Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#791, 8 augustus 2005

Net op het moment dat ik het niet meer verwachtte heeft Apple stilletjes gebroken met de traditie en... de meerknops Mighty Mouse geïntroduceerd. Ook in dit nummer: Adam deelt zijn ervaringen met het navigeren door de straten van Boston met de Magellan RoadMate 700, een GPS-apparaatje dat hem heen en weer voerde en een aantal verrassingen opleverde. Jeff Carlson ontdekt een goede koop in de vorm van een 20-inch LCD-scherm dat niet van Apple komt en haakt aan bij de "meerschermenclub". De Japanse iTunes Music Store opent voor een toestroom aan kopers en heeft een uitgebreid aanbod.

Onderwerpen:

Copyright 2005 TidBITS: Reuse governed by Creative Commons license
<http://www.tidbits.com/terms/> Contact: <[email protected]>


**************************************************************************

TidBITS-NL zoekt vrijwilligers.

Vind je het nuttig dat er een Nederlandse vertaling van TidBITS is?
Lijkt het je leuk om teksten uit het Engels te vertalen?
Kun je een paar uurtjes per week missen?

De huidige vertaalploeg is juist groot genoeg om de tekst in porties van plezierige omvang over alle vrijwilligers te verdelen, maar als er een keertje iemand uitvalt wegens ziekte of drukdrukdruk hebben we een probleem. Dus een of twee man/vrouw erbij zou welkom zijn.

Kijk eens op de pagina hieronder wat het werk inhoudt, en laat het ons weten als het je aanspreekt.

<./tidbits-nl/over-vertalen.html>

**************************************************************************


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:


De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>


MailBITS, 8 augustus 2005

[vertaling: DPF]

iTMS opent in Japan en breidt Rolling Stones uit -- Apple Computer heeft een goede stap gemaakt voor de iTunes Music Store door niet alleen de Japanse versie van de iTMS te openen, maar ook de wereldwijde beschikbaarheid aan te kondigen van vroege opnames uit de Abkco catalogus. Deze bevat vooral vroege rock 'n roll opnames van The Animals, Sam Cooke, Herman's Hermits, Marianne Faithful en de Rolling Stones. De iTunes Music Store is nu de enige online music service die de complete catalogus van de Rolling Stones aanbiedt.

<http://www.apple.com/pr/library/2005/aug/04itms.html>
<http://www.abkco.com/>

De Japanse versie van de iTunes Music Store biedt naar verluidt meer dan 1 miljoen nummers aan, inclusief liedjes van populaire Japanse acts zoals Little Creatures, Chara en Crazy Ken Band, samen met Japanse radioshows en podcasts. Meer dan een dozijn Japanse bedrijven bieden muziek aan voor de Japanse versie van iTMS, samen met internationale distributeurs, en Apple is van plan om in de komende maanden meer Japans materiaal aan te gaan bieden. De nummers op de Japanse versie van iTMS kosten 150 of 200 yen (ongeveer US$1,35 / $1,80). Apple kondigde deze week ook aan dat de nieuwe winkel meer dan 1 miljoen liedjes verkocht in de eerste vier dagen dat de winkel online was. Apple hoopt dat de introductie van de Japanse versie van iTMS de verkoop van de iPods in Japan (en in het bijzonder de iPod shuffle) een slinger zal gaan geven. Anders dan in de rest van de wereld - waar de iPod de dominante draagbare muziekspeler is - is het in Japan wel de bestverkochte, maar is het maar verantwoordelijk voor ongeveer 36 procent van de markt terwijl concurrent Sony ongeveer 27 procent heeft met zijn flash-gebaseerde musiekspelers. [GD]

<http://www.apple.com/pr/library/2005/aug/08itms.html>


Apple brengt een meerknopsmuis uit

door Mark H. Anbinder <[email protected]>
[vertaling: JG]

Stilzwijgend werd altijd aangenomen dat de oprichter en CEO van Apple, Steve Jobs, nooit zou toestaan dat de maatschappij een meerknopsmuis zou uitbrengen; een dergelijk dier zou de legendarische eenvoud en het gebruiksgemak die het waarmerk van Apple waren in gevaar brengen. Ervaren gebruikers klaagden en gingen, moe van Control-klikken in plaats van rechtsklikken om contextuele menu's naar voren te brengen, of omdat ze snakten naar een scrollwiel, op zoek naar aanwijsapparatuur van derden.

Maar dat is nu verleden tijd: vorige week maakte Apple bekend dat met onmiddelijke ingang de Mighty Mouse voor $50 te koop is, een programmeerbare, meerfuncties, meerknopsmuis voor Mac OS X, Windows 2000, of Windows XP. Mighty Mouse (ja, Apple was zo zorgvuldig om de naam van de stripfiguur in licentie te nemen) is visueel eenvoudig, een witte muis met draad die er net zo uitziet als de Apple Pro Mouse behalve een klein scrollballetje waar de gemiddelde muis een wieltje zou hebben.

<http://www.apple.com/mightymouse/>

De scrollbal draait in iedere richting, in plaats van alleen maar omhoog en omlaag, wat elke gewenste verschuiving mogelijk maakt. Volgens Apple is dat handiger voor "toepassingen van het bekijken van webpagina's en foto's tot video bewerken en muziek maken". Dit in iedere richting scrollen is vergelijkbaar met het vermogen van de nieuwe scrolling trackpads van recente PowerBook- en iBook-modellen. Je kunt met de scrollbal ook klikken, net zoals met de meeste scrollwieltjes.

Wat het ontwerp van de Mighty Mouse puur en eenvoudig houdt is de nieuwe aanraakgevoelige bovenhelft. In plaats van aparte vastbedrade linker- en rechterknoppen heeft de Mighty Mouse een programmeerbaar aanraakgebied dat een of twee knoppen kan zijn - alleen een voor puristen die nooit een rechterklik nodig hebben (en één knop is de standaard), of twee voor rechterklikkers of diegenen die een rechterklik zouden willen hebben om een andere handeling uit te voeren.

Zijknoppen, geplaatst waar gebruikers van de Apple Pro Mouse gewend zijn geraakt om hun muis vast te pakken om hem op te tillen en te verplaatsen, kunnen samen of apart geprogrammeerd worden, om te klikken of om bijvoorbeeld Expose of Dashboard te activeren.

Hoewel Mighty Mouse verenigbaar is met iedere versie van Mac OS X, zegt de maatschappij dat Mac OS X 10.4 Tiger vereist is om de knoppen in te stellen op éénklikstoegang tot Dashboard, Expose en Spotlight, of om programma's te starten. De nieuwe muis is onmiddellijk verkrijgbaar bij de online Apple Store zowel als bij de Apple detailhandels en andere detaillisten.


Het zicht verbreden met een LCD-scherm van Dell

door Jeff Carlson <[email protected]>
[vertaling: EL, MSH]

Toen ik nog een meer partijdige benadering had van besturingssystemen, beschouwde ik Dell als de laatste in de rij van de gezworen vijanden van Apple. Zeker, Microsoft maakt het dominante besturingssystem, maar ontelbaar veel Windows-installaties vinden uiteindelijk plaats op Dell-pc's. Het heeft niet geholpen dat de oprichter van het bedrijf Michael Dell en Steve Jobs elkaar jarenlang pr-steken onder water gaven, met Jobs' vergelijking van Dell laptops met saaie Ford Taurus auto's, en het commentaar van Dell dat de creatie van Jobs die hem het beste beviel, Movie Toy Story 2 was. (Het is interessant om te weten dat Michael Dell recentelijk nog het commentaar gaf dat hij openstond voor het idee om Intel-gebaseerde pc's met Mac OS X als besturingssysteem te verkopen.)

<http://www.dell.com/>
<http://www.fortune.com/fortune/fastforward/0,15704,1072719,00.html>

Aangezien ik standaard geen pc gebruik verwachtte ik niet ooit nog naar een Dell-logo op mijn werkplek te kijken. Maar dat is precies wat er gebeurde - niet een pc (ofschoon ik een paar jaar geleden een gerenoveerde laptop voor testdoeleinden heb gekocht), maar in plaats daarvan een schitterend 20-inch vlak breedbeeldscherm, de Dell UltraSharp 2005FPW.

<http://accessories.us.dell.com/sna/productdetail.aspx?c=us&l=en&s=bsd&cs=04&sku=320-4111&category_id=4009>

Meer schermen, eindelijk -- Adam was altijd al een voorstander van het gebruik van meer schermen. Al langer dan dat ik hem ken (zie "Double the Fun with Multiple Monitors" in TidBITS-421). En ondanks dat hij en anderen zich in de loop der jaren sterk maakten voor een hogere schermresolutie, kon ik nooit de kosten daarvan rechtvaardigen. Daarbij gebruikte ik al jaren PowerBooks als mijn voornaamste Mac; de laatste desktop Mac welke ik bezat was een Power Macintosh 7500. Een korte tijd hing ik mijn PowerBook 5300 aan een 17-inch CRT-scherm, maar toen gebruikte ik dat scherm als hoofdscherm, en hield ik de klep van mijn PowerBook gesloten. Toen de PowerBook beeldschermen groter werden, en het 17-inch CRT-scherm het opgaf, bespaarde ik wat op mijn uitgaven en gebruikte ik het LCD-scherm van de laptop.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=04768>

Toen, een paar maanden geleden, had ik de gelegenheid de meer-schermenwereld te ervaren: als onderdeel van een softwarerecentie voor Macworld pakte Apple uit en rustte het me uit met de beste hardware welke beschikbaar was om mee te testen: een dual 2.7 GHz Power Mac G5 met twee 30-inch Apple Cinema Display beeldschermen (dat is meer dan 8 miljoen pixels; je kunt twee foto's zien via onderstaandede URL's). De hardware moest wel binnen een paar weken retour naar Apple, maar het heeft me uiteindelijk wel overtuigd serieus te overwegen een tweede beeldscherm aan te schaffen.

<http://www.flickr.com/photos/jeffcarlson/15194718/>
<http://www.flickr.com/photos/jeffcarlson/13050332/>

Helaas kan ik niet enthousiast zijn over de benodigde $3000 voor een 30-inch Cinema Display. De prijzen voor LCD's gaan nog steeds redelijk gestaag naar beneden, dus heb ik eens bij Dealmac gekeken welke speciale aanbiedingen beschikbaar waren.

<http://www.dealmac.com/>

Dell, de reus in deze industrie, is in staat goedkoop in te kopen, wat een van de redenen is dat het bedrijf de systemen voor een relatief laag bedrag aan kan bieden. Dell stelt vaak deals samen om zijn inventaris de deur uit te werken. In dit geval vond ik een 20,1-inch 2005FPW LCD voor ongeveer $550. In aanmerking genomen dat Apples originele 22-inch Cinema Display ongeveer $4000 kost, en het huidige 20-inch model $800, is het beeldscherm van Dell een goede aanbieding.

Meer dan een scherm -- De 2005FPW is effectief 20,1-inch groot, en ondersteunt een maximum resolutie van 1680 bij 1050 pixels (1.764.000 pixels). Volgens de technische specificaties heeft hij een contrast-ratio van 600:1, een beeldhelderheid van 300 cd/m2 (candela per vierkante meter, een maat voor lichthelderheid), en een kijkhoek van circa 88 graden verticaal en horizontaal. In gewoon Nederlands betekent dat, dat het scherm helder, mooi en scherp is.

Maar dat is nog niet alles. De 2005FPW heeft vier soorten input: VGA, DVI-D, S-video, en composite. Eerst dacht ik dat het een marketingterm was en dat het betekende dat je zo ongeveer elke bron aan het beeldscherm kon koppelen met de bijgesloten adapters, maar nee, dit beeldscherm heeft echt vier aparte poorten. Dat geeft je de mogelijkheid om vier bronnen te koppelen en tussen deze vier te schakelen. Mijn PowerBook G4 is aangesloten via de DVI-D poort, en voor de gein heb ik mijn oude Dell laptop via VGA aangesloten. Het schakelen tussen de verschillende inputbronnen doe je door middel van een schakelaar, welke op de voorkant van het frame op het beeldscherm zit.

Sterker nog, je kunt ook beide inputs tegelijk zien als een beeld-in-beeld configuratie, of naast elkaar. Dit schijnt echter alleen te werken bij VGA of DVI en een van de andere inputkanalen. Ik was niet in staat zowel mijn Mac-desktop als het Windows-scherm tegelijk weer te geven. Ik denk dat ik wel een dvd-speler aan de S-video of composite poort aan zou kunnen sluiten en een film zou kunnen bekijken in de hoek van mijn beeldscherm, maar ik heb het nooit geprobeerd. (Ik ben al met genoeg verschillende dingen tegelijk bezig; een film zou mijn productiviteit nog verder doen instorten.) Vanwege deze inputmogelijkheden heeft mijn TidBITS-collega Glenn Fleishman een 2005FPW gekocht om zijn verouderde televisie te vervangen. Hij heeft er een home entertainment systeem van gemaakt door het te koppelen aan zijn TiVo via S-video en aan een Mac mini via DVI.

The 2005FPW heeft ook vier USB-poorten, je kunt hem dus als een USB-hub gebruiken. Een bijgevoegde kabel maakt verbinding met je Mac via een aparte USB entree, die geeft je vier open USB-poorten. Twee zijn makkelijk toegankelijk aan de rechterkant van de doos en de andere twee zijn onder de bodem geplaatst bij de andere ingangen, die moeilijker bereikbaar zijn

De hoogte is aan te passen tussen 15,3 inches (38,9 cm) tot 22,4 inches (56,9 cm), en je kunt het scherm zijdelings en van boven naar beneden verdraaien in een nogal beperkte, maar wel functionele reikwijdte. Indrukwekkender echter is de mogelijkheid tot draaien: ja, net als de vroegere Radius-schermen kun je het gehele scherm 90 graden roteren voor portret- in plaats van landschapsaanzicht. Omdat alle technische specificaties van Dell gericht zijn op Windows-pc's, is niet duidelijk wat voor videohardware vereist wordt voor ondersteuning van het gedraaide scherm. Op mijn PowerBook G4 dat op de laatste versie van Mac OS X 10.4 Tiger loopt, stelt een "Rotate"-popupmenu me in staat om het scherm in te stellen op een draaiing van 90, 180, of 270 graden.

We gaan nooit terug -- De 2005FPW gebruik ik als mijn hoofdscherm, met aan de rechterkant mijn PowerBook voor uitbreiding van mijn bureaublad. Zelfs met het 15-inch breedbeeldscherm van de PowerBook voelde mijn werkvlak benauwd aan. Met de nieuwe opstelling zet ik mijn meestgebruikte programma's, zoals e-mail en Word, op het grotere Dell-scherm, en reserveer ik het scherm van de PowerBook voor iChat, extra webpagina's die ik nasla en diverse zaken zoals Activity Viewer en Terminal.

Een nadeel is, dat het scherm van de PowerBook donker is, in vergelijking met dat van Dell. Het zou prettig zijn als ze beide dezelfde helderheid zouden hebben, maar de PowerBook is, hoewel hij helderder is dan voorgaande modellen die ik had, nog steeds ontworpen voor draagbaarheid. Daarom is hij niet uitgerust met hetzelfde type verlichting als je vindt in desktop LCD's.

Ben je op zoek naar een koopje dan is de 2005FPW een prima keus. Op de dag van verschijning kon je de 2005FPW voor ongeveer $525 direct vanaf Dells website krijgen. (Denk eraan om zowel de Home als de Small Business afdelingen van de site op prijzen te controleren; de Small Business prijs is nu $560, terwijl de Homeprijs $525 is voor precies hetzelfde model.) Ik heb Dealmac-couponcodes gezien die de prijs nog verder verlagen, maar de speciale aanbiedingen van Dell zijn vluchtig en zijn vaak verbonden met een zeker aantal bestellingen. Mocht er zich een andere prima combinatie voordoen dan zou ik een ander scherm pakken voor gebruik met mijn PowerBook als ik thuis ben.


Op weg met de Magellan RoadMate 700

door Adam C. Engst <[email protected]>
[vertaling: IK, SL, DPF, HM]

De laatste keer dat ik schreef over GPS-navigatie waren Tonya en ik net veilig terug gekomen van de boze straten van New York stad, dankzij de gesproken navigatie-instructies van de Garmin StreetPilot c330 GPS. Maar misschien was de Garmin c330 niet het ultieme navigatiesysteem. De andere grote naam in GPS-land is Magellan, en dus verzocht ik hen om een test-exemplaar van de RoadMate 700, qua functionaliteit de evenknie van de StreetPilot c330 vanwege de voorgeladen set kaarten. De test? Onze reis naar Macworld Expo in Boston. In tegenstelling tot New York City is Boston gemakkelijk om te bereiken vanuit Ithaca; je volgt gewoon de verbindende snelwegen tot aan het knooppunt Massachusetts, en die leidt je regelrecht de stad in. Het venijn zit hem in de staart: Boston is berucht om de, tja, creatieve manier waarop straten zijn aangelegd en markeringen zijn aangebracht. Zou de RoadMate 700 ons met succes naar en van ons hotel weten te brengen met wat stedelijke navigatie door Cambridge op de terugweg?

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=08121>
<http://www.magellangps.com/en/products/product.asp?PRODID=955>

De hardware -- De RoadMate 700 is iets groter en zwaarder dan de StreetPilot c330 omdat de RoadMate 700 zowel een aanraakscherm heeft als een keypad, er een harddisk in zit met alle kaarten erop, en het een iets groter scherm heeft. In het dagelijkse gebruik hebben we geen last gehad van de afmetingen van beide apparaten, hoewel het slankere ontwerp van de RoadMate 700 (de enige afmeting die kleiner is dan die van de StreetPilot c330) het eenvoudiger maakte om hem in het dashboardkastje te stoppen.

De kwaliteit van de schermen is vergelijkbaar. Het scherm van de RoadMate 700 is makkelijk af te lezen, behalve in de felle zon. Tonya vond het aanraakscherm minder nauwkeurig dan dat van de StreetPilot c330. De RoadMate 700 heeft echter extra bedieningsmogelijkheden in de vorm van knopjes aan de rechterkant. Er zijn plus- en minknoppen om in en uit te kunnen zoomen, een acht-richtingen-pookje om mee te scrollen en Enter- en Annuleerknoppen om vragen van het systeem mee te beantwoorden. Dan zijn er nog drie knoppen met Option (opties, om de configuratieschermen mee in te vullen), View (beeld, om tussen de verschillende beelden te schakelen), en Locate (positie, om je te laten zien waar je je bevindt op de kaart en om meer informatie over je positie te krijgen). Magellan heeft ongetwijfeld gedacht dat het beschikbaar maken van de meeste functies van het aanraakscherm via knoppen, de gebruiker bij het gebruik zou helpen. Dat kan best zo zijn, maar ergens vonden we het ook verwarrend omdat we ons telkens afvroegen of we een bepaalde functie nu beter met de knoppen of met het aanraakscherm konden aanroepen. En omdat Tonya voorover boog om de knoppen in te drukken was ze niet altijd zeker of ze hard genoeg had gedrukt, wat weer leidde tot meer frustratie over de interface.

Het extra gewicht van de RoadMate 700 komt waarschijnlijk door de harddisk en daardoor noodzakelijk grotere voeding, en hoewel het gewicht niet van belang was, was opstarten van het ding toch langzamer omdat een harddisk nu eenmaal langzamer is dan RAM. Ik zou me ook zorgen maken over de harddisk wanneer deze op een zonovergoten dag op het dashboard zou liggen en ik kan me ook niet voorstellen dat lage wintertemperaturen goed zijn voor het apparaat.

Het test-exemplaar werd geleverd met een houder voor aan het raam, en deze was makkelijk aan te brengen op en te verwijderen van het raam van onze Honda Civic. We moesten hem wel voorzichtig aanbrengen, en uiteindelijk lieten we de steun rusten op het dashboard, anders zou de RoadMate 700 te erg bewegen om hem goed af te kunnen lezen. Zelfs toen was het verre van ideaal. Magellan biedt andere accessoires aan om het apparaat mee vast te zetten. Het zou kunnen dat een daarvan beter werkt.

<http://www.magellangps.com/en/store/productListDetail.asp?segment=Magellan+RoadMate+Accessories>

Het meest in het oog springend in het ontwerp van de RoadMate 700 is dat hij geen accu heeft, hetgeen niet alleen betekent dat hij voeding moet krijgen uit het voertuig (wij gebruikten een splitter zodat we onze iPod ook nog konden gebruiken), maar ook dat hij elke keer uitgaat als je het contact van de auto verbreekt. Hoewel de RoadMate 700 slim genoeg was om verder te gaan waar hij gebleven was na een stroomonderbreking, duurde het opstarten toch nog enige tijd, met alle ergernis van dien als je even was gestopt voor benzine. Het ontbreken van een accu betekent ook dat je de RoadMate 700 alleen kunt gebruiken als je hem op het stopcontact aansluit, onhandig binnenshuis en onmogelijk bij het lopen of op de fiets.

Daarheen en weer terug -- In het daadwerkelijke gebruik was de RoadMate een succes. Hij gaf ons in essentie de juiste aanwijzingen om van ons hotel in Boston naar de flat van Tonya's zus in Cambridge te reizen, en om weer terug te keren, compleet met een paar keer ongepland omrijden als gevolg van creatieve Boston-kruispunten en blokkades door wegwerkzaamheden. Telkens als we afweken van de route die hij gepland had berekende hij snel een nieuwe route voor ons. Wel bleef hij vaak een voorkeur houden voor de oorspronkelijke route. Hij zei dan bijvoorbeeld "Maak een U-bocht als dat is toegestaan". Misschien ben ik de enige, maar ik vind U-bochten gevaarlijk, dus ik zou hem liever horen zeggen "Draai veilig om als dat kan" zodat ik zou kunnen uitkijken naar de eerstvolgende oprit naar een parkeerterrein om de draai te maken.

De RoadMate 700 was weliswaar een succes, en als we hem niet bij ons hadden gehad hadden we veel meer problemen gehad om de weg te vinden in Boston, maar er viel toch wel wat op aan te merken. In Harvard Square in Cambridge probeerde de RoadMate 700 twee keer om ons in de verkeerde richting te laten rijden in een straat met eenrichtingsverkeer. Ja, ik weet wat de mensen in Boston zeggen: "Het is maar één blok" tegen het verkeer in. Misschien hebben de ontwerpers van de RoadMate 700 hun studentenjaren gesleten op Harvard of MIT en weten ze welke aanduidingen van eenrichtingsverkeer je kunt negeren. Een keer, toen we probeerden een straat uit te sluiten van de aanwijzingen, opdat de RoadMate 700 ons een nieuwe route zou geven, leek hij vast te lopen en moesten we het proces annuleren en helemaal opnieuw beginnen. Het moment waarop hij ons waarschuwde voor een naderende bocht scheen iets minder nauwkeurig te zijn, of misschien iets later dan we verwachtten, in vergelijking met de aanwijzingen van de StreetPilot c330. Vooral in situaties waarin er een aantal straten zeer dicht bij elkaar waren was het lastig om zijn aanwijzingen op te volgen en veilig te blijven rijden. Ik nam in Harvard Square een verkeerde bocht doordat er op verwarrende kruispunten verschillende bochten "klopten" met de aanwijzingen en ik een beslissing moest nemen voordat ik het geluidje hoorde dat aangaf "hier inrijden".

Die geluidjes waren trouwens handig en nauwkeurig: het geluidje speelde precies wanneer je de bocht moest maken. Heel slim vond ik het dat linksaf, rechtsaf en rechtdoor rijden werden aangegeven met verschillende geluidjes, al kan ik met mijn ongetrainde oren niet benoemen waarin ze van elkaar verschilden. Net als bij de StreetPilot c330 kreeg ik de behoefte dat de RoadMate 700 gewoon de naam van de volgende straat zou noemen, want het is moeilijk omlaag te kijken om de display af te lezen als je ingewikkelde manoeuves uitvoert.

Ook hadden we liever de 3-D weergave van de StreetPilot c330 dan het bovenaanzicht van de RoadMate 700. De RoadMate 700 kende ook een "TrueView" 3-D weergave, maar die verscheen alleen bij bochten, waarbij hij ofwel het hele scherm overnam, ofwel het scherm in twee delen splitste. Er was ook een manoeuvreerlijst die alleen de aanwijzingen liet zien, handig om de route vooraf na te lopen op plausibiliteit. De manoeuvreerlijst verscheen ook automatisch als de RoadMate 700 het GPS-signaal langer dan een bepaalde tijd kwijtraakte. Dat is slim, maar voorkwam niet dat we een verkeerde draai maakten toen we uit een tunnel in Boston kwamen, omdat we geen straatnaambordjes zagen die de klopten met de volgende bocht. Gelukkig was de RoadMate 700 in staat ons weer op het juiste spoor te zetten toen hij eenmaal weer het satellietsignaal had opgepikt.

Nu we het over satellieten hebben, de ontvangst was een andere teleurstelling bij de RoadMate 700. Zodra het de verbinding kon vastleggen ging het goed, maar soms had het apparaat nogal wat tijd nodig om de satellieten te vinden in situaties die niet problematisch zouden moeten zijn (onbewolkte lucht, geen bomen of hoge gebouwen, of andere duidelijke obstakels). We reden meer dan 4 kilometer door Boston op Massachusetts Avenue in de richting van Cambridge, waarbij we ook de Charles River overstaken op een open brug, voordat de RoadMate 700 in staat was om het signaal van de satelliet op te pikken. Dat was nogal irritant, omdat we wel een manoeuvreerlijst hadden, maar we ook wisten dat het vinden van de weg door Cambridge lastig zou zijn. De RoadMate 700 heeft een kleine ingebouwde antenne die je uit kunt steken, en als die onvoldoende is biedt Magellan nog een externe antenne.

Wel goed was dat we meerdere mogelijkheden hadden om de database met interessante punten uit te testen, wat we niet gedaan hadden met de StreetPilot c330. Deze was briljant, omdat we op deze manier restaurants in de buurt konden vinden, en de lijst door konden bladeren om de fast-food restaurants, over te kunnen slaan, en vervolgens de route uitgelegd te krijgen naar een lokaal eetcafé of restaurant dat wat verder uit de route lag, zonder dat we ons zorgen hoefden te maken over de terugweg, omdat we wisten dat de RoadMate ons ook daarbij zou helpen. Bovendien maakte ik op de terugweg naar huis de fout om niet de tank vol te laten lopen. Dus vroeg ik, toen de tank al aardig leeg was, de RoadMate 700 om de dichtstbijzijnde pomp te vinden. Het vond voor ons een pompstation op de I-90, met als interessant resultaat dat het apparaat de routebeschrijving voor de rest van de tocht aan moest passen en ons een route gaf die we nog nooit eerder gereden hadden en die net zo snel bleek te zijn.

Het ingeven van een adres in de RoadMate 700 is eenvoudig door de QuickSpell technologie waardoor je niet het hele adres zelf hoeft in te geven. Alhoewel ik dit niet kon testen zegt men dat het mogelijk is om een adres over te 'beamen' vanaf een Palm of PocketPC apparaat. Een voordeel ten opzichte van de StreetPilot c330 was dat wanneer we een route in de RoadMate 700 instelden we konden kiezen uit snelste route, kortste afstand, minste gebruik van snelwegen en zo veel mogelijk snelwegen. Alhoewel de keuzemogelijkheden goed leken konden we meestal niet veel verschil ontdekken tussen de resulterende routes, en er was ook geen eenvoudige manier om de resultaten te vergelijken. We hadden de RoadMate 700 echter maar een paar weken tot onze beschikking, dus het is mogelijk dat deze opties significant meer behulpzaam zullen zijn wanneer je het apparaat regelmatig gebruikt in een druk stedelijk gebied.

Het totaalbeeld -- Hoewel de RoadMate 700 meestal goed werkte bij basistaken, gaf hij ons niet hetzelfde niveau van voldoening als de StreetPilot c330. Deze had meer mogelijkheden, zoals mannen- en vrouwenstemmen en de keuze tussen aanraakscherm of fysieke knoppen, maar deze mogelijkheden schenen niks toe te voegen behalve complexiteit. Een mogelijkheid die bruikbaar zou kunnen zijn voor andere mensen is de ondersteuning voor drie personen, elk met hun recent ingevoerde adressen en voorkeuren. Als je erover denkt om je GPS te delen met anderen (misschien om de hoge kosten van het speeltje te rechtvaardigen), kan deze mogelijkheid handig zijn.

Net als bij de StreetPilot zijn onregelmatige upgrades van de kaarten voor de RoadMate 700 niet gratis, dus je moet er rekening mee houden dat je zelfs nog meer geld kwijt zult zijn bovenop de $750 tot $1000 die je moet betalen bij de meeste winkels. Alles tezamen is het een beetje veel naar mijn idee, speciaal omdat ik me ook zorgen maak over de harddisk in extreme omstandigheden, dus ik blijf nog even verder zoeken naar het ultieme GPS-apparaat.

Het is mogelijk dat dat apparaat van Magellan zelf gaat komen: toen ik deze beschouwing afsloot hoorde ik dat het bedrijf de RoadMate 760 heeft uitgebracht, die grotendeels dezelfde hardware heeft als de 700, maar met sommige zeer aantrekkelijke nieuwe opties. De opvallendste is dat hij de naam van de volgende afslag uitspreekt - eindelijk! Hij kan ook een route uitstippelen met meer bestemmingen. Ik heb dat nog niet nodig gehad, maar het zou ideaal kunnen zijn voor een consultant of iemand die bestellingen doet in een onbekende buurt. En dan is er automatische aanpassing van de helderheid van het scherm en het luidsprekervolume aan de tijd van de dag en de snelheid; bij de 700 moesten we het volume aanpassen bij verschillend wegdekgeluid. "Smart Detour" leidt je automatisch om verkeersopstoppingen, wegwerkzaamheden en andere onvoorspelbare obstakels als het verkeer voor meer dan een paar minuten stopt. En tenslotte is zijn database met interessante punten uitgebreid van bijna 2 miljoen voor de 700 tot bijna 7 miljoen.

<http://www.magellangps.com/en/products/product.asp?PRODID=1091>

Natuurlijk heeft Garmin niet stil gezeten. De StreetPilot c340 en de StreetPilot 2720 zijn allebei uitgebreid met spraaktechnologie, en optionele waarschuwingen en omleidingen rond verstoppingen in bepaalde stedelijke gebieden, dus zelfs de RoadMate 760 heeft voldoende concurrentie. Houd deze ruimte in de gaten!

<http://www.garmin.com/products/sp340/>
<http://www.garmin.com/products/sp2720/>


Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 8 augustus 2005

van de TidBITS-redactie <[email protected]>
[vertaling: SL]

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

De tweede URL onder elke thread-beschrijving verwijst naar de discussie op onze Web Crossing-server, die sneller is.

Flickering PowerBook screen -- Een lezer rapporteert vlokkige flikkeringen op het scherm van zijn laptop, maar is dat de kosten van een reparatie waard, of kan hij beter een Mac mini en een goedkoop LCD-scherm kopen? (2 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2662>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/514/>

Tiger Mail vs Spotlight -- De nieuwe versie van Mail onder Mac OS X 10.4 Tiger slaat elk bericht als een apart bestand op, om zoeken met Spotlight mogelijk te maken, in plaats van als een grote database. Lezers bespreken de voor- en nadelen van deze aanpak. (19 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2663>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/515/>

Segway sightings -- Waar zien we de tweewielige "personenvervoer"-apparaten in het wild? Ook al zijn Segways geen gemeengoed, het lijkt erop dat steeds meer mensen ze gebruiken. (6 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2664>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/516/>

Hell Freezes Over: News at 11 -- Nieuws over Apples meerknops Mighty Mouse roept de onvermijdelijke vergelijkingen op tussen de Red Sox die de World Series winnen, en Apple die Intel-processors gebruikt. (23 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2665>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/517/>

Files vs. databases -- Een blik op gegevensstructuren met eenvoudige bestanden versus relationele databases, en hoe beide soorten worden gebruikt in Mac OS X voor specifieke toepassingen zoals Mail en iCal. (4 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2666>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/518/>

Mighty Mouse -- Apples nieuwe muis roept bij sommige lezers vragen op over toekomstige Bluetooth-modellen, en overpeinzingen over het inwendige van het beestje, met dank aan gedetailleerde anatomische foto's op het Web. (13 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2667>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/519/>

WebObjects as CMS? Een lezer is op zoek naar voorbeelden van het gebruik van Apples WebObjects-technologie voor content management systemen. (4 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2669>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/521/>


Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering