Vorige aflevering | Overzicht van afleveringen | TidBITS Homepage | Volgende aflevering
De speculatie omtrent Apple, hoewel nog niet voorgedragen als een olympische sport, is zeker populair genoeg om in de meest publieke categorie te vallen. In dit nummer gaat Adam in op veel van de speculaties rond Apple die momenteel de ronde doen, en geeft hij zijn eigen visie over Apple's beleid. Ook gaan we in op Apple's activiteiten in de huidige Internet-wereld, en kijken we naar een nieuw, 'gelikt' programma om zgn.'screenshots' te maken.
Onderwerpen:
Copyright 1997 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>
Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
APS Technologies -- 800/443-4199 -- <[email protected]>
Makers van M*Power Mac OS compatibles & premium storage devices.
APS prijslijst: <http://www.apstech.com/aps-p
roducts.html>
Northwest Nexus -- 800/539-3505 -- <http://www.nwnexus.com/>
Professionele Internet Diensten. <[email protected]>
Power Computing -- 800/375-7693 -- <[email protected]>
PowerTower Pro 225 MHz - het snelste desktop systeem aller tijden.
Build Your Own Box online! <http://www.powercc.com/>
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
Coördinatie:
Technische realisatie:
Eindredactie:
Geef je mening aan Microsoft -- Het nieuwe Macintosh Office development team van Microsoft (bestaande uit 100 technici die zich hebben gewijd aan de ontwikkeling van de Macintosh-versie van Microsoft Office 97) heeft een vragenlijst op het Web gepubliceerd, waarmee men hoopt inzicht te verkrijgen in de wijze waarop men Office meer een Macintosh-karakter kan geven. De steunpilaren van Office, Excel en Word behoren tot de meest belangrijke Macintosh programma's - zonder deze zou de Mac weinig of geen kans maken om door te breken bij grote ondernemingen. Het is dus in ons aller belang om Microsoft aan te moedigen om het Macintosh-karakter van zijn applicaties te versterken, net zoals het MS Bay team eerder deed met de Mac-versie van Internet Explorer. [ACE]
<http://www.hinfo.com/ask97/mac/ m1.htm>
Nieuws uit Cupertino -- Afgelopen week introduceerde Apple formeel de krachtige Newton MessagePad 2000 en de oogstrelende jubileum-Mac (de zgn. 'Twentieth Anniversary Mac') ter gelegenheid van het 20ste verjaardag van de Mac. Ook werd de verkrijgbaarheid van OpenDoc 1.2 aangekondigd. De MessagePad 2000, door sommigen beschouwd als de eerste werkelijk functionele Newton, beschikt over een 160 MHz StrongARM processor, is in staat tot een nu al veelbesproken, excellente handschrift-herkenning en functioneert zowel verticaal als horizontaal. De jubileum-Mac aan de andere kant ziet eruit als een pronkstuk van een galerij, en met zijn prijskaartje van 7.500 dollar zouden de eventuele kopers het ook als moderne kunst kunnen beschouwen. Aan de software-kant is er de nieuwe versie van OpenDoc (met een download-omvang van 4.3 MB), waarin een aantal fouten zijn hersteld die zich voordeden bij internationale systemen. Verder is de stabiliteit bij weinig geheugen verbeterd en wordt nu ondersteuning van Apple Guide 2.1 geboden, hoewel bepaalde OpenDoc applicaties (zoals Nisus Writer 5.0) naar verluidt niet correct werken met OpenDoc 1.2. [JLC]
<http://www.twentiethannive
rsary.apple.com/>
<h
ttp://product.info.apple.com/productinfo/datasheets/pi/mp2000.html>
<http://www.opendoc.appl
e.com/users/getod.html>
Internet Explorer 3.0.1b1 -- Microsoft heeft een beta-versie van Internet Explorer 3.0.1 uitgebracht; deze versie biedt ondersteuning van JavaScript, zowel voor 68K en PowerPC Macs, plus een nieuwe Download-Manager, de mogelijkheid om HTTP cookies wel of niet te accepteren, en een zoek-functie die direct gekoppeld is aan Yahoo. De download-omvang variëert van 2,6 MB tot een verbluffende 9,5 MB voor volledige installatie. [GD]
<http://www.microsoft.com/ ie/mac/default.htm>
door Adam C. Engst <[email protected]>
In de laatste paar afleveringen van TidBITS hebben we veel tijd en energie gestoken in het volgen van de stappen die Gil Amelio en de rest van het management van Apple hebben ondernomen om het bedrijf weer winstgevend te maken. Het lijdt geen twijfel dat de ene beslissing met meer enthousiasme is begroet dan de andere, maar ik denk dat de tijd is gekomen om eens wat rond te spitten in wat er aan de gang is, of althans in wat een behoorlijk aantal mensen vindt dat er aan de gang zou kunnen zijn.
Wat zou Gil anders hebben kunnen doen? Apple heeft veel kritiek ontmoet na de beslissingen om personeel te ontslaan, bepaalde technologische ontwikkelingen te beëindigen en andere projecten tot onderhoudsniveau terug te brengen. Zelf heb ik Apple zeker hard gevallen over beslissingen waarvan ik het idee had dat ze fout waren, maar laten we wel wezen: Gil moest íets doen. Apple heeft in 1996 veel geld verloren en die trend zou zich in 1997 hebben doorgezet als er niet iets drastisch zou zijn ondernomen. De recente aankondigingen vormen precies die drastische maatregelen.
Omdat er geen reden was aan te nemen dat de verkopen alle verwachtingen zouden overtreffen, kon Apple alleen door kosten te drukken weer winstgevend worden. Naar verluidt kost een ingenieur Apple ongeveer $150,000 aan salaris, secundaire arbeidsvoorwaarden, ondersteuning, kantoorruimte enz. Natuurlijk waren niet alle 2700 ontslagen medewerkers ingenieurs, en de 1400 ingehuurde mensen en tijdelijke arbeidskrachten waren ongetwijfeld goedkoper, maar zelfs als je zou uitgaan van een bespaard bedrag van $100,000 per mens is dat in totaal $410 miljoen.
Nog belangrijker is dat, anders dan bij vorige ontslagronden, deze keer ook projecten zijn gestopt. Dat is weliswaar treurig stemmend, maar ook realistisch; het betekent dat Apple zich niet voorstelt op dezelfde manier door te werken, alleen met minder mensen. Je kunt als bedrijf nu eenmaal niet 4100 mensen ontslaan en verwachten dat alles precies zo doorgaat als voordat ze waren ontslagen.
Dit gezegd hebbend, zou ik het niettemin hebben toegejuicht als Apple zijn financiële problemen ook nog op andere manieren zou hebben aangepakt. Ten eerste: waar waren de vrijwillige salarisverlagingen en het afzien van bonussen door het management? Het lijkt hypocriet om de eigen portemonnee te ontzien als je 4100 mensen op straat zet. Uiteindelijk is Gil Amelio verantwoordelijk, en het zou passend zijn als het aantal op zijn bankrekening gestorte dollars ook een zekere eindigheid zou bezitten...
Ten tweede: waren de afgestoten Apple technologieën zo weinig waard dat ze niet hadden kunnen worden verkocht, zoals bij de video conferencing wel is gebeurd? Of, een andere mogelijkheid, had Apple geen technologische kweekvijvertjes kunnen opzetten? Bouw rond elke af te stoten technologie een bedrijf, geef de broncode aan de voormalige Apple-medewerkers, geef wat administratieve ondersteuning en behoud 40% van de aandelen. Als het zo ontstane bedrijf rendeert, verdient Apple geld, en zo niet, is het niet méér kwijt dan als gevolg van de nu gekozen oplossing.
De overname van NeXT -- Een van de punten waarover men mij heeft geschreven naar aanleiding van de veranderingen bij Apple is het idee dat voormalige NeXT-medewerkers nu de beslissingen bij Apple nemen. Een van de briefschrijvers zei zelfs dat hij het gevoel kreeg dat NeXT Apple had overgenomen in plaats van andersom. Tot op zekere hoogte zijn deze gevoelens niet ongefundeerd. Tenslotte staan Avie Tevanian en Jon Rubinstein, twee ex-NeXT mensen, nu aan het hoofd van de divisies Besturingssystemen en Hardware.
In het verleden is Apple vaak beschuldigd van het "niet hier uitgevonden" syndroom (NHU), zodat de enige technologiëen die het waard waren ontwikkeld te worden die van Apple zelf waren. Sommigen mensen hebben het gevoel dat het NHU-syndroom nu enigzins is omgeslagen en dat Apple's interne technologiëen als inferieur en over-ontwikkeld worden gezien. De acquisitie van NeXT is hier het beste voorbeeld van. De vraag rijst of, als Apple echt z'n best had gedaan, de voltooiing van Copland $ 400 miljoen had gekost en tot 1998 had geduurd. Het kopen van NeXT was een dappere zet maar was noch goedkoop noch een snelle oplossing voor de technologie-problemen van Apple.
Wat mij nog het meest verontrust is dat het meeste commentaar op NeXT-ontwikkelaars komt van werknemers of insiders (vaak voormalig werknemers) van Apple en van mensen die lange tijd voor Apple hebben ontwikkeld. Natuurlijk zal er wat psychologische weerstand zijn vanwege het uitrangeren van personeel na de acquisitie van NeXT, een bedrijf overigens waarbij de aanzienlijke technologische resultaten nooit hebben geresulteerd in een winstgevende onderneming. Na het opgaan in Apple is het vanuit het oogpunt van NeXT en hun voormalige werknemers een kans om in de schijnwerpers te staan binnen een massamarkt. Het feit dat zij hun eigen technologie boven die van Apple willen stellen is dus geen verrassing.
In essentie maakt de acquisitie van NeXT een aantoonbare indruk op de cultuur binnen Apple. Dat is niet per se verkeerd maar de overgang zou van tijd tot tijd wat moeizaam kunnen verlopen. De vraag is alleen of de instelling en het geloof in Apple, dat wat het tot nu toe bijzonder maakte, behouden kan blijven in deze nieuwe omgeving.
Mac OS 95/Mac OS NT -- Terwijl ik met een aantal vrienden praatte over netwerk vraagstukken binnen Rhapsody realiseerde ik me dat de coëxistentie van MacOS en Rhapsody wat meer aandacht waard is. Denk eens aan het volgende:
Rhapsody zal op z'n vroegst gebruiksklaar zijn in het begin van 1998.Dus, ontwikkelen voor het MacOS is de komende jaren nog zeker zinvol. De bestaande markt zal niet weggaan en het aantal MacOS machines zal nog lange tijd de Rhapsody-machines overstijgen.
Hoewel het programmeren voor Rhapsody makkelijk heet te zijn (en sommige Unix-applicaties zonder veel problemen overgezet kunnen worden), zullen er voor Rhapsody's Yellow box in het begin relatief weinig applicaties beschikbaar zijn. Er is een grote kans dat Rhapsody een marginaal aandeel zal hebben tenzij deze MacOs applicaties ook binnen de Blue Box of op MacOs-machines draaien.
Doet het verschil tussen MacOS en Rhapsody je niet denken aan het verschil tussen Windows 95 en Windows NT ? Ze zien er hetzelfde uit en de meeste applicaties werken onder beide maar windows NT heeft minder native applicaties en is moeilijk om te installeren en onderhouden. Daarentegen heeft Windows 95 weer niet de stabiliteit en prestaties van Windows NT. Het voornaamste verschil is dat Windows 95 en Windows NT dezelfde programma-interfaces (API's) hebben, zodat goed geschreven applicaties zowel op Windows 95 als op Windows NT werken. Daarentegen zullen Rhapsody's Yellow Box-applicaties niet draaien op non-Rhapsody Macs en zullen bestaande MacOS-applicaties geen gebruik kunnen maken van de voordelen van 'preemptive multitasking' en beschermd geheugen van de Yellow box.
Wellicht zijn vergelijkingen met andere Microsoft besturingssystemen ook relevant. Tot op de dag van vandaag draaien sommige PC spelletjes normaal gesproken niet in Windows en worden ze door gebruikers op DOS gedraaid (hetgeen echter niet mogelijk is met een machine die alleen NT draait). Tevens zijn sommige Windows programma's nog steeds 16-bit en hebben die geen aardigheidjes als lange bestandsnamen. Met andere woorden: het verwisselen van het ene besturingssysteem voor het andere is zelden een duidelijk proces en zelfs Microsoft is de erven van Windows 3.x en DOS nog niet kwijt. Daar staat tegenover dat Apple bij zijn systeem-upgrades en zelfs de gang van 680x0 naar de PowerPC chip zelfverzekerd heeft gehandeld. Zal Apple deze mate van consistentie en prima gebruikerservaring blijven behouden bij de overgang naar Rhapsody?
Te Koop of in stukjes? Enkele van mijn meer zakelijk georiënteerde vrienden hebben aangegeven dat Apple's recente handelingen het bedrijf hapklaar maken voor de verkoop. Laat niet-winstgevende producten vallen, verwijder technologieën die niet wereldveroverend waren, ontsla 4.100 werknemers en opeens is Apple een aantrekkelijke bedrijf voor acquisitie. We weten dat Apple in het verleden acquisitie-gesprekken heeft gevoerd met bedrijven als Sun Microsystems; zou het vergezocht zijn om aan te nemen dat Apple weer een dergelijke zet overweegt?. Er zijn al geruchten dat een groep investeerders (onder leiding van Oracle-directeur Larry Ellison) Apple wil kopen.
Een andere, minder deprimerende gedachte: een van Apple's problemen is altijd geweest dat het alles zelf wou doen: hardware, software, besturingssystemen, nieuwe technologieën, programma-software, serversoftware, etc. etc. Alles zelf willen doen stuit vaak op conflicten, zowel intern als met programmeurs van buitenaf. Zou het zin hebben om Apple in drie verschillende bedrijven op te splitsen, waarbij elk bedrijf zich serieuzer bezig kan houden met zijn eigen doelen?
Eén bedrijf zou zich kunnen richten op besturingssystemen en low-level technologieën. Als onafhankelijk bedrijf zou het zich bezig kunnen houden met technologieën, die de industrie verbetert en het innen van de licensierechten (zeg, Quicktime). Dit zou waarschijnlijk een grotere nadruk op cross-platform en besturingssystemen tot gevolg hebben, alsmede het binnen een redelijk tijdsschema verschepen van producten. Het zou ook een samensmelting kunnen betekenen met technologie-ontwikkeling in het hoger onderwijs, dat altijd een grote stuwingskracht is geweest voor de computerindustrie.
Een ander bedrijf zou zich, volgens mijn visie, kunnen bezighouden met hardware, en omdat Apple altijd als een van de besten computer-hardware heeft gemaakt zou dat bedrijf de beslissingen kunnen maken die een zo groot mogelijk succes zou bewerkstelligen. Als dat inhoudt dat de hardware op Intel gebaseerd moet worden so be it. Claris heeft veel geld verdiend met de verkoop van Windows software en geld bij andere platformen is net zo groen (in ieder geval in de V.S. waar al het geld groen is).
Het derde bedrijf zou zich kunnen richten op applicatie en utility software. Apple heeft met Claris al een dergelijk bedrijf, hoewel ik denk dat Claris er goed aan zou doen een paar andere producten, die momenteel door Apple gemaakt worden, over te nemen. Zelfs de Finder, dat gewoon een programma is, zou naar Claris verplaatst kunnen worden, zodat zij verschillende versies voor verschillende markten of platformen zouden kunnen maken. Het lijkt me heerlijk om de Finder te zien draaien in plaats van de standaard Windows 95 interface.
Natuurlijk is dit maar een gedachte: Ik heb nergens wat over te zeggen bij Apple en ik betwijfel dat Apple zoiets drastisch zou doen. De vraag zou in deze situatie zijn: kan je nog spreken van een Apple Computer? Als het antwoord hierop nee is, zou dat dan uitmaken als de Macintosh zou blijven bestaan? Toen ik in TidBITS-370 schreef dat de loyaliteit aan Apple een dieptepunt had bereikt maar dat de loyaliteit aan de Macintosh nog steeds aanwezig was, kreeg ik een berg aan e-mail, waarin men het 100 procent met me eens was. Het is een interessant fenomeen. Eén waar Apple en Mac kloon-verkopers nota van zouden moeten nemen.
Misschien is Macintosh niet slechts een machine, maar vooral ook een ervaring.
door Matt Neuburg <[email protected]>
De manieren waarop technologische en economische experts je willen assisteren met het Internet zijn als een doolhof, zoals me opviel op de Spring Internet World conventie die de week van 10-Mar-97 in Los Angeles gehouden werd. Ze willen je toegang geven, snellere toegang geven, de toegang van je personeel beperken, de buitenwereld toegang tot jou geven, de toegang van de buitenwereld beperken. Ze willen je stimuleren, je helpen te stimuleren, aan je verkopen, je helpen te verkopen, je helpen bij het verkrijgen van informatie, ruimte beiden om te adverteren, zelf. Ze willen je bijscholen, bijscholen om het te programmeren, bijscholen om je het effectief te laten gebruiken, je er boeken en tijdschriften over verkopen, en je leren om er geld mee te verdienen op ontelbare manieren van service provider tot ondernemer. Ze willen er congressen over geven, en op deze congressen CD's aan je verkopen. Iedereen, van bibliotheken tot meteorologen heeft een eigen site, en ze verwachten van jou dat je je eigen site verlicht met krachtige software, professioneel ontwerp, dynamische reacties en innovaties die een flinke bandbreedte veronderstellen.
<http://events.iworld.com/spring 97/iw/>
Het was leuk, maar op de vermoeiende manier die congressen eigen is; en ik heb wel twee dingen geleerd. Het viel me op hoe weinig meer het Internet nog is dan een bepaald gevoel. Er kunnen niet veel echte experts zijn op het terrein van Web site ontwerp of het verdienen van geld op het net, omdat het eerste (behalve iets dat voortdurend in beweging is) nog maar kort bestaat, en het tweede nog een volmaakt geheim is [behalve misschien de sex-sites, die volgens recente verhalen een uittermate succesvol voorbeeld zijn van commercie op het Internet -Adam]. De conclusie dat deze mensen bestaan en wat voor ons kunnen betekenen - en dat wij hen hiervoor zullen betalen - is het produkt van een soort zelf-verlakkerij.
De hele gebeurtenis leek inderdaad op een soort rookgordijn; in het bijzonder wanneer je het vergeleek met Macintosh-congressen. De eerste dag was bijzonder mager: gangen die, op een Macworld Expo, waarschijnlijk schouder-aan-schouder zouden zijn geweest een minuut na de opening waren nu bijna leeg. Bij presentaties waren de versterkers vaag en projectie-faciliteiten onbetrouwbaar. De machines voor e-mail waren rijen slecht geconfigureerde PC's, die zo dicht op elkaar stonden dat je maar nauwelijks de muis kon bewegen. Bijna iedere demonstrateur kreunde over Internet-toegang (nog een IBM triomf - herinnert u zich de Atlanta Olympics nog?). In contrast met de koortsachtige sfeer op een Macworld Expo, hadden maar weinig kramen echt iets te koop: bij de meeste ging het om een droom, hoop of een zakenrelatie voor de toekomst.
Als Macintosh-gebruiker, voelde ik me gelijk een minderheid in een vreemde wereld. Hier was Apple onbelangrijk, en bijna alles kwam onbekend voor, wat begon met alle demos op PCs - inclusief Magic Cap van General Magic onder Windows - tot en met de onaangepaste niet-Apple filosofie die domineerde. Om iemand van Microsoft trots te zien demonstreren hoe Internet Explorer en het besturingssysteem zo geïntegeerd zullen worden dat de webmaster zal bepalen welke applicaties de gebruiker op de desktop zal zien, kon ik me maar ternauwernood inhouden om te zeggen dat wanneer mijn computer dat voor me zou doen ik het uit het raam zou gooien.
Apple CEO Gil Amelio's hoofdtoespraak was het eerste goede optreden dat ik van hem heb gezien - intelligent, samenhangend, dynamisch zelfs, en hij riep de legende in herinnering van het liedje van de stervende zwaan. Zijn keuze van vier programma's die representatief zijn voor het belang van de Mac - PageMaker, HyperCard, Director, and Frontier - leek mij weer een van Apple's meer kritische benadering. Ik was het misschien niet eens met alles wat hij zei (Apple gokt erop 15 procent van de markt voor Webservers te winnen? hoe?) maar ik wil wel zijn recht verdedigen om dit te zeggen. En wat de demo's betreft, zeker Frontier en QuickTime 3.0 waren spectactulair.
<http://product.info.apple.com/pr/speeches/1997/q2/970312.amelio.iwor ld1.html>
Ik woonde ook een presentatie bij over Apple en Java, waar de spreker wat geobsedeerd was door zowel de nadering van Black Friday (toen slechts vier dagen verwijderd - zie TidBITS-370) met de bijbehorende onzekerheden en de algemene onzekerheid van Apple over Java. De huidige situatie wordt weergegeven door de Mac OS Runtime voor Java, maar de toekomst werd uitgedrukt als een vaag diagram waarin Java optrad als een mysterieuze derde naast de Blue Box (Systeem 7 en erfgenamen) en de Yellow Box (OpenStep). Ik twijfel aan de wijsheid hiervan, omdat als Java inderdaad een volledig lid van het Mac OS wordt Java misschien minder onderscheidend wordt, en daarmee minder aantrekkelijk. Toch was mijn ingesteldheid ten opzichte van Java na deze presentatie wel vriendelijker dan ze ooit was geweest.
Temidden van alle glamour en glitter vond ik twee sites die ik behoorlijk veelbelovend vond. SemioMap maakt een Java applet en een zoekgereedschap dat een MCF-achtige visualisatie van onderling verwante onderwerpen op het Web biedt (of willekeurig welke andere data-verzameling). StockSmart is een levende advertentie voor Java en voor Oracle Corporation; zelfs als je niet om aandelen geeft, is dit een prettige en genereuze presentatie van live, doorzoekbare data.
<http://www.semio.com/>
<http://www.stocksmart.com/>
door Adam C. Engst <[email protected]>
Ik heb zojuist de laatste hand gelegd aan een boek, en de boeken die ik schrijf hebben schermafbeeldingen nodig. Tot nog toe gebruikte ik een shareware programma met de naam Flash-It. Geschreven door Nobu Toge, doet Flash-It 3.0.2 , waarvan voor het laatst een versie was uitgekomen in 1993, het nog steeds verbazingwekkend, voor een programma dat op een dergelijk diep niveau in het systeem werkt.
Dat wil zeggen, Flash-It doet het nog steeds goed met een opmerkelijke (wellicht verrassende) uitzondering: Microsoft producten. Als ik paranoide was, zou ik denken dat Nobu Toge het expres heeft gedaan, maar dat is onwaarschijnlijk omdat de meeste Microsoft programma's waar het problemen mee heeft nog niet bestonden in 1993. Sommige problemen zijn onbelangrijk, zoals gekleurde stukken in schermafbeeldingen gemaakt met de monitor ingesteld op 256 grijswaardes.
Internet Explorer 3.0 echter was de druppel die de emmer deed overlopen voor het arme Flash-It, vanwege problemen in de dialogen voor het openen en bewaren van bestanden. Ik ging dus op zoek naar een andere utility. Ver hoefde ik niet te zoeken, omdat precies op die dag Ambrosia Software hun $20 dollar kostende shareware Snapz Pro 1.0.1 op de Info-Mac archieven plaatste. Sindsdien in Snapz de utility die ik voor schermafbeeldingen gebruik. Er zijn talloze andere utilities te krijgen, maar Snapz Pro loste het probleem dat ik had op, en ik heb dus niet verder gezocht. Misschien dat ik ze op een dag allemaal eens vergelijk, maar voorlopig hou ik het bij Snapz Pro.
<http://www.ambrosias w.com/Products/SnapzPro.html>
Het laden van de camera. -- Snapz Pro installeert een regelpaneel, welke alleen gebruikt wordt om de basisinstellingen te maken. Een klik op de Settings-knop brengt een kleine dialoog op waarin de toetsaanslag gekozen kan worden waarmee Snapz Pro geactiveerd wordt. Standaard is dat Command-Shift-3. Een checkbox schakelt de geluidseffecten aan of uit. Snapz Pro bewaart slechts in het PICT formaat (wat beperkt lijkt, maar daarover later meer), maar je kunt wel het programma kiezen waarmee de bestanden later geopend worden als je ze in de Finder dubbel-klikt. Als laatste is er een setje radio-knoppen waarmee je selecteert of Snapz Pro bij het activeren het Snapz-palet moet openen, of de meest recente instellingen moet gebruiken.
Het kiekje maken -- Als het moment daar is om de schermafbeelding te maken, schuif je alle vensters die je in beeld wilt hebben op de juiste plek, je pakt indien nodig een menu beet, en je drukt op de Snapz-toets. Dat brengt het Snapz-palet naar voor.
Het palet bevat vier grote knoppen voor de verschillende afbeeldingstools: Scherm, venster, menu, of selectie. Onder de vier knoppen zitten drie pop-up-menu's. Een laat je kiezen waar de schermafdruk heen moet: een bestand in de Screen Snapz map dat Snapz in het Apple menu geïnstalleerd heeft, naar het Klembord, naar de printer, of naar een bestand ergens in een map in de Screen Snapz map. Een ander pop-up menu bestuurt het vergroten of verkleinen van de schermafdruk, tussen 10 en 400 procent in een aantal handige percentages. Het laatste pop-up-menu maakt het mogelijk de kleurinstellingen van de schermafdruk te veranderen volgens verschillende paletten, met onder meer Zwart/Wit, Systeem-palet, Grijswaarden (wat waarschijnlijk de standaard is voor boeken), Duizenden kleuren, en het Windows-palet.
Daarnaast kun je nog kiezen of de cursor zichtbaar moet zijn in de schermafdruk, en of je elke schermafdruk een eigen naam wilt geven. Als je dat laatste niet wilt, gebruikt Snapz Pro de naam van de applicatie die in de voorgrond draait, gevolgd door wat spaties, een volgnummer, en een ".pict" bestandsnaam-extensie.
Als het Snapz-palet zichtbaar is, kies je de gewenste instellingen (welke standaard ingesteld staan op de meest recent gebruikte instellingen), en je klikt op een van de vier schermafdruk-knoppen (er is overigens ruim voorzien in toetsenbord equivalenten). De cursor verandert afhankelijk van welke van de vier knoppen geklikt is, waarna je het scherm, venster, of menu dat je wilt hebben klikt. Uitzondering daarop is de Selectie-knop, welke verwacht dat je een rechthoek op het scherm aangeeft die bewaard moet worden in de schermafdruk. Daarnaast is de Menu selectie-knop niet beschikbaar tenzij je een menu geselecteerd had op het moment dat Snapz geactiveerd werd. Snapz Pro laat je dan kiezen welk submenu je in de schermafdruk wilt hebben als je een hieërarchisch menu open hebt staan, standaard is dat het alle zichtbare menu's neemt.
Als je op een scherm, menu of venster klikt, of de muis los laat bij het maken van een selectie, maakt Snapz Pro het geluid van een camera, en inverteert Snapz Pro het geselecteerde gebied, zodat er visuele terugkoppeling is bij het maken van de schermafdruk. Als je er voor gekozen hebt de schermafdruk een naam te geven, verschijnt er nog een kleine dialoog waarin je de naam kunt intypen (niet de standaard 'Bewaar als...' dialoog, de bestanden worden in de vooraf gekozen map bewaard). Typ je de naam in van een al bestaande schermafdruk, dan vraagt Snapz Pro of je deze wilt vervangen.
De prima documentatie van Snapz Pro zet de verschillende opties uiteen, die je kan toepassen op ieder van de schermfoto's. Bijvoorbeeld, met de optie-toets verschijnt de Snapz-palet opnieuw zodat je dadelijk nieuwe opnames kan maken. Met de commando-toets wijzigt het programma zodat je alle aangesloten schermen kan opnemen, en het wijzigt ook de 'Window capture tool' zodat je alleen de inhoud van een venster kan omvatten. Met de 'Selection capture tool' en de hoofdletter-toets, wordt de vorm van een selectie steeds herleid tot een vierkant, terwijl je met de commando-toets probeert het kleinste deel in een selectie te vatten dat niet van een bepaalde kleur is.
Ontwikkelen van de foto -- De mogelijkheid van Snapz Pro om een foto om te zetten in grijswaarden was voor mijn doeleinden een hulp maar niet voldoende. De uitgever - Osborne/McGraw-Hill - wou schermfoto's in TIFF formaat, maar Snapz Pro bewaart alleen PICTs. Gelukkig is er de freeware clip2gif van Yves Piguet, die zet de files handig om via een envoudige sleepbeweging.
<http://iawww.ep fl.ch/Staff/Yves.Piguet/clip2gif-home/>
Clip2gif bewees ook later goede diensten. Mijn uitgever wilde dat ik alle schermopnames afdrukte met het juiste figuurnummer eronder vermeld. Erg vervelend maar er valt nu eenmaal moeilijk te discussi@euml;ren met produktie afdelingen - ik wou mijn schermopnames niet op een verkeerde plaats. Ik zette de mogelijkheden uit systeem 7.5.5 aan om te printen via het werkblad, selecteerde de schermopnames van éé hoofdstuk en dropte die op het printer-ikoontje op het werkblad. Dit had als gevolg dat de bestanden werden afgedrukt in de volgorde dat ze in de Finder getoond werden ('Tonen op naam' in dit geval).
Het enige probleem was dat als ik LeerTekst PICT bestanden gebruikte, LeerTekst meerdere pagina's afdrukt als de schermopname groter is. Vermits de afdrukken ongeveer een hele schermopname weergaven, zag ik geen reden om papier te verspillen met randjes die net op een tweede pagina stonden. Als ik echter de clip2gif TIFF bestanden op het printer ikoontje dropte, toonde clip2gif een Print-dialoog venster, zodat ik nog kon instellen dat ik alleen de eerste pagina wenste af te drukken.
Problemen met opnames -- Alhoewel Snapz Pro voldeed aan mij onmiddellijke behoeften, is het toch niet perfect. De optie die ik het liefst zou willen is een optie waarmee je het formaat kan aangeven voor automatische naamgeving en nummering van schermopnames. Een eenvoudige nummering is er natuurlijk wel; wat ontbreekt is een dialoogvenster, waarin de gebruiker zijn geschikter formaat kan definiëren met naam en nummer, zoals "Figuur 23-12".
Ook vervelend was het feit dat een schermfoto steeds belandt in een Screen Snapz-map in de Apple Menu Items map. Ik verdeel mijn harde schijven in specifieke partities, en ik wordt niet graag gedwongen om bestanden op 1 vaste plaats te bewaren, zeker niet in mijn systeemfolder. Elke keer als ik klaar was met een aantal schermen op te nemen, moest ik ze naar de juiste plaats op mijn harde schijf kopi@euml;ren. De doelmap zou instelbaar moeten zijn.
Tenslotte zou ik zelfs de optie willen zien om een schermopname naar meer dan een lokatie tegelijk te sturen: bv. ik zou willen printen en als bestand willen bewaren. Zeker als Snapz Pro de grootte kan aanpassen zodat de foto net op éé tekening past, samen met de bestandsnaam onderaan de pagina. Misschien is dit wat overdreven maar auteurs zouden deze flexibiliteit waarderen.
Kiezen van de Camera -- Ik gebruikte Snapz Pro ongeveer een maand en nam er meer dan 80 schermopnames mee; ik voelde met dus beter met het betalen van de shareware-bijdrage via de website van Ambrosia (Snapz Pro herinnert je aan de bijdrage na 15 dagen gebruik door je te vertellen hoe lang je het bezit en hoeveel foto's je ermee genomen hebt; en dat mis ik nu ik betaald heb, want ik ben nogal nieuwsgierig naar het aantal foto's dat ik genomen heb). Problemen met vastlopen heb ik niet gehad en de toepassing is FAT, zodat de snelheid op m'n Powermac 8500 goed was.
Als je niet tevreden bent met de ingebouwde mogelijkheden voor schermopnames in het Mac OS (commando - hoofdletter - 3 als je het wil proberen, en in systeem 7.6 kan je ook commando - hoofdletter - 3 drukken om een selectie of venster te vatten), is Snapz Pro het bekijken waard. Het is een stabiel hulpprogramma en een prima voorbeeld van een programma dat het goed doet als shareware.
Niet-winstgevende en niet-commerciële publikaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te kontakteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publikatie-, produkt- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen..
Vorige aflevering | Overzicht van afleveringen | TidBITS Homepage | Volgende aflevering