Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#461/04-Jan-99

In deze eerste uitgave van 1999 verwelkomen we het nieuwe jaar met informatie over verschillende software updates zoals nieuwe versies van BBEdit, Conflict Catcher, PaperPort software, en Microsoft Internet Explorer. We berichten ook over PhotoScripter, scripting software voor Photoshop; we bekijken het draaien van Linux op je Macintosh, en we beginnen met een diepgaand onderzoek van de wereld van de digitale camera´s.

Onderwerpen:

Copyright 1999 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>

Je kunt je gratis abonneren op de Nederlandse afleveringen van TidBITS door een (blanco) mailtje te sturen naar: [email protected]. Je krijgt deze dan per e-mail toegestuurd.
Om je abonnement op te zeggen, kun je een mailtje sturen naar: [email protected].

De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de USA.

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

MailBITS/04-Jan-99

Vertaling: [HB] & [MSH]

BBEdit 5.0.1 Update -- Bare Bones Software komt met BBEdit 5.0.1., een update voor de commerciële versie van deze gespierde tekstverwerker. Naast een aantal opgeloste bugs (zie "HTML toevoegingen kenmerken BBEdit 5.0 5.0" in TidBITS-454), vallen o.a. volgende veranderingen op: de functie scanner ondersteunt nu JavaScript (zowel in een HTML-document of als een zelfstandig bestand), uitgebreidere ondersteuning om "include files" en "placeholder tags" in te voegen, verbeterd updaten van de "image tag", en het toevoegen van verschillende HTML-georiënteerde scripting commando's. Versie 5.0.1. voegt ook een uitgebreide selectie toe van hulpjes en kleine functieverbeteringen. Bezitters van BBEdit 5.0 kunnen de update van 1 MB gratis downloaden op de Bare Bones website of op enkele mirror sites. [GD]

<http://web.barebones.com/products/bbedit/bbedit.html>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=05164>
<http://web.barebones.com/support/update.html>

Conflict Catcher 8.0.4 voor Mac OS 8.5.1 -- Van Casady & Greene komt een gratis Conflict Catcher 8.0.4 update die nu ook een Clean-Install Systeemsamenvoeging ondersteunt onder Mac OS 8.5.1, deze update bevat ook de "Basis" en "Alle" extensie-sets voor Mac OS 8.5.1 (deze konden verloren gaan bij het gebruik van vorige versies van Conflict Catcher). Deze update vernieuwt ook de "reference library" met extra bestandsbeschrijvingen (waaronder ook Sherlock plug-ins). (Zie "Conflict Catcher: Leuke vangst!" in TidBITS-446 voor een overzicht van Conflict Catcher 8.) U kunt de update van 1.9 MB downloaden bij Casady & Greene's Web site. [GD]

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=05086>
<http://www.casadyg.com/downloads/default.html?upName=cc8>

PaperPort Update for Mac OS 8.5 -- Visioneer heeft een 2.1 MB opwaardering laten verschijnen voor zijn PaperPort software teneinde crash-problemen op te lossen bij gebruik van PaperPort 5.0 of hoger onder Mac OS 8.5. Er is weinig informatie toegevoegd in de update-installer of op de hulp-pages van Visioneer, maar aanbevolen wordt klaarblijkelijk dat alle gebruikers van PaperPort 5.0 of hoger deze opwaardering zullen gaan installeren. [GD]

<ftp://support.visioneer.com/ftp/updatesoft/pport.hqx>
<http://support.visioneer.com/customer/updatesoft/appupdat.html>

