Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Apple opende zijn september-event met een speciale editie van Carpool Karaoke, een virale hit op YouTube, waarin Late Show-gastheer James Corden in zijn auto liedjes nazingt met beroemdheden. In deze speciale aflevering zag je Tim Cook, Pharrell Williams en Corden die "Sweet Home Alabama" zongen, terwijl de auto tot aan de deur van de studio reed. Hierop liep Tim Cook naar binnen en begon Apple's iPhone-show. Desondanks bleef ook dit begin een oefening in uitgesteld inlossen van verwachtingen, want voordat Cook ook maar iets prijsgaf over de belangrijkste verrassingen, nam hij goed de tijd om een aantal nieuwe initiatieven van Apple voor het voetlicht te brengen.
Als je geen tijd hebt om het hele event te bekijken, ga dan naar Apple's erg snelle, erg luidruchtige video-samenvatting op YouTube.
Cook begon zijn optreden met nieuwtjes over Apple Music. Hij vertelde dat de muziekdienst nu 17 miljoen abonnees heeft en hij stond stil bij de nieuwe gebruikers-interface van Apple Music in iOS 10, die hij "simpel en intuïtief" noemde. Dit onderdeel sloot hij af met reclame voor het aanstaande Apple Music Festival (het vroegere iTunes Music Festival), weer uitgezonden vanuit The Roundhouse in London, tussen 18 en 30 september.
Na de muziek kwam nieuws over de App Store, waar sinds de lancering meer dan 140 miljard apps gedownload zijn. Cook kondigde aan dat de winkel in de afgelopen twee maanden meer dan twee keer zoveel winst had opgebracht als zijn belangrijkste concurrenten, alsmede een terugkerende jaarlijkse groei van 106%. Deze cijfers leken tevens bedoeld om bezorgde investeerders gerust te stellen, die Apple's recente winstdaling met lede ogen moeten aanzien. (Zie ook "Apple overtreft verwachtingen in Q3 2016, maar malaise gaat door", 26 juli 2016).
Een van de factoren die verantwoordelijk voor de recente groei van de App Store wordt gevormd door de games en misschien vooral door Pokémon Go, een spel dat meer dan 500 miljoen keer gedownload is. De App Store biedt meer dan 500.000 games, een getal dat Cook noemde als bruggetje naar de aankondiging van Nintendo-baas Shigeru Miyamoto, bedenker van de Super Mario Bros- en Legend of Zelda-lijn. In wezen is Miyamoto de Walt Disney van videogames. Met hulp van een vertaler liet Miyamoto een demonstratie van het binnenkort op de markt te brengen Super Mario Run zien. Dit wordt het eerste volledig op iOS gerichte spel van Nintendo en het debuut van dit iconische spelkarakter op iOS (behalve ons eigen artikel waarin Mario ook figureerde: een 1-april-artikel van 2014).
Voor het eerst kan je nu intekenen op een app in de App Store, waarna je een bericht krijgt als Super Mario Run beschikbaar is. Nintendo verwacht dat dit rond de kerst van 2016 het geval zal zijn. In de Berichten-app kan je Super Mario-stickers gebruiken, die al met de uitrol van iOS 10 beschikbaar zullen zijn.
Nu we het toch over Pokémon Go hebben: ontwikkelaar Niantic kondigde een versie van het spel voor de Apple Watch aan, waarmee spelers een groot aantal spelacties kunnen uitvoeren zonder hun iPhone tevoorschijn te hoeven halen.
Maar de aanloop tot de belangrijkste aankondigingen op dit event bestond niet alleen uit vrolijkheid en games. Apple is al veel langer geïnteresseerd in onderwijs, en Cook nam de gelegenheid te baat om te vertellen wat Apple doet in ConnectED, een programma van het Witte Huis, dat fondsen, apparatuur en ondersteuning levert aan "arme" scholen verspreid over het hele land. Hierbij helpt Apple 114 scholen, die iPads, Macs, en Apple TV's krijgen. De 4500 docenten krijgen iPads en Macs, en in ieder lokaal van de deelnemende scholen zullen Apple TV's komen te staan. Meer dan 50.000 leerlingen krijgen een iPad. (Dit is natuurlijk fantastisch, en we willen niet zuur doen, maar het is toch goed om dit in perspectief te plaatsen: er zijn in totaal bijna 100.000 lagere en middelbare scholen in de Verenigde Staten, en het gaat daarbij om bijna 55 miljoen leerlingen. De bijdrage van Apple aan ConnectED bereikt hiermee 0,1 procent van alle scholen en leerlingen in het land).
Wat voor programma's gaan die studenten en leraren draaien op al die apparatuur? Onder andere Swift Playgrounds, een leeromgeving voor programmeren, die bij iOS 10 meegeleverd wordt en dat ook docent-handleidingen en onderwijskundige tips omvat.
Naast Swift Playgrounds zullen leerlingen ook beschikken over nieuwe versies van de Apple iWork-apps. Bij dit onderdeel liet Cook het toneel aan Susan Prescott, senior vice-president Marketing, die een demonstratie gaf van de nieuwste functie in iWork: real-time-samenwerking. In iWork kon je al langer documenten delen, vanaf zowel Macs als iOS-apparaten, maar de mogelijkheid om direct, in real-time, aan hetzelfde document te werken was tot nu tot beperkt tot de online-versies van deze apps.
De nieuwe iWork-apps ondersteunen nu echter standaard samenwerking in real time op alle apparaten, wat door Prescott werd gedemonstreerd met een Keynote-presentatie die ter plekke door haar en haar collega's werd samengesteld. Omdat het samenwerken tussen studenten inmiddels een vast onderdeel van veel curricula is geworden, maakt deze uitbreiding de iWorks-apps interessanter voor onderwijzers, ook voor degenen die niet zijn aangesloten bij ConnectED. Maar samenwerken is iets waar Apple in het verleden mee heeft geworsteld (zie "Bètaversie iWork for iCloud lijkt op iWork.com", 10 juni 2013), dus het staat nog te bezien of deze nieuwe functies aanslaan.
Na deze demonstratie presenteerden Cook en zijn kompanen nieuwe horloges, nieuwe telefoons, nieuwe camera's, nieuwe oortelefoons en meer. Daarover meer in de volgende artikelen:
"iPhone 7 en 7 Plus gaan de weg op!", 7 september 2016
"Apple Watch Series 2: nu met gps, waterdicht en krachtiger", 7 september 2016
"AirPods met W1 luiden nieuw tijdperk van draadloze audio in", 7 september 2016
Hoewel Apple tijdens de presentatie de Mac of iPad niet noemde, kwam het bedrijf later op de dag met de aankondiging dat macOS 10.12 Sierra op 20 september 2016 wordt gepubliceerd en met een kleine aanpassing in de iPad-productlijn (zie "Apple maakt aanpassingen in configuraties en prijzen van iPads", 12 september 2016).
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Jarenlang bestond een van de gemakkelijkste oplossingen om even snel een eenvoudige website te maken uit het plaatsen van HTML-geformatteerde tekstbestanden en de gekoppelde plaatjes in de Public-map in Dropbox. Control-klikken in de Finder op het bestand index.html voor je site, Copy Public Link kiezen om de url voor de pagina te krijgen, en het resultaat was een volledig functionele site die je kon delen. Dit was mogelijk omdat je in Dropbox HTML-bestanden door de browser kon laten weergeven in plaats van ze alleen maar beschikbaar te maken als download. Dropbox was al jaren niet zo blij met deze functie, maar ze lieten ze wel bestaan (zie "Dropbox Public-map gaat weg en keert weer", 14 juli 2012).
Helaas heeft Dropbox nu bekendgemaakt dat het vanaf 3 oktober 2016 niet meer mogelijk zal zijn om HTML-bestanden die in een webbrowser worden geladen weer te geven. De bestanden zelf blijven veilig in Dropbox staan, maar Dropbox zal wie op de koppelingen klikt waarschijnlijk de keuze geven om het bestand te downloaden of het toe te voegen aan de eigen Dropbox-map, hetzelfde dus als wat je nu al krijgt voor niet-webbestandsformaten. Met dank aan onze lezer Vic Case die ons wees op deze ontwikkeling; ofschoon Dropbox sommige gebruikers op de hoogte heeft gebracht, hebben ik noch Joe Kissell, de auteur van "Take Control of Dropbox, Second Edition" hierover bericht gekregen.
Dit betekent dat als je een eenvoudige website host via Dropbox bent, je enkele weken de tijd hebt om een alternatieve host te zoeken en eventuele koppelingen naar je site te updaten. Je denkt misschien dat het volstaat om over te schakelen naar Google Drive, dat deze dienst ook aanbood, maar ook Google Drive heeft het hosten van webpagina's stopgezet vanaf 31 augustus 2016.
Er zijn alternatieven te over, maar eentje vinden die even eenvoudig is (en goedkoop, als je een gratis Dropbox-account had) vergt misschien wel wat tijd en moeite. Een jaar geleden publiceerde Scott Murray, toen universitair docent Ontwerpen aan de Universiteit van San Francisco, een overzicht van diensten voor goedkoop of gratis hosten van statische websites om afstuderende laatstejaarsstudenten te helpen om hun sites draaiende te houden na het verwijderen van hun student-account. Het overzicht is nu een beetje gedateerd omdat het niet meer kan via Dropbox en Google Drive, en sommige bronnen gelden alleen voor studenten, maar het blijft nog altijd een goed vertrekpunt.
Ik heb geen ervaring met de opties, en wil dus ook niets aanbevelen. In plaats daarvan stel ik de vraag aan de lezers: als jij een eenvoudige statische website host, waar doe je dat dan, hoeveel kost het, en hoe tevreden ben je erover?
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Ja, de geruchten over de nieuwe iPhone (de iPhone 7 en de iPhone 7 Plus) klopten: die heeft niet langer een standaard koptelefoonaansluiting. Waarom niet? Senior Vice President of Worldwide Marketing Phil Schiller van Apple vatte het in één woord samen: "Moed". Ja, moed, en hij refereerde aan eerdere beslissingen van Apple om af te stappen van floppy disks, optische schijven en verouderde poorten. Of eigenlijk, hoe Apple omgaat met de onvermijdelijke kritiek.
Toen we uitgelachen waren over het op deze manier gebruiken van de term moed, probeerden we ons te richten op de vraag wat Apple gedaan heeft ter vervanging van deze aansluiting. Iedere nieuwe iPhone wordt geleverd met een adapter voor de Lightning-poort, zodat je je apparaten nog steeds aan kunt sluiten. Ook zullen de nieuwe iPhones geleverd worden met EarPods die je op de Lightning-poort kunt aansluiten. Helaas kun je bij het gebruik van noch de adapter noch de nieuwe EarPods je iPhone tegelijkertijd opladen. Daar hebben we waarschijnlijk weer andere fabrikanten voor nodig. Gelukkig kosten de adapters voor Lightning naar 3,5 mm-koptelefoonaansluiting maar $ 9 bij Apple.
Apple zei echter dat de toekomst draadloos is. Daarom vraag ik me af waarom het bedrijf niet de moed had om dan meteen maar de hele stap te nemen en de nieuwe draadloze AirPods bij de iPhone te leveren. (De prijs voor die moed is overigens $ 159, in het geval je je dat afvroeg.) Het goede nieuws is dat Apple je niet overlevert aan de standaard Bluetooth-audio: de nieuwe AirPods hebben de eigen W1-chip van Apple, waarmee de kwaliteit van Bluetooth verbeterd wordt voor de AirPods en de andere oortjes van Beats (eigendom van Apple, zie "AirPods met W1 luiden nieuw tijdperk van draadloze audio in", 7 september 2016).
Hoe groot is het probleem van een ontbrekende aansluiting? Volgens een onderzoek (na de aankondiging afgenomen) onder 1140 Amerikaanse klanten door Toluna Quicksurveys was het zo ongeveer de minst populaire verandering in de iPhone 7. Toluna Quicksurveys voegde echter op ons verzoek een aantal vragen toe. Van de respondenten zei 74 procent dat het de koopbeslissing niet zou beïnvloeden, en 56 procent ging zelfs verder door te zeggen dat ze er hun gewoontes niet voor hoefden aan te passen, waarschijnlijk omdat ze al draadloze audio gebruikten, of misschien de ingebouwde luidsprekers van de iPhone.
Nu we het toch over luidsprekers hebben: die zijn nu juist verbeterd. De iPhone 7 is de eerste iPhone met stereoluidsprekers: één bovenop en één aan de onderkant. Apple zegt ook dat de maximale geluidssterkte van de nieuwe iPhone 7 het dubbele is van die van de iPhone 6s.
Wat krijg je er nog meer voor in de plaats? Betere bescherming tegen water en stof. Apple beweert dat de nieuwe iPhones voldoen aan IP67, wat betekent dat ze volledig beschermd zijn tegen stof en tot 1 meter diep onder water kunnen. IP67 is de hoogste bescherming tegen stof, en de op twee na beste bescherming als het op vocht aankomt. In de praktijk betekent dit dat het geen probleem is als je de iPhone in bad laat vallen, maar als hij overboord slaat vanaf een schip in diep water hang je waarschijnlijk. Apple waarschuwt ook nog steeds dat waterschade niet onder de garantieregeling van de iPhone valt, dus ga er maar van uit dat de iPhone 7 in dit opzicht niet echt verschilt van voorgaande modellen. Wat betreft stof hopen we dat de Lightning-poort niet zo'n stofverzamelaar is als bij eerdere modellen: even blazen met perslucht is vaak de oplossing voor rare oplaadproblemen.
Apple heeft de Thuis-knop herontworpen. Dit is nu een softwareknop die gevoelig is voor druk, en die zou beter moeten reageren en betrouwbaarder moeten zijn. Apple heeft de Thuis-knop gecombineerd met een nieuwe Taptic Engine, waar een API bij hoort. We zijn benieuwd hoe ontwikkelaars dit gaan gebruiken. Misschien zal de iPhone 7 in staat gesteld worden om tekstberichten te versturen in Morsecode?
De grootste verbetering van de iPhone 7 zit hem in de camera's. Jazeker, meervoud: de camera aan de voorkant is verbeterd, maar de iPhone 7 Plus heeft nu zelfs twee camera's aan de achterkant.
De camera in de iPhone 7 heeft nu een 12-megapixel hogesnelheidssensor met een ƒ/1.8 lens met zes elementen, waarvan Apple zegt dat hij 60 procent sneller is en 30 procent zuiniger in energiegebruik dan die in de iPhone 6s. De flits heeft nu vier leds, die volgens Apple 50 procent meer licht geven, en bovendien is er een flikkersensor waarmee de software kan corrigeren bij kunstlicht. Optische stabilisatie, voorheen alleen beschikbaar in de Plus, is op de iPhone 7 standaard.
Zoals vermeld heeft de iPhone 7 Plus twee 12-megapixelsensoren: één met een wijde lens en een andere met een telelens en een diafragma van ƒ/2.8. De combinatie van deze twee resulteert in twee nieuwe functies: 2x optische zoom (en tot 10x in software) en een nieuwe scherptediepte-effect dat foto's oplevert waarin mensen in de voorgrond scherp zijn terwijl de achtergrond wazig is. Hoewel Schiller er snel bij vermeldde dat de camera van de iPhone 7 Plus zich niet laat vergelijken met DSLR-kwaliteit, is het wel een flinke stap in die richting. Het scherptediepte-effect dat je kunt toepassen in een nieuwe camera-modus, Portrait, zal niet meteen beschikbaar zijn, maar als gratis iOS-update "later dit jaar" uitkomen.
Beide iPhone-modellen kunnen ook raw-afbeeldingen maken met breed kleurengamma en bieden stabilisatie en bewerkingen voor Live Photos. Apple brengt ook opname- en bewerk-API's voor Live Photos uit, dus ontwikkelaars kunnen nu producten maken die daarmee kunnen werken. En tot slot biedt de FaceTime HD-camera aan de voorkant nu een resolutie van 7 megapixel, lichaams- en gezichtsherkenning, en automatische beeldstabilisatie.
Naast de nieuwe camera's is er een nieuw Retina HD-scherm, dat 25 procent helderder is, met cinematische kleuren en ingebouwd kleurenbeheer. Dat zou goed nieuws moeten zijn voor fotografen. Instagram demonstreerde de nieuwe effecten en filters die gebruikmaken van dit uitgebreidere kleurengamma.
Onder de motorkap hebben de nieuwe iPhones een nieuwe processor uit de A-serie, de quad-core A10 Fusion met een ingebouwde M10 bewegings-coprocessor. Opmerkelijk genoeg zijn twee van de vier cores bedoeld voor hoogwaardige prestaties, terwijl de andere twee geoptimaliseerd zijn voor een laag stroomverbruik. Zij verbruiken slechts 20 procent van de stroom vergeleken met de andere twee cores. Een nieuwe performance controller van Apple schakelt automatisch tussen de twee sets, afhankelijk van wat er vereist wordt.
De A10 Fusion-processor bevat een nieuwe, door Apple ontworpen afbeeldingssignaal-processor, die op iedere foto die je neemt machine learning en meer dan 100 miljard "operations" toepast. (We vermoeden dat dit een ruimhartige definitie van "operation" is.) Hij zorgt dan ook voor sneller scherpstellen, verbeterde locale tonemapping en een betere witbalans.
Er zijn weinig veranderingen in de netwerkcapaciteiten, maar de iPhone 7 en 7 Plus ondersteunen 25 LTE-banden met een theoretisch maximale snelheid van 450 Mbps. Maar we betwijfelen of je die snelheden binnenkort mee zal maken.
De maatvoering van de iPhone 7 en 7 Plus is dezelfde als die van de iPhone 6s en 6s Plus (met uitzondering van de camera's), maar de kleurkeuze is aangepast. De nieuwe iPhones zijn verkrijgbaar in het gebruikelijke goud, zilver en roze goud, maar Apple heeft het spacegrijs ingewisseld voor twee nieuwe zwarttinten: een glanzende "jet black" uitvoering en een matte versie, die Apple "zwart" noemt. Apple waarschuwt kopers dat de jet black krasgevoelig is, maar degenen die hem in handen hebben gehad melden dat hij stroever is dan de andere uitvoeringen. De nieuwe modellen zijn respectievelijk 5 en 4 gram lichter dan hun voorgangers.
In de Japanse modellen van de iPhone 7 en 7 Plus (en de Apple Watch Series 2; zie "Apple Watch Series 2: nu met gps, waterdicht en krachtiger", 7 september 2016) is FeliCa-technologie ingebouwd, waardoor Apple Pay in Japan kan worden gebruikt. (Lees meer hierover in "De wereld rond met Apple Pay", 13 mei 2015.) In Maps komt in oktober openbaar-vervoerinformatie voor Japan beschikbaar.
De iPhone 7 en 7 Plus hebben dezelfde prijs als de vorige modellen, maar de opslagcapaciteit is verdubbeld, dus:
Vreemd genoeg is de jet black uitvoering alleen beschikbaar in 128 GB en in 256 GB.
Als de aanschaf wat te veel is, kun je ook kiezen voor het afbetalingsprogramma iPhone Upgrade van $ 32 tot $ 46 per maand voor twee jaar, afhankelijk van het model. Je kunt de iPhone bestellen vanaf 9 september 2016, en hij is vanaf 16 september 2016 leverbaar. Afhankelijk van je provider heb je zelfs verschillende mogelijkheden om de telefoon aan te schaffen. Bij het bestellen via de online Apple-winkel kun je die opties bekijken. Als je klikt op de Compare Payment Options krijg je alle mogelijkheden voorgeschoteld.
Zoals gebruikelijk blijven de vorige modellen beschikbaar, dus je kunt nog steeds een iPhone 6s of 6s Plus kopen, maar nu met dubbele capaciteit (32 GB en 128 GB) voor lagere prijzen. De iPhone SE blijft met 16 GB en 64 GB ook in de collectie.
Zoals Apple altijd zegt, zijn dit de beste iPhones die ze ooit gemaakt hebben. De boude bewering is ook altijd waar, maar we kunnen ons voorstellen dat sommige mensen even wachten met de aanschaf totdat ze goed hebben nagedacht over de afwezige koptelefoonaansluiting. Fotografie-enthousiastelingen, vooral die met kleine handen en een kleine portemonnee, zullen ook nadenken over het voordeel van de dubbele camera in de iPhone 7 Plus tegenover de grotere afmetingen. Maar als je aan een nieuwe iPhone toe bent, dan zijn de iPhone 7 en 7 Plus reuze aantrekkelijk.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Hoewel de oorspronkelijke Apple Watch in veel opzichten revolutionair was, waren velen teleurgesteld toen Apple hem vorig jaar uitbracht. Hij werd bekritiseerd omdat hij groot en niet erg krachtig was en er bepaalde belangrijke dingen aan ontbraken, zoals een gps-chip en waterbestendigheid. Het scherm was bovendien soms moeilijk afleesbaar in fel zonlicht.
Apple heeft nu de Apple Watch Series 2 aangekondigd, die dezelfde afmetingen heeft als de eerste. Laat je fantasieën over een dunner, minder opvallend horloge dus maar varen. Maar Apple kruiste wel belangrijke punten aan op het verlanglijstje van Apple Watch-gebruikers: waterbestendigheid, meer paardenkracht, een helderder scherm en, het belangrijkst, een ingebouwde gps-chip.
Apple kondigde ook een handjevol speciale modellen aan, waaronder een nieuwe en blijkbaar extra stevige, witte, keramische Apple Watch Edition Series 2, die de blinkend gouden Apple Watch Edition vervangt. Apple houdt ook het oorspronkelijke horlogemodel aan met een lagere prijs, een nieuwere processor en een nieuwe naam: Apple Watch Series 1.
Een eindje rennen -- Hardlopers en andere sporters zaten er lang mee dat de Apple Watch geen gps-chip had, waardoor ze een grote iPhone mee moesten slepen tijdens een hardlooptocht om de route te registeren en prestatiestatistieken te krijgen. Die noodzaak zou nu tot het verleden moeten behoren, dankzij de in de Apple Watch Series 2 geïntegreerde en vooral iPhone-onafhankelijke gps-chip. Daarmee kan de Apple Watch heel precies afstand, tempo en snelheid registreren tijdens buitenactiviteiten zoals wandelen, hardlopen of fietsen: geen iPhone meer nodig (geluid van zingende engelen en een gelukkige uitgever: zie "Trainen met de Apple Watch: de hardware" door Adam Engst, 15 mei 2015).
Aan het begin van een training gebruikt een Series 2-horloge volgens Apple een mix van wifi, gps en lokaal opgeslagen satellietgegevens om snel de locatie van een gebruiker vast te stellen. Na de training verschijnt er een routekaart met snelheidsgegevens in de app Activiteit op het horloge. En natuurlijk telt dat allemaal mee voor je ringen voor Staan, Bewegen en Trainen. We verwachten dat apps van derden zoals Strava en Runkeeper ook gebruik zullen gaan maken van de nieuwe gps-functionaliteit.
Hoewel gps een zeer welkome verbetering is, heeft de Series 2 nog steeds geen mobiele dataverbinding (die wel in de horloges van sommige concurrenten zit) waarmee je zonder telefoon gesprekken kunt voeren en gegevens kunt doorsturen wanneer je buiten bereik van wifi bent. Misschien zien we dat in 2018 verschijnen in de Series 3.
Een eindje zwemmen -- Er zijn van die onverschrokken bezitters van de oorspronkelijke Apple Watch, die hun wearables gewoon aanhouden onder de douche of in een stortbui, zonder daar nadelige gevolgen van te ondervinden. Hoewel hij geclassificeerd is als IPX7, claimt Apple dat de eerstegeneratie-Apple Watch "spatwaterdicht, maar niet waterdicht" is, en adviseert het bedrijf om hem niet onder te dompelen.
Apple laat niet na te melden dat de Series 2-modellen een heel stuk beter tegen water kunnen, zo goed zelfs dat ze een duik in het zwembad of een excursie in open water tot een diepte van 50 meter goed doorstaan. Naar verluidt bereikt Apple dit door rücksichtslos alle mogelijke entreepunten voor water af te dichten, met uitzondering van de luidspreker. Die moet namelijk open zijn om te werken zoals bedoeld. Volgens Apple is dat probleem opgelost door een nieuw type luidspreker te gebruiken die actief water kan uitstoten (grappen altijd welkom).
Nu de Series 2-horloges echt waterdicht zijn, heeft Apple ook twee nieuwe trainingsprogramma's uitgebracht: Pool en Open Water. Daarmee kunnen zwemmers baantjes tellen en hun tijd per baantje bijhouden. De programma's herkennen zelfs welke slag gezwommen wordt, en houden op die manier bij hoeveel calorieën verbrand worden. Je moet de geklokte hoeveelheid verbrande calorieën overigens wel met een korreltje zout nemen. Ze zijn vooral bruikbaar op het niveau "meer is beter", maar absoluut niet heel betrouwbaar (zie "Fitness met je Apple Watch: de software", 2 juni 2015).
Sneller! -- De oorspronkelijke Apple Watch was hopeloos traag, en daarmee een bron van frustratie. Die traagheid werd op zijn minst voor een deel veroorzaakt door inefficiënties in watchOS 1 en watchOS 2 die in watchOS 3 naar verluidt verholpen zullen zijn, maar ook de hardware was verantwoordelijk voor deze traagheid.
Apple zegt dat de nieuwe, tweedegeneratie-dual-core S2 System in Package (SiP) in het Series 2-horloge onvergelijkbaar veel sneller is, en de Apple Watch als geheel 50 procent sneller maakt. De S2 SiP heeft ook een nieuwe GPU, waardoor ook de grafische prestaties aanzienlijk toe moeten nemen. Zozeer zelfs dat het een video met 60 beelden per seconde zou moeten kunnen tonen.
De nieuwe hardware ondersteunt ook een helderder scherm. Met 1000 nits is het meer dan tweemaal zo helder als het scherm van de oorspronkelijke Apple Watch, en het helderste scherm dat Apple ooit geproduceerd heeft op welk apparaat ook. Het nieuwe scherm zou dan ook veel beter leesbaar moeten zijn in de volle zon, een bekend probleem van het oorspronkelijke model.
De dual-core S2-chip zal ook in de goedkopere Series 1-horloges worden toegepast, zodat ook Apple Watch-kopers die op de kleintjes letten een sneller apparaat krijgen.
De luxere keuzen -- Apples originele versie van de luxe Apple Watch Edition was van goud. Maar nu vaart Apple, mogelijk uit angst hun beter gesitueerde clientèle te vervelen of uit teleurstelling over de tegenvallende verkoop van de meer dan 17.000 dollar kostende horloges, een andere route.
De nieuwe Apple Watch Edition Series 2 is van keramiek. Je denkt hierbij wellicht aan borden en asbakjes die op de grond in duizend stukjes uiteenvallen, maar Apple heeft gezegd dat het een ander soort keramiek betreft. Sterker nog, Apple beweert dat deze zirkoniumkeramiek vier keer harder is dan roestvrij staal met "een prachtige, witte, parel-achtige afwerking" die "extreem krasbestendig" is.
De keramische Apple Watch Edition lijkt minder makkelijk vindbaar te zijn, want net als zijn voorganger wordt deze alleen verkocht in een beperkt aantal Apple stores en Apple Authorized Resellers.
Apple kondigde ook twee speciale Apple Watch-keuzes aan. De Apple Watch Nike+ Series 2, een samenwerking met de schoenenfabrikant, is in feite een gewoon Series 2-horloge met een Nike-vormgeving, waaronder een gatenkaas-achtig sportbandje in vier verschillende ontwerpen met zwart en grijs. Twee van de bandjes hebben felgele accenten (een kleur die Apple ook op het schermpje laat zien in een speciale wijzerplaat). Op het horloge zit ook de app Nike+ Run Club.
Voor hen die dol zijn op luxe Hermès-producten heeft Apple een Apple Watch Hermès Series 2 met een keuze aan lederen Hermès-bandjes.
Uitsplitsing per model -- Alle Apple Watch-modellen zijn beschikbaar in dezelfde twee maten als vorig jaar: 38 en 42 mm. Series 2- en Series 1-horloges zijn alle, zoals verwacht, verkrijgbaar in aluminium en roestvrij staal met goud, roze goud, zilver of spacegrijs.
Het verschil zit in de prijs. Series 2-horloges, waaronder het Nike+-model, beginnen bij $ 369, terwijl Series 1-modellen nu beginnen bij $ 269. Die prijsverlaging is een fijne tegemoetkoming, want velen vonden de Apple Watch aan de dure kant. De 38mm-modellen zijn goedkoper dan de 42mm-modellen, en bandjes verschillen ook in prijs.
Bij de luxe modellen begint de keramische Apple Watch Edition Series 2 bij $ 1249 en het Hermès-model bij $ 1149.
Beschikbaarheid -- Naast als de iPhone 7 waren de Apple Watch Series 1- en Series 2-versies en de Apple Watch Edition Series 2 in de VS [en voor het eerst ook in Nederland - nvdv] te bestellen op 9 september 2016. Ze zullen in de VS [en Nederland - nvdv] op 16 september 2016 in de winkels liggen.
Je kunt op 9 september 2016 ook de Nike+-versie bestellen, maar die komt pas in oktober. De Apple Watch Hermès Series 2 gaat op 23 september 2016 in de verkoop.
Internationaal brengt Apple de nieuwe modellen door in fases uit. Zie Apples persbericht voor details.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Of je het nu leuk vindt of niet, Apple laat in de iPhone de vrijwel universele koptelefoon-aansluiting links liggen. De net aangekondigde iPhone 7 en 7 Plus hebben, zoals reeds werd aangenomen, geen analoge 3,5 mm koptelefoon-uitgang meer (zie "iPhone 7 en 7 Plus gaan de weg op!", 7 september 2016). Maar het goede nieuws is dat Apple begrijpt dat bestaande draadloze audio-oplossingen in gebreke blijven; de geluidskwaliteit bij Bluetooth is middelmatig en, belangrijker, het is ingewikkeld om Bluetooth-koptelefoons te gebruiken met verschillende apparaten. AirPlay schakelt gemakkelijk tussen apparaten, maar de afhankelijkheid van wifi betekent dat de stroomvraag te hoog is voor mobiel gebruik.
Om deze problemen te overwinnen heeft Apple de nieuwe W1-chip uitgevonden, die de aanstaande AirPod draadloze oortelefoons en nieuwe Beats-koptelefoons aandrijft. De AirPods, € 179, worden eind oktober 2016 verwacht. Apple zal de W1-chip ook in de nieuwe € 299,95 kostende Beats Solo3 Wireless-koptelefoon en in de op stapel staande Powerbeats3 Wireless sport-oortelefoon voor € 199,95 en de Beatsx-oortjes voor € 149,95 stoppen.
De eigen W1-chip bevat een aantal pluspunten: tot 5 uur batterijtijd, ondersteuning voor diverse sensoren, een kennelijk superieure audiokwaliteit en als allerbelangrijkste eenvoudig verbinding maken. Je kunt een W1-apparaat eenvoudigweg verbinden door het dicht bij een iOS-apparaat te houden. Eenmaal verbonden worden de instellingen automatisch gesynchroniseerd met een Apple Watch, als je die hebt, en via iCloud met al je andere Apple-apparaten (hoewel Apple de Apple TV niet heeft genoemd). Je kunt tegelijkertijd verbinding maken met je iOS-apparaten, Macs en Apple Watches en, aldus Apple, naadloos tussen deze apparaten schakelen.
De technologie van de W1 is gebaseerd op Bluetooth, dus je kunt de W1-koptelefoons ook gebruiken met andere apparaten, maar die moet je dan wel verbinden zoals je dat met andere Bluetooth-apparaten doet.
De AirPods zijn Apple's W1-vlaggenschip. Ze hebben een futuristisch uiterlijk dat doet denken aan de koptelefoontjes die je overal ziet in de film "Her" en lijken op de bestaande EarPods, met een langwerpige microfoon-steel die vanaf je oor naar beneden wijst.
Net als de EarPods hebben de AirPods een microfoon, of eigenlijk twee. Om Siri aan te roepen tik je tweemaal op een van de AirPods. Speciale sensoren detecteren waar je stem vandaan komt en stellen de microfoons dan daarop af. De AirPods hebben ook optische sensoren die detecteren of wanneer je de AirPods in- en uitdoet: de AirPods pauzeren het geluid als je ze uitdoet en je kunt ze zo instellen dat ze geluid beginnen te maken als je ze indoet. Je kunt zelfs maar één AirPod gebruiken, mocht je dat willen, hetgeen af en toe wel zo veilig kan zijn.
Omdat ze zo klein zijn en weinig plek hebben voor batterijen, gaat een volledig geladen AirPod slechts 5 uur mee, maar Apple heeft een aantal trucjes om dit te verbeteren. De AirPods worden geleverd in een speciale oplaad-behuizing die in slechts 15 minuten een lading voor 3 uur kan leveren. Apple gaf weinig details over de behuizing, maar beweert deze het de batterijduur van de AirPods oprekt tot 24 uur. De behuizing zelf laad je op via een Lightning-poort.
TidBITS-beveiligingsredacteur Rich Mogull was bij de Apple-aankondiging en zag kans de nieuwe AirPods te proberen. Hij bevestigde dat ze net zo passen als de EarPods, dus als je die niet lekker vindt zitten, verspil dan geen geld aan de AirPods. Rich meldde echter dat ze wel comfortabeler zaten omdat er geen snoertje is dat eraan trekt. Desalniettemin wist hij niet zeker of hij ze zou gaan gebruiken bij het hardlopen.
De AirPods en de W1-chip bieden wel degelijk voordelen boven de bestaande draadloze technologieën, maar bedenk wel dat ze je ook weer aan één bedrijf ketenen, daar deze apparaten het best werken met compatibele Apple-hardware.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
Technologie staat dit jaar hoog op de agenda bij de presidentsverkiezingen, maar niet op een positieve manier. We hebben eindeloos gediscussieerd over Hillary Clintons e-mailimplementatie toen zij staatssecretaris was, we hebben gehoord dat de Democratic National Committee was gehackt, net als andere campagne-organisaties van de Democraten, en we hebben meegemaakt hoe een presidentskandidaat een buitenlandse mogendheid vroeg om meer gestolen documenten vrij te geven. En of dit verzoek ironisch bedoeld was of niet, het heeft er in ieder geval voor gezorgd dat in de daarop volgende discussie de technische details volledig ondergesneeuwd werden door het campagne-geweld. Ik hoop nu deze situatie ietwat recht te trekken.
Ik ga hierbij niet in op Clintons e-mailserver, enerzijds om niet te veel uit te wijden enerzijds omdat de technische details die nodig zijn om deze situatie goed te kunnen analyseren niet allemaal openbaar zijn. Er is veel meer informatie beschikbaar over de veiligheidsoverwegingen die het gevolg zijn van andere ontdekte hacks.
De drie computer-hackerskringen -- Als technologie-expert erger ik me enorm aan het feit dat het nieuws zich richt op het schandaal in plaats van op het daadwerkelijke veiligheidsprobleem. Clintons e-mailserver is eindeloos besproken en zal waarschijnlijk tot ver na de verkiezingen een onderwerp van discussie blijven, mocht zij winnen. Ondertussen beseffen weinig mensen zich dat de e-mail van het ministerie van Buitenlandse Zaken echt gehackt is en dat dit veel meer e-mailberichten betreft dan alleen op haar persoonlijke server stonden.
Het Office of Personnel Management, de Internal Revenue Service [de Belastingdienst -nvdv] en mogelijk tientallen andere overheidsnetwerken zijn ook aangetast, maar dit heeft bij de grote nieuwsdiensten op zijn hoogst twee dagen gespeeld, waarna het alleen nog besproken is in technologie-kringen. Als een hack langer in het nieuws is, zoals dat het geval was bij die bij de DNC, dan gaat het over de partijen-discussies maar worden de technische onderwerpen genegeerd.
Voordat we ons verdiepen in de details van de hacks is het zinvol om even in te gaan op wie die hackers eigenlijk zijn. Ik maak onderscheid tussen drie groepen: de script kiddies, de solitaire hackers en criminele netwerken, en overheidsdiensten.
Script kiddies: meestal gaat het, als de media het hebben over een gevaarlijke hacker, feitelijk om een "script kiddie". Als een beveiligingslek eenmaal is ontdekt en er een hack-gereedschap voor is ontwikkeld, kan een dergelijk gereedschap in de onguurdere buurten van het internet geld opbrengen. De titel "script kiddie" is ooit bedacht om de hypothetische (pre-)puber te omschrijven die, niet gehinderd door een diepe kennis van de technologie, zo'n stuk gereedschap downloadt om er vanuit huis kattenkwaad mee uit te halen.
Dat is overigens geen recente ontwikkeling: toen ik op de middelbare school zat, had ik een vriend die op een dag in 1985 bezoek kreeg van de FBI en vriendelijk werd gevraagd om een aantal jaren niet achter een computer te gaan zitten. Wat wel nieuw is, is dat deze personen zich tegenwoordig eenvoudig kunnen verzamelen op het dark web, waardoor een beveiligingslek al in een paar uur kan uitgroeien van net ontdekt naar een wereldwijde aanval.
Script kiddies gebruiken reeds bestaande gereedschappen en bekende kwetsbaarheden. Hun doelwit is de gebruiker die verzuimt om beveiligingsupdates te installeren. (Zorg er dus voor dat dat voor jou niet geldt.) Het is dus niet overdreven moeilijk om je te beschermen tegen script kiddies. Overigens worden hun acties ook politiek misbruikt, bijvoorbeeld door overheidsinstanties die kunnen claimen dat ze wel meer dan 70.000 keer zijn aangevallen. Het is echter niet het aantal aanvallen dat relevant is, maar de deskundigheid waarmee het gedaan wordt.
Solitaire hackers en criminele netwerken: veel gevaarlijker zijn de hackers die nieuwe beveiligingslekken ontdekken, en de criminele netwerken die deze lekken exploiteren.
Het is wel van belang om in het achterhoofd te houden dat "hacken" op zichzelf niet goed of slecht is: het is gewoon een vorm van programmeren en forensische computerkunde. Er zijn zogenaamde "black hat" hackers, die hun kennis en kunde misbruiken, en "white hat" hackers, die voor de overheid en het bedrijfsleven werken om mensen zoals jij en ik te beschermen. Black hat hackers vind je vaak op plekken waar onvoldoende werk is voor begaafde technici. Dankzij het internet is het tegenwoordig eenvoudig voor dit soort mensen om zich te organiseren, of benaderd te worden door criminele organisaties. Als het gaat over bijvoorbeeld een ziekenhuis dat 17.000 dollar losgeld betaalt om hun bestanden terug te krijgen kun je ervan uitgaan dat het geld daarnaartoe gaat.
Hackers worden in films vaak afgebeeld als een soort tovenaars, in staat om zo ongeveer elk digitaal bestand op deze wereld in te zien. In werkelijkheid zijn hun capaciteiten een stuk beperkter, maar nog steeds beangstigend. Je beste verdediging, net als tegen script kiddies, is om je beveiligingsupdates actueel te houden (en te hopen dat de computerindustrie eerder op de hoogte is van mogelijke beveiligingslekken dan de slechteriken). Het internet is, net als veel computertechnologie, bedacht en ontwikkeld in een tijd dat er veel meer vertrouwen was in goede bedoelingen, en intussen geëvolueerd tot een opzienbarend complex systeem. Het resultaat is dat we voorlopig nog wel even vast zullen zitten aan de "whack-a-mole"-aanpak ["sla een mol": een (fysiek) arcade-achtig spel waarbij je op willekeurige plekken opduikende mollen moet uitschakelen door ze een tik op de kop te geven - nvdv] waarmee we zoeken naar kwetsbaarheden om ze vervolgens op te lappen.
De achilleshiel van black hat hackers en de criminele organisaties die van hun diensten gebruikmaken, is het feit dat er geld verdiend moet worden met hun hacks: informatie moet niet alleen gevonden, maar ook verkocht of geëxploiteerd worden. Dat biedt wetshandhavers de mogelijkheid om de hack te ontdekken en de bron ervan op te sporen. Dergelijke hackers zijn dus gebaat bij geheimhouding: bedrijven die gegevenslekken in de doofpot stoppen om publieke schande te voorkomen, technologiebedrijven die hun broncode geheim houden (en daarmee niet beschikbaar voor controle door derden), en overheidsdiensten die aanvallen geheimhouden om niet te laten zien hoe kwetsbaar ze zijn.
Overheidsdiensten: hier moeten we duidelijk onderscheid maken tussen de verschillende organisaties. Met name tussen de door overheden georganiseerde groepen hackers, en de rest. De technologie die overheids-hackers ter beschikking hebben is geheim, maar we kunnen gevoeglijk een aantal zaken aannemen. Ten eerste hebben ze budgetten die groter zijn dan waar de meeste criminele organisaties over kunnen beschikken. Daarnaast hebben ze de beschikking over geheime hard- en software die over het algemeen krachtiger is dan wat er vrijelijk verkrijgbaar is. Verder kunnen ze rustig de door hun ontdekte kwetsbaarheden jarenlang geheimhouden, waarbij ze al die tijd vrijelijk informatie kunnen vergaren zonder ontdekt te worden. En tot slot kunnen ze samenwerken met bevriende bedrijven en klassieke spionnen om achterdeuren en andere kwetsbaarheden in te bouwen in de technologie die aan het algemene publiek en andere overheden wordt verkocht.
En juist die laatste optie maakt dat de angstaanjagendste techies ter wereld niet de "Chinese hackers" of de "Russische hackers" zijn, maar de "Amerikaanse hackers". Het is vrijwel onvermijdelijk dat de meest geavanceerde en krachtigste cyber-oorlogstechnologieën juist door Amerikaanse diensten gebruikt worden. Het gaat daarbij natuurlijk ook om verdediging (net als bij miltvuur moet je soms een wapen hebben om je er effectief tegen te kunnen beschermen) maar omdat een cyberwapen, in tegenstelling tot een kruisraket, onzichtbaar is, kunnen we alleen maar gissen hoe de Amerikaanse overheid zijn cyber-oorlogstechnologieën precies inzet.
We weten dat andere overheden hun best doen om in te halen. De Chinese en Russische overheden stonden prominent in de krant bij de recente aanvallen op Amerikaanse doelen, maar ieder land met een fatsoenlijke militaire strijdkracht heeft ook een cyberoorlog-onderdeel. Als het dominante land in het maken van consumentencomputer hard- en software is het aannemelijk dat we een ook een dergelijke voorsprong hebben in militaire, geheime toepassingen van deze technologie.
Het onderscheid tussen deze hacker-typen wordt belangrijk als je je gaat afvragen of jij zelf een doelwit bent.
Script kiddies en individuele hackers gebruiken heel grove manieren om een grote hoeveelheid apparaten op internet aan te vallen. We moeten daarom allemaal ten minste basis-beveiligingsgereedschap en -gedrag aanwenden (al is het maar door middel van de ingebouwde mogelijkheden in onze hardware, software en diensten).
Je loopt meer gevaar als je door een getrainde black hat hacker of crimineel netwerk op de korrel wordt genomen. Zij zullen bijvoorbeeld aanvallen gebruiken die specifiek gericht zijn op het doorbreken van de beveiliging van jouw organisatie. Tenzij jij een hoge functie bekleed binnen een groot bedrijf of iemand bent met toegang tot geheime systemen is het onwaarschijnlijk dat jij persoonlijk het doelwit bent. Het is echter wel zo dat individuen tot doelwit gemaakt zijn vanwege het feit dat ze de verkeerde mensen boos hebben gemaakt, en hackers kunnen ook worden ingehuurd door mensen die jou persoonlijk kwaad gezind zijn. De meeste mensen worden niet persoonlijk aangevallen, maar er zijn uitzonderingen.
Als je het doelwit bent van een door een staat gesteunde hack-organisatie, dan zijn er geen garanties: het is onmogelijk te weten wat voor mogelijkheden een door staten gesteunde hackers kunnen gebruiken om jouw systemen binnen te komen. Maar het verhaal achter Apples recente iOS- en Mac-update kan wel een beeld schetsen van wat er mogelijk is. (Zie "iOS 9.3.5 blokkeert jailbreak van buitenaf", 25 augustus 2016.) Overheden zijn misschien geïnteresseerd in jouw activiteiten om legitieme of politieke redenen. Zo ja, dan moet je bijzonder op je hoede zijn en er daarnaast uitstekende veiligheidspraktijken op nahouden.
Onze Democratie is gehackt -- Dit brengt ons bij de Russische aanval op campagne-organisaties van de Democratische partij. Deze bewering is al gepolitiseerd want sommige mensen hebben al willen verhullen wie er achter deze aanval zat.
De volgende elementen wijzen op de Russische overheid: de Roemeense hacker die de hack opeiste lijkt Roemeens niet als moedertaal te hebben, de gebeurtenissen van na de aanval volgen het patroon van Russische desinformatie-campagnes, en de kenmerken van de hack wezen ontmaskerden de daders als twee organisaties die erom bekendstaan met of voor de Russische overheid te werken.
Er zijn twee manieren waarop deze hack invloed heeft op de verkiezingen:
Ten eerste: de laatste keer dat een buitenlandse mogendheid interesse toonde voor of actief deelnam aan het beïnvloeden van verkiezingen in de VS was toen er een openbare confrontatie bestond. Er bestaat historisch gedocumenteerd bewijsmateriaal van zulke activiteiten van beide partijen tijdens de koude oorlog, maar publiekelijk zijn sindsdien bepaalde grenzen nooit overschreden. Zeker enere landen hebben geprobeerd om Amerikaanse binnenlandse politieke bewegingen te steunen om zo te proberen een (voor hen) gunstigere overheid in het zadel te helpen. Maar voor zover we weten is zelden geprobeerd om een specifieke kandidaat te torpederen. De laatste keer dat de Russen dit (onsuccesvol) probeerden, werden ze nog "Sovjets" genoemd en zaten we midden in de Koude Oorlog.
Ten tweede: het betekent dat er letterlijk duizenden politieke entiteiten zijn die het doelwit zijn van buitenlandse diensten met uitgebreide mogelijkheden. Je hebt, afhankelijk van je stemvoorkeur, misschien met afschuw of juist enig leedvermaak gereageerd op het nieuws van de aanval op een nationale Democratische organisatie, maar bedenk eens waar de landelijke politiek in Amerika nu eigenlijk uit bestaat: talloze nationale organisaties, zo'n honderd staatsentiteiten (en zo ongeveer het dubbele tijdens een presidentscampagne) en letterlijk duizenden provinciale en stedelijke groepen die zich met de lokale politiek bezighouden.
De meeste van deze mensen zijn vrijwilligers die waarschijnlijk een gemiddelde technische kennis hebben. Maar ze hebben geen toegang tot uitgebreide computerbeveiliging en -training, tenzij die door de nationale politieke organisaties wordt aangeboden. En als er al beveiligingsadvies is gegeven, kunnen we ervan uitgaan dat dit gedaan is met het oog op het voorkomen van hacks door politieke opponenten, niet door gespecialiseerde staatsdiensten.
Ik probeer niet om een samenzwering te beschrijven om alle verkiezingen te ondermijnen, maar de nek-aan-nekraces zijn kwetsbaar. Als Clintons voorsprong op Trump substantieel is, is het onwaarschijnlijk dat buitenlandse invloed voldoende is om de verkiezingen te kantelen. Maar als ze dichter bij elkaar komen, kunnen de zaken veranderen. De meesten van ons herinneren zich nog de verkiezingen van 16 jaar geleden, die werd beslist door 537 stemmen in Florida. In een nek-aan-nekrace (zelfs binnen één staat) kan buitenlandse bemoeienis met het politieke proces een beslissende factor zijn. Ik woon in Philadelphia. Wanneer de computers van de plaatselijke Democratische organisatie hier op de verkiezingsdag zouden vastlopen, kan Clinton een substantiële voorsprong hebben in Pennsylvania en toch van Trump verliezen in een mislukte campagne om de opkomst te stimuleren.
De verkiezings-hack -- Helaas is de aanval op Democratische organisaties niet eens de recentste in het nieuws. Stemmer-registratiesystemen in Illinois en Arizona zijn op diverse manieren bestookt en gepenetreerd. Het is belangrijk om vast te stellen dat het niet bekend is (of in ieder geval niet openbaar) wie er achter deze aanvallen zit. We mogen niet aannemen dat de Russen zich ook op onze verkiezingssystemen richten. Maar iemand voert aanvallen uit.
Het motief achter deze aanvallen is ook onduidelijk. In beide gevallen zijn geen registratie-gegevens veranderd. In Illinois zijn 90.000 stemmer-registratie-bestanden gedownload, dus het zou een kwestie van simpele identiteitsdiefstal geweest kunnen zijn. Er is malware geïnstalleerd op de server in Arizona, maar de autoriteiten hebben niet laten weten wat die probeerde te doen. Het is heel wel mogelijk dat de intentie van deze hacks uitsluitend crimineel van aard was, niet politiek.
Dat is echter geen reden voor ons om te ontspannen. Deze hacks laten zien dat onze verkiezingssystemen kwetsbaar zijn en toekomstige hacks zouden kunnen trachten verkiezingen te doen overhellen. Niet om het een of ander, maar ons politieke systeem is niet ontworpen om zich tegen zulke bedreigingen te verdedigen. Verkiezingen worden gehouden door de vijftig staten en geïmplementeerd door duizenden steden en regionale kiesraden. Je zou denken dat de meeste Amerikanen belang hebben bij, zeg, de integriteit van verkiezingen in Georgia, dat 2 senatoren en 16 electorale Stemmen heeft; de staat Georgia vindt echter dat je je met je eigen zaken moet bemoeien.
Daarnaast zijn wij ook kwetsbaar omdat wij het debat over de betrouwbaarheid van de verkiezingen totaal gepolitiseerd hebben. De Republikeinen beweren telkens dat er kiezersfraude alom is (ondanks bewijzen van het tegendeel), en Trump beweert dat fraude de enige verklaring kan zijn mocht hij Pennsylvania verliezen. De Democraten brengen daartegen in dat deze bewering lijkt op krokodillentranen en dient als politieke afleidingsmanoeuvre om groepen die toevallig Democratisch kiezen stemrecht te ontnemen.
Ik heb mijn eigen mening over welke partij het juist heeft, maar één ding is zeker: het debat is zo politiek geworden, dat het onmogelijk was websites te kiezen waarover iedereen het eens was dat die van geloofwaardige bronnen afkomstig waren. Ik citeerde Brennan Center, omdat dat het eerste zoekresultaat in Google is (nadat ik me had uitgelogd en mijn browser anoniem herstart had). Bij mijn beste weten heeft een aanzienlijk deel van mijn lezers waarschijnlijk vernomen uit nieuwsbronnen die zij vertrouwen, dat Brennan Center niet betrouwbaar is.
Je kunt makkelijk teleurgesteld zijn wanneer je kandidaat het niet zo goed doet in de peilingen of een bepaalde staat heeft verloren. Maar het is heel wat moeilijker om geloof te hechten aan beweringen van fraude en hack-aanvallen op verkiezingen wanneer die doos van Pandora een overwinning van jouw kandidaat ongedaan zou kunnen maken. Dat is de reden waarom ik verwacht dat ruzies na de verkiezingen over mogelijke hacks volledig gestuurd zullen worden door partijdige reacties, en zo goed als niets te maken zullen hebben met feitelijke informatie. Zelfs het vinden van feiten zal moeilijker zijn tussen al het tumult van het partijdige geruzie.
Hoe een verstandige kiezer zou moeten reageren -- Ik beken: ik ben een aanhanger van de Democraten. Zoals veel andere mensen met mijn politieke overtuiging, proestte ik het uit toen ik las over de impact van een defect computersysteem op de campagne van Romney in 2012. Maar dat was een probleem dat hij zichzelf had aangedaan. Ik zou er anders over denken als die schade was veroorzaakt door een externe invloed, zelfs als dat Democratische krachten van "mijn kant" waren die het systeem aanvielen. Een verkiezing winnen door sabotage kan ik niet steunen. En ik zou daar nog meer van overtuigd zijn als een buitenlandse macht achter de hack zat.
Als democratie moeten we erop kunnen vertrouwen dat onze verkiezingen voor het grootste deel de wil van de bevolking vertegenwoordigen.
Zoals bij de meeste bedreigingen voor de democratie, is de beste verdediging een beter geïnformeerde kiezer. Als je een Amerikaan bent, dan ben je waarschijnlijk aanhanger van een politieke partij of heb je op zijn minst sympathieën voor een partij. Je zult sneller positief reageren op nieuws dat je kandidaat vooruithelpt of de tegenstander pijn doet, zelfs wanneer er een buitenlandse inmenging mee gepaard gaat. Geef niet toe aan die drang. Dit is alleen gepast binnen de grenzen van de partijpolitiek. In het geval van aanvallen die de politiek arena overstijgen, is dit ongepast en gevaarlijk.
Dit kan gedeeltelijk worden toegeschreven aan de media die achter een groot deel van onze politieke discussies staan. De bedreiging van de nationale veiligheid door een gekende hack van de netwerken van het ministerie van Buitenlandse Zaken is vele malen belangrijker dan die van een hack van de e-mailserver van de minister van Buitenlandse Zaken. Een door nationale-veiligheidsbeleid gestuurd politiek debat zou veel meer belang hechten aan de eerste bedreiging. Voor een door schandalen gestuurd politiek debat is de tweede bedreiging belangrijker.
Dit probleem wordt veroorzaakt door het feit dat de nieuwsorganisaties reageren op de smaak van het publiek. De kwaliteit van politieke media is vaak niet beter dan de kwaliteit van die smaak. Het is één ding dat we redactionele en opiniestukken consumeren die overeenstemmen met onze politieke opvattingen, maar als we besluiten om de melding van nationale gebeurtenissen met dezelfde vooroordelen te filteren, maken we het onmogelijk, een rationele discussie te voeren met mensen die het niet met ons eens zijn.
Mijn persoonlijke strategie is om bewust mijn media-dieet met veel internationale bronnen uit te breiden, met name de BBC. Misschien vertonen deze bronnen politieke vooringenomenheid wanneer die verslag doen over hun eigen land, maar ze zijn waarschijnlijk niet ten prooi gevallen aan Amerikaanse politieke invloeden. Ik vermijd partijgebonden nieuwsorganen aan beide kanten niet omdat ik het met hen oneens ben, maar omdat ik ze geen geloofwaardige bronnen vind, zowel voor wat zij als nieuwswaardig selecteren als voor hun daadwerkelijke verslaggeving. Ik luister soms naar Rachel Maddow, maar dat is een deel van mijn amusements-dieet in aanvulling op mijn regelmatig nieuws-dieet. Het komt er niet voor in de plaats.
Verzet je ook tegen pogingen van de media en politieke organisaties om gehackte documenten te normaliseren door ze te kenschetsen als onpartijdige bronnen. Het National Republican Congressional Committee citeerde gehackte documenten van de DNC in een campagne-advertentie in Florida. De politieke krant The Hill publiceerde een verhaal over.manipulatie door het DNC van voorrondes in Pennsylvania. (The Hill wijst er tenminste nog op dat de bedoelingen van het lek "interessant" zijn, maar laat dan het onderwerp voor de rest van het verhaal vallen.) Beide acties veronderstellen dat het gebruik van de documenten in kwestie legitiem is. Beide beweren intrinsiek ook dat de documenten waar en accuraat zijn. Het eerste staat ter discussie, het laatste is geheel onzeker. Hacken wordt gedaan met een reden, openbare berichten worden met een reden gegeven en elektronische documenten kunnen eenvoudig worden aangepast. Dit alles moet bijdragen aan een gezonde dosis scepsis als je dit soort nieuws evalueert. (Hiermee wil ik niet suggereren dat de gelekte DNC-documenten werden vervalst: het aftreden van drie DNC-ambtenaren na de lek wijst erop dat ze in principe deugden. Echter, als ik van plan was om een desinformatiecampagne te ontwerpen, zou ik beginnen met echte documenten en dan die laten volgen met valse documenten.)
Als je bij de politiek betrokken bent, is het tijd om je spel met informatiebeveiliging te vernieuwen. Als je niet betrokken bent, maar een technische knobbel hebt, dan is het nu een uitstekende gelegenheid om je vaardigheden bekend te maken bij maatschappelijke organisaties die je misschien nodig hebben. Het is te laat om tijdens deze verkiezingsronde als vrijwilliger een campagne binnen te stappen om hun meest waardevolle gegevens te zien, maar iedereen die betrokken raakt in 2016 wordt een bekende bron in 2018 en later.
Dit is een onpartijdige recept: we weten dat de organisaties van de Democraten aangevallen zijn, maar er is geen reden om te denken dat de Republikeinse groeperingen een betere beveiliging hebben. Ik kan talloze redenen bedenken waarom buitenlandse regeringen net zo geïnteresseerd zouden zijn in de Republikeinse gegevens. Dus tot nadere informatie beschikbaar is, ga ik ervan uit dat het accurater is om over de Republikeinen te zeggen "dat het niet bekend is dat ze zijn gehackt" dan "dat ze niet gehackt zijn".
Zoals Jefferson (naar verluidt) zei: waakzaamheid is de prijs van vrijheid. Hij had geen computernetwerken in het achterhoofd, maar dit is een van die momenten waarop het nog belangrijker is dan meestal.
Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel
In ExtraBITS deze week: Apple houdt voor één dag een spectaculaire actieverkoop van iTunes-films, Google Foto's werkt nu ook met Live Photos, Apple heeft de reeks iPad-modellen een beetje aangepast. Tot slot kun je een diepgaande uitleg lezen waarom Apple de koptelefoonaansluiting uit de iPhone verwijderd heeft.
Alleen op 12 september: een pakket met 10 iTunes-films voor $ 10 -- Om 10 jaar iTunes-films te vieren, heeft Apple een aanbieding van zes verschillende pakketten met 10 films, die je voor 10 dollar per pakket kunt kopen. De actieverkoop geldt slechts voor één dag, 12 september, dus reageer snel! Zelfs als er in een pakket maar een paar films zitten die je wel trekken, dan kun je je voor deze prijs ook aan de rest geen buil vallen. (Met dank aan Zac Cichy, die ons op deze actie heeft gewezen.)
Google Foto's nu beter met Live Photos -- De app Google Foto's kan nu effecten toevoegen aan Apples eigen, Harry Potter-achtige Live Photos, en deze exporteren als video of bewegende gifjes die anderen op elk ander platform ook kunnen afspelen. Je kunt Google Foto's nu ook gebruiken om schokkerige video in Live Photos glad te strijken of om filmische uitsneden te maken. Andere wijzigingen in de app Google Foto's zijn onder meer betere sorteermogelijkheden voor albums en de mogelijkheid nieuwe afbeeldingen te kiezen bij gezichten in het personen-album. Live Photos kunnen uitsluitend gemaakt worden met de iPhone 6s en 6s Plus, de iPhone SE, de 9,7 inch-iPad Pro en met de iPhone 7-modellen die binnenkort in de verkoop komen.
Apple maakt aanpassingen in configuraties en prijzen van iPads -- Ook al lag de nadruk op de iPhone 7 en Apple Watch Series 2, Apple vond ook tijd om aanpassingen te maken in configuraties en prijzen van de iPads. De standaard iPads (de iPad Air 2, iPad mini 4 en iPad mini 2) zijn alleen een betere koop geworden. De prijzen zijn gelijk gebleven, maar bij elk prijskaartje verdubbelt Apple de opslagcapaciteit van de basisuitvoering. Je kunt nu een iPad Air 2 of iPad mini 4 kopen met ofwel 32 GB ($ 399 voor wifi of $ 529 voor wifi plus mobiele data), ofwel 128 GB ($ 499/$ 629), en de iPad mini 2 alleen in de 32 GB-configuratie ($ 269/$ 399). Op het iPad Pro-front zijn de opslagopties onveranderd voor zowel de 9,7 inch- als de 12,9 inch-modellen, maar de configuraties met 128 GB zijn 50 dollar in prijs gedaald, die met 256 GB zijn 100 dollar goedkoper. Wij vragen ons af of deze geringe aanpassing de enig verandering voor dit jaar zal zijn in de reeks iPad-modellen, of dat Apple nog nieuwe modellen uit de hoge hoed zal toveren.
Waarom Apple de koptelefoonaansluiting uit de iPhone heeft verwijderd -- Veel mensen waren ontstemd omdat Apple de standaard 3,5 mm-koptelefoonaansluiting van de iPhone 7 heeft verwijderd, omdat zij veronderstelden dat het met opzet was gedaan om de verkoop te stimuleren van draadloze koptelefoons van Apples dochterfirma Beats. Dat heeft misschien wel een rol gespeeld bij die beslissing, maar John Paczkowski van BuzzFeed presenteert een diepgaand en overtuigend verhaal over deze beslissing van Apple, namelijk dat het bedrijf gewoon ruimte voor de aansluiting tekortkwam.
"Hier zitten we met een 50 jaar oude aansluiting, gewoon een gat waar alleen lucht in zit. Dat gat neemt ruimte in, echt kostbare ruimte", zei Dan Riccio, Apples senior vice president van hardware engineering. "Dat weerhield ons van een aantal dingen die wij in de iPhone kwijt wilden. Het was worstelen met ruimte tussen cameratechniek, processors en batterijduur."
De camerasystemen in de iPhone 7-modellen zijn veel groter dan die in eerdere modellen, en de technische ontwerpers van Apple merkten dat de gemakkelijkste manier om alle onderdelen erin te wurmen was om de koptelefoonaansluiting eruit te halen. Als die eruit ging, hielp dat ook bij het waterdicht maken van de iPhone en kwam er ook ruimte voor grotere accu's. Uiteindelijk was het niet Apple die de koptelefoonaansluiting om zeep hielp, maar een eenvoudig rekensommetje. En we durven erom te wedden dat de meeste andere fabrikanten van smartphones dit voorbeeld uiteindelijk zullen volgen.
Vorige aflevering | Search TidBITS | Volgende aflevering
TidBITS English | TidBITS Nederlands