Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#441/03-Aug-98

Wil je een PC bedienen? Lees dan verder voor Kevin Savetz's recensie van VNC, een gratis afstandsbedieningsprogramma. Wil je je credit card nummers en wachtwoorden beschermen? Adam werpt een blik op Web Confidential, een beveiligd programma om privé-informatie mee op te slaan. Verder vertelt James Wilson hoe je internationale telefoonberichten kan voeren vanaf Internet naar gewone telefoons en licht Geoff Duncan het geprietpraat rond de gaten in de beveiliging bij email attachments toe.

Onderwerpen:

Copyright 1998 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>

Je kunt je gratis abonneren op de Nederlandse afleveringen van TidBITS door een (blanco) mailtje te sturen naar: [email protected]. Je krijgt deze dan per e-mail toegestuurd.
Om je abonnement op te zeggen, kun je een mailtje sturen naar: [email protected].

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Verder werkten mee:

MailBITS/03-Aug-98

Vertaling: [ED]

Tilery 4.0.1 Uitgegeven -- Rick Holzgrafe van Semicolon Software heeft The Tilery 4.0.1 uitgegeven. Het is een onderhoudsuitgave van zijn $15 kostende shareware desktop starter utility (zie "The Tilery 4.0 Squares Off" in TidBITS-437). Bug fixes lossen crashes op die voor kunnen komen wanneer Desktop Printing wordt gebruikt en wanneer er een nieuw target wordt geselecteerd voor een beschadigde tile. Daar komt bij dat gebruikers meer dan één programma zichtbaar kunnen laten, ookal hebben ze de functie Always Hide Others aanstaan. The Tilery 4.0.1 is gratis voor geregistreerde gebruikers van 4.0 en is een 427K download. [ACE]

<http://www2.Semicolon.com/Rick/Tilery.html>
<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=04969>

Wie ere toekomt -- Vorige week in "TidBITS Talk en het TidBITS Talk Archief" in TidBITS-440, vertelde ik dat ik een idee voor een frame-based interface had "geleend" van een Web interface behorende bij een nu opgeheven discussie-archief van de Frontier-Talk mailinglijst, ontwikkeld door Acorn Software. Nu blijkt dat de frame-based interface oorspronkelijk ontwikkeld was door Kyle Jessup van Blue World Communications, de makers van Lasso, het product dat we gebruiken om onze op FileMaker gebaseerde oplossing aan het Web te hangen. [GD]

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=05012>
<http://www.tidbits.com/search/talk.html>
<http://www.blueworld.com/lasso/>

Conflict Catcher Kortings Update -- In "Macworld Expo NYC Superlatieven" in TidBITS-438 schreven we dat Casady & Greene's Conflict Catcher 8.0 $79.95 zou gaan kosten zodra het in begin september op de markt zou komen en dat zou inclusief een korting van $30 zijn. Dat is allemaal waar, maar de korting, geldig tot en met 01-Jan-99, is alleen voor mensen die Conflict Catcher al hebben - dus is het eigenlijk alleen voor upgraders. Onze excuses voor de verwarring. [ACE]

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=04981>
<http://www.casadyg.com/>

Veiligheidszaken bij Email Attachments

door Geoff Duncan <[email protected]>. Vertaling: [ED].

Een recentelijke waarschuwing van CIAC security publiceert een potentiëel gevaarlijke fout bij email clients die MIME attachments met ongewoon grote bestandsnamen (meer dan 200 karakters) verwerken. Het probleem, dat voornamelijk Windows versies van Microsoft Outlook, Outlook Express, en Netscape Messenger raakt, kan een buffer overflow tot gevolg hebben die de email client kan doen crashen of eventueel code kan laten uitvoeren op het systeem van de client, zelfs zonder dat de gebruiker probeert het bericht of het attachement te openen. Microsoft en Netscape hebben veiligheidshalve waarschuwingen vrijgegeven voor hun producten, alsmede patches voor de Windows versies van hun software.

<http://www.ciac.org/ciac/bulletins/i-077a.shtml>
<http://www.microsoft.com/ie/security/oelong.htm>
<http://home.netscape.com/products/security/resources/bugs/longfile.html>

Het was altijd zo dat je de precieze binaire data moest maken die langs de bounds checking van het programma kon komen en dan zorgen dat die data op de een of andere manier opgestart werd alsof het code was, om gebruik te maken van een dergelijke buffer overflow. Als een email programma gevoelig was voor dit probleem en een bericht tegenkwam dat gemaakt was om dit uit te buiten, was het resultaat meestal een crash. (Een email programma dat crasht door het verwerken van slecht geformatteerde berichten is niets nieuws. ) Om kwaadaardige code te laten opstarten, moet de externe data ontworpen zijn om zich op een bepaald email programma, op een bepaald besturingssysteem te richten, dus een Mac waar Eudora op draait, zou imuun zijn voor berichten die ontworpen zijn om code op te starten op een Pentium-systeem met Windows 98 en Outlook Express.

Tot op de dag van vandaag zijn er geen incidenten bekend waarbij deze gevoeligheid voor code-execution wordt uitgebuit. De algemene waarschuwing is het gevolg van de grote hoeveelheid potentiëel kwetsbare Windows clients van Microsoft en Netscape. Bovendien, zelfs al blijkt de gevoeligheid voor het uitvoeren van code alleen maar theorie, is de ontdekking van een reproduceerbare manier om diverse versies van veelgebruikte email programma's te laten crashen, enigzins zorgwekkend. En ook al zijn patches voor deze programma's op het moment al beschikbaar, het zal enkele maanden duren voordat een subtantiëel deel van de gebruikers de upgrade heeft geïnstalleerd en de commerciële producten in de verbeterde versies worden uitgegeven.

Gebruikers van Microsoft Outlook Express voor de Mac versie 4.0, en versie 4.0.1 met een bouwnummer onder de 297 (kijk onder About Outlook Express in het Apple menu voor dit bouwnummer) kunnen een 2.2 MB update van Microsoft downloaden om dit probleem op te lossen. Qualcomm bevestigd dat de huidige versies van Eudora Pro en Light voor de Macintosh en voor Windows niet kwetsbaar zijn voor dit probleem; volgens Netscape, zijn de versies van Netscape's mail software voor de Mac ook niet gevoelig en Bare Bones Software's Mailsmith ook niet. We hebben geen informatie over Emailer, maar ook hier is het gevaar voor kewtsbaarheid bijzonder laag.

<http://www.microsoft.com/msdownload/iebuild/oebuff_mac/en/oebuff_mac.htm>
<http://www.eudora.com/>
<http://www.barebones.com/>

Internet Telefonie: Wereldwijd Bellen met je Mac

door James Wilson <[email protected]>. Vertaling: [JS]

Ik weet me nog steeds de komst van de eerste telefoon van mijn ouders te herinneren, tientallen jaren geleden - een statig apparaat gegoten van het beste Britse Bakeliet dat vaker leek te hikken en sputteren dan over te gaan. Echter, het werkte, en plotseling werd het land kleiner en kwam de familie dichterbij. Gelukkig zijn zowel de technologie als ikzelf er op vooruit gegaan. Ik spendeer nu het grootste deel van mijn leven in een ver werelddeel, mij verwonderend hoe de zaken thuis liggen, en onontkoombaar geconfronteerd met geld-verslindende telefoonrekeningen. Mijn recente ontdekking dat het mogelijk is om te telefoneren via Internet naar normale telefoontoestellen waar dan ook in de wereld deed me in grote staat van opwinding geraken. Na enig werk ben ik eindelijk in staat om een bruikbaar systeem te laten werken tegen redelijke kosten.

Het eerste belangrijke feit over Internet telefonie is dat het - tenzij je van computer naar computer praat - niet gratis is. Desalniettemin, is het goedkoop, in het bijzonder voor mensen zoals ik die in de uithoeken van de wereld wonen. De vragen zullen intussen op je lippen branden. Hoe werkt het? Wat moet je doen? Wat kost het? Hoe goed werkt het?

Software & Service -- VocalTec bracht recentelijk Internet Phone versie 3.5 voor de Mac uit, met daarin de optie om te bellen vanaf het Internet naar het normale telefoonnetwerk. Het programma maakt het ook mogelijk om direct met andere gebruikers van VocalTec software te praten als ze tegelijk online zijn, ongeacht het type computer dat ze bezitten.

<http://www.vocaltec.com/>

Om Internet Phone 3.5 te gebruiken heb je minimaal een PowerPC Macintosh nodig (minstens een 80 MHz PowerPC 601, of een 120 MHz PowerPC 603 of 604) met Mac OS 7.6.1 of recenter, minstens 16 MB geheugen, een externe PlainTalk microfoon (zelfs als je Mac er één ingebouwd heeft), en indien beschikbaar een koptelefoon. (Internet Phone 3.1 is er ook voor 68040 Macs, maar voor zover ik weet is deze alleen in staat te bellen tussen computers). Internet 3.5 is beschikbaar als gratis download van VocalTec; na 14 dagen wordt de functionaliteit minder tenzij je een volledige licentie koopt voor $50.

Er is meer nodig dan alleen Internet Phone om te bellen. VocalTec maakt alleen de software. De telefonie diensten komen van speciale ITSPs (Internet Telephone Service Providers) welke je belletje van het Internet oppikken, je met het gewenste telefoonnummer verbinden, en je dit in rekening brengen (zo zit het leven nou eenmaal in elkaar!). VocalTec heeft partner overeenkomsten met een kleine selectie van ITSP bedrijven zoals Delta Three, welke je allemaal kunt vinden via de Web pagina's van VocalTec. Ik raad je aan wat onderzoek te doen naar de ITSP's om te kijken welke het goedkoopst is voor de regio's die je van plan bent te bellen. Prijzen variëren zo'n 10 tot 15 procent tussen ITSP's onderling, en sommige bieden slechts toegang tot een beperkte geografische regio. Delta Three is wereldwijd, en via hen zou het mogelijk moeten zijn elke telefoon ter wereld te bellen. Een rekening openen bij een ITSP (vooruit te betalen met een credit card) levert een validatie-code op voor jouw exemplaar van Internet Phone.

<http://www.deltathree.com/>

Het Belang van Geduld -- Hoe goed werkt Internet Phone? Hoewel VocalTec claimt dat Internet Phone werkt met virtueel geheugen, moet "werkt" hier wat losjes geïnterpreteerd worden omdat in mijn ervaring de persoon aan de andere kant van de lijn niets kan horen dat in de verte menselijk lijkt als je virtueel geheugen gebruikt. Het is ook een goed idee om alle extensies en regelpanelen die de seriële poorten van je Mac in de gaten houden uit te zetten, zoals de Global Village GlobalFax en TelePort software. Je moet ook zeker weten dat de computer naar de microfoon luistert - Mac OS 8.1 lijkt de externe microfoon op elk onverwacht moment uit te willen zetten.

Na dit alles is het plegen van een telefoontje zo eenvoudig als het maken van een PPP verbinding, het opstarten van Internet Phone, het invullen van een te bellen telefoonnummer, het klikken op de call knop, het geduld hebben. Het gedeelte met geduld is belangrijk: hoewel de geluidskwaliteit acceptabel is, zit er een flink tijdsverschil in het systeem (waarschijnlijk ongeveer een seconde, maar het lijkt een eeuwigheid) wat doen denken aan een internationaal telefoontje uit de jaren '60. De vertraging kan ook liggen aan mijn verre bestemming (Mozambique, in Oost-Afrika) en gesprekken dichter bij elkaar (zoals tussen de VS en Nederland bijvoorbeeld) kunnen flink beter zijn. Als je eenmaal de smaak te pakken hebt, is het meer dan voldoende om contact te houden, hoewel het niet geschikt zou zijn voor serieus zakelijk gebruik. Gesprekskwaliteit, zoals verwacht, is afhankelijk van het Internet verkeer en het land dat je probeert te bereiken; ik heb goede verbindingen met de VS en met Engeland gehad, en Japan was redelijk, maar Kenia was moeilijk, en India had net zo goed op Mars kunnen liggen.

Gesprekskosten -- En dan het belangrijke gedeelte: hoeveel kost het nu eigenlijk? Hoewel de kosten van een Internet telefoontje kan variëren al naar gelang de bestemming en de ITSP zullen de kosten per minuut in de buurt komen van de deze bedragen: U.S. $0.13, Engeland $0.16, Japan $0.16, Australië $0.20 en Rusland (Moskou) $0.27. De tarieven zijn niet afhankelijk van de plek waar je vandaan belt, omdat het gesprek immers altijd zijn bron heeft op het Internet.

Ik ben niet zo op de hoogte van de internationale tarieven in de V.S., maar volgens mij zijn voor de Amerikanen deze tarieven wellicht niet significant onder de normale, echter, voor mensen in verre landen zijn dit belangrijke besparingen. Vanaf mijn huidige locatie in Mozambique zijn de kosten per minuut naar Engeland of Amerika ongeveer $4. Met het Internet kon ik recentelijk 21 minuten wachten op de technische ondersteuning van Apple in Amerika zonder al te veel financiele schade op te lopen... maar dat is een ander verhaal.

[James Wilson is econoom op het gebied van illegale visgebieden. Hij is in het bijzonder geïnteresseerd in iemand die het lukt om een G3 PowerBook modem met pulse signalen te laten bellen.]

Web Confidential: Alle Soorten Informatie Beveiligen

door Adam C. Engst <[email protected]>. Vertaling: [DPF] & [MA].

Lang geleden in TidBITS-279 (mei 1995) schreef ik: "Is PowerTalk de Oplossing?", een artikel over hoe de zg. PowerTalk Keychain nodig was om Web sites te authenticeren. Het goede nieuws is dat de Keychain in een toekomstige versie van het Mac OS zal terugkeren voor AppleShare en Internet wachtwoorden; beter nieuws is nog dat diegenen die niet kunnen wachten, of die een oplossing willen voor het opslaan van gevoelige informatie die ze willen integreren met de Keychain nu al Web Confidential 1.0.1 van Alco Blom kunnen uitproberen (shareware, 25 dollar). Ondanks de naam biedt Web Confidential een mechanisme voor niet alleen het opslaan van Web-gerelateerde informatie, maar in feite ook willekeurig welke vertrouwelijke informatie, zoals user IDs en wachtwoorden voor verschillende situaties. Alco heeft ook het krachtige bladwijzer-programma URL Manager Pro geschreven, en het mag dan ook geen verrassing heten dat Web Confidential nauw met URL Manager Pro kan samenwerken.

<http://db.tidbits.com/getbits.acgi?tbart=01469>
<http://www.web-confidential.com/>

'Confidential' Kaarten -- De interface van Web Confidential lijkt waarschijnlijk nog het meest op een HyperCard stapel met eenvoudige kaarten met vier velden, die ieder informatie uit vier verschillende categorieën kunnen bevatten. De velden verschillen voor categorie, zodat een kaart voor een Web pagina de velden voor een naam bevat, evenals velden voor de home page, de user ID en het wachtwoord. Een kaart voor een credit card heeft daarentegen velden voor de naam, de verloopdatum, het nummer en de PIN code. Eventueel kun je nog een vijfde veld oproepen waarin je aantekeningen kunt verwerken.

Naast het eerste veld kun je door middel van het klikken op een pijltje een pop-up navigatie-menu oproepen, die je toegang biedt tot de andere kaarten in dezelfde categorie. Een aankruis-pop-upmenu laat je verschillende attributen voor die kaart instellen, en een vergrootglas-ikoon naast het wachtwoordveld laat het desbetreffende wachtwoord in een helpballon zien wanneer je de muis eroverheen beweegt. Omdat wachtwoorden in hun veld getoond worden als bullets (dit om te voorkomen dat iemand over je schouder mee kan kijken) geeft dit ikoon je de gelegenheid om het wachtwoord nog even te controleren. Het is natuurlijk ook een veiligheidsprobleem wanneer je je bestand open laat als je niet achter je computer zit. Zorg er dus voor dat je het bestand afsluit wanneer je het niet gebruikt. Een optie in de volgende versie zal ervoor zorgen dat het bestand wordt 'gelocked' nadat het bestand een bepaalde tijd niet gebruikt wordt.

Je schakelt tussen verschillende categorieën door middel van een pop-up menu, en iedere categorie kan meerdere kaarten bevatten. Knoppen met pijltjes stellen je in staat om door de verschillende kaarten in iedere categorie te bladeren. Het programma kent de volgende categorieën:

Een knoppenbalk bovenaan het venster biedt knoppen waarmee je kunt schakelen naar andere Internet applicaties, URLs kunt openen, het huidige wachtwoord kunt kopiëren, kaarten kunt zoeken, de encryptie-sleutel kunt veranderen, kunt opslaan en kaarten kunt toevoegen of verwijderen. Er zijn ook menu's met dezelfde functies en bovendien een paar extra, zoals sorteren, naar de eerste en laatste kaart in een categorie springen en het instellen van voorkeuren.

Militaire Menu's -- Als de Web Confidential applicatie is opgestart, maakt het nog meer functionaliteit beschikbaar door de menu's die gedeeld worden met programma's die menu-sharing ondersteunen, zoals bijvoorbeeld Internet Explorer, Netscape Navigator, Eudora, Fetch, en Anarchie.

Extreme encryptie -- Tot nu toe heb ik een eenvoudige, platte database omschreven met enkele aardige features ter vergroting van de bruikbaarheid. In feite is Web Confidential ook niet meer dan dat, hoe mooi ontworpen het ook is, en als je hiervoor een HyperCard-stack, een FileMaker database, of zelfs een tekstbestand van userID's en passwords zou gebruiken, zou je de functionaliteit van Web Confidential al bijna evenaren. Wat Web Confidential echter van uw (en mijn) oplossingen apart zet, is dat het zijn bestanden versleuteld met de extreem veilige Blowfish-algoritme, of indien gewenst, PGP. Het programma vermeldt dat een computer die 1 miljoen karakters per seconde zou kunnen testen tot 7.000 jaar nodig zou kunnen hebben om de sleutel met 10 karakters met brute kracht te kunnen raden.

<http://www.counterpane.com/blowfish.html>

Declassified Documentation -- Alhoewel Web Confidential zeer eenvoudig in het gebruik is, verdient Alco alle lof voor het werken met schrijver Colin Brace om een werkelijk excellente handleiding te maken. De handleiding is in PDF-formaat, en hoewel het is opgezet om te worden uitgeprint, ziet het er uitstekend uit op het scherm, dankzij de zoekmogelijkheden en de vele bookmarks voor de grote koppen. De handleiding verschaft achtegrnd-informatie, een 'getting started'-instructie, en een referentiegedeelte met een lijst van alle toetsenbord-verkortingen. Het is één van de beste shareware-handleidingen die ik heb gezien, en mijn suggestie zou zijn om een gedeelte toe te voegen waarin de verschillende categorieën uitgelegd zouden worden, en waarin suggesties gegeven zouden worden voor het gebruik van de meer algemene categorieën; bijvoorbeeld, af en toe heb ik Tonya's sociaal-fiscale nummer nodig, en dit is een perfecte kandidaat voor een Personal Data card.

Nuttige ballon hulp is beschikbaar voor de meeste, maar niet alle, elementen van de interface van Web Confidential, hoewel deze een beetje in de war raakt in bepaalde dialoogboxen. Beknopte online-hulp is is ook mogelijk, zowel voor het 'Key/Lock'-menu als het 'Eyeglasses'-menu.

Niet langer Top Secret -- Kortom, als je op zoek bent naar een veilige opbergplaats voor allerlei soorten van gevoelige informatie, ben je het jezelf verplicht om Web Confidential eens uit te proberen. Het programma is de eerste 30 dagen volledig functioneel, maar als je daarna niet de shareware-prijs van $25 betaalt, verlies je de mogelijkheid om nieuwe kaarten toe te voegen, plus de mogelijkheid om de encryptie in werking te stellen (hoewel eerder versleutelde bestanden gewoon versleuteld blijven), wat een redelijke manier lijkt om het gebruik van het programma voor evaluatie-doeleinden te beperken. Over het geheel genomen is Web Confidential gemakkelijk in het gebruik, veilig, en, voor internet-applicaties, goed geïntegreerd. Kijk hier volgende week weer voor een verhaal met een waarschuwing over de reden waarom ik Web Confidential in de toekomst serieus zal gebruiken.

Een gratis programma voor controle junkies

door Kevin Savetz <[email protected]>. Vertaling: [KD] & [MSH].

Ik liep mijn kantoor in en was stomverbaasd. Mijn maat Mitch, op bezoek van buiten de stad, had enkele minuten op mijn Mac zitten werken. Toen ik het beeldscherm zag, moest ik nog een tweede keer kijken. Op mijn Mac's beeldscherm stond een venster dat niet de gebruikelijke Mac iconen liet zien, maar een NT desktop. Het was, in feite, de desktop van Mitch's computer op een afstand van zo'n 475 kilometer. Mitch was in staat zijn computer te controleren - programma's draaien, tussen hen heen en weer schakelen, met de muis klooien en commando's intypen - vanaf mijn Mac. Omdat mijn kaak de grond nog niet helemaal geraakt had, verbond hij met een andere computer draaiend onder Linux: een X desktop verscheen op het scherm.

De betovering was te danken aan een nieuw gereedschap genaamd: Virtual Network Computing (VNC) van ORL, het Olivetti en Oracle Research Lab. VNC is een gratis programma dat je in staat stelt een met het Internet verbonden computer te controleren van overal elders op het Internet.

<http://www.orl.co.uk/vnc/>

Afstandsbedienings software is niet nieuw. Netopia's Timbuktu Pro is lange tijd de standaard geweest voor Mac gebruikers, en extra controle programma's bestaan ook voor andere platformen. Het belangrijkste verschil is dat VNC volledig gratis is, terwijl Timbuktu ergens rond de $50 per machine kost.

<http://www.netopia.com/software/tb2/>

Er zijn twee delen aan VNC: de server, die loopt op de computer die je op afstand wil besturen; en de client, die je venster op de remote computer tot stand brengt. De server en client computers kunnen aan verschillende kanten van een kamer of van een oceaan staan, zo lang ze beiden een Internet verbinding hebben.

De server en client computers hoeven niet te draaien onder hetzelfde operating systeem. Server en client software zijn beschikbaar voor Windows 95/98 en NT, Linux, Solaris, en DEC Alpha's. Clienten zijn ook beschikbaar voor Macintosh, Java, Windows CE, PalmPilot(!) en een handvol andere platformen, sommige bijgedragen door andere programmeurs. Daar er geen Mac server is (er is er één gepland, maar de makers van VNC hebben zich niet op een uitgifte datum vastgelegd ) kan je je desktop Mac niet bereiken terwijl je onderweg bent. De Mac client is een fat binary die Mac OS 7.1 of hoger behoeft, de Thread Manager, en ofwel Open Transport 1.1.1 of later of MacTCP.

<http://www.orl.co.uk/vnc/contribs.html>
<http://www.orl.co.uk/vnc/macvncviewer.html>

VNC servers worden beschermd door wachtwoorden, dus zorg dat ze goed zijn, want zij zijn alles dat er bestaat tussen volledige toegang tot die machine en vrije toegang voor elke kraker in de dop. In het algemeen geld voor het bedenken van een goed paswoord: maak ze relatief lang, en gebruik kapitalen en kleine letters, cijfers en interpunctie tekens. Een tip: probeer de eerste letter van elk woord van een gemakkelijk te onthouden zin te gebruiken voor je paswoord. "IJsco de sneeuwman was een vrolijke, gelukkige ziel" zou "IJdswev,gz!" kunnen worden.

Wanneer je een verbinding met een VNC server tot stand brengt door het intikken van IP nummer, een dubbele punt, en een sessie nummer (i.e. 127.0.0.1:0), word je opgeroepen een paswoord in te geven, en zodra je het ingegeven hebt, heb je controle over de andere machine. VNC is staatloos, het makkelijk makend het werk te hervatten van bijna iedere machine met een Internet aansluiting. Je kunt beginnen met het typen van een zin op de kantoor computer, op een vliegtuig naar Rio springen, inloggen met je PowerBook en de rest van de zin op de kantoor machine typen. Er vanuitgaande, natuurlijk, dat je de VNC server op de kantoor computer geïnstalleerd hebt, dat hij aan staat, en verbonden is met het Internet met een bekend IP nummer.

Snelheid Duivels - VNC gebruiken is niet helemaal alsof je ter plekke bent. Het grootste verschil is het tempo van nieuwe schermopbouw. Elke keer als er iets verandert op de andere computer moet de VNC server die informatie doorgeven aan de client computer. Verstuurt hij veel schermveranderingen, vooral bij een trage verbinding, dan heb je een traag interface. VNC werkt goed met programma's die niet snel veranderende vensters laten zien - word processors, vensters met commandoregels, zelfs Web browsers werken goed. Echter, noch VNC, noch andere remote control software kan snel veranderende schermen bij spelletjes en schermbeschermers bijhouden.

Snelheid van de Internet verbinding tussen beide computers is de belangrijkste factor die het nut van VNC beïnvloedt. Mitch heeft VNC maandenlang gebruikt voor telecommunicatie. Hij heeft thuis een computer die op Linux werkt en verbinding maakt met zijn Windows NT machine op het werk. Bij een 28.8 Kbps modem noemt Mitch het systeem langzaam, maar bruikbaar. "Het zou kwalijk zijn om er altijd mee te moeten werken, maar het is prima voor de keer, dat je een stuk software op de werkcomputer hebt, maar niet thuis. In ieder geval beter dan een een- of twee uur durende reis."

Via een grote bandbreedte verbinding zoals ISDN of mijn geliefde kabelmodem is VNC sloom, maar uit te houden. Zitten beide computers aan een en hetzelfde Ethernet LAN, dan is de verbinding snel, al zijn schermveranderingen nog steeds merkbaar trager dan normaal. Mijn kantoor thuis heeft twee computers, een PC en een Mac, die samen een monitor delen. Eerder dan kabels verwisselen of knoeien met een lastige monitorschakelaar gebruik ik nu VNC om de PC aan te spreken via de Mac.

[Opmerking van de redacteur: Na mijn PC te hebben opgewaardeerd naar Windows 98, was Timbuktu Pro for Windows 95 1.5 niet meer in staat met Timbuktu Pro for Mac OS 4.0 te werken. Enige oplossing volgens Netopia was om op te waarderen naar Timbuktu Pro 32 voor Windows NT en Windows 95/98, maar dat kost tenminste $70, om slechts terug te keren naar de zelfde mate van functionalteit, die ik tevoren had. In deze situatie was ik met Timbuktu al eerder beland, toen de enige manier om het in werking te krijgen was om een update te kopen, dus het artikel van Kevin kwam precies op de juiste tijd. Ik gebruik nu blij VNC om mijn PC te beheersen in plaats van Timbuktu Pro, waarmee ik nog steeds de Mac servers op afstand controleer. -Adam]

De truc om zo snel mogelijk schermveranderingen eruit te persen is, is de zaak zo op te zetten, dat VNC zo weinig mogelijk informatie hoeft te zenden. Dat betekent bureaublad plaatjes vermijden ten gunste van effen gekleurde achtergronden, 256 kleuren in plaats van miljoenen in te stellen en een schermbeschermer alleen te gebruiken om het scherm zwart te maken.

Niet een Perfecte Oplossing - Onmiskenbaar is VNC samengeflanst, weliswaar elegant gedaan. Als je print tijdens een VNC sessie, wordt er op de printer van de andere machine geprint. Zet je iets op het klembord in het VNC venster, dan wordt verondersteld dat het programma die informatie op het klembord van de client computer copieert, dit werkt echter niet altijd met de beta versie van de Macintosh client. VNC maakt het niet gemakkelijk om informatie van de ene naar de andere computer over te brengen; anders dan Timbuktu heeft het geen transport mogelijkheden voor bestanden. De beste oplossing die ik vond, is om bestanden te mailen vanaf de verre computer naar mezelf op de lokale computer; bestanden heen en weer uitwisselen via een FTP server zou evengoed kunnen werken en misschien kan iemand code offreren om een FTP server en client in VNC te integreren.

Een probleem, dat de op Mac gebaseerde software voor afstandsbediening betreft, is het hanteren van meerdere muisknoppen bij andere besturingssystemen. In Windows moet je voor veel primaire zaken de rechter muisknop gebruiken. VNC lost dit probleem op door Optie-clik en Commando-clik te emuleren voor twee- of drieknops muizen. Ook Timbuktu Pro gebruikt Commando-klik voor simulatie van de rechter muisknop in Windows , maar VNC lijkt de simulatie van rechts klikken en schuif-acties beter te simuleren. [Voorts, als je een meerknops muis of trackball hebt, kun je een tweede knop als Commando-klik definieren, dat werkt in VNC perfekt. -Adam]

Tenslotte, VNC is niet vlekkeloos. Het herinnert zich zijn vensterpositie op je Mac niet, ook onthoud het niet de IP nummers van de machines die jij controleert, of staat het je toe om bookmarks voor de beheersing van specifieke machines, op te slaan. Af en toe zijn er video foutjes en zelden worden feiten, zoals muisklikken, de eerste keer opgemerkt. Desondanks is VNC een uiterst gemakkelijk gereedschap dat je toegang geeft tot een anders onbereikbare computer. Nog beter, het doet dat gratis tenzij je de additionele eigenschappen nodig hebt van commerciële programma's zoals Timbuktu Pro.

[Kevin Savetz schrijft over Macs en het Internet voor Computer Shopper, MacAddict en andere magazines. Als gretig verzamelaar van computer old-timers, kan Kevin spelen met een Atari 800 of Sinclair, evenzeer als met zijn Mac.]

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Search TidBITS | TidBITS Homepage | Volgende aflevering