Microsoft Internet Explorer 4.5 verschijnt op de Macworld --Tijdens MacWorld deze week zal Microsoft Internet Explorer 4.5 voor de Macintosh vrijgeven. Diverse nieuwe eigenschappen kwamen naar voren tijdens onze test van voorverschijning-versies, inclusief AutoFill, dat automatisch primaire contactinformatie invult op Web-formulieren, AutoComplete, dat vaak gebruikte tekst aanvult in formulieren, print voorbeschouwing en de mogelijkheid om Web pages in te krimpen, zodat ze passend geprint kunnen worden (wat ideaal is om aanwijzingen te printen vanaf een Web mapping service). Ook appreciëren we de verschuif-mogelijkheid bij installaties en de zichzelf-reparerende toepassingen, die Microsoft voor het eerst introduceerde bij Office 98. Een interessant, maar minder geslaagd item vonden we in de ondersteuning van Sherlock door Internet Explorer: je kunt een page samenvatten op het klembord en dan Sherlock gebruiken om pages te vinden lijkend op degene die je bekijkt. Andere verfraaiingen zijn een verbeterde Favorites Explorer balk, die nu channels bevat, een nieuwe Page Holder balk, die je gebruikt om een andere page vast te houden wiens links je dan in het voorste venster kunt bekijken, en een Go button voor lieden die zich niet realiseren dat ze in het adresveld kunnen typen en dan return drukken. Tenslotte geeft Internet Explorer 4.5 betere prestaties, vooral bij het terugkeren naar eerder bezochte pages. Stabiliteit was goed, zelfs in de voorverschijning-versies, dat betekent dat de combinatie van de nieuwe eigenschappen en de betere prestatie van Internet Explorer 4.5 een waardevolle opwaardering maakt. [ACE]

<http://www.microsoft.com/mac/ie/>
<http://www.apple.com/sherlock/>

Dertiende Jaarlijkse Macworld SF Netters Diner -- Zet het in je kalender als je deze week naar Macworld Expo in San Francisco gaat: De onvermoeibare Jon Pugh organiseert het 13e Jaarlijkse Netters Diner in traditionele stijl, dat wil zeggen dat het gehouden wordt bij Hunan on Sansome en Broadway op Donderdag, 07-Jan-99. Kost $17, alleen te betalen via een op Kagi gestoeld intekenformulier, dat gelinkt is aan Jon's Netters Dinner Web page. Jon is van plan dit jaar het rituele domeinoverzicht te bekijken, zodoende zullen wij allen naar hem kijken (en luisteren), te beginnen om 6:00 PM bij de top van de liften in Moscone, aan de zuidkant van Howard Street. Nadat iedereen aanwezig is maken we allen tesamen de traditionele wandeling naar het Hunan. Tot ziens aldaar![ACE]

<http://www.seanet.com/~jonpugh/nettersdinner.html>

Een Nieuw Script voor Photoshop -- Als je leven draait rondom Adobe Photoshop en Macintosh scripting, heeft Main Event Software mogelijk je grootste wensdroom gerealiseerd met PhotoScripter 1.0, een plug-in die Photoshop 5.0 voor scripten geschikt maakt. PhotoScripter maakt de meeste functies van Photoshop beïnvloedbaar voor script-controle , heeft een enorm woordenboek aan uitdrukkingen, werkwoorden en classificaties, die scripts kunnen gebruiken om Photoshop-bewerkingen te automatiseren. Met behulp van PhotoScripter kan Photoshop van beelden batch-bewerking doen en kan integreren met andere applicaties zoals QuarkXPress en FileMaker Pro. Het woordenboek van PhotoScripter baseert zich op het AppleScript object model en biedt een recht door zee scripting-terminologie. (Cal Simone van Main Event is van oudsher een bevorderaar van AppleScript, hij was betrokken bij de herimplementering van de Mac OS 8.5's AppleScript woordenboeken) PhotoScripter kost $299, kortingen verkrijgbaar bij meerdere kopieën. [GD]

<http://www.mainevent.com/>

Linux draaien op je Mac: Een Update

door Tom Gewecke <[email protected]>. vertaling: [GRP] & [DPF].

Bijna een jaar geleden, in TidBITS-407, heb ik een artikel geschreven over hoe je Linux op je Mac kunt laten draaien. Voor diegenen die er nog nooit van gehoord hebben, Linux is een kloon van het Unix besturingssysteem dat vrij gedistribueerd mag worden, en dat een behoorlijk momentum gaande heeft, zeker in de bedrijfs- en Internet-sfeer; en het is altijd al populair geweest bij programmeurs en Unix-voorstanders. Hoewel je geen Macintosh applicaties onder Linux kunt draaien, biedt het wel fundamentele opties die niet beschikbaar zijn via het Mac OS (zoals echte multi-tasking en beschermd geheugen) en je kunt er een groeiende set Linux utilities, servers en applicaties, die vaak gratis beschikbaar zijn, mee draaien.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=04533>

MkLinux DR3 -- In mijn eerste artikel stonden versies van Linux die voor de Macintosh beschikbaar waren en een aantal grafische window-managers die de commando-wereld van Unix een wat vriendelijker gezicht gaven. Sindsdien heeft Apple een nieuwe versie van MkLinux uitgebracht, de Developer Release 3 (DR3). Prime Time Freeware verkoopt een CD-ROM met boek over DR3, waardoor MkLinux waarschijnlijk de meest toegankelijke Linuxversie is voor gebruikers van PowerPC-gebaseerde Macs.

<http://www.mklinux.apple.com/>
<http://www.ptf.com/ptf/products/MKLP/dr3.shtml>

MkLinux DR3 heeft een aantal belangrijke verbeteringen ten opzichte van DR2.1:

MkLinux DR3 is beschikbaar als gratis download via Apple; echter, de minimale installatie is 160 MB en het volledige pakket (inclusief sources) is rond de 800 MB. Dus zullen de meeste mensen wel gaan voor de CD-ROM, verkrijgbaar voor slechts $20, of voor de volledige release plus boek, voor $50.

<ftp://ftp.mklinux.apple.com/pub/DR3/>

DR3 Draaien -- Ik heb DR3 geïnstalleerd en geconfigureerd op een externe SCSI drive aaan mijn Performa 6116CD. Hiervoor volgde ik de heldere instructies die bij (en op) de CD-ROM zaten, en dit lukte zonder noemenswaardige problemen. Nu DR3 geïnstalleerd is krijg ik een opstartscherm bij het opstarten van mijn Mac dat me in staat stelt MkLinux op te starten in plaats van het Mac OS.

MkLinux heeft de normale Linux/Unix commando-regel interface en alle programma's die normaal bij Linux zitten, zoals een half dozijn verschillende 'shells', verder de X Windows GUI en een goede selectie vensterbeheerders die je in staat stellen het bureaublad aan te passen. De MkLinux DR3 CD-ROM bevat tevens onafhankelijke X Window programma's voor tekstverwerken (nedit), mail (xfmail), telnet (ktelnet) en het leggen van verbindingen via PPP (netcfg).

De standaard vensterbeheerder is KDE, een uitgebreid systeem met eigen spelletjes, gereedschappen, tekstverwerker en Internet gereedschappen (inclusief PPP, mail, news en een geïntegreerde Web browser). KDE is nogal traag op oudere machines zoals die van mij, dus ik geef de voorkeur aan een van de andere opties. Door het juiste configuratie-bestand te editen kun je kiezen tussen Afterstep, FVWM2, FVWM en TWM. Bovendien is het natuurlijk mogelijk anderen te installeren, zoals Motif, wanneer je zelf voor het installeren en instellen van de software wilt zorgen. Een fascinerend aspect van deze systemen is de mogelijkheid om binnen hetzelfde bureaublad verschillende sub-bureaubladen en terminals te draaien, dus allemaal op één en hetzelfde scherm.

De MkLinux CD-ROM wordt niet geleverd met Netscape Navigator of Communicator, maar je kunt de huidige versies voor MkLinux direct van Netscape downloaden.

<ftp://ftp.netscape.com/pub/communicator/>

Ik heb niet de achtergrond of ervaring om commentaar te leveren op het gebruik van MkLinux voor programmeren, het draaien van een server, of ander zwaar werk. Maar voor een normale Mac eigenaar die meer wil weten over hoe het is te werken met een multi-gebruiker, multitasking Unix-systeem, vond ik MkLinux DR3 een winnaar, zowel eenvoudig als leuk om te gebruiken.

Meer Linux -- MkLinux is niet de enige Linux omgeving die voor de Macintosh verkrijgbaar is. LinuxPPC is een onafhankelijk hiervan ontwikkelde versie van Linux voor Macs die verkrijgbaar is op CD-ROM; LinuxPPC Release 5 wordt waarschijnlijk snel uitgegeven. Ik heb LinuxPPC niet gebruikt omdat het NuBus machines niet ondersteunt, maar verder wordt er gezegd dat ze vergelijkbaar zijn. Van LinuxPPC wordt echter wel gezegd dat het betere prestaties levert dan microkernel-gebaseerde Linux implementaties zoals MkLinux, en Release 5 zou bovendien iMacs ondersteunen.

<http://www.linuxppc.org/>

Wanneer je Linux hebt draaien op je Mac en er meer over wilt weten, zou je eens kunnen kijken naar twee cursussen die online zijn gezet, te weten Introduction to Unix en Unix System Administration, aangeboden door ZD University:

<http://www.zdu.com/>

De tweede generatie Digitale Camera's, Deel 1

door Arthur H. Bleich <[email protected]>. Vertaling: [LmR], [IdM], [JS] & [MK].

Sinds deze tijd vorig jaar hebben er zich vele veranderingen voorgedaan in de digitale camera-industrie, waarbij een groot deel van de tekortkomingen van de eerste generatie werden verbeterd en er exemplaren op de markt kwamen die uitpuilen van de pixels waardoor ze nog maar enkele stappen verwijderd zijn van het produceren van belden op filmkwaliteit. Als 1999 voor jou het jaar wordt waarin je een digitale fotograaf wordt, zal dit artikel je helpen bij het maken van een verstandige keuze.

Ik raad ten zeerste aan het artikel dat ik vorig jaar in TidBITS publiceerde, erop na te slaan omdat dat dieper ingaat op allerlei basisinformatie over digitale camera's, zoals scherm- en afdrukresolutie.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbser=1022>

Resolutie -- Als je aan een onderzoek naar digitale camera's begint, loop je een goede kans ondergesneeuwd te raken door diverse cijfers zoals pixel dimensies en plaatjesbestand-groottes. In de meeste gevallen verwijzen deze naar de resolutie van de camera, die wel wordt gedefiniëerd als het vermogen van een apparaat om kleine details op te nemen in een plaatje, zoals de draden in een trui of individuele zandkorrels op het strand. Plaatjes afkomstig uit digitale camera's (en scanners) zijn opgebouwd uit kleine vierkantjes of rechthoeken die pixels heten. (Pixel is de samentrekking van "picture cell" of "picture element.")

Het opnamevlak van een digitale camera bestaat uit rijen van kleine afzonderlijke lichtsensoren (de sensor array) die kleur- en lichtinformatie kunnen opvangen wat vervolgens electrisch wordt vertaald naar digitale data - de cellen of pixels waar een plaatje uit bestaat. Als een camera de mogelijkheid heeft een plaatje op te slaan dat bestaat uit 640 horizontale bij 480 verticale pixels, wordt wel gezegd dat dat het een resolutie heeft van 680 bij 480 pixels, of 307,200 pixels (als je beiden met elkaar vermenigvuldigt).

De totale sensor array is een charge-coupled device (CCD) en wordt gebruikt in de meeste camera's die op de markt zijn. Sommige camera's zijn echter gebouwd rondom complementaire metaal-oxide semiconductor (CMOS) apparaten, die een wat redelijker prijs hebben en veel minder stroom gebruiken dan de CCD sensors. Onder sommige omstandigheden genereren CMOS camera's evenwel ongewenste ruis in een afbeelding.

Als je meer pixels in een bepaald gebied kan herbergen, vergroot je de resolutie, wat een afbeelding met fijnere details oplevert. Je moet het zien alsof je een tekening maakt op grafisch papier: hoe meer vakjes per centimeter (of inch), hoe meer nuances je kan aanbrengen.

Als je afbeeldingen wilt maken van 5 bij 7 inches (ongeveer 13 bij 18 cm) tot 11 bij 14 inches (ongeveer 28 bij 46 cm) , kan je overwegen een camera aan te schaffen met een zo hoge resolutie als betaalbaar is. Camera's met een redelijke prijs zijn nu verkrijgbaar met 800.000 tot 1,6 megapixels, die dit makkelijk aankunnen. Als je echter afbeeldingen wilt maken die alleen maar op een beeldscherm worden vertoond (of niet groter worden afgedrukt dan 4 bij 6 inches/10 bij 15 cm), is een digitale camera uit de 640 bij 480 serie meer dan genoeg voor de eisen van beeldschermen.

Optische resolutie versus geïnterpoleerde resolutie -- Het bepalen van de resolutie van een digitale camera is de laatste tijd lastig geworden, omdat sommige camera's zowel optische resolutie bieden, het eigenlijke aantal sensors in het vlak, als geïnterpoleerde resolutie, een software-matige methode om de resolutie van het beeld te verhogen door kunstmatig pixels toe te voegen.

Interpolatie kan prima werken, afhankelijk van de camera. De PhotoGenie software van Agfa bijvoorbeeld, die geleverd wordt bij alle Agfa-camera's (behalve bij de goedkoopste), doet uitstekende interpolatie van de beelden die je naar je computer verplaatst. Je kan ook een beeld van een laagresolutie-camera in een beeldbewerkingsprogramma interpoleren. Meestal kan je het beeld dan opblazen naar een groter formaat zonder al te veel kwaliteitsverlies, afhankelijk van de kwaliteit van het origineel. Je kan echter blijven interpoleren (of "upsampelen") tot je foto herleid is tot pixel-puree, en voorbij dat punt kan geen digitale manipulatie je foto nog verbeteren.

Van autofocus tot zoom -- Laten we even autofocus en fixed-focus (of focus-vrij) definiëren, ook al gelden beide termen niet alleen voor digitale camera's. Autofocus-camera's bepalen automatisch en nauwkeurig waar je op mikt en stellen daar op scherp. De lensen van fixed-focus camera's zijn gefixeerd (of op slot gezet) op een bepaalde afstand, berekend om nagenoeg alles redelijk scherp te houden, van een paar meter tot oneindig.

Omdat de lenzen van digitale camera's een extreem korte focus-lengte hebben, hebben ze buitengewone dieptescherpte, waardoor zowel verre als nabije objecten scherp blijven, zelfs als de lensopening wijdopen staat. Dus als je digtitale camera geen autofocus heeft, is dat niet erg, tenzij je grote close-ups met een vaste-focuslens neemt, of foto's neemt zonder flash bij zwak licht (dingen in de voorgrond kunnen dan wazig zijn). Ter compensatie bieden sommige camera's de mogelijkheid om het focuspunt handmatig te verschuiven, afhankelijk van het soort foto: close-ups, portretten of algemene onderwerpen.

Eindelijk zijn er nu twee soorten zoom-lenzen voor digitale camera's: optische en digitale. Om de dingen nog ingewikkelder te maken hebben sommige camera's zelfs beide. Op een digitale camera met optische zoom blijft de resolutie hetzelfde ongeacht de focus-lengte die je kiest. Maar een digitale zoom gebruikt maar een deel van het sensor-vlak en, tenzij hij geïnterpoleerd is, geeft net hetzelfde resultaat als wanneer je het beeld zelf had gecropt - en de resolutie daalt evenredig. De Olympus D340L bijvoorbeeld heeft een resolutie van 1.280 op 960, maar met de telephoto-modus of de "sequence shooting"-modus krijg je beelden van maar 640 op 480. Onthoudt dit: "optische zoom, goed; digitale zoom, niet zo goed" tenzij je enkel foto's neemt voor internet of voor multimedia-producties op CD-ROM, want dan heeft het meestal geen belang.

Herlaad je batterijen -- Als je geen herlaadbare batterijen bij de camera krijgt, raad ik sterk aan om er een paar te kopen. De meeste digitale camera's eten batterijen alsof het snoepjes zijn (de meeste gehoorde klacht van gebruikers). Dit is vooral zo omdat de batterijen de energie moeten leveren voor de flits en (als de camera er een heeft) voor het LCD-scherm dat dient voor preview- en post-view-beelden. Voor de meeste camera's zijn de beste batterijen die ik gevonden heb Quest nikkel-metaal-hybriden (NiMH), gemaakt door Harding Energy. Ze worden nu overal verkocht.

<http://www.hardingenergy.com/>

Quest batterijen leveren een vrijwel constante spanning bij gebruik, en ik deed er vier keer langer mee dan met standaard alkaline batterijen, en minstens twee maal zo lang als met Nikkel Cadmium (NiCad) batterijen. En je kunt ze ten allle tijde volledig opnieuw opladen omdat, in tegenstelling tot NiCads (waar fotografen een hekel aan hebben) geen geheugen hebben waarbij ze vorige oplaadniveaus onthouden in plaats van volledig op te laden. Hoewel het tot zo'n 16 uur kan duren om ze volledig op te laden (als ze volledig leeg zijn) zijn Quests zo goedkoop (4 batterijen en een oplader voor $35) dat je een aantal sets kan kopen om er altijd voldoende bij de hand te hebben. Waar snel opladen een noodzaak is, is er beloofd dat er een speciale oplader komt.

Voor een nog langere stroomlevering raad ik één bepaald batterijenpakket boven alle andere aan. De Emberley ProPower 2.45, een lichtgewicht NiMH oplaadbare stroombron die zelfs het Duracell konijn in warp drive zou schakelen. Met een levensduur die meer dan twee keer zo groot is als een set Quests kan het dubbele dienst doen als AC adapter (welke alleen al $65 kan kosten), en is te koop voor ongeveer $99.

Sla je Beelden Op -- De meeste digitale camera's gebruiken tegenwoordig verwisselbare kaarten, met als twee belangrijkste types de Compact Flash en de SmartMedia. In mijn ervaring zijn ze ongeveer even goed, hoewel momenteel de Compact Flash kaarten hogere capaciteiten hebben. Dit kan zowel een zegen als een vloek zijn, echter: het is alsof je een rol film gebruikt die 100 foto's kan opslaan, handig op een manier, maar een risico omdat je al je fotografische eieren in één mandje opslaat. Daarnaast kan het een lange, lange tijd duren om door al die foto's heen te bladeren met de camera in playback mode. Het belangrijkste voordeel van kaarten met meer geheugencapaciteit is dat ze in staat zullen zijn foto's op hogere resolutie op te slaan die gemaakt gaan worden door de volgende generatie digitale camera's.

SmartMedia kaarten zijn goedkoper dan de neefjes van Compact Flash en ze passen ook in een FlashPath adapter ($99) die daarna in de Mac's floppy drive gestoken kan worden. Beelden kunnen dan sneller getransporteerd worden dan via een kabelverbinding. (Verwar deze mogelijkheid niet met Sony camera's die standaard high-density floppies gebruiken). Zowel Compact Flash als SmartMedia zijn geaccepteerde standaarden, koop dus je camera gebaseerd op de functionaliteiten en maak je geen zorgen over de opslagmethode die het gebruikt.

<http://www.smartdisk.com/flashpath.html>

Of je je plaatjes nu bewaart op verwisselbare kaarten of in de camera, je zult je kort nadat je ze naar je computer verplaatst hebt realiseren dat digitale foto's snel heel veel harddisk-ruimte gebruiken. Hogere resolutie foto's maken grotere bestanden.

Gelukkig laten veel camera's het toe om te selecteren welke mate van compressie je gebruikt gebaseerd op de uiteindelijke beeldkwaliteit die je vereist. Op de Nikon CoolPix 900 bijvoorbeeld zijn de beschikbare compressie ratio's 1:4 (Fine), 1:8 (Normal), and 1:16 (Basic), waarbij minder compressie betere beeldkwaliteit levert dan meer compressie. In alle ratio's blijft de resolutie gelijk. Op sommige camera's verandert ook de resolutie, dus bekijk eerst de specificaties. Als een grote mate van compressie acceptabel is kun je meer beelden in de camera of op de geheugenkaart opslaan. Je kunt verwachten dat de gecomprimeerde beelden ruwweg tussen de vijf en twintig keer in grootte zullen toenemen als je ze opent in een beeldbewerkingsprogramma.

Denk er ook aan dat camera's de beelden comprimeren middels JPEG (Joint Photographic Experts Group) wat een verliesgevende methode is - sommige gegevens worden weggegooid om ruimte te besparen. Als je het beeld opent in je beeldbewerkingsprogramma, bewaar het dan in het TIFF-formaat voordat je er iets mee doet. Dit voorkomt dat het weer als JPEG-bestand wordt opgeslagen (waardoor meer gegevens worden weggegooid) en dat het verder verslechtert elke keer dat je het bewaart.

Als je nog geen beeldbewerkingsprogramma zoals Adobe Photoshop hebt - geen nood. Veel fabrikanten van digitale camera's leveren tegenwoordig hun eigen stand-alone programma's waarmee je de foto's naar een map kunt downloaden, en sommige daarvan beschikken zelfs over beperkte mogelijkheden om de foto's te bewerken. Ook zou je Adobe's cross-platform programma PhotoDeluxe kunnen overwegen, dat bij de meeste camera's wordt meegeleverd; bovendien moet je nog denken aan andere goede software, zoals Microspots PhotoFix (ook wel geleverd als bundelversie onder de naam PhotoStudio). Deze programma's zijn heel goedkoop (minder dan $100), makkelijk te leren, hebben bescheiden wensen aangaande RAM- en schijfruimte en beschikken over eigenschappen die veel fotografen zullen aanspreken.

<http://www.adobe.com/prodindex/photoshop/>
<http://www.adobe.com/prodindex/photodeluxe/>
<http://www.microspot.com/>

Tot je definitief besloten hebt welk beeldbewerkingsprogramma je eeuwige trouw zou willen zweren - en scheidingen moeten op dit terrein niet worden aangemoedigd - kun je je foto's een beetje bewerken met die programma's en de resultaten vervolgens afdrukken. Sommige camera's, zoals die van Epson en Olympus, geven je de mogelijkheid de foto's meteen op een van hun printers in fotokwaliteit af te drukken zonder tussenkomst van je computer, maar de keerzijde van dit gemak is dat je je creatieve contole over het eindproduct opgeeft.

Het afdrukken van de beelden -- Hoewel afbeeldingen in een lage resolutie prima voldoen op het Web, ligt de situatie behoorlijk anders voor afdrukken op papier. Een plaatje van 640 bij 480 pixels kan worden afgedrukt als een foto van 18 bij 24 centimeter, maar de resultaten kunnen vaag worden, en waarschijnlijk zijn de afzonderlijke pixels te onderscheiden. Vanaf een afdrukformaat van 13 bij 18 centimeter moet de camera tenminste 768 verticale pixels hebben. Voor nog grotere formaten kom je al gauw terecht bij camera's met een verticaal pixelaantal van 960 (het aantal verticale pixels is het kleinste van de twee getallen waarmee een resolutie wordt aangeduid). Toch presteren camera's met een lagere resolutie soms net zo goed als apparaten met een groter aantal pixels, als ze bijvoorbeeld een veel betere lens hebben of anderszins beter zijn ontworpen. Veel camera's bieden trouwens de keus foto's op te slaan in hoge of lage resolutie. Hoge resolutie is de beste optie als je afdrukken wilt maken op papier, maar voor gebruik op het Web of als e-mail attachment is het beter foto's in lage resolutie op te slaan.

Op naar de Volgende Generatie -- Digitale camera's zijn nu zo langzamerhand in hun tweede generatie beland. De toestellen met een resolutie van 640 bij 480 zijn prima voor mensen die plaatjes willen schieten voor afdrukjes van hoogstens 10 bij 15 centimeter of voor op hun web-site. Camera's met tussen de 1,2 en 1,6 miljoen pixels zijn in staat om aan de wieg te staan van prachtige afdrukken op 20 bij 24 cm formaat (of nog groter), zelfs als ze worden afgedrukt op goedkope Epson 1.440 dpi PhotoStylus printers (wat trouwens de beste zijn). Het waarneembare verschil tussen een resolutie van 1,2 en 1,6 miljoen pixels is vaak te verwaarlozen.

Elke dag worden alle spullen beter. Sommige toestellen kunnen tegenwoordig bijvoorbeeld zelfs meer dan een opname per seconde maken, terwijl je een jaar geleden zou hebben bekeken bij welke camera het minste aantal seconden tussen twee opnamen zat. (Weliswaar kunnen maar enkele apparaten, waaronder de nieuwe Olympus D620L, dit soort snelheden halen op hun hoogste resolutie - en dan moet je ook nog rekenen met een minuut of meer na elke 6 opnamen voor de verwerkingstijd van de opnamen.)

In de volgende aflevering van dit artikel [die misschien een paar weken wordt uitgesteld vanwege nieuws van de Macworld Expo -Adam] zal ik bekend maken wat mijn favoriete digitale camera's van dit moment zijn. Nu de concurrentiestrijd steeds heviger wordt, vallen er echte koopjes te bemachtigen.

[Arthur H. Bleich is fotograaf, schrijver en docent en woont in Miami. Hij levert bijdragen aan belangrijke publicaties, zowel in de Verenigde Staten als in het buitenland, en is Contributing Editor van Digital Camera Magazine. Hij nodigt je uit een bezoek te brengen aan zijn Digitale Fotohoekje, waar de hulpbronnen kunnen worden gevonden die in dit artikel worden genoemd. Ook kun je daar zijn interactieve cursus DIGIPHOTO 101 volgen.]

<http://www.dpcorner.com/>

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering