Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#820, 13 maart 2006

Bestaat het iPod halo-effect echt, of is het maar een Mac-mythe? In het nummer van deze week zien we hoe een Windows-gebruiker terugkeert naar Apple en beschrijft hoe het ontwerp en gebruiksgemak van de iPod hem tot een MacBook Pro heeft verleid (met enig voorbehoud). Ook gaat in dit nummer Glenn Fleishman verder met zijn artikel van vorige week over ultrawideband, en we hebben het over de nieuwe Yojimbo 1.1 van Bare Bones Software en de onverwacht late datum voor de volgende Apple Worldwide Developer Conference. Vergeet ten slotte ook niet het nieuwe e-boek van Joe Kissell, "Take Control of Maintaining Your Mac".

Onderwerpen:

Copyright 2006 TidBITS: Reuse governed by Creative Commons license
<http://www.tidbits.com/terms/> Contact: <[email protected]>

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>

MailBITS, 13 maart 2006

[vertaling: TK]

Beveiligingsupdate 2006-002 verbetert verbeteringen -- Vandaag heeft Apple Beveiligingsupdate 2006-002 uitgebracht. Deze update dicht een paar nieuwe gaten en lost problemen op die waren veroorzaakt door Beveiligingsupdate 2006-001 (die ook in deze nieuwe update zit om zeker te zijn dat iedereen hem heeft). Nieuwe verbeteringen zijn onder meer een oplossing voor een buffer overflow-exploit voor gebruikers die in Mail op een bijlage hebben geklikt en een update van CoreTypes dat een lek betreffende JavaScript dicht. Verder in deze beveiligingsupdate ook nog bijkomende controles om te voorkomen dat Safari een bestand opent dat op het eerste gezicht veilig lijkt maar het niet is, de verwijdering van valse waarschuwingen voor Word-documenten en bestanden met aangepaste pictogrammen die onveilig zouden zijn, een verbetering in apache_mod_php waardoor SquirrelMail het niet meer deed, en een verbetering voor rsync waardoor de opdrachtregeloptie "--delete" het weer doet. Beveiligingsupdate 2006-002 is beschikbaar via Software-update en als een zelfstandige download voor Mac OS X 10.4.5 Client en Server (PowerPC), Mac OS X 10.4.5 Client (Intel), Mac OS X 10.3.9 (Client en Server), en is 13 MB tot 39 MB groot. [ACE]

<http://docs.info.apple.com/article.html?artnum=303453>
<http://www.apple.com/support/downloads/securityupdate2006002macosx1045ppc.html>
<http://www.apple.com/support/downloads/securityupdate2006002macosx1045clientintel.html>
<http://www.apple.com/support/downloads/securityupdate20060021039client.html>
<http://www.apple.com/support/downloads/securityupdate20060021039server.html>

Yojimbo 1.1 krijgt nieuwe mogelijkheden, verwijdert bugs -- Bare Bones Software heeft Yojimbo 1.1 uitgebracht, de eerste update van hun nieuwe informatiebeheerder (Zie "Laat Yojimbo je informatieburcht bewaken" in TidBITS-814). Het programma is op talrijke kleine punten volwassener geworden, en biedt nu ook ondersteuning voor AppleScript waardoor het uit andere programma's kan importeren, over betere zoekmogelijkheden beschikt, en een omschakeling via het toetsenbord biedt voor het aanmaken van Bookmarks of Webarchieven bij het importeren van een URL. Lees de pagina Current Release Notes voor een volledige lijst van de veranderingen. Yojimbo 1.1 is een download van 2,6 MB. Voor geregistreerde gebruikers is het gratis, en een nieuwe licentie kost $40. [ACE]

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=08407>
<http://www.barebones.com/support/yojimbo/current_notes.shtml>
<http://www.barebones.com/support/updates.shtml>

WWDC verhuist naar augustus -- Apple is begonnen met de registratie voor de 2006 Worldwide Developers Conference (WWDC). Het interessantste is dat de conferentiedata voor dit jaar 7 tot en met 11 augustus zijn - ongeveer twee maanden later dan de laatste jaren. Volgens grappenmakers zou de WWDC zo laat doorgaan om Europese ontwikkelaars ook de kans te geven naar de Wereldbeker in Duitsland te gaan, maar een waarschijnlijker verklaring is dat de volgende versie van Mac OS X - die waarschijnlijk Leopard zal heten - nog niet klaar zal zijn tegen juni, zodat Apple de WWDC naar een latere datum verschuift om te kunnen overleggen met de Macintosh-ontwikkelaars over de nieuwe OS X-versie. Het kan natuurlijk ook zijn dat de locatie die Apple wilde niet beschikbaar is in juni, en dat augustus nog wel vrij was. Zelfs als het waar is dat Apple de WWDC uitstelt omdat Leopard nog niet klaar zou zijn, weten we nog niet of de vertraging ook invloed heeft op de uiteindelijke lanceringsdatum van Leopard. [ACE]

<http://developer.apple.com/wwdc/>

Meer over de snelheid van Ultrawideband (UWB)

door Glenn Fleishman <[email protected]>
[vertaling: JG]

In het nummer van vorige week verklaarde ik de nieuwe UWB draadloze technologie, maar misschien heb ik de draagwijdte overdreven. (Zie "Ultrawideband geeft nieuwe draadloze opties" in TidBITS-819.)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=08448>

In een artikel van ZDNet dat toevallig tegelijkertijd uitkwam, verklaarde het hoofd van het USB Implementers Forum dat UWB-producten verkrijgbaar zullen zijn in het derde kwartaal van 2006 die voldoen aan de Wireless USB standaard voor het overbrengen van USB 2.0 via UWB. Maar hij zegt ook dat UWB 480 Mbps kan halen, z'n huidige hoge snelheid in de Intel-versie, binnen 10 voet (3 m), niet 100 voet (30 m) zoals ik rapporteerde. Hij zei dat de snelheid daalt tot 110 Mbps tussen 10 en 30 voet (9.1 m). (Ook noemde hij een specifiek hoeveelheid stroomconsumptie voor UWB: de helft van Wi-Fi.)

<http://news.zdnet.com/2100-9584_22-6046560.html>

Ik heb UWB jarenlang gevolgd, en historisch gesproken, waren bedrijven overeen gekomen chips te produceren die 480 Mbps konden halen op 10 voet en 110 Mbps op 30 voet. Maar meer recent beweerden sommige bedrijven dat zij in staat zouden zijn hogere snelheid over langere afstanden te produceren; vandaar mijn rapport vorige week van 480 Mbps tot aan 100 voet. Die langere afstanden zijn misschien te optimistisch.

Ik verwacht dat zoals gewoonlijk de waarheid in het midden ligt. 10 voet is een redelijke afstand voor de meeste randapparatuur. De meeste mensen zouden nu randapparatuur niet verder dan 10 voet van hun computer neerzetten, maar met Wireless USB en UWB in het algemeen is het uiteindelijk mogelijk een computer aan de andere kant van de kamer te zetten dan waar je monitor, toetsenbord, en andere randapparatuur staan.

Dertig voet betekent dat je niet op hoeft te staan en naar de andere kant van de kamer hoeft te gaan om video naar televisie te sturen of een telefoon te synchroniseren. Het zou het ook mogelijk maken een apparaat in je hand te gebruiken om video te bekijken dat vanuit een centraal opslagapparaat gestuurd wordt.

Ik ben benieuwd welke afstanden beloofd worden als Wireless USB uitkomt. Ik ondervroeg Alereon over UWB-bereik: zij zijn lid van de WiMedia Alliance en zullen een van de eerste bedrijven zijn die UWB siliconen voor fabrikanten zullen leveren. Zij bevestigden dat de 10 voet voor 480 Mbps en 30 voet voor 110 Mbps onderdeel zijn van het doel voor hun UWB, zoals gold voor de IEEE-standaard.

Het model van Alereon laat zien dat hun apparatuur 67 voet (20.5 m) bij 110 Mbps en 27 voet (8.2 m) bij 480 Mbps zou kunnen bereiken - in een perfecte wereld. De FCC en wettelijke limieten op signaalsterkte beperken de maximale afstand in de reële wereld.

Alereon zei dat Freescale ideeën heeft voor langere afstand 110 Mbps-signaal dat een "nieuwe interpretatie" vereist van de FCC testrichtlijnen die bevestigen dat een UWB-apparaat binnen de gereguleerde parameter is. Natuurlijk vereist de hele WiMedia radio-aanpak ook een nieuwe interpretatie, een waar de FCC het uiteindelijk mee eens is.

Van iPod tot MacBook Pro: het verhaal van een switcher

door Robert Movin <[email protected]>
[vertaling: PAB, RAW, MVR, DPF]

Langzamerhand hebben de meeste van jullie de talloze MacBook Pro-besprekingen wel gezien, vol met technische specificaties, starttijden, benchmarks, batterijduur en tellingen hoe vaak een symbool in het dock stuitert als een programma gestart wordt. Dit is niet zo'n soort bespreking. Nee, dit is meer een verhaal met groot drama, platte humor, verwachtingen, teleurstelling en verwondering. Het is een verhaal van een switcher die bezweek voor Apples veelgeroemde "halo"-effect (en dat is niet die met de Master Chief). Het is het verhaal hoe iemand in het algemeen tevreden is met dat "andere" besturingssysteem dat werkt op een zeer prettige laptop van de zaak, die zichzelf opeens elke 30 seconden een live-verslag van een Jobs-keynote ziet verversen, ademloos zich een weg door de Apple Store klikt om vervolgens een paar duizend dollar achter te laten voor een glanzende, nieuwe, aluminium, Intel-laptop. Dit is mijn verhaal.

Okee, misschien is het niet zo dramatisch, maar ik hoop een interessante invalshoek te kunnen geven op de rol van Apple in de hedendaagse technologische wereld, hoe een fantastisch product-design de kleine irritaties kan overwinnen die het overstappen ("switchen") veel moeilijker kunnen maken dan nodig zou moeten zijn en hoe de MacBook Pro misschien niet perfect is, maar absoluut de investering waard ondanks een paar tekortkomingen. Voordat ik het verhaal en de bespreking induik, wil ik Adam bedanken voor de gelegenheid om dit artikel onder een pseudoniem te schijven. Mijn baan is in de IT nauw verbonden aan mijn werkgever en een schrijversnaam geeft me extra vrijheid mijn persoonlijke opvattingen veilig te uiten.

In den beginne -- Ik ben nooit overdreven religieus geweest over het besturingssysteem van mijn keuze. In de derde klas begon ik met Commodore PET-computers, gebruikte de Apple ][ van mijn vriend (voornamelijk om Wizardry te spelen) en bezat een Commodore 64. We vonden het fantastisch dat je een Apple ][ kon openmaken om de inwendige elektronica te bekijken, maar toen waren we veel te bang om iets aan te raken. Ik kan me nog de opwinding herinneren toen de oorspronkelijke Macintosh eindelijk in onze school arriveerde en ik buiten mezelf de onwetende massa uitlegde dat de kleine 3,5-inch schijf in feite nog steeds een floppy was (en niet een harde schijf) ondanks het gebrek aan "flop". Het is onnodig te zeggen dat ik pas afspraakjes had op de universiteit.

Het was op de universiteit dat Apple me kwijtraakte. Zelfs met de onderwijskorting waren Apples producten buiten mijn financiële mogelijkheden (net zoals vele voedingsproducten). Het besturingssysteem was niet langer het bastion van bruikbaarheid dat het eens was, het aantal beschikbare programma's was aan het afnemen en het bedrijfsleven kwam langzamerhand in de klauwen van de jongens en meisjes uit Redmond terecht. En het ergste van alles, mijn eerstejaars kamergenoot stond erop games te spelen op zijn Mac tot diep in de nacht. met het geluid aan.

Toen ik in de IT aan een baan begon op een universiteit leerde ik Macs te haten, ze waren veel lastiger te beheren en te integreren in ons bestaande netwerk dan andere opties. Het was prima als je een volledige Apple-oplossing had, zoals sommige onderzoeksinstituten hadden, maar Macs deden het toen niet erg goed in een gemengde omgeving. En toch, bewonderde ik Apples eerdere laptops, hunkerde naar een Newton en hield een zwak voor Apple als bedrijf.

Entree van de iPod -- Spoel bijna een decennium verder. Ik had net mijn lekkere Archos mp3-speler in een vliegtuig terug van Japan laten liggen en hij was voorgoed verloren. Ik had recent een nieuwe desktop pc van Dell gekocht, ondanks pressie van Chris Pepper, een regelmatige TidBITS-schrijver en goede vriend. We bespraken hoe ik duizenden dollars voor een Mac met minder processorkracht dan een $600 kostende Dell niet kon verantwoorden, ondanks het superieure design van de Mac. Ik was blij met de muziek- en beeldbewerkingsprogramma's die er voor Windows waren en dankzij zorgvuldig beheer had ik geen last van de prestatie- of beveiligingskwesties die zoveel thuisgebruikers op de zenuwen werkten. Toen kocht ik een iPod van de derde generatie om de Archos te vervangen en begon het pad te bewandelen dat zou leiden tot de MacBook Pro.

Het ontwerp van de iPod verbaasde me. Ik deed de lichten uit zodat ik de fraaie oranje gloed van de toetsverlichting kon zien. Toen realiseerde ik me dat Apple een ongeëvenaarde gebruikerservaring gecreëerd had. Ik had zo'n beetje elke gadget en elk besturingssysteem gebruikt dat er was, maar de iPod-ervaring gaf me een gevoel dat ik niet meer had sinds het experimenteren met die eerste Macintosh. Het was smetteloos, bruikbaar en voelde niet als een samengeraapt zooitje onderdelen en standaarden in een plastic behuizing die toevallig voorhanden was. Ik was verslingerd en het halo-effect begon. Ik was begonnen aan een nieuwe relatie op afstand en voegde een AirPort Express toe aan mijn uitrusting om mijn nieuwe multi-huis levensstijl te ondersteunen. Vervolgens kwam er een Mac mini, met een lagere prijs dan de laatste reparaties aan mijn auto en hij werd goedgekeurd door mijn toekomstige echtgenote dankzij de uiterst kleine afmetingen. Apple produceerde eindelijk een Mac die ik kon betalen en makkelijk in mijn huis kon inpassen.

Maar waar ik nog het meest van stond te kijken, was de overweldigende indruk die Mac OS X op me maakte. Van een beetje spelen met Mac OS X in de Apple Store krijg je niet echt een goed idee, pas als je het elke dag gebruikt ga je de voordelen echt waarderen. De stabiliteit is goed, maar voor mij is dat vrij normaal, omdat mijn Windows-systemen ook vrij stabiel zijn. Het kwam door hoe Mac OS X aanvoelde, de strakke integratie tussen programma's (vooral het iLife-pakket), de Unix-commando's en de wonderen van AppleScript die mij overhaalden. Ik zette de kleine Mac mini bovenop mijn Dell-toren en ik was vertrokken. Het werd ons hoofdsysteem, en ik begon te programmeren in AppleScript. Voordat ik het wist, werd het de server voor ons thuisnet die onze agenda's beheert, lokaal nieuws en verkeersinformatie levert, muziek afspeelt en me zelfs een beetje aan domotica laat doen. Maar de Mac mini leek toch altijd een beetje gehandicapt: video-omzetting hoefde ik niet te proberen, iPhoto kroop en Microsoft Office reageerde langzaam. Het werd tijd voor iets beters, maar hoe kon ik de aanschaf van nog een computer verantwoorden? Nu ik niet langer vrijgezel was, was dit niet alleen een retorische vraag.

Andere chip -- Intel was het antwoord. Eerst kondigde Apple aan dat ze op processors van Intel gingen overstappen, wat veel meer betekende dan alleen een prestatietoename. De bedrijfswereld is nu snel aan het overgaan op grootschalige virtualisering, waarbij een heel besturingssysteem, inclusief configuratie en applicaties, wordt geabstraheerd en nagebootst binnen een ander besturingssysteem, soms zelfs op incompatibele hardware. Neem nu Virtual PC van Microsoft, dat ervoor zorgt dat een "virtueel" Windows-systeem ("virtuele machine" genoemd) denkt dat het op een PC draait, terwijl het in werkelijkheid op een Mac draait. Als je niet weet hoe grote IT-bedrijven werken: de revolutie in virtualisering is net begonnen en de voordelen ervan zijn enorm. Voor een server betekent virtualisering een betere scheiding van taken, eenvoudiger beheer en minder licenties (stel je maar vier verschillende servers voor, allemaal met hun eigen configuratie, allemaal gescheiden van elkaar, draaiend op één enkel hardwaresysteem). Op werkstations kunnen ondernemingen een afgesloten, veilige versie van hun bedrijfssysteem zetten, terwijl de werknemers nog steeds de rest van het besturingssysteem kunnen mollen met slecht gedrag. De onderneming is beschermd, beheerkosten blijven beheersbaar en gebruikers kunnen nog steeds met spyware geïnfecteerde weerbericht-programmaatjes downloaden zonder daarmee problemen te veroorzaken. Het is nog niet zover, maar toch wel bijna.

Zoals velen van jullie wel zullen weten, betekent virtualisering op andere hardware-systemen vaak een serieuze prestatie-afname. Er is een extra vertaalslag nodig waarin elke instructie moet worden vertaald van de ene chipset naar de andere. Dat is waarom Virtual PC zelfs op de snelste Power Mac G5 problemen heeft. Maar met een consistente hardware-basis (x86-compatibele processoren) wordt virtualisering een betere optie, omdat het aantal vertalingen dat nodig is om bij de processor te komen afneemt. Als ik VMWare (een programma zoals Virtual PC, dat Windows en Linux virtualiseert) gebruik op mijn Dell, kan ik gemakkelijk twee virtuele machines draaien met toch nog fatsoenlijke prestaties. Apple kon het virtualiseringsspel niet meespelen, omdat alle versies van Windows en de meeste versies van Linux Intel-hardware nodig hebben. Maar nu Macs ook Intel-chips gebruiken, kunnen we vergelijkbare of betere prestaties verwachten dan bij het draaien van virtuele machines op Windows. Het praktische voordeel? Ik zal een Mac kunnen gebruiken voor al mijn persoonlijke computerbehoeften, terwijl ik tegelijkertijd een virtuele versie van het bedrijfssysteem (met al mijn bedrijfsapplicaties) in een klein venster in een hoek van mijn scherm kan laten draaien. Als je geen veeleisende client-serverapplicatie moet gebruiken, zul je Microsoft Outlook of Lotus Notes in dat virtuele venster kunnen draaien zonder gevaar voor de bedrijfsveiligheid of toenemende beheerkosten. Het beheer wordt zelfs gemakkelijker, omdat dat virtuele bedrijfssysteem strenger beveiligd kan worden dan de gemiddelde gebruikersdesktop en ook gemakkelijk opnieuw geïnitialiseerd. Niet dat mijn werkgever dit al ondersteunt, maar het is altijd mogelijk.

Overstappen op de MacBook Pro -- En dus werd de laatste hindernis voor de overstap met de grond gelijk gemaakt door het gestamp in het Intel-maanpak voor chipfabricage. Ik kon niet goed meer in slaap komen. Ik voelde me gehandicapt als ik onderweg was zonder de elegantie van Mac OS X. Toen kwam de Jobsnote met de MacBook Pro als "nog één ding". Maar kon ik het verantwoorden? Met een bruiloft in het vooruitzicht (zelfs nerds komen daar op een dag aan toe!) is een paar duizend dollar geen kleine uitgave. Ik twijfelde totdat mijn verloofde vroeg of het aftrekbaar van de belasting was. Dat was waarschijnlijk een fout van haar, want ik mepte zo hard op de Koop-knop in de Apple Store dat er nu een gat in mijn muis zit. Na weken van anticipatie stond dan eindelijk de dunne MacBook Pro-doos voor mijn deur.

De MacBook Pro is, ondanks zijn ongelukkige benaming, een toonbeeld van design en techniek. Dit is, in tegenstelling tot vele TidBITS-lezers, mijn eerste Apple laptop en ik hou van het PowerBook ontwerp. Het toetsenbord is compact maar makkelijk in gebruik, de poorten zitten op een goede plaats en de MacBook voelt stevig aan. De verlichte toetsen en de omgevingslichtsensor zijn erg leuk (okee, ik heb een zwak voor gave lichtjes), net als het kleine LED-lichtje op de Caps Lock en de batterij-indicator op de MagSafe-stroomadapter. De ingebouwde iSight-camera valt nauwelijks op maar levert kwalitatieve beelden in verschillende lichtomstandigheden. MagSafe werkt exact zoals in de reclame en is gemakkelijker aan en los te koppelen dan een standaardstroomadapter. De MacBook Pro voelt goed aan en staat mooi. Maar perfect is hij niet.

Wat hardware betreft, zijn er een aantal opmerkelijke tekortkomingen. De MacBook Pro wordt warm; ik heb nog geen enkele laptop gehad die zo warm werd. Deze morgen voelde de stroomtoets onaangenaam warm aan. De stroomadapter is groot, groter dan de AirPort Express. (Dit doet me een beetje twijfelen aan de woorden van Apple over het prestatievermogen per watt; al die hitte moet ergens vandaan komen.) Het ExpressCard-uitbreidingsslot zal in de toekomst zeker van pas komen, maar op dit moment heb ik een hoop draadloze kaarten die ik niet kan gebruiken (en die ik nog wel moet gebruiken). Als het LCD-scherm aan staat, hoor ik een licht, doorgaans nauwelijks hoorbaar, gezoem. De capaciteit van de batterij is redelijk, maar niet uitzonderlijk; met een gedimd scherm en draadloos internet ingeschakeld is de autonomie bij normaal gebruik niet groter dan 3,5 uur. Als je gewend bent aan de twee muisknoppen van een PC-trackpad zoals ik, is het erg enerverend als je maar één knop tot je beschikking hebt op de MacBook. Scrollen met twee vingers werkt wel veel beter dan ik had verwacht.

Nogmaals, de hardware van de MacBook Pro is niet perfect, maar wel superieur aan de hardware van PC notebooks uit dezelfde prijsklasse. Op gebied van prijs-kwaliteitsverhouding is de MacBook Pro moeilijk te kloppen. Het is ook fantastisch om een Apple laptop te zien die competitiever is dan de te duur geprijsde modellen van nog maar enkele jaren geleden.

De MacBook Pro reageert vlot tijdens het gebruik van de software - maar ik ga geen benchmarks doen. De MacBook Pro doet alles wat ik van hem vraag en het opstarten duurt minder dan 30 seconden. Tijdens het typen van dit artikel in Mail, luister ik ook naar iTunes, en werken iMovie en iPhoto in de achtergrond. Ook Firefox en Safari zijn actief. En ook al staan er zoveel programma's open, ik krijg niet het gevoel dat het systeem trager wordt, wat op mijn Mac Mini niet het geval zou zijn. De iSight-camera werkt veel beter dan ik had verwacht - videochat werkt in iChat net als in de film, zelfs tijdens een intercontinentaal gesprek. Diezelfde kwaliteit krijg je niet op een duur bedrijfssysteem.

Maar het is niet allemaal rozegeur en maneschijn. De eerste dat ik met de MacBook Pro werkte, werd ik geconfronteerd met de risico's van het overschakelen naar een nieuw platform. De standaard VPN client voor ons bedrijfsnetwerk werkt niet op Intel Macs. Ik kan dan ook met Entourage mijn zakelijke mail niet ophalen. Fink moet nog een universal binary worden; KisMAC is nog niet zo ver, Tor krijg ik niet aan de praat; en van Firefox moest ik een aangepaste versie (Deer Park) downloaden. Al deze incompatibiliteitsproblemen zullen in de toekomst verdwijnen, maar het is frustrerend dat ik voor het werk nog steeds moet rondzeulen met mijn ThinkPad. Virtualisering is nabij met QEMU, maar is nog niet beschikbaar. Sommige programma's werken goed met Rosetta, maar andere programma's kunnen soms erg traag zijn. Microsoft Office werkt sneller dan op de Mac mini, maar ik gebruik RapidWeaver voor het beheer van een aantal persoonlijke websites en als ik met foto's werk, dan werkt het programma niet ideaal.

<http://fink.sourceforge.net/>
<http://kismac.binaervarianz.de/>
<http://tor.eff.org/>
<http://www.mozilla.org/projects/deerpark/>
<http://fabrice.bellard.free.fr/qemu/>
<http://qemu.dad-answers.com/viewforum.php?f=6>
<http://realmacsoftware.com/rapidweaver/>

Ik kan de MacBook Pro de meeste gebruikers erg aanbevelen, ook al heeft hij af te rekenen met de in dit artikel besproken tekortkomingen. Het is een van de beste systemen waar ik ooit mee heb gewerkt, en het is ook een plezier om mee te werken. Professionele gebruikers (die met Adobe-programma's werken) of programmeurs die met speciale programma's werken kunnen misschien beter wachten tot de programma's die ze nodig hebben aangepast zijn, maar de meeste gebruikers zullen slechts met weinig beperkingen geconfronteerd worden. Ik kan niet vergelijken met een andere PowerBook maar vergeleken met mijn 1,42 GHz Mac mini is het alsof je na jaren rijden in een oude VW Kever ineens overschakelt naar een Corvette. Op het web wordt veel geschreven over het dual booten van deze machines, maar mensen die twee systemen naast elkaar draaien, kunnen misschien overwegen om in plaats daarvan virtualisering te gebruiken. Tenzij je speciale noden hebt, moet het binnen zes maanden mogelijk zijn om Windows als een virtuele machine te laten draaien op Mac OS X. Persoonlijk geef ik er niet om; ik werk liever met Mac OS X dat veel beter aanvoelt en er ook veel beter uitziet. Het Windows-venster open ik dan wel als het moet.

Een grote stap -- Over het geheel genomen was de overstap een positieve ervaring, maar onderweg waren er wel een aantal hobbels die de gemiddelde gebruiker misschien niet genomen had. Hoezeer ik dat ook zou willen, kan ik Windows nog steeds niet helemaal achter me laten voor mijn persoonlijke zaken, laat staan voor mijn werk. Ik ben een van die gebruikers die valt tussen de elegante maar volkomen gesloten Mac OS X ervaring en de krachtige, open-source Darwin kern.

Aan de ene kant biedt Apple een gebruiksvriendelijke omgeving zonder de complexiteit van andere besturingssystemen. Het werkt gewoon. De programma's werken ook gewoon, en ze werken ook nog eens goed samen. Veel dingen voor de gewone consument (muziek, foto's, video, chat, e-mail, agenda) zijn ingebouwde mogelijkheden en eenvoudig in het gebruik, waardoor het systeem stabieler en veiliger kan zijn. Aan de andere kant biedt Apple nu de kracht van de Unix terminal samen met open-source grootheden als Apache, Samba, PHP en diverse programmeertalen. Begeef je in Terminal, en je zit in de wereld van scripting en programmeren, wat misschien niet gebruiksvriendelijk is, maar je wel allerlei ongekende mogelijkheden geeft.

Ergens in het midden komt Apple echter tekort, en hier komen de hobbels in beeld. In feite is Mac OS X alles of niets. Of je geeft je volledig over aan Apple, of je krijgt de kracht van een systeembeheerder. Ik kom er bijvoorbeeld maar niet achter hoe ik mijn Epson R200 foto's zonder marges kan laten printen vanuit iPhoto, dus ik maak deze afdrukken nog op mijn Windows doos. Mijn instellingen voor het draadloze netwerk verdwijnen steeds, en hoewel er een manier moet zijn om mijn instellingen op te slaan, kan ik het maar niet vinden. Om te kunnen afdrukken op mijn draadloze print server moet ik Terminal gebruiken. Mail en iCal kunnen niet overweg met Outlook-compatibele vergaderinguitnodigingen, dus daarvoor moest ik een AppleScript schrijven. Hoewel .Mac een Webmail interface heeft, kent het geen interactieve agenda, wat voor mij een constante bron van frustratie is omdat ik geen keuze heb in besturingssystemen op het werk. Ik zal wel een oplossing vinden, maar die kan ik dan waarschijnlijk weer niet uitleggen aan mijn ouders.

Mijn les is dat wanneer je overstapt op Apple, de beste stap is om alles Apple te laten zijn, tenzij je een enorme nerd bent en veel tijd wilt besteden aan alle details. Alles wat Apple maakt, of wat voor de Mac gemaakt wordt, werkt perfect en eenvoudig, maar het is pijnlijk om er tussenin te blijven hangen. Ik ben het eens met de mantra van Steve Jobs, eenvoud, maar niet wanneer die eenvoud op andere punten meer complexiteit toevoegt. Iedere Windows-gebruiker is gewend aan twee knoppen op een muis, dus probeer die gewoonte niet te veranderen als je gebruikers over wilt laten stappen. Stel ons in staat op het werk Outlook/Exchange te gebruiken en toch afspraken te kunnen uitwisselen met iCal. Laat ons Control-C gebruiken om een kopie te maken.

Ik laat nu langzaam mijn gehele familie overstappen op Macs, maar het is moeilijk om hen over hun vooroordelen heen te laten stappen. Ik moet waarschijnlijk alle machines zelf aanschaffen. Gelukkig gebruiken mijn familieleden hun computers maar voor een paar zaken, en dit zijn nu precies die dingen waar de Mac goed in is: muziek, foto's, e-mail, agenda's, web browsen en communiceren met andere familieleden. Ik woon op een afstand van meer dan 3000 kilometer van de rest van de familie, en de Mac moet het instrument zijn om over die barriere heen te stappen. Videochat-sessies met het neefje wat me (nu) nauwelijks kent. Photocasts versturen naar mijn moeder. Er op kunnen vertrouwen dat er niet een of ander eng virus op hun computers rondsluipt. Zelfs wetend dat mijn zus nog steeds World of Warcraft speelt met haar spelverslaafde man. De nieuwe Intel-gebaseerde Mac mini's zijn daar misschien wel het instrument voor, ondanks het feit dat ze iets duurder zijn, zeker als ik een paar goedkope iSights kan vinden.

Ik bevind me nu in het kamp, of misschien wel de sekte, van de Mac. Ik weet dat ik me door de meeste frustraties heen kan werken. Zodra ik virtual PC de taken van mijn werk op zich kan laten nemen, en zodra ik met mijn Mac verbinding kan maken met mijn infrarode hartslagmeter zal ik helemaal tevreden zijn. Het moment nadert waarop ik de ThinkPad thuis kan laten, zelfs wanneer ik dan geen verbinding meer kan maken met mijn werk. Ik heb dan nog de Blackberry, en op mijn volgende vlucht kan ik misschien wel een film bewerken van onze laatste vakantie in plaats van oude mailberichten weg te gooien of een haperende DVD te bekijken.

Overstappen is goed. Maar het zou en moet eenvoudiger kunnen zijn.

Take Control-nieuws, 13 maart 2006

door Adam C. Engst <[email protected]>
[vertaling: HM]

Hou je Mac soepel -- Iedereen is het er mee eens dat regelmatig onderhoud vervelende problemen voorkomt en er voor zorgt dat je Mac goed presteert, maar het is moeilijk om te weten wat je moet doen en wanneer, en nog moeilijker om het in je tijdschema in te passen. Is dat een beschrijving van jouw situatie, kijk dan eens naar Joe Kissells nieuwste e-boek "Take Control of Maintaining Your Mac". Hierin kijkt Joe nuchter naar de taak om je Mac te onderhouden. Je leert om op het juiste moment te beginnen; wat je dagelijks, wekelijks, maandelijks en jaarlijks moet doen; en hoe je voor te bereiden op een Mac OS X update. Joe's suggesties zijn gebaseerd op ervaring, dus beschrijft hij niet alleen wat je moet doen maar ook wat je moet weten over oplossingen die zelden echt werken. Je leert ook hoe je je Macs gezondheid in de gaten moet houden zodat je problemen ziet voor ze kwaad kunnen doen, en waar je moet zijn als problemen de kop op steken. Natuurlijk verschillen meningen op verschillende punten, dus bevat het e-boek gesprekken met experts over wat zij doen in bepaalde situaties. Het e-boek bevat zelfs een pagina met een controlelijst die je naast je computer kunt plakken om je aan onderhoudstaken te herinneren. Mis ook het interview niet van Joe met Chuck Joiner van MacVoices over extra onderhoudstips en programma-advies.

<http://www.takecontrolbooks.com/maintaining-mac.html?14!pt=TRK-0032-TB820-TCNEWS>
<http://www.macvoices.com/archives/2006/641.html>

"Take Control of Apple Mail in Tiger" vertaald in het Nederlands -- Onze groep hardwerkende Nederlandse vertalers heeft wederom een vertaling van een Take Control e-boek voor de Nederlandse Mac-gemeenschap gemaakt met een vertaling van Joe Kissells "Take Control of Apple Mail in Tiger". Het 194 pagina's tellende e-boek leert je de weergave van je binnenkomende post aan te passen, diareeksen te vertonen van foto's, berichten te vinden met Spotlight, en slimme postbussen te maken. Je vindt er ook advies hoe te importeren uit andere programma's, over regels maken, over ouderlijk toezicht, en over distributielijsten. Leer hoe je verbindingsproblemen kunt oplossen, beschadigde postbussen kunt repareren, en leer Spotlight berichten te vinden die hij niet goed laat zien. De Nederlandse vertaling kost $15 dus een deel is voor de vertalers, en wordt vergezeld van de Engelse versie zodat je op de hoogte bent van updates voordat ze vertaald zijn.

<http://www.takecontrolbooks.com/nl/tiger-apple-mail.html?14!pt=TRK-0028NL-TB820-TCNEWS>

Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 13 maart 2006

van de TidBITS-redactie <[email protected]>
[vertaling: TK]

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

De eerste URL van elke thread-beschrijving verwijst naar de traditionele TidBITS Talk interface; de tweede URL verwijst naar dezelfde discussie op onze Web Crossing-server. Die heeft een ander uiterlijk en is mogelijk sneller.

SquirrelMail vs. 10.4.5 Server -- De nieuwste Mac OS X Server-update kan SquirrelMail lamleggen. (2 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2914>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/748/>

Drawing program for an 11-year-old child? Wat kunnen ouders doen voor een jonge Mac-gebruiker die KidPix is ontgroeid? Lees dit voor enkele suggesties. (7 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2915>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/749/>

Keychain susceptible to phishing attacks? Wat lijkt op een fout in Sleutelhanger blijkt een probleem met de automatische invulfunctie van Safari te zijn. Dit herinnert er ons meteen ook aan om goed uit te kijken wanneer we een webformulier invullen. (3 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2919>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/752/>

la la: Netflix meets Napster meets half.com -- Via enkele diensten kun je je ongewenste cd's (en dvd's) naar mensen sturen die ze vragen, en vice-versa. En wat denkt de RIAA hiervan? (4 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2921>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/754/>

No internal CompactFlash for MacBook Pro -- De nieuwe ExpressCard-sleuf van de MacBook Pro is dan wel toekomstgericht, maar maakt het ook moeilijk voor wie al een PC Card-adapter heeft. (3 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2922>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/755/>

Destroying optical media -- Papierversnipperaars zijn tegenwoordig goedkoop en onmisbaar, maar wat is de beste manier om cd's en dvd's op te ruimen? (16 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2923>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/757/>

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering