Vorige aflevering | Overzicht van afleveringen | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#377/28-Apr-97

Krijgt Apple lelijke tikken op de vingers van de journalisten, of is het gewoon een samenzwering die verzonnen is door het Apple management ? Deze week geeft Keith Brindley als journalist zijn opinie over hoe Apple bijdraagt tot zijn eigen slechte perskritieken. Verder toont Adam ons deze week enkele technieken om de bruikbaarheid van Web browsers te verhogen. En: Apple brengt een oplossing voor de uitgeschakelde Level 2 caches, de Info-Mac archieven zijn weer beschikbaar, we vragen een gunst aan mensen die Tisbits afleveringen opnieuw distribueren, en we introduceren MacWorks als een nieuwe TidBITS sponser.

Onderwerpen:

Copyright 1997 TidBITS Electronic Publishing. Alle rechten voorbehouden.
Informatie: <[email protected]> Opmerkingen: <[email protected]>

Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:

Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:

Coördinatie:

Technische realisatie:

Eindredactie:

MailBITS/28-Apr-97

MacWorks sponsert TidBITS -- We willen onze nieuwe sponser - MacWorks - verwelkomen. Ze omschrijven zichzelf als "Mac enthousiastelingen met een groot gevoel voor humor", hebben een winkel in Lenexa, Kansas en verkopen hun produkten (voornamelijk hardware) aan Macgebruikers van heinde en verre. Zelf zijn we een tevreden MacWorks klant bij verschillende gelegenheden, en we hebben een heel wat ervaring met ze omdat ze optraden als thuishaven voor de DealBits mailing list, die we in 1995 en 1996 hadden. We vonden hen een all-round bedrijf waarmee het goed is samen te werken: de DealBits lezers hielden van hen, ze leverden tijdig hun goed geschreven kopij af en ze betaalden hun rekeningen dadelijk. Het is een heel eind naar Kansas voor de meesten van jullie, maar iedereen met een Web-browser kan ze virtueel bezoeken op het web. Als je even halt houdt bij hun website, kijk dan even naar "Hey, stuff this!"; een regelmatig vernieuwde Mac-georiënteerde cartoon getekend door Pete Steinfeld, een MacWorks stafmedewerker.

<http://www.macworks.com/>

Apple's Level 2 Cache Fix -- Verleden week bracht Apple de extensie '54xx/64xx L2 Cache Reset' uit, waarmee ze een bug herstellen die de level-2 cache uitschakelde in machines ontworpen op basis van Apple 'Alchemy' moederborden. Dit omvat de Powermac- en Performa-computers uit de reeksen 6360, 5400 en 6400, de PowerBase reeks van Power Computing en de Umax C500 en C600 modellen. Als je je afvraagt wat een Level 2 cache is, het is een stukje hoge snelheids geheugen - typisch tussen de 256K en de 1 MB - die naast de PowerPC processor zit. De CPU gekrijgt het om zijn instructies en gegevens te bufferen en die heel snel terug op te halen in plaats van die keer op keer te moeten terughalen van het (in vergelijking tragere) RAM-geheugen en van harde schijven.

Je hebt deze extensie nodig als je 1 van de bovenstaande machines hebt en Systeem 7.6.1 of 7.5.3 draait samen met de ' 54xx/64xx Update 1.1' extensie. Deze update maakt de level 2 caches op deze machines opnieuw actief, waardoor in somige gevallen zelfs snelheidswinsten van 30% gehaald worden. Alhoewel deze patch maar een klein bestandje is (11K), heb je DiskCopy 6.1 van Apple nodig (ongeveer 500K) om de diskette-image te mounten en de extensie in je systeemfolder te kunnen slepen.

<ftp://ftp.info.apple.com/Apple_Support_Area/Apple_SW_Updates/US/
Macintosh/System/Mac_OS_7.6.1_Update/54xx-64xx_L2_Cache_Reset.img.hqx >

<ftp://ftp.info.apple.com/Apple_Support_Area/Apple_SW_Updates/US/Macintosh/Utilities/Disk_Copy_6.1.2.sea.hqx>

Info-Mac terug op het web -- Na een onverwacht lange onderbreking is het Info-Mac archief weer in de lucht op zijn nieuwe plek. In tegenstelling tot het oude sumex-aim-archief is de nieuwe Info-Mac locatie niet bereikbaar via anonieme FTP maar moeten de gebruikers van info-mac de archief raadplegen via een van de vele mirror-sites verspreid over de hele wereld (inclusief de Info-Mac Hyperarchief bij het MIT, de mirror bij AOL, de selectieve mirror van de Info-Mac comm directory die onderhouden wordt op de FTP-site van TidBITS, naast vele anderen).

<http://hyperarchive .lcs.mit.edu/HyperArchive.html>
<ftp://mirror.aol.com/pub/info-mac/ >
<ftp://ftp.tidbits.com/pub/t idbits/select/>

De Info-Mac digest heeft mailing en post naar de <comp.sys.mac.digest> nieuwsgroep weer opgepikt, en de samenstellers van Info-Mac hebben de achterstand in nieuwe inschrijvingen grotendeels weggewerkt. Als je informatie wilt over het nieuwe Info-Mac archief of de mailinglijst, kijk dan op de website (het meeste hiervan is bijgewerkt aan de hand van de nieuwe locatie). Onze dank gaat uit naar alle vrijwillige Info-Mac samenstellers die door hun niet aflatende ijver deze niet geringe overgang zo pijnloos mogelijk hebben gemaakt. [GD]

<http://www.pht.com/info-mac/>

Cyberdog 2.0 -- Apple bracht kortgeleden versie 2.0 uit van Cyberdog, hun set Internet-tools gebaseerd op OpenDoc. Dit is de versie die met Mac OS 8 geleverd zal worden in juli en het bevat onder andere verbeterde werking en ondersteuning van HTML (met name bij web-pagina's en het afhandelen van e-mail), de mogelijkheid om meerdere e-mail accounts af te handelen, en Cyberdog DocBuilder voor het op maat maken van internet front-ends. Cyberdog 2.0 bevat tevens geïntegreerde OpenDoc en Finder, ondersteuning van Web-browser plug-ins en Apple Macintosh Runtime voor Java, plus ee robuuste (maar vaak vergeten) AppleTalk netwerk-ondersteuning. Cyberdog 2.0 vereist een 68030-processor of hoger, Systeem 7.5.3. of hoger, minimaal 8 Mb RAM en de recentelijk uitgebrachte OpenDoc 1.2.[GD]

<http://cyberdog.apple.com/>
<http://opendoc.apple.com/>

Her-distribueert u TidBITS ? Iedere week ontvangt een aantal mensen afleveringen van TidBITS door her-distributie via privé mailinglijst of online forums, in plaats van door directe abonnementen via e-mail. Deze dienst bestaat vaak binnen bedrijven, gebruikersgroepen en andere organisaties waarbij een enkel centraal adres voor het ontvangen van TidBITS zinnig is. Deze gang van zaken vinden wij prima, maar kan problemen opleveren wanneer mail-fouten aan ons worden doorgegeven van adressen die niet direct bij ons staan ingeschreven. In die gevallen hebben we weinig keuze dan om het adres van de gehele mailinglijst op te zoeken en hiervan vervolgens de inschrijving stop te zetten en dat kan voor een hoop mensen lastig zijn. Helaas gebeurt dit meer en meer naarmate de TidBITS lijst groeit.

Dus, als jij de beheerder bent van een mailinglijst, online forum of andere dienst die TidBITS wekelijks her-distribueert neem dan a.u.b. contact op met Geoff Duncan <[email protected]> met de volgende informatie:

Deze informatie zal zeer vertrouwelijk behandeld worden (net als de gehele TidBITS abonneelijst !); het idee hierachter is om ons de mogelijkheid te geven de voorkomende problemen netjes af te handelen zonder ongewild iemands toegang tot de TidBITS lijst af te breken. Alvast bedankt ! [GD]

Geef je browser een beurt

door Adam C. Engst <[email protected]>

Net als velen van jullie, breng ik elke dag veel tijd door in mijn Web browser. In mijn geval onderzoek ik onderwerpen voor TidBITS, volg ik URLs die mij per email worden toegestuurd, of werk ik aan een boek. Niet zelden is de history file, normaal ingesteld op 500 sites, binnen een paar dagen vol (deze staat nu ingesteld op 2000). Om kort te zijn, ik mat Web browsers af. Ik wil dat ze zo snel en vloeiend mogelijk werken binnen de beperkingen van mijn trouwe 56 Kbps verbinding. Het liefst zou ik willen dat ze mijn gedachten konden lezen maar dat zou een beetje eng worden, gezien de eigenschappen van de gemiddelde Web browser bedrijven. Over de afgelopen tijd heb ik echter enkele manieren van werken ontwikkeld die het gebruik van Web browsers makkelijker en sneller maakt - wellicht zijn enkelen ervan ook handig voor jullie.

Shortcuts 'R' Us -- Mijn missie is om mensen op de hoogte te brengen van een fijne, snelle shortcut die in de laatste versies van Netscape Navigator en Microsoft Internet Explorer zit. De meeste Web sites van bedrijven hebben als domain name www.company.com, waar "company" de naam van het bedrijf is. In beide grote Web browsers kun je alleen de naam van het bedrijf intypen in het Adressen/Locatie veld of het Open Locatie dialoog venster. De Web browser voegt dan zelf "www.company.com" voor je in. (En vergeet niet dat je geen "http://" hoef in te typen om naar een Web site te gaan.) Omdat ik een groot deel van de tijd op de sites van bedrijven als Apple, Microsoft, Netscape, Claris, Adobe, Symantec, scheelt het mij veel tijd om dit te doen in plaats van het aanpassen van de URL in het Address/Location veld of het intypen van de hele domeinnaam. Om de een of andere reden lijkt me dit ook sneller te werken dan het maken van een bookmark. Netscape Navigator gaat hier op het ogenblik verder in dan Inernet Explorer. Met Navigator kan je alleen de bedrijfsnaam en het achtergevoegde path gebruiken zodat als je in het Locatieveld van Navigator "tidbits/tb-issues" invult, je krijgt:

<http://www.tidbits.com/tb-issues/>

Hij die met de meeste knoppen sterft, wint -- De linker knop van mijn trouwe Kensington TurboMouse 4.0 hield er recentelijk mee op en ik maakte van de gelegenheid gebruik om een nieuwe TurboMouse 5.0 te kopen die maar liefst vier knoppen heeft. Door gebruikt te maken van de bijbehorende MouseWorks programmatuur kan je aan die knoppen bijna alles toekennen in bijna alle programma's. De programma's waarbij ik dit vooralsnog gedaan heb, zijn mijn Web browsers omdat bij de meeste Web pagina's vaak dezelfde handelingen verricht. Ik klik nogal vaak op de Back knop an ik ga pagina's die niet op het scherm passen vaak naar boven en naar beneden af. Dus heb ik de twee bovenste knoppen ingesteld op Scroll Previous en Scroll Next en de onderste twee knoppen op Back (het typt eigenlijk de combinatie Command-[). Ik kan niet uitleggen hoeveel fijner Web browsen nu voelt in plaats van het uitvoeren van al die functies met maar een knop. Ik heb de Kensington input devices altijd erg prettig gevonden - als je veel van je tijd op het Web zit, is dat misschien een goed excuus om een muis of trackball met meerdere knoppen aan te schaffen.

<http://www.kensington.com/>

ShrinkWrap het Web -- Een techniek, die ik sinds kort gebruik om de snelheid van mijn Web browsers op te voeren (en die werkt bij zowel Netscape Navigator en Microsoft Internet Explorer) maakt gebruik van Alladin's ShrinkWrap 2.1, geschreven door Chad Magendanz (let op versie 3.0 die binnenkort uitkomt en een paar fijne nieuwe functies heeft). Web browsers gebruiken allemaal cache mappen om bezochte Web pagina's in op te slaan om ze dan, als je de pagina opnieuw bezoekt, snel weer op te kunnen bouwen. Bestanden van de harde schijf lezen is weliswaar sneller dan ze van het Web halen maar niet zo snel als velen van ons zouden willen. Wat als je, in plaats hiervan, de Web browers de pagina's op een RAM schijf zou kunnen laten opslaan? Dat zou aanzienlijk sneller zijn en bovendien heeft het als voordeel dat al die cache niet op je harde schijf komt te staan. Sterker nog, omdat het laden van bestanden naar een RAM schijf het aantal keren dat er naar de harde schijf wordt geschreven vermindert, zal er veel minder snel een schijfcorruptie optreden als je bijvoorbeeld een crash hebt terwijl er een cache bestand wordt weggeschreven.

<ftp://mirro r.aol.com/pub/info-mac/disk/shrink-wrap-21.hqx>

Ik heb eerst geprobeerd om de RAM disk mogelijkheden die door het Geheugen regelpaneel geboden worden te gebruiken, maar deze standaard RAM disk werkte niet echt goed. Het verliest de inhoud als je de Mac uitzet, en bovendien kan het de naam vergeten, wat alles nogal in de war brengt. Dus gebruik ik nu ShrinkWrap. Ik weet niet meer wie met dit idee kwam, maar ShrinkWrap kan een disk image in RAM mounten, en op deze wijze wordt in feite een persistente RAM disk aangemaakt.

Alhoewel dit niet moeilijk is, is dit proces ook niet geheel intuïtief. Start ShrinkWrap en open vervolgens de Preferences dialoog. Zorg ervoor dat "Keep mounted images in RAM" en "Mount images unlocked by default" aanstaan, omdat je van de snelheid van RAM wilt profiteren en de Web browser in staat moet zijn om naar de image te schrijven. Zorg er ook voor dat de "Save disk image files as" pop-up menus op "ShrinkWrap Image File" staan (of ShrinkWrap zal ze niet automatisch mounten). Kies vervolgens uit het Image menu New Image, geef het disk image een naam, klik op de Other knop, en tik de grootte die je wilt.

Als je genoeg RAM beveel ik ongeveer 5 MB aan. Web browsers zullen niet al deze ruimte gebruiken (omdat ze weten dat ze niet de hele harde schijf moeten gebruiken) en het gebruik van een grotere cache folder levert niet veel op tenzij je regelmatig Web sites bezoekt die zwaar op Shockwave Director leunen. Je zult willen dat je Web browser pagina's een keer per sessie controleert, omdat je anders veranderingen zult missen, dus het is onwaarschijnlijk dat de opslag van meer dan een paar megabytes aan cache bestanden de prestaties zal verhogen.

Als je op de OK knop klikt creëert ShrinkWrap een image bestand (standaard op de desktop). Als je hier vervolgens op dubbelklikt mount ShrinkWrap het als een volume. Vervolgens moet je je Web browser configureren om dit ShrinkWrap volume voor cache bestanden te gebruiken.

In Microsoft Internet Explorer moet je hiervoor de Preferences dialoog openen vanuit het Edit menu en op het Advanced tabblad klikken. Zorg ervoor dat de Cache settings maximaal op 5 MB staan, en klik op de Change knop om het nieuwe ShrinkWrap volume te localiseren. Misschien wil je op de Empty knop klikken om alle al aanwezige bestanden in de cache te verwijderen voordat je het ShrinkWrap volume gebruikt, om wat ruimte vrij te maken.

In Netscape Navigator kies je vanuit het Options menu voor Network Preferences. Klik op het Cache tabblad, zet de Cache Size op 5 MB, en klik op de Browse knop om het nieuwe ShrinkWrap volume te localiseren. Ook hier wil je misschien op de Clear Disk Cache Now knop klikken om gebruikte ruimte vrij te maken.

Nu je je Web browser ingesteld hebt om het ShrinkWrap volume te gebruiken moet je ervoor zorgen dat het elke keer wanneer je je Web browser opstart aanwezig is. Indien niet zal de Web browser een andere map gaan gebruiken. (Internet Explorer is hier nogal inconsequent in, en kan de Explorer Cache map op verschillende plaatsen opslaan. Netscape Navigator lijkt altijd terug te gaan naar de Cache map in de Netscape map, die weer in de Voorkeuren map staat.) Zet het ShrinkWrap disk image bestand (niet het gemountte volume!) in de Opstartbestanden map zodat ShrinkWrap het mount iedere keer wanneer de computer opstart.

Eén klein probleem dat ik had was dat je geen alias naar je Web browser in de Opstartbestanden map kunt zetten omdat dit zal starten voordat ShrinkWrap klaar is met het mounten van het volume. Misschien vind je hier een oplossing voor met het creatief zijn in het geven van namen om zo de laadvolgorde te beïnvloeden, maar een andere oplossing is het gebruik van het shareware programma Delayed Startup Items ($8) van Exta Software, wat wacht op een paar momenten inactiviteit van je Mac en vervolgens zaken opstart vanuit een Delayed Startup Items map.

<ftp:/ /mirror.aol.com/pub/info-mac/cfg/delayed-startup-items.hqx>

Wanneer je per ongeluk een keer je Web browser start terwijl het ShrinkWrap volume niet gemount is (bijvoorbeeld als je opstart zonder extensies en vervolgens een HTML bestand op je Web browser loslaat om het te bekijken), let er dan op dat de Web browser de cache map zou kunnen veranderen. Het is een goede gewoonte om zo nu en daan na te gaan of dit niet gebeurd is.

Zodra je dit alles gedaan hebt, zal je merken dat het lezen van Web pagina's uit de cache op een RAM disk sneller is, gecombineerd met de geruststellende gedachte dat je honderden onnodige bestanden van je harde schijf houdt.

Apple's slechte relatie met de pers

door Keith Brindley <[email protected]>

Toen ik Ian Gregson's artikel las over zijn ervaringen met Macintosh dealers (zie TidBITS-367), was ik verbaasd over de gelijkenis met de situatie hier in Groot Brittannië. Ik verwachtte ook dat Apple zou klagen over de houding van dealers in plaats van de manier te veranderen waarop Macintoshes verkocht worden via winkels. Apple's normale reactie in dit soort gevallen is immers om de criticus te bekritiseren. Ik ken deze reactie wel - ik ben een journalist, en ik ben ook wel eens het slachtoffer geweest van de pech van Apple (niet persoonlijk, maar beroepsmatig). Om maar eens een andere metafoor te gebruiken, Apple heeft een verleden waarin regelmatig de boodschapper doodgeschoten werd vanwege het eigen slechte nieuws. Apple's houding is om de pers de schuld te geven van de slechte verkopen met Kerstmis, of de schuld van het hoger dan verwachte kwartaalverlies (klinkt dat bekend?).

De pers de schuld geven is echter maar de helft van het verhaal, en de andere helft is er ook nog. Hoe zit het met ons journalisten; wat denken wij? We zijn nergens echt geïnteresseerd in of enthousiast over (wat, zoals je zult zien, een belangrijk deel van het probleem is), uitermate lui, het erg snel met de meerderheid eens, langzaam in het proberen van nieuwe en wellicht betere manieren, en slechts geïnteresseerd in de gratis lunch en de salarisoverboeking aan het einde van de maand. Dat is althans de indruk die de meeste mensen hebben - wat maakt het uit dat dat eigenlijk van geen kant klopt.

Voor journalisten is, zoals ik zal aantonen, tijd de belangrijkste factor, maar dat schijnt Apple echter niets te kunnen schelen. En als we al proberen het probleem uit te leggen, wordt er dan naar ons geluisterd? Natuurlijk niet. Heb je ooit geprobeerd een email naar het management van Apple te sturen? Ooit antwoord gehad? Ik dacht het ook niet.

Hoe een journalist er tegenaan kijkt -- door Ian Gregson's stuk realiseerde ik met dat het wellicht een goed idee is om eens te vertellen hoe een journalist het ziet. Hoewel dit geschreven is door een broodschrijver uit Groot Brittannië, lijkt de situatie hetzelfde als aan de andere kant van de grote vijver. Misschien heeft iemand bij Apple een oor aan de pols van Internet (metaforen zijn er om te misbruiken - ze trekken de aandacht van de lezer) en wellicht komt er nog iets goeds voort uit dit artikel. (Misschien is de persoon die dit leest en zijn oor te luisteren legt Dokter Amilio zelf wel... Nah, in mijn dromen.)

Laten we met vier feiten beginnen:

Om dit laatste feit goed te begrijpen is wat achtergrondinformatie nodig over redactionele proces. Voor mij als journalist is het belangrijk ik dat de informatie die nodig heb zo snel mogelijk krijg. Als ik in opdracht van een eindredacteur een productbeschrijving maak, wordt het artikel meestal binnen een paar dagen verwacht. Zelfs als een stuk vooruit gepland wordt, heb ik slechts een of twee weken om onderzoek te doen. Dit geldt voor alle journalisme in Groot Brittannië, ongeacht de vorm van de publicatie (krant, tijdschrift, uitzending) en ik denk dat het in de Verenigde Staten net zo is. Journalisten hebben snel informatie nodig. Om het op een andere manier te zeggen, journalisten hebben niet de luxe tot na de deadline te kunnen wachten tot het Apple uitkomt de informatie te sturen.

Het is relatief gemakkelijk voor bedrijven als Apple om geschreven of gesproken informatie beschikbaar te stellen. Verschillende electronische formaten (email, HTML, PDF, en zelfs fax en telefoon) kunnen helpen een journalist tijdig van de nodige informatie te voorzien. Ik ben blij dat het de laatste paar maanden Apple steeds meer gelukt is zijn zaakjes voor elkaar te krijgen bij het verstrekken van de feiten. De Web sites van Apple zijn steeds beter te gebruiken omdat de informatie en links steeds beter gecoördineerd worden. Als ik snel informatie nodig heb, is mijn eerste stap steeds vaker richting het web. Apple wordt hierin steeds beter, en er is weinig waar ik commentaar op zou kunnen hebben.

Echter, als een journalist over een specifiek product schrijft, is het nodig dat dat product beschikbaar is voor gebruik. Ik kan geen recentie schrijven over een product dat ik niet heb, en op dit punt heeft Apple geen gecoördineerd en bruikbaar antwoord voor journalisten.

Enkele voorbeelden -- Om dit te ondersteunen zal ik nu enkele echte, uit het leven gegrepen voorbeelden aangeven waar ik mee te maken heb gehad. Deze zouden weliswaar specifiek kunnen zijn voor de situatie in Engeland, maar uit de signalen die ik heb gekregen uit Amerikaanse magazines maak ik op dat deze kwaal kenmerkend is voor Apple en al zijn buitenlandse vestigingen.

Ten eerste, hoe gaan de organisaties met journalisten om? Kijk naar Microsoft in Engeland. Zij hebben een persbureau (Text 100), met een speciale Microsoft-helpline voor journalisten (geen gedonder met doorverbindingen, of het aanhoren van ingeblikte muzak). Als een journalist een bepaald product nodig heeft voor bespreking, draagt Text 100 zorg voor onmiddelijke levering per courier - zonder vragen. Het product is dan een zogenaamde NFR (not for resale), die het persoonlijke exemplaar van de journalist wordt. Dit is de gesmeerde gang van zaken in Engeland. Microsoft kent de waarde van goede pers. Andere successvolle ondernemingen (software en hardware - Adobe, Macromedia, en Visioneer om maar een paar te noemen) hebben vergelijkbare opzet van de PR. En alle gekheid op een stokje, zelfs Quark heeft zijn zaakjes voor elkaar met de press-relations.

Hoe gaat Apple U.K. met journalisten om? Apple's Engelse persbureau registreert je telefoontje, en vervolgens moeten zij het product bij Apple bestellen. Meestal kent Apple slechts het gebruik van twee of drie producten toe aan het persbureau, die deze producten dan van Apple 'leent'. Dit betekent dat de producten na bespreking moeten worden terugbezorgd. Het zal niet verwonderen dat de geleende items zeer in trek zijn bij de journalisten, en het duurt vaak weken voordat iedereen de kans heeft gehad om wat te lenen.

Het grote voorbeeld voor dit probleem ontstond toen ik ongeveer een jaar geleden een aantal artikelen moest schrijven over bepaalde online- en internetdiensten. Ik was van plan om ook over Apple's inmiddels ter ziele gegane eWorld te schrijven, maar het persbureau vertelde mij dat er slechts twee 'accounts' beschikbaar waren gesteld voor Engelse journalisten (maar twee voor heel Engeland?). Ik zou een paar weken een account kunnen hebben, als ik daar zes weken op zou kunnen wachten, want ik was de vierde in de wachtrij. Daar ik in de gelukkige (en ongebruikelijke) positie verkeerde een meerdelige serie te schrijven in een maandelijkse magazine, dacht ik dat ik eWorld wel later in kon passen, en stemde toe. Als ik echter over één enkel onderwerp zou schrijven (wat dus voor journalisten norm is), dan was de bespreking van eWorld simpelweg niet mogelijk geweest. De account kwam stipt na zes weken beschikbaar, en ik legde het opzij totdat ik eraan toekwam om dat onderdeel van de serie te schrijven. Maar toen ik uiteindelijk eraan toekwam en probeerde in te loggen, werd ik eruit gegooid omdat ik de periode van twee weken met één dag had overschreden. Het resultaat was dat ik, zoals de meeste journalisten die ook hetzelfde gebrek aan PR hebben ervaren, in het geheel niet over eWorld heb geschreven. Daarmee heb ik ongetwijfeld onbewust bijgedragen aan de teloorgang van eWorld.

Hoe verzekert Microsoft zich ervan dat de journalisten Microsoft-vriendelijk blijven onder dezelfde omstandigheden? Elke journalist die dat maar wil, kan een gratis en permanente verbinding krijgen met het Microsoft Network. Andere online-services in Engeland (AOL en CompuServe) bieden hetzelfde, zoals de meeste ISP's. Misschien is dat, in een notedop, de reden dat Apple de stekker uit eWorld heeft getrokken! Niet omdat het geen goede service zou zijn geweest (ik zou het niet kunnen zeggen - ik heb nooit toegang gekregen, weet je nog), maar omdat het als gevolg van Apple's zelfgenoegzaamheid nooit een fatsoenlijke aandacht van de pers heeft gekregen.

In mijn ervaring is dit niet een op zichzelf staand geval. Ik moest dezelfde procedure doorlopen voor een recensie van de MessagePad 130, en ontdekte dat ik er één kon lenen voor de duur van één week, ongeveer vier weken voor mijn deadline. Iedereen weet echter (maar Apple vermoedelijk niet) dat je een Newton tenminste een maand moet gebruiken om er enigszins vertrouwd mee te raken. Van een journalist die een week met een MessagePad mag spelen, kan niet verwacht worden dat hij er serieus over kan schrijven.

Ter introductie van een nieuwe technologie zoals de Newton had Apple MessagePads moeten geven aan iedere high-tech journalist in de wereld, als lokartikel. Het lijkt me reëel om te stellen dat op die manier de technologie vandaag de dag veel breder geaccepteerd zou zijn geweest. Zoals het er nu voor staat heeft het veel slechtere Windows CE (dat elke geïnteresserde journalist kan uitproberen door eenvoudig de plaatselijke Microsoft PR vertegenwoordiger te bellen) een goede kans van slagen waar de Newton waarschijnlijk zal falen. Het is niet genoeg de mensen te vertellen hoe goed je nieuwe techniek is, je moet het bewijzen.

Er zijn misschien 400 journalisten in de U.K., die het totale koop-potentieel van Jan met de pet beïnvloeden. Het lijkt misschien erg kostbaar om ze allemaal een MessagePad 2000 en een 6500/300 te geven, maar laten we wel wezen, we praten over een mogelijke miljoenen-verkoop. Niemand, echt niemand, koopt een computer zonder eerst een van de vele tijdschriften te lezen. Aangezien maar weinig bladen die niet op de Mac gericht zijn ooit melding maken van Apple zal Jan met de pet vanzelfsprekend de Mac niet het overwegen waard vinden. Q.E.D.

Deze malaise is niet beperkt tot alleen het moederbedrijf Apple. Enkele maanden geleden moest ik een overzichtsartikel maken over email software voor Internet Today magazine. Vanzelfsprekend wilde ik Claris Emailer daarin opnemen, maar noch de redactie van het blad noch ikzelf kon tijdig (binnen de vrij normale deadline van twee weken) een kant en klaar exemplaar bemachigen. Ik moest een 30 dagen geldige demo versie downloaden van de Claris Web site, wilde ik het product zien. Uit pure beleefdheid noem ik dit slechts onbevredigend. [Maar misschien verbetert de situatie - TidBITS ontving een kant en klaar exemplaar van Claris Emailer 2.0 daags voor de officiële verzending, en op onverklaarbare wijze kwamen er een week later nog twee exemplaren binnen. Adam]

Het is niet voor de heb -- Ik besef dat veel lezers zullen denken dat ik egoïstisch ben in mijn betoog dat ik en andere journalisten gratis spullen moeten ontvangen. Dat is onzin! Gratis spullen zijn dagelijkse kost in de journalistiek. Je moet mijn zolder eens zien: hij puilt uit van producten die ik ooit besproken of genoemd heb en, behalve door erover te schrijven en daar geld voor te ontvangen, leveren ze me geen van allen geldelijke winst op. Bedrijven die gratis spullen verspreiden als deel van hun marketingbeleid worden beloond met een bespreking door de redacties. Als de spullen goed zijn is de bespreking goed. Journalistiek is een beroep, en journalisten zijn beroepsmensen, maar zij hebben geen tijd om bedrijven als Apple achter de broek te zitten om producten. Als producten niet beschikbaar zijn kunnen journalisten ze niet bekijken en hun waarde ontdekken. Erger nog, zij kunnen (en zullen) zorgen voor negatieve publiciteit omdat het product er niet was. Je hoeft alleen maar te begrijpen hoe de wereld van de journalistiek in elkaar zit om te zien waar Apple in de fout gaat.

Ik ben een Mac gebruiker, en ik houd van de Mac en zo ongeveer ieder product dat Apple maakt. Maar ik ben gefrustreerd. Ik wil dat iedereen een Mac gebruiker wordt. Ik ben bereid om problemen zoals die ik als voorbeeld besprak het hoofd te bieden, vanwege mijn liefde.

Maar journalisten die mijn liefde voor de Mac niet delen hoeven niet deze problemen het hoofd te bieden, en zullen dat eerlijk gezegd ook niet doen. Daar komt de slechte pers vandaan die Apple schijnt te achtervolgen. In werkelijkheid is het voor het grootste deel geen slechte pers, maar slecht geïnformeerde pers. Het probleem is niet alleen ervoor te zorgen dat journalisten de informatie die ze nodig hebben direct beschikbaar hebben. Het probleem is ook ervoor te zorgen dat ze het product direct beschikbaar hebben. Als het product er niet is, is er al helemaal geen reden om naar de informatie op zoek te gaan, en zo ontstaat een kip-ei situatie. Zolang Apple dit probleem niet bij de wortel aanpakt door journalisten te helpen in plaats van ze de schuld te geven, zal de slechte pers onveranderd blijven.

Alsjeblieft, Gil en bedrijf, verander dit.

Niet-winstgevende en niet-commerciële publicaties en Websites mogen artikelen overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve contact met ons op te nemen. We garanderen de precisie van de artikelen niet. Caveat lector. Publicatie-, product- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorige aflevering | Overzicht van afleveringen | TidBITS Homepage | Volgende aflevering