Previous Issue | List of Issues | TidBITS Home Page | Next Issue
TidBITS#333/17-Jun-96
Dit nummer van TidBITS brengt verslag uit over het recente in beroep gaan tegen de Communication Decency Act (soort netiquette), een nieuwe versie van de Laser Printer Driver, en een nieuw produkt: Claris Home Page. Er zijn tevens artikels over het belang van een degelijke index in technische boeken, en utilities die HTML produceren voor gekleurde tekst of achtergrond voor Web Pages. Het nummer wordt afgerond met een artikel dat handelt over de reacties van een Internet-nieuwkomer op grote Web search programma's.
Deze editie van TidBITS werd gedeeltelijk gesponsord door:
Copyright 1990-1996 Adam & Tonya Engst. Details aan het einde van deze editie.
Informatie: <[email protected]> Comments: <[email protected]>
Topics:
Buster voorkomt PowerBook-ontevredenheid -- Als reactie op ons artikel over de 7.5.3 Update Herziening 2.0(kodenaam Buster) schreef Zac Imboden <[email protected]>volgend verhaal met happy end: "Het opwaarderen van mijn 520 met de 5300 100 MHz dochterkaart was waarschijnlijk de grootste teleurstelling van mijn hele leven. Het hieruitvolgende dispuut met mijn lokale Mac-hersteldienst eindigde met een bitter uiteengaan. Zij weigerden de kaart terug te nemen, niettegenstaande de povere werking. Nochtans belde een van hun techniekers onlangs op om mij te vertellen dat de System 7.5.3 revisie 2.0 op komst was. De werking is nu merkbaar verbeterd, vooral de toegangssnelheid van onze 4D client/server-configuratie. "Zowie!""
Apple Tester voor PowerPC Performas - Als onderdeel van een reparatie extensie-program voor 5200, 5300, 6200 en 6300-serie Macintosh Performa- en LC-modellen (zie TidBITS-331), heeft Apple nu een utility gelanceerd, dat machines identifiëert met bekende logic board issues. Vroeger werden problemen met de logic board herkend aan de hand van veel voorkomende system freezes, die veroorzaakt kunnen worden door een hele hoop zaken, die niet erkend werden door Apple. Deze utility zou de bezitters van dergelijke machines de kans geven gekende problemen te identifiëren en hiermee een Apple dealer contacteren. Let wel dat de informatie, die deze utility verstrekt alleen relevant is voor specifieke Macs. Raadpleeg Apple's lijst voor details. [GD]
<http://product.info.apple.com/pr/press.releases/1996/q3/960510.pr.rel.repair.html>
<ftp://ftp.support.apple.com/pub/apple_sw_updates/US/mac/utils/5xxx-6xxx_Tester_1.0.hqx>
Laser Writer 8.3.4 gelanceerd -- Vorige week kondigde Apple de nieuwe versie Laser Writer 8.3.4 aan, een versie waarop reeds lang werd gehoopt door vele PCI PowerMac gebruikers, die geplaagd waren met crash-problemen bij pogingen tot printen, vooral bij het gebruik van print-spoolers of printers van andere makelij, zoals bv. de XL 808 van GCC. Hoewel het nog te bezien valt of deze nieuwe driver alle problemen oplost zijn de eerste rapporten bemoedigend. Apple beveelt iedere bezitter van een PCI PowerMac aan de nieuwe driver te gebruiken, maar zegt tevens dat gebruikers van oudere Macintoshes en/of oudere systeemversies deze upgrade best niet gebruiken.
Als je Laser Writer 8.3.4 downloadt en decomprimeert, krijg je een disk-image, dat je kunt converteren met DiskCopy of ShrinkWrap. Het ding is zo'n 450K groot. [TJE]
<ftp://ftp.info.apple.com/Apple.Support.Area/Apple.Software.Updates/US/Macintosh/Printing/LaserWriter/LW_8.3.4.sea.hqx>
<ftp://mirror.aol.com/pub/info-mac/disk/shrink-wrap-201.hqx>
Zet RAM op je boodschappenlijst -- Als je vier maand geleden rond Valentijnsdag 32 MB DIMM had gekocht, zou je waarschijnlijk ongeveer $900 betaald hebben. Vorige week kostte dezelfde DIMM ongeveer $320 en misschien nog minder als je goed uitkeek. De prijzen van geheugen zijn werkelijk in de diepte gedoken. Bij het verschijnen van dit nummer van TidBITS zouden die prijzen nog steeds even laag zijn maar er wordt verwacht dat zij niet verder zakken en ook niet lang laag zullen blijven. Voor RAM-koopjes kun je gaan kijken bij DealBITS met links naar verscheidene hardware-verkopers. [TJE]
<http://www.tidbits.com/dealbits/>
door Tonya Engst <[email protected]>
De 'Telecommunications Act' van 1996 bracht belangrijke veranderingen voor de telecommunicatie-wetten in de Verenigde Staten onder andere door de 'Communications Decency Act' (CDA), een serie regelingen die - onder andere - onwelvoeglijkheden op het Internet verbood, maar hier ook een vage definitie aan verbond. (Zie TidBITS-315 voor meer details over de telecommunicatiewet).
President Clinton tekende de Telecommunications Act op 08-Feb-96, en binnen vijf minuten tekenden de ACLU (American Civil Liberties Union) en een aantal andere organisaties en bedrijven bezwaar aan tegen het CDA gedeelte van de wetgeving. Zij vonden dat de CDA ongrondwettelijk vrijheid van meningsuiting aanviel, en te vaag was om op een redelijke wijze verdedigd te worden.
Op 15-Feb-96 werd de CDA tijdelijk opgeschort. Vorige week, op 12-Jun-96 liet een driekoppig panel van rechters van het hof van Philadelphia haar licht schijnen over het geval en ging over tot een voorlopig verbod op dat gedeelte van de CDA wat onwelvoeglijkheden verbood. Dit betekent dat deze regelingen niet kunnen worden uitgevoerd totdat dit verbod in hoger beroep wordt afgewezen.
TidBITS probeert niet om op een onpartijdige manier over politiek nieuws te rapporteren (iedereen is partijdig, het maakt niet uit wat ze zeggen) en dat zal ik hier ook niet proberen. In feite ben ik opgetogen over dit verbod, niet alleen omdat de ACLU gewonnen heeft, maar ook vanwege de inhoud.
Het oordeel van het hof heeft een uitgebreid gedeelte over de feiten achter het Internet, inclusief gedeelten over hoe het Internet werkt, wie het gebruikt, wat er voor diensten beschikbaar zijn en meer. Dit is een interessant gedeelte om te lezen voor iedereen die wat over het Internet te weten wil komen. Diegenen die zich bezighouden met regelgeving over het Internet, of hier gewichtig over doen, zouden dit oordeel bovenaan hun leeslijsten moeten zetten.
<http://www.eff.org/Alerts/HTML/960612_aclu_v_reno_decision.html>
Het oordeel stelt dat het hof geen problemen heeft met bestaande wetten tegen pornografie en obsceniteit, maar dat de CDA te ver gaat. Het hof verwerpt de CDA vanwege vaagheid, vanwege het grote offer voor succesvol blokkeren van sites met onfatsoenlijk materiaal voor minderjarigen en vanwege het ontbreken van een goede reden om vrijheid van meningsuiting te beperken. Het oordeel noemt ook een aantal andere manieren om te voorkomen dat minderjarigen sites met onfatsoenlijk materiaal bezoeken, zoals het PICS voorstel (waarbij sites aan een keuring worden onderworpen) en verschillende software-produkten die sites blokkeren, zoals SurfWatch en CyberPatrol.
<http://www.w3.org/pub/WWW/PICS/>
<http://www.surfwatch.com/>
<http://www.cyberpatrol.com/>
Gedeeltes van de mening van rechter Stewart Dalzell worden alom geciteerd, en ik heb hier een stuk van zijn commentaren toegevoegd. Deze taal van ons justitieel systeem geeft me hoop dat het Internet zal worden behandeld als een open forum waar veel mensen makkelijk informatie geven en ontvangen, en niet als een uitzendmedium dat door grote bedrijven wordt gedomineerd.
"Als de regering stappen wil zetten op de heilige grond van het Eerste Amendement en haar burgers gaat vertellen dat hun weloverwogen meningsuiting hen in de cel kan doen belanden, moet de desbetreffende wet deze meningsuiting duidelijk definieren, niet alleen voor de mogelijke overtreder, maar ook voor de wetsuitvoerder. Als het massamedium met de meest actieve deelname wat tot nu toe ontwikkeld is, verdient het Internet de hoogste bescherming voor inmenging van overheidswege."
"Het is waar dat velen vinden dat een gedeelte van het Internet aanstootgevend is, en in het midden van de 'cyberspace' horen velen geluiden die ze onfatsoenlijk vinden. De afwezigheid van regelgeving van overheidswege betreffende de inhoud van het Internet heeft ontegenzeggelijk een soort chaos gecreeerd, maar zoals een advocaat het stelde op de hoorzitting: 'Wat uiteindelijk succes had was deze chaos waaruit het Internet bestaat. De kracht van het Internet is nou juist die chaos.' Net zoals de kracht van het Internet chaos is, is de kracht van onze vrijheid afhankelijk van de chaos en kakofonie van meningsuiting die het Eerste Amendement beschermt."
Een interessante voetnoot in het oordeel is dat de ACLU haar bezwaar terugtrok als het gaat om discussies over abortus op het Internet. Het lijkt erop dat dit gebeurd is omdat zowel president Clinton als Officier van Justitie Janet Reno duidelijk gemaakt heeft dat "niemand vervolgd zal worden op basis van de regeling betreffende abortus... Met relatie tot dit 'langlopend beleid', stelt de regering dat er geen realistische angst voor vervolging is en, volgens het argument, geen behoefte of billijke opluchting."
Of de regering deze zaak naar het Supreme Court zal brengen valt nog te bezien. Als dit zo zou zijn, hoop ik dat het Supreme Court ernstig de feiten en meningen uit dit oordeel zal wegen.
Voor aanvullende informatie en commentaar op deze zaak, verwijs ik naar de volgende URLs.
<http://www.cnet.com/Content/News/Files/0,16,1541,00.html>
<http://www.hotwired.com/special/indecent/>
<http://www.eff.org/pub/Alerts/960612_eff_cda_decision.statement>
door David Holzgang <[email protected]>
De index is een essentieel onderdeel van een computerboek. Het artikel in TidBITS-332 over publiceren ging daar niet op in. Een index is om meer dan een reden noodzakelijk. Het begint al in de winkel, als potentiële kopers al bladerend de inhoudsopgave en de index gebruiken om te beslissen of ze het boek zullen kopen.
Ik heb 14 boeken geschreven, de meeste over PostScript en andere geavanceerde grafische onderwerpen. In mijn ervaring gaan uitgevers op drie verschillende manieren om met het aanmaken van de index. Sommige uitgevers besteden het uit aan professionals en brengen de kosten in mindering op het honorarium van de schrijver. Sommigen laten de schrijver de index zelf aanleveren. Tot slot zijn er uitgevers die de shrijver een professional laten kiezen en die soms zelf ook een deel van de kosten op zich nemen. [Er is nog een andere mogelijkheid: dat de uitgever de index genereert, zonder kosten maar ook zonder veel controle door de schrijver. Dit is het geval bij Hayden Books. -Adam]
De index is een van de belangrijkste zaken in een boek. Als lezer vind ik dat een goede index een boek tot een plezier maakt, en een slechte index het gericht zoeken naar iets een ware onderneming. Om die reden vraag ik meestal aan uitgevers mij zelf een professionele index-maker te laten uitzoeken en die van mijn honorarium te betalen. Zo heb ik enige invloed op de kwaliteit en weet ik zeker dat ik aan het eind van de rit een index heb die werkelijk iets toevoegt aan het boek. Ook weet ik door zelf een index-maker te kiezen precies wat de kosten zullen zijn voordat dat werk wordt gedaan. Helaas is dit niet altijd mogelijk: sommige uitgevers staan geen enkele inbreng van de schrijver op dit punt toe.
In mijn ervaring zijn de slechtste indexen meestal door de schrijvers zelf gemaakt.
Indexeren is een specialiteit, en verdient respect. (Vergeet ook niet dat schrijvers werken onder de druk van deadlines. De index-maker heeft meestal ruim de tijd om het boek volledig te indexeren.) Er bestaat een organisatie van professionele index-makers, en ik heb ondervonden dat deze vaklieden het beste werk afleveren. Ik zou aan een beginnende schrijver twee dingen mee willen geven. Ten eerste, iemand moet de index voor je boek maken, en de kans is groot dat van jou verwacht wordt daarvoor te betalen - weliswaar uit je honorarium, maar dat is toch je eigen geld. Ten tweede: doe het niet zelf. Een professional levert beter werk af en vergroot het succes van je boek.
[Voor meer informatie over professionele index-makers: zie onderstaande Website van de American Society of Indexers. -Adam]
<http://www.well.com/user/asi/>
door Tonya Engst <[email protected]>
Aandachtige MacWEEK lezers hebben wellicht een paar weken geleden een artikel opgemerkt over Loma Prieta, een veelbelovend nieuw hulpmiddel om Web pagina's te maken, dat enige concurrentie aangaat met Adobes PageMill. Loma Prieta is gemaakt door San Andreas Systems, en niet als beta in omloop gebracht. Beta testers hebben over het programma een zwijgplicht.
De afgelopen week kwam er voor het algemene publiek wat meer informatie, in de vorm van een persbericht waarin staat dat Claris de eigenaar is geworden van Loma Prieta, en van plan is het programma in omloop te brengen onder de naam "Claris Home Page". Claris Home Page zal een cross-platform product zijn: er komen versies voor Mac OS, Windows 95 en Windows NT. Met het programma zullen gebruikers in staat zijn een keur van geavanceerde elementen te maken, waaronder tabellen en frames, gepresenteerd hetzij als HTML, hetzij visueel. Claris Home Page is hulpvaardig middels bibliotheken waarin gebruikers veel voorkomende stukken HTML kunnen opslaan. Het persbericht bevat diverse citaten die Claris prijzen voor de nadruk op eenvoudig te bedienen software en die benadrukken dat Claris Home Page het eenvoudig zou maken geavanceerde Web pagina's te maken. Weinig verrassend zwijgt het persbericht over Claris' rampzalige pogingen HTML conversie in Clarisworks in te bouwen (zie TidBITS-295). Het doet me plezier te zien dat Claris als serieuze speler de arena betreedt van Web opmaak.
Claris heeft nog geen prijs voor Claris Home Page genoemd, maar wel een openbare beta test uit te voeren. Beta versies van Home Page zouden eind deze maand opgehaald kunnen worden van Claris' Website. In een poging uitvoerig commentaar te voorkomen over nieuwe producten voor zij als eindversie zijn vrijgegeven, zal TidBITS waarschijnlijk niet Claris Home Page recenseren voordat deze daadwerkelijk verkocht wordt, net zoals we ook de prerelease PageMill 2.0 niet zullen recenseren, mocht Adobe besluiten er een openbare beta versie van te maken.
<http://www.claris.com/press/hotnews/rel-homepage.html>
<http://www.zdnet.com/macweek/mw_1018/news_loma.html>
door Tonya Engst <[email protected]>
Wanneer je je bezig houdt met het coderen van HTML-bestanden, ben je waarschijnlijk wel eens in situaties geweest waar je een zescijferig hexadecimaal getal moest ingeven om een bepaalde kleur vast te leggen, wellicht voor een pagina-achtergrond of voor tekstblokken.
Voor diegenen onder jullie die wel een vaag idee hebben waarover ik het heb maar die niet de exacte HTML weten, volgt hier hoe het werkt. Om de achtergrond en tekst van je gehele document op een geschakeerde, regenboogachtige wijze te kleuren, kun je deze HTML als je opening <body> tag gebruiken:
<BODY BGCOLOR="#FFFF05" TEXT="#00FF00" LINK="#0000FF" ALINK="#FF00FF" VLINK="#FF0000">
Deze body-tag geeft als achtergrondkleur geel, voor reguliere tekst lichtgroen, voor niet-bezochte link-tekst blauw, voor bezochte link-tekst rood, en voor link-tekst als je er op klikt paars. In een browser die deze HTML niet begrijpt (of die is ingesteld om de voorkeur te geven aan de kleuren van de gebruiker boven die van de bezochte pagina), zullen achtergrond en tekst de standaard ingestelde kleur behouden.
Voor bijkomende details met betrekking tot het kleuren van tekst dien je het Internet-concept van de HTML 3.2 specificatie te bestuderen, Hoewel je erop bedacht moet zijn dat veel browsers nog niet de in dit concept voorgestelde additionele kleur-opties ondersteunen. (Het uitproberen hiervan laat ik aan de discretie van ondernemende lezers over.)
<http://www.w3.org/pub/WWW/MarkUp/Wilbur/features.html>
Het menselijk brein is niet geprogrammeerd om te weten dat kleuren als bijvoorbeeld violet in hex met getallen als 9717FF zijn vertegenwoordigd, en ik ben nog geen zinnige tekst tegengekomen waarin een makkelijke manier wordt geboden om kleuren in dergelijke getallen om te zetten. In plaats daarvan heb ik de wereld van kleur-naar-hex-omzetters ontdekt, en het leek me zinvol om een samenvatting te geven van de wijze waarop enkele van die verschillende omzetters werken. Sommige programma's voor het maken van Web-pagina's bieden ook zulke faciliteiten, maar wanneer jouw programma dit niet doet (of slechts in beperkte mate) is het handig om één van die programma's te gebruiken.
Voordat ik over de utilities ga praten moet ik nog zeggen dat sommige ervan je ook helpen om een <body> tag te maken inclusief het achtergrond-attribuut, dat je gebruikt om een plaatje te definiëren dat moet functioneren als een dekkende achtergrond. (Webpagina's met dekkende achtergronden zien er vaak uit alsof hun tekst bovenop een lichtgekleurd beeld ligt, bijvoorbeeld een marmeren plaat. Dekkende achtergronden kun je ook op een aantal verschillende, ingenieuze wijzen gebruiken om Webpagina's op te dirken, hoewel modem-gebruikers je enorm dankbaar zullen zijn als je tracht om de grootte van je grafische bestanden zo klein mogelijk te houden.)
Wanneer je iets in de freeware sector zoekt kun je HTML ColorMeister 1.3.5 proberen. Deze utility, geschreven door John Cope van ParticleFlux Software, maakt het eenvoudig om kleuren en dekkende achtergrondattributen op te stellen die in de opening <body> tag kunnen staan. Nadat je je attributen hebt gekozen klik je op de 'Generate'-knop om de complete tag te zien. Vervolgens kun je de tag (of delen ervan) knippen en plakken in een HTML-bestand, of je klikt op de 'Output Page'-knop en HTML ColorMeister maakt een rudimentair HTML-bestand dat de aangepaste <body> tag bevat.
<http://wizlink.iserver.com/conner/ParticleFlux/index.html>
De shareware-sector bevat ook een paar keuzemogelijkheden. Web Color 2.0, een $5 kostend programma van Patrick Bores, werkt in grote lijnen als HTML ColorMeister, maar heeft een gepolijster uiterlijk.
<http://users.aol.com/wcolorinfo/>
HTML ColorPicker 2.0.3 kost $5 en is van de hand van David Christiansen van Vector Development. HTML ColorPicker vraagt om numerieke waarden, en laat dan de kleuren zien waaraan ze gerelateerd zijn (als je brein op die manier werkt of als je daarvoor een bepaalde reden hebt). Het kan ook numerieke waarden weergeven die overeen komen met kleuren die je visueel hebt uitgezocht. Hoewel je elke hexadecimale waarde vanuit HTML ColorPicker kunt kopiëren, helpt deze utility je niet om daadwerkelijk een <body> tag te maken.
<ftp://mirrors.aol.com/pub/info-mac/text/html/html-color-picker-203.hqx>
Janice Arakaki's $5 kostende HTML ColorSelect 1.3 hanteert een iets andere tactiek met betrekking tot de mogelijkheden die het te bieden heeft. Hoewel het je de mogelijkheid geeft om een kleur te kiezen en vervolgens het hexadecimale equivalent ervan te zien, kun je dat getal helaas niet kopiëren; je moet het in plaats daarvan opnieuw in je HTML-bestand intypen. Je kunt echter wel een PICT-bestand openen en dan op een pixel in dat plaatje klikken om het hexadecimale equivalent ervan te zien.
<ftp://mirrors.aol.com/pub/info-mac/text/html/html-color-select-13.hqx>
HTML ColourTool kost $10 en heeft een preview-mogelijkheid waarmee je kunt zien hoe de kleuren die je kiest zich tot elkaar verhouden. Het programma toont de huidige <body>-tag, compleet met attributen al naar gelang de door jou gekozen kleuren. Het programma biedt geen manier om een achtergrond-attribuut voor een repeterend achtergrondplaatje in te voegen - een mogelijkheid die vooral leuk zou zijn als het ook zou werken in de preview, zodat je zou kunnen zien hoe de tekstkleuren met het plaatje samengaan. Als het programma je bevalt en je de shareware-bijdrage van $10 betaalt, kun je de <body>-tag kopiëren en in je HTML-document plakken. Betaal je niet, dan moet je de tag overtypen. HTML ColourTool is ontwikkeld door Brock Gunther-Smith van Finger In The Eye Productions.
<ftp://mirrors.aol.com/pub/info-mac/text/html/html-colour-tool-201.hqx>
Ik hoop dat dit artikel je een idee heeft gegeven over de mogelijkheden die je kunt aantreffen bij dit soort utilties, en een idee van welke utility voor jou het nuttigst zou zijn. Ook al gebruik je een Web authoring-programma dat je kan helpen met het toekennen van kleuren aan tekst en achtergronden, dan heb je misschien nog niet de kleurenkiezer van HTML ColorSelect, of de kleurvisualisatie-mogelijkheden in HTML ColourTool.
Kirk McElhearn <[email protected]>
Een tijdje geleden viel mijn oog op nóg een spin die over het Web rondkruipt, genaamd AltaVista. Aangezien het vinden waar je naar zoekt een groot probleem vormt op het Internet, is het altijd mooi om een grote, snelle zoekmachine te vinden. AltaVista is zo'n zoekmachine, net als bijvoorbeeld InfoSeek, Lycos, Excite en de hele mik meer. Het verschil van AltaVista zit hem in de brute kracht, en de bewering dat er meer dan dertig miljoen Web-pagina's doorzocht worden. Ik probeerde het eens uit.
<http://www.altavista.digital.com/>
Dit verhaal speelt op het moment dat ik nog maar ongeveer twee maanden lang het Net aan het afromen was. Ik had mijn eigen home page, en nog wat van mijn werk zat op andere sites. Ik wilde wel eens zien hoeveel sporen ik nou had achtergelaten, en was wel benieuwd of er andere mensen met mijn naam bestonden. Mijn bevindingen verrasten me. Mijn familie is klein en mijn achternaam, McElhearn, is zeldzaam. Dus begon ik maar eens met het invoeren van mijn naam in het zoekformulier van AltaVista, en bereidde me voor op een wachttijd van ongeveer 30 seconden.
Eerste verrassing: het duurde geen 30 seconden. Meer iets van 5.
Tweede verrassing: mijn naam kwam 32 keer voor. Als je al jarenlang sporen hebt achtergelaten op het Web, dan vind je 32 keer misschien niet zo veel. Nadat ik een bericht hierover naar de Future Culture mailing-lijst gepost had probeerden een paar anderen op die lijst het eens, en zij kregen veel grotere getallen dan ik: honderden, zelfs duizenden. Maar goed, net-nieuweling die ik was, was ik verrast door mijn 32 keer.
<http://futurec.xtc.net/>
Van de 32 gevonden pagina's gingen er 30 over mij, en twee gingen over andere mensen met dezelfde achternaam (misschien neven?), waarvan één kampioen "shot put" van een middelbare school was. De rest wees dus inderdaad allemaal naar mij, van mijn brief die gepubliceerd was in het tweede nummer van Wired, tot posts naar de Info-Mac Digest, tot mijn home page, tot mijn stukje voor het project "24 Hours of Democracy", en nog meer.
Nou, eerst vond ik dat dat best wel gaaf. Tenslotte, willen onze genen niet heel graag dat wij onze sporen achterlaten op deze planeet? Maar hoe meer ik erover denk, hoe meer ik denk dat er een doos van Pandora geopend is. De beste manier om AltaVista te omschrijven is door de woorden te citeren van het bedrijf erachter:
"AltaVista is het resultaat van een onderzoeksproject dat gestart werd in de zomer van 1995 in de onderzoekslaboratoria van Digital in Palo Alto (Californië). Door een snelle Web-zoeker te combineren met 'scalable index'-software kon het team in het najaar van 1995 een grote index van het Web bouwen.
"Na twee maanden van interne tests maakten we een nog grotere index, met de volledige tekst van meer dan 16.000.000 pagina's. We maakten de site openbaar op 15 december 1995. Binnen drie weken na de start waren we meer dan twee miljoen HTTP-aanvragen per dag aan het verwerken."
De Web Indexer, het krachtigste onderdeel van de installatie, is een AlphaServer 8400 5/300, met 6 GB aan geheugen, en 10 processoren. Digital beweert dat de server de meeste verzoeken in minder dan een seconde afhandelt.
En dat is nog niet alles. Een andere server houdt zich bezig met aantallen keren dat een site bezocht is of een verzoek kreeg, en een news server onderhoudt een news spool voor de News Indexer, die dynamisch database van newsgroup artikelen bijwerkt. Met andere woorden, AltaVista probeert een magazijn te zijn van zo ongeveer alles dat langs het Web en Usenet gaat, en dus is daar ook een berg email aangezien hun robotten gearchiveerde mailing lists indexeren.
Het hele ding heeft een ontzagwekkend vermogen. Gegeven de groei van het Internet en beschikbare rekenkracht moet AltaVista het verkeer makkelijk bij kunnen houden en deze dienst nog lang kunnen leveren.
Ik zeg: "Netland, let op Uw zaak!"
Ik vertelde van mijn experiment aan medeleden van een Macintosh gebruikersgroep. Een van hen, een techneut tot in zijn nieren, sprak zijn ontzag uit over de capaciteit. Een ander verbaasde zich over de schaamteloze nieuwsgierigheid van de machine: het toont geen enkel respect voor privacy. Hoe zit dat eigenlijk, met de privacy?
Als ik inschrijf op een mailing list vraagt niemand of ik de rechten heb afgestaan om mijn inzendingen voor enigerlei doel te gebruiken. Hoewel mijn woorden openbaar zijn (maar ook alleen maar in beperkte zin: voor diegenen die eveneens ingeschreven zijn) wil ik misschien helemaal niet dat ze in handen komen van de eerste de beste robot. Digital heeft mij immers nooit gevraagd of ze mijn materiaal konden gebruiken om hun computers te demonstreren (want zoals het op mij overkomt is precies dat het doel: reclame maken voor de machtige computers die Digital maakt). En hoe zit het met mijn rechten? Hier in Frankrijk heeft iedereen het wettelijke recht iedere informatie over zichzelf na te trekken en te wijzigen die in een willekeurige database is vastgelegd. Ik vraag me af hoe Digital zou reageren als ik ze vroeg een deel van mijn inzendingen te verwijderen uit hun database? Of als ik mijn rechten in verband met de copyrights op die woorden zou willen uitoefenen?
Veel mensen stellen electronische informatie en communicatie tegenover boeken, door te zeggen dat boeken blijvend zijn, en electronische informatie vluchtig is. Volgens mij laat AltaVista nou net zien hoe blijvend dergelijke informatie kan zijn. Niet alleen dobbert het rond in de ether van het Internet, het is ook nog eens geïndexeerd in een database waar iemand er makkelijk naar kan gaan hengelen.
Het gevaar is duidelijk. Laten we zeggen dat ik ingezonden heb naar de newsgroup alt.sex.minerals, over dat ik het zo graag doe met puimsteen. Als tien jaar later mijn vrouw van me wil scheiden, kan ze een robot huren die gaat rondneuzen en die inzending vindt, en ook nog andere, en zo kan zij de zorg over de kinderen krijgen.
Of denk eens aan een jonge hacker, die later een politieke loopbaan begint! Een andere partij kan er voordeel uit halen te weten dat hij in zijn jeugd anarchistische ideeën verkondigde. Hij zal niet kunnen zeggen dat hij het er zomaar uit flapte.
De meester van ons komen weleens op een vroeger ingenomen standpunt terug, maar als de woorden zwart op bit geschreven staan is het moeilijk de noodzakelijke afstand te bewaren tussen onszelf-toen en onszelf-nu.
Wat er aan te doen?
Het lijkt moeilijk dit soort bemoeizucht in de hand te houden. Bedrijven zullen munt slaan uit onze woorden, zoals ze altijd al deden. En de zoekmachine is nuttig voor degenen die informatie verzamelen. Maar het gevaar is reëel, en ligt op straat. We hoeven niet terug naar de middeleeuwen; het Internet zal volgens mij onze toekomst structureel veranderen. Maar we moeten ons wel van de gevaren bewust zijn, en dienovereenkomstig reageren.
Ten eerste moeten we eisen dat we alles mogen schrappen wat we niet langer beschikbaar willen stellen. We zouden het recht moeten hebben te filteren wat op deze manier beschikbaar wordt gesteld. Niemand heeft het recht onze woorden uit te baten zonder onze toestemming. AltaVista baat ze weliswaar niet financieel uit, maar gebruikt ze om te adverteren, en dat is in mijn ogen vrijwel hetzelfde.
[Meer dan een maand geleden heb ik per email bij AltaVista geïnformeerd naar hun beleid om mensen van hun database te verwijderen, maar ik heb nog geen antwoord ontvangen. Kirk heeft ook een concept van dit artikel aan Digital gestuurd, en geen antwoord ontvangen. AltaVista heeft een uitgebreide vrijwaarding, die onder meer zegt: "In general, Digital believes that persons who make information available on the World Wide Web or in newsgroups do so with the expectation that such information will be publicly and widely available. Digital further believes that its making newsgroup postings and links to publicly accessible Web pages available at this site is legally permissible and consistent with the common, customary expectations of those who make use of the Web and Usenet communications media." ("Als je op het Net publiceert doe je dat kennelijk om wijd en zijd gelezen te worden. Het verder toegankelijk maken van wat al openbaar is sluit aan bij de algemene verwachtingen over het Net.") -Tonya]
Ten tweede moeten we ons bewust zijn dat er iemand is die luistert, en dat alles wat we in het openbaar op het Net zeggen zal worden opgeslagen. Zelfs in persoonlijke email is versleuteling wellicht de enige manier om onze boodschappen buiten het zicht van ronddolende ogen te houden. Dit kan natuurlijk niet in ieder land. Landen als Iran en Frankrijk kunnen je opsluiten wegens het versleutelen van berichten.
Vergeet nooit, de muren hebben oren.
P.S.: Toen ik deze tekst schreef, in maart, vond ik 32 voorkomens van mijn naam. De laatste keer dat ik keek waren het er 78.
Niet-winstgevende en niet-commerciele publikaties mogen artikels overnemen of een HTML-link maken als de bron duidelijk en volledig vermeld wordt. Anderen gelieve ons te kontakteren. We garanderen de precisie van de artikels niet. Caveat lector. Publikatie-, produkt- en firmanamen kunnen gedeponeerde merken zijn van hun ondernemingen. Voor meer informatie over TidBITS: hoe zich te abonneren (enkel engelstalige versie !!!), waar vroegere edities te vinden en andere nuttige dingen, stuur email naar: <[email protected]>. Anders, contacteer ons op: <[email protected]>.
Vroegere edities verkrijgbaar via ftp en www:
<ftp://ftp.tidbits.com/pub/tidbits/issues/>
<http://www.tidbits.com/tb-issues/>
Om oude edities te zoeken, gebruik volgende URL met een webbrowser:
<http://wais.sensei.com.au/macarc/tidbits/searchtidbits.html>
