Apple heeft de updates iOS 15.2.1 en iPadOS 15.2.1 uitgebracht met alleen enkele bugreparaties:

• Berichten-app laadde geen foto’s verstuurd via een iCloud-koppeling.
• CarPlay-apps van derden reageerden niet op invoer.

De interessantere verandering verschijnt in de beveilingsinhoud. Er is één beveiligingsoplossing voor een kwalijke HomeKit-kwetsbaarheid, waarbij een slim geconstrueerde naam voor een HomeKit-accessoire naam (met zo’n 500.000 karakters) iOS- and iPadOS-apparaten kon verstoren, zelfs na een herstart. De enige oplossing was een herinitialiseren en herstellen van het apparaat. Beveiligingsonderzoeker Trevor Spinolas heeft de bug al in augustus 2021 gerapporteerd aan Apple. Het is een ongebruikelijke kwetsbaarheid, maar het is teleurstellend dat Apple zoveel tijd heeft genomen om de kwetsbaarheid te bevestigen en op te lossen. Apple heeft alleen maar voordeel bij het goed behandelen van beveiligingsonderzoekers.

Wanneer je HomeKit gebruikt of je bent getroffen door de Berichten- en CarPlay-bugs, moet je deze update snel installeren. Anders bevelen wij aan om een paar dagen te wachten om te zien of er nieuwe problemen opduiken.

Je kunt de iOS 15.2.1-update (804,8 MB op een iPhone 11 Pro) en de iPadOS 15.2.1-update (676,6 MB op een 2020 iPad) installeren in Instellingen > Algemeen > Software-update.

Het meervoud van anekdote is niet statistieken. Toch worden anekdotes vaak, bij gebrek aan harde gegevens, als alternatief gebruikt. Zo ook bij het risico van ongewenst volgen met behulp van AirTags van Apple, die recentelijk als vector voor stalking en autodiefstal in nieuwsberichten en politierapporten geciteerd werden.

Als we alle gerapporteerde incidenten in ogenschouw nemen, dan is het totale aantal incidenten in de Verenigde Staten en Canada niet meer dan enkele tientallen. Waarom wekt dit dan zoveel verontwaardiging en media-aandacht? De vrees is dat wat we weten slechts het topje van de ijsberg is. In andere tijden zouden dit vrij normale zorgen zijn, maar in een periode van pandemie, wanneer we nogal overspannen denken, is het soms moeilijk in te schatten hoe we risico en reactie moeten beoordelen.

Het onbekende volgen

Laten we eens kijken hoe een AirTag en de vergelijkbare Chipolo ONE Spot werken (zie “Apples AirTag belooft je te helpen je sleutels terug te vinden,” 20 april 2021, en “Nieuw van Chipolo! De tracker ONE Spot voor Zoek mijn komt eraan,” 24 augustus 2021). Deze kleine, energiebesparende, via Bluetooth werkende objecten zenden voortdurend versleutelde Bluetooth-kenmerken uit, die binnen tientallen meters door Apple-apparaten met recente besturingssystemen herkend kunnen worden. De Bluetooth-IDs veranderen regelmatig om omgekeerd volgen te verhinderen, omdat een statisch kenmerk het iemand mogelijk zou kunnen maken om een signaal uitzendend object te volgen. (Apple heeft deze aanpak opgenomen in het systeem voor het volgen van blootstelling aan COVID-19, dat het bedrijf samen met Google aanbiedt.)

Iedere Mac, iPhone of iPad met een internetverbinding en de Zoek mijn-netwerkinstelling ingeschakeld, koppelt de op dat moment bekende locatie aan elk Bluetooth-netwerkkenmerk dat past in het patroon van een Zoek mijn-object. Deze combinatie van locatiegegevens en Bluetooth-ID wordt geüploaded naar Apple. Het is voor Apple niet mogelijk om deze locatie-pings te gebruiken om de identiteit van een bepaald apparaat vast te stellen, omdat de versleuteling van de Bluetooth-ID alleen toestaat dat de gegevens door een native Zoek mijn-app met een gekoppeld iCloud-account opgevraagd en gedecodeerd mogen worden. Alle AirTags en Zoek mijn-objecten worden gekoppeld aan een enkele iPhone of iPad, waarna hun encryptiesleutels met andere apparaten van die gebruiker gedeeld worden.

Door het compacte formaat, de gestage Bluetooth-verbinding, regelmatige ID-wijziging, automatische signaaloverdracht en lange batterijduur lijkt een AirTag het ideale apparaat om iemand ongemerkt te volgen. Dat is het ook, ware het niet dat Apple een aantal beveiligingen heeft aangebracht om mensen die een AirTag in de buurt hebben, te waarschuwen. Ik heb een artikel geschreven over alle gevallen waarin iemand wordt gewaarschuwd (zie “Wanneer je wordt verteld dat een AirTag met je meebeweegt”, 4 juni 2021). Kort samengevat:

• Als een AirTag of een ander object zijn identiteit consequent via je iPhone of iPad doorgeeft terwijl je van locatie naar locatie gaat, dan zou je een waarschuwing moeten krijgen. Die waarschuwing verschaft de eigenaar van het apparaat veel advies over welke volgende stappen te zetten.
• Een Android-gebruiker die de nieuwe Tracker Detect-app van Apple geïnstalleerd heeft, kan handmatig scannen of er AirTags of Zoek mijn-objecten in de buurt zijn, maar alleen door dit zelf aan te sturen en niet op de achtergrond zoals bij iOS en iPadOS.
• Als een Zoek mijn-object tussen de 8 en 24 uur bij de apparaten van de eigenaar vandaan is, dan zal het op een willekeurig moment met regelmatige tussenpozen een hard geluid gaan produceren.

Deze beveiligingen laten toch nog wat speelruimte voor het schipperen met meldingen. In “13 scenario's met een AirTag” (15 mei 2021) heb ik beschreven dat een kwaadwillend persoon een tracker in een voertuig of tas van een partner kan achterlaten en ervoor kan zorgen dat de iPhone van die partner de Zoek mijn-netwerkinstelling heeft uitgeschakeld. Zolang het voertuig of de tas binnen ongeveer 8 uur terug bij de stalker is, zal het alarm waarschijnlijk niet afgaan.

Het probleem van ongewenst volgen wordt nog verergerd doordat er voor bijna ieder aspect van de AirTags onduidelijkheden zijn. We weten niet hoeveel Zoek mijn-trackers, zowel AirTags als de vergelijkbare ONE Spots van Chipolo, er verkocht zijn. We weten niet hoeveel waarschuwingen mensen dagelijks krijgen over trackers die met hun meereizen. Van dat aantal weten we niet hoeveel er valspositief zijn: hoe vaak een tracker per ongeluk een waarschuwing laat horen bij een persoon die er niets mee te maken heeft.

Maar het belangrijkste is wel dat we niet weten hoeveel Zoek mijn-trackers er gebruikt worden om volwassenen maar ook kinderen zonder voogd buiten hun medeweten of toestemming om te volgen. (Het probleem van het volgen van je eigen kinderen of kinderen waarover je voogdijschap hebt, leidt tot ingewikkeldere juridische kwesties die per staat anders zijn.)

Wat weten we?

• Het is mogelijk om AirTags te gebruiken om iemand te volgen zonder hun medeweten. Het is goedkoop en gemakkelijk, maar de kans op ontdekking en herleiding naar de eigenaar van de AirTags is groot.
• Politie en individuele personen hebben een paar keer AirTags verborgen in voertuigen gevonden.
• De politie weet niet goed hoe om te gaan met meldingen van personen die vermoeden dat ze worden gevolgd.
• Flink wat berichten in de media en sommige politie-aankondigingen doen veel beweringen; de slechtste ervan grenzen aan gebruikelijke broodjeaapverhalen die inspelen op diepgewortelde angsten.

Laten we eens kijken naar de media en de politierapporten.

Een opsomming onthult dat we naar beneden moeten afronden

Ik heb verschillende verhalen van de afgelopen weken verzameld, toen er ogenschijnlijk geloofwaardige verhalen verschenen van mensen die geloofden dat iemand hen actief volgde of dat een keer had gedaan. (Tegelijkertijd zie ik meer mensen ervaringen uit de eerste hand delen over het gebruik van AirTags om verloren en soms gestolen spullen terug te krijgen.)

De grootste stortvloed aan verhalen en daaropvolgende berichtgeving kwam van de regionale politie van York in Ontario, Canada, die zei dat autodieven, in wat in hun optiek vijf verschillende incidenten waren, een AirTag op een duur voertuig op een openbare parkeerplaats hadden verstopt om het later bij een eigenaar thuis te vinden en op hun gemak te kunnen stelen.

Het politiebureau plaatste deze video op Twitter en een persbericht op hun website (Internet Archive-koppeling) met een meer gedetailleerde beschrijving en foto's. (Deze post is niet langer beschikbaar, maar dit is geen intrekking: de tweet staat er nog steeds en de politie van York lijkt hun berichten consequent binnen vier weken te verwijderen, waarschijnlijk automatisch.)

Dat was op 2 december 2021, en er volgden meerdere verhalen met specifieke incidenten:

• Een badpak-fotomodel vond er een in haar jaszak: Brooks Nader legde op haar Instagram-account uit dat ze een waarschuwing had ontvangen over een AirTag die met haar meereisde toen ze op een avond verschillende bars bezocht en vervolgens naar huis ging.
• Man vindt Apple AirTag-tracker op zijn Dodge Charger (Detroit, MI): Dit tv-station heeft één verslag uit de eerste hand. Het citeert een anonieme bron bij de lokale politie met een verhaal dat verdacht veel lijkt op het verhaal uit York: “Dieven volgen het voertuig en kiezen het juiste moment om toe te slaan, meestal gevonden bij Dodge-modellen op parkeerplaatsen bij grote winkelcentra.”
• Politie West Seneca waarschuwt voor Apple AirTags die worden verstopt op auto's en Apples AirTags gebruikt om twee vrouwen te volgen in West Seneca (West Seneca, NY): De politie van West Seneca noemt twee zaken en trof bij één daarvan een verborgen AirTag aan.
• Politie Crowley: Apple AirTag maakt misdaad mogelijk (Lafayette, LA): Een lokale politiechef noemt twee zaken met “een melding” maar geeft geen details.
• Politie Burlington waarschuwt voor Apple AirTags (Burlington, IA): “Politie zegt dat zij telefoontjes krijgen van mensen die meldingen ontvangen op hun telefoons dat ze zijn ge- airtagged en dat zij hun reisroute getoond krijgen.”
• Worden Apple AirTags gebruikt om mensen te volgen en auto's te stelen?: Dit prominente verhaal van rond de jaarwisseling in de New York Times was meer rook dan vuur. Het stelde de vraag in plaats van dat het een echte beschuldiging uitte. In het verhaal komen diverse verslagen uit de eerste hand voorbij, waaronder dat van Mary Ford, “een 17-jarige scholier uit Cary, N.C.…[die] besefte dat ze geen gevaar liep toen haar moeder opbiechtte dat zij twee weken daarvoor een tracker in haar auto had gedaan om haar dochters gangen na te gaan.” Maar “[Ashley] Estrada, die de melding kreeg toen ze in Los Angeles was, trof de tracker, ter grootte van een euro-munt, aan verstopt in de ruimte achter de nummerplaat van haar 2020 Dodge Charger.”

Ik heb ook meer algemene artikelen gevonden die het vragen van aandacht voor de situatie combineerden met het zaaien van onrust:

• Politie waarschuwt voor AirTags die worden gebruikt om mensen te volgen ion plaats van objecten (Jacksonville, FL): Los van het vermelden van de politiewaarschuwing, worden er geen politiemensen geciteerd.
• Is het legaal om mensen te volgen met AirTags in Alabama? (Huntsville, AL): “De politie van Huntsville zegt dat ze nog geen zaken heeft met AirTag-stalking.”
• Enkele inwoners van Atlanta worden gevolgd met Apple AirTags: “We hebben acht politierapporten gevonden in onze omgeving, de meeste van afgelopen maand…” meldde het nieuwsstation, wat ook mensen kan betreffen die abusievelijke waarschuwingen kregen. Eén persoon was inderdaad via haar voertuig gevolgd over een lange rit.

De meest zinnige verslaggeving kwam van de politie van de universiteit van Wisconsin, in hun bericht Apple AirTags en jouw veiligheid. In het blog-artikel staat dat “UWPD drie aangiftes heeft gehad van individuen die verklaarden dat ze een AirTag-waarschuwing kregen in de afgelopen weken op de campus van UW-Madison.” Maar er wordt vervolgd met een belangrijk voorbehoud: “Bij elk geval kon de AirTag niet worden getraceerd… het is zeer aannemelijk dat het AirTag-signaal werd opgepikt vanuit een apartement of studentenkamer in de buurt in plaats van dat iemand daadwerkelijk kwaadwillend gevolgd werd.”

Maken mensen zich druk om niets? Nee: de zaak is zeker verontrustend. Als ik in een situatie was waarbij ik vermoedde dat iemand me zou volgen vanuit een café, mijn werk of van school, dan zou ik ook zeker de politie bellen. En ik ben een heteroseksuele man—als jij je identificeert als een gender anders dan cis-man en een andere seksualiteit, dan vermoed ik dat het gevoel van onrust nog veel hoger zou zijn, gezien de uitgebreide gedocumenteerde hogere kans op geweld door vreemden, in (ex-)relationele kring of stalking bij de rond de 70% gevallen van mensen die in deze categorie vallen.

Maar wacht. Als deze incidenten inderdaad zo vaak voorkomen, dan zou ik een hausse aan nieuwsverhalen verwachten. De AirTag biedt een specifieke waarschuwingsmelding; als je die krijgt, heeft de politie concrete informatie waar ze iets mee kan. Die is immers gewend aan GPS-trackers die worden verstopt op voertuigen om mensen te volgen. Het aangeven van zo'n waarschuwingsmelding is misschien niet zo spannend voor een agent, maar het aantreffen van een AirTag is toch voldoende reden voor nader onderzoek. Bij enkele van de bovenstaande verhalen is de politie ook begonnen met het opvragen van de registratie-informatie van de betreffende AirTag of heeft dit al voltooid. In theorie zou dat moeten leiden tot de dader en het nieuws zou hier dan verslag van moeten doen.

Bedenk dat AirTags gekoppeld zijn aan een iCloud-account en een telefoonnummer en dat ze een vast serienummer hebben aan de binnenkant. Om dit serienummer af te lezen, hoeft iemand die een AirTag vindt alleen maar een Apple- of ander apparaat te hebben met NFC, met andere Zoek mijn-apparaten heb je een iPhone of iPad nodig. Dit alles bij elkaar zou eigenlijk betekenen dat een AirTag een nogal risicovolle manier is van een dader om een slachtoffer te volgen, tenzij ze van tevoren een wegwerp-Apple ID en mogelijk een wegwerp-iPhone hebben die anders zou kunnen worden opgespoord met het unieke mobiele ID. Apple belooft weliswaar privacy voor iMessage en een hoop andere data, maar het bedrijf gehoorzaamt zeker aan dwangbevelen voor het overhandigen van informatie over de eigenaar van een iCloud-account.

Sommige verhalen en politieverklaringen ruiken naar oude paniek en terugkerende broodjeaapverhalen. In de tachtiger jaren was de politie in de Verenigde Staten er van overtuigd dat satanisme gepaard ging met menselijke offers, inclusief babymoorden. Dat er geen volwassenen of babies vermist werden was niet relevant - het was satanisme! Uit de Chicago Tribune van 1987:

Maar voor een groeiend aantal politieonderzoekers in het land zijn verhalen van rituele verminking, bloedoffers en soms moord erg reëel. In seminars en conferenties zijn ze begonnen met het trainen van anderen om tekenen van satanistische motieven te herkennen achter anders bizarre en onbegrijpelijke misdaden.”

Op vergelijkbare wijze verschijnen er ieder jaar rond Halloween politiemeldingen over scheermesjes in appels of vergif in snoep, hoewel er slechts vier meldingen hieromtrent zijn tussen 2008 en 2019 in de Verenigde Staten en daarvoor bijna geen enkele. Een bekend vergiftigingsverhaal met snoep stamt uit 1974 en was niet niks: een vader vermoordde zijn kind. Er is ook de voortdurende hoax van stickers met een laagje LSD die voor kinderen bedoeld zijn. En het verhaal dat seinen met groot licht naar iemand die 's nachts zonder licht aan rijdt ertoe leidt dat ze je volgen en vermoorden als onderdeel van de ontgroening van een criminele bende, hoewel er nooit doden gerapporteerd zijn als gevolg hiervan (woede op de openbare weg is wat anders).

Het is menselijk om verhalen te vertellen. Het is ook menselijk om te laten merken dat je bang bent in de moderne wereld door te laten weten dat je technologie niet vertrouwt. En het is zeker zo dat er een risico zit aan de Zoek mijn-apparatuur, dat niet alleen je apparaten maar ook jij gemakkelijker te vinden bent. Je daar bewust van zijn helpt, en Apple zou meer kunnen doen op dit gebied.

Wees alert op trackers

Als je je zorgen maakt, welke redelijke maatregelen zou je dan kunnen nemen om jezelf en je geliefden te beschermen?

• Laat Zoek mijn aan staan: Als je het Zoek mijn-netwerk uitzet, ontvang je niet langer waarschuwingen dat er een AirTag met je meebeweegt. (Bovendien zend je apparaat dan wel niet meer uit, maar de waarde van het ontvangen van waarschuwingen is erg hoog.)
• Let op waarschuwingen: De waarschuwingen en uitleg van Apple zijn helder en informatief - lees ze en volg de aangeboden verwijzingen. Er is geen specifieke kennis noodzakelijk om deze instructies van Apple voor het vinden en uitschakelen van Zoek mijn-items te begrijpen.
• Luister naar vreemde alarmgeluiden: Zoek mijn-scheidingsalarmen zijn ontworpen om mensen te waarschuwen voor de aanwezigheid van de tracker. Als je iets vreemds hoort, luister dan aandachtig en zoek naar de bron. Het alarm kan zwak zijn als iemand geprobeerd heeft het geluid te dempen.
• Leg de basisprincipes van Zoek mijn uit aan anderen: Help diegenen die weinig of niets weten over technologie of de technische industrie om te leren wat een AirTag is en wat ze moeten doen als ze een waarschuwing ontvangen of een geluid horen.
• Neem contact op met de autoriteiten, wanneer dat zinvol is: Als je een AirTag vindt en twijfelt aan je veiligheid en als je denkt dat de politie dat kan verbeteren, meld het dan bij de politie, zodat de autoriteiten het verder kunnen onderzoeken met Apple.

Iets dat buiten onze controle ligt is het actief scannen naar Zoek mijn-apparaten die in de buurt zijn. Het is eigenaardig dat je wél een scan van je omgeving kunt forceren voor Zoek mijn-apparaten met een Android-telefoon, maar dat je niet hetzelfde kunt doen met Apple-hardware. In de bètaversie van iOS 15.2 stond in de lijst van items in de Zoek mijn-app de optie Items That Can Track Me beschreven, die mogelijkheden voor het ontdekken van een tracker lijkt te bieden. Het zat niet in de productie-uitgave van 15.2, maar Apple zou ervoor moeten zorgen dat het er in een aanstaande uitgave wel bij komt. Dan zouden iPhone- en iPad-gebruikers hun auto, tassen of huis kunnen controleren als ze zich zorgen maken. (En 'tracker ontdekken' voor Android zou automatisch moeten werken, net zoals in de Zoek mijn-app in iOS.)

In wezen kunnen we niet voorkomen dat mensen zich slecht gaan gedragen. Voordat draadloze technologie bestond, had iemand een blik meel aan de achterkant van je auto kunnen bevestigen, er een klein gaatje in kunnen maken en het spoor van wit poeder door de straten kunnen volgen. Er zijn vele, relatief dure GPS-trackers die krachtiger zijn en niet hun signaal via andere apparaten hoeven doorgeven. Een agressieve of wantrouwende partner zou eenvoudigweg 'Zoek mijn' via 'Delen met gezin' kunnen gebruiken om de locatie van jouw iPhone of MacBook te zien.

AirTags bieden geen nieuw type risico. Ze zijn gewoon een nieuw en slecht begrepen onderdeel in een oud spel dat sommige mensen zou kunnen aanmoedigen om verder te gaan dan wat verstandig of legaal is met betrekking tot het volgen van andere mensen. Apple moet doorgaan met het verfijnen van parameters rond de AirTags om de veiligheid te bevorderen, terwijl ze tegelijkertijd nuttig blijven voor het vinden van een verloren rugzak of sleutels.

We snappen dat je het gevoel hebt dat het afgelopen jaar niet &eactue;én, maar tien jaar heeft geduurd - maar het is toch echt maar een jaar, en het is weer tijd voor de CES in Las Vegas. Zoals gewoonlijk begint deze beurs met twee 'Media Days' met informatie voor de verzamelde pers en zoals tegenwoordig gewoon is, wordt er veel in een hybride vorm aangeboden - op de beursvloer én online. Ik was erg ontevreden met het online deel van de CES van vorig jaar (zie “CES 2021: iPad-cases met meerdere aansluitingen, MacBook Pro SSD's, videovergadercamera's en een vliegtuig waarmee je kan rijden,” 11 februari 2021) en vond het dus erg jammer dat ik de beurs virtueel moest bijwonen. Maar met de komende golf aan Omikron-besmettingen (die ik noch op wil lopen, noch wil verspreiden) in combinatie met de grote hoeveelheid geannuleerde vluchten in de week dat ik zou moeten reizen, leek het slim om de CES nog een jaartje op afstand bij te wonen.

Een hoogtepunt van de Media Days is de 'Tech Trends to Watch'-presentatie door de Consumer Technology Association. Het is een snelle en energieke bijdrage om de loftrompet te steken over de positieve kanten van consumententechnologie en dat is te verwachten. Maar het bevat ook altijd interessante getallen. Ook verrassend: dit jaar werd er bijna niets over COVID-19 gezegd. Steve Koenig, de viceresident van onderzoek bij CTA, gaf zoals gewoonlijk de presentatie en sprak een aantal keer van 'het seizoen van de pandemie', wat me deed afvragen of hij teveel tijd had doorgebracht in Westeros, waar de seizoenen meerdere jaren duren. Twee jaar na het begin is slechts 62% van de bevolking van de Verenigde Staten volledig gevaccineerd en 21% geboosterd; wereldwijd zijn deze getallen respectievelijk 51% en 7%.

In de laatste twee jaar zijn er twee nieuwe zeer besmettelijke COVID-19-variantem verschenen, en de ongevaccineerde bevolking is een aantrekkelijk reservoir voor deze varianten. Ik zie zelf daarom geen Doel bereikt!-teken aan de horizon. In plaats daarvan verwacht ik een semipermanent nieuw normaal waarbij gemeenschappen zich aanpassen aan de pandemie, net zoals het geval is met de opwarming van de aarde. Koenig zei niet zoiets tijdens zijn presentatie en dat lijkt me een belangrijke omissie gezien het feit dat technologie zo belangrijk is geweest in de aanpassing van onze maatschappij aan de pandemie. Ik zou veel geruster zijn met een opmerking als 'Dit is hoe we denken dat de pandemie zich de komende paar jaar gaat ontwikkelen en dit zijn de acties die de technologiewereld gaat ondernemen om de impact te reduceren'.

De technologische economie maakt het goed, dank u

We zullen waarschijnlijk allemaal meer tijd thuis doorbrengen maar veel van ons kunnen geld uitgeven en we besteden het aan technologie. De verwachting is dat consumentelectronica in 2022 meer dan een half biljoen gaat opbrengen.

Niet besproken in de presentatie van Koenig maar opvallend in de grafiek is dat het lijkt dat de toename van hardwareverkopen klein is - de echte actie is te vinden in software en diensten. Of, om het te herformuleren in consumententermen, hoe vaak koop je een nieuwe TV in vergelijking tot de keren dat je een abonnement neemt op een nieuwe streamingdienst? En doe je dat niet vaker nu je meer thuis zit? Koenig ging er iets later nog op in, met aandacht voor de vier grootste streamingdiensten, variërend van 20 miljoen tot meer dan 200 miljoen abonnees.

Merk op dat deze aantallen niet helemaal vergelijkbaar zijn. Bij Amazon Prime zijn de abonnementen van Prime Video en Prime Delivery gecombineerd en kunnen niet los aangeschaft worden. Het aantal kijkers van Prime is waarschijnlijk een fractie van dit aantal. Op dezelfde wijze worden de cijfers van Apple TV+ opgekrikt door mensen die het 90 dagen gratis krijgen bij een nieuw apparaat van Apple en mensen die een abonnement nemen op de dienstenbundel Apple One. Alleen Apple weet hoeveel kijkers er daadwerkelijk zijn - of wie er zich alleen aanmeldt wanneer er een nieuwe aflevering van Ted Lasso verschijnt. Vergelijk dat met Netflix, de mammoet met 214 miljoen abonnees en een naam die bijna synoniem is geworden voor het kijken naar streaming content. En Disney+, die dienst die op eigen kracht 118 miljoen abonnees heeft getrokken na slechts twee jaar, en dat met een catalogus die een stuk minder uitgebreid is dan die van Netflix - hoewel wat er is, kennelijk erg gewenst is.

Koenig stelde voor dat consumenten "hun huis opwaarderen" met nieuwe technologieën als reactie op de pandemie maar ik zie geen rooskleurig beeld voor de verkoop van hardware in de volgende dia.

De grootste sprong hier is in 4K-tv's maar ik vraag me af of dat mensen zijn die hun tv wilden upgraden naar een hogere resolutie of die gewoon besloten dat het tijd was om een nieuwe tv van welke kwaliteit dan ook te kopen en ontdekten dat 4K-tv's binnen hun budget vielen. (Vooral als je bedenkt hoeveel mensen hun budget hebben kunnen uitbreiden met geld dat ze niet hebben uitgegeven aan uit eten gaan en bioscoopbezoek). Het geeft een ander beeld, afhankelijk van de vraag of consumenten op zoek zijn naar hightech-opties voor hun elektronica, of dat ze die opties nemen omdat ze nu standaard zijn, of zelfs onvermijdelijk, binnen de prijsklassen die ze bereid zijn te kopen. Misschien wil je geen draadloze hoofdtelefoon maar als je een recente iPhone koopt, is dat wat je zult gaan gebruiken.

Het klinkt misschien spannend dat 40% van de Europeanen van plan is het komende jaar een smartphone aan te schaffen en dat 27% een nieuwe desktopcomputer zal kopen maar dat is ook wat je zou vinden als in beide categorieën geen nieuwe klanten zouden komen en bestaande klanten hun huidige apparatuur zouden vervangen in een cyclus van 2,5 tot 4 jaar.

Er zijn echter twee echte lichtpuntjes in de cijfers van CTA voor de tech-industrie. Het eerste is dat volgens de maatstaven die CTA heeft geformuleerd voor wat een "premium" duur merk is, tegenover een "normaal" middenklasse merk, de premium verkoop wereldwijd veel robuuster is. Koenig zei dat dit te maken heeft met consumenten die op zoek zijn naar een ervaring van hogere kwaliteit. Geen moeilijk argument om hier in TidBITS te poneren met Apple-klanten als publiek. Maar ik vermoed dat er andere factoren in het spel zijn en misschien ben je het met me eens als je mijn cynische mening deelt dat duurdere apparaten niet altijd beter zijn.

Simpel gezegd zijn er veel winnaars en verliezers geweest in de pandemische economie en sommige mensen die van hun inkomen konden rondkomen hebben daar nu veel meer van, terwijl andere mensen hun inkomen volledig hebben zien ontwrichten. Ik vermoed dat het wereldwijd zo zou kunnen zijn dat als iemand al geld heeft om aan technologie uit te geven, deze genoeg geld heeft om alleen al vanwege de prestige-factor topmerken te kopen, waardoor er een veel kleinere budgetsector overblijft en dus een veel vlakkere verkoop voor technologie die op prijs concurreert. Dat is slecht nieuws voor bedrijven die basisproduct-technologie verkopen, maar zeer goed nieuws voor innovators, baanbrekende producten en designinvloeden, wier producten met stevige marges op de markt komen. Het is gezond voor de technologie dat deze risicovolle sectoren goed ondersteund worden; het allernieuwste van dit jaar is de ‘mainstream’ van 2027.

Het andere lichtpuntje is dat mensen die nieuwe diensten en software adopteren, de neiging hebben om bij hun categorieën te blijven. Het is zeer waarschijnlijk dat je verschillende streamingdiensten hebt geprobeerd en er een paar hebt laten vallen zodra je had besloten welke mix van programma's je wil bekijken. Maar je bent waarschijnlijk niet helemaal gestopt met betalen voor streamingdiensten. Dit geldt ook voor fitness-technologie en voedselbezorgingsdiensten, die beide groei hebben gekend tijdens de pandemie die waarschijnlijk niet zal verdwijnen.

En ik kan dat beamen op andere gebieden. Ik let er niet meer op welke van mijn Mac-programma's een licentie hebben via Setapp (zie “Setapp biedt tal van Mac-apps voor één maandelijks bedrag ”, 25 januari 2017) en ik merkte dit alleen tijdens de korte periode dat ik overstapte van een MacBook Pro naar een nieuwe MacBook Air met M1, omdat mijn abonnement deze programma's alleen op één Mac toestond. Dit soort onzichtbaarheid, waarbij het abonnementsgeld op de dienst wordt gezien als een verzonken prijs en de dienst zelf intrinsiek wordt geïntegreerd in bepaalde hardware, garandeert een constante inkomstenbron voor deze bedrijven.

Je hebt niets te verliezen, behalve je bevoorrading

Zelfs de beste technologie ter wereld is zinloos als het niet te koop is. Het gaat er niet alleen om of de microchip die in je nieuwe auto geënstalleerd moet worden beschikbaar is; net als bij mijn beslissing om niet naar Las Vegas te gaan gaat het er ook om of er mensen beschikbaar zijn om die chip te installeren (of om je vliegtuig in de lucht te houden).

Het fijnvertakte zakelijke web dat de basis vormt van onze moderne samenleving is opmerkelijk kwetsbaar. De huidige pandemie had zijn weerslag op zowel de productie van nieuwe gadgets als op onze mogelijkheden om die gadgets daar te krijgen waar ze nodig zijn. Veel mensen werden zich pas bewust van de omvang van het wereldwijde transport toen een van de gigantische schepen die daarvoor ingezet worden in maart 2021 een verkeerde afslag nam, maar feitelijk is een schrikbarend groot deel van onze economie volledig afhankelijk van onze mogelijkheid om goederen op het juiste moment op de juiste plaats te krijgen. Als een deel van de mensen die nodig zijn om onze dokken en schepen te bemannen uitvalt als gevolg van ziekte heeft dat verstoringen in de hele bevoorradingsketen tot gevolg. Hetzelfde probleem zie je uiteraard in fabrieken. Eind 2020 kostte het 12 weken om een scheepslading microchips te leveren; een jaar later was dat al opgelopen tot 22 weken.

Ondertussen wordt de prijs die je in de winkel betaalt tegenwoordig vaak mede bepaald door wat vroeger verwaarloosbaar was - de verschepingskosten per eenheid. Die is tegenwoordig heel wat minder verwaarloosbaar; de huidige wereldwijde inflatie wordt voor een belangrijk deel gestuurd door de vertwee- of verdrievoudiging van wat het kost om een metalen kist met gadgets over de wereldzeeën te verplaatsen.

Koenig zei dat hoewel het onwaarschijnlijk was dat het probleem met de verzendkosten snel zou veranderen, hij verwachtte dat andere kwesties zouden worden opgelost door nieuwe technologieën toe te voegen aan het probleem op ondernemingsniveau. Maar daarna verwees hij verontrustend naar het gebruik van autonome vrachtwagens in plaats van chauffeurs of robots in plaats van mensen in fabrieken. Deze ideeën zijn op zichzelf niet per se problematisch en op de lange termijn zijn ze zelfs bijna een zekerheid.

Maar zijn ze iets waar we naar moeten kijken als een snelle oplossing voor onze huidige problemen? Alleen al in de Verenigde Staten zijn er 3,5 miljoen vrachtwagenchauffeurs die vele andere industrieën ondersteunen (denk aan elk motel, restaurant en kleine stad in de buurt van een snelweg). We kunnen inderdaad de technologische mogelijkheid hebben om over een paar jaar over te schakelen op zelfrijdende voertuigen (naar wat ik de afgelopen tien tot twintig jaar op CES en elders heb gehoord), en het is waarschijnlijk waar dat er grote economische voordelen zullen zijn wanneer menselijk rijden een hobby wordt die niet is toegestaan in steden of op snelwegen. Als je denkt dat dát ontwrichtend is, bedenk dan even dat de technologie die door auto's werd vervangen 6000 jaar oud was. Niettemin zal het waarschijnlijk wel tien tot twintig jaar duren voordat we de politieke en sociale wil hebben om mensen letterlijk het stuur uit handen te nemen.

)

De betrouwbaardere oplossing die ook wordt nagestreefd, is om de productiecapaciteit te verbeteren en verstoringen in de scheepvaart mee te nemen in de toekomstige planning van de toeleveringsketen. Het tekort aan microchips zal niet snel worden opgelost maar drie grote chipfabrikanten, Intel, Samsung en TSMC (de fabrikant van de M1-chipserie van Apple), hebben in totaal  400 miljard aan investeringen in nieuwe fabrieken aangekondigd wat bijdraagt tot een toename van de totale productiecapaciteit van naar verwachting 16% in 2022. Nog beter is het dat sommige van deze fabrieken wereldwijd worden verspreid in tegenstelling tot de huidige situatie waarin 75% van de fabrieken zich in Oost-Azië bevindt. De huidige situatie maakt ons allemaal kwetsbaar voor een enkele grote ramp die verschillende fabrieken tegelijk zou kunnen uitschakelen. Dit is in het verleden al gebeurd, zoals het een-tweetje van de aardbeving en tsunami in 2011 in Japan en latere overstromingen in Thailand die impact hadden op de levering van respectievelijk RAM-chips en harde schijven.

Ik liep tegen een verhaal aan dat ik niet leuk vond

De presentatie ging verder met toegevoegde en virtuele werkelijkheid en (augmented reality en virtual reality, AR en VR), een jaarlijks CES-onderdeel dat beide technologieën tot dit jaar onder de term XR heeft gegroepeerd. Virtual Reality is wat je zou verwachten: de ervaring wanneer je een bril of een hoofdomspannende headset opzet en een compleet andere werkelijkheid voorgeschoteld krijgt, zoals een videogame of een rondleiding door een winkel ver van waar jij nu bent. Augmented Reality is anders: het haalt informatie uit je fysieke omgeving en legt daar nieuwe informatie bovenop terwijl je nog steeds je omgeving ziet. Goede voorbeelden van augmented reality zijn onder meer Google Live Street View, met pijlen die in de lucht boven de straat zweven en de richting aanwijzen, en Pokémon Go, een ooit overal aanwezige en nog steeds behoorlijk populaire game waarin je beestjes op je telefoon kunt zien verschijnen die, ondanks de onderstaande afbeelding, beslist niet in je achtertuin zijn.

Voorstanders van AR, van wie ik er een ben, verwachten dat de technologie die het overal aanwezig zal maken, een soort onopvallend hoofddeksel is dat je een vergroot beeld van je omgeving laat zien zonder dat je eruitziet alsof je net vanuit de Enterprise naar binnen straalde. Zo'n apparaat bestaat nog niet voor AR of VR. VR-apparaten zoals de Quest 2 van Oculus-headset zijn lovenswaardig voor wat ze kunnen doen in kleinere verpakkingen dan in het verleden, maar ze zijn beslist niet onopvallend. Toch levert, zoals met de meeste jaren op CES, zelfs een vluchtige beoordeling van exposanten al een reeks kleine bedrijven op die een XR-toekomst met alleen lichtgewicht brillen beloven (zodra een grote fabrikant hun technologie gedurende meerdere jaren van ontwikkeling in licentie neemt). Ondanks dit gebrek aan hardware zei Koenig dat de "basisbouwstenen" van XR beschikbaar zijn: mobiele apparaten met CPU's die de berekeningen in real time kunnen verwerken, voelbare in plaats van audiovisuele feedback geven, en 5G (vermoedelijk om een toekomst mogelijk te maken wanneer XR-inhoud wordt verzonden door andere apparaten dan die in je zak).

Verontrustend is dat Koenig op geen enkel moment de term XR heeft gebruikt. In plaats daarvan verwees hij naar deze collectieve groep technologieën als 'metaverse', een term die de meesten van ons voor het eerst hoorden toen Facebook zijn bedrijfsnaam wijzigde naar Meta. Blijkbaar is ook de CTA een organisatie die wil dat metaverse de geaccepteerde term wordt voor alle extended reality-ervaringen, want Koenig gebruikte het woord eenvoudigweg zonder het uit te leggen of te definiëren, alsof het al algemeen werd aanvaard door het publiek. (The Verge heeft een bijzonder grappige en cynische Q&A over metaverse die laat zien hoe vormloos het concept blijft.)

Ik vind dit om twee redenen alarmerend. De eerste is dat het onnauwkeurig is: het voorvoegsel "meta" betekent dat wat volgt over iets anders gaat. Metagegevens van een bestand op je Mac zijn bijvoorbeeld de datum van de laatste wijziging en de grootte in megabytes. Het zijn gegevens over gegevens. Virtual reality gaat niet over je lokale werkelijkheid, het is een tijdelijke vervanging ervoor. Augmented reality kan metadata zijn, zoals een heads-up-display van de temperatuur waar je staat, maar het is waarschijnlijker een extra laag informatie die niet rechtstreeks uit je omgeving is afgeleid. De naam van het restaurant waar je naar kijkt, kan worden beschouwd als metagegeven, een Pokémon Go-beest dat buiten fladdert, is dat niet.

Dit onderscheid tussen meta- en toegevoegde gegevens lijkt misschien arrogant, maar het wordt diepgaand als je bedenkt dat metagegevens in wezen optioneel zijn, terwijl overlay-gegevens in wezen essentieel zijn. Hoe meer de samenleving en de economie ervaringen gaan verplaatsen naar een kunstmatige werkelijkheid die overlay-gegevens vereist, hoe meer mensen de boot missen als ze de benodigde technologie niet kunnen betalen of niet willen. Ben je weleens in een restaurant geweest met QR-codes op de tafels, waar alles online wordt besteld? Deze pandemie-aanpassing, gebruikelijk in mijn omgeving, maakt het moeilijker om zonder een opgeladen telefoon uit eten te gaan en voegt een technologische laag toe aan wat voorheen een puur sociaal proces was. Het is een voorbeeld van wat er zou kunnen gebeuren als augmented reality gemeengoed wordt en dure uitrusting vereist. Koenig zei dat de metaverse-ervaring "onlosmakelijk" aan de fysieke werkelijkheid verbonden zal worden. Ik denk dat hij gelijk heeft, en ik denk dat het in beide richtingen zal werken: mis de uitgebreide werkelijkheid van je omgeving, en je zult belangrijke aspecten van je samenleving missen.

“Metaverse” is een rebranding van iets waar we al namen voor hadden: XR is een recent woord, maar er is bijvoorbeeld ook “cyberspace” van 1982 uit Neuromancer van William Gibson. “Metaverse” is zelf een oud woord dat teruggaat tot Snow Crash van Neal Stephenson uit 1992, maar het is nooit een algemeen geaccepteerd woord zoals cyberspace geworden. Typisch is dat bedrijven nieuwe woorden promoten als we al perfect cromulente woorden hebben, omdat ze die willen bezitten. Cyberspace en XR zijn virtuele plaatsen waar gemeenschappen en openbare ruimten kunnen bestaan. Een metaverse is intellectueel eigendom waar gemeenschappen eigendom zijn, zoals op Facebook. Wanneer een bedrijf van 925 miljard dollar zijn naam verandert om het meer te associëren met een technologieruimte die nog jaren op zich laat wachten, dan gebeurt dat niet zomaar, en niet zonder te investeren in het idee dat Meta, Inc. eigenaar wordt van een metaverse op dezelfde manier waarop Facebook eigenaar is van een openbaar plein met 2 miljard inwoners.

Vergeef me dat ik misschien utopisch klink, maar naar mijn mening is het voor een samenleving van cruciaal belang om openbare ruimten te hebben die niet door commerciële entiteiten worden gecontroleerd. Het internet is alleen geworden wat het is omdat niemand het bezat, wat duizenden bedrijven en open-sourceprogrammeurs inspireerde om een interoperabele cyberspace te creëren die door iedereen kon worden uitgebreid en bewoond. Voor mij is een toekomst waarin meerdere, niet-interoperabele metaverses een instantiatie van intellectueel eigendom zijn, dystopisch: zal de ervaring van een bezoek aan Facebook Parijs radicaal anders zijn dan Google Parijs en Apple Parijs, of gewoonweg onbemiddeld Parijs? Dat is zeker mogelijk.

Als je denkt dat ik veel zoek achter een enkel woord, bedenk dan dat Koenig niet alleen metaverses verkocht, hij zei ook dat "crypto[valuta] de munt van het meta-rijk" is. Er waren geen andere gegevens om deze buitengewone bewering te staven. Zelfs als je investeert in Bitcoin of een van zijn duizenden concurrenten, is het zeer onwaarschijnlijk dat je er ooit een in de handel hebt gebruikt. Terwijl ik dit schrijf, is de koers van de Bitcoin vandaag met 3,2% gedaald en de afgelopen week met 11,8%, terwijl hij de afgelopen zes maanden in totaal met 23,1% is gestegen. Dat is een zeer volatiele munt van een angstaanjagende economie, mogelijk gebaseerd op tulpenmanie, en hoewel het misschien leuk is om te bezoeken, zou ik er niet willen wonen.

Koenig zei één ding over de metaverse waar ik het mee eens ben: "We zullen het hier de komende 20 jaar over hebben." Ja, en ik hoop dat dat lang genoeg is om tot overeenstemming te komen over hoe deze technologie onze samenleving kan veranderen voordat we hem massaal invoeren.

De toekomst van dit jaar is dezelfde als die van vorig jaar

Voor de rest zei Koenig in zijn presentatie veel wat bij de jaarlijkse deelnemers aan Tech Trends bekend is, namelijk dat de toekomst er vorig jaar nog niet was en dat die er nu ook nog niet is. 5G-communicatie is het "bindweefsel" voor het volgende decennium, net als vorig jaar. Mogelijk nieuw is dat de werkgroep 3GPP in 2022 met een nieuwe reeks vereisten voor 5G komt die extra standaarden voor de industrie zullen toevoegen. Dat zal je waarschijnlijk niet direct raken, maar het kan Koenig helpen in zijn bewering dat 5G revolutionair zal zijn voor de manier waarop ondernemingen zaken doen, zowel onderling als intern.

Kunstmatige intelligentie is zo'n vaste waarde op CES dat zelfs Koenig het zo noemde. Toch was ik geïntrigeerd door de studie van CTA over welke taken consumenten bereid zouden zijn te laten uitvoeren door AI. De gegevens beschrijven een bevolking die, naar mijn mening, zeer slecht geïnformeerd is over de risico's en de voordelen van AI-technologie. In een forum van Yale over ethiek in AI dat ik onlangs bijwoonde, betoogden experten dat AI alleen ondersteunend mag zijn bij belangrijke besluitvormingsprocessen, waarbij de uiteindelijke scheidsrechters mensen moeten blijven. Vergelijk dat eens met een bevolking die er blijkbaar voor openstaat dat AI beslissingen neemt over investeringen en terrorismebestrijding in plaats van aanbevelingen te doen (ofschoon mensen dit onderscheid wel maken op het zeer belangrijke gebied van winkelen).

Een mogelijk voorbeeld van deze ontbrekende risicobeoordeling dat werd uitgelicht, is See and Spray Select, de nieuwe AI-technologie van John Deere, die onkruid in landbouwvelden selectief aanpakt, waardoor het gebruik van bestrijdingsmiddelen met meer dan 75% wordt verlaagd. Dit klinkt als een regelrechte overwinning, maar ik ben benieuwd hoe goed de secundaire effecten zijn bestudeerd, inclusief de gevolgen voor landbouwers die hun levensnoodzakelijke tractoren al niet meer kunnen repareren. Een land dat de bewaking en arrestatie van terroristen afhankelijk maakt van AI, kan acties ondernemen die strijdig zijn met zijn waarden. Evenzo kan een belegger die de voorkeur geeft aan een veiliger buy and hold strategie-strategie van indexfondsen onaangenaam verrast zijn als hij ontdekt dat zijn AI heeft besloten om in daghandel te gaan.

Ander nieuws: de toekomst dit jaar is hetzelfde als die van vorig jaar. Voor lezers die naar details over komende veranderingen in ruimtetechnologie, transport, duurzame technologie en digitale gezondheid zoeken, is de voorbije berichtgeving van de vorige Tech Trends-presentaties interessanter dan de informatie over die van dit jaar. De enige uitzondering is de verwachte toekomstige trend dat mensen minder moeite zullen hebben met technologie die hun geestelijke gezondheid kan verbeteren. Bijna de helft van alle respondenten die met geestelijke-gezondheidsproblemen te maken hebben of hadden, gaven aan dat ze ervoor openstaan om die te gebruiken. We hebben in ons land een tekort aan geestelijke-gezondheidsbehandelaars. Door de pandemie komen stress en depressie vaker voor, en het gebruik van technologie om de milde gevallen niet ernstiger te maken lijkt een stap vooruit.

Tot volgend jaar. We zullen dan zien wat de CTA zal zien en promoten als de nieuwe trends. Schrijver dezes hoopt dat de pandemie tegen die tijd genoeg zal zijn verminderd om een fysieke bijeenkomst veilig te laten zijn.