Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
Artikelen
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Verder werkten mee:
Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>
Maakt je nieuwe Mac-laptop een hels kabaal of heeft hij last van slapeloosheid? Apple heeft een paar updates uitgebracht voor twee specifieke vervelende problemen die zijn opgedoken bij de MacBook en MacBook Pro.
De MacBook SMC Firmware Update past de werking van de ventilator van de goedkoopste notebook aan om de interne koe te kalmeren. De update lost blijkbaar het geloei op dat werd veroorzaakt door de ventilator van de MacBook die herhaaldelijk begon te draaien en dan weer stopte om de processortemperatuur te regelen. Aangezien dit een firmware-update is, mag het installatieproces zeker niet worden onderbroken. Het installatieprogramma is een download van 420 K, vereist Mac OS X 10.4.7, en werkt alleen op de MacBook.
Wie een MacBook Pro heeft, kan ExpressCard Update 1.0 installeren, een download van 492K die een probleem oplost waarbij de laptop niet meer in de sluimerstand ging als bepaalde kaarten in de ExpressCard-gleuf bleven zitten.
Muzikanten die een oogje hebben op de nieuwe Mac Pro van Apple moeten hun exemplaar van Logic Pro of Logic Express opwaarderen naar versie 7.2.2, die compatibiliteit met de Intel Xeon-processor van de desktopcomputer biedt. De updates verbeteren ook de prestaties door de architectuur van de Mac Pro en bieden betere ondersteuning voor de ingebouwde audiopoorten. Logic Pro Update 7.2.2 is een download van 24 MB; Logic Express Update 7.2.2 is een download van 14 MB. Beide updaters vereisen versie 7.2.1 van de respectievelijke programma's en Mac OS X 10.4.3 of later.
Er is recent veel te doen geweest over het draaien van andere besturingssystemen op de nieuwe generatie Intel-Macs en het ging hierbij vaak over virtualiseringsoplossingen zoals Parallels Desktop (zie "Parallels Desktop: de overstap is compleet") en het product van VMware dat voorlopig nog niet uit is (zie "Meer, minder en geen informatie over het draaien van Windows op een Mac", maar we mogen zeker ook niet de productaankondiging vergeten die de bal officieel aan het rollen heeft gebracht: Boot Camp van Apple Computer (zie "Apple opent Boot Camp voor Windows-gebruikers", waardoor Intel-Macs kunnen herstarten in Windows XP en dat op één of andere manier bij Mac OS X 10.5 Leopard zal worden geleverd.
Vorige week heeft Apple versie 1.1 van zijn publieke bèta van Boot Camp uitgebracht, met nieuwe ondersteuning voor de gloednieuwe Apple Mac Pro en Xserve-systemen met een Xeon-processor, op voorhand ingestelde partities waardoor het installeren van Windows XP voor veel gebruikers eenvoudiger wordt, de mogelijkheid om Windows XP op om het even welke interne schijf te installeren, en ingebouwde ondersteuning voor de iSight-camera van Apple en ingebouwde microfoons. De nieuwe bèta biedt betere ondersteuning voor toetsenborden van Apple (de toetsen Delete, Print Screen, NumLock en ScrollLock zijn nu ook bruikbaar onder Windows) en, voor wie met een muis met één knop werkt, rechtsklikken wordt mogelijk gemaakt door de rechter Commando-toets op een toetsenbord van Apple in te drukken. Boot Camp bèta 1.1 bevat ook enkele kleine verbeteringen, waaronder het uitschakelen van interne luidsprekers wanneer de koptelefoonaansluiting wordt gebruikt, ondersteuning voor synchronisatie van datum en tijd onder Windows wanneer je bent ingelogd als beheerder, en nog wat andere dingen.
De nieuwe bèta is 202 MB groot; volledige instructies voor het updaten vind je op de website van Apple. Zoals altijd bij bèta-software, raden we sterk aan op tijd en vaak een reservekopie van je gegevens te maken. Denk ook eerst goed na of je echt belangrijke gegevens of processen wel wilt toevertrouwen aan Boot Camp.
Het is één van de grootste terugroepacties ooit: computerfabrikant Dell roept vrijwillig een grote partij laptopbatterijen terug, die gedurende meer dan twee jaar verkocht zijn (van 1 april 2004 tot 18 juli 2006). Dell biedt gratis een nieuwe batterij aan via de Battery Return Program-website.
Volgens Dell kunnen de teruggeroepen batterijen onder zeldzame omstandigheden oververhit raken, met het risico op brand, schade aan eigendommen of verwondingen: het bedrijf heeft zes klachten ontvangen over dergelijke gevallen (overigens alleen met schade aan eigendommen, niet over verwondingen). Dell zegt dat haar klanten onmiddellijk moeten stoppen met het gebruik van deze partij batterijen, en hun laptops op stroom aangesloten moeten laten tot de vervangende batterijen aangekomen zijn.
Waarom we aandacht besteden aan een terugroepactie van Dell? Ten eerste bezitten veel Mac-gebruikers ook "die andere" computers en zijn ze dus wellicht actief betrokken bij deze actie. Ten tweede zijn de batterijen in kwestie afkomstig van Sony, en produceert Sony ook batterijen voor Hewlett-Packard en Apple. HP heeft al laten weten dat haar producten niet geraakt worden door deze problemen, terwijl Apple hier nog onderzoek naar doet. Apple riep eind juli 2006 een aantal MacBook Pro batterijen terug vanwege prestatieproblemen, niet vanwege oververhitting (zie "Apple roept slecht presterende MacBook Pro batterijen terug").
IMAP is een elegant protocol voor opslag op afstand van mail, en gedeelde e-mail, en Mulberry is een IMAP-client die bekend staat om een zeer gedegen implementatie van het protocol. Naast IMAP-mogelijkheden als abonnementen op brievenbussen, sortering, discussiedraden, toegangscontrole, quota en namespaces ondersteunt Mulberry ook online of offline modus, POP3, serveropslag van adresboeken en voorkeuren, LDAP, en een agenda op de server. Mulberry was eerst een commercieel programma, eigendom van eerst Cyrusoft International en daarna ISAMET. Beide bedrijven gingen vorig jaar failliet, en de websites zijn niet langer beschikbaar. Verbazingwekkend genoeg is Mulberry nu freeware geworden en wordt aangeboden door de oorspronkelijke ontwikkelaar, Cyrus Daboo.
TidBITS heeft in het verleden vaker aandacht besteed aan Mulberry, maar we hebben nooit een echte recensie geschreven, en ik ben dat ook nu niet van plan. (Belangrijke opmerking: rond 1996-97 was ik kort betrokken bij het opstarten van Cyrusoft, maar ik heb er snel voor gekozen om niks van doen te hebben met het project.) Persoonlijk vind ik de interface van Mulberry vrij hinderlijk, maar ik maak dan ook geen gebruik van IMAP, en ik heb de mogelijkheden en complexiteit die Mulberry biedt dan ook niet nodig. Ik heb dus feitelijk ook geen goed afgewogen oordeel over het programma. Mensen die een goede IMAP-client nodig hebben vinden Mulberry wellicht wel interessant.
Mulberry is verkrijgbaar voor Mac OS X 10.3 of later, Windows en Linux. De download is 12,1 MB groot. Er wordt officieel niet meer aan het programma gewerkt, dus ik zou er niet vanuit gaan dat Mulberry ooit beschikbaar komt als een universal binary. Maar je weet het niet...
We feliciteren Douglas Hoffman van wcnet.org, wiens inzending willekeurig gekozen werd in de DealBITS-verloting van vorige week en die een abonnement van een jaar ontvangen heeft op Online Training Library van lynda.com met een waarde van 375 dollar. Ga echter niet bij de pakken neer zitten als je niet gewonnen hebt, want lynda.com biedt alle TidBITS-lezers een korting van 125 dollar op het jaarabonnement, waardoor de prijs 250 dollar wordt. Deze aanbieding is geldig tot 30 augustus 2006, en om er gebruik van te maken moet je de couponcode TDBTS06 gebruiken bij het opgeven van je gegevens op de site. Opnieuw bedankt voor de deelname aan deze DealBITS-verloting, en we hopen dat jullie mee zullen blijven doen. Dank aan de 1.000 deelnemers van deze keer, en blijf op toekomstige verlotingen letten!
Wie is de belangrijkste klant van Apple? Als je antwoordt met "Ik!", neem dan het volgende in overweging. Zonder software (applicaties, voorkeurpanelen, allerhande gereedschap), zou je Mac niets anders zijn dan een hele dure deurklem. En software groeit niet aan de boom; mensen schrijven het. Die mensen zijn de software-ontwikkelaars. Dus eindgebruikers zijn zeker belangrijk, maar zonder software-ontwikkelaars zou er niets te gebruiken zijn.
En vergis je niet: Apple software-ontwikkelaars zijn Apple-klanten. Zij hebben allemaal tenminste één Mac nodig. Zij moeten allemaal bijblijven met de veranderingen van het besturingssysteem. De gereedschappen voor het schrijven van applicaties zijn nu gratis (een enorme revolutie die begon toen Steve Jobs terugkeerde naar Apple en Mac OS X uitkwam), maar veel ontwikkelaars betalen voor een of ander abonnement op de Apple Developer Connection. En Apple-ontwikkelaars zijn constant gericht op Apple. Zij bezoeken de developer website talloze malen per dag. Zij downloaden voorbeelden, zij stellen vragen, zij hangen rond op de mailing lists, zij sturen bug reports. En een paar duizend werkelijk hardcore ontwikkelaars, degenen die het geld hebben en die het persoonlijke contact nodig hebben, verschijnen op de jaarlijkse Worldwide Developers Conference (WWDC) van Apple.
WWDC is de belangrijkste methode voor Apple om rechtstreeks met de ontwikkelaars te communiceren. Ieder jaar spenderen Apple-werknemers die het besturingssysteem onderhouden èn de programmeer-interface die software ontwikkelaars gebruiken om applicaties te schrijven, meerdere dagen met deze groep ontwikkelaars. Zij vertellen (beschermd door een 'non-disclosure'-overeenkomst) over de toekomstplannen en de richting van Apple, geven uitgebreide lezingen met veel details over hoe effectief de Mac te programmeren, en luisteren ootmoedig naar suggesties en kritiek. Plus, ontwikkelaars mogen hun code naar een kamer vol computers brengen en krijgen meteen, regel voor regel advies voor specifieke problemen en taken. Het is een intense ervaring; een ontwikkelaar kan makkelijk tien uur achter elkaar spenderen in lezingen en laboratoria, zonder de tijd te hebben het gebouw te verlaten, drie dagen achter elkaar. (WWDC is nu drie en een halve dag, voorgegaan door een dag met lezingen.)
Het is daarom ook verontrustend om te zien hoe de WWDC elk jaar onaangenamer wordt voor de deelnemers. Elk jaar zeggen we tegen elkaar dat het "erg verslechterd is, maar dat het tenminste niet nog slechter kan" en elk jaar wordt het slechter. Ik heb het hier niet over de waarde en relevantie van de inhoud, want die is gewoonlijk van de bovenste plank. Hoewel die ook kan variëren gedeeltelijk als gevolg van interne aspecten rond de mentale gezondheid en een duidelijke richting van Apple en anderzijds ook als gevolg van een slechte timing. (De bijeenkomst van 1996 was bijvoorbeeld tijd- en geldverspilling aangezien Apple onder leiding van Gil Amelio niet wist wat ze aan het doen waren of welke richting ze uit gingen; van alles wat dat jaar gezegd werd, klopte bijgevolg niks. Op een minder dramatische schaal was ook de bijeenkomst van dit jaar iets minder nuttig dan die van vorig jaar aangezien de uitgave van het besturingssysteem verder in de toekomst ligt. Wat Apple te zeggen had over nieuwe mogelijkheden was dus louter gokwerk of vaag.) Nee, ik heb het hier over zaken als weggevertjes, eten en de logistiek.
De beste bijeenkomst van de laatste jaren was de WWDC van 2003. Apple verhuisde de bijeenkomst van het verlaten, onaangename San Jose McEnery Convention Center naar de westelijke vleugel van het Moscone Center in de verbluffend mooie binnenstad van San Francisco. Deelnemers kregen een voortreffelijke portfoliotas die ik nog altijd gebruik, een exemplaar van het toenmalige besturingssysteem en een iSight camera. Het eten was uitzonderlijk goed (uitstekende ontbijten en lunches) en tijdens de pauzes werden we overstelpt met gratis drankjes en fruit en uiteraard met heel veel goede koffie.
Dit jaar daarentegen kregen we de goedkoopste portfoliotas die ik ooit heb gezien (van bedenkelijke kwaliteit, geen opvulling, weinig vakjes, slechte ritsen en een op een onhandige plaats bevestigde riem), een goedkope reismok en een t-shirt met fout Latijn erop. (Ik heb jaren les gegeven in Latijn, dus ze hadden me raad kunnen vragen.) Geen hardware en ook geen recente software. Als lunch kregen we plastic salade en plastic broodjes in een plastic doosje, van ontbijt kon je nauwelijks spreken. Tussen de lezingen door kregen we droog gebak. Op een avond kregen we iets dat pizza moest voorstellen; het smaakte zo slecht dat mensen letterlijk naar adem snakten van ongeloof. Er waren gratis Odwalla-drankjes, maar niet de juiste: alleen brouwsels met toegevoegde suikers die niemand koopt. De deelnemers werden ook in vergaderzalen samengedreven door figuren in uniform die ons toeriepen dat we meer vooraan en bij elkaar moesten gaan zitten. We noemden hen al snel "zetel Nazi's".
Het probleem hier is dat je je bij zo'n WWDC-bijeenkomst opgelicht voelt. Deelnemen kost veel (inclusief vlucht- en hotelkosten uiteraard) terwijl de ervaring zelf goedkoop en deprimerend is, en dat terwijl daar geen reden voor is. Dit jaar namen aan de WWDC-bijeenkomst 4200 mensen deel - de grootste bijeenkomst ooit. Dat Apple geld tekort zou komen voor de financiering van de conferentie is dus volstrekt ongeloofwaardig. De prijzen schommelen, maar de gemiddelde deelnameprijs per persoon bedraagt $1600 (met een korting voor snelle beslissers). Kan het echt dat de huur van het Moscone Center, het materiaal en de logistiek voor het geven en opnemen van de presentaties zo duur is dat Apple zich niet kan veroorloven geschenken en beter eten terug te geven? (Bij zulke grote hoeveelheden kost een zeer degelijke portfoliotas bijvoorbeeld minder dan $20 per stuk.)
Het lijkt misschien alsof ik veel drukte maak om een kleinigheid, en dat is ook zo. Maar het is een kleinigheid die het verschil maakt tussen een aangename of onaangename WWDC-bijeenkomst, en drie en een halve dag aan onaangename ervaringen begint al snel heel onaangenaam aan te voelen. En dan rest er nog de vraag wat de achteruitgang in de kwaliteit van de WWDC-bijeenkomsten zegt over Apples houding tegenover de ontwikkelaars. Apple zette doorgaans de ontwikkelaars op de eerste plaats aangezien ze de eerstelijnsontwikkelaars van de bruikbaarheid van de Macintosh zijn; nu worden ze gevoed als ratten en samengedreven als vee. Is dat echt de boodschap die Apple wil uitdragen?
Het uitwisselen van bestanden tussen twee mensen kan een buitengewoon pijnlijk proces zijn. Via e-mail lijkt alleszins redelijk, maar het is onderworpen aan de maximale bestandsgrootte die een bijlage mag zijn voor beide partijen. Een bestandsdelingstechnologie zoals FTP vereist het inrichten van een dropbox of een account. Als je je eigen computer als een server gebruikt (door AppleShare te draaien bijvoorbeeld), heb je een bereikbaar IP-adres nodig, wat niet altijd een beschikbaar artikel is.
Twee nieuwe diensten, Civil Netizen en Pando, maken hopelijk het bestanden uitwisselen eenvoudiger door gebruik te maken van peer-to-peer (P2P) -technieken om de data veilig over het Internet te transporteren. Beiden zijn in bètatest; de eerste verandert de computer, voor even, in een peer-to-peer surfer voor individuele verbindingen en de laatstgenoemde gedraagt zich als een tijdsgelimiteerd centrale opslagplaats met gedistribueerde P2P-eigenschappen voor bestanden tot een bestandsgrootte van 1 GB (tijdens het testen).
Beide diensten zijn op dit moment gratis, en hun ontwikkelaars hebben op dit moment geen plannen om dit in de nabije toekomst te veranderen, hoewel Pando wellicht wat gesponsorde advertenties gebruikt om de bandbreedte te bekostigen, en overweegt de technologie in licentie te geven aan andere bedrijven. Civil Netizen is een open-source-project zonder kosten.
Civil Netizen -- De term "peer-to-peer bestandsdeling" is berucht. Het impliceert bijna altijd illegale overdracht van auteursrechterlijk beschermd materiaal of een implicatie van deze daad. Maar mensen die gewone computers gebruiken om bestanden uit te wisselen zijn 'peers', en Civil Engines Research erkent dat in de keuze van de naam Civil Netizen voor dit project.
Als je Civil Netizen installeert, dan ben je geen server aan het opzetten. Je bent eerder een specifieke P2P-machine aan het bouwen die alleen op gezette tijden actief is en alleen met de juiste respons op de gevraagde gegevens.
Civil Netizen laat je met een of meer bestanden of mappen een "pakket" maken. Het pakket heeft een geassocieerde referentiestrook, die bestaat uit een bepaalde volgorde van verborgen data. In plaats van het pakket direct uit te wisselen, stuurt het programma via je e-mailprogramma de juiste referentiestrook op (je kunt ook de informatie van de referentiestrook naar het Klembord kopiëren om het later in een programma zoals iChat te plakken, of je kunt het in een bestand op je bureaublad bewaren).
Zolang het pakket beschikbaar blijft in Civil Netizen (dat actief moet zijn), kan elke ontvanger van de referentiestrook het bestand ophalen; het ophalen zelf wordt gelogd voor referentie. Civil Netizen staat geen generieke bestandsuitwisseling toe - andere Civil Netizen-gebruikers kunnen alleen pakketten ophalen, die geassocieerd zijn met ontvangen referentiestroken.
Wanneer een ontvanger probeert een pakket op te halen door de details van de referentiestrook te laden in hun exemplaar van Civil Netizen, maakt hun software verbinding met jouw computer, haalt het pakket op, en slaat het lokaal op. Civil Engines Research gebruikt een gecentraliseerd opslagsysteem voor de referentiestroken, maar dat is het enige deel van de verbinding dat niet als een P2P-norm wordt opgeslagen. Je kunt de referentiestrook naar meerdere ontvangers sturen, en zolang je het pakket beschikbaar houdt in jouw Civil Netizen, kunnen de anderen het downloaden. Echter, er is geen enkele bevestiging dat degene met de referentiestrook ook de legitieme ontvanger is.
Civil Netizen gebruikt een redelijke robuuste methode om gegevens te coderen tijdens verzenden, gebruikmakend van 128-bit AES (Advanced Encryption System) sessiesleutels, die als behoorlijk sterk beschouwd worden. De sleutels zijn tot stand gekomen met gebruikmaking van een Diffie-Hellman key exchange, die onderschepping voorkomt. De ontwikkelaars gebruiken echter geen controlestap die bevestigt dat er geen man in het midden de beide zijden van de conversatie onderschept.
Hoe onwaarschijnlijk onderschepping voor de meeste gebruikers ook is, het ontbreken van deze controlestap betekent dat Diffie-Hellman niet echt betrouwbaar is. Correspondentie met een van de ontwikkelaars leerde echter dat hij verwacht een gebruikersregistratie aan te gaan bieden, waarmee een 'out-of-band'-methode gebruikt kan gaan worden om in de nodige validatie te voorzien. Ik noem dat het "slechte dictator"-probleem, zonder validatie ben je goed beschermd, maar niet tegen degenen met de intentie om gegevensverkeer op overheidsniveau te onderscheppen. Validatie voorkomt niet dat bekend is dat partijen gegevens uitwisselen, maar zou - met de hedendaagse standaarden - extreem hoge beveiliging voor de inhoud van de pakketten bieden.
Civil Netizen is voor Mac en Windows in het stadium bèta 4, en het bedrijf werkt aan een Linux-client. Omdat het een open-sourceproject is, bestaat de mogelijkheid dat er ook clients komen voor andere platforms, of dat er andere versies van de client uitkomen voor Mac of Windows.
Pando -- Pando, van Pando Networks, heeft een heel andere benadering voor het opslaan van de bestanden. Op het eerste gezicht is het een wielstructuur met een centrale opslagplaats, maar er zit wel degelijk een P2P-draai aan.
Nadat je de Mac-software gedownload hebt kun je een nieuw pakket maken, dat bestaat uit een of meer bestanden of mappen, en daarna de e-mailadressen van de ontvangers invullen. De Pando-client pakt je bestanden in, kopieert ze naar de servers van Pando Networks, en seint de ontvangers in via e-mail. De ontvangers openen dan het bijgesloten .pando-bestand met hun exemplaar van het Pando-programma om de ingepakte bestanden te downloaden.
Op dit punt wordt de aanpak van Pando interessant. In plaats van gewoon als server op te treden gebruikt Pando P2P-technologie die lijkt op BitTorrent om de download te versnellen. Hiertoe laat het de Pando-client gegevens ophalen van niet alleen de Pando-servers (die ze superknooppunten noemen), maar ook van jouw computer, die als P2P-knooppunt voor het bestand optreedt, en van andere ontvangers van het bestand die het al (geheel of gedeeltelijk) gedownload hebben en die Pando hebben lopen en het bestand niet hebben verplaatst.
De software is rechttoe rechtaan, en eenvoudig te gebruiken. Het bedrijf bewaart bestanden op zijn eigen superknooppunten tot maximaal 14 dagen nadat het bestand is verzonden en de ontvangers zijn ingeseind. Pakketten kunnen maximaal 1 GB groot zijn gedurende de bètaperiode. (Dit suggereert dat het maximum zal worden verhoogd na afloop van de bètaperiode, maar het bedrijf heeft dat niet beloofd.) Na die 14 dagen kunnen de pakketten nog steeds opgehaald worden vanaf Pando-clients die lopen en die het bestand nog beschikbaar hebben.
Dit is een interessante draai, want je zou een groot bestand kunnen versturen - zoals een video die je hebt gemaakt - naar honderden ontvangers. Die zouden dan allemaal het voordeel hebben dat het bestand in het begin beschikbaar is via de snelle servers van Pando, versterkt door het zwerm-effect van de vele downloaders met de client van Pando. Maar niet alleen zal Pando na 14 dagen het bestand weggooien en zo de potentieel hoge kosten van de bandbreedte beperken, maar ook zullen bij dit soort downloads de meeste andere ontvangers tegen die tijd bezig zijn met andere dingen en niet meer deelnemen aan de zwerm.
De wijze van versleutelen van Pando is een klein beetje robuuster dan die van Civil Netizen. De ontwikkelaars hebben gekozen voor de 256-bit versie van AES. Dat zegt het bedrijf althans via e-mail. Op de FAQ staat dat Pando gebruik maakt van 128-bit versleuteling. Alle overige communicatie tussen de Pando-client en de servers van het bedrijf verloopt via met certificaten beveiligde SSL/TLS. Dit voorkomt vervalsing.
Maar het .pando-bestand wordt onversleuteld verzonden en bevat de sleutel die nodig is om het bestand na ophalen te ontcijferen. Iedereen met het .pando-bestand zou dus in staat zijn om dezelfde informatie op te halen zonder extra validatie of authenticatie.
Verbeter de wereld; begin bij je bijlagen -- Zowel Civil Netizen als Pando zouden de blits kunnen maken met het omzeilen van de lelijke wereld van het een voor een versturen van bestanden, zoals op dit moment gebeurt met e-mailbijlagen. Weliswaar heeft MIME (Multipurpose Internet Mail Extensions) het lange tijd betrekkelijk eenvoudig gemaakt om bijlagen betrouwbaar te versturen tussen allerlei e-mailservers en -clients, maar veel bedrijven die e-maildiensten aanbieden leggen beperkingen op aan de omvang van bijlagen.
Veel gratis e-maildiensten verbieden dat je per bericht meer dan in totaal 2 MB tot 10 MB aan bijlagen verstuurt of ontvangt. Sommigen beperken ook de omvang van je bijlagen per maand, dag of zelfs uur. Bij betere diensten liggen de limieten per tijdseenheid hoger, tot tientallen megabytes, maar ook die limiet moet je kennen en in de gaten houden.
Plus, e-mailservers zijn niet goed ontwikkeld om grote bestanden aan te kunnen. Sommige verslikken zich zelfs, al is de grootte van het attachment binnen de perken. Ophalen van een groot bestand van een mailserver duurt vaak aanzienlijk langer dan van een passende bestandsserver (zelfs bestandsserversoftware die op dezelfde hardware loopt als de mailserversoftware).
Pando heeft een stap in die richting gezet door een Microsoft Outlook 2003 plug-in in te voeren, waarmee Pando als vervanger kan dienen bij het ophalen van grote e-mailbijlagen. Gezien de aard van beide producten hoop ik dat er plug-ins komen voor populaire Macintosh en Windows e-mailclients.
Ook zou ik graag gekenmerkte ontvangers willen zien, zodat als ik een bestand moet verzenden naar, zeg, Adam Engst, ik een serie bestanden kan verslepen naar een Adam-icoon op het bureaublad of binnen het programma. Als Adam mij tevoren heeft goedgekeurd, zou misschien zijn exemplaar van een van de programma's de bestanden die ik verzonden had, automatisch gedownload hebben, zonder verder gedoe, en hem dan waarschuwen. Deze manier van vertrouwen zou door deze programma's, en de systemen die ze ondersteunen, mogelijk gemaakt kunnen worden en zou veel gedoe bij bestandsuitwisseling voor de gewone gebruiker vermijden.
Dat alles gezegd hebbend, toen ik "Take Control of Sharing Files in Panther" en later "Take Control of Sharing Files in Tiger" schreef, vond ik dat het addertje onder het gras zat als het er op aankwam om bestandsuitwisseling te laten werken. Wanneer er een groep mensen is die een algemene opslagplaats van bestanden nodig hebben, zijn bestandendiensten zoals AppleShare, Samba, WebDAV, en FTP nog steeds een waarborg. In deze gevallen wil je een blijvende set van consistente beschikbare, bijgewerkte bestanden, op een plaats.
En voor software-bedrijven of andere organisaties die grote hoeveelheden bestanden of enkele grote bestanden moeten distribueren, lijken FTP en HTTP downloads nog steeds het zinvolst, omdat er weinig kans is behalve gedurende nieuwe uitgaven, om het juiste aantal gebruikers te verkrijgen om een file te downloaden en te verkrijgen met het voordeel van zwermgedrag van P2P dat Pando kan leveren.
Er is echter prima plaats voor deze nieuwe methode om alle actuele soorten bewaarplaatsen en P2P te omzeilen, en met deze procedure de efficiëntie te verhogen om bestanden binnen te halen en begeleidende frustraties te verminderen.
"Take Control of Syncing in Tiger" nu in gedrukte vorm verkrijgbaar -- Als je hebt zitten wachten op een gedrukte versie van "Take Control of Syncing in Tiger" van Michael E. Cohen, is aan dat wachten nu een einde gekomen. Onze laatste drukproeven kwamen perfect terug van QOOP en zien er geweldig uit, dus je kunt nu een order plaatsen. Omdat de prijs afhangt van het aantal pagina's (135) kost de zwartwitversie van dit boek $12 en de kleurendruk $33. Net als altijd moet je op de knop "Check for Updates" in jouw exemplaar van het e-boek klikken om bij het bestelformulier voor het drukken op bestelling te komen. Je kunt meer te weten komen, en afbeeldingen bekijken van hoe het gedrukte exemplaar er uit komt te zien. Laat ons weten wat je ervan vindt!
[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]
Visual Basic a Casualty of Processor War -- Het artikel van Matt Neuburg over het einde van Microsoft Visual Basic op de Mac biedt stof voor een discussie over het nut van Visual Basic en Virtual PC. 32 berichten
Leopard wish list -- Heeft de voorvertoning van Mac OS X 10.5 Leopard van Apple je wensen voor de volgende versie van het besturingssysteem vervuld? TidBITS-lezers delen en bespreken hun eigen ideeën. 43 berichten
iTunes Server -- Een gedeelde verzameling muziekbestanden op één computer delen met iTunes is één ding, maar wat als iedereen die er toegang toe heeft ook zijn eigen afspeellijsten en beoordelingen wilt? 4 berichten
Retrospect to DVD - what write speed do you get?Het type DVD-media dat je gebruikt voor backups kan invloed hebben op de schrijfprestaties in Retrospect. 8 berichten
Recovering audio from aging CD-Rs -- Herinner je je nog al die audio-cd's die je jaren geleden hebt gebrand? Misschien weerstaan ze toch niet zo goed de tand des tijds. Hoe haal je er de audio af? 5 berichten
AOL Drops Fees, Offers 5 GB Free Storage -- Het artikel van Glenn Fleishman over de nieuwe prijzen van AOL leidt tot speculaties over de verkoop van online video en video iPod. 2 berichten
Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering