Vorige aflevering | Overzicht van afleveringen | TidBITS Homepage | Volgende aflevering

TidBITS#369/10-Mar-97

Hoe lang zal je moeten wachten op Mac OS 8? Enkel een paar maanden, terwijl Apple Tempo herdoopt. Deze week berichten we ook over een definitieve versie van CFM-68k, over een toename in het marktaandeel van het Mac OS, en over een leuk aanbod voor sommige eigenaars van Performa's. Bovendien bekijken we commentaren van lezers over solden in de Macintosh kleinhandel, en Matt Neuburg levert ons een gedetailleerde bespreking van het multimedia ontwerpprogramma SuperCard 3.0.

Topics:

Copyright 1997 TidBITS Electronic Publishing. All rights reserved.
Information: <[email protected]> Comments: <[email protected]>

This issue of TidBITS sponsored in part by:

MailBITS/10-Mar-97

CFM-68K 4.0 -- Apple heeft versie 4.0 van CFM-68K Runtime Enabler uitgebracht, die "alle gekende problemen " met vorige versies van de component corrigeert (zie TidBITS-356). CFM-68k zorgt ervoor dat programma's die de Code Fragment Manager nodig hebben (zoals LaserWriter 8.4, Cyberdog, AOL 3.0, en Microsoft Internet Explorer 3.0) ook op 68k machines kunnen draaien. Nu er een definitieve versie bestaat van CFM-68k, zouden CFM programma's voor 68k machines binnenkort op de markt moeten komen. [JLC]

<ftp://ftp.info.apple.com/Apple_Support_Area/Apple_SW_Up dates/US/Macintosh/System/CFM-68K/>

Info-Mac voor twee weken gesloten -- Vanaf 12-Maa-1997 zullen het Info-Mac archief en de mailing list onbereikbaar zijn om de Info-Mac moderators (allen vrijwilligers) toe te laten hun activiteiten te verhuizen van het eerbiedwaardige sumex-aim.stanford.edu naar een nieuwe machine. Er zullen geen nieuwe uploads of digest-berichten aanvaard worden gedurende deze periode, maar uiteraard zullen de Info-Mac mirrors elders in de wereld wel beschikbaar zijn. We zullen een bericht zetten in TidBITS wanneer Info-Mac terug actief is op zijn nieuwe adres in MIT. [GD]

Fetch 3.0.2 uit -- Sinds firma's begonnen zijn het Internet te gebruiken om software rechtstreeks te leveren aan gebruikers, schijnt de omvang van bestanden exponentiëel gegroeid te zijn. En regelmatig wordt de modemconnectie verbroken terwijl je die enorme bestanden aan het downloaden bent, wat je ertoe dwingt het hele ding opnieuw op te vragen. Fetch 3.0.2 komt tegemoet aan dit probleem door een Resume Download commando in te bouwen dat tracht voort te gaan waar de verbinding verbroken werd, in de veronderstelling dat de FTP-server in kwestie dit inderdaad ondersteunt. Andere verbeteringen in deze versie zijn een grotere stabiliteit met Open Transport, en het gebruik van het Natural Order sorteeralgorithme van Stuart Cheshire. (zie TidBITS-364). [JLC]

<http://www.dartmout h.edu/pages/softdev/fetch.html>

Intern Ethernet voor de PowerBook 1400 -- Dayna Communications, Inc. heeft onlangs aangekondigd dat ze van plan zijn deze lente een interne Ethernet adapter voor de PowerBook 1400-reeks op de markt te brengen. De 10Base-T adapter zal onder het toetsenbord van de laptop terecht komen i.p.v. in één van de twee PC Card slots. Dayna en andere fabrikanten bieden reeds PowerBook-compatibele PC kaarten aan met 10Base-T of 10Base-2 (thin) Ethernet poorten, evenals combinatiekaarten met Ethernetpoorten en data/faxmodem functionaliteit. [MHA]

<http://www.dayna .com/dayna/pressreleases/pb1400.html>

WebTV Alertbox -- Na het artikel over WebTV door Mark Anbinder in TidBITS-367, schreef Keith Instone <[email protected]> met de raad een artikel over WebTV te bekijken. Dit artikel, geschreven door Jakob Nielsen (een SunSoft Distinguished Engineer) voor zijn Alertbox-rubriek, bespreekt gedetailleerd de factoren die de gebruiksvriendelijkheid van de WebTV bepalen, en het is zeker de moeite waard dit te lezen als je erover denkt er één aan te schaffen. Ik raad je ook aan de andere artikelen van Jakob's Alertbox-rubriek te bekijken - ik was bijzonder geïnteresseerd in het artikel van 01-Maa-97 over de noodzaak van snelheid op het Web, dat concludeert dat snelheid (wat betekent: minimale grafische en multimedia-effecten) het belangrijkste criterium moet zijn voor het ontwerp van webpagina's, iets wat wij hier bij TidBITS al lang zeggen. [ACE]

<http://www.useit.com/alertbo x/9702a.html>

Even herinneren aan de TidBITS Search Tool wedstrijd -- In TidBITS-368, hebben we de details bekendgmaakt van onze wedstrijd om de beste Web search tools voor de Mac te vinden en los te laten op de 11MB TidBITS archieven. De winnaar (of het nu een specifiek product is of een creatieve implementatie van verschillende tools) zal het beste krijgen wat wij te bieden hebben, namelijk een bespreking in TidBITS. De tijdslimiet komt snel dichterbij (17-Maa-97), dus contacteer Managing Editor Jeff Carlson op <[email protected]> om deel te nemen. [JLC]

Acht is Genoeg (en Meer Apple Nieuws)

by TidBITS Staff <[email protected]>

Onverwachts kondigde Apple vorige week aan dat Tempo, de volgende release van het Mac OS dat gepland staat voor juli, verspreid zal worden onder de naam Mac OS 8 in plaats van Mac OS 7.7. Apple claimt dat Tempo een significante technologische en 'voelbare' upgrade is, en features bevat als een PowerPC-native, multi-threaded Finder, significante interface-veranderingenen de nieuwe mappen die oorspronkelijk bedoeld waren voor Copland (het OS dat nu geschrapt is, en voorheen bekend was als Mac OS 8).

De geruchten gaan dat deze ommezwaai minder te maken heeft met het duidelijk maken van de update strategie aan klanten dan met de licentie-bedragen die aan het Mac OS vastzitten. Kloonverkopers hebben nu slechts licensies voor Systeem 7, en moeten zo nieuwe licensies afsluiten voor Mac OS 8. Alhoewel dit nieuwe mogelijkheden zou kunnen creëren voor het applicatie-arme BeOS, komt de timing van deze beslissing niet als een verrassing: de meeste kloonverkopers wisten dat Apple van plan was om het Mac OS 8 in 1997 op de markt te brengen toen zij contracten afsloten. Het zou echter best eens kunnen dat Apple probeert om de inkomsten te vergroten ten koste van Mac OS licensie-houders, wat de Mac klonenmarkt pijn zou kunnen doen. Dit lijkt een gevaarlijke zet in de markt van vandaag. [GD]

<http://macos.app le.com/macos/releases/macos8/naming.html>
<http://www.be. com/aboutbe/benewsletter/Issue63.html#Gassee>

Mac OS Kloonverkopen -- Dataquest publiceerde recentelijk een nieuw overzicht van de verkoop-aandelen op markt voor personal computers. Deze lieten een verbetering van het aandeel voor 1996 van het Mac OS zien. Het aandeel van Apple Computer was 6,7 procent in 1996, goed voor de vijfde plaats, maar wanneer je de Mac OS klonen erbij optelde, kwam je tot 7,8 procent, oftewel de vierde plaats. Bovendien kwam Computer Intelligence dat het Mac OS marktaandeel bij de U.S. dealers groeide van 8 procent in Nov-96 tot 11 procent in Jan-97. Dit was opnieuw met name te danken aan kloonverkopen. Interessant, zeker als je het bekijkt in het licht van de commentaren van Matt Deatherage in TidBITS-363. [ACE]

<http://www.ci.zd.com/news/macos.html >

Apple Laat QuickDraw GX Printing Vallen -- Apple heeft aangekondigd dat de QuickDraw GX technologie niet in het Mac OS 8 zal zitten, omdat er weinig gebruikers zijn en nauwelijks door ontwikkelaars ondersteund wordt. Een aantal aspecten van QuickDraw GX, zoals typographische en object-gebaseerde graphics zullen wel in de OS release zitten. [JLC]

<http://product.info.apple.com/pr/press.releases/1997/q2/970303.pr.rel.pr int.html>

FTC Houdt Apple Verantwoordelijk -- Als je een Performa, een LC 550 of een Performa 560 hebt gekocht na 01-Apr-94, kun je waarschijnlijk een PowerPC upgrade kopen voor $599, inclusief nieuwe software en extra RAM - en als je je machine al hebt ge-upgrade naar PowerPC, kun je misschien wel $776 terugkrijgen van Apple! De Federal Trade Commission houdt Apple verantwoordelijk voor "false and misleading" reclame waar het PowerPC upgrades voor deze machines betreft. Alhoewel Apple geen schuld toegeeft, zullen ze toch direct contact leggen met klanten. Als dit op jou van toepassing is, voel je dan vrij om zelf contact te leggen met Apple door je serienummer door te geven of een bewijs van aankoop. Apple Computer, Inc. -- 408/996-1010 [GD]

Meer Relaties met Ontwikkelaars -- Apple kondigde recentelijk aan dat David Krathwohl de populaire Heidi Roizen (zie TidBITS-365) zal vervangen als de vice president van Apple Developer Relations. Alhoewel we niet veel gehoord hebben van ontwikkelaars over deze zet,heeft David de achtergrond voor deze baan. Hij heeft drie jaar aan het hoofd gestaan van Developer Relations in Europa, waarna Heidi hem benoemd heeft tot directeur van International Developer Relations. [ACE]

Berichten uit de vuurlijn.

door Tonya Engst <[email protected]>

In TidBITS-367 rapporteerde Ian Gregson over zijn ervaringen met zijn werk bij Future Shop gedurend de afgelopen kerstdagen, en hij suggereerde dat Apple de verkoopcijfers zou kunnen verbeteren door klanten meer te overtuigen van de voordelen van Macs, en door betere beloningen voor verkopers die Macs verkopen. Verschillende lezers hebben hierop gereageerd, en zij steunden dit gezichtspunt.

Peter Miller <[email protected]> gaf een Australisch perspectief, en hij benadrukte het belang van klantenservice:

Hier in Sydney hebben we een aantal Mac verkooppunten, zoals Apple Centres, erkende resellers en het alomwezige MacWarehouse. Allen bevinden zij zich onder het niveau van wat aanvaardbaar is wanneer het service betreft. De situatie is zo slecht dat recentelijk mijn office manager tegen een MacWarehouse personeelslid zei dat we bereid waren om extra te betalen voor elke vorm van service...

Apple bevindt zich op (ten minste) twee verkeerde paden: allereerst zouden ze meer achter de Mac evangelisten aan moeten zitten, en hen ondersteunen ondanks de prijsverschillen tussen de diverse platforms. Ten tweede zullen ze intelligente verkopers nodig hebben die actief het produkt zullen promoten en ondersteunen. Van geen van beide lijkt hier sprake te zijn.

Francis Drake <[email protected]> schreef uit het zuidwesten van de VS om zijn ongerustheid te uiten over het onderhoud van Macintosh:

Ik woon in de Tampa Bay regio. De laatste tijd, als ik een van de lokale computerketens bezoek (zoals ComputerCity of CompUSA) en langs de Macintosh-stellingen loop valt het me op dat ze tegenwoordig in mindere mate aanwezig zijn dan voorheen of er helemaal niet meer zijn, de demo-macs vaak niet werken en verkooppersoneel spoorloos is.

Jeri Croucher <[email protected]> uit Alaska, wil zijn zorg uitspreken over levering van nieuwe Macs en onderdelen:

Ik ben een verkoper in een computerwinkel in Fairbanks, Alaska. Ik verkoop veel meer Mac's dan PC's omdat ik geloof dat nieuwe gebruikers veel beter af zijn met Mac's dan met PC's. Desalniettemin wordt het verkopen van Macs de laatste tijd steeds lastiger. Toen de nieuwe Powerbooks uitkwamen had ik acht bestellingen. Al deze bestellingen zijn geannuleerd binnen een paar maanden omdat deze klanten acuut een draagbare computer nodig hadden. Wij kregen de eerste Powerbook net twee weken geleden binnen terwijl ze besteld zijn op de dag dat Apple ze uit gaf. Wie zal het me kwalijk nemen als ik de klanten voortaan adviseer iets te kopen waarvan ik zeker weet dat ze het snel krijgen? Ook zijn er vaak lange wachttijden voor onderdelen als een computer gerepareerd moet worden . Ik heb klanten gehad met Macs van minder dan twee maanden oud die bijna zes maanden moesten wachten op een onderdeel. Ik vind dat iedereen een Macintosh zou moeten hebben maar ben verontrust over de manier waarop Apple de zaken behartigt. Adverteren helpt niets als Apple geen betere ondersteuning en levering gaat bieden.

Shawn King <[email protected]>,schreef aan zowel TIDBITS als Guy Kawasaki's EvangeList met commentaar en suggesties voor Apple:

Ik ben tijdens de afgelopen twee promoties de supervisor geweest van de Apple Demo Dagen in West-Canada. Ik kan uit persoonlijke ervaring melden dat Apple zéér slecht communiceert met computerloze klanten. Ik heb tientallen klanten per dag gehad die de perfecte markt vormen voor Performa's (papa, mama, 2 kinderen) die wel weten dat Mac's gebruiksvriendelijk zijn maar geen computer willen kopen die "gedateerd" is of "van een bedrijf wat toch failliet gaat". In plaats van dat we klanten prachtige toepassingen laten zien als de TV Tuner Card, Quicktime VR, het gemak van Internet aansluiting en Megaphone, besteden we onevenredig veel tijd aan het uitleggen van de Apple strategie. Het gebrek aan vechtlust binnen Apple wordt door klanten gezien alsof Apple de handdoek in de ring heeft gegooid en uitverkoop aan het houden is.

Koude oorlog -- Gezien het algehele klimaat in de computerindustrie krijgt Apple eerlijk gezien nogal wat slechte pers, meestal gebracht als "nieuws" recensies en columns en niet als eerlijk kommentaar van de gebruikers. [-Jeff]. Daarentegen kreeg TidBITS geen feedback over de voorbeelden die werden geboden als tegenhanger voor de problemen die werden aangehaald in het artikelen van Ian.

Ik zou het fijn vinden als iemand uit de top van Apple een plan zou maken om deze problemen aan te pakken en ons regelmatig op de hoogte zou houden van de voortgang hiervan. Neem nou America Online: die hebben grote problemen met de aansluitingen op hun service sinds ze uniforme prijsstructuur hebben ingevoerd. Wat doen ze ? Ze melden via TV-commercials hoe ze de problemen aanpakken. De commercial die ik gisteren zag meldde zelfs hoeveel telefoonlijnen ze recentelijk hadden toegevoegd. Het zou me verheugen als ik over zes maanden een artikel zou kunnen schrijven over hoe Apple een scherpe en gestroomlijnde verkoopstrategie heeft geïmplementeerd voor de volgende Kerstperiode.

Verrast door SuperCard

door Matt Neuburg <[email protected]>

Als een veteraan met Apple's HyperCard, had ik nimmer de moeite genomen naar SuperCard te kijken. HyperCard, toen het nog gratis was, was de belangrijkste reden om mijn eerste Macintosh te kopen; en met HyperCard heb ik taal-cursussen ontwikkeld, en stapels, die op het netwerk samenwerken, en ik gebruik het nog steeds om spontaan opkomende gegevens-opslagproblemen op te lossen, of wanneer een taak geautomatiseerd moet worden. Gemakkelijk genoeg: voeg een paar knoppen toe, wat tekstvelden, zet ze netjes op de "kaarten" (de verzameling schermen waar de informatie op staat), en geef het de nodige functionaliteit middels HyperTalk, een krachtige op het English gelijkende dynamische programmeertaal, met een beetje object-georiënteerde eigenschappen. En klaar, een eigengemaakt programma met een Macintosh interface.

Ik ben bijna fanatiek loyaal aan HyperCard, en het wederom gratis verkrijgbare HyperCard speelt een belangrijke rol in mijn geheime dromen om de Mac van de ondergang te redden. Na HyperCard's explosieve groei tussen 1987 en 1991, is het lange tijd nauwelijks onderhouden, en het ging bijna ten onder met versie 2.1. In de eerste helft van 1994 kwam weliswaar versie 2.2 uit - een upgrade die vele gebruikers, waaronder ikzelf, een hart onder de riem stak. De vooruitgang sinds die versie is minimaal geweest, al zit HyperCard op dit moment op versie 2.3.5. HyperCard 3, de versie die Apple gepland heeft naar QuickTime te vertalen, lijkt een interessante ontwikkeling, maar is op dit moment niet meer dan een droom.

SuperCard kende ik tot nu toe alleen van horen zeggen, als een HyperCard-imitatie. In januari zag ik een demonstratie op de MacWorld Expo en ik vroeg me af of SuperCard was wat HyperCard had kunnen zijn?

SuperCard was ontwikkeld door Silicon Beach Software, en later opgekocht door Aldus. Allegiant Technologies, Inc. is het bedrijf dat afsplitste van Aldus en SuperCard's ontwikkeling overnam. Dat was aan het einde van 1993, dus in de zwakkere periode van HyperCard evolueerde SuperCard ongeremd door. SuperCard 3.0, een belangrijke upgrade, is afgelopen december uitgebracht. [Een update naar 3.0.1 die vooral de snelheid verbetert is beschikbaar via de Web pagina's van Allegiant Web. -Adam]

<http://www.allegiant.com/>

Objecten en nog eens objecten -- SuperCard heeft de reeks objecten van HyperCard een stap beter overgedaan. Bovenaan de hiërarchie van objecten in HyperCard staat de stapel; van venster veranderen betekent van stapel veranderen, tenzij je een XCMD gebruikt om een "extern" venster te openen. Bij SuperCard staat een "project" bovenaan; een project kan andere projecten openen, maar het kan ook meerdere vensters bevatten, en elk venster - eigenlijk een HyperCard stapel - kan van elk standaard type venster zijn - inclusief dialogen en paletten.

Menu's zijn net zo goed geïntegreerd. Een project kan meerdere sets menu's bevatten, elk met menu's met menu items. Zowel menu's als menu items zijn volwassen objecten, kunnen scripts bevatten en messages ontvangen.

Net als een HyperCard stapel heeft een SuperCard venster een achtergrond en kaarten, welke knoppen en tekstvelden kunnen bevatten. Echter, ze kunnen ook plaatjes bevatten, en ook aan plaatjes ontvangen muis-akties (net als een knop), en kunnen aan scripts gekoppeld worden. Behalve een rechthoekige bitmap, kan een plaatje ook bestaan uit vector-tekeningen. Ze nemen dan erg weinig geheugen in beslag, en kunnen bestaan uit de standaardvormen (rechthoek, ovaal, boog, afgeronde rechthoek, veelhoek, of vrije tekening). Aangezien knoppen ook veelhoekig kunnen zijn zal het niemand verrassen dat "Alles kan een knop zijn" ooit het SuperCard motto was.

De SuperTalk programmeertaal is grotendeels een uitgebreide versie van HyperTalk, waarbij je met extensies op de taal in duidelijke en nuttige richting zult vinden. Een paar voorbeelden: er is een "case;" programmeer-struktuur. Behalve de string offset funktie is er een lineOffset dat aangeeft in welke regel een tekst in een andere tekst gevonden kan worden. Er is een "describe" functie die een lijst maakt van soortgelijke zaken, zoals alle knoppen op een achtergrond. De textHeightSum geeft de hoogte in pixels van alle tekst zoals het in een veld staat. Behalve de itemDelimiter is er ook de wordDelimiter en de lineDelimiter. Het doorgeven van messages is ook beter dan in HyperCard, bijvoorbeeld doordat de "start using" eigenschap gegeneralizeerd is zodat je scripts overal van hoog tot laag in de message-hiërarchie kunt tussenvoegen.

Op slechts één punt vond ik SuperCard tekort schieten. Stel je een stapel (of project) met to-do items voor - elke kaart heeft een tekstveld met een beschrijving en een check-box die aangeeft of het to-do item gedaan is of niet. Omdat deze twee elementen op alle kaarten hetzelfde zijn, zou je ze eigenlijk op de achtergrond willen plaatsen. Echter, knoppen die bij SuperCard op de achtergrond staan kunnen niet per kaart een andere status highlight hebben (de checkbox-status wordt als wel of niet ge-highlight beschouwd). Hetzelfde probleem teistert een van SuperCard meest briljante uitbreidingen - door de gebruiker gedefiniëerde eigenschappen. De gebruiker kan aan elk object zelf gedefiniëerde eigenschappen geven, en zo informatie direct aan het object koppelen waar het betrekking op heeft, echter eigenschappen van een achtergrond-object kunnen niet verschillende waardes hebben op verschillende kaarten. Ik vind dat een ondermijning van het nut van background objecten.

Het thema is Multimedia -- Zoals het imago van een Macromedia Director-achtig multimedia tool al doet vermoeden, integreert SuperCard vele spetterende mogelijkheden om de eindgebruiker te vermaken. Hiervan is de volledig ingebouwde kleur voor de HyperCarders het meeste welkom. Vector graphics, velden en knoppen kunnen gekleurde en gepatroneerde velden en kaders hebben. In de velden is de kleur ook een mogelijkheid in de stijl van de letters. Knoppen kunnen ook gekleurd zijn (maar de onderschriften vreemd genoeg weer niet). Vector graphics kunnen gekleurde tekst of zelfs een plaatje bevatten (te importeren vanuit verscheidene populaire formaten). Overlappende kleuren kunnen via diverse complexe effecten zoals doorzichtigheid, menging en samenvoeging met interacteren. Via zelfgemaakte kleurentabellen en het importeren van 16- en 24 bit bitmappen is het mogelijk illustraties van een hoge kwaliteit te maken.

Krachtige flimcommando's maken het mogelijk QuickTime naar believen te manipuleren en, alsof dit nog niet genoeg is, is het mogelijk PICS-plaatjes en PICT "filmclips" af te spelen; bovendien kunnen objecten via paden verplaatst worden en hun kleuren en iconen veranderen. Geluiden kunnen van de broncode afgespeeld worden of van AIFF/AIFC bestanden en via de Speech Manager is ook text-to-speech toegankelijk. Omdat deze effecten asynchroon opvraagbaar zijn, is het niet moeilijk om een project te maken dat bol staat van activiteiten en geluid.

Bewerk voor je leven -- De SuperCard omgeving is niet volledig dynamisch; ofwel je draait een project als eindgebruiker ofwel je bent het aan het bewerken om objecten toe te voegen, te verwijderen of te wijzigen zonder last te hebben van systeemberichten. De twee opties overlappen elkaar wel enigszins: als het programma draait kan je nog steeds scripts bewerken en in de bewerk-stand kan je nog steeds berichten versturen via de berichtenbox. Desalniettemin lijkt deze tweespalt onwennig te zijn voor een HyperCard gebruiker (en de overgang van de ene naar de andere stand verloopt nogal lastig op mijn 68k machine).

De bewerkstand maakt gebruik van de nieuwe Project Editor, een set van vensters, zwevende paletten en menu's, dat zelf een SuperCard project is en een verbazingwekkende demonstatie is van de kracht van SuperCard (alsmede een goed voorbeeld van de toolontwikkelaar die gebruik maakt van de eigen tools, waardoor deze altijd verbeteren). De Project Editor overtreft de SuperCard's eerdere bewerkingsomgeving, SuperEdit genaamd, die nog steeds in SuperCard is ingevoegd (omdat niet alle functies hiervan door de Project Editor geëmuleerd konden worden), hoewel het niet is aangepast voor de nieuwe entiteiten van SuperCard.

Het resultaat is een hybride constructie. Alleen SuperEdit kan cursors, iconen, kleuren, tabellen en bitmaps bewerken in close-up ("fatbits"); alleen SuperEdit maakt het je mogelijk om knoppen polygoon te vormen via auto-tracing, of om de achtergrond van een kaart te vervangen zonder het kaartniveau aan te tasten. Maar het negeert kleureniconen en het kan geen PICT-broncodes in plaatsjes importeren. Over het algemeen wordt je geacht in de Project Editor te werken en aleen naar SuperEdit te gaan als dat nodig is, hetgeen erg onhandig is.

Het goede nieuws is dat veel Project Editor tools precies datgene kunnen doen, waar de HyperCarders naar hebben uitgekeken. De Property Inspector palet benoemt alle objecten van de huidige kaart of achtergrond en laat je deze selecteren, toont daarna de naam van het object, zijn positie, grootte en voornaamste eigenschappen en laat je deze instellen. De Project Browser maakt het mogelijk om vensters, kaarten, achtergronden en menu's te benoemen, te selecteren, te creëren en te verwijderen en het bevat ook een recource copier. Er zijn paletten voor objectkleur en -tekst. Object bewerking geeft de mogelijkheid om objecten uit te lijnen, in schaal te brengen en te roteren, deze vast te zetten om ongelukken te voorkomen en zelfs om ze in objectsamenstellingen te groeperen. Een naukeurige zoekoptie maakt het mogelijk om naar teksten te zoeken in namen, scripts of inhoudsopgaven en om dit zoekcommando te beperken tot diverse subsets om een aanklikbare lijst van objecten en scripts te verkrijgen.

Het beste is de message box - waarom heeft HyperCard het niet zo gedaan? De message box van SuperCard bestaat uit twee delen, een voor je commando en een voor SuperCards antwoord (bij HyperCard overschreef het antwoord het commando). Het antwoordgebied kan worden vergroot en verschoven zodat je een uitgebreid antwoord van meerdere regels kan zien, en je commando's worden bewaard in een historie venster voor eventuele herhaling. Maar waarom zette Allegiant deze lijn niet helemaal door en maakten ze het commandogebied niet ook flexibel voor meerdere regels zodat je er een utility script door kon draaien? In plaats daarvan moet je, net als in HyperCard, een behandelaar maken in het script van een object en het dan aanroepen.

Script bewerking vindt plaats in een modaal dialoog venster dat het hele scherm beslaat en niet verkleind kan worden (behalve als je SuperEdit gebruikt). Ik vind dit niet plezierig en verbluffend primitief; tijdens het schrijven van een script, moet je andere scripts en objecten kunnen bestuderen.

What's Up, Doc's? De handleidingen zijn helemaal zo slecht nog niet, gezien de grootte van het onderwerp. Er zijn echter behoorlijk wat drukfouten, waaronder echte blunders waar een cruciale zin precies het tegenovergestelde van de waarheid stelt. Verder bevatten de handleidingen nogal wat herhaling; ze lopen niet helemaal synchroon met wat er feitelijk wordt verstuurd en een paar van de beste nieuwe mogelijkheden staan er niet eens in. Maar veel van de energie is duidelijk gestoken in de beknoptheid en de informativiteit van de handleidingen en dat is wel besteed geweest.

Loslaten -- SuperCard projecten kunnen worden uitgegeven in drie vormen. Het project kan worden gegeven aan iemand die SuperCard of de gratis SuperCard Player heeft. Het project kan in een stand-alone programma worden gebouwd. En ten derde kan het project (ervan uit gaand dat het maar een venster en veel andere beperkingen heeft) gedraaid worden op het Internet via een browser waarbij gebruik wordt gemaakt van de gratis Roadmaster Web browser plug-in.

Ik heb geprobeerd een project te converteren naar een stand-alone en ik het kostte de ontzettend veel moeite. Mijn grootste probleem bleek de manier te zijn, waarop SuperCard omgaat met kleureniconen uit de SharedFile bibliotheek. Deze moeten overgezet worden in het project maar als je de Standalone Maker utility instelt om dit automatisch te doen, dan verandert het de ID nummers van de iconen en dan kan het project ze niet meer zien. Dus moet je alle kleureniconen zelf weer gaan zoeken en ze in het project zetten, en daarna moet je alle knoppen die van de iconen gebruik maken veranderen zodat ze de nieuwe nummers van de iconen kunnen zien. Dit kostte een paar uur en de interface was grof en met allerlei foutjes. Uiteindelijk stopte de Standalone Maker er zelfs mee door een onverklaarde fout en had ik nog geen stand-alone. Ik heb wel geleerd dat een stand-alone die gericht is op 68K machines bijna 1 MB toevoegt aan de grote van het project, veel meer dus dan de 540K die in de handleidingen staan.

Ik had geen fut meer om de Roadster distributiemethode goed te testen voor dit artikel. Het intrigeert me wel, en de handleiding legt een aantal technieken uit om data zo te laden, dat het project al op de machine van de gebruiker draait, nog voordat alle resources en data zijn downgeload (en ook over wat je moet doen als bepaalde data of media nog niet beschikbaar zijn). Acceptatie is pas het echte probleem - zullen mensen een 1 MB browser plug-in downloaden, alleen om jouw project te bekijken en nog wel met zoveel andere plug-ins, plus natuurlijk Java dat schreeuwt om aandacht.

HyperCard zal in mijn persoonlijke software arsenaal niet door SuperCard vervangen worden, omdat ik vind dat ze niet in dezelfde categorie liggen. HyperCard is gewoon het middel om ergens een persoonlijke oplossing voor te vinden: het is sneller, kleiner en veel handiger. En hoewel Allegiant de compatibiliteit van HyperCard kan bijbenen, zouden maar weinig van mijn bestaande HyperCard stacks op effectieve wijze door SuperCard gedragen kunnen worden, omdat ze allemaal gebaseerd zijn op HyperCard kenmerken die SuperCard niet heeft: de mogelijkheid rapporten en velden te printen; de volledige scriptmogelijkheden (en de mogelijkheid om OSA scripts intern te draaien); het gebruiken van velden voor lijstselectie (SuperCard heeft lijstselectievelden, maar je kan niet individuele stukken tekst verschillende stijlen geven); het sorteert veel beter; de mogelijkheid kaarten te markeren met Booleans; en (zoals ik al had gezegd) het gebruik van niet-gedeelde achtergrond knop highlighting. Ik denk dat je best wel om deze tekortkomingen heen zou kunnen werken of dat ze wel opgevangen zouden kunnen worden door XCMDs (die overigens niet allemaal gratis zijn), maar het is op zich interessant dat mijn HyperCard stacks precies op de in SuperCard missende kenmerken zijn gefocused.

Maar om stand-alone applicaties, die deze kenmerken niet nodig hebben, te bouwen en te verspreiden (mijn problemen met Standalone Maker zijn schijnbaar wel op te lossen), is SuperCard ideaal. Het rationele ontwerp van SuperCard steekt af tegen de grillige, misvormde plant die Hypercard eigenlijk is. De uitgewerkte HyperCard-achtige metafoor vormt een krachtige, makkelijke en flexibele manier om interactieve applicaties te maken en de geïntegreerde kleuren en andere multimedia effecten verzorgen de hoge presentatiewaarde. Ik vind het prijskaartje (van ongeveer $330) wat aan de hoge kant, maar gelukkig is er nog een studentenprijs van een redelijke $129, met site licentie opties. Als je iemand kent die op dit moment SuperCard gebruikt, dan zal die gebruiker wel een mailtje ontvangen hebben waarin Allegiants nieuwste "SuperCard voor Vrienden" aanbod van $149,95 waarna jij het dan ook kan gebruiken. Hoe dan ook, SuperCard 3.0 is een grote update van een product dat serieus de aandacht verdient; misschien krijgt het dit ook wel, ondanks de prijs.

DealBITS -- Cyberian Outpost biedt SuperCard aan TidBITS lezers aan voor $317,95 ($10 goedkoper dan de normale prijs van Cyberian Outpost) via de volgende URL:

<http://www.tidbits.com/products/super-card.html>

Allegiant Technologies, Inc. -- 800/255-8258 -- 619/587-0500
619/587-1314 (fax) -- <[email protected]>

Niet-winstgevende en niet-commerciele publikaties en Websites mogen artikels overnemen of een HTML link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieven met ons kontakt op te nemen. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publikatie-, produkt- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen.

Vorig nummer | Lijst van nummers | TidBITS Home Page | Volgend Nummer