Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#616/11-Feb-02

Digitale camera's zijn het helemaal, maar veel mensen hebben zich altijd afgevraagd hoe je het beste afdrukjes kunt krijgen. Stop met vragen, want Alex Hoffman vergelijkt online afdrukdiensten. Als je bewegende plaatjes wilt hebben, lees dan het advies van Jeff Carlson over het maken en wijzigen van video in iMovie. In het nieuws verder het uitbrengen van een beveiligingsaanpassing van Office X, het winnen van een technische Grammy door Apple en het terugtrekken van Apple uit Circuit City, en de ConceptDraw conferentie door CS Odessa in Oekraïne.

Onderwerpen:

Copyright 2002 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>

-> Denk je dat TidBITS interessant is voor <-
-> je vrienden, kennissen, collega's? Geef <-
-> hen de tip zich ook GRATIS te abonneren <-
-> of stuur deze aflevering naar hen door! <-

Je kunt je gratis abonneren op de Nederlandse afleveringen van TidBITS door een (blanco) mailtje te sturen naar: [email protected]. Je krijgt deze dan per e-mail toegestuurd.
Om je abonnement op te zeggen, kun je een mailtje sturen naar: [email protected].

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de USA.

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>

MailBITS/11-Feb-02

[vertaling: TK]

Patch voor zwakke plek in netwerkbeveiliging van Office X -- Microsoft heeft een Network Security Updater voor Microsoft Office X uitgebracht die een zwakke plek dicht die door een foutje in de netwerkbeveiliging van het pakket werd veroorzaakt. Office X controleert of iedere kopie in het netwerk over een unieke product identifier (PID) beschikt; als een Office-applicatie ergens op het netwerk dezelfde PID vindt, wordt de applicatie afgesloten. Marty Schoch ontdekte dat de controlecode een verkeerd samengesteld PID-bericht niet goed verwerkt zodat de eerst opgestarte Office-applicatie crasht, waarbij eventueel gegevens verloren kunnen gaan. Iemand zou dus Office-applicaties kunnen laten crashen met verkeerd samengestelde PID-berichten, maar hij kan geen gegevens aanmaken, wissen, of wijzigen. Voor volledige details zie Microsoft Security Bulletin MS01-002. [ACE]

<http://www.microsoft.com/mac/DOWNLOAD/OFFICEX/NetworkUpdater.asp>
<http://www.microsoft.com/mac/officex/>
<http://www.microsoft.com/technet/security/bulletin/MS02-002.asp>

Apple wint technical Grammy -- Voor veel mensen zijn de Grammy's een jaarlijks gebeuren waarop de muziekindustrie zichzelf complimenteert voor het hoge aantal verkochte albums, en daarbij op schaamteloze wijze van de gelegenheid gebruik maakt om nog meer albums te verkopen door enkele goedverkopende acts en halfnaakte idolen op prime time tv te brengen. In 1994 is de Recording Academy begonnen met het uitreiken van technical Grammys voor individuelen en voor bedrijven die "een bijdrage van uitzonderlijke technische betekenis voor de opnamesector." hebben geleverd; In het verleden is deze prijs reeds gegaan naar Les Paul (een pionier van de elektrische gitaar en multitrack-opname), Ray Dolby (ruisonderdrukkingstechnologie), Digidesign (high-end digitale opname-tools), en George Massenburg (parametrische EQ, mix-automatisering, en andere productie-tools).

Dit jaar gaan de technical Grammys naar Robert Moog en Apple Computer. Bob Moog was een vroege ontwikkelaar van analoge synthesizers, wiens instrumenten elektronische muziek vanaf het einde van de jaren 60 populair hebben gemaakt, terwijl Apple wordt geloofd voor zijn leidende rol bij het introduceren van computertechnologie in het schrijven, produceren en opnemen van muziek. Hoewel pc's met Windows de jongste jaren wel wat terrein hebben gewonnen, is professionele audio één van die nichemarkten waar Apple veel high-end hardware verkoopt, en sinds de late jaren 80 hebben Macs een belangrijk overwicht op het gebied van professionele en semi-professionele opnamen met computer (vaak in combinatie met hardware van merken zoals Mark of the Unicorn en/of Digidesign). Het is mooi om te zien dat de sector erkent dat de systemen en inventiviteit van Apple nog steeds een belangrijke rol blijven spelen, hoewel dit in scherpe tegenstelling staat tot de online-muziekdiensten van de muzieklabels die niet compatibel zijn met de Mac. [GD]

<http://www.grammy.com/news/academy/020131tech.html>
<http://www.bigbriar.com/>
<http://www.digidesign.com/>
<http://www.motu.com/>

Knipper niet of je hebt het gemist -- Apple heeft vorige week in alle stilte aangekondigd dat het geen Macs of Apple-merchandise meer zal verkopen via Circuit City. Apple was pas rond het midden van 2000 opnieuw via Circuit City gaan verkopen, nadat in 1998 werd beslist de samenwerking te beëindigen met Circuit City, Sears, Best Buy, Office Max, en andere technologieketens met grote naamsbekendheid die geen goederen van Apple hadden uitgestald (of zelfs maar behoorlijk hadden geïnstalleerd). (Apple liet Sears opnieuw vallen in maart 2001.) Apple noch Circuit City gaven een reden voor het huidige stopzetten van de samenwerking, maar Apple geeft al een tijdje aan dat het ontevreden is over al zijn distributiepartners en dat er veranderingen op til waren, zowel om de eigen winkels te promoten als het "winkel in een winkel"-concept van CompUSA te ondersteunen. [GD]

<http://story.news.yahoo.com/news?tmpl=story&u=/cn/20020209/tc_cn/apple_short_circuits_circuit_city_deal/>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06044>

ConceptDraw World Conference 2002 -- Gewoonlijk vermelden we conferenties niet op voorhand, vooral omdat er zo veel zijn en ze allemaal sterk op elkaar lijken. Maar de ConceptDraw World Conference van CS Odessa heeft onze aandacht getrokken door de fascinerende plek waar ze wordt gehouden: in Odessa aan de Zwarte Zee in Oekraïne van 28 maart tot en met 30 maart 2002. Vanuit de Verenigde Staten is dit ongetwijfeld niet bij de deur (voor Europeanen is dit natuurlijk minder een probleem), en bij de conferentie is dan ook veel tijd voorzien voor sightseeing en feestjes. Het weer zou rond die tijd van het jaar vrij goed moeten zijn, en enkele dagen na de conferentie, op 1 april, worden auto's uit het centrum van de stad geweerd voor een reusachtige 1 april-optocht met een half miljoen toeschouwers. CS Odessa was in 2001 het eerste bedrijf uit dat deel van de wereld dat op Macworld Expo stond; dit kan interessant zijn voor zware ConceptDraw-gebruikers die het bezoekje willen retourneren en meer over ConceptDraw te weten willen komen. [ACE]

<http://www.conceptdraw.com/conference/>

Betere iMovies maken

door Jeff Carlson <[email protected]>
[vertaling: JS, DPF, JG]

Als je in het verleden video wilde bewerken, had je daar een kamer vol gespecialiseerde apparatuur voor nodig en een flinke hoeveelheid training en ervaring alleen al om te kunnen beginnen. Vandaag de dag bestaat het merendeel van wat je nodig hebt uit zaken die al in je Applicatiesmap zitten. iMovie van Apple maakt het mogelijk voor iedereen met een recente Macintosh om video te importeren en aan te passen tot een filmpje dat er professioneel uit ziet.

In "Een duik in digitale video" in TidBITS-615 besprak ik wat basiszaken van het werken met digitale video en waar je op moet letten als je een digitale camera koopt. Deze keer wil ik wat tips delen die ik leerde bij het schrijven van mijn meest recente boek, iMovie 2 for Macintosh: Visual QuickStart Guide. Als je net begint met het werken met digitale video zullen deze aanwijzingen je helpen bij het filmen en bij het werken met iMovie.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06709>
<http://www.amazon.com/exec/obidos/ASIN/0201787881/tidbitselectro00A/>

Een stabiele relatie -- De meeste mensen denken bij thuisvideo's aan de schokkerige bewegingen van de filmpjes die als thuisvideo op televisie getoond worden. Behalve in bijzondere omstandigheden is dat niet gewoon een stijl: de kleine afmetingen en het lage gewicht van de meeste videocamera's maakt het moeilijk ze stabiel te houden tijdens het filmen. De camera op een driepoot zetten is de beste manier om de camera niet te laten bewegen, maar een driepoot is vaak lastig mee te nemen en op te stellen. In plaats daarvan kun je de stabiliteit verbeteren tijdens het filmen door je ellebogen in je zij te planten en de camera met twee handen beet te houden. Hoewel de meeste camera's digitale stabilisatie bieden en deze goed werk verrichten bij het compenseren van kleine bewegingen van de camera kun je er niet op rekenen bij grotere bewegingen.

Zoom zoom -- Een van de eerste dingen die potentiele camerakopers doen is de zoom-eigenschappen van de camera testen. En waarom ook niet? In tegenstelling tot de filmmakers uit Hollywood, die een camera kunnen plaatsen waar het ze het beste uitkomt, ben jij wellicht bezig met een filmpje van een beer terwijl je op honderden meters afstand staat (en, als we toch adviezen aan het geven zijn, ik raad je ten stelligste aan op honderden meters afstand van wilde beren te blijven). De zoom inzetten kan het verschil betekenen tussen bewogen bont of opgegeten worden voor degenen die deze tips negeren.

Als je de zoom gebruikt, probeer de beweging constant en berekend te doen. De zoom instellingen op de meeste camera's zijn drukgevoelig, dus hard drukken maakt de zoom sneller dan een lichte aanraking. Probeer niet zo snel mogelijk in en uit te zoomen (en zeker niet kort achter elkaar) tenzij je probeert je publiek misselijk te maken. Als je de kans hebt, probeer dan de zoom te oefenen op je onderwerp voordat je begint met filmen.

En schakel daarbij de digitale zoom van de camera uit. In tegenstelling tot optische zoom, welke te maken heeft met de mate waarin het lensmechanisme kan bewegen (gewoonlijk tot 10 maal de normale instelling) is digitale zoom een techniek waarbij de processor van de camera het beeld bekijkt en de pixels vergroot om een zoom te simuleren. In essentie doet de camera een gok naar hoe het beeld eruit zou hebben gezien als er een grotere zoom gebruikt zou zijn, en dat zie je: beelden met digitale zoom zit vol met grote pixels, en het is vaak moeilijk te zien wat er oorspronkelijk gefilmd werd. Hoewel een 200x digitale zoom goed klinkt, is het meer een reclame kreet dan iets dat een filmer wil gebruiken. Zet het uit nu je er nog aan denkt, zodat je jezelf later geen onverwacht slechte beelden hoeft te verwijten.

Hoor je wat je hoort? Ik raad je aan een koptelefoon aan te sluiten op je camera om zo te kunnen controleren of de audio ook daadwerkelijk is wat je verwacht. Het maakt niet uit wat voor soort, zolang wat je hoort maar hetzelfde is als wat je camera 'hoort'. Je wilt later niet ontdekken dat er alleen maar verkeersgeluiden op de tape staat.

Zorg voor backup -- Bij het bewerken van je film wil je een strak resultaat, zonder scènes die de aandacht van je doelgroep doen verslappen. Zorg er echter wel voor dat je voldoende scènes hebt opgenomen. Zorg voor extra beelden aan het einde van je scènes, en stop niet gelijk met opnemen wanneer de actie ophoudt. Neem een paar minuten de tijd voor opnames van de omgeving, reacties van mensen, of omringende objecten. Het zal in de meeste gevallen immers niet mogelijk zijn om terug te gaan en extra materiaal op te nemen. Dat extra materiaal kan soms essentieel zijn voor je resultaat.

Op zoek naar overblijfselen -- Wanneer de opnames gereed zijn, is het tijd om de boel te importeren en te gaan knippen en plakken. Wanneer je begint met knippen, verkleinen en herarrangeren, zal het soms moeilijk zijn om te onthouden welke onderdelen ooit een geheel vormden voor het geval je andere combinaties wilt proberen. Gelukkig biedt iMovie een aantal manieren om terug te gaan. Je zult bijvoorbeeld ontdekken dat je de Undo functie van iMovie (10 niveaus) vaak gebruikt, maar onthoud wel dat de teller teruggezet wordt naar 0 wanneer je je iMovie-project afsluit.

Als je niet meer kunt teruggaan naar een eerdere versie zijn er nog andere mogelijkheden. Bij het bewerken slaat iMovie alleen de veranderingen op die je gemaakt hebt, het verandert het originele bestand niet. Stel bijvoorbeeld dat je 10 minuten hebt geïmporteerd uit je camera en daar een aantal kleinere bestanden van hebt gemaakt. Je hebt vervolgens één van die bestanden weggegooid, en komt er pas later achter dat je dat fragment toch nodig hebt. Je kunt dan niet de prullenmand van iMovie openen (zoals je in de Finder zou doen) en het fragment er uit halen. Je kunt wel één van de andere fragmenten aanklikken en Restore Clip Media uit het Advanced menu kiezen - iMovie leest vervolgens de volledige 10 minuten weer van de harde schijf en maakt van dat kleine fragment weer het geheel. Dat geheel kun je dan weer bewerken. Wees echter gewaarschuwd dat zodra je de prullenmand hebt leeggemaakt, het origineel voorgoed weg is. iMovie bewerkt dan het bestand op je harde schijf, en verwijdert de delen die je zelf ook hebt weggegooid.

Overgangen -- Laat voldoende ruimte tussen je fragmenten om overgangen mogelijk te maken. Een overgang als Cross Dissolve maakt een overlap tussen de delen die het bewerkt zodat beide delen tegelijk getoond kunnen worden. Wanneer het deel waar het om gaat gelijk met het fragment begint, raak je daar min of meer een deel van kwijt. Met een neutraal begindeel krijg je de verlangde overgang zonder dat dat ten koste gaat van de scène. Heb je teveel van die neutrale stukken dan kun je die er altijd nog uitknippen.

Nu we het er toch over hebben, ik raad je af om iedere overgang die iMovie heeft (en dat zijn er nogal wat - Apple biedt er een aantal, maar de Slick Transitions en Effects van GeeThree zijn ook aardig) te gebruiken. In de meeste situaties zul je niet meer hoeven gebruiken dan Cross Dissolve, Fade In, Fade Out en Overlap. Alhoewel anderen ook hun toepassingsgebied hebben leidt het gebruik van al te veel opvallende overgangen in één project af van de film zelf. Het is hetzelfde principe als het gebruik van teveel verschillende lettertypes in een document in een tekstverwerker: wanneer je er meer dan een paar hebt op een enkele pagina maakt het nauwelijks meer uit wat er in het document staat.

<http://geethree.com/p_slickboth.html>

Titels taxeren -- Vanuit een makkelijk-te-gebruiken standpunt is de schijfregelaar die de grootte van een font vaststelt wonderbaarlijk eenvoudig: schuif naar links om de grootte te verminderen, schuif naar rechts om de grootte te vermeerderen. Deze aanpak kan echter irritant ontmoedigend zijn als je precies wilt zijn. Daarbij komt dat hoe langer je titels zijn, hoe kleiner de tekst zal lijken, zelfs bij de grootste fontmaat. De ruwe iMovie titel preview kan ook misleidend zijn wat betreft de tekstgrootte en wanneer langere zinnen doorlopen naar de volgende regel. Dus, pas je titels toe op een paar testfragmenten die je terug naar tape kan exporteren en kan voorvertonen op een televisie om precies te zien hoe de titel er uit zal zien.

Muziek gebruiken -- iMovie biedt wat eens een vernuftige methode was van toevoegen van muziek aan je film: je kunt muziek van een CD rechtstreeks in het programma opnemen. Je speelt het liedje af en neemt het op terwijl het speelt, net zoals je video van de videotape van je camcorder importeert. Met MP3 muziekbestanden en iTunes is deze techniek echter ouderwets geworden. Gebruik iTunes om van muziek een MP3-bestand te maken, en gebruik dan het iMovie Import commando om het liedje aan je film toe te voegen. Als je de beste geluidskwaliteit wil hebben (wat veel meer ruimte op je harde schijf inneemt), gebruik dan iTunes om het liedje in AIFF formaat op te slaan; in dat formaat bewaart ook de ingebouwde recorder van iMovie muziek, maar iTunes heeft een veel betere interface om dat voor elkaar te krijgen.

Het iMovie effect -- Zodra je begint met bewerken in iMovie zul je nooit meer op hetzelfde naar films of televisie kijken. Je ziet scènes in termen als shots, hoeken, verlichting, geluidseffecten, en visueel verhaal. Mijn vrouw bewees dit nadat ze iMovie slechts een paar keer gebruikt had toen we naar de online preview van de film The Man Who Wasn't There keken. Het is een groots werk wat betreft editing, maar ik realiseerde me niet hoe goed totdat Kim er nonchalant op wees dat iedere scène eindigde in een cross-dissolve overgang, behalve wanneer de hoofdrolspelers op het scherm waren, dan werden jump cuts gebruik om een andere scène van de acteur te laten zien voor het overvloeien. Als dat niet demonstreert hoe het gebruiksgemak en de kracht van iMovie je kan beïnvloeden weet ik het niet meer.

<http://www.themanwhowasntthere.com/trailer.htm>

Digitale foto's printen, Deel 1

door Alex Hoffman <[email protected]>
[vertaling: MSH, GH, RAW, SL]

Onlangs kocht ik een nieuwe Nikon Coolpix 775 digitale camera voor mijn vrouw. We stonden op het punt te gaan trouwen en ik dacht dat we het leuk zouden vinden om veel foto's te maken van het huwelijk en de huwelijksreis. Ik had gelijk: we maakten in negen dagen meer dan 1000 foto's.

<http://www.nikonusa.com/coolpix775/>

Al heeft het samenstellen van een CD, die de meeste van onze foto's vertoont (honderden, zeg ik je) voor onze gasten en vrienden mijn grootste belangstelling, mijn vrouw heeft een voorkeur voor ouderwetse fotoalbums en wil enkele van de afbeeldingen printen.

Deze situatie riep de vraag op wat de beste methode is om digitale foto's af te drukken. Hoewel we nu slechts 50 of 100 foto's willen afdrukken, worden dat er later vanzelf natuurlijk meer.. Moeten we een foto-printer kopen of ze naar een afdruk-zaak sturen? In dat tweede geval, naar welke? Omdat dit niet alledaagse kiekjes waren, onderzocht ik beide opties.

Een printer kopen -- Al twijfelde ik niet aan de kwaliteit van de prints van digitale fotolabs, ik was niet zo zeker van de fotokwaliteit van de printers die we ons konden veroorloven. Inkjetprinters heb ik jarenlang gebruikt en ik was nooit erg gelukkig met de kwaliteit van hun fotoprestaties.

Weliswaar bezat ik nooit een "photo printer," waarvan de veronderstelde kwaliteit goed genoeg moet zijn om in de buurt te komen van een fotografische afdruk. Ook heb ik nooit echt fotopapier gebruikt dat een speciale coating heeft om in een hoge resolutie te kunnen printen. Helaas is dit papier duur: ongeveer $0.30 voor een 4" x 6" vel, en $0.50 voor een 8.5" x 11" vel. En ook al zijn inkjetprinters relatief goedkoop, de inktpatronen zijn duur en het printen van foto's gebruikt een enorme hoeveelheid inkt per pagina (tekst bedekt ongeveer 5 procent van een vel papier, maar foto's gewoonlijk 90 tot 100 procent van het blad).

Vanwege de dure inktpatronen en het dure papier kocht ik geen fotoprinter. Ik zag geen geldelijk voordeel en wantrouw nog steeds de kwaliteit. Dit betekent niet dat je geen goede resultaten zou kunnen krijgen, zeker als je van plan bent om slechts betrekkelijk weinig plaatjes te printen. Echter aangezien we al een zwart-wit laserprinter bezitten, zagen we geen dwingende reden om daar een fotoprinter aan toe te voegen.

Digitale fotowinkels -- Ik heb de laatste tijd gelezen over verschillende digitale fotowinkels, maar ik heb er nooit veel aandacht aan besteed. Ik had begrepen wat hun grootste voordelen waren en dat het duurder was dan een filmrolletje te laten afdrukken. Maar ik denk dat het een van de grootste voordelen van digitale fotografie is dat je maar een klein percentage van je foto's afdrukt, wat tot een kostenbesparing leidt. Dus ik besloot een paar van de digitale fotolabs die Yahoo noemt, te proberen. De populairste waren Shutterfly, Club Photo, ImageStation, Ofoto (van Kodak), dotPhoto, Snapfish (van District Photo), PhotoAccess, eFrames, en searsphotos.com.

<http://dir.yahoo.com/Business_and_Economy/Shopping_and_Services/Photography/Digital/Labs/>

Ik voegde Walmart toe aan de lijst omdat die bijna overal zitten, en ik nam ook de iPhoto service van Apple op, die Ofoto van Kodak gebruikt voor afdrukken. Na een snelle blik op de sites stelde ik de criteria samen om de diensten met elkaar te vergelijken: kosten, gemak van opsturen, kwaliteit van de website, en het assortiment. Ik nam nogal naïef aan dat kwaliteit van de afdrukken geen criterium was, omdat ik toen nog dacht dat het eindprodukt bijna hetzelfde zou zijn.

<http://www.shutterfly.com/>
<http://www.clubphoto.com/>
<http://www.imagestation.com/>
<http://www.ofoto.com/>
<http://www.dotphoto.com/>
<http://www.snapfish.com/>
<http://www.photoaccess.com/>
<http://www.eframes.com/>
<http://www.searsphotos.com/>
<http://www.walmartphotocenter.com/>
<http://www.apple.com/iphoto/>

Ik had beter moeten weten. Als eerste, werken in de informatie technologie (onder meer ondersteuning van advertentie bureau's) leidde bij mij tot de overtuiging dat kleurcorrectie een enorme rol speelt. Ten tweede weet ik dat traditionele fotolaboratoria niet allemaal eender zijn (een filmrolletje wat er slecht uitkomt hoeft niet per se jouw fout te zijn). Ik wist beter maar mijn optimisme over de mogelijkheden van digitale beeldbewerking verblindde me eerst. Ik leerde snel.

Kosten -- Al de diensten bieden dezelfde standaard afdrukformaten, 4" x 6", 5" x 7", en 8" x 10". Sommige bieden ook pasfoto's en groter formaat afdrukken, maar voor de prijsvergelijkingen hield ik het bij de drie standaard formaten, de prijzen zijn min of meer hetzelfde (de meeste bieden ook 3" x 5" afdrukken voor de 4" x 6" prijs.)

 Formaat        prijs
 -----------------
 4" x 6"     $0.49
 5" x 7"     $0.99
 8" x 10"    $3.99

Er waren echter wel een paar uitzonderingen op de prijzen.

Aan de negatieve kant, searsphotos.com rekent drie keer zoveel voor 4" x 6" afdrukken als je maar het minste aan beeldbewerking laat doen (uitsnedes of rode oogjes verwijderen). Snapfish rekent 20 procent meer dan de anderen ($0.59), en het zijn beide duidelijk filmverwerkers. Hoewel ik een paar proefafdrukken naar Snapfish stuurde, faalden beide bedrijven voor de prijstest en deden niet mee aan de competitie. De prijs van searsphotos.com was zo buiten proporties dat ik ze uitsloot van de kwaliteitstest. (searsphotos.com neemt ook geen bestanden aan groter dan 500 KB, wat hun afdrukkwaliteit vermindert, en de webpagina's van Snapfish om te bestellen zijn verschrikkelijk.)

Aan de positieve kant zaten PhotoAccess ($0.45, $1.09, en $2.95), Walmart ($0.26, $0.96, $2.98) en dotPhoto ($0.29, $0.95, en $2.95). Maar Walmart biedt ook pakketten (een 8" x 10", twee 5" x 7" afdrukken, en 16 pasfoto's voor $9, bijvoorbeeld), dotPhoto verslaat iedereen op prijs en mogelijkheden, het biedt abonnementen en bulk prijzen. Voor $5 per maand kun je tot 26 4" x 6" afdrukken krijgen ($0.19 per afdruk), of je kunt $10 betalen voor 60 afdrukken. Beide mogelijkheden bieden ook lagere prijzen voor andere formaten. Verbazingwekkend is dat je ongebruikte afdrukken mee mag nemen naar de volgende maand. Het enige nadeel is dat je een jaar abonnement moet nemen. dotPhoto biedt ook de mogelijk om een bepaald volume van te voren af te nemen, je hebt dan twee jaar de tijd om dat op te maken ($70 voor 400 4" x 6" afdrukken, $35 voor 50 5" x 7" afdrukken, en $50 voor 25 8" x 10" afdrukken). Als de prijs je voornaamste criterium is, niets komt in de buurt van dotPhoto.

Verzendkosten variëren, door de grootte van je bestelling en de manier van verzenden. Hier was niet veel variatie, afgezien van Club Photo, die gratis per post verstuurt. Walmart biedt de mogelijkheid om zonder verzendkosten de zaak af te halen in een Walmart winkel, maar dat duurt buitengewoon lang. Apple lijkt aan de hoge kant te zitten, maar niet hoog genoeg om uit de competitie genomen te worden.

Laadgemak -- Het vervelendste van het werken met een digitaal fotolab is het in één keer laden van meerdere foto's. Op alle websites kun je documenten uitzoeken om met de hand te laden, maar dat betekent op een Browse-knop drukken en de documenten op je harde schijf lokaliseren. Dat wordt gauw vervelend als je het meer dan een paar keer moet doen.

Gelukkig bieden de meeste van de fotodiensten hiervoor alternatieven. Bij sommigen gaat het om een losstaande applicatie die meerdere beelddocumenten tegelijk verstuurt. Anderen gebruiken een plug-in voor de Windowsversie van Internet Explorer. De eis van gemakkelijk laden vanaf een Mac zette een aantal van de diensten buitenspel, waaronder eFrames, Walmart, dotPhoto en ImageStation.

De overgebleven diensten (Apple, Club Photo, Ofoto, PhotoAccess en Shutterfly) hebben allemaal een Macintosh-applicatie waarop je de foto's kunt slepen die je wilt laden. Apple is de enige dienst met een Mac OS X-native applicatie, maar omdat iPhoto alleen onder het nieuwe besturingssysteem draait, hebben Mac OS 8 of 9-gebruikers pech gehad. Van de anderen vermeldt PhotoAccess alleen dat ze werken aan een Mac OS X versie. De applicaties van de vier andere bedrijven draaien wel onder Classic.

Website-beoordeling -- Alle websites gebruiken de album-metafoor om de foto's te organiseren. Je kunt foto's een naam geven en nieuwe toevoegen zo vaak je wilt. ClubPhoto laat zijn klanten extra betalen om de foto's online toegankelijk te houden, met twee pakketten (US$25 en US$35 per jaar) die eveneens kortingen geven op alle bestellingen. Toch lijkt het me wat ver gaan om geld te vragen om te voorkomen dat je foto's na 30 of 90 dagen verdwijnen.

Het grote voordeel van digitale fotografie is dat je je foto's kunt bewerken en kadreren voordat je ze afdrukt. Elk digitaal fotolab zou dit gemakkelijk moeten maken, vooral voor klanten die zelf geen software voor beeldbewerking hebben. De overgebleven deelnemers onderscheidden zich in deze ronde.

PhotoAccess had de minste bewerkingsmogelijkheden. De laad-applicatie kan foto's roteren, maar op de website zijn er geen andere opties, opvallend genoeg ook geen rode-ogenreductie. ClubPhoto heeft ook geen rode-ogencorrectie, al kun je op de website foto's wel donker of lichter maken.

Met Ofoto's laad-applicatie kun je rode ogen verbeteren en beelden kadreren. Hun website biedt nog meer mogelijkheden, zoals het toevoegen van lijstranden; dit is echter de meest frustrerende eigenschap van Ofoto, want de lijst bedekt een deel van het beeld, in plaats van de beeldgrootte te verkleinen om de foto passend binnen de lijstrand te krijgen. Ofoto kan ook beelden in zwart-wit afdrukken, in sepiatinten of sepia-achtige tinten (in rood, groen of blauw). Tenslotte kan het ook "de belichting herstellen," donkere foto's lichter maken en te bleke foto's donkerder maken.

Op Shutterfly's website zijn de meeste opties te vinden, hoewel de software niets anders kan dan foto's laden. Op de site kun je lijstranden aan je foto's toevoegen (die automatisch passend gemaakt worden), rode ogen wegwerken, omzetten naar zwart-wit, kleurverzadiging aanpassen, focus vager of scherper maken of de kleurtint veranderen. Shutterfly's website is ook het gemakkelijkst te navigeren, vooral als je naar albums met veel foto's kijkt.

Apple gebruikt een heel andere opzet, waarbij iPhoto alle organisatie en bewerking van je foto's regelt. De bewerkingsmogelijkheden zijn beperkt tot het roteren van beelden, rode ogen wegwerken, kadreren (met een slim stukje gereedschap voor het instellen van de hoogte-breedte-verhouding) en het omzetten naar zwart-wit. Maar bij alle Macs wordt nu gratis PixelNhance geleverd (van Caffeine Software), die een prima aanvulling vormt op de bewerkingsopties van iPhoto. Er is geen tint-bijstelling (voor sepia-achtige afdrukken) en geen van de andere effecten die de anderen bieden. Hoewel iPhoto veel gemakkelijker te gebruiken is dan welke van de websites dan ook, heeft het niet zoveel opties, en niets van het niveau van Adobe PhotoDeluxe. Maar ik verwacht dat toekomstige versies de meeste van deze minpunten vlot zullen ondervangen.

<http://www.adobe.com/products/photodeluxe/>
<http://www.caffeinesoft.com/products/pnh/pnh_index.html>

Ik heb dit niet getest, maar alle websites laten je je foto's delen, zodat anderen hun eigen afdrukken van jouw foto's kunnen bestellen. Apple maakt het ongekend gemakkelijk om via iPhoto je foto's in een album op het web te zetten op homepage.mac.com, maar met de beperkte gratis schijfruimte die Apple beschikbaar stelt kun je maar weinig foto's van hoge resolutie delen. Bij diensten die je foto's na een tijdje verwijderen is het nut van foto's delen beperkt.

Assortiment -- De meeste van deze diensten bieden meer dan alleen het afdrukken van foto's. Sommige verkopen ook digitale camera's en digitale videorecorders, zij het niet voor concurrerende prijzen. Muismatten, je eigen wenskaarten, en mokken zijn de regel, en de meeste bieden ook fotolijsten aan.

Shutterfly biedt alleen de basisartikelen die iedereen biedt. Ofoto voegt daar een breed assortiment van lijsten en fotoalbums aan toe, alsmede Archive CD's vanaf $10, afhankelijk van het aantal foto's. Club Photo biedt voor $8 Album CD's, waar maximaal 60 foto's op passen, en Archive CD's (eveneens vanaf $10, afhankelijk van het aantal afbeeldingen), waar al je foto's op staan. Enkele andere artikelen van ClubPhoto zijn: lijsten, etenswaren (echt waar!), cheques [Amerikaanse banken accepteren ook zelfbedachte formulieren - vert.], postzegels, Post-It notitieblokken, puzzels, posters, pluchen beesten, schortjes, t-shirts, juwelen, en zelfs een nachtlamp. PhotoAccess biedt naast het basisassortiment ook t-shirts, sweatshirts, petten, puzzels, schortjes, speelkaarten, trommels, boodschappentassen, dia's, en zelfs je eigen cadeaupapier. Het interessantst voor mij is dat PhotoAccess als enige "digital prints" biedt waarvan de afmetingen overeenkomen met de meeste beeldschermen, televisies en camera's.

Alleen bij Apple kun je een indrukwekkend boek met harde kaft kopen (van 29 bij 23 cm). De linnen kaft is naar jouw keuze zwart, wijnrood, licht grijs, of marineblauw, en je kunt uit zes modellen kiezen bij het ontwerpen van je boek en het indelen van de foto's. Jammer genoeg is het duur ($3 per pagina met een minimum van 10 en een maximum van 50 pagina's) en is de kwaliteit van het papier en de afdruk niet geweldig (ongeveer de kwaliteit van een tijdschrift). Die prijs loopt snel op, speciaal bij grotere boeken, ook al kun je meer foto's op een pagina kwijt. Hoewel anderen er goed mee overweg konden had ik problemen met het maken van boeken van meer dan ongeveer 12 pagina's - vooral bij het herschikken van pagina's bij het werken in boekvorm. Foto's eerst op volgorde leggen en daarna het boek van links naar rechts ontwerpen werkte beter.

iPhoto is eigenlijk een voorkant van de webdienst myPublisher. Als je direct bestelt bij myPublisher heb je een paar mogelijkheden extra, zoals een leren kaft en stofhoezen, maar iPhoto vereenvoudigt het proces van het maken en bestellen van een boek enorm. Gezien alle problemen die ik had met iPhoto kan ik me niet voorstellen dat ik de website van myPublisher zal proberen te gebruiken voor een echt project, omdat je de foto's een voor een vanuit een browser moet uploaden.

<http://www.mypublisher.com/>

Ook Shutterfly biedt zijn klanten een boek, maar dat ziet er wel heel anders uit. De Snapbook is een in spiraalrug gebonden boek met een doorschijnende plastic kaft. Er passen maximaal 40 foto's in, en hij is leverbaar in de afmetingen 10 bij 15, en 13 bij 18 cm. De prijs is maximaal $25 resp. $30, afhankelijk van het aantal foto's. Je kunt uit enkele verschillende ontwerpen kiezen, maar anders dan de boeken van Apple bieden zij ruimte voor maar één afbeelding per pagina. Ik vind de website van Shutterfly aantrekkelijk, maar had wel een paar problemen toen ik mijn boek samenstelde. Toch is de prijs van de Snapbook verleidelijk, speciaal omdat de grootste Snapbook minder kost dan wanneer je de pagina's afzonderlijk koopt, en evenveel kost als een boek van 10 pagina's bij Apple.

<http://www.shutterfly.com/snapbooks/>

Nadat ik de websites van alle bedrijven had onderzocht en bij elk afdrukken had besteld kon ik geen duidelijke winnaar aanwijzen. Elke dienst had zijn eigen sterke kanten, of het nou de prijs was, de ruime artikelenkeuze, het ontwerp van de site, of het bedieningsgemak. Maar toen ik de eerste afdrukken ontving realiseerde ik mij dat ik aan veel zaken niet voldoende aandacht had besteed. In het volgende deel van dit artikel zal ik uitweiden over mijn fouten en het verrassende eindresultaat.

[Alexander Mishra Hoffman is een IT manager in New York City, een fan van Red Sox en Pats, en pasgetrouwd.]

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering