Terwijl we in afwachting zijn van iOS 14.5 heeft Apple iOS 14.4.2, iPadOS 14.4.2 en watchOS 7.3.3 uitgebracht, samen met iOS 12.5.2. Er is kennelijk weer een ernstig veiligheidsprobleem met WebKit ontdekt:

Het verwerken van kwaadwillig vervaardigde webinhoud kan leiden tot universele cross-site-scripting. Apple is op de hoogte van een melding dat er mogelijk actief misbruik is gemaakt van dit probleem.

Deze updates komen slechts een paar weken na updates voor een ander probleem met WebKit (zie “iOS 14.4.1, iPadOS 14.4.1, macOS 11.2.3 Big Sur en watchOS 7.3.2 lossen een probleem met de veiligheid van WebKit op,” 8 maart 2021). Als Apple ook het ouderwetse iOS 12 bijwerkt weet je dat het probleem serieus is; we nemen aan dat iOS 13 niet is bijgewerkt omdat Apple ervan uitgaat dat alle apparaten die iOS 13 draaien, bijgewerkt zijn (of kunnen worden) naar iOS 14.

We raden aan om deze update snel te installeren.

Zo installeer je de updates:

• iOS 14.4.2 en iPadOS 14.4.2: Installeer de iOS 14.4.2 update (203,9 MB op een iPhone 11 Pro) vanuit Instellingen > Algemeen > Software-update. De iPadOS 14.4.2 update is 129,2 MB groot op een 10,5-inch iPad Pro.
• watchOS 7.3.3: Open de Watch-app op je iPhone en ga naar “Apple Watch van… > Algemeen > Software-update”. Het is een snelle update (60,6 MB op een Apple Watch Series 4) maar vereist wel dat hij aangesloten is op een lader en minstens 50% geladen is.

Laat ons, als altijd, in de reactiemogelijkheid weten of je veranderingen ziet na installatie.

Er hangt nostalgie in de lucht, nu Justin Long van "I'm a Mac" door Intel is ingehuurd voor een reeks pro-PC-reclames waarin de spot wordt gedreven met de Mac. Zonder in te gaan op de vraag hoeveel niet-geeks zich de "Get a Mac"-campagne van Apple zullen herinneren, zou ik graag nog verder teruggaan in de geschiedenis van de reclame van Apple.

Herinner je je Apples "Think different" postercampagne uit 1997-98? Op elke poster stond een zwart-witfoto van een historische figuur, vergezeld van een klein Apple-logo en de zin "Think different." in een hoek. De site thecrazyones.it heeft een verzameling van deze posters, samen met de tv-reclame die het startschot van de campagne vormde en een “Making Of” video.

Wat je misschien niet wist, is dat Dantz Development, de makers van de Retrospect-back-upsoftware, de "Think different" posters op hun Macworld Expo-feestjes een aantal jaren hebben geparodieerd. Hun "Drink different" posters bootsten Apples ontwerp na maar gebruikten foto's van beroemdheden die verschillende drankjes vasthielden. We noemden ze terloops in “Macworld Expo SF ’99 Superlatieven” (18 januari 1999) toen Jeff Carlson onze prijs voor het beste feest aan Dantz gaf.

Ik stuitte onlangs op een archief in lage resolutie van de originele parodieaffiches van Dantz en vond dat het tijd was om ze te delen, meer dan 20 jaar na de feestjes en 16 jaar sinds Dantz zelf in de corporate lappenmand is beland. Retrospect bestaat nog steeds, hoewel het eerst naar EMC is overgewaaid en daarna naar -diep ademhalen- Iomega, Roxio, Sonic Solutions, Rovi, Retrospect Inc, en (ten slotte?) StorCentric.

Hoeveel van de historische figuren op de posters van Dantz kun je opnoemen? Kun je hun dranken identificeren? En hoe zit het met de bron van elke afbeelding? En ten slotte, wie van hen verscheen ook op een "Think different" poster?

Is het al zo lang geleden? 24 maart 2021 was al weer de 20ste verjaardag van Mac OS X. Voor ons oudgedienden, die de introductie ervan nog meemaakten is het wel even wennen om bedenken dat de meeste hedendaagse gebruikers van Apple-apparatuur nooit gewerkt hebben met het "klassieke" Mac OS dat van 1984 tot 2001 (en ook daarna nog: sommigen gebruiken het nog steeds) de Mac aanstuurde.

Voormalig Apple-bestuurder Scott Forstall refereerde in één van zijn spaarzame tweets, waarin hij deze gebeurtenis memoreerde, aan het moment dat Steve Jobs een X in een muur kerfde om de naam aan te kondigen.

Gefeliciteerd met je 20ste verjaardag, Mac OS X! Ik weet nog dat we je een naam gaven. In een klein kamertje in IL1. Toen Steve een grote X in de muur kraste en glimlachte. Je bent flink gegroeid sinds je een jonge Cheetah was.

— Scott Forstall (@forstall) 24 maart 2021

Toen Mac OS X (tegenwoordig bekend als macOS) in 2001 verscheen, voelde het als iets uit de toekomst, met al die fotorealische pictogrammen en animaties. Stephen Hackett onderhoudt eenverzameling schermafbeeldingen van Mac OS X 10.0, en het is opmerkelijk hoe goed die er 20 jaar later nog steeds uitzien.

Mac OS X introduceerde zaken die voor Mac-gebruikers absoluut nieuw waren, zoals het Dock en de Terminal. Voor iemand die, zoals ik, de transitie actief heeft meegemaakt was Mac OS X een grote sprong voorwaarts. Het maakte niet alleen het klassieke Mac OS ouderwets, maar ook Microsofts concurrerende Windows XP, dat zelfs pas in augustus van dat jaar uit zou komen.

Maar de eerste versie van Mac OS X 10.0 was eigenlijk niet veel meer dan een betaalde bèta. (Pas met versie 10.9 Mavericks werd het besturingssysteem gratis.) Veel van de functies van het klassieke Mac OS waren nog niet geïmplementeerd, app-compatibiliteit was, buiten de Classic-modus, nog ver te zoeken, en hoewel het besturingssysteem voelde als iets uit de toekomst, leek het te wachten op hardware die nog niet bestond. Prestaties waren om te huilen. Adam Engst behandelde de rafelrandjes van die eerste versies in “Mac OS X: De toekomst is er - binnenkort!” (26 maart 2001), met de volgende woorden:

De reden dat Apple niet veel ruchtbaarheid heeft gegeven aan deze introductie is eenvoudig - naar mijn mening biedt Mac OS X voor de meeste gebruikers niet genoeg voordelen boven Mac OS 9. En één ding staat als een paal boven water: Mac OS X kan op dit moment lang niet alles doen wat mogelijk zou zijn, door de huidige hard- en software. Een aantal van Apple's belangrijke functies is afwezig, zoals het afspelen van dvd's en het branden van cd-roms's en dvd's. Ook zijn er hardwareproblemen: hoewel Mac OS X een paar randapparaten en uitbreidingskaarten ondersteunt, moet je om een flink aantal apparaten te gebruiken opnieuw opstarten in Mac OS 9.1. (Een tip: op elke Mac sinds de beige Power Mac G3 kun je, als je de optietoets ingedrukt houdt tijdens het herstarten, kiezen welk besturingssysteem je wilt gebruiken voor de eerstvolgende herstart.) En hoewel veel programma's prima draaien in de Classic-modus van Mac OS X, zijn maar weinig apps “gecarboniseerd” zodat ze rechtstreeks onder Mac OS X kunnen draaien. Gelukkig zijn Apple's eigen iTunes, iMovie 2 en een bètaversie van AppleWorks 6.1 wel al gecarboniseerd; die kunnen allemaal gedownloaded worden.

In oktober 2001 volgde Mac OS X 10.1 met prestatieverbeteringen, de mogelijkheid om cd's te branden en verbeteringen aan de interface (zie “Mac OS X 10.1: De belangrijkste kenmerken,” 1 oktober 2001). Dat was mijn eerste versie van Mac OS X, die ik installeerde op een PowerBook G3 (Lombard).

Mocht je zin hebben om herinneringen op te halen: Jason Snell heeft een compilatie van zijn besprekingen van Mac OS X van de voorbije jaren gemaakt, samen met een overzicht van de wijzigingen in elke volgende versie. Als je erg veel vrije tijd hebt, kun je ook bij John Siracusa kijken, die koppelingen naar al zijn uitgebreide Ars Technica-besprekingen van Mac OS X onderhoudt, van 10.0 tot 10.10 Yosemite.

Mac OS X mag dan een hobbelige start gekend hebben, het creëerde wel de basis voor niet alleen de toekomst van de Mac, maar ook voor de iPhone, iPad en zelfs de Apple Watch. Het was waarschijnlijk &eaucte;én van de belangrijkste software-introducties in de geschiedenis, maar het had maar een haar gescheeld of het was nooit gebeurd..

Een gok op hoop van zegen

Jason Snell heeft bij Macworld de geboorte van Mac OS X uitzonderlijk goed gedocumenteerd. Het oorspronkelijke Mac OS was revolutionair in 1984, maar het verouderde snel. In de jaren '90 werd het rap duidelijk dat er een complete herziening van Mac OS nodig was, maar Apple was in die jaren een rampzalig bedrijf. De beruchtste poging tot vernieuwing stond bekend onder de codenaam Copland, en je kunt nog ervaren hoe dat er uit zag op het YouTubekanaal Paul’s Crap.

Uiteindelijk besefte Apple dat de aanschaf van een nieuw besturingssysteem de enige oplossing was. Daarbij ging de keuze tussen twee bedrijven die geleid werden door voormalige Apple-bestuurders: NeXT van Steve Jobs en Be van Jean-Louis Gassée. We weten allemaal hoe dat afliep.

NeXTSTEP zorgde niet alleen voor het Unix-fundament onder Mac OS X, maar ook voor essentiële interface-componenten zoals het Dock, apps zoals TextEdit en het gebruik van Objective-C bij het bouwen van apps (nu grotendeels vervangen door Swift). Oudgediende Mac-ontwikkelaar James Thomson schreef de code voor het Dock en tweette over hoe zenuwachtig hij was toen hij de demonstratie van Jobs voor het eerst zag.

Het is een heel vreemde ervaring om terug te zien hoe Steve het Dock voor het eerst introduceerde, omdat ik mijn code was die daar draaide. Als ik zeg dat ik tijdens dit segment doodsbang was, is dat nog zacht uitgedrukt. Ik geloof niet dat ik het sindsdien nog eens gezien heb.https://t.co/ru7dVnkGV9

— James Thomson (@jamesthomson) 24 March 2021

De aankoop van NeXT door Apple in 1997 deed heel wat stof opwaaien. Dat heeft Geoff Duncan in “Wat voor systeem komt er?” (6 januari 1997) al voor ons gedocumenteerd. Een paar maanden later gaf Adam Engst in “Apple’s Beslissingen” (31 maart 1997) een analyse van de aankoop van NeXT en de beslissingen van de toenmalige topman Gil Amelio:

Een van de thema's waarover ik mail kreeg naar aanleiding van de veranderingen bij Apple is de indruk dat voormalige NeXT-medewerkers nu de beslissingen bij Apple nemen. Een van de schrijvers zei zelfs dat hij het gevoel kreeg dat NeXT Apple had overgenomen in plaats van andersom. Tot op zekere hoogte zijn deze gevoelens niet ongefundeerd. Tenslotte staan Avie Tevanian en Jon Rubinstein, twee ex-NeXT mensen, nu aan het hoofd van de divisies Besturingssystemen en Hardware.

Dat bleek achteraf goed opgemerkt, want de overname van binnenuit door NeXT is een goed gedocumenteerd stukje geschiedenis. Adam zei het destijds al: “Wat zou Gil anders hebben kunnen doen?” Vaak is Gil Amelio geciteerd als de slechtste CEO die Apple ooit gehad heeft, maar toch nam hij een goede beslissing om NeXT aan te kopen en Steve Jobs terug te halen. Al wist hij toen nog niet dat het zijn eigen kop zou kosten.

Er waren echter vragen of Apple nog wel Apple zou blijven als het van binnenuit opgegeten zou worden door NeXT:

In essentie heeft de acquisitie van NeXT een duidelijk effect op de cultuur binnen Apple. Dat is niet per se verkeerd, maar het maakt de overgang bij tijd en wijlen wat pijnlijk. De vraag is alleen of de standpunten en overtuigingen die de Macintosh destijds speciaal maakten, kunnen overleven in deze nieuwe sfeer.

Imram Chaudhri, de Apple-veteraan aan wie onder andere veel van de iPhone-interface wordt toegeschreven, schreef op Twitter een grappige anekdote over zijn eerste ontmoetingen met Jobs, en hoe hij met behulp van een tweedehands NeXT-cube vele geschillen met de koppige CEO kon beslechten door hem op de vele minpunten van het besturingssysteem te wijzen.

toen ik in 1995 stage liep bij apple, kocht ik voor 150 dollar een NeXT-cube bij stanford surplus

tijdens het ontwerpen van mac os x met steve had hij er een handje van ons te vertellen dat de NeXT beter was

dus bracht ik mijn cube mee om hem te laten zien dat niet alles zo geweldig was als hij zich het herinnerde

— Imran (@imranchaudhri) 25 maart 2021

Na X

Mac OS X was de officiële naam van het besturingssysteem totdat Apple het “Mac”-gedeelte liet vallen ten tijde van Mac OS X 10.7 Lion (wij hebben met de naamsverandering gewacht tot 10.8 Mountain Lion). Een aantal jaren later liet Apple de X vallen en hervormde met macOS 10.12 Sierra de naam nog een keer. Met het huidige macOS 11 Big Sur heeft Apple definitief afscheid genomen van versienummer 10. Daarmee krijgen macOS-updates dan eindelijk zinnige versienummers (zie “Apples versie- en buildnummers ontcijferen,” 8 juli 2020).

Ongeacht de naamgeving blijft het hart van Mac OS X gebaseerd op NeXT, zelfs na de structurele overstap van PowerPC naar Intel en vervolgens van Intel naar Apple-silicon. Terwijl een aantal van de vroegere apps verdwenen is, bestaan veel van de oorspronkelijke Mac OS X programma’s nog steeds, zoals de ondergewaardeerde en verrassend veelzijdige Voorvertoning.

Het oorspronkelijke Mac OS haalde de officiële leeftijd van 17 jaar. De afstammelingen van Mac OS X 10.0 doen het 20 jaar na hun introductie nog steeds goed en het einde is nog niet in zicht. Wat begon als de wanhopige poging van een stuntelige CEO om een bedrijf van de dood te redden, is opgebloeid tot een ecosysteem met een waarde van 2 biljoen dollar.

TidBITS-lezers weten misschien wel dat macOS gebaseerd is op Unix, en dat je via de app Terminal kunt werken met bestanden, mappen en apps. Voor de meerderheid van de Mac-gebruikers zal de commandoregel niet meer dan een curiositeit zijn, die je liefst links laat liggen. Aan de andere kant heb je mensen die heel gemakkelijk omgaan met Unix-achtige besturingssystemen, mensen die meer met de commandoregel doen dan met apps met een grafische schil. Velen van ons zitten daar ergens tussenin. We zijn wel bekend met de mogelijkheden die de commandoregel biedt, maar voelen ons prettiger in de gewone apps die we op de Mac draaien. Dat geldt zeker voor mij. Ik gebruik zonodig zelfs het grep-commando, maar ik werk liever in BBEdit, als dat maar enigszins mogelijk is.

Voor mensen die hierin op mij lijken: de keuze om te werken met de commandoregel is nooit helemaal zwart-wit. Ik kies vooral voor het uitvoeren van een taak via de commandoregel als het heel moeilijk of zelfs onmogelijk is om dat via de Finder, BBEdit of een andere gewone app te doen. Maar er zijn ook veel overeenkomsten tussen de commandoregel en gewone apps. Zoals je gewend raakt aan dubbelklikken in de Finder om mappen en bestanden te openen, zo zijn er ook simpele handelingen die je in de commandoregel moet leren gebruiken.

Ik noem twee boeken die je zeker zullen helpen om je vaardigheid in het werken met de commandoregel te vergroten, zeker als je net begint, maar ook als je al toe bent aan tips op beheerders-niveau. Het eerste is Joe Kissells onlangs geüpdatete Take Control of the Mac Command Line with Terminal ($ 14,99 op de site van Take Control Books), het tweede is Armin Briegels nieuwe boek macOS Terminal and Shell ($ 19,99 via Apple Books).

(Voor alle duidelijkheid: Joe schreef eerdere versies van Take Control of the Mac Command Line with Terminal toen Tonya en ik nog eigenaar waren van Take Control Books. Ik heb in die tijd veel bijgedragen aan de ontwikkeling van deze titel. We hebben de hele boekenserie echter in mei 2017 verkocht aan Joe Kissell en we delen op geen enkele manier meer mee in de opbrengsten van dit boek, noch in die van de onderneming als geheel. En wat betreft Armin Briegel: ik ken hem niet erg goed, maar we ontmoeten elkaar af en toe op conferenties. Jaren geleden, toen ik bij MacTech zat, is hij zo vriendelijk geweest om een AppleScript voor mij te schrijven dat ik nog steeds gebruik. Het script zorgt dat automatisch voor iedere genummerde TidBITS-aflevering de dingen die ik op maandag moet doen in mijn agenda verschijnen.)

Het zal je niet verwonderen dat de eerste hoofdstukken van beide boeken grofweg dezelfde materie behandelen. Je hebt die overlap helaas altijd: je zult eerst moeten leren werken met basishandelingen in Terminal, die te maken hebben met commando-invoer, navigeren in het bestandssysteem, de handleiding ("man") lezen, et cetera. In het tweede deel van de boeken zie je ook meer verschillen tussen de twee titels.

Take Control of the Mac Command Line with Terminal

In Take Control of the Mac Command Line with Terminal kiest Joe Kissell de koninklijke weg. Hij vertelt hier in zijn benaderbare, praktische stijl hoe je shell-scripts schrijft om taken te automatiseren. Het gaat over variabelen, invoer van de gebruiker, voorwaardelijke regels, herhaalde lussen, en berekeningen. Verder leer je over het besturen van andere Macs via ssh en over belangrijke Unix-technieken, zoals piping en redirecting. Je leert grep gebruiken om in bestanden te zoeken naar tekstpatronen, en hoe je via pakketbeheer-programma's nieuwe software installeert om met de commandoregel te werken.

Het moeilijkst om te vatten, voor Mac-gebruikers die niet gewend zijn om met de commandoregel te werken, is hoeveel je er kunt doen. Als je zijn kracht niet kent, zul je er zelfs niet aan denken de commanderegel te gebruiken op het moment dat je tegen een probleem aanloopt. Juist om dit besef door te laten breken, biedt Joe in zijn boek 64 "recepten": slimme oplossingen voor dagelijkse problemen, die opgelost kunnen worden door een combinatie van enkele commandoregels in te typen. Ik ben zelf nogal dol op een paar van die recepten die hun werk "onder de motorkap" doen. Zo is er een recept dat antwoord geeft op de vraag waarom een bepaalde schijf niet uitgeworpen wil worden. (Er is een app die de schijf op dat moment gebruikt, maar welke precies?). Of één die je nodig hebt als bepaalde verwijderde bestanden niet willen verdwijnen als je de Prullenmand leegt. Ik was ook bijzonder blij met het commando textutil. Hiermee converteer je tekstdocumenten van het ene bekende formaat naar het andere. Er is gemakkelijk een situatie te bedenken waarin je een map vol Word-documenten allemaal wilt omzetten naar html, of andersom. Dit één voor één doen voelt al snel enorm suf.

macOS Terminal and Shell

Waar Take Control of the Mac Command Line with Terminal gericht is op de gemiddelde Mac-gebruiker, schrijft Armin Briegel in zijn macOS Terminal and Shell vanuit zijn ervaring als systeembeheerder. Zijn ideale publiek bestaat dus uit systeembeheerders, ontwikkelaars, wetenschappers en “pro”-gebruikers, die in hun systeem meer flexibiliteit zoeken dan de Finder en andere Mac-apps standaard bieden.

Dat verklaart waarom in het boek uitgebreider besproken wordt hoe je gebruikers en groepen beheert (met sysadminctl resp. dseditgroup). Dit is een onderwerp dat vaak van groot belang is voor systeembeheerders, maar ook als je de enige gebruiker bent van je eigen Mac. Armin legt zelfs uit hoe je een verborgen gebruikersaccount kunt maken, wat systeembeheerders vaak doen om problemen te analyseren en op te lossen. Op deze wijze hebben ze een account op beheerdersniveau op Macs van werknemers, zonder dat het inlogvenster of andere aspecten van de Mac-interface onoverzichtelijk worden. Op dezelfde manier gaat Armin uitvoerig in op de verschillende linktypen, speciale bestandskenmerken en macOS-rechten die waarschijnlijk het zinvolst zijn voor beheerders en ontwikkelaars.

Het andere punt waarop macOS Terminal and Shell uitblinkt, is de uitleg hoe je de werking van zowel de app Terminal als je shell naar eigen wensen kunt instellen. Zo kende ik de mogelijkheid niet om een commando in Terminal te selecteren en dan Help > Open man Page for Selection te kiezen (of op een selectie te control-klikken en dan 'Open man Page' te kiezen). Hierdoor wordt een nieuw venster geopened, automatisch opgemaakt met een gele achtergrond zodat hij opvalt, waarin de man-pagina is weergegeven voor wat je hebt geselecteerd. Er zijn secties met uitleg over onder meer terugbladeren door de uitvoer met markeringen (handig als de uitvoer meerdere schermen beslaat), toetsenbordnavigatie binnen opdrachten, en het gebruik van Optie om rechthoekige selecties te selecteren. Mijn favoriete nieuwe tip is dat ik met Terminal een venstergroep kan maken die tabbladen opent voor de externe servers die ik vaak gebruik.

Even terzijde over de app Boeken van Apple

Hoewel ik zwaar bevooroordeeld ben, omdat ik heb meegewerkt aan de Take Control-ontwerptaal, lees ik veel liever de pdf-versie van het boek Take Control of the Mac Command Line with Terminal in de app Voorvertoning dan de middelmatige gebruikerservaring van bladeren door macOS Terminal and Shell in de app Boeken van Apple. (Net als alle Take Control-boeken is Take Control of the Mac Command Line with Terminal ook beschikbaar in EPUB voor de app Boeken en Mobipocket voor Kindle, handig voor die situaties waarin de opmaak van tekst aanpasbaar moet zijn.)

Om eerlijk te zijn, mijn kritiek op het lezen in de app Boeken van Apple heeft niets te maken met Armin Briegel. Ik begrijp als geen ander hoe moeilijk het is om in meerdere formaten te publiceren. Desondanks vind ik het gebruik van de app Boeken op een paar belangrijke manieren frustrerend in vergelijking met het lezen van een goed geproduceerde pdf in de app Voorvertoning:

• De korte regellengte van het standaardformaat met twee kolommen van Boeken leent zich niet voor technische documentatie, met name een boek als macOS Terminal and Shell met veel commandoregel-uitvoer. Het is het beste om het venster te verkleinen tot waar het naar een enkele kolom overschakelt.
• Je kan de inhoudsopgave in de app Boeken weergeven met een klik op de knop of een sneltoets (commando-T), maar je kan deze niet op het scherm laten staan, zoals met de zijbalk van de app Voorvertoning, waardoor het moeilijk wordt om je locatie en context in het boek vast te stellen.
• Net zo plaatst Voorvertoning de zoekresultaten in de zijbalk en blijven ze daar staan ​​ter referentie, terwijl Boeken ze weergeeft in een popover die verdwijnt zodra je erop klikt.

Een pluspunt voor Boeken: Armin Briegel heeft een aantal zeer korte video's toegevoegd die bepaalde mogelijkheden illustreren (zoals het slepen van bestanden en mappen van de Finder naar Terminal), stukken beter dan statische schermafbeeldingen. Tenzij er de afgelopen jaren iets is veranderd, was het insluiten van video's in een pdf niet iets dat we ooit naar tevredenheid konden oplossen. Dit is een goede reden waarom macOS Terminal and Shell bij Boeken blijft.

Ik wil niet te veel aandacht besteden aan de leeservaring van de twee titels, want je moet het boek kiezen dat het beste bij je past. Als je gewoon meer over het gebruik van Terminal en de commandoregel voor je eigen doeleinden wilt weten, dan is Take Control of the Mac Command Line with Terminal van Joe Kissell de meest geschikte eerste stap. Het is een vlucht over het oppervlak van een diep meer. Daarentegen duikt macOS Terminal and Shell van Armin Briegel dieper, vooral gericht op soort commandoregel-expertise die een Mac-beheerder of -ontwikkelaar in het dagelijkse werk nodig heeft. Je zult met geen van beide fout gaan.