Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS Logo

TidBITS#948, 6 oktober 2008

Het grote nieuws van deze week was dat Apple zijn overdreven strenge geheimhoudingsovereenkomst van de iPhone laat vallen. Hoewel dat nog geen direct effect heeft op de klanten, kunnen de ontwikkelaars van de iPhone-software nu vrijelijk met elkaar communiceren (en de technische boeken die klaar lagen, kunnen eindelijk worden gepubliceerd), wat in de toekomst zou moeten leiden tot betere programma's. In het overige nieuws maakt AOL Instant Messenger (AIM) een onverwachte terugkeer op de Mac, vereenvoudigt Easy Wi-Fi hotspot-toegang op de iPhone en de iPod touch, en beweert een Frans krantenartikel dat oudere Mac Pro's hun eigenaren zouden kunnen vergiftigen. Joe Kissell start een overzicht van spellen voor de iPhone en komt er achter dat die taak niet zo eenvoudig is, en Adam gaat op avontuur in de typografische overvloed die Bravefont heet. We zijn ook heel erg opgewonden dat we de vijfde verjaardag van Take Control kunnen vieren met een grote korting, alles voor de helft van de prijs! In de TidBITS Volglijst behandelen we het uitkomen van Apple TV 2.2, Firefox PDF Plugin 0.9.9 voor Mac OS X, iTunes 8.0.1, SousChef 1.0, OmniWeb 5.8, Quark Publishing System 8, Drive Genius 2.1 en You Control: Desktops 1.3.
 
Artikelen
 

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Help TidBITS te ondersteunen door onze sponsors te sponsoren!

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>


Stapels grappen met lettertypes in trailer voor Bravefont van Extensis

  door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: MSH]

Extensis heeft een nieuwe standaard gesteld voor de promotie van een nieuw softwareproduct. Voor hun hulpprogramma voor lettertypebeheer Suitcase Fusion 2, dat binnenkort verschijnt, hebben ze een hilarische trailer-persiflage gemaakt voor Bravefont, "een historisch, romantisch, actie-avontuurlijk science-fiction drama", met als hoofdrolspelers Stone Serif (Citizen Kern), Lucida Blackletter, Sean Symbol en Corvina Skyline (My Big Fat Greeking Wedding) en met Gill Sans (The Fontographer's Wife) en Dom Casual (It's a Wonderful Ligature) in bijrollen. Bekijk het filmpje en let goed op, om geen enkele grap te missen.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Take Control-nieuws: 50% korting vanwege vijfde verjaardag

  door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: CS]

Het is moeilijk te geloven, maar de vijfde verjaardag van de serie Take Control e-boeken komt eraan. Om het te vieren geven we 50% korting op alle e-boeken in onze catalogus, je gebruikt gewoon deze koppeling om door onze titels te neuzen (en bekijk alle tabs!). Via deze koppeling is de benodigde kortingscode al voorgeladen; de korting zelf wordt zichtbaar als je e-boeken in je winkelwagentje stopt. De aktie duurt tot dinsdag 14 oktober 2008. (Deze aanbieding geldt alleen voor e-boeken, maar als je een Take Control e-boek hebt gekocht kun je een gedrukt exemplaar bestellen via de Print-koppeling op de voorpagina van de pdf. Daarop krijgt je een korting ter waarde van de volle prijs van het e-boek.)

We zijn begonnen met Take Control in oktober 2003. De uitgave van onze eerste titel, "Take Control of Upgrading to Panther" door Joe Kissell, viel samen met Apples lancering van Mac OS X 10.3 Panther. Toen Tiger in april 2005 uitkwam waren we er klaar voor met vier e-boeken in wat in de filmindustrie een "day and date release" [simultaanuitgave] genoemd wordt en deze krachttoer herhaalden we met vijf e-boeken voor Leopard in oktober 2007.

In deze vijf jaar brachten we 58 Take Control-titels uit, ontelbare updates en een hele rij nieuwe edities, die we zoals steeds met korting hebben aangeboden aan kopers van eerdere edities. Samen zijn dat meer dan 8000 pagina's tekst! Van alle 58 boeken zijn, samen met de e-boekversies van mijn iPhoto Visual QuickStart Guide en de Macworld Superguides die we wederverkopen, meer dan 155.000 exemplaren verkocht. Dat mag dan in het niet vallen bij Harry Potter, maar het heeft ons en onze auteurs enorm geholpen om de huur te betalen en het licht brandende te houden.

Maar waar alles echt om draait is het vertrouwen dat jullie, onze lezers, in ons hebben getoond. In 2003 werd een electronisch boek dat alleen in pdf-formaat bestond nog gezien als curiositeit. Terwijl wij hard werkten aan het aanpakken van de punten van kritiek op pdf's in het algemeen en e-boeken in het bijzonder, hadden jullie genoeg vertrouwen in ons om die eerste titels aan te schaffen en te blijven kopen (sommige lezers hebben ze allemaal!). Weinig is griezeliger dan in zaken te stappen met een product dat nog bijna niemand ooit heeft gekocht. Het directe succes van onze eerste boeken en jullie blijken van steun stimuleerden ons om meer titels te publiceren en meer tijd en aandacht te steken in het verbeteren van Take Control. Dat heeft een aantal van onze meest populaire titels opgeleverd, zoals het door Joe geschreven "Take Control of Mac OS X Backups" en het boek van Glenn Fleishman over netwerken met AirPort.

Niet alles wat we probeerden pakte zo goed uit. We hadden hoge verwachtingen van vertalingen, maar de moeilijkheden die kwamen kijken bij het verkopen in verschillende talen en markten bleken gigantisch. Ons verste uitstapje buiten de computerwereld, Joe Kissells "Take Control of Thanksgiving Dinner", is een uitstekend boek (en we doen er elk jaar een beroep op!), maar het was een commercieel debacle. En ondanks het voortdurend uitzenden van krachtige gedachtenstralen in de richting van Cupertino heeft Apple nog steeds geen iPod uitgebracht die ideaal is voor het lezen van e-boeken in pdf-formaat (op de iPhone en iPod touch kan het wel, maar de ervaring laat te wensen over).

Hoe dan ook, blijf onze activiteiten volgen, want we werken altijd aan nieuwe en bijgewerkte e-boeken en aan een aantal andere nieuwe ideeëen die de wereld van electronische boeken zouden kunnen veranderen, zoals Take Control dat in 2003 heeft gedaan.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Apple staat ontwikkelaars toe om te praten over iPhone software

  door Glenn Fleishman <[email protected]>

[vertaling: MSH]

Apple liet vorige week een bom vallen in een van zijn typisch niet ondertekende quasi-blogberichten, met de opmerking dat de geheimhoudingsovereenkomst (NDA) die ontwikkelaars van software voor de iPhone en iPod touch verbood om hun werk in het openbaar te bespreken, werd opgeheven voor iPhone software die eerder was verschenen.

Apple zal over ongeveer een week met een nieuw ontwikkelaarscontract komen dat deelnemers aan het programma verbiedt om onuitgegeven iPhone software en onaangekondigde eigenschappen te bespreken, hetgeen redelijk is. Maar de rest zal blijkbaar vrijgegeven worden, en dat is een slimme zet voor Apple en het platform.

De NDA, ook wel eufemistisch "FNDA" genoemd door een prominente onafhankelijke ontwikkelaar (je kunt wel raden waar die F voor staat), belette het samenstellen van een groep programmeerders waarin men van elkaar zou kunnen leren, het gemakkelijk delen van tips en de mogelijkheid om code in de openbaarheid te brengen, met of zonder beperkingen. Brent Simmons van NewsGator startte direct een mailinglijst voor ontwikkelaars, al verwacht hij dat die wel vervangen zal worden door iets officiëlers.

Sommige ontwikkelaars hadden ervoor gekozen om sommige onderdelen van de NDA te schenden, maar voorzover we weten werd niemand bestraft.

Omdat Apple nooit commentaar geeft over dit soort beslissingen, is het moeilijk om er achter te komen waarom het zolang duurde voordat de NDA opgeheven werd. Het kan zijn dat het het nieuws was dat een boek over programmeren voor de iPhone afgelast moest worden, dat een bericht waarin beschreven werd waarom een programma werd geweigerd in de App Store onderaan een verwijzing had naar de NDA, dat een steeds toenemend aantal ontwikkelaars boos was, of zelfs dat een vooraanstaande Apple-partner zijn beklag deed.

Wat de reden ook moge zijn, meer discussie en samenwerking betekent doorgaans betere software en een veelzijdiger platform. Het is te hopen dat Apples volgende stap is om uit te zoeken hoe ze duidelijker kunnen maken wat ze niet zullen toestaan in applicaties voor de App Store (zie "Ontwikkelaars gaan de iPhone App Store misschien ontlopen", 25-09-2008). Nu die volstrekt onredelijke NDA voor uitgebrachte software is opgeheven, lijkt een verandering in de beperkingen en het beoordelingsproces van de App Store ook waarschijnlijker.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Zijn oudere Mac Pros giftig of zit er slechts een luchtje aan?

  door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: CS]

Een TidBITS-lezer in Frankrijk die anoniem wil blijven heeft ons attent gemaakt op enige ophef omtrent de Mac Pro-lijn. Klaarblijkelijk merkten gebruikers dat er een sterke geur uit de apparaten kwam, vooral als ze nog nieuw waren. De Franse krant Liberation publiceerde onlangs een artikel over de ervaringen van een laboratoriumonderzoeker die blijkbaar de vrijkomende gassen heeft geanalyseerd en die vluchtige organische verbindingen vond, waaronder benzeen, dat bekend staat als kankerverwekkend.

Onze lezer sprak met AppleCare-vertegenwoordigers in Frankrijk en die bevestigden dat het probleem zich voordoet in Mac Pros die vóór 2008 zijn gefabriceerd, maar ze waren niet bereid een schriftelijke verklaring te geven. Apple-woordvoerder Bill Evans zei tegen Macworld: "We hebben nog niets gevonden dat deze claim bevestigt, maar zetten het onderzoek voort ten behoeve van de klanten."

Apples discussieforum bevat berichten uit 2007 van gebruikers die de geur opmerkten en van wie enkelen hun Mac hadden omgeruild via AppleCare. In een aantal gevallen kan de geur terug te voeren zijn geweest op een afdichting bij de voeding, kleine plastic strips op het toegangsluik, of de thermische legering op de koelvinnen van de processor. Het merendeel van de Macs in kwestie zijn in China gemaakt, maar niet allemaal.

De discussie die door onze lezer werd opgestart (naar het schijnt nadat verscheidene eerdere pogingen door Apple waren verwijderd) heeft nog niet zoveel "ik ook"-berichten opgeleverd als die uit 2007, hoewel een aantal Mac Pro-gebruikers die geen last hebben van de geur hun bezorgdheid hebben uitgesproken.

Het is lastig een advies te geven over deze kwestie. Sterke geuren die uit een computer zijn natuurlijk geen goed nieuws, hoewel het zonder zorgvuldige analyse onduidelijk blijft of de uitgestoten stoffen werkelijk giftig zijn en of de concentratie zodanig hoog is dat er gevaar ontstaat voor de gezondheid. Daarnaast zijn de computers in kwestie minimaal bijna een jaar oud, dus mocht er al een productieprobleem zijn geweest, dan heeft Apple daar ongetwijfeld al maanden geleden wat aan gedaan. Er is geen duidelijke aanleiding voor bezorgdheid over de nu verkrijgbare exemplaren van de Mac Pro, maar heb je een Mac Pro van vóór 2008 die een sterke geur uitstoot, of heeft uitgestoten toen hij nieuw was, dan doe je er goed aan hierover contact op te nemen met Apple.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


De terugkeer van AIM (in bèta)

  door Glenn Fleishman <[email protected]>

[vertaling: WV]

AOL, ik vergeet steeds dat het nog bestaat en miljoenen gebruikers heeft, bracht een bèta-versie uit van AOL Instant Messenger (AIM), vanaf de grond opnieuw opgebouwd. Dit is de eerste glimp van een vernieuwde versie sinds februari 2004, volgens de mensen bij Webware van CNET. AIM for Mac 1.0 beta verschilt in een aantal opzichten met iChat, maar niets dat belangrijk lijkt.

De interface heeft een ontwerp en pictogrammen die lijken op die van het met AIM gekoppelde iChat-programma van Apple, hoewel het de audio- en videomogelijkheden mist. Je scherm delen tijdens het chatten is uniek aan iChat in Leopard, en is dus niet beschikbaar in AIM. De bètaversie van AIM voegt ook tabbladen voor meerdere sessies toe, iets dat Apple eveneens toevoegde aan haar versie van iChat onder Leopard.

[Zie afbeelding]

Als je met de muis over een persoon in de Contactpersonenlijst gaat, floept een "zwevend venster" te voorschijn dat een vergrote versie van hun Buddy-pictogram toont, hoe lang ze al online zijn (als zij toestaan dat dat detail wordt weergegeven) en hun huidige statusbericht.

AIM biedt je de mogelijkheid om een meer gedetailleerd bericht weer te geven voor als je niet voor je computer zit, met inbegrip van de naam van de persoon die probeert je te bereiken, wat best nuttig lijkt. Je kunt ook gek doen en bewegende pictogrammen en achtergronden installeren en de gebruikelijke emoticons laden. Ik ben te oud om dat te kunnen waarderen.

Hoewel het programma is "geïntegreerd" met AOL Mail, houdt dat alleen in dat er een e-mailpictogram onderaan de Contactpersonenlijst staat. Als je daar op klikt, gaat je webbrowser open en word je ingelogd op je AOL Mail-account.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Easy Wi-Fi vult je hotspotwachtwoorden in

  door Glenn Fleishman <[email protected]>

[vertaling: GS]

De iPhone heeft heel wat fantastische eigenschappen, maar Apples beslissing om het automatisch invullen van formulieren en opslaan van wachtwoorden in Mobile Safari buiten werking te stellen betekent een hoop vervelend invoerwerk. Dit is vooral irritant bij hotspots waar je een account hebt; je moet dan je details opdiepen, ze intikken en onvermijdelijk maak je daarbij fouten, zoals ik. (Apple heeft die functionaliteit waarschijnlijk uitgeschakeld uit veiligheidsoverwegingen, maar het had het toch kunnen toestaan, zoals in de App Store, om een wachtwoord in te voeren dat alleen werkt tijdens een in tijd beperkte sessie.)

Devicescape loste dit probleem jaren geleden al op met software die draait onder Mac OS X en Windows, en op een steeds groter aantal mobiele apparaten, hoofdzakelijk smartphones. Hun software werkt samen met een account dat je op hun servers hebt en waarop je allerlei netwerkinformatie kunt opslaan, met inbegrip van versleutelingscodes voor thuisnetwerken.

Een jaar geleden schreef ik over de Connect-software van Devicescape (zie "Eenvoudiger verbindingen met wifi-hotspots voor de iPhone", 17-09-2007), waarvoor je je iPhone moest kraken. Nu is deze eindelijk uitgebracht met toestemming van Apple via de App Store als Easy Wi-Fi, voor $1,99.

[Zie afbeelding]

De prijs van Easy Wi-Fi staat genoteerd als een introductieprijs; vroeger stelde Devicescape dit product gratis aan zijn consumenten ter beschikking, maar nu zijn ze misschien de markt aan het uittesten, want er bestaat niets wat lijkt op wat zij bieden. Aangezien mijn aanbeveling luidt dat elke bezitter van een iPhone en iPod touch die hotspots gebruikt, deze software zou moeten hebben, kunnen ze op die manier misschien een paar dollars verdienen.

Ook al heb ik een abonnement op Boingo Wireless waarmee ik voor een vast maandelijks bedrag toegang heb tot tienduizenden locaties in de VS, toch heeft Boingo nog geen iPhone-software, zodat ik moeizaam mijn logininformatie moet opzoeken en ingeven op de pagina's van hotspots die bij Boingo zijn aangesloten. Devicescape ondersteunt honderden systemen om je bij een hotspot-netwerk te identificeren, inclusief dat van Boingo, dus dat is een mooie samenwerking die me geld (Boingo) en tijd plus frustratie (Devicescape) bespaart.

Behalve het opslaan van hotspot-wachtwoorden kun je er ook sleutels van je thuisnetwerk inzetten en dan kiezen met wie van je contactpersonen je die automatisch wilt delen via de software. Hoewel je natuurlijk je vrienden en collega's ook de wachtwoorden van je netwerk kunt geven, kun je met de benaderingswijze van Devicescape je netwerk-wachtwoord veranderen zonder dat je vrienden dat merken, vrienden en collega's van de toegangslijst verwijderen, en hoeven anderen jouw wachtwoorddetails niet meer in te voeren.

Devicescape biedt op het ogenblik voorinstellingen aan voor bedrijfsidentificatie via 802.1X, ook bekend als WPA/WPA2 Enterprise. Apple heeft wel ondersteuning van 802.1X toegevoegd door een apart programmaatje te gebruiken in versie 2.0 van de iPhone software.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Het probleem met... recensies van iPhone spellen

  door Joe Kissell <[email protected]>

[vertaling: DPF, HV, KvH, TK, DPF]

Ik was van plan om een korte recensie te schrijven van 3 spellen voor de iPhone en de iPod touch van producent Ambrosia. Omdat ik deze spellen regelmatig speel vond ik van mezelf dat ik een gebalanceerde mening over deze spellen had en een soort van aanbeveling kon doen. Toen ik met de recensie bezig was realiseerde ik me dat ik een probleem had, er waren nogal wat concurrerende spellen en de iTunes App Store zat me ook nog eens in de weg.

Ik zal je zo meer vertellen over de spellen, maar eerst wil ik wat zeggen over de reden waarom ik deze recensie schrijf, en waarom ik überhaupt aandacht besteed aan iPhone software (en spellen in het bijzonder) en waarom ik daar ook wel een beetje moeite mee heb.


Spellen voor spelletjeshaters -- Ik moet toegeven dat ik zelf niet echt veel spelletjes speel, net zoals Pluto niet echt een planeet is. Het enige spel dat ik op mijn Mac heb staan is een bijgeleverd spel (Chess, en dat heb ik nooit gespeeld, ik schaak wel, maar niet op de computer). Sterker nog, ik vermijd eigenlijk alle soorten spellen, van bordspelen tot voetbal. Het oplossen van problemen vind ik echter wel leuk, dus bepaalde soorten puzzels vind ik wel leuk. En soms probeer ik werk te vermijden, bijvoorbeeld wanneer ik aan een Take Control boek werk en dan wil ik mezelf nog weleens verliezen in een enkel extra uurtje woordvlechten of edelstenen combineren of zoiets.

Op deze dus zeldzame gelegenheden geef ik de voorkeur aan zogenaamde casual games, dat wil zeggen, spellen die je een enkele keer speelt, zonder dat je een bepaalde verplichting hoeft aan te gaan. Wanneer ik speel, doe ik dat zeer fanatiek voor een paar uur of een paar dagen, maar daarna verlies ik alle interesse en raak ze voor maanden niet aan.

Toen ik het nodig vond om mijn nieuwe iPhone met een paar van dit soort spellen uit te rusten downloadde ik drie spellen van de bekende ontwikkelaar Ambrosia Software: Mr. Sudoku ($ 4,99), Aki Mahjong Mobile ($ 4,99) en mondo Solitaire ($ 9,99). (Ambrosia verkoopt ook mondo Top 5 Solitaire, die de vijf populairste soorten solitaire omvat en $ 2,99 kost; die versie heb ik niet geprobeerd.)

Eigenlijk was ik al bezig met recensies van vroege versies van deze programma's (één van de programma's, Aki Mahjong, kostte oorspronkelijk $ 9,99). Alle drie de programma's hebben recentelijk een update gehad, en dat is een goede zaak: ik had oorspronkelijk nogal wat commentaar, maar dat is nu allemaal aangepakt.


Het probleem met recensie-criteria -- Normaal gepsroken bevat een recensie een beschrijving van de mogelijkheden en de interface van een programma, een overzicht van de voors en tegens, aandacht voor een paar problemen die je tegengekomen bent en een aanbeveling (of juist niet). Dat eindresultaat hangt voor een groot deel af van de andere beschikbare opties. Ik doe misschien een aanbeveling voor een programma met tekortkomingen wanneer er geen alternatief is, terwijl een recensie van een op zich aardig programma met sterke concurrentie (zoals een webbrowser) zou kunnen uitmonden in een negatieve aanbeveling. Het zou dus onverantwoordelijk van me zijn om niet enigszins bekend te zijn met de alternatieven. De kosten zijn ook een overweging: een programma mag nog zo goed zijn, een hoge prijs heeft altijd een negatieve invloed op zo'n oordeel als er alternatieven zijn.

Toen ik de laatste keer mijn lijst Mac back-up software bijwerkte (zie "Gigalijst van Mac-backupsoftware bijgewerkt", 14-09-2008) (die overigens geen aanbevelingen bevatte) klaagde ik over het feit dat met zo'n 100 alternatieven beschikbaar, het moeilijk is voor wie dan ook om een gefundeerde vergelijking te maken. Maar met back-up software blijft dan nog het feit dat de meeste programma's enorm verschillen in mogelijkheden, zodat je je keuze snel terug kunt brengen tot een kleinere lijst, met bijvoorbeeld alleen programma's die Amazon S3 ondersteunen of versleuteling bieden.

Je begrijpt waarschijnlijk al wat er komen gaat: iPhone spellen voor tussendoor, zoals de spellen die ik ga bespreken, hebben, vanwege hun aard, maar een beperkt aantal eigenschappen en vallen in een smalle prijsband. Meer keus betekent dus dat het moeilijker wordt om een zinvolle aanbeveling te doen, sterker nog, om vast te stellen wat de criteria voor een dergelijke aanbeveling zouden moeten zijn.

Neem nou Sudoku, als een bijzonder uitgesproken voorbeeld van dit probleem. Het concept zelf is al simpel genoeg: je krijgt een beperkt aantal aanwijzingen en daarmee moet je een 9x9-raster vullen met de cijfers 1 tot en met 9, zodanig dat elke kolom, elke rij en alle 9 3x3 deelrasters exact elk cijfer éénmaal bevatten. Het is in essentie een pen-en-papier spelletje. Een electronische versie van Sudoku heeft dus niet meer dan een beperkt aantal basisfuncties nodig, extra functies zitten veelal alleen maar in de weg.

Een tijdje geleden, in juli 2008, heeft Dan Frakes voor Macworld een overzicht gemaakt van iPhone Sudoku programmaatjes; hij kon toen kiezen uit 18 verschillende programma's (en heeft er uiteindelijk drie uitgebreid beschreven). Nu, nog maar enkele maanden later, tel ik al 41 Sudoku programma's in de App Store, in prijs variërend van gratis tot 5,99 dollar.

Ik vind het al merkwaardig dat er (op dit moment) 11 "zaklamp"-programma's voor de iPhone zijn, die in essentie niets anders doen dan je scherm helemaal wit maken. Maar 41 Sudoku-programma's, dat is te gek voor woorden. Net als bij backup-programmatuur is het niet altijd beter om meer keus te hebben.

Het lijkt me duidelijk dat het niet reëel is om te veronderstellen dat iemand, een normale gebruiker, een Sudoku-diehard, zelfs niet een toegewijde bespreker van programmatuur, 41 verschillende Sudoku programmaatjes gaat downloaden, spelen, en (proberen te) vergelijken. En hoewel 5,99 dollar natuurlijk niet heel veel geld is, stellen de meeste mensen het toch op prijs om te weten wat ze kopen vóór ze hun geld uitgeven. Helaas biedt de iTunes store op dit moment niet de mogelijkheid om een programma gratis uit te proberen en later eventueel een licentie aan te schaffen, zoals dat wel met veel Mac OS X-programmatuur gaat. Om hieraan tegemoet te komen bieden veel ontwikkelaars twee (of meer) versies van hun programma aan, veelal een gratis versie met beperkte mogelijkheden en een commerciële versie zonder beperkingen. Bij de Sodoku-programma's geldt dat alle gratis versies (9 in totaal) uitgeklede demo-versies zijn van programma's waar je voor moet betalen. Uitgekleed betekent in dit geval meestal dat je maar uit een beperkt aantal puzzels kan kiezen. Helaas is zelfs het downloaden en uitproberen van 9 Sudoku-programma's wat te veel van het goede en de het grootste deel van de concurrentie (waaronder Ambrosias Mr. Sudoku) heeft niet eens gratis versies.

Het komt er dus op neer dat in een zo klein werkveld met zoveel programmaatjes die eigenlijk allemaal precies hetzelfde doen, het vrijwel onmogelijk is voor een bespreken om weloverwogen aanbevelingen te doen. Dit geldt, in iets mindere mate, ook voor patience (waar ik 31 programma's tel) en mahjong (11 mogelijkheden). Het zou te ver gaan om de iPhone ontwikkelaars van deze wereld op te dragen om hun overbodige games terug te trekken en iets nuttigers te maken, maar ik hoop wel dat we in de toekomst wat meer echte variatie gaan zien, en niet een oneindig aantal variaties op één en hetzelfde thema.

Dat gezegd hebbende zal ik wat gaan vertellen over deze drie spelletjes. En om maar gelijk al de clou te vertellen: het zijn stuk voor stuk best aardige spelletjes, maar voor zover ik ze met andere spelletjes kon vergelijken, moet ik concluderen dat ze er niet bijster uitspringen; ik kan ze dan ook niet van harte aanbevelen.


Mr. Sudoku -- Mijn eerste indruk van Mr. Sudoku was al niet best. De eerste keer dat ik het spel speelde werd ik begroet met een luid, overvriendelijk uitgesproken "Mr. Sudoku!", wat nogal irritant is (niet alleen voor mij maar ook voor de personen in mijn directe omgeving) als je denkt dat je een rustig individueel spelletje gaat spelen. Gelukkig ontdekte ik al snel hoe ik het geluid uit kon zetten. Advies aan alle Sudoku-programma ontwikkelaars: dit soort programma's is niet gebaat bij geluid, en zinloos geluid is zelfs contraproductief.

Je kunt kiezen uit een aantal standaard spellen, in vier moeilijkheidsgraden. Als je alle puzzels gemaakt hebt, moet je echter via de +-knop een nieuwe puzzel (van een willekeurig niveau) aan de lijst toevoegen, en het vervolgens in de lijst selecteren om het te spelen. (Je kunt kiezen of opgeloste puzzels in de lijst blijven staan of automatisch verborgen worden.) Op deze manier kun je wel een overzicht houden van alle nog niet opgeloste puzzels (waarbij voor elke puzzel bijgehouden wordt hoe lang je er mee bezig bent geweest en hoe ver je bent), maar ik vond het nogal een ingewikkelde aanpak. Ik had liever gezien dat je gewoon het niveau kon kiezen en dan één puzzel krijgt die je op moet lossen, waarna je weer een nieuwe kunt genereren. In de huidige aanpak zou het toch in ieder geval te prefereren zijn als er elke keer als je een puzzel hebt opgelost automatisch een nieuwe puzzel aan de keuzelijst zou worden toegevoegd - eventueel automatisch kiezend voor hetzelfde niveau, of één niveau hoger.

Net als bij andere Sudoku-programma's voor de iPhone kun je een cijfer in een vakje plaatsen door het vakje aan te raken en een cijfer te kiezen (cijfers verschijnen in één regel als je je iPhone verticaal houdt, of in een 3x3 raster als je hem horizontaal houdt). Vreemd is wel dat de cijfers alleen verschijnen wanneer je een vakje selecteert en weer verdwijnen als je het cijfer hebt ingevuld; nogal verwarrend. Als je een vakje selecteert wordt niet alleen het betreffende vakje gemarkeerd, maar ook de bijbehorende rij, kolom en 3x3 raster; da's dan weer wel handig.

Het lijkt erop dat je met de kaderoptie in Mr. Sudoku nummers op het scherm kunt tekenen, in plaats van een toets aanraken, maar dat kost veel moeite en was veel gevoeliger voor fouten. Het was voor het spel naar mijn mening eerder een nadeel dan een voordeel.

Voor een kladje van een cijfer dat voor een bepaald vierkantje goed zou kunnen zijn, tik je eerst op het potloodicoontje alvorens het cijfer aan te tikken of te tekenen. Er is ook een knop om je invoer voor een gegeven vierkantje te wissen. Naast de mogelijkheid geluidseffecten (en muziek) aan of uit te zetten is kun je ook het onmiddellijk tonen van fouten - een vaak voorkomend onderdeel van Sudokuspelletjes op computers - aan of uit zetten.

En dat is het zo'n beetje. Het spelen van het spel was niet beter of slechter dan andere vormen van Sudoku die ik weleens geprobeerd heb. Maar ik had het gevoel dat het programma teveel wilde, een simpeler ontwerp was beter geweest. Ik heb ook een paar gratis Sudokuspelletjes van het internet geplukt, gewoon om eens te vergelijken. De meeste waren een stuk slechter, wat verbazingwekkend is, want met dit eenvoudige spel kan je ongeveer net zo moeilijk de mist in gaan als bij het koken van een keteltje water. Er was er echter eentje, Sudoku for iPhone van Mighty Mighty Good Games, die naar mijn mening een stuk beter was (hoofdzakelijk doordat er veel minder gimmicks in zaten) en die ik dus het meeste gespeeld heb. (De versie waar je $ 2,99 voor betaalt, heeft 360 puzzels en een aantal kleurschema's, terwijl de gratis versie 20 puzzels heeft en 3 kleurschema's.)

Omdat ik maar een stuk of zes tot acht Sudokuspelletjes voor de iPhone uitgeprobeerd heb, kan ik niet zeggen of de versie van Mighty Mighty Good Games de beste is (of de beste waar voor je geld). Ik kan wel met zekerheid zeggen dat Mr. Sudoku zeker niet de slechtste is (niet echt een compliment, weet ik), maar ook zeker niet zo goed als een van zijn naaste concurrenten.


Aki Mahjong -- Mahjong (of mahjongg) is een eenvoudig maar uitdagend spel. Mahjong solitair is meestal de versie die je op computers aantreft. Je begint met stapels stenen die in een groot aantal verschillende configuraties neergelegd kunnen worden. Je moet dan steeds twee stenen kiezen die er hetzelfde uitzien. Geen van die twee mag geblokkeerd zijn door stenen aan de rechter en linkerkant, om hem uit de stapel te kunnen halen. De bedoeling is om de stenen in de juiste volgorde te verwijderen, zodanig dat je aan het eind niet uitkomt met een steen van één paar bovenop een steen van een ander paar.

Aki Mahjong heeft twaalf lay-outs, of "niveaus", en je moet elk niveau goed afmaken voordat het volgende ontsloten kan worden (je kunt wel op elk gewenst moment weer terug naar een reeds gespeeld niveau, met de stenen anders "geschud"). Binnen een niveau kun je ook nog eens uit drie verschillende moeilijkheidsgraden (met tijdslimiet) kiezen of een versie zonder tijdslimiet. Het afmaken van de makkelijkste variant geeft je al toegang tot het volgende niveau. Het spel bevat ook nog eens 25 bonusniveaus, die op elk gewenst moment gespeeld kunnen worden (ook weer met een moeilijkheidsgraad naar keuze). Ik heb nooit helemaal begrepen waarom het spel onderscheid maakt tussen gewone en bonusniveaus, of waarom een niveau eerst ontsloten moet worden, als de moeilijkheidsgraad geen rol speelt. Ik zou liever een enkele, grote verzameling lay-outs hebben, die je vrijelijk kunt kiezen, of een spel waarin je meer mogelijkheden krijgt naarmate je beter wordt.

Als je eenmaal een spel gekozen hebt, tik je twee gelijke stenen aan om ze van het spelbord te verwijderen. Je gaat hiermee door totdat je alle paren gevonden hebt, of totdat je geen tijd meer over hebt, of totdat je verliest omdat er gestapelde stenen overblijven. Je kunt eventueel achtergrondmuziek aanzetten, of geluidseffecten aan en uitzetten.

Het grafische weergave is schitterend: de stenen, de achtergrond en animatie zien er allemaal prachtig uit. Of je het leuk vindt of niet, Aki Mahjong dimt stenen die geblokkeerd zijn, dat is handig voor het spel, maar sommigen vinden dat het spel daardoor te makkelijk wordt. Je kunt op de gebruikelijke manier knijpen en vegen om in te zoomen of te pannen. Je kunt echter niet de kijkhoek veranderen, en heel frustrerend, als je het apparaat draait, wordt de weergave niet aangepast - het is altijd in landschapsweergave, ook al is de lay-out vierkant of verticaal.

Het spel is (tenminste naar mijn smaak) iets te gemakkelijk. Als je bijvoorbeeld niet verder kunt omdat er verder geen paren gevonden kunnen worden (met andere woorden, je verliest), dan is dat nog niet het einde van het spel; tik op het scherm om de overgebleven stenen te schudden, met behoud van dezelfde configuratie. (Je kunt ook op elk gewenst moment de iPhone schudden om de stenen te schudden). Je kunt echter niet het spel opnieuw starten met alle stenen op hun oorspronkelijke plek, zodat je kunt proberen ze in de juiste volgorde te pakken te krijgen. Het lijkt meer de bedoeling door het spel heen te komen dan te genieten van de mentale uitdaging. Verder is de klok (of de tijdgebonden varianten van het spel) op een vreemde manier niet-lineair: je kunt tijd winnen door paren te vinden en verliezen door hints te accepteren of de stenen te schudden, in plaats van een eenvoudige klok die na een vaste tijd afloopt. Ik begreep niet waarom deze extra complexiteit toegevoegd moest worden.

Ik heb enkele andere mahjong games geprobeerd om te zien hoe Aki Mahjong het ervanaf bracht. Ook dit keer vond ik een heel gamma, sommige waren beter en andere slechter. E�n gratis game, Moonlight Mahjong Lite van Midnight Martian, bood wel veel van de features die ik miste in Aki Mahjong. Je kunt er bijvoorbeeld de zichthoek in veranderen met een tweevingerig sleepmanoeuver of het bord draaien met een tweevingerige draaibeweging; het display wordt ook automatisch geherori�nteerd wanneer je het toestel draait. Je hebt de keuze uit vier layouts (er zijn er nog meer beschikbaar in de volledige versie, die $4,99 kost, hetzelfde als Aki Mahjong), en je kunt een verloren partijtje herbeginnen met de oorspronkelijke ori�ntering van de stenen om het nog eens te proberen. Een minpunt is dat de graphics van Moonlight Mahjong minder aantrekkelijk zijn dan die van Aki Mahjong, met behoorlijk wat gekartelde randen bij sommige combinaties van zoom en hoek. Toch heb ik vaker Moonlight Mahjong gespeeld omdat het me minder voor de voeten liep. Ook deze keer moet ik dus zeggen dat ik de game van Ambrosia - zeker niet de beste noch de slechtste - niet zou kiezen.


mondo Solitaire -- Ten slotte belanden we bij mondo Solitaire, met meer dan 100 verschillende solitaire kaartspellen, met o.a. oude getrouwen zoals Klondike en Baker's Dozen, plus ongeveer een triljoen andere spellen waar ik nog nooit van gehoord had. Veel van de spellen bieden verschillende instellingen - je kunt bijvoorbeeld Klondike spelen met twee tot zes suits en veranderen hoeveel kaarten tegelijk worden omgedraaid. Als je verscheidenheid zoekt, dan vind je in deze app vast je gading.

Als je je apparaat verticaal houdt terwijl je een game selecteert, krijg je een lijst te zien; als je het horizontaal houdt, krijg je een reeks miniaturen van de kaartenlayouts zoals bij Cover Flow. De game wordt net zoals bij Aki Mahjong wel altijd horizontaal gespeeld. Dit irriteerde me enorm, vooral omdat mijn oude telefoon met zijn piepklein scherm toch verschillende solitairespelletjes in staande ori�ntering bood. Door deze beperking heb je bijna altijd beide handen nodig om goed te kunnen spelen.

Net zoals Aki Mahjong, zijn de graphics in mondo Solitaire subliem. De app biedt ook ondersteuning voor gebaren met ��n veeg om ongedaan te maken/opnieuw uit te voeren, valsspelen en alle beschikbare kaarten uit te spelen. De gameplay is eenvoudig; als je al een ander computersolitairespelletje hebt gespeeld, dan zul je hier vrijwel alle features die je verwacht hier ook terugvinden.

Er waren wel twee dingen in mondo Solitaire die me dwarszaten. Ten eerste is de procedure om een stapel kaarten op een ander tableau te leggen vreemd: je moet op een kaart tikken, waarna een pictogram van een paperclip verschijnt op alle kaarten van daar tot de onderste kaart; tik dan op de onderste kaart en versleep ze naar de nieuwe locatie. Als je niet op precies de juiste plaatst tikt om de bovenste kaart in een te selecteren (d.w.z. de paperclip neemt te veel of te weinig kaarten), kun je de positie ervan veranderen door je vinger op de stapel te houden, waardoor het omliggende gebied wordt uitvergroot. Het probleem is, dat dit uitvergrote gebied gewoonlijk vlak onder je vinger zit zodat je het niet kunt zien - en het toont de paperclip zelf niet, zodat het niet altijd duidelijk is welke kaarten worden geselecteerd. Dit leek me een wat te ingewikkelde procedure om iets zo normaals te doen.

Het andere waar ik niet van hield, zijn de spelletjesstatistieken van mondo Solitaire. Het geeft je gewonnen en verloren partijen gewoon niet weer. Als je ooit tijdens een partijtje, het gebaar om ongedaan te maken gebruikt (zelfs om een gewone verkeerde tik ongeaan te maken - in feite zelfs als je ongedaan maakt en dan onmiddellijk weer uitvoert) en je wint dat spelletje uiteindelijk, dan is dat partijtje volgens mondo Solitaire "verdacht". In het statistiekenscherm staat dan een regel met bijvoorbeeld "Gewonnen: 4 (2 verdacht)"wwwwwwwww. Meen jullie dat nu? Verdacht? Mensen toch, dit is solitaire, iets om tijd mee te verliezen. Een opmerking krijgen voor valsspelen gewoon omdat je de feature om iets ongedaan te maken in een spelletje gaat me iets te ver. Verdacht! Bah!

Ik downloade opnieuw enkele gratis solitairegames om de concurrentie te beoordelen. Ook dit keer vond ik weer toevallig een gratis programma, Sol Free Solitaire van Smallware, dat ik verkoos. Sol Free biedt ondersteuning voor staande oriëntatie (alleen maar, maar dat is dan ook mijn voorkeur), heeft heel goede maar minder elegante graphics en een selectie van vijf spelletjes (een betaalde versie met 30 spelletjes bestaat ook). De gameplay vereist wat meer tikwerk, maar ik vond het over het algemeen beter dan mondo Solitaire.


Het probleem blijft bestaan -- Alle drie de spellen zijn op zich uitstekend speelbaar en ze zullen je succesvol in staat stellen om je werkt te vermijden, voor uren achter elkaar. Ik zou daarom van harte een positieve aanbeveling willen geven, ware het niet dat ik dat moeilijk vind omdat ik weet dat er gratis alternatieven zijn die nog leuker zijn - ondanks het feit dat deze programma's relatief goedkoop zijn.

Nu ik slechts een paar concurrenten in elke categorie heb geprobeerd kan ik je niet vertellen wat het beste Sudoku, mahjong of solitaire spel is voor de iPhone. En gratis is natuurlijk prachtig, maar zelfs de bestaalde spellen in deze categorieën zijn vrij goedkoop, en misschien heb je voor een paar centen wel het beste Sudoku spel ooit. Het kunnen vinden is de truc.

Ik zou graag willen dat meer iPhone ontwikkelaars een proefversie ter beschikking stellen van hun software, maar ik zou het nog mooier vinden wanneer Apple het mogelijk zou maken dat de programma's eerst voor een bepaalde tijd gebruikt zouden kunnen worden, om ze pas later volledig te ontsluiten. Tot dan zullen velen van ons het kostbare spel "Zoek het beste spel" blijven spelen.

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


TidBITS Volglijst: belangrijke software-updates, 6 oktober 2008

  van de TidBITS-redactie <[email protected]>

[vertaling: JO]

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 6 oktober 2008

  door Jeff Carlson <[email protected]>

[vertaling: TK]

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]


Favorite Screen Saver? Welke screen savers gebruiken de lezers van TidBITS Talk, en hebben we dit zelfs nog nodig? (12 berichten)


Why no keyboard support for the iPhone/touch -- Bijna alle stukken lijken er te zijn... waarom kun je dan geen Apple Bluetooth-toetsenbord gebruiken met een iPhone of iPod touch? Wel, er ontbreekt nog ��n stukje van de puzzel... van Apple. (11 berichten)


XML Editor -- Met elke texteditor kun je XML bewerken, maar welke programma' s zijn geschikt voor het maken van goedgevormde XML? Lezers stellen enkele opties voor. (5 berichten)


A URL Manager Pro Replacement? Een lezer die een centrale plaats wilt voor het beheer van URL's is op zoek naar iets modern om het oubollige URL Manager Pro te vervangen. (3 berichten)


Return of AIM -- AOL heeft de Mac-gebruikers niet vergeten, maar zijn de Mac-gebruikers AOL vergeten? (1 bericht)

Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb


Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!
Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.
Copyright 2008 TidBITS; reuse governed by this Creative Commons License.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering