Rogue Amoeba, het software bedrijf met de grappige naam dat we kennen van verschillende audio-hulpprogramma’s, keert terug als sponsor van TidBITS. Sinds hun oprichting in 2002 is Rogue Amoeba het favoriete bedrijf geworden van Mac-gebruikers die krachtige en gebruiksvriendelijke apps willen voor hun uiteenlopende audio-behoeften. Zo kunnen de apps van Rogue Amoeba je helpen bij:

• Audio-opnames: Piezo is er voor eenvoudige opnames vanuit welke app of apparaat dan ook, en het is goedkoop en makkelijk in het gebruik. Krachtiger is Audio Hijack, dat alles kan opnemen wat je op je Mac hoort. Het kan effecten in real-time toepassen, opnames inplannen, en meer.

• Bedienen van audio-apparatuur: We nemen dezer dagen veel aan videoconferenties deel. SoundSource is zo nog nuttiger geworden om er zeker van te zijn dat de juiste input- en output-apparaten geselecteerd en goed geconfigureerd zijn. Ik maak regelmatig de grap dat in de tijd vóór computertelefonie we “Hallo” tegen elkaar zeiden, terwijl het nu “Kun je me verstaan?” is geworden.

• Waar dan ook afspelen van audio: Hoewel Airplay van Apple over het algemeen volstaat, kun je toch in de problemen raken als je audio van je Mac naar een ander apparaat wil sturen – zeker naar niet-Apple-apparaten zoals Google Chromecast, Sonos en Bluetooth-luidsprekers. Dat was tenminste zo in de tijd vóór Airfoil, waarmee je audio vanaf je Mac om het even waar kunt laten afspelen.

• Bewerken van audio: Als beginner in audio-opnames beseft je hoeveel tijd er nodig is voor bewerking. Met Fission kun je eenvoudig zonder kwaliteitsverlies faden, knippen en bijsnijden. Je kunt ook bestandsformaten omzetten, opnames aan de hand van stiltes splitsen, podcasts of audioboeken in hoofdstukken verdelen, en meer.

• Sturen van audio tussen apps: Ik heb werken met audio in de echte wereld vaak moeilijk gevonden: zoveel kabels, en met welke stekker moeten ze in welk apparaat. In de digitale wereld zijn de kabels verdwenen maar de roep om audio van verschillende bronnen en naar verschillende bestemmingen te kunnen mixen en combineren blijft. Daarvoor heeft Rogue Amoeba Loopback.

• Toevoegen van ingeblikte audio: Je hebt in je podcast geen kokosnoothelften meer nodig om paardenhoeven te imiteren met Farrago, de soundboard-app van Rogue Amoeba. Je kunt er audio-verzamelingen mee aanleggen en ze net zo makkelijk afspelen als je ze opgenomen hebt.

Toen we nog luisterversies van TidBITS-artikelen opnamen, gebruikten we Audio Hijack graag om op te nemen en Fission om de opnames op te frissen. Tegenwoordig vertrouw ik op SoundSource om het volume van mijn geluidsapparaten te beheren terwijl ik tussen Muziek, Brave, Zoom en Skype laveer. Naast het prima functioneren van de apps van Rogue Amoeba, vallen ze ook op door hun voortreffelijke en aantrekkelijke interfaces.

Het ging Rogue Amoeba het afgelopen jaar voor de wind: meer Mac-gebruikers vonden dat ze het audio-gebeuren serieuzer moesten nemen tijdens het thuiswerken, -studeren en -presteren. Als jij je hierdoor aangesproken voelt, raad ik je aan om de apps van Rogue Amoeba te proberen. Let op: TidBITS-leden kunnen 20% besparen op alle apps van Rogue Amoeba. Nog een reden om voor hen te kiezen voor al je audio-behoeften!

Ondanks de toename van de beschikbare en werkzame vaccinatie’s, blijkt de COVID-19-pandemie nog steeds niet af te zwakken. Het is daarom geen verrassing dat Apple ook dit jaar de Worldwide Developer Conference virtueel zal houden van 7 t/m 11 juni 2021. Verwacht aankondigingen voor iOS 15, iPadOS 15, macOS 12, watchOS 8, tvOS 15 en misschien de altijd verwachte: “One more thing.”

Terwijl andere grote tech-bedrijven problemen hadden met hun virtuele conferenties, was Apple’s eerste virtuele WWDC vorig jaar een groot succes. De vooraf opgenomen aankondigingen van het besturingssysteem was leuk om te zien en geraffineerd. En elke Apple-software ontwikkelaar kon maximaal voordeel halen uit de conferentie, in plaats van een gelimiteerd aantal dat de kaartjes-loterij loterij gewonnen om persoonlijk ter plaatse te zijn. We zijn er zeker van dat Apple in de toekomst wel weer een conferentie zal houden waar je in persoon aan kunt deelnemen maar we denken ook dat veel virtuele onderdelen dat ook in de toekomst zullen blijven. Niet om het negatieve van de pandemie te bagatelliseren maar dit is een van die gevallen waarbij gedwongen aanpassingen resulteerden in een positievere uitkomst.

Hoewel iedereen uitkijkt naar de nieuwe functies die Apple zal onthullen tijdens de hoofdpresentatie, zullen veel software-ontwikkelaars ook de “State of the Union“-toespraak waarderen. Ook zaken zoals online presentaties over nieuwe technologie en één-op-één sessies met Apple-engineers om vragen te stellen en hulp te krijgen met projecten.

Ook dit jaar zal Apple weer een Swift Student Challenge hebben waar studenten worden gestimuleerd om interactieve taferelen te creëren met Swift Playgrounds die 3 minuten of minder speeltijd hebben. Studenten kunnen de inzendingen tot 18 April 2021 opsturen. De winnaars zullen een “pin set“ en exclusieve kleding ontvangen.

Om de economie te ondersteunen van de regio waar de WWDC normaal wordt gehouden, zal Apple 1 miljoen dollar doneren aan SJ Aspires, “een educatie en rechtvaardigheidsinitiatief dat gelanceerd is door de stad San Jose.”

Het bijbehorende AltConf-evenement is ook terug in een nieuwe vorm. De organisatoren hadden een pause vorig jaar door de pandemie maar zijn nu terug met een online gemeenschaps-discussie rondom de WWDC. Dit is inclusief luisterkamers waar ze vorig jaar mee hebben geëxperimenteerd

Zoom-vermoeidheid. We weten het allemaal: meer dan een uur of zo aan een videovergadering deelnemen is uitputtend. Voor velen die school op afstand volgen of thuis werken loopt het totaal aan videosessies soms op tot zes uur per dag of meer. Jeremy Bailenson van het Stanford Virtual Human Interaction Lab heeft vier oorzaken gevonden waarom videovergaderen zo vermoeiend is en hij geeft tips om de ergste effecten te voorkomen. Om kort te gaan:

1. Close-up oogcontact is intens. In het echt zit je nooit zo dicht op iemands gezicht, dus het kan een oplossing zijn om de galerijweergave te gebruiken of het vensterformaat te verkleinen. Pratende beelden van postzegelformaat geven je minder het gevoel dat iemand je op je lip zit.
2. Naar jezelf kijken kan stress opleveren.Van elke dag urenlang in een spiegel kijken - en je afvragen of je er wel goed uitziet - zou je waarschijnlijk gek worden, en toch doen we dat op vele videovergaderplatforms. Zodra je zeker weet dat je in beeld bent en je haar goed zit, verberg dan je voorvertoning of schakel over naar een weergave waar je niet in te zien bent.
3. Stilzitten is moeilijk. Bij persoonlijke ontmoetingen of telefoongesprekken bewegen we, al is het maar door je stoel te draaien of iets dergelijks. Door jezelf alsmaar in beeld te houden, word je behoorlijk in je bewegingen beperkt, dus schakel de video eens uit of plaats je camera zo dat je kunt wiebelen of rondlopen.
4. Videogesprekken zijn cognitief zeer belastend. Videogesprekken vereisen allerhande gek gedrag waarvoor je altijd actief na moet denken. Jezelf in beeld houden, je duim opsteken als je het ergens mee eens bent, de reacties van andere deelnemers interpreteren: het vereist allemaal cognitieve activiteit die niet vanzelf komt. De oplossing is om jezelf tijdelijk op alleen audio te zetten (zowel versturen als ontvangen), dan gun je je brein even wat rust.

Lees het gehele artikel voor meer details en je kunt ook deelnemen aan een onderzoek aan de nieuwe Zoom Exhaustion & Fatigue Scale, die de mate van vermoeidheid wil meten die mensen ondervinden door videovergaderen op het werk. De resultaten van dit onderzoek kunnen de bedrijven die software voor videogesprekken maken wellicht helpen om hun apps minder vermoeiend te maken.

Een veelvoorkomend probleem: je gaat lekker zitten voor een film en wil niet door onnodige updates van je iPhone gestoord worden, die kunnen wachten. Maar je wilt wel mogelijk belangrijke gesprekken en berichten ontvangen, misschien van een ouder familielid. Of je bent de hele avond uit en wil niet gestoord worden door je telefoon… behalve als het de babysitter is. Hier krijg je uitleg hoe deze tegenstrijdige doelen te bereiken.

Zet Niet storen aan om berichten tegen te houden

We nemen aan dat alle TidBITS-lezers over het algemeen Niet storen wel zullen kennen, zo niet, dan volgt hier de basis. Het is een functie die het geluid van je iPhone tijdelijk uitzet, zodat je niet gestoord wordt door een constante lawine van berichten. De gemakkelijkste manier om het aan en uit te zetten bij onregelmatig gebruik is in het bedieningspaneel: het is de knop met het maantje.

Tik op de knop om Niet storen aan en uit te zetten. Als je de knop ingedrukt houdt, krijg je opties te zien om Niet storen automatisch uit te schakelen. We hebben dit uitvoerig behandeld in “Binnenin iOS 12: Niet storen leert zichzelf uit te schakelen” (19 september 2018).

Je kunt Niet storen ook in “Instellingen > Niet storen” aanzetten, en daar heb je ook belangrijke extra opties. Het nuttigs zijn de plannings-opties, waarmee je Niet storen op bepaalde tijden automatisch aan en uit kunt zetten. Iedereen zou zo'n periode moeten instellen om te kunnen slapen zonder door allerlei berichten gestoord te worden.

Je vindt hier ook nog andere zinvolle opties, zoals Niet storen tijdens autorijden (zie “iOS 11 brengt "Niet storen tijdens autorijden",” 21 augustus 2017), maar we willen je vooral opmerkzaam maken op de Sta oproepen toe van-optie, waarmee je oproepen van een bepaalde groep contacten door de blokkade van Niet storen heen kunt laten breken. Maar hoe zit het dan met tekstberichten? Daarvoor is er Emergency Bypass.

Gebruik Altijd aan voor noodgevallen om Niet storen te omzeilen

Wat is het verschil tussen Sta oproepen toe van en Altijd aan voor noodgevallen? Feitelijk kun je Altijd aan voor noodgevallen gebruiken om zowel oproepen als tekstberichten door te laten. Dat is echter minder eenvoudig dan met Sta oproepen toe van. Altijd aan voor noodgevallen wordt nergens genoemd in de Niet storen-instellingen; je zult het zelf moeten vinden en activeren voor individuele contacten, en je moet het ook niet verwarren met het niet gerelateerde Emergency Contacts, die gebruikt worden voor Medical ID meldingen.

Zo zet je Altijd aan voor noodgevallen aan voor telefoongesprekken en tekstberichten:

1. Open een adreskaart in de Contacten-app of de Telefoon-app.
2. Tik op Wijzig in rechterbovenhoek.
3. Tik op Beltoon of Sms-toon.
4. Activeer Altijd aan voor noodgevallen.
5. Tik op Gereed.

Er is een mogelijk onverwacht voorbehoud. Als je Mac wakker is en de Berichten-app is open, zal hij waarschijnlijk sms-berichten opvangen voordat ze naar je iPhone worden verzonden. In de meeste situaties is dat verstandig: je wilt niet dat sms-meldingen geluid maken op elk Apple-apparaat dat je bezit wanneer je je Mac actief gebruikt. Het is duidelijk dat als je niet bij je Mac bent, hij zou moeten slapen, maar als dat om de een of andere reden niet het geval is is, kan het voorkomen dat er geen berichten op je iPhone binnenkomen, zelfs al heb je Altijd aan voor noodgevallen geactiveerd.

Hoe kun je Altijd aan voor noodgevallen tijdelijk opheffen?

Het enige dat je in gedachten moet houden, is dat Altijd aan voor noodgevallen ervoor zorgt dat je iPhone geluiden maakt, zelfs als Niet storen is ingeschakeld en de schakelaar voor het belsignaal is uitgeschakeld. Dat is natuurlijk de bedoeling, maar er zijn situaties waarin stilte essentieel is - een muziekoptreden, een toneelstuk, een meditatieles. Met andere woorden, als Altijd aan voor noodgevallen de optie Niet storen opheft, hoe kan je dan af en toe Altijd aan voor noodgevallen opheffen? Het bewerken van afzonderlijke contactkaarten is duidelijk te veel werk. We hebben twee tijdelijke oplossingen gevonden:

• Alles tot zwijgen brengen: als het absoluut noodzakelijk is dat je iPhone en Apple Watch geen geluid maken, is de brute oplossing om het bedieningspaneel te gebruiken om de vliegtuigmodus in te schakelen en wifi uit te zetten. Beide zijn noodzakelijk. Daarmee sluit je je iPhone af van de buitenwereld en kan geen enkele melding voor geluid zorgen. Je moet nog steeds 'Niet storen' ingeschakeld hebben om geluiden te vermijden die worden veroorzaakt door wekkers, timers en apps.
• Zwijgende tekstberichten: als je je alleen zorgen maakt over sms-berichten die geluid maken, stel je bij het inschakelen van Altijd aan voor noodgevallen voor een contact de sms-toon in op Geen en zorg je ervoor dat je in plaats daarvan een trilling hebt geselecteerd. Dat garandeert dat sms-berichten geen iPhone-geluiden genereren. Voor degenen die ook een Apple Watch hebben, moet je ook nog naar Watch > Mijn horloge > Berichten om Aangepaste meldingen aan te zetten en Geluid uit te schakelen. Dat is nodig omdat de Apple Watch de instelling Geen voor de sms-toon van een contactpersoon niet respecteert wanneer Altijd aan voor noodgevallen is ingeschakeld.

Ruimte voor verbetering

Uit onze testen bleek dat Altijd aan voor noodgevallen ingewikkeld en gecompliceerd is. Apple zou Niet storen en Altijd aan voor noodgevallen veel beter gestroomlijnd kunnen inbouwen.

Om te beginnen is het vrijwel onmogelijk om te beheren voor welke contacten je Altijd aan voor noodgevallen aan hebt staan, want er is geen centrale lijst. Je doet er goed aan om zelf zo'n lijst aan te maken door alle contacten met Altijd aan voor noodgevallen in een groep in Contacten te zetten, zodat je in de toekomst deze instelling gemakkelijker kan uitzetten voor die mensen zonder dat je door alle waarschijnlijke contacten heen moet ploegen.

Onze suggestie is dat Apple de overbodige Sta oproepen toe van-functie vervangt door een sectie of scherm voor Altijd aan voor noodgevallen in Instellingen > Niet storen. Daar zou dan een hoofdknop moeten zitten waarmee je Altijd aan voor noodgevallen in één keer aan of uit kunt zetten, plus aparte opties om aan te geven welke contacten in aanmerking komen voor Altijd aan voor noodgevallen, voor bellen en voor sms-en. De hoofdknop laat dan, wanneer die geactiveerd is, alleen specifieke contacten door de muur van Niet storen komen. Wanneer hij uitstaat, geldt Niet storen voor iedereen.

Het is logisch om onderscheid te kunnen maken tussen mensen die al bellend Niet storen kunnen doorbreken en zij die dat met een sms mogen doen. Misschien heb je mensen bij je contacten die je voortdurend sms'jes sturen, maar alleen in noodgevallen zullen bellen. En we kennen ook allemaal mensen die vaak bellen maar niet sms-en, dus wellicht is het handig om juist die mensen te dwingen om eerst een sms te sturen als er iets dringends is.

En nu we toch met suggesties voor Niet storen bezig zijn: tot slot zou het handig zijn als mensen een automatische reactie kregen dat je Niet storen aan hebt staan, net zoals het automatische antwoord bij Niet storen tijdens autorijden. Zonder de mededeling dat je Niet storen gebruikt, denken mensen wellicht dat je hun gewoon negeert. Een contact zou vervolgens een 'dringend' bericht kunnen sturen om erdoor te komen.

De manier waarop je controleert in welke mate je iPhone je mag storen is geleidelijk aan geëvolueerd, van de eenvoudige bel aan-uitschakelaar via Niet storen naar de Altijd aan voor noodgevallen-instelling voor contacten. Het wordt hoog tijd dat Apple de interface en gebruikerservaring herziet.

Ik ben al lang een fan van elektrische fietsen, met motoren voor trapondersteuning en die in sommige gevallen de fiets aandrijven zonder dat je zelf mee moet trappen, een elektrische snorfiets. Hoewel ik voor het grootste deel van mijn ritten geen e-bike zou willen gebruiken (ik ben verslaafd aan de trainingen met mijn traditionele fiets) hou ik ervan om op een gemotoriseerde tweewieler te springen om door de stad te rijden zonder drijfnat te worden van het zweet.

Sommige luxere e-bikes hebben zelfs bijbehorende apps die je op je iPhone kunt installeren. Instellingen bepalen hoe je rit aanvoelt en hoe ver en hoe snel je kunt gaan, en houden gedurende de rit de voortgang bij. Dergelijke apps veranderen de fiets in wezen in een gigantische iPhone-accessoire.

Je betaalt een hoge prijs voor dit gemak. Bicycling schat dat een goede e-bike minimaal $ 1500 kost, en een model van de bovenste plank met een motorsysteem van een grote fabrikant zal dat minimum verhogen tot $ 2500. E-bikes met apps passen meestal in het bereik van $ 2500 tot $ 5500.

Is het de moeite waard? Velen zullen de apps graag achterwege laten als het hen geld op de fiets zelf bespaart, en je hebt geen software nodig om veel plezier op een e-bike te hebben. Maar voor degenen die het zich kunnen veroorloven, maakt deze app-functionaliteit e-bike rijden tot een hightech avontuur.

Ik heb er een paar uitgeprobeerd die uitgerust zijn met ritaanpassing en tracking middels een app, en ik had veel plezier.

Een daarvan, de Gocycle GXi van Karbon Kinetics, is bedoeld voor fietsers die het willen uitproberen tijdens hun woon-werkverkeer of weekenduitstapjes. De andere, de Turbo Vado SL van het grote merk Specialized, is meer bedoeld voor enthousiaste fietsers die overal naartoe willen gaan, van stadsstraten tot grindpaden.

De prijzen vliegen hier de pan uit. De adviesprijs voor de Gocycle GXi-lijst is $ 4799 en de Turbo Vado kost tussen de $ 3600 en $ 4750, afhankelijk van de configuratie. Ai!

Maar als deze fietsen te duur voor je zijn, of niet helemaal jouw stijl, houd er dan rekening mee dat Gocycle en Specialized app-connectiviteit bieden op al hun e-bikes, waarvan sommige goedkoper zijn.

Gocycle: kleine, inklapbare dynamo's

In tegenstelling tot e-bikes die eruitzien als bekende racefietsen, toerfietsen of cruisers, hebben Gocycle-modellen een scooterachtig instapontwerp dat geschikt is voor vrijwel iedereen. Je hoeft alleen het zadel te verstellen.

Gocycle e-bikes zijn "opvouwbaar" in die zin dat je ze kunt inklappen om in een bus of trein mee te nemen, of om voor weekenduitstapjes in een kofferbak te leggen. Dit is een beetje vergelijkbaar met oudere modellen zoals de Gocycle G3+, maar het gaat eenvoudiger op nieuwere modellen zoals mijn leenfiets GX1 en zijn voorganger GX. Het is ook van toepassing op modellen uit de nieuwe G4-serie die Gocycle aankondigde toen dit artikel bijna voltooid was. Ze hebben allemaal in wezen hetzelfde vouwmechanisme.

Bij al deze modellen komen het frame en het stuur van de fiets samen tot een compacte bundel die je kan rondrijden als een koffer, met het zadel als handvat. Aan boord van een bus of trein stappen is dan eenvoudig, maar wel een klus als je het pakket van 17,5 kg moet optillen.

Opvallende functies van de Gocycle GXi zijn onder meer een maximaal bereik van ongeveer 80 km en een maximale snelheid van 32 km/h, waardoor het legaal is op veel Amerikaanse fietspaden die geen fietsen met hogere snelheid toestaan. De nieuwe G4-modellen komen uit met vergelijkbare specificaties.

Naast trapondersteuning heeft de GXi ook een gashendel, wat betekent dat je met een draai aan een knop op het linkerstuur naar een snorfietsmodus kunt schakelen. Hiermee wordt de fiets aangedreven zonder dat je mee moet trappen, maar hierdoor zal de accu snel leeg raken. Met een knop op het rechterstuur schakel je tussen drie elektronische versnellingen en pas je ook de intensiteit van de koplamp aan.

Een aantal e-bikes van Gocycle, waaronder de de GXi, en de G4i en G4i+ uit het duurdere segment, hebben ook een digitaal afleespaneel. Het bedrijf noemt het zelf "de Cockpit". De belangrijkste informatie wordt hiermee weergegeven in een rij rode en groene leds: je ziet de batterijlading, hoeveel power die de hulpmotor biedt, de gekozen versnelling en de lichtsterkte van de koplamp. Als de fiets in stand-by modus staat, zie je een rood lampje heen en weer glijden alsof een Cylon-centurion uit Battlestar Galactica op orders wacht.

Cijfers, cijfers, cijfers …

Het mooiste van deze fietsen is de mogelijkheid om allerlei instellingen aan te passen in de app GocycleConnect. Hij hoeft niet eens in de buurt te zijn, maar je moet de fiets wel eerst via bluetooth met de app koppelen voordat je bij de instellingen kunt.

De app GocycleConnect heeft standaard drie fietstocht-modi, en je kunt er zelf meer bijmaken. Zo'n modus bepaalt wanneer de hulpmotor ingeschakeld wordt en met hoeveel kracht. Zo bepaal je uiteindelijk je actieradius. De verschillende modi bewerk je via een scherm in de app, met een interactieve grafiek. Het kan even duren voordat je zijn werking helemaal doorhebt, zeker als op school wiskunde niet je sterkste vak was.

De horizontale (x-)as toont (in watt) de vereiste druk op de pedalen. De verticale (y-)as toont, als percentage, hoeveel extra kracht de batterij dan levert. Door twee knoppen te verschuiven, boven- en onderin de grafiek, bepaal je op welk moment en met welk vermogen de elektrische motor bijspringt.

Laten we de voor-ingestelde City-modus als voorbeeld nemen. Als je de onderste schuifknop op de x-as instelt op 100 watt (van het maximum van 600), hoef je maar met weinig kracht te trappen voordat de hulpmotor aan gaat. Als je de bovenste schuifknop op 200 watt zet, hoef je maar een beetje harder te trappen, en de hulpmotor zit al op maximale hulp-kracht. Dat is een lekker profiel voor een dagelijks fietstochtje, maar er wordt veel van de batterij gevraagd, en je hebt dus een kleine actieradius.

(Om hier wat gevoel bij te krijgen: de gemiddeld-fitte fietser trapt tijdens een testduur van twintig minuten zo'n 250-300 watt. Een sterke fietser trapt in die tijd gemiddeld 400 watt, en top-wielrenners leveren wel 2000 watt, maar dan in korte sprints).

Vergelijk de City-modus met een andere instelling, de Eco-modus. De onderste schuifknop (x-as) staat daar op 200 watt. Je moet dus redelijk wat kracht leveren voordat de motor aanslaat (maar het vereist nog geen topprestatie). Omdat daarbij de bovenste knop helemaal op 600 watt staat, moet je wel echt aan de bak voordat de motor maximaal hulp biedt. Je actieradius is groot, en je doet bovendien een behoorlijke work-out.

De derde modus, On Demand, is het zwaarst. Beide knoppen staan op 600 watt. De betekent dat je keihard moet trappen en dat je motor je helemaal niet te hulp schiet.

Het aanpassen van deze grafiekjes levert alvast een paar uur plezier bij het maken en opslaan van jouw persoonlijke profielen. Vergeet niet op Sync to Gocycle te drukken, zodat de gekozen instellingen naar je e-bike overgebracht worden.

Wat verder naar beneden in de app vind je een aparte knop om de maximale snelheid in te stellen. Je kunt 32 km/h of lager instellen.

De echte fitness-fan die ook graag resultaten bekijkt, zal blij worden van alle informatie die de app biedt. Je leest je huidige en gemiddelde snelheid uit, cadans, verbrande calorieën, afgelegde afstand, gemiddeld geleverd vermogen (in watt), en zelfs het equivalent in autokilometers per liter, voor een stukje eco-bewustzijn.

Er zijn in totaal veertien soorten gegevens beschikbaar, waarvan je er (in portretmodus) telkens acht naar keuze live kunt bijhouden. Tijdens de rit werk je aan wekelijkse en overall-totalen voor elke categorie.

Als je de telefoon in liggende weergave gebruikt, krijg je een dashboard dat prettig uitleest tijdens het rijden. (Gocycle verkoopt op zijn website ook een telefoonhouder voor op het stuur.)

Het dashboard toont je huidige en gemiddelde snelheid, gekozen versnelling, batterijlading en nog meer gegevens. Je kunt in deze weergave een paar dingen instellen: tik rechtsonder om de modus van deze fietstocht, en linksonder om een van de vier lichtstanden van de koplamp in te stellen. (De lamp kan feller of zachter branden, en knipperen.)

Het dashboard op je telefoon is niet echt noodzakelijk, aangezien de Cylon-centurion-leds al veel informatie geven. Maar op modellen zonder dat SF-extraatje komt je iPhone zeker van pas. Het is zeker aantrekkelijk (ook voor mensen met een kleiner budget) dat alle Gocycle-modellen standaard via de app GocycleConnect beheerd kunnen worden.

Turbo Vado SL: krachtig maar toch stijlvol en subtiel

Specialized, een van de bekendste merken in de fietswereld, heeft een onvergelijkbaar veel groter assortiment dan Karbon Kinetics. Specialized is in de afgelopen jaren actief geworden op het domein van e-bikes en biedt nu modellen die geschikt zijn voor verschillende rijstijlen: mountainbike, racefiets, en wat zij omschrijven als "actief", in de zin dat de gebruikers mainstream en typisch stedelijk zijn.

De Specialized Turbo Vado SL bevindt zich helemaal bovenaan die "actieve" categorie, met een ontwerp dat toegewijde fietsers zal aanspreken die een hybride (deels racefiets, deels gravelbike, deels fiets voor woon-werkverkeer) van hoge kwaliteit nodig hebben voor verharde wegen en off-road avonturen.

Belangrijke kenmerken van de Turbo Vado SL zijn een actieradius van 125 km, een topsnelheid van 45 km per uur (waarmee je op sommige fietspaden aangehouden kunt worden voor te hard rijden), de afwezigheid van een gashendel (die ik niet gemist heb), een redelijk lichtgewicht ontwerp van 15 tot 17,5 kg, en een doodsimpele bediening.

In de bovenste buis zitten een aan-uitknop en verlichte uitlezingen. Een van deze toont het batterijniveau via 10 opeengestapelde blauwe balken. Een andere is een cirkel die zich geheel of gedeeltelijk vult, afhankelijk van de mate waarin de batterij meewerkt. Dit wordt aangegeven via drie standen: Eco, Sport en Turbo. Eco biedt de grootste actieradius maar de minste trapondersteuning, terwijl Turbo het meeste vermogen biedt ten koste van de levensduur van de batterij. Druk op de cirkel om tussen de modi te schakelen.

Je kunt de standen ook op de linkerkant van het stuur inschakelen met een klein schakelaartje dat er oppervlakkig bezien uitziet als een versnellingswisselaar of belknop.

Een app met “Smart Control”

Gegevens over de fiets kun je oproepen the de app van de Turbo Vado SL, Mission Control. Als je Turbo Vado SL geen optionele fysieke display heeft, is het niet zo eenvoudig om de app via bluetooth met de fiets te koppelen. Je moet dan een paneel op de bovenste buis losschroeven en uittrekken om de koppelingscode te vinden.

De app Mission Control van Specialized werkt ongeveer zoals GocycleConnect, maar ziet er wel wat gestroomlijnder uit, is gemakkelijker te begrijpen en heeft enkele mogelijkheden die GocycleConnect niet heeft.

In een Tune-scherm heb je toegang tot dezelfde Eco-, Sport- en Turbo-modi als via de fysieke fietsbediening, maar in de app is elke modus instelbaar. Je kunt instellen hoeveel accu-ondersteuning en piekvermogen elke modus biedt. Je kunt ook nieuwe modi aanmaken en ze een naam geven, vergelijkbaar met wat je zou doen in GocycleConnect.

In het Ride-scherm in de app kun je een tocht plannen en op de hoogte blijven van de gegevens die de app genereert. Het scherm met statistieken toont onder meer je huidige snelheid, afstand, accuniveau en tijd sinds de start. Een kaart toont je locatie.

My Rides archiveert je uitstapjes, inclusief kaarten, en elke rit kan via e-mail worden geëxporteerd in een .fit-bestandsindeling die door bepaalde fitnesstrackers wordt gebruikt, zoals de Garmin Edge en Forerunner.

Het veruit interessantste en nuttigste onderdeel van Mission Control is Smart Control. Hiermee kun je het accuverbruik automatiseren op basis van een reeks factoren, zodat je er zeker van bent dat je voldoende vermogen hebt om een rit te voltooien.

Je kunt Mission Control bijvoorbeeld vertellen hoe lang een rit ongeveer gaat duren, hoeveel afstand je wilt afleggen of wat je maximale hartslag moet zijn (met behulp van een externe sensor die je meeneemt). Binnen elk van deze categorieën kun je subfactoren aanpassen, zoals hellingshoek, klimrespons en hoeveel acculading je aan het einde van de rit nog wilt hebben. De e-bike meet dan gedurende de gehele tocht het benodigde vermogen toe, ongeacht de omstandigheden die je tegenkomt.

Ik heb Smart Control getest tijdens een rit van 80 km oostwaarts, van mijn huis in St. Paul naar Stillwater, een stad aan de Mississippi die grenst aan Wisconsin. Omdat ik de app niet helemaal vertrouwde, heb ik een kortere ritafstand ingegeven en de "resterende acculading aan het eind van de rit" stevig opgeschroefd. Zoals te verwachten was, had ik halverwege de rit nog genoeg acculading, en ik zette Smart Control dan ook uit en vloog naar huis op volle, handmatige Turbo-modus met meer dan genoeg acculading. Hoera!

Op de volgende ritten heb ik Mission Control meer vertrouwd en nauwkeurige Smart Control instellingen ingevoerd, en het accuverbruik was zoals verwacht. Dit is een functie die de moeite waard is.

De Turbo Vado SL is niet zo afhankelijk van Mission Control als de Gocycle GXi van zijn app. In feite hoef je Mission Control nooit te gebruiken, of zelfs maar te weten dat het bestaat, om bijna 100% van de fiets te genieten. Dit maakt de Turbo Vado SL een e-bike voor zowel geeks als luddieten.

Conclusie

Ik besluit met het voor de hand liggende: wauw, deze fietsen zijn duur! Dat komt deels doordat de Gocycle GXi en Turbo Vado SL computers op wielen zijn.

Bedenk echter voor een beetje perspectief dat sommige gespecialiseerde weg- en mountainbikes tienduizenden dollars kosten, zonder elektrische motoren. En natuurlijk kunnen sommige mensen met een elektrische fiets het bezit van een veel duurdere auto vermijden.

In vergelijking met een high-end fiets of auto is een Turbo Vado SL een ambitieuze maar niet onbereikbare aankoop voor gemiddelde mensen die op hun budget letten, en andere Specialized-modellen kosten minder. Het bedrijf heeft zojuist het model Como SL uitgebracht die begint bij 4.000 dollar en compatibel is met de app Mission Control. Eerdere Como-modellen zijn nog steeds beschikbaar en worden verkocht voor slechts $ 3.250.

Evenzo kan je voor lagere kosten een Gocycle krijgen. Gocycles instapmodel G4 is voor $ 3.999 te koop. Beëindigde modellen zijn mogelijk verkrijgbaar bij externe fietswinkels, waaronder de GX voor $ 3.299 en de GS voor $ 2.799, exclusief eventuele kortingen die deze leveranciers bieden. (De GXi bevindt zich nu ook in de stopgezette categorie, maar externe fietswinkels zouden het nog een tijdje moeten kunnen leveren en bieden misschien kortingen.)

De apps zijn een bonus en verbeteren de ervaring enorm voor diegenen die geneigd zijn de fijne kneepjes onder de knie te krijgen. Als je van plan bent om in deze prijsklasse te kopen, zou ik elke e-bike uitsluiten die in deze hightech-tijden niet dergelijke functionaliteit biedt.

Maar Gocycle en Specialized hebben sterk uiteenlopende filosofieën met hun apps, iets waar je rekening mee moet houden wanneer je e-bikes van een van beide bedrijven overweegt voor gebruik door gezinsleden met uiteenlopende technische vaardigheden.

Om een Gocycle GXi of een van zijn familieleden te gebruiken, ben je bijna verplicht te communiceren met de app, zonder welke het moeilijker is om het meeste uit de fiets te halen. Bij Specialized ben je daarentegen minder afhankelijk van de app Mission Control. Degenen die er niets om geven, hoeven het programma niet op hun telefoon te zetten en ze zullen bijna van alles genieten wat de Turbo Vado SL of een ander model te bieden heeft.

Hoe dan ook, e-bikes met instellingen via een app zijn geweldig en zeker het overwegen waard als je budget het toelaat.