TidBITS#865, 5 februari 2007

Zou jij een 23-inch MacBook kopen? Het is geen product van Apple: Jeff Porten beschrijft hoe hij een haperende 17-inch PowerBook G4 in een tweede beeldscherm voor zijn MacBook veranderde. Bovendien biedt John O'Fallon, in het licht van de recente toename in aandacht voor Mac-beveiliging, praktische voorzorgsmaatregelen om de meeste aanvallen af te weren. Verder brengt Apple kleur in de iPod shuffle-lijn en regelt het zijn langdurige ruzie met Apple Corps van de Beatles. Nolobe verkrijgt Interarchy en brengt Interarchy 8.5 uit, en Open Door Networks brengt een update uit van hun beveiligingsproducten. De AirPort Extreme begint geleverd te worden, met nieuwe details over de draadloze capaciteiten, en Macinstruct start een Mac-instructiewedstrijd met Adam, Tonya en Joe als juryleden. Tenslotte moet je niet vergeten om naar onze "Maand van Apple-uitverkoop"-aanbiedingen te kijken voor bundels van Mac-specifieke Take Control e-boeken!

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Apple Inc. en Apple Corps bereiken akkoord

Apple Inc. en Apple Corps hebben vandaag een nieuwe overeenkomst aangekondigd waardoor Apple Inc. de eigenaar wordt van alle handelsmerken in verband met "Apple" en sommige handelsmerken hiervan in licentie zal geven aan Apple Corps. Deze overeenkomst vervangt de overeenkomst van 1991 waarbij Apple Corps het gebruik van zijn handelsmerken toestond aan Apple Inc., zelfs op items die binnen het gebruiksdomein van Apple Corps (entertainment) vallen voor zover Apple Inc. geen "fysieke media met vooropgenomen inhoud" verkocht. (Voor een gedetailleerd overzicht van de geschiedenis van de relaties tussen beide ondernemingen, zie Geoff Duncans "Apple versus Apple", 2006-03-27.) De overeenkomst betekent tevens het einde van de lopende rechtszaak over inbreuken op de auteursrechten waarbij Apple Corps Apple Inc. aanklaagde. Apple Corps verloor die zaak, maar ging onmiddellijk in beroep. Beide ondernemingen zullen voor hun eigen gerechtskosten opdraaien, en Apple Inc. blijft de naam en het logo verder gebruiken op iTunes. (Nogmaals, voor meer details, zie Geoff's "Rechter laat Beatles een toontje lager zingen", 2006-05-08.) De bepalingen van de nieuwe overeenkomst blijven geheim.

Er is nog niet beslist of de muziek van de Beatles ooit te koop zal zijn via de iTunes Store. Door een handvol subtiele verwijzingen naar de Beatles in de keynote van Steve Jobs op de recente Macworld Expo in januari 2007 werd een dergelijke aankondiging door velen verwacht, maar in woorden die allesbehalve optimistisch klonken zei Neil Aspinall, manager van Apple Corps in de aankondiging "Wij wensen Apple Inc. alle succes toe en kijken uit naar vele jaren vreedzame samenwerking met hen". Volgens de onderzoeksfirma NPD Group behoort de muziek van de Beatles tot de vaakst gedownloade muziek op peer-to- peer diensten voor het delen van bestanden.

iPod shuffle nu kleurrijk

Apple kondigde vorige week aan dat de piepkleine iPod shuffle nu verkrijgbaar is in vijf kleuren: roze, oranje, groen, blauw en het oorspronkelijke zilver. De configuratie blijft hetzelfde met 1 GB geheugen voor 80 dollar. Dit nieuws werd u gebracht door de kleur paars, die jaloers is.

De ultieme Mac-kelder

In het kader van huisrenovatie reizen we naar het huis van Soyburger, een 28-jarige videobewerker/computeranimator/grafische ontwerper die duidelijk een flair heeft voor binnenhuisarchitectuur. Soyburger is ook een Macintosh-fan, maar terwijl de meeste Mac-fans tevreden zijn met een 'Think Different'-poster of een iMac in de huiskamer, heeft Soyburger een van de grootste privécollecties van Macs die we ooit gezien hebben, allemaal elegant op IKEA-meubilair in een speciaal ontworpen kelderkantoor/recreatieruimte. Er is een bar grotendeels samengesteld uit Classic II's, een muur van iMac's, rijen van verschillende modellen Mac's, een paar verspreide Newton's en Apple II's, en voor de lol een collectie van klassieke videogameconsoles. Goed gedaan!

DealBITS-verloting: Billable-winnaars

Onze felicitaties gaan naar Steve Green van cox.net, Ed Mullin van ewmullin.com, Matthew MacKay van upei.ca en Steve Cronin van austin.rr.com voor hun inzendingen die willekeurig zijn gekozen in de DealBITS-verloting van vorige week en die een exemplaar van Clickable Bliss' Billable ter waarde van $24.95 hebben gekregen. TidBITS-lezers die niet tot de winnaars behoren, besparen tot 14 feb. '07 20 procent wanneer zij Billable kopen. Geef couponcode "tidbits1" op bij je bestelling. Wij danken hierbij nogmaals de 388 deelnemers van deze DealBITS-verloting, en wij hopen dat jullie in de toekomst weer zullen deelnemen.

DealBITS-verloting: SmileOnMyMac Productivity Suite

SmileOnMyMac heeft de laatste tijd naam gemaakt door het aanbieden van een toenemend aantal nuttige Macintosh-applicaties. Ze zijn waarschijnlijk het meest bekend door PDFpen, hun pdf-bewerkingsgereedschap, maar ze ontwikkelden ook DiscLabel voor het maken en drukken van cd/dvd-etiketten, PageSender voor het versturen van documenten als faxen, BrowseBack voor een visuele geschiedenis van je webbrowsen, TextExpander voor het snel invoeren van tekstfragmenten, en PhotoPrinto voor het ontwerpen en drukken van fotoalbums en scrapbooks. Een aantal SmileOnMyMac-producten zijn in het verleden in DealBITS verschenen; nu hebben ze al hun producten samen gebracht in de SmileOnMyMac Productivity Suite. Normaal zouden deze applicaties meer dan $200 kosten als ze afzonderlijk gekocht werden, maar samen kosten ze slechts $129.

In de DealBITS-verloting van deze week kun je inschrijven om een van de drie exemplaren van de SmileOnMyMac Productivity Suite te winnen, elk ter waarde van $129. Inschrijvers die niet tot de gelukkige winnaars behoren, ontvangen een korting op SmileOnMyMac-producten, schrijf je dus in op de DealBITS-pagina hieronder. Alle verzamelde informatie valt onder ons uitgebreide privacybeleid. Wees voorzichtig met je spamfilters, je dient namelijk in staat te zijn e-mail van mijn adres te ontvangen om te vernemen of je gewonnen hebt. Denk er ook aan als je iemand tipt die wint, jij dezelfde prijs ontvangt als dank voor de reclame.

Nolobe neemt Interarchy over, versie 8.5 gereed

Peter Lewis en Stairways Software hebben vorige week aangekondigd dat Nolobe, een nieuw bedrijf van Interarchy's hoofdontwikkelaar Matthew Drayton, Interarchy heeft overgenomen van Stairways in wat neer komt op een werknemers-uitkoop. Interarchy, eerder bekend als Anarchie, is de afgelopen 10 jaar voortdurend verder ontwikkeld door Peter en Stairways, waarbij Matthew de laatste zes jaar bijdroeg in de ontwikkeling.

Voor huidige Interarchy-gebruikers, verandert er in wezen niets. Licenties voor Interarchy 8 blijven geldig en zullen ook geldig zijn voor de zojuist uitgegeven gratis upgrade naar versie 8.5, met een korting op de betaalde upgrade naar Interarchy 9.0 die later dit jaar verschijnt. Stairways Software behoudt het sneltoets-hulpprogramma Keyboard Maestro, samen met verschillende andere oudere programma's die op dit moment niet verkocht worden, hoewel we verwachten dat Peter de komende tijd zijn aandacht elders zal hebben, omdat hij en zijn vrouw Nikola hun derde kind elk moment verwachten.

Interarchy 8.5, dat tegelijkertijd met deze aankondiging verscheen, biedt verbeterde script-ondersteuning met AppleScript-opname en een programma-Scriptsmenu, een opdracht "Open in Terminal" dat een geselecteerde SFTP-map in een ssh-sessie op afstand opent in Terminal, een Dock-menu dat snelle toegang biedt tot bladwijzers en open tabs en een verbeterd Informatievenster, dat mapafmetingen op ftp-servers kan berekenen en bestandsrechten kan aanpassen. Zie de Interarchy 8.5's release notes voor een volledig overzicht van alle veranderingen. Het is een download van 7,8 MB en Mac OS X versie 10.3.9 of hoger is vereist. De upgrade is gratis voor geregistreerde gebruikers, nieuw kost het $60.

Macinstruct begint Mac-instructiewedstrijd

Ik vind dit een leuk idee - een wedstrijd in het maken van de creatiefste en innoverendste instructies voor Macintosh-gebruikers. Natuurlijk betekent Mac-gebruiker zijn dat je eigenlijk geen handleiding nodig hebt, maar tegelijkertijd heeft de Mac-wereld de beste schrijvers en leraren op de planeet. De wedstrijd wordt georganiseerd door de vrijwilligerssite Macinstruct en heet Tutorama. De bedoeling is dat Mac-gebruikers anderen gaan helpen met heldere en behulpzame 'tutorials'. Het formaat hiervan staat niet vast: hoewel het geschreven woord de ultieme manier van communiceren is voor veel mensen worden ook video tutorials toegestaan, Flash-animaties of wat dan ook. Je hoeft er alleen voor te zorgen dat je slaagt in je opzet: iets duidelijk maken over je onderwerp. En zelfs wanneer je niet één van de leuke prijzenwint moet het zeer lonend zijn je kennis te kunnen delen met andere Mac-gebruikers.

Ik schrijf echter niet alleen over Tutorama omdat ik het een goed idee vind, maar ook omdat ik deel uitmaak van de jury, samen met Tonya, onze hoofdredacteur Joe Kissell, Take Control-auteur Kirk McElhearn, en Take Control-redacteur Dan Frakes. Andere juryleden zijn Robin Williams, het opperhoofd van technisch schrijven voor de Mac; Guy Kawasaki, de onnavolgbare; William Pollock, oprichter van No Starch Press; Jonathan Price, de schrijver van de eerste Apple style guide en Amber MacArthur, een journalist die schrijft over nieuwe media.

Ik raad je aan eens te kijken naar de Tutorama Resources pagina voor de officiële regels van de wedstrijd en advies van de jury, en na te denken over wat jij uit wil leggen aan de rest van de wereld.

Open Door Networks komt met update beveiligingsproducten

Met alle recente ophef over beveiliging op de Mac, is het waard erop te wijzen dat we genoeg gereedschappen hebben om ons te beschermen tegen de meest voorkomende internetgevaren. Open Door Networks heeft recent al hun internet-beveiligingsproducten opgewaardeerd, die los verkrijgbaar zijn, maar ook als bundel. DoorStop X Firewall 2.0 kent de toevoeging van "Location Sets", die je in staat stellen om verschillende beschermingsinstellingen te creëren voor verschillende omgevingen (je wilt bijvoorbeeld stringentere instellingen voor de firewall bij gebruik van openbare hotspots dan wanneer je thuis bent achter je "NAT-gateway"). Andere nieuwe functionaliteit is onder andere geautomatiseerde log-archivering en service-specifieke log-opties. In Who's There? Firewall Advisor 2.1, dat aanvullende informatie levert over aanvallen en aanvallers, zijn nieuwe filter- en zoekfuncties toegevoegd, is het real-time scrollen verbeterd en biedt ook nieuwe service-definities.

En tenslotte heeft Open Door hun e-boek opgewaardeerd, "Internet Security for Your Macintosh: A Guide for the Rest of Us", om ook de recentste zaken in internet-beveiliging voor Mac-gebruikers te bespreken, met name onderwerpen die te maken hebben met het werken met Windows op Intel-Macs. Het e-boek zelf en Open Door's beveiligingsblog, zijn ook geïntegreerd in alle producten, zodat je de blog kunt doorzoeken voor gerelateerde zaken, direct vanuit DoorStop X of Who's There. Tot 14 februari 2007, kost DoorStop X Firewall $40 (upgrades zijn $30), Who's There? Firewall Adviser kost $30 (upgrades zijn $20), het e-boek kost $10 (gratis upgrades) en de DoorStop X Security Suite bundel van al de producten is $70 (met de upgrade voor $40).

Computerveiligheid: wie is verantwoordelijk?

"Veiligheidsrisico! Een lek in het Mac OS X HTTP-protocol maakt 'denial of service'-aanvallen mogelijk, en het uitvoeren van mogelijk kwaadwillende code."

"O nee", denk je. "Dit klinkt gevaarlijk. Is mijn Mac onveilig? Erger nog, mijn gehele netwerk?"

De realiteit is echter dat "veilig" slechts een relatieve term is, zowel in de echte wereld als op internet. Is het veilig om in je auto te stappen en naar de supermarkt te rijden? Moderne auto's hebben veiligheidsgordels, kreukelzones en airbags, en hoewel dat niet altijd het geval is geweest, is het nog steeds geen garantie voor een schadevrije rit. Auto's zijn dan wel veiliger geworden, maar dat is nog steeds een relatief begrip. Je kunt niet op een bepaalde auto wijzen en zeggen dat die auto volledig veilig is, en een andere totaal niet.

Hetzelfde gaat op voor computers en netwerken. De site van een bank is wellicht veiliger dan de gemiddelde Britney Spears fanblog, maar in werkelijk zijn beide behoorlijk moeilijk te hacken, zelfs wanneer je behoorlijk technisch bent. Tegelijkertijd echter zijn beide mogelijk kwetsbaar voor een kwaadwillende cracker.

Het probleem met veiligheidsbulletins (in elk geval één van de problemen) is dat ze zich concentreren op lastige technische details, en niet ingaan op het nemen van verstandige voorzorgsmaatregelen. In de meeste gevallen is er een grotere kans op "sociale" veiligheidslekken dan op technische. Heb je ooit een wachtwoord op een geeltje geschreven en het op je beeldscherm geplakt? Heb je ooit gebruikers een naam en wachtwoord op je Mac laten delen voor een gebruikersaccount, of wachtwoorden verzonden via e-mail? Dat zijn grotere veiligheidsrisico's dan het grootste deel van de veiligheidslekken die gebruikt zouden kunnen worden om een aanval op je netwerk uit te voeren.

Een ander probleem is dat de genoemde bulletins vaak moeilijk te begrijpen zijn, soms ook voor doorgewinterde netwerkbeheerders. Dit komt vaak doordat het beschreven probleem zo obscuur en technisch is dat alleen een specialist het kan begrijpen of er op kan reageren. Dit maakt het dus moeilijk voor velen van ons om te begrijpen hoe reëel het beschreven probleem is, of hoe groot de kans dat wij er door getroffen worden. Het is vaak belangrijker je te realiseren dat er grotere, meer praktische gevaren zijn voor de veiligheid van je netwerk.

De meesten van ons kiezen ervoor om in een auto te stappen omdat de voordelen daarvan opwegen tegen het risico. We maken verbinding met het internet om dezelfde redenen. We doen natuurlijk ons best om het risico onder controle te houden, maar uiteindelijk is het onze eigen verantwoordelijkheid. Natuurlijk hebben software-producenten de plicht om software te maken die stabiel is, en in principe veilig, maar net als bij een auto, is het uiteindelijk onze eigen keus om de software te gebruiken.

Wanneer een auto door een garagedeur heen schiet wanneer je de rem gebruikt, of wanneer de benzinetank van een Fiat Punto explodeert wanneer je ermee achteruit rijdt, verwachten wij als consumenten uiteraard dat de fabrikant het probleem aanpakt. Maar het grootste deel van de ongelukken wordt aangericht door bestuurders, andere auto's op de weg of andere omstandigheden die we niet direct controleren. Deze zijn niet noodzakelijkerwijs de verantwoordelijkheid van monteurs. Dit gaat ook op voor computers en netwerken; de meeste veiligheidsproblemen kunnen worden opgelost door je te houden aan een aantal basale veiligheidsregels.

Praktische maatregelen -- Ik zal vijf eenvoudige voorbeelden geven om te laten zien wat ik bedoel:

Deze lijst is verre van compleet, maar het algemene idee is dat het nemen van een paar eenvoudige maatregelen op zowel losse Macs als op je netwerkapparaten erg belangrijk is voor de veiligheid, in elk geval veel belangrijker dan al teveel aandacht besteden aan het soort waarschuwingen waar dit artikel mee begon.

Toen auto's meer algemeen bezit werden, was het risico slechts beperkt omdat er nog niet zo hard gereden kon worden. Vanaf het moment dat ze krachtiger werden, en de wegen voller, namen de risico's ook toe, en werden er hogere eisen gesteld aan de chauffeurs om veilig van A naar B te komen. Nu we afhankelijker worden van computers, en meer en meer kwetsbare informatie op onze systemen staat, moeten we meer aandacht besteden aan de basale veiligheid van onze computers, en minder aandacht besteden aan het laatst bekende mogelijke risico.

Airbags zijn een fantastische uitvinding, maar je moet nog steeds je ogen op de weg gericht houden.

[John O'Fallon is de oprichter van Maxum Development, de fabrikant van Rumpus, een populaire FTP- en web-server. Hij houdt zich al 25 jaar bezig met het ontwikkelen van commerciële software voor Apple computers.]

Apple levert 802.11n basisstation en enabler-software

Het AirPort Extreme basisstation met 802.11n wordt nu geleverd. De enabler-software die nodig is om bestaande Macs te updaten die 802.11n-technologie aan boord hebben, wordt meegeleverd met het basisstation en kan nu ook gekocht worden in de Apple Store voor $2 (zie "Twee dollar voor 100 Mbps 802.11n-enabler", 2007-01-22). Alle Macs met Intel Core 2 Duo-processors (behalve de 17-inch 1,83 GHz iMac) of Xeon-processors kunnen opgewaardeerd worden naar 802.11n, inclusief Mac Pro-desktops waarbij de AirPort Extreme-optie toegevoegd was. Apple biedt geen 802.11n-opties aan voor oudere Macs. Adapters van derden zijn hiervoor nodig.

De enabler-software is niet voor slechts een specifieke Mac, een vraag die opkwam toen de enabler-software aangekondigd werd. In een persconferentie vorige week, zei David Moody, Apple's vice-president voor wereldwijde Mac-productmarketing, "Je kunt het installeren op alle Macs in je huis". De licentie op de aankooppagina is zelfs nog breder: "Krachtens de softwarelicentie voor de 802.11n-enabler is het u toegestaan deze software te installeren en te gebruiken op alle computers die u bezit of beheert".

Het nieuwe AirPort Extreme basisstation kan zowel in de 2,4 gigahertz (GHz)-band opereren, waarin 802.11b (AirPort) en 802.11g (oorspronkelijk AirPort Extreme) opereren, maar ook in de 5 GHz-band, die nauwelijks in gebruik is door draadloze hardware vandaag de dag en waar meer beschikbare frequenties zijn. Hoewel het nieuwe AirPort Extreme basisstation ook het "Wireless Distribution System" (WDS) ondersteunt voor het draadloos linken van basisstations en zal werken met oudere AirPort Extreme en Express basisstations in 2,4 GHz, zei Moody dat het grotere bereik van 802.11n de noodzaak van WDS-verbindingen in de toekomst overbodig maakt.

Op 2,4 GHz staat Apple geen 40 MHz "brede" kanalen toe die, bij afwezigheid van andere Wi-Fi-netwerksignalen, de doorvoer zouden kunnen verbeteren (zie "AirPort Extreme 802.11n transportlimieten", 2007-01-29). Moody legde uit dat Apple groot belang heeft bij het in stand houden van Bluetooth-functionaliteit, dat de laatste jaren bij de meeste Macs wordt geleverd naast Wi-Fi. "We moeten zeker weten dat Bluetooth en 802.11n perfect naast elkaar kunnen functioneren", zei hij.

Het toestaan van 40 MHz brede kanalen in 2,4 GHz brengt aanzienlijke beperkingen voor Bluetooth omdat er slechts ongeveer 80 MHz beschikbaar is in de Verenigde Staten (en variërende hoeveelheden elders) in de 2,4 GHz band. Hoewel Bluetooth 1.2 en later frequenties kan vermijden die in gebruik zijn, en versie 1.2 of 2.0 is aanwezig in alle recente Macs, vermindert het 40 MHz brede kanaal Bluetooth's vermogen om constante doorvoer te leveren. Dit kan ervoor zorgen dat audio die uitgezonden wordt naar een Bluetooth-headset gaat stotteren, bijvoorbeeld.

Jai Chulani, een senior-productmanager bij Apple, deed de suggestie dat veel gebruikers beter bediend worden door een bestaand 2,4 GHz netwerk voor 802.11b/g-apparaten te behouden met een bestaand basisstation en dat oudere basisstation aan te sluiten op een Ethernet-aansluiting van het nieuwe AirPort Extreme basisstation, die dan werkt op de hoogste snelheid met nieuwere 802.11n-hardware in de 5 GHz-band.

AirPort Extreme met 802.11n is geconfigureerd om automatisch het beste kanaal in 5 GHz te kiezen, maar Chulani zei dat een geavanceerde instellingsoptie de mogelijkheid voor 5 GHz-kanaalselectie mogelijk maakt. Dit kan belangrijk zijn, omdat bij vier van de negen kanalen in 5 GHz die Apple aanbiedt, het zendvermogen beperkt is en dientengevolge een beperkt zendbereik hebben. Chulani bevestigde verder dat de Apple TV zowel in de 2,4 GHz- als de 5 GHz-band werkt, maar dat net zoals bij de AirPort Extreme, de beste stand automatisch gekozen zal worden en dat dit ook weer met de hand bijgesteld kan worden.

Apple's AirPort-hulpprogramma is opgewaardeerd voor de nieuwe standaard met een gereviseerde interface die, zei Chulani, "twee gezichten kent". Een die meer automatische, verstandige keuzes bevat voor gebruikers die geen wens of behoefte hebben aan het aanpassen van de configuratie. De andere bevat zelfs nog meer technische details dan eerdere uitgaven. Bijvoorbeeld, de aparte en gratis AirPort Client Monitor, die een grafische weergave gaf van aangesloten apparaten en hun signaalsterkten, is nu onderdeel van het AirPort-hulpprogramma. Een update van de AirPort Management Utility voor het tegelijk configureren van meerdere basisstations zal ergens in de toekomst uitkomen. Mac OS X versie 10.4.8 of Windows XP is vereist voor het nieuwe hulpprogramma.

In Macs in Apple's productie-pijplijn, is 802.11n nog niet vrij gegeven. Die aanpassing zal in een nog niet bekend gemaakt tijdspad plaatsvinden. Kopers van nieuwe Macs waarbij 802.11n nog niet vrijgemaakt is, zullen de $2 kostende enabler-software moeten kopen. Maar, het is waarschijnlijk dat alleen de kopers van het nieuwe AirPort Extreme basisstation (die geleverd wordt met de enabler-software) interesse zullen hebben om de nieuwe 802.11n-standaard te gaan gebruiken.

Het nieuwe AirPort Extreme basisstation wordt vanaf vorige week uitgeleverd en bestellingen die gedaan zijn na de aankondiging, zullen zeer binnenkort in handen komen van de kopers, zei Moody. Ik plaatste een bestelling op de Macworld Expo een paar dagen na de aankondiging en ik kreeg een e-mail van de Apple Store op 3 februari waarin me verteld werd dat mijn nieuwe Extreme basisstation zou arriveren op 6 februari 2007.

Bouw je eigen 23-inch MacBook

Sinds enkele weken loop ik met een nieuwe laptop rond: 3 GB RAM, 200 GB harde schijf, twee optische branders, 4 USB- en 3 FireWire-poorten. Maar het best van al is het 23-inch beeldscherm.

We zullen beginnen bij het begin. Enkele weken geleden gaf mijn geliefde 17-inch PowerBook de geest. Ik slaagde er later wel in om hem weer aan de praat te krijgen, maar ik had onmiddellijk een werkende Mac nodig, en ik schafte dan ook een nieuwe MacBook aan. (Voor de reparatie moest ik onder meer mijn appartement afkoelen tot 10 graden en de PowerBook boven een schaal met ijsblokjes houden. Maar we dwalen af...) Zoals de meesten van jullie weten, is de MacBook een fantastische computer - razendsnel in vergelijking met mijn 1 GHz PowerBook G4.

De overgang naar het kleinere scherm zat me echter dwars. Je zou niet meteen denken dat de omschakeling van 1440 x 900 naar 1280 x 800 zo een groot verschil zou maken. Ik had althans niet gedacht dat ik problemen zou hebben met een verlies van 21 procent van mijn schermresolutie. Maar het bleek zo moeilijk te zijn als typen met maar acht vingers. Ik doe aan web- en database-ontwikkeling, en ik heb vaak wel 50 verschillende vensters open. Op het kleinere scherm ging mijn productiviteit naar beneden - of misschien ook niet, maar dat kan ik moeilijk objectief zeggen. Subjectief gezien werd ik stapelgek door de lagere schermresolutie.

Misschien nog belangrijker is dat mijn ogen begonnen pijn te doen na slechts 8 à 10 uur werken met de MacBook. (Ik weet het, ik moet meer naar buiten.) De dotpitch op de MacBook - de fysieke afmetingen van de pixels - is kleiner dan die op het 17-inch model dat ik gewend was, en mijn ogen moesten er harder door werken. Zoals je moeder al zei: doe zo verder en je zult blind worden.

Ik ging op zoek naar een extern beeldscherm om mezelf een grotere bureaublad te geven, maar twee gedachten bleven door mijn hoofd spoken. Mijn zuinige ik bleef me eraan herinneren dat ik al een uitstekend 17" beeldscherm in mijn PowerBook had. Mijn praktische ik zei me dat mijn thuiskantoor voornamelijk dienst doet als plaats waar ik mijn backupschijven en boeken bewaar - tussen klanten en Starbucks in ben ik gewoonlijk op de metaforische baan. Een extern beeldscherm bindt me aan een specifieke plaats, wat ik al heel lang probeer te vermijden.

De perfecte oplossing zou een manier zijn waarbij ik de PowerBook kon gebruiken als een extern beeldscherm voor de MacBook. Als dat kon, zou ik kunnen werken op twee schermen, en zou het systeem bovendien ook nog eens draagbaar blijven (al is het dan strikt genomen geen laptop). Nu is dit niet alleen mogelijk, maar het is zelfs redelijk gemakkelijk.

Je laptops installeren -- De software die dit toverkunstje mogelijk maakt, is ScreenRecycler, en is nu verkrijgbaar als pre-release bij het Duitse Jinx. Voorlopig kun je de software gratis downloaden. ScreenRecycler bestaat uit twee componenten: een videostuurprogramma en een applicatie. Je moet ook een VNC-client voor schermdelen hebben. Op de download-pagina van ScreenRecycler vind je koppelingen naar verschillende utilities voor Mac of Windows. Jawel, Virginia, je kunt je Windows-laptop ook gebruiken als Mac-beeldscherm.

Installeer de ScreenRecycler software op de hoofd-Mac. In mijn geval is dat de MacBook. Na de installatie van het stuurprogramma moet je herstarten. Pre-release stuurprogramma's kunnen soms problemen veroorzaken, maar in mijn testen is het enige probleem dat herstarten nu een 15-tal seconden langer duurt.

Je volgende stap heeft niets te maken met de ScreenRecycler- applicatie. Je moet namelijk een secundair netwerk tussen de twee laptops instellen. Misschien heb je dit al gedaan, aangezien er veel andere goede redenen zijn voor een dergelijk netwerk. Met een secundair netwerk kun je IP-verkeer over één verbinding verzenden (zoals een Ethernet- of FireWire-kabel naar je andere laptop) terwijl je over een andere verbinding verbonden blijft met het internet.

Open het voorkeurpaneel Netwerk en kies een poort voor de verbinding van je laptops. Ik raad Ethernet aan, zeker als beide computers uitgerust zijn met gigabit Ethernet. FireWire is een alternatief dat de voorkeur heeft als je met Ethernet vaak verbinding maakt met een kantoor- of thuisnetwerk; verschillende poorten gebruiken is gemakkelijker dan meerdere netwerklocaties aanmaken. Als Ethernet of FireWire niet in de Netwerkstatus staan, activeer ze dan via Configuratie netwerkpoorten.

Dubbelklik op de gewenste poort in Netwerkstatus op de primaire laptop om je secundaire netwerk te creëren. Voer de volgende instellingen in:

Je moet hierbij goed op één ding letten: dit adres mag nog niet bestaan in andere netwerken die je gebruikt. Mijn Linksys-router thuis gebruikt bijvoorbeeld 192.168.1.1 - het cruciale verschil zit hem hier in het derde getal in dit adres dat verschilt van dat van het secundaire netwerk. Je kunt om het even welk getal "nnn" tussen 0 en 255 invoeren voor een adres in de vorm van 192.168.nnn.1.

Open op de andere laptop het voorkeurpaneel Netwerk en voer de bovenstaande instellingen in, maar verander het IP-adres in 192.168.2.2 (of een ander getal nnn naar keuze). Het router-adres moet echter wel hetzelfde zijn als datgene dat je in de eerste laptop hebt ingevoerd.

Beide computers zijn nu verbonden met twee verschillende netwerken. Je eerste netwerk kan nog altijd verbinding maken met het internet, over de poort waarmee je dit gewoonlijk doet, en je hebt je eigen privé-intranet tussen de laptops.

Als je je afvraagt waarom je dit niet gewoon met Bonjour kunt doen, dan is het antwoord dat je dat wel kunt... maar je krijgt dan misschien niet altijd de snelste beschikbare verbinding. Met IP- adressering ben je zeker dat je ScreenRecycler-verkeer over de juiste kabel gaat.

Poe. Tijd voor de finale installatiestap: installeer een VNC- client op de secundaire computer. VNCThing is veel sneller, maar werkt niet op Intel-Mac laptops; daar heb je Chicken of the VNC voor nodig.

Recycle je PowerBook -- Nu ben je (eindelijk) klaar om met twee draagbare beeldschermen aan de gang te gaan. Start ScreenRecycler op. Op de tweede laptop, open je de VNC-cliënt en maak je een verbinding met het adres dat je aangemaakt hebt voor het secundaire netwerk. (Het ScreenRecycler-venster geeft je alle beschikbare netwerkadressen, dus je hoeft het niet te onthouden.)

Nu gebeuren er twee dingen: je primaire laptopbeeldscherm zal veranderen, net alsof je hem had aangesloten op een extern beeldscherm, en je secundaire laptop zal een venster tonen met de inhoud van die externe monitor. Schakel vervolgens over op het gebruik van het gehele scherm voor dat venster, en je hebt een MacBook met twee beeldschermen. Natuurlijk is het niet een echt 23-inch-scherm, maar tel de pixels op een 13-inch- en een 17-inch-scherm op en je zit behoorlijk dichtbij het aantal pixels op een 23-inch-beeldscherm.

Als je de resolutie op de externe monitor wilt veranderen (dat wil zeggen, als je niet het gehele scherm van de tweede laptop vult), dan doe je dat in het Beeldschermen-voorkeurenpaneel. Veranderen van de resolutie maakt dat ScreenRecycler de verbinding verliest, maar je kunt hem reactiveren door de verbinding opnieuw te openen in je VNC-cliënt.

Natuurlijk zitten er een paar nadelen aan deze methode. De eerste is dat je videoverkeer verstuurt over een netwerk, wat bij lange na niet zo snel is als een rechtstreekse hardwareverbinding naar een echt beeldscherm. Alle bewegende grafische effecten, zoals het verslepen van een venster, maken dat het beeld wazig wordt zoals op de Atari 2600, totdat het weer stilstaat. Verrassend genoeg is dit niet echt een probleem: ik gebruik mijn externe beeldscherm terwijl ik dit schrijf om verschillende Safari-vensters te bekijken, en ze zijn allemaal scherp en leesbaar. Maar het tekstvenster dat ik gebruik om dit artikel te schrijven bevindt zich op mijn primaire beeldscherm. Op het secundaire is er een korte vertraging tussen typen en zien wat ik getypt heb, en dat is irritant. Sommige grafische programma's, zoals mijn online pokerspel, zien er prima uit op het secundaire beeldscherm. Probeer je eigen programma's uit om te zien welke in aanmerking komen voor ScreenRecycler.

Als je wilt, kun je je Beeldschermen-voorkeurenpaneel openen en je menubalk naar het tweede beeldscherm slepen, zoals dat gaat bij een hardware-beeldscherm. Je moet wel met één ding oppassen: als je ScreenRecycler sluit zonder de menubalk eerst weer terug te slepen, zal het venster op het externe beeldscherm de volgende keer dat je het gebruikt dienst weigeren. In dit venster worden de Beeldschermvoorkeuren de volgende keer getoond, dus de methode om je installatie weer werkend te krijgen ligt niet voor de hand. Je kunt F7 gebruiken om synchrone weergave in te schakelen (of Fn-F7 als "Gebruik de toetsen F1-F12 voor de uitvoering van softwarefuncties" aangekruist staat in je Toetsenbord-voorkeurenpaneel). Dat brengt je interne scherm weer terug, waar je je instellingen kunt veranderen om het externe beeldscherm weer te herstellen. Of verplaats je menubalk gewoon niet.

Als je klaar bent, stop je gewoon het ScreenRecycler-programma. De verbinding naar de andere laptop zal uitvallen, en je Mac zal zich opnieuw instellen alsof een monitor werd afgekoppeld, waarbij je externe vensters verhuizen naar het primaire scherm. Let op: als je op de "stop"-knop drukt in ScreenRecycler, of VNC uitzet op de tweede computer, zullen je vensters op het nu onzichtbare tweede scherm blijven, en je kunt daar je cursor kwijtraken. Als je vastzit, probeer dan op met Commando-Tab ScreenRecycler te activeren en met Commando-Q de boel weer te herstellen.

Het is trouwens de moeite waard te melden dat je je tweede laptop nog steeds gewoon kunt gebruiken. Het beeld van het tweede scherm is slechts een venster dat het hele scherm in beslag neemt, dus je kunt van programma veranderen en doen wat je wilt, en dan weer overschakelen naar VNC om naar je dubbelschermsituatie terug te gaan.

Maar wacht, er is nog één ding... of eigenlijk een stel -- Nu je twee beeldschermen hebt, wordt het tijd om wat op te pimpen. Je hebt misschien gemerkt dat wanneer je ScreenRecycler gebruikt, je twee toetsenborden voor je hebt waarvan vervelend genoeg alleen die op de primaire Mac werkt. Dat lijkt wat dom, vooral als je mijn waarschuwing in de wind sloeg en je de menubalk naar de tweede Mac verplaatste (zoals ik).

Het blijkt dat ScreenRecycler prima werkt met het Teleport hulpprogramma. Teleport is een slim voorkeurenpaneel waarmee je een Mac kunt besturen met het toetsenbord en de muis van een andere machine; de werking is vergelijkbaar met die van een software KVM-schakelaar. In dit geval stuur je toetsaanslagen van je tweede Mac naar je eerste, die dan op je tweede Mac verschijnen als je werkt op het externe scherm. Als dat verwarrend klinkt, bekijk het dan zo: je kunt typen en het stuurvlak gebruiken op beide Macs, en het werkt gewoon.

Je wilt trouwens waarschijnlijk wel de mededeling uitzetten die je meldt dat Teleport geactiveerd is, aangezien die pal in het midden van je externe beeldscherm staat. Om dit voor elkaar te krijgen, zorg je ervoor dat Teleport uit staat, doe je een Terminalvenster open op je tweede computer, en plak je de volgende tekst in na de prompt.

Tenslotte, stel je voor dat voor jou, de veeleisende Mac-gebruiker, 23 inch schermruimte niet genoeg is. Je wilt meer. Je MacBook kan een extern beeldscherm aansturen van 1920 bij 1200 pixels, dus waarom zou je je beperken tot de zielige, oorspronkelijke grootte van het externe beeldscherm?

Er bestaat al een tijdje een Quartz-hack die AppleDisplayScaleFactor heet en die je kunt gebruiken om de relatieve grootte van programma's op je Mac in te stellen. Het nadeel is dat de meeste programma's hier eigenlijk niet mee om weten te gaan en er allerlei rare dingen gebeuren, zoals klikken die geregistreerd worden alsof ze eigenlijk centimeters verderop gebeurden. Maar het toeval wil dat VNCThing perfect werkt met deze hack, en geen last heeft van de rare dingen die in ander programma's optreden. Met andere woorden, je kunt schalen zoveel je wilt.

Om deze magie te laten werken, moet je eerst je schaalfactor bepalen. Als je een 1920 bij 1200 scherm op een 1440 bij 900 beeldbuis wil laten passen, dan is dat precies 75 procent. Als dat ook jouw schaalfactor is, zorg er dan voor dat VNCThing uit staat, en doe weer een Terminalvenster open op je tweede laptop. Plak er het volgende in:

Start VNCThing weer op, en je ziet de maximale hoeveelheid schermruimte die je primaire laptop kan leveren. Met deze hack in werking heb je feitelijk een 23-inch scherm en een 13-inch scherm, met een gezamenlijk aantal van 3,3 miljoen pixels. Vergelijk dat met de 4,1 miljoen op een 30-inch Apple Cinema-beeldscherm: ja het is een beetje kleiner, maar het is ook 2000 dollar goedkoper.

En alsof dat nog niet genoeg is, dit werkt allemaal prima met VirtueDesktops, dus je kunt zoveel virtuele bureaubladen aanmaken als je maar wilt, om van je 3,3 miljoen pixels gebruik te maken.

De menselijke factor -- Ik zal de vraag beantwoorden waarvan ik zeker weet dat velen van jullie erover gepeinsd hebben: ja, deze opstelling is helemaal draagbaar. Ik doe beide laptops in mijn Brenthaven rugzak en ik kan op stap. Ik schat dat het totale gewicht dat ik in de rugzak heb zo'n 12 kilo is; in ieder geval voelt de rugzak niet zwaarder dan anders, toen ik alleen maar mijn 17-inch PowerBook meesleepte (en misschien een of twee boeken). De eerste dag dat ik deze truc uitprobeerde, ging ik voor het ontbijt twee mijl lopen over een pad in het park, en kwam lichtelijk hijgend aan maar zonder het gevoel alsof ik opzettelijk getraind had. Maar ik moet er niet aan denken om dit met een schoudertas te proberen.

Twee zaken voegde ik nog toe aan de gewone stapel frutsels die ik meesleep : een kleine voedingsverlengkabel zodat ik twee laptops in een enkel contact kan stoppen, en een Ethernet-kabel.

Zoals je kunt verwachten vergen twee laptops wel wat ruimte op een tafel. Als je bekend bent met de Kinko's laptop-kiosken, ik neem nu een hele in beslag. Toen ik dit schreef tijdens een maaltijd in een restaurant, vroeg ik om een vierpersoonstafel en had nauwelijks voldoende ruimte voor mijn eten aan mijn kant. Deze opstelling is onwerkzaam aan een standaard Starbucks ronde tafel. Ik hou het bij een laptop als ik in een drukke omgeving ben, want je wilt echt geen mensen rondom je hinderen als ze druk doende zijn om warme dranken rond te dragen vlak bij jouw apparatuur die $5.000 waard is.

En natuurlijk, sommige van de minder zotte leden in het gewone publiek zouden het wat raar kunnen vinden dat een enkele persoon twee laptops tegelijkertijd nodig heeft. Misschien lachen ze, of wijzen en staren ze, of schudden bedroefd hun hoofd. Gelukkig heb je je koptelefoon op en staar je intensief naar twee schermen, dus waarschijnlijk zul je niets merken.

[Jeff Porten is meer opgewonden over zijn nieuwe monitoropstelling dan hij mogelijk zou moeten zijn.]

Take Control-nieuws, 5 februari 2007

Maand van Apple-uitverkoop: maak er tijd voor -- We zijn moe van het kinderlijke "He, kijk naar mij terwijl ik dit breek!"-maand van Apple Bugs project, dus hier is een constructief alternatief: vier wekelijkse "Maand van Apple-uitverkoop"-aanbiedingen op onze Mac-specifieke Take Control e-boeken gedurende de maand februari.

Ten eerste is er de 'Getting Around to It'-verkoop, waarbij we je uitnodigen om de status van je goede voornemens te overwegen. Als een van je voornemens was je Mac up to date te brengen met Mac OS X 10.4 Tiger, geven we je een goede reden om de langzame, eerste maanden van het jaar door te brengen met het opwaarderen naar Tiger en op snelheid te komen. Op die manier ben je in een positie om de uitgave van Leopard een paar maanden te bekijken vanuit de veiligheid van het stabiele en volwassen Tiger. De reden? Een kolossale 60 procent korting op de volgende grote bundel van 7 e-boeken, die je meer dan 700 pagina's van essentiële informatie over Tiger geven voor slechts $22 (normaal $55).

En ja, als je de bundel wilt hebben maar je bezit al een van de boeken, aarzel niet om jouw extra exemplaar aan een vriend te geven. Let op de uitverkoop van volgende week!

Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 5 februari 2007

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

Remote support software -- Hoewel Timbuktu op zichzelf niet door een NAT doorgang kan prikken, kan het dat wel met hulp van Skype of op uitnodiging van iemand anders die met Timbuktu werkt. (2 berichten)

CSS Editing Tools -- Na het noemen van CSSEdit 2, bevelen lezers de Firefox Web Developer Extension aan. (2 berichten)

Daylight Saving Time problems -- Het artikel van Andrew Laurence over problemen die in de VS ontstaan door het dit jaar veranderen van de zomertijd werpt meer vragen dan antwoorden op. (7 berichten)

But will the ads feature crash test dummies? Microsoft spendeert $500 miljoen om Windows Vista op de markt te zetten; een artikel in Advertising Age onderzoekt deze strategie, inclusief informatie over het groeiende aandeel van de Mac OS-markt. (1 bericht)

Archiving and cataloging old projects -- Als je veel schijven hebt gevuld met oude projecten, wat is dan de beste manier om die op te sporen? Ook, moet je er zeker van zijn dat je deze bestanden later kunt openen in hun oorspronkelijke toepassingen? (4 berichten)

Monitoring usage of one's WLAN -- Welke producten zijn er beschikbaar om het gebruik van een draadloos netwerk te controleren? Enkele suggesties worden aangeboden. (3 berichten)

AirPort Extreme 802.11n Throughput Limits -- Naar aanleiding van Glenn Fleishman's rapportage over de mogelijkheden van de nieuwe AirPort Extreme, vraagt een lezer zich af of het apparaat is ingesteld om betere bandbreedte mogelijk te maken voor iedere aangesloten gebruiker. (1 bericht)

Eudora attachments -- Het schijnt dat e-mail attachments van Eudora niet aankomen op de computer van een collega, en enig speurwerk openbaart een foutje in Outlook 2002. (5 berichten)

Copy one disk to three others? Is het mogelijk om de inhoud van een harde schijf gelijktijdig te kopiëren naar drie andere? (2 berichten)

Syncing Music From Desktop to Laptop via iPod -- Wat is de beste manier om gedownloade muziek over te brengen naar een machine? (2 berichten)

Certificates in my Keychain -- Een lezer vraagt om opheldering over certificaten in zijn Sleutelhanger... waar kwamen ze vandaan en is er een veiligheidsrisico? (1 bericht)

Dit is TidBITS, een gratis wekelijkse technologie-nieuwsbrief met recent nieuws, bekwame analyse, en grondige besprekingen voor de Macintosh- en internet-gemeenschappen. Geef het gerust door aan je vrienden; beter nog, vraag of ze een abonnement willen nemen!

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en websites mogen artikelen overnemen of een link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We kunnen de precisie van de artikelen niet garanderen. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.