Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#617/18-Feb-02

Welk van de on-line foto-ontwikkelingsdiensten biedt de beste kwaliteit foto's van digitale opname's? Lees de uitslag van Alex Hoffman's vergelijking van on-line foto-ontwikkelcentrales. Nou eens niet geheel practisch, Adam kijkt naar een paar ideeën die 'cool' zijn, waaronder een gratis vergunning verstrekker, een project dat nummer associaties onderzoekt en een test van de effectiviteit van on-line reklame. Uit het nieuws behandelen we het uitbrengen van Default Folder X en IPO van PayPal.

Onderwerpen:

Copyright 2002 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>

-> Denk je dat TidBITS interessant is voor <-
-> je vrienden, kennissen, collega's? Geef <-
-> hen de tip zich ook GRATIS te abonneren <-
-> of stuur deze aflevering naar hen door! <-

Je kunt je gratis abonneren op de Nederlandse afleveringen van TidBITS door een (blanco) mailtje te sturen naar: [email protected]. Je krijgt deze dan per e-mail toegestuurd.
Om je abonnement op te zeggen, kun je een mailtje sturen naar: [email protected].

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de USA.

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

MailBITS/18-Feb-02

[vertaling: PEP]

Default Folder X verbetert de Mac OS X Open/Bewaar dialogen -- Al jaren hebben Macintosh gebruikers de Open en Bewaar dialogen uitgebreid met gereedschap als Action Files van Power On Software en Default Folder van St. Clair Software. Nu komt een van hen Mac OS X te hulp met Default Folder X 1.0.1 (zie "Gereedschap Dat We Gebruiken: Default Folder" in TidBITS-475). Default Folder X biedt dezelfde functionaliteit als z'n voorganger voor eerdere versies van Mac OS, je kunt makkelijk bij je favoriete en net gebruikte mappen via je Open en Bewaar dialogen. Je kunt mappen en bestanden een nieuwe naam geven, info bekijken of weggooien, en bestanden openen vanuit de Finder. Default Folder X vertoont ook de huidige locatie en kan terugkeren naar je laatste selectie uit een map. Je benadert deze functies via een toolbar die aan de rechterzijde van je Open en Bewaar dialoog venster is bevestigd; toetsenbord shortcuts zijn ook te gebruiken. Maar, de nieuwe versie bevat tevens een juweeltje waardoor dit programma voor jou onmisbaar wordt; je kunt het toetsenbord gebruiken om door de kolomdialogen van Mac OS X te navigeren zoals het hoort. Anders dan met de nieuwe Open en Bewaar dialogen van Apple z'n huidige software ( waar we het over hadden in "Apple's gemene geheimpje" in TidBITS-601), met Default Folder geïnstalleerd typ je een bestandsnaam in en krijg je die map ge'highlite' in een lijst te zien, i.p.v. terecht te komen in een bestandshiërarchie limbo. Op dit moment werkt dit gereedschap enkel onder Carbon toepassingen, maar een verwachte gratis update zal ook Cocoa toepassingen ondersteunen. Default Folder X is gratis 30 dagen te proberen, daarna kost registratie $35; eigenaars van Default Folder 3.x kunnen voor $20 een update krijgen. De installer is een download van 1.4 MB. [JLC]

<http://www.stclairsoft.com/DefaultFolderX/>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=05341>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06594>

IPO van PayPal verrast -- Internet aandelen zullen wel nooit terugkeren naar de topdagen van een paar jaar geleden, maar Internet betaalopdrachtdienst PayPal verrastte die verwachtingen met zijn eerste dag aan de beurs verleden week. Het aandeel opende op $13 en sloot aan het einde van die eerste dag op NASDAQ boven de $20, een stijging van 55% waarmee het bedrijf een waarde van $1 miljard bereikt. Ondanks dit blijk van vertrouwen moet PayPal een oplossing zoeken voor een rechtzaak betreffende patentbreuk en onderzoek door inspecties van een aantal Amerikaanse staten die bezorgd zijn dat een aantal bankregels wordt overschreden. PayPal maakt in ieder geval nog geen winst, met een verlies van $107,8 miljoen in 2001 en inkomsten van $104,8. Toch, met 12,8 miljoen klanten en elke dag 18.000 nieuwe klanten erbij, blijft PayPal de leider in de wereld van on-line betalingen - zie "Waardevolle Web Sites: PayPal" in TidBITS-562). [ACE]

<http://www.paypal.com/>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06260>

Enkele knappe concepten

door Adam C. Engst <[email protected]>
[vertaling: TK, GH, MSH]

Het internet mag dan wel vaak een spreekbuis voor idioten zijn, het biedt ook mensen met echt knappe ideeën de kans om iets uit te proberen. De dotcom-implosie kan je zelfs als iets positiefs beschouwen in de zin dat er weer aandacht uitgaat naar de tijd dat je ook zonder een businessplan en een cool miljoen kapitaal iets op het internet kon doen - niet dat we verbitterd zijn omdat een of andere roofkapitalist ons nooit geen miljoentje heeft toevertrouwd!

Creative Commons -- Larry Lessig, professor in de rechten aan Stanford en auteur van The Future of Ideas en Code and Other Laws of Cyberspace, heeft een idee gelanceerd dat hij Creative Commons noemt. De basisidee is het beschikbaar maken van flexibele, aanpasbare intellectuele eigendomlicenties voor muzikanten, schrijvers, programmeurs, artiesten, en voor iedereen die zijn werk wijd en zijd verspreid wil zien maar toch ook nog wil bepalen wat aanvaardbaar gebruik is. Het beste aan deze nieuwe idee, voor iedereen die zich al eens in het honorarium van een advocaat heeft verslikt, is dat Creative Commons deze licenties gratis wil aanbieden.

<http://www.creativecommons.org/>
<http://www.amazon.com/exec/obidos/ASIN/0375505784/tidbitselectro00A>
<http://www.amazon.com/exec/obidos/ASIN/0465039138/tidbitselectro00A/>

Zodra Creative Commons opstart, wat gepland is voor mei 2002, kan iedereen die een eigengebrouwde licentie wil de Creative Commons website bezoeken, er de opties kiezen voor hun situatie, en een op maat gemaakte licentie krijgen zonder ook maar een euro in de machine te steken. Nadien wordt het zelfs nog beter. Iedere licentie bevat een speciale tag die met een machine leesbaar is en de voorwaarden van die bepaalde licentie bevat. Wanneer die licentie en de content die zij beschermt door zoekmotoren wordt geïndexeerd, kan iedereen specifieke types content die beschikbaar is onder bepaalde licentievoorwaarden via die tag zoeken; denk bijvoorbeeld maar aan een redacteur van een milieunieuwsbrief die wil bladeren in natuurfoto's die verkrijgbaar zijn voor niet-commercieel gebruik.

Een ander project dat Creative Commons plant is een "reservaat" om de bewaring en verspreiding van intellectuele eigendom te bevorderen. Voor zover ik het begrijp, is de bedoeling hiervan gelijklopend met die van een stroman die ik al in 1998 heb voorgesteld onder de benaming Electronic Phoenix Project - een groep die zou bestaan als een doel voor de schenking van oude code zodat die in de opensource-wereld zou kunnen worden gebracht en in leven worden gehouden nadat verdere verzorging en voeding niet meer te verantwoorden was voor de commerciële ouder. Het Electronic Phoenix Project was gedoemd te mislukken omdat er veel meer meningen dan echte daden waren, maar misschien is dit nu veranderd. Veel geluk voor Larry Lessig, zijn collega's, en het hele Creative Commons-project - dat hun inspanningen de huidige jungle van auteursrechten en intellectuele eigendom moge heruitvinden.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=05141>
<http://www.sfgate.com/cgi-bin/article.cgi?file=/gate/archive/2002/02/11/creatcom.DTL>

Wanneer het menens wordt met getallen -- Ik ben eerder een man van woorden, en intellectuele eigendom heeft voor mij dus te maken met schrijven. Getallen gaan gewoonlijk over me heen zonder een spoor achter te laten, maar een nieuwe studie - The Secret Lives of Numbers (Het geheime leven van getallen) - doet me mijn digitale relaties opnieuw bekijken. Het werkt als volgt: de auteurs hebben custom software geschreven, een hele reeks zoekopdrachten uitgevoerd via openbare zoekmotoren, en een stevige dosis statistiek op de resultaten toegepast, met als resultaat een interactieve verkenning van numerieke associaties. Wat is een numerieke associatie? Het getal 17, bijvoorbeeld, wordt geassocieerd met het computerbeeldscherm van 17 inch, het B-17 Flying Fortress, en de Glock 17.

Mark Twain heeft dan ooit wel gezegd dat er leugens, straffe leugens, en statistieken bestaan, maar toch zijn de resultaten fascinerend. Laad de op Java gebaseerde interactieve visualisatie en je kunt een willekeurig getal onder 100.000 invoeren en zien wat het vaakst met dat getal werd geassocieerd. Op een scrollend staafdiagram zie je hoe populair een bepaald getal is in vergelijking tot de omliggende getallen, en je kunt op een willekeurige lijn in het diagram klikken voordat je de associaties van het getal ziet. Dit is zeker een paar minuten van je tijd waard, zowel het spelen in de Java-applet (die verrassend goed werkt op de Mac in Internet Explorer 5.1 en Opera 5.0, maar het iets minder goed doet in Netscape 6.2), als het nadenken over hoe getallen onze levens beheersen en hoe wij leven met getallen. Postcodes, zonenummers, productversies, getallenlijsten - getallen zijn op ontelbare manieren met onze levens vergroeid.

<http://www.turbulence.org/Works/nums/>

Bonus Concept -- Omdat we toch met het onderwerp getallen bezig zijn, hoeveel items is een "paar" ? Het meest voor de hand liggende antwoord is twee, maar in het informele spraakgebruik kan het meer worden dan twee, maar op het gebied van "enkele," wat meer dan één is maar niet vele, of zelfs "verscheidene," wat meer is dan twee maar niet vele. Ik breng dit allemaal als introductie tot mijn derde item in dit artikel, wat ik wilde toevoegen zonder de alliteratie te verknallen in de titel van het artikel. (En omdat dat Geoff zal irriteren, onze technische redacteur en huidige chagrijn als het op dit specifieke gebruik aankomt.)

Hoe dan ook, een plek waar getallen erg werkelijk geworden zijn, als in werkelijk laag, is online adverteren. Voor langere tijd (Internet tijd, wat meestal gemeten wordt in maanden), geloofde men dat online adverteren de wedergeboorte was van adverteren omdat er zulke prachtige grafieken beschikbaar waren. Geeft niet Mark Twain: het waren getallen, en er waren er zoveel van. Zulke heerlijke getallen! En zelfs als ze niet zulke privacy schendende wezels wilden zijn, advertentie publicerende bedrijven konden het aantal lezers determineren, doorklikkers, en tal van andere wonderbaarlijke statistiek. Nooit tevoren waren adverteerders in staat om zulke objectieve getallen toe te voegen aan hun spreadsheets: plotseling hoefden ze niet meer te werken met schimmige concepten als merkbewustzijn, omdat ze exact wisten hoeveel mensen iedere advertentie zagen, hoeveel mensen doorklikten, en hoeveel uiteindelijk iets kochten. De getallenhemel!

Maar er was een klein probleempje, sommige getallen werden kleiner en kleiner. De mate van doorklikken in het bijzonder werd geminimaliseerd omdat - verrassing - het Webgebruik een actief proces is en mensen meestal doelgericht zijn. Behalve als een banner advertentie exact overeenkomt met het doel van de gebruiker, is de kans dat een banner aangeklikt wordt erg klein, en hoe meer de gebruikers gewend raakten aan online adverteren, hoe minder er werd doorgeklikt. Nooit te beroerd om het eigen nest te bevuilen verdubbelden de meest agressieve adverteerders zoals X10 onmiddelijk hun inspanningen, en introduceerden pop-up en pop-under banners die zo verveelden dat incidenten van monitormisbruik vertienvoudigden (ik zelf begin in letter tekens te spreken als - @#$%!! - en sla Command-W harder harder aan dan goed is voor mijn toetsenbord). Pop-up advertenties waren in eerste instantie effectief, omdat ze nieuw waren en direkt voor je neus stonden, en in het geval van X10 deed het waarschijnlijk geen kwaad dat de advertentie suggereerde dat de draadloze videocamera uitstekend was om in het geheim opnames te maken van lekkere blondjes in verschillende staten van ontkleding. (Gefabriceerde respons van X10 zelf: "Geschokt, ik ben echt geschokt dat jullie dat kunnen denken. Het duidelijke boodschap was dat gewone mensen die zich zorgen maakten over veiligheid en privacy ze konden installeren, bijvoorbeeld in de gastenkamer om er zeker van te zijn dat de vrouw van een vriend de handdoeken niet steelt na een stomende douche. Eh, en voor moeders die proberen hun kind te betrappen op het drinken van melk rechtstreeks uit het pak. Ja, dat bedoelden we!")

<http://www.ecommercetimes.com/perl/story/14488.html>

Maar ik dwaal af - het is zo moeilijk om te vermijden OX 10 lof te laten oogsten die ze verdienen voor hun advertertentiecampagnes. Ik wilde praten over het gewaarworden van merknamen, dat is al lang een hoofddoel van traditioneel adverteren geweest. Niemand ziet een advertentie voor een auto op TV en rent meteen naar buiten om hem te kopen - waar het om gaat is, dat de volgende keer dat je er aan toe bent om een auto te kopen, het cumulatieve effect van al die advertenties je zal laten denken " Ik zou een proefrit moeten maken met een van deze nieuwe,hippe, gas-electrische hybride wagens van Honda." (Nou ja, niet echt, noch Honda noch Toyota lijken bijzondere belangstelling te hebben om werkelijk hun hybrides te verkopen aan iemand die niet wil bestellen zonder hem gezien te hebben, ze te adverteren zou het ongetwijfeld nog moeilijker maken om ze niet te verkopen.) Probleem met bewustwording van merken is, dat dat moeilijk traceerbaar is, je moet immers echt onderzoek verrichten en mensen vragen stellen en je krijgt altijd te maken met mensen zoals Tonya, die een keer een marktonderzoeksvraag over welke pijnstiller ze gebruikte, antwoordde met het behulpzame "Die in dial e ronde fles."

Feitelijk is adverteren goed voor naamsbekendheid, iets dat we al gezegd hebben vanaf dat we ons sponsorprogramma al in 1992 startten (mogelijk de eerste keer dat er geadverteerd werd op een on-line publikatie), en een firma genaamd Dynamic Logic heeft het uiteindelijk bewezen. Ze maakten een pseudo merk, een dienstverlening service voor lieden met meer geld dan verstand(eh.... tijd) en maakten aanbevelingen door alleen maar enkele miljoenen advertenties op het Internet, Engelse Web sites, FTMarketWatch en iVillage, te zetten. Toen het tijd werd om mensen te ondervragen ontdekten ze dat van de mensen ongeveer vier procent beweerden dat ze het merk herkenden, maar ze hadden er nooit een advertentie van gezien (sommige mensen stemmen met alles en nog wat in). Bijna drie maal dat aantal, 11 procent, herkende het merk en had de advertenties zelfs gezien. En in de doelgroep: lieden tussen 18 en 49, die meer dan $120.000 per jaar verdienen, herinnerden zich 19 procent der gebruikers de advertenties. Kort gezegd, op de juiste wijze gericht, werkt toegespitst adverteren, zelfs zonder het overal schieten van vensters op het ganse gebruikersscherm.

<http://www.yessirnosir.net/>

Digitale foto's printen, deel 2

door Alex Hoffman <[email protected]>
[vertaling: AV, DPF, RAW, JG]

Na het kopen van een nieuwe digitale camera en mijn huwelijksreis, heb ik meer dan 1000 foto's, waarvan mijn vrouw er ongeveer 100 in fotoalbums wil stoppen. Hierdoor besloot ik uit te gaan zoeken welke online fotolaboratorium het beste was. In deel een van dit artikel, evalueerde ik 11 verschillende diensten in op onderdelen als kosten, makkelijkheid en hoeveelheid producten. Toen ik dit artikel begon dacht ik dat het voldoende was om naar de website van het bedrijf te gaan, voorbeelden te bestellen en te kijken welke beter waren dan de anderen. Dit was genoeg om een aantal uit te schakelen, alhoewel ik ze bijna allemaal in de kwaliteitstest meenam.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06717>
<http://www.shutterfly.com/>
<http://www.ofoto.com/>
<http://www.dotphoto.com/>
<http://www.photoaccess.com/>
<http://www.apple.com/iphoto/>

Ik dacht eerst dat de print kwaliteit van de verschillende bedrijven ongeveer hetzelfde zou zijn. Niet alleen bleek dat niet waar te zijn, toen ik de prints later goed bekeek, kwam ik een paar problemen tegen die ik had kunnen corrigeren voor ik de bestanden verzond. Geef extra aandacht aan de gebieden die ik ben vergeten en je resultaten zullen een stuk beter zijn.

Bijsnijden -- Mijn eerste fout was om geen rekening te houden met bijsnijden. De meeste digitale fotocamera's gebruiken een aspect verhouding gelijk aan computer monitoren en televisies, met een 1,33:1 verhouding tussen breedte en hoogte. Standaard foto afmetingen hebben echter een andere verhouding, zij nemen immers hun vergelijking van 35mm film welke een 1,5:1 verhouding gebruikt. Afdrukken met afmetingen 4" x 6" (1,5:1) en 5" x 7" (1,4:1) zijn breder en korter dan digitale opnames; 8" x 10" (1,25:1) en 11" x 14" (1,27:1) zijn smaller en langer dan hun digitale tegenbeelden. Alleen PhotoAccess biedt prints met de verhoudingen van de meeste digitale camera's en monitoren een hoeven niet bijgesneden te worden. Deze zullen echter weer niet in de standaard fotoalbums en lijstjes passen.

Er zijn drie oplossingen voor dit probleem. De eerste is om de verhoudingen van de foto aan te passen, maar dit is in de meeste gevallen onacceptabel, omdat het de meeste mensen er uit laat zien als in een lachspiegel. De tweede is om de foto proportioneel te verkleinen, maar dit heeft weer tot gevolg dat de foto niet al het papier zal bedekken. De foto lijkt dan op een voor breedbeeld aangepaste film, met witte balken aan de zijkant om het op te vullen. Dit is de veiligste optie. Als derde en laatste kun je de foto bijsnijden, maar hiermee verwijder je een gedeelte van de foto. Dit kan prima zijn als je het bijsnijden van te voren doet, maar als het printbedrijf het doet kan het desastreuze gevolgen hebben.

Naïef ging ik er van uit dat de eerste foto service die ik gebruikte slim genoeg zou zijn om te compenseren voor de verschillende verhoudingen. Omdat het proces echter is geautomatiseerd, zijn de resultaten niet echt bijzonder. Ik had zelf elke foto moeten bijsnijden. De meeste sites bieden mogelijkheden om bij te snijden en ik had ook de mogelijkheid om bij te snijden voor ik de foto's verstuurde. Als je het doet via de website of met de bijgeleverde software, duurt het niet langer dan 30 seconden voor elke foto. Had ik de tijd genomen om dit te doen, dan was ik veel gelukkiger geweest met het resultaat.

Shutterfly en Apple vallen op omdat ze de meest algemene bijsnij mogelijkheden hebben. Klanten krijgen totale controle over wat er uiteindelijk wordt geprint. Andere diensten bieden minder mogelijkheden, met Ofoto als minste omdat zij alleen de mogelijkheid bieden om extra randen te printen om de foto intact te houden en om automatisch bij te snijden vanuit het midden. Shutterfly's upload applicatie en Apple's iTools laten je de foto's bijsnijden tot een bepaalde verhouding om uiteindelijk perfect te passen op de prints. Als een foto bij Shutterfly al is verstuurd, kun je achteraf nog steeds bijsnijden, ook al is dit eerder al gedaan.

Bijsnijden heeft ook effect op hoe groot je een foto kunt laten afdrukken. Als je een gedeelte van de foto verwijdert, verminder je het totaal aantal pixels. Als je teveel van een foto verwijdert, is er misschien niet genoeg informatie over om een foto mooi af te drukken op grote afmetingen. Camera's met meer dan twee megapixels kunnen fatsoenlijke resultaten bieden tot 8" x 10" afmetingen, maar als je teveel bijsnijdt, kun je misschien niet printen op de afmeting die je had gewild. Gelukkig geven alle diensten een of andere waarschuwing over wat het beste op welke grootte afgedrukt kan worden, alhoewel sommigen duidelijker zijn dan anderen.

Gamma -- Digitale kleuren zijn moeilijk goed te krijgen. Verschillende schermen geven ze verschillend weer, en hetzelfde geldt voor camera's, scanners, software en besturingssystemen. Oorzaak hiervan is dat ze allen verschillend denken over welke combinaties en intensiteiten van rood, groen en blauw gebruikt moeten worden voor een specifieke kleur van de pixel. Dit betreft gamma correctie, waarmee je de helderheid van een afbeelding kunt beïnvloeden.

<http://www.bberger.net/gamma.html>
<http://www.photo.net/photo/fixing-gamma.html>
<http://www.cgsd.com/papers/gamma.html>

Macs gebruiken gewoonlijk een gamma van 1,8, en PC's een gamma van 2,2, wat verklaart waarom een afbeelding die gemaakt is op de Mac er donkerder uitziet en meer contrast heeft wanneer het bekeken wordt onder Windows. Omgekeerd zien afbeeldingen die op een PC gemaakt zijn nogal bleekjes op een Mac. Omdat de meeste computers gebruik maken van Windows lijkt het er op dat de meeste fotodiensten gebruik maken van een gamma van 2,2 om zo aan de verwachtingen van de meeste gebruikers tegemoet te komen. Helaas betekent dat dat bijna al mijn testafdrukken donkerder terug kwamen dan ik verwachtte, en afbeeldingen waarvan de kleuren precies goed waren op mijn computer waren niet zo goed op de afdruk.

De ColorSync technologie van Apple helpt op deze variaties in kleuren te beperken wanneer je gebruik maakt van apparaten die op je Mac zijn aangesloten (en wordt bovendien gebruikt door iPhoto wanneer je een afdruk maakt uit dit programma), maar het helpt niet bij afdrukken van een fotodienst. Ik hoorde van de baas van Ofoto dat ze vaak proberen om een vergelijkbaar resultaat te boeken door gebruik te maken van de EXIF (Exchangeable Image File Format) informatie van een JPEG bestand. Ironisch genoeg gooit iPhoto EXIF data weg wanneer je een bestand bewerkt, waardoor Ofoto (die afdrukken maakt voor iPhoto) deze techniek dan niet kan gebruiken.

<http://www.apple.com/colorsync/>

Op dit gebied kan Apple excelleren, en deels hierom was het verstandig dat Apple haar eigen fotodienst introduceerde. Omdat Apple weet dat alle foto's die ontvangen worden van Macs afkomstig zijn hebben alleen zij de mogelijkheid om het resultaat te calibreren naar typische Mac schermen. Helaas is dit nog niet het geval, alhoewel er nog wel gehoopt kan worden voor de toekomst: het leek erop dat men bij Ofoto gevoelig was voor het idee om een gemeenschappelijke correctie toe te passen voor alle orders die binnenkomen van Apple. Op dit moment is de enige mogelijkheid om dit te bereiken door de afbeeldingen te bewerken in een ander programma zoals Photoshop of GraphicConverter, wat realistisch gezien meer is dan wat de meeste gebruikers zullen willen doen. Zelfs het gebruik van PixelNhance van Caffeine Software (gratis en erg gaaf) is waarschijnlijk meer moeite dan de meeste mensen bereid zijn te nemen.

<http://www.adobe.com/products/photoshop/>
<http://www.graphicconverter.net/>
<http://www.caffeinesoft.com/products/pnh/pnh_index.html>

Ik heb gesproken met een aantal diensten, en geen daarvan heeft op dit moment een oplossing voor het probleem. Shutterfly stond er ook voor open, en overweegt een aanbieden van een aan de klant gekoppeld profiel. Helaas (en dat heb ik in dit artikel al vaker gezegd) kunnen ze niets beloven.

De belangrijkste test: kwaliteit -- Ik stuurde dezelfde zes documenten naar elke afdrukdienst zodat ik de resultaten kon vergelijken. Het bleek dat voor iedere foto deze verschillende diensten soms behoorlijk verschillende resultaten gaven. En geen van deze was echt naar mijn zin, deels vanwege de gamma-kwestie en deels omdat de helderheid van het schitterende beeldscherm van mijn PowerBook G4 zich nu eenmaal niet op papier laat zetten.

Nadat ik de eerste, niet erg bevredigende serie afdrukken van de afdrukdiensten terug had gekregen, wilde ik uitzoeken welke van de diensten de beste resultaten leverde. Met deze hoeveelheid afdrukken moest ik toch zeker in staat zijn om de kwaliteit van de verschillende diensten te vergelijken! Ik recruteerde mijn vrouw, mijn moeder en een stel vrienden om me te helpen. Ik vroeg simpelweg aan elk van hen om de beste afdruk van elke foto te kiezen en ik klasseerde de resultaten in de ruime categorieëaut;n goed, middelmatig en slecht.

Alle diensten leverden afdrukken met veel detail en op glanzend papier, net als de afdrukken die ik al die jaren bij de drogist terugkrijg. Het probleem was steeds de kleur. Behalve dat ze donkerder waren dan ik verwachtte, waren sommige een beetje meer goudkleurig (zodat iedereen op een Oscarbeeldje leek), sommige wat meer bruin (waardoor mijn bleekste vrienden een mooi gebruinde tint kregen en mijn Indiase vrouw en schoonfamilie een vies donkerbruin kleurtje). Op één vreselijke serie van dotPhoto (die geen Macintosh-applicatie heeft voor het laden, maar die ik in de competitie had gelaten omdat ze zo goedkoop waren) was iedereen groen, of, in iMac-kleuren: een soort "sage" (salie) tussen zeeziek en Kermit de Kikker in. Weer andere foto's waren te bleek. In iedere serie gingen details van de zwarte jas van mijn vrouw en de smoking van een vriend verloren door de kleurproblemen.

Hoe verrassend dit ook voor me was, er lag een nog grotere verrassing te wachten. De afdrukken van dezelfde foto, met hetzelfde digitale document, van Ofoto, Apple en ImageStation (die allemaal in werkelijkheid door Ofoto worden afgedrukt) waren vaak behoorlijk verschillend. En het was niet alleen Ofoto. Ik plaatste per ongeluk tweemaal dezelfde bestelling bij dotPhoto, en de twee series afdrukken hadden niet meer kunnen verschillen. Eentje was verreweg de slechtste van allemaal, terwijl de andere dicht bij de beste serie eindigde. Waarom? Zelfs met digitale documenten zijn de meeste afdrukprocedures bij deze diensten chemisch en analoog; hetzelfde RA4-proces dat voor ontwikkelen en afdrukken van klassieke foto's gebruikt wordt. Bovendien geven variaties in temperatuur en vochtigheid, zelfs al calibreert men de apparatuur meermalen per dag, zoals Ofoto, kleine maar merkbare verschillen.

Het grootste probleem was feitelijk dat de afdrukkwaliteit van alle diensten enorm varieerde. Iedere dienst had z'n aandeel goede, matige en slechte resultaten. Geen van de series onderscheidde zich echt als de beste. Na de zoveelste keer doorlopen van de resultaten vroeg mijn vrouw me bij welke dienst ik mijn de volgende bestelling zou gaan plaatsen. Door de grote variatie in kwaliteit kon ik haar vraag niet beantwoorden. Geen van de diensten was ronduit de beste.

Samengevat ben ik nogal verontrust door deze resultaten. Ik had echt gehoopt dat er één dienst was die de beste foto's leverde. Ik had zelfs al een kladversie van dit artikel geschreven waarin ik aannam dat Apple's fotodienst via Ofoto de gammakwestie wel aan zou kunnen, maar dat bleek niet uit de foto's. De enige afdrukken die in kleur overeen kwamen met wat ik op mijn scherm zie waren de afdrukken die ik maakte vanuit iPhoto, dat een laserafdruk-proces gebruikt dat niet dezelfde hoge mate van detail biedt als fotografisch afdrukken. Ik had graag gewild dat Shutterfly, met hun schitterende website, als beste uit de bus zou komen, maar hun foto's waren niet beter dan die van de anderen. PhotoAccess behoorde ook tot mijn favorieten omdat ze ook kunnen afdrukken in formaten met dezelfde lengte-breedte-verhouding als de originele beelden, maar ook zij slaagden er niet niet om consistent kwaliteit te leveren.

Niemand Is volledig zonder gebreken -- Geen enkele service stak uit. iPhoto van Apple maakte het bestellen het makkelijkste, maar bood de minste extra producten aan. dotPhoto gaf de beste prijs, maar is lastig om te gebruiken en leverde de slechtste resultaten af. Ofoto print het snelste. PhotoAccess biedt 1.33:1 aspect verhoudingen aan en de grootste selectie koopwaar, maar z'n productie (zoals de anderen) kwam te donker uit. Shutterfly heeft de beste Web site, uitstekende klanten dienst, en heeft Mac's het langste ondersteund, maar zij lijden van de zelfde kleurproblemen als de andere diensten.

Bijna iedere dienst biedt gratis printjes aan wanneer je inschrijft, zodat je alleen maar voor het versturen hoeft te betalen. Dat maakt het zeker de moeite waard om veelvoudige diensten te proberen. Door het gemak van printjes bestellen via iPhoto, en omdat ik denk dat de Apple/Ofoto combinatie meest waarschijnlijk z'n productie afstelt voor Macintosh gebruikers ben ik van plan de meeste van mijn printjes van Apple in de toekomst te bestellen. Als ik echter een product nodig heb dat Apple niet aanbiedt (zoals muismatjes, mokken, of andere extra's), zal ik niet aarzelen om van Shutterfly of PhotoAccess te bestellen.

Ondanks de oneven resultaten die ik ervaren heb denk ik toch dat het de moeite waard is om een online dienst te gebruiken om je beste digitale foto's te printen. Het alternatief, dat ik aanroerde in deel 1 van dit artikel, is om de foto's zelf op een inkjet printer te printen. Ik ontving een hoop terugkoppeling van TidBITS lezers over dit onderwerp, die de kosten besparing voor grote foto's aanwezen plus de bekwaamheid om vergelijkbare resultaten in beeld kwaliteit op te leveren. Met wat hulp van een lezer die veel ervaring in het printen van foto's thuis heeft, ben ik van plan om thuis printen in een toekomstig artikel te onderzoeken.

[Alexander Mishra Hoffman is IT Manager in New York City, een Red Sox en Pats (Patriots) fan, en net getrouwd.]

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering