Apple heeft updates uitgebracht voor bijna alle recente besturingssystemen, met iOS 14.4.1 en iPadOS 14.4.1, macOS Big Sur 11.2.3 en watchOS 7.3.2. Ze bieden een oplossing voor een veiligheidsprobleem in WebKit, waarmee kwaadwillenden code konden uitvoeren vanaf een webpagina. Ook Safari 14.0.3, uitgebracht op 8 maart 2021, biedt aparte versies voor 10.15 Catalina en 10.14 Mojave.

De woorden in de toelichting hierboven klinken niet ongewoon, maar het feit dat Apple tegelijkertijd een update heeft uitgebracht voor alle besturingssystemen, en voor relevante onderdelen van Catalina en Mojave, doet vermoeden dat het probleem serieus was.

Impact: het uitvoeren van kwaadaardige webinhoud kan zorgen dat willekeurige code uitgevoerd wordt. Beschrijving: Een probleem met corrupt geheugen is aangepakt met verbeterde validatie.

Als je deze nieuwste versies van de besturingssystemen draait, raden we aan deze updates snel te installeren. Het gaat namelijk om een zeer specifieke oplossing, en we vermoeden dat het probleem serieus is.

Zo installeer je de updates:

• iOS 14.4.1 en iPadOS 14.4.1. Installeer de iOS 14.4-update (143,6 MB op een iPhone 11 Pro) via "Instellingen > Algemeen > Software-update". De update voor iPadOS 14.4 is 84,1 MB groot (op een 10,5-inch iPad Pro).
• macOS Big Sur 11.2.3. Ga naar "Systeemvoorkeuren > Software-update" om deze update van 2,44 GB te installeren.
• watchOS 7.3.2. Open de app Watch op je iPhone, en ga vervolgens naar "Mijn Watch > Algemeen > Software-update". Deze update verloopt snel (60,4 MB op een Apple Watch Series 4), maar je moet het horloge tijdens het updaten alsnog op de oplader leggen, en de batterijlading moet boven de 50% zitten.

Afgelopen weekend maakte MacRumors het nieuws bekend, dat Apple stilletjes een slogan "zolang de voorraad strekt" aan zijn iMac Pro-productpagina heeft toegevoegd. Apple heeft sindsdien aan MacRumors bevestigd, dat de iMac Pro geleidelijk uitgefaseerd wordt.

Apple introduceerde de iMac Pro voor het eerst in 2017 als een oplossing voor een hiaat in hun line-up tussen de Mac Pro uit 2013 en de Mac Pro uit 2019 (zie “Apple brengt de iMac Pro uit", 15 december 2017). Maar behalve énén ingreep in 2020, toen het kern-model in plaats van de 8-coreprocessor een 10-coreprocessor kreeg, kwijnde de iMac Pro meer dan drie jaar lang weg, zonder enige verdere update.

De iMac Pro had wat last van tegenslagen. Samen met een behoorlijk prijskaartje, dat begon bij $ 4999, leed de iMac Pro eronder dat het model uit te breiden noch repareerbaar was - essentiële opties voor professionele gebruikers. Apple bood ook ondermaatse ondersteuning. Toen één van de werknemers van Linus Sebastian een iMac Pro kapot maakte, weigerde Apple deze te repareren. Linus haalde uiteindelijk de onafhankelijke reparateur Louis Rossman in huis, en die hielp hem het probleem op te lossen.

Toen Apple de vernieuwde Mac Pro in december 2019 uitrolde voor slechts $ 1000 meer dan de iMac Pro, was er voor professionals weinig reden om nog voor de iMac Pro te kiezen (zie “2019 Mac Pro en Pro Display XDR: Veel paardekrachten voor veel geld,” 10 december 2019). De Mac Pro was een veel krachtigere machine, en kreeg bovendien de uitbreidings- en reparatiemogelijkheden die pro's willen. (Overigens is de Apple's ondersteuning van dit apparaat niet beter ... (zie “Naar verluidt biedt Apple geen ondersteuning voor Mac Pro,” 14 maart 2020).

Het verschijnen van de Apple's M1-processor was de echte doodsteek voor de iMac Pro. De M1 biedt zo'n enorme prestatieverbetering ten opzichte van Intel-processors, dat de Mac Pro zelfs door het basismodel MacBook Pro verslagen wordt, zo blijkt uit single-core benchmarks. Ook in multi-core-tests is dit het geval. En nu heeft die MacBook Pro-chip alleen maar een extra energie-efficiente chip, ontwikkeld voor zijn goedkope Macs. Hij was niet eens ontworpen voor maximale prestaties.

We verwachten dat Apple komend jaar aanzienlijk snellere opvolgers van de M1 uitbrengt, speciaal voor de desktop-Macs voor professioneel gebruik. Het is niet ondenkbaar dat we de terugkeer zien van een iMac Pro, maar nu op Apple silicium. Gezien het gebrek aan toewijding voor de iMac Pro in het verleden, lijkt het waarschijnlijker dat het bedrijf zich zal concentreren op de gewone iMac en de Mac Pro.

Het verhaal van J.C. Stauttener was ongebruikelijk. Hij ontving jarenlang iedere week de Nederlandse vertaling van TidBITS per e-mail, maar in de laatste maanden kon hij niet door de nieuwsbrief scrollen na het openen. Zijn oplossing bestond uit het beantwoorden van het bericht, en dan lukte het wel. Hij zei dat het probleem begon met macOS 10.15 Catalina, maar bleef bestaan nadat hij een schone installatie van macOS 11 Big Sur had gedaan. Het probleem bestond ook niet bij andere berichten - alleen bij TidBITS in het Nederlands.

Ik stond perplex. Geen van mijn standaard probleemoplossingsmethoden werkte (zoals bekijken in het voorvertoningsvenster vs. een apart vensters, het proberen van een andere gebruikersaccount of Mac, enzovoort). Terwijl J.C. en ik van alles probeerden ging ons geachte Nederlandse vertaalteam ook op onderzoek uit. En zij vonden de oorzaak.

We maken vaak gebruik van YouTube video's en onderzoeken via Google Forms in artikelen op onze website. Dat is voor de gebruiker veel makkelijker - in plaats van door te moeten klikken, kun je de video meteen bekijken of het onderzoek meteen invullen. Bulk-e-mail verzendsoftware Mailchimp raadt het gebruik van embedded content met gebruik van de IFRAME-tag echter af in mailberichten omdat de meeste e-mail clients de vereiste HTML tags niet ondersteunen of ze met opzet blokkeren (IFRAME-tags bevatten vaak scripts die mogelijk veiligheidsproblemen bevatten). Daarom haalt ons WordPress-systeem die embedded video's en IFRAME-tags er automatisch uit voordat een artikel per e-mail verzonden wordt, of voordat een e-mail-editie opgebouwd wordt. We hebben altijd een tekstuele link voor diegenen die onze artikelen per e-mail ontvangen.

Ik was vergeten om dit te zeggen tegen onze vertalers, die altijd hun eigen processen hebben gehad voor het vertalen van artikelen en die weer opbouwen tot een nieuwsbrief. Omdat zij rechtstreeks uit de webversie vertalen zitten de embedded video's en IFRAME tags in hun bronmateriaal. Het Japanse vertaalteam had het probleem zelf al ontdekt en deze code verwijderd, maar het Nederlandse team was zich niet bewust van het probleem en liet de code in de nieuwsbrief staan. IFRAME-tags gebruiken we weinig maar omdat we enquêtes gebruikten in de artikelen van Jeff Porten over CES 2021 kwam het dit jaar wel een aantal keer voor.

Dat was dus het probleem. Hoewel Mailchimp zegt dat Mail het enige grote mailprogramma is dat de embedded media tags van HTML5 ondersteunt, kan het programma kennelijk niet overweg met IFRAME-tags - of in elk geval niet met die tags die wij gebruiken voor onze Google Forms. Dat is een bug en die hebben we doorgegeven. Ik verwacht niet dat Apple hier veel aandacht aan zal schenken, gegeven het feit dat maar weinig mensen per ongeluk IFRAME-tags in hun e-mail zullen gebruiken.

Desalniettemin: als je ooit merkt dat je niet kunt scrollen in een bepaald bericht in Mail, is de oorzaak waarschijnlijk een IFRAME-tag in dat bericht. De oplossing is dus om het bericht te beantwoorden, dan kan je dat bericht wel lezen. En je kunt karma-punten verdienen door de afzender te wijzen op het probleem door een verwijzing naar dit artikel te sturen.

Er is de laatste tijd veel geroezemoes in de Apple-wereld over designer Dustin Curtis en zijn vergrendelde Apple ID. Het is een lang en boeiend verhaal, maar verontrustend voor degenen onder ons die zwaar geïnvesteerd hebben in het Apple-ecosysteem. In het kort: Dustins Apple ID werd vergrendeld, zodat hij geen apps kon downloaden of bijwerken en ook geen Apple Music meer kon gebruiken. Zijn iCloud-agenda stopte met synchroniseren en zelfs Handoff werkte niet meer. Berichten en Foto's bleven echter werken.

Hoe het gebeurde

Het goede nieuws is dat Apple de accounts van Dustin heeft gereactiveerd, maar de zorgen blijven bestaan. Laten we proberen een tijdlijn van het verhaal te maken:

1. Ergens in januari: het bankrekeningnummer dat is gekoppeld aan Dustins Apple Card-account is gewijzigd, waardoor automatisch betalen mislukt.
2. Half januari: Dustin kocht een M1-MacBook Pro met zijn Apple Card. Apple bood een inruilkrediet aan voor een oude MacBook Pro en Dustin kreeg te horen dat hij daarvoor een verzenddoos zou ontvangen en dat hij twee weken de tijd zou hebben om het op te sturen.
3. De verzenddoos is nooit aangekomen.
4. Apple heeft blijkbaar geprobeerd een bedrag te innen van de Apple Card.
5. Half februari: Apple stuurde Dustin een e-mail met de vraag naar de inruil. Dustin antwoordde dat hij de verzenddoos nooit heeft ontvangen, maar ontving geen reactie van Apple.
6. 15 februari: Apple stuurde nog een e-mail waarin stond dat het bedrijf niet in staat was om de volledige betaling te innen voor een nieuwe iPhone (dat was onjuist en vermoedelijk een automatisch bericht) en dat Dustins iTunes- en Mac App Store-accounts zouden worden uitgeschakeld totdat hij de situatie had opgelost met een Apple Card-specialist bij Goldman Sachs. Aanvankelijk miste Dustin deze e-mail, en hij vond hem pas met een zoekopdracht nadat Apple zijn accounts had vergrendeld.
7. Eind februari: Dustin ontdekte dat zijn accounts waren vergrendeld. Hij belde onmiddellijk Apple Support en kreeg te horen dat ze niets anders konden doen dan het probleem escaleren en dat hij hopelijk binnen een dag een telefoontje zou krijgen.
8. Twee dagen later belde Dustin weer met Apple Support. De vertegenwoordiger zei iets over Apple Card, maar kon niet helpen omdat Apple ID een andere afdeling was. De ondersteuningsmedewerker stuurde een e-mail naar die afdeling. E-mail was blijkbaar de enige manier om contact met hen op te nemen.
9. Dustin vond de e-mail die hij eerder had gemist en corrigeerde zijn Apple Card-info. Toen hij echter op die e-mail probeerde te antwoorden, ontving hij een automatisch teruggestuurd 'Adres niet gevonden'-bericht.
10. Dustin gebruikte Apple Business Chat om contact op te nemen met de ondersteuning van Goldman Sachs, die beloofde een e-mail te sturen naar de ondersteuningsafdeling van Apple ID.
11. Een Apple ID-ondersteuningsmedewerker belde Dustin om hem te vertellen dat zijn accounts binnen drie tot vijf dagen hersteld zouden zijn. Dat is gebeurd en alles is weer normaal.

In een verklaring aan 9to5Mac ontkende Apple dat het probleem op enige wijze te maken had met de Apple Card:

We bieden onze verontschuldigingen aan voor het ongemak en de verwarring die we deze klant mogelijk berokkend hebben. Het specifieke probleem hield verband met een beperking op de Apple ID van de klant, waardoor aankopen en abonnementen in de App Store en via iTunes, met uitzondering van iCloud, problemen ondervonden. Apple heeft een direct krediet verstrekt voor de aanschaf van een nieuwe MacBook Pro, onder de voorwaarde dat de klant zijn huidige apparaat aan ons zou retourneren. Ongeacht de betaalwijze was de mogelijkheid om aankopen te doen met de betreffende Apple ID afgesloten, omdat Apple de benodigde betalingen niet kon innen. Dit is op generlei wijze gerelateerd aan de Apple Card.

Ontwikkelaar en blogger Michael Tsai heeft echter twijfels bij de verklaring van Apple:

Voor zover ik het kan beoordelen is het wel degelijk een specifiek Apple Card probleem. Bij een normale creditcard zou je verwachten dat Apple een betaling voor de inruil van tevoren zou laten autoriseren, voor het geval dat het inruilapparaat niet ontvangen zou worden. En een wijziging in de bankrekening die aan de kaart gekoppeld is zou niet Apples probleem zijn. Apple zou de kosten op de kaart zetten, de kaartuitgever zou Apple betalen, en dus zou Apple geen vordering op de kaarthouder hebben.

Velen zeiden dat het probleem Dustins schuld was, en dat is tot op zekere hoogte ook zeker waar, maar dat neemt niet weg dat dit geval ook een aantal problemen aan Apples kant blootlegt.

Dave Mark van The Loop zei:

Let wel, ik maak me minder zorgen over het feit dat Apple Dustins account afsloot dan over het feit dat het zo lang duurde voor het probleem werd opgelost. Als in het telefoontje aan de klantenservice van Apple het probleem meteen duidelijk was geworden, dan had het met een paar klikken verholpen moeten zijn. Het lijkt er echter in dit geval op dat de linkerhand niet wist wat de rechterhand deed.

Het lijkt er op zijn minst op dat Apple in dezelfde valkuil is gestapt waar veel grote bedrijven in vallen: complete afdelingen communiceren niet met elkaar, zijn niet op de hoogte van bedrijfsbeleid en kunnen geen problemen oplossen die hun eigen kleine invloedssfeer te boven gaan.

Voor ons consumenten laat het verhaal van Dustin nog maar eens zien wat het gevaar is van te veel zaken doen met één enkel bedrijf. Als je je apparatuur bij Apple koopt, je software via de App Store, afhankelijk bent van abonnementen op de cloud-diensten van Apple, en dat allemaal betaalt met een creditcard van Apple, kies je voor veel gemak, maar ook een ingecalculeerd risico. Op zich is daar niks mis mee, maar zoals de negentiende-eeuwse industrieel en filantroop Andrew Carnegie al zei: “Leg al je eieren in één mandje, en hou dat mandje dan heel goed in de gaten”.

In dit geval zou het in de gaten houden van dat mandje inhouden dat je goed onderzoekt wat het gevolg zou kunnen zijn van wijzigingen in rekeningnummers, dat je notities in je agenda maakt voor bekende deadlines (zoals wanneer een inruilkit aankomt en wanneer die dus ook weer verstuurd moet worden), en dat je een e-mailstrategie hebt die de kans dat je een belangrijk bericht mist minimaliseert.

Ook kan het geen kwaad om eens stil te staan bij wat je moet doen als je onverhoopt toch tegen zo'n probleem aanloopt. Veel Applediensten zijn niet tijdkritisch (je kunt vast wel een aantal dagen zonder Apple TV+ of Apple Fitness+) maar geldt ook voor iCloud Mail en iCloud Drive? Hoe groot zou het probleem zijn als je je iCloud Agenda niet kan synchroniseren? Zorgen dat bepaalde diensten door blijven draaien is ook een onderdeel van een moderne back-upstrategie. (Zie “De rol van opstartbare kopieën in een moderne back-up strategie”, 23 februari 2021.)

Hoezeer ik ook verrast ben over de prestaties van mijn M1-based MacBook Air, toch mis ik MagSafe. En met MagSafe bedoel ik de originele MagSafe-koppeltechniek voor opladen, die Apple in 2006 heeft geïntroduceerd op de eerste MacBook Pro. MagSafe is geïnspireerd op magnetische voedingsstekkers in frituurpannen en Japanse kooktoestellen, en maakt het vastmaken en loskoppelen van de stekker kinderspel.

De grote winst van de magnetische connector: door over een netsnoer te struikelen beschadig je de stekker niet, en trek je de MacBook niet op de grond. Ik kan niet zeggen of MagSafe me ooit voor zo'n ramp heeft behoed, maar ik heb het jarenlang met veel plezier gebruikt, op verschillende MacBook-modellen. Het gaf een enorme voldoening dat je de stekker in de richting van de MagSafe-aansluiting beweegt, en dat de stekker met een stevige klik vastklikt. Net zo bevredigend was het om een MacBook van het bureau te pakken en met een kleine beweging los te koppelen van de stroom.

De belangrijkste klacht over MagSafe die ik ooit heb gehoord, ontstond doordat Apple in MagSafe 2 zwakkere magneten gebruikte. Verschillende mensen koppelden de connector per ongeluk los, en probeerden deze opnieuw aan de MacBook te verbinden terwijl ze het scherm boven op de connector dichtduwden: daardoor brak het scherm. Andy Ihnatko klaagde ook eens tegen mij, dat MagSafe-connectoren de neiging hadden los te raken bij het werken op zachte oppervlakken, zoals een rommelig hotelbed. Hoe dan ook, MagSafe was bij veel mensen terecht populair.

De wens van Apple om over te stappen op één aansluiting die zowel stroom als communicatie kan leveren, was het begin van het einde voor MagSafe. USB-C biedt die mogelijkheid, met een over het algemeen goed ontworpen, slanke én bi-directionele connector. Het enige wat USB-C niet is, is magnetisch.

Gelukkig hoorde Mark Gurman van Bloomberg geruchten, die erop lijken te wijzen dat Apple van plan is om een vorm van MagSafe-opladen terug te brengen naar de MacBook Pro-lijn. Dit zou kunnen plaatsvinden bij de lancering van nieuwe high-end-modellen met Apple Silicon-chips. Maar dat zal dus niets veranderen voor mensen met een MacBook Air met M1-chip of MacBook Pro.

Hier komen de magnetische opzetstukjes ...

Er is een oplossing voor mensen zoals ik, die voorlopig niet van plan zijn (puur voor een betere oplaad-ervaring) een nieuwe MacBook Pro te kopen. Met dank aan Marc Zeedar, die ons in TidBITS Talk één van deze producten aanraadde.

Magnetische opzetstukjes bestaan uit twee delen. Ze zijn gemakkelijk verkrijgbaar op Amazon, bij allerlei Chinese fabrikanten. Eén klein USB-C-knopje steekt iets uit, aan de zijkant van je laptop. Een tweede, L-vormig, magnetisch verbindingsstukje klikt daarop; dit maak je vast aan je bestaande USB-C oplaadkabel.

Er zijn twee soorten connectoren te koop: een type dat zowel oplaadt, als 10 Gbps-data overbrengt. Er is een ander type voor opladen en data-overdracht via USB 2.0. Ik vind het zelf een vreselijk idee om te moeten vertrouwen op een magnetische verbinding, om welke gegevensoverdracht het ook gaat - het is veel te gemakkelijk om de verbinding per ongeluk los te trekken. De magnetische knopjes voor data-overdracht zijn ook een stuk groter, omdat ze meer pinnen nodig hebben. Ze kunnen dus zelfs twee poorten blokkeren. Ik zou ze niet aanbevelen.

Hoe dan ook: voor ongeveer $ 20 heb je een pakket met twee magnetische opzetstukjes met ondersteuning voor opladen tot 100 watt. Marc Zeedar raadde deze set van Anmone aan. Ik kocht uiteindelijk deze schijnbaar identieke set van Fonken, omdat ze in zwart en wit verkrijgbaar waren in plaats van alleen zwart. (Ik bedacht dat het kleurverschil zou kunnen helpen om onderscheid te maken tussen de oplaadkabel voor mijn MacBook Air met M1-chip, en die voor Tonya's MacBook Pro uit 2016.)

In het dagelijks gebruik zijn de magnetische opzetstukjes precies zo eenvoudig als hierboven beschreven. Ik stak het knopje in één van de USB-C-poorten van mijn MacBook Air, sloot de L-vormige magnetische connector aan op mijn eigen USB-C-oplaadkabel, en klikte ze aan elkaar vast. Een klein blauw LED-lampje lichtte op om aan te geven dat de verbinding correct was gemaakt, en de MacBook Air maakte een vrolijk waterpijpgeluidje om aan te geven dat hij stroom slurpte. Het loskoppelen van de voeding gaat net zo gemakkelijk als met de oude MagSafe. Ik houd gewoon de stekker op z'n plek, bij het oppakken van de MacBook Air. Zie mijn mijn korte video, om het hele proces te bekijken.

Kleine problemen met de opzetstukjes

Eerlijk gezegd is de gebruikerservaring met de magnetische opzetstukjes niet zo goed als met de originele MagSafe. Mogelijk zijn de magneten niet zo sterk, of misschien maakt het "uitwendige" ontwerp van de Nubbin het vatbaarder voor bewegingen die de verbinding verbreken. De oude MagSafe-poorten waren "inwendig", en hierdoor was de verbinding wat steviger. Het andere probleem is, dat de huidige usb-c-oplaadkabel van Apple dikker en minder flexibel is, dan de oude MagSafe-oplaadkabel. Dat maakt het wat moeilijker om een optimale verbinding te krijgen. De magnetische connector moet perfect in lijn met de Nubbin geplaatst worden, anders komt hij door beweging te snel weer los.

En ik hou ook niet van het L-vormige ontwerp. Apple wisselde daar een paar keer in, de ene keer met een T-vormig ontwerp (met de kabel loodrecht op de rand van de laptop) en dan weer een L-vormig ontwerp, dat de kabel parallel langs de zijkant van de laptop leidde. Ik heb al eerder aangegeven dat mijn voorkeur uitgaat naar het T-vormige ontwerp. Dat voelt natuurlijker aan voor mij.

Een ander klein nadeel is, dat de Nubbin precies zo klein is, dat het lastig wordt om 'm uit de usb-c-poort te halen als je deze voor iets anders nodig hebt. Het valt wel mee, maar het kan een beetje frustrerend zijn als je net je vingernagels hebt geknipt. Het zou mij ook niet verbazen als het ding best snel kapot gaat. Voor $ 10 per stuk kan je geen hoogwaardige constructie verwachten.

Tot slot: er zijn mensen die erop gewezen hebben, dat slechts één kant van de L-vormige adapter een LED heeft. Het is dus minder makkelijk te bepalen of je 'm goed aansluit, als de LED naar beneden gericht is. Hoewel ik de kritiek begrijp, beschouw ik dit meer als een eigenschap dan als een ontwerpfout. Er zijn immers ook momenten - denk aan donkere hotelkamers onderweg - dat ik overdreven heldere LED's juist bedek, met slim geplaatste sokken.

Al met al zijn Tonya en ik, na een paar weken gebruik, blij met de magnetische opzetstukjes op onze laptops. Als jij MagSafe ook hebt gemist, dan zijn ze voor jou ook de moeite waard zijn, ook gezien de lage prijs.