#1604: Universele bediening gebruiken, toon vensterproxy-pictogrammen in Monterey, Eat Your Books kookboeken-index
We hebben deze week een smakelijke aflevering voor je, met Jeff Carlson’s recensie van de Eat Your Books-kookboekindexwebsite, geserveerd tussen twee Mac-artikelen. Eerst geeft Adam Engst een tip over hoe gebruikers van macOS 12 Monterey de hele tijd versleepbare vensterproxy-pictogrammen kunnen weergeven zonder dat ze er steeds een muisaanwijzer boven moeten houden om ze te onthullen. Vervolgens werpt Josh Centers een kritische blik op Universele bediening, de geweldige nieuwe functie van macOS 12.3 en iPadOS 15.4 waarmee je het toetsenbord en aanwijsapparaat van je Mac kunt gebruiken om maximaal drie andere Macs of iPads te bedienen. Bij de vermeldenswaardige Mac-app-updates van deze week zitten Zoom 5.10, Carbon Copy Cloner 6.1.1, BusyCal 2022.1.4 en BusyContacts 1.6.5, Retrospect 18.5.2, Mellel 5.1.1, Alfred 4.6.5 en Google Chrome 99.
- TipBITS: Altijd vensterproxy-pictogrammen tonen
- Gebruik het web om met je boeken te koken
- Universele bediening gebruiken in macOS 12.3 Monterey en iPadOS 15.4
- Volglijst: Mac app-updates
- ExtraBITS
De Nederlandse editie van TidBITS is een letterlijke vertaling van de oorspronkelijke Engelse versie. Daarom is het mogelijk dat een deel van de inhoud niet geldt in bepaalde landen buiten de VS.
Dit nummer werd uit het Engels vertaald door:
• Jos van den Berg
• Dirk Paul Flach
• Paul Bánsági
• Joek Roex
• Henk Verhaar
• Peter Huizenga
• Thierry Kumps
• Johan Olie
• Nico Seine
• Anton Vermeire
Verder werkten mee:
• Coördinatie: Renate Wesselingh
• Montage: Elmar Düren
• Eindredactie: Renate Wesselingh, Sander Lam & Elmar Düren
Hoe je ons kunt bereiken kun je lezen op <de contactpagina>
TipBITS: Altijd vensterproxy-pictogrammen tonen
[vertaling: DPF, PAB]
Eén van de minst bekende maar handigste snelkoppelingen uit de gereedschapskist van de Mac is de mogelijkheid om het zogenaamde proxy-pictogram van een venster te gebruiken - het kleine pictogram net naast de titel van het venster - alsof het gewoon een pictogram in de Finder is.
Helaas heeft Apple in macOS 11 Big Sur besloten om het proxy-pictogram standaard te verbergen. Je moet nu even met de muis boven de venstertitel blijven zweven om het proxy-pictogram van de linkerkant in te laten bewegen. Met het volgende Terminal commando kun je de vertraging korter maken, maar je moet nog steeds eerst met de muis naar de titel gaan.
defaults write -g NSToolbarTitleViewRolloverDelay -float 0
Ik gebruik de proxy-pictogram veel maar had de online conversaties over dit Terminal-commando gemist, dus elke keer als ik moest wachten op het proxy-pictogram zat ik Apple stilletjes te vervloeken. Nog frustrerender is dat ik ook gemisd had dat Apple stilletjes een methode had ingevoerd om de proxy-pictogrammen weer standaard te tonen met macOS 12 Monterey. Ik hielp kortgeleden een TidBITS-lezer die de mogelijkheid om de doorschijnendheid te verminderen via Systeemvoorkeuren > Toegankelijkheid > Beeldscherm niet kende, en toen zag ik ook een vinkvakje dat ik niet kende: Toon venstertitelsymbolen. (Verminder doorzichtigheid zorgt ervoor dat de kleuren van de achtergrond niet meer door vensters heen schijnen en houdt de menubalk grijs, los van de kleur van de achtergrond - essentieel voor mij.)
En ja: dat aankruisen brengt de proxy-pictogrammen terug in de vensters van de Finder (zoals die hierboven) en vensters van documenten (zoals die hieronder) en je hoeft niet meer boven de titel te zweven! Het leven is weer een stukje beter geworden, en als ik van deze mogelijkheid zou hebben geweten zou ik eerder naar Monterey zijn overgestapt.
Ik ben blij dat Apple dit mogelijk heeft gemaakt via Toegankelijkheid maar ik blijf vinden dat het een fout is om de proxy-pictogrammen niet standaard zichtbaar te maken. Deze pictogrammen laten zien welke inhoud er in het venster staat, en bij documenten koppelen ze het document aan de app. Het proxy-pictogram van een Pages-document ziet er anders uit dan het proxy-pictogram van een TextEdit-document of welke ap dan ook - het is een nuttige visuele hint voor de gebruiker.
Wat Apple al in 1998 met Mac OS 8.5 goed heeft gedaan, zoals John Gruber opmerkte, is dat proxy-pictogrammen van documenten niet alleen een visuele hulp zijn maar zelfs bijna volledig functionele representaties van het bestand. Op dezelfde manier staan de proxy-pictogrammen in de Finder voor de mappen die ze representeren, zodat je er ook echt wat mee kan. Onder classic Mac OS gaven de proxy-pictogrammen ook de bewerkingsstatus van een document aan. (BBEdit doet dit nog steeds: dit programma toont altijd proxy-pictogrammen en maakt ze vaak als ze bewerkingen bevatten die nog niet opgeslaan zijn.) Vorm en functie, alles in een enkel ruimtebesparend pictogram.
Om eerlijk te zijn moet ik er nog wel aan toevoegen dat, even afgezien van het verbergen van het proxy-pictogram en de gebruikers dwingen met de muis naar de menutitel te gaan, de nieuwe benadering van Apple over het incorporeren van functioneliteit in venstertitels niet alleen maar slecht is. Het klikken op de naar beneden wijzende pijl naast de titel maakt een popover zichtbaar waarmee je het bestand kunt hernoemen, taggen, verplaatsen en vergrendelen. Als een document nog niet opgeslagen veranderingen heeft verschijnt het woord 'Bewerkt' onder de titel (en de rode knop om te sluiten krijgt dan een zwarte stip). Dus misschien dachten de ontwerpers van Apple dat het proxy-pictogram zowel te subtiel als te veel was.
Heaas biedt de popover niet volledig dezelfde functionaliteit. Kijk maar eens naar deze praktische voorbeelden van hoe ik het proxy-pictogram gebruik, waarvan er slechts een ook gedaan kan worden met de nieuwe popover-interface:
- Navigeren in dialogen voor opslaan: Versleep een proxy-pictogram in de Finder naar een Opslaan-dialoogvenster om rechtstreeks naar die map te navigeren. (Je kunt ook een document verslepen van een Finder-venster naar een Opslaan-dialoogvenster om naar die map te gaan en de naam alvast in te vullen in het Opslaan als-veld. Dit is een geweldige manier om een ongewenst bestand te vervangen of het nieuwe bestand dezelfde naam te geven als het versleepte bestand.)
- Vul paden in Terminal in: Versleep een proxy-pictogram uit de Finer naar een venster van de Terminal als je een lang pad wil invullen zonder het te typen. Ik gebruik dit regelmatig met
cd
om naar een map te gaan die ver in het bestandssysteem verborgen zit. - Verplaatsen van bestanden die je vanuit e-mail geopend hebt: Versleep een proxy-pictogram van een document naar het bureaublad om het bestand daar naartoe te verplaatsen. Ik doe dit vaak met bijlagen die ik vanuit e-mail open omdat die meestal in een speciale map zitten.
- Documenten bij e-mail voegen: sleep het proxy-pictogram voor een document naar een e-mailbericht (of het app-pictogram in het Dock) om dat document bij het bericht te voegen. Dat is meestal gemakkelijker dan het document te vinden in de Finder of ernaar te navigeren in een Open-dialoogvenster. Deze truc werkt ook om een document te openen in een andere app die met het documenttype overweg kan.
- Een bestand dupliceren of een alias geven: gewijzigd slepen werkt ook, dus als je de Optietoets ingedrukt houdt terwijl je een proxy-pictogram van een document naar het Bureaublad sleept, krijg je een kopie van het bestand. Houd Command-Option ingedrukt en je krijgt een alias. Ik gebruik aangepast slepen niet vaak maar het is af en toe handig.
Het lijkt erop dat het enige dat je niet kan doen met een document proxy-pictogram, het bestand naar de Prullenbak sturen is. Ook al staat macOS het slepen toe, er gebeurt niets.
Als je proxy-pictogrammen op een andere manier gebruikt dan ik hierboven heb geschetst, laat het ons dan weten in de reacties. En als je ze in het verleden nog niet hebt gebruikt, probeer ze dan eens!
Gebruik het web om met je boeken te koken
[vertaling: JR, HV]
Het afgelopen jaar verklaarde mijn puber dat ik niet nog meer kookboeken mocht kopen. Er was geen plaats meer in de keuken, zelfs na een opruimsessie waarbij ik wat oude titels had weggegooid (die exotische gelatinepuddingrecepten van halverwege de vorige eeuw komen niet meer terug, noch zal ik voor tientallen mensen gaan koken). Maar laat het duidelijk zijn: mijn collectie van enkele tientallen boeken is vergeleken met die van veel thuiskoks nog bescheiden te noemen.
Je bent nog niet aan mijn gelatinepudding toe, geloof ik? pic.twitter.com/vJZRbrIf1t
— Etentje in de 70er jaren (@70s_party) 1 maart 2017
Toch loop ik nog steeds tegen het kookboek-probleem aan: als ik een recept zoek, heb ik een beeld in mijn hoofd van in welke boek mijn favoriete recept staat, en als dat niet klopt, moet ik door een stapel boeken bladeren. Al is mijn bibliotheek klein, de boeken liggen her en der verstopt in de hoeken van de keuken, dus moet ik ook nog eens onthouden waar dat ene boek ligt. (Zijn ze op een systematische manier gerangschikt? Nee. Ken je me niet?)
Net als zoveel anderen gebruik ik Google om naar recepten te zoeken. Dat gaat prima, hoewel het soms overweldigend is, maar het voelt alsof ik mijn kookboeken bedrieg. Ik heb ze gekocht omdat ik ze mooi vind, ze informatief zijn en vaak een verhaal vertellen over een kok of de keukens die ze benadrukken. Ik hou gewoon van kookboeken!
Maar nu heb ik Eat Your Books ontdekt, een website die het zoeken en ontdekken met behulp van moderne technologie combineert met de rijkdom (en gewoonlijk betere kwaliteit) van gedrukte kookboeken.
Onthulling: je hoeft geen boeken te eten
Het hart van Eat Your Books is een uitgebreide referentiedatabase met de inhoud van meer dan 160.000 kookboeken en culinaire tijdschriften. Er staan geen recepten op de site want, zo zegt het bedrijf, dat zou in strijd zijn met auteursrechten. (Dat is niet helemaal waar: lijsten van ingrediënten en eenvoudige kookinstructies vallen niet onder auteursrecht. Inleidingen van recepten en meer creatieve instructies kunnen echter wel beschermd zijn. Ik neem aan dat het bedrijf probeert de auteurs te ondersteunen en mogelijke rechtsvervolging te ontwijken.) Je kunt daarentegen wel de naam van een gerecht of ingrediënt opzoeken en de daarbij behorende recepten uit je eigen boeken ophalen.
Een voorbeeld: ik heb wat spinazie die ik moet bereiden voordat die verwelkt is. Op Eat Your Books kan ik dan in de menubalk bovenaan “My Bookshelf > Recipes” aanklikken, ‘spinach’ in het zoekveld invullen en alle recepten met spinazie in mijn kookboeken bekijken. Omdat spinazie een veelgebruikt ingrediënt is, kan ik de resultaten filteren, bijvoorbeeld door alleen recepten uit India te selecteren.
Als ik op een recept klik dat mij bevalt, dan geeft Eat Your Books mij het kookboek, de pagina waarop het recept staat en een lijst met ingrediënten, zodat ik alles bij de hand heb. Ik kan ook items aan een eenvoudig boodschappenlijstje toevoegen, dat ik vervolgens kan printen en in de winkel op mijn iPhone in Safari kan lezen.
Met een gratis account van Eat Your Books kun je tot vijf boeken of tijdschriften en een onbeperkt aantal bronnen voor onlinerecepten toevoegen. Een Premium-lidmaatschap verwijdert deze beperkingen en kost je $ 3 per maand of $ 30 per jaar.
Je kunt heel snel een boek aan je collectie toevoegen. Met het zoekveld onder “Library > Books” vond ik bijna al mijn kookboeken door slechts een deel van de titel in te typen. Je kunt ook een ISBN-nummer invoeren. Ik wilde een grap maken over het feit dat ik mijn CueCat-barcodescanner niet kon vinden en hoe fijn het wel niet zou zijn om barcodes te kunnen scannen als je een omvangrijke boekencollectie hebt, maar toen ontdekte ik de Import Books-functie die juist dat doet.
Het is erg praktisch dat je grote pictogrammen kunt zien van boekomslagen, bijvoorbeeld als je, zoals ik, wilt aangeven dat je de editie van Joy of Cooking uit 1997 hebt en niet een van de eerdere of recentere edities.
Niet alle boeken in de Eat Your Books-bibliotheek zijn geïndexeerd. Die kun je kunt nog steeds aan je boekenplank toevoegen, maar je zult ze niet in de zoekresultaten terugvinden. Dat is het geval bij “boeken waarvan het onwaarschijnlijk is dat EYB ze zal indexeren omdat ze niet op genoeg boekenplanken voorkomen.” Dan kun je de Request Index-koppeling aanklikken en Eat Your Books vragen om het boek aan de lijst nog te indexeren boeken toe te voegen of je kunt een aanvraag indienen om het boek zelf te indexeren.
Bijgerecht: losse recepten
Boeken zijn het hoofdgerecht, maar je kunt ook foodie-tijdschriften en -blogs toevoegen aan je boekenplank. Bij tijdschriften kun je afzonderlijke nummers toevoegen, maar je kunt ook aangeven dat je een abonnement hebt, zodat nieuwe afleveringen automatisch worden toegevoegd op het moment dat ze geïndexeerd zijn. Om oudere nummers toe te voegen kun je een hele periode invoeren. Het formaat blijft gelijk: namen van recepten, ingrediënten en paginanummers in de betreffende aflevering.
Geïndexeerde blogs zijn in zekere zin het interessantste deel van Eat Your Books, omdat ze voorzien zijn van een Recipe Online-koppeling die je rechtstreeks naar het feitelijke recept op de site voert. De mogelijkheid om te zoeken in een voorgeselecteerde set van food blogs is een groot voordeel. Er zijn er waarschijnlijk enkele honderdduizenden (en de meeste gaan uitgebreid in op wat manlief en de kindjes ervan vonden, voordat het eigenlijke recept volgt), met als gevolg dat de resultaten van een simpele Google-zoekopdracht weinig verhelderend zijn. Met Eat Your Books kun je echter je zoekopdrachten beperken tot de foodbloggers wier smaak en expertise je reeds op prijs stelt.
Je kunt ook notities en beoordelingen toevoegen aan de recepten op je boekenplank, en die kun je delen met de de complete Eat Your Books-gemeenschap, maar je kunt ze ook privé opslaan in je account. De openbare notities kunnen je helpen bij het zoeken naar recepten die je nog niet eerder gemaakt hebt, ook al heb je soms te maken met commentaar van personen die klagen over het feit dan een recept niet werkt, terwijl ze zelf meerdere radikale wijzigingen in dat recept hebben aangebracht. En uiteraard kun je je favoriete recepten van een bladwijzer voorzien, zodat je ze makkelijk terug kunt vinden - of in elk geval hun paginanummers.
Als je een online-recept tegenkomt dat je wel ziet zitten, kun je een mini-bladwijzer gebruiken om het aan je boekenplank toe te voegen. Die bladwijzer probeert dan zo veel mogelijk relevante informatie uit de betreffende website te halen, en toont vervolgens een venster waar je additionele informatie kunt ingeven die het algoritme heeft gemist. Let wel dat het recept eerst door Eat Your Books geaccordeerd moet worden voordat het in de bibliotheek wordt opgenomen. Ik gebruik al jaren de AnyList-dienst om recepten op te slaan, en dat werkt prima. Anderen bij TidBITS zijn fans van Paprika (zie “FunBITS: Paprika Recipe Manager voor iPhone, iPad en Mac,” 14 maart 2014).
Geef toe aan je honger naar kookboeken
Je kunt ook op zoek naar kookboeken die je nog niet hebt. De Eat Your Books-thuispagina presenteert kookboeken, ingrediënten en nieuws over eten, zoals een hoofdartikel over kookboeken die ingaan op de keuken en inwoners van Oekraïne. Eat Your Books biedt ook besprekingen van nieuwe boeken en overzichten van goedverkopende titels van veel onafhankelijke boekenverkopers, zoals mijn favoriete kookboekenwinkel, Book Larder in Seattle.
Als je door een kookboek bladert, kun je ook zien hoeveel mensen het op hun boekenplank hebben staan, en dat is een goede manier om te zien welke boeken populair zijn. Die lijst toont ook hoeveel kookboeken de verschillende leden hebben - althans hoeveel kookboeken ze aan hen boekenplank hebben toegevoegd. Het is helemaal niet zeldzaam om mensen te zien die duizenden kookboeken hebben!
Sommige kookboeken in Eat Your Books bevatten ook EYB Previews, PDF-achtige selecties die een paar pagina's tonen zodat je je een goed beeld kunt vormen van de opgenomen recepten en van het uiterlijk van een boek. Zoals je kunt zien, ziet de site er ook op een iPad goed uit.
Het mag geen verwondering wekken dat als je een boek vindt dat je wel zou willen hebben, je het met een paar klikken kunt bestellen via koppelingen van sponsors van de site.
Een paar aangebrande randje,s maar grosso modo een prima baksel
Ik heb maar een paar klachten over Eat Your Books. Sommige oudere recepten (recepten van vóór 2015) hebben geen paginanummers, maar alleen de titel van het kookboek waar ze uit komen. Da's niet een heel groot probleem - je kunt altijd de inhoudsopgave of index raadplegen wanneer je het boek zelf opent.
Een ander irritant probleem is navigeren. Het zou toch mooi zijn als de thuispagina een zoekveld zou tonen voor My Bookshelf > Recipes als je ingelogd bent. Maar je kunt eenvoudigweg een boekenlegger voor de My Bookshelf-pagina maken en gebruiken; het zoekveld op die pagina zoekt standaard in recepten.
Maar dat zijn slechts haarkloverijen. Hoewel Although Eat Your Books in essentie een database is, is het wel gebaseerd op de liefde voor kookboeken die de leden bindt. De site probeert het leven van een kok eenvoudiger te maken en te integreren met de buitenwereld, niet om de aantrekkingskracht en verhalende kwaliteiten van goede kookboeken te vervangen. Het helpt me ook om uit een sleur te geraken waarin ik steeds dezelfde gerechten kook uit het handjevol boeken dat ik mij kan herinneren en kan vinden.
Universele bediening gebruiken in macOS 12.3 Monterey en iPadOS 15.4
[vertaling: PAB, PH, TK, JO]
Universele bediening is misschien wel de meest vertraagde functie van Apples besturingssystemen uit 2021: hij verschijnt nu pas in macOS 12.3 Monterey en iPadOS 15.4. Maar het is wel een van de interessantste functies. Met Universele bediening kan je één toetsenbord en aanwijsapparaat dat op één Mac is aangesloten, gebruiken om meerdere Macs en iPads te bedienen. Ondanks dat de functie in macOS 12.3 en iPadOS 15.4 verschijnt, bestempelt Apple het als een bèta, wat suggereert dat gebruikers nog haperingen kunnen tegenkomen.
Zelfs voor een bèta is de ervaring bijna naadloos. Als je eenmaal Universele bediening hebt ingesteld in “Systeemvoorkeuren > Beeldschermen”, kan je de aanwijzer van de ene Mac naar de andere Mac of een iPad en weer terug verplaatsen, net alsof het externe beeldschermen zijn die samen een uitgebreid bureaublad vormen. De toetsenbordfocus (welk apparaat de getypte toetsaanslagen ontvangt) volgt de aanwijzer, dus als je de aanwijzer naar een ander apparaat verplaatst en op een programma klikt, gedraagt dat apparaat zich alsof je het rechtstreeks gebruikt. Bij een iPad lijkt het alsof je een trackpad en een hardwaretoetsenbord hebt aangesloten. (Zie “De iPad krijgt volledige ondersteuning voor trackpad en muis”, 28 maart 2020.) Beter nog: je kan bestanden en andere onderdelen van het ene naar het apparaat slepen.
Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen Universele bediening en Sidecar, de technologie van Apple om van een iPad een tweede beeldscherm voor de Mac te maken. (Zie “Catalina's Sidecar maakt van je iPad een tweede Mac-beeldscherm”, 21 oktober 2019.) Sidecar bestaat nog steeds en deelt in feite een menu met Universele bediening in het voorkeurenpaneel Beeldschermen. Op dezelfde manier moet je bij Macs onderscheid maken tussen het bekijken van een scherm met AirPlay en het bedienen ervan met Universele bediening. Daarover binnenkort meer.
Hoewel we de herkomst van Universele bediening niet kennen, is het verre van een nieuw idee, althans wat betreft het besturen van een Mac vanaf een andere. Vijftien jaar geleden gebruikte Adam Engst een hulpprogramma genaamd Teleport dat precies deze mogelijkheden bood. (Zie “Ons gereedschap: Teleport”, 27 augustus 2007.) Nog interessanter is dat Teleport-ontwikkelaar Julien Robert toen voor Apple werkte en dat naar verluidt nog steeds doet. Een klein vogeltje vertelt ons dat Teleport binnen Apple zelfs privé-updates is blijven ontvangen. Ook blijkt Teleport enkele jaren geleden al open-source geworden te zijn. John Britton is het blijven onderhouden en heeft een alleen-Mac-optie toegevoegd voor degenen die niet overal macOS 12.3 draaien.
Eisen Universele bediening
Voordat je aan de slag gaat, moet je ervoor zorgen dat je apparaten Universele bediening ondersteunen. De hardware-ondersteuning gaat enkele jaren terug, hoewel Universele bediening niet alle Macs ondersteunt die Monterey kunnen draaien of iPads die compatibel zijn met iPadOS 15. Zorg er ook voor dat:
- Alle apparaten zijn aangemeld bij hetzelfde iCloud-account
- Bluetooth en wifi op alle apparaten zijn ingeschakeld
- Handoff is ingeschakeld in “Systeemvoorkeuren > Algemeen” op de Mac en in “Instellingen > Algemeen > AirPlay & Handoff” op de iPad
- Je Apple ID is ingesteld voor twee-factor verificatie
- De apparaten zich binnen 10 meter van elkaar bevinden
- Noch de Mac, noch de iPad zijn internetverbinding deelt
Met Universele bediening kan je tot drie extra apparaten tegelijk aansluiten en vanaf je Mac bedienen. Je kunt alles combineren zoals je wil, of dat nu betekent dat je drie andere Macs, drie iPads, twee Macs en een iPad of twee iPads en een Mac bedient. We vermoeden dat dat meer dan genoeg is, aangezien het al moeilijk wordt om zelfs dat aantal apparaten op een bruikbare manier te regelen. Vergeet niet dat Universele bediening moet worden gestart vanaf een Mac, dus je moet ergens een Mac in de mix hebben.
Universele bediening instellen
Universele bediening is eenvoudig in te stellen. Open op al je Macs "Systeemvoorkeuren > Beeldschermen" en klik op Universele bediening. Selecteer alle drie selectievakjes. De eerste, 'Sta toe dat je cursor en toetsenbord bewegen van en naar een Mac of iPad in de buurt', is de primaire schakelaar van Universele bediening.
Ga op een iPad naar de "Instellingen > Algemeen > AirPlay en Handoff" en zorg ervoor dat 'Cursor en toetsenbord' is ingeschakeld.
Dat is misschien het enige wat je hoeft te doen, dankzij het selectievakje 'Duw door de rand van een scherm om te verbinden met een Mac of iPad in de buurt'. Indien geselecteerd, kun je hiermee verbinding maken door de aanwijzer van je Mac naar het andere apparaat te verplaatsen, net zoals je zou doen met een extern beeldscherm. Beschikbare Macs en iPads zouden in "Systeemvoorkeuren > Beeldschermen" moeten verschijnen.
In het voorkeurenpaneel 'Beeldschermen' is het verstandig om de beeldscherm-miniaturen zodanig te rangschikken dat ze zo goed mogelijk overeenkomen met hun werkelijke relatieve posities op je bureau. Anders is het moeilijk om de aanwijzer vloeiend tussen apparaten te verplaatsen. In tegenstelling tot secundaire beeldschermen, die grenzen aan het primaire beeldscherm van hun Mac, zijn miniaturen die apparaten van Universele bediening vertegenwoordigen enigszins gescheiden, zoals je hieronder kunt zien.
Als de gewenste Mac of iPad niet automatisch in het voorkeurenpaneel 'Beeldschermen' wordt weergegeven, selecteer je in het venstermenu 'Voeg beeldscherm toe' het apparaat dat je wilt bedienen onder 'Koppel toetsenbord en muis'. Zolang je 'Verbind automatisch opnieuw met een Mac of iPad in de buurt' hebt geselecteerd, hoef je deze stap niet te herhalen.
Let op het gedeelte 'Breid scherm uit' in het venstermenu van 'Beeldscherminstellingen'. Op deze manier biedt Apple toegang tot Sidecar, waarmee je een iPad als secundair beeldscherm voor de Mac gebruikt, waarbij het bureaublad wordt gespiegeld of uitgebreid. In dit menu zie je ook Macs met Monterey (dat als AirPlay-ontvanger kan fungeren) en Apple TV's. Je kunt een iPad of Mac slechts in een van de twee secties tegelijk selecteren. Met andere woorden: je kunt een iPad of Mac niet bedienen via Universele bediening terwijl je deze tegelijkertijd als secundair beeldscherm gebruikt. Dat is logisch, want met Universele bediening kun je de native interface van het apparaat besturen, terwijl Sidecar/AirPlay de native interface achter het secundaire scherm van de Mac verbergt. Het kan geen kwaad om heen en weer te schakelen tussen Universele bediening en Sidecar/AirPlay.
Als de automatische verbinding niet werkt, kun je ook via het bedieningspaneel van de Mac verbinding maken met een andere Mac of iPad, door op 'Beeldscherm' te klikken en een apparaat te selecteren onder 'Koppel toetsenbord en muis aan'. De apparaatpictogrammen worden grijs weergegeven als ze beschikbaar zijn en veranderen in blauw wanneer je ze selecteert.
Een eigenaardigheid: de eerste keer dat ik verbinding maakte met een nieuw apparaat, verscheen de Toetsenbordconfiguratie-assistent op de startende Mac, vermoedelijk vanwege een mismatch tussen het nieuwe toetsenbord en het oorspronkelijke toetsenbord van het apparaat. Je kunt klikken op Verder gaan om het toetsenbord te identificeren, of zelfs gewoon op Annuleren. Ik heb hoe dan ook geen problemen gezien. De Toetsenbordconfiguratie-assistent verscheen niet bij de tests van Adam Engst, dus het moet verband houden met de instellingen of status van macOS.
Aangezien Universele bediening in bèta blijft, is het niet verbazend dat er nog wat ruwe kantjes aan zitten. Op een bepaald moment kon ik er geen tweede iPad aan toevoegen (er verscheen een mededeling dat ik de limiet al had bereikt met twee apparaten) totdat ik de ook aangesloten MacBook Pro in de sluimerstand zette. Nadat ik de tweede iPad had aangesloten, maakte ik de MacBook Pro wakker werkten en alle drie apparaten prima.
Universele bediening gebruiken
Als je ooit meerdere beeldschermen op een Mac hebt gebruikt, zal Universele bediening je meteen bekend voorkomen. Afhankelijk van hoe de schermen zijn gerangschikt in het voorkeurenpaneel 'Beeldschermen' springt de aanwijzer naar een ander apparaat wanneer je hem van het scherm in de richting van dat apparaat beweegt. Het werkt zowel op de Mac als op de iPad op die manier. Zodra de aanwijzer op het scherm van een ander apparaat staat, kun je dat apparaat gebruiken alsof je het rechtstreeks bestuurt.
Zoals je zou verwachten, is het een beetje onwennig om van een Mac naar een iPad te gaan, omdat de aanwijzer verandert, van een pijl naar een kleine cirkel, en overschakelt naar het aanwijsapparaat-systeem van iPadOS, dat een hybride is tussen een traditionele aanwijzer en een touchscreen. Het opvallendste is dat de aanwijzer wordt aangetrokken door pictogrammen op het startscherm en veel andere bedieningselementen, waardoor deze worden omgezet in een selectiemarkering. Hoe dan ook, bij basisgebruik werkt Universele bediening gewoon.
Universele bediening biedt twee extra mogelijkheden die het gemakkelijk maken om gegevens van het ene apparaat naar het andere te verplaatsen. Ten eerste kan je gegevens op het ene apparaat kopiëren met commando-C, de aanwijzer naar een ander apparaat verplaatsen en in een app op het tweede apparaat plakken met commando-V. Het feit dat kopiëren en plakken een basistechnologie is, maakt het niet minder welkom. We weten niet precies hoe Universele bediening het delen van klemborden implementeert, maar het lijkt sneller en betrouwbaarder dan de technologie Universeel klembord van Apple, die ook klemborden tussen je apparaten deelt.
Ten tweede kan je onderdelen verslepen van de ene naar een andere Mac of zelfs van een Mac naar een iPad. Het voor de hand liggende gebruik is bestanden van de ene naar de andere Mac verplaatsen, maar Apple suggereert dat je ook een schets van de iPad naar je Mac zou kunnen verslepen, of een foto van je Mac naar een Berichten-gesprek op je iPad. Het voorbeeld van Berichten heeft niet veel zin, omdat je het makkelijker naar Berichten op je Mac zou kunnen verslepen.
Aangezien elke Mac in een Universele bediening-set onafhankelijk werkt en extra Macs geen secundaire beeldschermen zijn, kan je een venster niet van de ene Mac naar de andere slepen, zoals je dat wel zou doen van een Mac naar een extern beeldscherm.
Rariteiten van Universele bediening
Ofschoon Universele bediening uitstekend werkt, duiken er in het gebruik toch enkele onvermijdelijke rariteiten op.
- Alle apparaten zijn (bijna) gelijke deelnemers: eens je het hebt ingeschakeld, heeft Universele bediening geen idee van primaire en secundaire apparaten. Als je een iMac en een MacBook Pro naast elkaar hebt staan, kan je het toetsenbord en de muis van de iMac gebruiken om de MacBook Pro te bedienen, maar je kan even goed het toetsenbord en trackpad van de MacBook Pro gebruiken om de iMac te bedienen. Op dezelfde manier kan je de trackpad en het toetsenbord van een aangesloten iPad gebruiken om Macs te bedienen.
- Waar is de aanwijzer: met meerdere schermen kan je de aanwijzer gemakkelijk verliezen. Op een Mac kan je de aanwijzer “schudden” om hem groter te maken zodat hij beter opvalt. Dat werkt echter niet als de aanwijzer op de iPad staat. Hier is een trucje om dat probleem op te lossen: als je de aanwijzer met een andere Mac verplaatst, verschijnt hij in het midden van het scherm van die Mac. Stel, je gebruikt een iMac en een MacBook Pro samen en je bent de aanwijzer kwijt, maar je moet iets aanklikken op de MacBook Pro. Je raakt gewoon de trackpad van je MacBook Pro aan en de aanwijzer verschijnt in het midden van het scherm, klaar om te gaan waar je maar wilt.
- Conflicten met toetscombinaties: een van de kleine verwarringen bij het bedienen van een iPad met het toetsenbord van je Mac is dat dezelfde toetscombinaties per platform een ander resultaat kunnen hebben. Bijvoorbeeld: als je commando-H typt terwijl je de iPad gebruikt, wordt het indrukken van de thuisknop gesimuleerd. Echter, op de Mac verbergt commando-H vensters. Tenzij je zeker weet welk apparaat de toetsaanslagen ontvangt, kan je te maken krijgen met onvoorspelbaar gedrag.
- Klikken voor toetsenbordfocus: wat het voorgaande probleem nog erger maakt, is het feit dat alleen de verplaatsing van de aanwijzer van het ene apparaat naar het andere niet voldoende is om de toetsenbordfocus over te brengen. Je moet ook ergens op het bestemmingsapparaat klikken. Als je vergeet te klikken, kan je in een situatie als deze terechtkomen: je begint te typen in een venster op uw Mac, verplaatst je aanwijzer naar een iPad waarop een actieve notitie in Notities wordt weergegeven en typt nog een paar tekens. Je denkt misschien dat je toetsaanslagen naar de iPad gaan, maar dat is niet zo: zonder die extra klik in een programma op het apparaat van bestemming, ben je nog steeds in het venster op de Mac aan het typen.
- Klik voor Mac-aanwijzerfocus: het probleem met de focus heeft ook gevolgen voor sommige muisklikken tussen Macs: de eerste klik maakt het programma waarop wordt geklikt actief, en de tweede klik activeert de knop of koppeling. Dat is niet altijd het geval op Macs, en het leek nooit op te duiken in onze iPad-tests. We vermoeden dat wie Universele bediening gebruikt de gewoonte zal ontwikkelen om te klikken zodra zij of hij de aanwijzer naar een nieuw apparaat verplaatst.
- De slaapfunctie van het apparaat met toetsenbord verbreekt het contact met de iPad: stel dat jouw Mac ingesteld is om zijn scherm uit te schakelen na één minuut. En stel dat je op een gegeven moment Universele bediening gebruikt om op je iPad te werken. Zolang je het toetsenbord actief gebruikt gaat alles goed. Maar als je dan even wat leest op de iPad, of alleen de trackpad of het scroll-wieltje gebruikt, dan zet de Mac gewoon na die ene minuut zijn scherm uit, en daarmee wordt Universele bediening ook uitgeschakeld. Als je nu een willekeurige toets gebruikt om het scherm weer te activeren, dan is de Mac teruggegaan naar het inlogscherm. Dit lijkt alleen te gebeuren als je de functie voor een iPad gebruikt. Bij Macs blijven de schermen actief, ondanks de slaapfunctie-instellingen van een scherm. Dus als je regelmatig Universele bediening wilt gebruiken met een iPad, is het handig om op desbetreffende Mac(s) in "Systeemvoorkeuren > Batterij > Lichtnetadapter/Batterij" de schuifbalk van "Schakel beeldscherm uit na:" op een wat langere tijdsduur te zetten.
- Niet alle sleepbewegingen werken: ik kon wel een foto vanuit de app Foto's op de Mac naar de app Bestanden op een iPad slepen, maar niet een foto vanuit Bestanden naar de app Signal op mijn Mac. Ik denk dat iedere ontwikkelaar aanpassingen moet doen om mogelijk te maken, dat onderdelen uit een andere app naar binnen gesleept kunnen worden. Knippen en plakken werkt misschien nu al wel. En anders is er altijd Airdrop of de iCloud Drive.
Laten we niet vergeten dat de functie nog steeds in bèta is. Wij hebben op verschillende momenten gemerkt dat een verbonden Mac of iPad opeens niet meer op de muis reageerde, of dat de hele verbinding verbroken werd. Bij iPads konden we dit meestal oplossen door het apparaat in slaapstand te zetten en vervolgens weer te openen. Op andere momenten moet moesten we een niet-functionerend apparaat activeren in het dropdown-menu "Voeg beeldscherm toe" in het instellingen-paneel "Beeldschermen". Waarschijnlijk worden deze problemen aangepakt in volgende updates van macOS en iPadOS.
Universele bediening vult een gat in het universum
Universele bediening is een ongelooflijk fijne functie. Alleen al omdat de mogelijkheden van het (weinig bekende, maar al langer bestaande) hulpprogramma Teleport nu beschikbaar zijn voor de iedere gebruiker, en nu ook nog eens op de iPad. Helaas werden de mogelijkheden van Teleport nooit ontdekt door het grote publiek. Wie zijn toetsenbord en muis op meerdere Macs wilde gebruiken zocht daarom zijn toevlucht tot een relatief dure fysieke schakelaar ($ 50 tot soms $ 500, afhankelijk van de aangeboden functionaliteit).
Met Universele bediening voegt Apple aan zijn ecosysteem een belangrijke kern-functionaliteit toe, die verschillende Apple-apparaten nog sterker integreert. Het bedrijf wil niet dat je jouw Mac vervangt door een iPad, ze willen dat je én een Mac én een iPad koopt. Twee apparaten, die je nu nog veel makkelijker naast elkaar gebruikt. Voor veel mensen is het al een enorme verbetering dat je vrijwel onmiddellijk van je Mac naar de iPad kan schakelen. En dit is dan ook de meestgebruikte toepassing van Universele bediening.
Je kunt de functie ook zien als een manier om nog wat scherm-ruimte te winnen, door op twee Mac-schermen tegelijk te werken. Waarschijnlijk is het te duur om speciaal hiervoor een extra Mac te kopen, maar via Universele bediening krijgt een wat oudere Mac wel een langere levensduur, bijvoorbeeld als je net de nieuwste Mac Studio kocht. Met als nadeel dat je beide Macs wel moet blijven updaten, en moet nadenken over de beste manier om je gegevens gesynchroniseerd te houden.
En tot slot, voor wie wat meer met iPads werkt dan wij: je zou een iPad op je bureau specifiek kunnen gebruiken om met apps te werken die wel op de iPad en niet op de Mac bestaan (en voor die apps die fijner op de iPad dan op de Mac werken). Universele bediening biedt je een soepele workflow om bestanden die alleen op een iPad gemaakt kunnen worden (bijvoorbeeld tekeningen met je Apple Pencil) naar de Mac over te zetten.
Hoe werk jij met Universele bediening of wat ben je ermee van plan? Laat het ons weten in de reacties.
Wij leggen uit wat je weten moet over Apple-technologie. |
Vorige aflevering | TidBITS Nederlands | Volgende aflevering