Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#588/16-Jul-01

Overleven is waar wij het over hebben deze week, met het relaas van Geoff Duncan die ons vertelt van zijn breedband provider die opeens de stekker eruit trok, en wat je toch kunt doen om te overleven in deze wereld van onzekere ISP's. En, Adam kijkt waarom Webvan niet op tijd z'n eigen rotte appels zag voordat het te laat was. In het nieuws staan we stil bij de nieuwe versies van Panorama 4.0 en Mailsmith 1.1.7, en vieren we de derde plaats van Adam in de 2001 MDJ Power 25 lijst.

Onderwerpen:

Copyright 2001 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>

-> Denk je dat TidBITS interessant is voor <-
-> je vrienden, kennissen, collega's? Geef <-
-> hen de tip zich ook GRATIS te abonneren <-
-> of stuur deze aflevering naar hen door! <-

Je kunt je gratis abonneren op de Nederlandse afleveringen van TidBITS door een (blanco) mailtje te sturen naar: [email protected]. Je krijgt deze dan per e-mail toegestuurd.
Om je abonnement op te zeggen, kun je een mailtje sturen naar: [email protected].

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de USA.

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

MailBITS/16-jul-01

[vertaling: PEP]

TidBITS uitgever scoort derde op de Power 25 lijst van MDJ -- In het nu jaarlijkse onderzoek onder industrie-kenners dat door de Macintosh uitgever MDJ wordt georganiseerd bleek TidBITS uitgever Adam C. Engst alweer te behoren bij de vijf meest invloedrijke figuren in de Macintosh industrie. Dit jaar plaatste Adam derde, achter Steve Jobs, CEO van Apple (geen verrassing) en zijn tweede plaats van verleden jaar werd nu ingenomen door Avie Tevanian, hoofd software ontwikkeling van Apple, de man die het meest direct verantwoordelijk is voor Mac OS X. De andere twee top posities werden ingenomen door Bill Gates, chairman van Microsoft (vierde), en de Apple hardware ontwerp-virtuoos, Jonathan Ive. Felicitaties aan Adam en de anderen die erkenning kregen op de Power 25 lijst van MDJ! [GD]

<http://www.macjournals.com/pages/gcsf/mdj_power_25_2001.html>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06045>

ProVUE brengt Panorama 4.0 database uit --ProVUE Development dat reeds lang voor de Macintosh ontwikkelt brengt Panorama 4.0 uit, de laatste versie van z'n RAM-georiënteerde database toepassing. Panorama bestaat al sinds 1988 en heeft altijd een flitsende prestatie gekend door de werkgegevens op te slaan in RAM i.p.v. op relatief trage harde schijven. Dit klinkt riskant, maar Panorama was altijd zo stabiel dat het geen noemenswaardige problemen gaf, en de voordelen zijn aanzienlijk. Toen Mac topmodellen 8 MB RAM hadden was dit een dure en zware optie; maar vandaag is RAM ruim voorhanden en goedkoop, dus de prestatie van Panorama is meer toegankelijk dan ooit. Panorama 4.0 is haast helemaal opnieuw gebouwd, en de toepassing is nu PowerPC-native (eerdere versies hadden met de hand ingestelde 68K assembler code, lastig om op een PowerPC te draaien) en voor het eerst is er een versie voor Windows - alle Panorama bestanden zijn geheel cross-platform en geheel backward-compatibel. Versie 4.0 heeft ook verbeterd ontwikkelgereedschap, waaronder een formule wizard, een debugging wizard, online referenties, verbeterd bewerkingsgereedschap, op kloktijd te programmeren acties en extensies voor de interne programmeertaal van Panorama. Panorama kost $300 (upgrade van versie 3.1 kost $70), en vereist een PowerPC systeem met Mac OS 7.6 of later, inclusief Mac OS's X Classic omgeving en tenminste 16 MB RAM (hoe meer hoe beter!) [GD]

<http://www.provue.com/panorama.html>

Mailsmith 1.1.7 is uit -- Bare Bones Software brengt versie 1.1.7 van Mailsmith uit, een kleine update van z'n e-mail client toepassing. Versie 1.1.7 verbetert de ondersteuning voor SMTP AUTH (een protocol dat het mogelijk maakt om bekende gebruikers mail te laten verzenden ook vanaf computers die geen verbinding hebben met de eigen server of van onbekende adressen), de mogelijkheid om de POP en SMTP poorten die Mailsmith gebruikt te wisselen (praktisch als je via SSH wilt tunnelen), en veranderingen die ervoor zorgen dat Mailsmith beter werkt in de Mac OS X Classic omgeving. Zoals gewoonlijk maakt Bare Bones de volledige lijst van aanpassingen bekend online. De update is een 2.7 MB download en gratis voor geregistreerde Mailsmith gebruikers. [GD]

<http://www.barebones.com/products/mailsmith.html>
<http://www.barebones.com/support/mailsmith/mailsmith-notes.html>
<http://www.barebones.com/support/updates.html>

Waar Webvan verkeerd ging

door Adam C. Engst <[email protected]>

[vertaling: JG, TK, MK]

Het overlijden van Webvan vorige week kwam zeker als geen verrassing voor Tonya en mij, omdat wij Webvan klanten geweest zijn - een tijdje - na hun aankoop van HomeGrocer een jaar geleden. We hebben de verschillen gezien in de manier waarop de twee maatschappijen zaken deden, en alhoewel HomeGrocer zeker een moeilijke strijd had om te overleven, Webvan leek gezet te zijn om de zaak in faillissement te sturen. Hier zijn een paar van de plekken waar ze verkeerd gingen, speciaal in vergelijking met HomeGrocer, de Seattle gebaseerde service die ons in de eerste plaats tot het kopen van kruidenierswaren via het internet lekker gemaakt had.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbser=1184>

Te veel geld te verkwisten -- Ik heb vershillende getallen gezien van de hoeveelheid geld dat Webvan verkwist heeft, maar het is tussen de $800 miljoen en $1 miljard. Dat is een hoop geld, en het is aanduidend, geloof ik, van beiden de uitbundigheid van de Internet investering gemeenschap toen Webvan begon en het geloof dat iedere manier van boodschappen doen beter op het Internet gedaan kan worden dan persoonlijk. Een aanzienlijke investering is normaal gesproken iets goeds, maar in dit geval droegen de kolossale bedragen bij tot Webvan's nadeel, om maar niet te vermelden ten schade van de hele industrie. Webvan gebruikte z'n geld op twee fundamentele manieren: om een kostbare infrastructuur op te bouwen en om snel uit te breiden over het hele land.

Webvan gaf reusachtige bedragen uit aan hightech magazijnen die ontworpen waren om distributie te revolutioneren, maar ze bleken in het algemeen geldverkwisting te zijn. Het probleem is dat al de technologie bedoeld was om arbeidskosten te verminderen, en arbeidskosten zijn betrekkelijk laag. Erger nog, Webvan ontwierp de magazijnen op zo'n manier dat ze konden klimmen tot 8,000 bestellingen per dag, maar dat is een hoop onnodige uitgave als je minder dan de helft zoveel bestellingen ontvangt. Dus gaf Webvan zoiets als $35 miljoen voor een magazijn uit, terwijl HomeGrocer slechts ongeveer $15 miljoen voor een veel minder geautomatiseerd magazijn uitgaf - je kan een hoop arbeidskrachten kopen voor $20 miljoen. De opgedirkte magazijnen werkten niet eens noodzakelijk beter. Zo ontworp bij voorbeeld Webvan een ge-automatiseerde ijskast-kamer die slechts een enkele medewerker vereiste om de artikelen voor de klanten bestellingen uit te zoeken. Maar omdat de ijskast-kamer in feite vriezend was, kon niemand daar langer dan een paar minuten in verblijven zonder aan ondertemperatuur te lijden. In tegenstelling werkten HomeGrocer's low-tech ijskast-kamers best, omdat de verzamelaars snel in en uit konden lopen om de noodzakelijke artikelen te krijgen en warm te blijven gedurende het werk.

Oneindige expansie creëert oneindige verwatering -- De grootse expansieplannen die Webvan uitvoerde, zelfs toen de dotcom-zeepbel barstte, zijn op zijn best problematisch te noemen. Het belangrijkste was wel dat zij druk uitoefenden op concurrerende internet-kruidenierswinkels in deze markten. In een gevestigde, winstgevende markt is het normaal om concurrenten in een sleutelmarkt onder druk te zetten, maar in een situatie waarin iedereen grote bedragen verliest terwijl zij hun marktaandeel proberen te vergroten, zal een rechtstreekse aanval op de concurrentie waarschijnlijk iedereen doen falen. Vele grote namen onder de internet-kruidenierswinkels zoals ShopLink, Streamline, en, de recentste, HomeRuns, zijn het slachtoffer geworden van mislukte pogingen om elkaar te beconcurreren terwijl ze zich probeerden te onderscheiden van traditionele kruidenierszaken.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06208>

De ongelofelijk complexe logistiek bij de expansieplannen van Webvan was ook de reden dat het management zich moeilijk kon concentreren op de basis-business, nl. de klant bedienen. (In dit geval geef ik hen het voordeel van de twijfel en ga ik er van uit dat ze werden afgeleid, en dus niet ronduit incompetent waren, al doen hierover wel verschillende meningen de ronde.) We hadden zo goed als geen klachten over HomeGrocer - vooral wat betreft de klantendienst - omdat zij onze e-mails altijd meteen beantwoordden en occasionele vergissingen altijd meteen rechtzetten of beschadigde voedselverpakkingen vervingen. Naarmate Webvan de touwtjes in handen nam, werden onze berichten met de klantendienst meer en meer generisch, tot de laatste mails helemaal onbeantwoord bleven.

De druppel die de emmer deed overlopen, was voor ons toen de kwaliteit van de producten afnam. De mensen van HomeGrocer hadden altijd goede producten gekozen, en je kreeg bijgevolg niet het gevoel iets te kort te komen toen zij je pepers en appels voor je kozen. Toen wij een volledige zak rotte sinaasappels kregen en de klantendienst zich niets van ons aantrok, beslisten we opnieuw bij onze plaatselijke kruidenierswinkels te winkelen. Webvan kocht op dat ogenblik misschien wel minderwaardige producten om zo geld te besparen, maar een van onze chauffeurs zei dat de bestellingen werden uitgevoerd door tijdelijke werknemers zonder motivatie om hun werk goed te doen.

Fuseer en sterf -- De overname van HomeGrocer was ook een vergissing. Op het eerste zicht was de overname wel logisch, maar Webvan maakte een bijna compleet zootje van de overname omdat zij er niet in slaagden de organisaties op sommige vlakken te laten versmelten en de afgeslankte benadering van HomeGrocer op andere vlakken vervingen door hun eigen duurdere aanpak. Een duidelijke vergissing was de afschaffing van het goed herkenbare perziklogo van HomeGrocer op hun vrachtwagens die je op de oververzadigde snelwegen van Seattle ziet. De perzik bracht onmiddellijk de idee over van de levering van vers voedsel, terwijl het onopvallende, karakterloze "W"-logo van Webvan, wel, niets opriep. Tonya en ik gaven elkaar bij wijze van grap "perzikpunten" als we om het eerst een vrachtwagen van HomeGrocer zagen rijden; met het nieuwe logo merkten wij de vrachtwagens van Webvan meestal niet eens op. Toen wij hierover ons beklag deden tegen onze chauffeurs naarmate de vrachtwagens werden herspoten, gooiden zij een merk weg dat zelfs door kleuters als Tristan werd herkend.

<http://db.tidbits.com/ getbits.acgi?tbart=06004>

Als het er van de buitenkant al slecht uitzag, dan was het aan de binnenkant nog erger. Het is bekend dat Terry Drayton, de stichter van HomeGrocer, die het bedrijf een maand voor de overname had verlaten, had gezegd, "Ik ben verbaasd over hoe incompetent [het management van Webvan] zich gedraagt. Zelfs in onze stoutste dromen konden wij ons niet inbeelden dat zij zo slecht zouden zijn." Na de overname ging het moreel van de werknemers van HomeGrocer de dieperik in, en het werd zelfs zo erg dat zij openlijk uiting gaven aan hun afkeer voor de veranderingen uitgevoerd door het management. In de begindagen van HomeGrocer waren de chauffeurs enthousiast over hun werk, en dat enthousiasme zette de klanten aan hun vertrouwen te schenken aan de toen nog ongewone idee om levensmiddelen on-line te kopen. Het verschil in houding na de overname was bijzonder schokkend.

<http://www.th estandard.com/article/0,1902,27911,00.html>

Had het ook goed kunnen aflopen? Als Webvan het meeste geld in zijn zak had gehouden en de rest op een verstandige manier had besteed, waarbij het zich had geconcentreerd op het gebied rond San Francisco waar het is ontstaan, en als het voorzichtig zou zijn gaan groeien nadat zijn formule zijn bestaansrecht had bewezen, dan zou het bedrijf er nu misschien nog wel zijn. Op sommige terreinen kan het zinvol zijn om heel snel een heel groot marktaandeel te willen veroveren, zoals dat de norm was in de dagen dat e-business niet stuk leek te kunnen, maar in het kruideniersbedrijf met zijn vliesdunne marges is het moeilijk voor te stellen hoe je met een verliesgevend bedrijfsmodel winst kunt maken als er maar genoeg klanten zijn (750.000 in het geval van Webvan): het is een fraaie illustratie van de uitdrukking "Op elk artikel dat we verkopen maken we verlies, maar dat maken we goed door heel veel artikelen te verkopen."

Interessanter is de vraag of HomeGrocer zou hebben kunnen overleven als het niet was overgenomen. Het bedrijf maakte nog geen winst toen Webvan zich als koper aandiende, maar het bedrijf had zeer trouwe klanten in Seattle, het had een grote naambekendheid en men was niet uit het oog verloren dat alleen een goede klantenservice consumenten kon losweken van de routine van een wekelijkse gang naar hun vaste supermarkt. Terry Drayton heeft zelfs overwogen om HomeGrocer opnieuw op te starten en ik zou hem zeker willen aanmoedigen dat te doen, ook al hebben we daar zelf niets aan nu wij niet meer in Seattle wonen.

<http://seat tlep-i.nwsource.com/business/30729_drayton10.shtml>

Ondanks de gigantische mislukkingen van Webvan en andere Internetkruideniers lijkt een e-kruidenier me niet per se onmogelijk, mits men voorzichtig en met veel oog voor detail te werk gaat bij het opstellen van het bedrijfsmodel. Je hoeft tenslotte alleen maar te kijken naar de alsmaar uitbreidende Internet-activiteiten van traditionele supermarktketens om te zien dat er wel degelijk een toekomst is voor de Internetkruidenier. Albertsons heeft geleidelijk aan haar aanbod via Internet uitgebreid, het Nederlandse Ahold heeft een meerderheidsbelang in Peapod en Safeway investeerde behoorlijk in het Texaanse GroceryWorks. GroceryWorks heeft ook pas een kapitaalinjectie gekregen van het Britse Tesco, dat er naar het schijnt goed in is geslaagd om zijn Internetafdeling met winst te laten draaien.

<http://www.albertsons.com/>
<http://www.peapod.com/>
<http://www.safeway.com/>
<http://www.groceryworks.com/>
<http://www.tesco.com/>

In feite moet de moraal van het verhaal luiden dat het gewoon te duur is een heel distributienetwerk met bijbehorend opslagsysteem op te zetten als daarin al door bestaande supermarktketens wordt voorzien. Misschien is het slecht nieuws voor Terry Drayton als hij nieuw leven wil blazen in zijn HomeGrocer, maar volgens mij is de waardering van de klanten voor wie het zin heeft de dagelijkse boodschappen via Internet te doen niet afhankelijk van degene die die dienst aanbiedt.

Hoe overleef ik mijn provider?

by Geoff Duncan <[email protected]>

[vertaling: HvH, DPF AV, MSH]

Sinds 1996 is mijn netwerk thuis verbonden met het internet via ISDN, daarmee ben ik één van de eersten met een "dedicated" internetverbinding thuis. (Adam & Tonya waren me net voor: zij kregen hun eerste 'dedicated' lijn in 1994.) Ik heb ook mijn eigen servers - voor onder meer Web, e-mail, en DNS - op een kleine collectie Macs, en ik 'host' verschillende domeinen en diensten voor mijn klanten, waaronder TidBITS. Als je ooit gezocht hebt in TidBITS, een artikel hebt gelezen via een GetBITS URL, TidBITS gelezen hebt met behulp van AvantGo op je Palm computer, of gezocht hebt in het TidBITS Talk-archief, dan heb je de Macs bezocht in mijn kantoorkast twee meter verwijderd van waar ik zit.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=01748>

De verlokking van breedband -- Een 128 Kbps ISDN biedt ongeveer twee maal de bandbreedte van een 56 Kbps modem, dus wellicht denk je dat mijn verbinding vaak vastloopt. De laatste vijf jaar is dat niet echt het geval geweest: de lijn kan soms 10 of 15 seconden overbezet zijn, maar in de loop van een uur gebruiken mijn systemen slechts 5 tot 8 procent van de beschikbare bandbreedte. Niettemin wilde ik meer bandbreedte: naast mijn internet-werk, ben ik sessie-muzikant. Afgelopen jaar heb ik kleine stapjes gezet in de wereld van digitale audio, en soms besloten honderden mensen om onverklaarbare redenen MP3-bestanden van mijn servers te downloaden. Belangrijker nog is dat ik soms honderden megabytes individuele audiotracks naar en van klanten moet transporteren. Deze gigantische bestanden vergen meerdere uren over een ISDN-lijn, en deze laten mijn diensten die ik lever aan TidBITS en andere klanten wel vastlopen.

<http://www.mp3.com/geoff_duncan/>

Ik had echter weinig opties. DSL is hier niet verkrijgbaar, en van mijn huisbaas mocht ik geen extra bedrading aanbrengen die noodzakelijk is voor 'frame relay' - gesteld dat ik dat zou kunnen betalen. Zo bestaan er ook megabit draadloze opties, maar ook die zijn te duur, en eigenlijk moest ik verhuizen om eens een fatsoenlijk uitzicht te krijgen - in dat geval kon ik beter verhuizen naar een plek waar ik ook goedkoop DSL kon krijgen.

Daarom heb ik deze lente de knoop doorgehakt en de diensten besteld van een lokale breedband-provider die hier is begonnen. Ik heb het bedrijf bijna een jaar gevolgd, en hoewel de ISP-markt kromp, hebben zij kans gezien hun diensten uit te breiden, en hun klanten waren over het algemeen tevreden. Het idee was goed: zij verzorgden een snelle verbinding op "bekoorlijke" locaties zoals appartementen of flats zonder andere breedbandopties, en gebruikten dan (zoals in mijn geval) slimme apparaatjes van Tut Systems om via telefoonlijnen een Ethernetverbinding te leggen van een paar honderd meter vanaf hun snelle verbinding naar individuele huishoudens. Eenmaal geïnstalleerd, werkte het systeem fantastisch: ik kon mijn netwerk bijna moeiteloos verhuizen, en plotseling had ik 2 Mbps bandbreedte, ofwel 16 keer de bandbreedte van mijn ISDN-lijn. Die grote audiobestanden waren in minuten verzonden, en ik heb flink gepocht tegen mijn vrienden en collega's. Ik heb ook opgewekt mijn ISDN-lijn opgezegd, en daarmee een doorn uit het oog verwijderd: de lokale telefoon-monopolist, Qwest Communications.

<http://www.tutsystems.com/products/ethernetworking/>

Maar zoals alle geluk was ook mijn breedband-ervaring van korte duur. Na ongeveer zes weken (en ondanks mijn zorgvuldige onderzoek) hield de breedband-ISP er zonder waarschuwing mee op. Mijn complete netwerk (inclusief mijn persoonlijke e-mail, de e-mail van klanten, en de diensten die ik lever aan TidBITS en anderen) was verdwenen. TidBITS-lezers herinneren zich wellicht een weekend begin maart toen veel zaken op de TidBITS home page ontoegankelijk waren: toen ging mijn provider plat, en mijn bloeddruk kon toen gemeten worden op de Schaal van Richter.

Ins blaue hinein -- Mijn ervaring is niet ongebruikelijk in het huidige economische klimaat. De markt voor ISPs in de V.S. is al een paar jaar aan het krimpen; in het begin werd dit vooral veroorzaakt door fusies en overnames toen grote bedrijven de kleintjes opslokten in hun pogingen klanten, inkomsten en faciliteiten te vergaren. De economische teruggang, met name in de dot-com industrie (en de bijbehorende faillissementen) hebben de rijen aan ISPs verder uitgedund, waarbij zowel onder de kleine lokale bedrijven als onder de mammoeten slachtoffers zijn gevallen. Naarmate de markt meer stabiliseert, zullen de meeste mensen moeten constateren dat er nog minder providers beschikbaar zijn, terwijl het aantal mensen met internettoegang zal blijven stijgen. Een opvallend groot aantal mensen worstelt momenteel met internettoegang, e-mail adres en verbindingen zonder de minste waarschuwing.

<http://www.dslreports.com/shownews/820>

Voor sommige mensen is het feit dat hun ISP plotseling verdwijnt misschien niet zo vreselijk hinderlijk, maar voor anderen kan het een ernstige hindernis zijn, zowel zakelijk als voor persoonlijke communicatie en diensten. Het moeten overgaan naar een nieuw e-mailadres kan je correspondentie voor weken of maanden ontregelen doordat mensen en bedrijven maar langzaam hun adresboek bijwerken: hoe langer je je huidige e-mailadres gebruikt, hoe meer problemen het veranderen ervan zal veroorzaken. Bovendien zul je, wanneer je ISP ook je Website aanbiedt, misschien wel alle pagina's, afbeeldingen, scripts en andere gegevens die je op je site hebt staan verliezen, tenzijn je zorgvuldig bent geweest met je back-ups (en dat ben je toch?).

Voor anderen is het erger. Consument-gerichte breedband technologieën zoals DSL hebben duizenden of misschien wel miljoenen mensen met kleine netwerken de mogelijkheid van continue internetverbindingen geboden. Een aantal hiervan worden beheerd door hobbyisten die denken dat het leuk is om de hele dag online te zijn; anderen zijn kleine en middelgrote bedrijven die zich geen vaste internetlijn kunnen veroorloven. Wanneer hun ISPs verdwijnen verdwijnen hun volledige netwerken misschien wel van internet. Bovendien worden hun mogelijkheden om een andere ISP te zoeken misschien wel beperkt door hun oude ISP, met name wanneer de ISP in kwestie hun domein had geregistreerd of e-mail diensten bood. Ik ben een nogal extreem voorbeeld van deze groep omdat ik niet alleen alles zelf doe (inclusief DNS) maar bovendien online diensten op bestelling aanbied. Dus toen mijn verbinding verdween ging alles mee.

Je ISP overleven -- Het proces van het proberen redden van de resten van mijn netwerk heeft me de volgende suggesties laten opschrijven voor diegenen die voorbereid willen zijn op een eventueel faillissement van hun provider of iets dergelijks. Sommige details zijn specifieker (en technischer) dan andere, maar ze kunnen fungeren als een startpunt - en je een flinke voorsprong geven op het punt waar ik me bevond toen mijn LEDs uitgingen.

Voor de meeste gebruikers beveel ik het volgende aan:

<http://www.pobox.com/>
<http://www.mail.com/>
<http://www.bigfoot.com/>
<http://www.yahoo.com/>
<http://www.hotmail.com/>
<http://www.mac.com/>
<http://dailynews.yahoo.com/h/ap/20010707/tc/e_mail_fees_4.html>

<http://www.starband.com/>

<http://www.starband.com/>

Voor de eerste twee punten, wees er zeker van dat je alle informatie verzameld (en bewaard!) die je nodig hebt om deze accounts en adressen te gebruiken zonder dat je kan verbinden met het internet. De meest belangrijke dingen zijn waarschijnlijk wachtwoorden, lokale inbelnummers, de namen van de mailservers en de ip adressen van de domeinnaamservers die je gebruikt. Hou ook account nummers en andere informatie bij de hand die je nodig hebt om telefonische support te krijgen in een noodsituatie.

Voor diegenen die hun eigen netwerk met het internet verbinden en/of hun eigen domeinen draaien, kan ik ook het volgende aanbevelen:

<http://www.netopia.com/equipment/routers/>
<http://www.asante.com/product/routers/>
<http://www.vicomsoft.com/>
<http://www.sustworks.com/site/prod_ipr_overview.html>

Wat Deed Ik Eraan? Dordat mijn provider een particulier netwerk voerde en zowel mijn Internet routering als mijn fysieke verbinding tot stand bracht, was hun mislukking buitengewoon akelig voor me: ik kon niet eenvoudigweg aan een andere ISP betalen voor Internet service op dat hoge snelheids systeem van de provider. Dus moest ik terug keren naar een op ISDN gebaseerde Internetverbinding - en omdat ik al het spul had om ISDN te gebruiken en tevens, en omdat ISDN mijn enige bruikbare optie was. Dat betekende weer onderhandelen met de lokale PTT monopolist; zoals gebruikelijk bleek dat een langdurig, onbevredigend proces, nog steeds gekenmerkt door vlagen van onbekwaamheid, interne foute communicatie, verkeerde rekeningen en stomme vergissingen. Qwest had vier weken nodig om mijn ISDN lijn te reactiveren - maar hun personeel was tenminste allemaal beleefd gedurende dit tijdperk, een verbetering ten opzichte van eerdere onderhandelingen met de firma.

Vier weken lang was aldus mijn enige Internetverbinding een modem, dat sedert de aardbeving in Februari in het Seattle gebied, meestal slechts een 19.2 Kbps connectie presteert. Ik ging het Internet op door geleende opbelverbindingen te gebruiken, gaf de voorkeur aan een plaatselijke Provider, want die stond me toe (in tegenstelling tot EarthLink, MSN, en andere grote providers) email te zenden en ontvangen buiten hun eigen mailservers om.

Hoe was het met mijn servers, die de werkzaamheden voor TidBITS en voor sommige van mijn andere klanten regelen? Ongeveer twee uren nadat mijn provider er mee ophield, had ik vijf machines achter in mijn auto, op weg naar Adam & Tonya's vorige huis buiten Issaquah, Washington. Adam & Tonya hadden alleen maar een 56K frame relay connectie naar hun huis toe - aanzienlijk geringere bandbreedte dan zelfs mijn ISDN lijn - maar zij zetten hun netwerk op terug in de dagen dat de IP nummes vrijelijk in grote kuddes rondwaarden over de onontgonnen leefruimte op Internet. Ze hadden ongebruikte statische IP nummers vrijelijk ter beschikking: ik leende er vijf, sloot alles aan en wachtte eigenlijk alleen maar twee dagen totdat Network Solutions de veranderingen naar mijn domeinlijsten op juiste wijze had overgebracht . Toen ik tenslotte in staat was de ISDN dienst te reachtiveren, bracht ik de servers weer naar huis - dat was gelukkig voordat Adam en Tonya hun huis hadden verkocht.

Slechts Een Niemendalletje -- Heb je de moeite genomen om een breedbandige internetverbinding op te zetten (allen al de moeite om een netwerk op te zetten en je eigen servers in werking te stellen), dan lijken veel van deze punten mogelijk vanzelfsprekend. Je had tenslotte te maken met deze details (en meer) om de boel aan de gang te krijgen. maar je dacht vermoedelijk in termen van het converteren naar breedband server in plaats van wat te doen als die dienst zou falen - en het is makkelijk datails te verslonzen als de zaken naar behoren werken. Kijk hoe weinig lieden backups maken, immers hun computer lijkt betrouwbaar te zijn, maar als hun systeem instort of hun computer is beschadigd of gestolen, zitten ze zonder belangrijke documenten en informatie. Dezelfde principes gelden voor Internetverbindingen: ze lijken nu goed te werken, maar een verbinding kan met weinig of geen waarschuwing verdwijnen. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering