Jarenlang heb ik vertrouwd op Doodle voor het plannen van een afspraak met een groep mensen, op een tijd en datum dat iedereen kan (zie “Doodle helpt met afspraken plannen,” 28 mei 2015). Doodle is een nuttige, effectieve dienst die je in staat stelt om een aantal tijdstippen te kiezen, en waarbij iedereen dan weer aan kan geven of ze wel of niet beschikbaar zijn (of misschien beschikbaar zijn, als het nodig is) op specifieke tijdstippen. Als iedereen gereageerd heeft kan je snel zien op welk tijdstip de meeste mensen kunnen.

Sinds ik When2Meet ontdekte, heb ik Doodle niet meer gebruikt. De reden? Het is in When2Meet sneller en makkelijker om een afspraak aan te maken, om keuzes te laten maken, en om de beste tijd te zien. Bovendien is When2Meet gratis, en heeft het maar een enkele advertentie (in tegenstelling tot Doodle). Het is dus een aantrekkelijke optie, als je een groep kikkers in dezelfde kruiwagen wilt krijgen.

Het aanmaken van een gebeurtenis in When2Meet

Laten we even een actueel voorbeeld nemen en er vanuit gaan dat ik probeer om een Zoom-gesprek van een uur te plannen voor een commissie. In het geval van Doodle moet ik zelf alle opties inkloppen (9:00–10:00, 10:00–11:00, 13:00–14:00, enzovoort), ze allemaal instellen als een aparte mogelijkheid, en dat herhalen voor iedere dag. Niet moeilijk maar wel tijdrovend..

In het geval van When2Meet is het aanmaken van een gebeurtenis veel makkelijker omdat je geen exacte tijd hoeft aan te geven, alleen de tijdsintervallen.

1. Ga naar de startpagina van When2Meet.
2. Tik bovenaan de pagina een naam in voor je meeting.
3. Klik of sleep om de mogelijke dagen voor je meeting te kiezen.
4. Specificeer het eerste en het laatste tijdstip voor een dag, en voer de tijdzone in.
5. Klik op "Create Event".

En klaar is kees. Het moeilijkste is nog, dat je goed moet kijken naar de kleine kalender, om er zeker van te zijn dat je de juiste data gekozen hebt. De huidige week staat bovenaan, dus als je midden in een maand zit, ziet het overzichtje er misschien niet meteen uit zoals je dat verwacht van een agenda.

Zodra je hebt geklikt op "Create Event" maakt When2Meet je afspraak aan, en wordt de pagina waarop momenten gekozen kunnen worden geladen. Deze heeft een unieke URL die je kunt delen. Er zijn ook links om een e-mail of Facebook bericht aan te maken, en de URL wordt ook in tekst getoond. Ik kopieer altijd de URL uit het adresveld van mijn browser voordat ik het via e-mail of iets anders deel.

Aangeven of je wel of niet kan

Dit werkt hetzelfde voor iedereen, inclusief degene die de gebeurtenis heeft aangemaakt. De eerste stap is inloggen met een naam die anderen kennen, en een wachtwoord aanmaken (optioneel). De combinatie van naam en wachtwoord is uniek voor de afspraak en hoef je alleen te gebruiken als je onverhoopt je keuzes wilt of moet aanpassen. Het is mogelijk om makkelijke wachtwoorden te gebruiken die je maar een keer gebruikt. Ik heb zelf een login met een wachtwoord aangemaakt in LastPass, en laat dat automatisch invullen als ik When2Meet moet gebruiken.

Zodra je ingelogd bent zie je aan de linkerkant van het When2Meet venster een overzicht met data en tijden, dat overeenkomt met het "Group's Availability"-overzicht aan de rechterkant. Let er even op of je tijdszone correct is voordat je tijden gaat kiezen - dat zou het geval moeten zijn, maar zoniet, dan kan je een andere stad kiezen uit het venstermenu. Vervolgens worden alle tijden aangepast aan jouw tijdszone.

Om tijden te kiezen kun je klikken of selecteren in jouw eigen "Availability"-overzicht. Als je klikt worden er 15 minuten geselecteerd, en door te slepen kun je snel aansluitende blokken in een keer selecteren. Ze veranderen dan van rood naar groen. Nog een keer klikken of selecteren verandert de kleur weer naar rood; zo kun je eventuele foutjes corrigeren.

Gewoonlijk pak ik mijn agenda erbij en kijk steeds wanneer ik kan. Dan kies ik de tijdsstippen waarop ik beschikbaar ben (rekening houdend met mijn trage opstart van de dag, en met lunchtijden en dergelijke).

Dat is het. Je hoeft niet op een knop te klikken om je keuzes te bevestigen of zo - sluit gewoon het venster.

De ervaring is net even anders voor de personen die kiezen na de eerste gebruiker, omdat zij de beschikbaarheid van de hele groep in het "Group's Availability"-schema aan de rechterzijde kunnen zien, aangegeven met donkergroene blokken. In dit fictieve voorbeeld maakt Josh zijn keuze (let op, ik heb zijn tijdzone aangepast naar Central Standard Time). Hij kan nu zien dat hij de vijfde is, die een keuze aan het maken is. Hij kan zien dat vrijdag van 11:00-12:00 uur (zijn tijdszone) het beste tijdvak voor de vergadering is. Deze informatie kan hij weer gebruiken om zijn beschikbaarheid in te vullen.

Het belangrijkste voordeel in dit proces: de groep kan zelf de best-mogelijke tijdvakken kiezen, zonder dat de organisator hier van tevoren naar hoeft te raden. Met Doodle moet je nogal wat moeite doen voor het kiezen van een tijdstip, en daarom probeer je te raden wanneer de meeste mensen beschikbaar zijn, om zo het aantal benodigde muisklikken voor de anderen te verminderen. In When2Meet is het kiezen veel makkelijker, dus kunnen alle tijdsblokken beschikbaar gesteld worden. Uiteindelijk zie je heel snel welk tijdsblok het meest populair is.

Het vaststellen van de beste tijd voor een ontmoeting in When2Meet

De organisator van een When2Meet ontmoeting heeft geen bijzondere positie. De organisator kan bijvoorbeeld de keuze van anderen niet wijzigingen, noch kan hij het kiezen stopzetten. Zijn belangrijkste taak is, om de ontmoeting te creëren in When2Meet en om tenslotte iedereen mee te delen wat het tijdstip wordt. In dit geval organiseer ik een Zoom-vergadering van een uur, en er is maar één periode van een uur beschikbaar waar vier van de vijf deelnemers beschikbaar zijn. Dit is dus de keuze die ik kan communiceren naar alle deelnemers.

Maar hoe ga je ermee om, als meerdere tijdsperioden even populair zijn? Of als - zoals vaker gebeurt - de aanwezigheid van bepaalde deelnemers in die meeting belangrijker is dan die van anderen? Als zij niet beschikbaar zijn op het meest-gekozen tijdstip, dan kan je niet meer puur op de donkerste kleur van het tijdvak kiezen. Er is een oplossing voor dit probleem; één waar alle deelnemers gebruik van kunnen maken.

Als je met de muis over een tijdsblok gaat, in het "Group's Availability"-schema aan de rechterzijde, dan laat When2Meet aan de linkerkant een lijst zien van beschikbare en niet-beschikbare deelnemers. Zoals je je kunt voorstellen, zijn Tim Cook en Bill Gates niet zo makkelijk vast te pinnen, dus we zullen moeten accepteren dat Tonya nu op vrijdag van 12:00-13:00 uur een dubbele afspraak heeft ...

En voor de derde keer moet ik zeggen dat dat alles is. Maak een gebeurtenis aan, verzamel stemmen, kies een winnende tijd en je bent klaar.

Het proces zou nog sneller zijn, als When2Meet mogelijke tijden kon inschatten op basis van je agenda. Maar dat zou de aanmaak van een account en een koppeling met je agenda vereisen. En daarna zouden de ontwikkelaars ondersteuning moeten bieden aan de mensen die hun wachtwoord kwijtgeraakt zijn, wiens accounts niet werken, enzovoort. Zo'n integratie zou het niet waard zijn: When2Meet is nu fantastisch eenvoudig, en doet precies wat het belooft, niet meer en niet minder.

Ik heb When2Meet vooral op de Mac gebruikt, maar al testend lijkt het ook prima te werken op een iPhone, zij het zonder een interactief schema. Op het iPhone-scherm werkte het gemakkelijk genoeg om - in portretmodus - in te zoomen, zodat ik kon stemmen, en in de tabel de beschikbaarheid van de hele groep kon zien. Door de iPhone te draaien naar landschapsmodus kan je op blokken tikken om te zien wie er precies wanneer beschikbaar is.

When2Meet is gratis, maar je kunt $ 5, $ 10 of $ 20 doneren via PayPal, als het voor jou net zo waardevol is als voor mij - alleen al qua tijdsbesparing. Als je probeert om de beste tijd te vinden voor een familiegesprek via Zoom, voor de commissievergadering van een club of iets dergelijks, probeer het dan eens.

Het is die tijd van het jaar waarin ik je normaal gesproken begroet vanuit "Fabulous Las Vegas" met nieuws van de jaarlijkse CES-tentoonstelling. Maar dit jaar schrijf ik vanuit mijn geheime locatie in Philadelphia, omdat CES volledig virtueel is. Dat is een beetje ironisch voor een show waar "verstoring" elk vierde woord is dat uit de mond van een marketeer komt: om precies dat te zien gebeuren met de vijftig jaar oude opzet ervan.

De Consumer Technology Association, die de show leidt, doet zijn best om deze verandering aan te kleden als een variatie op de normale gang van zaken. Toch heb ik geen idee hoe de virtuele show zal verlopen, en ik weet niet hoe het mijn mogelijkheden zal beïnvloeden om de mix van wonderbaarlijk, raar en treurig naar voren te brengen die ik doorgaans zie. Nadat ik de show ongeveer 20 keer heb bijgewoond, kan ik honderden stands in een uur scannen, daarbij elk de kans gevend om me te inspireren als nieuwtje dat meer tijd waard is. Vergelijk dat eens met de onderstaande schermafbeelding, die dit jaar de stand-ervaring lijkt te zijn, tenzij deze verandert wanneer de deuren officieel opengaan op 11 januari 2021.

Het is duidelijk dat niemand op deze manier door bijna 2000 exposanten zal bladeren, dus heeft CTA "behulpzaam" een randomizer op zijn homepage geplaatst.

Dat is allemaal erg leuk, maar ik weet niet waar achterwaarts FE in een blauwe cirkel voor staat en dat zou ook niet moeten. Ik kan niet geloven dat CTA hier niet achter is gekomen, maar verticale visitekaartjes met logos repliceren de tentoonstellingservaring niet. Het had beter kunnen worden gesimuleerd door elke "stand" ruimte te geven voor vier miniatuurafbeeldingen en tekst ter lengte van twee tweets, en vervolgens elke exposant daarmee te laten doen wat ze maar wilden, zodat ik op hun kaartje zou klikken.

Afgezien daarvan is zoveel van de waarde van CES tastbaar. Of je nu aan de slag gaat met een productiemodel dat pas in april wordt uitgebracht, een prototype onder glas ziet of gewoon een idee krijgt of een bedrijf zijn zaakjes voor elkaar heeft. Ook al zijn het maar twee mannen in een garage, niets is beter dan persoonlijk aanwezig te zijn. Mijn mediapas voor CES geeft me toegang tot heel veel digitaal materiaal en presenteert het onder een journalistieke microscoop, maar het meeste hiervan zal tegen het einde van de week al op het web staan. Meestal bewerk en filter ik de overvloed van informatie, maar ik zal van elk gadget waarschijnlijk niet veel meer dan jij zien. De waarde die ik als recensent kan bieden, zal pas echt een rol gaan spelen als een aantal van deze bedrijven mij recensie-exemplaren toesturen, wat onwaarschijnlijk is in het geval van een elektrische SUV van 45.000 dollar.

Ik sta dus voor de taak om een nieuwe definitie van 'opvallend' te bedenken om te bepalen wat ik met je wil delen. Aan één kant is dat geen breuk met de traditie: er waren shows voorafgaand aan de officiële aftrap van de conferentie waar ik een paar dingen zag die het letterlijk spectrum van infrarood tot ultraviolet bestreken.

Docks en harde schijven van OWC

Other World Computing heeft traditioneel een suite in de Venetian Resort, die als een oase van rust tijdens de CES is. Het bedrijf heeft een lange geschiedenis van het uitbrengen van goede producten die belangrijk zijn om te vermelden. Een vernieuwde Thunderbolt Dock ondersteunt nu Thunderbolt 4 van de M1-Macs en is deze maand beschikbaar. De belangrijkste verbetering vergeleken met het Thunderbolt 3-model van vorig jaar is dat het Thunderbolt 4-model ondersteuning geeft voor 1 inkomende en 3 uitgaande Thunderbolt-aansluitingen. (Thunderbolt 3 ondersteunt maar 1 inkomende en 1 uitgaande aansluiting.) Zoals gebruikelijk kunnen de Thunderbolt 4-aansluitingen ook als USB-C gebruikt worden. Aan de achterzijde vind je niet alleen een Thunderbolt 4- maar ook een gigabit Ethernet- en drie USB-A-aansluitingen. Aan de voorzijde vind je verbindingen voor vier Thunderbolt 4-, een 3.5 mm audio- en een USB-A-aansluiting (USB 2.0 voor toetsenbord of opladen), alsmede een SD-kaartlezer. De verkoopprijs is 249 dollar, 50 dollar minder dan wat de Thunderbolt 3 dock vorig jaar kostte. OWC heeft ook een nieuwe versie van de USB-C Travel Dock uitgebracht: de USB-C Travel Dock E. De USB-C Travel Dock E heeft als extra een gigabit Ethernet-verbinding, terwijl USB-C, twee keer USB-A, een SD-kaartlezer en HDMI met 4K resolutie nog steeds beschikbaar zijn. Dit model wordt verwacht in februari en kost $ 64,99. Dat is een redelijke prijs voor een gedegen product als dit, maar er zijn nu docking stations beschikbaar die meer mogelijkheden hebben voor dezelfde prijs.

OWC's nieuwe U2 Shuttle is een opslagsysteem dat kan worden gebruikt in een RAID station of hardeschijfstation. De U2 Shuttle is zelf ook een behuizing die het mogelijk maakt om vier NVMe M.2 SSD's te installeren. Gebruikers kunnen elke SSD apart als station aansturen, of als een RAID station door alle 4 SSD's tot combineren tot één logische schijf. Dit laatste is mogelijk door middel van een RAID-programma zoals OWC's SoftRAID (niet bijgesloten). De maximale theoretische snelheid is dan 64GB/sec. The U2 Shuttle is nu beschikbaar en kost 149 dollar zonder SSD-installatie. OWC verkoopt versies met 1 TB voor 339 dollar, 2 TB voor 449 dollar, oplopend tot 32 TB voor 5299 dollar.

ComfoBuds Pro, oordopjes van 1MORE

1MORE verschijnt op de CES steevast met een intrigerende maar soms verbijsterende reeks audioproducten, waarvan er vele mikken op de sweet spot van “opmerkelijk goed voor een gemiddelde prijs”. Zo heb ik van vorig jaar een testpaar oordopjes, de Stylish ($ 79), en het zijn de goedkoopste oordopjes die ik heb gezien waarvan elk dopje gebruikt kan worden voor masteraudio, waarbij er één gebruikt kan worden terwijl de andere in de hoes wordt opgeladen. Maar de geluidskwaliteit en de microfoon, hoewel redelijk, verbleken in vergelijking met andere oordopjes, en dit jaar stelt 1MORE hogere eisen, volledig gericht op AirPods. De ComfoBuds zien eruit als AirPods waaraan een rubberen punt is toegevoegd, en op het specificatieblad klinken ze concurrerend: voeg IPX5-waterdichtheid toe, trek een uur speeltijd af (4 uur versus AirPods 5 uur) en verpak het vervolgens met een prijskaartje van $ 59,99, momenteel te koop voor $ 49,99. De ComfoBuds Pro voegt "omgevingsruisonderdrukking (environmental noise cancellation, ENC)" toe en verhoogt de prijs naar $ 99,99. Ik wou dat ik het verschil kende tussen ENC en ANC. Zoals ik al zei verbijsterend, mede omdat de materialen die ik heb geen duidelijk onderscheid maken tussen de ComfoBuds-productlijn en het specifieke ComfoBuds-product. Ik hoop meer details te hebben wanneer ik een beoordelingsmodel kan proberen. ComfoBuds zijn nu beschikbaar en ComfoBuds Pro komt in februari.

Flic 2, een slimme knop

De Flic 2 is een programmeerbare knop die je ergens op kan plakken. Dat is alles. Dit vond ik dom, totdat ik me realiseerde hoe vaak ik mijn Philips Hue-afstandsbediening gebruik om mijn lichten aan te doen. Flic 2 sluit je aan op de HomeKit van Apple (en een dozijn andere slimme ecosystemen zoals IFTTT) voor tactiele toegang tot elk commando, wat anders 30 seconden gehannes met je telefoon of het onthouden van de magische woordcombinaties van Siri zou kunnen vereisen. Knoppen kunnen worden geprogrammeerd met verschillende resultaten voor drukken, dubbel drukken en lang drukken.

De detailhandel van Flic is verwarrend. In Amerikaanse winkels, die het bedrijf nog steeds aan het toevoegen is, kost een starterkit met de vereiste hub $ 159,99. Hierbij zitten vier knoppen en negen stickers met verschillende pictogrammen om de knoppen te labelen. Extra knoppen worden geleverd per twee voor $ 49,99. Op de website van Flic heeft de starterkit slechts drie knoppen voor dezelfde prijs, maar er is ook een Pro Kit (zes knoppen, $ 219,99) en een Mega Kit (15 knoppen, $ 399,99). Accessoires zijn onder meer een infrarood beamer waarmee een Flic 2-knop elk apparaat kan bedienen dat een IR-afstandsbediening gebruikt, een metalen clip van $ 3,99 om een ​​Flic 2 aan kleding of riemen te bevestigen, en een extra stickerpakket met 40 pictogrammen voor $ 4,99. Het is nu allemaal online beschikbaar.

PowerUVC, een desinfectieklok van iHome

iHome heeft de gave om met ontwerpen te komen die aan Apple doen denken, dus het is niet zo verwonderlijk dat de wekker PowerUVC Pro lijkt op de liefdesbaby van een led-horloge en een Mac mini. [De link werkt alleen als men deze vanuit de VS bezoekt. In Europa lijkt het product niet beschikbaar via de iHome website - nvdv] Met de klep gesloten, functioneert hij als een standaard wekker naast het bed. Klap je het bovendeksel open, dan vind je een compartiment waarmee je je telefoon, sleutelhanger en andere draagbare apparaten in 3 minuten kunt steriliseren met behulp van uv-licht. Gebruik de ingebouwde zoemer als wekker of maak van de klok een bluetooth-speaker. Je kunt je telefoon opgeladen houden met de twee meegeleverde USB-oplaadpoorten. Een snelle zoektocht suggereert dat, hoewel er potentieel besmettelijke bacteriën op mobiele telefoons zijn, het niveau vergelijkbaar is met vaak aangeraakte oppervlakken in huiselijke en openbare omgevingen. De zorg is groter bij gezondheidswerkers, wier telefoons een meer verontrustende verzameling ziekteverwekkers bevatten. Ik ben me niet bewust van de klinische waarde van het desinfecteren van een telefoon, maar ik vermoed dat het geen kwaad kan. Maar of dat $ 99 - $ 129 waard is (afhankelijk van de verkoper) is een persoonlijke afweging. Nu beschikbaar.

Stay Home-kits van Pictar

Pictar verkoopt een reeks producten die zijn ontworpen als aanvulling op de camera van je telefoon. Zo geeft de Pro Grip een iPhone het gewicht en het fysieke gevoel van een camerabody. De nieuwe producten voor 2021 zijn een oninteressante reeks selfiesticks, maar ik was nogal onder de indruk van de marketing van "Stay Home-kits”, die elk een aantal producten voor bepaald gebruik bundelen. De Family Zoom Kit, bijvoorbeeld, bevat een groothoeklens, lamp en statief voor $ 109,99 ($ 15 goedkoper dan à la carte), terwijl de Home Studio Pro Kit aan die bundel de Pro Grip toevoegt en $ 234,99kost ($ 40 goedkoper). Ik heb ontelbare Zoom-gesprekken gehad waarbij mensen zich rond een laptop verdrongen. Als ik een paar weken geleden van de Family Zoom Kit had geweten, had ik er misschien een of twee onder een boom gelegd.

Telepresentie-robot van Ohmni

Robots zijn al lange tijd alomtegenwoordig op CES, zo erg zelfs dat het een van de redenen is waarom de show een komisch doelwit is. Er is dus niets nieuws aan een robot die in feite een iPad op een hightech-stok is, maar ik vermoed dat veel mensen een nieuwe toepassing hebben gevonden voor een Zoom-tablet waarmee ze door het huis van een gezinslid konden navigeren, wat een jaar geleden niet voor de hand lag. De telepresentie-robot van Ohmni van $ 2699 heeft een verstelbare hoogte tot 1,5 meter, met een kantelbare nek die hoofdbewegingen simuleert, en dubbele camera's met een langeafstandsmicrofoon en luidspreker. Het bedrijf beweert "stille en vloeiende beweging op elk oppervlak" (waarbij ik me betwijfel of dit ook van toepassing is op bijvoorbeeld, stranden), zie de video. Nadat de batterij van 5–6 uur leeg is, is er een autodocking-systeem dat de Ohmni oplaadt zonder dat iemand eraan hoeft te friemelen. Dit model is de twaalfde generatie die Ohmni heeft gemaakt, maar is niet nieuw voor 2021. Als ik nieuwere concurrerende gadgets zie die erbovenop komen, zal ik ze ook opschrijven. Er is een levertijd van drie weken, omdat elke levering op bestelling wordt gemaakt op basis van de voorkeuren van de klant voor verschillende opties.

WOWCube, een gaming-gadget

WOWCube is een spel dat eruitziet alsof het uit de toekomst komt. Het is een Rubik's Cube van 2 bij 2, waarbij elk van de 24 vierkanten een onafhankelijk scherm is, en elk van de 8 kleinere kubussen die worden gecombineerd tot een WOWCube een onafhankelijke module. Games op de WOWCube zijn driedimensionaal: er kunnen op alle zes de oppervlakken dingen aan de hand zijn. Net als bij een Rubik's Cube speel je games door de zijkanten te draaien of soms het hele ding door elkaar te schudden. Langdurig schudden, vergelijkbaar met een Etch-a-Sketch, brengt je terug naar het startscherm waar je een nieuwe game aantreft. Nogmaals, bekijk de video. De WOWCube maakt via je telefoon verbinding met het internet, waar het bedrijf een ecosysteem van game-updates en nieuwe games beschikbaar wil stellen. CubiOs zegt dat het deze week prijzen en beschikbaarheid tijdens de CES zal aankondigen.

VCS Console en ecosysteem van Atari

Atari is terug en veroverde meteen mijn hart van middelbare leeftijd door de nieuwe Atari VCS te demonstreren die eruitziet als een Atari 2600 die is gebakken in een oven met Shrinky Dink-resultaten. Zoals je zou verwachten, wordt de Atari VCS geleverd met de Atari VCS Vault, een verzameling van 100 games die op de jaren 1970-console draaiden, maar er kunnen ook moderne games op worden gespeeld die je kunt kopen en downloaden via een online winkel. De standaardbundel bevat een ouderwetse joystick opgeleukt met led-verlichting en rumbler, samen met een modernere controller. De Atari VCS Vault, store en andere apps zoals Chrome zijn allemaal beschikbaar in een ecosysteem-interface die beschikbaar is bij het opstarten, vergelijkbaar met wat Microsoft en Sony bieden op hun Xbox- en PlayStation-consoles. Atari stal ook een idee van ColecoVision waarmee de Atari VCS in Windows of Linux kon opstarten. Hoe graag ik om nostalgische redenen ook wil dat Atari slaagt, ik heb moeite om dit product van $ 389 te zien concurreren met de molochen van de Xbox Series S ($ 299) en PlayStation PS5 Digital Edition ($ 399, als je er een kunt vinden). Het lijkt mij een product dat veel durfkapitaal vereist om voldoende marktaandeel te verwerven om op te vallen bij ontwikkelaars.

CES 2021 Gadget-enquête #1

Zoals altijd variëren de gadgets op de CES enorm in prijs en beschikbaarheid. Maar laten we wat leuks doen. Veronderstel dat de prijs geen rol speelt. Zou je de hierboven beschreven producten daadwerkelijk in het dagelijks leven gebruiken? Laat het ons weten via een korte enquête. We zullen dit doen voor elk van onze CES 2021-artikelen, en aan het einde zullen we zien welke van de apparaten die we hebben besproken het interessantst zijn voor TidBITS-lezers.

Eind 2020 heeft Apple hun nieuwe privacyrichtlijn voor apps gepubliceerd; deze richtlijn vereist van apps een stricte en gedetailleerde openbaarmaking met betrekking tot het verzamelen en gebruik van persoonlijke gegevens. In de nabije toekomst zal het ook vereist worden dat apps om expliciete toestemming vragen om gebruikers te volgen via willekeurig welke persoonsgebonden ID, of een unieke adverteerders-ID van een apparaat.

Deze twee veranderingen hebben de online advertentie-industrie op zijn kop gezet; de industrie die die helaas de afgelopen 25 jaar overstap heeft gemaakt van enthousiasme over het tellen van clickthroughs en het meten van het effect ervan naar het gebruikers in een bewust invasieve stamppot van misleiding en verwarring lokken. Door de bank genomen prefereert deze industrie een context waarin gebruikers geen idee hebben hoezeer hun persoonlijke gegevens verzameld en gebruikt worden, en ze hebben er een hekel aan om toestemming te vragen voor hun acties - omdat ze weten dat de meeste gebruikers die niet zullen geven.

De online advertentie-industrie claimt dat het succes van reclame alleen gewaarborgd kan worden door gerichte advertenties, waarbij elke advertentie die op je scherm verschijnt het resultaat is van miljarden bewerkingen van alles wat ze al van je weten, inclusief je kliks en bezoeken van slechts enkele momenten eerder. En of die claim nou wel of niet terecht is - en er is een groeiende hoeveelheid aanwijzingen (zie hieronder) dat dat niet zo is - de industrie is steeds afhankelijker geworden van het verbergen wat ze met onze gegevens doen, uit de angst dat als dat bekend wordt, hun kaartenhuis geheel ineenstort.

Deze blog van Invoca — een bedrijf waar ik geen hoogte van kan krijgen, omdat de advertentie- en marketingindustrie zo ingewikkeld is geworden - laat zien hoe de industrie zelf over Apples ontwikkelingen denkt. De kop stelt: "wat IDFA is, en waarom Apple het zonodig moest torpederen". IDFA is de apparaatgebonden reclame-ID die Apple aan elk apparaat toekent, te vergelijken met een browser-cookie voor apparaten, en die een gebruiker kan herstellen wanneer hij of zij wil. Als je je verder in het bericht verdiept zul je echter zien dat in weerwil van de overtrokken kop, de auteur van het bericht in feite dit zegt:

Apple heeft de IDFA helemaal niet getorpedeerd, maar heeft het volgen van gebruikers in apps in iOS 14 afhankelijk gemaakt van expliciete toestemming van gebruikers, als onderdeel van de steeds toenemende focus van het bedrijf op de privacy van zijn gebruikers.

In andere woorden: Apple blaast uit alle macht tegen het eerder genoemde kaartenhuis aan.

Onder de belangrijkste techbedrijven is Apple de enige die de privacy van hun gebruikers tot een van hun drijfveren heeft gemaakt - en dat niet alleen met de mond belijdt. Andere grote spelers roepen wel dat privacy belangrijk is, maar lobbyen vervolgens altijd om achterdeurtjes mogelijk te maken, nemen de lachwekkende boetes voor overtredingen voor lief, of bedenken methoden die stiekem de gebruikerstoestemmingen aan hun laars lappen.

En hoewel Amazon en Google hun eigen problemen hebben met openheid, volgen en het schenden van consumentenrechten, zowel in de VS als internationaal, is de grootste overtreder op het gebied van privacy uiteraard Facebook. Facebooks bedrijfsmodel is gebaseerd op het routinematig met voeten treden van de privacy van gebruikers, en dan beterschap beloven - iets dat ze nooit waar maken.

Apple heeft de laatste jaren steeds meer barrières opgeworpen tegen het volgen van gebruikers in Safari en apps, waarbij ze aangeven dat hun inspanningen op dat vlak onderdeel zijn van hun missie om een veilig en op toestemming gebaseerd internet te creëren, waar je online activiteiten afgeschermd en privé zijn tenzij je zelf besluit dat ze dat niet zijn. Apples nieuwe beleid van openbaarheid per app en de eis van toestemming om buiten een app gebruikers te volgen is een volgende stap in de evolutie van het benadrukken van de privacy van gebruikers.

Er zijn al tekenen dat het hele bouwwerk van de online advertentieindustrie op instorten staat. Zo veel van het geld dat zogenaamd wordt opgehaald voor uitgevers blijft bij de advertentietechnologiebedrijven, bij fraude met advertenties, en bij tussenpersonen aan de strijkstok hangen dat minder dan de helft bij de feitelijke sites terecht komt. Verschillende onderzoeken suggereren zelfs dat het minder dan 30 cent per dollar is.

Andere voorbeelden van een op handen zijnde adpocalyps?

• JPMorganChase heeft hun adverteerbeleid gewijzigd, van een verspreiding over 400.000 sites terug naar 5000, zonder enige repercussie.
• Uber heeft zijn advertentie-uitgaven voor het werven van nieuwe klanten onder de loep genomen en heeft de uitgaven teruggebracht van $ 150 miljoen naar $ 20 miljoen zonder terugval in resultaten.
• Proctor & Gamble heeft het budget voor online adverteren met $ 200 miljoen verminderd en concludeerde dat het bereik zelfs verbeterde.
• eBay verminderde het advertentiebudget met $ 100 miljoen zonder terugval in resulterende verkopen.

Stel, je hebt net iets gekocht en nu word je overal op internet achtervolgd door advertenties van hetzelfde product. Probeer dit maar eens te verklaren. Efficiënt adverteren? Nou nee.

De privacy-stappen die Apple zet zouden een aantal duistere advertentiegiganten ten val kunnen brengen. Dat zijn diegenen die niet voldoen aan de verwachtingen van adverteerders (en uitgevers) en hun incompetentie achter Rube Goldbergcomplicaties verschuilen. Het is niet ondenkbaar dat Apple zou kunnen bijdragen aan een eenvoudigere, directere en minder opdringerige vorm van adverteren, zoals die vroeger gold op het internet.

Maar dat is waarschijnlijk wat te optimistisch. Laten we maar eens beginnen met de veranderingen die Apple al doorgevoerd heeft, alsook met de opt-invoorwaarde voor tracking door derden die op het punt staat te verschijnen.

Van een enkele regel naar pagina’s vol openbaringen

De nieuwe eisen voor openheid die Apple stelt zijn relatief makkelijk te begrijpen en samen te vatten. Apps moeten openbaar maken welke data ze mogen verzamelen, of die data buiten de app wordt opgeslagen, terug te leiden is tot gebruikers of kan worden ingezet om hen te volgen. Ontwerp en taal zijn gestandaardiseerd. Door die eenvoud zijn de bepalingen te vergelijken met de voedselinformatie op verpakte levensmiddelen. Net als daar, is het goed te beseffen dat de data door bedrijven zelf moet worden opgegeven. Apples rol bij het controleren en verifiëren is echter onduidelijk. Ook zijn er veel uitzonderingen.

Die ontwikkelaars die zich in het verleden aan de privacy-eisen van Apple gehouden hebben, en ook aan de Algemene verordening gegevensbescherming van de Europese Unie (sinds mei 2018) en de California Consumer Privacy Act (geldend vanaf januari 2020), zouden deze informatie al verzameld moeten hebben. Ze zouden dit ook al moeten delen in één of meerdere beleidsregels binnen de app en op een website. Gezien de reikwijdte van de bestaande verordeningen, regels en ook de richtlijnen van Apple, zou dit alle ontwikkelaars moeten betreffen, zelfs zzp'ers en eenpersoonsbedrijven.

Middels de “app privacy details”, systematiseert en versimpelt Apple allerlei data die een app over je verzamelt –ook via opgenomen code van derden– en hoe de ontwikkelaar ermee omgaat. In plaats van lange privacydocumenten zonder veel kwaliteitseisen, gebruikt Apple gestandaardiseerde termen en top-level iconen. (De AVG gebiedt eenvoudige, makkelijk leesbare taal voor privacy-statements maar geeft geen assistentie in hoe die te verwoorden, of hoe het verbod op verwarrende taal te handhaven.)

Apple biedt ontwikkelaars een al even duidelijke beschrijving van hoe de noodzakelijke informatie verzameld en aangeboden dient te worden. Er is één overkoepelend principe. Alle gegevens moeten worden openbaar gemaakt die door een app verzameld of herleid worden en van het apparaat verzonden worden, “voor een periode langer dan wat noodzakelijk is om aan het overgebrachte verzoek te voldoen”. Een voorbeeld. Iemand geeft een e-mailadres aan een app, zodat de app informatie kan herstellen. Als de app-ontwikkelaars en betrokken derden dat e-mailadres meteen na vergaren verwijderen, wordt dit door Apple niet gezien als ‘verzameld’. (Let wel: ik ben geen jurist, en dit artikel mag niet als juridisch advies gelezen worden.)

De privacybeschrijving van de app behandelt welke gegevenscategorieën kunnen worden verzameld, met specifieke voorbeelden voor elk (zoals locatie, financiële gegevens, contactgegevens en dergelijke), hoe deze zijn gekoppeld aan de gebruiker (en hoe dergelijke koppelingen kunnen worden vermeden) en hoe een app-ontwikkelaar of een gelieerde derde partij een gebruiker kan volgen op basis van de verzamelde gegevens.

Apple maakt ook duidelijk dat er een groot verschil is tussen tracking, personalisatie en datagebruik op het apparaat en buiten het apparaat. Een app kan marketinginformatie downloaden en opslaan, ook van derden, en vervolgens personalisatie of ander gedrag binnen de app toepassen op basis van lokaal opgeslagen persoonlijke informatie en de identificatie van de adverteerder. Zolang die informatie niet vanaf het apparaat wordt verzonden, hoeft deze niet openbaar te worden gemaakt. (Dit principe is vergelijkbaar met de manier waarop Apple bedrijven heeft toegestaan spam-identificatie voor telefoonnummers te verstrekken, door toe te staan dat databases met nummers naar een app worden gedownload en vervolgens alleen lokaal worden vergeleken met inkomende telefoonnummers.)

Deze privacydetails worden gepresenteerd in de verschillende App Stores van Apple in een sectie 'App-privacy' onder de versiegeschiedenis. Onder 'Aan jou gekoppelde gegevens' worden alle gegevenscategorieën die worden gebruikt met verschillende pictogrammen gespecificeerd. Er kan ook een sectie 'Niet aan jou gekoppelde gegevens' die (soms optioneel) gegevens toont die ofwel alleen op het apparaat of voor diagnostische doeleinden zijn verzameld, of die niet worden bewaard na een zoekopdracht of opvraging. Door op 'Details bekijken' te tikken of klikken, wordt dit in meer detail getoond.

De mate van onthulling kan verbijsterend zijn. De populaire rekenmachine-app van James Thomson, PCalc, verzamelt diagnostische gegevens die op geen enkele manier aan de gebruiker zijn gekoppeld; het verzamelt verder niets. De opgave van Facebook daarentegen, loopt tot tien iPhone-schermen.

Apple vereist overigens niet dat app-ontwikkelaars informatie vrijgeven die Apple zelf verzamelt door het gebruik van Apple-frameworks en -systemen, zoals advertenties of in-app-aankopen. Apple heeft al overeenkomsten als "first party" met de gebruiker van een app om een iPhone, Mac of ander apparaat te gebruiken. Het heeft de voorwaarden en de vereiste acceptatie van licenties en gegevensverzamelingsbeleid bekendgemaakt als onderdeel van het door een gebruiker instellen van een apparaat of zich aanmelden bij een bepaalde App Store. Die voorwaarden en overeenkomsten worden misschien niet zo duidelijk weergegeven of geformuleerd als ideaal zou zijn maar we kunnen hopen dat Apple eraan zal werken om ook die gebruikerservaring te verbeteren. (Apple laat je ook afmelden voor een deel van wat zij volgen en verzamelen, zoals ik uitvoerig beschrijf in mijn boek Take Control of iOS & iPadOS Privacy and Security.)

De apps van Apple hebben echter hun eigen App-privacy-vermeldingen. Pages merkt op dat 'Contactgegevens, gebruikersinhoud, id's, gebruiksgegevens en diagnostische gegevens' mogelijk worden gelinkt aan jou. Dat lijken ontzettend veel koppelingen voor een tekstverwerkings-app. Wanneer je echter op 'Bekijk details' klikt, verduidelijkt Apple dat het de meeste gegevens gebruikt voor analyse (meten van gebruik en wat mensen doen), terwijl slechts een paar stukjes informatie worden gebruikt om de app aan te passen en dat het binnen de app toegang heeft tot gebruikersinhoud (foto's, video, gegevens en andere documenten).

Zoals altijd is het de vraag of onthulling aanleiding geeft tot veranderingen door individuen. De vermelding voor app-privacy is slechts een openbaarmaking: gebruikers kunnen zich niet aan- of afmelden voor verschillende soorten gegevensverzameling - het is alles of niets. Maar in tegenstelling tot een standaard software-EULA (licentieovereenkomst voor eindgebruikers) of een compact privacybeleid, maken de vereisten en presentatie van Apple vrij duidelijk wat er aan de hand is, ervan uitgaande dat de ontwikkelaar natuurlijk waarheidsgetrouw is geweest. En dan accepteer je het of je laat het staan: je koopt of installeert de app, of niet.

Apple staat echter op het punt een optie in te schakelen die je de keuze geeft uit één set items die wordt vermeld in App-privacy. Binnenkort - het bedrijf heeft nog niet gezegd wanneer - zal Apple eisen dat je je aanmeldt voor tracking door derden. Dat is wat Facebook doet huiveren en wat ik hierna uitleg.

De heilige graal van op toestemming gebaseerde marketing en reclame

Wat heeft Facebook zo doodsbang gemaakt over de aanstaande Vereiste voor transparantie van app-tracking dat het een paginagrote advertentie in meerdere kranten heeft geplaatst en een bijbehorende website heeft gemaakt waarin wordt beweerd dat de update van Apple gevaarlijk is voor kleine bedrijven? Het is deze kleine boodschap, die Tim Cook in een tweet opmerkte op 17 december 2020 (zie “App Store-oorlogen: Facebook vs. Apple, uitgevers vs. Apple, Apple vs. Brave”, 17 december 2020).

Wij vinden dat gebruikers de keuze moeten hebben over de gegevens die over hen worden verzameld en hoe deze worden gebruikt. Facebook kan gebruikers blijven volgen via apps en websites zoals voorheen, App Tracking Transparency in iOS 14 vereist alleen dat ze eerst om jouw toestemming vragen. pic.twitter.com/UnnAONZ61I

— Tim Cook (@tim_cook) 17 december 17 2020

Facebook typeert dit bericht op zijn belangenbehartigingswebsite als volgt: "Het nieuwe iOS14 [sic]-beleid van Apple vereist dat apps een ontmoedigende melding laten zien die het verzamelen en delen van informatie die essentieel is voor gepersonaliseerde advertenties verbiedt."

Vrij vertaald: het volledige advertentiemodel van Facebook is zo kwetsbaar dat als gebruikers de informatie zouden krijgen om te kiezen tussen het goedschiks of kwaadschiks delen van hun informatie en erop vertrouwen dat Facebook hun privacy zou waarborgen, de advertentieresultaten zouden instorten. Dat zou een vernietigende bekentenis zijn, nietwaar?

Volgens Buzzfeed News dachten zelfs sommige Facebook-medewerkers dat het standpunt van Facebook een hoop flauwekul was. "Het voelt alsof we proberen iets slechts te rechtvaardigen door ons te verschuilen achter mensen met een sympathieke boodschap", schreef een technicus. Een andere medewerker vroeg redelijkerwijs: "Waarom kunnen we opt-in niet zo aantrekkelijk maken dat mensen ermee instemmen[?]”

Facebook zal natuurlijk niet het enige bedrijf zijn waarvan de apps deze nieuwe transparantiewaarschuwing activeren. Alle apps die informatie verzenden die Apple definieert als een manier om een gebruiker te volgen buiten het 'first-party'-ecosysteem van die ontwikkelaar, zullen een soortgelijk dialoogvenster moeten presenteren en respecteren. Voor sommige apps is dat misschien alleen de app; voor anderen, de app en servers of andere bronnen die zijn georganiseerd onder een gekoppeld domein. Voor weer anderen zou het breder kunnen zijn en een reeks netwerkhardware en -diensten kunnen omvatten.

Met andere woorden, Facebook hoeft een dergelijke waarschuwing niet weer te geven om tracking-ID's van de Facebook-app op een iPhone te delen met de Facebook-website waartoe iemand toegang heeft via een browser op een Mac. Maar na het doorgeven van gegevens van en naar de Facebook-website, kan het bedrijf geen tracking-ID's doorgeven aan andere partijen. Om zijn gerichte advertentiebenadering te laten werken, zou Facebook, of een ander bedrijf dat informatie deelt met gegevensmakelaars, de tracking-melding moeten weergeven. (Apps kunnen ook bepaalde identificerende informatie delen en gebruiken om fraude te ontmoedigen of op te sporen en voor beveiligingsdoeleinden.)

Maar er is een rode lijn: als een bedrijf informatie deelt die een gebruiker kan volgen buiten de zaken die het in eigendom heeft of voor eigen rekening gebruikt, dan wordt deze transparantieverplichting geactiveerd. Hoe Apple dit zal afdwingen voor bedrijven met uitgebreide diensten, moet nog blijken. Kan Facebook zijn Instagram- en WhatsApp-filialen volgen zonder dat er een waarschuwing wordt gegeven?

Deze volgprompt verschijnt de eerste keer dat je een app opstart nadat Apple App Tracking Transparency heeft ingeschakeld. Als je later van gedachten verandert, kun je wijzigingen aanbrengen in Instellingen > Privacy > Tracking. Apps kunnen uitleggen waarom de pop-up verschijnt, of ze kunnen vertrouwen op een algemeen bericht. (Deze aanpak lijkt sterk op Locatieprivacy, dat Apple over meerdere releases van iOS en iPadOS heeft aangescherpt als reactie op ontwikkelaars en advertentienetwerken die het omzeilden en gebruik maakten van mazen in het net).

Apps kunnen je met name niet verplichten om te kiezen voor tracking door derden om de app te gebruiken. Zoals Apple aangeeft in de FAQ voor ontwikkelaars: "[V] Kan ik de functionaliteit laten afhangen van de toestemming voor tracking, of kan ik gebruikers stimuleren om toestemming te geven voor tracking in de transparantiemelding voor het volgen van de app? [A] Nee…"

De Electronic Frontier Foundation stelt dat de campagne van Facebook tegen Apple niets te maken heeft met gebruikers of kleine ondernemingen. In plaats daarvan, zo suggereert de EFF, probeert Facebook een bedrijfsmodel te ondersteunen dat gebaseerd is op het misbruiken van privacy en de aandacht afleiden van zijn concurrentiebeperkend gedrag.

Maar de belangrijkste, en schijnbaar voor de hand liggende houding van de EFF klinkt nog luider:

We mogen niet toestaan dat bedrijven onze fundamentele mensenrechten schenden, zelfs niet als dat beter is voor hun bedrijfsresultaten.

Blaas dat kaartenhuisje omver, Apple.

Het is niet Apples bedrijfsvoering zijn klanten het product te laten zijn De

Critici en cynici zullen opmerken dat Apple advertentienetwerken niet te vriend hoeft te houden omdat slechts een minuscuul deel van hun enorme inkomstenstroom afkomstig is van advertenties. Zulke mensen zouden kunnen stellen dat het opleggen van beperkingen die de advertentie-inkomsten van Amazon, Facebook, Google en zelfs Microsoft zouden kunnen verminderen, hun inspanningen om het hardware-ecosysteem van Apple te beconcurreren of concurrerende apps en diensten te ontwikkelen, zou belemmeren. (Je denkt misschien niet dat Microsoft zich richt op reclame, maar in het boekjaar 2020 hebben ze een verrassende bijna $ 8 miljard aan advertentie-inkomsten gegenereerd).

Maar het is moeilijk voorstelbaar dat Apple privacy moet gebruiken als wapen om andere tech-giganten pijn te doen. Amazon verdient zijn geld door allerlei zaken te verkopen, en zelfs hardware die rechtstreeks concurreert met een paar Apple-producten, zoals de slimme Echo-speakers en Fire TV die tegenover de HomePod en Apple TV staan, die waarschijnlijk de minst verkopende hardwareproducten van Apple zijn. Googles besturingssysteem Android haalt inkomsten uit advertenties en een recente uitspraak van het ministerie van Justitie in de Verenigde Staten zegt dat Google $ 8 tot $ 12 miljard per jaar aan Apple betaalt om de standaard zoekmachine te zijn op Apple-apparaten. Microsoft stapte uit de mobiele markt en ondanks de schaal van Windows spant het bedrijf zich in om hun apps en diensten beschikbaar te maken op elk platform, waaronder dat van Apple. Privacy mag dan een verkooppunt zijn voor Apple, maar in het algemeen gebruikt het bedrijf het niet als knuppel in de concurrentie met andere bedrijven.

Tim Cooks consequente en principiële opstelling op vrijwel alle vlakken van gebruikersprivacy - waaronder het aanbieden van verontschuldigingen en aanbrengen van wijzigingen als er misstanden of uizonderingen worden ontdekt - zou zowel oprecht kunnen zijn als een marketingtactiek. Maar net als bij bijvoorbeeld Walmarts nadruk op hernieuwbare energie en beperking van emissies kunnen we de voordelen voor de samenleving accepteren terwijl we met een kritische blik blijven kijken of er geen zaken misgaan of sprake is van misleiding.

Uiteindelijk is er niks mis met de inspanningen van Apple om te komen tot een vermindering van de hoeveelheid verborgen, ongewenste en stiekeme manieren van het volgen van gebruikers op het internet, zelfs niet als ze daardoor de geldballonnen van de parasitaire gegevensjagers, tussenpersonen en advertentietechnologiebedrijven doorprikken.