Hier is een ongebruikelijke update. Apple heeft macOS 11.2.2 Big Sur uitgebracht, en vermeldt dat deze update zowel MacBook Pro-modellen vanaf 2019 en MacBook Air-modellen vanaf 2020 beschermd tegen beschadiging door "bepaalde usb-c-hubs en -docks van derden [met externe voeding] die niet aan de eisen voldoen". Apple noemt geen andere wijzigingen, zelfs geen beveiligingsoplossingen. Het is een download van 2,17 GB.

Apple maakt geen melding van een reparatieprogramma, waar we uit mogen concluderen dat het bedrijf zich niet verantwoordelijk voelt voor eventuele schade. Hoewel de meeste, volledig vastgelopen Mac's lijken te zijn vervangen onder garantie of met AppleCare.

Apple noemt ook geen namen dus er is geen manier om te achterhalen welke usb-c-hubs en -docks hier gevaarlijk kunnen zijn. Het algemene advies is om alleen bij bekende en gerenommeerde fabrikanten te blijven voor accessoires met externe voeding. Hoewel er geen garantie is dat hun randapparatuur volgens de regels zijn geproduceerd, is het waarschijnlijk gemakkelijker om dergelijke bedrijven te vragen of hun producten aan de eisen voldoen.

Maar goed, een Reddit-nieuwsgroep verzamelt verslagen van mensen die problemen hebben gehad met bepaalde apparaten, waaronder die van Dodocool, HyperDrive, Satechi en ZMUIPNG. Als je op het punt staat om een usb-c-hub of -dock te kopen, is het waarschijnlijk het veiligst om voorlopig hub's met externe voeding te vermijden.

Onze eerste veronderstelling is dat Apple-technici genoeg beschadigde Mac's hebben geëvalueerd om het probleem te begrijpen. De vermoedelijke oorzaak is een te hoge- of vuile stroom. Zij realiseerden dat ze het probleem konden voorkomen door de onderlinge werking van de Mac met de eigen gevoede hub of dock aan te passen. Vandaar macOS 11.2.2.

Als je Big Sur gebruikt op een recente MacBook Pro of MacBook Air met een usb-c-hub of -dock met externe voeding, raden we je aan deze onmiddellijk los te koppelen en de update te installeren voordat je het opnieuw gebruikt. Als je niet zo'n hub of dock hebt, of een andere Mac gebruikt, is er blijkbaar geen reden om deze update te installeren. macOS 11.3 verschijnt toch binnenkort.

Meer zorgwekkend is wat te doen met een MacBook Pro of MacBook Air met een eerdere versie van macOS, die gekoppeld is met een usb-c-hub of -dock met externe voeding. Misschien brengt Apple een aanvullende update uit voor 10.15 Catalina en 10.14 Mojave om dit probleem op te lossen. Als dat er niet van komt, zullen we nooit weten of het probleem op de een of andere manier specifiek was voor Big Sur of dat Apple ervoor koos om de codebases voor die oudere besturingssystemen niet te openen. Hoe dan ook, als je een usb-c-hub of -dock met externe voeding gebruikt met een recente MacBook Pro of MacBook Air, raden we je aan deze los te koppelen en contact op te nemen met de fabrikant om te bepalen of je met dit probleem te maken krijgt.

Telkens wanneer ik Take Control of Apple Home Automation introduceer, vertel ik mensen dat de beste manier om met domotica aan de slag te gaan met een simpel slim stopcontact is. Ik heb de Eve Energy en Wemo Mini, en Adam Engst is een fan van de Meross Smart wifi Plug Mini. (Zie “HomeKit voor de feestdagen (en een aantal tips voor als de app Woning niet meewerkt)”, 15 januari 2021.) Ze zijn goedkoop en je kan ze voor allerlei dingen gebruiken. Onlangs heb ik een Eve Energy in gebruik genomen ter verbetering van mijn tuinieren.

Ik ben op zijn best een matige tuinierder, maar ik word elk jaar een beetje beter. In 2020, na meer mislukte pogingen dan ik wil toegeven, slaagde ik er eindelijk in om binnenshuis peper- en tomatenzaailingen te starten, ze in de lente buiten te planten en er de hele zomer van te oogsten. Dit jaar ga ik iets beter voorbereid het tuinseizoen in.

Er zijn een paar trucs voor zaailingen. Een daarvan is dat ze niet genoeg licht kunnen krijgen. Het lukte me vorig jaar om een paar zaailingen te laten overleven door ze de hele nacht in een verlichte badkamer te laten staan, maar ik had nog steeds veel langbenige exemplaren. Zaailingen worden lang en dun als er niet genoeg licht is, waardoor ze eerder beschadigd raken als ze naar buiten gaan, en als ze al overleven, zullen het het moeilijk hebben om uit te groeien tot sterke planten.

Dit jaar probeer ik slimmer te zijn. Ik vond een oude kippenbroedlamp terug, deed er een zeer heldere maar efficiënte ledlamp in en klemde hem een paar centimeter boven mijn bakje voor zaailingen op een boekenplank. Het leuke van de ledlamp is dat ik hem dicht bij de planten kan zetten zonder deze te oververhitten.

Het andere dat zaailingen nodig hebben, is rust. De meeste tuinders zijn het erover eens dat 16 uur per dag de juiste hoeveelheid is. Maar ik kan niet garanderen dat ik er altijd aan zal denken om de kweeklamp 's ochtends aan te zetten en 's avonds weer uit te schakelen. Gelukkig had ik nog een ongebruikt slim stopcontact in een la liggen, de Eve Energy, dus besloot ik mijn groeilicht te automatiseren.

Zou je in plaats daarvan een goedkope timer kunnen gebruiken? Natuurlijk, maar ik had al een extra Eve Energy in de buurt, slimme stopcontacten zijn tegenwoordig vrij goedkoop (slechts $ 10 per stuk voor de Meross-modellen) en ze zijn veel flexibeler. HomeKit-automatiseringen laten veel meer triggers toe dan alleen het tijdstip van de dag. Als ik klaar ben met het ontkiemen van zaden, kan ik die Eve Energy gebruiken voor andere taken, zoals automatisch mijn ontvochtiger inschakelen wanneer het hier in Tennessee heet wordt. (Zie “De HomeKit-bondgenoot: de Elgato Eve Room”, 19 juni 2017.)

Nadat ik de Eve Energy aan HomeKit had toegevoegd, heb ik twee automatiseringen opgezet. De eerste schakelt het licht om 7 uur in en de tweede schakelt het licht om 22 uur uit.

Hier lees je hoe je getimede automatisering instelt in de app Woning:

1. Tik op de tab Automatisering.
2. Tik op het ‘+'-pictogram.
3. Tik op “Het is een bepaald tijdstip”.
4. Tik op “Tijdstip” als dit niet al is geselecteerd.
5. Voer de gewenste tijd in. Standaard staat de huidige tijd ingesteld.
6. Kies de dagen waarop je de automatisering wil activeren. Ik koos voor “Elke dag”.
7. Tik op “Volgende”.
8. Kies de scènes of accessoires die je wil activeren.
9. Tik op “Volgende”.

Op het laatste scherm kan je je automatisering bekijken en testen om te bevestigen wat deze zal doen.

Nu gaat mijn groeilicht 's ochtends aan en 's avonds automatisch uit. Simpel maar effectief! Mijn zaailingen zijn blij en hebben geen ander onderhoud nodig dan water geven.

Door dit alles vroeg ik me af of ik het bewateren ook zou kunnen automatiseren. En ja, dat zou inderdaad kunnen, met de watercontroller Eve Aqua! Ik zou zelfs op HomeKit kunnen bouwen om een volledige, zij het kleine, tuin te laten groeien in een ēdn SmallGarden.

Is het tijd om naar macOS 11 Big Sur te upgraden? Daar zal ik binnenkort meer over schrijven. Wij zien een algemeen probleem, dat maakt dat wij vooralsnog aarzelen om een upgrade aan te raden. Het gaat om de complexiteit van het maken van een opstartbare kopie van je opstartschijf, ook wel een kloon genoemd. Om beter te begrijpen waarom deze ogenschijnlijk eenvoudige taak - het lezen van alle data op de ene schijf en het terugschrijven daarvan op een andere schijf - een boel gedoe veroorzaakt, moeten we even terugkijken. En als we dat gedaan hebben kunnen we ingaan op de rol van een opstartbare kopie in een moderne back-up strategie.

Waarom het moeilijk is geworden om opstartbare schijven te maken

Met 10.15 Catalina introduceerde Apple APFS-volumegroepen, een manier om aparte volumes te koppelen om een opstartbaar macOS te maken. Het "Systeemvolume" bevat daarbij alle bestanden die macOS nodig heeft om te werken, terwijl het "Datavolume" alleen je data bevat. Beide volumes zie je als één geheel, bijvoorbeeld in de Finder, en overal waar je bestanden wilt selecteren of door je mappen wilt navigeren. Het Systeemvolume is bovendien alleen-lezen, zodat kwaadwillende software het besturingssysteem niet kan aanpassen. Op het Datavolume kan nog steeds geschreven worden, zodat je apps kan installeren en documenten kan veranderen.

Deze verandering in architectuur zorgde dat software voor het maken van opstartbare kopieën zich in de nodige bochten moest wringen. Ze konden niet zomaar gegevens lezen en schrijven. Voortaan moesten opstartkopieën zowel een Systeem- als een Datavolume hebben, en ze moesten gecombineerd worden in een APFS volumegroep. Uiteindelijk hebben alle belangrijke back-up-apps een manier gevonden om dit te doen: zie “Carbon Copy Cloner 5.1.10” (26 augustus 2019), “ChronoSync 4.9.5 en ChronoAgent 1.9.3” (11 oktober 2019) en “SuperDuper 3.3” (30 november 2019).

Met Big Sur ging Apple echter nog verder, en er werd sterke cryptographische bescherming toegevoegd, bij het opslaan van gegevens in wat nu een ondertekend Systeemvolume heet. (In feite leest Big Sur de gegevens niet eens rechtstreeks van dit Systeemvolume, om je Mac te starten. Er is nu een extra stap, waarin het systeem een onveranderlijk "APFS-snapshot" maakt — zeg maar een foto, een referentie naar de staat van het volume op een bepaald moment. Deze foto wordt vervolgens gebruikt om op te starten. Dat betekent dat Big Sur feitelijk start vanaf een cryptografisch ondertekende referentie naar een cryptografisch ondertekend alleen-lezen-volume.)

Deze verandering verhoogt de veiligheid nog verder, maar maakt het backup-apps ook onmogelijk om een opstartbare kopie te maken, want zij kunnen de back-up niet ondertekenen. In theorie maakt Apple's asr-gereedschap (de "Apple Software Restore"-tool) dit wel mogelijk, maar dit functioneerde tot kort geleden (tot vlak voordat Big Sur werd uitgebracht) niet. Op het moment van schrijven heeft dit gereedschap nog steeds problemen, en kan nog steeds geen opstartkopie gemaakt worden van de opstartschijf van een Mac met M1-chip. Apple zegt dit wel op te willen lossen, maar het is onduidelijk op welke termijn.

Alle drie de genoemde apps voor het maken van opstartkopieën hebben een alternatieve aanpak bedacht. Carbon Copy Cloner slaagde erin een (eenmalig-) opstartbare kopie te maken van een Mac met Intel-chip (waarvan je dan wel verplicht moet opstarten om macOS-updates te installeren). Voor Macs met een M1-chip doet CCC de aanbeveling om een back-up te maken met alleen data daarop, en Big Sur daarop te installeren. ChronoSync doet de suggestie om Big Sur eerst te installeren op een lege schijf, om daar vervolgens je data naartoe te kopiëren. De huidige versie van SuperDuper heeft andere problemen met Big Sur, dus zij bevelen aan om terug te vallen op SuperDuper 3.2.5. Maar daarmee een back-up van je gegevens, en installeer Big Sur vervolgens op die schijf, zodat je daarvan kunt opstarten. Helaas is het niet mogelijk om vervolgens nieuwe gegevens naar die kopie op te slaan, tenzij je het Systeemvolume verwijdert. Het is dus waarschijnlijk het beste dat je de back-ups voor alleen gegevens van SuperDuper 3.2.5 blijft gebruiken.

In het geval van een Mac met een M1-chip wordt het nog verwarrender. Op dit moment zegt Howard Oakley, dat je alleen een opstartkopie kunt maken op een Thunderbolt 3 schijf. Een USB schijf zou niet betrouwbaar zijn voor dit doeleinde. Die opstartschijf zal vervolgens geen Macs met een chip van Intel kunnen starten, zelfs niet als je aparte APFS-containers maakt. Het omgekeerde is ook waar - een externe drive die je kunt gebruiken om een Mac met een Intel-chip te starten, kan niet per sé hetzelfde doen voor een Mac met een M1-chip. Dus, zelfs als je erin slaagt om een opstartbare kopie te maken, dan heb je er nog niks aan, tenzij iedere Mac waarmee je hem wil gebruiken dezelfde chip gebruikt.

Heb je een opstartbare schijfkopie nodig?

Als een oude manier van werken niet meer volstaat, is het af en toe goed om te kijken of de basisprincipes nog wel kloppen. Waarom geven wij standaard het advies om een opstartbare schijfkopie te maken, als onderdeel van een goede back-up strategie? De drie redenen zijn:

• Snel herstel. De belangrijkste reden voor het gereed houden van een up-to-date opstartkopie van je harde schijf, is dat je snel weer je computer kunt gebruiken. Doe gewoon simpel een reboot van je Mac, selecteer de Optie-toets bij het opstarten en kies vervolgens de opstartbare schijfkopie. Je kunt daarna gewoon weer doorwerken. Mocht je Mac helemaal niet meer werken, dan kan je deze opstartbare schijfkopie gewoon gebruiken met een andere Mac; één die je al had, of één die je kunt lenen. Of koop een nieuwe, vervangende computer en breng deze binnen 14 dagen weer terug.
• Een extra back-up. Elke goede back-up-strategie kent meerdere back-up-locaties, bij voorkeer uitgevoerd met verschillende programma's. Als bijvoorbeeld beslist dat Time Machine je primaire back-up is, dan is het belangrijk dat je als secondaire strategie een opstartbare schijfkopie creëert met een ander softwarepakket. Dit beschermt je tegen mogelijke programmeerfouten in Time Machine en tegen fysieke beschadiging van harde schijven. Zoals ze in het Engels zeggen: "It's best not to put all your eggs in one basket". Je moet niet op één paard wedden.
• Sneller migreren van je gegevens. Ik heb hier geen hard bewijs voor, maar als ik mijn gegevens via de Setup-assistent of Migratie-assistent van Apple naar een nieuwe harde schijf of Mac zou moeten overbrengen, dan zou ik een opstartbare schijfkopie verkiezen boven een Time Machine-back-up. Bij Time Machine bepaalt het migratieproces wat de nieuwste versie van elk bestand is, terwijl mijn opstartbare schijfkopie per definitie een volledige, exacte kopie is.

Als je het bovenstaande naleest, is alleen voor de eerste reden een opstartbare schijfkopie nodig. Voor de andere twee argumenten voldoet een back-up (met andere software) van uitsluitend je gegevens.

De laatste keer dat ik moest opstarten van mijn opstartbare schijfkopie was nogal een fiasco (zie “Zes lessen die we geleerd hebben van een dode SSD van een iMac,” 27 april 2020). Ik had een kopie gemaakt naar een harde schijf van 5400 rpm, via USB 3.0. verbonden met mijn 27inch iMac uit 2014. Helaas was deze installatie pijnlijk traag. Vandaar dat ik sinds die tijd een externe SSD, de Samsung T5 als opstartbare schijfkopie gebruik. De snelheid is zoveel beter.

Het gaat hier echter niet alleen om prestaties. Toen mijn interne SSD het leven liet, heb ik eerst lang naar een oplossing gezocht, voordat ik ontdekte dat mijn opstartbare schijfkopie mij niet zou helpen. Ik neem aan dat het vaker voorkomt: je weet niet altijd meteen dat de interne schijf dood is, dus probeer je deze eerst te repareren voordat je teruggrijpt naar de opstartbare kopie. Hoezo "snel herstellen"? Ik had makkelijk de interne SSD kunnen herformatteren én een back-up kunnen terugzetten in de tijd dat ik aan het trouble-shooten was. En ik was daar zelfs al aan begonnen, toen ik erachter kwam dat her-formatteren ook niet zou lukken, zodat ik nog meer tijd verloor.

Uiteindelijk kon ik mijn dagelijks werk hervatten op andere apparaten, namelijk mijn MacBook Air uit 2012, mijn 10,5-inch iPad Pro en mijn iPhone 11 Pro. Mijn werk vindt voor het grootste gedeelte in de cloud plaats: e-mail, Slack, Google Docs en Wordpress. Had ik de snellere iMac met twee schermen gehad, dan had ik misschien meer werk gedaan gekregen, maar het werk kwam uiteindelijk klaar. Sindsdien heb ik mijn MacBook Air uit 2012 vervangen door een Macbook Air met M1-chip, met meer opslagcapaciteit en betere prestaties. Die is nog fijner om op terug te vallen.

Ik wil hier eigenlijk mee zeggen dat het opstartbaar-zijn van een opstartbare kopie voor veel mensen niet meer zo relevant is. De tijd is voorbij, dat we het aanraadden als onderdeel van een gedegen back-up-strategie. Mensen werken nu met meerdere apparaten, en veel van hun werk vindt plaats in de cloud of op een server ver weg.

De onderdelen van een moderne back-upstrategie

Het is tijd voor een nieuwe versie van de totale back-up-strategie, passend bij de moderne tech-wereld. De onderdelen in volgorde van belangrijkheid:

• Back-ups met versiebeheer. Iedereen zou eigenlijk in Time Machine reservekopieën met versies moeten maken. Die zijn essentieel bij beschadiging of onbedoelde gebruikersfouten, bijvoorbeeld als je een eerdere versie van een bestand of de inhoud van een verwijderde map terug wil zetten. Hoewel apps zoals ChronoSync en Retrospect ook reservekopieën met versies kunnen maken, zijn de back-ups van Time Machine nu juist zo goed omdat ze aansluiten bij macOS-migraties. Time Machine is niet perfect, die suggestie wil ik zeker niet wekken. Het is echter onderdeel van het besturingssysteem, en profiteert daardoor direct van veranderingen in techniek en beveiliging van macOS. En het werkt over het algemeen goed.
• Backup op internet of andere veilige lokatie. Lokale back-ups zijn van geen enkele waarde als al je apparatuur gestolen wordt, of brand- en waterschade oploopt. Van oudsher was het advies om back-up-schijven op een andere lokatie op te slaan, maar heden ten dage zijn online back-updiensten als Backblaze een stuk handiger.
• Een Mac of ander apparaat als back-up. Het is niet eenvoudig om een Mac te repareren als je Apple niet bent. Als je niet dagenlang zonder je computer kunt, is het goed om alvast na te denken welk apparaat als back-up kan dienen als je Mac er mee ophoudt; en hoe je je gegevens op dat apparaat krijgt. Wellicht heb je een laptop die je gebruikt als je onderweg bent, of er is een oudere vaste computer; misschien heb je zelfs genoeg aan een iPad. Zorg er in elk geval wel dat je de mogelijkheden van het apparaat test, vóór het moment dat je hem werkelijk nodig hebt.
• Toegang tot essentiële gegevens via de cloud. Dit is niet absoluut noodzakelijk. Veel mensen kunnen of willen hun gegevens niet eens in de cloud opslaan, maar voor veel anderen is het een prima optie om vanaf een willekeurig apparaat of lokatie bij je essentiële gegevens te kunnen. Zo heb je voor $ 9,99 per maand 2 TB iCloud Drive-opslag, en Apple's synchronisatiefunctie voor de mappen Desktop & Documents maakt het wel heel eenvoudig om snel op een andere Mac aan de slag te gaan. Voor een vergelijkbaar bedrag heb je 2 TB opslag op Dropbox, Google One, of Microsoft OneDrive.
• Een dagelijkse kopie, met alleen gegevens of ook opstartbaar. Zelfs al kan je een duplicaat niet eenvoudig opstartbaar maken, dan nog is zo'n kopie een zinvol onderdeel van een back-up-strategie. De situatie is duurzamer omdat je niet afhankelijk bent van slechts één soort software (wat bijvoorbeeld handig is als je Time Machine-back-up kuren vertoont); omdat je een extra backup op een externe schijf hebt; en omdat je buiten de Finder geen speciale software nodig hebt om je gegevens terug te kunnen plaatsen. En om door te kunnen werken heb je natuurlijk een duplicaat van je bestanden nodig, als je ooit moet uitwijken naar een andere Mac.

Als je voor alle vijf de opties hierboven een strategie hebt, dan heb je alles gedaan om je werk te beschermen, en kan je zo snel mogelijk weer aan de slag. Maar voor veel mensen vormen alle vijf samen wellicht overkill.

Ik vind dat elke Mac-gebruiker een reservekopie met Time Machine zou moeten maken. Een combinatie van een online back-up van je gegevens, en één of andere cloud-opslag is een goed idee. Mocht je huis afbranden, dan is het toch fijn als je niet ook nog je hele fotocollectie verliest? iCloud-foto's is geen volledige back-up zoals Backblaze, maar beide vormen van opslag garanderen het voortbestaan van je onvervangbare foto's en video's.

Mensen die hun brood verdienen met het gegarandeerd halen van strakke deadlines, zullen zeker een een onmiddellijk beschikbare, krachtige Mac als back-up achter de hand willen houden. De meeste anderen zullen vooruit kunnen met een oudere Mac of een minder snelle laptop. Als je niet van je Mac afhankelijk bent voor werk, dan kan ook een iPhone of iPad aan je communicatiebehoefte voldoen, tenminste totdat je de defecte Mac kunt repareren of vervangen. Onthoud ook, dat je een nieuwe Mac bij Apple kunt kopen en deze binnen 14 dagen weer kunt retourneren. Apple schijnt dit aan Apple Store-medewerkers aan te bevelen als goede manier om door te kunnen werken terwijl je op een reparatie wacht.

Zo zullen mensen die gegevens graag in de cloud bewaren, of gewoon niet zoveel waarde aan hun gegevens hechten, zich minder zorgen maken als Time Machine hun enige back-up is.

Maar goed, ik blijf bij mijn nachtelijke back-ups, omdat ze simpelweg enorm handig zijn voor probleemoplossing en herstel. Maar ik geef toe: opstartbare kopieën zijn niet meer zo belangrijk als ze ooit waren.

Wat denk jij? Hoe vaak heb jij kunnen vertrouwen op een opstartbare kopie, zodat je weer snel aan het werk kon na een gecrashte schijf? Maak je je zorgen over het creéren van een opstartbare kopie in Big Sur? Hoe zou jij omgaan met een totaal ingestorte Mac?