In een aankondiging die alleen verrassend is door de keuze van de dag van de week, heeft Apple een event aangekondigd voor 9 september 2024 om 10 uur 's ochtends (Pacific Time). Je kunt het streamen vanaf de website van Apple of op je Apple TV, en Apple maakt het gemakkelijk om het toe te voegen aan je agenda. Maandag is een ongebruikelijke dag voor een aankondiging van Apple, maar zoals John Gruber opmerkt, staat er voor dinsdag een presidentieel debat in de VS gepland, dat om aandacht zou concurreren met het nieuws van Apple. Misschien moet ik de aankondigingen die dag samenvatten voor het TidBITS-nummer en er later in de week dieper op ingaan.

De plagende titel voor het event is “Glowtime”, waarschijnlijk een verwijzing naar de nieuwe iOS 18-indicatie dat Siri luistert voor een commando. Het event zal vrijwel zeker in het teken staan van de iPhone 16 line-up, samen met de Apple Watch Series 10 en Apple Watch Ultra 3. Als de resultaten uit het verleden een indicatie zijn, kun je op vrijdag 13 september voorbestellingen plaatsen en ze een week later op 20 september ontvangen. Apple zal waarschijnlijk ook lanceringsdata aankondigen voor in ieder geval iOS 18 en watchOS 11, en ik verwacht dat de rest van Apples besturingssystemen op een identiek of in ieder geval zeer vergelijkbaar schema zullen verschijnen.

Als je wilt kletsen met andere TidBITS-lezers tijdens het Apple-event, dan kan dat op SlackBITS.

Apple heeft aangekondigd dat Apple Podcasts nu beschikbaar is op het web, samen met de lancering vorige maand van Apple Kaarten (zie “Apple Kaarten op internet verschijnt in bèta”, 24 juli 2024). Het zal een zegen zijn voor Apple-gebruikers die Windows moeten gebruiken op het werk.

De webversie van de Podcasts-app, die toegankelijk is via podcasts.apple.com, ziet er hetzelfde uit en werkt bijna hetzelfde als de Podcasts-app van Apple op iPhone, iPad en Mac, afhankelijk van de grootte van het venster.

Wie niet wil aanmelden, kan miljoenen gratis podcasts beluisteren, door Topprogramma's bladeren en gebruikmaken van de redactionele collecties van Apple. Als je je aanmeldt met je Apple ID, heb je toegang tot je bibliotheek, je Up Next-wachtrij en je abonnementen. Aangemelde gebruikers kunnen ook programma's volgen en hun afspeelvoortgang opslaan.

Ik moet toegeven dat ik nieuwsgierig ben waarom Apple plotseling is begonnen met het produceren van webversies van sommige van zijn apps en diensten. Niets weerhield Apple ervan om dit jaren geleden al te doen - Google en Spotify produceren al jaren goede web-apps. Een paar mogelijkheden dienen zich aan:

• Focus op het ecosysteem: In het verleden werd het beperken van diensten tot Apple-apparaten misschien gezien als verkoopbevorderend. Apple kan nu overwegen om diensten open te stellen voor niet-Apple apparaten als een manier om nieuwe gebruikers aan te trekken en bestaande cross-platform gebruikers te behouden.
• Toekomstige reclame-inkomsten: Hoewel noch Kaarten, noch Podcasts Apple nu veel geld opleveren, hebben sommige waarnemers gesuggereerd dat Apple van plan is om in beide programma's advertenties weer te geven. Als dat gebeurt, zou dat het aantal advertentie-impressies doen toenemen.
• Minder regeldruk:Het openstellen van Kaarten en Podcasts voor niet-Apple gebruikers kan de perceptie verminderen dat Apple gebruikers aan zijn platform bindt en kan helpen bij argumenten tegen regelgeving die gericht is op het vergroten van de keuze voor de consument.

In onze meest recente Gebruik jij dit?-peiling vroegen we hoe vaak je iPhone- of iPad-apps gebruikt op een Mac met Apple silicium. Als je net als de 19% van de respondenten niet op de hoogte was van deze functie, dan staat je misschien iets moois te wachten. Apple maakt al jaren zijn eigen chips voor de iPhone en iPad, de A-serie. Toen de Mac met de chips uit de M-serie overging op Apple silicium, was een van de voordelen dat apps die voor de iPhone of iPad waren geschreven, ongewijzigd op Macs uit de M-serie konden draaien.

34% van de respondenten weet van de functie, maar gebruikt deze toch niet. Ik val in deze categorie, omdat ik mijn iPhone altijd in mijn zak heb of bij de hand heb, dus het is makkelijk genoeg om hem te gebruiken in plaats van een iPhone-programma op mijn M1 MacBook Air te zetten. Bovendien breng ik meer tijd door op mijn Intel 27-inch iMac, die geen iPhone-programma's kan draaien, dus het is niet de moeite waard om een programma op de ene Mac te hebben en niet op de andere. Anderen zeiden dat ze gewoon geen iPhone- of iPad-programma's nuttig vonden voor de Mac.

Maar bijna de helft van de respondenten - 47% - zegt de functie af en toe of regelmatig te gebruiken. Deze mensen noemden een breed scala aan iPhone- of iPad-programma's die ze nuttig vonden op hun Mac, met als meest voorkomende het populaire podcastprogramma Overcast. Ook veelgebruikte programma's waren programma's voor twee-factorauthenticatie zoals Authy, programma's voor het beheren van beveiligingscamera's van bedrijven zoals Wyze en Eufy, en programma's voor smart-homeapparaten zoals generatoren, warmtepompen, thermometers, thermostaten, sensoren, ventilatie, boilers en rolgordijnen. Verschillende mensen zeiden dat ze Apples iPhone Weer-app op hun Macs draaien, maar ik weet niet zeker waarom, aangezien er al een eigen Mac-versie van Weer beschikbaar is sinds macOS 13 Ventura.

Niet alle iPhone- en iPad-apps zullen echter op een Mac kunnen draaien, want ontwikkelaars kunnen hun iPhone- en iPad-apps zo blokkeren dat dat niet gaat op een Mac. Sommige ontwikkelaars doen dat om extra tests en ondersteuning te vermijden, terwijl andere ontwikkelaars liever hebben dat Mac-gebruikers vertrouwen op een native Mac-app (die ze apart moeten aanschaffen) of op een webapp. Wat betreft de apps die niet werken op Macs, klaagden mensen over de apps Gezondheid en Logic Pro van Apple, over HBO Max en Netflix, over de app iRobot Roomba, Minecraft en Substack.

Het valt nog te bezien of de aankomende mogelijkheid tot synchrone weergave van de iPhone onder macOS 15 Sequioa en iOS 18 de wens om iPhone-apps op een Mac te draaien, zal verminderen. Voor mij in ieder geval wel, want synchrone weergave op de iPhone werkt ook op Intel-Macs met een T2-chip. We moeten volgend jaar nog eens kijken hoe populair synchrone weergave van de iPhone is geworden.

Installatie en gebruik van een app voor iPhone of iPad op een M-serie Mac

Om een iPhone- of iPad-app naar je Mac met Apple silicium te downloaden, zul je eerst de App Store op de Mac moeten openen. Je kunt onderaan de navigatiekolom op je naam klikken en vervolgens onder Account op iPhone- en iPad-apps klikken om te zien welke apps je al hebt aangeschaft. Apps worden in omgekeerd chronologische volgorde gesorteerd, met de nieuwste downloads bovenaan, wat het vinden van een specifieke app moeilijker kan maken.

Het is misschien gemakkelijker om de app met behulp van het zoekveld bovenaan de navigatiekolom in de App Store te zoeken en, indien nodig, nogmaals op iPhone- en iPad-apps te klikken om de resultaten te zien. Klik in beide gevallen op het downloadwolkje , op de Download-knop of op de prijsknop om de app te downloaden.

Als je de iPhone- en iPad-apps gedownload hebt, kun je ze op dezelfde manier als Mac-apps opstarten. Het kan zijn dat de bediening iets anders is omdat ze doorgaans niet meer dan één venster hebben. Sommige iPad-apps kunnen meerdere vensters openen (bijvoorbeeld het kaartvenster van CARROT Weather), maar panelen voor instellingen en dergelijke kunnen soms op een onhandige manier ook in de interface vergrendeld blijven. Wanneer je een iPad-app gebruikt, zoals de hieronder afgebeelde Overcast, kun je over het algemeen het formaat van het venster veranderen omdat iPad-apps zich moeten aanpassen aan verschillende schermformaten.

Met iPhone-apps is het een heel ander verhaal. De twee die ik testte hebben vier verschillende formaten, hoewel je de hoeken niet kan slepen om de venstergrootte te veranderen. In plaats daarvan kun je naar App-naam > Instellingen > Algemeen gaan en onder Venstergrootte Kleiner of Groter kiezen (je moet daarna wel de app opnieuw opstarten).

Bij zowel Kleiner als Groter kan je vervolgens op de groene zoomknop van de app klikken om de afmetingen verder te vergroten, waardoor je vier mogelijke resoluties krijgt. (Een gewone klik op de groene zoomknop breidt de app uit tot "volledig scherm", maar wel met enorme zwarte balken aan weerszijden.) Welke grootte het beste is, hangt af van de app en je beschikbare schermruimte.

• Kleiner, niet ingezoomd: 492×930
• Groter, niet ingezoomd: 576×1082
• Kleiner, ingezoomd: 640×1192
• Groter, ingezoomd: 750×1390

Voor een groot deel spreekt het gebruik van iPhone- en iPad-apps voor zich - je gebruikt de muisaanwijzer zoals je met je vinger het scherm bedient. Veel apps hebben ook multitouch-mogelijkheden die extra bedieningsacties vereisen. Apple ondersteunt zulke acties met de opties in het instellingenpaneel Alternatieve aanrakingen. Zoals je hieronder ziet, kan je de W-, A-, S- en D-toets gebruiken om het kantelen van je apparaat te simuleren. Je kunt op Optie drukken om het trackpad als een virtueel aanraakscherm te gebruiken, en op Spatie drukken om op het midden van het scherm te tikken. Vegen doe je met de pijltoetsen, en slepen doe je door op het trackpad te tikken, vast te houden en dan te slepen. Aan deze aanraak-alternatieven moet je wel even wennen.

In het Systeem-instellingenpaneel staat welke bevoegdheden de app op systeem-niveau heeft aangevraagd. Maar je kunt de instellingen hier in de app niet aanpassen. Ga daarvoor naar de Systeeminstellingen, naar Privacy en beveiliging > Locatievoorzieningen.

En tenslotte: als je wilt weten welke iPhone- en iPad-apps je op je Mac geïnstalleerd hebt, dan vind je ze terug in een lijst onder Software > Apps in de Systeeminformatie-app. Sorteer de lijst op Soort, en scroll naar iOS. Ik snap overigens niet waarom een sommige niet-iOS-apps, zoals 1Password, Google Chat, Google Drive en python, ook in deze lijst staan.

Denk eraan dat het kunnen draaien van iPhone- of iPad-apps op je Mac een extraatje is, en maak je niet te druk als het niet helemaal perfect werkt. En beschouw mijn stemgedrag of de kritiek hierboven niet alsof ik deze functionaliteit niet zou waarderen. Het is een welkome mogelijkheid dat je Mac miljoenen iPhone- en iPad-apps kan weergeven. Dus probeer vooral die apps uit die je graag op je Mac zou willen hebben.

Ik vertik het om nieuws te lezen via platforms als Facebook en X/Twitter vanwege hun manipulatieve algoritmen (en als protest tegen de vele andere negatieve effecten die ze hebben op de samenleving). Ik krijg mijn nieuws liever via e-mail, zodat ik zelf kan bepalen hoe ik het lees, en trackers kan blokkeren. Naast de traditionele verzendlijsten en e-maildiensten als Substack hebben de meeste professionele publicaties e-mailnieuwsbrieven gericht op specifieke onderwerpen, en ik heb abonnementen op een aantal van die nieuwsbrieven die mij bijzonder interesseren. En hoewel ik me lange tijd verre heb gehouden van het normale krantenkoppennieuws, volgens het adagium dat nieuws dat echt belangrijk is ook wel via andere kanalen doorsijpelt, heb ik mij onlangs toch aangemeld voor 1440, een dagelijkse e-mailnieuwsbrief die een samenvatting biedt van de belangrijkste verhalen uit meer dan 100 bronnen. En hoewel het ook onderwerpen beslaat die mij in het geheel niet interesseren is het doorscannen van de inhoud snel genoeg om mijn abonnement aan te houden.

De grootste stap voorwaarts in het gecentraliseerd lezen van nieuws via e-mail komt echter van de RSS-naar-e-maildiensten. Ik heb de afgelopen jaren veel RSS-lezers uitgeprobeerd, maar ik kon met geen ervan echt goed overweg, omdat ze allemaal vereisen dat ik apart de tijd neem on nieuws te lezen. Dat betekent dat ik er actief aan moet denken omdat te doen, en dat ik daarvoor andere bezigheden opzij moet zetten. Ik zie liever 's ochtends en gedurende de dag wat er voor nieuws is, maar ik ben niet genoeg gefocust om een RSS-lezer op te starten. Dat geldt ook voor Apple News, dat wekenlang ongebruikt blijft op zowel mijn Mac als mijn iPhone voordat ik er weer eens naar kijk. Door gebruik te maken van een RSS-naar-e-maildienst krijg ik automatisch nieuwe blogberichten en berichten van andere sites die een RSS-feed hebben in mijn e-mail.

Maar welke dienst dan? Ik heb er drie getest: Blogtrottr, Feedrabbit en Follow.it. Hoewel de interfaces verschillend zijn werken ze vergelijkbaar: voer de URL van een feed in, stel een paar instellingen in, en wacht rustig op de e-mails die een nieuw bericht aankondigen. Elk van deze diensten biedt gratis accounts aan, met betaalde upgrades die een aantal beperkingen opheffen en extra functies bieden. Een vergelijking:

Eenvoud van instellen

Blogtrottr en Feedrabbit zijn voor de hand liggend in het gebruik, waarbij de interface van Feedrabbit compacter, netter en attractiever is. Follow.it is ingewikkelder, omdat het een veelomvattender dienst is, bedoeld om informatie uit verschillende bronnen te plukken en die op verschillende manieren tot gecombineerde hapklare brokken te verwerken. Follow.it begint met een archief van publicaties vanwaaruit je artikelen kunt ontvangen, maar je kunt ook de URL van een RSS-feed inplakken. En waar Blogtrotter en Feedrabbit hun informatie alleen via e-mail verstrekken laat Follow.it je ook artikelen toevoegen aan een nieuwspagina, een andere RSS-feed maken, artikelen als Telegramberichten of tweets ontvangen en zelfs meldingen ontvangen in je webbrowser via een Chrome-extensie.

Voor mensen zoals ik, die niet meer willen dan een handvol RSS-feeds als e-mailberichten, is zowel Blogtrotter als Feedrabbit afdoende. Follow.it heeft extra functionaliteit, maar voor de meeste mensen is dat te veel van het goede.

E-mail-extra's

Alle drie de diensten bieden volstrekt bruikbare e-mailversies van RSS-feeds. Er zijn echter drie aspecten waarop ze verschillen: Onderwerp-regels, hoe ze omgaan met grote afbeeldingen en hoe ze omgaan met feeds die alleen samenvattingen bieden.

Onderwerp-regels

Blogtrottr en Feedrabbit voegen beiden de naam van de bronfeed en de titel van het bericht toe aan de metadata van het e-mailbericht. Daarbij doet Feedrabbit het iets beter, omdat het de Afzender wijzigt in “[Blog name] via Feedrabbit”. Blogtrottr daarentegen is de Afzender van alle berichten die het verstuurt, ongeacht op welke RSS-feed het bericht gebaseerd is. Blogtrottr laat je ook de Onderwerp-regels aanpassen in zijn instellingen. Op dit vlak is Follow.it duidelijk de mindere: Afzender is alleen Follow.it, en het geeft alleen de naam van de feed, plus 'new message' als Onderwerp.

Kwaliteit van afbeeldingen

In zijn blog The Eclectic Light Company schrijft Howard Oakley slimme dingen over Macs en Mac-programmatuur, maar hij geeft ook al jaren een, de facto, cursus kunstgeschiedenis. Zijn berichten over kunst gaan steevast over een aantal schilderijen over een thema, kunstenaar, periode, locatie of voorwerp. Aangezien mijn kunstkennis voordat ik zijn blog ontdekte minimaal was heb ik via Howards berichten een hoop geleerd, en hij illustreert waar hij het over heeft altijd met een rechtenvrije afbeelding van het betreffende schilderij.

Blogtrotter (linksonder) gaat voorbeeldig om met zulke afbeeldingen, maar noch Follow.it (middenonder) noch Feedrabbit (rechtsonder) kan de grote afbeeldingen uit zijn blogberichten verwerken. Ze verkleinen (of vergroten) de afbeeldingen niet zodat ze binnen het venster passen, zodat je ze niet kunt lezen in e-mail. In de app Gmail die ik op de iPhone gebruik is het zelfs nog slechter. Nadat ik erover geklaagd had heeft de ontwikkelaar van Feedrabbit het probleem opgespoord, en gezegd dat hij het gaat oplossen.

Feeds met alleen een samenvatting

Tot slot: sommige RSS-feeds, zoals de prachtige Explain xkcd, geven alleen samenvattingen en koppelingen om het volledige artikel op het web te lezen. Tot voor kort werkten alle drie RSS-naar-e-mailservices hier hetzelfde, door je gewoon een koppeling te geven waarop je kon klikken om het volledige artikel in je webbrowser te laden. Blogtrottr en Feedrabbit geven die koppeling door via e-mail voor directe toegang, maar Follow.it heeft onlangs zijn gratis abonnement gewijzigd om een tussenliggende pagina toe te voegen die 5 seconden aftelt voordat de Go To Article-koppeling verschijnt. Er verschijnt een advertentie onder Sponsored, tenzij je ad blocker deze verbergt, zoals uBlock Origin voor mij doet in Arc. Ik voel me niet beledigd door het feit dat Follow.it een advertentie wil weergeven aan gebruikers van het gratis abonnement, maar ik vind dit 5 seconden aftellen irritant.

Wat je krijgt als je je abonneert

Dus wat zijn de beperkingen van de gratis abonnementen, wat krijg je als je betaalt en hoeveel kost elke dienst?

• Blogtrottr: gebruikers van Blogtrottr zien met het gratis abonnement een advertentie boven- en onderaan elk bericht. Ze zijn ook vrij groot, je zult ze niet over het hoofd zien. Om van de advertenties af te komen, kun je upgraden naar een betaald abonnement. Betaal $ 18,99 per jaar om de advertenties te verwijderen, of kies voor Lite ($ 46,99) of Full ($ 82,99) voor extra mogelijkheden. Deze twee abonnementen geven je ook aanpasbare e-mailsjablonen, feed-titels en afzendernamen, samen met ondersteuning voor PDF- of tekstbijlagen, controle over de sorteervolgorde van de samenvatting en alleen-titelmeldingen. Het enige verschil tussen Lite en Full is dat Lite beperkt is tot 250 abonnementen, terwijl je met Full een onbeperkt aantal abonnementen kunt nemen. Eerlijk gezegd kan ik me niet eens een voorstelling maken van de stortvloed aan content die 250 abonnementen met zich mee zouden brengen, maar misschien moeten sommige bedrijven een hele industrie van RSS-feeds bijhouden, maar willen ze dat toch via e-mail doen. Een RSS-nieuwslezer lijkt een beter hulpmiddel voor die taak.
  
• Feedrabbit: in tegenstelling tot de andere twee probeert Feedrabbit zijn gratis versie niet te gelde te maken met advertenties, dus zijn hun e-mailberichten zalig vrij van storende reclame. Het bedrijf trekt liever gebruikers aan voor een betaalde versie met de wortel (sorry) van lagere limieten en extra functies. Het abonnement Basic is beperkt tot 10 abonnementen en 20 e-mails per dag, die volgens een 3-uurschema worden opgehaald en naar één adres worden gestuurd. Met het abonnement Premium van $ 25 per jaar kun je tot 100 abonnementen hebben die tot 200 e-mails per dag genereren, die volgens een 1-uurschema worden opgehaald, en kunnen berichten worden afgeleverd op meerdere e-mailadressen. (Gebruikers van Basic kunnen nog steeds +-adressering gebruiken, zoals in [email protected].) Premium biedt ook filtering voor insluiting en uitsluiting.
  
• Follow.it: zoals alles met betrekking tot Follow.it zijn de prijzen ingewikkelder dan bij de andere twee diensten. Met het gratis abonnement kun je tot 20 feeds volgen, meerdere uitvoerkanalen gebruiken naast e-mail, berichten filteren en verhalen delen op sociale media. Met de vier betaalde abonnementen kun je meer feeds volgen, krijg je hogere aantallen dagelijkse AI-samenvattingen geschaald naar elk niveau, ontvang je berichten sneller en krijg je klantenondersteuning. Advertenties verdwijnen bij Basic, het abonnement van $ 10 per maand.
  

Als je aan de slag wilt gaan met een RSS-naar-e-mailservice, raad ik aan eerst Feedrabbit te proberen. De interface is het makkelijkst te gebruiken en het biedt de beste presentatie in je e-mailapp. Je kunt het gratis abonnement Basic gebruiken, en als je ontdekt dat je meer dan 10 feeds wilt, bijzonder spraakzame feeds volgt of filters wilt, dan is $ 25 per jaar een heel redelijke prijs.

Blogtrottr is niet zo eenvoudig op te zetten en te gebruiken en biedt andere voordelen. Het gratis abonnement heeft geen limiet op het aantal feeds, ondersteunt filters en formatteert berichten met grote afbeeldingen het beste, maar je moet wel advertenties in elk bericht accepteren. Het verwijderen van de advertenties kost minder dan bij Feedrabbit en Blogtrott rekent $ 18,99 per jaar.

Je kunt met geen van deze twee de fout in gaan. Daarentegen kan ik Follow.it niet aanbevelen, omdat het de slechtste presentatie in e-mail heeft, zowel in berichtenlijsten als in het opmaken van berichten met grote afbeeldingen, te ingewikkeld is om in te stellen als je alleen RSS-feeds wilt volgen, en in het gratis abonnement vervelende advertenties heeft. De betaalde abonnementen zijn met $ 60, $ 120, $ 240 en $ 480 per jaar veel duurder dan de andere twee diensten. Follow.it is alleen zinvol voor een toegewijde nieuwsjunk of een bedrijf dat op de een of andere manier inhoud probeert te verzamelen en te delen.