Vorige aflevering | Overzicht van afleveringen | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS Logo

TidBITS#388/14-Jul-97

Voel je je verloren? Stel je jezelf vragen over je plaats in het leven? Deze week ontdekken we de technologie van het Global Positioning System (GPS), gebruikt door de militaire diensten, inspecteurs en nu ook gewone gebruikers. We commentari@euml;ren tevens het terugtrekken van Gil Amelio en Helen Hancock uit Apple, rapporteren over een nieuwe versie van HTML, en noteren het zopas gelanceerde Disinfectant 3.7.1. Tonya herademt even uit haar serie over Web publishing software, maar hervat de draad volgende week.

Onderwerpen:

Copyright 1997 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>


Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:


Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Coördinatie:

Technische realisatie:

Eindredactie:


MailBITS/14-Jul-97

Disinfectant 3.7.1 -- Kort na het vrijgeven van Disinfectant 3.7 heeft John Norstad nu Disinfectant 3.7.1 gelanceerd, ter correctie van een error, die een crash zou kunnen veroorzaken bij het scannen van sommige speciale types grote resource-documenten. Deze lancering heeft niets te maken met de ontdekking van een nieuw virus. Als je geen problemen hebt bij het scannen van documenten onder versie 3.7 heb je waarschijnlijk versie 3.7.1 niet nodig.

<ftp:/ /ftp.acns.nwu.edu/pub/disinfectant/disinfectant371.sea.hqx>

We vernamen vorige week ook van sommige lezers over de overbelasting van de FTP-server van de Northwestern Universiteit. De server verdraagt twintig simultane FTP-gebruikers, maar een nieuwe versie van Disinfectant veroorzaakt een hoop "verkeer". Als je een foutmelding krijgt, controleer dan je FTP-transcript voor het bericht en probeer opnieuw na enkele minuten. Denk eraan dat je Disinfectant ook kan ophalen bij mirror-sites zoals bv. Info-Mac. [GD]

< ftp://mirror.aol.com/pub/info-mac/vir/disinfectant-371.hqx>


Amelio & Hancock verlaten Apple

door Geoff Duncan <[email protected]>

Op 9 juli 1997 kondigde Apple Computer aan dat Gilbert Amelio zijn ontslag had genomen als CEO en Chairman van Apple Computer. Amelio verving Michael Spindler als Apple CEO in februari 1996, wat maakt dat zijn beleid dus iets meer dan 17 maanden heeft geduurd. Ellen Hancock, Executive Vice President van Apple technologie kondigde tevens haar ontslag aan, nadat ze Amelio van National Semiconductor naar Apple was gevolgd zo'n jaar geleden.

<http://product.info.apple.com/pr/press.releases/1997/q4/970709. pr.rel.amelio.html>

In tegenstelling tot vorige beleidstop-wisselingen heeft Apple nog geen nieuwe CEO aangekondigd; in plaats daarvan werd een comité samengesteld voor het zoeken naar kandidaten buiten Apple. Ondertussen zal Apple's Chief Financial Officer Fred Anderson bijkomende verantwoordelijkheden opnemen voor Apple's dagelijkse werking, en -als een zet die animositeit verwekt in het debat van de Macintosh-gemeenschap- Apple's medestichter en vorige NeXT-medewerker Steve Jobs wordt een grotere rol toebedeeld als hoofdadviseur, o.a. als lid van het CEO-zoek-comité.

Over het ontslag van Amelio gaan natuurlijk heel wat analyses en speculaties rond in de Macintosh- en de mainstream-media, waarvan een groot deel onjuist en zelfs surrealistisch is. Algemeen wordt Amelio gewaardeerd voor zijn herziening van Apple's byzantijnse organizatie en -praktijken. Operaties stroomlijnen, produkt-kwaliteit verbeteren en Apple's produkt-lijn verduidelijken. Hoewel, Amelio's sterkte lag meer op het gebied van technologie en management dan als verkoper; zijn ontslag was niet heel onverwacht, gezien het feit dat Apple probeert zich meer te profileren als een organizatie, die zich toelegt op de verkoopsmarkt. Uiteindelijk ziet het er naar uit dat Apple behoefte heeft aan een CEO, die de nadruk zal leggen op markt- en verbruikersproblemen, die Apple's verkoop en (misschien nog belangrijker) publieke bekendheid zal benadrukken. In plaats van onderzoeken en analyses over Amelio's vertrek te bespreken lijkt het meer voor de hand liggend Amelio zelf aan het woord te laten, in een verrassend goed interview in het San Jose Mercury News.

< http://www.sjmercury.com/business/apple/giltalkstranscript071097.htm>

Ellen Hancock's vertrek komt na haar centrale rol als Chief Technology Officer in Apple's beslissingen het Copland operating systeem van onder de motteballen te halen en NeXT te verwerven. Na de verwerving van NeXT werden echter vele van Hancock's verantwoordelijkheden doorgeschoven naar NeXT-kaderleden. Hancock heeft herhaaldelijk erop gewezen dat Apple zich moet concentreren op zijn eigen markt en zijn eigen klanten, in plaats van te trachten zich te converteren tot een onderneming in de aard van NeXT. In een MacWEEK-interview zei Hancock dat zij bereid was te fungeren als CEO van Apple.

<http://www.zdnet .com/macweek/mw_1127/nw_hancock.html>

Apple wordt geconfronteerd met vele uitdagingen in zijn hoofdactiviteit en ook in de constante public relations oorlog. Een verandering van CEO zal ongetwijfeld nog meer olie op het vuur gooien van Apple-kritiek in vele kringen. Apple moet echter beginnen zijn voordelen en onderscheidenheid beter openbaar te maken, en dat zal strikt, decisief en publiek leiderschap vergen van de top van de firma.


Cougar sluipt in het gezicht

door Tonya Engst <[email protected]>

Wie regelmatig de Web site van W3C bezoekt (World Wide Web Consortium) heeft al hints gezien over de volgende versie van HTML met codenaam Cougar. Vorige week had W3C deze losse flarden aangepast en samengebundeld tot een publieke draft van HTML 4.0. Deze versie is belangrijk omdat ze een brede waaier uitdagende nieuwe functies bevat. Veel daarvan zullen alleen in nieuwe browsers werken, en Microsoft heeft reeds zijn plannen aangekondigd deze te steunen in Internet Explorer 4.0.

<http://www.w3.org/Press/HTML4>

Vormgeving krijgt vele verbeteringen in HTML 4.0. Publishers kunnen nu keyboard-shortcuts toekennen aan vorm-elementen en een Tab-volgorde instellen voor zulke elementen, zodat de gebruiker ze kan overlopen met de Tab-toets. Vormgeving kan nu ook generieke knoppen bevatten, die door publishers geprogrammeerd worden met scripts, en vormgeving kan nu ook gebruik maken van een nieuw item dat naar een documentnaam vraagt voor te uploaden. Publishers kunnen nu ook bepaalde elementen uitschakelen tot zij er nodig zijn (bv. een Submit-knop kan afgezet worden tot de noodzakelijke elementen volledig ingevuld zijn, een functie die waarschijnlijk door ieder Web-gebruiker op de planeet zal gewaardeerd worden).

Andere hoogtepunten van de draft zijn een nieuw script-element voor het toevoegen van kliënt-gerichte scripts; gegroepeerde kolommen en rijen in tabellen die zorgen voor een beter begrijpbare presentatie van een tabel, plus secties van een tabel die kunnen scrollen binnen een vastgelegde header en footer; en een nieuwe karakter-set, nl. ISO-10646, wat een karakter-per-karakter-equivalent is van Unicode 2.0. (Unicode bevat 38.885 karakters, van 25 verschillende schrijftalen, waarbij inbegrepen Arabisch, Cyrillisch, Hebreews, Katakana, Thai en Tibetaans.)

<http://www.unicode.org/>

Ik beveel web-publishers aan deze draft te lezen. Het is een meer lezer-vriendelijk document dan veel van vorige Web-publicaties van W3C.

<http://www.w3.org /TR/WD-html40-970708/contents.html>


Voel je je verloren? Een overzicht van Global Positioning Systems

door Karen Nakamura <[email protected]>

Tot zo'n vijf jaar geleden bestond het Global Positioning System slechts in het gebied van high-tech militaire thrillers. Fictieve spionnen zouden handtoestelletjes dragen, die hun locatie (of die van hun doelwit) exact weergeven waar ook ter wereld - met stratenplannen en 3D-topografische presentaties er bovenop!

Realiteit imiteert de kunst. In de voorbije tien jaren zijn drie verbazende dingen gebeurd. Eerst opende het U.S.-leger het Global Positioning System voor gebruik door de burger. Dan dook de prijs van zo'n ontvanger van het $1.000 - $10.000-gebied naar de $100 - $200-klasse, wat de toestellen betaalbaar maakte. Ten slotte verschenen er computer-gecontroleerde toestellen, die de integratie met personal computers mogelijk maakte. Met je Macintosh en voor ongeveer $300 additionele hardware en software, kan je nu dingen doen, die tot voor kort nog maar science-fiction waren.

In dit artikel beschrijf ik de technologie achter het Global Positioning System en bespreek ik enkele toestelletjes, die nu al op de markt zijn. Verder in dit nummer geeft TidBITS Manager Editor Jeff Carlson uitleg over GPS-technologie vanuit het standpunt van de gebruiker gezien, en reviewt GPSy, een GPS-communicatie-software-pakket dat ikzelf ontwikkelde voor de Macintosh.

Je belastinggeld benut -- Het Global Positioning System is werkelijk verbazend. Ontwikkeld door het V.S.-leger tegen een kostprijs van meerdere miljarden dollars, is GPS gebaseerd op 24 ronddraaiende satellieten (ruimte-specialisten noemen het SV's, wat de afkorting is van Space Vehicles). Dezee satellieten verzenden een precisie-datasignaal dat GPS-ontvangers toelaat zich eender waar op de planeet te localiseren. Een ontvanger berekent positie (lengte- en breedtegraad), hoogte, snelheid, doelrichting en exacte tijd van de dag. De meeste toestellen hebben een ingebowde kaartmap-functie, die hun positie weergeeft t.o.v. wegpunten die je ervoor hebt ingeprogrammeerd, en een plot-spoor dat weergeeft langs waar je as gereisd hebt. Meer uitgebreide modellen bevatten tevens straten- en waterwegenkaarten, plus een aantal poorten voor verbinding met een computer.

Militaire en high-end modellen voor onderzoek zijn nauwkeurig tot op de millimeter (minder dan een zestiende van een voet). Standaard toogmodellen voor de burger zijn nominaal accuraat tot "slechts" ongeveer 100 meter (ruwweg een huizenblok). De reden daarvoor is een door het leger ingevoerde Selectieve Beschikbaarheid -een eufemisme voor het scramblen van het GPS-signaal tot op het niveau van sub-militaire toepassingen. Dit scramblen maakt het signaal nog accuraat genoeg om je favoriete visplekje te vinden, maar belet je een kruisraket met precisie te droppen op de door de regering geclassificeerde gebied van Area 51-basis in Nevada. Een grappig gevolg daarvan is dat vele voertuig-navigatiesystemen die GPS gebruiken je soms naast de weg zullen loodsen, zodat het lijkt alsof je door een rivier of een huizenblok rijdt!

Wil je een betere precisie dan 100 meter, dan kan een FM-radio-ontvanger genoemd een "Differential GPS-unit" gebruikt in conjunctie met je GPS-ontvanger drie tot tien meter-accuraatheid bezorgen. De kustwacht van de V.S. zendt gratis DGPS-signalen langs de ganse kust van de V.S., en tegen een klein abonnement bij verscheidene zenders ook het binnenland. De binnenland-kosten zouden binnenkort verdwijnen, daar de Federal Aviation Administration (FAA) GPS wil gebruiken voor alle vliegtuigen, en plant gratis DGPS-signalen op grote schaal te zullen uitzenden rond het jaar 2000. DGPS-ontvangers kosten nu ongeveer $500, maar zodra het FAA-plan in actie treedt zullen GPS-units uitgerust worden met DGPS-ontvangers.

Achter de Schermen -- De 24 satellieten hebben overlappende omloopbanen zodat er 95 procent kans is dat er vier zichtbaar zijn vanaf een willekeurige plek op de aarde. Dit getal vier is belangrijk, zoals we zo direct zullen zien.

Elke satelliet zendt een telkens herhalend bericht uit waarin de locatie en de omloopbaan van zichzelf en andere satellieten staan, een indicatie van het functioneren en de tijd volgens een preciese atoomklok. De informatie is gecodeerd in een signaal met exacte timingkarakteristieken.

Een klein beetje algebra is nodig om te begrijpen hoe een GPS systeem werkt. Denk terug aan echo-lokatie tijdens natuurkunde op de middelbare school - als we een geluids- of radio golf in een puls uitzenden en wachten tot het ergens tegen terugkaatst en terugkeert kunnen we bepalen wat de afstand is tot het object door de tijd die het kostte te delen door de snelheid van geluid (of het licht).

Afstand = Snelheid * Tijd
Tijd = Afstand / Snelheid

GPS werkt op vrijwel hetzelfde principe, maar in tegenstelling tot radar of sonar, waar de zender en ontvanger op dezelfde plek zitten, stuurt de satelliet alleen timingssignalen uit, en de GPS ontvanger ontvangt alleen maar.

Dus hoe werkt het nu? Stel je voor dat jij en een vriend exact gesynchroniseerde horloges hebben, en op een voetbalveld staan. Als je vriend roept "Ik sta bij de hoekvlag en het is nu exact 5:00 en nul seconden!" en je hoort dat bericht om 5:00 en 0.333 seconden, dan kun je bepalen hoe ver weg hij was door het tijdsverschil van 0.333 seconden te vermenigvuldigen met de snelheid van het geluid, ongeveer 300 meter per seconde, en daardoor te weten dat je vriend 100 meter van je vandaan staat (oftwel dat jij 100 meter van de hoekvlag vandaan staat).

Stel dat er nog iemand staat bij een andere hoekvlag, en dankzij een soortgelijk bericht weet je dat die afstand 150 meter is. Kan je hieruit bepalen waar je bent? Heel behoorlijk - je weet dat je 100 meter verwijderd bent van de eerste hoekvlag, dus trek je op een plattegrond een cirkel om de hoekvlag op precies die afstand. Trek een tweede cirkel om de andere hoekvlag van precies 150 meter, en op een van de twee plekken waar de cirkels snijden sta jij. Met drie vrienden heb je geen enkel twijfel meer.

Teken dit na op een stukje papier als het niet direct duidelijk is.

Roepende tussen de Sterren -- Het Global Positioning System werkt op hetzelfde principe, al gebruikt het veel nauwkeuriger klokken, en de snelheid van het licht. Er is nog een knelpuntje; in ons voorbeeld met het voetbalveld heeft iedereen een gesynchroniseerde klok. Als elke GPS ontvanger een atoomklok nodig heeft, wordt het al snel onbetaalbaar. Met drie vrienden (of drie satellieten) kunnen we drie van de volgende vier variabelen oplossen:

X, Y = horizontale positie
Z = hoogte
t = tijdstip

Met slechts drie satellieten en een onnauwkeurige klok moeten we de hoogte als bekendstaande waarde nemen (bv zeeniveau), omdat we met drie satellieten slechts drie variabelen kunnen oplossen: X, Y en exact tijdstip. Als er vier satellieten zichtbaar zijn, kunnen we alle vier de variabelen oplossen: X (lengtegraad), Y (breedtegraad), Z (hoogte) en exacte tijd. Een aangenaam bijkomend effect is dat we nu niet alleen precisie-locatie krijgen maar ook precisie-tijd - wat GPS tot een waardevolle technologie maakt, niet alleen voor geofielen maar ook voor chronofielen. Velen synchroniseren nu hun systemen of hun netwerk-klokken met GPS-signalen, omdat het een goedkope en zeer accurate bron is.

Terugdenkend aan ons voorbeeld zijn er echter enkele belangrijke waarschuwingen. Onze vrienden, of de satellieten moeten wel ver genoeg van mekaar gelegen zijn. Als ze te dicht bij mekaar zijn is het tijdsverschil tussen hun signalen niet groot genoeg om onze locatie exact te berekenen. In GPS-termen uitgedrukt is hier dus sprake van "dilutie of precisie" en dit heeft grote invloed op de nauwkeurigheid. Er moet tevens enn duidelijk "pad" zijn tussen ons en de anderen - er mag niets tussen zijn dat signalen blokkeert, of een groot reflecterend object dat ongewenste echo's veroorzaakt ("multipath"-signalen). Zulke fouten kunnen de juistheid van onze locatie beïnvloeden.

GPS-signalen werken in de microgolf-band. Ze gaan door glas, maar worden geabsorbeerd door water-moleculen (hout, dik gebladerte) en reflecteren tegen beton, staal en rotssteen. Dit heeft als gevolg dat GPS-toestellen slecht werken in regenwouden, stedelijke jungles, diepe canyons, binnenin auto's en boten, en onder hevige sneeuwval, onder andere. Deze hindernissen van het milieu verslechten de positionele accuraatheid of maken het onmogelijk je locatie te bepalen.

GPS Ontvangst-technologie -- Het merendeel van de GPS-ontvangers komen in twee hoofdsmaken: sequentieel enkel-kanaal en parallel multikanaal. Enkel kanaal GPS-apparaten hebben maar één radio ontvanger en zij moeten volgens een bepaalde sequentie alle mogelijke satellieten afgaan. Dit kost tijd en vermindert de nauwkeurigheid omdat ze hun "grip" kunnen verliezen als ze van kanaal veranderen. Parallelle GPS-apparaten hebben vier tot twaalf ontvangers, die ieder gericht zijn op een specifiek satellietsignaal, dus kunnen deze ook een betere grip op alle satellieten handhaven.

Er bestaan ook een paar twee-kanaals apparaten maar in de praktijk blijken die niet veel beter dat de enkel-kanaals apparaten. Parrallelle apparaten zijn tot 15 keer sneller in het vinden van satellieten en kunnen een specifiek signaal ook blijven oppikken onder moeilijke situaties als zware bebossing en hoge gebouwen.

Watersporters hebben wellicht genoeg aan zo'n twee-kanaals sequentiële GPS-apparaten, omdat er op het water weinig obstakels zijn. Dit soort modellen worden nu als enigzins verouderd beschouwd, dus is het goed mogelijk om een goedkoop exemplaar op de kop te tikken. Maar andere gebruikers zouden geen genoegen moeten nemen met minder dan een 12 kanaals parallel systeem, in het bijzonder omdat de prijsverschillen in de laatste zes maanden behoorlijk is afgenomen.

Sommige Ontvangers Nader Bekeken -- Laten we even kijken naar een paar lower-end GPS-apparaten in de prijsklasse $150 tot $300. Al deze apparaten hebben een parallelle 12 kanaals-ontvangers. Verder hebben ze alemaal dezelfde nauwkeurigheid van rond de 100 meter, omdat de regering van de V.S. alle civiele GPS-apparatuur op gelijke wijze reduceert. Als de regering de SA interference zou verwijderen, zouden deze apparaten nauwkeurig zijn tot op 15 meter.

Als je op zoek bent naar een GPS-apparaat, let dan op eigenschappen als vorm (hand-held tegenover monteerbare versies), externe antenne's, mapping en computer bedienbaarheid.

Ik heb op mijn Web site een lijst opgenomen van dealers waar je deze GPS apparaten kunt kopen. Je kan in je eigen omgeving ook eens kijken bij watersport of buitensport winkels, zij hebben meestal wel lower-end apparaten.

<http://www.gpsy.com/ gpsinfo/index.html#resellers>

Garmin -- Mijn favoriete GPS ontvangers zijn die van Garmin Inc. Hun voornaamste hand held apparaat, de Garmin 12XL kost ongeveer $250. De 12XL is ontworpen voor handmatig gebruik en past in de palm van je hand. Het werkt ongeveer 12 uur op 4 AA batterijen en heeft een backlight beeldscherm voor nachtelijk gebruik. Garmin verkoopt ook een lower-end GPS 12, een 12XL zonder externe antenne en hoorbare pieper, die minder dan $200 kost, maar verder dezelfde functies heeft als de hand-held-versie.

De GPS II+ daarentegen is bedoeld voor gebruik in een voertuig en moet worden gemonteerd op een dashboard of een console. Het heeft aparte zoomknoppen die de bediening met een hand een stuk makkelijker maken (hoewel dit niet wordt aangeraden tijdens het rijden). Garmin verkoopt ook een hele handige stang-houder. Ik heb een oudere GPS II+ op mijn Honda CX 500 Custom motorfiets gemonteerd en ik neem 'm altijd mee als ik door New England toer. De II+ doet ongeveer 20 uur met vier AA batterijen.

Het beste aan de apparaten van Garmin is de tweeweg seriële poort die het mogelijk maakt om ze op je computer aan te sluiten. Ofschoon de meeste GPS-apparaten alleen maar informatie over hun huidige positie kunnen uitzenden, hebben de Garmin-machines ook de mogelijkheid om hun waypoint-database te exporteren, alsmede hun routetabellen en andere nuttige informatie. Door de grote hoeveelheid aan programmatuur die het Garmin transfer protocol ondersteunt zijn de Garmin-apparaten een goede keuze voor computer georiënteerd gebruik.

<http://www.garmin.com/>

Eagle -- Eagle/Lowrance verkoopt een goedkoop twaalf-kanaals-apparaat met de naam Eagle Explorer (kostprijs ongeveer $200). De Explorer heeft een sterke 12 kanaals-ontvanger maar een veel moeilijkere user-interface dan Garmin. Het apparaat heeft ook geen aansluiting voor een externe antenne hetgeen het gebruik in voertuigen bemoeilijkt. Eagle/Lowrance-apparaten hebben een proprietary transfer protocol dat op dit moment nog niet door Macintosh producten wordt ondersteund. Ik raad het kopen van Eagle Explorer niet aan, het is te ingewikkeld in gebruik, zowel met als zonder computer.

Als je aan watersport doet, heeft Eagle ook een vierkanaals-apparaat met de naam Accunav Sport, dat de mogelijkheid heeft om kaartmodules van waterwegen langs de kust in te pluggen. Het is een mooi apparaat maar de technologie achter de ontvanger is twee jaar oud en dus wat gedateerd. Kijk verder naar betere exemplaren.

<http://www.eaglegps.com/>

DeLorme -- DeLorme Mapping geeft CD-ROM's en papieren versies uit van kaarten van de Verenigde Staten. Hun meest beroemde product is de Street Atlas, een CD-ROM met kaarten op straatniveau van de hele V.S. Maar ze maken ook een fijn klein 12 kanaals GPS-apparaatje met de naam DeLorme Tripmate. De Tripmate heeft zelf geen displays of bedieningsknoppen en is alleen bedoeld voor gebruik in combinatie met een computer. Het is een opmerkelijk apparaatje met hoge prestaties en een redelijke prijs van $150.

<http://www.delorme.com/>

Datakabels -- Het grootste probleem dat Macintosh GPSgebruikers tegenkomen is het niet beschikbaar zijn van datakabels. De meeste kabels hebben PC type DB-9 connectors en niet de Macintosh DIN-8 type. Op het ogenblik schijnt mijn bedrijf de enige commerciële bron van GPS kabels voor de Macintosh te zijn. Als je echter een beetje handig bent met een soldeerbout of snoerblokjes, kan je je eigen GPS kabels maken. Mijn GPS kabel-pagina bevat details hieromtrent.

<http://www.gpsy.com/cables.html>

Je weg vinden -- GPS-ontvangers zijn nog niet standaard in auto's maar dit is -gezien de prijsdalingen en de verbeteringen- slechts een kwestie van tijd. Alomtegenwoordigheid van GPS-machines zullen, in ieder geval op een bepaalde manier, bijdragen tot een vermindering van de angst jezelf te vinden.

Voor meer informatie over GPS, kan je gaan kijken bij de bronnen van de Kustwacht van de V.S., de NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration), de Universiteit van Iowa, en mijn eigen Web site.

<http://www.navcen.uscg.mil/>
<http://www.ngs.noaa.gov/GPS/GPS. html>
<http://www.cnde.iastate.edu/gps. html>
<http://www.gpsy.com/gpsinfo/>

[Karen Nakamura is oprichter van Global Mapping Systems, een Mac-centric kaart- en GPS/GIS softwareontwikkelingsbedrijf. Haar "andere" baan is socio-cultureel antropologiste. Zij bestudeert de sociale bewegingen van doven in Japan en de Verenigde Staten.]


Door de bomen rijden met GPSy

door Jeff Carlson <[email protected]>

Karen Nakamura, die het GPS overzichtsartikel in deze aflevering schreef, benaderde TidBITS met een interessant voorstel: zouden wij belangstelling hebben om enkele GPS-units te testen in combinatie met haar software, GPSy?

<http://www.gpsy.com/>

Hoewel niemand van onze staf een goede reden heeft om in de nabije toekomst een GPS unit te gebruiken, moesten we toch watertanden vanwege de futuristische mogelijkheid om je positie op de aarde nauwkeurig te bepalen door middel van ver boven onze hoofden cirkelende satellieten, het feit dat Karen aanbood een artikel te schrijven over een onderwerp dat ons interesseerde, en de kans om met een "cool" speelgoedje te spelen.

De voorbereidingen voor een satellietenjacht. -- Karen stuurde ons een exemplaar van GPSy en DeLorme's Street Atlas 3.0, samen met twee GPS-units, een Garmin GPS 12XL en een DeLorme TripMate. Ik kan me indenken dat de Garmin meegaat bij een bergbeklimming, met zijn kleine backlit LCD-display en massa's besturingsknopjes. De TripMate daarentegen was niet meer dan een waterdichte gele cocon. Geen besturingsmogelijkheden, geen scherm, er stak alleen maar een zwarte kabel uit een uiteinde.

<http://www.delorme.com/StreetA tlasUSA/>

Om GPSy te gebruiken in samenwerking met Street Atlas had ik een CD-ROM eenheid nodig dus leende ik van een vriend een PowerBook 3400c (die een interne CD-ROM eenheid heeft). Omdat ik de GPS-units maar voor enkele dagen had reed ik naar het huis van Adam en Tonya om alles uit te proberen.

Het voorbereiden van de software was simpel. De fat binary versie van GPSy 2.1 is maar ongeveer 850K, en installeren was een kwestie van slepen van de software van een floppy naar de harde schijf van de PowerBook. (De huidige versie, GPSy 2.5.3, was beta toen we het product testten.) Ook het installeren van Street Atlas was eenvoudig.

Onze eerste problemen hadden te maken met de hardware. In de veronderstelling dat elk gebruiksinstrument bediend kon worden zonder de volledige documentatie te lezen probeerden we de Garmin-unit te configureren. Na een tijdje priegelen en knopjes drukken vielen we toch maar terug op de handleiding. Ook de omstandigheid dat het bewolkt en regenachtig was maakte het moeilijk om ons op meer dan twee of drie satellieten tegelijk te richten.

Uiteindelijk hebben we de Garmin terzijde gelegd ten gunste van de Tripmate, die niet misgeconfigureerd was door mensenhanden, en die in dit geval eenvoudiger aan de PowerBook was te koppelen om hier gegevens naar toe te sturen.

Een wereld van gegevens -- De informatie die GPS units ontvangen lijkt overweldigend, en GPSy biedt zeer veel variaties in de weergave ervan. GPSy is duidelijk ontworpen voor de ingewerkte gebruiker - of op zijn minst iemand die bekend is met de vele acroniemen en termen die eigen zijn aan het vakgebied van global positioning. Hieronder een voorbeeld van de ruwe informatie die we ontvingen van de satellieten (het NMEA gegevensveld scrollt voortdurend):

NMEA Device: GP - Global Positioning System (GPS)
NMEA Sentences: [ APB BWC DBT GGA GLL GSA GSV MTW VTG ]
NMEA Data:
 $GPAPB,A,A,0.0,R,N,V,V,13.6,M,001,14.0,M,16.8,M
 $GPGGA,215043.54,4123.46,N,07254.86,W,1,04,2.0,00086,M,,,,
 $GPVTG,357.2,T,10.9,M,21.7,N,40.2,K

Zelfs met deze stroom aan gegevens was het voor ons geen probleem om uit te vinden hoe we de belangrijkste mogelijkheden van GPSy moesten gebruiken, zelfs als de terminologie totaal aan ons voorbij ging. Diverse vensters voor het vertalen van gegevens kunnen benaderd worden via zowel het Displays menu als verkorte toetsaanslagen. Commando-1 bijvoorbeeld brengt een klein venster naar voren met de preciese positie van de unit (binnen de grenzen van de door de overheid opgelegde "selective availability").

We vonden vensters voor het bepalen van de richting, voor navigatie (oriëntatie), gegevens voor zee- en luchtvaart, en (mijn favoriet) een visuele weergave van de satellieten boven ons die op het moment worden gevolgd, gecodeerd met kleurtjes naargelang de sterkte van het signaal. Ook kan je een wereldkaart naar voren halen met daarop jouw positie, zij het dat op die schaal een pixel kan staan voor diverse steden of landsdelen.

Naast het weergeven van de gegevens speelden we met mogelijkheden voor het overzenden van commando's en gegevens naar en van de GPS-unit, zoals routes en wegwijzers. GPSy heeft ook de mogelijkheid om de positie en andere informatie uit te spreken, door gebruik te maken van Apples PlainTalk-technologie.

<http://speech.apple.com/>

Op het (niet altijd rechte) pad -- Na het spelen met GPSy was het tijd om een praktijktest uit te voeren (en voor mij om naar huis te gaan). We startten Street Atlas en bepaalden op eenvoudige wijze onze positie door Locate Once te kiezen uit het GPSyLink menu.

Hoewel Karen had gezegd dat de TripMate-unit het beste zou functioneren als het zou zijn vastgeplakt op de bovenkant van mijn auto koos ik de lak te ontzien en zette ik de unit op mijn dashboard. Na controle dat alles naar behoren werkte startte ik de logging functie van GPSy en vertrok ik huiswaarts.

Tot mijn verrassing hield de software mij bij met een vertraging van slechts enkele seconden, zelfs in de regen van die avond. GPSy toonde mijn richting en positie, en registreerde hoeveel kilometer per uur ik reed. (Dit laatste kan nuttig zijn als je ooit gepakt wordt voor te hard rijden en je onschuld wilt bewijzen, hoewel de agent zijn twijfels kan hebben over je oplettendheid op de weg met zo'n speeltje naast je.)

In het Street Atlas venster volgde en blauw autootje ruwweg dezelfde weg als die ik reed. Opnieuw deed de "selective availability" zich gelden. Het ikoontje stond niet altijd goed. Soms zag ik het autootje zich een weg banen door een bomengroep, of over een nabij gelegen meer scheren. Niettemin was het verfrissend om zo'n vlotte respons te zien op gegevens die van bovenaf werden ingestraald.

De grote weg kwijt -- Het gebruik van GPSy en de GPS-units overtuigde me ervan dat het idee om GPS ontvangers in te bouwen in auto's en andere voertuigen niet zo'n luchtkasteel is als ik had aangenomen. Dat is goed nieuws voor mij, want ondanks de hulp van satellieten en een zich voortdurend bijwerkende kaart nam ik toch nog een verkeerde afslag op mijn weg naar huis.

GPSy kost $30 shareware vereist minimaal een 68020-based Mac met Systeem 7.0 of later. Een demo-versie, die beperkt is tot 15 minuten gebruik per keer opstarten, is beschikbaar als een download van 750K.

<http://www.gpsy.com/download.html>


Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te contacteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen..

Vorige aflevering | Overzicht van afleveringen | TidBITS Homepage | Volgende aflevering