Na vier jaar van teleurstellende verkopen, stopt Apple met de originele HomePod en richt het hun inspanningen op de HomePod mini (zie “Apple introduceert HomePod mini voor $ 99”, 13 oktober 2020). Het bedrijf gaf uitleg aan Matthew Panzarino van TechCrunch:

HomePod mini is een hit sinds het debuut afgelopen najaar en biedt klanten geweldig geluid, een intelligente assistent en slimme huisbediening voor slechts $ 99. We concentreren onze inspanningen op HomePod mini. We stoppen met de originele HomePod, deze blijft beschikbaar zolang de voorraad strekt via de Apple Online Store, Apple Retail Stores en erkende Apple resellers. Apple biedt HomePod-klanten software-updates en service en ondersteuning via Apple Care.

Hoewel de HomePod een geweldig staaltje techniek was en uitstekend geluid leverde, kon het niet concurreren met de slimme luidsprekers van Amazon en Google met de oorspronkelijke prijs van $ 349 of de $ 299 waar Apple hem later naar liet vallen (zie “Los van de muziek: de HomePod vergeleken met Amazon Echo en Google Home”, 15 maart 2018). Hij was vaak te koop voor $ 199 en toen TidBITS-hoofdredacteur Josh Centers er een kocht voor die prijs, had die zo lang op de plank gestaan dat het verschillende iOS-versies achterliep.

De prijs lijkt echt de oorzaak te zijn geweest van de lage verkopen van de HomePod, aangezien de HomePod mini van $ 99 goed verkoopt. Voor die $ 99 doet de HomePod mini het uitstekend in vergelijking met zijn grotere broer of zus. Het biedt verrassend goede audio voor zijn grootte en bijna alle functies van de HomePod, inclusief ondersteuning voor stereoparen en de mogelijkheid om als HomeKit-hub te fungeren. De HomePod mini doet het misschien zelfs nog beter in het omgaan met audio, dankzij de U1 Ultra Wideband-chip.

De belangrijkste voordelen van de HomePod ten opzichte van de HomePod mini zijn:

• Beter geluid op basis van de grotere, hoogwaardigere audiocomponenten
• Ruimtelijk inzicht, waardoor de HomePod zijn geluid kan aanpassen aan de kenmerken van de kamer
• Een 'thuisbioscoop met Apple TV 4K'-functie die het ruimtelijk inzicht van de HomePod gebruikt om een meeslepende thuisbioscoopervaring toe te voegen

Het is gemakkelijk om te zeggen dat Apple de HomePod te duur heeft geprijsd. Het is echter waarschijnlijk eerlijker om te zeggen dat Apple het heeft ‘over-ontworpen’ en daarom een hoge prijs moest vragen om zowel de initiële investering als de productiekosten te dekken. Dat haakt in op de verhalen dat Apple te veel in rekening brengt in bepaalde productcategorieën, zoals bij de Apple TV, waarvan de prijzen van $ 149 en $ 179 aanzienlijk hoger zijn dan concurrerende streaming mediaproducten van Amazon, Google en Roku.

Een dergelijk verhaal valt echter in duigen in andere schijnbaar vergelijkbare categorieën. Zowel de AirPods als de AirPods Pro zijn enorme hits geweest, ondanks hoge prijzen van $ 159 en $ 249 en steeds meer concurrenten. Bovendien lijken de nieuwe AirPods Max-hoofdtelefoons, die voor $ 549 verkocht worden - honderden dollars meer dan vergelijkbare producten - goed te verkopen, als vertragingen in levering een indicatie zijn (zie “De AirPods Max-koptelefoon van Apple is prijzig maar goed”, 15 maart 2021).

We hebben enorm genoten van onze HomePods en het lijkt waarschijnlijk dat Apple ervoor zal zorgen dat ze nog jarenlang bruikbaar zijn. Het is misschien triest om te zien dat de HomePod wordt stopgezet, maar het is beter dat Apple de realiteit van een langzaam verkopend product erkent en zich concentreert op de meer aantrekkelijke HomePod mini.

De AirPods Max-koptelefoon van Apple kost maar liefst $ 549. Dat is veel, want de concurrentie heeft modellen met vergelijkbare mogelijkheden (zoals actieve ruisonderdrukking) voor veel minder geld.

De vraag is dus of het apparaat deze Apple Tax waard is?

Voor velen blijkbaar wel. De verwachte leveringsdatum werd doorgeschoven naar begin april en Tim Cook, CEO van Apple, waarschuwde dat de AirPods Max waarschijnlijk nog maandenlang moeilijk te krijgen zal zijn (zie “Apple trotseert de storm en verbreekt records in het eerste kwartaal van 2021,” 27 januari 2021). Misschien heb je geluk als je blijft proberen bij je lokale Apple store. De populariteit verrast me overigens niet: de Airpods Max is de prettigste koptelefoon die ik ooit gebruikt heb.

Ik definieer een 'koptelefoon' als een audio-apparaat met een band bovenop je hoofd en schelpen op of over je oren. Dat is dus het verschil met audio-apparaten die je in je oor stopt, zoals de AirPods van Apple of de Flex-oordopjes van Apple-onderdeel Beats by Dre.

Ik vind over het algemeen oordopjes prettiger dan de grotere koptelefoons, vooral in het draagcomfort: koptelefoons zorgen er meestal voor dat ik last van mijn oren en de bovenkant van mijn hoofd krijg door het gewicht en de druk. Dus toen de AirPods Pro verschenen met ingebouwde ruisonderdrukking (al jaren een standaardeigenschap van duurdere koptelefoons) was ik niet meer geïnteresseerd in koptelefoons.

De AirPods Max heeft me dit doen heroverwegen, ondanks de torenhoge prijs. Hij is comfortabel, elegant, stevig gebouwd, makkelijk in het gebruik en heeft slimme hardwaremogelijkheden, uitstekende geluidskwaliteit en griezelig goede ruisonderdrukking. Daarnaast zijn er Apple-specifieke mogelijkheden zoals het synchroniseren met iCloud en opladen via een Lightning-poort.

Er zijn een paar ergernissen, zoals een belabberde beschermhoes en het ontbreken van een kabel voor bedraad gebruik, maar mijn ervaringen met de AirPods Max zijn grotendeels positief.

Ontwerp

Voor de prijs van $ 549, meer dan een nieuwe iPad met een stel AirPods, verwacht je topklasse hardware, en die levert Apple dan ook. Alles aan de AirPods Max voelt als topkwaliteit. Het ontwerp omvat:

• Oorschelpen die in de ware Apple-traditie zijn gemaakt van één enkel stuk aluminium. Ze zijn ongebruikelijk plat en weinig opdringend. Ze rusten tegen de zijkant van je hoofd - enige nadeel is dat ze lijken op de knotjes van princes Leia Organa uit Star Wars. Gelukkig zit er geen logo van Apple op de schelpen. De vulling van de schelpen zijn van geheugenschuim, verpakt in door Apple ontworpen netstof.
• Uitschuifbare metalen pootjes met precies de juiste hoeveelheid weerstand. Ze zitten aan de schelpen vast met een roterend ontwerp dat de druk goed verdeelt en balanceert, en dus erg comfortabel is.
• Een stevige metalen hoofdband die bedekt is met zacht zwart polyurethaan. Het deel van de band dat op het hoofd rust bestaat uit geweven mesh dat ook hier gewicht en druk verdeelt - belangrijk, omdat de AirPods Max met hun 385 gram relatief zwaar zijn.
• Een keuze uit aangenaam gedempte kleuren die ruwweg overeenkomen met de recent bijgewerkte iPad Air: spacegrijs, zilver, groen, hemelsblauw en roze.

Over het geheel genomen is Apples gesofisticeerde ontwerp elegant en comfortabel. De AirPods Max is de eerste koptelefoon die ik uren en uren pijnvrij heb kunnen gebruiken (in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Solo Pro koptelefoon van Beats, die ik maar een uur of twee kan gebruiken voordat mijn oren en hoofd pijn beginnen te doen).

Wel een nadeel: ik moet mijn bril afzetten als ik de koptelefoon gebruik, want de pootjes van de bril zitten in de weg voor de oorschelpen van de koptelefoon die op mijn hoofd rusten, en daar krijg ik op den duur last van. Helaas, brildragers.

Bediening

Welk audio-accessoire ik ook gebruik, of het nu van Apple is of een andere fabrikant, ik kan nooit onthouden welke specifieke combinatie van drukken, tikken of draaien ik moet gebruiken om bepaalde dingen te laten gebeuren.

In het geval van de AirPods Max zijn er maar twee intuïtieve, fysieke knoppen voor de bediening, beide aan de bovenkant van de rechter oorschelp.

Een daarvan is de Digital Crown, vergelijkbaar met die van de Apple Watch. Hiermee pas je het volume aan door te draaien en kun je het afspelen bedienen en Siri oproepen met bepaalde combinaties van indrukken van de knop, die na een beetje oefening goed te onthouden zijn.

De andere knop laat je schakelen tussen de modi voor actieve ruisonderdrukking en transparantie, vergelijkbaar met hoe het werkt bij de AirPods Pro.

De rechter oorschelp heeft ook een Lightning-poort aaan de onderkant, die je kunt gebruiken om op te laden met een Lightning-naar-USB-C kabel (bijgeleverd) of met een Lightning-naar-USB-A kabel. Er wordt geen adapter bijgeleverd, maar iedere adapter die je hebt, zou moeten werken.

Ruisonderdrukking en Transparantie-modus

Als je in de markt bent voor een draadloze koptelefoon van hoge kwaliteit, is ruisonderdrukking één van de essentiële randvoorwaarden. Je kunt simpelweg niet zonder op lawaaiige vluchten of als je in coronavirus-quarantaine thuis moet werken met het achtergrondrumoer van je huisgenoten.

De actieve ruisonderdrukking van de AirPods Max is buitengewoon, met afstand beter dan wat beschikbaar is op de concurrerende koptelefoons van bijvoorbeeld Beats, Bose en Sony.

Ik kon deze functie helaas niet uittesten in een vliegtuig of bus, omdat ik tijdens deze pandemie nog niet gereisd heb. Maar ik was evengoed onder de indruk van hoe goed het geluid van mijn keukenkraan werd uitgefilterd, zodat ik mijn volle aandacht kon richten op het luisteren naar podcasts tijdens de afwas. De actieve ruisonderdrukking was minder effectief bij mijn stofzuiger: het overdonderende lawaai van dat apparaat werd weliswaar teruggebracht tot een dof gegrom op de achtergrond, maar niet geëlimineerd.

Net als bij de AirPods Pro is de ruisonderdrukking beter in het wegnemen van uniform geluid en minder bij plotseling lawaai of variabel geluid. Zo kon ik mijn echtgenote (net) goed genoeg verstaan om een gesprek te voeren.

Hoewel ruisonderdrukking een bijzonder fijne functie is, is het natuurlijk niet de belangrijkste reden om de AirPods Max of een vergelijkbare koptelefoon aan te schaffen. Merk overigens op dat er een verschil is tussen actieve en passieve onderdrukking. Actieve ruisonderdrukking genereert antigeluid dat het binnenkomende geluid 'neutraliseert', zodat er weinig tot geen achtergrondgeluid overblijft. Passieve ruisonderdrukking is een puur fysiek filterproces, waarbij er een geluidsdempende blokkade tegen binnenkomend geluid wordt opgeworpen.

Ik zeg dat omdat de Beats Flex oordopjes met Comply schuimrubber dopjes de effectiefste ruisonderdrukking hebben die ik in lange tijd heb mogen ervaren, tegen slechts een fractie van de prijs van de AirPods Max ($ 49,99 voor de oortjes plus $ 19,99 voor drie paar dopjes). Mijn echtgenote was onlangs niet blij toen ik haar niet op de achterdeur hoorde bonzen, nog geen twee meter van waar ik zat. Met de AirPods Max met zijn actieve ruisonderdrukking zou ik haar wel gehoord hebben, wat wellicht beter was geweest voor mijn huiselijk geluk, maar het toont wel de beperkingen van actieve ruisonderdrukking.

Naast ruisonderdrukking heeft de AirPods Max ook een Transparantie-modus, waarmee het externe geluid juist zo goed mogelijk wordt doorgegeven, in plaats van het uit te filteren, zodat je je bewust blijft van je omgeving terwijl je naar muziek of podcasts luistert. En dat werkt prima, net als de Transparantie-modus op de AirPods Pro en Beats’ Solo Pro.

Geluidskwaliteit

Een hoge-kwaliteit koptelefoon kan een openbaring zijn als je jaren alleen maar oordopjes hebt gebruikt. Met de AirPods Max hoorde ik subtiele geluiden in films en tv-programma's die me eerder nooit opgevallen waren: wind die door een graanakker ruist, het geluid van krekels door een verandadeur, achtergrondgesprekken in een bar, rinkelende lepeltjes in koffiekopjes in een café en het geruis van beddegoed.

Apple gaat prat op hun op maat gemaakte dynamische luidsprekeraansturing, waarbij ze claimen dat het "hifi-audio produceert met bijzonder weinig vervorming, rijke bassen, getrouwe middentonen en zuivere, scherpe hoge noten". Ik ben niet genoeg audiofiel om al die claims afzonderlijk te beoordelen, maar de koptelefoon klinkt fantastisch. Muziek en films klonken nog nooit zo goed in mijn oren.

De AirPods Max heeft een aantal vermeldenswaardige audiofuncties:

• Fysieke ventilatie: De AirPods Max heeft een volgens Apple uniek ventilatiesysteem, rond de spreekspoel en door de baspoort. Daardoor kan lucht vrijelijk naar binnen en buiten bewegen, zodat er geen drukopbouw plaatsvindt achter de conussen, met akoestische artefacten als gevolg.
• Adaptieve EQ: Deze functie meet het geluidssignaal dat naar je oren gestuurd wordt en past de lage en middenfrequenties automatisch aan aan hoe de oorschelpen over je oren passen en afsluiten, waarbij ook rekening gehouden wordt met brillen, oorpiercings en kapsel.
• Ruimtelijke audio met dynamische hoofdtracking: Ruimtelijke audio — feitelijk surround sound voor koptelefoons — positioneert geluid in een film or tv-programma op een bepaald punt in de ruimte en blijft het geluid op dat punt gericht houden, ook als je je hoofd beweegt. Dat klinkt wijs, maar is feitelijk nogal beperkt, omdat het alleen werkt met bepaalde streamingdiensten (waaronder Apple TV+ en Disney+, maar niet Netflix), met bepaalde films en programma's (zoals Kong: Skull Island, Ford vs. Ferrari en het tweede seizoen van The Mandalorian) en met bepaalde apparaten (waaronder de iPhone en iPad, maar niet de Apple TV).

Apple-ecosysteem

Mijn afhankelijkheid van computerspullen is het afgelopen jaar thuis alleen maar toegenomen, in mijn werk als journalist maar ook in mijn vrije tijd. Ik wil dat alles naadloos werkt en verweven is en zo min mogelijk wrijving geeft, alleen al voor mijn eigen gezondheid.

Terwijl ik de trap naar mijn zolderwerkkamer opren, blaf ik Siri een commando toe om via de HomePod mini het licht aan te zetten. Vervolgens zet ik de Apple TV aan om mijn breedbeeld-tv om te toveren tot een CNN-console, open mijn MacBook Pro en begin aan mijn werk. Ik houd mijn AirPods of Beats bij de hand om zonder problemen of oponthoud naar audio van de Apple TV of MacBook Pro te kunnen luisteren.

Dankzij de feilloze ecosysteem-integratie van Apple is de AirPods Max in deze context zoveel aantrekkelijker dan concurrerende koptelefoons. Ik kan ongestoord luisteren omdat hij automatisch tussen mijn Apple-apparaten schakelt.

Verder heeft de AirPods Max een nieuw mechanisme dat merkt wanneer je hem op hebt. De optische sensoren in iedere oorschelp en de sensoren tussen de hoofdband en oorschelpen laten de koptelefoon weten wanneer ik hem van één of beide oren afzet. Dan pauzeert hij, en gaat weer verder zodra ik hem weer opzet.

Zoals verwacht hebben de AirPods Max ook de volgende functies:

• Bundelvormende microfoons versterken je stem tijdens telefoongesprekken en onderdrukken tegelijkertijd het achtergrondgeluid, net als bij de AirPods Pro.
• Audio kan gedeeld worden door twee AirPods terwijl je luistert naar je iPhone, iPad of Apple TV. Door een audio-accessoire dichtbij een iOS- of tvOS-apparaat te houden, krijg je de optie om hem aan te sluiten.
• Je kunt "Hé, Siri" altijd ingeschakeld hebben. (Je kunt Siri ook oproepen door de digitale kroonknop ingedrukt te houden.)

Over die Smart Case…

Als je dit soort kostbare geluidsapparatuur koopt, staat bescherming bovenaan het lijstje. Je wil je elegante koptelefoon natuurlijk niet beschadigen, al is dat bijna onvermijdelijk als je de AirPods Max meeneemt van en naar je werk, op vakantie of zakenreis.

De beschermende Smart Case die Apple met de AirPods Max meelevert, maakt zichzelf niet waar. Het accessoire ziet eruit als een envelop en is gemaakt van zacht, plastic-achtig materiaal. Hij past om de oorschelpen van de koptelefoon, als je die een kwartslag draait en plat legt. Een klep op de Smart Case houdt de schelpen op hun plaats.

Er zijn grappen gemaakt over de Smart Case omdat die op een handtas of een beha zou lijken (je kunt hier genoeg memes over vinden), maar er is een groter probleem: de koptelefoon blijft voor een groot deel blootliggen. De oorschelpen zijn niet volledig ingepakt door de uitsnijdingen in de hoes. Alles wat boven de oorschelpen uitsteekt, de hoofdband incluis, is geheel onbedekt en onbeschermd. Ik maak me met name zorgen over het mesh, dat te kwetsbaar lijkt voor een reis in een tas of rugzak met sleutels of andere scherpe voorwerpen.

De Smart Case heeft wel een nuttige tech-functie: ingebouwde magneten plaatsen de AirPod Max in sluimerstand. Dat is dan de slimme kant van de hoes. Omdat je de AirPod Max niet uit kunt schakelen, zal de batterij binnen een aantal uren of dagen leeglopen. De hoes kan ertoe bijdragen dat de batterij om en nabij de vol-stand blijft, zelfs als je AirPods Max langere tijd niet gebruikt. Een recente firmware-update lost een kwestie op waarbij sommige gebruikers last hadden van een snel leeglopende batterij, zelfs wanneer ze de koptelefoon in de hoes deden.

Ik ben minder negatief over de Smart Case dan andere recensenten, omdat ik de AirPods Max waarschijnlijk alleen thuis zal gebruiken, en daar biedt de hoes voldoende bescherming. Als je de AirPods Max op reis gebruikt, heb je toch meer bescherming nodig.

In ieder geval twee bedrijven hebben kwalitatief hoogwaardige hoezen voor de AirPods Max op de markt gebracht.

De Shield Case van WaterField Designs (99 dollar) pakt de platgelegde AirPods Max helemaal in. Je hebt de keuze uit verschillende stevige materialen, inclusief leer en ballistische stof, met een “extra-pluche” binnenkant. Waterfield heeft me een proefexemplaar van ballistische stof opgestuurd, dat er onopvallend uitziet, maar prima bescherming biedt.

Het in mijn Twin City-achtertuin gevestigde Pad & Quill verkoopt een leren tas voor $ 129,95. Er zit een gat aan de onderkant voor de laadkabel en hij is ook als standaard te gebruiken. Het proefexemplaar dat één van de oprichters van het bedrijf kwam brengen, bleek zeer stijlvol te zijn. Wel leek de zachte constructie iets minder beschermend dan de hoes van Waterfield.

Snoeren niet bijgesloten

Als je batterijen leeg zijn of je ze wilt sparen, kun je de AirPods Max ook als koptelefoon met snoer gebruiken, met een Lightning-naar-3,5mm audiokabel ($ 35 via Apple). Deze aanpak zou ook een superieur geluid moeten opleveren, maar ik heb niet de benodigde kabel om het zelf te testen. Je zou verwachten dat Apple voor deze prijs er wel zo'n kabel bij had kunnen doen.

Probeer niet om hem met een Lightning-naar-USB-C kabel aan de USB-C port van een Mac of iPad te hangen, dat werkt niet. En de kleine, witte koptelefoonadapter die ooit bij de iPhone geleverd werd, werkt ook niet.

Conclusie

De AirPods Max kost een hele hoop geld, geen discussie mogelijk. Als je ook maar enigszins op de centen moet letten, zijn er vergelijkbare koptelefoons van hoge kwaliteit verkrijgbaar die veel minder kosten. De Beats Solo Pro, bijvoorbeeld, kost slechts $ 299,95 en biedt vergelijkbare actieve ruisonderdrukking. Koptelefoons met ruisonderdrukking van aanbieders als Bose en Sony kosten tussen de $ 350 en $ 400. En oordopjes met schuimrubber dopjes bieden nog completere passieve ruisonderdrukking en voor minder geld.

Het is nog te vroeg om de AirPods Max een hit te noemen, maar ze zijn zeker geen flop, en dat verbaast me niets. Mensen betalen graag extra voor het Apple-logo.

In het geval van de AirPods Max krijg je voor je 549 dollar een uniek ontwerp waar absoluut over is nagedacht, met uitzondering van de hopeloze Smart Case. De AirPods Max is comfortabel, onverwoestbaar en modieus. En het feit dat hij naadloos in het Apple ecosysteem geïntegreerd is, is ook wat waard.

Niet iedereen wil of kan zoveel geld uitgeven aan een koptelefoon. Maar als jij dat wel kan en wilt, dan denk ik dat je zult ervaren dat het apparaat dat geld dubbel en dwars waar is.

“Is het al veilig om te upgraden?” Dat is de vraag die me herhaaldelijk is gesteld sinds Apple macOS 11 Big Sur in november 2020 uitbracht. Het is een moeilijke vraag om te beantwoorden, omdat de situatie voor iedereen anders is. Ik kan niet weten of voor jou een app belangrijk is die in Big Sur niet perfect werkt. Erger nog, de emoties lopen vaak hoog op als het gaat om macOS-upgrades, waarbij sommige mensen 'anders' in principe als 'slecht' beschouwen, en het visuele herontwerp van Big Sur is heel anders. Dus ik ga je niet vertellen dat je moet upgraden naar Big Sur. Als je ervoor kiest om dat niet te doen, is dat jouw goed recht. Maar ik kan je zeggen dat ik een upgrade heb uitgevoerd zonder echte problemen, en als je wilt upgraden, is het over het algemeen veilig om dat te doen.

Waarom zou je willen upgraden? Voor veel mensen is het de sensatie om alle veranderingen te ontdekken. Technologie moet leuk zijn. De wijzigingen in de gebruikersinterface in Big Sur zijn een make-over zoals we die in jaren niet meer hebben gezien, waarbij Apple witruimte heeft toegevoegd en geprobeerd te voorkomen dat de interface afleidt van je inhoud. Sommige wijzigingen zullen succesvoller zijn dan andere, maar over een jaar of twee zullen oudere versies van macOS er gedateerd uitzien.

Technologie moet ook het leven gemakkelijker maken en ons werk ondersteunen. Het nieuwe bedieningspaneel van Big Sur is goed in het consolideren van talrijke menubalk-items in één interface. Met zijn enkele kolom voor meldingen en widgets werkt het opnieuw ontworpen berichtencentrum mogelijk beter voor je, vooral bij gegroepeerde meldingen die de ruimte efficiënter gebruiken. Safari biedt een aanpasbare startpagina en vertaalmogelijkheden. In Berichten kun je favoriete conversaties bovenaan vastzetten, direct reageren op berichten in groepsgesprekken en effectiever zoeken. Kaarten bevat stadsgidsen, fietsroutes in een paar grote steden en plattegronden van grote luchthavens en winkelcentra. En mede dankzij de overname van Dark Sky door Apple bieden de weer-widgets neerslaggrafieken voor het komende uur, waarschuwingen voor zwaar weer en waarschuwingen voor belangrijke weersveranderingen.

Maar aerlijk gezegd is de belangrijkste reden om uiteindelijk te upgraden, up-to-date te blijven. De beveiligingsbedreigingen die Apple met updates aanpakt, zijn reëel en ontwikkelaars verbeteren hun apps voortdurend om te profiteren van nieuwe kernfuncties die Apple in macOS heeft ingebouwd. Je hoeft niet meteen te upgraden, maar je zult dit op een gegeven moment wel moeten doen, ook al is het maar als onderdeel van de aankoop van een nieuwe Mac.

Externe bewijzen

Ik kan wel zeggen dat Big Sur zichzelf in mijn ogen beter heeft bewezen dan 10.15 Catalina. Ik heb nooit officieel een upgrade naar Catalina aanbevolen, omdat die versie nooit helemaal compleet aanvoelde, zelfs niet nadat Apple Big Sur had aangekondigd. Toen ik door omstandigheden werd gedwongen, heb ik afgelopen april mijn primaire Mac zonder echte problemen geüpgraded naar Catalina. (Zie “Zes lessen die we geleerd hebben van een dode SSD van een iMac”, 27 april 2020.) Echter, door de chaotische updates van Apple aan het begin van de cyclus hadden veel mensen er al spoedig genoeg van. Vorig jaar was Catalina op dit punt aan de zesde update bezig, met binnenkort een zevende aanvullende update.

Daarentegen zijn er van Big Sur tot nu toe slechts vijf updates uitgekomen, waarin maar 11 niet-beveiligingsbugs specifiek zijn verholpen. Binnenkort volgt een zesde update. De updates zijn:

• 11.1: grotendeels een functie-uitgave. Versie 11.1 hield macOS qua eigenschappen op hetzelfde niveau als iOS 14.3. In de toelichting van Apple stonden slechts vijf bugfixes vermeld, hoewel we hoorden dat deze versie ook problemen op M1-Macs met Rosetta 2 oploste. Zie “Apple brengt Apple Fitness+, macOS 11.1 Big Sur, iOS 14.3, iPadOS 14.3, watchOS 7.2, en tvOS 14.3 uit” (14 december 2020).
• 11.2: ondanks dat het versienummer nieuwe functies suggereert, was versie 11.2 gericht op oplossingen voor bugs en beveiligingskwesties. In deze versie loste opnieuw slechts vijf bugs opgelost, tegenover 43 beveiligingsproblemen. Zie “macOS 11.2 Big Sur verbetert bluetooth, en repareert softwareproblemen” (1 februari 2021).
• 11.2.1: een doelgerichte uitgave. In versie 11.2.1 is een zeldzame maar vervelende bug opgelost die van invloed was op sommige MacBook Pro-modellen uit 2016 en 2017. Er zijn ook drie belangrijke beveiligingsproblemen in opgelost. Zie “macOS 11.2.1 Big Sur heeft een oplossing voor het oplaadprobleem en het sudo-beveiligingsprobleem van bepaalde Macs” (9 februari 2021).
• 11.2.2: Apple heeft versie 11.2.2 uitgebracht puur om recente MacBook Pro- en MacBook Air-modellen te beschermen tegen gevaarlijke USB-C-hubs en -docks. Zie “macOS 11.2.2 beschermt MacBook Pro en MacBook Air tegen usb-c-hubs en -docks die niet aan de eisen voldoen” (26 februari 2021).
• 11.2.3: in een andere update met maar één doel, versie 11.2.3, is een vermoedelijk ernstige WebKit-kwetsbaarheid opgelost die veel voorkomt in alle besturingssystemen van Apple, inclusief Catalina en Mojave. Zie “iOS 14.4.1, iPadOS 14.4.1, macOS 11.2.3 Big Sur en watchOS 7.3.2 lossen een probleem met de veiligheid van WebKit op” (8 maart 2021).
• 11.3: versie 11.3 zal ongetwijfeld binnenkort verschijnen en oplossingen voor een paar bugs en nieuwe beveiligingsproblemen bevatten. Het plan is ook om nieuwe functies toe te voegen en huidige functies te verbeteren.

Complotdenkers zouden kunnen zeggen dat Apple een groot aantal bugs heeft opgelost zonder deze in de toelichting te erkennen. Op basis van mijn ervaring met de openbare bètaversie van Big Sur op mijn M1-MacBook Air, en nu ik ook mijn 27 inch-primaire Mac uit 2020 heb geüpgraded, kan ik zeggen dat Big Sur stabiel en voorspelbaar aanvoelt. Informeel lijkt deze mening te worden gedeeld door veel professionals en consultanten in de Apple-wereld.

En toch zie ik, afgaand op de gegevens op onze site, dat veel gebruikers de boot nog afhouden. Ik heb de eerste honderd dagen na de introductie van de laatste drie nieuwe besturingssystemen met elkaar vergeleken. Ik keek daarbij vooral naar het aantal mensen dat de sprong naar het nieuwe systeem maakte, en het aantal dat vasthield aan de voorgaande macOS-versie.

First 100 days	11 Big Sur	10.15 Catalina	10.14 Mojave	10.13 High Sierra
10.13 → 10.14			39%	38%
10.14 → 10.15		49%	33%	10%
10.15 → 11	13%	65%	11%	7%

Je ziet hierboven dat in de eerste honderd dagen na de introductie van Mojave 39% van de tidbits.com-bezoekers de overstap waagde, terwijl 38% met High Sierra bleef werken. Die upgrade werd zo positief ervaren, dat in de eerste honderd dagen na de komst van Catalina nog meer mensen overschakelden, namelijk 49%. Op dat moment bleef 33% bij Mojave. En dat, terwijl Catalina in die eerste periode veel negatieve recensies kreeg.

Daarentegen zien we dat in de eerste honderd dagen van Big Sur maar 13% van de tidbits.com-bezoekers het nieuwe systeem installeerden of overstapten op een nieuwe computer met M1-chip. Een enorm deel, namelijk 65% van onze bezoekers, bleef Catalina trouw. Het is verleidelijk om deze sterke koudwatervrees te verklaren uit de problemen die macOS Catalina veroorzaakte, of anders uit de grote uiterlijke veranderingen die Big Sur met zich meebrengt.

Maar toen ik met Tonya over deze getallen sprak, wees zij er terecht op, dat de pandemie waarschijnlijk de voornaamste oorzaak is dat zo weinig mensen de upgrade doorvoeren. Mensen volgen onderwijs online, of werken thuis, en veel mensen zijn sterk afhankelijk van hun Mac om contact met familie of vrienden te kunnen houden. Zij zullen daarom extreem voorzichtig zijn met het installeren van een heel nieuw besturingssysteem, want een upgrade verloopt zelden soepel, vooral als je apps van derden gebruikt. (En dit is interessant: 90% van het iOS- en iPadOS-internetverkeer op onze site komt van apparaten die draaien op een versie van iOS/iPadOS 14. Dat betekent dat mensen hun iPhone en iPad veel sneller upgraden dan hun Mac).

Er is niks mis met voorzichtigheid, en ik raad iedereen die niet heel erg op de wip zit, om de upgrade uit te stellen tot het moment dat versie 11.3 een week of twee uit is. Zoals ik hierboven al vertelde heb ik het nieuwe systeem al een paar weken geleden geïnstalleerd, zelfs op mijn werk-Mac. Daarbij heb ik eerst, zoals altijd, de upgrade-adviezen van Joe Kissell opgevolgd. Je leest ze in Take Control of Big Sur.

In het algemeen raad ik je aan om tenminste één volledige back-up van je systeem te maken, vlak voordat je met upgraden begint. Zorg verder dat je minimaal 36 GB vrije schijfruimte hebt. En ga ervan uit dat je je computer minstens een halve dag kwijt bent. Het upgraden kan best korter duren, maar houd rekening met een flinke downloadtijd. Plan genoeg tijd in voor de daadwerkelijke installatie (inclusief, zo nodig, het converteren van je schijf van HFS+ naar APFS), en reken er ook op dat je naderhand alles opnieuw zal willen configureren. Kortom: neem ruim de tijd.

Mijn eigen ervaringen, vlak na het upgraden

Een snelle conclusie: ik was wel enige tijd kwijt aan een paar dingen die ik opnieuw moest instellen, maar ik kon snel weer gewoon aan het werk. Eigenlijk veranderde er niets in mijn manier van werken en productiviteit. Vrijwel elke app die ik nodig heb blijkt precies te werken als voor de overstap, zelfs het oude programma ScreenFlow 7.3 uit 2017, dat ik vorig weekend opeens voor een bepaald project nodig had. Eén uitzondering: Epichrome, een browser die sites vertaalt naar een web-app. De ontwikkelaar zegt zelf dat het programma niet voor Big Sur ontwikkeld werd, en daarmee ook nog niet uitgebreid getest is. De helper-app van Epichrome crashte onmiddellijk. De aparte web-apps voor verschillende sites werken verder prima.

Het gerommel met instellingen, dat meteen na installatie van Big Sur opdook, komt voort uit onvermijdbare maar grote statusveranderingen na installatie van een nieuw besturingssysteem. OS-systeemonderdelen en programma's van derden ontwikkelen bij een volwassen systeem het prettige gevoel dat ze functioneren in een stabiele omgeving. Ze zijn correct ingelogd, het onderliggende geheugensysteem lijkt op dat van gisteren, ze kennen de apparaten waarmee ze communiceren et cetera. Maar de overstap naar een nieuwe Mac, het activeren van een andere opstartschijf, en de upgrade naar een nieuw besturingssyteem zijn allemaal gebeurtenissen die de fundamentele zijnstoestand van een Mac aan het wankelen brengen. Onderdelen van macOS en apps missen vertrouwen in bijvoorbeeld verificatie-gegevens, bevoegdheden, en opslaglocaties van bestanden. Om een paar voorbeelden te geven:

• Fantastical en LaunchBar vroegen beide opnieuw om toegang tot mijn agenda en contacten, en Fantastical vroeg ook toegang tot Herinneringen. Ik had die toestemming natuurlijk lang geleden al gegeven. De meeste andere apps waren overigens hun toestemming niet vergeten.
• De mogelijkheid om apps en mijn Mac met mijn Apple Watch te ontsluiten (een heerlijke functie) was uitgeschakeld, en ik moest wachten tot iCloud weer helemaal ingesteld was voordat de instelling weer geactiveerd kon worden. Ik merk dat alle (ook kleine) macOS-updates deze functie uitzetten. Waarschijnlijk speelt Apple hier op safe, om iedere mogelijkheid van een beveiligingslek te voorkomen.
• Toen ik “Systeemvoorkeuren > Apple ID” opende om iCloud in te stellen, vroeg Big Sur me om mijn Apple ID-wachtwoord, het wachtwoord van de iMac en het wachtwoord van mijn M1-MacBook Air. Al deze authenticatieverzoeken lijken misschien overdreven, maar Glenn Fleishman legde in “Waarom Apple je toegangscode of wachtwoord vraagt bij een nieuwe login (en waarom dit veilig is)” (26 september 2019) uit waarom ze logisch zijn.
• Ik kan me de context niet helemaal herinneren, maar ik moest me ook weer aanmelden bij Google, waarschijnlijk vanwege het gebruik van Google Agenda en de app Back-up en synchronisatie voor het integreren van Google Drive in de Finder. Ik vind het leuk dat Google dubbele verificatie afhandelt door een prompt weer te geven in de app Gmail op mijn iPhone.
• Backblaze liet me weten dat mijn back-up “safety frozen” [“bevroren onwille van veiligheid” - nvdv] was, dus ik moest de Backblaze-software verwijderen en opnieuw installeren voordat het zou doorgaan met het maken van back-ups. Ik kon de instructies van Backblaze om mijn back-up te ontdooien wel volgen, maar ze waren een beetje ingewikkeld.
• Brave vergat al mijn logins, waardoor ik gedwongen was om op elke site die verificatie vereist opnieuw in te loggen. Da's knap irritant, zeker als in de meeste gevallen ook nog een dubbele verificatie getriggerd wordt, die je normaal maar zo af en toe langs krijgt. Ik weet niet of dit slechts een Brave- (en wellicht Google Chrome-)trekje is of dat andere webbrowsers er ook last van hebben. Het probleem trad ook op bij het upgraden naar macOS 11.2.2 en opnieuw naar 11.2.3, dus het is niet alleen gerelateerd aan grote upgrades.
• Net als bij het installeren van een nieuwe Mac (zie “Een nieuwe Mac in gebruik nemen: wat moet je nog doen na de migratie?”, 7 september 2020) moest ik mijn iMac opnieuw selecteren in Settings > Messages > Text Message Forwarding om sms-berichten te laten verschijnen in Messages op mijn iMac.

Overige veranderingen na de upgrade

Ik had geen problemen om weer aan het werk te gaan na de upgrade naar Big Sur, omdat het overgrote deel van wat ik doe zich in apps van derden afspeelt, die werken zoals ze altijd hebben gedaan. Ik gebruik bijvoorbeeld niet regelmatig Agenda, Contacten, Mail of Safari. In plaats daarvan geef ik de voorkeur aan respectievelijk Fantastical, Cardhop, Mimestream en Brave. Toch heb ik enkele dingen moeten aanpassen, sommige goed, sommige minder.

Overschakelen van SuperDuper naar ChronoSync

Ik heb vele jaren vertrouwd op SuperDuper om een opstartbaar duplicaat te maken. Zoals ik al uitgebreid heb uiteengezet in “De rol van opstartbare kopieën in een moderne back-up strategie” (23 februari 2021) is het in Big Sur wat moeilijker geworden om een opstartbaar duplicaat te maken. Ofschoon de workaround van SuperDuper om een oudere versie te gebruiken om een data-only duplicaat te maken prima werkte, besloot ik van de gelegenheid gebruik te maken om een opstartbaar duplicaat te maken met ChronoSync.

Dat betekende Big Sur installeren op een lege schijf en dan ChronoSync erop richten volgens de instructies van Econ Technologies. Afgezien van een paar dagen wennen aan hoe ChronoSync geplande back-ups beheert en uitzoeken hoe ik een paar schijnbaar irrelevante "date rollback" fouten kan vermijden, heeft het prima gewerkt. Mijn algemene indruk is dat ChronoSync beduidend krachtiger is dan SuperDuper (en waarschijnlijk ook krachtiger dan Carbon Copy Cloner, waar ik weinig ervaring mee heb), en die kracht gaat gepaard met extra complexiteit.

Bijwerken naar GarageBand 10.4.2, eindelijk!

Upgraden naar Big Sur had één direct voordeel. Om onbekende redenen, veelbesproken in TidBITS Talk, heeft Apple ervoor gezorgd dat de update naar GarageBand 10.4.2 Big Sur vereist, maar evengoed zichtbaar is voor iedereen die Catalina draait. Elke keer als je in de App Store controleerde of er updates waren, kreeg je een foutmelding dat GarageBand niet kon worden geïnstalleerd "omdat macOS versie 11 of later vereist is." Stoute Apple! Begin februari heeft Apple de foutmelding vervangen door een ander dialoogvenster waarin de gebruiker werd gevraagd "de laatste compatibele versie" te downloaden, zonder rekening te houden met het feit dat die al was geïnstalleerd. Dus ja, het is een kleinigheid, maar door mijn upgrade naar Big Sur was GarageBand verdwenen uit de updatelijst. (Lees voor andere oplossingen “Het verbergen van de badges van Big Sur”, 19 november 2020.)

Updateproblemen rondom Big Sur

Ik weet niet of dit te maken heeft met Big Sur, Apples updateservers of mijn internetverbinding, maar ik heb problemen gehad met het installeren van Big Sur-updates. Ik heb wel 30 keer geprobeerd om macOS 11.2.3 te installeren op mijn iMac uit 2020 en mijn M1-MacBook Air, waarbij elke poging resulteerde in een dialoogvenster 'Download mislukt', op verschillende punten in het downloadproces. Ik heb de Macs opnieuw opgestart, heb verschillende gebruikersaccounts geprobeerd, en ben van wifi naar Ethernet overgeschakeld, maar niets maakte een verschil. (Het lijkt onwaarschijnlijk dat het aan onze internetverbinding ligt, want we hebben meer dan 200 Mbps downstream en merken geen problemen bij video-vergaderen). Op mijn iMac lukte het eindelijk om te updaten, maar op de MacBook Air bleven de pogingen mislukken.

Dergelijke problemen heb ik niet opgemerkt op de Macs met oudere versies van macOS, maar die hebben ook niet zoveel te downloaden gehad, alleen af en toe beveiligings- en aanvullende updates.

Wanneer Big Sur-updates succesvol worden gedownload, valt het me tegen hoe lang het duurt om ze te installeren. Apple had beloofd dat Big Sur sneller zou updaten, maar dat is ver van wat ik heb ervaren en wat de meeste mensen melden. Zojuist duurde het bijwerken van 11.2.2 naar 11.2.3 om een beveiligingslek in WebKit op mijn iMac te verhelpen bijna 30 minuten. Gedurende een groot deel van die tijd toonde mijn iMac een zwart scherm met een voortgangsvenster en een twijfelachtige schatting van de resterende tijd.

 

Meldingsberichten verwijderen met het toetsenbord

Ten slotte: ofschoon mensen in TidBITS Talk een lange lijst hebben samengesteld van mindere ergernissen in Big Sur, voornamelijk met betrekking tot de wijzigingen aan de interface, is de enige die mijn dagelijks gebruik heeft belemmerd de verborgen sluitknop in meldingen. Voor waarschuwingsmeldingen, die op het scherm blijven tot ze worden genegeerd, heeft Apple de sluitknop van Catalina vervangen door een X in de linkerbovenhoek die alleen verschijnt als je met de muis over de melding beweegt. De knop is niet alleen onvindbaar, maar ook moeilijk toegankelijk: je raadt nooit dat hij er zit, en zelfs als je eenmaal weet hoe je moet kijken, is het een duivels klein doelwit. Als je een trackpad op je Mac hebt, kun je het ook wegvegen, maar dat heb ik niet, dus ging ik op zoek naar een aanpak via het toetsenbord.

Zoals altijd bleek Keyboard Maestro van Peter Lewis de oplossing. Op het Keyboard Maestro-forum (dat netjes in Discourse draait, net als TidBITS Talk) had Brad Bodine een macro geplaatst die JavaScript gebruikt om meldingen op te ruimen. Ik koppelde deze aan mijn Clear-toets op het numerieke deel van mijn Das Keyboard en het is een geweldige manier om meldingen met een druk op de knop terzijde te schuiven.

Gentlemacs, start uw motoren!

Nogmaals, ik denk dat het veilig is om van een eerdere versie van macOS te upgraden naar Big Sur, hoewel ik aanraad dit pas een week of twee na het uitkomen van macOS 11.3 te doen. Maar zie dit niet als een plicht om te upgraden, als je nog wat langer op Mojave of Catalina wil blijven is dat natuurlijk prima. (Maar als je nog High Sierra draait is het wellicht handig om binnenkort te updaten, gezien het feit dat je daarvoor geen beveiligingsupdates meer ontvangt.)

Bedenk ook, zoals altijd, dat hoe langer je wacht met upgraden, hoe moeilijker het wordt en hoe groter de kans is dat je tegen problemen aanloopt. Upgraden is een kwestie van wanneer, niet van of. Hoezeer je ook denkt dat je de veranderde functies in de nieuwe versie van macOS kunt missen, geen enkele Mac staat nog helemaal op zichzelf. Als er maar genoeg tijd overheen gaat, dan zal de bruikbaarheid van een Mac afnemen omdat hij niet meer compatibel is met bijgewerkte apps, huidige webbrowsers, beveiligingscertificaten en online diensten.

Tot slot wil ik nog zeggen dat ik grote upgrades als Big Sur ook leuk vind. Natuurlijk ziet het er anders uit en zijn er ongetwijfeld nieuwe rariteiten waar je omheen moet werken, maar dat geldt voor iedere grote besturingssysteem-update van Apple sinds het begin van de Macintosh. De tech-wereld verandert voortdurend en omdat daaraan niet te ontsnappen valt, kunnen we er net zo goed van genieten.