Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
Weer een dominosteentje is gevallen op de weg naar de wereldheerschappij van TidBITS: in onze 400-ste aflevering laat Adam ons zien hoe TidBITS, waar alles op het web ongeveer vier jaar eerder begon, nu geavanceerde software gebruikt om een constant veranderende website te onderhouden. Verder noteren wij de laatste release van ShareWay IP, we kijken naar Font Reserve, een programma dat voor eens en altijd onze font-problemen zou kunnen oplossen, en we gaan verder met Rick Holzgrafe's serie over succevolle shareware.
Onderwerpen:
Copyright 1997 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>
Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
APS Technologies -- 800/443-4199 -- <[email protected]>
Makers van M*Power Mac OS compatibles & premium storage devices.
APS productinformatie en prijslijsten: <http://www.apstech.com/>
Northwest Nexus -- 800/539-3505 -- <http://www.nwnexus.com/>
Professionele Internet Diensten. <[email protected]>
Small Dog Electronics -- Speciaal Aanbod voor TidBITS Lezers!
Refurbished Performa 6360, Apple 15" Multiscan Monitor: $1099
Meer details: <http://www.smalldoggy.com/#tid>
-- 802/496-7171
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Volgende week geen TidBITS -- TidBITS neemt volgende week vrij, dus de volgende aflevering zul je niet zien voor 20 oktober 97. We zijn echter wel van plan om enige items toe te voegen aan de TidBITS Updates op onze Web site, en ook zal NetBITS gewoon op donderdagavond verschijnen. We zouden kunnen zeggen dat de vakantie verband houdt met Columbus Day in the VS, maar dat is niet het geval, en de Columbus-mythe zoals gepropageerd aan de scholen in de VS heeft sowieso weinig met de werkelijkheid van doen. Ik beveel van harte het boek " Lies My Teacher Told Me" van James Loewen aan voor als je geïnteresseerd bent in bepaalde onjuistheden die in de loop der jaren een eigen bestaan hebben geleid in de Amerikaanse geschiedenisboeken. [ACE]
< http://www.amazon.com/exec/obidos/ISBN=0684818868/tidbitselectro00A/>
Connectix en Insignia tegenover elkaar in emulatie -- In onze bespreking van Connectix's $150 kostende Virtual PC (zie TidBITS-397), vermeldden wij ook het uitkomen van RealPC van, die (net als Virtual PC) Pentium MMX-emulatie biedt, maar dan gericht op DOS-spelletjes. Inbegrepen is MS-DOS 6.22 en een CD van actie-spelletjes voor ongeveer $80. Connectix ging de afgelopen week direct de concurrentie aan met RealPC door het uitbrengen van de $70 kostende (geschatte straatprijs) Virtual PC - PC DOS, een versie van Virtual PC inclusief IBM's PC DOS en drie sport-spelletjes. RealPC en Virtual PC - PC DOS stellen je allebei in staat om ook andere besturingssystemen te installeren; maar om Windows 95 te kunnen draaien moet je het wel eerst kopen. De upgrade naar Windows 95 van MS-DOS of een vroegere Windows-versie kost $100 - de volledige versie kost $180, als je het kan vinden. [TJE]
<http://db.tidbits.com/
getbits.acgi?tbart=04121>
<http://www.insignia.com/Corporate/Releases/Mac/RealPC_Ships_970915.html>
<http://www.connectix.com/
html/pr_pcdos.html>
AppleShare Via IP voor "the Rest of Us" -- Open Door Networks heeft onlangs ShareWay IP Gateway uitgebracht, een programma dat een server compatible met AppleShare in staat stelt om bestanden samen te gebruiken over Internet. In plaats van het gebruik van FTP kunnen gebruikers van de AppleShare Client-kiezer-extensie 3.7 of later (behorende bij Mac OS 8) AppleShare-servers over het internet op het bureaublad brengen, net alsof de server gekoppeld zou zijn aan een lokaal AppleTalk-netwerk. De schoonheid van ShareWay IP is dat het een van de meest aantrekkelijke features van Apple's dure AppleShare IP 5.0 levert voor veel minder geld. ShareWay IP is verkrijgbaar in twee versies, de 'Standard Edition' van $189 ($119 voor het onderwijs) en de 'Personal Edition' van $59 (en $49 voor het onderwijs). De Standard Edition kan op elke Mac draaien op hetzelfde AppleTalk-netwerk als de server, en het werkt met de meeste AppleShare-servers. De Personal Edition ondersteunt enkel Personal File Sharing op dezelfde Mac als ShareWay IP. Beiden vereisen System 7.5.3 of later en Open Transport 1.1.2 of later. Tot 30 november 1997 geldt een kennismakingsprijs en gratis evaluatie-versies zijn verkrijgbaar op de website van Open Door. [ACE]
<http://www.opendoor.com/shareway/>
door Adam C. Engst <[email protected]>
Ik houd van het markeren van numerieke mijlpalen. TidBITS-100 was de eerste uitgave die geformatteerd was in setext (structure-enhanced text), een formaat wat we sindsdien voor de e-mail-distributie zijn blijven gebruiken. Voor TidBITS-300 hebben we een feest georganiseerd voor een aantal vrienden, en bedachten we 300 redenen waarom de Mac een goed apparaat is.
<http://db.tidbits.com/ getbits.acgi?tbart=01283>
We hebben voor dit soort zaken echter geen tijd gehad bij TidBITS-400 omdat we bezig zijn geweest met het lanceren van NetBITS en werk aan onze Web site, en het is die Web site waar ik je hier wat meer van wil vertellen.
Omdat TidBITS het Web een aantal jaren voorafging, hadden we al een volwassen publikatie- en distributieschema toen het Web 'echt' werd. Onze vroege inspanningen op het Web waren niet bepaald indrukwekkend, maar ik denk dat de meeste sites van het eerste begin vandaag de dag amateuristisch lijken. Ongeveer een jaar geleden hebben we onze Web site bijna volledig op de helling gezet en vernieuwd, wat het begin was voor de update van dit jaar. We waren tevreden over de basisorganisatie, maar de site voelde saai aan, en was traag in het navigeren. We kregen een flink aantal 'hits' met het verschijnen van een nieuwe uitgave iedere dinsdag, maar dat werd snel minder op andere dagen. We wilden uiterlijk de navigatie en de relevantie van de inhoud verhogen om zo meer interesse te kweken, en TidBITS nuttiger te maken.
Het Logo -- De eerste stap was het ontwerp van een nieuw logo, en dit diende als de aanleiding om een meer functionele pagina-opbouw te creëren met een navigatiebalk aan de linkerkant. Graphics zijn altijd een beetje een valkuil voor ons geweest, omdat TidBITS slechts tekst is, maar door samen te werken met onze vriend Jon Hersh <[email protected]>, die visueel vormgever is in Seattle, hebben we het logo van dit moment gerealiseerd, wat nogal op het woord TidBITS steunt. Kleur wordt ingebracht door het paarse "verscheurde papier" waar "BITS" uit gesneden is, en de sterke vertikale lijn tussen "Tid" en "BITS" helpt het scheiden van de aparte navigatiestructuur links en de inhoud rechts.
De navigatiebalk stelde ons ook in staat om bepaalde elementen van TidBITS extra te benadrukken. We hebben onze vertalingen daar bijvoorbeeld direct in opgenomen, tezamen met directe links naar een paar van onze exclusieve DealBITS kortingen voor TidBITS lezers.
Het Veranderende Logo -- Op de meeste pagina's is het logo statisch, maar als je onze home page regelmatig bezoekt, zal het je opvallen dat er een "slug" (een korte slogan) zal verschijnen onder de "BITS" en nog wat andere tekst aan de rechterkant. Wanneer je op deze tekst klikt wordt je meegenomen naar een uitverkoren artikel of verzameling van artikelen in onze FileMaker database door middel van het programma Lasso van Blue World Communications.
<http://www.blueworld.com/lasso/>
Eén keer per uur zal een programma geschreven door Geoff, genaamd BlurbMaster, een random slug kiezen, een keuze maken van een set artikels in FileMaker, vervolgens clip2gif gebruiken om een nieuwe afbeelding te genereren met de tekst van de slug en de beschrijving van de artikelen. Vervolgens genereert het een nieuwe kopie van de home page met een toepasselijke image map tag het zal de nieuwe bestanden uploaden.
Iedere keer dat je onze home page bezoekt, zal je dus een random link zien die toegang verleent tot onze meest interessante artikelen. Probeer het uit - het is echt de moeite waard, en veel van de meer dan 3.000 artikelen die verschenen zijn in TidBITS zijn nog steeds relevant.
TidBITS Updates -- BlurbMaster doet nog meer om onze home page hip te maken. Om onze Web site de hele week interessant te maken, hebben we de TidBITS Updates bedacht: interessante updates van hoge kwaliteit voor onderwerpen die we in eerdere edities hebben behandeld, of nieuws 'heet-van-de-naald' wat eigenlijk niet kan wachten op de volgende editie. Alle updates bevinden zich eveneens in de FileMaker database. Als we een update toevoegen met een Web formulier, maakt BlurbMaster een nieuwe home page en TidBITS Updates pagina aan.
Heb Je BITS? Maar dat is niet alles. We moesten een probleem oplossen dat ontstond door de TidBITS Updates. We wilden mensen in staat stellen om een permanente link toe te voegen aan een individuele update, maar we wilden ook een lijst van updates hebben op onze home page. Het was eenvoudig om links aan te brengen vanaf de home page naar bepaalde anchors op de TidBITS Updates pagina, maar omdat updates op een gegeven moment van de onderkant van de pagina gaan aflopen, zouden deze links na ongeveer een week niet meer werken. Geoff's oplossing was een CGI genaamd GetBITS, die één van de volgende twee dingen doet als iemand een update opvraagt. Als de update actief is, gaat GetBITS naar de van toepassing zijnde anchor op de TidBITS Updates pagina. Als de update verlopen is, haalt GetBITS het uit de database. Dus, om te linken naar een recente update, hoef je alleen maar de URL van onze home page te kopiëren en GetBITS zal ervoor zorgen dat mensen altijd naar de juiste plek verwezen worden.
GetBITS was ook behulpzaam op een andere manier. In het verleden was niemand in staat om een directe link te leggen met een specifiek artikel in TidBITS. Je kon verwijzen naar een anchor in een TidBITS editie, maar dat betekende wel dat de volledige editie geladen moest worden. De artikelen-database van Geoff gaf ons precies wat we nodig hadden, maar de Lasso URLs waren veel te lang om in TidBITS gebruikt te worden. Dus in feite treedt GetBITS op als een verkeersagent, door een vraag om een specifiek artikel met een korte URL te accepteren, en dan vervolgens dat verzoek te converteren in de lange Lasso URL.
Vanaf nu zal je URLs zien die verwijzen naar db.tidbits.com, waar GetBITS zich bevindt. Klik op deze URLs om specifieke TidBITS artikelen te lezen. Als je een link naar een specifiek artikel of specifieke update wilt maken, kun je op de Search Author/Title link op onze home page klikken, het artikel wat je wilt vinden, en op de onderkant van de pagina klikken om de GetBITS URL te zien die je in je HTML bestand kunt zetten.
Dynamisch Werk -- Over het geheel genomen voelt het erg goed om onze 400e uitgave te bereiken en tegelijkertijd nieuwe mogelijkheden toe te voegen aan onze Web site. Het is nu tijd om weer tijd te investeren in het vinden van sponsors for TidBITS; als je suggesties of tips hebt, we stellen ze zeer op prijs. <[email protected]>.
door Matt Neuburg <[email protected]>
De ironie van fonts is dat ze bijdroegen tot het onstaan van de Macintosh revolutie in 1984 en sindsdien zijn ze altijd als de ACII-boer met kiespijn geweest. Fonts zijn de kern van veel dingen die we met de Mac doen, maar vanaf de Font/DA Mover nachtmerrie tot Syteem 7.1 en de Fonts Map waren ze steeds niet te hanteren.
Fonts benodigen hanteerbaarheid. Ik ben een matig fonts gebruiker; toch heb ik er honderden verworven, ze zijn over mijn gehele harde schijf verspreid. Er zijn teveel fonts en teveel versies van bepaalde fonts. De verschillen kunnen cruciaal zijn, toen ik indertijd een tijdschrift uitgaf, kon de gehele layout verknoeid worden indien een bestand met de verkeerde Garamond geladen werd. Verschillende projekten kunnen verschillende fonts nodig hebben, sommige fonts gebruik ik voortdurend, andere wil ik bij de hand hebben voor die zeldzame enige keer dat ze vereist zijn. Bepaalde applicaties hebben bepaalde fonts nodig; sommigen bevatten fonts, die degene die ik al heb dupliceren; sommigen installeren fonts zonder het me te vertellen. FOND IDs kunnen een konflikt opleveren. Fonts kunnen stuk gaan. Dan is er het probleem te weten hoe mijn fonts eruit zien en de rangschikking van hun letters: hoe tik ik een omega in mijn Griekse font, een thorn in mijn Oud Engelse font, of een pantagram in mijn Dingbats font?
Sinds het ontstaan van de Mac hebben programmatjes van derden beloofd om ons te redden. Een lijst van klassieken zoals Suitcase, MasterJuggler, PopChar, KeyFinder en TypeTools is over mijn bureaublad gewandeld en dozijnen utilities zijn aan het firmament verschenen. Echter, ondanks mijn geëxperimenteer, is er geen enkele in geslaagd een vanzelfsprekend juiste oplossing te bevatten, die kwaliteit die waarheidsgetrouw roept in het slaperige oor van Apple Computer: "Zoals dit, mensen! Je zou het zoals dit!"geimplementeerd moeten heben
Niets, dat wil zeggen, tot op heden.
Een Echte Oplossing -- Font Reserve, from DiamondSoft, belooft met een klap al deze font problemen op te lossen, een paradigma van brilliante eenvoud gebruikend. Je geeft Font Reserve je fonts -allemaal behalve de minimaal weinige die het systeem, Acrobat Reader e.d. nodig hebben. Font Reserve lost ID konflikten op, haalt defecte eruit en verbindt bitmaps met hun PostScript partners. Het werkt als een database, geeft een gesorteerde lijst, gefilterd en in onderverdeelde sets. Het werkt ook als een kontrole centrum van waaruit je fonts ziet en voorschrijft welke voor het systeem beschikbaar zijn.
Ik was uitgelaten toen ik Font Reserve gedemonstreerd zag worden in Januari en heb sindsdien gesnakt naar de verschijning. Met versie 1.0.2, die enige fouten in 1.0 herstelt en op PPC en 68K machines loopt, is FontReserve uiteindelijk gearriveerd. Niet perfekt, maar het is een magnifiek produkt en ik zie uit naar zijn voortdurende verbetering.
De Kluis -- Het hart van Font Reserve is de "kluis," een map waarin FontReserve fonts organiseert en behandelt. Deze notering lijkt angstwekkend, maar er is geen gevaar. in basis instelling is de kluis onzichtbaar, maar je kunt hem zichtbaar maken; je kunt hem overal neerzetten en hij hoeft geen fonts of originelen te bevatten - de inhoud kan kopieën of aliassen opbergen.
Bij gebruik thuis zal je waarschijnlijk eerst FontReseve je fonts laten kopiëren en dan, als je de zaak vertrouwt, zal je de originelen vernietigen. Er is geen noodzaak voor meerdere kopieën en aangezien het probleem was, dat je je fonts niet kon organiseren, waarom laat je FontReserve dat niet voor je doen?
In een netwerkomgeving, waar meerdere gebruikers dezelfde fonts nodig hebben heeft het gebruik van aliassen de voorkeur. De fonts kunnen op een centrale server wonen, de aliassen nemen minder kluis in beslag op de schijf van de individuele gebruiker en een nieuwe eigenschap maakt het mogelijk om een master-versie te "exporteren"naar andere netwerk gebruikers. Jongens, hadden we dat maar gehad toen ik bij het tijdschrift werkte.
De deur naar de kluis is geen eenrichtingsverkeer, je kan altijd fonts kopiëren buiten de kluis om. Dat is waardevol, want fonts, gebruikt in een bepaald werkstuk moeten misschien mee naar een service-bureau reizen of ermee gearchiveerd zijn.
Tevens, als FontReseve een font opent (het beschikbaar maakt voor het systeem) opent het niet de kopie in de kluis: inplaats daarvan maakt en opent het een kopie van die kopie. Dus, zelfs als een ongelukje het geopende font zou vernielen, zouden de fonts in de kluis niet betrokken zijn. Deze benadering houdt het aantal open bestanden laag, want FontReserve stopt de kopie&ruml;n van de fonts die het opent in een klein aantal koffertjes.
