TidBITS#870, 12 maart 2007

Wie zijn jullie? Dat vroegen wij, jullie gaven antwoord, en deze week kijkt Adam naar de resultaten van onze lezersenquête! Adam loopt ook een rondje met de Nike+iPod Sport Kit en realiseert zich dat serieuze hardlopers die misschien wel naast de startlijn willen laten liggen. Verder in deze aflevering: Apple brengt iTunes 7.1 uit, vooruitlopend op de Apple TV, Adobe kondigt een aankondigingsdatum aan voor Creative Suite 3. Glenn Fleishman koopt een laptop met Windows Vista voor testdoeleinden en geeft zijn eerste indrukken van de concurrentie en Adam bekijkt SonicLiving, een website die je je favoriete artiesten laat volgen. En tenslotte, mocht je je door de start van de zomertijd afgelopen weekend in de Verenigde Staten een beetje achter voelen, zorg er dan voor dat je ons lijstje pleisters en reparaties bekijkt.

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

In een verloren uurtje terug naar de zomertijd

Veel klokken in de Verenigde Staten liepen het afgelopen weekend een uur voor vanwege het begin van de zomertijd. We hadden het hierover in "Zomertijd raakt wellicht uit de tijd" (2007-01-29) en "Zomertijd op tijd" (2007-02-19). Als niet al je apparaten voor de verandering op 11 maart 2007 zijn bijgewerkt, zijn hier enkele bronnen om het snel in orde te maken.

Bekijk voor andere zomertijdaanpassingen die met de computer of het besturingssysteem te maken hebben, de links op DSTPatch.com.

Andere toestellen -- Ik heb een Treo 650, en in de aanloop naar de nieuwe zomertijd werd ik gebombardeerd met e-mail, voice-mail, en tekstberichten die me aanspoorden om mijn toestel bij te werken. Ik vermoed dat de mobieltjesbedrijven er alles aan wilden doen om hun klanten wakker te schudden, om een nachtmerrie voor de technische ondersteuning te voorkomen.

Aanpassingen voor enkele recente handhelds en mobieltjes met Palm OS zijn te vinden op de website van Palm.

Als je een Blackberry-apparaat gebruikt, heeft Research in Motion (RIM) een aanpassing voor je die je kunt downloaden en installeren.

Vertrouw je op een TiVo om je geliefde televisieprogramma's vast te leggen? Deze pagina bij tivo.com vertelt welke gevolgen de wijziging van de tijd heeft voor klanten, in het bijzonder voor degenen die handmatig opnametijden hebben ingesteld.

Tot slot: als je een iPhone gebruikt, tja, "tijd" betekent niets als je bij Apple aan het werk bent om die mijlpaal in juni te halen. Maak je geen zorgen, er zal iemand zijn die de zomertijdaanpassing regelt, en we zullen snel voor noodvoedsel en cafeïne zorgen.

iTunes 7.1 klaar voor Apple TV

Apple heeft iTunes 7.1 uitgebracht, een update die op het eerste zicht niet veel nieuws te bieden heeft, maar eigenlijk compatibiliteit biedt met de Apple TV die weldra beschikbaar zal zijn. In een nieuw Apple TV-deel in de voorkeuren verschijnen Apple TV's die gemachtigd zijn om te werken met iTunes. Wanneer het toestel voor video streaming deze maand in de winkels komt, kun je met iTunes 7.1 media synchroniseren naar de harde schijf van 40 GB van je Apple TV voor de weergave op een aangesloten tv (zie "Apple TV verbindt Macs en tv's", 2007-01-15).

Ook nieuw in iTunes 7.1 is de optie om te bladeren in een bibliotheek in de modus Cover Flow op het volledige scherm. In een nieuwe tab Sorteren in het dialoogvenster Info voor individuele tracks kun je bijnamen instellen, die je dan kunt toekennen aan bepaalde artiesten en waarop je kunt sorteren. Zo kun je bijvoorbeeld tracks die zijn gecomponeerd door twee artiesten bij de overige werken van elke artiest sorteren. (Chris Breen van Playlist heeft meer details op .)

iTunes 7.1 is verkrijgbaar via Software Update of als een download van 28 MB; het werkt onder Mac OS X 10.3.9 of later. Apple heeft ook iTunes 7.1 for Windows uitgebracht, maar er wordt niet vermeld of het compatibel is met Windows Vista (en dit blijkt alleszins maar gedeeltelijk zo te zijn); Apple geeft als systeemvereisten op: Windows XP met Service Pack 2 en Windows 2000 met Service Pack 4.

Universeel binaire Adobe Creative Suite 3 komt dichterbij

Adobe blijft steeds iets dichter opschuiven naar het geven van een geplande uitbrengdatum van zijn pakket beeld-, web- en documentbewerkingsgereedschappen, Creative Suite 3 (CS3) genaamd, door aan te kondigen dat het een aankondiging heeft. CS3 bevat Photoshop, Illustrator, Dreamweaver, Acrobat en InDesign, plus nog een aantal ondersteuningsprogramma's. GoLive zal niet in CS3 zitten.

Het bedrijf meldt dat het CS3 op 27 maart 2007 zal "lanceren", waarvan we maar aannemen dat het betekent dat ze dan beginnen met het accepteren van bestellingen en een datum geven voor het eigenlijke verschijnen. Verzending van het product wordt niet verwacht tot ergens in het tweede kwartaal van 2007. Alle programma's in CS3 zullen universeel binair zijn, waardoor eigenaars van Intelgebaseerde Macs volop zullen kunnen profiteren van de processorkracht van hun nieuwe machines. In december 2006 bracht Adobe een publieke bèta uit (met wat voorwaarden voor het activeren) van Photoshop CS3 om een voorvertoning te geven van de nieuwe mogelijkheden en de snelheid die gehaald kan worden op Intelgebaseerde Macs (zie "Adobe brengt universele binaire bèta uit van Photoshop CS3", 2006-12-18). Eén analist voorspelt dat Apple 900 miljoen dollar aan inkomsten zal ontvangen door de verkoop van computers dankzij het uitbrengen van CS3.

In een aankondiging die stijf stond van marketing-taal zei Adobe dat Photoshop CS3 in twee edities verkrijgbaar zal zijn: gewoon en Extended [Uitgebreid - nvdv]. De gewone versie zal veel lijken op wat we al gewend zijn. De Extended-versie zal, je weet wel, langer zijn. Of zoiets. Dit is wat Adobe mij vertelde via e-mail:

Extended is "een volledig nieuwe editie van Photoshop waarmee creatieve professionals die op meerdere media werken de beperkingen van digitale beeldbewerking kunnen oprekken". Nou, vooruit dan.

Als je wat dieper graaft, ontdek je dat Extended driedimensionale tekeningen (3D), bewegende tekeningen, maten en analyse integreert, en dat maakt dat Extended een beter stuk gereedschap is voor het publiek dat Adobe het hof wil maken, waaronder "professionals in architectuur, ingenieurskunde, medische en natuurwetenschappen", zoals zij het uitdrukken.

In een vraaggesprek met Macworld noemde Adobe 3D modelvisualisatie en textuurweergave, en meet- en analysegereedschappen als mogelijkheden in Extended. We zullen zien wat voor andere praktische voorbeelden zullen opduiken tijdens de onthulling van CS3.

SonicLiving linkt muziekmateriaal

Dank voor de tip van ons EFF-maatje Fred von Lohmann over SonicLiving, een website die een dienst aanbiedt die vergelijkbaar is met de iConcertCal-iTunes plug-in die we recent beschreven (zie "iConcertCal: Concertgezelschap", 05-03-2007).

SonicLiving genereert, net zoals iConcertCal, een kalender met optredens van artiesten uit je iTunes-bibliotheek, hoewel het dit doet via een Java-applet die je artiestenlijst leest en je dan laat kiezen naar welke artiesten het moet uitkijken. Dit is eigenlijk wel goed, want met opties om alle artiesten, alleen artiesten met meer dan een nummer of alleen artiesten met meer dan vijf nummers te selecteren, kun je gemakkelijk de eendagsvliegen ontwijken. SonicLiving kan ook je favoriete artiesten kiezen van muziekdiensten zoals Pandora (zie "Pandora verslaat iTunes met kerstmuziek", 05-12-2005) en het vergelijkbare last.fm. Anders dan iConcertCal, toont SonicLiving alleen optredens in elf stedelijke gebieden, waardoor het dus voornamelijk bruikbaar is voor mensen in de buurt van grote steden.

Maar wat SonicLiving onderscheidt (en het de moeite waard maakt voor iedereen die geïnteresseerd is in muziek), is de hoeveelheid informatie die het geeft van elke gegeven artiest. ALs je eenmaal al je favorieten toegevoegd hebt aan je wenslijst, toont een klik op de naam van een artiest je een overzichtspagina die een aantal komende optredens bevat, een gebied waar videoclips van YouTube opgesomd staan en afgespeeld kunnen worden en een samenvatting van andere mensen die van dezelfde artiest houden. Je kunt op elk van deze gebieden inzoomen om alle gebeurtenissen te zien, om alle mensen te zien die deze artiest op hun wenslijst hebben, om nieuws te zien over deze artiest, of om te zien welke albums er van de betreffende artiest te vinden zijn in de iTunes Store.

Hoewel sommigen de sociale netwerk-aspecten van SonicLiving benauwd zullen vinden (je kunt gemakkelijk zien in welke optredens anderen geïnteresseerd zijn en links naar vrienden opbouwen), was ik vooral gecharmeerd van de manier waarop SonicLiving een makkelijke interface biedt voor het bekijken van muziekvideo's op YouTube (waar waarschijnlijk vele copyright-schendingen tussen zitten, maar die een voorvertoning op volle lengte bieden van een lage kwaliteit) en voor het afspelen van alle 30-seconden voorvertoningsfragmenten van de iTunes Store, de een na de ander. Ik heb de noodzaak om elke voorvertoning in iTunes apart te moeten afspelen altijd vervelend gevonden, ik wil vaak alle fragmenten van een album horen zonder te moeten rommelen met iets als het iTunes Music Store Player-script. Het is natuurlijk ook gemakkelijk om naar de iTunes Store te gaan om een nummer of een album te kopen.

Ik was teleurgesteld dat SonicLiving geen links biedt naar de websites van artiesten en ik was verder verrast dat het geen aanbevelingen bevat van de soort "mensen die van X houden, houden ook van Y". Wel kun je de wenslijst zien van mensen wiens lijst de jouwe overlappen en dat is een beetje hetzelfde, maar het lijkt op een omweg. Niettemin is SonicLiving het soort site waarin je jezelf gemakkelijk kunt verliezen, duik er dus alleen maar in als je zeker weet dat je er de tijd voor hebt.

Resultaten van het TidBITS 2007 lezersonderzoek: wie ben je?

Het is tijd om de resultaten te analyseren van onze TidBITS 2007 lezersenquête. Deze week bekijk ik de antwoorden op de eerste vragen, die onderzochten welke mensen TidBITS lezen. Als ik dit schrijf hebben we 3.158 antwoorden ontvangen, en zoals ik eerder zei, het onderzoek blijft open voor als je nog niet hebt gereageerd, maar ik betwijfel of de percentages nog veel zullen veranderen.

Er is een tendens in deze wereld om te denken dat iedereen hetzelfde als jij is. Logisch; we hebben de meeste ervaring met onszelf, en we spenderen tijd met mensen die min of meer op ons lijken, of we nu praten over leeftijd, opleiding, inkomen, of beroep. Dat is een ding dat een onderzoek aan het licht brengt - zelfs binnen het TidBITS-publiek van Macintosh-gebruikers, er zijn zowel overeenkomsten als verschillen.

Van elk onderzoek waar deelnemers zichzelf selecteren - we hebben geen willekeurig deel van de lezers gekozen - weten we dat deze resultaten neigen naar degenen die de tijd en de belangstelling hebben om te reageren. Omdat we echter zo'n grote lezersrespons hadden, kunnen we enkele conclusies trekken zonder te pretenderen dat dit een statistische valide manier is om deze resultaten te extrapoleren naar alle lezers, en zeker niet naar de Macintosh gemeenschap in zijn geheel. (Zie "Lessen over internet-enquêtes", 2007-03-05, voor meer over online onderzoek en de validiteit van de antwoorden.)

Leeftijdsverdeling -- Leeftijd bijvoorbeeld. Tonya en ik zijn 39, en we publiceren TidBITS sinds 1990 toen we 22 waren. Toen we begonnen waren we zeker jonger dan veel van onze lezers, omdat toen een Mac aanschaffen een stuk duurder was dan veel mensen van begin 20 konden veroorloven. Dat betekent dat onze lezers 30-ers en 40-ers waren toen ze TidBITS begonnen te lezen en ondertussen 17 jaar ouder zijn geworden sinds de start van TidBITS.

Daarom is de grootste tien-jaar leeftijdsgroep onder de respondenten de 51-60 groep, met de 41-50 en 61-70 leeftijdsgroepen niet ver daarachter. (Het was jammer genoeg moeilijk dit te vergelijken met de V.S. populatie, omdat het onderzoek van 2000 de leeftijdsgroepen raar verdeelt, afwisselend tussen 5- en 10-jaar onderdelen en het 10-jaar onderdeel is bijvoorbeeld 25-34, zodat de sets niet kloppen met de onze.) Je ziet de resultaten beneden; de getallen komen niet op 100 procent omdat sommige mensen de vraag niet beantwoordden.

Ik denk dat deze leeftijdsverdeling het een en ander zegt. Ten eerste, en het belangrijkst, we moeten Leetspeak en SMS-taal vermijden, omdat slechts een handjevol mensen in ons publiek dat begrijpen.

Maar serieus, de leeftijdsverdeling betekent ook dat de meeste TidBITS-lezers in goede doen zijn, financieel comfortabel, en tijd over hebben om te besteden aan lezen over technologie. Andere conclusies kunnen zeker ook getrokken worden, maar laten we eerst andere resultaten bekijken.

Beroep -- Leeftijd is eenvoudig te vragen en te beantwoorden, maar ik wist dat vragen naar beroep moeilijker zou zijn, zeker omdat ik beperkt was tot 10 vragen door de onderzoekssoftware, en een aantal van die vragen combineerden banen in verschillende categorieën. Feitelijk gaven 500 mensen hun beroep, en ongeveer 100 van hen waren "gepensioneerd," naast een hele hoeveelheid specifieke banen. Hier zijn de resultaten van degenen die een optie kozen. (Opnieuw beantwoordde niet iedereen deze vraag.)

De enige conclusies die ik trek zijn dat we veel gepensioneerde lezers hebben (wat overeenkomt met de leeftijdsresultaten), dat een grote groep lezers 'professional' is, en dat veel mensen op een of andere manier in de computerindustrie werkzaam zijn. Misschien voor de hand liggend, behalve dan het percentage gepensioneerden, maar nog steeds interessant.

Ook interessant waren de invulvragen. Ik heb er niet genoeg ruimte voor, maar ik ben blij met het aantal kunstenaars onder onze lezers, onder meer een glaskunstenaar, een portretschilder, een beeldhouwer, een 'fiber artist' (die wilde weten waarom "kunstenaar" nooit als beroep wordt genoemd: omdat zo weinig mensen er van kunnen leven!), en vele fotografen. Musici waren er ook, een operazanger, een trompettist van het San Francisco Ballet Orchestra, een hoornist van the Pittsburgh Symphony, en de bassist van Robert Cray.

Ik was verrast door het aantal luchtvaartmensen, waaronder verschillende piloten, een helikopterpiloot, en een testpiloot, en niet te vergeten de mensen in luchtvaartmanagement, vliegtuigreparatie, en ingenieurs, waaronder een echte raketgeleerde.

In de categorie interessante beroepen, een lichtontwerper, een Broadway podiumhulp, een wijnhandelaar, een kerngeleerde, een zuivelmedewerker (ironisch genoeg heb ik een familielid die beide was), een "Virtueel Assistent", een juwelier die misschien de mijnwerker zou moeten ontmoeten, een cartograaf, een cryptograaf, een espressomachinereparateur die de gokmachinereparateur zou moeten ontmoeten, een defensie-analist, een mensenrechtenactivist, een visserij-informatiespecialist, en een persoon die schreef, "Ik ben een professionele padvinder". Ik ben ook benieuwd hoe iemand "onderscheiden humorist en multimedia performance artiest" wordt.

En de grap die tot leven komt, we hebben onder onze lezers een pastoor, een priester, een dominee, een Boeddhistische monnik, en een rabbi. We hebben altijd geweten dat de keuze van computerplatform iets met religie te maken had, maar niet met een specifieke.

Ik zou graag verhalen schrijven over fascinerende beroepen waarin de Mac een typische rol speelt. Als je tot die categorie behoort laat me dat dan weten.

Macs en technologiebudgetten -- Het is duidelijk dat TidBITS voornamelijk wordt gelezen door individuen die verantwoordelijk zijn voor een klein aantal Macs. Negenendertig procent van de respondenten zorgen voor slechts één of twee Macs, terwijl 41 procent verantwoordelijk is voor drie tot vijf Macs. Een redelijk aantal inzenders (10 procent) heeft netwerken van zes tot tien Macs onder hun hoede, maar daarna zakken de percentages flink in. Dat is ook niet echt verwonderlijk. Hoewel de Mac weer aan het terugkomen is in het zakelijk gebruik, is dat nog vrij ongewoon in grote installaties.

Dit is vergelijkbaar met het feit dat de meeste respondenten (66 procent) een jaarlijks budget van minder dan 5.000 dollar hebben, hoewel 14 procent tussen de 5.000 en 9.999 dollar uitgeeft. Daarboven nemen de getallen af, hoewel niet zo snel als voor het aantal Macs, en een niet te verwaarlozen aantal mensen had budgetten van honderden, duizenden of zelfs miljoenen dollars ter beschikking.

Computeractiviteiten -- Ik eindig dit artikel met een kijkje naar de activiteiten die jullie doorgaven. Net als met beroepen was de beperking tot 10 mogelijkheden een probleem, en er waren er veel die een eigen antwoord invulden. In dit geval zijn de percentages berekend aan de hand van het totale aantal mensen dat de vraag beantwoordde, dus 99% van de beantwoorders gebruikt e-mail, het web of chat, wat betekent dat slechts een paar mensen geen antwoord gaf.

De resultaten spreken voor zich en ik was eerlijk gezegd nergens verbaasd over. Ik had wel meer ruimte willen hebben voor de antwoorden in ons enquêtegereedschap, omdat een groot aantal mensen digitale fotografie bij de zelf geformuleerde antwoorden zette, en softwareontwikkeling werd ook vaak toegevoegd. Eveneens vaak voorkomend waren antwoorden die gingen over het luisteren naar muziek, het bekijken van TV en films en het downloaden van audio of video. Veel respondenten gebruiken hun Macs voor financiële taken: boekhouden, bankieren, belastingen, financiële planning, aandelenhandel, enzovoort. Serieuze activiteiten die meerdere malen genoemd werden in de sectie met eigen antwoorden waren onder andere onderzoek in allerlei gebieden, computer-ondersteund ontwerp (CAD), wetenschappelijke berekeningen en statistische analyses. Tenslotte gaf een aantal mensen nog blogging op als een regelmatige activiteit.

Als ik er nu op terugblik, waren de antwoorden die ik geformuleerd had ouderwets. Natuurlijk is digitale fotografie enorm en ik had zeker een antwoord voor de consumptie van audio en video moeten toevoegen. En hoewel ik me afvraag of een hoog percentage van de TidBITS-lezers blogs bijhoudt, ben ik er zeker van dat het absolute aantal dat dat doet toch vrij hoog is. Dit alles mag geen verrassing zijn, omdat we zelf ook onze Macs intensief gebruiken voor al deze moderne activiteiten.

In toekomstige artikelen zal ik ingaan op andere aspecten van de enquêteresultaten, waarbij ik me eerst concentreer op wat jullie lezen, om vervolgens te eindigen met hoe dit alles zich verhoudt tot onze inhoud. Nogmaals bedankt voor het deelnemen!

Mijn nieuwe Vista

Ik heb net een nieuwe laptop met Windows Vista erop gekocht, en het heeft eigenlijk wel wat.

Sta me toe - terwijl ik bekogeld wordt door projectielen van regelmatige TidBITS-lezers - om te zeggen dat dit niet mijn hoofdcomputer is en dat ik hem daar ook niet voor wil gebruiken. Dat ik al sinds 1985 met Macs werk, en dat ik nu rond de vijf werkende Macs heb. (Jawel, wij Mac-bezitters kennen het verschil: ik heb twee andere Macs van respectabele leeftijd die al jaren niet meer ingeschakeld zijn.)

Ik heb een Dell Inspiron 6400 laptop gekocht om twee redenen. Ten eerste ben ik een technologiejournalist, en Vista wordt binnen een jaar of twee vast het dominerende platform. Ik moet weten hoe het werkt en hoe ik het kan gebruiken. Ten tweede schrijf ik vrij veel over Wi-Fi en draadloze gegevens. Nieuwe draadloze kaarten komen altijd uit met de Windows-stuurprogramma's eerst; de stuurprogramma's voor Macs volgen pas weken of jaren later, en bieden dan ook vaak nog geen ondersteuning voor alle mogelijkheden.

Mijn criteria voor een Vista-systeem waren vrij uitgebreid. Ik wilde een dual-core Intel-chip - de mijne is een "budget" Core Duo-chip met de helft van de Level 2-cache van de Core Duo - en ik vond het wel een goed idee om een platform te hebben om gelijkaardige Mac-platforms zij aan zij mee te kunnen vergelijken. Ik had een ExpressCard-uitbreidingsgleuf nodig omdat dat het formaat is van de nieuwe Wi-Fi- en gsm-datamodems. Om dezelfde reden heb ik de Intel Draft N (802.11n) interne kaart besteld die pas uit is omdat dit één van de meest verkochte Wi-Fi-adapters van dit jaar wordt.

Ten slotte wilde ik geen pc kopen waar Vista al niet standaard op geïnstalleerd stond. Volgens wat ik overal gelezen heb, zou het wel heel dom zijn om vandaag nog een machine met Windows XP te kopen en morgen te upgraden. Verder moest ik minstens de Vista Business-versie hebben voor de netwerkopties die nodig zijn voor de soort van testen die ik ermee zou doen.

Ik ging op zoek bij alle grote merken, en Dell vervulde mijn wensen het best voor een redelijke prijs. Ondanks de vele wijd en zijd besproken problemen de laatste jaren - Dell zat vroeger Apple dicht op de hielen op het vlak van klantenondersteuning, maar is sindsdien aardig achteruitgegaan - ziet het ernaar uit dat de onderneming middenin een ommekeer zit waarbij ook Michael Dell weer aan het roer komt.

Mijn Inspiron 6400 heeft een 15,4-inch beeldscherm, 2 GB RAM, een 5400 RPM harde schijf van 120 GB, een dubbellaags 8x dvd-brander, een Draft N-adapter en een 1,6 GHz Pentium T2060 dual-core processor. Gigabit Ethernet zit er niet op. (In een vorige versie van dit artikel op de TidBITS-website stond te lezen dat in de Inspiron 6400 een Core 2 Duo-processor zit in plaats van de "budget" Core Duo die er eigenlijk in zit.)

Samen met de computer heb ik een abonnement van twee jaar op een volledig McAfee anti-alles-pakket gekocht: anti-spyware, anti-virus, firewall, en anti-dit-en-dat. Omdat ik dat pakket op voorhand heb gekocht, is de software al geïnstalleerd en ondersteund en was het ook goedkoper. Ik heb er ook een uitgebreide garantie van drie jaar bijgenomen met onder meer 24-uurs telefonische ondersteuning en on-site reparatie de volgende dag.

Voor al dit moois heb ik $1500 inclusief btw betaald. Dat is geen slechte prijs.

Dell heeft de setup gemakkelijk gemaakt. Pak de doos uit. Sluit een voedingsadapter aan. Druk op de inschakelknop. Er zat een eenvoudige setup van één pagina bij, en het is me ook zonder gelukt. Om Vista te initialiseren volstond het om enkele vragen te beantwoorden en toen was alles klaar voor gebruik.

Na slechts enkele uren om Vista klaar voor gebruik te maken waren mijn eerste ervaringen niet zo slecht. Zeker, het vraagt me vaker dan me lief is om toestemming te geven voor programma's. Ik vind het vreemd dat ik niet gemakkelijk kan zeggen "He, ik vertrouw deze stap voor dit specifieke programma", aangezien ik dat al jaren kon met Zone Alarm Pro in Windows XP.

Het McAfee-pakket heeft mijn computer wel doen vastlopen. Een geminimaliseerd venster wachtte op mijn toestemming om verder te gaan en deed de hele taakbalk met geminimaliseerde vensters onderaan het scherm vastlopen. Ik moest de oude Control-Alt-Delete-truc gebruiken om Taakbeheer te laten verschijnen, waarna ik het McAfee-programma naar de voorgrond kon brengen en verder kon. Dat is maar één keer gebeurd.

De verslagen dat Vista eigenlijk Windows XP is met leukere kleren aan, zijn wel waar. (Onder de buitenste laag zitten talrijke veranderingen, maar we zullen moeten afwachten om te zien hoe het er vanaf brengt op het vlak van beveiliging en stabiliteit.) Er zijn enkele aardige 'features', en veel komen mij bekend voor als langdurige Mac OS X-gebruiker, maar dat vind ik niet storend of verwarrend. De Aero-interface, die onder meer transparantie biedt, is aantrekkelijk. Tot nu toe is Vista best leuk. (Wacht natuurlijk nog wel even tot ik het echt begin te gebruiken om te zien of dit zo blijft.)

Nu zul je me vragen "Waarom, Glenn, oh waarom heb je niet gewoon een MacBook Pro gekocht? Die heeft een echte Intel Core 2 Duo - niet de budget Core Duo die je nu hebt - én een ExpressCard-gleuf, en je kunt er Windows op draaien".

Mijn antwoord is dat je momenteel Windows Vista alleen onder Boot Camp kunt installeren voor een 'native boot' - die ik nodig zou hebben om te werken met Windows-stuurprogramma's voor de ExpressCard-gleuf - met veel inspanning. Boot Camp is nog altijd een bètaversie, en Apple biedt ook nog geen ondersteuning voor Vista met Boot Camp.

Een gelijkaardig uitgeruste MacBook Pro van Apple kost ook bijna $2400 inclusief btw. Dat is voor een veel betere 2.16 GHz Core 2 Duo-processor met gigabit Ethernet en RAM-geheugen van Apple, maar dat is de goedkoopste en traagste MacBook Pro die beschikbaar is en ik zou maar enkele dollars kunnen besparen door zelf RAM-geheugen van derden te installeren. Bovendien verwacht ik, gezien de productcycli van Apple, nieuwe versies van de MacBook Pro binnen de volgende twee tot vier maanden.

De mensen van Parallels vertrouwden me op Macworld Expo toe dat hun Parallels Desktop virtualiseringssoftware mogelijk ondersteuning zou bieden voor Windows-stuurprogramma's voor toestellen in de ExpressCard-gleuf, op dezelfde manier als waarop zij de ondersteuning voor USB in hun recentste release hebben verbeterd. Dit is voorlopig echter nog speculatie.

Ik heb een geniepig plannetje om de Dell-laptop net zolang te gebruiken tot ik Vista gemakkelijk kan installeren en draaien voor mijn behoeften met ofwel Boot Camp of Parallels Desktop. De Dell zou tweedehands nog altijd een mooi bedrag moeten opleveren. En dat is natuurlijk allemaal maar een mentaal trucje om mijn aankoop van een MacBook Pro in de toekomst te rechtvaardigen - maar alleen wanneer de tijd er rijp voor is.

Nike+iPod alleen voor joggers

Ik heb deze bespreking uitgesteld want het doet me geen genoegen om ook maar enkele mensen af te houden van een populair product. Maar dat is precies wat me te doen staat - kort gezegd, al kan de Nike+iPod Sport Kit een prettige toevoeging zijn voor iedereen die rent met een iPod of een beetje meer aanmoediging wilt om te rennen, wedstrijdrenners hoeven zich er niet mee bezig te houden. Het is gewoon niet de moeite waard als trainingshulp voor iemand die gebruiksgemak, rondetellereigenschappen, en afstand- en stappenprecisie op prijs stelt.

Eerst wat achtergrond. Ik ben een wedstrijdloper. Ik train met de High Noon Athletic Club op Cornell vier of vijf dagen per week, en ik loop graag zo'n 40 mijl per week. Tenminste een van die dagen is een snelheidstraining en een andere is een langeafstandstraining. In zomer en herfst ren ik vaak in weekeindes, afstanden van 5 kilometer tot 10 mijl, inclusief trailraces. In de winter ren ik indoor, concentreer ik me op de mijl- en 2-mijlraces en de metrische tegenhangers, de 1500 en 3000 meter. Hoewel ik volwassen genoeg ben om niet te hoeven winnen om me goed te voelen, doe ik wel mijn best, en een van mijn gelukkigste momenten in 2006 was in december toen ik mijn 21-jaar-oude schoolrecord voor de 2 mijl met 2 seconden brak. Voor die race plande ik rondetijden op de seconde en hield rekening met de 18 meter verlenging na 16 rondes. Voor mij is rennen een hobby, een sociale activiteit, prima training en een nodige mentale onderbreking, maar voor wat ik doe is ook nauwkeurigheid zeer belangrijk.

Wat ik tracht over te brengen is hoe mijn mening, als wedstrijdrenner, lijkt op die van een professionele grafisch ontwerper die een programma bekijkt dat de pretentie heeft van iedereen een illustrator te maken.

Ontwerp-problemen --Toen Apple en Nike de Nike+iPod Sport Kit afgelopen mei aankondigden (zie "Pak je iPod en rennen maar", 2006-05-29), was ik opgetogen de kans te krijgen om mijn rennen te combineren met mijn belangstelling voor Apple-technologie. Het eerste negatieve kwam toen ik las dat Nike schoenen nodig waren, want ik draag geen Nikes, en serieuze renners riskeren geen verwondingen door gemakkelijk van merk of zelfs model te veranderen Maar al spoedig leerde ik dat gebruikers vele manieren hadden ontdekt om de sensoren in andere schoenen te bevestigen, daarom kocht ik de kit van $30 (Ik had al eeniPod nano, de andere vereiste die tenminste $150 toevoegde aan de kosten ).

Toen de Nike+iPod Sport Kit arriveerde pakte ik hem gretig uit, las de instructies, en stopte toen verbouwereerd, want ook al had ik een manier gevonden om de sensor in mijn Mizuno Wave Inspire renschoenen te stoppen, ik kon niet uitvogelen wat ik met de iPod nano aanmoest. Ik wilde de dure kleine gadget niet 45 tot 60 minuten in mijn handen houden, en alle standaardmethodes om het aan het lichaam te bevestigen waren of in een zak opbergen of aan een armband bevestigen. Renbroeken hebben geen zakken, en zowel zakken als armbanden verbergen het iPod display en de knoppen.

Dat is van belang want ik ren nooit met oor- of koptelefoons van welk soort dan ook en zou dan ook de audio feedback van de iPod niet kunnen horen. Meestal ren ik met mijn 'High Noon'-vrienden, luisteren naar de iPod zou dan gewoonweg onbeleefd zijn. Maar ook als ik in mijn eentje ren draag ik ze niet. Ik hou er niet van dingen in mijn oor te voelen, Ik houd niet van bungelende kabels aan mijn lichaam, en het is gevaarlijk op weg te zijn zonder met zekerheid auto's of honden te kunnen horen (er is een voorschrift bij veel races dat koptelefoons verboden zijn). Ik heb dus een zichtbare interface nodig, en ook moeten de knoppen gemakkelijk bereikbaar zijn voor het pauzeren als ik stop bij een kruising of als een ander stopt om zijn schoenveters weer vast te knopen.

En natuurlijk wilde ik iets om de iPod nano te beschermen tegen transpiratie en regen. Regen belemmert het rennen niet, en ik kan niet midden in een tocht zomaar voorpellen of het zal gaan regenen.

Ik zat vast - ik kon me niet voorstellen hoe ik de Nike+iPod Sport Kit kon gebruiken.

Marware schiet te hulp -- Er kwam snel hulp, in de vorm van een advies van iPod-kenner Dan Frakes, die de wereld van de iPod bijhoudt voor Playlist. Ik had Dan een keer persoonlijk gevraagd of er polsbanden bestaan voor de iPod nano met de Nike+iPod ontvanger er op aangesloten. Eerst antwoordde hij ontkennend, maar later gaf hij mij de tip dat Marware de $30 Sportsuit Relay had aangekondigd, die aan al mijn problemen tegemoet leek te komen.

De Sportsuit Relay is een doosje van kunststof aan een polsband, dat de iPod nano met de Nike+iPod ontvanger eraan vrijwel helemaal omsluit (er is een gaatje voor de oordoppen, maar ik maak me pas zorgen dat dat water zal doorlaten, als de regen met bakken uit de hemel komt), samen met een klein buideltje, genaamd Sportsuit Sensor, waarmee je de Nike+iPod sensor met klittenband vastmaakt aan een schoenveter. Marware levert ook uitbreidingen voor het polsbanddoosje als je dat op je bovenarm wilt dragen. Het is een goed product, en ik raad het iedereen aan die een waterbestendige behuizing wil hebben voor een iPod nano met de Nike+iPod ontvanger eraan bevestigd.

Aan mijn grootste probleem met de polsband kan Marware helaas niets doen. De iPod nano is lang en dun, en past redelijk op mijn pols. Maar het scherm is in die stand verdraaid lastig af te lezen, en er is geen manier om het beeld van de iPod een kwart slag te draaien.

IJken en testen -- De Nike+iPod Sport Kit gebruikt een versnellingsmeter in de sensor om voetbewegingen te herkennen. Hij kan na aankoop meteen gebruikt worden, maar Apple adviseert hem te ijken door een bekende afstand te lopen terwijl hij in de ijkstand staat. Volgens de Nike+iPod Technical FAQ van Apple werkt de versnellingsmeter door te bepalen hoeveel tijd je voet op de grond doorbrengt. Volgens Apple hangt dat direct samen met je snelheid. De vraag is: als je de Nike+iPod bij een snelheid ijkt, werkt het dan nauwkeurig bij andere snelheden?

Om dit te testen ijkte ik hem eerst door een lichte 400 meter (0,25 mijl) te lopen met een snelheid van ongeveer een mijl per 7:30 minuut (13 km/uur). De training voor die dag was 5 herhalingen van 600 meter (0,375 mijl) met een tempo van een mijl per 4:40 minuut (20 km/uur). Bij elk van die stukken van 600 meter rapporteerde de iPod een afstand van 0,31 of 0,32 mijl, dus ongeveer 15 procent te weinig. Op de stukken van 400 meter die ik rustiger liep na elke 600 meter, was de iPod wel nauwkeurig, waarschijnlijk omdat mijn tempo in essentie hetzelfde was als tijdens het ijken. Blijkbaar kan het lopen met verschillende snelheden de nauwkeurigheid van de Nike+iPod verminderen, maar ik weet niet of dat komt doordat ik langere passen maakte, doordat ik iets meer passen per minuut maakte, of doordat mijn manier van lopen bij dat tempo anders was.

Mijn test op de baan was eigenlijk niet helemaal eerlijk, want de interface op de iPod van de Nike+iPod is hoe dan ook waardeloos voor een baantraining. Anders dan bijna iedere digitale klok die gemaakt is voor hardlopers, en zelfs de separate stopwatch-functie die in recente iPods zit, heeft deze interface geen rondeteller, waardoor je ofwel steeds moet pauzeren, ofwel bij elke ronde opnieuw moet beginnen. Dat is gewoon te omslachtig. De interface is eenvoudig te begrijpen, maar de knoppen van de iPod zijn lastig om te voelen en nauwkeurig in te drukken tijdens het hardlopen, vooral als je verhit en zweterig bent, en trilt van de inspanningen.

Ook ging ik met de iPod de weg op voor een loop van 8 mijl heen en terug in een gemiddeld tempo. Ik kon hem niet eerst voor het gemiddelde tempo ijken, omdat ik geen bekende afstand in de buurt had, maar ik wilde vooral weten of het terrein al dan niet een verschil uit zou maken. Deze loop was voornamelijk tegen een helling op op de heenweg, en weer omlaag op de terugweg. Helaas faalde de Nike+iPod jammerlijk voor deze test. Op de heenweg mat hij 3,53 mijl, en op de terugweg 1,86 mijl, in totaal dus 5,39 mijl. Los van het feit dat dat 33 procent scheelde ten opzichte van de werkelijke afstand, wat zou kunnen liggen aan de ongeschikte ijking, zouden de afstanden heen en terug in elk geval gelijk moeten zijn.

Tijdens en rondom deze tests, en andere tests met vergelijkbare uitkomsten, liep ik vrij regelmatig met de Nike+iPod, waarbij ik zijn resultaten vergeleek met bekende afstanden en met de meldingen van mijn Garmin Forerunner 201 GPS. (Ja, ik had veel bekijks met al die elektronica aan mijn polsen.) Over het algemeen vertoonde de Nike+iPod behoorlijk wat variaties, maar omdat mijn tempo bij elke loop ook varieert, vaak zelfs binnen een loop, was het onmogelijk om de uitkomsten te voorspellen.

(Zoals Paul Lightfoot rapporteerde in "Hardlopen met een Garmin Forerunner GPS", 2005-07-25, is de Garmin Forerunner 201 wispelturig; als het een goed satellietcontact heeft voor de hele duur van een loop, kan hij heel nauwkeurig zijn, maar als hij een probleem heeft - bijvoorbeeld door bewolking, satellietposities, of de kleur van je broek - gaat zijn nauwkeurigheid als een raket omlaag. Maar het apparaat is eenvoudig af te lezen, heeft een goede rondeteller, en is waterbestendig. Garmin beweert ook dat zijn nieuwere modellen de satellietsignalen beter ontvangen, en de Forerunner 305 van $375 heeft een draadloze hartslagbewaker en een optionele, op een versnellingsmeter gebaseerde Foot Pod van $100, die naar verluidt automatisch aanspringt als je overdekt traint of als de satellieten niet in een geschikte richting staan.)

Omdat voor een nauwkeurige snelheidsmeting een nauwkeurige afstandsmeting nodig is, zijn ook de snelheden die de Nike+iPod aangeeft verdacht. Bijvoorbeeld: als ik 600 meter aflegde in 1:47 minuut (dat is een tempo van een mijl per 4:45 minuut), en de iPod mat de afstand als 0,32 mijl in plaats van 0,375 mijl, dan verandert het tempo drastisch naar een mijl per 5:34 minuut. Het is verwarrend dat het gerapporteerde tempo tijdens een training, het tempo op dat moment is, dus niet het gemiddelde tempo sinds het begin van de training. Dit staat niet in de handleiding van de Nike+iPod. Dank aan TidBITS-lezer Mark Wickens voor de waarschuwing hiervoor. Ik had me anders grote zorgen gemaakt omdat de gerapporteerde snelheid tijdens de training niet nauwkeurig leek te zijn.

Meer testen vereist? Sinds de eerste webpublicatie van dit artikel, ontving ik verschillende reacties waarom mijn Nike+iPod met onnauwkeurige resultaten kwam. Mike Donato, een Australische computerconsultant en atletiekcoach, een gelauwerd rogainer en tevens Groene Baret (dus in levende lijve ga ik niet met hem in discussie!), gaf me de resultaten van zijn testen, waarin de Nike+iPod ongeveer 99 procent nauwkeurigheid scoorde, bij gebruik van de juiste Nike schoenen en slechts 75 procent nauwkeurigheid bij gebruik van de Marware sensorhoes. Ik kan gemakkelijk snappen dat de Nike+iPod afstelling behoeft voor nauwkeurige resultaten met de Marware sensorhoes, maar ik zie niet hoe gebruik van de Nike schoenen de problemen zouden tegengaan die ik tegenkwam. De Nike+iPod was tenslotte perfect nauwkeurig bij gebruik van de ijkpas met de Marware sensorhoes, op een vlakke route. Omdat ik helaas slechte ervaringen heb met Nike schoenen in het verleden, ben ik niet van plan $100 of meer te besteden aan een paar schoenen die ik niet meer dan een paar testrondjes zal gebruiken.

Mike Banks van Grantwood Technology kwam met een aanbeveling voor de Shoe Pouch van zijn bedrijf, een concurrerend product dat $6 kost. Mike schreef dat hij meer kritiek had gehoord op de onnauwkeurigheid bij gebruik van de Marware sensorhoes. Hij speculeerde dat dit zou kunnen liggen aan of de beweging van de sensor op de schoen (het stevig bevestigen vereist aandacht) of de onvoldoende uitlijning van de sensor (in vergelijking met hoe het was ontworpen om te passen in de Nike schoen). Mike gelooft dat de Shoe Pouch deze problemen oplost en grotere nauwkeurigheid biedt. Ik zal het testen en mijn bevindingen melden. Andere conversaties met Mike Donato wezen ook op onnauwkeurigheid die veroorzaakt werd door losheid, met name een opmerking over de Marware sensorhoes in een overzicht aan hacks voor gebruik van de Nike+iPod Sport Kit met schoenen van andere producenten.

Toen ik vroeg of ze meldingen hadden gekregen over onnauwkeurigheid, vertelde Lee Goldring van Marware me dat alle klachten die Marware over onnauwkeurigheid van de Nike+iPod bij gebruik met de Sportsuit Sensorhoes had ontvangen, te maken hadden met een onjuiste oriëntatie. Zodra de gebruiker de sensor in de hoes plaatste met de oranje kant naar beneden, zoals aangegeven op een papiertje dat in de hoes zit en op Marware's website, verdween de onnauwkeurigheid. Ik had de sensor op de juiste manier gebruikt, dus dit was niet mijn probleem.

Het zal duidelijk zijn dat ik geprobeerd heb de sensor steviger aan mijn schoen te bevestigen, misschien probeer ik ook nog zelfs een gat te maken in een ouder paar schoenen. In een korte heen-en-weer loop na het lezen van alle opmerkingen, met de sensorhoes stevig bevestigd, kreeg ik precies dezelfde afstanden, hoewel ik rende met de ijkpas op een vlakke route.

Het is belangrijk om te vermelden dat zelfs Apple toegeeft dat er verschillende problemen zijn met de nauwkeurigheid. Een support artikel op Apple's website maakt het belang duidelijk van een constante pas tijdens het ijken, door het volgende te stellen: "Als u rent of loopt met een niet constante pas of een afstand aflegt die meer of minder is dan de verwachte ijk-afstand, kunt u onverwachte resultaten behalen (zoals onjuiste afstand van een training)". Plus dat de handleiding het heeft over "Zelfs na ijken, kan de nauwkeurigheid van de afstandsmeting variëren afhankelijk van loopstijl, loopondergrond, helling of temperatuur". Fijn, maar deze zaken variëren allemaal voor serieuze renners.

Prima voor fitness-rennen -- Begrijp mijn kritiek niet verkeerd. De Nike+iPod Sport Kit doet in feite wat het zegt te doen. Het biedt enige gegevens over hoe ver en hoe snel je rent en hoe het je kan helpen bij het rennen van een specifieke afstand (maar niet heel erg nauwkeurig) en voor een gegeven hoeveelheid tijd. Je kunt je gegevens uploaden naar de Nike website, elke keer als je synchroniseert met iTunes en veel mensen vinden het stimulerend om hun trainingen, maandelijkse afstanden en rentijden te vergelijken met hun online-vrienden. En ja, als je het moeilijk vindt alleen te zijn met je gedachten en de omgeving tijdens het rennen, kun je luisteren naar muziek of podcasts.

Uiteindelijk is het zo dat alles dat meer mensen stimuleert te rennen een goede zaak is en de Nike+iPod kan dat, met name in combinatie met Marware's Sportsuit Relay. Maar als je een wedstrijdrenner bent, op zoek naar een gemakkelijk te gebruiken trainingshulpmiddel dat nauwkeurige resultaten levert (zonder dat het je dwingt van schoenen te wisselen), moet je elders kijken. En zelfs als mijn kritiek op de nauwkeurigheid van de Nike+iPod op testfouten blijkt te berusten, maken het vervelende fysieke ontwerp en het ontbreken van een rondeteller het minder bruikbaar dan andere apparaten.

Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 12 maart 2007

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

For Exploring Your Unicode Fonts -- Een lezer deelt een paar tips over hoe Unicode-karakters te bekijken. (1 bericht)

Appointment/room scheduling software -- Welke opties zijn er beschikbaar voor het bijhouden van een rooster voor het gebruik van faciliteiten binnen een kleine groep, zonder dat je naar bedrijfssoftware moet uitwijken? Hier wordt een aantal opties gepresenteerd. (8 berichten)

Lessons on Internet Surveys -- Adams artikel van vorige week over de geldigheid van internetenquêtes leidt tot een discussie over willekeurige steekproeven en beantwoordingspercentages. (13 berichten)

Dragon Naturally Speaking under Parallels vs Bootcamp -- Een lezer test de Windows-gebaseerde spraaktranscriptiesoftware van Dragon onder Parallels Desktop en Boot Camp. (4 berichten)

Mac OS X's Mouse Acceleration Problem -- Lezers reageren op het artikel van vorige week over muisgedrag onder Mac OS X en geven verwijzingen naar andere software en stellen vragen over pen-tabletten. (19 berichten)

USB adapter for Gigabit Ethernet -- Het klinkt veelbelovend om te proberen om 1000 Mbs Ethernetsnelheden te krijgen voor oudere Macs met een USB-adapter, maar er kunnen soms belangrijke beperkingen zijn. (2 berichten)

22 Million Mac OS X Users -- Lezers kijken naar de bewering over hoeveel Mac OS X -gebruikers er zijn en vergelijken dat getal met bevolkingen zoals die van Australië (ongeveer 21 miljoen). (4 berichten)

Opening My Vistas -- De eerste verslagen van ervaringen van Mac-gebruikers met Microsoft Vista beginnen binnen te druppelen, aangespoord door Glenn Fleishmanns artikel over de aanschaf van een laptop met Vista erop. (3 berichten)

Macworld Expo Sessions Available for Download -- Een lezer heeft toegangsproblemen met de online Macworld Expo-sessies, maar het probleem was hoogst waarschijnlijk een massieve toename in verkeer gestuurd vanaf Macworld.com. (4 berichten)

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.