Sinds iOS 14.3 verplicht Apple elke ontwikkelaar informatie te publiceren over welke gegevens zijn apps verzamelen van de gebruikers (zie “Apple publiceert strikte openbaring- en acceptatie-eisen met betrekking tot privacy voor apps,” 7 januari 2021). Die informatie wordt gepresenteerd in het gedeelte 'App-privacy' in de App Store-vermeldingen. Sommige op data gerichte ontwikkelaars waren meer bereid om mee te gaan dan anderen. Zo heeft Facebook zijn app meteen bijgewerkt, waarmee het in ieder geval toegaf dat het alle mogelijke feiten over jou registreert en gebruikt, waarschijnlijk inclusief wat je zingt onder de douche. Daarentegen heeft Google lang getalmd en begon het pas onlangs met het bijwerken van enkele van zijn iOS-apps met privacylabels.

In de wetenschap dat het niets te verbergen heeft, aangezien zijn bedrijfsmodel niet afhankelijk is van het vastleggen van zeer persoonlijke gebruikersgegevens, had Apple geen probleem om gegevensprivacylabels te publiceren voor al zijn iOS-, iPadOS-, macOS-, watchOS- en tvOS-apps in hun respectieve App Stores. Nieuw is echter een webpagina waarop de privacylabels voor alle apps van Apple worden verzameld. Van sommige van deze apps hadden we nog nooit gehoord, maar nu we weten dat ze er zijn, zijn we benieuwd of Reality Composer de plek is waar Apple zijn vervormingsveld krijgt zonder dat Steve Jobs aan het roer staat (het is eigenlijk een app voor het maken van augmented reality-objecten).

In een Hacker News online discussie over de vergrendelde Apple ID van Dustin Curtis (zie “Het mysterie van de vergrendelde Apple ID van Dustin Curtis,” 5 maart 2021), waren er verschillende meldingen dat iMessage-accounts werden uitgeschakeld nadat andere gebruikers per ongeluk hun berichten als spam hadden gemarkeerd tijdens het verwijderen (veeg naar links over een bericht en tik vervolgens op het prullenbakpictogram).

Gebruiker andrewmcwatters schreef:

Er is momenteel een UX-defect met Berichten. Als je een aantal conversaties achter elkaar verwijdert, verschijnt er willekeurig een modale pop-up [sic] en wordt je gevraagd of je het contact als spam wilt rapporteren.

Sommige Apple-artikelen zullen je vertellen dat je je geen zorgen hoeft te maken als je iemand per ongeluk als spam hebt gemeld, maar het doet echt iets. Het is geen voetgangersoversteekplaatsknop.

Nou, daar ben ik achter gekomen. Mijn vrouw kon op een gegeven moment geen berichten meer sturen of ontvangen, zelfs inloggen bij Berichten kon niet meer. We hebben uiteindelijk Apple Support benaderd. Door dit gedoe met Berichten heb ik per ongeluk heel veel mensen als spam gemeld. Zo zal ik bij het opruimen van mijn gesprekken in Berichten mijn vrouw waarschijnlijk zo vaak gemeld hebben dat haar Berichten-account daardoor geblokkeerd.

Uiteindelijk werd de toegang tot iMessage van zijn vrouw hersteld nadat Apple Support “voor één keer een uitzondering maakte”.

Iets vergelijkbaars werd gemeld door gebruiker rdm_blackhole:

Het toeval wil dat mijn vrouw een paar maanden geleden hetzelfde probleem had. Het begon allemaal toen zij geen iMessage-berichten meer kon versturen of ontvangen.

Het ergste was nog dat er geen melding of waarschuwing aan voorafging. Een aantal van haar vrienden dachten dat zij om de een of andere reden kwaad op hen geworden was omdat ze geen antwoord kregen op berichten die ze haar stuurden.

Zij beantwoordde echter ieder bericht, terwijl haar vrienden die antwoorden niet ontvingen.

Ook hij kreeg het voor elkaar dat de toegang tot iMessage werd hersteld met een “voor één keer”-toezegging.

We hebben hierover geen andere meldingen gevonden en we kunnen het ook niet reproduceren. Het komt waarschijnlijk weinig voor. Desalniettemin zou ik toch opletten. De prompt om spam te melden lijkt alleen op te duiken als je een gesprek in zijn geheel verwijdert of een aantal berichten uit een gesprek verwijdert. Als je regelmatig berichten of gesprekken in Berichten verwijdert, lees dan eerst de prompts voordat je erop reageert.

Dat Apple de meldingen van spam-berichten aangrijpt om andere gebruikers te beschermen is niet onredelijk. Toch zet het de deur op een kier voor misbruik door gebruikers die met opzet berichten van anderen markeren als spam om zo accounts te blokkeren. Dit kan alleen tussen mensen die voldoende berichten hebben uitgewisseld. Maar het is voorstelbaar dat dit in een vechtscheiding of tussen boze huisgenoten gebeurt. Als je prompts tot melden van spam gezien hebt, of als bij jou of iemand die je kent het account voor iMessage-berichten door Apple geblokkeerd is, laat het dan weten in de reacties.

[Het vinkje dat in dit artikel wordt beschreven, is voor zover wij konden nagaan niet beschikbaar in Europa - nvdv]

Vanochtend werd ik vijf keer gebeld op mijn iPhone. Omdat ik mijn provider, Hiya, betaal voor het opzoeken en vermelden van de gegevens die bij een nummer horen, zag ik bij elke oproep een naam staan die ik niet kende, samen met de stad en staat waar de oproep vandaan kwam: drie uit Florida en twee uit Connecticut. Ik heb geen van de vijf oproepen beantwoord omdat ik de namen niet herkende. Toen ik later nog eens beter keek, ontdekte ik dat er een relatief nieuwe indicator ontbrak waar ik tegenwoordig op let, een veelzeggend vinkje. Dat vinkje is maar klein, maar is wel een voorbode van betere dingen, want per juni 2021 moeten alle belangrijke telefoonproviders hier gebruik van gaan maken.

Het vinkje zal je wellicht niet eens opvallen - het is echt heel klein - maar je ziet het in de 'Recent'-lijst in de Telefoon-app van de iPhone en in de details over het gesprek. Op sommige Android telefoons zie je een 'Geverifieerd'-indicator verschijnen in het oproepscherm, en telefoonbedrijven hebben Apple gevraagd om het daar ook op de iPhone toe te voegen. Alleen in de details krijg je een uitleg van Apple: “Gesprekken met een vinkje zijn geverifieerd door de provider”.

Wat zijn die kleine vinkjes?

De vinkjes verschenen in iOS 13 al in het derde kwartaal van 2019, maar het gebruik ervan is flink toegenomen, omdat providers willen dat spamoproepen hun klanten niet bereiken. Voor de beheerders van telefoonnetwerken zijn deze spamoproepen een enorm probleem. Ze belasten het netwerk, genereren geen inkomsten (spammers betalen het ontvangende netwerk niet) en irriteren hun klanten. Deze klanten besteden vervolgens veel tijd aan klagen bij hun providers, op forums, en bij de Amerikaanse federale commissies die verantwoordelijk zijn voor de telefoonnetwerken.

Deze federale agentschappen zijn echt actief in het terugdringen van deze spamgesprekken, want ze willen het aantal mensen dat geld verliest aan bedrog reduceren. Deze oproepen betekenen voor jou misschien alleen wat tijdverlies, maar scammers kunnen misbruik maken van kwetsbare of goedgelovige mensen en hen honderden of soms zelfs tienduizenden dollars af te troggelen. Wonderlijk genoeg is dit initiatief begonnen tijdens het vorige, passieve presidentschap.

De vinkjes verschijnen bij gesprekken die goedgekeurd zijn volgens een nieuwe standaard die in 2019 bij de grote telefoonbedrijven is ingevoerd en sindsdien ook de weg weet te vinden naar de kleinere bedrijven. De standaard staat bekend onder de naam SHAKEN, en is niet zonder humor een uitbreiding van een eerder plan met de naam STIR, en samen wordt dat STIR/SHAKEN (uit te spreken met een James Bond-achtig accent). Wat er gebeurt is dat er een cryptografisch bewijs van vertrouwen wordt gegenereerd door het oproepende nummer, waarvan jij de naam in het scherm ziet. (Haal even diep adem als je wilt weten waar de afkortingen voor staan: STIR staat voor Secure Telephony Identity Revisited; SHAKEN is nogal vergezocht: Signature-based Handling of Asserted Information Using toKENs.)

Grotere bedrijven die zich bezig houden met gewone telefoondiensten (in het Engels "plain old telephone service" oftewel POTS), een veelomvattende term voor netwerken die zich bezighouden met het afhandelen van telefoonnummers voor gesprekken, moeten in de VS STIR/SHAKEN hebben ingevoerd voor 30 juni 2021. Er zijn veel uitzonderingen, zoals uitgelegd in dit artikel, maar iedere provider met 100.000 of meer aansluitingen moet er dan klaar voor zijn (kleinere bedrijven hebben nog tot 30 juni 2023). Nu we deze datum naderen, zullen we een aantal effecten moeten kunnen zien, op verschillende niveaus:

• Minder spam- en scam-oproepen: Dit gewenste effect is al vaak voorspeld wanneer er grote inspanningen tot vervolging of aanpassingen aan telefoonnetwerken gedaan werden. In het verleden hebben criminelen zich meestal gewoon aangepast, omdat telefonische financiële misdaad loont: het is gemakkelijk, laaghangend fruit en er is weinig risico. STIR/SHAKEN zal echter de kosten van deze tactieken opdrijven, dus het wordt minder lonend.
• Meer vinkjes: We kunnen onszelf en kwetsbare leden van onze familie, vriendenkring en collega's trainen om gesprekken zonder vinkje te herkennen. In het geval van Apple is het vinkje misschien nog niet zo zichtbaar, maar we kunnen op zoek gaan naar de vinkjes in de 'Recent'-lijst voordat we ervan uitgaan dat een gesprek legitiem is. Ongeveer éénderde van mijn reguliere inkomende gesprekken heeft op dit moment al een vinkje.
• Betere geautomatiseerd blokkeren van oproepen: Door gebruik te maken van STIR/SHAKEN als signaal, kan software als het gratis ScamShield van T-Mobile beter voorspellen of een gesprek gewenst is of niet. Providers zijn in principe verplicht om alle gesprekken door te geven, maar de FCC [De Federal Communications Commission, een van de controlerende organisaties voor telefonie in de VS - nvdv] heeft een paar jaar geleden duidelijk gemaakt dat gesprekken geblokkeerd mogen worden zolang er maar goed gekeken wordt naar mogelijke spam-indicatoren. STIR/SHAKEN biedt nog meer gegevens voor dat doel. (Verizon zegt dat het bedrijf negen miljard ongewenste oproepen heeft geblokkeerd sinds december 2020 met diverse technieken, inclusief STIR/SHAKEN.)
• Grotere verantwoordelijkheid Omdat spammers door STIR/SHAKEN gedwongen worden om te werken met herleidbare, legitieme telefoonnummers, zijn zij (of hun providers) kwetsbaarder, beter vindbaar en daardoor makkelijker te vervolgen. Zo kunnen overheden sneller een einde maken aan dubieuze verkooppraktijken en andere fraudetrucs.

Hoe gaat STIR/SHAKEN hierbij helpen?

STIR/SHAKEN herstelt eigenlijk een historische gegroeide systeemfout. Het telefoonsysteem kon oorspronkelijk bouwen op een klein aantal deelnemers met groot onderling vertrouwen, maar het werd steeds verder uitgebreid - zoals dat ook met e-mail ging. Een weergegeven nummer vervalsen (spoofen) is weliswaar moeilijker dan het presenteren van een valse afzender in een e-mail, maar de mogelijkheid bestaat al tientallen jaren. Dat wist je misschien al, als je denkt aan de hoeveelheid nep-oproepen die je krijgt. In de afgelopen jaren gebruikten de bedriegers zelfs "netnummer-vervalsing", waarbij de nummerherkenning hetzelfde netnummer toonde als het jouwe. (Dat getal na de 0 wordt nog altijd gebruikt voor gesprekken tussen vaste nummers onderling, en bij een gesprek tussen een vast nummer vanuit de regio en jouw mobiele nummer).

In het begin konden bedrijven en andere organisaties het weergegeven nummer zelf instellen via hun interne telefooncentrale/PBX-systeem. Dat was eerst nuttig, toen bedrijven enorme hoeveelheden interne lijnen hadden, en later, toen men VoIP (internettelefonie) ging gebruiken. In de late jaren negentig en in het begin van deze eeuw was ik freelancer bij de New York Times. Ik wist in die tijd dat het een redacteur was die mij belde, als ik 1 (111) 111-1111 zag - het nummer dat de Times weergaf om zijn interne telefoonnummers te beschermen. (Deze gewoonte hebben ze een jaar of tien geleden laten vallen.)

VoIP-diensten maken al heel lang gebruik van de mogelijkheid om een eigen nummer te laten weergeven: een VoIP-gesprek heeft van nature geen echt beginadres binnen het klassieke telefoonsysteem, dus telecombedrijven moeten deze vrijheid wel bieden om nummerweergave bij VoIP-telefonie überhaupt mogelijk te maken. De cijfers wijzen op meer dan honderd miljoen frauduleuze telefoontjes per dag, maar daarnaast vinden ook honderden miljoenen gewone VoIP-gesprekken per dag plaats, waarbij het nummer correct weergegeven wordt. Hoe grijp je in deze situatie in zonder het kind met het badwater weg te gooien?

Een verbinding tussen beller en ontvanger ontstaat vaak pas na meerdere stappen door verschillende netwerken, zowel van telefoonbedrijven als van derden. STIR en SHAKEN (de laatste is een technisch gesproken een breder toepasbare versie van de eerste) gebruiken versleuteling met publieke sleutels om te identificeren waar in het netwerk het telefoonnummer van de beller thuishoort. Bij het maken van de verbinding moet de oproep cryptografische testen doorstaan bij iedere stap. Die kunnen bevestigen dat het nummer dat weergegeven wordt, past bij het genoemde vertrekpunt in het telefoonsysteem. Voor meer technische details, zie mijn artikel uit 2019 voor Fast Company, dat de beginperiode van het STIR/SHAKEN-systeem behandelt.

Hoewel de telefoonbedrijven met STIR/SHAKEN het doorkomen van signalen die liegen over hun beginpunt kunnen blokkeren, roepen andere onderdelen van het systeem nog vragen op. Hoe gaat het systeem om met een oproepen die niet goed gelabeld zijn? Hoe moeten providers en smartphone-fabrikanten deze informatie aan hun klanten tonen? De manier waarop Apple de informatie toont is nu ongelooflijk subtiel, maar ik verwacht dat deze signalering de komende jaren steeds prominenter zal worden, bijvoorbeeld met een duidelijke verificatie-melding op je scherm, meteen bij ontvangst. Dergelijke gevalideerde nummerweergave kan er uiteindelijk voor zorgen dat correcte telefoontjes niet per ongeluk geblokkeerd kunnen worden door een scherp beveiligingssysteem.

Hoe lang gaat dit duren? Misschien lezen we het antwoord in de snelle omslag die het internet maakte, van een meerderheid aan onbeveiligde sites met http naar https-beveiliging - nu bijna overal aanwezig. De transitie begon langzaam, maar op een gegeven moment kwamen browser-fabrikanten een roadmap overeen, en vanaf dat moment labelden ze sites zonder https steeds agressiever als onveilig. Die omslag in toon combineerden ze met een aanbod van verplichte certificaten, die ook veel eenvoudiger en goedkoper om te creëren en te beheren waren. Dit deden ze via Let’s Encrypt. Met de wortel van een eenvoudige upgrade en én de stok van stevige waarschuwingen in de browser voelden website-eigenaars zich gedwongen om hun beveiliging te versterken.

Uiteindelijk zullen bedrijven en telefoonbedrijven merken dat hun oproepen verbroken of geblokkeerd gaan worden als ze zich niet volledig aanpassen aan het STIR/SHAKEN-systeem, dat steeds meer ingebouwd zal worden in netwerken en in het besturingssysteem van smartphones. Wie geld verdiende aan onethische telefoon-praktijken zal door STIR/SHAKEN hopelijk te gronde gaan. Opgeruimd staat netjes, en we kijken uit naar de dag waarop we de telefoon weer kunnen opnemen zonder bang te hoeven zijn dat we een oplichter aan de lijn hebben.

Een van de kenmerken van de Apple Watch is de keuze aan horlogebandjes en het gemak waarmee ze kunnen worden verwisseld. Ik kreeg mijn oorspronkelijke Apple Watch met het siliconen sportbandje en hoewel het redelijk paste, was ik er nooit weg van. Toen ik een paar jaar later de Series 2 kocht, kreeg ik het geweven nylon bandje met gesp van Apple en ook dat was gewoon oké. Ook die beviel me net niet genoeg om een ander bandje te kopen, zeker niet voor de exorbitante prijzen die Apple vraagt. Die beginnen bij $ 49, lopen snel op naar $ 99 en, sinds dit jaar, lopen de prijzen op tot het pijnlijke bedrag van $ 539 voor de Hermès Ébène Barénia Leather Single Tour Deployment Buckle. Ik vermoed dat elk accent 100 dollar aan de prijs toevoegt.

Toen Tonya haar oorspronkelijke Apple Watch verving door een Series 3 kregen we die met de toen nieuwe nylon geweven sportbandje, dat perfect kan worden aanpast aan elke polsmaat en minder zweet veroorzaakt dan het gewone sportbandje tijdens het hardlopen. Ik nam hem over omdat Tonya tevreden was met haar sportbandje en ik vond hem zo mooi dat toen de tijd kwam om te upgraden naar de Series 5, ik een andere geweven sportbandje kreeg (zie “Overstappen van een Apple Watch Series 2 naar een Series 5”, 20 januari 2020). Ik was een beetje teleurgesteld toen ik ontdekte dat Apple elk jaar verschillende kleuren introduceerde en sommige kleuren stopzette, zodat ik sommige favoriete kleuren van voorgaande jaren miste. Ik zei in dat artikel dat ik goedkope imitaties op Amazon had gezien maar ik ben er nooit aan toegekomen om ze te kopen.

Het grootste voordeel van het geweven sportbandje is de traploze verstelbaarheid, dat wil zeggen, de exacte maat voor je pols. Met het gewone sportbandje en het geweven nylon bandje met gesp moest ik altijd genoegen nemen met gaten die niet precies op de juiste plek zaten. Hij is ademend, kan gemakkelijk worden afgespoeld als hij zweterig wordt, droogt snel en kan niet uit de verstelstand worden gehaald als je de klittenband-achtige sluitingen eenmaal hebt bevestigd. Hij is misschien niet zo elegant als leer of metaal maar Apple heeft hem altijd in allerlei aantrekkelijke kleuren gemaakt. Het enige echte nadeel dat ik heb ontdekt is dat de klittenbandsluiting tijdens het zwemmen zijn grip kan verliezen als je hem nat opent en sluit. Over het geheel genomen ben ik zeer tevreden over de geweven sportbandje.

Maar we spoelen even door naar het heden. Onlangs heb ik mijn 5 jaar oude Garmin Forerunner 620 vervangen door een nieuwe Forerunner 645 omdat de batterij van de 620 het begon te begeven tijdens langere duurlopen, vooral in de kou. De nieuwe Forerunner 645 werd geleverd met een afschuwelijke, plastic aanvoelende gespband die moeilijk om te doen was en schijnbaar onmogelijk correct te passen. Na een kleine brainstorm - "Misschien kan ik er een geweven sportbandje voor kopen?"- en een snelle zoektocht op Amazon, ontdekte ik dat ik voor slechts $ 8,99 (nu verlaagd naar $ 6,99) een nieuwe Nylon Sport Quick Release-band kon kopen die net zo werkte als het geweven sportbandje van Apple. Dat was te goedkoop om te laten liggen, dus ik voegde ik hem toe aan mijn winkelwagen.

Aangemoedigd door mijn succes voor zo'n spotprijs, besloot ik Tonya kennis te laten maken met de wonderen van het geweven sportbandje met een mooie paarse band als Valentijnscadeau (he, het was geen kettingzaag!) gecombineerd met een nieuw rood exemplaar voor mezelf. De imitaties waarnaar ik in het vorige artikel had verwezen waren niet meer verkrijgbaar op Amazon en het bedrijf zelf ook niet. Ik kon dus geen vijf bandjes voor $ 25 kopen maar ik vond wel een wederverkoper, Ruiboo genaamd, die de bandjes voor $ 12,99 per stuk verkocht. Alle bandjes waren een paar dagen later al in huis, ze waren net zo gemakkelijk aan te sluiten als die van Apple en Tonya en ik hebben ze sindsdien met veel plezier gebruikt.

Ik heb te lang gewacht om dit artikel te schrijven en slechts zes weken later is Ruiboo min of meer van Amazon verdwenen. Dit gebeurde ook met de vorige wederverkoper van alternatieven die ik had geïdentificeerd. Ik kan nu nog maar een paar vage wederverkopers op Amazon vinden met vergelijkbare producten, maar die lijken weinig betrouwbaar en hebben nawelijks of geen beoordelingen. Ik vraag me af of sommige van deze wederverkopers alleen bestaan zolang ze een bepaalde voorraad hebben of verbonden zijn aan een bepaalde contractfabrikant. Het kan ook zijn dat er een kat-en-muis spel gaande is tussen Apple en Amazon en dergelijke bedrijven, en misschien zijn er intellectuele eigendomsrechten van Apple bij betrokken.

eBay is misschien een betere bron voor deze horlogebandjes - een zoekopdracht op een “nylon Apple Watch Sportbandje” levert meer dan 1200 hits op. De tophit is accplus, een verkoper die zogenaamd meer dan 36.000 exemplaren heeft verkocht. Identiek uitziende bandjes zijn beschikbaar voor $ 5,29, en momenteel in de aanbieding voor $ 3,29 met een "3 halen, 2 betalen" deal. Met gratis verzending. Werkelijk.

Kunnen deze alternatieve polsbandjes voor prijzen van slechts $ 5 tot $ 10 net zo goed zijn als de bandjes van Apple van $ 49? Ik kan alleen spreken over de exemplaren die ik heb gekregen maar het simpele antwoord is ja. Het nylon bandmateriaal voelt hetzelfde aan en de onderdelen die aan de Apple Watch worden bevestigd, hebben een perfect formaat en werken identiek. Zelfs het plastic uiteinde heeft hetzelfde cilinderontwerp met platte randen. Het enige verschil dat ik kan onderscheiden is in de kleur van de kleine stukjes klittenband die je aandrukt om het vast te maken. Op mijn oude Midnight Blue-bandje van Apple is de klittenband lichtpaars terwijl op Tonya's nieuwe paarse bandje (dat bijna identiek bleek te zijn aan het Midnight Blue exemplaar) de klittenband zwart is. Op mijn rode bandje is de klittenband wit. Aangezien je de klittenband alleen ziet wanneer je het bandje omdoet, is dit een onbeduidend verschil.

Persoonlijk vind ik het ontwerp van het geweven sportbandje erg goed maar toen ik er over dacht om een artikel te schrijven was het misschien ook een goed idee om alternatieve Watch-bandjes te bekijken. Ik vind het roestvrijstalen Milanese bandje al heel lang erg elegant maar ik had er geen 99 dollar voor over. Net als met het geweven sportbandje was het makkelijk om een alternatieve verkoper te vinden van een imitatie voor maar 9,99 dollar. Ik heb het een week gedragen en het voelde goed aan. Nu ben ik echter weer overgestapt op een alternatief geweven sportbandje voor dagelijks gebruik. Ik kan het namaak-Milanese bandje niet vergelijken met het origineel maar deze imitatie heeft een magneet-sluiting die niet sterk genoeg is. Het ging makkelijk los als het bleef haken aan kleding of een ander object en daarom moest ik het een paar keer per dag opnieuw vastzetten. Ook kwamen de de haren van mijn arm er tussen. Het was niet slecht maar ik zal dit bandje alleen voor formele gelegenheden gebruiken (als die dagen ooit weer terugkeren). Ik zou graag een link naar de verkoper geven maar de verkoper is van Amazon verdwenen. Geheimzinnig.

Ik kan me niet over alle fabrikanten van alternatieve bandjes uitspreken maar tot dusver heb ik vier verschillende imitaties gebruikt en ben tevreden met alle vier. Zelfs met het bandje voor mijn Garmin Forerunner 645. Ondertussen heb ik minder geld uitgegeven voor al deze bandjes samen dan voor één nieuw bandje van Apple dat 49 dollar kost. Ik ben hier wel verbaasd over omdat ik normaal niet veel vertrouwen heb in imitatie-producten. Meestal krijg je de kwaliteit waar je voor betaalt en dat is soms de moeite waard en soms niet. Maar met deze bandjes zijn er gewooneweg te weinig verschillen om Apples hoge verkoopmarge te rechtvaardigen. Als een bedrijf geld kan verdienen met imitatie-bandjes voor 5 dollar is het moeilijk om een aanbeveling te doen voor een Apple-product dat tien keer meer kost.