Wat Je Krijgt -- Font Reserve is een aantal applicaties, waarvan de belangrijkste degene is waar je het minst bewust van bent - Font Reserve Database, die op de kluis werkt en fonts opent en sluit. Het is een naamloze achtergrond-applicatie en loopt permanent (behave als je hem afzet), dank zij een alias in de Startup Items map. Zijn aangeraden RAM-grootte is 3000K, voor sommige potentiële gebruikers een mogelijk afhoudertje. Toch ben ik blij dat het een applicatie is en niet een extensie: het systeem blijft stabiel en als je start met extensies uit, kun je nog steeds Font Reserve Database runnen en je fonts gebruiken.
Aangezien Font Reserve Database incognito is, verschaffen andere applicaties zijn interface. Een van deze, genaamd Font Reserve, maskeert als een regelpaneel maar is een gewone applicatie; hier start en verlaat je de database, zet je de zichtbaarheid van de kluis aan en uit en verander je zijn lokatie en verricht configuratietaken.
Font Reserve Browser is je Venster naar de kluis; hier onderzoek je je fonts, zet ze aan en af. Het Browservenster heeft twee vlakken, een voor sets en een voor individuele fonts. Sets zijn groepen van fonts die je maakt, ze verschijnen als een Mappen lijst in de Finder en ze gedragen zich als Mappen van Aliassen; een font kan behoren tot een aantal sets of tot geen. Alle fonts in sets kan je direkt aan- of uitzetten, of je kan een set slepen naar een Finder Venster om alle fonts te kopiëren.
Toevoegen van fonts (of mappen of volumes, die ze bevatten) aan de kluis geschiedt door slepen en plaatsen naar het Browservenster - of naar het onderste vlak, om ze individueel toe te voegen, of naar het sets-paneel om een set automaties te maken. (Als dat teveel werk is kan je in plaats daarvan slepen &plaatsen naar de alias van twee utilities, DropFont and DropSet). Een dialoog laat je bevestigen hoe de geplaatste originelen moeten worden behandeld; de fonts worden dan onderzocht en geplaatst in de kluis. Een minpunt bij het toevoegen van fonts is, dat als Font Reserve een "probleem"font tegenkomt (zoals defekte fonts of PostScript fonts zonder bitmaps), er geen dialoog is die je waarschuwt, je moet later de log controleren. De log zelf geeft geen info als er probleemloze fonts worden toegevoegd, de namen worden niet opgenoemd.
In het onderste venstertje van het Browser-venster stelt iedere lijn een font voor. De getoonde informatie kan zijn een font-naam, de zetterij, type, label, eigenaar en zoverder (eigenaars en labels zijn instellingen die de gebruiker zelf kan doen). Je kan sorteren op deze categorieën, en filters genereren die hierop gebaseerd zijn. Je kan ook alfabetisch filteren, zodat je uitgebreide mogelijkheden hebt om de fonts die in het venster staan te beperken en te arrangeren.
Het is ook in het Browser-venster dat fonts worden aan- en uitgeschakeld. Een font kan permanent of tijdelijk ingeschakeld worden, wat wil zeggen dat deze font niet automatisch geopend wordt wanneer de computer en Font Reserve herstart worden.
Het Browser-venster leert je ook een en ander over fonts. Commando-klikken op het ikoon van een font toont een grote display van deze font in het karakteristieke font zelf. Het dubbelklikken van een font-ikoon toont een preview-venster, waar je gegevens kan vinden over deze font en zijn beschikbare set karakters. Je kan ook paragrafen lezen in deze font, korte voorbeelden zien in verscheidene grootten, en dies meer. Dit alles is uiterst aanpasbaar aan de gebruiker, maar ik hoop wel dat in toekomstige versies de vensters hun afmetingen en positie zullen onthouden.
De Font Reserve Browser's interface is zonder meer prachtig. Het is een enkel venster (waarin de fonts opgelijst worden) en soms nog een tweede (het preview-venster); beide vensters -en dan vooral het eerste- zijn briljant ontworpen, echt het soort dingen dat het werkelijke hart van een Mac-interface toont, tegelijkertijd bewijzend dat die vitaal blijft en ook vatbaar voor nieuwe constructieve en intuïtieve gebruiken.
Suitcase-verschrikkingen -- Een belangrijke reden voor mijn font-afschuw is het ongerief veroorzaakt door font-suitcases. Font Reserve helpt me echter niet uit de problemen: het verergert ze, en dit is voor mij een belangrijk gebrek.
Een voorbeeld: de Browser toont alle leden van een FOND-familie als één enkele font, zodat je dus op geen enkele manier kan te weten komen wat voor fonts de familie eigenlijk omvat. Met andere woorden, indien de kluis TrueType fonts bevat voor Palatino, Palatino Italic en Palatino Vet, en daarbij nog overeenkomstige bitmaps in verscheidene grootten, toont de Browser slechts één enkele lijst - Palatino. De enige manier om aan de waarheid te komen is rondneuzen in de kluis (iets wat de handleiding zegt dat je nooit zal moeten doen), de betrokken Suitcase(s) vinden en erin rondkijken.
Je kan een TrueType font niet simpelweg naar de Browser schuiven. Het moet eerst in een Suitcase zitten, en Font Reserve doet niets om je er een te helpen aanmaken. (Er was nochtans gezegd dat hieraan zou verholpen worden in versie 1.0.2).
Font Reserve aanvaardt geen non-fonts, zoals FKEY's en geluiden, zelfs niet wanneer ze "verkleed" zijn in font-Suitcases. Maar vermits Font Reserve niet compatibel is met utilities die ik gewoonlijk gebruikte voor het manipuleren van dergelijke zaken (Suitcase of Carpetbag), ben ik wel verplicht dezen te "vermommen" als Suitcases en ze dan in de Font-folder van het systeem te plaatsen. Anders gezegd: Font Reserve vervangt mijn utilities zonder hun taken over te nemen, wat eigenlijk een beetje onbeleefd is.
Andere opmerkingen -- Leden van verschillende FOND-families, die in feite onderling verwant zijn, worden als aparte families behandeld: Mishawaka en Mishawaka Bold bv. worden niet gepaard. (Mogelijk is dit omdat het Bitmap Fonts zijn; algemeen gesproken schijnt Font Reserve apathisch te zijn voor Bitmaps, die niet gepaard zijn met PostScript fonts.)
Font Reserve biedt tevens niet de mogelijkheid (Suitcase wél trouwens) fonts te openen als het gevolg van het lanceren van een applicatie. Wat jammer is, want sommige applicaties hebben speciale fonts nodig. QuarkXPress vormt hierop een uitzondering, want daarvoor is een extensie genaamd "XTension" voorzien, die een document scant bij het openen en dan aan Font Reserve de opdracht geeft de nodige fonts te openen.
Font Reserve maakt uitgebreid gebruik van onzichtbare files op het "root"-niveau van de harde schijf. Dit is een bewijs van Mac-onvriendelijkheid. Er is immers een plaats voorzien voor tijdelijk onzichtbare files (de Tijdelijke Items Folder), en niet-tijdelijke files zouden zichtbaar moeten zijn. Font Reserve is niet "scriptable", wat belachelijk is daar de communicatie met de database volledig via Apple events gebeurt. Ik had graag gezien dat Font Reserve afdrukken zou voorzien, bijvoorbeeld voor het afdrukken van een lijst van de font-namen, of bv. een afdrukvoorbeeld van eke font. Als laatste kritiek zou ik DiamondSoft willen verzoeken Relauncher te vermelden in de handleiding, daar deze applicatie meegeleverd wordt.
Besluit -- Hoewel Font Reserve nog veel kan verbeterd worden is het toch een interessant concept dat mooi uitgewerkt is. Ik ben blij dat ik het kan gebruiken in plaats van de font-utilities die ik vroeger gebruikte. De eerste keer dat ik het opstartte meldde het font-corruptieproblemen die ik ervoor al had, en daarna liep het steeds zonder problemen. Voor huisgebruik beveel ik het aan uit persoonlijke ervaring. Voor uitgebreider gebruik is het trouwens ook aan te bevelen.
Font Reserve vereist Systeem 7.5 of later. Het gaat in conflict met andere font-managers zoals Suitcase en ATM Deluxe, maar werkt wel met TypeTamer en standaard ATM. Rechtstreeks van DiamondSoft kost Font Reserve $119.95 voor de electronische versie. Er is een meerprijs van $20 voor de CD-versie met een gedrukte handleiding. Er wordt korting gegeven voor de aankoop van meerdere kopieën.
DealBITS -- Cyberian Outpost biedt Font Reserve aan TidBITS-lezers voor $109.95, een korting van $5 op hun normale prijs.
