Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#558/04-Dec-00

Mac OS X komt er snel aan, en er zit nog wel meer aan vast dan alleen de Aqua interface. Deze week werpt Chris Pepper een blik op het Unix fundament van Mac OS X. En wanneer er een digitale camera op je verlanglijst staat biedt Arthur Bleich advies over accessoires als printers, accu's en geheugenkaarten. Verder is er nieuws te melden over een nieuwe versie van Nisus Writer, 6.0.1 (met ondersteuning voor 68K en een TidBITS AutoCorrect woordenboek) en we vragen je te stemmen over hoe TidBITS aandacht zou moeten besteden aan aankondigingen van nieuwe producten.

Onderwerpen:

Copyright 2000 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>

-> Denk je dat TidBITS interessant is voor <-
-> je vrienden, kennissen, collega's? Geef <-
-> hen de tip zich ook GRATIS te abonneren <-
-> of stuur deze aflevering naar hen door! <-

Je kunt je gratis abonneren op de Nederlandse afleveringen van TidBITS door een (blanco) mailtje te sturen naar: [email protected]. Je krijgt deze dan per e-mail toegestuurd.
Om je abonnement op te zeggen, kun je een mailtje sturen naar: [email protected].

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de USA.

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

MailBITS/04-Dec-00

[vertaling: JS]

Nisus Writer 6.0.1 Met 68K, TidBITS Glossary -- Nisus Software heeft versie 6.0.1 uitgebracht van Nisus Writer, een kleine upgrade van de krachtige tekstverwerker van het bedrijf. Gebruikers van op 68K gebaseerde Macs zullen met plezier constateren dat er nu een 68K versie van Nisus Writer beschikbaar is, en de gratis opwaardering bevat ook een versie van de TidBITS AutoCorrect Dictionary als een Nisus Writer glossary. Je kan nu de Navigatie Service aan en uit zetten, en een bug, die voorkwam dat bestandsformaten die via het toetsenbord geselecteerd werden in de Bewaar dialoog, is opgelost. Andere wijzigingen zijn onder meer bug-oplossingen voor het Tabel-gereedschap en de functionaliteit van menu's, optimalisatie van de HTML-documentatie, en extra voorbeeldbestanden die als template dienen voor nieuwe documenten. De volledige versie van Nisus Writer 6.0.1 (nodig als je nog geen Nisus Writer 6.0 hebt of de 68K versie wilt hebben is 25.5 MB groot, en de opwaardering voor de PowerPC versie van 6.0 is 10.8 MB. [ACE]

<http://www.nisus.com/products/nisuswriter/>

Quizresultaten: Meester van je eigen domein? De quiz van vorige week was een vervolg op de aankondiging van ICANN van de zeven nieuwe topdomeinen (TLD's) door de vraag te stellen welke van de volgende domeinen - .org, .cc, .mil, .web, .um, .is, of .biz - geen bestaand of een van de zeven nieuwe domeinen was. Net meer dan een derde van de inzenders wist het correcte antwoord - .web - maar meer inzenders dachten dat het antwoord .um was, wat het bestaande (maar weinig gebruikte) topdomein voor de U.S. Minor Outlying Islands is, waaronder Wake en Midway in de Stille Oceaan vallen. Er komt misschien ooit een .web domein - het was voorgesteld bij de ICANN door meerdere bedrijven, en zou in de toekomst ingesteld kunnen worden - maar het bestaat nog niet. Slechts acht procent van de inzenders dacht dat .biz niet bestond (hoewel het hagelnieuw is) en veertien procent dacht dat .cc - het domein van de Cocos (Keeling) Eilanden is, in de Indische Oceaan net onder Sumatra - niet bestond, ondanks de wijd verspreidde (volgens sommige opportunistische) promotionele activiteiten van de registratie-eigenaar als alternatief voor het .com domein. [GD]

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbpoll=67>
<http://www.iana.org/root-whois/um.htm>

Enquête-voorbeschouwing: Over Uitkomen en Aankondigen -- We willen graag jouw mening horen over welke soorten productnieuws jullie willen zien in TidBITS. Traditioneel vertelt TidBITS alleen over producten die je kan downloaden of kopen, en niet als ze initieel aangekondigd zijn door de bedrijven die de producten maken, want er kan best maanden tussen zitten voordat ze beschikbaar zijn. We hebben deze gewoonte aangewend om de lezer - en onze nummers - niet te vullen met producten die nooit uitkomen of nog niet bestaan. Aankondigingen brengen een product vrijwel altijd op zijn best in de categorie waarin het thuishoort en bevatten vaak geen informatie over systeemvereisten, beschikbaarheidsdata, en prijs-informatie, waardoor het lastig wordt om er over te schrijven, in het bijzonder omdat we de kwaliteit van een product niet kunnen evalueren of kunnen zeggen of de nieuwe functies van een product waardevol zijn en werken zoals het hoort. Daarentegen kan het nuttig zijn om te weten welke producten bedrijven van plan zijn uit te brengen. Moet je investeren in een uitbreiding van een derde partij op een van je belangrijkste programma's als de volgende versie een soortgelijke functie heeft? Als een product momenteel met korting wordt verkocht, moet je het kopen voor je bedrijf of wachten tot de nieuwe versie er is? Zal een product snel de functie die je nodig hebt er aan toegevoegd krijgen, of kun je beter nu je verlies nemen en naar een concurrent overschakelen? Bezoek onze home page en laat ons weten of je vindt dat we moeten berichten over producten als ze aangekondigd zijn of pas als ze echt op de markt zijn![GD]

<http://www.tidbits.com/>

Digital Camera Accessoires

door Arthur Bleich <[email protected]>
[vertaling: DPF, HvH, JG]

Wanneer je ooit geprobeerd hebt een goed AV-systeem in elkaar te zetten, weet je hoe lastig dat kan zijn. Zelfs met een onbeperkt budget moet je lastige keuzes maken tussen deze versterker en die receiver en die luidsprekers. Hetzelfde gaat op voor digitale camera's - deze zijn maar een klein deel van wat we digitale fotografie noemen. Beschouw je eerste digitale camera maar als een component van een groter systeem: voor het vastleggen van beelden. Maar wanneer je net zoals de meeste anderen afdrukken van je digitale foto's wilt is het output deel net zo belangrijk, omdat wanneer dit deel niet in orde is de kwaliteit je tegen zal vallen. Bovendien zul je willen nadenken over accu's, meer opslagruimte en over hoe je de foto's van de camera op je computer kunt krijgen.

Erin en eruit -- Dus: kies naast de juiste digitale camera, de juiste printer, en op dit moment worden de beste fotoprinters gemaakt door Epson - geen discussie. Ik ben niet van plan me hierover in een religieus debat te storten zoals zo vaak gebeurt met Mac-vs-PC discussies, dus laat het genoeg zijn wanneer ik zeg dat Epson mijn keuze is, en een goede Epson printer zou het eerste item moeten zijn in je budget voor je digitale camera. Er zijn twee series, de Stylus Color en de Stylus Photo, en het belangrijkste verschil is dat de Stylus Color printers vier kleuren gebruiken, terwijl de Stylus Photo printers zes kleuren hebben. Hoe meer kleuren er gebruikt worden, hoe beter het foto-resultaat zal zijn, en verder profiteert die kwaliteit ook van kleinere druppeltjes inkt - 4 picoliters is beter dan 6 picoliters. Desalniettemin kun je de hoge resolutie-gegevens (boven 720 dpi) beter negeren als het om printers gaat; dat is namelijk niet altijd een goede indicatie van afdrukkwaliteit. De prijs die je betaalt is vaak afhankelijk van de afdruksnelheid en extra mogelijkheden; zorg er alleen voor dat deze overeenkomen met de hoeveelheid die je denkt af te drukken en dat ze aansluiten bij je huidige (en mogelijk toekomstige) computersysteem.

Ik houd zelf erg van de Epson Stylus Photo 870 en de breedformaat 1270 omdat ze prachtige afdrukken maken op een hoge snelheid. De Stylus Photo 870 kost 250 dollar en dat is de beste koop die je op de 6-kleuren-markt kunt doen vandaag de dag. Maar als dat teveel is, zou je eens kunnen kijken naar de vierkleuren Stylus Color 777 die 4 picoliter druppeltjes heeft, is uitgevoerd in iMac kleuren en minder dan 100 dollar kost. Je kunt de specificaties van de verschillende modellen vergelijken op de Web site van Epson.

<http://www.epson.com/>

Ik ken het "fading" probleem met ozone en misschien ook andere elementen die in de lucht rondzweven die er voor zorgen dat de cyaan-inkt in de Stylus Photo 870 en 1270 een premature lift neemt waardoor hij enigszins "oranje" wordt. Maar het resultaat hiervan wordt ook wel iets overdreven. Neem het met een mespuntje magenta: de meeste gebruikers hebben het nooit gemerkt en afgezien daarvan lijkt het alleen op te treden bij het speciale Premium Glossy Paper van Epson, en Epson heeft dat papier nu veranderd. [Realiseer je bovendien dat je een digitale foto afdrukt - omdat het digitaal is, kun je altijd nog een exemplaar afdrukken. -Adam]

Laad maar! Als je het printer-probleem hebt opgelost, is het tijd voor de andere onderdelen van je systeem. Wanneer je in nieuwsgroepen en andere forums over digitale camera's leest, kom je al snel het volgende tegen: "Ik hou van deze camera maar het batterij-verbruik is beroerd!" of woorden van gelijke strekking. Het is alsof de nieuwe gebruiker prestaties op NASA-niveau verwacht van een belabberd setje alkaline AA batterijen (de hierboven geciteerde schrijver in ieder geval wel). Deze ongelukkige situatie duurt voort omdat de meeste reclamemakers voor digitale camera's denken dat consumenten hun product niet zullen kopen als ze zouden zeggen: "We hebben er een stel goedkope batterijen in gedaan zodat je hem meteen kunt gebruiken, maar je zult moeten investeren in een stel herlaadbare."

De slimme verkopers doen er herlaadbare NiMH (of in sommige gevallen, lithium-ion) batterijen en een lader bij en voorkomen zo dit probleem. Maar als jouw nieuwe digitale camera slechts doorsnee alkaline batterijen bevat, koop je gewoon een Quest Premium Gold Batterijenlader (inclusief vier batterijen), en vier extra batterijen, probleem opgelost. De Quest lader controleert elke batterij apart, laadt in slechts enkele uren gevolgd door een gecontroleerde nastroom, en je kunt de batterijen zo lang als je wilt in de lader laten- altijd gevuld en gereed voor gebruik. Nog een voordeel, het bevat een 12-volt DC plug zodat je de lader ook in de auto kunt gebruiken.

<http://www.d-store.com/Quest/>

Bewaar die beelden -- Naast batterijverbruik (de reden voor een extra set batterijen), is de andere factor die bepaalt hoeveel foto's je kunt maken de grootte van je geheugenkaart. Er zijn drie soorten geheugenkaarten: Compact Flash, SmartMedia, en Sony's eigen Memory Sticks. De meeste digitale camera's hebben kleine (meestal 8 MB) geheugenkaarten, en zeker wanneer je fotografeert met de hoogste resolutie die je camera te bieden heeft, is zo'n kaartje snel vol geschoten. Geloof me, je wilt zeker nog een geheugenkaart erbij, maar kies voor 64 MB of minder want, net als eieren, moet je je foto's niet allemaal in één mandje vervoeren. Meerdere kleine kaarten zijn beter dan één ontzettend grote. De camera van jouw keuze bepaalt meestal welk type kaart je gebruikt, maar onthoud dat SmartMedia kaarten, ofschoon klein, gevoelig zijn voor statische electriciteit omdat de contactpunten bloot liggen. Compact Flash kaarten worden meer gebruikt, zijn vaak minder duur, en hebben grotere formaten. Sony's Memory Stick kaarten zijn ook relatief goedkoop maar alleen te gebruiken met Sony producten. Geheugenkaarten zijn overal te koop, maar het kan de moeite waard zijn rond te neuzen.

Beeldoverdracht -- Tenslotte de kwestie hoe je je beelden verplaatst van de camera naar de computer. Veel mensen willen weten of een camera met USB is uitgerust (of met seriële aansluitingen, voor oudere Macs), maar dit is minder belangrijk dan je denkt. Iedereen die ik ken haat USB want je moet de kabel aan de camera aansluiten, en het andere eind aan de USB-poort, en dan knoeien met je camera die voor je computer staat. Laat ik je vertellen hoe de echte fotografen het doen. Zij kopen een digitale camera met de eigenschappen die zij willen, met of zonder USB. daarna kopen ze een Delkin of Microtech International USB multi-kaartlezer die Compact Flash kan lezen, Compact Flash II, en SmartMedia kaarten. Als zij beelden willen verplaatsen, halen ze de geheugenkaart uit de camera en stoppen die in de lezer.

<http://www.delkin.com/cgi/delkin_menu.pl?-1+7+188+dd_products_consumer/welcome.htm>
<http://www.microtechint.com/digindex.html>

En als je hoofdzakelijk een PowerBook gebruikt die PC Kaarten ondersteunt kan je goedkope adapters kopen van firma's zoals Microtech of Unity Digital waar je de geheugenkaart kan in steken. Wanneer je dan de adapter in de PowerBook steekt vertoont de kaart zich als een andere harde schijf, dus is het niet alleen maar makkelijk om mee te werken, het doubleert als een RAM-schijf als je bestanden naar een andere PowerBook moet overbrengen.

<http://www.microtechint.com/qs-cfa.html>
<http://www.unitydigital.com/>

Als je nog geen extra geheugenkaart hebt, zoek dan naar pakketten, die een geheugenkaart en een soort kaartlezer verstrekken - het kan goedkoper zijn dan ze apart te kopen.

Hoeveel kosten deze digitale camera onderdelen? Minder dan $500 voor de printer, opnieuw laadbare batterij pakket, extra geheugen kaart, en USB- of PC- kaartlezer. Je hebt al deze dingen niet meteen tegelijkertijd nodig, maar die vijf biljetten zullen je zoveel verdriet besparen, dat je iedere keer wanneer je de onderdelen gebruikt zal glimlachen.

[Arthur H. Bleich is een fotograaf, schrijver, en leraar die in Miami woont en de rubriek-redacteur van Digital Camera Magazine is. Hij heeft opdrachten gedaan voor belangrijke tijdschriften zowel in de U.S. als in het buitenland, en leidt Digitale Fotografie Workshop Cruises voor Zing.com (waar hij op dit moment is). TidBITS lezers kunnen deelnemen in de Zing Digitale Fotografie Workshop-op-Zee tussen 03-Dec-00 tot 10-Dec-00, wanneer foto's genomen door en van de klas en die iedere dag gepost zullen worden bij Zing.com, waar ze t/m januari zullen blijven . Teken in met zingcruise2000 als je lid-naam en zingcruise als je paswoord. Arthur nodigt je ook uit om op zijn Digital PhotoCorner te klikken om een complete gids voor het kopen van je eerste digitale camera te lezen - TidBITS zal daar meer over hebben in het nummer van volgende week.]

<http://www.zing.com/album/pictures.html?id=4293286909>
<http://www.dpcorner.com/>

Unix komt naar een Mac bij u in de buurt, deel 1

door Chris Pepper <[email protected]>
[vertaling: AV, GH, MK, TK]

Via Mac OS X is Apple Unix aan het inbouwen in het Mac OS en dit heeft technische, sociale en politieke gevolgen voor Mac gebruikers en de rest van de industrie. Om de gevolgen van deze verandering te begrijpen, werpen we deze week een blik op de Unix familie van besturingssystemen en hoe deze een deel van Mac OS X gaan vormen. In het volgende deel van dit artikel zal ik aansnijden hoe deze fusie niet alleen gevolgen zal hebben voor Mac en Unix gebruikers, maar ook voor de gehele computerindustrie.

Unix 1-op-1: De geschiedenis van de machine -- In het begin (of zo ver terug als we willen gaan), was er Unix, dat oorspronkelijk was ontwikkeld door AT&T's Bell Labs. Op vele manieren groeide Unix op in een symbiose met de programmeertaal C. Dit werd ook een belangrijk facet van de onderliggende filosofie - programmeren is goed voor je. (Voor meer informatie, bekijk sommige van de bronnen ter beschikking gesteld door Dennis Ritchie, een van de makers van C, alsook een interessante tijdlijn van de geschiedenis van Unix). In scherp contrast daarmee was de Macintosh revolutionair, vanwege Apple's concept dat de computergebruiker gescheiden kon worden van de diepere werking van hun computers en dat ze ook geen programmeurs hoefden te zijn. De visie van Apple over het Mac OS was dat van een systeem voor het managen van een computer, terwijl Unix was gepubliceerd als een onderzoeksproject met een open uitnodiging voor knutselaars.

<http://www.cs.bell-labs.com/cm/cs/who/dmr/>
<http://perso.wanadoo.fr/levenez/unix/>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=1194>

In de tijd daarna hebben verschillende bedrijven en individuen bijgedragen aan Unix, ieder onder hun eigen licenties, waarvan sommigen betaling vroegen voor gebruik. Meerdere bedrijven en in het bijzonder Sun Microsystems, patenteerden Unix als de basis voor hun eigen besturingssystemen, die draaiden op hun eigen computer-hardware. Er zijn nu honderden afgeleiden van de originele Bell Labs Unix. Een cruciaal punt in de ontwikkeling van Unix was toen AT&T de Universiteit van Californië te Berkeley aanklaagde om te stoppen met het verspreiden van Unix systemen zonder betaalde licenties van AT&T, maar deze rechtszaak mislukte. Na de schikking bracht Berkeley de gratis en her-distribueerbare 4.4BSD-Lite uit (BSD staat voor "Berkeley Software Distribution"), dat geen AT&T code bevatte en geen licentie-restricties. De huidige BSD smaken van Unix - NetBSD, FreeBSD, BSDI en nu Apple's Darwin - zijn allemaal nakomelingen van BSD-Lite.

<http://www.oreillynet.com/pub/a/network/2000/03/17/bsd.html?page=3>
<http://www.bsd.org/>

In de jaren 80 vormde Richard Stallman de Free Software Foundation (FSF) om een volledig compatibele Unix vervanger te schrijven, vrij van restrictieve licentie-vereisten. Na de weigering van deze licenties, creëerde de FSF de GNU General Public Licence (GPL). Deze vereiste dat gepatenteerde software gratis her-distribueerbaar moest zijn en heeft een "virale" clausule die vereist dat afgeleide werken ook onder de GPL vallen en dus vrij beschikbaar en aanpasbaar moeten zijn. Het GNU (Wat staat voor "GNU's Not Unix") project was erg succesvol in het creëren van krachtige hulpmiddelen, zoals de alomvertegenwoordigde gcc-compiler en het gzip compressieprogramma, die nu als standaard-delen van de Unix omgeving worden gezien. De GNU besturingssysteem-kern, bekend als Hurd, is nog steeds in ontwikkeling.

<http://www.gnu.org/copyleft/gpl.html>
<http://www.gnu.org/philosophy/philosophy.html#AbouttheGNUproject>
<http://www.fsf.org/software/hurd/hurd.html>

Linus Torvalds begon het Linux project met eenzelfde doel: om een vrije Unix-compatibele kern voor Intel PC's te ontwikkelen, zonder licentiemoeilijkheden. Om er voor te zorgen dat Linux vrij zou zijn werd het ook onder de GPL gepatenteerd. Een kern van een besturingssysteem is op zichzelf niet bruikbaar, dus combineren de Linux distributies de Linux kernen met andere vrije GNU en non-GNU componenten om een compleet besturingssysteem te maken. Zo was alsnog het doel van de FSF om een vrije Unix-achtig besturingssysteem te maken bereikt, zij het echter niet zoals de oprichters het hadden verwacht.

<http://www.gnu.org/gnu/linux-and-gnu.html>

Linux wordt in het algemeen gezien als een beter, sneller en stabieler server-alternatief als Windows NT/2000. In contrast hiermee komt BSD Unix echter zelden ter sprake in algemene praatjes, maar de gebruikers vinden het beter en stabieler dan de relatieve nieuwkomer Linux. Een aantal hoog geprofileerde web sites, zoals Yahoo en MCI, delen blijkbaar deze overtuiging en zijn afhankelijk van BSD Unix servers.

[gh]

De Mac OS X Taartvulling -- Ondanks het feit dat Apple Unix introduceert bij miljoenen Mac gebruikers hoef je niet te beginnen met het uit het hoofd leren van te gebruiken Unix commando's (je moet er zelfs wat voor doen om de Unix invoerregel te zien). Het is echter wel makkelijk wat werkende kennis te hebben van Unix en hoe dat in het binnenwerk van je Mac past.

Zie het Mac OS X als een taart in drie lagen, het basisrecept is geleend van het NeXt step besturingssysteem, gerezen met componenten van Mac OS 9. De onderste laag is ontleend aan het Carnegie Mellon Universiteit Mach microkernel onderzoeksproject, wat de hardware regelt en verschillende delen van de volgende laag helpt communiceren met elkaar, en de BSD kernel die voorziet in faciliteiten als netwerken, apparaatbesturing, en bestandssystemen - HFS+ en UFS (Universeel of Unix File Systeem) zitten in Mac OS X. Binnen Darwin is de tweede laag een vrijwel standaard Unix omgeving, met onder andere gereedschappen als het ls programma dat bestanden catalogeert en het cp-programma dat bestanden copiëert, het hiervoor genoemde gzip en de Apache webserver. Deze twee lagen worden nu door Apple gebundeld als het vrij beschikbare 'open source' Darwin besturingssysteem.

<http://www.cs.cmu.edu/afs/cs.cmu.edu/project/mach/public/www/mach.html>
<http://www.publicsource.apple.com/projects/darwin/>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=05994>

Darwin is een volledig Unix-achtig besturingssysteem op zich, maar beperkt in vergelijking met het Mac OS. In het bijzonder ontbreken grafische mogelijkheden totaal - in een typerend Unix systeem wordt daarin voorzien door het X Window Systeem, maar Darwin kan alleen tekst afbeelden op de verbonden monitor. Apple heeft Darwin uitgebracht als open source, zodat mensen met recente Macs die de BSD-stijl Unix willen draaien nog een gratis mogelijkheid hebben (projecten als OpenBSD en NetBSD ondersteunen ook vele Macintosh hardware configuraties). Darwin heeft al wat aandacht getrokken in de computerindustrie, maar is het meest relevant voor Mac gebruikers omdat er al verscheidene volwaardige BSD-mogelijkheden zijn voor Intel-gebaseerde PC's. Het valt nog te bezien of mensen Darwin ook zullen gaan gebruiken als onafhankelijk product, het kan populair worden op wat oudere machines of in toegewezen server-omgevingen.

<http://www.x.org/>
<http://www.macosxinfo.org/kernel.html>
<http://www.openbsd.org/>
<http://www.netbsd.org/>

Verwarrend genoeg gebruikt Apple de naam Darwin voor verschillende aan elkaar verwante projecten, die weliswaar de bron-code met elkaar gemeen hebben, maar toch verschillende producten zijn: het op zichzelf staande Darwin besturingssysteem èn de onderste laag van Mac OS X. Rechtstreekse toegang tot Unix-applicaties is onder Mac OS X niet verplicht. Dat maakt het systeem een stuk verteerbaarder voor Mac-gebruikers die Unix liever vermijden. Maar door te dubbelklikken op het Terminal programma, dat deel uitmaakt van Mac OS X Public Beta, wordt een command line interface opgeroepen die volledig toegang geeft tot de Unix functionaliteit, precies als op een machine die onder het gratis Darwin besturingssysteem draait.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=1188>

De tweede en de derde laag van de Mac OS X-taart, die niet in het gratis Darwin-pakket zijn inbegrepen, zijn opgebouwd uit de bedrijfseigen programmacode die het tot een Macintosh Systeem maken met een grafische interface: de QuickDraw en Quartz grafische omgevingen die applicaties gebruiken om naar het scherm te schrijven en de hele reeks Application Programming Interfaces (API's) die Macintosh programma's (anders dan Unix programma's) in staat stellen te draaien. De belangrijkste API's in Mac OS 9 worden gezamenlijk aangeduid als de Macintosh Toolbox. Mac OS X kent een veel grotere hoeveelheid elkaar overlappende API's, vanwege zijn hybride Unix/NeXT/Apple oorsprong.

'Classic' applicaties blijven zich toevertrouwen aan het eerbiedwaardige QuickDraw voor het op het scherm toveren van textuele en grafische informatie. 'Carbon' applicaties kunnen gebruik maken van Apple's nieuwe Quartz display engine, maar ze hebben ook nog steeds toegang tot QuickDraw, dus zullen ze daar waarschijnlijk gebruik van blijven maken zolang als ontwikkelaars één programmabestand willen aanbieden dat zowel onder OS 9 als onder OS X draait. 'Cocoa' applicaties moeten wel gebruik maken van Quartz, dat gebaseerd is op Adobe's Portable Document Format (PDF) en verbeteringen met zich meebrengt ten aanzien van printen en layouts maken. Bovendien zijn OpenGL en QuickTime in Mac OS X ingebouwd, die een bijdrage kunnen leveren aan de beschikbaarheid en prestaties van games en wetenschappelijke programma's voor de Mac.

Er zijn 3 types van Macintosh-programma's die onder Mac OS X runnen: Carbon, Classic (bestaande Mac OS 9 programma's), en Cocoa. Nieuwe en ge@uuml;pdatete programma's die gebruik maken van Carbon zijn 100% Mac OS X-applicaties en werken met protected memory en preemptive multitasking van Mac OS X. Bestaande programma's werken onder Mac OS 9 binnen de Classic-omgeving, waardoor de compatibiliteit met de bestaande software wordt verzekerd. Cocoa programma's tenslotte maken gebruik van een aantal API's die afkomstig zijn van NeXTstep, zodat Mac OS X programma's die afgeleid zijn van NeXTstep kan draaien.

De versiering op onze taart is Aqua, de nieuwe grafische look voor Mac OS X. Alle Carbon- en Cocoa-applicaties in Mac OS X maken gebruik van Aqua, dat grotere tekst en knoppen voorziet, veel anti-aliased tekst en doorschijnende delen gebruikt, en een nieuwe reeks voorschriften voor het ontwerpen van vensters, menu's, en andere interface-elementen. Deze veranderingen maken dat Mac OS X-applicaties er mooier en levendiger uitzien. Uiteraard heeft dit ook gevolgen voor de vereisten inzake processorvermogen en de afmetingen van het beeldscherm: Mac OS X vereist een minimale beeldresolutie van 800 x 600 (Mac OS 9 was al bruikbaar met 640 x 480). (Zie ook "Een Snelle Blik op Aqua, de Mac OS X Interface" in TidBITS-513.)

<http://www.apple.com/macosx/technologies/inside.html>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=05773>

Goed, maar hoe ziet het geheel er nu uit - dit diagram ziet er waarschijnlijk meer als een puzzel uit dan een taart met verschillende lagen, maar je ziet wel waar alles in past. Denk eraan dat BSD Unix in Darwin geen grafische omgeving biedt.

  | (Platinum)  |       (Aqua)       |   |   (Text)   |
  +-------------+----------+---------+   +------------+
3 |   Classic   |  Carbon  |  Cocoa  |   |  BSD Unix  |\
  +-------------+----+-----+---------+   +-----++-----+ \
2 |     QuickDraw    |   Quartz      |         ||        (Darwin)
  +------------------+---------------+---------++-----+ /
1 |                 Mach+BSD kernel                   |/
  +---------------------------------------------------+

Als we onze vergelijking verderzetten, dan staan er in de Mac OS X Public Beta die nu verkrijgbaar is, kaarsen op de cake - gebruikersapplicaties (zowel geleverd bij Mac OS X als geïnstalleerd door de gebruiker), met een Platinum- (Classic) of met een Aqua-look, afhankelijk van de API's waarvoor ze werden geschreven. De bijgeleverde applicaties omvatten: Finder/Desktop, Internet Explorer, Mail, Sherlock, System Preferences (systeemvoorkeuren), een MP3/CD-speler, e.a. Met een volledige installatie krijg je ongeveer dezelfde functies als in Mac OS 9, maar zoals je kan verwachten voor een beta, zijn sommige nieuwe componenten ruwer dan de gerijpte versies van Mac OS 9. Het beste voorbeeld hiervan is het nieuwe Dock, dat het Apple-menu, het Applicatie-menu en het bureaublad van Mac OS 9 vervangt, maar minder flexibel is dan de oudere tegenhangers in Mac OS 9.

Als Macintosh-systeem zijn de veranderingen die het meest opvallen in Mac OS X de visuele interface (Aqua) en de lay-out van het bestandensysteem. Het onderliggende systeem is al stabieler, maar dat springt niet meteen in het oog. Klassieke Mac-ontwikkelaars beginnen hun software te herschrijven voor Carbon; naarmate zij dit doen, zullen zij profiteren van de nieuwe mogelijkheden en voordelen van Carbon. Er wacht een volledig nieuwe wereld op ontwikkelaars die verder willen gaan. NeXT-ontwikkelaars migreren snel naar Mac OS X, en passen hun applicaties aan voor Cocoa. De Unix-omgeving in Darwin biedt een volledige nieuwe reeks mogelijkheden, met name op het gebied van netwerken en programmeren. Voor menig Mac-gebruiker is dit onbekend terrein, maar het potentieel valt niet te onderschatten.

In de volgende aflevering van dit artikel zal ik het hebben over de mogelijke gevolgen voor de computerbranche van deze combinatie van een Unix-structuur met de kwaliteiten die eigen zijn aan een Macintosh.

[Chris Pepper werkt als systeembeheerder in New York en is dolgelukkig dat zijn "persoonlijke" Mac-werkstations nu Unix runnen zoals de servers die hij op kantoor vertroetelt. Ga naar zijn site met Mac OS X Software en Informatie als je meer wilt weten over het nieuwe besturingssysteem van Apple.]

<http://www.mosxsw.com/>

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering