Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
De verkoop van 1,76 miljoen Macs tussen april en juni van dit jaar bracht Apple tot een winst van $818 miljoen bij $5,41 miljard verkoop, volgens de financiële kwartaalresultaten van het bedrijf. Dat zijn 33 procent meer Macs dan de 1,33 miljoen die verkocht werden in verledenjaars kwartaal (zie "Apple rapporteert $472 miljoen winst in kwartaal 3 - 2006", 2006-07-24) en betekent het hoogste aantal Mac-verkopen in een kwartaal. De iPod-verkoop kwam op 9,81 miljoen, een winsttoename van 21 procent vergeleken met het derde kwartaal van verleden jaar.
Hoe indrukwekkend deze aantallen ook zijn (en de getallen zijn indrukwekkend voor degenen onder ons die zich het moeilijke tweede kwartaal van 1997 herinneren), het vurigst werd uitgekeken naar de resultaten van de nieuwe iPhone. Apple meldde een verkoop van 270.000 iPhones in het kwartaal. Dat klinkt niet al te opwindend, totdat je beseft dat dat getal slechts de verkoop gedurende 30 uur is (de iPhone werd om 18:00 's avonds op 29 juni 2007 uitgebracht, en het kwartaal eindigde 30 juni 2007 om middernacht). In een bijeenkomst met analisten vertelde Apple dat men verwachtte een miljoen iPhones voor eind september 2007 te verkopen. Ook zei Apple dat men verwacht de iPhone in enkele grote Europese landen uit te brengen tegen het einde van dit jaar, en het meer uitgebreid beschikbaar te hebben in Europa en Azië in 2008.
Voor de bekendmaking van Apples aantallen kreeg het bedrijfsaandeel een dreun nadat gsm-partner AT&T in zijn kwartaalcijfers rapporteerde dat men slechts 146.000 activeringen in diezelfde periode had geboekt, veel lager dan het aantal iPhones dat Apple beweerde verkocht te hebben. Het verschil is hoogstwaarschijnlijk te wijten aan activeerproblemen bij AT&T tijdens de eerste dagen dat de iPhones beschikbaar werden. (Over AT&T gesproken, Brier Dudley van de Seattle Times berichtte dat de telecomgigant excuses aanbiedt aan iPhone kopers die werden gedwongen accessoires te kopen bij AT&T-winkels op de openingsdag van de verkoop. Deze klanten kunnen tegen volledige vergoeding hun accessoires terugbrengen.)
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
De meeste hardwareproducten voor Macintosh verbergen de eigenlijke elektronische onderdelen mooi in een gelikt ontworpen behuizing, en voor de meeste mensen is dat waarschijnlijk maar beter ook. Maar als je verder wilt dan de basis, om een Mac op te lappen die niet meer gangbaar is, of om bepaalde problemen te onderzoeken, moet je er soms inkruipen.
Neem harde schijven. Behuizingen bieden fysieke bescherming, een deels zeker bruikbaar industrieel ontwerp, en de omzetting van de eigenlijke stroom- en data-aansluitingen van de harde schijf zelf, naar standaard stroomaansluitingen en poorten als FireWire en USB 2.0. Maar je hebt net per se een behuizing nodig om een harde schijf op een computer aan te sluiten, alleen de connector-omzettingen. Verschillende nieuwe producten stellen je daartoe in staat - een harde schijf direct gebruiken met je computer zonder een behuizing.
Waarom zou je dit willen? Misschien stapt een vriend of klant over van een stervende pc naar een Mac, en moeten er gegevens overgezet worden van de harde schijf van de pc naar de VMware Fusion- of Parallels Desktop-installatie op een nieuwe iMac. Misschien werk je als consultant of technicus op een helpdesk, en kom je regelmatig situaties tegen waar je back-ups moet maken of gegevens moet herstellen van harde schijven die in computers geïnstalleerd zijn. Of misschien heb je net zoals ik problemen gehad met een FireWire-behuizing of -schijfslot die je regelmatig voor back-ups gebruikt. Het probleem zit dan niet in de harde schijf zelf, maar je bent aardig onthand als je niet bij de gegevens kan.
Ik heb deze producten zelf nog niet zo hard nodig gehad, maar ik en een vriend hebben deze adapters met succes gebruikt: de USB 2.0 Universal Drive Adapter van NewerTech, deze kost $29,95, en de iets duurdere USB 2.0 High-Speed Bridge Adapter van Granite Digital, van $39,95. Deze twee apparaten zijn in essentie identiek. Ze leveren aanpasbare stroom en verbindingskabels voor alle 2,5"-, 3,5"-, en 5,25"-schijfeenheden, of ze nu IDE(ATA) of de nieuwere SATA (I or II) hebben. Je zult heden ten dage weinig 5,25"-schijfeenheden meer vinden, maar deze producten werken ook met kale cd- en dvd-spelers.
Ik denk dat het grootste nadeel van deze apparaten is dat ze er alleen maar voor USB zijn, wat ze toch minder bruikbaar maakt voor oudere Macs die een FireWire aansluiting gebruiken voor snelle gegevensoverdracht en alleen maar langzame USB 1.1-aansluitingen hebben. USB 1.1 geeft 12 Mbps, USB 2.0 480 Mbps, en FireWire 400 geeft 400 Mbps. Hoewel USB 2.0 in de praktijk niet zo snel is als FireWire 400, zit er voldoende pit in om te gebruiken met harde schijven, terwijl USB 1.1 pijnlijk langzaam is.
WiebeTech verkoopt twee producten die het gebrek aan FireWire-compatibiliteit verhelpen, maar daar hangt zowel een prijskaartje aan als andere beperkingen. Hun FireWire DriveDock en ComboDock zijn doosjes die je kunt aan sluiten op de achterkant van een losse 3,5"-schijfeenheid, waarmee je die van stroom en verbinding voorziet, en die aansluitbaar zijn op een Mac via FireWire 400 (de FireWire DriveDock) of 800 (de ComboDock). Ze zijn voorzien van aan/uit-schakelaars en indicatie-leds. Helaas kosten ze wat: $99,95 voor de FireWire DriveDock en $169,95 voor de ComboDock. En als je de ComboDock met andere schijfeenheden wilt gebruiken dan de 3.5" IDE-schijfeenheden, heb je aanvullende adapters nodig die tussen de $49,95 en $99,95 kosten (een volledige set van zes adapters kost $499,95). Ik heb de docks van WiebeTech niet zelf gebruikt, maar mijn indruk is dat ze meer gericht zijn op de technicus die dagelijks met vier of vijf verschillende schijven werkt, dan op de sporadische gebruiker van een losse harde schijf.
Maar dan hebben we nog de andere functie van een behuizing, fysieke bescherming. Het is absoluut waar dat je een kale harde schijf in een goedkope behuizing kunt installeren, maar die ontberen meestal de flexibele interface van deze losse adapters, en het is soms een behoorlijk gedoe qua aansluiten en loskoppelen van behuizingen. De docks van WiebeTech hebben een bodemplaat voor de bescherming van de harde schijf (en je kunt als je wilt aanvullende plaatjes kopen). Maar Granite Digital heeft een betere oplossing voor dit probleem: Drive Shields, verkrijgbaar in soepel silicium ($9,95) voor snel aansluiten en loskoppelen of aluminum ($19,95) wat meer bescherming en koeling biedt voor langdurig gebruik. Een pak silicium Drive Shields bevat hulzen voor 2,5"- en 3,5"-schijfeenheden. Het aluminium Drive Shield is er alleen voor 3,5"-schijfeenheden.
De conclusie is dat als je wel eens met losse harde schijven moet werken, een van de goedkope adapters een essentiële aanvulling voor je gereedschapskist zal blijken te zijn.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Adrian Ross heeft Webjimbo 1.0 uitgebracht, een web-gebaseerde interface voor de organizer-software Yojimbo van Bare Bones Software, waarmee opgeslagen items kunnen worden geraadpleegd en de gegevens kunnen worden geüpdatet. (Noch Adrian Ross, noch zijn software zijn rechtstreeks verbonden met Bare Bones.) Webjimbo is een compacte webserver die op een Mac draait met een draaiend exemplaar van Yojimbo. Webjimbo behoudt een groot deel van de gebruikerservaring en interactie van Yojimbo door het gebruik van AJAX-webtechnologie. (AJAX combineert JavaScript en XML om informatie tussen de browser en internetapplicaties, zoals een webserver, te verzenden en te ontvangen, evenals om delen van een webpagina te updaten zonder ze te herladen.)
Yojimbo centraliseert en organiseert de verscheidenheid aan content die wij via het internet vergaren. Je kunt PDF-documenten vanuit om het even welke applicatie rechtstreeks naar Yojimbo afdrukken, PDF's rechtstreeks in Yojimbo slepen, notities aanmaken en coderen, website- en andere wachtwoorden invoeren, serienummers noteren en bladwijzers beheren. Yojimbo kan ook statische archieven van webpagina's creëren. (We hebben Yojimbo 1.0 besproken in "Laat Yojimbo je informatieburcht bewaken", 2006-01-30. De nieuwste versie is 1.4.)
Het programma is een constante hulpbron voor mij geworden, omdat ik mijn tijd en gebruik verdeel tussen een thuiskantoor (de sofa in de woonkamer) en een echt kantoor. Yojimbo kan werken met .Mac-synchronisatie, zodat ik alles zowel centraal in het programma kan bijhouden als verdeeld over mijn computers. Ik had zelfs enkele dagen nadat ik mijn iPhone had gekregen een bericht gestuurd naar Rich Siegel, de baas van Bare Bones en een vriend van TidBITS, met de vraag wanneer een web-gebaseerde versie van Yojimbo mijn leven nog gemakkelijker zou maken, wegens de beperkte opslagmogelijkheden voor wachtwoorden in de iPhone. Hij antwoordde me dat het onafhankelijk ontwikkelde Webjimbo al ver in een bèta-stadium zat.
Webjimbo is gewoon een webserver die achter de schermen via AppleScript gegevens uit Yojimbo haalt. Met Yojimbo kun je PDF's inline weergeven, maar met Webjimbo kun je ze ook downloaden, om ze daarna inline in een browser weer te geven als je over de juiste Acrobat plug-ins beschikt. In deze versie kun je geen gecodeerde notities en wachtwoorden bewerken, noch gecodeerde webarchieven raadplegen.
De server vereist een IP-adres dat bereikbaar is vanaf de plaatsen waar je toegang tot je gegevens wilt. Op een lokaal netwerk is dat geen probleem, maar je zult waarschijnlijk Webjimbo draaien om de gegevens in Yojimbo op afstand te gebruiken. Voor de meeste gebruikers zal dat niet werken omdat je IP-adres routeerbaar moet zijn, en dat is iets waarvoor de meeste internet-serviceproviders voor privé-personen extra aanrekenen of dat ze zelfs helemaal niet aanbieden.
Als je de toegang voor meerdere computers tot een thuisbreedbandverbinding met DHCP en NAT op een AirPort basisstation of een andere gateway regelt voor het toekennen van de adressen, zou deze versie wel eens niet voor jou kunnen zijn. Sommige afstandstandsbedieningssystemen, zoals LogMeIn en CoPilot, verbinden een client-applicatie met een centrale server om de toegang tot computers achter dergelijke gateways mogelijk te maken. (Ik heb in "Take Control of Your 802.11n AirPort Extreme Network" enkele manieren beschreven om dit probleem te omzeilen als je een model 2007 van het AirPort Extreme Base Station hebt.)
Ross zou ervoor kunnen kiezen om in de toekomst dergelijke ondersteuning toe te voegen op abonnement- of andere basis. Technisch is het niet zo moeilijk om dergelijke servers en verbindingen te maken, maar het vereist fulltime operationele ondersteuning, net zoals een gehoste applicatie. Het zou ook kunnen worden opgenomen in Skype, dat applicatie-hooks om door gateways te gaan biedt.
Op het vlak van beveiliging houdt Webjimbo de gegevens van Yojimbo geheim. Ten eerste moet je een wachtwoord instellen voor de server, en volstaat je wachtwoord voor je Mac OS X-account dus niet. Je zou natuurlijk hetzelfde wachtwoord voor Webjimbo kunnen gebruiken, maar dat zou de beveiliging minder sterk maken.
Ten tweede moet je toegang tot gecodeerde notities en wachtwoorden via AppleScript expliciet toelaten omdat Yojimbo dat standaard niet toelaat. Je kunt de toegang via scripts inschakelen voor notities of wachtwoorden of beide. (De instellingen staan in de tab Security van het dialoogvenster Voorkeuren van Yojimbo.)
Ten derde laat Webjimbo alleen SSL/TLS-verbindingen toe van een browser, waardoor gegevens in transit sterk gecodeerd zijn. Dit is bijzonder kritiek voor iPhone-gebruikers, aangezien de iPhone geen eenvoudige manier biedt om een volledige dataverbinding consistent te beveiligen. (Zie mijn artikel in Macworld "Securing Your iPhone's Traffic".) Ross heeft hier een kortere weg genomen en gebruikt een zelf-ondertekend certificaat. Hierdoor kan hij veel besparen. Deze certificaten kunnen niet worden gevalideerd via informatie die op voorhand is ingelezen in een webbrowser, en je browser zal een waarschuwing geven wanneer je voor het eerst naar een Webjimbo-server gaat. Afhankelijk van de browser, kun je de geldigheid van het certificaat voor één of voor alle volgende verbindingen bevestigen. (Voor meer informatie over zelf-ondertekende certificaten, zie "Communicatie beveiligen met SSL/TLS: een overzicht op hoog niveau" van Chris Pepper 2007-06-25.)
Webjimbo is in de eerste plaats bedoeld als een iPhone-specifieke applicatie, maar de ontwikkeling ervan is al gestart nog voordat de iPhone en aanverwante ontwikkelaarsinformatie beschikbaar was, en Ross belooft een voor de iPhone geoptimaliseerde versie in de toekomst.
Ross vraagt $29,95 voor een licentie voor één gebruiker voor Webjimbo en $49,95 voor een familielicentie voor vijf gebruikers. Het vereist Yojimbo, dat je bij Bare Bones kunt hebben voor $39 voor één gebruiker, $69 voor maximaal vijf gebruikers in één familie, of $29 voor één gebruiker in het onderwijs.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Stel je voor dat je net een nieuwe auto gekocht hebt en dat de fabrikant er heel zorgzaam een nieuw stuk technologie heeft bijgeleverd, een Lege Accu Voorkomer (Dead Battery Preventer, DBP). Om die DBP zijn wonderwerk te laten doen moet je auto 49 seconden door blijven lopen nadat je hem uitgezet hebt - iedere keer als je hem uitzet - gedurende welke tijd je de deuren niet kunt openmaken. Maar, zoals de autohandelaar je verzekert, dat is zeker een klein, nauwelijks te merken, ongerief vergeleken met de enorme besparing van ellende die je zou ondervinden bij die gelegenheden waarbij je vastzit en nergens heen kunt omdat je accu leeg is. Geen gewacht tot een sleepauto arriveert, geen zenuwslopende telefoontjes naar de wegenwacht. Zet gewoon de DBP aan en rijd weg.
Zoiets als een DBP bestaat niet, maar het komt het dichtste bij wat ik kon bedenken voor een onderdeel van alle Apple laptops van de laatste paar jaar. Het heet Safe Sleep, en is vergelijkbaar met de overwinteringstoestand op Windows laptops. In deze toestand gebruikt de laptop helemaal geen electriciteit en alles wat vóór het aanzetten van Safe Sleep in het RAM-geheugen zit wordt veilig bewaard op je harde schijf. De belangrijkste bedoeling hiervan is om je te behoeden voor een toestand waarbij je computer is gaan slapen met een document dat nog niet opgeslagen is, waarna je batterij, die onder normale omstandigheden tijdens de slaap je RAM uren, zoniet dagen, kan bewaren, volledig leeggelopen is. Als je je laptop weer in het stopcontact stopt of de batterij vervangt... O nee! Je niet-bewaarde document is verdwenen! Maar niet met Safe Sleep: je computer reproduceert automatisch de RAM-inhoud vanuit dat bestand op je schijf en je bent helemaal terug van weggeweest. De kosten van dit veiligheidsnet? Een kort oponthoud iedere keer als je je computer in slaap zet en je RAM op de harde schijf gekopieerd kan worden.
In de meeste artikelen over Safe Sleep die ik gelezen heb, wordt dit als een uitermate sterk hulpmiddel toegejuicht. Er bestaan gereedschappen en hacks om Safe Sleep aan te bengen op bepaalde laptops waarop dit nog niet voorhanden is, en je kunt hulpmiddelen downloaden (zoals Deep Sleep, Midnight, en SuspendNow) om je laptop onmiddellijk in Safe Sleep te brengen (en niet in gewone slaap). Maar ik houd helemaal niet van Safe Sleep - tenminste niet op de manier waarop het nu is uitgevoerd. Ik houd vooral niet van het feit dat Apple het niet alleen als hoofdinstelling heeft opgezet, maar ook geen grafische interface heeft aangebracht om het uit te zetten - en voorts het feit dat als men hiervoor Terminal gebruikt er grote kans is dat Safe Sleep op een onverwacht ogenblik weer aangaat.
Dit is niet alleen een ondoelmatige of op het randje ongelukkige ontwerpbeslissing. Het is een slechte manier van doen waarover Apple zich werkelijk moest schamen en het onmiddellijk moest verbeteren. Om uit te leggen waarom ik dit zo vind, wil ik wat meer details over Safe Sleep geven en aangeven hoe het huidige ontwerp verre tekortschiet op Apples normaal toch hoge standaarden van bruikbaarheid.
Slaapstadia -- Mijn oude trouwe titanium PowerBook G4 behoort tot de generatie laptops van voordat Safe Sleep bestond. Als ik mijn TiBook in slaap laat vallen, doet hij dat meteen. Ogenblikkelijk begint het licht van de aan- en uitschakelaar zachtjes te pulseren en ik kan het meteen in mijn tas stoppen of onder mijn vliegtuigstoel. Dit alles in de wetenschap dat de harde schijf geparkeerd is en daarom min of meer veilig voor alledaagse stoten en bewegingen. Als ik het scherm openklap, schiet alles meteen weer aan en terug zoals het was. Terwijl de laptop slaapt, gebruikt het maar een heel klein beetje electriciteit - net genoeg om de informatie in de RAM te handhaven en om een aantal andere belangrijke onderdelen minimaal actief te houden - maar ik weet uit ervaring dat de computer soms een tijd in slaap kan blijven. Als de batterij bijna vol was toen ik de computer in de slaapstand deed, kan dit een paar dagen zijn of langer, maar zelfs als de batterij bijna leeg is, kan het nog een paar uur duren.
De situatie is anders bij recentere Apple laptops - te weten ieder draagbaar model, vanaf de 15- en 17-inch Double-Layer SuperDrive modellen die geïntroduceerd werden in oktober 2005. Deze modellen hebben een gewone slaapstand, net als de oudere modellen, maar in de bijgeleverde documentatie waarschuwt Apple dat je, na het in de slaapstand zetten van de machine (bijvoorbeeld door het beeldscherm dicht te klappen), het apparaat niet moet bewegen voordat het aan- en uitlicht pulseert. De eerste tijd nadat je het beeldscherm dicht doet, als het licht nog gewoon brandt, is Mac OS X bezig de informatie in de RAM naar de harde schijf te kopiëren voor het geval dat de batterij helemaal leegloopt. Zo zet het de computer in Safe Sleep-stand. En gedurende die tijd, als de schijf nog draait, kan iedere onverwachte beweging de harde schijf beschadigen. (Je kan, als je wil, wel een hack via de commandoregel gebruiken om de gewone slaapstand te omzeilen en de computer meteen in slaap te zetten na het opslaan van de RAM; ik zal dit zo bespreken.)
Tot zover is er niets aan de hand. Maar hier beginnen de problemen. Het kost je computer iets langer dan "een moment" om deze informatie naar de schijf te schrijven en in slaap te vallen. De duur hiervan is afhankelijk van de hoeveelheid RAM die geïnstalleerd is. Op mijn nieuwe MacBook Pro met 4 GB RAM duurt het 49 seconden voordat de computer in slaap is als Safe Sleep actief is. Als het is uitgeschakeld duurt het 4 seconden. Dat is een enorm (en enorm irritant) verschil.
Bovendien verlies je voor iedere gigabyte aan RAM die je hebt effectief een gigabyte aan opslag op je harde schijf. Dat is de ruimte die nodig is voor dit speciale RAM cache-bestand. Gezien de hogere prijs en lagere capaciteit van harde schijven in laptops is dit een significate zaak. In essentie is er nu zowel een prestatie- als een opslagnadeel aan het kopen van de nieuwste hardware en het installeren van het maximum aan RAM!
Ondanks dat zouden de nadelen van Safe Sleep een stuk kleiner zijn als Apple een eenvoudiger methode zou bieden om dit uit te zetten. Maar zoals het er nu uitziet moet je dit in Terminal doen met hetzelfde pmset-programma dat Glenn Fleishman gebruikte om een ander slaap-gerelateerd probleem op te lossen (zie "Sleepless in Seattle," 2006-10-09). Om de Safe Sleep-functie uit te zetten en de schijfafbeelding die wordt gebruikt voor het opslaan van de inhoud van je RAM te wissen, open je Terminal en voer je de volgende twee commado's in:
sudo pmset -a hibernatemode 0
sudo rm /var/vm/sleepimage
De nieuwe instelling gaat meteen in. Je hoeft niet te herstarten. (Om Safe Sleep weer aan te zetten, herhaal je het eerste commando en vervang je de 0 door een 3. Om je computer zo in te stellen dat hij meteen in de Safe Sleep-stand gaat, zonder te wachten tot de batterij geheel leeg is, vervang je de 0 door een 1. En als je Gebruik beveiligd virtueel geheugen hebt geselecteerd in het Beveiliging-paneel in de Systeemvoorkeuren, vervang je de 1 of 3 respectievelijk door een 5 of een 7.)
Het probleem is echter nog niet geheel verdwenen. Zelfs na het invoeren van de commando's ontdekte ik diverse malen dat Safe Sleep zichzelf weer had ingeschakeld. Ik heb nog niet ontdekt wanneer of waarom dit gebeurt. Ik weet wel dat het pmset-programma het bestand aanpast dat ook wordt gebruikt door het Energiestandpaneel in de Systeemvoorkeuren: /Bibliotheek/Preferences/SystemConfiguration/com.apple.PowerManagement.plist. Aanvankelijk ging ik ervan uit dat veranderingen in de Energiestandvoorkeuren alle instellingen die niet in het voorkeurenpaneel staan terugzet naar de standaardwaarden, en dat Safe Sleep zichzelf weer had aangezet omdat ik een andere instelling in de Energiestandvoorkeuren had veranderd. Maar dit bleek niet het geval te zijn. Ik heb dingen aangepast in de Energiestandvoorkeuren en heb daarna geverifieerd dat de waarde van de slaapstand in het voorkeursbestand nog steeds op 0 staat. Precies zoals ik had ingesteld. Kennelijk is er een of andere periodieke gebeurtenis in mijn computer die van tijd tot tijd de waarde herstelt. Ik merk dat doorgaans pas als ik de computer in slaap wil zetten, wat dan veel te lang duurt - wat natuurlijk altijd gebeurt op het onhandigste moment.
De verkeerde oplossing -- Ik begrijp uiteraard ook wel dat het maken van computerprogramma's bestaat uit een nooit eindigende reeks van compromissen. Soms moeten onderdelen van gebruiksvriendelijkheid opgeofferd worden voor een groter geheel. Maar in dit geval geloof ik dat het fijne zit in het kleine, en dat Apple andere mogelijkheden tot z'n beschikking had.
Ten eerste: denk eens na over het probleem dat Veilig Slapen probeert op te lossen. Veilig Slapen is alleen nodig als de volgende omstandigheden alle drie tegelijk aanwezig zijn.
Deze omstandigheden komen bij mij nooit, maar dan ook nooit voor. Ten eerste heb ik de gewoonte mijn documenten geregeld op te slaan, en zet ik in ieder programma dat hiermee is uitgerust, de automatische opslagfunctie op 10 minuten, zo niet vaker. De maximale hoeveelheid werk die ik zou kwijtraken, zonder gebruik te maken van Veilig Slapen, is dus 10 minuten. Ten tweede, ik reis altijd met een lichtnetadapter en een reservebatterij, dus ben ik nooit langer uit de buurt van een krachtbron dan mijn computer kan slapen. En als laatste, ik verwacht niet dat mijn computer me beschermt tegen mijn eigen zorgeloosheid: als ik mijn werk niet heb opgeslagen en ook niet heb gezorgd voor genoeg energie om het geheugen van mijn laptop gaande te houden, ga ik er niet van uit dat de computer me dat op een of andere wonderbaarlijke manier zal vergeven.
Maar zo ben ik. Jij hebt misschien andere gewoontes of verwachtingen; en schijnbaar zijn er genoeg mensen zo dat Apple een belang hecht aan Veilig Slapen. En ik vind het ook helemaal niet erg dat Veilig Slapen bestaat. Zoals ik eerder opmerkte, wat ik vervelend vind is dat het standaard aan staat - een significante beperking in de bruikbaarheid - zonder een heldere manier om het uit te zetten of uit te houden.
Apple zou de zaken anders hebben kunnen aanpakken. Bijvoorbeeld, ze zouden een Veilg Slapen-regelaar aan hebben kunnen brengen in de Energiestand-voorkeuren zodat je het aan of uit kan zetten, of zodat je, naar behoefte, het gedrag kan aanpassen. Maar zelfs daarmee wil ik niet lastiggevallen worden. Je hoeft niet te stoppen met hardlopen en 49 seconden te wachten voordat je iPod uitgeschakeld is. Je hoeft hem in feite helemaal niet uit te schakelen. De triljard iPodgebruikers op deze wereld zouden zo'n ongemak niet tolereren, en Apple heeft in alle redelijkheid de iPod zo ontworpen dat je nooit hoeft na te denken of er mee bewogen wordt, of een soort van tijdrovend ritueel uit moet voeren om hem veilig in slaap te krijgen. Ik geloof toch echt dat de technici van Apple slim genoeg zijn om uit te vinden hoe je zoiets dergelijks op een laptop doet.
Wat interessant (en ironisch) is; alle Apple laptops waarop Veilig Slapen standaard aan staat bevatten ook een schokkensensor (Sudden Motion Sensor, SMS), een klein apparaatje dat bij een teveel aan plotselinge bewegingen van je computer de harde schijf in de ruststand zet om schade te voorkomen. Als de SMS werkt zoals wordt gezegd, zou het onnodig zijn om beweging van je laptop te vermijden terwijl hij het RAM-geheugen wegschrijft; wat zou moeten gebeuren, is dat bij te veel beweging de SMS ingrijpt en je harde schijf veiligstelt. Dit alles kan en moet onzichtbaar voor de gebruiker gebeuren. En wie weet is het ook wel zo dat de SMS prima functioneert als je je computer een tik geeft terwijl hij het RAM-geheugen opslaat - maar als dat zo is, zouden al die waarschuwingen over het stil houden van je computer niet nodig zijn, en zou je niets hoeven te weten over een tussentijdse "nog-niet-helemaal-in-slaap" stand.
Licht uit -- Uiteindelijk had ik voor mezelf wel een soort van oplossing, op mijn eigen MacBook Pro. Het duurde een paar hele minuten om een drieregelig script te schrijven waarmee Veilig Slapen wordt uitgeschakeld en het RAM-bestand wordt verwijderd, als het er is - en om daarna een cron-taak in te stellen (of ik zou net zo makkelijk Launch Services hebben kunnen gebruiken) om dit commando met rootprivileges elk uur uit te voeren, voor het geval dat ik gedurende die tijd onopzettelijk iets deed waardoor Veilig Slapen weer aan ging. Mijn script was trouwens eenvoudig:
#!/bin/bash
/usr/bin/pmset -a hibernatemode 0
rm /var/vm/sleepimage
Maar ja, ik ben een mafketeltje. Dit soort gepruts vind ik niet zo erg om te doen. Doordeweekse niet-nerds zouden niet onderworpen moeten worden aan dergelijke gekkigheid.
Slapend aan de top -- Ik herinner me dat ik in het publiek zat tijdens een toespraak van Steve Jobs, een aantal jaren geleden, tijdens welke hij een demonstratie gaf van draadloze streaming video. Een PowerBook speelde een video af die over een AirPortverbinding werd gestreamd vanaf een andere Mac. Ter illustratie van de bedrijfszekerheid deed Steve het scherm van de Powerbook dicht terwijl de video speelde, liet zo de computer in slaap vallen, en deed het toen een paar tellen later weer open om te laten zien dat de video onmiddelijk weer begon waar hij was opgehouden. We applaudiseerden allemaal: zo naadloos zouden de dingen moeten werken.
Dat kan je nu niet meer doen - tenminste niet zonder een niet-ondersteunde aanpassing. Je moet bijna een minuut wachten voordat je laptop in slaap is, gedurende welke tijd je er niet mee mag bewegen. Weet je, het is 2007 en ik ben een Mac-gebruiker; als ik mijn gloednieuwe computer niet binnen 10 seconden in slaap kan laten vallen en hem kan opbergen, is er iets heel erg niet goed.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Heb het laatste woord over Mac OS X-terminologie -- Wij Mac-gebruikers strooien iedere dag met technisch jargon, maar als je je ooit onzeker voelt over wat een term eigelijk betekent is er hulp in ons meest recente e-boek. "Take Control: The Mac OS X Lexicon" is een waanzinnige stoeipartij door meer dan 500 termen rondom Macintosh en internet. Je zal leren om uit te kienen of jouw optische schijf kan schrijven naar een dubbele-laag dvd, waarom 404 en 501 zulke interessante nummers zijn, hoe je werken kan met de drie belangrijkste soorten streepjes die je op een Mac kan typen, en veel meer. We praten hier niet over een droog oud woordenboek - deze definities puilen uit van de handige tips, praktisch advies, humor, en inlevingsvermogen.
Het e-boek telt 191 pagina's, en is geschreven door ervaren Macintosh-schrijvers Andy Baird en Sharon Zardetto. Het bekende Take Control-ontwerp is uitgebreid met handige alfabetische navigatielabels op iedere pagina, veel op maat gemaakte grafische elementen, en meer dan 2.000 interne links. Wil je meer weten over een speciaal onderwerp? Iconen in de kantlijn linken naar met de hand uitgezochte externe websites, TidBITS-artikelen, en andere Take Control-titels. (Nodeloos om te zeggen dat de interne links en kantlijniconen niet in de gedrukte versie geklikt kunnen worden. Dus als je de voorkeur geeft aan het lezen op papier, moedigen we je aan om het e-boek eerst te kopen, waarna je de gedrukte versie kan kopen via de Print Book link op het omslag. De prijs is op beide manieren hetzelfde.)
Vergis je niet - dit boek zal je niet leren hoe je jouw Mac kunt laten dansen of je op slag in een netwerkadministrator veranderen. Maar we zijn er zeker van dat je met plezier het boek zult lezen en er meer over de Mac van zult leren omdat het voorontwerp veel meer, en veel levendiger, commentaar voortbracht van de Take Control-schrijvers en andere deskundige technische recensenten dan ieder ander e-boek dat we uitgegeven hebben. Neem dus een kijkje, en als je een volledige lijst van de gedefinieerde termen vooraf wil zien, download het voorbeeldexemplaar, dat de eerste pagina van iedere letter inhoudt.
Opgewaardeerd e-boek verklaart synchroniseren van iPhone en Apple TV -- We hebben net een update uitgegeven van "Take Control of Syncing in Tiger". We hebben details over het synchroniseren naar de iPhone en Apple TV toegevoegd. Het boek, geschreven door Mac-expert Michael E. Cohen, staat vol met adviezen uit de praktijk voor het synchroniseren van gegevens en bestanden van een Mac naar iPods, mobieltjes, pda's, en andere Macs. Het boek bespreekt nu ook de speciale vreemde gewoonten van de iPhone en de Apple tv. Diegenen die al een eerdere versie van het e-boek bezitten kunnen een gratis update downloaden via de Check for Updates knop op de omslag van het e-boek. Ook de gedrukte versie van deze update van "Take Control of Syncing in Tiger" is nu verkrijgbaar.
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]
Sites with info for new Mac users -- Na de vermelding vorige week van de website MyFirstMac, ontvangen we andere aanbevelingen. (3 berichten)
Personal Finance Program with Shared Database -- Zijn er financiële programma's voor de Mac die het twee mensen mogelijk maakt eigen invoer op verschillende computers in te brengen, maar zo dat al diezelfde gegevens voor hen toegankelijk zijn? (1 bericht)
Recovering data from single density floppy disks? Graaf terug in je Mac-geheugen om uit te vinden hoe je gegevens leest vanaf oude floppydisks van 400K. (20 berichten)
Cell Phone Prepaid Plans -- Het artikel van vorige week over prepaid gsm-regelingen veroorzaakt diverse lezersvragen. (8 berichten)
Rumour Site "MacOSRumors" Off The Air? Een Mac-geruchtensite ging op zwart. We wennen er hoe dan ook aan, tenminste dat is het gerucht. (7 berichten)
Multiple mailboxes on the iPhone -- Het programma Mail op de iPhone ondersteunt meerdere mappen, maar ze moeten eerst op de Mac gemaakt worden, zo blijkt. (9 berichten)
Writing software for novelists -- Een romanschrijver geeft hoge punten aan Scrivener, een programma dat speciaal ontworpen is voor de specifieke noden van serieuze romanschrijvers. (3 berichten)
Palm Software -- Wat is de beste benadering voor synchronisatie van een oude Treo met een moderne Mac? (7 berichten)
Actual iPhone sales and activations -- Apple claimt 270.000 iPhones verkocht te hebben binnen het derde fiscale kwartaal van 2007, maar hoe werden deze aantallen berekend? (2 berichten)
iPhone Features & Software -- Een lezer die wil proberen zijn Treo 650 te vervangen door een iPhone zoekt raad over vervangende software en ook taken. Wat is er nu beschikbaar voor de iPhone? (7 berichten)
iPhone batteries v. laptop batteries -- Zullen iPhone-batterijen beter bestand zijn tegen herhaald opladen dan laptop-batterijen, en als dat zo is, waarom? (1 bericht)
Bladwijzer bij: del.icio.us | digg | reddit | Slashdot | Yahoo! MyWeb
Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering