar-e-mail-dienst Blogtrottr. (Op die manier vertaal ik het seriële medium RSS in het even seriële medium e-mail. Zie voor een onafhankelijke visie op dit onderwerp het discours van internet-pionier Brad Templeton, die een aantal bijzonder verhelderende observaties over het verschil tussen seriële, willekeurige, en gefilterde media doet.)

De aankondiging van Google dat ze per 1 juli 2013 kappen met Google Reader raakt mij persoonlijk dus niet zo, maar het is onmogelijk om doof te blijven voor de klachten van vele loyale gebruikers van Google Reader. "Waarom laat je ons in de steek, Google?" vragen zij vertwijfeld, en "Wat moeten we nu?" Voor enkele bruikbare suggesties voor die laatste vraag verwijs ik naar "Alternatieven voor Google Reader onderzoeken" (17 maart 2013), en met betrekking tot de eerste moeten we het doen met Googles publieke statement dat "de afgelopen jaren het gebruik gestaag minder werd".

Maar wat zit er werkelijk achter deze beslissing, en wat betekent het in het grotere geheel? Het betekent onder andere dat, hoewel het steeds moeilijker wordt om je afzijdig te houden van de Cloud, niets op het internet permanent is. Het toont ook maar weer eens aan dat er onderscheid is tussen gereedschappen en platforms, en onderstreept het spanningsveld tussen uitgevers - een rol die in deze moderne tijd iedereen toekomt die materiaal op het internet publiceert, dat wil zeggen, vrijwel iedereen - en de machtige distributeurs van dat materiaal, zoals Google, Facebook, en Twitter. En last but not least is Google Reader gewoon het zoveelste slachtoffer in de stille oorlog die woedt tussen ons stervelingen en de oneindige hoeveelheid informatie op het internet.

In rook opgegaan -- Men zegt dat verandering de enige constante waarde is, en dat we ons daarbij neer moeten leggen. Maar volgens mij klopt dat toch niet helemaal: voor de meeste volwassenen geldt dat hun leven tamelijk voorspelbaar is. In de meeste mensenlevens is slechts plaats voor één of twee echtgenoten, één of twee kinderen, een paar huizen en een paar banen. Tonya en ik zijn allebei 45, en hebben alles bij elkaar vijf auto's gehad, waarvan drie in de laatste 22 jaar sinds 1991, toen we onze eerste nieuwe auto kochten, na een aantal tweedehandsjes. En hoewel we meer Macs hebben dan de meeste mensen, vanwege ons werk, gaan al die computers toch meestal 3 tot 5 jaar mee. Door de bank genomen is er weinig verschil met hoe ons leven er een week, of een maand geleden uit zag, en grosso modo lijken alle jaren op elkaar.

Wat ik wil zeggen is dat, wederom in het algemeen gesproken, wij gewend zijn dat de dingen hetzelfde blijven, omdat dat gewoonlijk ook zo is. En dat slaat zowel op het gereedschap waarmee we werken als op de manier waarop we gewend zijn dingen te doen. Vroeger volgden veranderingen elkaar minder snel op. Maar in de wereld van vandaag, waarin enorme bedrijven voor onvoorstelbaar grote belangen strijden, is een waanzinnige hoge frequentie van verandering een competitieve noodzaak. Apple, Google en Microsoft moeten allemaal geüpdatete versies van hun mobiele besturingssystemen blijven uitbrengen om vers en hip te blijven voor nieuwe en doorgewinterde smartphone-klanten. En Facebook, Twitter en Google veranderen voortdurend hun sociale-netwerksystemen en interfaces om aantrekkelijk te blijven voor hun publiek.

Maar iedere keer wanneer iets belangrijks verandert geeft dat een psychologische druk op veel mensen. Er zijn natuurlijk mensen die opbloeien van al die opwindende nieuwe functies en het voortdurend aanpassen van hun manier van werken. Maar voor degenen die het moeten hebben van vaste gewoontes en bewezen procedures om productief te zijn, kan verandering frustrerend, uitputtend, overweldigend en simpelweg eng zijn. Google waarschuwt tenminste een paar maanden van tevoren dat Google Reader wordt uitgeschakeld, en Apple gaf gebruikers zelfs nog meer tijd voor de enorme overstap van MobileMe naar iCloud. Maar bijvoorbeeld iTunes 11 veroorzaakte veel frustratie bij mensen die van tevoren niet wisten dat het visueel en in het gebruik zo verschillend zou zijn van iTunes 10.7. Het maakt ze niet uit dat iTunes 11 vrijwel hetzelfde kan doen als iTunes 10.7. Het maakt ze wel uit dat ze in onbekend terrein zijn gezet, waar ze moeizaam hun weg terug moeten zien te vinden naar die onveranderde functionaliteit (zie "Vernieuwde iTunes 11 met iCloud-streaming en nieuwe minispeler", 30 november 2012).

De kern van het probleem is integratie via de cloud. In het geval van Google Reader mopperen gebruikers niet alleen omdat ze gedwongen worden over te stappen naar een andere RSS-lezer (waarvan er velen zijn), maar omdat Google Reader een synchronisatieservice biedt waar veel RSS-lezers op steunen. We verliezen niet alleen een enkele RSS-lezer, we verliezen wat veel ontwikkelaars beschouwden als een bouwsteen waarmee ze elegante software konden maken. Alle ontwikkelaars bouwen op de schouders van anderen, maar met de opkomst van cloud-integratie zijn die schouders onbetrouwbaar geworden. iTunes 11 is hier ook relevant: hoewel iTunes 10.7 voorlopig blijft werken, is het onvermijdelijk dat integratie met de iTunes Store of nieuwe iOS-hardware de uiteindelijke doodsteek voor 10.7 wordt.

Ik heb hier geen opbeurende antwoorden op. Hoewel ik geen intensieve gebruiker van Google Reader ben, reken ook ik zwaar op een scala aan clouddiensten. En als er één zou verdwijnen, dan zou ik een probleem hebben. Ik heb dit zo vaak zien gebeuren dat ik het niet zo persoonlijk opvat als andere mensen (en, als we eerlijk zijn, dan met name oudere mensen) dat doen met andere veranderingen, zoals iWeb, iDisk, Google Sync of het elimineren van ontwikkelaarsmogelijkheden door Twitter. Ik kan slechts aanraden om na te denken over je gereedschap en systemen, en te overwegen wat er zou gebeuren als er één zou verdwijnen. Zoals wel wordt gezegd over het verlies van gegevens: het is een kwestie van 'wanneer', niet van 'of'.

Gereedschap versus platform -- Het noemen van Twitter in de voorgaande discussie biedt een mooi opstapje naar een ander onderwerp dat te maken heeft met het verdwijnen van Google Reader, dat van gereedschap versus platform. Twitters populariteit was in hoge mate te danken aan de open API, waardoor ontwikkelaars in staat waren om allerlei soorten Twitter-clients en webdiensten gebaseerd op Twitter-gegevens te ontwikkelen. Maar het bedrijf is de mogelijkheden aan het beperken, voornamelijk omdat Twitters bedrijfsmodel steunt op de verkoop van advertenties. En het kan de verschijning daarvan alleen garanderen als Twitter de gebruikerservaring beheerst. Eigenlijk is Twitter van een gereedschap veranderd in een platform, en onderwijl is App.net aan het opkomen om dat gat te vullen (zie "Nieuw sociaal netwerk App.net streeft naar meer dan chats en ads", 28 augustus 2012).

Ook Google is van oudsher een verschaffer van gereedschap, en Google Reader was een van die gereedschappen, met name ten aanzien van de synchronisatiedienst. Veel van Googles gereedschap kwam voort uit de geroemde 20-procent-projecten, waarbij ingenieurs 20 procent van hun tijd mochten besteden aan alles wat hen maar interesseerde. Het resultaat was een boeket aan gereedschappen en diensten. Maar tegenwoordig lijken die bloemen meer op onkruid dat de aandacht afleidt van Googles kernactiviteiten. In het bijzonder heeft Google veel van zijn inspanningen gericht op Google+, omdat het zich realiseerde dat als er niets gedaan werd, Facebooks sociale benadering wel eens een aantrekkelijker platform voor advertenties zou kunnen worden dan Google Search. Maar net als Facebook en Twitter is Google+ een platform, geen gereedschap. En hoewel Google wellicht onderdelen van Google+ openstelt via een API, zal het waarschijnlijk nooit bruikbaar zijn als iets op de achtergrond waar gebruikers niets van merken, zoals Google Reader dat wel was.

De trend dat bedrijven overstappen van gereedschap naar platform is geen verrassing en is logisch voor zowel gebruiker als leverancier. Een platform voorziet in een samenhangende gebruikerservaring, en maakt de dingen makkelijker en begrijpbaarder voor de steeds minder technisch onderlegde gebruiker. En een platform is voor het merendeel een gesloten systeem, waardoor de eigenaar de volledige controle kan behouden en zich geen zorgen hoeft te maken over concurrentie binnen het platform. Het is ook lastig om een platform te verlaten: als je gewend raakt aan het ontwerp, de manier van werken en de inhoud van Facebook, ben je minder geneigd over te stappen naar Google+. Het is precies dezelfde strategie die Apple toepast met iOS om gebruikers te verhinderen over te stappen naar Android of Windows Mobile (en natuurlijk gebruiken Google en Microsoft deze benadering evenzeer).

Maar het verlies van gereedschap is verontrustend, net zoals het verontrustend zou zijn als er geen gereedschap meer was voor timmerlieden om een huis mee te bouwen, maar slechts geprefabriceerde elementen die vanaf de vrachtwagen in elkaar worden geklikt. Gereedschap stelt creatieve mensen in staat om dingen te bouwen die niemand anders zich kan voorstellen. En net zoals een hamer en een zaag kunnen worden gebruikt voor veel meer dan alleen het bouwen van een huis, zo kan ook digitaal gereedschap worden ingezet op onvoorziene manieren. Ik heb geen tijd om App.net te gebruiken als een microblogging-dienst à la Twitter, maar ik steun de rol van App.net als een infrastructuur waarop anderen kunnen voortbouwen volledig. Het is jammer dat Google zich meer en meer terugtrekt uit de markt voor gereedschappen, ook al is het voor hen zelf logisch. Maar we mogen hopen dat andere bedrijven het achtergelaten gat zullen opvullen.

Uitgevers versus distributeurs -- Hoewel Google niets heeft gezegd over Google+ met betrekking tot het beëindigen van Google Reader, hebben veel experts aangegeven dat de reden dat Google Reader op z'n einde loopt, is dat we ons nieuws tegenwoordig krijgen (of in ieder geval zouden moeten krijgen) via Twitter, Facebook en Google+. En sociale-mediaexperts vertellen alle bedrijven die het maar willen horen dat ze volledig mislukken als ze niet beginnen te tweeten, een Google+-pagina gaan onderhouden of "Vind ik leuk"-kliks gaan incasseren op Facebook.

Maar er is een probleem met die sociale netwerken. Goed, er zijn nog al wat problemen met sociale netwerken maar het probleem waar ik me op wil concentreren heeft te maken met de platformkwestie die ik hierboven aanhaalde, namelijk dat wij allemaal uitgevers zijn geworden, terwijl sociale-mediaplatformen (Google+, Facebook en Twitter) onze distributeurs zijn geworden. Zij zijn natuurlijk wel afhankelijk van ons materiaal maar wij zijn nog veel meer afhankelijk van hen en dat zou ten minste een alarmbelletje moeten doen afgaan.

Als je berichten bestaan uit wat je met de lunch at en leuke kattenplaatjes, dan kan het je waarschijnlijk weinig schelen dat je geen permanente controle hebt over je materiaal. Als je echter een bedrijf bent en je wilt je producten wereldkundig maken, dan zou je wel gek zijn om alleen te vertrouwen op een platform waar je geen controle over hebt en dat morgen plotseling zou kunnen verdwijnen of je om allerlei bedragen kan beginnen te vragen. Als je een bedrijfs-blog hebt met een RSS-feed, zou je zomaar lezers kunnen verliezen door het verdwijnen van Google Reader, maar dan heb je tenminste nog wel volledige controle over je materiaal en kunnen je lezers het waarschijnlijk gemakkelijk terugvinden. (Ouderwets als ik ben zou ik zeggen dat het nog beter is om je eigen mailinglijst-server te hebben en contact te onderhouden via e-mail, omdat op die manier niemand je plots dwars kan zitten.)

Nog erger is dat sociale netwerken "streams" zijn. Voor zover ik kan zien houden mensen sociale netwerken niet non-stop bij, zeker niet als ze veel bronnen volgen waarmee ze niet nauw bevriend zijn. En daar de normale hoeveelheid berichten al vrij enorm is, gaan de meeste mensen, als ze een tijdje offline zijn geweest, niet ver terug om bij te lezen. Dus ieder bericht dat je plaatst terwijl je lezers offline zijn, zal niet worden opgemerkt. Het verschil met een RSS-lezer, die weliswaar specifieke aandacht vraagt is dat deze zonder problemen artikelkoppen bewaart totdat ze gelezen zijn of als zodanig zijn gemarkeerd.

In oorlog met het oneindige -- Ten slotte, en ik hoop dit in een toekomstig artikel nader uit te kunnen zoeken, denk ik dat Google Reader grotendeels slachtoffer is in de oorlog die we voeren (en verliezen!) tegen de oneindige hoeveelheid informatie op Internet.

Om even te recapituleren: aanvankelijk was er e-mail en niet lang daarna Usenet. E-mail is de onuitroeibare kakkerlak onder de internettechnologieën, maar Usenet groeide zo snel dat het allerlei hoogwaardige software in het leven riep om de abonnementen te beheren totdat het uiteindelijk naar de achtergrond werd gedrukt door de opkomst van het web en langzaam onder zijn eigen gewicht in elkaar zakte. In de jonge jaren van het web waren er nog zo weinig websites dat we als we onze thuispagina maakten, we allemaal een lijstje toevoegden met onze favoriete sites. Toen de hoeveelheid websites te groot werd, verschenen er door mensen gemaakte lijsten als Yahoo om al deze sites op internet in kaart te brengen. Niet lang daarna werden deze lijsten opzij geschoven en ging men zoekmachines gebruiken, ook nu omdat er gewoonweg te veel materiaal op één site stond om te catalogiseren. Toen kwam het nieuws als een storm via zowel professionele publicaties als blogs en begon iedereen die eerst lijsten van websites maakten, een eigen blog. Met zoveel blogs om regelmatig bij te houden werd RSS de onmisbare manier om dagelijks door honderden nieuwskoppen te bladeren. Gereguleerde aggregatie-sites als Slashdot en Daring Fireball kwamen daar snel achteraan, want zelfs het bijhouden met behulp van een RSS-lezer was voor sommige mensen te veel. Met de opkomst van Twitter, Tumblr en Facebook was er steeds minder reden om nog een persoonlijke blog bij te houden, nu het zo makkelijk was geworden om korte berichten en interessante linkjes te plaatsen.

Google Reader was, net als andere RSS-lezers, een poging om grip te houden op de hoeveelheid informatie op internet maar zoals al die pogingen was ook deze tot falen gedoemd. De hoeveelheid informatie op internet is nu praktisch gezien oneindig. Eigenlijk is het nog erger, daar alleen al de informatie die ons echt interesseert, of het dagelijks nieuws over de informatie die ons werkelijk interesseert, in feite al oneindig is. Immers ons leven is maar beperkt en we kunnen dit onmogelijk allemaal lezen. (Ja, ik realiseer me dat er mensen zijn met een bijzonder smal interessegebied maar zelfs het bijhouden van slechts een paar sportclubs of beroemdheden is al nauwelijks mogelijk.)

De experts waar ik zonet van sprak, die beweren dat zij al het nieuws dat zij nodig hebben via sociale netwerken krijgen in plaats van via RSS-lezers, zeggen in feite dat zij volledig overspoeld worden door de door hun gekozen RSS-feeds, en Twitter, Facebook of Google+ veel beheersbaarder vinden. En inderdaad, als je mensen volgt die jouw interesses delen, zal je worden beloond met berichten en linkjes die de moeite waard zijn. Maar aan deze aanpak zitten een aantal haken en ogen die vooraf niet altijd even duidelijk zijn.

Wat je krijgt is weliswaar zeer selectief, maar bij elkaar gezocht door anderen en niet door jou. Misschien is dat juist goed maar misschien ook niet. Je zal ook berichten missen: als je 's avonds offline bent om te slapen, zal het bijlezen de volgende ochtend waarschijnlijk te veel moeite zijn. Ook dit kan prettig zijn omdat het de hoeveelheid informatie in je leven reduceert, maar het kan ook lastig zijn als het betekent dat je iets mist wat je eigenlijk heel belangrijk vindt. De interessante dingen blijven waarschijnlijk wel doorklinken in conversaties. Ik maak al tijden de grap dat ik alleen geïnteresseerd ben in algemeen nieuws waar men het twee weken later nog over heeft.

Maar goed, het is makkelijk om hier en daar een nieuw iemand of bedrijf te volgen, een aantal nieuwe vrienden te accepteren of iemand aan je cirkel toe te voegen en ik durf te wedden dat sociale media uiteindelijk ook ten prooi zullen vallen aan de verpletterde kracht van het oneindige, net als de Usenet-nieuwsgroepen, Yahoo's websitelijst en nu Google Reader. Voor velen is dit al gebeurd.

Om eerlijk te zijn had Joe Kissell wel gelijk in "Het is jouw schuld, niet die van e-mail" (23 februari 2013). Net zoals e-mail helemaal niet stuk is, zijn RSS-lezers en sociale-netwerkdiensten dat ook niet. Wij zijn stuk omdat we tegelijkertijd eindig zijn en geïnteresseerd zijn in een breed scala aan dingen: andere mensen, volken, macht, seks, sociale posities en (natuurlijk) katjes. Ons enige wapen in de strijd tegen het oneindige is zelfbeheersing. Abonneer je op te veel mailinglijsten, lees te veel nieuwsgroepen, volg te veel blogs via RSS of te veel mensen op sociale-netwerkdiensten, het maakt niet uit op welke manier maar als je te veel informatie tot je neemt dan zal je, hoe goed je programma's of methoden ook zijn, uiteindelijk worden verpletterd door het oneindige.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel

TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 18 maart 2013

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: PAB, DPF]

Beveiligingsupdate 2013-001 voor Snow Leopard en Lion -- Apple heeft Beveiligingsupdate 2013-001 uitgegeven voor Mac OS X 10.6 Snow Leopard en 10.7 Lion, waarbij er voor elke kat twee versies zijn: Snow Leopard (316,63 MB), Snow Leopard Server (391,63 MB), Lion (31,42 MB) en Lion Server (79,33 MB). De updates sluiten een reeks aan kwetsbaarheden af, waaronder Apache HTTP-authenticatie, afhandeling van JSON-gegevens door Ruby on Rails in Podcast Producer Server en een buffer-overloop bij het bekijken van MP4-bestanden in QuickTime. Het complete overzicht van oplossingen is te vinden op deze ondersteuningspagina van Apple, die de details van deze beveiligingsupdate combineert met die van de zojuist uitgegeven Mountain Lion-update (zie "OS X 10.8.3 Mountain Lion lost nare bugs op", 14 maart 2013). De beveiligingsupdate activeert ook een Malware verwijder-hulpmiddel die je zal verwittigen als er iets verwijderd is. Het is interessant te zien dat Apple deze update uitgegeven heeft voor 10.6 Snow Leopard, aangezien Apple in de regel beveiligingsupdates alleen uitgeeft voor een versie voorafgaand aan de huidige kat. (Gratis)

Reacties - Beveiligingsupdate 2013-001 voor Snow Leopard en Lion

MacBook Pro (Retina)-SMC-update 1.1 -- Apple heeft MacBook Pro (Retina)-SMC-update 1.1 uitgegeven, die voorziet in een oplossing voor een "zeldzame kwestie" die tot lage beeldsnelheden kan leiden bij het spelen van grafisch veeleisende games op de 15-inch MacBook Pro met Retina-scherm. De System Management Controller-update bevat ook oplossingen voor problemen met Power Nap, het opheffen van de sluimerstand en de ventilatorregeling. Hoewel het laatste niet uitgebreid beschreven wordt in de toelichting, betreft het waarschijnlijk het overijverig draaien van de ventilator wat uitgebreid beschreven is op Apples ondersteuningsfora en opgemerkt op Geek.com. Na installatie zal de SMC zijn geüpdatet naar versie 2.3f35. (Gratis, 504 KB)

Reacties - MacBook Pro Retina SMC Update 1.1

Pear Note 3.1 -- Useful Fruit Software heeft Pear Note 3.1 uitgegeven, met volledige ondersteuning voor Retina-schermen op Macs. De multimedia notitie-app heeft nu ook ondersteuning voor afbeeldingen (zoals foto's van dia's in een lezing!) in de recent geüpdatete Pear Note for iOS 2.1 en het slaat nu documenten op in een nieuwe bestandsindeling die gelezen kan worden door de iOS-app. Voor oudere Pear Note-documenten die afbeeldingen bevatten, doet Useful Fruit de suggestie het document te openen en opnieuw op te slaan zodat deze correct werken met de iOS-app. Deze uitgave lost ook een probleem op dat er bij het opslaan voor zorgde dat dia's terug bewogen, een kwestie waarbij gedeelde documenten met speciale karakters onjuist werden weergegeven als zij opgeslagen werden op Dropbox en problemen met zoekresultaten van Spotlight en met de Snelle weergave-generator. Tenslotte: de Mac App Store-versie draait nu in een "sandbox". ($ 39,99 nieuw, gratis update, 4,6 MB, toelichting)

Reacties - Pear Note 3.1

LaunchBar 5.4.2 -- Objective Development heeft LaunchBar 5.4.2 uitgebracht. Deze update brengt verbeteringen in het indexeren van acties, diensten en programma's en is daardoor een stuk sneller. Bovendien is de app nu betrouwbaarder in het herkennen van uitvoerbare shell-scripts (zelfs met bestandsnaamextensies), worden iOS-apps genegeerd bij het indexeren van programma's en is de app betrouwbaarder bij het indexeren van 1Password (in het bijzonder op systemen met meerdere versies van dit programma). Het programma heeft nu ook speciale iconen voor iTunes (voor Albums, Genres, Playlists, et cetera) en lost een probleem op met de optie "Play from Album" waarbij in plaats van de geselecteerde track het album vanaf het begin werd afgespeeld. Als laatste is er een oplossing voor een probleem bij het bepalen van de oorsprong van een kopieeractie die gestart werd met een muisklik (in plaats van Commando-C), een probleem met het versturen naar een gelabeld e-mailadres via "Instant Send", en het opduiken van dubbele aanhalingstekens in "Instant Send" of "Clipboard History". ($ 35 nieuwe versie met 20 procent korting voor TidBITS-leden, gratis update, 2,5 MB, toelichting)

Reacties - LaunchBar 5.4.2

Microsoft Office 2011 14.3.2 en 2008 12.3.6 -- Microsoft heeft Office 2011 14.3.2 en Office 2008 12.3.6 uitgebracht. Beide releases bieden een oplossing voor een veiligheidsprobleem waarbij "informatie gedeeld zou kunnen worden bij het openen van een listig geconstrueerd e-mailbericht". Volgens het security bulletin op de website van Microsoft zorgt de update ervoor dat beide versies van Microsoft Office voor Mac nu toestemming van de gebruiker vragen bij het downloaden van onderdelen van externe bronnen. Er zijn nog een paar andere oplossingen, gericht op Outlook. Er wordt een probleem getackeld waardoor in Gmail IMAP, BCC-ontvangers in concept-berichten niet bewaard werden, en een probleem waardoor berichten niet afgeleverd konden worden als ze verstuurd werden aan adressen in het x500-formaat. Ook wordt ervoor gezorgd dat samentrekkingen niet als spelfouten worden aangemerkt en wordt er een probleem opgelost met het Offline adresboek dat niet bijgewerkt werd voor sommige gebruikers van Office 365. De update zorgt bovendien voor stabiliteit bij het bijhouden van veranderingen en het scrollen door grote Word-documenten, en lost een probleem op met rare dingetjes in beeld bij overgangen tussen dia's in PowerPoint. (Gratis updates via de website van Office voor Mac of via Microsoft AutoUpdate, 113 MB/210 MB)

Reacties - Microsoft Office 2011 14.3.2 en 2008 12.3.6

Default Folder X 4.5.8 -- St. Clair Software heeft Default Folder X 4.5.8 uitgebracht, met een aantal kleine aanpassingen voor problemen die ontstonden in de twee recente onderhoudsupdates (zie "Default Folder X 4.5.7", 10 maart 2013). Default Folder X kan nu worden opgeroepen vanuit Java-applicaties die draaien onder OS X 10.8 Mountain Lion. De update kent ook een oplossing voor een vastloper in bestandsdialogen in Voorvertoning, Teksteditor en Mail na het gebruiken van de menu's van Default Folder X, en er zijn bepaalde onderdelen terug in het contextuele menu. Er zijn ook andere aanpassingen voor de interface zoals voor het vinden van het commando "Quick Look" in de menu's en er zijn "VoiceOver"-labels toegevoegd bij de standaard knoppen voor Default Folder X. ($ 34,95 nieuwe versie, $ 10 korting voor TidBITS-leden, gratis update, 11,4 MB, toelichting)

Reacties - Default Folder X 4.5.8

Dropbox 2.0 -- Dropbox 2.0 mag dan geen revolutionair nieuwe versie zijn, maar de (via de icoon in de menuregel oproepbare) interface heeft nu een verbeterde weergave van recent veranderde bestanden, en er is een nieuwe methode toegevoegd voor het accepteren van uitnodigingen voor gedeelde mappen. Het klikken op de Dropbox-icoon in de menubalk opent nu een venster met knoppen voor het openen van de Dropbox-map en het bezoeken van de website van Dropbox, en bovendien een lijst van de drie recentst veranderde bestanden. Als je je muis boven de veranderde bestanden beweegt zie je een knop "Deel". Klikken op die knop roept geen ingebouwde deelmogelijkheid op, maar in plaats daarvan opent het je webbrowser met de pagina van dit bestand op de site van Dropbox, waar je opnieuw op een knop "Deel" moet drukken om de koppeling naar het bestand naar iemand te mailen, het te delen via Facebook of Twitter, of om de koppeling naar je klembord te kopiëren.

Het opnieuw ontworpen venster heeft nu ook berichtgevingsmogelijkheden voor nieuwe gedeelde bestanden en mappen van andere Dropbox-gebruikers, die boven de sectie "Recently Changed" verschijnen. Beweeg je muis over een uitnodiging om mee te doen aan een gedeelde map, en je krijgt een knop te zien om hem aan je Dropbox-map toe te voegen (je kunt uiteraard ook weigeren). Het accepteren van een gedeeld bestand (door erop te klikken op het venster) vereist echter nog een bezoek aan de website van Dropbox, waar je kunt kiezen tussen het bestand meteen downloaden of het meteen aan je map toevoegen.


Andere aanpassingen in deze versie zijn een oplossing voor een bug die de discrete grafische kaart van Mac-laptops inschakelde en een gelocaliseerde versie voor Braziliaans Portugees. De update is verkrijgbaar voor Mac OS X 10.6 Snow Leopard en nieuwere versies. (Gratis update, 26,1 MB, toelichting)

Reacties - Dropbox 2.0

ExtraBITS, 18 maart 2013

  van de TidBITS-redactie: [email protected]

[vertaling: RAW]

Op het web deze week: Andy Rubin van Googles Android-team doet een stap terug, Adam Engst praat op MacVoices over de ondergang van Google Reader en hoe gereedschappen platforms worden, Microsoft draait een strenge en onvriendelijke licentieregel terug voor Office voor Mac 2011 en we breken ons brein over de implicaties van de aankoop van Mailbox door Dropbox.

Androidbaas opzij geveegd in voorjaarsschoonmaak -- Is het toeval dat Googledirecteur Larry Page aankondigde dat Androidbaas Andy Rubin "besloten heeft dat het tijd is om de teugels uit handen te geven en aan een nieuw hoofdstuk bij Google te beginnen" op dezelfde dag dat Google de recentste projecten aankondigde die het bedrijf laat vallen in "de voorjaarsschoonmaak", waaronder Google Reader? Het is onmogelijk te zeggen waarom Rubin is vervangen door Sundar Pichai, die de Android-verantwoordelijkheid toevoegt aan zijn leiderschapsrollen bij Chrome en Apps bij Google, maar het is mogelijk dat Android eigenlijk te populair aan het worden was zonder veel aan Googles inkomsten bij te dragen (slechts 550 miljoen dollar van 2008 tot en met 2011, volgens sommige schattingen). Welke veranderingen Pichai zal brengen in het Android-ecosysteem en hoe dat de iOS-wereld zal beïnvloeden, is speculatie.

Reacties

Adam Engst over het Google Reader-nieuws op MacVoices -- In deze discussie met gastheer Chuck Joiner graaft Adam Engst in sommige van de subtielere betekenissen van het nieuws dat Google Reader over een paar maanden zal verdwijnen. Adam praat in het bijzonder over de effecten van gereedschappen die in platformen overgaan, het psychologische effect dat verandering heeft op gebruikers, en prijsmodellen, om zijn stelling te onderbouwen dat niet alle verandering goed is voor alle gebruikers.

Reacties

Microsoft annuleert verandering in Office-licentie -- Volgens MacTech heeft Microsoft recentelijk de oorspronkelijke licentieovereenkomst voor Office voor Mac 2011 veranderd om die gelijk te maken aan die voor Office 2013 voor Windows, die het overzetten van de software van de ene computer naar de andere verbiedt. Microsoft veranderde van koers op de licentiepolitiek voor Office 2013 en staat weer toe dat software tussen computers verplaatst wordt (maar niet vaker dan eens per 90 dagen). Hoewel Microsoft in zijn aankondiging voor Windows Office niets zei over de Mac-versie, kwam MacTech te weten dat de terugkeer ook geldt voor de Mac-versie. Kortom, we zijn weer terug waar we verwachtten, maar het is onrustbarend dat Microsoft zelfs maar zo'n onvriendelijke licentie zou overwegen, laat staan implementeren.

Reacties

Dropbox neemt Mailbox over -- Sommige overnames zijn op het eerste gezicht zo onlogisch dat ze een belangrijke verandering van richting kunnen signaleren, voornamelijk over het bemachtigen van een specifiek talent of een technologie gaan, of gewoon compleet verkeerd begrepen worden. Het overnemen door Dropbox van het bedrijf dat achter de iPhone-app Mailbox zit valt in één van deze categorieën, maar het is nog niet duidelijk precies welke, omdat het maken van een bijzonder e-mailprogramma voor iOS ver van de hoofdactiviteiten van Dropbox lijkt te liggen. Ondanks verklaringen dat Mailbox zal doorgaan, lijkt het zeker niet onmogelijk dat hem hetzelfde lot wacht als de e-mailapp Sparrow, die, hoewel nog altijd te koop, niet langer ontwikkeld wordt nadat zijn ontwikkelaars in juli 2012 naar Google overstapten.

Reacties

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse en grondige besprekingen voor de Apple internet-gemeenschap. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2013 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands