Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#809, 12 december 2005

Charles Maurer komt terug met een diepgravende verhandeling, met elementen uit perceptie en schilderkunst, over hoe digitale camera's natuurlijkere foto's kunnen maken dan (traditionele) rolfilmcamera's. Mark Anbinder kijkt naar de toevoeging van NBC-programma's aan de iTunes Music Store, Glenn Fleishman brengt nieuws over nieuwe Wi-Fi driveropties voor Tiger-gebruikers en we bekijken de updates van Firefox, de Flashblock-extensie voor FireFox, SETI@home, de Prograph-programmeertaal en "Take Control of Mac OS X Backups".

Onderwerpen:

Copyright 2005 TidBITS: Reuse governed by Creative Commons license
<http://www.tidbits.com/terms/> Contact: <[email protected]>

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>

MailBITS, 12 december 2005

[vertaling: PAB]

Firefox 1.5 uitgebracht -- De Mozilla Corporation heeft Firefox 1.5 uitgebracht, de nieuwste versie van de populaire opensource-webbrowser voor Mac, Windows en Linux. Belangrijke nieuwe eigenschappen zijn onder andere een automatische update-mogelijkheid, verbeterde navigatieprestaties, drag-and-drop rangschikken van tabs, verbeterde pop-upblokkade, een eenstapsmethode voor het verwijderen van privé-gegevens, foutenpagina's met betere omschrijvingen, automatische RSS-detectie, betere toegankelijkheid, een assistent voor de rapportage van niet werkende ("broken") websites, verbeterde ondersteuning voor Mac OS X (waaronder profiel-migratie vanaf Safari en Internet Explorer) en verschillende beveiligingsverbeteringen. Firefox 1.5 vereist Mac OS X versie 10.2 of hoger en is als download 9,4 MB groot.

<http://www.mozilla.com/firefox/>

Ironisch genoeg na mijn artikel over het vereenvoudigen van het installeren in TidBITS-807, geeft het Firefox schijfafbeeldingbestand alleen grafische instructies die nogal verwarrend zijn. Een pijl leidt vanaf het Firefox-symbool naar een kleinere, grijs gemaakte versie van het Firefox-symbool, dat schijnbaar versleept wordt (te oordelen naar de on-Mac-achtige aanwijspijl en een plus-label) en dan een grijs gemaakt symbool dat er uit ziet als de Programmamap. Helaas zijn het alleen maar plaatjes: de Programmamap is slechts een afbeelding en geen symbolische koppeling en er is geen tekstinstructie die vertelt wat er moet gebeuren. Ik heb al gehoord van mensen die zich niet realiseerden dat ze het Firefox-pakket moesten kopiëren in plaats van opstarten vanaf de schijfafbeelding. Nog erger, de instructies op de Firefox-website zeggen "dubbelklik op het Firefox-schijfafbeeldingbestand om het te openen in de Finder en sleep het Firefox-programma naar de harde schijf. Sleep het symbool naar het Dock als u het daar wilt hebben". Ik weet zeker dat er mensen zullen zijn die het Firefox-symbool direct vanaf de schijfafbeelding naar het Dock zullen slepen, in plaats van deze eerst naar de Programmamap te kopiëren en dan de gekopieerde versie naar het Dock te slepen. Het is duidelijk dat allemaal niet zo moeilijk is, maar dat is geen reden om het niet nog gemakkelijker te maken.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=08346>

Ter vergelijking, programma's die applaus verdienen voor hun gebruik van deze installatie-techniek zijn onder andere Fetch van Jim Matthews (natuurlijk!), PCalc van James Thomson en A Better Finder Rename van Frank Reiff, met extra punten voor Rainer Brockerhoff die deze techniek voor zijn XRay-hulpprogramma al sinds 2003 toepast. Sommige schijfafbeeldingen dwingen geen symboolweergave af als de gebruiker 'Open nieuwe vensters in kolomweergave' heeft ingesteld in de voorkeuren van de Finder. De kolomweergave helpt de grafische of textuele help om zeep die anders wel zou verschijnen. Ik weet zelf niet precies hoe je in alle situaties symboolweergave kunt opleggen. [ACE]

<http://www.fetchsoftworks.com/>
<http://www.pcalc.com/>
<http://www.publicspace.net/ABetterFinderRename/>
<http://www.brockerhoff.net/xray/>

SETI@home stapt over naar BOINC Client -- Als je ook maar een klein beetje op mij lijkt, besteed je niet echt veel (of geen) aandacht aan de SETI@home-programma's die je laat draaien op machines die CPU-tijd over hebben om te zoeken naar buitenaards leven. Maar Jim Carr, een van de productiefste leden van het TidBITS-SETIteam, waarschuwde me onlangs dat de klassieke SETI@home-client uitgezet wordt per 15 december 2005. Iedereen die door wil gaan met CPU-tijd doneren zal moeten overstappen naar het nieuwe BOINC (Berkeley Open Infrastructure for Network Computing)-programma dat niet alleen SETI@home ondersteunt, maar een hele reeks andere gedistribueerde rekenprojecten. De SETI@home-pagina heeft de nodige instructies om het nieuwste BOINC-programma te downloaden en je accountinformatie op te vragen. Helaas is het een enigszins ingewikkeld proces en ik was niet in staat BOINC ervan te overtuigen aan te koppelen aan het SETI@home-project. De foutmelding had het echter over tijdelijke server-problemen (waar de mensen van SETI@home melding van maakten op hun nieuwspagina). Ik raad aan even te wachten voor de overstap, regelmatig de SETI@home-site te controleren om te zien of ze de technische problemen overwonnen hebben, of naar een volgende mededeling hierover in TidBITS uit te zien. Als het SETI@home-project nieuw voor je is en je mee wil doen met het TidBITS-team, volg dan de derde koppeling hieronder en klik op "Join" als je er eenmaal bent. [ACE]

<http://setiathome.berkeley.edu/>
<http://boinc.berkeley.edu/>
<http://setiathome.berkeley.edu/team_display.php?teamid=30293>

DealBITS-verloting: GarageSale winnaars -- Gefeliciteerd, Doug Breckenridge van gmail.com, Peter Pinch van rcn.com en Simon Sunatori van hyperinfo.ca, wier inzendingen willekeurig werden gekozen in de DealBITS-verloting van vorige week. Zij hebben elk een exemplaar gekregen van GarageSale 1.9 van iwascoding.com. Zelfs als je niet gewonnen hebt, kun je 20 procent besparen op de aanschafprijs van GarageSale door een bestelling te plaatsen via de derde koppeling hieronder. Dit aanbod is geldig tot 22 december 2005 voor alle TidBITS-lezers. Als je plannen hebt om volgende maand de Macworld Expo in San Francisco te bezoeken, kan je iwascoding.com en GarageSale vinden in stand 948. Dank aan de 612 deelnemers en houd toekomstige DealBITS-verlotingen in de gaten! [ACE]

<http://www.iwascoding.com/GarageSale/>
<http://www.tidbits.com/dealbits/iwascoding2/>
<http://order.kagi.com/?3W91&lang=en>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=08344>

DealBITS-verloting: Classic Solitaire

door Adam C. Engst <[email protected]>
[vertaling: RAW]

Patience-kaartspelletjes vormen sedert vanouds een belangrijk deel van de computerspelletjes, vooral voor diegenen die niet van de bloederige eerstepersoons-schietspelletjes houden. Als je op zoek bent naar een implementatie van patience op de Mac, is het interessant om eens Classic Solitaire van dogMelon te proberen. Het heeft kaarten met professioneel ontworpen illustraties, 20 verschillende patiencespelletjes en, belangrijk voor diegenen onder ons die nog nooit gehoord hebben van spelletjes als Idiot's Delight en La Grande Imperiale, een uitleg van de regels van elk spel in de online hulp.

<http://www.dogmelon.com.au/sol/Mac_Solitaire.shtml>

In de DealBITS-verloting van deze week kun je één van de vijf exemplaren van Classic Solitaire winnen, met een waarde van 29,95 dollar. Deelnemers die niet bij de gelukkige winnaars horen, krijgen korting bij de aanschaf van Classic Solitaire, dus schrijf je vooral in op de DealBITS-pagina (zie koppeling hieronder). Alle informatie die wordt verzameld, valt onder ons heldere privacybeleid. Houd rekening met je spamfilters, want je moet e-mail kunnen ontvangen van mijn adres om te weten of je gewonnen hebt. Denk er ook aan dat als iemand wint die jij hebt aangedragen, jij dezelfde prijs krijgt als dank voor de mond-op-mond reclame.

<http://www.tidbits.com/dealbits/classic-solitaire/>
<http://www.tidbits.com/about/privacy.html>

Prograph spel je achterstevoren als Marten

door Matt Neuburg <[email protected]>
[vertaling: PAB]

Prograph is terug! Misschien moet je een soort wereldvreemde programmeernerd zijn om te denken dat dit boeiend nieuws is, maar persoonlijk denk ik dat dit voor iedereen die in programmeren geïnteresseerd is, van beginner tot een oude rot, interessant is. Prograph is een prachtige, visuele, dynamische en object-geörienteerde programmeertaal. In plaats van regels tekstcode te schrijven, teken je een diagram hoe je de gegevensstroom wilt hebben. Niet lang nadat ik het besprak in 1996 ("Get Your Hands on Prograph" in TidBITS-312)(noot vertaler: in het Engels, de Nederlandse vertalingen begonnen bij TidBITS 322), begon Prograph in verval te raken. Tegen de tijd dat Mac OS X kwam, had ik alle hoop opgegeven het ooit nog eens te gebruiken.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=01160>
<http://en.wikipedia.org/wiki/Prograph>

Het bleek echter dat wat aan het verleppen was, het product van Pictorius was: Prograph CPX. De Prograph-taal zelf is een idee en ideeën zijn vrij. Zonder dat ik het wist, had een aantal maffe wetenschappers de Prograph-taal en de Prograph CPX-omgeving middels reverse-enginering ontrafeld en beschikbaar gemaakt onder BeOS. Toen BeOS stierf, werd de inspanning overgezet naar Mac OS X en is daar nu beschikbaar onder de naam Marten.

<http://andescotia.com/products/marten/>

Ik heb Marten niet geprobeerd en ik heb geen idee in welke mate of hoe gemakkelijk het programma's kan maken die er ook als echte Mac OS X-programma's uitzien. Ik heb me laten vertellen dat de Marten-editor zelf ook geschreven in Marten is en dat is zeker al iets. En zelfs als het niet gebruikt kan worden voor de volgende "killer app", is het zo onderhoudend en leerzaam om een taak in de Prograph-taal uit te drukken, dat diegenen die net zoals ik ernaar gesmacht hebben, met plezier de $ 65 zullen ophoesten om er een poging mee te wagen.

NBC Universal brengt meer tv naar iTunes

door Mark H. Anbinder <[email protected]>
[vertaling: JG]

Toen Apple zijn nieuwe video-iPod introduceerde in oktober, was het eerste iTunes Music Store video-aanbod beperkt tot televisieprogramma's van ABC en Disney Channel. Begrijp me niet verkeerd, ik houd van "Desperate Housewives" en "Lost," maar ik keek reikhalzend uit om het potentieel van deze nieuwe service beter te onderzoeken. De aankondiging van Apple vorige week van een overeenkomst met NBC Universal maakt die droom werkelijkheid voor mij.

<http://www.apple.com/pr/library/2005/dec/06nbc.html>

Nu is een veel grotere selectie van amusement verkrijgbaar, met NBC drama-hoogtepunten als "Law & Order" en "Surface," de nachtelijke shows van Leno en Conan, science fiction meesterstuk "Battlestar Galactica" van het Sci-Fi Channel, en de USA Network hit "Monk." Maar veel interessanter voor mij, omdat ik al die shows al kan bekijken via DISH Network, is de verzameling van klassieke NBC-shows zoals "Adam-12," "Dragnet," en zelfs "Knight Rider," plus het eerste seizoen van "Law & Order."

<http://www.apple.com/itunes/videos/>

Afleveringen van iedere show zijn verkrijgbaar voor $1.99, met nieuwe afleveringen verkrijgbaar de dag nadat ze op de televisie vertoond zijn. (Op dit moment zijn de TV-shows alleen verkrijgbaar in de V.S., en de verkrijgbaarheid van andere video's varieert van land tot land.) Net zoals muziekalbums vaak liedjes aanbieden voor een totale prijs lager dan 99 cent per stuk, zijn complete "seizoenen" vanTV-series doorgaans verkrijgbaar voor een lagere totale prijs dan $1.99 per aflevering.

NBC Universal en Apple maken heel handig gebruik van de recente piek in dvd-verkopen van oude TV-shows. Als je oude "Bewitched"-afleveringen op dvd koopt, waarom er dan geen oude "Alfred Hitchcock Presents"-aflevering bij doen om te bekijken tijdens de reis naar het werk 's ochtends? De programma's hebben geen van allen reclamecommercials, in tegenstelling tot de aankondigingen vorige maand dat NBC en CBS voor 99 cent op-verzoek-shows met commercials via respectievelijk DirecTV en Comcast Digital Cable zouden gaan aanbieden. Opmerkelijke afwezige is de NBC Nightly News Netcast met Brian Williams, gratis verkrijgbaar in Windows Media formaat op MSNBC.com iedere doordeweekse avond na 10 uur 's avonds EST (Oostkust V.S.).

Apple zegt dat iTunes Music Store klanten meer dan drie miljoen video's gekocht hebben sinds het debuut minder dan twee maanden geleden, om bekeken te worden in iTunes of in de Front Row-applicatie die bijgeleverd wordt bij de nieuwste iMac, of op een iPod. Je kunt mij aan de lijst toevoegen; mijn eerste TV-show-download, van de zeer oude proefaflevering van "Law & Order," is bijna klaar. Wil je wel geloven dat, als je in aanmerking neemt hoe veel keer per dag "Law & Order" op televisie speelt, ik dit proefprogramma nog nooit gezien heb?

Flashblock-update voor Firefox 1.5

door Glenn Fleishman <[email protected]>
[vertaling: JG]

De Flashblock-extensie voor Firefox laat je controleren wanneer Flash-animaties automatisch beginnen te spelen op webpagina's (zie "Firefox Flash-blokkeerder" in TidBITS-794). Met de uitgave van Firefox 1.5, was ik diepbedroefd: geen update! Andrew Lawrence wees er via iChat op dat Flashblock een update had - de extensie heeft zich gesplitst in twee aparte versies. Voor Firefox 1.0.x kan je Flashblock 1.3.3 gebruiken; voor Firefox 1.5, Flashblock 1.5.

<http://flashblock.mozdev.org/>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=08225>

De installatie van extensies in Firefox is heel gemakkelijk:

  1. Bezoek de webpagina die de extensie bevat.
  2. Vind de installatiekoppeling.
  3. De extensie zou moeten downloaden (of als het geblokkeerd is, zie hieronder); klik Install.
  4. Sluit Firefox en start het opnieuw om de extensie te laden.

Als de extensie niet wil downloaden in Stap 3, komt dat door de slimme manier waarop Firefox installatie van software niet toestaat van sites die je niet goedgekeurd hebt.

Hier is hoe je de site goedkeurt:

  1. Klik de downloadknop of de installeerknop op de website.
  2. Een grijze balk verschijnt overdwars bovenaan de Firefox browser om te waarschuwen dat de installatie werd geblokkeerd.
  3. Klik op de Edit-Optionsknop helemaal rechts in deze grijze balk.
  4. De domeinnaam is al ingevuld in het venstermenu; klik Allow om de domein aan de lijst met goedgekeurde domeinen toe te voegen.
  5. Klik de Close-knop.
  6. Probeer Stap 1 nogmaals; als het werkt, ga dan naar Stap 4 van de installatiestappen.

Meer niet-Apple Wi-Fi mogelijkheden voor Mac-gebruikers

door Glenn Fleishman <[email protected]>
[vertaling: LmR]

De Taiwanese chipmaker Ralink zou wel eens de oplossing kunnen gaan bieden voor veel gebruikers van Mac OS X 10.4 Tiger die een Wi-Fi adapter proberen te vinden die werkt met hun specifieke machine. Hoewel weinig bedrijven Wi-Fi producten maken die Tiger-drivers bevatten of ondersteunen, gebruiken een aantal bedrijven wel chips van Broadcom, Apple's Wi-Fi chip leverancier, waardoor hun producten op een Mac kunnen werken zonder software te moeten toevoegen.

De concurrenten van Broadcom hebben echter ook vorderingen geboekt op de Wi-Fi markt en sommige producten die het een half jaar geleden nog deden, zoals de Belkin 802.11g PCI-kaart - zijn kostenbesparend gereviseerd en gebruiken niet langer Broadcom-chips. Producenten vertellen zelden welke chip ze in welk apparaat stoppen om te voorkomen dat ze beloften hoeven doen over de onderliggende technologie; ze beloven functionaliteit (in dit geval een Wi-Fi verbinding).

Daarom zijn Ralink's niet ondersteunde drivers voor Mac OS X 10.2 tot en met 10.4 en Linux zo interessant: als je met een Ralink-gebaseerd apparaat komt te zitten, kun je het nog steeds gebruiken op je Mac. Ralink heeft geluisterd naar haar indirecte Mac-klanten, want ze hebben onlangs hun drivers voor Mac OS X 10.4 Tiger geüpdatet en ze schijnen ook regelmatig updates met foutenverbeteringen uit te brengen.

Ralink's driver-pagina bevat downloads voor producten die ondersteund worden, maar die staan gerangschikt naar interne chipset en productnaam. Ik hoop dat een ondernemende ziel eens uit wil zoeken welke producten en versies van producten van grote bedrijven gebruik maken van Ralink chip, om zo de mogelijkheden voor Mac-gebruikers te vergroten.

<http://www.ralinktech.com/supp-1.htm>

Belkin's 802.11g PCI-kaart (onderdeel nummer F5D7000) claimt op hun artikelpagina compatibel te zijn met Mac OS X 10.2 en 10.3 (maar niet met 10.4) maar het biedt geen te downloaden drivers aan via de doorverwezen pagina's. Al Varnell schreef ons om te zeggen dat je een andere route moet nemen wil je drivers downloaden en wel door Belkin's download-afdeling te bezoeken en vervolgens naar het gewenste product te navigeren. Ik begrijp niet waarom niet gewoon van twee kanten naar de drivers wordt verwezen! De drivers zijn geüpdatet in april 2005 en bevatten geen informatie over compatibiliteit met Tiger. (Belkin heeft ook Panther-drivers voor andere producten.)

<http://catalog.belkin.com/IWCatProductPage.process?Merchant_Id=1&Section_Id=&pcount=&Product_Id=136479>
<http://www.belkin.com/support/download/download.asp?category=9&lang=1&mode=>

Er zijn nu Tiger-ondersteunende USB 2.0 adapters voor Macs, ontdekte ik per ongeluk. De ZyXEL AG-225H, een Wi-Fi hotspotdetector met ingebouwd LCD-scherm kan ook dienst doen als 802.11a/b/g adapter via USB 2.0. ZyXEL levert Mac drivers voor zowel Panther als Tiger; ik heb ze zelf nog niet getest maar andere Macgebruikers hebben me verteld dat ze werken. Ik heb een recensie geschreven voor Mobile Pipeline over de ZyXEL in september 2005, waarbij ik vooral gekeken heb naar de Wi-Fi-zoekfunctie. Hij kost ongeveer $75 bij diverse online verkooppunten.

<http://us.zyxel.com/support/download.php>
<http://www.mobilepipeline.com/showArticle.jhtml?articleID=171000509>

Met dank aan Dave Goldman voor deze tip!

De werkelijkheid en digitale foto's

door Charles Maurer
[vertaling: RAW, DPF, TK, MSH, IK]

Men vraagt me vaak of ik denk dat digitale fotografie even goed is als film of dat het ooit zo goed als film zal worden. Ik antwoord dan dat op een paar speciale uitzonderingen na, digitaal nu al beter is. Op technisch vlak zijn mijn digitale foto's op zijn minst zo goed als de beste conventionele foto's die ik ooit nam met 2-1/4" x 3-1/4" (6 cm x 9 cm) film, en als beelden zijn ze beter. Met mijn digitale camera kan ik op straat foto's maken waar je vroeger een studio voor nodig had.

In dit artikel zal ik uitleggen wat digitale technologie kan dat conventionele fotografie niet kan: hoe computers natuurlijker foto's kunnen maken, niet hoe ze speciale effecten kunnen creëren. Daarom begin ik met perceptie, ga door in de kunst en breng de computers via een achterdeurtje binnen. Hoewel dit een wat ongebruikelijke route is, benadert het de manier waarop ik denk als ik een foto maak en het is de enige manier die ik ken om door het doolhof van mogelijke manipulaties in fotobewerkende programma's te komen. Hoewel ik een paar specifieke producten zal noemen (allemaal verkrijgbaar voor zowel Mac als Windows), zal ik ze niet in detail beschrijven. Het moeilijkste van digitale fotografie is uitvinden wat er op de computer gedaan moet worden en welke applicatie het kan doen. Als je dat een keer weet, is het zelden moeilijk om erachter te komen hoe je het programma zijn werk kunt laten doen.

Dit artikel wordt geïllustreerd met een aantal plaatjes. Om ze correct te zien, moet je je monitor grofweg gekalibreerd hebben. Als je dat nog nooit gedaan hebt, stel ik voor om dat nu te doen, het duurt maar twee minuten. Open het Beeldschermen-paneel in Systeemvoorkeuren, klik op de Kleur-tab en op de Kalibreer-knop om de Beeldschermkalibratie-assistent te openen. Klik daarin het aankruisvak Geavanceerd aan en volg daarna de instructies. Als je op het scherm komt waarin je gevraagd wordt om de gammawaarde in te stellen, kies dan 2,2.

Om redenen die later duidelijk zullen worden, vind ik een of andere versie van Photoshop noodzakelijk. Daarom zal ik aannemen dat je Photoshop gebruikt als fotobewerkprogramma, al hoef je het niet te hebben om het artikel te begrijpen. Onderweg zal ik de verschillen beschrijven tussen de laatste drie versies (CS, CS2 en Elements) die er in mijn benadering toe doen.

Oog versus camera -- Laten we om te beginnen het idee verwerpen dat de camera vastlegt wat het oog ziet. Dat is niet zo en dat kan ook niet, omdat een camera op een geheel andere manier werkt dan het oog. Met een lens met een normale brandpuntsafstand kan een camera een beeld vastleggen met een beeldhoek van ongeveer 45 graden. Het neemt het gehele beeld in een keer op en de afbeelding wordt uiteindelijk een afdruk met een intensiteitsbereik van zwart tot wit van ongeveer honderd op één. Daarentegen ziet het oog een gebied van ongeveer 180 graden, maar het meeste daarvan is onscherp tot vreselijk onscherp. Het scherpe beeld zit in de 1 tot 3 graden in het midden. Om een tafereel scherp te zien, moet het oog het tafereel scannen, en de hersenen moeten de verzamelde informatie tot een beeld samenstellen. Maar het oog heeft echter maar zelden tijd om meer dan een paar kleine stukjes van een tafereel op te nemen met het scherpziende deel, zodat het meeste van wat je waarneemt geen optische bron heeft, maar een interpretatie is. Je brein leidt de informatie af door wat het eerder is tegengekomen te veralgemeniseren. Hierbij moeten het oog en de hersenen met lichtcontrasten kunnen omgaan die meer dan een miljoen op één zijn.

Kortom, wanneer je kijkt naar een kiekje dat je op het strand nam, zie je dat de beperkingen van de camera ertoe leiden dat driekwart van het tafereel er niet op staat, het kleurbereik tienduizend keer samengedrukt is en de informatie die overblijft nooit zal zijn wat je zelf zag. Iedere indruk van realisme is een interpretatie die aangeleerd is en gevormd door conventies. Het is geen realisme maar een verisimilitude, iets dat sterk lijkt op de werkelijkheid.

Foto's mogen dan wel realistisch lijken, maar de technologie van film maakt dat er niet valt te ontsnappen aan fotografische conventies, die trouwens behoorlijk beperkend zijn. Een verfkwast kent minder beperkingen. Een kwast kan ieder effect van een camera produceren plus nog een heleboel extra. Voor er foto's bestonden, hebben kundige en oplettende artiesten gedurende millenia uigevonden hoe je de werkelijkheid moet weergeven op platte oppervlakten met dit superieure stuk gereedschap. Hun werk vormt de meest complete handleiding die er bestaat voor realistische manieren om afbeeldingen op papier te krijgen.

De meeste artistieke technieken moeten met twee basisproblemen om zien te gaan, problemen die de architectuur van de visuele weefsels van het brein weerspiegelen: hoe kun je iets doorgeven over vorm en ruimte door (1) lichte delen en (2) lijnen te gebruiken. Deze problemen zijn net zo min gescheiden als het hersenweefsel, het zijn twee kanten van dezelfde munt. Maar we zullen onze gedachtengang vereenvoudigen door een vaag onderscheid tussen de twee te maken.

Contrast -- Het oog ziet niet alle licht, maar het ziet veranderingen in licht: contrast. Wanneer twee objecten niet met elkaar contrasteren, vloeien ze voor het oog in elkaar over. Dit betekent dat controle over het contrast van twee objecten erg belangrijk wordt. Het echte contrast kan echter maar zelden gereproduceerd worden. Zoals ik al zei is de verhouding tussen de weerkaatsing van het licht tussen het lichtste en donkerste object zelden minder dan duizend op een en vaak meer dan een miljoen op een, maar op papier kun je in principe niet hoger komen dan honderd op een. Aan de andere kanten hebben kleine gebieden, zelfs binnen een geheel met grote contrasten, vaak maar kleine contrastverschillen.

Uit de contrasterende kleuren leidden de hersenen driedimensionale objecten af. Dit gebeurt op basis van associatie, de hersenen proberen patronen te herkennen die ze eerder gezien hebben: een heldere plek is een lichtbron, helder geel is wellicht vuur en heet, donkere gebieden zijn of ver van je verwijderd of ver van het licht, heldere gebieden dus dichtbij jou of bij een lichtbron, kleine heldere gebieden op een gezicht kunnen zweet zijn of hitte, enzovoort. Om realistisch te kunnen schilderen, gebruiken schilders dit soort associaties om optische illusies te creëren. Dit is gemakkelijk, omdat het oog maar kleine gebieden per keer bekijkt, waardoor de hersenen niet eenvoudig kleuren en tinten over grote afstanden kunnen vergelijken. Zolang naast elkaar liggende kleuren natuurlijk variëren, zullen kleuren op grote afstand misschien onmogelijk zijn, maar er nog steeds realistisch uitzien. Dit is goed te illustreren aan Het Feest van Belshazzar, een schilderij van Rembrandt. Kijk hiervoor naar de koppeling hieronder. De belangrijkste lichtbron lijkt het geschrift op de muur te zijn, maar het is niet helderder dan de gezichten. Het is niet wit maar vurig goud, maar het is zo ver weg van zijn gezicht dat de optische absurditeit hiervan niet opvalt. Bovendien, met het geschrift op de muur als hoofdbron van licht, zou het diffuse licht dat van de onzichtbare muur links wordt gereflecteerd, logischerwijze veel zwakker moeten zijn dan nu het geval is.

<http://www.tidbits.com/resources/809/BelshazzarsFeast.jpg>

In andere delen van het schilderij verhoogde Rembrandt juist het contrast omdat hij anders beperkt zou zijn tot variaties in helderheid. Let eens op de rode jurk van de vrouw. Niet alleen lijken de vouwen in die jurk behoorlijk driedimensionaal, ieder klein beetje licht van elke vouw ziet er driedeimensionaal uit, zelfs wanneer je naar kleine gebieden kijkt, gebieden met maar weinig verschil in licht en schaduw. Ieder klein deeltje van de jurk contrasteert met het deel ernaast. Rembrandt kon dit doen omdat hij niet alleen de helderheid varieerde, maar ook de tint en de verzadiging, onafhankelijk van elkaar. Wanneer je de afbeelding opent in Photoshop en het Info scherm instelt op HSB, kun je de muis over het schilderij bewegen om wat van de variatie te zien die de verkleining van de afbeelding heeft overleefd (het echte schilderij is 167 cm bij 209 cm).

Filmmakers en commerciële fotografen creëren in feite op dezelfde manier realistische foto's, door lampen te verbergen die de set zo verlichten dat het lijkt alsof het licht van een object afkomstig is. Een voorbeeld is de foto van de smid via de koppeling hieronder. Logischerwijze weet je dat er geen licht kan komen van dit vuur, maar zo gaat het oog niet te werk. Maar deze truc kost wel veel tijd, zeker als het gaat om een foto waarvan het beeld niet voorbijgaand is. Deze foto kostte me een dag om te plannen en een dag om uit te voeren. (Ik moest onder andere de gehele werkplaats inpakken in aluminiumfolie, zodat er geen licht door spleten in de muren zou komen.)

<http://www.tidbits.com/resources/809/Blacksmith.jpg>

Aan de andere kant kunnen vaak vergelijkbare resultaten gehaald worden met een goede digitale camera, waarna het licht op de foto nabewerkt wordt. Ik geef weer een voorbeeld in de foto van de stoffenkleurder hieronder. De rechterversie laat zien hoe de foto er op film uitgezien zou hebben; de linkerversie hoe het aanvoelde en hoe het er in mijn geheugen uitzag. Het is waarschijnlijk dat ik net voordat ik de foto maakte opmerkte dat het licht van de kamer blauwer was dan dat van het vuur, maar de overweldigende warneming was de overweldigende hitte, en die wilde ik vooral vastleggen. Voor het oog zijn er zoveel aanwijzingen van hitte aanwezig dat het reflectie van het vuur in het gezicht van de man er natuurlijk uitziet, ook al is het in feite absurd.

<http://www.tidbits.com/resources/809/Dyer.jpg>

Het volgende voorbeeld toont een gewonere foto. Het beeld bovenaan is hoe het eruit zag: een helder oplichtende struik op de voorgrond met een bomenjungle in de heuvels erachter, die geleidelijk afneemt in grootte en helderheid. Maar hoewel mijn hersenen de struik als helder zagen, bleek hij eigenlijk donker te zijn ten opzichte van de lucht, en de jungle was nog donkerder. De situatie bood een scala aan tinten dat geen enkel apparaat zelfs maar bij benadering kan reproduceren. De sensor van mijn camera drukte dat scala aan tinten "automatisch" samen tot de afbeelding onderaan, en met diafilm zou hetzelfde gebeurd zijn. Om de foto er realistischer te laten uitzien, maakte ik de struik op de voorgrond helderder en bracht ik contrast aan in de jungle door verzadiging en helderheid onafhankelijk van elkaar en van de tint te laten variëren.

<http://www.tidbits.com/resources/809/Jungle.jpg>

Om het contrast op een dergelijke manier te beïnvloeden moet je drie dingen doen:

Voor de eerste stap heb je een onbewerkte afbeelding nodig (RAW, geen JPEG) van een een camera die veel contrast aankan. Dit betekent een spiegelreflexcamera met een enkele lens. Kijk voor meer informatie in de paragraaf "Beeldkwaliteit" in mijn artikel "Het kiezen van een eenvoudige camera: de Panasonic DMC-FX7" in TidBITS-783.) Wanneer ik het bestand naar een standaard formaat converteer (ik geef de voorkeur aan het generieke TIFF boven het PSD formaat van Adobe), stel ik de niveaus van tonaliteit in op het scala van zwart naar wit, waarbij de middentonen er zo goed mogelijk uit moesten zien.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=08136 >

Het uitlichten van schaduwen en verduisteren van hooglichten is de tweede stap, met de Shadows/Highlights-controle van Adobe. Photoshop definieert deze als donkere of lichte gebieden die groter zijn dan een bepaald aantal pixels in diameter. CS, CS2 en Elements maken dit alle mogelijk, maar CS en CS2 stellen je bovendien in staat om de grootte van zo'n gebied in te stellen. Voor mij is dit zeer belangrijk, en ik gebruik het wellicht voor eenderde van mijn foto's.

(Ik geef niet om de meeste functies die Adobe uit Photoshop Elements heeft weggelaten - Elements is zo al ingewikkelder dan nodig - maar het ontbreken van deze bijstelling vond ik bijna reden genoeg om de volledige Photoshop te verkiezen boven Elements. De andere reden is dat Elements maar beperkt kan werken met 16-bits kleur. Gewoonlijk volstaat 8-bits kleur wel, maar om tonaliteiten open te trekken moeten er vaak fijnere, tussenliggende kleuren aanwezig zijn.)

Kijk nu opnieuw naar de Rembrandt, naar het detail in de mantel van Belshazaar. Het detail valt op omdat het bestaat uit penseelstreken met een extreem groot onderling, locaal contrast. Ik leg op dezelfde manier nadruk op detail in een foto met een toevallige eigenschap van Noise Ninja van PictureCode, dat eerst en vooral een pakket voor het verminderen van storingen is (en wel éé���n van de betere). Deze feature is een schuifbalk waarmee plaatselijk het contrast verhoogd kan worden. Ik gebruik dit vaak zonder storingen te willen verminderen.

<http://www.tidbits.com/resources/809/BelshazzarsFeast.jpg>
<http://www.picturecode.com/>

Nu is de verf aan de beurt. Een kunstenaar die een kleur op zijn canvas wil aanpassen, kan dit doen door de kleurtoon te veranderen, of hij kan stippen met complementaire kleuren toevoegen voor een minder verzadigde kleur, of zwarte of witte plekjes toevoegen om de kleur helderder of donkerder te maken. Bij digitale foto's wil ik hetzelfde doen. Asiva Shift+Gain is het product dat dit mogelijk maakt.

<http://www.asiva.com/>

Shift+Gain is een Photoshop plug-in waarmee je gebieden of lijnen (handig om kleurranden te verwijderen) kunt selecteren op een combinatie van kleurtoon, verzadiging, en helderheid, waarna je deze parameters afzonderlijk kunt veranderen. Geen enkel ander product kan dit, op een stand-alone pakket van Asiva na dat te traag is voor echt gebruik. Dit mag ongeloofwaardig klinken, maar Asiva heeft wel degelijk een V.S.-patent op deze manier om beelden te manipuleren.

Shift+Gain gaat anders te werk dan andere applicaties en het heeft even geduurd eer ik het doorhad. Eerst was het verwarrend, maar het werd al gauw eenvoudig. Om hetzelfde in Photoshop te bereiken als wat ik nu met Shift+Gain doe, zou ik veel meer kennis en geduld nodig hebben dan ik heb.

Voor mij is Shift+Gain een onmisbaar stuk gereedschap voor digitale fotografie - het enige onmisbare gereedschap en het enige waar ik geen enkel ander functioneel equivalent voor ken. Helaas werkt het alleen in Photoshop, dus zelfs niet in applicaties zoals GraphicConverter, die voor het overige wel met de meeste andere Photoshop plug-ins overweg kunnen. Het is compatibel met alle recente versies van Photoshop, maar zonder Photoshop werkt het dus niet, wat meteen ook verklaart waarom mogelijke alternatieven voor Photoshop niet aan bod komen in dit artikel.

Deze drie sets met tools kunnen praktisch alle manipulaties met contrast en kleur aan die ik soms nodig heb: (1) de regelaars in Photoshop CS/CS2 voor niveaus, schaduwen en lichtste delen, (2) de regeling voor plaatselijk contrast in Noise Ninja, en (3) Asiva Shift+Gain. Af en toe gebruik ik ook nog andere plug-ins van Asiva die op een gelijkaardige manier werken maar ietwat andere dingen doen. Voor de plug-ins van Asiva voorkom je, in combinatie met de basisselectietools van Photoshop, te moeten werken met maskers voor gewone beeldeffecten.

Ik vind maar éé���n kleurbijstelling van Photoshop heel nuttig. Soms, nadat ik de kleuren heb aangepast om ergens meer contrast in te brengen, krijgt de hele afbeelding een bepaalde tint. Tinten bestaan nooit alleen - het zijn alleen maar afwijkingen van een vergelijkingsstandaard. In een foto is de standaard voor het oog gewoonlijk een zuiver wit hooglicht of de rand van het papier. Als een neutraal wit of grijs hiernaast gekleurd lijkt, dan zien we een tint. Om een tint te verwijderen, volstaat het gewoonlijk om de afbeelding wat donkerder te maken om dat wit of grijs te neutraliseren. Alle andere kleuren veranderen ook een beetje, maar de onderlinge contrasten blijven bestaan. Een tint laat zich moeilijk manueel verwijderen omdat onze hersenen zich gemakkelijk aanpassen aan kleurveranderingen, zodat heel wat bijstellingen er goed uitzien ... tot je de afbeelding afdrukt. Photoshop kan een tint mechanisch verwijderen; dit mechanisme zit verborgen in het commando Match Color.

Nog een laatste opmerking over kleur in verband met zwak licht. In zonlicht zien we in kleur; bij het licht van de maan zien we in monochroom; in transitionele "mesopische" niveaus van zwak licht zien we gedeeltelijk in monochroom en gedeeltelijk in kleur. Wanneer een schilder zwak licht wil weergeven, schildert hij het mesopisch. Je kunt dit zien bij de muzikant op de achtergrond van de Rembrandt of zelfs nog beter op de Gross Clinic van Thomas Eakins, het schilderij links op de onderstaande koppeling. De studenten in de schaduw zijn bijna monochroom, maar met een weinig kleur, vaak bestaande uit quasi-willekeurige strepen en vlekken. (Het oorspronkelijke schilderij meet 243 cm x 198 cm.)

<http://www.tidbits.com/resources/809/GrossAbattoirFlowers.jpg>

Een fotofilm of de meeste digitale sensoren geven zwak licht niet op deze manier weer, maar de Foveon-sensor wel. (Zie "Sensoren in digitale fotografie" in TidBITS-751 en mijn vervolg voor een discussie van sensortypen.) Film en digitale sensoren genereren lage niveaus van korrelige storingen. Wanneer een normale hoeveelheid licht op de film of de sensor valt, zijn de storingen gewoonlijk verborgen in de afbeelding, maar wanneer er maar weinig licht is, vallen de storingen meer op. Bij een bepaald zwak lichtniveau verdwijnt de afbeelding in de storingen: dit bepaalt de gevoeligheidsgrens. De willekeurige vlekken van deze storingen kunnen worden uitgevlakt, maar de details worden ook mee uitgevlakt en op de gevoeligheidsgrens verdwijnen alle details. De Foveon-beeldsensor werkt echter op een andere manier, zodat de korreligheid er anders gaat uitzien. De Foveon geeft minder storingen weer, maar vervangt ze door punten in een onjuiste kleur. Eerst vermindert dit de verzadiging, en op de laagste gevoeligheidsniveaus veroorzaakt het willekeurige strepen en vlekken.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=07860>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=07906>

Minder verzadiging en willekeurige kleurstrepen en -vlekken zijn nu precies de technieken die kunstenaars ook gebruiken om zwak licht weer te geven, en wij kunnen dit bereiken met de storingen van de Foveon. Ik vlak de korrelige storingen uit met Noise Ninja - gewoonlijk is er niet zo veel dat Noise Ninja details verloren doet gaan - en dan gebruik ik Shift+Gain op geselecteerde delen om de verkleuring te beperken. Ik probeer voldoende verkleuring te krijgen voor meer contrast voor het oog, maar niet zo veel dat het opvalt. Je kunt het effect zien in het Chinese slachthuis rechts van het Gross Clinic-schilderij.

Vergeet niet dat de lagere verzadiging en vlekkerigheid niet de norm zijn bij Foveon-foto's. Gewoonlijk zitten ze verborgen in zwarte delen en vallen ze pas op wanneer je de sensor tot het uiterste drijft. De afbeelding van de bloemenmarkt (de derde afbeelding op de pagina) is normaler. Ik heb beide foto's binnenshuis genomen bij ISO 1600.

Perspectief -- Tot nu toe hebben we gesproken over hoe je ruimte voorstelt door tonaliteit, laten we nu eens kijken hoe ruimte weer te geven met lijnen. Dit is het perspectiefprobleem.

Tijdens de Italiaanse Renaissance ontwikkelden artisten een geometrie van lineair perspectief, een geometrie die oppervlakkig lijkt te passen in de normen van het waarnemen. Feitelijk is dat echter niet zo. De "wetten" van lineair perspectief dienen gewoonlijk te worden doorbroken, anders zal de afbeelding er niet goed uitzien.

De perspectiefwetten schrijven voor dat parallel verdwijnende lijnen convergeren. Ze convergeren als ze horizontaal verdwijnen, zoal spoorrails en ze convergeren als ze verticaal verdwijnen, zoals wolkenkrabbers gezien vanaf de straat. Maar neem nou eens het verticaal perspectief. Als de gezichtshoek van een afbeelding maar een klein beetje omhoog wijst, zouden je hersenen niet eruit afleiden dat de objecten ergens boven je hoofd zullen, maar zouden ze kunnen concluderen dat de objecten niet loodrecht staan. Natuurlijk, als deze objecten muren zijn of gebouwen, dan denken je hersenen dat ze niet naar binnen vallen, net zoals je aanneemt dat planken recht zijn, zo neem je aan dat muren verticaal zijn. Echter, om dezelfde reden - omdat je veronderstelt dat muren verticaal zijn - lijken gebouwen natuurlijker als alle verticale lijnen recht en parallel zijn. Een voorbeeld hiervan kun je zien op de twee foto's van de tempel, afgebeeld op de koppeling hieronder. Met film zou voor het corrigeren van het bovenste plaatje zorgvuldige plaatsing van een technische camera op een statief nodig zijn geweest, maar het kostte me maar twee minuten in Photoshop. (Elements or CS kan perspectief herstellen, maar CS2 maakt het makkelijker door een een nieuwe Lenscorrectie-mogelijkheid in het Filter > Distorsie sub-menu.)

<http://www.tidbits.com/resources/809/VerticalLines.jpg>

Dezelfde aanpassing is nuttig voor horizontale lijnen. Wanneer horizontale lijnen convergeren, lijken gebouwen te zijn gebouwd op heuvels en daken schijnen raar te hellen. Om onduidelijkheid te verminderen, dienen verticale lijnen verticaal zijn en horizontale lijnen zouden recht moeten zijn tenzij er een duidelijke reden is waarom ze dat niet zijn. Duidelijke verticalen en horizontalen geven een referentiekader waardoor schuine lijnen er meer uitspringen.

Afbeeldingen van gebouwen hebben begrijpelijkerwijze baat bij deze benadering, maar plaatjes van mensen ook, alhoewel subtieler. Je kunt een voorbeeld zien in de twee foto's van een groepje kinderen op de koppeling hieronder. Het bovenste plaatje is beter, want de rand waarop de kinderen zitten is horizontaal, niet scheefhangend.

<http://www.tidbits.com/resources/809/Children.jpg>

Feitelijk dienen de wetten van lineair perspectief overtreden te worden, zelfs wanneer je iets recht van voren fotografeert. Kijk je recht naar een hek van paaltjes of naar een muur met boekenplanken, dan zouden er bij een optisch juist perspectief de lijnen van het hek of de boekenplanken convergeren, zowel rechts als links. Dat zou er zo zot uitzien dat niemand ze zo zou schilderen. Om diezelfde reden worden cameralenzen zo gecorrigeerd dat ze lineair perspectief doen afwijken, zodanig dat een rechtlijnig object een rechtlijnige afbeelding oplevert.

Dit stelt een interessant probleem, dat kan worden opgelost met een penseel of een computer, maar niet met film. Hoe verder een object zich van het centrum vandaan bevindt, des te verder zullen zijn lijnen uit elkaar worden getrokken en dus, hoe meer het vergroot zal worden. Echter, de objecten in het centrum worden nooit vergroot, een vertekening dus van de relatieve afmetingen. Hoe wijder de wijdhoeklens is, des te groter is de vertekening. Deze distorsie kan gezien worden bij iedere wijdhoeklens en wordt disproportioneel erger hoe wijder de gezichtshoek is. Wanneer het niet gaat om rechte lijnen - in de meeste landschappen - lijkt het vaak natuurlijker als de relatieve groottes worden gehandhaafd, ten koste van convergentie. Dit kan worden benaderd in Photoshop CS2 door toevoeging van convexe tonvormige vertekening, een distorsie die de rechtlijnige correctie van de lens vermindert.

(Merk op dat deze mogelijkheid alleen in CS2 zit. Met CS2 is het beduidend makkelijker dan met CS of Elements om convergerende/samenkomende of hellende lijnen te corrigeren, zodra je de nieuwe controles hebt gevonden. In CS2 zijn alle lenscorrecties begraven in het menu Filters > Distort, hoewel File > Render nog altijd de subset van correcties laat zien die het gemeen heeft met CS en Elements.)

Natuurlijk is het toevoegen van convexe (bolle) vertekening onacceptabel als er rechte lijnen mee gemoeid zijn. Een bepaalde hoeveelheid convexe vertekening wordt in landschappen misschien niet opgemerkt, maar krommingen zijn absurd duidelijk te zien in foto's met gebouwen. Een alternatieve manier is de foto van de beide zijden licht in te drukken. Hiervoor heb je een Photoshop plug-in genaamd Squeeze nodig en die kost $20.

<http://www.theimagingfactory.com/>

Iets anders dat ik moet vermelden is de weergave van diepte wanneer er maar één vlak van de foto scherp is. Dit effect kan bereikt worden met behulp van een penseel-gereedschap, maar dat gebeurt zelden omdat het niet weergeeft wat het oog ziet of de hersenen waarnemen. Het oog ziet alleen kleine plekjes scherp en waar het kijkt, ziet het kleine plekjes: daardoor krijgen de hersenen de indruk van oneindige scherptediepte. Om de aandacht van de kijker te sturen en verschillende kwaliteiten te suggereren zal een schilder de zachtheid van randen binnen een schilderij variëren. Deze variatie is echter veel subtieler dan een verkeerd gefocusde lens.

Om hardheid en zachtheid te kunnen variëren in een plaatje gebruikte ik eerder een technische camera waarmee ik de lens kon richten en draaien en zo veranderde ik de aard van het licht. Met een digitale camera gaat dit allemaal veel makkelijker. Mijn digitale camera biedt gewoonlijk oneindige scherptediepte zonder speciale maatregelen en ik kan digitale technieken gebruiken om de zachtheid bij te stellen als een schilder, zoals ik dat heb gedaan in het voorbeeld van de bloemenmarkt. De bloemen net achter het lachende meisje zijn zacht, maar de varens daar weer achter zijn scherp, net als alle andere objecten in de foto, behalve de vrouw die er in komt lopen.

Dit was om twee redenen mogelijk, beide gerelateerd aan de beeldsensor van de camera. Ten eerste is de ISO-snelheid van het een negatieffilm gebaseerd op de minimale belichting voor acceptabele kiekjes. Om een hoge kwaliteit te bereiken is het meestal noodzakelijk om de gemeten belichtingstijd te verdubbelen. Om de beste kwaliteit met mijn digitale spiegelreflexcamera te bereiken, moet ik echter de belichtingstijd halveren. Dat is een verschil van twee f-stops, wat een heleboel scherptediepte betekent. Daarbij is de sensor in mijn camera kleiner dan 35mm-film, wat betekent dat dezelfde f-stop me meer scherptediepte geeft. Het verschil is 1-2/3 stops. Dus, voor iedere hoeveelheid licht krijg ik dus bijna vier f-stops meer scherptediepte dan wanneer ik met een 35mm-film zou fotograferen.

Als alles binnen een foto scherp is, openbaren zich composities. Mensen kijken niet naar mijn foto's, ze kijken er in en kammen ze uit op zoek naar detail - en dat vinden ze omdat ik het contrast van het detail controleer. Met zoveel informatie om naar te kijken, leek mijn 8" x 10" (A4) printer te klein. Volgende week kun je een behandeling van printers en mijn zoektocht naar een grotere lezen.

Om mijn vergelijking van de verschillende versies van Photoshop af te ronden, wil ik nog melden dat er twee functies zijn in CS2 die nuttig zijn voor het voorbereiden van vergrotingen, een "spot healing brush" en "smart sharpening." De eerste vind ik bescheiden maar toch handig, maar de tweede is een belangrijke functie. Het ruimt de door de lens veroorzaakte verspreiding van van punten in wazige cirkels op en het vermindert bewegingsonscherpte. Voor mij is deze functionaliteit, tezamen met de verbeterde mogelijkheden voor vervormingcorrectie in CS2, de prijs voor een upgrade van CS waard. Ik vind de Windowsachtige manier van bescherming tegen kopiëren die Adobe hanteert verwerpelijk - het maakt het onmogelijk om eerlijk gebruik van je aankoop te maken als je op meerdere locaties werkt - maar ik vloek een stuk minder op CS2 dan op diens voorganger, omdat het me in staat stelt de gigantische hoeveelheid menu's die ik nooit gebruik onzichtbaar te maken, en omdat ik de toetsencombinaties kan aanpassen en verwijderen. In CS2 vliegen de vensters niet meer over het scherm en verschieten ze niet van kleur omdat mijn vingers per ongeluk een verkeerde toets aanraken.

PayBITS: Als je het artikel van Charles over visuele waarneming
en digitale fotogafie nuttig vond, steun dan
Artsen Zonder Grenzen: <http://www.azg.be/nl/steunen/gift.htm>
<http://www.artsenzondergrenzen.nl/index.php?pag=donatie>
Lees meer over PayBITS: <./paybits.html/>

Take Control-nieuws, 12 december 2005

door Adam C. Engst <[email protected]>
[vertaling: IK]

"Take Control of Mac OS X Backups" Update naar versie 1.2 -- Heb je al een effectieve manier gevonden voor het backuppen van je bestanden en niet te vergeten je groeiende verzameling iTunes aankopen en digitale foto's? Wacht niet tot het noodlot toeslaat. Haal nu hulp in huis door de nieuwste publicatie van "Take Control of Mac OS X Backups," te lezen die duizenden Macgebruikers al heeft geholpen. In deze aanzienlijke 1.2 update vind je de nieuwste adviezen voor het ontwerpen van een backupstrategie die past bij jouw portemonnee en stijl. Het e-boek beslaat nu de vele veranderingen en aanpassingen aan de backup-hard- en software van de afgelopen 10 maanden, werpt een blik op Apple's Backup 3 voor .Mac-abonnees en biedt meer dan 20 pagina's gedetailleerde aanwijzingen voor de populaire Retrospect backup-software. Het bevat ook nieuwe hoofdstukken over het backuppen van foto's en video.

"Take Control of Mac OS X Backups" beslaat nu 138 pagina's en kost $10. Als je in het bezit bent van een oudere versie, dan kun je de update gratis downloaden door te klikken op de koppeling Check for Updates, links onderaan de eerste pagina van je e-boek.

<http://www.takecontrolbooks.com/backup-macosx.html?14!pt=TRK-0014-TB809-TCNEWS>

"Take Control of Buying a Digital Camera" 2.0 uitgebracht -- Iedereen die de juiste digitale camera voor de juiste prijs wil aanschaffen kan nu bijgewerkte informatie en meer tips vinden in de tweede editie van "Take Control of Buying a Digital Camera," geschreven door professionele fotograaf en instructeur Larry Chen uit Seattle. Larry wandelt met de lezer het hele aankoopproces door en biedt hulp bij het budgetteren en het inzichtelijk maken van wat voor soort foto's je wilt maken met je camera. Verder advies over de vele functies die er op een camera zitten, professionele hulp bij het lezen van camerarecensies en het beoordelen van fotokwaliteit en aanbevelingen over waar te kopen. Het e-boek, waarover we het vorige week kort hadden, zit boordevol fotografietips, voorbeelden en kleurenfoto's die de besprekingen illustreren, plus een beduidend verbeterde sectie over het kopen van een digitale spiegelreflexcamera. De lezer krijgt een afdrukbaar winkel-notitieblad van 2 pagina's dat je kunt printen, en invullen terwijl je het boek leest. Daarmee kun je goed beslagen ten ijs in de winkel komen. Het e-boek bevat tevens een appendix met een beknopt overzicht van camera's in verschillende categorieën en een woordenlijst met veel voorkomende fotografietermen.

De tweede editie van "Take Control of Buying a Digital Camera" is gegroeid naar 107 pagina's en kost $10, maar het kost tot en met 26 december maar de helft, als onderdeel van onze e-boekaanbiedingen voor de feestdagen. Bezit je het eerste deel, dan kun je de update gratis downloaden door te klikken op de koppeling Check for Updates, links onderaan op de eerste pagina van je e-boek.

<http://www.takecontrolbooks.com/buying-digicam.html?14!pt=TRK-0015-TB809-TCNEWS>

Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 12 december 2005

van de TidBITS-redactie <[email protected]>
[vertaling: LmR]

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

De eerste URL van elke thread-beschrijving verwijst naar de traditionele TidBITS Talk interface; de tweede URL verwijst naar dezelfde discussie op onze Web Crossing-server. Die heeft een ander uiterlijk en is mogelijk sneller.

Applications folder symlinks ease installation -- Lezers bespreken diverse manieren om programma's gemakkelijker te installeren. (8 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2807>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/650/>

Moving over user accounts without migration assistance -- Hoe verplaats je nou precies een gebruikersaccount van een oude Mac naar je nieuwe Mac zonder Unix te gebruiken? (2 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2809>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/654/>

Bluetooth cell phones for Mac OS X -- Jij bent een Macgebruiker en je wil een mobiele telefoon met Bluetooth die compatibel is met iSync en Salling Clicker ��en die je kunt gebruiken als modem om een verbinding te maken met Internet vanaf je Mac. TidBITS Talk lezers komen met een aantal suggesties, maar je schijnt maar weinig keus te hebben. (3 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2811>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/656/>

New DRM causing problems playing audio CDs? Is het niet kunnen afspelen van muziek-cd's op je Mac het gevolg van een nieuwe vorm van DRM of, meer voor de hand liggend, gewoon een kapotte speler? (7 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2812>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/657/>

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML koppeling maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering