Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS Logo

TidBITS#999, 12 oktober 2009

Veel in de uitgave van deze week gaat over communicatie met mobiele telefoons, met Glenn Fleishman die eigenaardige apps van Vonage voor de iPhone en iPod touch behandelt en de rampzalige gegevensdestructie van Microsoft voor gebruikers van T-Mobile Sidekick. Glenn legt ook uit waarom AT&T's recente koerswijziging met betrekking tot het kunnen laten werken van voice-over-IP-apps via een mobiele telefoon-dataverbinding zakelijk gezien verstandig is voor het bedrijf. TidBITS-medewerker Kirk McElhearn is na een lange afwezigheid weer terug bij ons met een diepgaande beschouwing over de komende internationale versie van de Kindle e-boeklezer van Amazon. Maar we hebben ook twee artikelen over de Mac van twee gastschrijvers: Lewis Butler legt de verborgen "Single-application mode" van Mac OS X uit en Christian Voelker maakt ons deelgenoot van zijn ervaringen met het aan de praat krijgen van een oude Apple LaserWriter 630 Pro via Snow Leopard. Vermeldenswaardige nieuwe software deze week zijn Epson Printer Drivers 2.1 voor Mac OS X 10.6.1, iPhone OS 3.1.2 en Nisus Writer Pro 1.3.1.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>


Vonage brengt programma voor internationale gesprekken

  door Doug McLean <[email protected]>, Glenn Fleishman <[email protected]>
  3 reacties (Engelstalig)

[vertaling: LmR]

De Internettelefoniedienst Vonage heeft mobiele programma's voor de iPhone en iPod touch uitgegeven, dat niet zo zeer een modern voice-over-IP (VoIP) -programma is, maar een methode om via belkaarten de kosten van mobiele telefoniebedrijven voor internationale gesprekken te drukken. Vonage gebruikt Wi-Fi voor het verwerken van gesprekken op iPod touch en iPhone maar kan ook verbinding maken via de telefoonverbinding van de iPhone.

De apparatuur van Vonage's internettelefoniedienst stuurt normaal gesproken alle gesprekken over een breedbandverbinding, maakt het mogelijk dat je een of meer telefoonnummers kan toekennen aan binnenkomende gesprekken en je kan naar alle nummers bellen, waar ook ter wereld. Vonage maakt ook een "soft phone", een VoIP-programma voor op de computer met soortgelijke diensten.

De gratis mobiele programma's van Vonage bevatten veel minder functies. Geen binnenkomende gesprekken, geen verbinding met een bestaand Vonage account en geen mogelijkheid om lokale gesprekken over Vonage's netwerk te laten gaan, zelfs niet op de iPod touch die geen mobiele telefoonmogelijkheid heeft. Het programma is op dit ogenblik alleen beschikbaar voor iPhonegebruikers in de V.S. en het is niet duidelijk of het bedrijf de functionaliteit gaat uitbreiden naar Canada en het V.K. waar het zijn internettelefoondienst ook levert.

Dit in scherp contrast tot Skype voor de iPhone en iPod touch, dat momenteel alleen via Wi-Fi werkt. Het Skype-programma biedt de mogelijkheid tot inkomende gesprekken en kan bellen naar ieder nummer op een openbaar geschakeld telefoonnetwerk (public switched telephone network of PSTN) ter wereld (zowel lokale als internationaal) of naar andere Skype-gebruikers. (Zie "Skype op de iPhone", 30-03-2009.)

Het verschil lijkt 'm te zitten in het feit dat Skype alleen werkt via Wi-Fi terwijl Vonage op de een of andere manier ook naadloos over een mobiele telefoonverbinding werkt.

De beperking in zowel Skype als Vonage Mobile kunnen echter binnenkort verdwenen zijn door de belofte die AT&T maakte op 5 oktober 2009 dat zij hun beleid hebben aangepast waarbij VoIP-telefoongesprekken over hun 3G-gegevensnetwerk op de iPhone werden geblokkeerd. (Zie "VoIP over mobiele dataverbindingen verstandig besluit van AT&T", 09-10-2009.) Echter liggen de veranderingen die dit nieuwe beleid zal veroorzaken nog in de toekomst dus hou ik het even bij hoe het Vonage-programma op dit moment werkt.

Lokale gesprekken werken helemaal niet op de iPod touch. Dit is vreemd daar men zou aannemen dat Apple geen beperkingen zou opleggen op een apparaat dat niet aan een mobiel telefoonbedrijf is verbonden maar helaas is dat wel zo. (Een iPod touch heeft overigens ook een microfoon nodig, dit kan met Apple's eigen iPhone Stereo Headset of een ander product.)

Lokale gesprekken op de iPhone worden door het Vonage-programma gewoon door het ingebouwde telefoonsysteem van de iPhone gesluist. Vonage komt eigenlijk verder niet aan deze gesprekken maar Apple staat toe dat Vonage de bel-interface levert. Dit lijkt in tegenstrijd met Apple's principe dat programma's van anderen geen Apple-fuctionaliteit mogen namaken.

Voor internationale gesprekken gebruikt Vonage Mobile Wi-Fi als dat beschikbaar is; dat is natuurlijk voor de iPod touch de enige mogelijkheid en vaak voorkomend op de iPhone.

Als een iPhone echter alleen maar een mobiele netwerkverbinding kan maken belt het Vonage Mobile programma (onzichtbaar voor de gebsuiker) naar een lokaal Vonage-toegangsnummer en verbindt vervolgens via die weg het internationale gesprek. Dat betekent dat iPhone-abonnee's geconfronteerd wonden met verbruikte belminuten, net als bij een gewoon telefoongesprek. In sommige gevallen zou een gebruiker zelfs kunnen worden aangeslagen voor roaming-kosten.

Internationale gesprekken zijn beschikbaar naar meer dan 60 landen en worden afgerekend volgens Vonage's per-minuut-tarieven, onafhankelijk van hoe het gesprek is opgebouwd. Deze tarieven zijn echter aanmerkelijk goedkoper dan de tarieven van de meeste providers. Je moet eerst je Vonage Mobile account opwaarderen om gesprekken te kunnen voeren; Vonage stort $ 1 aan krediet in Amerikaanse accounts zodat je de dienst kan proberen. Je kan het ook zo instellen dat je account automatisch wordt bijgevuld vanuit je creditkaart zodra het bedrag onder een bepaald niveau komt.

Deze kosten per minuut zijn anders dan bij Vonage's vaste lijn vervangingsdienst waarbij in de maandelijkse kosten gratis en ongelimiteerd bellen binnen de V.S., naar Canada en naar vaste lijnen (maar geen mobiele nummers) in diezelfde 60 landen zijn opgenomen. Vonage zegt nog voor het eind van het jaar met een dergelijk abonnement te komen.

Maar het is wel vervelend dat er geen enkele integratie is met bestaande Vonage accounts; het bedrijf heeft een paar miljoen abonnee's die een op z'n minst één enkele rekening en één enkele specificatie ongetwijfeld erg op prijs zouden stellen, laat staan korting op hun belkosten. Skype gaat er van uit dat zijn abonnee's één account hebben en alle software voor mobiele telefoons, computers en zelfs de meeste van hun aparte toestellen maken gebruik van die ene account voor het leveren van de diensten.

De beperking op het maken van lokale gesprekken of het ontvangen van gesprekken is misschien een poging van Vonage om te voorkomen dat heb het lot van Google Voice treft, een programma waarvan Apple zegt dat het nog steeds wacht op goedkeuring en waarvan Google zegt dat Apple het heeft afgekeurd voor de App Store. De FCC is een onderzoek gestart (zie "FCC vraagt informatie over Google Voice App aan Apple, AT&T en Google", 03-08-2009).

Google Voice biedt gratis lokale gesprekken en voicemail en koppelt telefonie, SMS, voicemail en het doorsturen van gesprekken aan elkaar. Op het Android-platform vervangt Google Voice bij het installeren ervan het ingebouwde belsysteem en gebruikt het vervolgens het beschikbare gegevensnetwerk om gesprekken over door te sturen.

AT&T's recente beslissing om VoIP toe te staan op hun 3G-gegevensnetwerk kan betekenen dat Google Voice eindelijk beschikbaar komt, tevens kan het een flinke herziening betekenen voor zowel Skype als Vonage Mobile. We zullen zien of dit inderdaad gaat gebeuren, de nabije toekomst zal het bellen vast nog makkelijker maken.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Cloud-gegevens weggeblazen voor Sidekick-gebruikers

  door Glenn Fleishman <[email protected]>
  9 reacties (Engelstalig)

[vertaling: JWB]

T-Mobile en Microsoft vonden de spreekwoordelijke hond in de pot, dankzij een grootschalige storing gevolgd door het permanente verlies van persoonlijke contacten, agenda en andere gegevens op de Sidekick, een telefoon die wordt verkocht door T-Mobile en wordt aangedreven door het door Microsoft gekochte Danger. Ik was een week geleden zelf getuige van de initiale fase van dit probleem.

We waren juist thuisgekomen met een oud schoolmaatje van mijn vrouw, na een optreden te hebben bijgewoond van de touring show van Wicked, toen haar vriend probeerde zijn T-Mobile Sidekick-smartphone te raadplegen, waarvan zijn bedrijf afhankelijk is. Er gebeurde niets.

We probeerden de telefoon op te laden, te herstarten, in te loggen via het web. Alles zonder resultaat. Het werd al snel duidelijk dat er sprake was van het platliggen van de diensten van Danger, het door Microsoft aangekochte bedrijf dat de back-end servers voor de Sidekick draait.

Anders dan veel smartphones slaan Danger-telefoons gegevens op in een clous, servers die zich overal en nergens bevinden, die je niet beheert, maar die geacht worden overal en altijd toegankelijk te zijn. Deze telefoons halen informatie op wanneer nodig en slaan een tijdelijke kopie op in een cache op de telefoon, een kopie die niet bedoeld is als een permanente set van opgeslagen gegevens. De gegevens zijn ook niet bedoeld om te worden gesynchroniseerd met een computer zoals met een BlackBerry, iPhone, Android, of een andere smartphone, maar worden benaderd via een website of een telefoon.

Het lijkt er meer op dat de Sidekick-gegevens zich bevinden op iets dat vergelijkbaar is met een IMAP-server: je kunt een paar lokale kopieën hebben, maar de server is de baas. Bij IMAP blijven de kopieën bestaan zelfs nadat een computer of telefoon herstart, uiteraard, net zoals je ook zou verwachten. Maar in de aanpak van Danger worden de lokaal in het cache-geheugen opgeslagen gegevens gewist bij een herstart of als de batterij leeg is gelopen.

Voor onze vriend werden zijn diensten de volgende dag hersteld, hoewel sommige Sidekick-gebruikers dagenlang pech hadden, of last hadden van een andere storing. (De meldingen refereren aan een storing op 6 oktober 2009, terwijl de storing van onze vriend optrad op 3 oktober 2009.)

Nu de knaller, of de "sidekicker": persoonlijke gegevens die nu nog niet op je Sidekick staat zijn waarschijnlijk voorgoed weg dankzij server-problemen, aldus T-Mobile in een persbericht op 10 oktober 2009.

Het is eigenlijk onvoorstelbaar dat het nog mogelijk is om een dienstverlening te hebben in 2009 (of voor wat dat betreft in 1999) waar het kan voorkomen dat server-problemen niet slechts het verlies van de actuele gegevens van klanten veroorzaken, maar (zoals T-Mobile het heeft gezegd) tevens het verlies van alle voorgaande kopie�n.

T-Mobile heeft klanten, die nog gegevens hebben staan in het cache-geheugen van hun Sidekicks, geadviseerd te zorgen dat ze niet zonder stroom komen te zitten en hun Sidekicks niet ter herstarten of uit te zetten, daar anders de laatste kans op herstel verkeken is.

Ik kan me de nasleep van deze gebeurtenis niet voorstellen. T-Mobile is al op afstand de vierde mobiele provider op basis van het aantal abonnees in de Verenigde Staten en heeft, net als Sprint Nextel, geen vaste telefoon of internet-dienst waarmee het zijn mobiele diensten kan koppelen.

Zo'n nog niet eerder voorgekomen grootschalig verlies van gegevens (zelfs wanneer zal blijken dat het geheel de schuld van Danger is), zal waarschijnlijk een uittocht tot gevolg hebben van dure abonnees, die zeker niet verplicht zullen zijn om boetes te betalen (of zullen procederen om niet te hoeven betalen) voor het voortijdig opzeggen van het contract.

Zijn andere smartphone platforms immuun? Wel, ja, in het algemeen gesproken zijn ze dat. Van iPhone (en iPod touch) -gebruikers die via MobileMe synchroniseren worden de gegevens opgeslagen op vele plekken en alleen sommige corrupte synchronisatie-pogingen, gekoppeld met de verwijdering van automatische back-ups, kunnen leiden tot het verlies van contacten, agenda's, email en andere gegevens. Met andere woorden, voor zover bekend is het moeilijk om een situatie voor te stellen waarin Apple een dusdanige fout in haar dienstverlening zou maken dat dit zou leiden tot de vernietiging van alle iPhone gegevens voor een aanzienlijk percentage gebruikers.

Android-gebruikers synchroniseren via Google diensten en, tenzij een Android gebruiker zijn of haar Google-account vernietigt of handmatig alle contacten, agenda items en andere gegevens zou verwijderen, zijn er altijd kopieën elders beschikbaar. Daar de diensten van Google gemakkelijk kunnen worden gesynchroniseerd met computers, is het waarschijnlijk dat kopieën tevens toegankelijk zijn in Adresboek en iCal (of vergelijkbare programma's in andere besturingssystemen).

BlackBerry-gebruikers lopen mogelijk enig risico, omdat Research in Motion (RIM) gebruik maakt van gecentraliseerde servers voor push-email en andere functies, maar RIM gebruikt geen cloud om gegevens voor klanten in op te slaan en BlackBerries hebben lokaal opgeslagen adresboeken, email en andere gegevens. En ook hier is het mogelijk om BlackBerries te synchroniseren met computers, wat weer een andere kopie oplevert.

Bij deze drie platforms, tenzij je overal je gegevens wist, of na het wissen of het verlies van gegevens op zo'n manier synchroniseert dat er overal een lege set wordt gesynchroniseerd (en er ook geen lokale schijf-back-up is), ben je steeds in staat om alles, of bijna alles, te herstellen.

Windows Mobile, het door Nokia ondersteunde Symbian platform en Palm's webOS hebben geen monolitisch centraal opslagsysteem, zodoende hebben smartphones die met deze systemen werken geen last van zulke problemen.

In het algemeen gesproken lijkt het er op dat de ramp met het verlies van Sidekick-gegevens uniek is voor een bedrijf dat clous-georiënteerde mobiele diensten verleent. De moraal van het verhaal is dan ook om op te passen met diensten die essentiële informatie opslaan in een cloud zonder opties voor het maken van lokale back-ups, liefst geautomatiseerd.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


VoIP over mobiele dataverbindingen verstandig besluit van AT&T

  door Glenn Fleishman <[email protected]>
  4 reacties (Engelstalig)

[vertaling: HV, SL]

Onder druk van de FCC [de Amerikaanse OPTA, nvdv], die zich afvroegen waarom AT&T geen VoIP over 3G-verbindingen aanbiedt voor de iPhone maar wel voor andere smartphones, heeft het bedrijf zijn beleid aangepast. Als gevolg hiervan zal Apple de criteria voor programma's in de App Store aanpassen en in het vervolg apps toelaten die VoIP over alle soorten van verbindingen mogelijk maken, in plaats van alleen via wifi-netwerken.

Dit is een grote stap voor AT&T, en men zal ook zeker niet over één nacht ijs zijn gegaan: er zal zeker overlegd zijn met juridisch adviseurs en gestudeerd op omzetverwachtingen en klanttevredenheidsonderzoeken. Maar als AT&T deze stap niet zelf had gezet, dan was ze waarschijnlijk door de overheid afgedwongen, waarbij mogelijk nog meer eisen op tafel waren gekomen, eisen die AT&T ongetwijfeld heeft hopen te voorkomen.

Het toelaten van VoIP over 3G op de iPhone zal AT&T ongetwijfeld omzet kosten, maar is hoogstwaarschijnlijk toch goed voor het bedrijf. Waarom? Omdat AT&T, met zijn tekortschietende 3G netwerkkwaliteit, alle mogelijke middelen moet inzetten om klanten vast te houden.

Mijn eigen ervaringen met de diensten die AT&T levert zijn over het algemeen positief, maar ik woon dan ook niet in een regio met een slechte dekking, en ik reis niet heel veel. Op mijn twee recentste reizen, door landelijke delen van Oregon en Washington, had ik geen problemen met het AT&T-netwerk, zowel niet met de 2.5G (EDGE)-verbinding alsook niet met de 3G-verbinding.

IK moet zelfs zeggen dat mijn iPhone verbinding er op vooruit is gegaan sinds AT&T in Seattle een aantal 850 MHz-steunzenders heeft geactiveerd, vooral binnenshuis. Nadat AT&T hun eerste-generatie netwerk in 2008 had ontmanteld bleef in eerste instantie alleen het 1900 MHz-netwerk over. De nu toegevoegde 850 MHz-signalen dragen verder, bij gelijkblijvend vermogen en hebben ook een groter doordringend vermogen, zodat je ook in gebouwen een betere ontvangst hebt.

Nu AT&T VoIP-gesprekken over mobiele dataverbindingen mogelijk heeft gemaakt verwachten we dat, met diensten als Skype, Vonage Mobile en anderen, iPhone-gebruikers toe zullen kunnen met goedkopere belabonnementen, waarbij nationale gesprekken veelal via VoIP gevoerd zullen worden. (Zie "Vonage brengt programma voor internationale gesprekken", 06-10-2009.)

(Merk op dat het buiten de VS, met een veelheid aan nationale aanbieders met elk hun eigen beleid en abonnementsvorm heel anders kan zijn. Zo kreeg ik de opmerking dat bijvoorbeeld Rogers in Canada geen dekking voor het hele land biedt, maar boven bepaalde "afstanden" interlokale tarieven hanteert; verder limiteert Rogers het iPhone-gegevensverkeer tot 5 GB in het meest uitgebreide abonnement, in tegenstelling tot AT&T, dat onbeperkt dataverkeer toestaat. Daarnaast is er ook nog de kwestie van het gebruik van je AT&T-iPhone buiten de VS. AT&T heeft speciale "data-roaming" abonnementen, het kan dus goedkoper zijn om in het buitenland met VoIP te bellen via een data-roaming-abonnement dan om de schrikbarend hoge tarieven voor bellen in het buitenland te moeten betalen.)

Kijk je overigens naar recente ontwikkelingen in abonnementen, dan is deze beleidswijziging minder groot dan hij in eerste instantie lijkt. Ik weet niet hoeveel klanten internationaal draadloos bellen met AT&T; het gaat waarschijnlijk over miljarden dollars. De kosten per minuut zijn zonder speciaal abonnement echter zo hoog dat ik er van uit ga dat vrijwel iedereen die dat meer dan incidenteel doet daar een systeem met speciaal tarief voor gebruikt, zoals een "belkaart" met deze systemen kun je al tijden met VoIP over Wi-Fi (via Skype) bellen. (AT&T heeft buitenlandabonnementen voor gebruik buiten de VS, maar zelfs de goedkoopste van deze abonnementen kennen nog schandalige tarieven. Voor een vastrecht van 4,99 dollar per maand biedt AT&T je bijvoorbeeld de mogelijkheid om naar Canada of Mexico te bellen, tegen een gesprekstarief van 9 cent per minuut. Daar staat een tarief van 2 cent per minuut via Skype of Vonage Mobile tegenover.)

Met AT&Ts eenvoudigste nationale abonnement, met 450 belminuten, kun je ongebruikte belminuten meenemen, heb je vrijwel ongelimiteerd bellen 's avonds en in het weekend (5000 minuten per maand), en kun je onbeperkt naar andere mobiele nummers bellen.

Nieuwe iPhone-abonnementen kosten minimaal 70 dollar per maand voor een enkele lijn, of 110 dollar per maand voor een gezinsabonnement met twee lijnen. (Dat is opgebouwd uit 40 dollar voor spraak en 30 dollar voor gegevensverkeer. SMS-en kost extra, en betaal je of per bericht, of met een extra abonnement, vanaf 5 dollar per maand. Abonnementen met meerdere lijnen starten bij 40 dollar voor spraak, met 10 dollar voor elke extra lijn, en 60 dollar voor twee gegevensverbindingen, plus SMS-diensten.)

Daar staat tegenover dat je nooit meer dan 100 dollar per maand voor een spraak-abonnement kwijt bent, het bedrag dat je moet neertellen voor een ongelimiteerd abonnement. Daar zit hem de grootste interne concurrentie bij AT&T, het 40 dollar abonnement met een standaard aantal belminuten, en het 100 dollar abonnement met onbeperkt bellen.

Wat ook nog meespeelt zijn de kosten die een belbedrijf moet doen om klanten te werven, vast te houden, of opnieuw binnen te halen; die zijn in de mobiele telefoniewereld astronomisch. Kosten om een klant te werven belopen honderden dollars, verdeeld over reclame, subsidies op nieuwe toestellen (meer dan 200 dollar op een iPhone), kosten voor eigen telefoonwinkels en commissies aan onafhankelijke belwinkels. Ooit kreeg ik van T-Mobile een overstapaanbod met een tegenwaarde in geld en abonnementskosten van 500 dollar, toen ik alleen maar wat apparatuur kwam terugbrengen die ik had gekocht om uit te testen.

Met de aflopende "opzegboetes" van tegenwoordig die zowel AT&T als andere aanbieders van mobiele telefonie hanteren (zo is de opzegboete van AT&T 175 dollar en wordt die per maand 5 dollar minder, totdat het contract is afgelopen) zijn er voor klante weinig financiële prikkels meer om na, zeg een jaar, nog bij een aanbieder te blijven.

Als AT&T merkbaar meer iPhone-klanten behoudt, zal het bedrijf waarschijnlijk meer besparen dan dat het verlies lijdt doordat VoIP-verkeer via hun mobiele gegevensnetwerk loopt en ook het voordeel hebben van een grotere schaal.

Vergeet ook niet dat de tijd die besteed wordt aan spreken middels een VoIP-app via Wi-Fi het mobiele netwerk van AT&T niet extra belast en dat als een VoIP-gesprek via 3G reist het ruwweg dezelfde bandbreedte gebruikt als AT&T nodig zou hebben voor een telefoongesprek. VoIP-gesprekken via Wi-Fi of 3G belasten het bedrijf ook niet met de verantwoordelijkheid voor administratie en klantenondersteuning die horen bij gewone mobiele gesprekken.

Kortom, AT&T zou wel eens flink voordeel kunnen hebben van deze beleidswijziging. Misschien is dat de reden waarom ze niet kozen om door te gaan met juridische acties.

De wijziging draagt ook bij aan het opbouwen van een klantenkring voor de volgende dienst van AT&T, LTE (vierde-generatie ofwel 4G-mobiel breedband). In LTE zullen gesprekken hoogstwaarschijnlijk meer iets zijn van een dienst die onderdeel is van een gegevensabonnement met grote bandbreedte. Tevreden klanten met iPhone 3GS kunnen eenvoudig veranderen in tevreden klanten met iPhone 4G.

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Amazon biedt Kindle nu ook aan buiten de VS

  door Kirk McElhearn <[email protected]>
  1 reactie (Engelstalig)

[vertaling: TK, KvH]

Toen Amazon de Kindle e-boeklezer uitbracht, was hij alleen verkrijgbaar voor inwoners van de Verenigde Staten. Amazon had alleen met een Amerikaans telefoonbedrijf een overeenkomst gesloten voor 3G-draadloze connectiviteit en, wat ook waarschijnlijk is, Amazon had geen oplossing kunnen vinden voor de licentiekwesties voor de verkoop van Amerikaanse e-boeken in andere landen.

Vanaf 19 oktober 2009 is er een internationale versie van de Kindle 2 voor $ 279 ($ 20 meer dan de VS-versie van de Kindle 2) plus verzendingskosten en belastingen (het apparaat wordt verscheept vanuit de Verenigde Staten). Voortaan kunnen lezers in 100 landen Engelstalige boeken en allerlei tijdschriften en kranten kopen voor weergave op de Kindle. Van de grotere Kindle DX, die ook pdf's kan weergeven, bestaat nog geen internationale versie, hoewel Amazon iets dergelijks heeft beloofd voor 2010.

Momenteel moet je deze boeken, tijdschriften en kranten in de Amerikaanse Amazon-winkel kopen, maar dit is een stap vooruit; tot nu toe moest je een Amerikaanse account en adres hebben om zelfs nog maar de Kindle-app van Amazon op de iPhone en iPod touch te gebruiken. Voortaan hebben gebruikers van deze apparaten buiten de Verenigde Staten ook toegang tot Kindle e-boeken, maar zij betalen wel meer.

Internationale beschikbaarheid -- Zoals reeds gezegd, moet je alle Kindle-boeken kopen via de Amerikaanse Amazon.com in plaats van de internationale webwinkels van Amazon. Zelfs klanten van Amazon UK moeten hun Kindle-boeken in de Amerikaanse winkel van Amazon kopen, ofschoon Amazon zegt dat ze op korte termijn rechtstreekse aankopen in het VK mogelijk zullen maken.

Het hoofd van Amazon, Jeff Bezos zei aan Steven Levy van Wired dat de uitgevers worden betaald op basis van het "gebied van aankoop". Een niet-Amerikaanse uitgever die over de rechten in een bepaald land of een bepaalde regio beschikt krijgt de royalties in plaats van een Amerikaanse uitgever.

Door deze ingewikkelde rechtenkwestie zijn niet alle Kindle-boeken internationaal verkrijgbaar. Veel, maar niet alle uitgevers hebben de voorwaarden van Amazon aanvaard. Op de website van Amazon staat "Wegens beperkingen inzake de auteursrechten zijn sommige Kindle-uitgaven niet overal beschikbaar. Kindle-uitgaven die in uw land of regio verkrijgbaar zijn worden weergegeven". Amazon zegt in totaal 350.000 boeken in de Verenigde Staten aan te bieden, maar lezers in andere landen hebben toegang tot slechts 160.000 tot 290.000 uitgaven, afhankelijk van het land.

Op de Franse Amazon-winkel wordt geen gewag gemaakt van toekomstige plannen voor Franstalige boeken. Ik veronderstel dat Amazon onderhandelt met uitgevers in belangrijke landen.

De Canadezen hebben ook pech wanneer ze een internationale Kindle willen kopen. De krant The Globe and Mail in Toronto kon hier geen verklaring voor krijgen van Amazon.

Boekenprijzen -- Verschillende punten inzake prijzen: ten eerste is de gewone prijs voor Kindle-boeken in de Verenigde Staten $ 9,99; internationaal (althans voor Europese kopers) is $ 13,79 de basisprijs.

Ten tweede zijn enkele boeken die momenteel in de top van de bestsellerlijsten van Amerikaanse Kindle-boeken staan niet verkrijgbaar voor mij in Frankrijk: "The Lost Symbol" van Dan Brown, "Last Song" van Nicholas Sparks, boeken van Steig Larsson en nog veel andere.

Europeanen betalen dus $ 3,80 meer dan de Amerikanen en krijgen geen toegang tot veel populaire boeken. Dat is geen goed nieuws.

Deze prijs omvat wel btw (in Frankrijk is de btw voor e-boeken een stevige 19,6 procent, terwijl dit voor papieren boeken slechts 5,5 procent is; in het VK is de btw op e-boeken 15 procent en 0 procent op papieren boeken). Bovendien zijn de verzendingskosten vanuit de Verenigde Staten ook hoger, zodat $ 13,79 nog altijd veel goedkoper is dan de equivalente hardcover met verzendingskosten.

Maar aangezien een digitaal boek verzenden zo goed als niets kost, lijkt deze prijsverhoging wel overdreven. Wanneer je de prijs van enkele paperbacks (de "Dark Tower"-reeks van Stephen King bijvoorbeeld) bekijkt, dan zie je gelijkaardige overdreven prijzen. Een boek dat in de Verenigde Staten $ 7,99 kost ("Dark Tower VII"), kost voor de Europeanen bij Amazon $ 11,49.

Ik moet toegeven dat de Amerikaanse dollar tegenwoordig erg laag staat, zodat de paperback van hetzelfde boek ongeveer even veel kost in Euro in de Franse Amazon-winkel, maar het volstaat om me twee keer te doen nadenken. Het verschil van $ 3,50 kan zeker niet worden verklaard door de btw; met de actuele wisselkoers zou de btw voor die paperback van $ 7,99 slechts $ 0,44 bedragen.

Kranten en tijdschriften -- De prijs van kranten is ook verrassend. The New York Times, die in de Verenigde Staten $ 13,99 per maand kost voor Kindle-gebruikers, kost hier in Europa $ 27,99. Zelfs de International Herald Tribune, die in Frankrijk wordt uitgegeven, kost hier meer: $ 9,99 in de Verenigde Staten tegen $ 19,99 in Europa.

Er is geen reden om het dubbele te vragen voor Europese klanten; één van de belangrijkste voordelen van het internet is immers dat afstand geen belang heeft. Ik dacht dat kranten moeite haddden om het hoofd boven water te houden, maar als de Kindle hun grote kans is, dan ziet het er naar uit dat ze die kans aan het verkijken zijn.

Voor wat tijdschriften betreft, zijn er tot nu toe in totaal slechts 34 verkrijgbaar voor Europese klanten. En wat nog erger is, is dat veel tijdschriften, net zoals kranten, twee keer zoveel kosten voor Europese Kindle-klanten. Asimov's Science Fiction kost $ 5,99 per nummer in Europa, tegen slechts $ 2,99 in de Verenigde Staten en de Atlantic Monthly kost $ 2,49 per nummer tegen slechts $ 1,25 in de Verenigde Staten.

Internationale roamingprijzen -- Nog een laatste minpunt: Amerikaanse Kindle-gebruikers hebben het geluk dat veel klassieke titels (als boeken in het publieke domein) gratis beschikbaar zijn bij Amazon. Diezelfde boeken worden hier in Europa verkocht (jawel, verkocht!) voor $ 2,30.

Bijzonder is dat klanten uit de VS die de internationale Kindle gebruiken terwijl ze roamen buiten de VS voor elke download $ 1,99 moeten betalen. Kranten-, tijdschrift- en blogabonnementen kosten $ 4,99 per week om met roaming toegang te krijgen. (Amerikaanse gebruikers die veel internationaal reizen kunnen de internationale Kindle kopen om in het buitenland toegang te krijgen tot Kindle-materiaal; de Kindle voor de VS kan geen nieuw materiaal downloaden als men buiten de VS is.) $ 1,99 lijkt veel om voor een bestand te betalen, het lijkt meer op een tarief voor tekstberichten dan voor mobiel dataverkeer.

Op het internet wordt gesuggereerd dat deze "roaming-heffing" door Amazon aan AT&T betaald wordt om hun wereldwijde netwerk te kunnen gebruiken, in plaats van de individuele mobiele netwerken in de landen waar het apparaat werkt. (Amazon werkte in de VS voorheen alleen met Sprint, maar een woordvoerder van AT&T vertelde Ars Technica dat de internationale versie van de Kindle in de VS ook het AT&T netwerk gebruikt. AT&T en Sprint gebruiken niet uitwisselbare mobiele standaarden; AT&T gebruikt GSM, de dominante mobiele smaak in de wereld.)

Deze roaming-heffing zou het verschil kunnen uitmaken tussen boekprijzen zoals ik hierboven vermeldde. Als $ 9,99 als basisprijs voor een boek neem en daar de roaming heffing van $ 1,99 en de Franse btw van 19,6% aan toevoeg, dan kom ik op $ 14,22, wat niet zoveel meer is dan de $ 13,79 voor de meeste boeken. En $ 1,99 plus 19,6% is ongeveer $ 2,38, iets meer dan de prijs van die titels uit het publieke domein.

Hoewel deze roamingprijs aangeeft waarom boeken duurder zijn (en ook waarom "gratis" boeken niet gratis zijn zodra je ze buiten de VS downloadt) is het toch bespottelijk dat mensen die een internationale Kindle aangeschaft hebben voor elke titel een verborgen leveringsprijs moeten betalen. Want je kunt uiteindelijk ook Kindle-boeken naar je computer downloaden en ze dan via USB naar het apparaat overhevelen; het verkrijgen van dergelijke boeken in Kindle-vriendelijk formaat van sites met boeken uit het publieke domein is daarom de beste manier om er aan te komen. Misschien zou Amazon voor gedownloade boeken een lagere prijs moeten rekenen en mensen het volle pond laten betalen voor draadloos winkelen.

De toekomst van boeken -- Ik ben er van overtuigd dat e-boeken de toekomst van boeken in het algemeen zijn (ze zullen ze niet helemaal vervangen, maar voor velen een alternatief voor dood hout boeken zijn). En ik ben blij dat Amazon het eindelijk voor elkaar heeft een Kindle voor gebruik buiten de VS uit te brengen.

Ik heb ook de Kindle app op mijn iPod touch gebruikt en vond dat een plezierige ervaring (zie ook mijn blogberichten hands-on review en further thoughts). Toch ben ik ook door de internationale Kindle in de verleiding gekomen en zou er zo maar eentje kunnen aanschaffen.

Tegelijkertijd aarzel ik ook want ik vind de inhoud te duur en met alle geruchten over een Apple tabletcomputer dat eraan zit te komen ben ik bang dat ik deze Kindle niet zoveel zou gebruiken. Want als op de tablet van Apple de iPhone OS of iets dergelijks gaat draaien, dan zal de Kindle-app van Amazon daar ook op werken en die ervaring zal waarschijnlijk beter zijn dan het gebruik van de Kindle zelf. Of misschien is Apple wel bezig hun eigen boekdistributiesysteem via de iTunes voor te bereiden. We kunnen slecht afwachten zien wat er gebeurd.

[Kirk McElhearn houdt van boeken. Hij heeft zojuist een nieuwe website over zijn favoriete auteur, Henry James, gemaakt.]

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Oude Apple-printers in Snow Leopard aan de praat krijgen

  door Christian Voelker <[email protected]>
  21 reacties (Engelstalig)

[vertaling: CS, RAW]

Een van de minder bekende veranderingen in Snow Leopard is het weglaten van het aloude AppleTalk-netwerkprotocol, dat Apple al jaren niet meer officieel ondersteunt. De meeste netwerkapparaten ondersteunen AppleTalk allang niet meer, vooral dankzij verbeteringen op andere terreinen. Toch is er een veld waar AppleTalk nog lang werd gebruikt, namelijk printers.

Het gaat hierbij natuurlijk niet om nieuwe printers, maar vele oudere printers (de werkpaarden van de jaren negentig) ratelen nog vrolijk door. Zelfs al is het steeds moeilijker en duurder geworden om aan vervangende tonercassettes te komen, als de printer goed werkt en aan je eisen voldoet (en je niet zoveel afdrukt), waarom zou je hem dan wegdoen?

Zo was het ook voor mijn geliefde LaserWriter Pro 630, die ik sinds 1994 gebruik, maar waarop ik niet meer kon afdrukken sinds de upgrade naar Snow Leopard. Na flink wat moeite kon ik hem weer online krijgen en via Snow Leopard gebruiken. Hoewel mensen met andere oude Apple-printers mijn methode misschien niet exact kunnen volgen, hoop ik dat mijn benadering hun de goede kant op zal helpen.

Vreemd genoeg claimt Apple dat Snow Leopard de benodigde software voor het afdrukken met de LaserWriter Pro 630 aan boord heeft, maar men legt niet uit hoe het ontbreken van de, voor communicatie met de printer benodigde, AppleTalk-ondersteuning omzeild kan worden.

Terug naar de basis -- Ik ben begonnen met me afvragen waaruit een LaserWriter Pro 630 is samengesteld. Hij heeft een Canon EX-printmechanisme, een hardware PostScript Level 2-vertaler en een printserver die alleen via EtherTalk benaderd kan worden. (EtherTalk is AppleTalk over Ethernet, de zwakke schakel in dit scenario.)

De LaserWriter Pro 630 dateert nog van voor de grafische webbrowser, zodat webconfiguratie en het Internet Printing Protocol (IPP) ook geen opties zijn, en zelfs TCP is niet als doorvoerkanaal te gebruiken. Het was dus duidelijk dat ik het gebruik van de Ethernetpoort en zijn communicatiemogelijkheden wel kon vergeten. Maar hoe kon mijn Mac dan praten met de PostScript-vertaler en het printmechaniek?

Aangezien deze oudere printers met andere computers dan Macs moesten kunnen werken (en omdat ze vaak waren gebaseerd op hardware die door andere multi-platform printermakers werd gebruikt), hadden ze ook vaak andere communicatiepoorten. Deze printer heeft naast Ethernet nog vier mogelijkheden:

Raken parallelle poorten elkaar ooit? Eerst zocht ik op eBay naar "parallel print server" en kocht de indertijd veelgebruikte, maar inmiddels niet meer leverbare D-Link DP-301+. Dit model lijkt veelbelovend als je er online over leest, maar pas op! Zoals al deze kleine parallelle printservers heeft hij een ernstige tekortkoming: een externe reset-knop ontbreekt, dus eenmaal geconfigureerd (zoals bij een tweedehandse het geval zal zijn) kan hij alleen via de ingebouwde webinterface geïnitialiseerd worden. Hierbij is niet alleen het vinden van het IP-adres lastig, maar zonder correct wachtwoord kun je er nog niet in. Helaas wist de verkoper het wachtwoord niet, omdat een vroegere vriend de configuratie had gedaan en dus heb ik het apparaat maar teruggestuurd.

Na nog wat zoeken heb ik een nieuwe Netgear Mini Print Server PS101 parallelle printserver gekocht. Die wordt ook veel gebruikt, is nog kleiner dan de D-Link, en het merk bevalt me. Hij was iets duurder, maar is gemakkelijker in te stellen. Is het apparaat met een onbekend wachtwoord beveiligd, dan moet je op een Windows-machine (of misschien VMware Fusion of Parallels Desktop) de voor het resetten gebruikte Windows-software laten draaien, maar je hebt tenminste die optie.

De Netgear PS101 krijgt zijn IP-adres via DHCP, dus je kunt er achter komen wat dat adres is door te scannen voor apparaten op je locale netwerk (LAN) met het hulpprogramma Angry IP Scanner (scan een keer voordat je de PS101 aansluit en een keer erna, en kijk wat er bij gekomen is). Met een AirPort-basisstation kun je ook de tab DHCP-clients gebruiken in AirPort Hulpprogramma (Geavanceerd > Logbestanden en Statistieken > DHCP-clients) om te volgen hoe een nieuwe client wordt toegevoegd. Wanneer je de PS101 gevonden hebt, kun je een verbinding maken met zijn webinterface via een browser. Er valt niet veel te configureren in het webinterface, het gaat er alleen om om het IP-adres te vinden.

Toen ik eenmaal het IP-adres van de afdrukserver had, was ik klaar voor de start… of dat dacht ik tenminste. Ik opende het systeemvoorkeurenpaneel Afdrukken en faxen op mijn Mac en begon een nieuwe printer toe te voegen. Maar wat moest ik eigenlijk invoeren? Dat ik de IP-knop moest gebruiken lag voor de hand, maar welk protocol was het juiste? Het standaard LPD-protocol? Het moderne IPP? Het commerciële maar ruim ondersteunde Jetdirect? Ik kon met behulp van een poortscan in Netwerkhulpprogramma zien dat de Netgear-afdrukserver poort 515 en 9100 gebruikte, en een snelle zoektocht in Google gaf aan dat 515 gebruikt werd voor LPD en 9100 voor Jetdirect.

Ik voegde een printer toe voor elk van deze protocollen, maar helaas, het werkte niet. Beide printerverbindingen verschenen met een groen lichtje in de lijst van printers in het voorkeurenpaneel Afdrukken en faxen, maar met LPD gaf de printopdracht het op na meer dan een minuut zonder reactie. Jetdirect was iets veelbelovender: er werd een boel rommel afgedrukt, maar dat gaf tenminste aan dat er communicatie plaats vond.

Eerst dacht ik dat het probleem was dat er PostScript 3-code naar een PostScript 2-printer gestuurd werd, maar dat bleek niet het geval te zijn. Ik moest de laatste stap in het configureren van een printer vergeten zijn: hoe het te vertellen dat het op de juiste manier moest communiceren met de parallelle poort. Tijd om de handleiding te lezen, alsof ik die nog zou hebben na 15 jaar…

Gelukkig heeft Apple handleidingen voor oude producten online beschikbaar. Ik vond en downloade de handleiding voor mijn LaserWriter Pro 630, maar die was geheel in Courier, zonder stijlen of afbeeldingen. Voordat je gaat denken dat ik zit te mekkeren over esthetiek: het probleem was dat de informatie die ik nodig had in een tabel in Appendix C (pagina 60) stond, en het kostte me bijna een uur om uit te vinden hoe ik de massa niet-proportionele lettertekens moest interpreteren. (Er staan geen regelnummers bij, maar elke instelling staat verdeeld over vier regels die elk één communicatiemethode beschrijven, dus keek ik naar de regel voor parallel voor elke instelling.)

Bovenaan links achterop de LaserWriter Pro 630, boven alle aansluitingen, zit een piepklein wieltje met tien standen voor tien instellingen. Helaas is het LaserWriter Hulpprogramma niet langer beschikbaar onder Mac OS X. Daarmee had ik een instelling kunnen activeren die wanneer de printer aangezet wordt een configuratiepagina afdrukt die de huidige communicatie-instellingen weergeeft.

Maar het ontcijferen van de tabel in Appendix C gaf me de aanwijzingen die ik nodig had. Het wieltje stond allereerst op 0, wat overeenkwam met een "Normale" verbinding en "PostScript" als besturingsprotocol. Ik wist dat die waarden niet werkten via de parallelle poort en dat gold ook voor instellingen 2, 4, 5, 6 en 7. Instellingen 1 en 3 gebruikten "Raw" als type verbinding en "HP PCL 4" als het besturingsprotocol, terwijl instelling 9 "BSP" als verbindingstype en "PostScript" als besturingsprotocol had.

Omdat ik wist dat ik wilde dat de printer PostScript interpreteerde en niet PCL (printer-besturingstaal) van HP, koos ik instelling 9, hoewel ik geen flauw idee had wat verbindingstype "BSP" inhield, en drukte een testpagina af. Het werkte! Mijn LaserWriter Pro 630 was weer onder de levenden teruggekeerd zonder door Snow Leopard verslonden te worden!

Het wordt zelfs nog beter. Omdat mijn FritzBox wifi-verbinding geen AppleTalk doorstuurt tussen de wifi- en ethernetsegmenten van mijn netwerk, kon ik voorheen niet vanaf mijn MacBook afdrukken, tenzij ik hem met met ethernet-netwerk verbond. Omdat deze nieuwe instelling geen AppleTalk gebruikt, kan ik nu draadloos afdrukken vanaf mijn MacBook, zonder ethernetkabel.

Extrapoleren naar andere printers -- Hoewel ik er vrij zeker van ben dat deze aanpak ook zal werken voor anderen met een LaserWriter Pro 630, hebben andere oude Appleprinters misschien geen parallelle poort of een compleet andere methode om het verbindingstype van de parallelle poort te veranderen.

Maar als je printer een parallelle poort heeft en de originele handleiding geeft aan dat je de verbindingsinstellingen kunt wijzigen met een hardwareschakelaar (in plaats van met het LaserWriter Hulpprogramma), dan moet je de Netgear PS101 afdrukserver eens proberen. Er zijn ook nog veel andere parallelle en zelf seriële afdrukservers, sommigen met wifi, die zouden kunnen werken.

Ik zou wel willen dat Apple meer aanwijzingen gaf over hoe je een theoretisch gesproken ondersteunde Apple-printer kunt blijven gebruiken onder Snow Leopard. Suggesties voor afdrukservers voor ethernet-naar-parallel/serieel en uitleg van wat Normal, Raw en BSP betekenen als het gaat om verbindingstypes, zouden welkom zijn.

Tenzij (ik zal niet "totdat" zeggen) ze dat doen, hoop ik dat mijn poging om hier uit te leggen hoe ik mijn LaserWriter Pro 630 weer aan het werk kreeg onder Snow Leopard anderen kan helpen om hun perfect functionerende oude printers lekker door te laten zoemen.

[Christian Voelker werkt als netwerkadministrator in een reclamebureau in Hamburg, Duitsland, en is gespecialiseerd in archiefoplossingen zoals DuraSpace en DSpace. Zijn lievelingsproject op de lange termijn is een archief met lokale geschiedenis voor de inwoners van Hamburg.]

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Single-application mode: de stille kracht van Mac OS X

  door Lewis Butler <[email protected]>
  27 reacties (Engelstalig)

[vertaling: SL, SWB]

Tijdens een archeologische ontdekkingsreis in de duistere historie van Mac OS X stuitte ik op een functie die de manier kan veranderen waarop je met je programma's werkt, doordat je je makkelijker dan voorheen op een of twee daarvan kunt concentreren.

We schrijven 1999. Steve Jobs onthult de nieuwe Finder in Mac OS X, die in "single-application mode" loopt. Dit houdt in dat als je overstapt van het ene naar het andere programma, het eerste minimaliseert. (Dit is de oorspronkelijke demonstratie van het geest-in-de-fles effect). Dit moet het standaard gedrag worden. Maar al snel komt daar zo veel kritiek op dat Apple de standaard verandert in de vertrouwde multi-application mode, die meerdere programma's op gelijktijdig op het scherm laat zien.

Het verschil tussen de "multi-application mode" van Mac OS X en de werking van eerdere versies van het Mac OS is dat de open vensters niet langer gegroepeerd zijn per programma. De vensters liggen door elkaar heen, tot ergernis van veel ervaren Mac-gebruikers.

In Mac OS X 10.6 Snow Leopard heeft Apple het Dock belangrijk verbeterd. Zo is de samenwerking met Exposé verbeterd, worden vensters onzichtbaar geminimaliseerd en nog veel meer. Het gevolg is dat mensen die het Dock voor het eerst serieus gebruiken, ontdekken dat klikken op een symbool in het Dock alle bijbehorende vensters naar voren brengt. Dit gedrag van de interface is natuurlijk niet nieuw in Snow Leopard, maar het laat weer eens zien dat Apple het verlangen om gebruikers zich op elk moment te laten concentreren op één programma nooit echt heeft opgegeven.

Single-application mode is zoals je weet de manier waarop de iPhone werkt en op de Mac gebruiken bijna alle programma's van Apple (denk aan Mail, iTunes en iPhoto) een enkel venster, dat met gemak het hele scherm in beslag neemt. Als een programma een tweede scherm nodig heeft, zoals voor sleutelwoorden of voor bewerkingen in iPhoto, dan is dat meestal een palet dat verdwijnt als het programma niet op de voorgrond is.

Maar het gaat nog verder. Al die jaren heeft zich in de duistere ingewanden van Mac OS X dit kleine commando schuilgehouden, die de single-application mode terugbrengt. (Probeer het gerust. Het is eenvoudig terug te draaien.)

defaults write com.apple.dock single-app -bool true

Om single-application mode daadwerkelijk te starten moet je nog het Dock herstarten met dit tweede commando:

killall Dock

Je leest het goed, de oorspronkelijke single-application mode in pre-release versies van Mac OS X is nog altijd onder ons. Wat bedoeld was als eenvoudige optie voor mensen die weinig van computers weten is feitelijk een interessante optie voor de gevorderde gebruiker.

Het belangrijkste dat je je moet realiseren is dat single-application mode een exclusieve eigenschap van het Dock is. Dus als je op het symbool van een programma in het Dock klikt, worden onmiddellijk alle andere programma's verborgen, inclusief de Finder.

Maar als je op een andere manier van programma wisselt, bijvoorbeeld door op het venster van een ander programma te klikken of door commando-Tab te gebruiken, blijft Mac OS X op de gebruikelijke multi-application manier werken. Dus dan wordt er niets verborgen.

Je kunt dan ook verschillende manieren om van programma te wisselen combineren. Klik op Mail in het Dock, gebruik dan commando-Tab om op Safari over te schakelen en het resultaat is dat je zowel Mail als Safari op je scherm hebt en niets anders. Als je later Safari weer wilt verbergen klik je op het symbool van Mail in het Dock (of optie-klik je op het venster van Mail).

Als je dit even op je in laat werken zie je vanzelf de mogelijkheden. Met single-application mode ingeschakeld kun je snel en eenvoudig je eigen lijst van zichtbare programma's opbouwen en die lijst is dynamisch. Je kunt, met andere woorden, een hoop doen van waar je misschien Spaces voor gebruikt, zonder dat je van Space verandert en zonder dat je moet instellen welke programma's zichtbaar zijn in welke Space.

De grote kracht van deze single-application mode is dat klikken op een programma in het Dock van oudsher, zoals ik al zei, alle vensters van dat programma naar voren brengt. Dus als ik in het Dock klik op het symbool van Terminal verdwijnen niet alleen onmiddellijk alle andere programma's uit beeld, maar zie ik ook het venster voor mijn locale shells, het venster voor de shells op afstand op mijn mailserver en het venster voor de shells op afstand op mijn primaire DNS-server. Die vensters staan precies daar waar ik ze op mijn scherm wil hebben en er staan geen andere vensters in de weg. Maar als ik tussendoor even een webpagina moet raadplegen, haal ik met command-Tab gewoon Safari naar voren. Ik heb dan de vensters van Safari en Terminal allemaal samen op een scherm.

In Spaces hield ik al mijn webbrowser-vensters bij elkaar in een Space, maar dat betekende dat ik veel heen en weer moest springen, of een browservenster tijdelijk naar een andere Space moest verplaatsen. In de single-application mode heb ik altijd de programma's die ik wil zichtbaar op de voorgrond en is al het andere uit het zicht.

Het voornaamste nadeel is dat de "Single-application mode" niet lekker werkt met Exposé. Wanneer je Exposé activeert laat het alleen vensters zien voor zichtbare programma's. Ik hoopte dat het de vensters van verborgen programma's zou zien als mini-vensters, maar dat bleek niet zo te zijn.

Wat mij betreft is er ook een probleem met video op volledige schermgrootte. Wanneer ik op mijn tweede monitor iets bekijk met VLC of QuickTime Player en ik klik op een symbool in het Dock, verdwijnt het videobeeld. Dat is geen verrassing maar ik wil het niet omdat ik vind dat een video op volledige schermgrootte zondermeer op volledige schermgrootte moet blijven. Het is iets om rekening mee te houden als je net als ik geneigd bent om video te kijken terwijl je met iets anders bezig bent.

Er kunnen zich andere problemen voordoen die ik nog niet tegen ben gekomen in de paar dagen waarin ik met de "Single-application mode" heb gewerkt, maar teruggaan naar de normale "multi-application mode" is gemakkelijk. Plak gewoon dit eerste commando in Terminal en herstart de Dock met het tweede commando.

defaults delete com.apple.dock single-app
killall Dock

Uiteindelijk is het belangrijkste wat mij is opgevallen de afgelopen paar dagen dat het voor mij een stuk makkelijker is om me te concentreren op één enkele taak wanneer ik snel alle niet terzake doende programma's kan verbergen en alleen die paar kan tonen die ik dan net nodig heb. Ik heb gemerkt dat voor mij deze methode beter werkt dan Spaces en ik ben een grote fan van Spaces.

[Lewis Butler is al heel lang Unix systeembeheerder, postmaster en Mac-gek. Hij levert regelmatig bijdragen aan een groot aantal mailinglijsten onder zijn alias "LuKreme".]

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 12 oktober 2009

  door Doug McLean <[email protected]>

[vertaling: KvH]

Epson Printer Drivers 2.1 for Mac OS X 10.6.1 van Apple bevat de meest recente Epson afdruk-en scansoftware voor Snow Leopard. Een complete lijst van printers die door Snow leopard ondersteunt worden is beschikbaar op de website van Apple. De update is beschikbaar via Software update of de Apple Support downloadspagina. (Gratis 288,8 MB).

iPhone OS 3.1.2 van Apple is een onderhouds- en stabiliteitsupdate voor systeemsoftware van de iPhone en iPod touch. Deze update lost een aantal problemen op, waaronder een waar de iPhone niet uit de slaap modus kon komen; een die het mobiele netwerk onderbreekt totdat de iPhone opnieuw aangezet wordt; en een bug die het apparaat doet crashen bij sommige videostreams. De update is alleen maar beschikbaar via iTunes. (Gratis, 306,2 MB).

Nisus Writer Pro 1.3.1 van Nisus Software is compatibiliteits- en onderhoudsupdate voor deze steeds krachtiger wordende tekstverwerker. De meest recente versie verhelpt compatibilteitsproblemen met Snow Leopard, waarbij het onder andere niet mogelijk was om documentvensters van grootte te veranderen; .doc-bestanden niet geïmporteerd konden worden; en slechte spellingscontrole. Verder is een probleem met drag-and-drop opgelost, wanneer tekst in een leeg tekstgedeelte gedropt wordt; een bug die een crash veroorzaakt in de Page Setup in de Franse versie; standaard leader tab-instellingen die niet aangepast konden worden; en een probleem met plaatsjes die geïnverteerd worden wanneer bestanden met uitgesneden of in grootte aangepaste beelden als HTML geëxporteerd worden. De complete lijst met veranderingen is beschikbaar op de website van Nisus Software. (Nieuw $ 79, update gratis, 133 MB).

Lees reacties op dit artikel of plaats er een | Tweet dit artikel


Bonusverhalen, 12 oktober 2009

  van de TidBITS-redactie <[email protected]>

[vertaling: SL]

[De bonusverhalen zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

New Processor Promises Improved Camera GPS Support -- De integratie van gps in digitale camera's voor geotaggen (het koppelen van coördinaten aan foto's) verloopt stroef. Camera's zijn niet goed in het snel binnenhalen van signalen of het bijwerken van vooraf samengestelde lijsten met posities van satellieten. Een nieuwe module van chipmaker CSR kan bijdragen aan betere resultaten. (Glenn Fleishman, 09-10-2009)

The Best Camera Evangelizes iPhone Photography -- Beroepsfotograaf Chase Jarvis heeft onlangs een nieuwe foto-app voor de iPhone uitgebracht, onder de naam The Best Camera, waarmee je foto's kunt maken, effecten kunt toepassen, en foto's kunt uploaden naar uitwissel-sites, alle vliegen in één meedogenloze klap. (Doug McLean, 09-10-2009)

Tag, You're in 2D! -- Met de juiste software verandert een matrix van rechthoeken en punten in een url, een stukje tekst, of een actie. Welkom bij 2D streepjescodes, met dank aan TidBITS. (Glenn Fleishman, 08-10-2009)

iPod nano Delivers Static in Radio Interface and Features -- Collega's zijn kennelijk gealarmeerd door Glenns antipathie tegen de analoge FM-radiomogelijkheid van de iPod nano. Door de gegevens in de radiostream niet binnen de perken te houden zorgt Apple voor een merkwaardige en irritante ervaring, vergeleken met hoe het had kunnen zijn. (Glenn Fleishman, 12-10-2009)

Find My (Wife's) iPhone -- Terwijl Tonya trainde voor een fietstocht van 100 mijl deze zomer hield Adam via Find My iPhone op afstand in de gaten waar ze was. Was dit een schending van haar privacy? Nee, het stelde haar gerust over het helemaal alleen zijn, ver weg van huis. (Adam C. Engst, 12-10-2009)


ExtraBITS, 12 oktober 2009

  van de TidBITS-redactie <[email protected]>

[vertaling: MSH]

Bruce Tognazzini herontwerpt iPhone-thuisscherm -- In zijn kolom "Ask Tog", biedt de human interface-ontwerper Bruce Tognazzini suggesties voor het vloeiend inschalen van het grote aantal apps dat veel mensen hebben. Zijn ideeën zijn goed, maar interessant zijn ook zijn voorstellen dat de iPhone een optioneel thuisscherm zou moeten hebben dat voorbijschuivende informatie van apps toont. (Gepubliceerd op 09-10-2009)

iPhone scoort het hoogst in Smartphone-onderzoek -- De J.D. Power and Associates-onderzoeksfirma vond dat Apple bovenaan stond in een onderzoek dat de waarde bepaalde van een aantal gebruiksfaktoren bij zowel zakelijke als individuele eigenaren: 811 op een schaal van 1.000 voor eigen gebruik en 803 voor zakelijk. De grote verrassing? LG versloeg BlackBerry's RIM voor de 2e plaats bij individueel gebruik (776 to 759). Meer dan 3.200 GSM-gebruikers werden ondervraagd. (Gepubliceerd op 08-10-2009)

Presentatiegeheimen van Steve Jobs -- CIO.com interviewt Carmine Gallo, auteur van "The Presentation Secrets of Steve Jobs: How to Be Insanely Great in Front of Any Audience"["De presentatiegeheimen van Steve Jobs: Hoe onwijs groot te zijn voor welk gehoor dan ook"]. We hebben het boek niet gezien, maar het intervieuw stelt een aantal uitstekende punten die je zullen helpen betere presentaties te geven en laten begrijpen waarom Apple presentaties goed werken. (Gepubliceerd op 08-10-2009)

Telefoonindustrie steunt USB voor opladen, 3,5-mm plug voor geluid -- De Amerikaanse GSM industriële handelsgroep, CTIA zegt dat ze officieel standarisering van de laden/synchronisatie en audio-aansluitingen van telefoons ondersteunen. Telefoonproducenten worden nu overgehaald om de micro-A of micro-AB USB-formaten te gebruiken (AB accepteert of micro-A of micro-B-stekkers) voor gegevensoverdracht en het opladen en de 3,5 mm audiostekker voor koptelefoons, oorstukjes en microfoons. Dit ter aanvulling van een afspraak van juli 2009 voor gelijkvormige USB-stekkers door het GSMA, een handelsgroep die wereldwijde de meerderheid van telefoonaanbieders vertegenwoordigt en een meerderheid van de grote telefoonproducenten. (Gepubliceerd op 06-10-2009)

Apple verlaat de Amerikaanse Kamer van Koophandel vanwege klimaatbeleid -- De New York Times Green Inc.-blog vermeldt Apple's opzegging van de Amerikaanse Kamer van Koophandel vanwege de oppositie van de Kamer tegen de inspanningen van de "U.S. Environmental Protection Agency" om broeikasgassen te beperken. Apple staat niet alleen met het niet eens zijn met de kamer. Drie grote nutsbedrijven hebben in de afgelopen weken opgezegd en Nike trok zich terug uit het bestuur van de kamer, allen voor dezelfde reden. (Gepubliceerd op 06-10-2009)

Software verkocht of gelicenseerd? Rechtbank zegt verkocht -- In een intrigerende beslissing vond het gerechtshof dat een man die legitieme licenties van Autodesk's dure CAD-software doorverkocht, legaal handelde onder de eerste-verkoop doctrine, die verkoop van gebruikte boeken en muziek in de V.S. mogelijk maakt. Het hof zegde dat terwijl Autodesk zegt dat het zijn software licenceert, de licentie aandoet als een verkoop en zodoende kan de software doorverkocht worden. Veel softwaremakers beperken of verbieden verkoop en dat kan nu niet volgehouden worden. Autodesk gaat tegen de uitspraak in hoger beroep. (Gepubliceerd op 05-10-2009)


Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 12 oktober 2009

  door Jeff Carlson <[email protected]>

[vertaling: DPF]

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

iPhone recording app -- Een lezer vraagt om suggesties voor dictafoonprogramma's waarmee hij bestanden kan aanmaken die zijn secretaresse eenvoudig kan openen en uitschrijven. (9 bericht)

FTP issues with Snow Leopard -- Hebben nog meer mensen problemen met het inrichten van een ftp-server onder Snow Leopard? (3 berichten)

Continual aggravations with Snow Leopard -- Zouden problemen met Snow Leopard veroorzaakt kunnen worden door een slechte harde schijf? Lezers vergelijken hun aantekeningen. (3 berichten)

iZard -- Wie heeft een dure iPhone-houder nodig als je er een kunt maken van papier of van het juiste soort speelgoedhagedis? (6 berichten)

Retrospect Alternative? Lezers die mappen willen synchroniseren vinden Retrospect te veel van het goede. Men reikt andere mogelijkheden aan. (16 berichten)

AT&T International Roaming Charges -- Als je reist met een iPhone en je niet hebt verdiept in de tarieven voor gesprekken en gegevensverkeer onderweg, lees dan beslist deze discussie. (13 berichten)

Locating Software -- Apple is gestopt met zijn weinig bekende Macintosh Products Guide. Is de Apple Downloads-pagina een aanvaardbaar alternatief? (3 berichten)

iPhone Failure -- De iPhone van een lezer komt op reis te overlijden. Misschien kan hij weer tot leven worden gewekt met een harde reset. (4 berichten)


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2009 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering