Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#454/09-Nov-98

HyperCard mag dan okee zijn, loont het wel om het gratis weg te geven bij elke Mac? Lees Adam's onthullende diepte-onderzoek naar de hulp die HyperCard biedt. Zij die getroffen zijn door RSI kunnen niet om Andrew Laurence's bespreking van de Kinesis Ergonomic Contoured Keyboard heen. Verder hebben we het over updates voor Retrospect, de nieuwe versies van BBEdit (5.0) en Web Confidential (1.1) en over een oplossing van WebDoubler voor de fout in Sherlock die aan het licht komt in combinatie met proxy servers. Tenslotte besteden we ook nog aandacht aan SyQuest's problemen en aan de nieuwe financieringsmogelijkheden die Apple voor de iMac aanbiedt: $30 per maand.

Onderwerpen:

Copyright 1998 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>


Je kunt je gratis abonneren op de Nederlandse afleveringen van TidBITS door een (blanco) mailtje te sturen naar: [email protected]. Je krijgt deze dan per e-mail toegestuurd.
Om je abonnement op te zeggen, kun je een mailtje sturen naar: [email protected].


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:


De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de USA.

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:


MailBITS/09-Nov-98

Vertaling: [MK] & [JS].

Retrospect 4.1 upgrade richt zich op drives en drivers -- Dantz heeft een set updates beschikbaar gesteld die betrekking hebben op verschillende onderdelen van Retrospect 4.1. De Retrospect 4.1 Driver Update, Version 1.6 (150K om te downloaden), voegt ondersteuning toe voor nieuwe CD-RW drives en helpt een probleem de wereld uit dat sommige computers hadden met snellere DAT drives (DDS-2 and DDS-3); de Retrospect 4.1A Updater (een bestand van 288K) verhelpt het probleem aarbij gebruikers later niet meer konden aanloggen in het AppleShare-netwerk als hun vóór de backup de melding werd gegeven om af te loggen; tenslotte haalt de Retrospect 4.1 Client Updater (96K downloaden) een fout uit de versie die stond op Retrospect 4.1 CD-ROM's uit een vroege serie. [JLC]

<http://www.dantz.com/upgrades_and_updates/rdu.html>
<http://www.dantz.com/upgrades_and_updates/retro4_1A_updater.html>
<http://www.dantz.com/upgrades_and_updates/client4_1updater.html>

WebDoubler update herstelt fout in Sherlock -- Een reeds bekende fout in Apple's Sherlock kan zorgen voor foutboodschappen in plaats van zoekresultaten als Sherlock via een proxy server wordt gebruikt. Het probleem wordt veroorzaakt door de onjuiste HTTP-headers die Sherlock genereert. Maar er is hoop: als je Maxum's WebDoubler caching proxy server gebruikt op de Mac is er nu een gratis te downloaden 157K WebDoubler plug-in die deze misvormde Sherlock queries in orde brengt alvorens ze door te sturen. Als je bent aangesloten op een netwerk, kun je de demo van WebDoubler (met tijdbeperking) downloaden, de gratis plug-in installeren en alle Sherlock queries via WebDoubler laten lopen om zowel een tijdje van het probleem verlost te zijn als WebDoubler te testen. [ACE]

<http://til.info.apple.com/techinfo.nsf/artnum/n24701>
<http://www.maxum.com/WebDoubler/Sherlock.html>
<http://www.maxum.com/WebDoubler/>

HTML toevoegingen kenmerken BBEdit 5.0 -- Bare Bones Software heeft versie 5.0 uitgebracht van BBEdit, die zich kenmerkt door toevoegingen aan de toch al goede ondersteuning van HTML, zoekmogelijkheden in meer dan een bestand tegelijk en nieuwe kleurlabels voor de syntax van Javascript en Perl. Met de introductie van de nieuwe opdrachten Tag Maker en Edit Tag helpt BBEdit zijn gebruikers hun manier van coderen voor het Web te stroomlijnen door context-afhankelijke tagging-opties aan te bieden. Een nieuwe SGML (Standardized General Markup Language) parser verbetert de HTML syntax-controle. De nieuwe versie kent ook de nieuwe opdracht Set Menu Keys, waarmee toetscombinaties kunnen worden gedefinieerd voor vaak voorkomende taken. BBEdit 5.0 moet $120 kosten; eigenaars van BBEdit Lite of van concurrerende HTML-editors betalen $80. Als je BBEdit 2.5 of later hebt gekocht, kost de upgrade $40 (plus vracht- en administratiekosten) direct bij Bare Bones Software; diegenen die BBEdit 4.5 na 1 augustus 1998 hebben aangeschaft, of die Dreamweaver (waar BBEdit deel van uitmaakt) op of na 6 november 1998 hebben gekocht, kunnen een gratis upgrade krijgen. Er is ook een demo beschikbaar, wat je komt te staan op het downloaden van 2.6 MB. [JLC]

<http://web.barebones.com/products/bbedit/bbedit.html>
<http://web.barebones.com/free/free.html>

Iomega Positief, SyQuest Negatief -- Twee gerelateerde berichten vielen ons op deze week. Iomega kondigde plannen aan om zijn populaire Zip drives niet alleen in de computermarkt te brengen, maar ze ook te installeren in printers, scanners, set-top kastjes, projectiesystemen, muziekapparatuur en medische apparaten. Hoewel Zip disks niet opmerkelijk betrouwbaar zijn, zijn ze klein genoeg, goedkoop genoeg, en voldoende in de computermarkt doorgedrongen om de sprong naar werkelijke consumenten-apparaten te maken. Het is een stap met lef - als het Iomega lukt, en als ze een oplossing kunnen vinden hoe ze het succes moeten bewerkstelligen dat het bedrijf verliesgevend maakte.

<http://www.businesswire.com/iomega/bw.110298/861429.htm>
<http://www.iomega.com/company/news/q398earn.html>

Daarnaast stopte de belangrijkste concurrent van Iomega in de harde markt voor verwisselbare opslag -SyQuest Technology- met zaken doen, en vragen ze wellicht uitstel van betaling aan volgens de Amerikaanse Chapter 11 wetgeving. Deze stap volgt op het ontslag in augustus van 950 werknemers, wat een halvering was van het personeelsbestand. Tijdens het stilliggen van de zaken zal Syquest een minimale ondersteuningsgroep handhaven, hoewel op het moment het "stilliggen" ook op de Syquest Web site slaat, die niet meer op connecties reageert. [ACE]

<http://dailynews.yahoo.com/headlines/wr/story.html?s=v/nm/19981103/wr/disks_1.html>

Web Confidential 1.1 Update Uitgekomen -- Alco Blom heeft Web Confidential 1.1 uitgebracht, de recentste versie van zijn programma om veilig wachtwoorden en andere confidentiële informatie op te slaan (zie "Web Confidential: Alle Soorten Informatie Beveiligen" in TidBITS-441). Wijzigingen zijn onder meer de ondersteuning van de Navigatie Service en Thema Lettertypes van Mac OS 8.5, plus een handige optie om je documenten automatisch af te sluiten na een aantal minuten van inactiviteit. Andere kleine nieuwigheidjes zijn een Copy Card- en Paste Card-commando om cards tussen categorieën te kunnen verplaatsen, een Export To Text-commando, drag & drop ondersteuning voor het toevoegen van tekst aan cards, ondersteuning van de scherm-lettertype instellingen in Internet Config, en betere ondersteuning van Netscape Communicator 4.5. Web Confidential 1.1 kost $25, is shareware en is een 460K grote download. Upgrades zijn gratis voor geregistreerde gebruikers. [ACE]

<http://www.web-confidential.com/>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=05020>
<http://www.web-confidential.com/notes11.html>


iMac gelijk aan Drie Pizza's Per Maand

door Adam C. Engst <[email protected]>. Vertaling [JS].

Apple heeft een financieringsprogramma aangekondigd om nog meer iMac-kopers aan te trekken voor het kerstseizoen. Zelfs met een prijs van $1299 kan een iMac nog duur klinken, maar met Apple's nieuwe programma betaal je slechts $30 per maand (met een 14.89 procent rente per jaar, en een bedrag om de lening rond te krijgen). Tijdelijk Directeur Steve Jobs zei "Voor de prijs van drie pizza's per maand kun je eigenaar zijn van een iMac." Toegegeven, daarbij wordt aangenomen dat je drie pizza's per maand eet gedurende 67 maanden, en de totale kosten voor een iMac komen op deze manier op meer dan $2000 (wat meer dan 200 pizza's is).

Apple kondigde ook aan dat de iMac nu geleverd wordt met Mac OS 8.5, de ATI Rage Pro Turbo graphics controller, 6 MB video geheugen, en Adobe PageMill 3.0.

Ik zou niet extra negatief hoeven te zijn over de prijs van een op deze manier gefinancierde iMac. Er is niets bijzonders aan het feit dat de kosten veel hoger zijn als het over vijf jaar verspreid wordt, hoewel ik vraagtekens zet bij de fiscale wijsheid van iemand die dit aanbod aanneemt. Daarnaast, vijf jaar is een lange periode om iets als een computer te financieren; ze zijn immers steeds vaker in zes maanden verouderd.

Het deel van de kleine lettertjes waar ik echter teleurgesteld over was, was het gedeelte waarin stond dat de kosten van een Internet provider exclusief zijn. In het 1 april nummer van dit jaar (TidBITS-423), schreef ik een grap getiteld "De eerste is Gratis..." over hoe Apple een abonnementsmodel gelijkend op mobiele telefonie zou gebruiken met de consumentgerichte draagbare Macintosh die op de MacWorld Expo in januari in San Francisco uitkomt.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=04794>

Het idee was dat Apple de details kon uitwerken met dienstverleners zodat Macintosh-gebruikers een vast bedrag per maand betaalde voor de Internet-verbinding, maar dat de Mac zelf "gratis" zou zijn. Hoewel het gebracht werd als een grap heeft het idee wel iets, en het beschikbaar komen van een financiering van $30 per maand geeft aan dat het bedrijf bereid is alternatieve financieringen te overwegen. Apple zou een blik kunnen werpen op het programma van Gateway 2000 genaamd YourWare, dat je een PC laat financieren, inclusief Internet-toegang, en je de PC na twee jaar laat inruilen.

<http://www.gw2k.com/home/yourware/>

Ik heb geen idee hoe goed deze programma's kunnen werken, en het is beslist mogelijk dat Apple de cijfers al heeft doorgerekend en besloten heeft dat traditionele verkoopsmethodes voor computers het best werken. Dell is echter groot geworden door te breken met traditionele methodes, en het online verkoopkanaal is behoorlijk succesvol gebleken, en wellicht dat een innovatief financieringsmodel de cijfers van Apple kan helpen.


Kinesis Ergonomic Contoured Keyboard

door Andrew Laurence <[email protected]>. Vertaling: [MSH] & [DPF]

Meerdere jaren leed ik aan tendinitis in mijn handen en polsen; een computerloopbaan gekozen hebbend lijkt dit een logische beroepsziekte. Zoals iedereen die heeft geleden aan een zich herhalende stress-aandoening je kan vertellen, kan die toestand echter verschrikkelijk pijnlijk zijn, om maar niet te spreken van krachtsvermindering. Toen ik de eerste keer in TidBITS las over de Handeze handschoenen vloog ik naar buiten en kocht een paar. Ik vond dat de handschoenen hielpen, maar ik bleef experimenteren met meerdere bureaus, stoelen, toetsenborden en wat al niet.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=02372>
<http://www.handeze.com/>

Aanzienlijke verschillen in toetsenborden vond ik bij de diverse modellen. Een goed, solide toetsenbord lijkt de conditie van mijn handen het minst te verergeren. Een AST-toetsenbord dat ik vroeger gebruikte, was prachtig, maar het toetsenbord van een collega die een Hewlett-Packard systeem gebruikte, deed me schreeuwend de gang op rennen. Een Mac gebruiker zijnde, was ik dankbaar dat het originele uitgebreide toetsenbord van Apple me geen pijn doet. De Extended II is bijna even goed, de AppleDesign toetsenborden echter vind ik slap, wat me dwingt de toetsen harder in te drukken en dat verergert mijn tendinitis. Anderzijds waardeer ik het toetsenbord van de PowerBook G3 Serie. Maar dit zijn allemaal standaard toetsenborden - hoe zit het met de vreemd uitziende ergonomische toetsenborden?

Ergonomische toetsenborden pretenderen minder schadelijk voor het menselijk lichaam te zijn dan een standaard 101 toetsenbord. Om de een of andere reden vond ik ze niet helpen, de toetsen van het Apple Aanpasbare Toetsenbord waren slap, gaven geen voelbare terugmelding. Hoewel de toetsen van het Microsoft Natural toetsenbord me aanstonden, vond ik dat dit ontwerp mijn vingers nog meer van de home toets vandaan dwingt - meer strekken en meer inspanning veroorzaakt meer pijn. Alternatieven tenslotte, die het toetsenbord in een A-frame positioneren (b.v.de BAT) of berusten op samenplaatsen van toetsen, leken te ongebruikelijk in mijn beroep, dat dagelijks gebruik vereist van veel verschillende toetsenborden .

<http://www.infogrip.com/>

Toen probeerde ik het Kinesis Ergonomic Contoured Keyboard.

Gesplitst Gebruik --Het Kinesis Ergonomic Contoured Keyboard is in twee helften gebroken, volgens de tast-toetsen lessen van de QWERTY-layout: linkshandige en rechtshandige toetsen. Het is ongeveer even lang als een standaard 101 toetsenbord, weliswaar bevinden de helften zich aan de buitenste zijden van het bord. Deze plaatsing zet de handen dichter bij de schouderbreedte en voorkomt dat de handen in een sterke ellepijp-deviatie gedwongen worden (waarbij de polsen naar buiten buigen, een open "V" hoek makend) zoals dat bij gewone toetsenborden gebeurt. Tevens zet Kinesis de linker en rechter toetsgroepen in holle bogen, daardoor gaan je vingers als vanzelf in rust naar de home-toetsen. Deze plaatsing lost het probleem van vingerverplaatsing op doordat Kinesis de toetsen onder een hoek en verhoogd plaatste, waardoor iedere toets in het natuurlijke bereik ligt van de betreffende vinger. (Je hoeft de middelvinger van je rechterhand niet naar voren te strekken om de 8 aan te raken. Maak alleen maar je vinger een beetje rechter en je raakt de 8 vanzelf.) Bij het Macintosh model plaatste Kinesis de aan-uit toets achter op het toetsenbord; dat lijkt raar voor degene die Apple toetsenborden gewend is, maar het is slechts een klein ongemak.

<http://www.kinesis-ergo.com/>

Kinesis plaatste de Verander-toetsen (Command, Option, Control, Alt) in twee blokken naar het midden toe van het toetsenbord; de toetsen op dit blok druk je met je duimen in. Toetsen voor space, backspace, forward delete, page up/down, home en end bevinden zich ook op deze blokken. De Verander-toetsen op deze blokken vormen de moeilijkste overgang en de lokalisering van deze toetsen moet je van begin af aan leren. De meeste gebruikers zullen het waarschijnlijk nodig vinden sommige van deze toetsen te verplaatsen. Ik moest de lokatie van de space -toets veranderen omdat ik mijn linkerduim gebruik voor spaces; Kinesis zet hem primair op het rechter blok.

Zelfs na die verandering gemaakt te hebben had ik het gevoel alsof ik weer moest leren typen. De eerste dagen scheen mijn toetsenbord Newton-poëzie te produceren. Om het andere woord was het kenmerk een schreeuw van "Agh!" als weer een onvoorstelbare fout op het scherm verscheen. (Ga niet over naar dit toetsenbord als je midden in een groot project zit). Toch werden mijn snelheid en nauwkeurigheid vrij spoedig weer normaal en nu ben ik een snellere en meer nauwkeurige typist dan vroeger. Ik ben ervan overtuigd dat de schikking van de toetsen in holle bogen met verhoogde, onder een hoek geplaatste toetsen, verantwoordelijk is voor deze verbetering. Eenvoudig gezegd, ik vind het makkelijker typen.

Pijn-Vrij: Fantastisch! -- Het bewijs zit hem echter in de afwezigheid van pijn. Nu ik de Kinesis vier maanden in mijn bezit heb, doen mijn handen en polsen niet langer pijn, zelfs niet nadat ik uren achter het toetsenbord heb gezeten. Waar ik eerst dagelijks pijn voelde, denk ik nu aan mezelf als een normaal persoon met een normaal lichaam. Het is het enige toetsenbord dat ik ooit heb gebruikt dat geen pijn aan mijn handen veroorzaakte. Helemaal niets.

Kinesis verkoopt verschillende varianten van het Ergonomic Contoured Keyboard die gebruikt kunnen worden met Macs, PCs en Sun workstations. Alle modellen zijn PC-compatibel, maar Mac-gebruikers zijn waarschijnlijk beperkt tot de MPC modellen, die je zowel op je Mac als op een PC kunt gebruiken. Je kunt verschillende gradaties aan toets-herdefinities en macro's maken: Essential (geen enkele), Classic (een paar) of Expert (grote hoeveelheden). De toetsenborden zijn verkrijgbaar met zowel QWERTY als Dvorak layouts, of je kunt twee definities hanteren.

<http://www.kinesis-ergo.com/contspec.html>

Het vinden van een Kinesis is misschien niet eenvoudig, omdat ze in de meeste computerwinkels niet verkocht worden. Fry's Electronics verkoopt de Essential die echter alleen voor PC's beschikbaar is. Wel een handig model trouwens, realiseerde ik me toen ik hem uitprobeerde (toen ik de demo gebruikte bij Fry's, was mijn beslissing het Classic model aan te schaffen zodat ik de spatiebar kon herdefiniëren naar een andere toets). Gelukkig heeft Kinesis een lijst verkopers op hun Web site.

<http://www.kinesis-ergo.com/resellrs.html>

Zuinigaards: pas op: deze toetsenborden zijn bepaald niet goedkoop. Een ieder die zich niet kan voorstellen dat hij meer moet betalen voor een toetsenbord dan 100 dollar zal van een koude kermis thuiskomen. Mijn Mac/PC Switchable Essential QWERTY keyboard kostte 239 dollar, en in feite vind ik dat een koopje - want deze prijs is echt meer dan redelijk als je het vergelijkt met de mogelijke schade in geld en lijden. Het allerbelangrijkste is dat mijn handen geen pijn meer doen.

[Met zijn computercarrière is Andrew Laurence het zwarte schaap in een familie van schrijvers. Op dit moment verzorgt en voedt hij het Macintosh ecosysteem op de Universiteit van California in Irvine.]


De Zaak Voor HyperCard

door Adam C. Engst <[email protected]>. Vertaling: [DPF], [IdM] & [LmR].

Ons artikel "Helaas, HyperCard!" in TidBITS-453 leverde verschillende reacties op, uiteenlopend van steun tot verhalen over hoe HyperCard zelfs tot op de dag van vandaag in gebruik is. De meestgenoemde projecten waren niet van het multimedia-soort waar je misschien het allereerst aan denkt; zoals Geoff al opmerkte is HyperCard geen concurrent voor uitgebreide multimedia programma's zoals Macromedia Director.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=05155>

Maar ik zal geen poging doen om het verhaal van Geoff hier te herhalen. Ik ben meer geïnteresseerd in wat HyperCard had kunnen betekenen voor Apple en wat het misschien nog steeds kan betekenen.

Computeren Is Programmeren -- De meeste mensen zullen het vandaag de dag waarschijlijk niet eens zijn met deze kop. Immers, we houden ons nu bezig met tekstverwerkers, spreadsheets, grafische programma's en layout-programma's, en bovendien met e-mail-clients en Web browsers. Desalniettemin, toen onze applicaties in een behoorlijk recent verleden nog niet zo krachtig waren betekende de mogelijkheid om zelf een gereedschap te maken om een specifieke taak uit te voeren de beste kracht om mensen tot de Macintosh aan te trekken. TidBITS Contributing Editor Matt Neuburg, destijds mijn hoogleraar in de Klassieken op Cornell University weigerde categorisch om een Macintosh te kopen of te gebruiken (de bron van vele discussies na de les) totdat HyperCard werd uitgebracht. Matt was niet geïnteresseerd in een apparaat - hij wilde een gereedschapsdoos. Hij waardeerde de zorgvuldig verborgen kracht van HyperCard, met nogal freakerige concepten als de mogelijkheid om variabelen dynamisch aan te maken, de object-geöriënteerde berichtenstructuur, en een omgeving zonder duidelijk onderscheid tussen creatie en uitvoering. Je kunt een deel van de meningen van Matt teruglezen in zijn recensie van HyperCard 2.2 in TidBITS-213, Februari 1994.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=04075>

Om tot de kern van de zaak te komen, wanneer we utilities voor contextuele menu's installeren, spelen met Kaleidoscope thema's of zorgvuldig onze ikonen arrangeren, zijn we in wezen bezig met het programmeren van onze computers. We gebruiken gereedschappen, in dit geval van een nogal hoog niveau, om unieke, aanpasbare omgevingen te creëren. Ik houd er bijvoorbeeld niet echt van om de Mac van Tonya te gebruiken, omdat ik vind dat de machine op een "verkeerde" manier is geconfigureerd - en voor mij is dat natuurlijk zo. Voor haar is het perfect. Op onze Mac in de keuken hebben we een compromis bereikt en laten we de Mac zoals hij is.

HyperCard vervulde verschillende wensen voor veel mensen. Het was meer werk dan het organiseren van je bureaublad, maar diegenen die hebben geleerd ResEdit te gebruiken om het opstartscherm te veranderen wenden snel aan HyperCard toen het verscheen, en één van de redenen daarvoor is de mogelijkheid om daarna bestanden te delen. Het was opeens mogelijk voor anderen om van jouw "programmeren" te profiteren. Stapels verschenen en reisden rond in de Mac-gemeenschap, ondanks het feit dat Internet nog niet echt begonnen was.

Een paar van de e-mails van vorige week hadden een interessante stellingname. Nog veel mensen denken over HyperCard als over een persoon. Veel programma's hebben persoonlijkheid, maar HyperCard ging nog veel verder, omdat het een uitlaatklep was voor verschillende persoonlijkheden. Iedere stapel weerspiegelde het individu dat hem had geschreven, en het feit dat de interfaces vreselijk waren en de beelden lelijk weerspiegelde gewoon het feit dat echte mensen, met wratten en wat-weet-ik-al, deze stapels hadden geschreven. Nog belangrijker, deze stapels vormden een pijplijn langswaar iemands ervaring en kennis gekanaliseerd werd naar een Macintosh van iemand anders.

De zakelijke kant -- Dit is allemaal heel aandoenlijk, maar hoe zit het met het zakelijke aspect? Hoewel de meerderheid van HyperCard-stapels frivool, herhalend of anderszins zinloos was, waren er heel wat andere die complexe, specifieke problemen oplosten. Nadat ik bijvoorbeeld afstudeerde van Cornell, schreef ik een op HyperCard gebaseerde front-end voor de publiek toegankelijke laser printers van Cornell. Het begon als oplossing voor de onverenigbaarheid van bestanden uit verschillende versies van Microsoft Word, maar het groeide uit tot een volwassen print-interface, informatiebron en service-logging-programma.

Maar mijn werk was niks vergeleken bij andere serieuze HyperCard-projecten. Harry Stripe <[email protected]> is manager van onderhoud en automatisering van lijndiensten bij Northwest Airlines in Minneapolis. Hij gebruikt HyperCard als interface naar de mainframes van de vliegmaatschappij, en hij heeft overal ter wereld Mac-systemen geïnstalleerd om zijn op maat gemaakte HyperCard-oplossingen te laten draaien:

"Wij gebruiken HyperCard om 75 processen te ondersteunen, 24 uur per dag, 7 dagen per week. Een voorbeeld is een mainframe systeem dat een alarm afprintte telkens een onderhouds-item werd stopgezet in ons mainframe-systeem. Het werd vervangen door een veel flexibeler HyperCard netwerk-oplossing, wat een besparing van 500.000$ per jaar opleverde gedurende de laatste drie jaar. HyperCard is een van de voornaamste redenen waarom Northwest Airlines nog altijd 375 Macintoshes heeft, verspreid over 25 locaties. Als HyperCard niet meer volledig ondersteund wordt, heeft Northwest Airlines een reden minder om de Macintosh te blijven ondersteunen."

De non-profit-stichting Hippocrates, Winslow and Babbage verzamelt klinische gegevens over wonddiagnoses, behandelingen en complicaties afkomstig van universitaire klinieken. De stichting levert klinieken de nodige hardware en software en verspreidt de verzamelde gegevens gratis via internet om zo medische opleidingen en oefeningen te bevorderen. Wiliam Burman, M.D., schrijft:

"Dankzij HyperCard hebben we de Macintosh geïntroduceerd in volledige DOS-omgevingen en hebben we zware gevechten gewonnen met informatica-afdelingen van klinieken die van geen AppleTalk wilden weten op hun netwerken. Met HyperCard konden we de kracht van het MacOS aantonen, wat leidde tot de aankoop van voor honderduizenden dollars Apple hardware. Vandaag levert die hardware essentiële diensten voor studenten, stagiairs, internen en behandelde artsen in spoedbehandelingszalen, operatiezalen, ziekenhuizen en afdelingen van belangrijke opleidingsklinieken in de Verenigde Staten.
"Als deze software zou verdwijnen, dan zou dat een ramp zijn voor ons en voor de patiënten die we trachten te verzorgen. Het feit dat HyperCard al meer dan een decennium beschikbaar en betrouwbaar is (een ongehoord lange tijd in de computer-industrie) liet ons toe onze software te blijven herschrijven en verfijnen. Daardoor is die software nu een haast onmisbaar stuk klinisch gereedschap geworden. We moeten een paar directeurs van Apple eens een rondleiding geven bij ons zodat ze zouden begrijpen wat er op het spel staat."

Deze projecten zijn dan wel geen druk geadverteerde commerciële producten, maar ze bieden wel oplossingen voor echte problemen. Meer: ze bieden oplossingen die de aanwezigheid van een Macintosh vereisen. Toen HyperCard nog gratis was en bij iedere Mac geleverd werd, waren organisaties bereid iemand te betalen om een aangepaste HyperCard-stapel te schrijven omdat ze wisten dat ze daarna geen software meer hoefden te kopen. Telkens er druk was om over te schakelen op PC's kon men gemakkelijk verwijzen naar de custom HyperCard-stapel en zeggen: "Nee sorry, we kunnen niet overschakelen want onze software draait enkel op Macs". Heeft ooit iemand, tijdens al die jaren dat PC-gebruikers beweerden dat er voor Macs weinig software was, gewezen op de noeste arbeid van de HyperCard-stapels?

HyperCard hield de Macs op hun plaats. De PC had tekstverwerkers, spreadsheets, etcetera en er waren zelfs een paar HyperCard-klonen. Maar geen van hen waren gratis en geen van hen werden geleverd bij elke Macintosh.

Deze trend werd aanzienlijk tegengewerkt door Apple's slechte ontwikkelingsgeschiedenis bij HyperCard en door de noodlottige keuze om van HyperCard een commercieel programma te maken. Ik noemde dit in TidBITS-21_ (1990) al een grote fout en ging erop verder in een artikel waarin opgenomen de fascinerende berichten van de product manager en hoofdprogrammeur van HyperCard in de TidBITS-106 van 1992. Ik ben over het algemeen wat verlegen over onze eerste afleveringen maar ik denk dat dit aangeeft hoezeer mijn mening dezelfde is gebleven in de afgelopen jaren

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=03769>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=03228>

Ondanks deze obstakels, hebben HyperCard stacks Apple weten te handhaven op die plaatsen waar het het zou hebben moeten laten afweten in Apple's laatste paar slechte jaren. Zo hebben wij bijvoorbeeld gehoord van een een opnamestudio in de omgeving van San Francisco die gebruik maakte van zelfgemaakte contact database in HyperCard. Triviaal misschien, maar deze bevat niet alleen namen en adressen van artiesten maar ook van agenten, agencies, prijzen, instrumenten, discografieën, referenties, specialisatie (instrumentale of vocale arrangementen, orkestratie, dialog looping, impressies), locatie, reisvergoedingen, en zelfs een collaboration finder, zodat je een tijdslijn kan zien van wie met wie heeft gewerkt en wanneer en waar, als wat en voor hoeveel.

En, Avi Rappoport <[email protected]> schreef in TidBITS Talk:

"Mijn echtgenoot, Ed Allen, werkt al tien jaar met HyperCard en net als Geoff gebruikt hij het in het echt voor serieuze projecten. Op dit moment werkt hij bij het Stanford Genome Sequence Center, onderdeel van het Human Genome Project, waar HyperCard wordt gebruikt als een link tussen sequentie-analyse en een Sybase database back-end. Ze hebben net 20 nieuwe high-end Macs gekocht om dit werk te kunnen doen."

Toon me het geld -- Alhoewel de PR-afdeling van Apple nooit gereageerd op mijn vraag naar de verkoopcijfers van HyperCard, vrees ik dat ze niet zo indrukwekkend zijn en ze zullen ongetwijfeld met de loopt der tijd zijn gedaald.

Maar we hebben voorbeelden van plaatsen waar HyperCard ervoor gezorgd heeft dat de verkoop van Macintoshes steeg. Een aanzienlijk deel van zijn geld verdient Apple met de verkoop van 20 high-end Macs, en hoewel er geen direct meetbare voordelen voor Apple zijn aan een bedrijf dat bij haar bestaande Macs blijft, is er het feit dat HyperCard stacks blijven draaien op de op heden snelste Power Mac G3's, waarop hun prestaties geweldig zijn.

De aanwezigheid van HyperCard in deze situaties verlaagt eigenlijk de kosten van de aanschaf van een nieuwe Macintosh omdat het alternatief - het kopen Windows-gebaseerde PC's - niet alleen werk en moeite zou vergen in het herprogrammeren van Visual Basic, ToolBook, MetaCard, en wat dies meer zij, maar ook in onproductieve tijd en conversieproblemen. Het veelgenoemde prijsvoordeel van de PC verdwijnt snel als je je eigen applicaties niet kunt overzetten.

Nog een keer, Steve -- Ik zal een stap verder gaan dan de oproep om beleefde snail mail berichten naar Steve Jobs te sturen over deze situatie. Ik stel voor dat je in die brieven niet alleen aangeeft dat Apple door moet gaan met het ontwikkelen van HyperCard, maar dat ze het ook weer gratis moeten gaan verstrekken bij elke Macintosh. En dan heb ik het niet over HyperCard Player - ik denk dat HyperCard prima door zou kunnen gaan waar het destijds ophield, wanneer het weer volledig beschikbaar wordt.

<http://www.hyperactivesw.com/SaveHC.html>

Er waren weliswaar tegenstanders over dit onderwerp binnen de TidBITS Talk discussie maar de meeste van hen leerde HyperCard pas kennen nadat het geen gratis programma meer was. Zelfs het vrijgeven van HyperCard's code aan de HyperCard-gemeenschap zou niet hetzelfde effect hebben als het met elk exemplaar van het Mac OS te bundelen. Alleen dan kan HyperCard weer aan het werk gaan om de Mac onmisbaar te maken.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tlkthrd=451>

Ik besef me terdege dat deze zet Apple in het begin geen geld doet verdienen, en daarom zal het geen makkelijke beslissing zijn. Maar veel belangrijke investeringen leveren in de aanvangsfaze niets op. Marketing en publiciteit zijn pure geldverslinders maar iedereen weet dat het zonder deze dingen bijna onmogelijk is om eindproducten populair te maken en te houden. Onderhoud het HyperCard team nu uit een van deze budgetten, Steve, en zie HyperCard als een persoon die het opneemt voor iedere Mac waar hij op geïnstalleerd is.


Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering