Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Home Page | Volgende aflevering

TidBITS#542/07-Aug-00

Fantaseer je wel eens over het doorgeven van spannende nieuwsjes die je onder embargo hebt verkregen? Doe het dan niet! Apple is op justitieël oorlogspad om erachter te komen wie het nieuws over de recente productaankondigingen voortijdig naar buiten heeft gebracht. De enquête gaat deze week dan ook over de waarde die jij hecht aan dit soort roddels. Verder bekijkt Matt Neuburg deze week het astronomie-programma Starry Night Backyard, komt Palm met nieuwe handcomputersen leggen we onbekende Finder-tips uit die je nodig hebt om de quiz van vorige week te beantwoorden.

Onderwerpen:

Copyright 2000 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>


-> Denk je dat TidBITS interessant is voor <-
-> je vrienden, kennissen, collega's? Geef <-
-> hen de tip zich ook GRATIS te abonneren <-
-> of stuur deze aflevering naar hen door! <-


Je kunt je gratis abonneren op de Nederlandse afleveringen van TidBITS door een (blanco) mailtje te sturen naar: [email protected]. Je krijgt deze dan per e-mail toegestuurd.
Om je abonnement op te zeggen, kun je een mailtje sturen naar: [email protected].


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de USA.

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:


MailBITS/07-Aug-00

[vertaling: JS]

Kleurrijke handcomputers in Palm's nieuwe reeks -- Palm, Inc. verrijkte vandaag zijn lijn van handcomputers door de introductie van drie nieuwe modellen: de nieuwe consumentenversie de Palm m100, een nieuwe versie van de draadloze Palm VIIx, en twee Limited Edition Palm Vx modellen met gekleurde metalen kast. De nieuwe $150 kostende Palm m100 introduceert een nieuw ontwerp voor de kast met een fysiek kleiner scherm dan zijn voorgangers, een nieuw Note Pad programma dat met de hand geschreven notities kan bewaren, net als schetsen, en met een klok op het scherm. Om te concurreren met de veelkleurige Visor lijn van Handspring kan op de m100 de voorkant vervangen worden in rustige, geen-fruit-achtige kleuren. De draadloze Palm VIIx, een nieuwe versie van de Palm VII, heeft 8 MB in plaats van 2 MB geheugen en kost $450. De Limited Edition versie van de Palm Vx, uitsluitend te koop bij de online winkel van Palm voor $400, is beschikbaar in Millennium Blauw en Champagnekleurige aluminiumkasten.

Alle drie de modellen komen met Palm OS 3.5. Voor het eerst is de Macintosh Palm Desktop software beschikbaar in de doos van de m100 en de Limited Edition Palm Vx in plaats van een extra aankoop of online download (de website van Palm suggereert dat de Palm VIIx niet dezelfde software heeft); Mac gebruikers moeten echter nog steeds een USB kabel of aparte seriële kabeladapter kopen. Palm verlaagde ook de verwachte verkoopprijs van de bestaande kleuren Palm IIIc en draadloze Palm VII naar $400. [MHA]

<http://www.palm.com/products/palmm100/>
<http://www.palm.com/products/palmviix/>
<http://www.palm.com/products/palmvx/>

Enquête-voorbeschouwing: Geruchten -- Zoals je hieronder kunt lezen heeft Apple vorige week een rechtszaak aangespannen tegen een onbekende om toekomstige lekken van confidentiële informatie tegen te gaan. Deze zet volgt op de hielen van een rechtszaak van Adobe tegen MacNN, hoewel Apple achter de bron van het lek aan zit, en niet achter de websites die de geruchten publiceerden. Consumenten en industrie-experts willen graag weten welke producten er aan zitten te komen, maar lekken kunnen financiële schade aanrichten aan Apple en andere bedrijven als consumenten de aanschaf van huidige producten uit gaan stellen - en de financiële gezondheid van deze bedrijven heeft rechtstreeks invloed op hun mogelijkheid producten te maken die de consument wil hebben. Onze vraag is daarom "Geloof je dat de waarde voor consumenten van de informatie die gepubliceerd is op geruchten websites groter is dan de potentiële schade die het aanricht op de betrokken bedrijven?" Dit is een belangrijke vraag die de kern raakt van de Macintosh gemeenschap en het evangelisme tussen consumenten, dus vertel ons alstublieft welke plaats je inneemt in dit debat door te stemmen op onze home page. [ACE]

<http://www.tidbits.com/>


Quiz Resultaten: Klikt en gij zult vinden!

door Adam C. Engst <[email protected]>
[vertaling: AV]

Voor we het gaan hebben over de resultaten van de quiz van vorige week, wil ik eerst in het kort uitleggen wat we hopen te bereiken met onze quizzen. Als eerste en belangrijkste willen we een beetje kennis aan de man brengen - er is geen leslokaal, dus we moeten een manier bedenken om dat met de quiz en de resultaten te doen. Ten tweede willen we een beetje plezier hebben en er is geen lol aan het stellen van makkelijke vragen. Als onze vragen een beetje complex lijken, dan komt dat omdat we makkelijke vragen en makkelijke antwoorden willen vermijden.

Nu dat gezegd is, de vraag van vorige week ging over hoeveel muisklikken er nodig waren om zowel de inhoud van de map Opstartbestanden te bekijken als het maken van een alias van de map naar de desktop. Om de quiz eerlijk te houden hebben we wat regels gemaakt, zoals starten vanaf de desktop met geen windows open en (alhoewel we het niet expliciet hebben gezegd) niet door middel van een speciale configuratie zoals een alias van je harde schijf in het Apple-menu plaatsen. We hebben ook gezegd dat je alleen acties mocht gebruiken, die begonnen met de muis. Dit omdat we iets duidelijk wilden maken over de Finder dat met de muis te maken had. Mensen die geheel met het toetsenbord navigeerden snapten de bedoeling dus niet. Tenslotte gebruikten we de definitie van een muisklik, wat het indrukken en weer loslaten van een muisknop is.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbpoll=50>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06061>

Voor degenen die wilden discussiëren over de zin "Acties...begonnen met de muis.", bedoelden we dus niet dat je het toetsenbord totaal niet mocht gebruiken, zolang het maar begon met een muis-actie. Ik vernoemde dit in TidBITS Talk en vertelde ook een paar oplossingen die speciale condities vereisten. Alhoewel ze eigenlijk als bedrog kunnen worden beschouwd, je kunt ze misschien goed gebruiken bij het navigeren in de Finder.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=1111>

Het "juiste" antwoord -- Het juiste antwoord is drie klikken, wat ongeveer 45 procent van de 1500 deelnemers juist hadden. Als het antwoord als een verrassing voor je komt, kun je de schuld geven aan een paar weinig vertelde mogelijkheden van de Finder.

(Openspringende mappen zijn in Mac OS 8 in het midden van 1997 geïntroduceerd. Je kunt openspringende mappen aan- en uitzetten in de voorkeuren van de Finder, alsook de hoeveelheid tijd die de muiscursor boven een map moet hangen voor het openspringt aanpassen. Openspringende mappen zijn standaard ingeschakeld.)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=02698>

(Zowel proxy-iconen en de mogelijkheid om te slepen met de klaverblad- en optietoetsen ingedrukt om een alias in de Finder te maken zijn verschenen in Mac OS 8.5.)

<http://til.info.apple.com/techinfo.nsf/artnum/n58087>
<http://til.info.apple.com/techinfo.nsf/artnum/n58068>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=05142>

Een "beter" Antwoord -- Hoewel we twee klikken niet in de antwoordenlijst hadden opgenomen waren er een paar mensen die hun techniek om de vereiste taak in twee klikken te doen inzonden. Volg deze instructies:

(Deze techniek gebruikt ook de automatisch openende mappen van de Finder, maar door het negeren van het niet bedoelde bij-effect van het verplaatsen van iets naar de Opstartmap, elimineert het een van de klikken in onze aanpak. En omdat Apple Macs verscheept met standaard-iconen op het bureaublad, zijn geen speciale voorbereidende acties nodig.


Op naar boven met Starry Night Backyard

door Matt Neuburg <[email protected]>
[vertaling: LmR, JG]

Sinds het begin der tijden hebben mensen 's avonds naar de sterren gekeken en zich afgevraagd: "Wat zou daarboven in 's hemelsnaam eigenlijk gebeuren?" Ze hebben natuurlijk ook gezegd: "Goh, ik krijg last van m'n nek. En het is koud. En ik verveel me. En die dingen zijn moeilijk te zien. En waarom noem je dat Leeuw? Het lijkt niet eens op een leeuw."

Deze dingen zal je niet zeggen als je Sienna Software's Starry Night Backyard op je computer hebt geïnstalleerd (zie "Goedkope Sterren" in TidBITS-306 voor een korte beschrijving van de aanvankelijke versie van Starry Night). Je nieuwsgierigheid wordt onmiddelijk bevredigd: als je de ***retrogradation*** van Mars wilt begrijpen of waarom de maan fases heeft, vlieg je gewoon tot boven ons zonnestelsel en kijkt wat er gebeurt. Je kan alle kanten op kijken zonder je hoofd te draaien. Je kan ook meer sterren zien dan met het blote oog, zelfs op een heel heldere nacht, je kan elke constellatie op verschillende manieren uit laten tekenen en dat allemaal terwijl je conmfortabel binnen zit.

<http://www.siennasoft.com/english/backyard.shtml>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=01221>

Starry Light, Starry Bright -- Starry Night Backyard is de "light" versie van Sienna's Starry Night Pro en is gericht op de beginners, met name jonge mensen. Hierdoor ligt de nadruk binnen het programma op realisme en gebruikersgemak. Bovendien, en dat spreekt bijzonder voor dit programma, heb je het zo door en kan je bijna direct beginnen met exploreren. Bij het opstarten opent er een venster over het gehele scherm met daarin het huidige beeld ten zuiden van waar je woont. De onderste helft bestaat uit gras en bomen en daarboven, als het dag is, een blauwe lucht die je kan verwijderen door Daylight in het Sky-menu te deselecteren. Je kan tevens het niveau instellen waarmee vagere objecten worden uitgefilterd zodat je een betere representatie krijgt van het nachtelijk uitzicht. Bovendien heb je de menu's bijna niet nodig omdat alles makkelijk binnen handbereik zit. Om je virtuele hoofd te draaien, zet je je cursor op "sleep" waarna je het uitzicht kan veranderen. Bovenlangs het venster zitten allemaal kleine veldjes en knopjes waarmee je de tijd, de datum en de locatie kan veranderen, je hoogte kan aanpassen, het uitzicht kan uitvergroten en animaties kan afspelen. Animatie is normaal gesproken "live" maar je kan het in verschillende stappen versnellen en vooruit of terug laten bewegen. Zowel als doorgaande animatie of stap voor stap. Je kan ook QuickTime-filmpjes maken, waarbij elke stap binnen een animatie een frame beslaat.

Met de menu's kun je wisselen tussen het weergeven van namen van verschillende hemellichamen. Je kan ook de namen laten weergeven van constellaties, grenzen en bepaalde tekenfiguren. Maar dit heb je allemaal niet nodig om te leren wat je ziet: zodra je de cursor over een object beweegt, verschijnt de naam en andere basisinformatie in een pop-up menu'tje. Als je op een object dubbelklikt, opent er een apart dialoogvenster met extra informatie, waaronder de coördinaten en de tijden van op- en ondergang. Om een bepaald object te vinden hoef je alleen maar de naam in dit dialoogvenster te typen. Als je op een object klikt, verschijnt er een contextueel menu waar je de baan mee kan opvragen (als het een planeet is) of een object kan "vastzetten" zodat het stil blijft staan terwijl het venster verder beweegt. Bijvoorbeeld: om de retrogradatie van Mars op een eenvoudige manier te volgen moet je het volgende doen: zoek Mars en zet het vast. Vraag een animatie op van een dag per keer waarbij je op de sterren in de achtergrond let, totdat hij stilvalt. Ga dan een paar dagen terug, waarbij je nu een dichtbij gelegen ster vastzet om de achtergrond stil te zetten en bekijk de animatie dag na dag.

Er zijn diverse manieren om verschillende perspectieven te krijgen. Je kan naar het Go menu (waar je bijvoorbeeld een positie kan kiezen waarbij je binnenin het zonnestelsel kijkt) of een object selecteren en Go There kiezen uit het contextuele menu. Er zijn meervoudige herstelmogelijkheden zodat je makkelijk terug kan van een zoektocht. Door de mogelijkheden van Go There te combineren met de capaciteit de hoogte te veranderen en in een animatie weer te geven, kan je fantastische effecten bereiken. Het is bijvoorbeeld heel makkelijk om door ons zonnestelsel te vliegen op de rug van de komeet van Halley. Gebruik eerst Go There om naar de komeet te gaan en positioneer je dan iets boven de oppervlakte. Zoek nu de zon en stel die in. Om dan de volgende vlucht te vinden, stel je de animatie in op stappen per maand: als je wat flitsen en strepen ziet dan is dat het! Ga dan een paar stapjes terug en zet de banen van de planeten aan om je een beetje te oriënteren, verander de stappen in stappen per dag en klaar is kees. Beter dan een achtbaan!

Het uitzicht van boven -- Een bijzonder aardige kant van het realisme van Starry Night Backyard is het gebruik van wat ik noem ondergeschikte animatie. Als je vraagt om een object te vinden verschijnt dat niet alleen maar wonderbaarlijk, maar het uitzicht gaat er omheen, net als of je je hoofd omdraait. Wanneer je jouw gebied van uitzicht of hoogte veranderdt, of Go There (ga erheen), het beeld verandert niet alleen: je vliegt in een ononderbroken beweging, wat een gevoel geeft van de relatieve grootte van dingen. Bij voorbeeld, als je Go There doet van Earth naar de komeet Halley valt de aarde weg, dan is er een pauze terwijl je langzaam opstijgt uit het innerlijke van het zonnestelsel, vervolgens is er een langere pauze gedurende dewelke niets schijnt te gebeuren terwijl je oversteekt naar de buitenste bereiken van het zonnestelsel, en eindelijk benader je de komeet Halley waar, als de komeet als een bol begint op te doemen je opeens je eigen voeten ziet (gepast aangekleed in een ruimtepak natuurlijk) als je binnenvalt voor een landing.

Conceptuele of fotografische beelden van verscheidene objecten zijn ook bijgesloten, dus als je, bij voorbeeld, naar Mars gaat, of op de Orion Nebula inzoomde, krijg je werkelijk iets te zien. Plus, omdat sterrenkunde één van die onderwerpen is die zeer goed gedocumenteerd is op het Internet, kan Starry Night Backyard je online sturen via links bij Sienna's eigen livesky.com site, en elke URL die je aardig vindt kan deel uit maken van het verbandhoudende menu van een object; op die manier kunnen beelden en informatie op het Internet feitelijk verenigd worden in Starry Night.

<http://www.livesky.com/>

Terug op aarde komen -- Starry Night Backyard is een prachtige introductie tot de wonderen van de hemelen, maar het heeft ook enige ongelukkige interface elementen die de geschiktheid voor het jonge publiek waar het zogenaamd op gericht is ernstig hinderen. Kiezen van het Go menu zet de datum en tijd terug tot het heden, dus als je boven het zonnestelsel uitspringt om een kijkje te nemen naar een interessant evenement dat je voorzichtig opgezet hebt van de aarde is dat gebeuren er niet meer, wat verwarrend is. Als je een hemellichaam kiest en je de naam wil laten zien of het verbandhoudende menu naar voren wil brengen of informatie-dialoog, is het fysiek zeer moeilijk, omdat je wijzertje niet genoeg tolerantie gegeven wordt: je moet het precies in het midden van het object plaatsen.

Het programma geeft niet genoeg klemtoon aan het meetbare aspect van sterrenkunde: het laat je wat nummers zien als je vliegt of zoomde, en je kan hoekige scheidingen leren door te slepen, maar je kan geen hemel-gebied vinden door het typen van coördinaten, of zelfs de coördinaten laten zien onder het punt van het wijzertje. Je kan ook het hemelse coördinatenstelsel op de hemel projecteren, maar niet het lokale (op de horizon gebaseerde) coördinatenstelsel, wat erg jammer is omdat de verhouding tussen deze het eerste is wat een beginnende sterrenkundige begrijpen moet. Animatie-tijd-stappen kunnen alleen maar in grove integrale eenheden afgesteld worden, en opgang- en ondergangtijden worden alleen maar tot de dichtstbijzijnde minuut gegeven en dat maakt het moeilijk om begrip te krijgen van fenomenen zoals de lengte van een dag. Er is geen makkelijk "trails"-kenmerk voorhanden; je kan het pad teruggaand volgen, maar het vereist extreme handigheid (ik ontdekte het slechts bij toeval).

Er is geen aanduiding dat een artikel op een menu het Internet met zich meebrengt, en velen doen dat en dus ben je verbaasd als je een commando kiest en je browser gaat open, (en het commando mislukt, omdat je niet verbonden bent). De gedrukte handleiding is een beetje onvolledig; menu's en help-knoppen doen je geloven dat er een handleiding online is, maar ze liegen. Tenslotte moet ik zeggen dat ongeveer 80% van mijn vele sessies met Starry Night Backyard eindigde met het vastlopen van het programma of crashen, en me te verplichten opnieuw te beginnen; dit zou echter een of ander extensie-conflict geweest kunnen zijn.

Het plezier om de ruimte weer te ontdekken -- Er zijn andere, meer mathematisch georiënteerde ruimteprogramma's - ik ben een bijzondere liefhebber van SkyChart van Southern Stars dat ik gebruikt heb vanaf de tijd toen het nog shareware was - en natuurlijk, als je alleen maar cijfers wil is het niet moeilijk meer voor je computer ze uit te rekenen. Maar als een goedkoop programma met werkelijke visuele hulpmiddelen, heel makkelijk om te gebruiken en aantrekkelijke snufjes, is Starry Night Backyard zeker een uitstekende waarde. De catalogus van inclusieve objecten lijkt heel rijk, aflopend tot enkele objecten met een grootte 11 of 12 (vager dan gezien kan worden met het blote oog of met een verrekijker). De serie kenmerken zijn op geniale manier ingesteld op onderwijs en onderzoek. Het is aantrekkelijk, verleidelijk, en leuk.

<http://www.southernstars.com/skychart/>

Starry Night Backyard heeft Systeem 7.5 nodig, QuickTime, en een PowerPC-gebaseerd systeem. Het neemt ongeveer 85 MB geïnstalleerd. Het kost $65, of $50 voor de online-versie. Een demo met tijdslimiet is verkrijgbaar om te downloaden.


Apple neemt het stoppen van lekken ernstig

door Matt Deatherage <[email protected]>
[vertaling: JV, MV, JK, TK]

Apple kondigde vorige week aan een vervolging te hebben ingesteld tegen vijfentwintig onbekende beklaagden, wegens het publiceren op het Internet van informatie die Apple beschouwt als handelsgeheimen. De klacht, neergelegd in het Californische staatsgerechtshof (het Hoger Gerechtshof van Santa Clara County, waar het hoofdkwartier van Apple gelegen is), beoogt een "gerechtelijk verbod op het verder bekendmaken van Apple's handelsgeheimen en tevens financiële schadevergoedingen."

<http://www.apple.com/pr/library/2000/aug/2lawsuit.html>

Hoewel ik geen kopij ontvangen heb van de feitelijke klacht bij het ter perse gaan duiden verslagen en bronnen erop dat Apple "John Doe 1" aanklaagt wegens het bekendmaken, alleen of in een samenzwering met maximaal 24 andere onbekende beklaagden ("John Does 2 tot 25"), van vertrouwelijke informatie over de Power Macintosh G4 (Gigabit Ethernet) en de Apple Pro muis, voordat deze producten werden aangekondigd. Bovendien heeft Rechter Gregory H. Ward een dagvaarding uitgevaardigd voor Yahoo, om meer informatie te kunnen krijgen over twee GeoCities-websites waar naar verluidt handelsgeheimen van Apple werden gepubliceerd. (GeoCities is een afdeling van Yahoo Incorporated.)

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=06049>

Het concept onbekenden te vervolgen voor het uitbrengen van waarheidsgetrouwe informatie kan verwarrend zijn. Laten we daarom even de dingen op een rijtje zetten.

Waarom Apple dit belangrijk vindt -- Het verslag van MacNN over de rechtszaak bevat een aantal aanhalingen uit de klacht die Apple neerlegde. (Andere verslagen zijn ter beschikking bij CNET, TechWeb en ZDNN.) Een gedeelte van de klacht zegt: "Volgens de ervaring van Apple vermindert publieke kennis van toekomstige producten dikwijls de verkoop van bestaande Apple-producten. Als gevolg daarvan behandelt en beschermt Apple details van toekomstige productinformatie als een handelsgeheim." Elke half-serieuze Macintosh-geïnteresseerde weet dat Apple details van nog niet vrijgegeven producten zo geheim mogelijk houdt, maar soms denken mensen dat dit enkel is om Steve Jobs de kans te geven het publiek te verrassen met nieuwe productaankondigingen. Er zit meer achter dan alleen dat.

<http://www.macnn.com/feature.php?id=101>
<http://news.cnet.com/news/0-1006-200-2416345.html>
<http://www.techweb.com/wire/story/TWB20000802S0022>
<http://news.excite.com/news/zd/000802/15/apple-says-trade>

De personal computerindustrie leerde al vroeg dat te veel praten over toekomstplannen het heden kan beïnvloeden. De Kaypro computerfirma gaf het klassieke voorbeeld lang geleden in het begin van de jaren 80 door het te vroeg vrijgeven van de details van een geavanceerde nieuwe machine; de verkoop van het bestaande (en enige) model van de firma viel stil en door vertragingen van het nieuwe model zat de firma zonder noemenswaardige verkoop gedurende meer dan een jaar. Bovendien, tegen de tijd dat Kaypro zijn nieuwe model eindelijk op de markt bracht had de concurrentie - goed geïnformeerd over wat ze konden verwachten - ongeveer alle competitieve voordelen teniet gedaan. Kaypro hield het nog zo'n jaar of twee uit alvorens volledig over kop te gaan.

Apple heeft dit effect ook meegemaakt, en niet alleen in een verder verleden. In het net beëindigde derde kwartaal van het fiscale jaar 2000 heeft Apple lagere inkomsten en minder verkochte toestellen genoteerd dan verwacht, voornamelijk door de verkoop van iMacs die de voorspellingen niet bevestigde. Apple zag in het begin van het kwartaal dat de verkoop van iMacs begon te vertragen, en wanneer analisten hierover vragen stelden antwoordde Apple CFO Fred Anderson dat de firma gelooft dat iMac-klanten zaten te wachten op nieuwe modellen - tegen het einde van het kwartaal was het negen maanden geleden sinds de laatste update, terwijl voorgaande updates maximaal zes maanden op zich lieten wachten. Hoewel Apple's kwartaal op alle andere fronten sterk was, was die daling in iMac-verkoop voldoende om een reeks "Is Apple's herstel ten einde?" artikelen voort te brengen, die mogelijk een gelijkaardige zichzelf vervullende profetiecyclus zouden kunnen starten als die die Apple kelderde in 1996 en 1997. (Je herinnert je dat misschien nog wel, hoewel Apple serieuze business management problemen had die moesten hersteld worden, de verkoop niet viel totdat het publiek overstelpt werd met "Apple Is Doomed"-verhalen.)

Gezien de unieke aard van producten als de Power Macintosh G4 Cube en de hopen verhalen die gelekt werden lang vooraleer de machine aangekondigd werd - en de waarneembare en herhaalde gevolgen die voorkennis kan hebben op de zaken van Apple - heeft de firma klaarblijkelijk beslist er met de grove borstel door te gaan. Apple is al uiterst streng met werknemers waarvan vermoed wordt dat ze informatie hebben gelekt, maar in enkele recente gevallen kon Apple er niet achter komen wie verantwoordelijk is voor de lekken. Daar komt de rechtszaak op de scene.

Anonieme Gedaagden -- Gevoelsmatig klopt er iets niet, wanneer je een proces aanspant zonder precies te weten tegen wie. Niettemin, vinding vormt een onderdeel van de wettelijke procedures waarbij advocaten van beide partijen vragen stellen en, op grond van de bevoegdheid van de rechtbank, getuigen dagvaarden die van belang zijn om te trachten de waarheid te onthullen. Vinding stelt getuigen verplicht onder ede op vragen te antwoorden en informatie prijs te geven die derden, zonder tussenkomst van de rechtbank, anders nooit hoeven bekend te maken.

Door onbekenden aan te klagen houdt Apple de rechtbank voor, ten volle gesteund door vinding, redelijk vlot de identiteit van de gedaagden te kunnen achterhalen. Apple zal dan hun namen in de aanklacht opnemen. Die stap is niet naar keuze: het is onredelijk Apple ruim baan te geven voor vinding met behulp van getuigen terwijl degenen die worden aangeklaagd niet eens op de hoogte zijn van het proces. Hun kan bovendien geen inzage worden verleend in de dossiers. (Bedenk daarentegen dat strafrechtelijke vervolging in de V.S. zelden anoniem wordt ingesteld - de rechtbank ziet ongaarne dat de politie ondanks haar toereikende bevoegdheden niet in staat is een verdachte te identificeren en beschouwt anonieme vervolging als een laatste redmiddel om wettelijke beperkingen te omzeilen.)

Bekijk het eens vanuit het standpunt van Apple. Nauwkeurige en vertrouwelijke gegevens, eigendom van Apple, werden in een berichtje op het internet gezet en de enigen die daartoe toegang hadden waren contractueel tot geheimhouding verplicht. Zij zijn namelijk ofwel werknemers van Apple Computer, ofwel leveranciers of compagnons die daartoe een overeenkomst hadden ondertekend. Iemand, of een rechtspersoon zoals een vennootschap, heeft de overeenkomst geschonden door die gegevens te openbaren of toe te laten dat anderen, die het bericht plaatsten, daarover konden beschikken (in de aanklacht echter garandeert Apple zeker te weten dat 'John Doe 1', de hoofdgedaagde en degene die het bericht daadwerkelijk heeft verstuurd, een natuurlijk persoon is). Apple heeft een gewettigde zaak tegen die persoon, maar moet met behulp van vinding zijn naam zien te achterhalen.

Daarom heeft Apple onmiddellijk Yahoo als getuige opgeroepen om alle gegevens bekend te maken over de twee abonnementen die zouden zijn gebruikt om het bericht met vertrouwelijke informatie te plaatsen op de AppleInsider bulletin boards. Hoewel Yahoo misschien niet de daarbij behorende juiste namen en adressen heeft, zou het wel logboeken moeten hebben met de IP-nummers waarmee de houder van zijn abonnement gebruik maakte. Apple hoopt dat die IP-nummers voorkomen op zijn eigen 'class A'-lijst van vaste IP-nummers (17.x.x.x); de onderneming traceert dan het nummer terug naar een bepaalde verbinding, gaat na wie in die tijd daarvan gebruik maakte en voila! Ze hebben de dader te pakken.

<http://forums.appleinsider.com/cgi-bin/Ultimate.cgi?action=intro>

Als het IP-nummer bij een kabel- of DSL-modem hoort, of zelfs tot een groep nummers voor gewone modems, kan Apple de internet provider dagvaarden om het IP-nummer dat voor aanmelding bij Yahoo werd gebruikt, met het klantenbestand af te stemmen. En dat leidt eveneens tot de naam van de gedaagde.

[JK]

Apple's feitelijke doel -- Zodra Apple heeft vastgesteld wie de informatie heeft laten uitlekken, zal dit het einde betekenen van het rechtsgeding, meen ik. In plaats van de kosten voor een rechtsgeding te maken in een futiele poging geld te eisen van de man, die de informatie liet uitlekken, en die vermoedelijk het geld niet heeft, wil Apple weten wie het is zodat hij dadelijk afgestopt kan worden. Indien hij voor Apple werkt wordt hij ontslagen voor contractbreuk. Werkt hij voor "third-party" ontwikkelaar of voor een zakenpartner, dan zal Apple die firma evengoed onder druk zetten om te man te ontslaan, met de dreiging mogelijks geen informatie meer te ontvangen van Apple of met het vooruitzicht van een vervolging wegens contractbreuk omwille van het niet geheimhouden van overeenkomsten.

Indien het Apple's bedoeling was geweest de sites op te zoeken die de informatie hadden gepubliceerd zouden zij waarschijnlijk geen rechtsvervolging hebben ingezet overeenkomstig de wetten van de staat Californiï. Californië heeft namelijk een staatsbeschermende wet die reporters toelaat hun bronnen in de rechtszaal bekend te maken met weinig vrees hiervoor door het hof terechtgewezen te worden. De wet heeft het niet specifiek over web-publicaties, maar sluit die ook niet uit. Hoe dan ook, die beschermende wet zou een obstakel vormen voor wat Apple ontdekt had, en zou hun waarschijnlijk ervan weerhouden hebben een klacht te hebben neergelegd. Wat meer is: de twee belangrijkste sites die de geruchten verspreid hadden waren beide gestationeerd azan de Amerikaanse Westkust. AppleInsider met MacNN in Washington DC en Max OS Rumors in Portland ME. Vermits het californisch gerecht geen bevoegdheid heeft burgers op te roepen die meer dan 50 mijl wonen van de plaats waar de ondervraging gehouden wordt, vallen deze beide sites buiten de jurisdictie van de rechtszaak.

<http://www.gulker.com/ppagla/mediaguide/04shield.html>

Weeral het eerste amendement -- Toen Adobe einde mei MacNN voor het gerecht daagde voor het onwettig verkrijgen van vakgeheimen van Photoshop 6, werd Adobe bepaald niet populair bij talloze boze Macintosh-gebruikers. De ene vond dat Adobe websites probeerde te bestraffen voor een tekortkoming binnen het eigen bedrijf (nl. geheimhouding van informatie); de andere vond dat het eerste amendement, dat een vrije pers garandeert, werd misbruikt. In MWJ wezen wij erop dat, ongeacht hoe MacNN aan de informatie was gekomen, de site volgens het eerste amendement waarschijnlijk het recht had de informatie op dat ogenblik bekend te maken.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=05977>

Apple heeft lessen getrokken uit dit debacle en gaat nu achter de personen aan die de informatie in de eerste plaats hebben gelekt, en niet achter diegenen die ze op het web hebben geplaatst. Zo gaat Apple het hele wespennest uit de weg, met één mogelijke uitzondering: eens geïdentificeerd, zou de gedaagde kunnen aanvoeren dat hij zelf de uitgever is omdat hij de informatie op zijn eigen website bij GeoCities had geplaatst. Hij zou dan kunnen beweren dat hij de informatie van iemand anders had doorgekregen en bijvoorbeeld de "paraplu-wet" inroepen om de identiteit van zijn bron geheim te houden. Maar als de webmaster een werknemer van Apple of van een zakenpartner van Apple is, zal Apple hem nog altijd ontslaan of eisen dat hij wordt ontslagen, met het argument dat zelfs als deze persoon de beelden niet zelf maakte, hij dan toch zeker wist dat het vakgeheimen van Apple waren. Apple haalt hoe dan ook zijn slag thuis.

Deze strategie voorkomt ook dat de geruchtensites in een federaal gerechtshof voor een ongemakkelijke keuze komen te staan: bronnen bekendmaken of worden aangeklaagd voor minachting voor de rechtbank. In de Wall Street Journal van 3 augustus 2000 haalde Piu-Wing Tam de woorden van Sydelle Pittas, de advocaat van MacInTouch van Ric Ford, aan toen zij zei dat de stappen die Apple tegen de anonieme bron nam niet meer dan normaal waren. Volgens Pittas heeft "Apple ... het recht achter personen aan te gaan waarvan zij denken dat zij zich niet een verklaring van geheimhouding hebben gehouden". We moeten deze uitspraak van Pittas waarschijnlijk niet opnemen als de officiële houding van MacInTouch tegenover bronnen, maar zonder een bescherming zoals die van de paraplu-wet van Californië, kan een uitgever een gevangenisstraf oplopen wanneer hij een anonieme bron beschermt. En dat is een moeilijke keuze.

Had iemand nu ironisch genoeg informatie gelekt naar een reporter van de traditionele media (krant, televisie, tijdschrift) in de staat Californië, dan zou Apple Computer wettelijk gezien de identiteit van deze persoon niet kunnen achterhalen. Maar door zijn informatie bekend te maken in publieke forums met een identificeerbaar account heeft de bron de websites blijkbaar overbodig gemaakt - zij moeten niet eens zijn identiteit bekendmaken omdat hij voldoende aanwijzingen heeft achtergelaten waarmee Apple hem via dagvaardingen kan vinden. Vergeet dat niet als de verleiding groot wordt om je geweten en je contracten in te ruilen voor een poging tot vergankelijke web-roem.

[Matt Deatherage is de uitgever van MDJ, MWJ, and MMJ - dagelijkse, wekelijkse en maandelijkse nieuwsbrieven voor abonnees voor professionele Macintosh-gebruikers. Er zijn gratis proefabonnementen voor de drie nieuwsbrieven. Het proefabonnement voor MMJ bevat de volledige MDJ Power 25 artikels waarin de uitgever van TidBITS, Adam C. Engst, nr. 2 werd geklasseerd, na Steve Jobs.]

<http://www.macjournals.com/>


Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.TidBITS ISSN 1090-7017.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Home Page | Volgende aflevering