Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#620/11-Mar-02

Verwarred door fonts in Mac OS X? Wij ook, maar dank zij Matt Neuburg's recensie van DiamondSoft's Font Reserve 3.0 voor Mac OS X, weten we nu hoe we hoe we font duplicatie en verwarring kunnen elimineren. Matt's Slot of Ambrosia Software komt ons ter hulp met een verduidelijking over hoe Ambrosia onlangs komaf maakte met het probleem van occasionele software piraterij. Belangrijke nieuwe lanceringen van deze week bevatten Virtual PC 5.0.2, EIMS Server 3.1.1, en Lasso Professional 5.

Onderwerpen:

Copyright 2002 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>


-> Denk je dat TidBITS interessant is voor <-
-> je vrienden, kennissen, collega's? Geef <-
-> hen de tip zich ook GRATIS te abonneren <-
-> of stuur deze aflevering naar hen door! <-


Je kunt je gratis abonneren op de Nederlandse afleveringen van TidBITS door een (blanco) mailtje te sturen naar: [email protected]. Je krijgt deze dan per e-mail toegestuurd.
Om je abonnement op te zeggen, kun je een mailtje sturen naar: [email protected].


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:


De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de USA.

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:


MailBITS/11-Mar-02

[vertaling: JV]

Virtual PC 5.0.2 verbetert prestaties -- Connectix heeft Virtual 5.0.2 gepubliceerd, een gratis update voor hun PC emulatiesoftware voor zowel Mac OS 9 als Mac OS X (zie "Virtual PC 5.0 Voegt eigenschappen Toe, Mac OS X Compatibiliteit" in TidBITS-610). Belangrijkste van de veranderingen zijn een brede waaier aan prestatieverbeteringen die tot doel hebben de klachten over lauwe prestaties onder Mac OS X aan te pakken. Andere gebieden die aandacht kregen omvatten PPTP virtuele particuliere netwerken bij gebruik van gedeelde netwerken, betere diagnoses, afdrukken op Canon printers, betere emulatie van seriële poorten, verbeterde ondersteuning van scripting, en de crashes die voorkwamen bij aansluiten of verwijderen van USBapparaten. Lees absoluut de versienotities en het document "Vital Information for Updates 5.0.2" voor meer details. De update is 10.5 MB lang. [ACE]

<http://www.connectix.com/products/vpc5m.html>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06668>
<http://www.connectix.com/downloadcenter/updates/updaters_domestic/vpcm502_readme.txt>
<http://www.connectix.com/downloadcenter/updates/updaters_domestic/vpcm502_vital_information.txt>
<http://www.connectix.com/support/vpcm_online.html>

EIMS Server 3.1.1 beschikbaar -- Glenn Anderson heeft EIMS 3.1.1 uitgebracht, een gratis update voor zijn Mac OS mailserver. (Zie "Twee Mac mail servers weer thuis" in TidBITS-613.) Versie 3.1.1 verdelgt een aantal bugs en bevat ook een oplossing voor bepaalde problemen met command pipelining met andere SMTP servers (voornamelijk die van Yahoo). Versie 3.1.1 verhelpt ook problemen met LDAP authenticatie en met authenticatie die NTLM gebruikt met Outlook van Microsoft, en versnelt de verwerking van de In mailfolder. De updater is een patch van 76K die moet toegepast worden op de EIMS 3.1 applicatie. [GD]

<http://www.eudora.co.nz/updates.html>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06693>

Blue World publiceert Lasso Professional 5 -- Blue World Communications heeft Lasso Professional 5 uitgebracht, de nieuwste versie van hun database middleware voor internetpublicatie en development (zie "WebObjects: Wee mij, Deel 1" in TidBITS-584 voor een overzicht van wat programmas zoals Lasso doen). In essentie, Lasso zit tussen een database en een webserver, en maakt gegevens in de database toegankelijk via het web. TidBITS heeft lange tijd Lasso gebruikt om onze Filemaker gebaseerde artikelendatabase en het TidBITS Talk archief ter beschikking te stellen via het web.

<http://www.blueworld.com/Lasso5/LassoPro/>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06465>
<http://www.tidbits.com/search/talk.html>

Lasso Professional 5 krijgt er een aantal high-end mogelijkheden bij, waaronder een geïntegreerde versie van de open-source database MySQL (plus een databasebouwer voor het opbouwen en beheren van je eigen databases), belangrijke verbeteringen in de Lasso scripttaal, volledig herziene documentatie, en uigebreid security- en beheersgereedschap (waaronder real time monitoring). Lasso Professional 5 kan vanop afstand verbindingen maken met MySQL en FileMaker Pro databases, en ontwikkelaars kunnen connectoren maken voor andere databasesystemen - connectoren bestaan reeds voor 4D, FrontBase, PrimeBase en ODBC databases. Aan deze onmiskenbaar high-end mogelijkheden hangt een aangepast prijskaartje: Lasso Professional 5 Standard Edition kost 1,200 US $ en aanvaardt een onbeperkt aantal clients (upgrades van de volledige versie van Lasso 3.5 gaan aan 600 US $); een afzonderlijke single-user Developer Edition is te krijgen voor 350 US $ (en een 30 dagen geldige evaluatieversie is gratis ter beschikking). Duurdere "Deluxe" abonnementen geven recht op een jaar gratis upgrades en prioritaire technische ondersteuning. Alle versies van Lasso worden geleverd met elektronische documentatie; gedrukte documentatie kost een extra 100 US $ en zou later deze maand beschikbaar moeten zijn. Lasso Professional 5 ondersteunt Apache en WebSTAR Server Suite V onder Mac OS X, en IIS onder Windows 2000 - gebruikers van Mac OS 9 en ouder moeten het op Lasso 3.5 houden. [GD]

<http://www.mysql.org/>
<http://www.filemaker.com/>
<http://www.4d.com/>
<http://www.frontbase.com/>
<http://www.primebase.com/en/>
<http://www.blueworld.com/Lasso5/LassoPro/evalRequest.lasso>

Argh! De easyDNS link vergeten! Zijn wij even dom geweest! Op de één of andere manier is ons artikel over easyDNS ("DNS Makkelijk met easyDNS" in TidBITS-619) door het proces van schrijven, technische redactie, eindredactie en drie controles geraakt zonder dat we gemerkt hebben dat er geen link naar de website van easyDNS instaat. De URL is gemakkelijk genoeg te raden - <http://www.easydns.com/> - maar dat is geen excuus. We hebben al een pot water op het vuur gezet om de noedels te koken waarmee de ganse staf gegeseld zal worden. Onze verontschuldigingen aangeboden [ACE]

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06741>
<http://www.easydns.com/>


Font Reserve Moves to Mac OS X

door Matt Neuburg <[email protected]>
[vertaling: DPF, GH]

Font Reserve, van DiamondSoft, is een font management utility waar ik sedert jaren enthousiast voor ben. Eenvoudig gezegd, het bewaart je fonts (of aliassen ervan), helpt ze te vinden, en activeert of deactiveert ze zoals nodig. Je mag hopen fonts hebben ; met Font Reserve vind je ze altijd terug, en je Font menu wordt nooit groter dan nodig.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=04180>

Font Reserve 3.0 voegt support toe voor Mac OS X - hoewel, zoals met andere favorieten die deze nieuwe wereld betraden, zijn zijn mogelijkheden beter dan van vorige versies. Toch werkt het zodanig goed dat ik blij ben het te hebben.

<http://www.fontreserve.com/products/frmac.html>

Mogelijkheden en Problemen -- Zoals voorheen bevat het vier voorname componenten: de Vault, de folder waar Font Reserve fonts and aliassen bewaart; Font Reserve Browser, de applicatie waarin je fonts toevoegt en verwijdert uit de Vault, fonts bekijken, en het controleren en in werking stellen van fonts; Font Reserve Database, de onzichtbare achtergrond applicatie die het echte werk doet; en Font Reserve Settings, de applicatie (vroeger gemaskeerd als een regelpaneel) dat de preferences bestuurt voor de Font Reserve Database. De Font Reserve Extensie bestaat niet meer; de feature toegevoegd door deze extensie in versie 2, waar het openen van een document automatisch eender welke font opent waarmee het verbonden is, werkt niet in Mac OS X.

Een karakteristiek van Mac OS X, waardevol of een storing afhankelijk van je perspectief, is dat fonts kunnen leven in vier locaties: de System's Fonts folder; de top-level Library's Fonts folder; je eigen user Library's Fonts folder; en je Classic System Folder's Fonts folder. Font Reserve wil deze situatie rechtzetten. Wanneer je voor het eerst Font Reserve Browseropstart, kies je System Font Handler van het File menu, dat een dialoog produceert dat alle fonts produceert in deze vier locaties. Het geeft je nu de mogelijkheid deze fonts te verwijderen die niet vereist zijn door het systeem zelf en geeft de controle over naar de fonts reserve. Dit is tussen haakjes niet in contradictie met de multiple user orientatie van Mac OS X: normaal verkeert de vault in de Shared Folder, waar alle gebruikers toegang toe hebben, maar de mogelijkheid bieden verschillende gebruikers verschillende vaults te gebruiken.

Een grote teleurstelling is dat Font Reserve .dfont en .otf fonts nog niet toelaat, op deze manier ongeveer 40 fonts die met Mac OS X geleverd worden volledig buiten controle worden gezet. Spijts deze beperking in Font Reserve,biedt de System Font Handler deze beperking in Font Reserve. Om het nog erger te maken is ,de System Font Handler verwarrend; als je niet voorzichtig bent zou je veel van deze fonts onopzettelijk kunnen verwijderen. Also, even if Font Reserve can't enable and disable these fonts, Ik begrijp niet waarom ik ze niet kan oplijsten (bij voorbeeld, in de "System Fonts" set die je niet kan wijzigen); dit betekent dat je font reserve niet kan gebruiken zelfs om te vinden waar ze gelocaliseerd zijn, of een verschil te vinden tussen een helvetica .dfont en een helvetica a Helvetica .dfont font en een Helvetica TrueType font. Font Reserve kan ook geen Windows TrueType .ttf fonts gebruiken; Mac OS X's aannemelijkheid hiervan is een belangrijk voordeel, en ik gebruik er nogal wat van.

Maar aan de andere kant heeft Font Reserve er met Classic Activator een nieuwe mogelijkheid bij. Om door te krijgen wat het doet, moet je de standaard situatie kennen en begrijpen: Mac OS X kan Classic lettertypes zien maar Classic kan geen Mac OS X lettertypes zien, Classic Activator, een onzichtbare Classic applicatie die automatisch gestart wordt door Font Activator als Classic gestart wordt, keert deze situatie in essentie om: het zorgt ervoor dat lettertypes geaktiveerd door Font Reserve in Mac OS X ook in Classic gebruikt kunnen worden. Classic Activator elimineert de rompslomp van duplikatie en zorgen om het feit of een Classic applicatie toegang heeft tot de nodige lettertypes. Je kunt gelukkig System Font Handler de meeste lettertypes laten verwijderen uit de Classic lettertype folder en ze door Font Reserve laten afhandelen.

Nog een prettige bijkomstigheid hiervan is dat je geen Classic versie van Font Reserve 3.0 nodig hebt als je opstart van Mac OS X, maar het is nog wel noodzakelijk voor mensen die nog regelmatig opstarten met Mac OS 9. Jammergenoeg merkt Font Reserve niet automatisch welk besturingssysteem gebruikt is om de Mac te starten, dus als je het wilt gebruiken als je opstart met Mac OS 9 zul je het handmatig moeten starten, en weer uitzetten voordat je Mac OS X start (of gebruik Casady & Greene's Conflict Catcher 9, wat bepaalde systeem extensies kan uitzetten als je opstart in Classic, in tegenstelling tot Mac OS 9).

<http://conflictcatcher.com/>

Werken aan de Hanleiding -- De Font Reserve 3.0 dokumentatie heeft onderhoud nodig. De handleiding is niet eens herschreven voor Mac OS X. De Quick Start Guide wel, maar die bevat enkele fouten: bijvoorbeeld, hij refereert aan het System Font Handler menu item als "Check System Font Folders," en hij vertelt je verkeerd dat je de Font Reserve Browser direkt na installatie moet starten ( je moet eerst Font Reserve Settings starten). De applikaties zelf maken vergelijkbare fouten: de installer spreekt van installatie van een controle paneel en een extensie, die zaken zijn er niet in Mac OS X, en een dialoog in Font Reserve Browser refereert ook aan Font Reserve Settings als een "control panel".

Er blijven ook ruwe kantjes aan de interface zitten. Het eerste dat ik probeerde met Font Reserve gaf een nutteloze foutmelding, "ResError() == noErr". Het Font Reserve Log bestand staat ook vol met mysterieuze foutmeldingen overt "font references at the top level". Visuele haperingen zijn niet ongewoon. Over het geheel krijgt men het gevoel dat deze versie wel wat beter afgewerkt had mogen worden - het lijkt waarschijnlijk dat er snel een reparatie versie komt.

Upbeat Conclusion -- Ondanks deze grotendeels cosmetische foutjes had Font Reserve 3.0 niet vlug genoeg kunnen komen voor mij. Zelfs als het niet al mijn Mac OS X lettertypes kan beheren, organiseert het TrueType en PostScript lettertypes zoals gebruikelijk; dit, samen met de Classic Activator, is de prijs van het pakket waard. Als je verlangt naar meer dan een handgreep voor de Mac OS X lettertype zooi, is Font Reserve het bekijken waard; als je een gebruiker bent van versie 2 die overgegaan is op Mac OS X zou je zeker moeten upgraden naar Font Reserve 3.0.

Font Reserve 3.0 voor Mac OS X heeft minimaal een Power Mac G3 nodig met 256 MB RAM. Het kost $90; de upgrade is versie 2.6, anders $30. Een gratis probeer versie - Font Reserve 3.0 Lite - ondersteunt tot 100 lettertypes, heeft maar een database en kan geen voorbeelden afdrukken, maar heeft geen tijdslimiet en zal waarschijnlijk voldoende zijn voor veel gebruikers - een genereus beleid - wat ontelbare nieuwe gebruikers zal opleveren.

<http://www.fontreserve.com/products/trial_mac.html>


De simpele waarheid over alledaagse software piraterij

door Matt Slot <[email protected]>
[vertaling: HvH, MSH, PEP, JG, JB]

Het komt maar zelden voor dat een shareware programmeur harde cijfers in handen krijgt over de mate van software piraterij, maar onlangs kreeg ik die kans.

Het bedrijf waar ik namelijk voor werk - Ambrosia Software - schrijft en publiceert shareware - software die gebruikers aanmoedigt om vele kopieën te maken en die aan vrienden uit te delen. Het werkt zo: we schrijven een spel of utility en maken dit verkrijgbaar via download en via goedkope CD's, zodat je het kunt installeren en een tijdje kunt uitproberen - tegen de banden trappen en een paar rondjes rijden zogezegd. Als het je bevalt kun je het product kopen; zoniet, verwijder het of geef de CD aan iemand anders.

<http://www.ambrosiasw.com/>

We verdienen geld, en blijven zaken doen door software te verkopen die concurreert met commerciële producten wat betreft kwaliteit en vermakelijkheidswaarde, terwijl het qua prijs het pizza-en-bier budget van de gemiddelde student niet overstijgt. Er zit geen addertje onder het gras: je krijgt een eerlijke kans het product uit te proberen en te besluiten of je $25 goed besteed zijn. We denken dat onze software concurrerend is - $25 betaal je voor een hamburger en een bioscoopkaartje, samen ongeveer drie uur vermaak, maar een goed spel kan je dagen of weken vermaken - en je hoeft van ons niet naar Jar Jar Binks te kijken.

Een paar jaar geleden werd Ambrosia's software gedistribueerd volgens het honor system. Je kon de software downloaden en eeuwig gebruiken, helemaal gratis, afgezien van de vriendelijke herinneringen dat je de software al 1,500 dagen gebruikte en nog steeds level 6 niet had gehaald. Dit was van onze kant zondermeer een gebaar van vertrouwen, maar zodoende bouwden we wel een cultaanhang op onder Mac-gebruikers. Wat we verloren aan verkopen, wonnen we aan goede wil. Als ondernemingsmodel, was het honor system niet ideaal, maar het was zeker idealistisch, en het hielp Ambrosia's oprichter, Andrew Welch, door zijn studie en hield Ambrosia's medewerkers voorzien van pizza en bier. (Ik denk dat hier een wet van behoud aan het werk is.)

Alles was goed en wel - behalve dat Andrew uiteindelijk afstudeerde en alle anderen genoeg hadden van pizza en bier. Ambrosia groeide van een interessant bijbaantje naar een full time betrekking. Het bedrijf werd een entiteit met een eigen doel, eigen kantoorruimte, en eigen aantrekkingskracht. Het ontwikkelde ook een onstilbare honger naar cash, omdat zoals elke accountant je kan vertellen, zakenbloed groen is.

Deze periode van groei en overmatige consumptie werd enkel beperkt door de gulheid en eerlijkheid van anderen. In feite hadden we een geldtekort. Een manier waarop we gebruikers aanmoedigden voor het spel Escape Velocity te betalen was de introductie van het Captain Hector karakter, die ongeregistreerde spelers na een lange speelperiode hieraan herinnert (en uiteindelijk lastigvalt). Toen we de verkoop van Escape Velocity vergeleken met die van eerdere producten, werd het duidelijk dat ofwel pizza en bier een stuk duurder waren geworden ofwel dat sommige mensen een extra zetje nodig hadden - zoals van Captain Hector - voordat ze betaalden.

Voordeur Afsluiten -- Kort nadat ik bij het Ambrosia team kwam werken stuurde Andrew me een artikel door, dat de voordelen illustreerde van software met mankementen. Kort gezegd vond de auteur van een softwareprogramma dat mensen vijf keer meer neigden tot registreren en ontsluiten van een gebrekkige versie van zijn software dan dat ze software registreerden die vanaf het begin helemaal functioneel arriveerde. Dat was doorslaggevend bij ons moeizame beslissingsproces. We zouden shareware blijven maken, maar we zouden niet langer uitdeling op straat afwachten - we gingen geld voor toelating vragen.

<http://hackvan.com/pub/stig/articles/why-do-people-register-shareware.html>

Ik moet je zeggen, daar kregen we wat over te horen. Velen die ons hadden geprezen voor ons idealisme noemden ons nu verraders. Het deed er niet toe dat er weinig veranderde voor de klanten die betaald hadden - die kregen hun codes nog steeds snel en hadden ongelimiteerde toegang tot het spel - het ging om het principe van de zaak O.K., het was een beetje ongemakkelijk als je je code had verloren of je wilde ze installeren op je nieuwe Power Mac 7500, maar dat konden we spoedig oplossen in antwoord op een telefoontje of een email.

Ik bedoel, we willen graag cool en fair zijn, maar zelfs het volgen van een cultus kan vermoeiend worden (cultusvolgers douchen niet, ze stappen in de modder en ze laten het aan jou over om de cheque op te pikken). Trouwens, het rijmpje bleef door ons hoofd spelen: vijf keer meer registraties, vijf keer, vijf keer. Ik denk niet dat het ooit zo goed voor ons ging, we zagen beslist toename van de verkoop, hetgeen Ambrosia door wat moeilijke tijden heen hielp. Nee, we hadden nooit gebrek aan pizzas, maar er waren tijden dat we gemorst bier moesten opdweilen met geleende WC rollen.) Het was een moeilijke beslissing, maar het was een zakelijke beslissing en het bleek de juiste te zijn.

De tijd ging verder. Onze staf bleef groeien en zich ontwikkelen en mijn vrouw en ik kregen onze zoon Luke. Niets toont duidelijker aan hoe onhoudbaar je beroeps- en finantiele positie is, als het hebben van een gezin. Toen het alleen maar mijn vrouw en ik betrof, konden we ons bedotten door te denken dat we allen maar studiegenoten waren, levend van een studiebeurs - maar nu niet meer. Pizza en bier veranderden in luiers en levensverzekering.

Luiers en zekerheid -- Ik werk dus voor een shareware bedrijf en daar wil ik graag blijven werken. Je moet begrijpen dat een daling van zelfs maar 10% van de Ambrosia registratie-inkomsten betekent dat hier iemand moet uitzien naar ander werk. Tegelijkertijd wordt het almaar duidelijker dat de mensen simpelweg niet willen betalen voor onze producten die ze wel gebruiken - ze doen zelfs enorme moeite om over het internet de licentiecodes aan anderen beschikbaar te stellen. Er zijn inventieve zielen die onze software nabootsen en zelf licentiecodes genereren.

Wij zijn ook niet dom, we weten dat dit gebeurt. Het internet is het grote toverstokje bij het doen van huiswerk en het bevorderen van de wereldvrede, maar het is ook een manier voor mensen om van alle gewenste software registratiecodes binnen te halen. Wij vonden dat er iets aan gedaan moest worden, maar we herinnerden ons wat er de laatste keer was gebeurd toen we ons beleid aanpasten en van onze klanten eisten dat ze zich registreerden in plaats van het gewoon vriendelijk aan ze te vragen.

Dus over lunch (vaak pizza en bier, maar ook af en toe heerlijke sandwiches van Arby's), bespraken we allerlei manieren om een registratiesysteem te bedenken dat beter was voor onze bedrijfsvoering en dat niet te lastig zou zijn voor onze trouwe klanten. Het moest vooral eenvoudig zijn. Op een weekend tijdens een autorit door Canada viel het laatste stukje van de puzzel op z'n plek, ik herinnerde mij wat algebra dat van onze licentiecode een veilig algoritme kon maken, zonder dat we enig verdrag of wapen-verbod hoefden te schenden.

Toen ik eindelijk Andrew bereikte zei ik enkel één woord: polynomials.

Het duurde even voor ik aan hem had uitgelegd dat we onze serienummers konden berekenen, onze producten konden beveiligen en zelfs code's konden uitgeven die automatisch verlopen als ze te lang in gebruik blijven. Met uiteindelijk zijn toestemming werkten we het "nieuwe Ambrosia registratiesysteem" uit en implementeerden het.

De grote verandering is dat we nu de actuele datum van het verstrekken verwerken in de licentiecode. Dit tijdstempel heeft slechts één functie bij het gebruiken van ons product: het dwingt de gebruiker om ons product binnen 30 dagen te activeren - of de licentie vervalt en is op geen manier meer te activeren. Belangrijk is dat dit tijdstempel na de registratie absoluut geen invloed heeft op de software. Is het product op de computer van de klant eenmaal in licentie dan blijft dat zo (behalve als iemand z'n hele schijf schoon veegt).

Snapz Pro X -- Het eerste product dat het nieuwe registratie systeem gebruikte was de nieuwste verzie van ons vlaggenschip utility, Snapz Pro X, dat met verscheping begon in Juni 2001. Over de loop van de zomer werkte het systeem rustig en standvastig zoals bedoeld was. De meeste mensen people gaven er niets om dat de license codes nu 12 cijfers waren in plaats van 8, en registraties gingen snel door. Het was pas tegen September dat we enige negatieve terugkoppeling ontvingen.

<http://www.snapzpro.com/>

Je begrijpt dat in September Apple Mac OS X verhoogde tot verzie 10.1, en veel mensen waren angstig genoeg om op nieuw te reformeren en een "clean install" uit te voeren. Dat betekende dat het gegevens bestand dat de software registratie inhield verloren was, en maakte het noodzakelijk voor de meeste mensen om hun license code opnieuw op te geven. Het betekende ook dat iedereen wiens serie nummer gecre�erd was v��r Augustus contakt met ons moest opnemen via telefoon of email om een up-to-date gebrachte code te krijgen. Deze mensen hadden natuurlijk al betaald, en dus vernieuwde we hun koden snel en zonder kosten.

Het is onze ervaring dat mensen het vaak te druk hebben of te vergeetachtig zijn om hun license codes in een veilige plek te bewaren, dus is het niet te voorkomen dat iedere hoofd systeem uitgave gevolgd wordt door een spervuur van verzoeken voor verdwenen codes. Om de enorme lading van mensen die hun codes misplaats hebben (zowel als diegene die ze bewaard hadden maar uitvonden dat ze verlopen waren), hebben we een an email adres opgezet - <[email protected]> - toegewijd aan het fabriceren van nieuwe koden. Als Jan Gebruiker de verlopen code opgeeft, wordt hij aangemoedigd om ons een email te sturen (dit vereist slechts een klik), en iemand zou het verzoek zo snel mogelijk beantwoorden. Desalniettemin werden we beperkt door de wetten van tijd, ruimte, en het New York State Department van Arbeit, dus was ons personeel alleen maar voor handen om verzoeken te beantwoorden gedurende normale werk uren.

Na klachten van verscheidene klanten, beslisten we dit probleem te verhelpen door het vernieuwen van een vervallen code te automatiseren. Wanneer een vervallen code in Snapz Pro X ingevoerd wordt, word de gebruiker aangemoedigd om een nieuwe licentiecode aan te vragen op onze geautomatiseerde server - waar en wanneer ook! Het vernieuwen van de code vereist maar twee extra klikjes met de muis, alles tezamen misschien 30 seconden, maar het geeft de gebruiker terug de beslissende kracht. Hij kan beslissen wanneer zijn systeem te updaten, wanneer software te installeren en wanneer zijn licentiecode te vernieuwen. Zelfs om middernacht juist voor een verlengd weekend.

Nu vraag je je waarschijnlijk af wat de voordelen zijn van vervallende codes - waarom zou iemand zichzelf die problemen op de nek halen? Laat ons een blik werpen op de drie categorieën. Voor de betalende klanten met een internetverbinding is het extra werk minimaal: een email versturen naar Ambrosia die binnen de werkdag beantwoord wordt. Voor diegenen die georganiseerd genoeg zijn om hun originele codes te bewaren, is er zelfs geen sprake van wachten: zij krijgen hun nieuwe code direct. Het enige ongemak is dus voor die mensen die proberen een gestolen code in te voeren.

Dit brengt ons terug tot de vraag "Hoeveel mensen gebruiken gestolen codes?" Het is een feit dat het merendeel van de mensen eerlijk is tenzij je ze een kans geeft om oneerlijk te zijn. Als ze een werkende licentiecode tegenkomen, of snel even zoeken op het Internet, dan kunnen ze die code snel ingeven en hun geweten sussen met de adrenalinestoot van het schieten op aliens en het verpletteren van vissen. Enkele de meest hard-core computergebruiker zal trachten de software te reverse-engineeren en de kopieerbescherming te kraken - en ik zal eerlijk zijn: veel kunnen we niet doen om ze stoppen. Crackers genieten van de uitdaging op zich - hoe moeilijker hoe beter - dus als ze het hard genoeg willen, zullen ze wel een manier vinden ook.

Het is altijd moeilijk geweest om de mate waarin softwarepiraterij voorkomt te meten, maar onze ervaring leert ons dat het het merendeel van de gebruikers aan tijd en motivatie ontbreekt om de software aan te passen om zo de licentiecontroles te omzeilen. Het punt is: indien deze gebruikers niet zo gemakkelijk gestolen codes zouden kunnen vinden, zouden ze de software misschien effectief kopen. Dus zijn vervallende codes een goede manier om deze vorm van gelegenheidspiraterij te verslaan (of toch tenminste te ontmoedigen). De serienummers die opgeslagen zijn in databases en op het internet gepost worden blijven zo maar voor een beperkte tijd geldig alvorens ze vernieuwd moeten worden.

Ironisch genoeg zijn het deze 'gelegenheidsdieven' die ons helpen de inslag van piraterij op onze verkoopcijfers te meten.

Het zit namelijk zo; om een gestolen code te vernieuwen moet Jan Modaal een computer in ons kantoor contacteren. Daar is niets nefast aan - hij zendt ons de gebruikersnaam en de vervallen code en krijgt een nieuwe licentie of een foutmelding teruggestuurd. We coderen de data niet, we verzamelen geen persoonlijke gegevens en we openen niet eens een verbinding zonder expliciete toestemming. Maar wanneer Jan Modaal op die blinkende Renew-knop drukt, slaagt onze server de productnaam, de gebruikersnaam en het internetadres vanwaar we gecontacteerd worden op.

Gedurende de twee eerste dagen nadat we de laatste update voor Snapz Pro X hadden uitgebracht, had onze server het erg druk. Van de 194 verschillende bezoekers die trachtten hun code te vernieuwen, probeerden 107 een gestolen code te vernieuwen (klik de onderstaande link aan om een screenshot te zien van ons feitelijke serverlog; de records in het rood zijn pogingen om een gestolen code te vernieuwen). Ongeloofwaardig als het lijkt voerden meer dan 50 procent van de mensen die de update installeerden een of beide van de gestolen codes waarvan wij al maanden op de hoogte zijn. Sommige van deze mensen hebben zelfs met verschillende varianten op de namen geprobeerd toen de server hun de toegang weigerde ("misschien heb ik het fout gespeld"), en een iemand geraakte zo gefrustreerd dat hij elke vier seconden op de Renew-knop drukte ("WAAROM klik WERKT klik DIT klik NIET???")tot onze server hem op de zwarte lijst plaatste wegens het verzuipen van de server.

<http://www.tidbits.com/resources/620/pirate_log_red.gif>

Je moet er ons niet aan herinneren dat dit voorbeeld geen statistische waarde heeft. Niettemin denken we dat het een redelijk benadering is van de realiteit - zij het een beetje conservatief. Het versterkt alleszins onze veronderstelling dat gelegenheidspiraterij zowel veelbetekenend als erg verspreid is.

Hoop en verwachtingen voor de toekomst -- Ik keek deze mensen misschien wel niet recht in de ogen, maar ze weten wel dat ik ze zie. Ze toonden een oprechte interesse voor onze software toen ze dachten dat ze die gratis konden gebruiken; dat geeft mij de hoop dat uiteindelijk sommigen nog zullen beslissen dat het registreren van software gemakkelijker is en meer voldoening geeft dan het stelen van ons harde werk. Anders zullen ze ofwel gedwongen worden om het gebruik van onze software te stoppen of zullen ze mij hoogstwaarschijnlijk nogmaals tegenkomen, ergens in de toekomst. De volgende keer breng ik Captain Hector mee.

Bovendien hoop ik dat dit artikel aan onze klanten (en andere computergebruikers in de wereld) verklaart wat de inslag van piraterij is op een klein softwarebedrijf als het onze. Ik hoop dat ze onze beslissing inzake het registratiesysteem kunnen begrijpen en dat ze ermee akkoord gaan dat die 30 extra seconden en twee muisklikken maar kleine ongemakken zijn. Als iedereen betaalt voor de producten die hun aanstaan en die ze gebruiken, kunnen bedrijfjes als Ambrosia actief blijven en blijven coole producten maken waarvan iedereen kan genieten.

Tenslotte hoop ik dat deze veranderingen me een beetje meer werkzekerheid geven, zodat ik kan blijven doen waar ik van houd met enkele van de coolste mensen die ik ooit ontmoet heb. Want ik ben van plan om hier zolang als ik kan te blijven werken, fantastische software maken en genoeg geld sparen zodat mijn kinderen later hogere studies kunnen beginnen, waar zij dan kunnen genieten van hun aandeel in bier en pizza.

[Dit artikel is een heruitgave uit de Ambrosia Times met toestemming. Matt Slot werkt al bijna vijf jaar voor Ambrosia, maar het leven is meer dan plezier en spelletjes voor de Bitwise Operator. Wanneer hij geen polynomialen zit te berekenen of in strijd is met piraten, geniet Matt van een goed boek (Terry Pratchett), kijkt hij een beetje televisie (24) en speelt hij met zijn twee kinderen (Luke en Kaleigh).]


Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering