Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#769, 7 maart 2005

Deze week een echte potpourri-aflevering: Glenn Fleishman test de nieuwe technologie in de nieuwste PowerBooks van Apple, Jeff Carlson beseft hoe erg hij het venstergedrag uit Mac OS 9 mist en Adam verdiept zich in LinkBack, een nieuwe open source-technologie voor het koppelen van gegevens tussen programma's. Dit alles wordt bijeengehouden door Adams analyse van hoe door digital rights management-technologie de verwachtingen van de samenleving over het omgaan met copyright ondermijnd wordt. Verder brengen we nieuws over Timbuktu Pro 8.0, een nieuw product van Rogue Amoeba onder de naam Airfoil, en de Microsoft Office 2004 11.1.1 update.

Onderwerpen:

Copyright 2005 TidBITS: Reuse governed by Creative Commons license
<http://www.tidbits.com/terms/> Contact: <[email protected]>

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op:
<./tidbits-nl/contact.html>

MailBITS, 7 maart 2005

[vertaling: RAW]

Timbuktu Pro 8.0 maakt eindelijk encryptie mogelijk -- Ik ben niet paranoïde, maar het heeft me altijd dwarsgezeten dat mijn Timbuktu Pro-connecties leesbaar verstuurd worden wanneer ik geen virtueel privénetwerk(VPN)-verbinding gebruik. Eindelijk biedt Timbuktu Pro 8, dat vorige week uitkwam, standaard ondersteuning voor SSH (Secure Shell) en het gebruikt zelfs de ingebouwde compressie om een hogere snelheid te halen. SSH gebruikt encryptie met een publiek sleutelwoord om een eenmalig sleutelwoord voor de sessie uit te wisselen. Zolang je weet dat het publieke sleutelwoord geldig is (dat moet gecontroleerd worden door "out-of-band"-methodes die de identiteit van een certificaat kunnen bevestigen), kun je er vrijwel absoluut zeker van zijn dat niemand (op dit moment) je sessie kan begluren.

<http://www.netopia.com/software/products/tb2/mac/>

Timbuktu Pro 8 gebruikt ook de Mac OS X accounts in plaats van een afzonderlijk accountbeheer en het ondersteunt bestandsuitwisseling via slepen vanuit een extern, gedeeld venster. Je kunt er installaties op een andere machine mee verrichten als SSH (het aankruisvak Extern inloggen in het voorkeurenpaneel Delen) aanstaat en het werkt met Rendezvous. Een nieuwe licentie voor één gebruiker kost 95 dollar, en een tweelingpakket kost 180 dollar (andere prijzen gelden voor licenties voor meer dan twee gebruikers); opwaarderen voor huidige eigenaars gaat tegen 50% van de prijs van een nieuwe licentie. [GF]

Stroom alles naar AirPort Express met Airfoil -- Rogue Amoeba heeft de eerste versie van Airfoil uitgebracht, een programma dat het geluid dat door een willekeurig programma onder Mac OS X geproduceerd wordt, door kan sluizen naar de uitgaande geluidspoort van een AirPort Express. Het is een eenvoudig stukje software dat vooral de AirPort Express-eigenaars zal plezieren die audio van applicaties zoals QuickTime Player, RealPlayer of Windows Media Player willen doorsturen. Doordat er een vertraging is tussen Airfoil en de AirPort Express, zijn audio en video echter niet gesynchroniseerd, zoals wanneer je een dvd afspeelt en het geluid naar je stereoinstallatie doorstuurt. Rogue Amoeba heeft een mogelijke oplossing uitgebracht die de moeite waard is om te proberen. Er is geen garantie dat Apple niet ingrijpt en hun AirTunes software aanpast om Airfoil uit te schakelen, maar het lijkt niet in de categorie van dingen te vallen die Apple beschouwt als schadelijk voor hun producten, contracten of partners. De software kost 25 dollar, maar Rogue Amoeba biedt het nu aan voor een introductieprijs van 20 dollar tot en met 31 maart 2005. [GF]

<http://www.rogueamoeba.com/airfoil/>

Office 2004 for Mac 11.1.1 update verbetert stabiliteit -- Microsoft heeft een update uitgebracht voor de Engelse en Japanse versies van Microsoft Office 2004 (Frans, Duits, Italiaans en Zweeds zullen nog volgen). Alle Office-programma's hebben nu een verbeterde weergave van ingevoegde PICT-afbeeldingen en een juiste invoer van zwart-wit scans van Xerox-scanners. Daarnaast levert Excel 2004 verbeterde prestaties bij het uitrekenen van tabelformules met een door de gebruiker gedefinieerde functie, gaat PowerPoint 2004 beter om met het openen van presentaties die ongeldige lettertype-informatie bevatten, en verder is er nog een fout gerepareerd die ervoor zorgde dat Office 2004-programma's konden bevriezen als gebruikers met Adobe Acrobat documenten openden met daarin formulieren gemaakt in Visual Basic for Applications. De update van 17,4 MB is verkrijgbaar via het Microsoft AutoUpdate hulpprogramma (kijk in je Programma's-map) of als een zelfstandige download. [ACE]

<http://www.microsoft.com/mac/autoupdate/description/AUOffice20041111EN.htm>
<http://www.microsoft.com/mac/downloads.aspx?pid=download&location=/mac/download/office2004/update_11.1.1.xml>

Met twee vingers in het duister een PowerBook laten vallen

door Glenn Fleishman <[email protected]>
[vertaling: RAW]

Ik vroeg Apple of ze me een nieuwe PowerBook konden lenen, zodat ik eigenhandig de nieuwe hardware-mogelijkheden kon testen die in de nieuwste lichting van een paar weken geleden verschenen: het stuurvlak met scrollfunctie, de Sudden Motion Sensor die je harde schijf beschermt, en verbeterde toetsenbordverlichting. Je kunt over deze mogelijkheden lezen in Apple's advertenties, maar het is leuker om ze zelf uit te proberen.

<http://www.apple.com/powerbook/>

Het gebruik van het stuurvlak met scrollfunctie is natuurlijker dan het klinkt. Je kunt twee vingers gebruiken om over het stuurvlak te bewegen om het rolwiel van een muis na te bootsen, en dat werkt zowel horizontaal als verticaal: de sensor heeft geen problemen met het onderscheid tussen één of twee vingers. (Ik wacht al sinds mijn studententijd op herkenning van 3D-bewegingen; er was een gastonderzoeker die daar een jaar aan gewerkt heeft, maar zover zijn we blijkbaar nog niet.)

Apple zegt dat de toetsenbordverlichting tot tien keer helderder is dan in de voorgaande modellen, en man, ze hebben gelijk! In een geheel verduisterde kamer achterin mijn kantoor bleef ik op de functietoets drukken voor meer verlichting, en de kamer werd alsmaar lichter en lichter. Het is zelfs zo helder dat je het in de meeste situaties onder de maximumstand zult zetten.

De Sudden Motion Sensor reageert op snelle bewegingen door de koppen van de harde schijf te parkeren. Je vraagt je vast af of ik de PowerBook van grote hoogte heb laten vallen. Nou, het is een geleende machine, en ik zal hem weer heelhuids moeten inleveren. Nee dus. Maar ik heb hem wel geschud en in mijn handen laten vallen, en hij pauzeerde inderdaad en bracht daarna de schijf weer in beweging zonder te haperen. Voor een meer vermakelijke test van de Sudden Motion Sensor is er de verkenningstocht van Amit Singh naar de mogelijkheden van de sensor, inclusief software die zich aanpast aan de positie van de PowerBook (zoals een venster dat zichzelf waterpas houdt, ook als de laptop scheef staat).

<http://www.kernelthread.com/software/ams/>

LinkBack brengt het koppelen van gegevens terug

door Adam C. Engst <[email protected]>
[vertaling: DPF]

Heb je ooit een plaatje in een tekstverwerker geplakt waarna je het wilde bewerken? Dit is een tijdrovend proces, waarbij je het origineel moet openen in een ander pakket, vervolgens de aanpassingen maakt, een kopie maakt van deze afbeelding, waarna je terugkeert naar je tekstverwerker om de oude versie te verwijderen en de nieuwe in je document te plakken. Dit is in principe niet noodzakelijk - programma's kunnen gegevens delen op een dusdanige manier dat ze met elkaar kunnen communiceren. In feite kunnen sommige programma's dit al, maar dit zijn over het algemeen programma's van dezelfde producent die bij elkaar geleverd worden in een zogenaamde suite. Maar nu is er een nieuwe open source technologie met de naam LinkBack, die de mogelijkheid in zich heeft om het koppelen van gegevens te introduceren voor meer Mac OS X-programma's. Dit zou zeer welkom zijn, omdat Apple in het verleden verschillende pogingen heeft gedaan om dergelijke functionaliteit te bieden maar daar steeds in gefaald heeft.

Als je een Macintosh veteraan bent zul je je wellicht "Publish & Subscribe" van Apple herinneren. Het verscheen voor het eerst in Systeem 7 in 1991 en stelde je in staat om gegevens uit het ene programma, bijvoorbeeld een afbeelding, tekst of een grafiek, te "publiceren" waarna je een "abonnement" op die gegevens kon nemen in een ander programma. Dit stelde je in staat om de afbeelding in het ene programma te bewerken, waarna het abonnement automatisch de veranderingen over zou nemen. "Publish & Subscribe" was een goed idee, maar in 1994 schreef ik in TidBITS dat de technologie mislukt was vanwege een slechte implementatie en minimale ondersteuning van ontwikkelaars.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=01980>

Vervolgens kwam OpenDoc, een technologie die Apple introduceerde tijdens de Worldwide Developer Conference in 1994 en eind 1995, begin 1996 uitgebracht werd. Apple heeft nooit veel over OpenDoc uitgelegd, maar het kwam neer op een document-gecentreerde interface waarbij kleine modules - die in theorie van verschillende bedrijven konden komen - gecombineerd werden en benut konden worden door meerdere programma's. De theorie was fantastisch: in feite kon je zelf een tekstverwerker samenstellen door bijvoorbeeld de beste Zoek-module, de beste Tabel-module enzovoort te combineren. De internetbrowser die Apple op basis van deze technologie uitgaf, Cyberdog, was zeer populair, en een aantal bedrijven, zoals Nisus Software, ondersteunden het, maar het werd nooit op grote schaal geïmplementeerd. Apple begroef OpenDoc en Cyberdog in 1997. De OpenDoc-gemeenschap probeerde nog een overeenkomst met Apple te sluiten voor verdere ontwikkeling van de technologie, op voorwaarde dat Apple OpenDoc zou blijven leveren met het OS, maar de overeenkomst verdween samen met de verantwoordelijke vice-president, toen deze Apple verliet.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=02260>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=02239>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=01487>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=01245>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=04711>

Toen Apple aan "Publish & Subscribe" en OpenDoc werkte ontwikkelde Microsoft OLE (Object Linking and Embedding). Deze technologie wordt nog steeds in de Microsoft-programma's van vandaag de dag gebruikt. Tegelijkertijd ontwikkelde NeXT Object Links in 1995.

<http://www.channelu.com/NeXT/NeXTStep/3.3/nd/ReleaseNotes/ObjectLinks.htmld>

LinkBack, een open source technologie die is ontwikkeld door Nisus Software, The Omni Group en Blacksmith, is weer een stap in de richting van systeembrede gegevenskoppeling. LinkBack zal in toekomstige versies van Nisus Writer Express, OmniGraffle, OmniOutliner, Chartsmith en Stone Create gebruikt worden, en zal je in staat stellen om een plaatje in een document te dubbelklikken om het in de oorspronkelijke applicatie te openen, waarna je bewerkingen ook getoond zullen worden in het document waarin je dubbelklikte. Het beperkt zich bovendien niet tot afbeeldingen, het werkt ook voor tekst, zoals beurskoersen die je automatisch bijgewerkt wilt hebben.

<http://www.linkbackproject.org/>

Het valt natuurlijk te bezien hoe goed LinkBack zal werken, en ook hoe goed het zal zijn in het vermijden van de problemen waaraan vergelijkbare initiatieven in het verleden aan ten onder zijn gegaan. Natuurlijk is brede ondersteuning vreselijk belangrijk, omdat gebruikers niet eens aan LinkBack zullen denken als het niet goed verkrijgbaar is. Het open source karakter zou de adaptatie moeten helpen, in het bijzonder omdat ontwikkelaars die in het verleden door Apple beschadigd zijn zich geen zorgen hoeven te maken over het feit dat ze van een enkel bedrijf afhankelijk zullen zijn. Het is natuurlijk ook essentieel dat LinkBack betrouwbaar en eenvoudig in het gebruik zal zijn.

Maar kijk eens naar LinkBack, wanneer je een ontwikkelaar bent. Dat de oplossingen van Apple in het verleden niet succesvol waren hoeft natuurlijk niet te betekenen dat we niet een goede oplossing zouden kunnen gebruiken.

Het gedrag van vensters onder Mac OS X

door Jeff Carlson <[email protected]>
[vertaling: SL, JG, JV]

Toen Apple ons Mac OS X opdrong, haalde dat nogal wat overhoop. Ik herinner me dat een collega opmerkte dat zijn hoofd vol zat met allerlei weetjes om problemen onder Mac OS 9 op te lossen, die allemaal vraagtekens zouden worden zodra Mac OS X voet aan wal zou zetten. In sommige opzichten gedraagt het nieuwe besturingssysteem zich dermate anders dan het oude, dat het na jaren een nieuwe wending geeft aan de manier waarop we de Mac gebruiken. Vervolgens kwamen er diverse gereedschappen om het oude gedrag terug te brengen (zie "De beste Mac OS X Utilities: Het herstellen van Mac OS 9's functionaliteit" in TidBITS-622).

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06763>

Mijn overstap naar Mac OS X verliep grotendeels soepel zonder dat ik dergelijk gereedschap gebruikte. Tot mijn verrassing had ik niet veel tijd nodig om te wennen aan de nieuwe orde van Mac OS X. Toch bleef een ding me irriteren. Ik was het al snel weer vergeten, omdat ik lang geleden een gereedschap had geïnstalleerd dat het verhielp: de manier waarop Mac OS X met vensters omgaat.

Moeilijkheden verwekken frustratie -- Toen mijn PowerBook zich onlangs vreemd begon te gedragen, ging ik op zoek naar opstartonderdelen die misschien aan de problemen konden bijdragen. Een utility die ik uitzette was ASM (Application Switcher Menu) 2.0.2, een gereedschap dat een applicatiemenu verschaft zoals in Mac OS 9. Hoewel ASM niet de oorzaak van mijn probleem scheen te zijn, beseft ik al snel dat het een eigenschap levert waar ik absoluut niet zonder kan: als ik in een venster klik dat bij een applicatie hoort (zoals Eudora of de Finder), zorgt ASM ervoor dat al de vensters van dat programma naar voren komen. Normaal in Mac OS X, komt alleen dat venster naar voren; andere vensters van die applicatie blijven waar ze zijn.

<http://www.vercruesse.de/>

In feite is dit de enige reden dat ik ASM geïnstalleerd heb; ik gebruik het applicatiemenu niet. Maar deze venstereigenschap te moeten missen maakte me een paar dagen helemaal gek.

Het standaard venstergedrag van Mac OS X is onzinnig. Ik hou vier Eudora-vensters tegelijkertijd open: mijn In box, mijn lijst met mailboxes, het Task Progress-venster, en het Filter Report-venster. Als ik in een andere applicatie ben en ik wil overschakelen naar Eudora, wil ik alle vier de vensters zien, niet slechts die waarin ik geklikt heb.

Een antwoord op dit gedrag is Apples beweging naar enkele-venster-interfaces, zoals iTunes, iMovie, en iPhoto. Maar andere Apple software kan niet beperkt worden tot een venster: Final Cut Express, dat tenminste vier vensters gebruikt, biedt bij de voorkeuren de mogelijkheid om alle vensters naar voren te brengen bij het activeren - een andere omweg voor het probleem. (Misschien geïnspireerd door dit voorbeeld kunnen andere ontwikkelaars een gelijksoortige voorkeur aan hun applicatie toevoegen.)

Ik zou op de applicatie-icoon in het Dock kunnen klikken, maar dat is een muis-reis naar een klein mikpunt aan de andere kant van mijn scherm, en het is niet altijd wat ik wil; klikken op het Finder-icoon bijvoorbeeld, maakt een nieuw Finder-venster aan als er geen bestond. Maar Mac OS X zou verkiezen om vensters in lagen te zetten zoals geschudde kaarten, met vensters die zich gedragen als aparte entiteiten in plaats van als een groep van applicaties. En een "Alles op voorgrond"-optie in het Venstermenu van ieder programma helpt niet veel.

Nodig is een eenvoudige voorkeur die het mogelijk maakt te specificeren of alle vensters van een applicatie naar voren moeten komen als het programma naar voren gebracht wordt. In de tussentijd vullen verscheidene gereedschappen dit gemis.

X-Assist -- Hoewel je uit voorgaande opmerkingen de indruk zou kunnen krijgen dat dit artikel over ASM gaat is dat niet het geval. Ofschoon ik er nooit problemen mee heb gehad is de laatste gratis versie al weer een paar jaar oud. Een 2.1 bèta versie is voor $15 als shareware beschikbaar, maar die heeft problemen met Mac OS X Panther en is al sinds een jaar niet meer bijgewerkt. Als ASM de enige was die een oplossing zou bieden dan zou ik het meteen aanschaffen maar ik wil niet een probleem uit de wereld helpen en er ander voor in de plaats krijgen.

Daarom heb ik wat rondgeneusd en kwam Peter Li's X-Assist tegen. Dat schijnt dezelfde trucs te kennen als ASM, zoals het applicatiemenu in Mac OS 9-stijl en een hiërarchisch menu voor de Systeemvoorkeurpanelen. Het heeft een plug-in architectuur voor extra mogelijkheden en een lijst met recent gebruikte programma's, maar eerlijk gezegd heb ik die allemaal uit gezet. X-Assist brengt alle vensters ineens naar voren, en dat is alles wat ik wil. Bovendien is het ook nog eens gratis, en al mag het versienummer dan 0.7 zijn het programma werkt probleemloos.

<http://members.ozemail.com.au/~pli/x-assist/>

Andere oplossingen -- Kort nadat een ingekorte versie van dit artikel in ExtraBITS, verscheen waren er al verschillende lezers die ofwel het venstergedrag van Mac OS X verdedigden ofwel andere programma's dan X-Assist aanbevolen. Vreemd genoeg heb ik nog geen programma gevonden dat alleen maar alle vensters van een programma in een keer naar voren brengt. Meestal is het een voorkeursinstelling die is toegevoegd aan een aantal andere handigheden zoals in Proteron's LiteSwitch, TLA Systems' DragThing, en Peter Maurer's Butler, om maar enkele te noemen. De meeste hebben ook een optie om het standaardgedrag tijdelijk weer actief te maken.

<http://emperor.tidbits.com/.3c5a36d9>
<http://www.proteron.com/liteswitchx/>
<http://www.dragthing.com/>
<http://www.petermaurer.de/nasi.php?thema=butler&sprache=english&kopf=labor>

Uiteindelijk is het maar weer eens een voorbeeld van hoe een wens van de een, een irritatie voor een ander kan zijn. Het was beschamend dat ik kwaad werd op mijn Mac wanneer ik van programma wisselde omdat ik het standaard venstergedrag als stompzinnig ervaar. Maar tussen de mensen waarmee ik afgelopen week gecorrespondeerd heb zijn er genoeg die juist blij zijn dat de vensters in OS X eindelijk onafhankelijk van elkaar zijn. Ieder zijn smaak denk ik dan maar. Wanneer er dan al een moraal aan dit verhaal zit dan is het misschien dat Apple er goed aan gedaan zou hebben, om althans in de eerste versie van Mac OS X, het venstergedrag van Mac OS 9 als optie in de voorkeuren op te nemen. Liefst natuurlijk als standaardgedrag, zodat mensen als ik, verslingerd aan dingen zoals ze waren niet geïrriteerd zouden zijn. Maar de aap is nu eenmaal uit de mouw, gelukkig zijn er genoeg mogelijkheden om het Mac OS 9 venstergedrag weer terug te krijgen.

Waarom DRM te grof is voor fijnbesnaarde wezens

door Adam C. Engst <[email protected]>
[vertaling: SL, TK, MSH, PAB]

Over sommige dingen weet je zeker dat je gelijk hebt, zonder dat je precies kunt zeggen waarom. Als je rationeel bent ingesteld blijft het aan je knagen dat je met een betere uitleg zou moeten komen dan "Maar daar deugt niks van!"

Voor veel mensen, onder wie ik zelf, vallen digitale technieken om auteursrechten te beschermen (digital rights management, DRM) in deze categorie. Zelfs al hebben we niet de bedoeling om auteursrechten te schenden door op alle denkbare manieren muziek of films te downloaden, en ook al verdienen velen van ons hun brood met het maken en verkopen van auteursrechtelijk beschermd materiaal, toch krenkt het ons dat de vermaaksindustrie en de mediamagnaten - het Content Kartel, zoals een commentator ze eens betitelde - er zo veel werk van maken om ieder liedje, elke film, iedere televisieshow, stevig in te pakken in een of andere vorm van DRM die toegang tot en gebruik van het materiaal regelt.

Dankzij een lezing van professor Dan Burk van de rechtenfaculteit van de universiteit van Minnesota, die was georganiseerd door de afdeling Informatiewetenschappen van de universiteit van Cornell, snap ik nu een stuk beter waarom DRM mij kippenvel bezorgt. Als je een brede belangstelling hebt voor DRM en de wet, dan raad ik je aan de concepttekst te lezen waarop professor Burk zijn lezing baseerde.

<http://www.infosci.cornell.edu/about/Feb02.html>
<http://www.infosci.cornell.edu/about/burk.pdf>

Rechtsregels versus rechtsnormen -- Zoals professor Burk uitlegde, kan het recht worden onderverdeeld in twee basisaspecten: regels en normen. Een rechtsregel is een specifieke verplichting waarbij al het denken over de details van de wet op voorhand plaatsvindt. In theorie tenminste, overlegt het lichaam dat de regels vastlegt over specifieke punten zoals de begrenzingen, uitzonderingen, boetes, en zo meer, en er is geen ruimte voor interpretatie voor overtreders van de resulterende wet. Neem bijvoorbeeld een wet op het drugbezit waarbij overtreders met meer dan 5 gram marihuana in hun bezit een gevangenisstraf van 3 jaar krijgen. Als een of andere jonge domkop aan de drugs in die categorie valt, dan gaat hij voor 3 jaar achter de tralies, ongeacht de omstandigheden.

Daartegenover staat een rechtsnorm, die in essentie een doelstelling bepaalt en daarbij richtlijnen voorschrijft die onwettig gedrag definiëren, maar die veel ruimte voor interpretatie laat. In plaats van een onbuigzame wet die precies bepaalt welk gedrag als onwettig wordt beschouwd en een specifieke bestraffing oplegt, zou volgens een wet op basis van een rechtsnorm drugbezit onwettig zijn, maar ze zou het aan de rechter overlaten om te bepalen of de overtreding met een mindere straf kan worden beboet (in het geval van de jonge domkop met de drugs) of met een zwaardere straf (in het geval van een bekende drugdealer die betrapt wordt met een kilo heroïne).

Ik ben geen rechtsgeleerde, maar met mijn gezond verstand denk ik dat de meeste mensen rechtsnormen zouden verkiezen boven rechtsregels. Wetten worden ten slotte gemaakt door politici; zou jij een politicus - zelfs een eerbare politicus - die werkt met hypothetische "wat als" scenario's vertrouwen om een misdaad en een bestraffing te definiëren? Of verkies je dat gevallen worden beslist door een rechter die over de feiten van een specifiek geval beschikt? Neem nu een wet die de meesten van ons recent waarschijnlijk hebben overtreden - de verkeerswet in verband met snelheidsovertredingen. Zou je een wet verkiezen waarbij iedereen die een snelheidsovertreding begaat automatisch een boete van $200 krijgt, of een wet waarbij de politie-agent en de politierechtbank over een zekere speling beschikken en het door de vingers kunnen zien omdat je een zwaargewonde persoon naar de spoedafdeling moest brengen?

Zoals professor Burk me nadien in een e-mail schreef, geven sommige mensen de voorkeur aan regels boven normen om de eenvoudige reden dat de regels voorspelbaar zijn, dus je weet wat er zal gebeuren. Hij merkte ook op dat sommige mensen zich zorgen gaan maken over rechters die te veel macht krijgen, al lijkt het mij eerder dat de meeste mensen die klagen over "gerechtelijk activisme" politici zijn, en dat zij gewoon niet zo goed tegen concurrentie kunnen.

DRM: regels -- Laten we nu even een stapje achteruit gaan. Iets in een wet vastleggen is maar een van de vele manieren waarmee kan worden aangezet tot maatschappelijk aanvaard gedrag. Als de algemene bedoeling van de maatschappij is dat mensen trager en voorzichtiger gaan rijden, dan zouden verkeersdrempels of smalle wegen en smalle wegbermen hetzelfde effect hebben. Die strategieën hebben natuurlijk andere nadelen, omdat ziekenwagens dan ook trager moeten rijden of brandweerwagens moeilijk kunnen manoeuvreren, en zij voorkomen ook niet helemaal het ongewenste gedrag - ze ontmoedigen het alleen. Je kunt nog altijd snel rijden over een verkeersdrempel of op een smalle weg. In dit opzicht zijn dergelijke extra-legale strategieën gelijkaardig aan rechtsnormen - er blijft wat speling zitten in het systeem.

DRM-technologie valt min of meer in deze categorie van extra-legale methoden die een gedrag aanmoedigen, met ten minste één belangrijk verschil: zoals elke technologie, is DRM een belichaming van een rechtsregel, en niet van een rechtsnorm. Het is compleet onmogelijk om een DRM-technologie te creëren die kan evalueren en uitzonderingen goedkeuren, ongeacht hoe redelijk of wettelijk ze ook mogen zijn. Als je een nummer dat je in de iTunes Music Store heb gekocht wilt afspelen zonder de DRM te verwijderen, moet je een iPod of iTunes op een geautoriseerde computer gebruiken; er is geen speling mogelijk.

Dit is belangrijk omdat het recht dat DRM concretiseert, wetgeving op de auteursrechten is, en de wetgeving op de auteursrechten is onmiskenbaar een geval van een rechtsnorm. De wetgeving op de auteursrechten voorziet in veel uitzonderingen, waaronder fair gebruik, reproductie door bibliotheken en archieven, en muzikale uitvoeringen op land- en tuinbouwbeurzen (ik vraag me wel af hoeveel die laatste uitzondering kost?). Bovendien zou de rechter in elke zaak over een inbreuk op de auteursrechten rekening moeten houden met wat precies werd gekopieerd, hoe het was gekopieerd, wat de bedoeling van het kopiëren was, en de schade voor de houder van de auteursrechten. Ongeacht hoe hard het Content Kartel ook zijn best doet om de twee op een hoopje te gooien en ze allebei "piraterij" wilt noemen, toch is er nog altijd een hemelsgroot verschil tussen het downloaden van een nummer met Kazaa en het branden en verkopen van duizenden dvd's van de nieuwste Harry Potter-film.

<http://www.copyright.gov/title17/92chap1.html>

Nu weet je dus waarom zo veel mensen een hekel hebben aan DRM. Het maakt van de wetgeving op de auteursrechten, in essentie een redelijke rechtsnorm, een rechtsregel zonder als, en, of maar.

Vergunning en vergeving -- Er is een andere kant aan hoe DRM zich verhoudt tot de wet. Hoe we ook praten over wettelijke voorschriften of wettelijke standaarden, je hebt toch nog de vrijheid om te doen wat je wilt en om vergeving te vragen als je dan gepakt wordt. Met als gevolg dat vele wetsschendingen nooit worden opgemerkt en vele anderen komen nooit tot een rechtszitting, omdat de kosten voor de gemeenschap om ze op te leggen groter zijn dan de baten (een politieagent kan overwegen dat het belangrijker is om een gewonde naar het ziekenhuis te krijgen dan de hand te houden aan overschrijding van een snelheidslimiet).

Echter, gevolg is dat onze wetten zo verder reiken dan we bedoelden. De snelheidslimieten overtreden is technisch schending van de verkeersregels, maar niemand gelooft echt dat het opleggen van snelheidsbeperkingen zo belangrijk is dat auto's de politie automatisch zouden moeten waarschuwen als je te hard rijdt. Zo is ook iedere niet geautoriseerd exemplaar van een mediabestand technisch een schending van het auteursrecht, maar weinig mensen buiten de RIAA geloven vermoedelijk dat iedere iPod-eigenaar voor het gerecht zou moeten worden gesleept wegens het kopiëren van muziek van een Mac naar een iPod.

Dus in de echte wereld zijn we gewend pardon te vragen na het begaan van daden die technisch onwettig zijn (en zijn we trouwens eraan gewend vrijuit te gaan bij veel schendingen die te banaal zijn om vervolging te rechtvaardigen). In de digitale wereld echter keert DRM dit systeem om, dwingt ons in plaats daarvan eerder vergunning te vragen dan vergeving. Een ieder die eens tiener geweest is weet hoe problematisch dat juist is - ouders stemmen zelden in met toffe dingen. Gaat het om technologie dan is het eindresultaat van als je gedwongen wordt om toestemming te vragen dat experiment en innovatie belemmerd worden. Als de oorspronkelijke Napster en de andere peer-to-peer bestandsdelende netwerken de bekrompen muziekindustrie niet gek van angst gemaakt hadden, denk je dat ze dan ooit Apple hadden toegestaan de iTunes Music Store op te zetten?

Omdat de meeste DRM systemen uitgaan van het vastgelegde auteursrecht en elk gedrag voorkomt dat technisch een schending zou kunnen zijn, houden ze geen rekening met uitzonderingen in het auteursrecht, ook gaan ze voorbij aan onze sociale verwachtingen over hoe wetten in de praktijk zouden moeten werken. Dat zou zijn alsof autofabrikanten alle wagens zouden uitrusten met begrenzers, die de geldende snelheidslimiet op een willekeurige weg konden bepalen en beletten dat de auto te snel zou rijden, om welke reden dan ook. Dat is reden voor opstand!

Bewegingsruimte? Er is in feite een beetje bewegingsruimte met DRM-beschermd materiaal, zoals nummers van de iTunes Music Store en dat ligt in het feit dat zo'n beetje elke vorm van DRM-technologie gekraakt is. Volgens Professor Burk heeft het bedrijf BigChampagne, dat peer-to-peer activiteiten volgt, berekend dat er gemiddeld vier minuten liggen tussen de uitgifte van een muzieknummer met een kopie-beveiligingstechnologie en de verschijning ervan op de "file sharing"-netwerken. Je kunt dus een nummer kopen op de iTunes Music Store, de FairPlay-DRM op een van de vele manieren verwijderen en het nummer gebruiken op een wijze die anders niet zou kunnen.

Maar er is een probleem met het creëren van je eigen bewegingsruimte door de DRM-technologie te kraken: onze goede oude vriend de DMCA (Digital Millennium Copyright Act); zie "Het kwaad dat DMCA wordt genoemd" in TidBITS-656. De DMCA maakt onderscheid tussen toegang tot materiaal en gebruik van materiaal (hoewel het een behoorlijk vaag onderscheid is) en verbiedt enig omzeilen van toegangscontrole-technieken. Maar, de DMCA verbiedt niet het omzeilen van gebruikscontrole-technieken. Dit is de achterdeur die het Congres achterliet voor het rechtvaardig gebruik van materiaal dat juridisch jouw eigendom is. Het probleem is echter dat de DMCA het verder verbiedt gereedschappen te leveren voor het omzeilen van zowel toegangs- als gebruikscontrole-technieken. Kortom, je kunt juridisch gezien elke gebruikscontrole-technieken kraken die je wilt, maar je kunt er geen hulp bij krijgen, noch kun je voor iemand anders de gereedschappen ervoor maken. Het is duidelijk dat dit een barrière is die in wezen niemand legaal kan slechten.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06997>

Er is enige hoop dat de rechtbanken recent de gevaren achter de DMCA zijn gaan inzien. In zijn lezing heeft Professor Burk een aantal gevallen genoemd waarin rechtbanken in beroepszaken een oordeel uitspraken tegen het erbij trekken van de DMCA door de klagende partij. In een geval, Chamberlain versus Skylink, klaagde Chamberlain Skylink aan om te voorkomen dat beklaagde middels "reverse engineering" de codes kon achterhalen om Chamberlains garagedeuren te openen. Skylink deed dit om deze te gebruiken in een universele garagedeur-opener. De rechtbank stelde in de uitspraak dat het Congres met de DMCA dergelijk anti-concurrentiegedrag niet in gedachte had. En in Lexmark versus Static Control, stelde de rechtbank dat Lexmark de DMCA niet kon gebruiken om Static Control te verhinderen middels "reverse engineering" de chips te maken voor toner-cartridges van eigen fabrikaat voor Lexmark printers.

<http://www.eff.org/legal/cases/Chamberlain_v_Skylink/>
<http://www.eff.org/legal/cases/Lexmark_v_Static_Control/>

De moraal van dit verhaal is, als die er is, dat DRM-technieken een schadelijker effect hebben dan op het eerste gezicht lijkt. Dit door de manier waarop het bepalen hoe copyright-wetten geïnterpreteerd en nageleefd zouden moeten worden in juridische regels vastgelegd worden en het menselijk oordeel daarin tegelijkertijd geëlimineerd wordt. Dit begrip zal de irritatie niet verlichten die velen voelen door de onnodige complicaties veroorzaakt door DRM, maar het verwoordt in elk geval waarom DRM vaak zo hinderlijk is, om niet te zeggen zorgwekkend voor de toekomst van technologische experimenten en innovatie.

PayBITS: Als Adam's artikel je heeft geholpen te begrijpen
hoe DRM de copyright-wetten ondermijnt en waarom dat
verontrustend is, overweeg dan een donatie aan de EFF. <http://eff.org/support/>
Lees meer over PayBITS: <./paybits.html/>

(Natuurlijk is een gift aan de Nederlandse vertaalploeg ook welkom: <https://www.paypal.com/xclick/business=d.flach%40chello.nl&item_name=TBNL>.)

Recente onderwerpen in TidBITS Talk, 7 maart 2005

van de TidBITS-redactie <[email protected]>
[vertaling: PAB]

[De discussies waarnaar verwezen wordt zijn in het Engels, daarom hebben we de titels niet vertaald - Tb-NL.]

De tweede URL onder elke thread-beschrijving verwijst naar de discussie op onze Web Crossing-server, die sneller is.

Shared Database Solutions -- Als de organisatie van een lezer groeipijnen begint te krijgen, wat is dan de beste manier om informatie te consolideren, zodat voorkomen kan worden dat er verschillende databases op verschillende machines komen? (9 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2501>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/359>

Delayed password disclosure technique -- Een nieuwe methode van on-line-verificatie kan helpen het stelen van wachtwoorden op internet te voorkomen. (8 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2500>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/358>

Timbuktu 8.0 Finally Adds Encryption -- Lezers bespreken Netopia's nieuwste versie van hun beheer-op-afstand-software, inclusief de nieuwe "Push Install"-mogelijkheid om Timbuktu gemakkelijk te upgraden. (5 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2498>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/356>

Cleaning House in iTunes -- Adams artikel over het vinden van dubbele nummers in zijn iTunes-bibliotheek heeft andere oplossingen van andere lezers losgemaakt. Inclusief het synchroniseren van verschillende bibliotheken en het veranderen van nummerinformatie voor meer nummers tegelijk. (7 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2497>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/355>

Simple hosted CMS like Site Crossing -- Lezers doen suggesties over andere CMS'en (content management system) die buitenshuis gehost worden, vergelijkbaar met Web Crossing Inc.'s nieuwe Site Crossing-dienst. (16 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2496>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/354>

iPods Defeating Insomnia -- Het artikel vorige week over hoe Adam en Tonya in slaap vallen met hun iPod, raakte een snaar bij sommige mensen. Inclusief iemand die een speciaal kussen-luidspreker aanraadt en een ander die het mechanisme uitlegt hoe gesproken boeken je in slaap kunnen laten vallen. (3 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2495>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/353>

Multiple iTMS authorizations -- Een aantal lezers liepen tegen problemen aan bij het combineren van nummers van de iTunes Music Store die zij met twee verschillende gebruikers-accounts hadden gekocht, terwijl andere er geen last van hadden. (4 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2494>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/352>

Third-party DVD Burner -- Suggesties worden geboden voor een niet-Apple dvd-brander, zowel interne als externe modellen. (4 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2493>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/351>

SMTP server while travelling -- Toen een lezeres verhuisde naar Peking kreeg ze problemen met het versturen van e-mail via haar oude SMTP-server. TidBITS Talk als de redder! (15 berichten)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=2492>
<http://emperor.tidbits.com/TidBITS/Talk/350>

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering