TidBITS#868, 26 februari 2007

In deze editie staat ons eerste lezersonderzoek sinds jaren, maar er is natuurlijk nog veel meer. We kijken naar het verwijderen en weer verschijnen van de Noorse vroege helpdesk-video op YouTube, naar betere manieren om permanente URL's te maken voor New York Times-artikelen, en een snelle Final Cut Pro 5.1.4 update die problemen oplost die waren ontstaan in 5.1.3. Ook hebben we nieuws over de overeenkomst tussen Apple en Cisco over het gebruik van de naam iPhone, over het toevoegen van ondersteuning voor mobiel gegevensverkeer in Mac OS X, de Your Mac Life radio show verandert van domein en we geven een tip om beter PDF's te kunnen lezen in Preview. In DealBITS van deze week geven we exemplaren weg van docXConverter van Panergy, een programma dat Word 2007-bestanden naar RTF of tekst converteert, en deze week loopt bovendien de Apple aanbiedingenmaand af voor de TakeControl e-boeken. Het laatste woord komt van Joe Kissell, die een recensie heeft geschreven over CrashPlan, een innovatief nieuw back-upprogramma met grote mogelijkheden.

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Neem deel aan het lezersonderzoek van TidBITS 2007!

Het is vele jaren geleden dat we een lezersenquête hielden, maar nu we midden in herontwerp van infrastructuur en site zitten, zou ik meer willen vernemen over wie je bent, wat je doet, hoe je technologische informatie verwerft, wat je van onze inhoud vindt, en het belangrijkste, waar je meer van wilt zien in TidBITS.

Ik zou het dan ook bijzonder op prijs stellen als je vijf minuten kunt wijden aan het TidBITS 2007 Reader Survey. Voor degenen die dat doen hebben we een kleine blijk van waardering, maar helaas waren we niet in staat om die zending iPhones op tijd te krijgen.

Ik zal de resultaten van het onderzoek in TidBITS meedelen zodra we kans zien om ze te evalueren. Bij voorbaat dank voor je tijd!

Final Cut Pro 5.1.4 update verhelpt plug-in-problemen

De Final Cut Pro update van vorige week (zie Final Cut Pro 5.1.3 update uitgegeven) had amper de tijd gehad om af te koelen toen gebruikers ontdekten dat hij de werking van een aantal plug-ins van derden onmogelijk maakte, zoals Conduit, Automatic Duck en Magic Bullet Colorista. Apple heeft nu Final Cut Pro 5.1.4 uitgebracht, dat de problemen oplost met FxPlug plug-ins die eigen interfaces gebruiken. Het repareert ook een fout bij het importeren van XML-bestanden met ontbrekende elementen. De update is een download van 38 MB en je moet er Final Cut Pro 5.1 of later voor hebben, draaiend onder Mac OS X 10.4.8.

Your Mac Life verandert van domeinnaam

Een van de onderhoudendste Macintosh radioprogramma's is Shawn King's Your Mac Life, dat vorige week van domeinnaam moest wisselen. Dus als je op woensdagavond op zoekt bent naar Your Mac Life op de normale tijd (17:30 Pacific/20:30 PM Eastern), moet je naar www.yourmaclifeshow.com in plaats van www.yourmaclife.com. Vorige week was onder andere iTunes-goeroe Chris Breen van Macworld te gast, Matt Deatherage van MacJournals.com die het Apple-nieuws van 2007 tot nu toe doornam en YML's serverbeheerder Aaron Adams, die sprak over hoe je je Mac kunt gebruiken om foto's te maken van de komende volledige maansverduistering op 3 maart 2007. Je kunt naar het programma luisteren in de YML-archieven.

DealBITS-winnaars: A Sharp's Opal

Felicitaties voor John O'Reilly van potomacadvisors.com, Dave Harvey van mac.com en Cheryll Shubert van sbcglobal.net. Hun inzendingen zijn willekeurig gekozen in de DealBITS-verloting van vorige week. Zij wonnen een exemplaar van A Sharp's Opal, met een waarde van $32. Maar treur niet als je niet gewonnen hebt, omdat A Sharp lezers van TidBITS een korting van $6 op Opal biedt, waardoor de prijs daalt naar $26. Om van deze aanbieding gebruik te maken, die geldig is tot 21 maart 2007, gebruik je de couponcode 2007DB6 bij de aanschaf vanuit het programma zelf (Kies Opal > License). Nogmaals bedankt, voor de deelname aan deze DealBITS-verloting en we hopen dat jullie in de toekomst ook mee blijven doen. Dank aan de 384 mensen die meededen en let op toekomstige DealBITS-verlotingen!

DealBITS-verloting: docXConverter Premium van Panergy

Microsoft heeft beloofd converteerders te zullen uitgeven die vorige versies van Microsoft Word op de Macintosh in staat zullen stellen om XML-gebaseerde .docx bestanden gemaakt met het nieuwe Word 2007 voor Windows open te maken. Maar totdat dat het geval is, en zelfs daarna voor iedereen die misschien een Word 2007 .docx bestand naar RTF (Rich Text Format) of tekst voor gebruik in een andere tekstverwerker of dtp-programma wilt omzetten, kijk naar het nieuwe docXConverter van Panergy. Het is eenvoudig te gebruiken, omdat alles wat je hoeft te doen is op een .docx bestand te dubbelklikken. docXConverter start automatisch en zet het bestand om, plaatst het in een map die je gekozen hebt en kiest de applicatie waarmee je het wilt openen. Opmaak zou identiek moeten zijn tussen brondocumenten van Word 2003 en Word 2004 en het geconverteerde RTF-document, en Panergy werkt aan complete conversie van de nieuwe elementen die Microsoft introduceerde in Word 2007. docXConverter vereist Mac OS X 10.2 of later, en is verkrijgbaar als een gratis 30-dagen- of 20-conversies-demo (3.6 MB) als je het wilt testen op specifieke documenten.

In de DealBITS-verloting van deze week, kun je inschrijven om een van de twee exemplaren van docXConverter 1.1 Premium te winnen, ieder ter waarde van $29.95. (De premium-versie kost $10 meer dan de gewone versie, maar bevat ook een onderhoudsplan met 2 jaar updates.) Inschrijvers die winnen zullen een korting ontvangen op docXConverter Premium, zorg er dus voor om in te schrijven op de DealBITS-pagina via de link hieronder. Alle verzamelde informatie valt onder ons uitgebreide privacybeleid. Denk om je spamfilters, je dient namelijk in staat te zijn e-mail van mijn adres te ontvangen om te vernemen of je gewonnen hebt. Denk er ook aan als je iemand tipt die wint, jij dezelfde prijs ontvangt als dank voor de mond-op-mondreclame.

Apple en Cisco bereiken iPhone-overeenkomst

Apple en Cisco hebben een overeenkomst bereikt over het gebruik van de iPhone-naam. Cisco verraste de Mac-wereld toen hun Linksys-divisie een aantal Internet Protocol (IP)-telefoons onder de naam iPhone uitbracht in december 2006. Cisco bezat het handelsmerk via een bedrijf dat ze gekocht heeft in 2000, en beweerde de term te bezitten voor telefoons. De iPhone-naam werd al jarenlang in verband gebracht met een project van Apple.

Toen verraste Apple eveneens iedereen met het aankondigen van een iPhone bij de Macworld Expo in januari 2007 (zie "iPhone herdefinieert de mobiele telefoon", 2007-01-15). Bijna onmiddellijk begon Cisco een rechtszaak, bewerend dat ze in onderhandeling waren over het gebruik van de naam door Apple. Apple noemde het proces "dwaas".

Beide partijen begonnen snel de zaak te bespreken. De overeenkomst aangekondigd op 21 feb. '07 verklaart dat beide partijen het handelsmerk erkennen, en beide zullen het handelsmerk iPhone op hun producten wereldwijd gebruiken. Zowel Apple als Cisco zullen alle rechterlijke acties stoppen, en zullen werken aan interoperabiliteit, zonder enige specifieke overeenkomsten.

Er werd geen geld genoemd, en het is heel wel mogelijk dat er geen geld bij betrokken was. Dit is pure speculatie, maar Cisco heeft misschien bij Apple aangedrongen op betere compatibiliteit voor hun producten.

Wat deze overeenkomst betekent is dat de iPhone van Apple de iPhone van Apple wordt. Maar gezien hoe grillig handelsmerken werken, krijgt ie eerder als naam - ten minste als het aan Apple ligt - "de Apple iPhone mobiele telefoon, muziekspeler, en internetcommunicator".

Concentreer je op het lezen in Preview

Voor dit stuk zijn we dank verschuldigd aan Bryan Phelan, omdat hij ons wees op een mogelijk nuttige eigenschap in de Preview-applicatie van Apple. Het viel Bryan op dat sommige programma's voortdurend zijn aandacht afleiden van het lezen van Take Control e-boeken totdat hij de Diashow-mogelijkheid ontdekte in Preview.

Wanneer je een PDF open hebt kun je kiezen voor Weergave > Diavoorstelling (Commando-Shift-F). Je scherm wordt vervolgens zwart en toont alleen de op dat moment actieve pagina. Klik op de 'Pas aan schermgrootte aan'-knop in de transparante werkbalk van de diavoorstelling om de pagina je gehele scherm te laten vullen. Je kunt helaas geen bladwijzers zien of er op klikken, maar wel op actieve links op pagina's, en links laden onzichtbaar achter de diavoorstelling, er wordt dus niet naar je browser overgeschakeld. Je kunt de werkbalk wel verbergen door er naast te klikken, maar hij komt terug wanneer je de muis maar beweegt, dus het is het handigst om het programma met het toetsenbord te bedienen.

Je kunt met de linker- en rechterpijltoets (of met de vierkante haken) tussen pagina's navigeren. Een druk op 'Esc' stopt de diashow-modus, en de enige andere toetsen die iets doen zijn F (voor het overstappen op volledige scherm-modus) en A (voor het terugschakelen naar de oorspronkelijke maat). Bijna iedere andere toets piept alleen maar bij het indrukken. Ik geef punten aan degenen die ontdekken wat de functie is van Tab, R en L, want die piepen niet.

Vroege helpdesk-video weg en weer terug

Daags nadat ik er in TidBITS over schreef (zie "Vroege helpdesk-video", 2007-02-19), werd die verwijderd door ZrednaZ, de gebruiker die de "Early Help Desk Video" postte met Engelse ondertitels, en hij bracht daarmee veel gesputter teweeg van TidBITS-lezers, die hem wilden zien. Wat verder zoeken op YouTube toonde een handjevol identieke video's, allemaal met Deense, maar geen Engelse ondertitels. Toen zag ik in een van de commentaren dat er een ander exemplaar met Engelse ondertitels gevonden was, en spoedig daarna herpubliceerde ZrednaZ de video, met enkele toevoegingen aan het eind (helaas is de opnieuw gepubliceerde video veel donkerder dan de andere exemplaren, maar heeft wel betere ondertitels).

Wat is er gebeurd. De originele video werd in 2001 in een show uitgezonden, genaamd "Oystein og meg" ("Oystein & ik") van het Noorse televisienetwerk NRK, maar hij is pas onlangs tevoorschijn gekomen op YouTube. Een andere YouTube-gebruiker postte onlangs een korte clip van NRK News (met toevoeging van Engelse ondertitels) die de situatie bespreekt. Het blijkt dat de versie die naar YouTube werd gestuurd een van de meest bekeken video's op YouTube werd, wat ongeveer een miljoen kijkers opleverde. Het nieuwsverslag gaat verder met te zeggen dat het illegaal is om NRK-inhoud te posten en dat de advocaten van NRK de zaak nu onderzoeken. Toen ZrednaZ hoorde van de NRK-advocaten, werd hij bang en haalde de video van YouTube, maar na talloze verzoeken en gezien de vele andere exemplaren elders op YouTube, poste hij hem weer.

Het zal leerzaam zijn te zien hoe NRK's advocaten gaan reageren. Ja, de publicaties op YouTube waren zonder toestemming. Maar het is onduidelijk wie er geschaad zou zijn. Het werk werd 6 jaar geleden verricht, en plezierde toen vermoedelijk vele Noren, maar ik veronderstel dat het nadien in wezen genegeerd werd, geen geld opbracht voor NRK noch de carrière van de ontwerpers bevorderde. Nu, dankzij YouTube en de sardonische humor op internet, brengt het uiteindelijk de makers wat aandacht. Een van hen werd als volgt geciteerd, "Waarschijnlijk komen we zo het dichtst bij een wereldwijde lancering, we zijn er erg blij mee". Het feit dat NRK niet klaar was om die aandacht om te zetten in inkomsten of iets constructiefs is een gemiste kans, maar niet een reden om zware juridische tactieken in te zetten. De les is dat je nooit weet wanneer of waar de bliksem inslaat, maar als je er klaar voor bent of snel genoeg reageert, ben je misschien net in staat je eigen Frankenstein in beweging te krijgen.

Al was ik een tikkeltje bezorgd, ik denk niet dat wij verantwoordelijk waren voor het feit dat de video onder de aandacht van de NRK-juristen kwam. Ik hoorde over de videoclip op 13 feb. '07 via een vriendin. Haar schoonzuster, een bibliothecaresse, zond hem haar en ik zette het verhaal dezelfde dag op ExtraBITS. De video had blijkbaar de ronde gedaan in bibliotheekkringen, en op 14 feb. '07 was er een bericht hierover op Chicago Blog. Ik veronderstel dat veel van het bekijks op YouTube plaatsvond voordat mijn stuk in TidBITS verscheen, gezien het feit dat het NRK News-verhaal over de situatie uitgezonden werd op 19 feb. '07, dezelfde dag waarop TidBITS uitkwam.

Apple voegt belangrijke ondersteuning toe voor mobiel gegevensverkeer

Apple's WWAN (Wireless Wide Area Network) Support Update v1.0, vorige week via Software Update uitgegeven, voegt ondersteuning toe voor vijf mobiele data-modems van Novatel, die in wisselende aanbiedingen van drie Amerikaanse mobiele aanbieders verkrijgbaar zijn. De update biedt ondersteuning voor vier ExpressCard-modems die werken met de MacBook Pro en een USB-modem die werkt met elke Intel-Mac. Mac OS X versie 10.4.8 of hoger en een Intel-Mac is vereist.

Mobiele netwerken van de derde generatie (3G) bieden redelijke gegevenssnelheden over hele steden en regio's. Deze snelheden gaan op dit moment nog omhoog omdat Cingular Wireless (binnenkort omgedoopt als onderdeel van AT&T), Sprint Nextel en Verizon Wireless hun netwerken upgraden tot snellere standaarden.

Eerdere methoden -- Vóór deze versie moesten Mac OS X-gebruikers vertrouwen op software van derden, niet ondersteunde hacks (die wel werkten), of Verizon Wireless, de enige aanbieder in de VS die officiële Mac-software had voor het aanmelden en beheren van een draadloze PC Card. Deze update, exclusief voor Intel, maakt dat gebruikers van PowerPC-Macs moeten blijven vertrouwen op de bestaande methoden terwijl nog snellere smaken voor mobiel gegevensverkeer op de markt komen.

Het is onduidelijk of Apple's nieuwe ondersteuning Mac-gebruikers de mogelijkheid geeft hun mobiele modems aan te melden op het netwerk van een provider. Deze registratie vereist meestal speciale Windows-software op andere netwerken dan Verizon Wireless's.

Gegevenssnelheden -- Cingular's HSDPA ("High-Speed Download Packet Access"), een wereldwijde standaard, is op dit moment beschikbaar in diverse steden verspreid over de Verenigde Staten, maar de recente fusie van AT&T en BellSouth, zou deze uitrol moeten versnellen. HSDPA kent een maximale downloadsnelheid van 3,6 Mb/s in de huidige versie en 7,2 Mb/s in een nieuwe versie die aan het uitkomen is. Reële snelheden zoals die door gebruikers ervaren worden zijn altijd een beetje vaag: de huidige 3,6 Mb/s-generatie lijkt 150 Kb/s upstream en 700 Kb/s downstream te leveren in gewone omstandigheden, maar kan hier zowel ver boven als onder uitkomen. Cingular adverteert met tussen 400 tot 700 Kb/s downstream. De 7,2 Mb/s versie van HSDPA kan deze doorvoer verdubbelen, maar zal in plaats daarvan waarschijnlijk meer gebruikers ondersteunen die in het bereik zitten van een enkele zendmast, wat leidt tot een bescheiden toename van de doorvoer. De Novatel Merlin XU870 ExpressCard, aangeboden door Cingular en ondersteund in deze Apple-update, ondersteunt beide HSDPA-snelheden, alsmede oudere, langzamere, standaarden.

Sprint en Verizon Wireless gebruiken CDMA voor hun netwerken, een mobiele standaard die het meest gebruikt wordt in de V.S. en Zuid-Korea. Hun uitvoering van 3G heet EVDO ("Evolution Data-Only"). De eerste versie, genummerd Rev. 0, bood gegevenssnelheden die vergelijkbaar zijn met HSDPA. De volgende versie, EVDO Rev. A geheten, is nu in de fase waarin begonnen wordt met de installatie, waarbij Sprint en Verizon Wireless een massale uitrol in 2007 beloofd hebben. Rev. A-adapters kunnen werken op de snelheden van Rev. 0 en ook de eerdere 1xRTT-standaard (modemsnelheid). Rev. A biedt gemiddelde downstreamsnelheden tot 800 Kb/s, met pieken tot een paar megabits per seconde en verhoogt upstreamsnelheden tot 400 Kb/s. De WWAN Support Update v1.0 ondersteunt een Rev.0 EVDO-ExpressCard (de Novatel XV620 op het netwerk van Verizon Wireless), terwijl de andere twee ExpressCards en de USB-adapter Rev. A bieden.

Kosten -- Alle drie de bedrijven rekenen zo'n beetje $60 per maand voor "niet bemeterde diensten" met een twee jaar durend abonnement en hoge boetes voor eerdere opzegging. Cingular en Verizon Wireless vereisen ook een bel-abonnement om in de buurt van $60 te komen, anders komen de kosten uit rond de $80 per maand. De kaarten en USB-modems zijn meestal gesubsidieerd door de aanbieders als je een abonnement neemt. De prijzen variëren per aanbieder en voorwaarden, maar de kosten variëren meestal tussen de $50 en $150 bij de langste overeenkomst.

"Niet bemeterde diensten" betekent niet "onbeperkt" hoewel alle drie de bedrijven het meestal wel adverteren als onbeperkt. Hier is een lange verhandeling van Tim Wu, een hoogleraar aan de rechtenfaculteit van de Columbia University, over hoe "onbeperkt" in de handen van mobiele netwerk-aanbieders betekent "wat voor definitie wij er maar van maken". Voor Verizon Wireless betekent het minder dan 200 MB per dag voor e-mail, websurfen en bedrijfsmatige toepassingen, nauwelijks breedband!

Eenvoudiger koppelen van de New York Times

Ooit ergens veel tijd aan besteed om er achter te komen dat het allemaal verspilde moeite was? Dat overkwam mij vorige week, toen ik een uur bezig was met het testen van een aantal oude en nieuwe URL's voor artikelen uit de New York Times. Ik was op zoek naar een reproduceerbare methode voor het maken van koppelingen naar New York Times-artikelen die permanent en gratis zijn. Met de nodige hulp vond ik een oplossing, maar hij bleek niet zo makkelijk en slim te zijn als gekund zou hebben (zie "Maak permanente links naar de New York Times", 2007-02-19).

Ik ben dank verschuldigd aan Seth Theriault omdat hij me een serie test URL's stuurde die het maken van koppelingen met de New York Times nog eenvoudiger maken. Stel dat je een link wilt maken naar dit artikel over de brief van Steve Jobs over digital rights management:

Dat is nu een oud artikel, dus het volgen van die link brengt je bij TimesSelect. Volgens Seth echter, is het toevoegen van alleen "/partner/rssnyt" aan de URL hierboven (dus niet aan de TimesSelect URL die verschijnt wanneer je de URL in je browser laadt) genoeg om het permanent gratis te maken. Dus als volgt:

Dat is natuurlijk prachtig, omdat je nu oude artikelen kunt lezen waarvoor je alleen de basis-URL kent. Je hoeft alleen maar iets toe te voegen op het einde van de URL. In theorie tenminste - Seth vertelt dat het meestal werkt, maar niet altijd, vooral niet bij oudere artikelen.

Dat is echter niet alles. De New York Times vereist registratie, en hoewel dat gratis is, wil niet iedereen dat. (Het gebruik van de "/partner/rssnyt" links kan echt niet zonder registratie.) Seth merkt op dat het gebruik van de Permalink-mogelijkheid die je hebt bij het lezen van een artikel, niet alleen een URL geeft waardoor je permanent gratis toegang hebt tot dat artikel, maar het soms ook niet nodig is om te registreren. Soms, omdat de permalink naar het artikel over Jobs niet zonder registratie kan, terwijl deze permalink (naar een artikel over Kodak printers) dat wel kan:

Nog verwarrender is dat ik een paar weken geleden een permalink naar een artikel maakte (Michael Pollans verplichte kost "Unhappy Meals", over wat we zouden moeten eten) die registratie vereist, en afwijkt van de permalink die ik nu kan maken. Ze zorgen beide voor gratis toegang, maar om de één of andere reden is het artikel ook weer gratis op de 'gewone' URL. Bovendien zou ik zweren dat de permalink mij naar TimesSelect bracht voor het artikel waarover ik vorige week schreef - al durf ik daar mijn hand niet voor in het vuur te steken.

Ik kan alleen maar concluderen dat de webmeesters van de New York Times veel opties hebben voor toegang tot een artikel, en kennelijk kunnen ze doen en laten met deze opties wat ze willen. Ik heb echter op dit moment niet meer nodig dan de "/partner/rssnyt"-string om een permanent gratis toegankelijke URL te maken.

CrashPlan: de terugkeer van de back-up

Bij het schrijven van twee edities van "Take Control of Mac OS X Backups" en verschillende artikelen voor tijdschriften over hetzelfde onderwerp heb ik menige Mac back-up-applicatie geprobeerd. De details van hun mogelijkheden en implementaties verschillen dan wel sterk, maar ik heb al lang niets revolutionairs meer gezien. De veel besproken Time Machine van Mac OS X 10.5 Leopard zal vast een hippe interface krijgen, maar het onderliggende mechanisme voor het één keer per dag archiveren van bestanden op een harde schijf of servervolume is vrij standaard.

Toen ik hoorde over CrashPlan van Code 42 Software, dat vorige maand is uitgebracht op Macworld Expo, verwachtte ik meer van hetzelfde: weer een gereedschap zoals de tientallen andere die ik al in mijn lijsten en overzichten met vergelijkingen van mogelijkheden heb staan. Ik was dan ook aangenaam verrast toen ik ontdekte dat CrashPlan veel meer is. Het doet enkele gave dingen die ik nooit eerder in een Mac back-up-programma heb gezien, en het doet ze op een wonderlijk gebruiksvriendelijke manier.

De meeste back-upsoftware volgt een gelijkaardig patroon: je maakt de applicatie duidelijk welke bestanden, mappen of volumes je wilt back-uppen, waar je back-ups wilt opslaan, en welke opties je wilt gebruiken (bijvoorbeeld compressie of filteren op bestandsnaam). Dan klik je op een knop om onmiddellijk de back-up te maken of stel je een back-upschema in. In CrashPlan beslis je later over bestanden en opties; eerst moet je de bestemming ingeven, en dat is maar het begin van waar het programma zich onderscheidt.

Intelligentere online back-ups -- Één optie is om je computer over het internet naar de servers van CrashPlan te back-uppen, het zogenaamde CrashPlan Central. Het belangrijkste voordeel hiervan is dat je gegevens veilig offsite worden opgeslagen. Je gegevens gaan niet verloren als je huis afbrandt, en indien nodig kun je er zelfs aan vanaf een andere computer.

Zelfs met dit voordeel ben ik nooit echt onder de indruk geweest van internet-back-updiensten omdat zij traag (zelfs met een snelle breedbandverbinding) en duur zijn, en omdat bestanden terugzetten problematisch is als je internetverbinding verdwijnt. De prijzen van CrashPlan liggen aanzienlijk onder die van de concurrentie: voor $5 per maand kun je tot 50 GB opslaan, en extra ruimte heb je al voor $0,10 per GB. Bovendien betaal je alleen voor het deel dat opgeslagen is op het eind van de maandafrekening, en niet voor de totale hoeveelheid overgedragen gegevens.

Zoals andere online back-upprogramma's comprimeert en codeert CrashPlan je gegevens alvorens ze over het internet te verzenden. En zoals bij de andere programma's gelden ook hier de wetten van de fysica. In sommige gevallen kan een online back-up zelfs met compressie dagen of weken duren. Maar CrashPlan doet drie unieke en interessante dingen.

Ten eerste krijgen bestanden die recent zijn veranderd voorrang. Als je dus je eerste back-up maakt en die drie dagen duurt, maar je intussen grote veranderingen maakt in een document dat je aan het schrijven bent, maakt CrashPlan bijna onmiddellijk een back-up van het nieuwe document in plaats van te wachten tot de rest van de wachtrij is verwerkt.

Ten tweede kan CrashPlan meerdere versies opslaan van bestanden die veranderd zijn, en dit kan onmiddellijk nadat ze zijn veranderd in plaats van elk bestand op je schijf te moeten controleren telkens voordat het programma draait. Je stelt het aantal minuten in tussen het moment dat het bestand wordt opgeslagen en dat CrashPlan er een back-up van maakt. Dit betekent dat zodra je CrashPlan begint te gebruiken, het meerdere versies van je belangrijkste en meest actief gebruikte bestanden kan archiveren - een beetje zoals een versie-controle systeem - zonder dat het wacht op een vast schema om te draaien.

En ten derde, als een bestand verandert, maakt CrashPlan geen nieuwe kopie van het volledige bestand, maar kopieert alleen de bytes die echt zijn veranderd. Dit betekent dat incrementele back-ups heel snel gaan en dat de opslagruimte wordt beperkt - twee punten die altijd welkom zijn, maar zeker bij online back-ups. Als je dus bijvoorbeeld een schijfkopie van 10 GB die je gebruikt voor Windows XP in Parallels Desktop zou maken, kun je die elke dag updaten zonder je zorgen te moeten maken over een tekort aan back-upmedia. CrashPlan gaat eigenlijk nog een grote stap verder: als een bestand waarvan je al een back-up hebt gemaakt op meer dan één computer in je woning of kantoor staat, slaat CrashPlan alleen een verwijzing op naar het oorspronkelijke back-upbestand in plaats van een tweede kopie. Dit betekent dat je effectief veel meer gegevens kunt opslaan op een veel kleinere ruimte dan bij andere back-upoplossingen.

Het potentiële nadeel aan deze benadering met gedeeltelijke bestanden is, dat om een bepaalde versie van een bestand terug te zetten, CrashPlan toegang moet hebben tot alle onderdelen waaruit het bestand bestaat. Het programma gebruikt dan wel uitgebreide dataverificatie om de integriteit te controleren, maar een schijfprobleem of een ander probleem zou in theorie een deel van één van je back-upbestanden kunnen beschadigen, waardoor het hele ding nadien niet meer kan worden gereconstrueerd. Dit is geen probleem wanneer je back-upprogramma een volledige kopie van elk bestand opslaat.

Peer-to-peer back-ups -- De servers van CrashPlan zijn niet de enige bestemming die je voor je back-ups kunt kiezen. De FAQ van het bedrijf vermeldt openlijk dat CrashPlan Central noch de snelste noch de goedkoopste optie is. Een tweede optie is een computer van een vriend, en dit kan praktisch om het even welke andere computer ter wereld met een internetverbinding zijn. CrashPlan heeft clients voor Mac OS X, Windows en Linux, en bestanden van één besturingssysteem kunnen op een ander worden teruggezet. Het volstaat dat je vriend de software installeert (gratis als je alleen maar de back-up van iemand anders opslaat) en jij kunt dan de harde schijf van die vriend toevoegen als back-upbestemming voor je bestanden. Je vriend kan opgeven hoeveel schijfruimte hij voor jou beschikbaar houdt, en al je gegevens worden gecodeerd zodat je vriend ze niet kan lezen. Jij noch je vriend moeten hiervoor een statisch IP-adres hebben, al zul je in sommige gevallen misschien wel even aan de firewall of de router moeten prutsen om de gegevens door te laten.

Wat je over het internet met de computer van een vriend kunt doen, kun je ook doen op je lokaal netwerk met een andere van je computers - of met meer dan één. En wanneer je computer A hebt ingesteld als bestemming voor computer B, kun je ook met één muisklik back-uppen van B naar A, zodat de back-ups wederzijds werken. Dit betekent dat het niet van belang is of je nu twee of tientallen computers hebt, elke computer kan back-uppen naar de andere, snel en automatisch (natuurlijk op voorwaarde dat je over voldoende schijfruimte beschikt).

De meeste back-upsoftware laat je back-uppen naar een andere machine op het lokaal netwerk via bestanden delen om een schijf van de ene computer op het bureaublad van de andere te brengen. Meer geavanceerde software, zoals Retrospect, vermijdt al die poespas en biedt ook meer controle door te werken met een client-serversysteem. Maar CrashPlan is bij mijn weten de enige cross-platform back-upsoftware die echte peer-to-peer back-ups biedt, lokaal of remote, zonder speciale instellingen - en het feit dat dit kan zonder een expliciet schema is een enorm pluspunt.

Toeters, bellen en rode vlaggen -- Behalve het standaardpakket heeft CrashPlan ook de meeste van de mogelijkheden die ik belangrijk vind voor een archief-back-upprogramma. Je kunt kiezen of de software de hele tijd draait of alleen op bepaalde momenten, hoeveel versies je van elk bestand wilt bewaren en of en wanneer bestanden verwijdert worden die op de bronschijf zijn gewist. Je kunt alleen bepaalde bestanden of mappen kiezen of bestanden uitsluiten met bepaalde extensies, en de datum, de plaats in het bestandensysteem of een zoekopdracht gebruiken om bestanden te selecteren. Je kunt bestanden met hun reservekopieën herstellen op dezelfde plek of elders, en nog bestaande bestanden of hernoemen of overschrijven tijdens herstelling. Je kunt ook de bandbreedte regelen die voor online back-ups gebruikt wordt, en verschillende drempelwaarden kiezen om te bepalen wanneer je de computer gebruikt en wanneer hij niets te doen heeft.

Maar ondanks al deze back-up-handigheid, heeft CrashPlan verschillende zwakke plekken en een aantal merkwaardige omissies. Zo kan het verbazingwekkend genoeg geen back-ups maken rechtstreeks naar een externe harde schijf en zelfs niet naar een opslagmedium dat aan een netwerk hangt. De enige geldige bestemmingen op dit moment zijn andere computers, en alleen de gebruikers van die computers kunnen aangeven op welke lokale opslagmedia de back-ups worden geplaatst. Dus als je maar één computer hebt en je kunt (of wilt) je back-ups niet via het internet maken, dan heb je pech. Als je wel back-ups via het internet maakt, zit je vast aan lage herstellingssnelheden. Code 42 zegt dat een oplossing hiervoor bovenaan hun prioriteitenlijstje staat.

Nog een probleem is dat CrashPlan, net als Time Machine en back-up 3.1 van Apple, ontworpen is om goede archieven te maken, maar geen duplicaten waarvan je kunt opstarten. Ik vind dat archieven en duplicaten de twee pijlers van een compleet back-upsysteem zijn, en je loopt een risico als je er maar één hebt. Zelfs als je uitstekende archieven hebt, kan een crash van een harde schijf bijvoorbeeld ervoor zorgen dat je uren of dagen niet kunt werken, omdat je je schijf moet repareren of vervangen en alle benodigde bestanden moet herplaatsen. Met een duplicaat kun je meteen weer aan het werk. Bovendien kunnen opstartende duplicaten je het vege lijf redden in het geval dat een systeem-opwaardering misloopt. Je zult dus een ander gereedschap willen hebben, zoals SuperDuper, om dat deel van je back-upsysteem te verzorgen.

CrashPlan is geschreven in Java, en zoals zo vaak het geval is met Java-applicaties blijft er nog wel wat te wensen over als het op uiterlijk en gevoel aankomt. Dat wil zeggen, het ziet er vrij aardig uit maar het lijkt meer op een webpagina dan op een fatsoenlijk Mac-programma. Er zijn geen menu's of sneltoetsen en sommige besturingselementen zijn tweeslachtig. Hoewel back-ups in de achtergrond draaien zelfs als het CrashPlan-programma niet open is, krijg je geen informatie dat er iets gebeurt, behalve misschien dat je internetverbinding trager wordt, afhankelijk van je instellingen. Code 42 zegt dat ze bezig zijn met een oplossing hiervoor.

Een paar keer gebeurde het dat de CPU van mijn Mac op 100 procent bleef hangen gedurende lange tijd, zelfs als ik geen andere programma's liet draaien en CrashPlan niet actief met een back-up bezig was. In Activiteitenweergave bleek dat Java de processor monopoliseerde. Volgens Code 42 hadden een paar andere gebruikers vergelijkbare problemen, en ze zijn het aan het uitzoeken.

Deze en nog een paar kleine fouten zijn ongeveer wat je zou verwachten bij de eerste commerciële versie van een nieuw programma, en ik ben er zeker van dat er binnenkort verbeteringen zullen komen. Bij de andere dingen die ik heb gevraagd zitten meer flexibiliteit bij het uitsluiten van bestanden van een back-up (bijvoorbeeld aan de hand van de grootte of de wijzigingsdatum) en een grammaticale schoonmaak: het programma gebruikt "back-up" als een werkwoord, terwijl dat "back up" moet zijn.

Conclusies -- Ondanks deze problemen is CrashPlan het eerste programma dat mij aan het denken heeft gezet over mijn eigen back-upstrategie, omdat het mogelijkheden heeft die voorheen niet bestonden of te ingewikkeld waren om uit te voeren. Ik ben er nog niet aan toe om Retrospect op te geven voor de back-ups van de Macs in ons huis, maar ik kan me best voorstellen dat dat gaat gebeuren als en wanneer een aantal van de huidige hobbels in CrashPlan gladgestreken zijn.

CrashPlan bestaat in twee edities. CrashPlan Pro, dat ik hier beschreven heb, kost 60 dollar. The niet-Pro versie van CrashPlan kost 20 dollar, bewaart maar één versie van elk bestand en doet niet aan instant-detectie van veranderingen in bestanden. De Pro-versie komt met gratis updates gedurende een jaar en een voorrangsbehandeling bij technische ondersteuning. Een gratis 14-dagen-testversie is beschikbaar.

Rondje langs de redactie -- [Adam Engst] Ik heb zelf nog geen gelegenheid gehad om naar CrashPlan te kijken, maar Joe's beschrijving van de peer-to-peer-aanpak bij het maken van back-ups intrigeert me mateloos. Ik heb wel voorgesteld dat Apple iets dergelijks zou doen in lezingen en in "Apple Computer, voorwaarts in 2004" (2004-01-05), waarin in schreef:

Wanneer ik eraan toe kom om CrashPlan te testen, zal het me benieuwen hoe het uit al die opgeslagen brokken het uiteindelijke bestand weer samenstelt, en ook of het mogelijk is om een hele harde schijf weer te herstellen vanaf een back-up (vermoedelijk na opstarten vanaf een andere harde schijf of een hulpapparaat als TechTool Protege van Micromat). Het is tenslotte niet de back-up die belangrijk is, maar de herstelling.

[Jeff Carlson] Hoewel ik mezelf nog geen CrashPlan zie gebruiken, omdat mijn Retrospect-systeem nog prima werkt, lijkt het me een goed gereedschap om te installeren op de Macs van familieleden. Ik heb mijn ouders geholpen om regelmatige back-ups op te zetten, maar in hun systemen zitten nog geen back-ups elders, alleen al het hebben van back-ups op een externe harde schijf is al een grote vooruitgang. Maar CrashPlan zou voor mij een eenvoudige oplossing kunnen zijn om er op afstand voor te zorgen dat hun belangrijke gegevens buiten hun huizen opgeslagen worden, misschien zelfs op een harde schijf die ik in mijn kantoor installeer. Liefde is: je minder technologisch aangelegde familieleden helpen bij het bijhouden van goede back-ups.

Take Control-nieuws, 26 februari 2007

Maand van Apple-aanbiedingen #4: de Switcher's-kit -- We kennen allemaal tenminste één tot het bot gefrustreerde Windows-gebruiker die op het punt staat over te stappen op de Mac. Maar hoe eenvoudig, veilig en plezierig om te gebruiken Mac OS X ook is, het veranderen van besturingssysteem is nog steeds een grote stap. Help hen de overgang makkelijker te maken met onze Take Control Switcher's-kit: 7 e-boeken die gegarandeerd helpen uit te leggen welke Mac de juiste is, aanpakken bieden voor het overzetten van gegevens van Windows naar Mac OS X, vertellen hoe je noodzakelijke Windows-programma's kan laten werken op de Mac en de beste technieken bieden voor het aanleren en onderhouden van Mac OS X. Deze essentiële bundel kost slechts $25,18, wat een korting van 60% betekent op de gewone totaalprijs van $62,95. (En ja, omdat we geen lastige kopieer-preventietechnologie toepassen, kun je deze e-boeken gewoon downloaden en ze aan je vrienden geven via e-mail of op een CD.)

Dit en de rest van de aanbiedingen in onze Maand van Apple-aanbiedingen, zijn slechts beschikbaar tot 6 maart 2007. Het is nu dus tijd om te beginnen met Tiger, meer te weten te komen over iLife, je kennis van Mac OS X te vergroten, of vrienden te helpen over te stappen op de Mac.

Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 26 februari 2007

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

Volume control for family Mac -- De iPod heeft een optie om het geluidsniveau te bewerken, maar heeft de Mac die ook? Is er een manier om te voorkomen dat een kind van 7 het volume heel erg hoog zet? (1 bericht)

Speelt de Apple TV een DVD vanaf een laptop? Nu we nog steeds moeten wachten op de levering van de eerste Apple TV, vraagt een lezer zich af of het mogelijk zal zijn om een film op TV te bekijken vanaf een DVD die zich in een Mac elders in huis bevindt. (1 bericht)

NY Times links -- Reacties van lezers op het artikel van Adam vorige week over het maken van permanente links naar New York Times artikelen online. (3 berichten)

Running with a Garmin Forerunner GPS -- Besprekingen van TrailRunner en andere GPS applicaties die gebruikt kunnen worden met een Garmin Forerunner en andere GPS apparaten. (4 berichten)

Weird preferences folders -- Er zijn een groot aantal mappen met rare namen aangemaakt op de Mac van een lezer, maar waar komen ze vandaan? (7 berichten)

Reading WriteNow files in Mac OS X -- Hoe kun je die fantastische roman teruglezen die je jaren geleden met WriteNow schreef? Hier worden een aantal suggesties gegeven voor het converteren van dit soort bestanden in iets waarmee Mac OS X overweg kan. (5 berichten)

How much to quote? Wat is de juiste etiquette voor het citeren van berichten in TidBITS Talk (of een ander discussie-forum)? (3 berichten)

Editing compressed video -- Een lezer vraagt meningen over een product dat ontworpen is voor het opnemen van video vanaf apparaten met HDMI-verbindingen. (1 bericht)

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.