Zelfs als veiligheidsprofessional is het makkelijk om verdwaald te raken op het digitale terrein van de nieuwste versie van de Platform Security-gebruikersgids van Apple. Deze gedetailleerde gids behandelt de belangrijkste veiligheidskenmerken waarmee Apple apparaten, besturingssystemen en clouddiensten beschermt. Wil je de details weten van het veilige opstartproces? Je vindt het in de gids. Ook de verschillen tussen FileVault op een reguliere Intel-gebaseerde mac, een Mac met een T2 chip ingebouwd en een Mac met een M1-processor wordt behandeld. En het gaat over het versleutelingsproces voor iCloud back-ups, en hoe dat verschilt van het synchroniseren van je iCloud-sleutelhanger. Ook de de beveiliging van ARKit staat erin.

Deze gids begon als een iOS-specifiek veiligheidsdocument in 2012, en kreeg sindsdien periodieke updates - soms zelfs meerdere per jaar. Apple heeft in 2019 de iOS- en Mac-versies in elkaar geschoven. De Apple Platform Security-gids balanceert in het grijze gebied tussen sterk technische documentatie, en een makkelijk te lezen consumentenoverzicht. Hoe dan ook, het is een erg nuttige bron voor iedereen die meer wil weten over de manier waarop Apple informatie en apparaten beschermt.

Hoe nuttig ook, schrijven over de Platform Security-gids is net zo moeilijk als aandacht besteden aan de laatste updates van een woordenboek. Er is zeker veel nieuwe content, maar het echte verhaal zit ‘m niet in de details, maar in de grote verbanden van het veiligheidsprogramma van Apple, en de gevolgen daarvan voor zijn klanten en voor de technologie-industrie.

Als je breder kijkt is het volkomen helder: De toekomst van cybersecurity is verticale integratie. Met verticale integratie bedoel ik de combinatie van hardware, software en cloud-gebaseerde diensten die het feitelijke ecosysteem vormen. Dit is niet alleen een trend bij Apple maar in de hele industrie, dus ook bij een belangrijke speler als Amazon Web Services. Als veiligheid echt belangrijk is, wordt het moeilijk om te concurreren zonder de controle te hebben over het gehele systeem: hardware, software en diensten.

Verticale integratie is de sleutel naar veiligheid

Apple legt haar hele veiligheidsstrategie in de tweede paragraaf van de gids uit:

Ieder apparaat van Apple combineert hardware, software en diensten, die samenwerken voor maximale veiligheid en een transparante gebruikerservaring. Dit staat in dienst van het ultieme doel om persoonlijke informatie veilig te houden. De door Apple ontworpen chips en veiligheidshardware staan aan de basis van krachtige veiligheidsmogelijkheden. Aan de softwarekant worden het besturingssysteem en apps van derden beschermd. En uiteindelijk bieden onze diensten een systeem voor veilige en tijdige software-updates, een beschermde omgeving, en veilige communicatie en veilige betaalmogelijkheden. Het resultaat is, dat apparaten van Apple niet alleen de apparaten zelf en de bijbehorende gegevens beschermen; ze beschermen het hele ecosysteem, inclusief alles wat gebruikers lokaal, op netwerken en via onze belangrijke internetdiensten doen.

Dit is dus verticale integratie: gebruikmaken van de hele keten van hardware, software en diensten om een betrouwbaar ecosysteem te bouwen. Idealiter is het geheel meer dan de som der delen. Verticale integratie is ongelooflijk krachtig, maar het brengt ook zijn eigen zorgen met zich mee, omdat meer veiligheid meestal minder controle voor de klant betekent. De gids van Apple staat vol met voorbeelden, hoe verticale integratie de basis vormt van veiligheid in Apple's ecosysteem.

Uit de gids wordt duidelijk dat Apple de veiligheid op een scherpe manier integreert in de drie lagen van al haar platforms:

• Hardware: In alle apparaten van Apple zit specifieke veiligheidshardware, zoals de zogenaamde "Secure Enclave", die supergevoelige functies afhandelt, zoals versleuteling en het beveiligen van wachtwoorden en gegevens van Face ID/Touch ID. De Secure Enclave vormt in de hardware de basis van vertrouwen in het Apple ecosystem. Hij zorgt ervoor dat ieder apparaat zo veilig mogelijk is, en veilig kan verbinden met andere apparaten van Apple.
• Software: De besturingssystemen en apps van Apple zijn sterk geïntegreerd met de veiligheidsmogelijkheden van hardware. De koppeling zorgt er bijvoorbeeld voor, dat het geheugen en de gegevens beter beschermd kunnen worden, door gebruik te maken van beveiligingsmogelijkheden die in de CPU ingebouwd zijn.
• Diensten: Apple heeft zijn clouddiensten ook steeds verder in dit model geïntegreerd. De servers van Apple ondertekenen cryptografisch apps in de App Store bijvoorbeeld met sleutels die door de Secure Enclave gevalideerd worden.

De combinatie van alle drie de lagen zorgt voor veel van de praktische veiligheidsmogelijkheden voor de gebruiker. Apple's beveiligde opstart- en updateproces is een uitstekend voorbeeld van de manier waarop dit werkt.

Dit proces crëeert een veilige keten van vertrouwen, gebouwd van het "read-only" opstartgeheugen tot aan het moment dat de gebruiker inlogt en de data ontsleuteld wordt. Apple heeft alle verschillende software-onderdelen op laag niveau cryptografisch ondertekend, en gekoppeld aan een sleutel die – voordat de hardware de fabriek verlaat – in de Secure Enclave gebrand wordt. Vervolgens activeert Apple de aanwezige digitale certificaten en het beveiligingsprocedures op de apparaten, die zorgen dat alleen Apple-besturingssystemen geïnstalleerd kunnen worden; alleen de nieuwste versies van die besturingssystemen (afhankelijk van apparaat en instellingen); en alleen indien aangeschaft bij Apple.

In andere woorden, de vertrouwensbasis in de hardware maakt een veilig opstartproces mogelijk, dat zelf weer steunt op de cloudservers van Apple om het juiste besturingssysteem te bepalen, en om installatie van oudere of ongeautoriseerde/gehackte versies te voorkomen. In de praktijk wordt het op deze manier heel moeilijk voor aanvallers om een Mac te beschadigen door een ouder, kwetsbaar besturingssysteem te installeren; of om een extern apparaat aan te sluiten, en zo de Mac tijdens opstarten te kraken; of om een rootkit te installeren die zich tijdens opstarten activeert. Apple laat het besturingssysteem zelfs op een geïsoleerd, read-only volume draaien, dat ook cryptografisch ondertekend is om modificatie te voorkomen.

Het beeld: het is als één hoge stapel van kluizen, en elke sleutel van een kluis zit zelf weer in een andere kluis. Bedenk daarbij, dat alles wat erin zit ook nog eens in geheimschrift staat, en naar elkaar verwijst ...

Deze aanpak creëert een vertrouwensbasis waar de rest van het besturingssysteem, apps en diensten gebruik van kunnen maken. iMessage, bijvoorbeeld, gebruikt de Secure Enclave om de sleutels die berichten beschermen te beveiligen. Daarnaast zoeken Apple-servers gebruikers en verbinden die aan elkaar. Dit alles gebeurt zonder dat Apple ook maar ergens in de communicatie mee kan kijken. Verder worden iMessage-berichten tegen malware beschermd met behulp van BlastDoor, een nieuwe sandbox-achtige dienst (zie “BlastDoor verstevigt de beveiliging van iMessage tegen malware-aanvallen,” 4 februari 2021). Vreemd genoeg staat BlastDoor niet in de Platform Security gids.

Hardware, software en diensten beschermen samen de beveiliging van je memoji, terwijl die doorzwiert op de nieuwste TikTok-danspasjes. Welkom in de toekomst.

Verticale integratie is ook de toekomst van beveiliging

Apple is niet het enige bedrijf dat verticale integratie gebruikt om de beveiliging te verbeteren. Veel Android-apparaten hebben hun eigen versies van Secure Enclave. Het is voor hen echter moeilijker om hetzelfde niveau van beveiliging te bieden, omdat fabrikanten hier het volledige besturingssysteem noch de diensten controleren. Ook bij game-systemen zie je verticale integratie in werking. Microsoft en Sony investeren grote bedragen in het vergrendelen van hun platforms voor de Xbox en PlayStation, ter verdediging van hun ecosystemen voor games. (Verdediging - inderdaad - die vooral ingezet wordt tegen eigen gebruikers die de spellen kopiëren).

Mijn grote nieuwe voorbeeld is Amazon Web Services. AWS heeft "Nitro"-architectuur uitgerold. In AWS-servers worden beveiligingschips toegevoegd, die daarna weer verbinding maken met software en API’s van Amazon. Nitro beschikt zelfs over "Nitro Enclaves" voor procesbeveiliging, op zijn beurt weer geïntegreerd met de "Key Management Service" van Amazon. Het eindresultaat is dat ook AWS-werknemers niet op de virtuele machines van klanten kunnen rondsnuffelen, en klanten krijgen daarmee een veilige omgeving voor hun gevoelige gegevens. Hardware, software, diensten: ze zijn allemaal sterk geïntegreerd en ontworpen om samen te werken.

Ik zie het zo: verticale integratie vervult een spilfunctie in de verdediging tegen de gevaren van morgen. De aanvallen van tegenwoordig zijn zo geavanceerd en volhardend, dat je bijna geen veilig apparaat meer kunt bouwen zonder het besturingssysteem en de hardware volledig te integreren. Ik heb presentaties gezien waarin röntgen- en elektronenmicroscoop-beelden aantoonden hoe chips door directe manipulatie gecompromitteerd konden worden. Voor gewilde apparaten als de iPhone, iPad en Mac ligt de lat voor beveiliging bijzonder hoog. Aanvallers moeten buiten gehouden worden, zelfs als ze het apparaat daadwerkelijk in bezig hebben.

Diensten vormen de belangrijke derde poot die veilige software-updates, communicatie en handige, klantgerichte functies ondersteunt. De app "Zoek mijn", het Activeringsslot, iCloud-sleutelhanger (zodat je wachtwoorden op elk apparaat staan), Berichten, iCloud-reservekopieën en HomeKit zijn allemaal voorbeelden van Apple-services die verticale integratie gebruiken om waardevolle functies te bieden. (Waarbij "waardevol" natuurlijk afhankelijk is, van je mening over HomeKit).

Maar met grote krachten komt een grote afhankelijkheid. Als je op de cloudservice van een bepaalde leverancier vertrouwt, betekent dit, dat als de service uitvalt of de leverancier besluit de service stop te zetten, jij de trotse eigenaar bent van een nutteloos stuk plastic plus elektronische componenten. Hoewel Apple niet snel failliet zal gaan, hebben we eerder dit jaar problemen gezien toen de certificaatserver van het bedrijf overbelast was, en traag reageerde op integriteit-controles. Sommige gebruikers konden geen apps opstarten (“Netwerkproblemen van Apple zorgen wereldwijd voor een middag zonder productie,” 13 november 2020). Verticale integratie zorgt er ook voor, dat klanten aanmerkelijk meer apparaten en services van de leverancier gebruiken, waardoor de verkoop stijgt.

Een dergelijke integratie ten bate van veiligheid heeft ook tot gevolg, dat de flexibiliteit afneemt en sommige functies verdwijnen. Dankzij het nieuwe ondertekende systeemvolume (SSV) van macOS 11 Big Sur, is zoiets simpels als het maken van een opstartbare kopie van een schijf nu een grote hindernis geworden voor ontwikkelaars van back-up-programma's. Voor een Mac met een M1-chip levert zelfs het maken van een opstartbare externe schijf veel problemen op. "Dit is een hele nieuwe wereld Mammaloe, zei Pipo". We kunnen niet langer vertrouwen op de veiligheidspraktijken van 1964.

De Platform Security-gids van Apple is essentieel om te lezen voor iedereen die nieuwsgierig is naar beveiliging. Het document beslaat bijna 200 pagina's en bevat informatie over uiteenlopende onderwerpen. Over hardwarematig uitzetten van MacBook-microfoons, Ultra Wideband-beveiliging in iOS, het Security Research Device-programma van Apple, en zelfs over autosleutel-beveiliging. En doordat ik me in dit stuk gefocust heb op Apple's integratie van hardware, software en services, moest ik vele belangrijke beveiligingsverbeteringen op elk van deze gebieden links laten liggen.

De iOS-apparaten van Apple zijn de veiligste consumentenhardware ooit gemaakt. Macs met M1-chip zijn misschien wel de veiligste consumentencomputers voor algemeen gebruik die we ooit hebben gezien. "Veiligst" is niet hetzelfde als onschendbaar. Apple erkent dat dit steeds een wapenwedloop is, die nooit zal eindigen. Voor elke vooruitgang die Apple maakt, zoeken professionele criminelen en vijandige regeringen (nou ja, alle regeringen) naar een nieuwe manier om toch binnen te komen. Maar het is duidelijk dat Apple de komende jaren elk beschikbaar gereedschap zal gebruiken om een veilig ecosysteem op te bouwen. Een systeem dat vertrouwt op de integratie van hardware, software en services.

1984 was een mijlpaal in de computerwereld. Het was natuurlijk het debuutjaar van de Macintosh maar het bracht ook een ander stuk tijdloze computerhardware voort: het IBM Model M-toetsenbord, dat volgens Matt Neuburg het beste toetsenbord aller tijden is (zie “Het beste computertoetsenbord aller tijden?,” 27 februari 2009).

Model M vertegenwoordigt een lang vervlogen tijdperk van toetsenborden die zijn ontworpen om typemachine-gebruikers tevreden te stellen, met bevredigend klikkende knikveertoetsen. In 1992 heeft IBM het grootste deel van zijn toetsenbordproductie overgedragen aan Lexmark, dat model M-toetsenborden voor Big Blue bleef produceren. De industrie stapte uiteindelijk over op goedkopere en papperigere mechanismen zoals rubberen dempers, en Lexmark en IBM trokken zich beiden eind jaren negentig uit de Model M-business terug. Een groep Lexmark-medewerkers kocht echter de fabriek in Lexington, Kentucky, en richtte Unicomp op.

Klikkende toetsenborden, ooit een niche-item, zijn de afgelopen jaren weer in de mode geraakt. Ze zijn nu zo populair dat reguliere bedrijven mechanische 'gaming'-toetsenborden aanbieden die je in veel fysieke winkels kunt kopen, zelfs in Walmart. Ondertussen is Unicomp al sinds de dagen van de schijnbare ondergang van Apple bezig met de productie van die klassieke Model M klikkende toetsenborden.

Unicomp maakt zelfs een Mac-specifiek model, de Spacesaver M maar die zou ik niet willen aanbevelen. Dat komt doordat het oude Lexmark-gereedschap in de loop der jaren is versleten, wat heeft geleid tot wijdverspreide meldingen van betrouwbaarheidsproblemen en een slechte pasvorm en afwerking. Onlangs heeft Unicomp geïnvesteerd in gloednieuwe apparatuur om het eerste gloednieuwe Model M in een kwart eeuw te maken, simpelweg genaamd New Model M.

Ik merkte onlangs dat ik een nieuw toetsenbord nodig had. Hoewel de Model M niet mijn eerste toetsenbord was, was het wel wat ik gebruikte tijdens mijn typeklas op de middelbare school en sindsdien verlangde ik terug naar die klikachtige, veerkrachtige typsensatie.

Omdat de COVID 19-pandemie en de daaropvolgende lockdowns een catastrofale impact hebben op kleine bedrijven heb ik er een soort nieuwjaars-voornemen van gemaakt om meer te doen om kleine lokale bedrijven te ondersteunen. De Unicomp-fabriek ligt slechts 3 uur ten noorden van mijn huis dus ik dacht dat, zelfs als ik niet helemaal tevreden was met het toetsenbord, ik in ieder geval mijn steentje zou bijdragen om een van de weinige fabrikanten van computerrandapparatuur te ondersteunen die nog steeds producten in de Verenigde Staten maakt.

De New Model M(ac-toetsenbord)

Ik had bijna een standaard nieuwe Model M met Windows-toetsen gekocht met alle ingebouwde gemakken en ongemakken van een PC-toetsenbord. Ik kijk namelijk niet zo vaak naar mijn toetsenbord en het maakt mij niet uit als de Command-toets een symbool heeft van een Saint Hannes kruis, een Windows-logo of een Linux penguin. Hoe dan ook, je kunt altijd de toetsen wisselen omdat Unicomp verschillende keycaps verkoopt.

Mijn grootse probleem waren de specifieke toetsen voor de Mac op de bovenste rij die de functies uitvoeren voor beeldhelderheid, geluidsniveau, Mission Control en andere functies. Ook heeft het basis-model geen Functie-toets zoals op een Apple-toetsenbord. Natuurlijk kan ik iets herprogrammeren om deze functies te krijgen maar voor deze keer wilde ik mijn leven wat makkelijker maken door een toetsenbord te nemen met een Mac lay-out.

Ik heb medio december contact opgenomen met Unicomp en gevraagd of zij een New Model M konden maken met dezelfde lay-out als de Spacesaver M. Ik wist dat Unicomp veel economische schade lijdt door de Covid-19 pandemie en om die reden hadden ze hun nieuwe Mini M keyboarduitgesteld die was gepland voor maart 2020. Daarom had ik geen hoge verwachtingen maar ze gaven snel antwoord dat ze een aangepast toetsenbord konden maken en ik het in januari maar weer moest vragen.

Half januari heb ik weer met Unicomp-support gesproken en gevraagd of ze een aangepaste new Model M voor me konden maken. Ze gaven hier positief antwoord op en hadden de volgende instructies gegeven voor het bestellen:

1. Voeg een New Model M toe aan de winkelwagen.
2. Voeg twee keer 10 dollar aanpassingskosten toe.
3. 3. In het aanpassingsveld geef aan dat je een toetsenbord met Mac lay-out wilt hebben.

De bestellingsstappen waren nogal onhandig en de totale kosten met de aanpassingskosten en het verzenden waswaren $ 145,87. Dat is duur maar niet veel meer dan veel andere hoogwaardige mechanische toetsenborden die tegenwoordig op de markt zijn.

Unicomp vertelde mij dat de levering over 2 weken zou plaats vinden maar in werkelijkheid werd het na 3 dagen verstuurd. Het arriveerde al een dag later, waarschijnlijk doordat we niet zo ver van elkaar wonen.

Het toetsenbord waar ik nu op typ is waarschijn lijk uniek, een New Model M met een Mac lay-out.

De New Model M Mac-indeling

Het industriële ontwerp van het nieuwe Model M zal geen stijlprijzen winnen. Het heeft een eenvoudige zwarte basis, met een mix van witte en grijze toetsen. De Mac-variant is vrij kaal. Het bevat alle toetsen die je zou verwachten van een volledig Mac-toetsenbord - Command, Option, Functie, helderheid, enz. - maar verwacht geen door Susan Kare ontworpen pictogrammen op de toetsen. Speciale toetsen zoals Command en Exposé hebben eenvoudige tekstlabels, terwijl helderheid-, volume- en mediatoetsen algemene pictogrammen hebben.

Qua formaat is het New Model M een beest. Het is 45,5 cm breed, 19 cm diep en 5 cm hoog en weegt ongeveer 1,7 kg. Het numerieke toetsenblok maakt het toetsenbord bijzonder breed, dus het kan in de weg zitten als je je toetsenbord en aanwijsapparaat naast elkaar houdt. Ik leg het toetsenbord liever op mijn schoot, dus dat is voor mij geen probleem.

Het New Model M werkte direct met mijn iMac. Volume-, helderheid- en mediatoetsen werkten perfect, net als Exposé. Om Launchpad te activeren moest ik de Dashboard-toets programmeren in "Systeemvoorkeuren > Toetsenbord > Snelkoppelingen" (interessant genoeg wordt de Dashboard-toets geregistreerd als F12).

Een vreemd ding is dat Unicomp de Insert-toets verving door Eject, iets wat ik niet opmerkte totdat ik probeerde op Insert te drukken terwijl ik op mijn ThinkPad typte en de dvd-lade tevoorschijn kwam. Een ander merkwaardigheidje, hoewel het standaard is op Mac-toetsenborden van volledige grootte, is dat er geen Num Lock-toets op het numerieke toetsenblok staat. In plaats daarvan wordt deze vervangen door een Clear-toets. Ik vind het kleine pictogram van vingerpistolen die de letter "a" op de Delete-toets verslaan ook amusant.

Als je moet kiezen tussen de standaardindeling of $ 20 extra neerleggen voor de Mac-lay-out, denk ik dat het extra geld de moeite waard is als de hoofdcomputer waarmee je het toetsenbord gaat gebruiken een Mac is.

Typen op de New Model M

Laten we het hebben over wat echt belangrijk is: hoe is het om op het New Model M te typen? Het is moeilijk om een dergelijke ervaring in tekst over te brengen, maar ik zal mijn best doen.

Het is belangrijk op te merken dat Model M geen mechanisch toetsenbord is! In plaats daarvan gebruikt het een knikveermechanisme, wat een veel ouder ontwerp is dan het traditionele mechanische toetsenbordmechanisme. Het belangrijkste verschil tussen de twee is de grootte van de veer. In een knikveertoetsenbord druk je op een toetskap, die een veer indrukt die direct op een hendel zit die de toetsaanslag bedient. In een mechanisch toetsenbord bedient een klein beetje plastic de toetsaanslag, waarbij de veer de toets eenvoudig terugbrengt naar zijn oorspronkelijke positie.

In een knikveermechanisme is de veer de ster van de show. Als je een van de toetskappen los trekt, zie je de veer in zijn put zitten.

Het functionele verschil is dat de veren van een kniksleutel een zekere 'veerkracht' hebben die mechanische sleutels niet hebben. Het is moeilijk over te brengen, maar de toetsen maken een licht 'kronkelend' geluid terwijl je typt. Het is niet bijzonder luid, hoewel het zeker niet stil is. Ik maak me geen zorgen over het wakker maken van de kinderen als ze in de naast gelegen kamer slapen en het lijkt stiller dan het oude betrouwbare Das Keyboard van Adam Engst, dat klinkt als stampende paarden als we aan het bellen zijn met Slack. Ik heb een opname gemaakt waarin ik typ op het nieuwe model M, zodat je een idee kunt krijgen van het geluid.

Knikveren staan erom bekend veel kracht te vereisen. Ik maakte me daar zorgen over omdat mijn onderarmspieren de neiging hebben pijnlijk gespannen te raken als ik herhaaldelijk op knoppen druk, daarom gebruik ik een verticale muis en speel ik zelden meer games op computers (zie “De verticale muis van Anker is een goedkope oplossing voor RSI”, 7 december 2018). Ik heb echter helemaal geen last gehad van de activeringskracht die nodig is voor de New Model M.

Ik vind de toetsen zelfs vrij licht om in te drukken. De veer biedt voldoende weerstand, zodat je niet per ongeluk een toets activeert door alleen de toets aan te raken, maar als je eenmaal besluit een toets in te drukken, beweegt deze een heel klein beetje voor die altijd zo bevredigende klik. Ik schat dat de daadwerkelijke activeringsbeweging ongeveer hetzelfde is als het Magic Keyboard van Apple.

De extra afstand tussen de klik en waar de toets stopt helpt om je vingers te ontzien. Als ik op Apple toetsenborden tik krijg ik soms letterlijk pijn in mijn vingertoppen doordat ze continu tegen het toetsenbord slaan. Met de New Model M heb ik daar geen last van.

In de tijd dat ik nog geen nieuw toetsenbord had gebruikte ik een spotgoedkoop Walmart gevalletje dat zo sponzig was dat het leek alsof je op aardappelpuree tikt. Ik kreeg er kramp van in mijn onderarmen, omdat mijn vingers zich door modder leken te moeten ploegen. Ik kan niet zeggen dat de New Model M de kramp in mijn onderarmen helemaal heeft verholpen maar van alle toetsenborden die ik heb geprobeerd heb ik er wel het minste last van.

Haarkloverijen

Ik tik graag op dit toetsenbord maar zelfs dit toetsenbord is niet perfect. Dat begint met het uiterlijk. Dat is weliswaar subjectief maar persoonlijk vind ik de New Model M spuuglelijk. Erger is evenwel het gebruik van felblauwe LEDs voor de Caps Lock en Function-indicatielampjes. Wellicht zijn het gewoon mijn gevoelige ogen maar ik vind blauwe LEDs al heel snel te fel, en er zijn er tegenwoordig veel te veel van in computeronderdelen.

Als je problemen hebt met n-key rollover moet je het New Model M niet aanschaffen. Veel toetsenborden registreren toetsaanslagen niet meer betrouwbaar als je te veel toetsen tegelijk intik. Je kunt dat op je eigen toetsenbord testen door beide Shift toetsen met je pinken ingedrukt te houden en het volgende te tikken:

THE QUICK BROWN FOX JUMPS OVER THE LAZY DOG

Als ik dat op de New Model M doe krijg ik:

TE UIC RWN JUS VER TE LAY DG

Da's niet heel jofel maar zoals ik al zei, dat is met name een probleem voor gamers, die veelvuldig meer toetsen tegelijk in moeten drukken. Het Apple Magic Keyboard gedraagt zich niet beter:

H CK BN FX JMPS V H LAZ DG

Toetsenborden met n-key rollover hebben geen limiet in het aantal toetsen dat je tegelijkertijd kunt indrukken. N-key rollover wordt vaak verward met ghosting; maar dat is het effect dat onbedoelde tekens worden gegenereerd als je meerdere toetsen indrukt, bijvoorbeeld wanneer je “n” en “k” tegelijkertijd indrukt en er dan ook een “i” opduikt in wat je typt. Vaak bedoelen producenten van toetsenborden een soort van 'key rollover' als ze adverteren met “anti-ghosting”. Linus Sebastian legt het verschil uit in deze video.

De nog steeds niet verkrijgbare Mini M krijgt een functie die ik graag ook in de New Model M had gezien - als 'ie ooit het daglicht gaat zien: een verwijderbare USB kabel. Mijn ervaring is dat het eerste onderdeel van voorwerpen die lang mee moeten gaan dat de geest geeft, de kabel is (zoals die van mijn Sony MDR-V6 koptelefoon uit 2007), dus het zou fijn zijn als je die eenvoudig kunt vervangen.

Er zijn een paar dingen aan de New Model M die minder zijn dan de Model M toetsenborden die ik op school gebruikte. Als ik in de zijkant van het toetsenbord knijp (zowel links als rechts) dat kraakt er wat. De oorspronkelijke Model M was steviger, waarschijnlijk omdat ze uit graniet gehouwen waren. Dat is bij het tikken overigens geen probleem. Een ander probeem is het gebruik van enkelvoudige toetsen. De oude Model M-toetsenborden hadden een 'hoesje' over elke toets die je er eenvoudig af kon halen zodat je het uiterlijk van de toets kon aanpassen zonder de hele toets te verwijderen en daarmee wellicht ook het mechanisme te beschadigen. Op de New Model M moet de je hele toets verwijderen. Maar het blijft een haarkloverij.

Een laatste klein probleem dat ik heb, dat wellicht op termijn een groter probleem kan worden, zijn de scherpe kantjes van de Command toets. Omdat ik de zijkant van mijn linkerduim vaak tegen de hoek van die toets houdt is die rand irritant. Het zou fijner zijn als de Control-, Option-, en Command-toetsen afgeschuinde kanten hadden.

Eindoordeel

Als ik niet weg zou zijn van de New Model M, zou ik mij in elk geval kunnen troosten met de gedachte dat ik een kleine, enigszins lokale ondernemer gesteund zou hebben. Maar ik ben er wel weg van! Hij gaat geen schoonheidsprijzen winnen en ook geen videogametoernooien, maar erop tikken is een verademing. En dat is wat ik elke dag doe, de hele dag.

Er is een theorie genaamd het Lindy effect, dat postuleert dat hoe langer een duurzaam artikel meegaat, hoe langer het ook nog mee zal gaan. Als bijvoorbeeld een boek al 50 jaar niet uit druk is geweest is het aannemelijk dat het nog wel een aantal jaren niet uit druk zal raken. Als je daarin gelooft dan is de 37 jaar oude Model M beslist “lindy.” Het is een tijdloos ontwerp, en ik ben blij dat Unicomp de traditie voortzet.

Om af te sluiten is hier een video van mijn jongste zoon terwijl hij me helpt met het opnemen van toetsenbordgeluiden.

Ik beëindig mijn bespreking van de CES van dit jaar met iets nieuws: ik ga de jaarlijkse CES Innovation Awards bespreken. Deze worden elk jaar uitgedeeld, en ik heb ze altijd links laten liggen omdat het naar mijn mening niets toevoegde aan mijn overzicht: je ziet het bijbehorende logo overal op de tentoonstelling, op de stands die minimaal een eervolle vermelding kregen, maar de aantrekkelijkheid van stands wordt mijns inziens veel meer bepaald door wat ze zelf tentoonspreiden. (Winnaars van de Innovation Award krijgen een eigen extra toonzaal, waar de betreffende items letterlijk achter glas staan, met niemand om ze aan te prijzen. Ook niet heel zinvol om langs te gaan.)

Dit jaar was anders, omdat veel winnaars en eervolle vermeldingen helemaal geen virtuele stands hadden op de CES, en een bespreking dus de enige manier was om ze te vinden. En het bleek een ware openbaring, met veel interessante zaken, dus ik zal volgend jaar zeker meer aandacht besteden aan de Innovation Awards, even ervan uitgaande dat de CES in januari 2022 weer een ouderwets hectische aangelegenheid in Las Vegas wordt.

Bodyfriend Quantum, een massagestoel

Massagestoelen zijn populair op de CES, al was het maar omdat ze 'uittesten' je even doet relaxen. De truc is om weer op te staan voordat je helemaal wegdommelt zodat je kwijlend op de leren bekleding ligt. De massagestoel Quantum van Bodyfriend lijkt op een astronautenstoel uit een Apolloraket in de interpretatie van ontwerper Ricardo Montalbán. Je kunt de functies van de stoel bedienen met druk- en draaiknoppen op de armleuningen, een ingebouwd, verstelbaar 10 inch-tablet, of stemcommando's die de stoel op termijn leert herkennen via kunstmatige intelligentie in de cloud. De stoel kan tussen de 115º en 170º achterover leunen en buigt bij de heup van volledig horizontaal tot volledig verticaal. Aan beide kanten van de hoofdsteun zijn Bang & Olufsen-luidsprekers ingebouwd, en hij heeft zelfs onafhankelijke koel- en verwarmingselementen. En er is een UPS voor als de stroom uitvalt. De prijs van de Quantum doet vermoeden dat hij voor een reis naar de maan bedoeld is: de verwachte prijs bij introductie in april 2021 is 8.000 dollar, maar als je er eenmaal in ligt ben je zo relaxt dat dat geen probleem meer zal zijn.

Bosch Nyon, een smart display voor de fiets

Ik heb al jaren niet meer gefietst, maar het Bosch Nyon smart display klinkt als iets dat ik op mijn fiets zou willen hebben (als ik nog geen head-up display had, zie Eyelights in “CES 2021: iPad-cases met meerdere aansluitingen, MacBook Pro SSD's, videovergadercamera's en een vliegtuig waarmee je kan rijden”, 11 februari 2021). Nyon heeft een aantal kenmerken die superieur zijn aan standaard montagesets voor een iPhone, waaronder displays die ontworpen zijn voor snelle referentie en navigatie, weerbestendigheid en bedienbaarheid met fietshandschoenen. Pas de gebruikersinterface aan voordat je vertrekt en je ziet altijd precies de informatie die je op een bepaald moment wilt hebben. Nyon communiceert met je iPhone om route-informatie op te pikken en slimme functies op je fiets te activeren, Het kan bijvoorbeeld schakelen of de motor van een slimme fiets vergrendelen. De informatie van je rit wordt geüpload naar een eBike-app op je telefoon en een clouddienst, zodat je die later nog eens kunt bekijken. De Nyon is nu verkrijgbaar voor prijzen die variëren per verkoper. Ik heb prijzen rond de $ 370 gevonden.

ChargeASAP Omega, een GaN-lader van 200 watt

Alle GaN-laders (galliumnitride) zijn klein genoeg om onder "je moet het zien om het te geloven" te vallen, maar zelfs dan is een lader ter grootte van een creditcard die twee MacBook Pro's tegelijk kan laden het vermelden waard. De reeks Omega-laders van ChargeASAP is verkrijgbaar in 65, 100 en 200 watt, waarbij de 200 watt-versie vier poorten heeft voor gelijktijdig opladen via twee USB-C- en twee USB-A-kabels. De lader kan ook een iPad snel opladen met 20 watt. De lader van 200 watt weegt minder dan 220 gram en zal $ 149 kost wanneer hij deze maand verkrijgbaar is; hij is nu verkrijgbaar op IndieGogo voor $ 100 en is bijna uitverkocht.

Dell UltraSharp, een gebogen beeldscherm van 40 inch

Ultrawide monitoren hebben een nadeel: ze hebben een lagere resolutie en een hogere prijs dan de twee naast elkaar staande beeldschermen die ze moeten vervangen, maar daar staat tegenover dat je één enkel apparaat hebt met een veel hogere Star Trek-factor. Dells nieuwe gebogen 21:9 beeldscherm van 40 inch, de U4021QW is hier een perfect voorbeeld van. Met slechts 140 dpi komt het niet in de buurt van Retina-resolutie, en met een prijs van $ 2.099.99 houd je nog een derde deel over als je twee Dell 27 inch 4K beeldschermen koopt. Maar met twee beeldschermen krijg je niet de curve die zorgt voor een gelijke focus-afstand tot beide uiteinden en heb je niet de KVM-capaciteiten van de U4021QW om twee gekoppelde Macs tegelijk te beheren en te bekijken. En ook al zijn ultrawide beeldschermen niet nieuw, het gecurvede effect heeft toch iets van een apparaat dat uit de toekomst is gekomen. Het beeldscherm is nu leverbaar.

D-Link DUB-E250, een USB-C-adapter van 2,5 GbE

D-Links nieuwe DUB-E250 is een 2.5GBASE-T USB-C-Ethernet-adapter die snelheden aankan tot 2,5 gigabits per seconde. Dat klinkt misschien niet zo spannend, omdat recente Macs veelal 10GBASE-T 10 Gbps aankunnen, soms als toe te voegen optie. Het verschil is de bekabeling: 10GBASE-T vereist CAT6 of CAT6a Ethernet-kabels, wat sneu is als je ethernet-kabels van de oudere standaard CAT5e zijn. CAT5e kan tot nu toe niet sneller dan 1 Gbps. 2.5GBASE-T adapters kunnen echter meer doorvoer uit je bedrading persen. Het gaat $ 49,99 kosten als het in het eerste kwartaal van 2021 op de markt komt.

Eyrise i350, privacy-vensters

We hebben het allemaal gezien in de sciencefictionfilms: een venster dat doorzichtig blijft totdat een van de personages er een beweging naar maakt, waarna het ondoorzichtig wordt. Dit is ongeveer wat Eyrise aanbiedt met zijn privacy-vensters i350: druk op een knop en het venster verandert van transparant naar matglas. Eyrise vensters lijken te worden verkocht als een architecturaal onderdeel, niet als iets dat je zelf kan kopen en installeren. In plaats daarvan moet je in overleg met het bedrijf een eigen ontwerp verzinnen en een goede prijs bedingen. Per direct leverbaar.

iPad-dockingstation StudioDock van Kensington

Het StudioDock van Kensington verandert een 12,9 inch-iPad Pro, een 11 inch-iPad Pro of een 11 inch-iPad Air in een desktopcomputer die doet denken aan een iMac. Je bevestigt je iPad op een magnetische plaat die hem draadloos opgeladen houdt. Een enkele USB-C-verbinding splitst zich aan de achterkant van het dock op in een USB-C-poort, drie USB-A-poorten, een 3,5 mm audio-aansluiting en Gigabit Ethernet. Er is ook een HDMI 2.0-poort (om een extern beeldscherm aan te sluiten) en een snelle SD-kaartlezer. De voet van de standaard doet ook dienst als draadloos oplaadstation voor je iPhone en AirPods, en later dit jaar zal een optionele zijmontage verkrijgbaar zijn om je Apple Watch op te laden. Orders kunnen nu al worden geplaatst voor levering in maart 2021. Het StudioDock 12,9 inch-model kost $ 399,99, terwijl het 11 inch-model $ 379,99 kost.

UTS-1, een draadloze oplader van Kew

Kew geeft een interessante draai aan draadloos opladen met de UTS-1, een Qi-oplader die je onder het oppervlak monteert dat je in een oplaadstation wilt veranderen. Mits het oppervlak minder dan 2,5 cm dik en niet van metaal is, zal de bovenkant fungeren als oplaadpad. De oplader communiceert met je apparaat om de locatie en afstand te bepalen, waardoor de oplaadefficiëntie wordt verbeterd. Je kunt de UTS-1 met schroeven monteren, of de meegeleverde dubbelzijdige tape gebruiken om hem later ergens anders te plaatsen. Er zitten stickers bij voor als je een zichtbaar doel op het oppervlak wilt maken, maar in tegenstelling tot een gewone oplader kun je zonder spijt een glas water morsen. Lees de veelgestelde vragen voordat je er een koopt, aangezien er beperkingen zijn bij gebruik met een iPhone 12-model, en hij wordt niet aanbevolen voor AirPods. De UTS-1 is verkrijgbaar in twee modellen, een voor 18-25 mm dikke oppervlakken, een andere voor oppervlakken van 10-17 mm. Beide kosten $ 104,95 en zijn nu beschikbaar.

LG Wing, een twee schermen-telefoon

Totdat ik een opvouwbare tablet in Westworld-stijl kan kopen, blijf ik geboeid door telefoons met twee schermen en de Castaway, een 'tweede scherm voor iPhones' van vorig jaar. (Zie “CES 2020: Persoonlijke spelmachines, buitenboord-telefoonschermen en dystopische drones”, 10 februari 2020.) Helaas is de Castaway nog steeds niet beschikbaar, maar LG heeft nu de LG Wing-telefoon met draaibaar scherm uitgebracht. Het is een Android-telefoon, maar het is de moeite waard om de video van Marques Brownlee te bekijken: de LG Wing heeft geen kwetsbare vouw zoals we die hebben gezien bij andere (mislukte) apparaten. In plaats daarvan is het scherm draaibaar waarbij een tweede, kleiner scherm zichtbaar wordt in een T-vormige configuratie. Raar hè? De LG Wing is een 5G-telefoon die deze maand verkrijgbaar is bij AT&T, T-Mobile en Verizon voor $ 999,99 tot $ 1049,99.

Mondkapje met oordopjes van Maskfone

Het was niet verrassend om dit jaar 'smart mask'-inzendingen te zien op de CES, maar de enige opvallende was de Maskfone van Hubble Connected: een mondkapje met een vervangbaar filter en ingebouwde bluetooth-oordopjes. Op het eerste gezicht (sorry) is het een beetje vreemd om een mondkapje met geïntegreerde oordopjes te kopen, omdat je willekeurige oordopjes krijgt die Hubble Connected aan het product van $ 49,95 toevoegt, in plaats van het bredere scala aan keuzes op de markt. Aan de andere kant ben ik de tel kwijtgeraakt hoe vaak een oordopje loskwam als ik mijn kapje afdeed. Verschillende keren lanceerde ik er eentje behoorlijk ver met het elastiekje. Maskfone beweert ook dat door de combinatie met oordopjes je minder vaak aan je mondkapje zit te friemelen. De bedieningsknoppen bevinden zich in de kaaklijn van het kapje. Nu beschikbaar. Een setje van 5 vervangende N95/FFP2-filters kost $ 19,99, evenals een pakket van 30 vervangende PM2.5-filters.

ActiveLook, heads-up display-technologie van MicroOLED

Eerder deze CES vroeg ik me af waarom de heads-up display Eyeride in een motorhelm moest worden gemonteerd. (Zie “CES 2021: iPad-cases met meerdere aansluitingen, MacBook Pro SSD's, videovergadercamera's en een vliegtuig waarmee je kan rijden”, 11 februari 2021.) Nu heb ik geleerd dat concurrerende technologie, ActiveLook van MicroOLED, brillen omvat, zoals je kunt zien in de promotievideo van het bedrijf. ActiveLook is een systeem dat MicroOLED aan andere bedrijven verkoopt om in hun producten op te nemen, zoals de eerste slimme zonnebril op de markt, de EVAD-1 van Julbo. ActiveLook projecteert een monochroom scherm vanaf de brug van de neus naar een locatie aan de binnenkant van de speciaal gecoate lenzen en biedt heads-up-informatie van een aangesloten telefoon, zoals de afgelegde afstand of hartslag. Een sensor gemonteerd aan de voorzijde kan aanraakvrije handgebaren waarnemen en het display dienovereenkomstig aanpassen. Wat mij niet duidelijk is, is wat er aan de andere kant van de lens zichtbaar is als ActiveLook in gebruik is. De reclamematerialen laten allemaal een normaal beeld van links naar rechts zien aan de buitenkant van de lens, maar dat zou voor de drager achterstevoren zijn. De prijzen van ActiveLook variëren per product en verkoper, maar de adviesprijs voor de momenteel uitverkochte EVAD-1 is € 499.

Mesh Network van Milo voor groeps-audiochat

Een tijd geleden schreef ik over goTenna Mesh, waarmee sportievelingen ook sms konden gebruiken als ze zich buiten het bereik van hun mobiele netwerk bevonden (zie “CES 2018: ShowStoppers voorbereiding op het instorten van de beschaving”, 12 januari 2018). Milo gaat hierin nog een stap verder: koppel twee Milo's in een mesh-netwerk en de speaker-microfooncombinatie pikt iedere stem in de groep op en laat die horen bij de ander. Je kunt een Milo aan een van drie verschillende magnetische klemmetjes aan je kleding of apparatuur bevestigen. Dankzij ruisonderdrukking is iedereen duidelijk hoorbaar ondanks eventueel fiets- of ski-gerelateerd windgeruis. Net als bij de goTenna Mesh vormen de Milo's een mesh-netwerk: er is een maximaal bereik van 600 meter tussen twee apparaten, maar je stem wordt doorgegeven aan iedereen in de groep op 600 meter afstand van die persoon enzovoorts. De vraag is hoe het werkt als je dichtbij genoeg bent om de anderen ook gewoon te kunnen horen: hoor je alles dan twee keer, met vertraging? Milo's worden nog niet geleverd en er is geen prijs aangekondigd, maar het bedrijf heeft een mailinglijst waar je je voor kunt opgeven. Op de nu gesloten Kickstarter belooft het deze maand nog te kunnen leveren en vroeg het zo'n $ 160–$ 170 per Milo.

Mudra Band: je Apple Watch bedienen met bewegingen

Als je je Apple Watch veel gebruikt, vind je Wearable Devices' Mudra Band misschien wel iets magisch. De Mudra Band heeft acht sensoren aan de binnenkant van de band die meten welke gebaren je met je hand maakt, dus in plaats van het scherm te bedienen met je andere hand kan je gebaren maken met de hand waar het horloge zit. Met een korte beweging in de lucht kan je een binnenkomend belletje wegdrukken of door met je duim en wijsvinger te knijpen een wekker uitzetten. Met een bijbehorende app kan je eigen bewegingen aan acties op het horloge toekennen. De Mudra Band kost $ 179, is beschikbaar in het zwart en wit en zal verkrijgbaar zijn vanaf maart 2021. Het bedrijf is zich ervan bewust dat het klinkt alsof je dreigt te betalen voor een product dat nooit zal uitkomen, want in een introductie-video wordt meermaals gezegd, “Het werkt al!”

Petpuls, een halsband voor een “pratende hond”

Halsbanden die het voor honden mogelijk maken om te praten zijn al 12 jaar oud, echter alleen in de speelfilms. Petpuls wil hier wat aan gaan doen met een halsband die de emotie van een hond afleidt uit diens blaf. De emoties die worden herkend zijn: ontspannen, gespannen, kwaad, verdrietig en gelukkig. Dit brengt mij nogal in verwarring, omdat aan de meeste honden een dongel zit die ‘staart' heet en die dezelfde informatie doorgeeft. De meeste eigenaren van honden kunnen zelfs gedetailleerdere informatie halen uit oogcontact en lichaamstaal. Misschien is de markt die Petpuls wil voorzien met dit product voor hondeneigenaren die zich schuldig voelen omdat ze de hond de hele dag alleen laten, wanneer dit weer ‘normaal' zal zijn. In ieder geval heeft de Petpuls een voordeel boven oogcontact omdat hij de stemming van de hond in de loop der tijd bijhoudt en deze informatie in de iPhone-app weergeeft. De halsband weegt ongeveer 25 gram en is IP65 waterdicht, en de batterij is goed voor 8 tot 10 uur. Ik neem aan dat dit lang genoeg is om naar kantoor te gaan en weer terug te keren. De voorbestellingen kunnen nu worden gedaan bij Petpuls en de eerstvolgende levering is in april 2021, de prijs is $ 99 voor kleine honden en $ 108 voor grote honden.

Kishi, een game controller van Razer

Toen ik een kind was, hadden we game controllers met één of twee knoppen, en dat vonden we genoeg. (Zie het laatste nieuws van Atari in “CES 2021: virtuele presentaties voorafgaand aan de show, met gamekubussen, telepresence-robots en desinfecterende wekkers”, 11 januari 2021.) Maar tegenwoordig is dat niet meer voldoende om je beste vriend af te troeven. Veel spelletjes maken slim gebruik van het aanraakscherm van een telefoon, soms zelfs met tactiele terugkoppeling. De Kishi game controller van Razer pakt je iPhone in de controller, zodat je geen schermhouder meer nodig hebt en je gewoon met je handen kunt spelen. Eén zijde maakt verbinding met de Lightning-poort van je iPhone, terwijl de andere zijde verschuifbaar zodat je hem over bovenkant van de iPhone kunt klemmen. Een Kishi heeft twee klikbare duimcontrolsticks, een D-pad met acht richtingen, vier speeltoetsen, drie functietoetsen, twee activeertoetsen en aan de bovenkant twee bumpertoetsen. Hiermee is hij gelijkwaardig aan een Xbox- of Playstation-controller. Oef. Je kunt zeggen wat je wilt over de Atari joystick, maar mijn handen weten zelfs 40 jaar later nog steeds hoe ik ze moet gebruiken. Op mijn Xbox kan ik maar één spel per keer spelen voordat ik vergeet wat de functie is van elke toets. Kishi is nu beschikbaar voor $ 99,99.

“The Frame”, een 4K smart-tv/digitale fotolijst van Samsung

Op iedere CES wordt met televisies een spelletje “De loef afsteken” gespeeld. Samsung, bijvoorbeeld, heeft een 110 inch-flatscreen-tv voor het zachte prijsje van 156.000 dollar. Ik was meer onder de indruk van de televisie-collectie “The Frame” van Samsung, allemaal flatscreens met een kader dat in het ophangframe verdwijnt. Eén enkele kabel gaat van de televisie naar de doos van de controller. Dit creëert de illusie van een kunstwerk achter glas, waar Samsung op inspeelt met een 1200 werken tellende Art Store, onder licentie van een dozijn museums wereldwijd. Je krijgt de eerste 20 werken als winkelkrediet, of je kunt YouTube-kunstvideos afspelen. Voor $ 99,99 extra kun je het standaard zwarte kader door een witte, beige of bruinhouten vervangen. De prijzen van “The Frame”-tv’s beginnen bij $ 549,99 voor een 32 inch-scherm, en lopen op tot $ 2799,99 voor 75 inch. Tijdens d CES werd het 43 inch-model aangekondigd voor $ 999,99.

Tau, een sleutelhanger annex batterijoplader

Externe batterijopladers met ingebouwde kabels zijn niet nieuw, maar de sleutelhanger Tau van Rolling Square geeft een hele nieuwe draai aan dit fenomeen. Deze batterij van 1400 mAh past in een apparaat dat niet groter is dan 60 x 45 x 12 mm. En daar zitten dan ook nog eens twee uitvouwbare kabels in, die apparaten via Lightning, USB-C of micro-USB opladen. (Om de een of andere reden is de Lightning-aansluiting ook een micro-USB-aansluiting.) Hij wordt geleverd met een draadloos oplaaddock dat je neer kunt zetten ongeacht waar je ’s nachts je sleutels legt. Rolling Square zegt hierover dat het “oplaadt zonder dat je erover na hoeft te denken.” Het enige nadeel eraan zou zomaar ook een voordeel kunnen zijn: met 350 gram zijn je sleutels zwaarder in je broekzak, waardoor je misschien eerder doorhebt dat je ze vergeten bent. Nu verkrijgbaar voor $ 29.

Typewise, een toetsenbord voor de iPhone

Ik heb mijn normale toetsenbord even aan de kant gezet om deze paragraaf met de Typewise te typen, een software-toetsenbord voor je telefoon, dat eruit springt door de grote, zeshoekige toetsen. Voor de ontbrekende toetsen kun je naar boven vegen voor shift, en naar links vegen voor backspace. Met een langere veeg naar links verwijder je meerdere tekens, en mocht je te ver gaan, dan kun je naar rechts vegen om te herstellen. Dit soort vernuftige functies maken een overstap makkelijker dan het lijkt, hoewel het nog steeds moeilijk is om het toetsenbord onder de knie te krijgen. Zoals je aan de schermafbeelding kunt zien, ben ik ondanks mijn beste bedoelingen na de eerste twee zinnen weer teruggegaan naar mijn vertrouwde Mac-toetsenbord. Typewise zegt dat de meeste mensen ongeveer een week doen om er vertrouwd mee te raken, waarna ze met een nauwkeurigheid van 93% typen (19% beter dan “reguliere” toetsenborden, wat dat ook moge zijn). Ook als je verontrust bent over toetsenborden die contact leggen met clouddiensten kan Typewise interessant zijn: geen tekstgegevens worden ooit doorgestuurd, autocorrectie wordt lokaal bewaard, en een netwerkverbinding wordt alleen gemaakt voor stemondersteuning (die je uit kunt zetten). Je kunt Typewise downloaden vanuit de App Store voor een gratis proefabonnement van 7 dagen. Daarna kun je de basisfuncties blijven gebruiken of een volledig abonnement afsluiten voor $ 1,99 per maand of $ 9,49 per jaar. Een abonnement voor het leven van $ 25 komt binnenkort beschikbaar.

Brillen met verstelbare lenzen van Voy

Ik heb de leeftijd waarop mijn ogen me niet meer helemaal volgen: ik heb een bril nodig voor veraf en voor aan mijn bureau, ik zet hem af als ik op schermafstand achter mijn MacBook zit, en soms heb ik een bril nodig voor lezen. Aan het eind van de dag zijn mijn ogen soms moe en heb ik wat hulp nodig. De verstelbare brillen van Voy (gewone brillen en zonnebrillen) lijken een antwoord te zokn op dit probleem, en goedkoper dan multifocale brillenglazen. Zonder elektronica, gewoon door aan een wieltje te draaien aan de zijkant van de bril, stel de dioptrie van de glazen in op een waarde tussen –5,0 en 2,0. Daar zitten de sterktes van mijn brillen wel tussenin. Een nadeel is wel, en ik ben geen expert in gezichtsmode, dat de monturen me doen denken aan de bril van mijn vader anno 1974. Even googelen suggereert dat zwaardere monturen meer in de mode zijn dan ik. Prijzen variëren van $ 59 tot $ 99, afhankelijk van de kleur van het montuur; beschikbaar vanaf eind maart 2021.

NGSG, slimme brillen van Vusix

Met de Next Generation Smart Glasses brengt Vusix waar iedereen al jaren over praat in de head-up display-technologieforums: een bril zonder grote hulpstukken, die aan de binnenkant van de glazen video in monochroom of kleur afdraait, terwijl audio met ruisonderdrukking uit de brilveren klinkt. Doordat elk glas onafhankelijk video kan afspelen, kan gebruikgemaakt worden van parallax voor 3D-beelden. Vusix geeft aan dat de Next Generation-slimme brillen al iPhone-compatibel zijn om head-upgegevens vanuit je telefoon af te spelen. Nu hoeven we alleen te wachten tot ze later in 2021 beschikbaar komen om te weten hoe ze eruitzien. Blijkbaar hebben zwaardere monturen de toekomst.

Gadget-enquête CES 2021 #4

Dit overzicht bevatte mooie producten. Als geld geen rol zou spelen, zou je de bovenstaande producten dan in het dagelijks leven gaan gebruiken? Breng je stem uit in onze korte enquête. We doen dit voor al onze CES 2021-artikelen, en aan het einde zullen we zien welke van de apparaten die we hebben besproken het interessantst zijn voor TidBITS-lezers.