<http://www.tidbits. com/products/font-reserve.html>
DiamondSoft -- 415/381-3303 -- 415/381-3503 (fax)
door Rick Holzgrafe <[email protected]>
Deel een van dit artikel (zie TidBITS-395) ging over twee van de zeven punten van mijn lijst met zaken waar een shareware auteur op moet letten: Produkten en Geduld. De tweede aflevering ging over het derde punt: **Polijsten** Deze week gaan we door met de lijst en komen we op het punt dat vaak het moeilijkste onderdeel van shareware is: de Betaling. Volgende keer sluit ik de reeks af met Vermenigvuldiging, Promotie en Politiek.
<http://db.tidbits.com/getb
its.acgi?tbart=04108>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=04155>
Het vierde punt: Betaling -- Het is jammer, maar helaas wel waar: de meeste mensen betalen shareware niet als ze er niet een directe aanleiding voor hebben. Ik denk dat de meeste mensen eerlijk zijn - maar ik denk ook dat de meeste mensen lui en vergeetachtig zijn. Niets is gemakkelijker dan het vergeten van een onplezierige taak, en het betalen van een rekening is hoog op ieders lijst van Onplezierige Taken.
Betalen: Dieven, Goede Burgers, en Luie Muizers -- Ik deel gebruikers in gedachten altijd op in drie groepen: Dieven betalen niet als ze het kunnen vermijden. Ik verspil niet veel tijd aan ze: dieven moet je stoppen of bestraffen, maar het is moeilijk om een van deze twee dingen te doen met shareware. Goede Burgers betalen elke shareware bijdrage direct, of ze verwijderen het product van hun computer - zonder enige aandrang. Ook aan hun denk ik niet vaak, of het moet gaan om dankbare gedachten dat dit soort gebruikers nog bestaan.
De mensen daar tussenin noem ik "Luie Muizers" Het zijn over het algemeen eerlijke mensen die een beetje hulp nodig hebben om zo goed te worden als Goede Burgers. Als het op het betalen van rekeningen aankomt gaan hun gedachten naar de hypotheek, schoolgeld en de autoverzekering, maar niet naar het geweldige spelletje dat ze spelen nadat ze de overboekingen getekend hebben. Deze mensen zijn te beïnvloeden, en ze zullen betalen als je het maar gemakkelijk en aantrekkelijk genoeg maakt. Hier zijn wat technieken:
Betalen: herinneringen --"Zeur-ware" is software die je eraan herinnert dat je moet betalen. Vaak is dit ook alles wat ze doen. Er is geen functionaliteit uitgezet bij niet betalende gebruikers, het probeert ze te ergeren tot ze betalen. Na betaling ontvangt de gebruiker een manier om het zeuren te stoppen.
Zeur-ware kan effectief zijn. Een aantal succesvolle producten gebruikt het, zoals Anarchie en NetPresenz van Peter Lewis, en mijn Solitaire Till Dawn. Anarchie en Solitaire Till Dawn zijn volledig afhankelijk van de eerlijkheid van de gebruiker: iedereen kan het zeuren uitzetten door een instelling in het Voorkeuren scherm te gebruiken met de titel "Ik heb betaald" of ze dat nu werkelijk gedaan hebben of niet. Dit werkt omdat de meeste mensen eerlijk, maar vergeetachtig zijn. Het kan maanden of jaren duren voordat ze betalen, maar ze zullen niet de oneerlijkheid begaan van het aanzetten van de "Ik heb betaald" optie totdat ze werkelijk betaald hebben.
<http://www.stairways.com/anarchie/
>
<http://www.stairways.com/netpresenz/
>
<http://www2.semicolon.com/Rick/ST
D.html>
Betalen: Voordeeltjes -- Een andere manier is om iets waardevols te bieden aan de betalers. Vaak gebeurt dat in de vorm van "kreupel-ware", een programma dat maar half in een soort demonstratie-stand werkt totdat de gebruiker betaalt. Zodra het product geregistreerd is, krijgt de gebruiker toegang tot het volledige product, via een wachtwoord, een speciale FTP-site, of door het opsturen van de volledige versie op diskette of per e-mail.
Een ander voordeeltje is om iets extra of bonus te bieden - een gedrukte handleiding, een diskette met leuke speeltjes, of een ander programma - nadat de betaling is ontvangen.
Als je kreupel-ware verkoopt, bereid je dan voor op wat problemen. Als je een populair product verkoopt, zal iemand direct je product kraken en zo de volledige functionaliteit gratis maken. Ook zullen mensen de wachtwoorden publiceren. De voordeeltjes die je de betalende gebruiker stuurt zullen vroeg of laat op piraten-bulletin boards verschijnen. Er zijn manieren om deze problemen te bestrijden; als je van vechten tegen de bierkaai houdt: veel succes. Ik geloof dat dieven niet van plan zijn te betalen ongeacht je maatregelen - ze bevechten kost alleen maar tijd. Stop je tijd liever in het verbeteren van je product, en het overtuigen van Luie Muizers dat ze moeten betalen.
Dit betekent niet dat de kreupel-ware aanpak niet goed is. Het werkt goed op Luie Muizers omdat het nog vervelender en onhandiger is dan zeur-ware. De meeste goed verkopende shareware-producten die ik ken zijn kreupel-ware. Denk er echter wel aan dat het vastberaden piraten niet zal tegenhouden, dus spendeer niet al je tijd aan het bouwen van een kogelvrije beveiliging. Zoek een middenweg waarbij de luiaards tot betalen aangezet worden zonder gebruikers uit te irriteren die wel al betaald hebben (er is geen gebruiker zo boos als degene die betaald heeft en het product niet kan gebruiken omdat hij en het product allebei het wachtwoord vergeten zijn). Denk eraan dat je wachtwoorden op moet sturen naar elke betalende gebruiker, en te maken krijgt met telefoontjes en mailtjes van gebruikers die het wachtwoord vergeten zijn. Ontwerp een systeem dat de inspanningen en teleurstellingen voor jou en je klanten minimaliseert.
Voor een uitstekende bespreking van de verschillende lokkertjes, hun effectiviteit, en de kosten voor de ontwikkelaar verwijs ik naar Kee Nethery's discussie van "hookware."
<http://www2.sem icolon.com/Rick/ShareSuccess/Hookware.html>
Betalen: Maak het Gemakkelijk -- De eerste paar jaar verwachte ik van gebruikers dat ze kontant betaalden in dollars, of met een cheque van een Amerikaanse bank in dollars. Het was te duur, en dat is het eigenlijk nog steeds, om buitenlandse valuta te converteren. Ik had graag credit cards geaccepteerd, maar als hobbyist is het moeilijk om een bank te overtuigen dat ze je op dezelfde manier moeten behandelen als een winkel. Dit betekent dat, om mij te betalen, mensen een brief moesten sturen, meestal met een cheque daarin bijgestoken. Dat klink niet als een hoop werk, maar het houdt een hoop mensen tegen. Buitenlandse klanten zijn slechter af - het is niet eenvoudiger voor hun om Amerikaanse valuta te krijgen dan het voor mij is om hun valuta te converteren.
Dit is waar Kagi te hulp kwam. Kagi is een bedrijf dat betalingen regelt voor onder meer shareware-auteurs. Mijn klanten sturen hun geld naar Kagi, en Kagi stuurt mij elke maand een totaalbedrag, minus een percentage voor hunzelf en voor de bankkosten.
Dit is ideaal voor mijn klanten. Kagi levert een klein programma dat bij mijn software meegeleverd wordt, en dat levert een bestelformulier op. Klanten kunnen betalen met een Amerikaanse cheque, valuta van flink wat belangrijke landen, met credit card, en nog een paar opties. Als ze met papieren betaalmiddelen willen betalen, sturen ze het formulier per post naar Kagi. Betalen ze met credit card of een andere vorm van electronisch betalen, dan kunnen ze hun informatie faxen of e-mailen.
Nadat ik Kagi begon te gebruiken, stegen mijn verkopen met 50 procent. (Kagi belooft dit niet, en sommige Kagi klanten hebben een groei niet gezien, maar een hoop wel.) Kagi maakt het mogelijk voor klanten om direct te beslissen te betalen zonder moeilijk te hoeven doen met geld of postzegels. Kagi is niet de enige firma die deze service aanbiedt, en ik raad je aan de opties te onderzoeken. Ik kan Kagi aanbevelen - en nee, ik wordt niet betaald voor deze reclame!
[In de volgende aflevering zal Rick de volgende punten voor het succes van shareware bespreken.]
[Rick Holzgrafe heeft voor een aantal bekende bedrijven in Silicon Valley gewerkt in de uren dat hij geen shareware-producten aan het maken is.]
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering